assignatione,

O^ V A M
PRiESIDE DEO TER OPT. MAX.
AuStoritate Magnifici Tf.Re^orisy

M. GERARDI de VRIES,

Philofophiîe Dodoris, ejufdemque Facultatis in Illuftri
Academiâ UItraje£tinâ ProfeiForis Ordinarii,

NEC NON
AmfUJfmi Semtûs Academici coufenfu, N'obilijftmaqtte
FacHltatis JVRIDIC^ Décrété,

PRO GRADU DOCTORATUS
Summifque in UTROQUE JURE Honoribus amp; Privilegiis
rite ac légitimé confequendis,

Eruditorum examini fuhjicit

HENRICUS HAMELOW
JuD. Aul. Gottorp. Adv.
t/4d diem \^Januarii^ horis locoqne folitis.

Trajecti ad Rhenum,

Ex Officinâ Francisci Halma, Academi«
Typographi, do lac xciii.

DOMINO

d. joachim o
ab ahlefeld,

hxreditario Domino in Buck-
hagen Olpennitz. amp;camp;c.

Reverendiffimi Sereniffimique
Duels Slefvico-Holfatici

Gottorpienfis.

Regiminis Pr^fidi.
Confiliario Provineiali, intimo,
flatus amp; Camar^.

Prasfeóbo prsefedurarum
Reinbeek amp; Trittow.

'Domim meo Gratioßjßmo.

Generofiffime Domine
Pr^efes.

Patrone gratiofiffime.

ij ; /

Umani generis falutem civitati-
bus, has legibus cÉ^ armis defen-
di , exploratißmum eß. Sed
üü homo conßat animo ö* corpor
re 5 iUim tamen impem, hujus
i minißerio utitur : ita leges vim
^ fuam non nifi per arma efferunt-,
arma tamen illis ohediunt y ufufque armor um omnis
é' cura a legum prafcripto pendet. Ex haa legum
dignitate (quantum commendationis legum fcientite
accedat, nemo non videt f minus mirum, tot
inßgnes omnium atatum gentimique vivos illam ap-
.dnbsp;A znbsp;peiiiße

fetiiffe amp; profeffos effe. Nufpiam tamen major
copia , quam apud Romanos, exßitit adeo , ut
eminentijjima ingénia de jure enucleando amp; in
melius producendo amulatione quadam invicem cer-
tap videantwr.nbsp;effeBum eß ßudio- amp; con-

tentionCy ut Romani perfeUiffimum, amp; in omne
avum valiturum legum opus condiderint ; cujm
qua vis praßantia ßt , vel ex eo coUigere li-
cet y quod gentes armis Romanis inexfuperahilesy
legibus eorum , ut ita dixerim , viBa fefe fuhmi-
ferint , illifque etiam nunc regantur. Sed an-
tiquitus y jura proßteri, cuilihet eruditionis fi'
duciam hahenti liberum , interque peritos nuUuWy

niß ex fama é^ cUritudhie ßudiorum , dijcrt'

men erat. Procedente vero tempore, quidam velu-
ti f dent ia gradé fieri ' cœpere', amp; ut primo
ßudioß pro modo profeBuum variis cognominihus
mncupahantur j ita poßea pèriti, pro eo , quem
attigerant fcientia gradum y quot; diverßs appellationiquot;
hus condecorati funt ; inter quas VoBoris prima
fuit. Mox ^ opinione fcientite evenit, ut illisj
qui eas confecuti erant , folis liceret, jura tam
in fcholis , quam in foro profiteri : quorum il-
lud per tot am Europam, inque omnihus ejus Aca-
demiis , hoc in plerifque judiciis, prafertim fa^
premarum Curiarum , adhuc fervatur. §^mvis
autem poßerius hocce in ducatibus SUfvici ^

. ..nbsp;Hol-

Holfatja ' mn ohtineat ,. nec quifyuam le^m peri-
tia mßruBus morum frahitate fpeBatus a
caufarum patrocinio repellatur : multi tamen caujß-
dicorum, probata diu in foro ^ publice fcientia,
follemnes, illos honornm titulos appetunt j ne fci-
licet vicinarum gentium patronis dignitate infe-
riores-videantur. Horum exempla fecutus , (^utim
pro more fpecimen Juris hifce pagellis confcripfe-
rim y qualecunque id eß , Excellenti£ tua humil-
lime offer 0. Clementißmus /Dux noßer y G enero-
ßfßme Domine Prafes , meritorum tuorum con-
templatione , Te non tantum conpUorum arhitrum y
fed amp; legum cußodem jurifque difpenfatorem
fummum conßituit -, iifque partihus y (Quanta tua
cum gloria fungaris , ßlentio venerari , quam
impar laudator extenuare malo. Cum igitur fub
Excelle?ni£ tua praßdio per aliquot annos mihi
licuerit, clientum meorum jura jure tueri, illud-
que expUcatis hifce, queis nunc dißineor negotiisy
deinceps Deo volente faUurus fim, nef as duxi,
tuis ßne aufpiciis Academicum hunc honorem con-
fequi. Hoc ut publice teßarer , Excellentia tute
illußre nomen huic libello praßxi. Rogo itaque,
Patrone gratioßfßme , exiguum hocce devotionis
mede argumentum pro incomparabili tua benignita-
te ut accipias , meque digneris , ufque tua com-
pleBi gratia 5 in qua mihi ^ fubßdium amp; de-

A Inbsp;eus

ri'F c^ omma,nbsp;^Oftimus Max: ExceU

Untia tU(B - annum hunc fauUiffimum procedere
fvnat ,' teque nohis 'fervet incolumem quani diutif-
fime y ut reduBam per te fdïutem fortunamque pu-
hUcam indies magis affirmes , efferafque : at erna
ceïehrandus fama Cimhrïa amp; inftdurator amp;
plificator magnifieentijjimus. Ita preeatur

Tux Excellenti^e

Humillimus devotiffimufque
Servus

henr. hamelow.

DISPUTATIO JURIDICA
INAVGZtT^ALlS
D E

assignatione

CAP. I.

De Apgnationis nomme,

^Uamvis rerum cura potior fit, verbo-
rum tamen prior eft j cum ad rerum
intelleâium non nifi intelleftis verbis
perveniatur : ideoque ôc mihi ab afiî-
gnationis nomine initium faciendum
eft.

§. I. ^AJfignatio , five Ut veteres fcri-
bebant adjîgnatio , ab affignare eft ,
quod compoGtum a verbo Jtgnare Sc
praepofitlone aà.

§. IL Signare autem eft , rem ita denotare , ut confuf^
ante cum aliis facile difcerni queat : quod fit vel impofitq
figno , cum plures ejufdem generis res diftinguendEe ; vel
terminorum defcriptione , cum res cum aliis contigua fepa-
randa. Sic agrum limite fignat See.

