eenige berigten

VAN

INDIAANSCHE BEftCEERLIJVGEN.

De aard en de uitneiiiendheid van het doel, hetwelk de vrienden van het Zendellngswerk trachten te bereiken, kan niet meer naar waarheidnbsp;worden voorgesteld, dan door eene beschrgvingnbsp;der karakters van die personen, op welke hetnbsp;Evangelie zgne veranderingmakende kracht heeftnbsp;uitgeoefend. Het oogmerk van dit geschriftje isnbsp;om aan de voorstanders der Zendelingszaak tenbsp;doen zien, zulke uitwerkingen, als daargesteldnbsp;zgn door hunne bgdragen en gebeden, zigtbaarnbsp;in de bekeering van eenige Indianen.

Zulke voorvallen moeten worden medegedeeld, omdat zij de wgze op welke de genade Godsnbsp;werkt, op diegene welke hg tot zich brengt,nbsp;ten toon spreiden. Van zich zelve onwetendnbsp;en verre verwqderd zgnde van alle christelqkenbsp;waakzaamheid en kennis, wordt hunne wegnbsp;menigmaal door de moegelgkste omstandigheden

geleid, om hen vervolgens te brengen tot de roepstem van het Evangelie, en hunne harten tenbsp;vernieuwen.

Het is merkwaardig om te zien, wat de Waarheden van het Evangelie door den Heiligen G-eest aan het hart geheiligd, uitwerken, als zij voornbsp;het eerst verkondigd worden aan zulken , welkenbsp;tot zekeren leeftijd in onwetenheid van dezelvenbsp;geleefd hebben, en om optemerken de overeenkomst tusschen de gevoelens van hen die doornbsp;den Heiligen Geest gevormd worden onder denbsp;Heidenen, en diegenen die tot nadenken gebragtnbsp;worden en geleid door denzelfden Geest, in hetnbsp;midden van een Christen land. Hetzelfde is ooknbsp;opgeraerkt ten aanzieu van het menschelqkenbsp;karakter, ten aanzien van de behoefte dernbsp;Goddelgke hulp , de strafwaardigheid der zonde ,nbsp;en de aanneming van de waarheden van het Evangelie, verbonden met dezelfde verandering vannbsp;het uiterlgke karakter, in betrekking tot hetnbsp;licht, hetwelk het gemoed verheldert.

Zvdke voorvallen toonen ons op eene juiste wijze, het verschil tusschen hen die buiten hetnbsp;Evangelie, en dezulke, welke onder hetzelvenbsp;leven en het omhelzen. De gevolgen van denbsp;verandering van bgzondere personen en huisgezinnen voor dit en het toekomende leven , kunnennbsp;niet genoeg geschat worden. De zendelingen ennbsp;hunne begunstigers zien in deze bekeenngen,nbsp;levende proeven dat hun werk vruchtbaar is,

en God hun -werk met goedkeuring bekroond, en hen in hetzelve Zqnen bijstand wil verleenen.nbsp;Zij zien alzoo de uitgebreidheid van hun werk ,nbsp;hetwelk bestaat, om eeue gelijke verandering,nbsp;onder alle de heidenen- die de wereld bewonen,nbsp;daartestellen.

(Het volgende verhaal is medegedeeld door den waardigen W. M. Fer/y, zendeling te Macl'inaw,nbsp;toen hem verzocht werd om sommige merkwaardige voorvallen van bekeeringcn, die laatstel^knbsp;hebben plaats gehad in zijnen zendelingspost,nbsp;mede te deelen, en lian dus aangemerkt worden , als waarheid behelzende. De onderscheidene personen van welke melding wordt gemaakt,nbsp;zqn leden van het zendeling-gezin).

E L I Z E,

EENE INDIAAJVSCHE TROUW.

Hare levensgeschiedenis voor hare bekeering.