§. III. AA ill compofitionibus plerumque dénotât adumad
certam perfonam feu rem fe exferentem.

IV. Hinc ajjtgnare videtur idem efle , quod rem in ali-
cujus gvatiam ufumve fignare.

§.V. Sed apud Latinos hujus verbi, ut mukus, ita 8c va-
rius ufus fuit i proprius quodammodo in divifione agrorum
ex hoftibus captorum inter milites vel colonos.

§. y I. Quiquot; Sc in jure varie accipitur. Pro tranflatione
bominii in /. XX. f.delegat. i.l.ii.f.deEviSl. pro legato in /. jr.

C.de

C. de necejf. ferv. har. infi. Pro ceffione in /. ii.amp;^.f de dtp.
ptan Aliifque multis modis, fecundum rei naturam , agen-
tium intentionem 8c juris rationem , daturque per alTigna-
tionem nunctitulus, nunc pofTefTio, nunc admmiftratio vel
cuftodia. Prout exemplis oftendit Rebuff, ad L 107. ff. de
r. S.

§. VII. Sed in prxfentia hujus vocis fignificationem rcftnn-
go ad materias juris , quae fibi hoc nomen peculiare vindi-
cant, 8c in quibus dominii tranflationem fignificat, ôc ope-
ratur.

CAP. II.

De Afignationibm in genere.

§. I. Anbsp;in genere definiri poteft, quod fit de-

JL\. monfirans rem cum -voluntate in altum tranferendt
§.IL Per ^a^m définie, quia Sc fafto afljgnan poteft. arg,
1.6.7.8. c. de donat. Dummodo faffcum taie fit, quod alienan-
di animum clare oftendat. /. 55. de^F^f. In dubio enim is
non praefumitur. l.z^.ff. de Probat.

§. III. Hinc additur determinative, aElm demonfirans. (^od
verbum fignificantiffimum eft , demonftratio enim Philofo-
phis eft, cum Veritas non per aures, fed oculata fide animis

hominum infigitur.nbsp;„ ,

§. IV. Sunt autum hic demonftranda ; res, voluntas trans-
ferendi, amp; perfona, in quam transfertur.

§. V. Primo igitur de re conftare debet. Sufficit ta-
men certum eflTe , de qua aflîgnans fenferit, quomodocun-
que exprimatur. /. 6. ff. de reb. cred. Lapfus aut error in rci
defcriptione nil obeft./. 4. C. de teflam. l. 35-. ^.z.ff. de légat. 5. /. 17.
ff,decondit. (S demonflr. Cum rei Veritas falfa demonftratione
non immutetur. Af. C.defitr. ^faEl.ignor.

§. VI. Res non certam fpeciem tantum , fed Sc rerum

tmiverfitatem , ut 8c jura 8c aftiones dénotât,nbsp;A 23.

ff.de

ß.deF.S Non minus enim univerfitas rerum, quam fingu
te res affignan poflunt.nbsp;^ ^

VII. Dein de voluntate transferendi /. ir. C. de teßam
id«) enim res demonftratur , ut transfdratur/ Notanda hic
iJifFerentia inter aflignationem amp; traditionem. Aflienatio efl:
tantum declarata voluntas transferendi, adeoque caufa tradi
tionis, Traditio vero aflignationis effeaus. Fieri tamen t)o'
tent, ut voluntas illa, vel in ipfo aftUiVel per aftum tradi'
tionis demum explicetur. Imo amp; traditio longe prscefîifle
ex aha caufl-a potefl:, amp; res poftea in aliam aflignari. Sicpa-
ter cotiftitutam fihae dotem, vel donationcm propter nuptias
fihofaaam, m locum h^ereditari® portionis poftea afligLre
poteft.^ Mev. adjm. Lnb^p. a. t.^^a.i3. ». 36.nbsp;^

§. Vni. Ultimo de perfona, cui aflignatur; error in no-
mme adum non vitiat, fi ahas conftet, de quo aflignansfen-
ferit, /. 4. C de teftam.

■ §. IX. Aaus autem hic quocunque modo expediri poteft.
Verbis, fcriptura, fado: quis enim voluntatem transferendi
magis déclarât, quam qui re ipfa confulto tradit /. fa. £
de R, J.nbsp;j'3 JJ

CAP. III.

Tgt;e Aßignaüonum dhißone,

§.l, A flignationum genera duo ufu celebrantur. Quorum
y \ alterum aflignatio bonorum, alterum aflignatio fim-
pliciter dici confuevit.

§.n. De utraque igitur, quoniam quaequefuis conftat re-

bonorum^''''™nbsp;' ^nbsp;aflignatione

m. Illa autem Jtplex eft. Aflignant enim parentes H-
bensbona mortis caufla, amp;eft ultima voluntas quidam: auc
non mortis caufl^a. Se conventionalis eft.

IV. Prior eft ex jure civili, pofterior ex longa confue-

Bnbsp;tudine

tudlne Sc ftatutis: proiode illam civilem i hanc upialem feu fta-
tutariam vocare liceat.

CAP. IV.

De Ajjtgnatione homrum civili ejufque
definitione ohjedlo,

I. a Sfignatio honor um civilis , efi eert a parent um quovis modo
l\declarata voluntas , quid ex bonis quemque liherorum te-
fiere velint, zim fupremi judicii habens L 20. §./ pater, jf.famil. ercifc.
Chriflin. v, 4. d. f. ». 6.

§. II. Affignant parentes. Solis enim parentibus inftar pn-
vilegii conceffum , ukimam voluntatem hoc modo mter li-
beros declarare. Ratio duplex eft , leges enim primo prae-
fumunt parentes ob afFeaum 2c pietatem libcns optime con-

fulturos, dein obfequium liberis erga parentum voluntates
injungunr. l. 22. ^.^.jf.adl.Ji4l.deadHlt.l.j.C.deCHr,fHr.t.z.
f. de jujl. amp; jure.

§. III. Mater teque ac pater /. 21. $. i. C de teftam. jus
enim hoc non ex poteftate patria , fed ex affeftu paterno
defcendit, qui matri cum pâtre communis arg. L 26. C.fam,
ercifc.

§. IV. Et quicunque illo nomine continentur. /. 4. §. z.f.
de injusvoc. l. ^i. jf. de F. S. ut avus 5c caeteri afcendentes
utriufque naturae /. 21. §. i, C. de teftam. Se quidem , cum
per modum teftamenti aflignatur , generaliter : extra tefta-
mentum vero in certum duntaxat cafum , de quo infra.
c. V. §. 24.

§. V, Liberis. /. 21. C. de teft;am. 1.1.6. C. fam. ercijc. exclti-
duntur ergo extranei, Se quod illis affignatum caeteris accrcf-
cit. Sed an amp; uxor excluditur? de jure civili utique»quot;î'.
107. nec enim illo jure uxor mariti fimul cum liberis regula-
riter fuccedit. Verum in illis oris, ubi uxor marito cum li.

bcris

beris aequaliter fuccedit, adeoque jure liberorum cenfetur,
quid impedit,quo minusScuxorirede affignetur? Poteft ta-
men amp; fimul extraneis aliquid hoc modo relinqui, fi teftes
adfignationi adhibeantur nov. 107. c. i. amp; duos fufficere exi-
fl;imant. arg.l.iz.jf.detefiam. Brun. addJ.zi.c.eod.

§. VI. Et omnibus , qui nomine liberorum intellieuntur.
I. 2ZO. f. de r. S.

§.Vn. Tam emancipatis, quam l.xC.C.famiI.ercifc.

§. VIII. Et adoptatis. Habent enim jura fijcceflionis fi-
mul cum liberis naturalibus £c legitimis /. j. C- fquot;quot; ^
legit, hered,

§. IX. Legitimaris per fubfequens matrimonium. Legiti-
mis enim per omnia exaequati fijnt. tiov.nbsp;nov, 89. c. 8.
fed legitimatis per refcriptum non nifi légitima prole défi-
ciente. d, nov, 89. c, 9.

§.X. Naturahbus, amp; quidem mater fimpliciter nifi fit foe-
mina illuftris, amp; legitimos habeat liberos. I, pen, C, ad SC. or-
fic, pater vero cum diftinftione. Aut enim affignat tefta-
mento , amp;, fi legitimos habeat, unam unciam, fi afcenden-
tes , ufque ad legitimam his falvam , fi neutros , omnia bo-
na naturahbus aflignare poteft:. nov. 89. c. 1%. §. a, 2. Aut
aflignat fine teftamento , amp; tunc tantum in cum cafum , fi
alios non habet haeredes , 6c non nifi duas fubftanti« fuse
uncias aftignare poteft. d. nov, c. ii. §.4.

§. XI. Spuriis mater tantum. Soli enim matri fuccedunt.
/. X. I. §. f. Vnde cogn. Sed an etiam exiftentibus legitimis.
Sic putant, quia lex non diftinguit: tamen videatur/. lt;).C,ad.
SC, Orfit,

§.XII. Aflignari poffiint bona feu res, quae poffunt aliena-
ri. poflunt igitur 6c quadam feudalia. Bufius ad I, fi filia. f.

fam. ercifi.

§. XIII. Propria, nov. 107. c, 5. imo 8c aliéna. Nec re-
fert , an pater fciverit eflfe alienam, vel crediderit efle fuam.
Primo enim cafu , quia pater non poteft prsefumi , filium
voluifle ludificari, adus ille ad exemplum rei aliéna: legatae
ita interpretandus, ac fi pater voluerit, filio rem , fi redimi

B anbsp;po-

poteft, vel aeftimationemprasftari. §.4. f.de Ugat. altero ca-»
fu , cum patris rem alienam ut fuam mter bona commune-
rantis certa voluntas fuerit , ut filius partem illani , quam
res afllgnata faciebat, ex hxreditate haberet, fequitur illum
quoque voluiffe , ut bonis imminutis eadem ratio divifionis
haberetur. Filius ergo pro ftatu imminutae haereditatis tan-
tundem confequctur , quantum dinumeratione fafta habitugt;
rus fuerat, fi res aflîgnata aliéna non fuiflet.

§. XIV. Non amplius fua. Hujus rei exemplum jam fu-
pra. C. i.§.7. dedi: hoc tamen modo nil novi juris in filium
eonfertur. Imo nec prius immutatur , utpote filio jam
iquasfitum -, fed (altem coarftatur, exclufis per iftiufmodL
aflîgnationem liberis ab ulteriore perceptione e bonis pa-
rentum.

XV. Omnia, 8c pro parte. /. 21. C.fam. ercifi. l. 32.
eodem.

§. XVI. In partes feu uncias , vel per ßngulas res mv.
507. c. t.

§. XVIÏ. ^qualiter vel inxqualiter. Et quidem ufque
ad legitimam, quae cuique falva elfe debet. /. 8. C- inoff..
teflam. l. 10. L 21. C. fam..ercifc. l. 20. §. ^-jf. eod. Commendat ta-
men nov. 22. f.48. ^ O^fl. Leon. 19. parentibus sequalitatem,
ut naturali rationi êc legibus convenientiflimam. Si igitur
minus légitima aflîgnatum, quid juris? Aûio ad fupplemen-
tum Gompetit. L 16. C f'*'^*^- ^rdß^

CAP. V.

Dû modo ^ formis Àpgnatmis ci^vilh.

I. A Sfignatur quocunque modo. Teftamento mv. iS.
l\c. 7. Cbdicillis. l.'^g.^. i.f. fam. emfi. 8c per divi-
fionem , eamque vel fimplicem nov. 18. c. 7. /. 8. C. de inof.
tefl. vel teftamento aut codicillis confirmatam. /. 39* quot;î- f'

fam.emß.,nbsp;^ ^^

§. II. Per raodum ceftamenti fit affignatio, cum parentes
liberis cum titulo inftitutionis abfque iolemnitate bona a fin-
gulis tenenda demonftrant.

§. III. Eft teftamentum. Quia habet hxredis inftitutio-
nem. Dicitur autem.

IV. Minus folenne. Quia caret folennitatibus tefta-
menti.

§.. V. Imperfeftum. Ratione fcilicet teftamenti perfefti amp;
folennis. Non vero ratione fui. Quum in fuo genere perfe-
6tum fit, quod fornmm fibi prxfcriptam , qualifcunque illa
fit, habet. Multo minus ratione voluntatis. Tale enim nul-
lum efle in confeflTo eft. Hinc patec , quomodo intelligen-
dum fit , quod in I. Cfaquot;*- em/c.. àc carpto Sc nondum
impleto teftamento dicitur. Scilicet id de eo accipiendum^
in quo qujedam tantum bona aflignata. Qiiod fieri pofle ^
fupra oftenfum eft. Non autem de eo, in quo pater volun-
tatem non fatis aperuit, quod nullum eft.

§. VI. Privilegiatum , quia hic difponendi inter liberos
modus parentibus privilegii inftar conceflTus. /.il, §. i, de
teßam. I. z6. C.fam. erciß,

VII. Duplex autem eft. Scriptum vel nuncupativum.;

§. VIII. Scriptum fieri poteft , vel cum teftibus , faltem
duobus /. ii.f.de teßam. non quidem folenniter rogatis /. ir.
deteft.aper. l.fin.%. 5. in verbis exceptis de Qdtcil. Sed tamen
eum in finemnbsp;demiL teßam. etiam fcemina

ZO.§.6. f. de tefiam.