De Indiaansche naam van Elize Was 0-dah-be-tuh-ghe-zhe-go-quai, en beteekend in het en-gelsch Midway-sky-woman, of de stand der zon ten twaalf ure. Zij werd geboren nabij AutteSy

- 4 -

omtrent 3oo engelsclie mglen opwaarts, op de zuidkust van het Bovenmeer, en behoorde totnbsp;de stam -van 0-jlb-e-way. Zq kende haren ouderdom niet, maar zg was waarschijnlgk omtrentnbsp;45 jaren oud.

Hare betrekkingen hadden eenen grooten invloed. Haar oom was een voornaam opperhoofd, terwijl zij bestemd werd om tot eene uitlegster vannbsp;droomen opgeleid te worden. Dit had plaats toennbsp;zij omtrent i6 of 17 jaren telde. Hare oefeningnbsp;voor dezen rang en eer, volgens hun bijgeloof,nbsp;moest besloten worden, met tien dagen in eennbsp;afzonderlek vertrekje te leven, zonder voedselnbsp;dan een weinig water lederen nacht. Zg volbragtnbsp;getrouwelgk deze voorgeschrevene onthouding,nbsp;hoewel het bgna haar leven koste. Hare ligcha-raelqke sterkte was geheel uitgeput-, en uit haarnbsp;vertrekje gebragt zijnde, waarschgnlgk door datnbsp;zij toen te veel voedsel op eens gebruikt had,nbsp;werd zij ziek, en herstelde niet dan na verscheidene maanden. En nogtans, volgens haar eigennbsp;verhaal, vastede zij kort na haar herstel nog negen dagen. Van dezen tgd af werd zg beschouwdnbsp;als een buitengewoon wezen. Hare stam liet haarnbsp;niet toe om te werken, maar voorzag haar vannbsp;het beste van alles ter kleeding en voeding.

Zij was mede voorzien van een wijde Iedere, of geneeskundige zak, voorzien van alles wat ge-bruikelgk was voor de wonderlgke genezing vannbsp;zieken, of voor de uitlegging van droomen. Deze

zak, welke zij zorgvuldig bewaarde, was baar eereteeken, en in alle hunne dansen was zg denbsp;grootste der groeten.

Hierdoor werd zij zoo buitensporig van gedrag , dat zij bg eene zoodanige gelegenheid haren zaknbsp;verloor. Dit gebeurde gedurende de laatste oorlog. In het begin derzelve kwam zij van hetnbsp;Bovenmeer, en hield haar verblgf in het voornaamste gedeelte des lands, ten westen vannbsp;MacMnau. Men gaf haar toen een’ anderen zak,nbsp;doch deze behield zg slechts twee jaren. Omstreeks deze tijd verloor zij een van hare kinderen , hetwelk, gevoegd bij het verlies vannbsp;haren tweeden zak en de verwaarloozing dernbsp;Indianen, haar zoo mismoedig maakte, dat zg zichnbsp;aan allerlei ondeugden overgaf. Wegen jarennbsp;later verloor zij weder een kind, het derdenbsp;van de vier. Toen luisterde zij eenigen tgdnbsp;naar raad, en ging zich niet te buiten in sterkennbsp;drank. Niet lang daarna bragt men haar in helnbsp;woud hg een Indiaansche man en vrouw, welkenbsp;in het diepste bggelo.of leefden, en werd zg doornbsp;deze twee overgehaald om met hen te drinken.nbsp;In deze dronkenschap , door jaloerschheid zoo alsnbsp;zg veronderstelde, maar zonder eenige aanleiding , viel de andere vrouw op haar aar, ennbsp;sneed baar haren neus af. Dit was de grootstenbsp;minachting, in hare schatting, welke zg ooit konnbsp;ondergaan; en gedurende eeu’ langen tgd moesten hare vrienden waken, dat zg zich niet van

het leven beroofde j hgna was zïj eens in dit op-zet geslaagd. Op een’ anderen tgd teruglcecrende van Maciinatv, alwaar zij met andere Indianennbsp;was geweest om hare wlgchelarij uitteoefenen,nbsp;wierp zij zich in het Meer, maar een Indiaannbsp;trok haar bij de haren wederom in de boot.nbsp;Hierna begon zij te denken dat de onbekendenbsp;Indiaan, zoo als zg veronderstelde, welke zorgnbsp;voor haar leven droeg, niet wilde toelaten datnbsp;zij zich om het leven bragt, en zg liet alle verdere pogingen varen, om dit uittevoeren. Slechtsnbsp;één kind overig hebbende, vertoefde zij somtijdsnbsp;op het eiland te Ilaclinaw, en somtijds op hetnbsp;vaste land, met geen vast doel dan om bij iederenbsp;mogelijke gelegenheid wigchelarg uitteoefenen.