IX.nbsp;Vel fine teftibus. Sola patris fcriptura , Hartm,.
Ptftor.p.i.ejU.z.n.6. quod fi aUus fcripfit, ejus vel fubfcriptio-
ne nov. 18. t. 7. generali, id eft , non addito in fupra pofita
fcriptura ejus voluntatem contineri Carpzov./'. 3.nbsp;iK
quamvis non inutile fit , Sc ne chartae blanca; exceptio op-
poni queat ; hoc addi : vel fola declaratione coram duobus-
teftibus faâa , illa fcriptura ipfius voluntatem contineri.
Hartm. Pifl.d. l.n.^ quod fi de manu parentis dubitatur, res-
literarum comparatione decidi poteft. Menoch. I. ^.pramp;f. 7.

X.nbsp;Nuncupativum coram duobus teftibus expeditun.

B 3,nbsp;Nc*

Neque id folennitatis gratia, fed tantum probationis. Har-
pr. in §. ^ 4- ^oô.f.fam. erctfc. Gail.l. obf. 112. ». 2. arg,
1.16. /. ftit. C.famil. ercifc. nov. 107. pr.

§. XI. Aft cum hseredis inftitutio caput amp; fundamentum
fit omnium teftamentorum. §. 34. f. de légat, ea hic fola radiat
attenditurque.

§. XII. Ergo liberi qui non inftituuntur, nommatimfunt
exhœredandi ; alias enim , fi fui funt , pra;teritio teftamen-
tum patris nullum facit §. i.J.deExhar. fin emancipati, bo-
norum pofiTeflloneKi contra tabulas habent. %.i.f.eod.

§. XIII. Sed matris8c avi materni praetentio pro exhxre-
datione eft-. %.ult. f.eod.

§. XIV. Denique huic teftamento claufula codiollaris m-
eft. Brun, ad /, ult. §. amp; t. C-nbsp;tamen non

fupplet ea , qu^ circa res amp; perfonas per certa voluntatis
indicia non funt exprefta Civ^zov. l.6.refp.j.n 10. amp; ii. .

§. XV. Codicillis , cum abfque h^red.s inftitutione ÖC m
modum legatorum affignatur.

§. XVI. Fiunt ad exemplum teftamentorum, fcriptura
vel verbis, quaîibufcunque, dummodo probentur.

§. XVII. Sed ex codicillis non fucceditur titulo univerfali,
nec hîeredes exiftunt , fed quifque fibi afllgnata jure legati
capit. Nifi fideicommiftum univerfale reliftum fit. §. lo.
de fideic. hared,

§. XVIII. Per divifionem , quum parentes liberis ab in-
teftato fuccedenribus bona diftribuunt.

§. XIX. Expeditur per voluntatem quomodocumque de-

claratam.

§. XX. Scriptura , 8c fufficit fi a pâtre vel a liberis fub-
fcripta fit nov. 107. c.ï. 5.

§.XXI. Verbis quaîibufcunque, dum a liberis agnofcan-
tur vel probentur. Mant. de ult. volunt. l. 11. ». 19.

§. XXir. Imo 6c fafto. Perinde enim eft, fuffragio ^is,

an rebus ipfis amp; faftis voluntatem declarer. /. 32. §. i-ff-

legib. Et quidem taie parentis factum ejus voluntatem ita com-

mendat, ut in dubium res vocari nequeat. Gilken. 21.

§. ex

§. ex inperf. C. de tefi. Eft autem hœc affigtiandi ratio non in-
folens in terris Hoifati« amp; SlelVici. Ruftici enim qui «täte
confeóti rebus fuis amplius fuperefle nequeunt , liberis prae-
dia amp; C£etera bona aflignant, fibique vel alimenta ad dies vi-
tx pacifcuntur, vel quantum ad vidum fatis eft, e bonis ad
mortem ufqueretinent, quod abtiaamp;me dicitur , parentum-
que ulteriori difpofitioni obnoxium eft , in quantum fcili-
cet abique diminutione aut deterioratione praediorum fieri
poteft.

§. XXIII. Hoc autem modo tantum liberis ab inteftato
fuccedentibus aflignatur /. 26, C- fam. ercifc. hic ergo non in-
ftituuntur h^redes, fed ilH, qui ex lege funt, praefupponun-
tur. Sunt autem liberi parentum hseredes naturaliter. l. ra-
tio jf. de hon. damn. l.J.^. fin. ff. und. Uber. l.i^. ff. de inoff. tefi. hinc
vivis adhuc parentibus jam quodam modo domini bonorum
intelliguntur. l.ii.ff.de hb. 6 pofih.hlt;tr.infi.

§. XXIV. Exinde fequitur i. avum parente adhuc vivo
nepoti per divifionem aflîgnare baud pofle. Brun.ad./.26.ƒ!
fam. erctfc. Sc omnibus liberis aflignandum elTe, omnes enim
ab inteftato pari jure veniunr. Quid fi quis prœteritus aut
oblitus inveniatur ? aut omnia bona jam funt affignata , 6c
Ceteris tantum detrahendum, ut huic falva fit légitima. Pin-
ffuius enim jus hseres ab inteftato, qualis hic eft , habere ne-
quit, quam fcriptus in teftamento habet: qui hxreditate le-
gatis exhaufta Falcidia utitur. Aut non funt aflfignata 8c fi
in his légitima non eft, ad fupplementura agere poteft.

§. XXV. Itaque hae difpofitiones feu aflîgnationum modi
quoad formam, parum diff'crunt.

§.XXVI. Communia omnibus requifita funti. ut certum
fit, hanc effe patris voluntatem §. i. infi. de mil. teftam. 2. tem-
pus ex pri matur, ut in cafuduarumdifpofitionum,qux pofte-
riorfit, appareat. /.6.§.z.ff. de Codic. nomina liberorurn
integris literis fcribantur. 8c 4. unci« feu fingulae res defignen- *
tur.nbsp;loy.c. I.

§. XXVn. Dift^erenti« funt in teftamento haeredis inftt-
tutio, m Codicillis, legatorum religio, indivifione fucceflîo
ab inteftato.nbsp;§• XXVIIL

- s XXVIÏI. ergo fi dubitetur , an defunaus tefta-
mento , vel codiciliis, vel per divifionem affignare voluerit?
exiftimandus maluiflè teftan, vel dividere, quam Codicilla-
ri ; quum , abfque hxrede mori , jam olim mfortunu loeo
habitum fit.

C A P. V L

Ve effeBihus , fine € mutatione aßigna^
tionis bonorum ci'viUs,

: omnes

nctTLus laLia;nbsp;gt; - - i

-.^difpofitiones antecedentes, licet folenne teftamen-
tum fit. Carpz.;.?. U d.zS- Ut bberi folt bona paren-
tum accipiant. lAc.fam. ercifi. 3-

tulo univerfali , nunc parnculan »nbsp;„

fuit , fuccedatur, primo fcihcet modo, fi per teltamentum

vel divifionem affignatum, altero,fi petCodialios.