De eerste kennis welke ik aan haar kreeg, was met het einde van iSzS. Kort nadat onze schoolnbsp;geopend was om kinderen te ontvangen, ontmoette ik haar jongentje, en nadat hg mij gezegd had wie hij was, ging ik met een tolk naarnbsp;de woning zgner moeder. Aldaar waren wij ooggetuigen van haren beklagenswaardigen en treu-rigen toestand. Op dat oogenblik kon geene overreding baar bewegen , mg haren zoon te geven.nbsp;Maar voor de tweede keer bg haar gaande , ennbsp;de jongen zelve gewillig zijnde, gaf zij tennbsp;laatste schoorvoetende hare toestemming. Hg ontliep mij echter weder binnen weinige dagen, ennbsp;oischoon ik hem weder vond, zocht de moedernbsp;gedurende den winter redenen op, om hem weer

bq aich te krijgen. De volgende lente , meer üit medelqden dan voor ons gemalt, gebruikte iknbsp;baar eerst in de keuken, en daarna op bet suikerveld op Bois Slanc, een naburig eiland ,nbsp;onder beding dat zij geen’ sterken drank gebruiken en zich behoorlijk gedragen zoude. Doornbsp;vele vermaningen en zorgen , gedroeg zij zichnbsp;beter dan ik gedacht had, zoodat ik haar ronduitnbsp;verklaarde, dat, indien zg zich gestadig zoo gedroeg en zulk werk odeed als waartoe zg bekwaam was, zij dan bij ons mogt wonen. Vannbsp;dezen tijd af, geloof ik, ging zij zich slechtsnbsp;drie of vier malen in sterken drank te buiten.

Eerste Godsdienstige indrukken.

Het is nu omtrent drie jaren geleden , sedert hare ernstige oplettendheid op de godsdienst blijkbaar werd ; de ontwikkeling hiervan was langen tgd zeer onzeker, omdat zij onder hetnbsp;hooren van het onderwijs altqd meer of min wildenbsp;aangedaan z'q’n, somtijds tot schreijens toe. Gedurende vele jaren, onder de uren van de zondagschool, hadden wij eene afzonderlijke school voornbsp;Indiaansche eu andere vrouwen, meestendeels onder de zorg van den Heer F. , ten oogmerk hebbende om den bijbel en traktaatjes te lezen , uilnbsp;te leggen, enz, Het was in deze bgeenkomsten dat

Elize dikwijls aangedaan was , hoewel zij na den afloop derzelve, dit onderwerp weder van zichnbsp;wilde verwijderen, en weder in zekere matenbsp;onverschillig worden. Wederom bezielde haarnbsp;welligt het denkbeeld dat er.geene genade kon geschonken worden, aan een mensch gelgk zij was,nbsp;en daar de gedachte aan den toestand van haarnbsp;godsdienstig bestaan haar ongelukkig maakte, zoonbsp;wilde zrj gaarne ontslagen zijn van de bijeenkomsten. Door dezelfde jndrukken, vond zij hetnbsp;niet voor haar geschikt om de huisselgke godsdienst met ons bij te wonen, ook niet de avond-bgeenkomsten der vrouwen. Zij zeide dikwerfnbsp;eene sterke begeerte gevoeld te hebben om hetnbsp;zingen en bidden te hooren , zoodat zij zich .nbsp;aan de deur der kamer plaatste , en daar zoonbsp;lang vertoefde, als zij dacht dat raogelgk wasnbsp;om niet ontdekt te worden ; somtgds was zq bijnanbsp;verkleumd. Het grootste gedeelte van den winter bragt zij door in zulk eene wgfelende gemoedsgesteldheid. Dewql zij voor zichzelve geenenbsp;genade durfde afsmeken, omdat zij zulk eenenbsp;zondares was, zoo merkte zq het aan als eenenbsp;verzachting om de godsdienst van anderen tenbsp;beluisteren , daar zij onwaardig was er bq tegenwoordig te zqn.

Gedurende het voorjaar op de suiker-plantagie zijnde, zeide zq dat zq gedurende den ganschennbsp;tqd diep ter neder gedrukt was. De suikerrietennbsp;verzamelende, bad zq dikwqls deze gevoelens

*— 10 —

hun het noodige ter voeding, voor nbsp;nbsp;nbsp;het

ontdekten en hen huiswaarts konden vervoeren. In betrekking tot dezen tqd zeide zq , dat nadatnbsp;zij ziek was geworden, zij bij zich zelve gedachtnbsp;had, daar zij geene vertroosting gevonden liadnbsp;voor haar gemoed op onzen weg, (bedoelende dienbsp;der Christenen) , zij wederom wilde beproevennbsp;haren ouden weg, die van geneeskundige zangen,nbsp;te vervolgen; en zij bragt onderscheidene nachten door, niet zingen en haar vorig gemompel.nbsp;Toen zij te huis was gebragt staakte zq dit;nbsp;maar zij geloofde dat zij bqna alle vrees voornbsp;hare ziel verloor, en scheen geen ander gevoelnbsp;te hebben , dan orn zorg te dragen voor Jozef,nbsp;baren zoon, wien zij scheen te zullen verliezen.nbsp;Hij sprak gestadig met haar, maar zij zeide datnbsp;zij er niet veel van gevoelde, dat zij als iemandnbsp;was die van het verstand beroofd is, en nietsnbsp;scheen haar gevoel in beweging Ie brengen.nbsp;Weinige dagen voor Jozef’s dood, had hij eennbsp;gesprek met haar ; hij zeide tot haar dat hijnbsp;spoedig zoude sterven, en dat hij verlangde datnbsp;zq hem beloofde nimmer sterken drank te zullennbsp;gebruiken , bij het gezin der zendelingen te blijven , naar hunne vermaningen te hooren, iederennbsp;dag tot God te zullen bidden; dan zoude zij alsnbsp;zq stierf met hem bij God zijn. Ferst zeide zijnbsp;dat als hij stierf, zij dan ook zoude sterven.nbsp;Maar Jozef zeide dat dit niet zoo was; dat zijnbsp;niet zoude sterven als zq dit zeide; want dat God

alleen regt liad, haar te doen slerven als Hg dit wilde. Ten laatste beloofde zij het niet uitnbsp;haar gedachte te zullen uitvvisschon, en te doennbsp;zco als hg verzocht had.

Gedurende het sjerven en de begrafenis van Jozef, was haar gedrag bijzonder bedaard ennbsp;ernstig, zoodat iedereen hier opmerkzaam opnbsp;werd. Menige geoefende Christen-moedcr konnbsp;van haar onderwerping leeren in zulk eene treurige omstandigheid, ten einde zich in dergelijkenbsp;moegelijke beproevingen niet te buiten te gaannbsp;in ongeoorloofde droefheid. Toen zij bemerktenbsp;dat hij waarlijk den geest gegeven bad, vloeidennbsp;hare tranen en riep zij uit, « M'gn zoon! ingnnbsp;zoon!” Meer dan deze woorden boorde mennbsp;niet , gcene klagt kwam over bare lippen.