§. II Hoc difcrimine obfervato agitata mter doftores
fluxftio , an poft aftignationem paternam liben ad eviébo-
nem invicem teneantur. baud difficulter refolvi potent. Auc
enim afllgnatio fada liberis ab inteftato fuccedentibus, vel m
teftamento cum inftitutionis titulo ; Sc cum utroque modo
in univerfum defunai jus fuccedant . amp; hxredes fint ; ad
eviaionem fibi tenentur. /.y. C.com.umufi. jud. /. §, peult.
/ 20 § Z f'nbsp;^^^ ^^^^ ^^ codicilhs feu per

modum legatorum , amp; cum fic afiignati particulari jure fuc-
cédant, non tenentur l. 40. f. de Ev,a. /. 4^ ƒ. de légat, i.

§.1II. Finis efl:, ut liberi bonaparentum ex eorum volun-
täte amp; voto fine litibus''poflideant. nov. 18. c.j.

S IV. Afllgnatio fada mutari poteft, quia efl; uluma qui-
dam voluntas l.^o. î.^f.fam. ercfc. voluntas autem hommis
ambulatoria eft. /. 4- /• de ademt, légat ultimarumque volun-
tatum Uberefledebet ftylus. /. i. C.de SS.Ecclef^o ut nec
pado coerceri aut adimi queat. l.i^.C.detranJatt.

§. V. Etiam jurata. Jul. Clarus 4e teßam. qn, C)^, n, t.
Lex enim nullum voluit inveniri modum , quo liberum te-
ftandi arbitrium adimi poflet. Videatur Chriftin. v. 4. i.8. n.f.

VI. Verum cum hic difponendi modus per ukimam vo-
luntatem parentibus refpe£tu liberorum conceflus , mutatio
hic non ita facilis, ut in ceteris ultimis voluntatibus ; qua-
rum pofterior priorera rumpit : quod hic non fit, nifi' tefta-
tor fimul coram feptem teftibus dedaret, fe nolle fa€tzm
aflignationem valere , ideoque aliud teftamentum condere
deftinafle. Kov, 107. Brun, adl. 21. §. i. C. de teßam.

§. VII. Quod fi res aflignata jam tradita, non videtur vo-
luntas mutan pofle, aflîgnans enim remtradendo, dominium
ejus tranftulic , adeoque omne de ea ulterius difponendi ar-
bitrium) fibi ipfi ademit. l.i. jf.de donat.

CAP. VII.

De Aßtgnatione bonorum ufmli ^

ßatutaria.

HAfbenus de aflignationis bonorum prima fpecie egimus ^
nunc ad alteram tranfeamus.nbsp;'

§. I. Eß autem conventio inter parentes amp; Heros, m hi h^redi-
fati parentum, accepta certa re, renuncient.
' §. II. Et quidem duplex eft , aut enim liberis nuptias fa-
cientibus propriamque familiam inftituentibus aflTignatur,
aut tune, cum altero parente mortuo, fuperftes ad fecunda
vota properat.

§. III. Prior modus abdicatio dicitur ; immenfura tamen
diftat ab illa veterum abdicatione, cujus mentio fit in 8. C.
depatr.pot. quamvis enim in utraque a domo 8c familia paren-
tis fit exclufio, in veteri tamen hoc fiebat a pâtre irato , 8c
ob malos filii mores, adeoque cum ignominia quadam/. 152.
ff.de verb, oblig. Sed in hac liberi propter rei famiharis rationes
c domo parentum cum honore 8c lucro dimittuntur , ab af.

Cnbsp;fedu

fe£tu parentum Sc ukeriore liberalitate non omnino cx-

Sunt tamen, qui Sc hunc affignandi modum ex le-
gibus Romanis deducunt Sc tuentur , uû auóloritatibus /. 15.
f. deitiof. teßam. l. §. i j.ff, de bon. übert. aliifque,

§. V. Verum cum haereditates jure civili tantum vel ex
ultima voluntate vel ex lege deferantur §. ult. s. per qmt per
cuiqae acquir. Omniaque circa hanc rem pada plane
damnentur 6c pro infeftis habeantur. I. ff. àe paB. I. 16.ff.
de fm (S leg. h^r. l.6i.ff. de V. obi. I. if. 1.19. C. depaB.1.C.de
collat.l. 4. C.deinfiül.ßipul.l. 35'. §. i. C. de inoff. tefiam. aäeo ut
quidam putent, ne quidem per obliquumvel indireäo fuc-
ceffionem pado dari. Cothman. quot;vol. 3. refp. », 13, iftam fen-
tentiam fuis audoribus relinquo , quum fupervacaneum fit,
huic aflignationis raodo vim 6c robur ex jure civih accer-
Grc

i. VI, Illa enim fundatur in conftantiffima Sc ab
riali tempore apud plerofque Europe populos recepta con-
fuetudine. Cothm, d. I. ». 37, 38, qux confuetudmes genm-
num jus funt illarum gentmm , quae moribus olim regeban-
tur, legibusque Romanis faltem in fubfidium , 6c cum con-
fuetudines Sc proprium jus deficiunt, utuntur.

§, VII. Nec caret illa confuetudo ratione, cum pafta ne-
que vi, neque metu, neque dolo extorta, neque contra bo-
Bos mores inita fint fervanda : quid enim tam congruum
fidei humanes 7 quam ea, quae inter homines placuerunt, fer-
vare ? l.i. ff- de PaB. quid vero gravius, quam datam' fidem
fallere ? /, i.ff. de Confl. pec. quae cum ob naturalem aequita-
tem inter omnes homines obtinere debeant, quanto magis
inter parentes 6c liberos, cum hi etiam fine padionibus ad
paterna obfequia obftridi fint, Cothm. vol. 2. re[p, 99, n. 22.
Conf. Confl, Leon. 19.

§. VIII. Pofterior , modus eft vel miverfalis vel particu-
laris.nbsp;, .

§. IX. Vniverpilis eft , cum parens fecundas nuptias

ens liberis prioris matrimonii, tam loco portionis cx defundi

paren-

parentis bonis débitas, quam cx vi dentis fperandae, certum quid
aiîîgnat, illi contenti ab omni hjereditate excluduntur. Et
re vera emtio venditio eft, Speciali vero nomme fegregatio
appellatur.

§. X, Tartkularis eft , cum parens fuperftes, propter he-
reditärem , quas liberis ex dèfundi parentis bonis compete-
bat , rem certam aflignat, refervato ipfis jure parenti ftiper-
ftiti in cafum mortis luccedendi : amp; tranfaftio quidam eft.

§. XI, Hîe aflignationum fpecies ftatutis duarum floren-
tiflimarum Germaniae civitatum Lubecas amp; Hamburgi com-
probatte funt: quorum alterum velut antiquius ob ceiebrita-
tem in multis inferioris Saxonias locis dudum receptum, ab
altero ut pofteriore amp; emendatiore valde illuftratum eft.
Quum igitur iftarum civitatum inftitutis 8c moribus, fuperftes
parens fecundas parans nuptias, teneretur bona tam fua, quam
defun£ki conjugis., utpote illo jure communia , cum liberis
prioris matrimonii dividere , eumque in finem inventarium
Ijonorura edere, nec vero domeftica: rationes femper permit-
terent . hoc fieri , tum quod facultates aperire periculofum
effet, tum quod res Sc pecunias in mercaturam collocatas falva
negotiatióne exinde repetere nonpoflent, tanquam medium
evitandse divifionis 8c editionis repertum 8c conftitutum eft,
ut liceret parentibus cum liberis prioris matrimonii pacifcl
fuper certa re, feu portione bonorum illis, vel profoliusde-
fun6ti parentis vel pro utriufque hxreditate aflignanda.

§. Xir. Conftant autem has affignationes omnes ex par-
tium conventione.

§. XIII. Confequens igitur eft , efle rem voluntariam ;
cum omnis conventio non nifi libero contrahentium confen-
fu ineatur; adeoque nec parentes liberis afllgnationem obtru-
dere, neque hos illis extorquere pofle. Mev.adjusLithec.p.i.
p. 99. «. 69. 70. ad exèmplum legitim« Cothman. ^■ol. z. §.
99 n. 168.

.§. XIV. Eft auteni ifta conventio fuper haereditate ita;
ut in vicem ejus liberis certum quid detur. Ergo liberi hic
non exiftunt parentibus hasredes ,-fed jus fuccedendi, quod

C znbsp;ipfis

ipfis naturaliter competebat, accepta certa re, vel pecunia in
parentes transferunt. Mev./gt;.nbsp;i.amp;c. ergo nec res

quse accipitur, hereditaria eft, fedpretiura yenditi feu trans-
lat! juris fuccedendi. Merv.p.^. p. 297. k.8.

§. XV. Datur ccrtum quid. Hoc omnino exprimendtim
eft : fed qusenam iftius certi quantitas ? poteft quidem ge-
neraliter dici , illam quantitatem , in quam partes confenfe-
re, juftam eflè ; Sed res videtur propius definiri pofle. Di-
ftinguendum enim eft , an priore modo fit aflignatum , Sc
certum eft-, tune infralegitimam affignari non pofle , arg. l.

jf.de inojf. teftam. an vero pofterioribus modis ; 8c cum ex
ftatutis manifeftum fit, quid liberis per divifionem debeatur,
quantitas exinde fecundum rei circumftantiam determinari Sc
moderari poteft.

§. XVI. Hoe igitur ut fieri poflît, necefle eft, ut facul-
tates Sc vires haereditatis liberis fint cognitae. Tenentur ergo
parentes illas aperire. Nec tamen opus eft , ut hoe £at fo-
lenni inventario, fed fufficit qualifcunque bonorum delcrip-
tio, imo Sc parentis oretenus faóla affeveratio de ftatu bono-
rum. Merv./». ix. 37.». 4.

§. XVII. Aflfignatum quantum ex patrimonio parentis feu
bonis communibus procedere debet ^tr l. ■^S.C.de imf.teßam.
ergo in illud non computanda , quae liberis aliunde obvene-
re, Sc proprio jure debentur. Nil autem refert , an in pe-
cunia numerata , vel aliis rebus confiftat. Cothm. vol. g. §.
17. ». 19.

§. XVIII. Forma harum aflïgnationum non eadem eft-.
Prior modus extrajudicialiter fieri poteft. Sed funt, qui re-
quirunt, ut renunciatio jurato fiatC'othm. rol. 2. 99. n. 12.
alii tarnen hoe tum demum necefle ajunt, cum minus légitima
reliftum alleg. loc. n. 72. Jure Saxonum vero juramentum
non requiritur. Landrecht/. i. ^irMWeickbild m. 57. Scur-
rer. de hamp;red. ab tnteß. t. g. fil, 47. Pofteriores judicialiter ut fiant,
praïcipit jus Lubecenfe l.x.t, i.art.'^i, ti^ 33. quamvis alii hoc
ad illum, qui fegregatio dicitur, modum reftringant, in alte-
ro praefentia proximorum cognatorum contenti. ^

§. XIX.

§. XIX. Effcctus funt i. ut liberi affignatse portionis do-
mini fiant abique ullo onere hxreditario.^erv./'. 37-«-7.

Ut bonorum communmm foli parentes domini fiant, om-
nefque hsereditarix aftiones illis , amp; in illos dentur. Mev. p.
g. dec. 297-

§. XX. Finis diverfus eft.

§. XXI. Communis omnium, ut liberi accepta certa bo-
norum parte, incertis fortune cafibus, quae parentibus poft
aftignationem evenire queunt, non fint obnoxii.

§. XXn. In priore generalis eft, ut Itberi , dum , quod
amplius a parentibus exfpeflent, non habent, res familiares
ex prxfentibus facultatibus metiantur, amp; com ponant. Ex-
perientia enim compertum , libcros , dum de facultatibus
parentum amplius, quam in his erat, fperabant, fuaque in-
terim perdebant, fortunis lapfos.

§. XXIII.' Particularis eft, refpedlu familiarum illuftrium,
utj fihabusper aftignationem modicx portionis ab haereditate
parentum exclufis , bonorum furnma apud filios permaneat,
8c per hoc ftatus amp; dignitas familiarum , qiije in opibus fitac
funt, conferventur. Cothm.w/.2.MJj^.gg.». ƒ9.

§. XXIV. In modis pofterioribus varii funt, i. Ut paren-
tes confe£tionem inventarii 8c divifionem bonorum dedinent.
2. Ne diverfx haereditates inter feconfundantur. 3, Ut pa-
rentibus amoribus 8c blanditiis novarum nuptarum captisjfa-
cultasadimatur, ea, qux liberis, prioris matrimonii deben-
tur, in liberos pofterioris conferendi.

§. XXV. Vis fa£lx aftignationis eft , ut neutri parti H-
ceat, ab illa refilire, altera nempe invita. 1.5-. C. deohl. aB.

§. XXVI. Evenit tamen quandoque, ut refolvatur.

§. XXVII. Nam fi affignatio in fraudem creditorum fa-
fta reperiatur, difpofitio. /. 14. qu^ in fraud, cred. ^ l.x. C.
eodem, omnino locum habet.