Na lie begrafenis zat ik bij haar, en had een lang gesprek mei haar. Onder anderen vroegnbsp;ik haar, welke de reden was dat zij zich aldusnbsp;gedragen had, cn of zij ook alzoo was gesteldnbsp;geweest bg de dood van liare andere kinderen?nbsp;Op deze laatste vraag antwoordde zij niij , datnbsp;zi] toen niet zoo was geweest, en gaf eenignbsp;berigt van betgene zij toen gevoeld bad cn' vannbsp;haar gedrag., cn hoe zij , zoo als hij de Indianen het gebruik is , zicli toen afgomal en hetnbsp;ligchaam gepijnigd had door buitensporige droefheid. In antwoord op mijne eerste vraag , zeide

goed, en ik gevoel dat hetgeen Hij'gedaan heeft

regtvaardig moet zijn.” Zoo verklaarde zij zieli ondubbelzinnig over de liefde tot God die haarnbsp;bezielde , en zij schonk mg hierdoor de aangenamenbsp;overtuiging, dat hare gevoelens bestuurd werdennbsp;door den invloed des Heiligen Geestes. Dennbsp;volgenden nacht, zoo als zij *nu verhaalde , toennbsp;zij zich naar bed begaf, herinnerde zij zichnbsp;alles vlt;at plaats had gehad tusschen haar ennbsp;Jozef, eenige dagen voor zijnen dood; dit verontruste haar gemoed allerhevigst, hierbij ontwaakte in haar de gedachte dat er geene hoopnbsp;voor hare ziel was; maar in een oogenblik besloot zij om nog eenmaal te bidden dat Godnbsp;haar genadig mogt zgn. Van oogmerk zijndenbsp;zich buitengewoon aftezonderen, begaf zij zichnbsp;naar den kelder, en de trappen afdalende,nbsp;terwijl zij niet verder konde, zonk zg neder ennbsp;begon hare begeerte uitteboezemen. Dit was harenbsp;laatste geregelde herinnering van hetgeen toen verder gebeurde. Hoe en wanneer zg teruggekeerdnbsp;was wist zij niet.' Tusschen elf en twaalf urennbsp;hoorde ik een droevig geklag , en terstond lichtnbsp;aanstekende, ging ik tot haar en vond haarnbsp;schijnbaar slapende; haar wakker makende,nbsp;vroeg ik of zij ziek was, zij zeide, neen, ennbsp;ik keerde terug. Het eerste dat zij zich herinnerde, was mij gezien te hebben met eenenbsp;kaars in mijne hand. Naderhand, zoo als zijnbsp;zeide, herhaalde zij het gebed, en was toennbsp;voor het eerst gevoelig voor bet genot van de

— 13 —

liefde van Christus. Den volgenden morgen was hare ziel vervuld met liefde voor alle de ledennbsp;van liet gezinj zoo, dat z^, toen zij de eennbsp;na den anderen zag, zeide, te gevoelen datnbsp;hare eigene kinderen niet zoo door haar bemindnbsp;waren geweest dan zg. Nu gevoelde zg zich geheel verzoend 'met Jozefs dood, zoodat zij geenenbsp;neiging tot smart gevoelde. Tusschenbelde , zeidenbsp;zg ) wilde zij in hare gedachten de omstandigheden van z’gn sterven terugroepen, maar om harenbsp;eigene uitdrukkingen woordelijk te gebruiken •,nbsp;« Ik gevoelde als of ik mij op eene enge dochnbsp;gelukkige weg bevond, en toen eene gedachte innbsp;mij opkwam omtrent Jozef, was het als of iknbsp;uit dezen weg verdrongen vverd, en ik spoeddenbsp;mg om aanstonds terug te keeren.” Met dezenbsp;gelukkige gevoelens jegens God en de christenen bezield, gedacht zg vmor het eerst metnbsp;groote belangstelling aan haar eigen volk : « O!nbsp;konden zij maar zien gelijk ik, hoe gelukkignbsp;zouden zij zijn.”