XXVIII. Volunt autem fraudem ex eo colligi, quum
parentes majorem bonoi'um partem,vel res pretiofiores libe-
ris aflignant. Wurmfer. fraB. Obf I. 38. n. 4. «. 47. Valla de
reb.duhmiz.n.^. Sedan illa fententia juri conformisfit,meri-
to dubitaveris §. 3. Inß, ex quib. cauf, man.nbsp;§XXIX.

§. XXIX. Item, fi cnormiffiraa laefio intervenerit, ad re-
fciflionem agi poteft Mev./gt;. 3. d. 97. ». 5.

§. XXX. Enormis autem Ixfio cenfetur interveniffe , fi
quis ultra dimidium juft« quantitatis fe lïefum docere poffit.
Mer. /. n.6. jufta quantitas in priore modo eft légitima. In
pofterioribus portio ftatutaria,

§.XXX. Sed laefionis enormitas ex quantitate Sc fubftantia
bonorum, quae tempore faótae aflignationis fuit , arftimanda.
Cothm. V.2.W.99.«. 78,

§. XXXII.. Excludit autem hanc adionera legitime fatta
renunciatio laefionis Mev. p. 5. deaf 297. ». 7. I. penult. Ç de
paUis.

CAP. VIII.

De Aßignatione in fpecie ßc diäa,

EXplicatis bonorum aflîgnationibus, fupereft , ut de af-
fignatione in fpecie videamus.
§. I. Hoc genus aflignationis apud Romanos non videtur
in ufu fuiffe , in argumentum tamen adducuntur. /, 4. C.de
EviÜ.I.'lS. l.g'è. ff. defolut. l. ff. depignor. aSl. l. 27quot;. §.2. ff.de

3-

§. II. Noftris vero moribus , prsfertim apud mercatores,
âdmodum frequentatur , idque propter ejus commoditatem
Sc non obnoxiam circumventionibus fimplicitatem , prout
ex fequentibus apparebit,

§. m. Eft autem conventio inter duos de re, quam alter eorum
teneùatur praftare, ab alio praftanda , priore obltgatione ufque adpr£.
ftationem ficutam falva manente.

§. IV. Conventio eft, hinc fequitur utriufque partis libera
voluntate fieri quot;debere. Si enim debitor , invito creditore,
aliud pro alio folvere nequit I. i^.ff.fam. ercifc. pr.Inft. quib. mod.
toll. obl. 1.16, C. de fol. amp; hb. quanto minus creditori alium de-
monftrare poteft i qui ipfius loco folvat , cum ipfe ad lol-
vendum paratus occurrere creditori debuiflfet. Innoc, in c. 7.

•nbsp;§.v.

ptgnor.

§.V. Credibiletamen eft, creditorem non valderepugna-
turum , cum ipfius caufla per aflTignationem nullo modo de-
terior fiat , fed priore obligatione falva a debitore alius de-
monftretur, a quo accipiat.

§. VI, Imo fi debitor alTignat apud talem qui vult amp; noto-
rie poteft: prsftare , diflTentire vix poteft , cum debitor ta-
lem ofFerendo ad ulteriora cogi nequeat, /. ult. §. i.jf.deConfi.
fecun.

§, VII, Si tamen creditor fciat, ilium, apud quem afl[igna-
tur, non efl'e folvendo, aut pro aftignante non foluturum ,
amp; per hoc afiignationem inanem fore,juftiirimam diflentien-
di cauflam habet.

VIII. Inter duos ita acdpiendum, ut amp; a pluribns uni, 8c
ab uno pluribus poflit aflignari, fecundum numerum, jdcbi-
torum vel creditorum, ad exemplum duorum reorum.

§.IX. Res ab aflignante praeftanda, quam tamen ipfe prae-
fliare nequit, aflignationis caufl^a eft, Sed quamvis omniaf-
fignationi caufla fubfit , illa tamen non exprimitur. Prse-
fumtio enim eft, non afljgnaturum, qui nil debet. Eft quip-
pe aflîgnatio fpecies fblutionis, quam nemo, nifi qui Icit fe de-
bere , fit fafturus , quum nullus adeo fupinus fit, ut facile
pecunias fuas jaftet, 6c indebitum effiindat L 25-. f. de prob. ^
prafumt. Continet igitur omnis aflîgnatio tacitam confeffio-
nem debiti. Hinc poft aflignationem non quxritur, an de-
beatur; fed tantum, an rite aflîgnatum,

§. X. De re a tertio prscftanda. Vel exmde hquet, non
novam obligationem hic contrahi, fed rem ex prima prae-
ftandam per tertium prœftari. Fungitur igitur tertius ille
vicem aflügnantis quod ad prœftationem tantum , 6c eft alie-
nee folutionis minifter. if. f- Confl. pecun. Mev. p. 7. d. 46.
ti.y Si ergo afllgnatus folvit, affignans liberatur, quia
ij?fe folvit, qui per alium folvit I. fi. jf.deacq.pojf.l.g. C.pa£l.
conv. I f. 6. de film. amp; liber. Si non; ipfe adhuc tenetur ad rem
prsftandam , ut amp;adinterefle nonfuifl'e praeftitum a tertio.
I-14. §. 2quot; ƒ• ^^^quot;quot;fi- Collu. vol. v. refp. 5-0.

§. XI. Aflignare poflunt omnes, qui folvere. Eft enim

afligna-

affignatio folutio per alium facienda. Solvere autem poflunt
omSes, penes quos rerum fuarum arbitnum 8c admmiftratio
eft Ergo non pofl-unt, quicunque rebus luisjpfl lupereflc
neaueunt. /. i6.#. de F. O. l. izj. de mor. ü curat, dat.

Ixil. Ut pupillus finetutoris auftoritateS-
Ik. /. 14. §. ^ fF.de fokt. iSHher. Nam fl aflignano praejudicet
pupillo^, potfft rmaaari , res foluta leu affignata repeti
Lzi^.f.decondtü.tndeh. Cum ejus dominium nihdommus apud

pupiilum permanfifle credatur/. H.C.^i^/'r^.

^ §. XIII Minor curatorem habens /. 5. C. àe mmegr. reft mfî
utiliter aflignaverit, conf. Conft. Z..0«. 39-,nbsp;^

bonisinterdiaum/. xz.%.%.ldetut.(3cur.dam.^^^x^o^^l.^^.ff
dereg.jur. nifi aflignaverit tempore intermifli furoris. arg.^.i.