Vordering in Godsvrucht,

Haar vragende naar de gesteldheid Van haar gemoed, zeide zij : « Ik ben altijd in God gelukkig geweest van dat oogenblik af aan, ennbsp;hoe ouder ik werd , hoe meer ik gewenscht heb

~ 14 —

Hera te beminnen, en om dit meer en meer te doen , en om meer en meer gelijk Hg gezind tenbsp;zgn. Ik kan mij niet herinneren sedert eenenbsp;grootere kwelling gekend te hebben, dan dienbsp;over hen , welke onwetend omtrent God zijn.nbsp;Veel verdriet heb ik sedert over hen gehad. Somtijds naar de kerk gaande, of daar zijnde, heeftnbsp;het mij tranen doen storten, als ik aan hen dachtnbsp;die God niet beminnen. Er is nooit een. dagnbsp;voorbij gegaan , sedert ik vrede voor mijne zielnbsp;vondt, dat ik niet gevoeld heb dat God met mijnbsp;was.” De reden welke zij voor deze genale opgaf, was, dat God haar spoedig van deze wereldnbsp;mogt wegnemen, en dat het Hem mogt behagennbsp;haar aldus voorteberciden voor Zijne tegenwoordigheid. « lederen Sabbat,” zeide zij , « heb iknbsp;gevoeld dat ik een Sabbat minder op dezenbsp;aarde zal vertoeven , en zij brengt mg eenen Sabbat nader aan den tijd welke ik met Christusnbsp;zal zijn.”

Nu hierop bijzonder ondervraagd zijnde , verhaalde zij, dat zij drie tijdstippen had gehad dat baar gemoed voor een oogenblik ontstemd WuSnbsp;geweest. Een jaar geleden was zij zeer zwak,nbsp;cn op zekeren avond zeide men ons dat zij gingnbsp;sterven. Naar hare kainor gaande, vonden wijnbsp;haar zeer vei inindoren le , maar na eenigen lijdnbsp;herleefde zij , zoodat zij ia slaat w-as om tenbsp;spreken. Men ondervroeg baar aangaande barenbsp;jnzigten etn gevoelens, welke zij beaniwooide.

— IJ —

\ervuld met de hoop in het vooruitzigt yan spoedig bij G-od te zijn. Zq antwoordde eene der vragende zusters; « Ih verlang om henen tenbsp;gaan; ik verlang dat de tijd mijner ontbindingnbsp;daar ware.” Naderhand gevoelde zij , dat zij ongeduld had aan den dag gelegd, en dit griefdenbsp;haar zeer, zoodat zij meermalen sedert dit voorval schreide.

Op een’ anderen tijd, van welke zij melding maakte, was zij naar bed gegaan, en had nietnbsp;lang geslapen , naar hare onderstelling, toen zijnbsp;ontwaakte en behoefte gevoelde om Ie bidden.nbsp;Zq stond op en knielde neder, maar weinigenbsp;oogenblikken was zij hiermede bezig, toen ontging haar de aandacht en zij sliep in. Voornbsp;de tweede maal ontwakende, was zij ontrustnbsp;voor zlchzelve , en vreesde dat de liefde totnbsp;God haar niet meer bezielde; ja, zoo groot wasnbsp;hare droefheid, dat het haar geheel den slaapnbsp;benam. Met vrees en een brandend hart badnbsp;zij ten ernstigste, en zij hield niet op voornbsp;hare tranen van droefheid , in tranen van blijdschap veranderden. Toen was hare ziel zoonbsp;vol dat zij niet meer koode slapen , en het overige van den nacht werd besteed in gebed, ennbsp;in hlqdschap dal God met haar waS.

Het andere tijdstip was bq gelegenheid dat de jonge meisjes eenige aanmerking op haar hadden gemaakt, waaruit zg opraaakte dat, daarnbsp;zq altqd ziek was, zg «n de overige familie

i6 —

haar als eenen overlast beschonwiien, en dus wensclite zij dat zij er niet meer vvas. Ditnbsp;veroorzaakte dat zij zich voor eeuijje uren ongelukkig gevoelde, maar voor den nacht ver

hare gemoedsrust herstelde.

Naderhand deed ik haar verscheidene vragen, welke hier volgen , met hetgeen zq antwoordde.

« Gij hebt gezegd dal voor dat gij vrede in Christus gevonden hebt, dat gij toen voor langen tijd, ja vele maanden, u zelven als ongelukkig en ellendig bevond, en dat gij dikwqisnbsp;gebeden hebt; — was het door deze gebeden datnbsp;God u Zijnen vrede gaf, of was er iets goedsnbsp;in dezelve ? ” — « Neen , het was alleen omdatnbsp;Christus medelijden met mijne ziel had, en Hgnbsp;stierf voor arme zondaren; en het was Godsnbsp;genade dat er Zendelingen werden uitgezonden,nbsp;om ook mij te onderrigten.” — « Meent gg mgnbsp;verstaan te hebben, als ik u vraag of gij daarnanbsp;nooit meer eenige vrees koesterdet van verlorennbsp;te zullen gaan, hebt gij nimmer getwgfeld ofnbsp;gij deel aan den Zaligmaker had of niet ? ” —nbsp;a Ik heb altijd met zekerheid gevoeld dat Godnbsp;mijne ziel in genade had aangenomen, en hoenbsp;meer ik gedacht heb aan mijn vorig slecht gedrag, was het als of ik mg nader tot God voeldenbsp;gedrongen; het maakte dat ik mij ootmoedigernbsp;gevoelde , en het verwekte eene sterke begeertenbsp;in mg , om geheel voor Hem te leven.” — « Maar

É

— 17 —

indieu God zqnen Geest van u nam en u aan uw-zelve overliet, wat denkt gg dat er van u zoude worden ? ” — ® Ik zoude voor niets bekwaamnbsp;zijn.” — «Hebt gij eenige vrees dat God zijnennbsp;Geest van u zal wegnemen ? ” — « Neen.” —nbsp;tt Waarom niet?” — « Door hetgeen ik uitnbsp;Zijn woord gehoord heb : Hg heeft beloofd omnbsp;ben te bewaren die op Hem vertrouwen , en iknbsp;geloof dat Hij aan Zijn woord guli-ouw is.” —nbsp;« Verscheiden malen zgt gij in uwe ziekte zoonbsp;zwak geweest, en gij had toen reden om te ge-looven, dat gg maar eenige uren of dagen meernbsp;zoudt leven , zgt gij in geen van deze oogen-blikken onwillig of bevreesd voor den dood geweest?” — « Neen.” « Hebt gg altijd gevoelt dat, indien het Gods wil was, het eennbsp;voorregt zoude zgu om te sterven, en dat ggnbsp;verheugd zoudt zgu als de tijd daar was?” —nbsp;« Ja, dat heb ik. Deze maal toen ik zeer zieknbsp;was, nu twee dagen en nachten , en toen ik gevoelde dat God alleen mij koude herstellen ofnbsp;wegnemen, dacht ik, indien het Zgnen wilnbsp;is , hoe gelukkig dat ik verzekerd mag zijn,nbsp;dat ik na mgnen dood bij God mag komen.” —nbsp;tt Voorleden lente was het een jaar (1828) datnbsp;gij gedoopt zgt en in de kerk aangenomennbsp;kunt gij mij fets verhalen van uwe gevoelens,nbsp;welke gij dien tijd had omtrent den doop ennbsp;het avondmaal ? ” — « Nadat ik de heteekenisnbsp;verstond, van hetgeen Christus bevolen had, en

i8

waarom Hij het gedaan had, gevoelde ik groote begeerte otn gedoopt te worden en het avondmaal te gebruiken; er is niets in deze wereldnbsp;dal ik als een grooler voorregt beschouw. Toennbsp;ik gedoopt werd en plegtig beloofde voor Godnbsp;te zullen leven, stemde waarlqk ieder woordnbsp;met mijn hart in, en dat ik geheel den Heernbsp;toebehoorde en niet langer mij zelve of iemandnbsp;anders. Iknbsp;nbsp;nbsp;nbsp;gelukkiger dan ik kan mede-