Infl. quib. mn eft perm. fac. teft.nbsp;r ^ ■„ ^„m-

mercio. §. 2. Irgt;ft detnmd.fttfui. Prout convenir, pecunia ,[n

Xv' AÏud pro .lio , ut pro pecunia, qu. debebatur
nomen^t! 4. ' 3- Sed hoe tune demum, fi aut creduor
confentiat, /. . 7. C%fol. ähber. Aut fi debitor idem redde:

quot;rXvTÄÄ^^nbsp;animadvertendum ,

refne in terminis aflignationis permanfent, ^^^Xk .
in folutum datum 8c acceptum fit. pofteriore emtn modo de-
bitor liberatur l. 19. §• i.m fin.ff.dereb. credKmo eik, quod m
fSum datio emtio venditio qua:dam fit, qua nomen pro
debio venditur. Brun. /. 4- C, denbsp;Cumque ita vere

interveniat cefllo , liberatio fequitur. Ceflio emm modus h-

berationiseft.

« XVir Sed quoniam hoe quondam ambiguum. htibuf-
queanfam pr^bere queat, prudenter fecerit, qm cautels
loco,aflignationem periculoaffignantisfore, exprimi curave-

rit. l mavd. l. 47. §. 'y.ff. eodem.nbsp;_

XVIII Aflignari pofliint omnes , qui folvere ; demt«

uil novatur , nec débitons intereft , folvatur .pû

m cK ipfiws mandata., xum utroque cafu Jiberetur. /. 12. §. 2,
ff.deJoint. amp; lib. non tamen coguntur fol vere, ante quam dies
yenit.

XIX. Etiam non debitores Brun, ad /. i. amp; 6. C- ^t
COS tamen , , quos coafidimus ad mandatum nc-
Arani foluturos. Alias enim fruftranea eflec affignatio, cum
illis, liberum fit mandatum feu afrignationem non fufcipere./.

iy-.^1-f-depgnor.a.B. §. u. Infi, mandat.
§. XX Afiignari poteft , quibus folvi.
§. XXI. Ergo non poteft pupillo , caeterifque adminiftra-
éoraém'bonorum uon babéntibus. /. if.ff.defol. amp; kber. Non
enim:iiberatm- debitor, etiamfi foJütum fuerit, amp; ob ean-
dem. pecunia: fumananx iterum conveniri poteft. Habet ta-
ineiï exceptionem doJi mali, fi folutio in rem pupüli verfa §.
?.. Inß. if uib.- aken. Ik. vel nmt. j

§. XXII. Forma aftignationis in eo confiftit , ut ex quo
affignratwf inter ereditonena amp; debitorem placuit gt; bic illi ad
tcjttjuqiiiliitçras dct». qiïeifi jubetuf folvere , quibus accepïis,
wod.in noQ debicoreivoluntatis, in debitore necelTitatis eft,

llle rertius obftringitur ad /bivendum.

§.XXin. Acceptafle àutem cenfetur , qui literis Hlis non
ftatim contradicit §. i i.hß. Mand.t. i.%.i,ff.eod.
^ §,XXiV. Ne autem fuper eo, aa acceptatsefint, contro-
vcriia nafeatur, folet hjs-literis, quum proferuntur, verbum

aecej^p Ah zfÇi'^to {üMcn\Ä;vy

XXV.t Literis femelacceptat5s,fi non foIvatur,aflîgnatus
aftîgnanti ad interefle tenetur, tanquam fufcepto mandato non
confummato. /. §. i. /. 6, i.-/. 8. §. 6. /.27./. Mandat. ,

§.XXVI. Imo Sctaffignato creditori tenetur; tanquam. ex
caniYivxto hï%, ff:dei;o»fl.fe4un. habet tamen beneficium ex-
cuftionisvquot; fi non'eft debitor.nbsp;,

.§.XXVit.Hx liiera: vulgo afTignadones vocantur, amp; non
tancuro Mandatum de folvendo'Continent, fed, cum debitor
alTignatus , etiam de exigendo , vimque aftionis Mandats
habet. Mer./;. 6. d. 5. n. 4. Sich, ad I. 3. ». 4. j-. 6. de nov. amp; deleg.
Si ergo debitor aftignatus folvere detredat, afiignatus cre-

Dnbsp;ditor

ditor ilium judicio perfequi poteft , cum affignans exerci-
tium iuris fui in ipfum tranftulerit.

« XXVIII. Concurrunt igitur in hoe negotio quatuor di-
ver fa negotia. I. Neceflitas folvendi aflignanti ex pnore
obligatione incumbens, ÔC eft caufa aflignationis. a. Con-
ventio inter creditorem Sc debitorem , ut iHe flbi per ahum
fatisfieri patiatur. 2. Mandatum aflignantis ad tertium , de
fatisfaciendo creditore. 4. Obligatio inter creditorem affi-
gnatum Sc mandatarium folutionis ex fufceptione mandat» Sc

eft Conftitutum.nbsp;^nbsp;r r 1 ■ u

§.XX1X. EfFeftus aflignationis eft, ut res feu folutio ab

aflignante prxftanda per alium prsftetur. Manet igitur
prior obligatio, ifque, cuimandatur, miniftereftahen« fo-
lutionis , ut fupra diaum : cum ergo aflignatus non libera-
tur, nifi folvendo , fequitur eum nec tune prius liberari,

quam minifter ejus folverit.nbsp;.

^ §. XXX. Finis aflignationis eft , llberatio. llla vero non

llatim a faaa affignatfonc proced.c , fed dcmum poft praeftl-

tam folutionem , adeoque ab eventu folutionis pendet. arg,

l.(ß.f.deSolHt.ÖUer.

§ XXXI. Ex ante diftis facile intelligere licet, aflignatio-
ni magnam afiinitatem Sc convenientiam efle cum delega-
tione , ceflione , cambio. In omnibus enim hifce negotiis ,
id unum agitur , ut alter pro altero praeftet : fic m dclega-
tione fubftituitur debitor debiton : in ceflione nornenceffum
fubit in vicem rei prxftandae i m cambio acceptans. feu traflTans
occupât locum remittentis. Sed in hifce tribus cafibus , fa-
fta fubftitutione fubftituens, feu prior debitor ftatim libera-
tur , magno fxpe cum créditons periculo Sc damno , dum
vel debitor delegatus inidoneus eft , vel nomen ceflum non
bonum invenitur , vel traflans foro .cedit. In Aflignatione ve-
ro ld non evenit i cum prior obligatio hic maneat falva, ut
que dum folutum fit, aflïgnatoque creditori contra debito-
rem femper pateat regreflTus.

Expojfti

INAUGURALIS.
Expofifi hevîter, quas ajjîgnatio caufas,
§^shahet effeamp;us, legitimofque modos.
Plura quidem dici pot erant, ft cura fuipt
Vigerere innumeris fparfa voluminihus i
Sed malui dudum fer vat o more liheUum

Scrihere ; parvus hahet commoda multa liher.
Si bonus ejl, placeatque j magis hrevitate placelit,
Hon poterit magnum, fi malus, effe malum.