declen, het voorregt gevoelende daar te mogen zijn met de liefde jegens God; en het broodnbsp;en den wijn ontvangende, gevoelde ik dat iknbsp;niet dankbaar - genoeg konde zqn aan God, datnbsp;Hij mij tot de tafel des Heeren had doen naderen. Ik dacht er hier nooit meer aan te zullennbsp;verschijnen, maar dat het volgende reeds zoudenbsp;zijn aan de tafel des Heeren in den hemel.” —nbsp;« Gij ziet dat gij niet regt gedacht hebt. Gijnbsp;hebt verscheidene malen nog het avondmaal genoten; zijn dit altijd even gewigtige pleglighedeunbsp;voor uwe ziel geweest?” — «Ja, dit zijn zgnbsp;alle geweest.” — « Zijn zij u dan zoo dierbaarnbsp;geweest als het eerste?” — «Ja, toen ik meernbsp;van den Zaligmaker hoorde en van Zqne liefde ,nbsp;door den bijbel, gevoelde ik telkens, indien. hetnbsp;mogelijk ware, mij meer en meer nader en gelukkiger in Hem.” — « Welk goe'd kan de doopnbsp;en het avondmaal doen, zonder dat het hart metnbsp;liefde tot den Zaligmaker vervuld is?” — «Geen.nbsp;SlËne ziel zoude dan niet met vreugde over de-

— 19 —

*

zelve vervuld zgn.” — Zoudt gg deze vreugde en vrede gevoeld hebben, zoo als gq ze mijnbsp;beschreven hebt, indien gg niet, zooveel als unbsp;mogelgk was, trachte om God in alles te gehoorzamen ? ” — « Neen, hiertoe zoude ik mijnbsp;niet in staat gevoelen. Hoewel ik onbekwaamnbsp;ben om met mgne handen het gezin bgtestaannbsp;en voor God werkzaam te zqn, zoo is het mgnenbsp;opregte begeerte gt; om dagelqks mqn hart in gebeden voor hen, en de behouding hunner zielennbsp;uit te storten; en daar God mq in het levennbsp;laat, zoo geloof ik dat Hij begeert dat ik mijnbsp;hieraan in den geest zal wqden.” — a Gelooftnbsp;gq , dat gq God en de menschen zoo lief hebtnbsp;als gq behoort te doen?” — Neen; ik trachtnbsp;om hen te beminnen, maar ik gevoel niet zooveel liefde voor hen als ik moest,” — « Wanneer denkt gq dat gq volmaakte liefde voor Godnbsp;en menschen zult gevoelen?” Eerst antwoordde zq mij : a Nimmerdenkende dat ik bedoelde zoolang zq in het ligchaam was. Naderhand zeide zq : « Als ik in den hemel zal zqn.”

Omtrent het bovenstaande berigt, merkt de Heer Ferry het navolgende aan :

Ik heb dit geschreven als zqnde hetgeen de vrouw met mq of een ander gesproken heeft.nbsp;Ik heb met schroomvalligheid vermqd iets schooners voor te stellen, dan het inderdaad heeftnbsp;plaats gehad. Deze heschrqving is gelezen door

-.0-

diegenen, welke het meeste bekend waren met de persoon over wien dit handelt, en hare handelingen. Zg gelooven dat de indruk die dit opnbsp;den lezer zal achterlaten, nog minder treflfendnbsp;zal zijn dan het in waarheid is. Ten aanzien vannbsp;eenejj ongestoorde kalmte en opgewektheid vannbsp;gemoed, is deze vrouw zoodanig eene, als iknbsp;geen voorbeeld weet. De vrees dat sommigennbsp;het als onwaar zouden beschouwen, of als opsiering, heeft mg doen trachten, maar te vergeefs, ietsnbsp;van haar te vernemen, hetgeen haren christelgkennbsp;wandel konde verduisteren. Zij. is inderdaad eennbsp;begunstigd kind van God, rgpende voor de toekomstige heerlgke staat; of zij ziek of gezond is,nbsp;in moeite of gemak, zij ontvangt ons altijd metnbsp;een zacht, en meestal glimlagchend gelaat. Zgnbsp;verkeerd in eenen zorgelgken toestand, zoodat wgnbsp;reeds maanden lang voor haar leven vreesden.nbsp;Wg verwachten dat als gij dit berigt zult ontvangen, zg reeds ter ruste zal zgn ingegaan.

Te bekomen bij M. WIJT amp; ZONEN k lo cents.