ïn het dorp P.... woonde eeno vrome moeder, die den zegen genoot van te mogen zien, dat hare kinderen reeds jong tot do kennis dernbsp;waarheid, namelijk het geloof aan Hem, dienbsp;zegt: » Ik hen de teeg, de waarheid en het leven,” waren gekomen, en dat zij, in devreezenbsp;des Heeren wandelende, reeds vroegtijdig sieraden van de Christelijke Kerk waren. Ee;i predikant , die in het dorp kwam, hoorde vannbsp;deze bijzonderheid en van die moeder met veelnbsp;belangstelling spreken, en wensehte zeer haarnbsp;te leeren kennen, daar hij zieh overtuigd hield,nbsp;dat er iets eigenaardigs in de wijze van haarnbsp;godsdienstig onderwijs moest geweest zijn, hetwelk het zoo vroeg reeds vruchten had doennbsp;dragen.

Hij bezocht haar, en vroeg haar naar hare wijze van behandeling in de uitoefening vannbsp;hare moederlijke pligten en de tucht omtrentnbsp;hare kinderen. De vrouw antwoordde, dat zijnbsp;niet wist in het godsdienstig onderwijs aan harenbsp;kinderen meer getrouw te zijn geweest, als ooitnbsp;eene christelijke moeder het zijn moet. Na nognbsp;eene kleine woordenwisseling sprak zij :

» Toen mijne kinderen nog klein en hulpbehoevend waren, verhief ik, als ik hen waschte, mijn hart tot God, en bad, dat Hij hen in hetnbsp;bloed van Christus, dat van alle zonden reinigt,nbsp;wasschen wilde. Als ik ze des morgens aankleedde, bad ik mijnen hemelschen Vader, datnbsp;Hij ze wilde kleeden met het kleed der gereg-tigheid van Christus. Als ik hen te eeten gaf,nbsp;bad ik, dat God ze met heraelsch brood spijzigen,nbsp;en met levenswater drenken wilde. Als ik hennbsp;kleedde, om naar de kerk te gaan, smeekte ik,nbsp;dat hunne ligchamen ware tempelen des Heiligen Geestes zijn mogten. Wanneer zij mij verlieten , om naar de school te gaan, volgde iknbsp;hunne schreden met een gebed, dat hun levenspad zijn mogt als het pad des opregten, meernbsp;en meer lichtende tot den vollen dag. Als iknbsp;hen des avonds ter ruste legde, was de stillenbsp;zucht mijner ziel, dat mijn hemelsche Vadernbsp;ze in Zijne armen nemen mogt en hen met Zijnenbsp;vaderlijke hoede beveiligen.”

Hier zien wij den invloed van de stille onopgemerkte zorgen eener moeder. Een invloed, die lang gevoeld zal worden, als alle uiterlijkenbsp;vertroetelingen en schijngenoegens, om welkenbsp;velen bezorgd zijn ze hunne kinderen te verschaffen , reeds lang vergeten zullen zijn, ofnbsp;slechts in het geheugen leven zullen als middelen, waardoor eene snellere gang in het treurigenbsp;wereldsche leven is bevorderd geworden.

In dit korte verhaal zijn twee dingen onze opmerking waardig: namelijk, dit streven was vroegtijdig) en het geschiedde in het geloovig vertrouwen op den goddelijken zegen. Deze moeder gevoelde, dat zij hare kinderen van God gekregennbsp;had, en voor hunne opvoeding verantwoordelijknbsp;was; zij wist, dat alle hare moeite en zorgennbsp;te vergeefs zouden zijn, als God haar niet innbsp;Zijne genade de hulp van den Heiligen Geestnbsp;wilde schenken, die alleen de ziel kan zaligennbsp;en heiligen. Van daar, dat zij onder al denbsp;dagelijksche pligten omtrent haar kroost, ennbsp;bij eiken trap van wasdom der kinderen tot diennbsp;Heer opzag, die allen, die Bern aanroepen,nbsp;altijd nabij is, en op hunne gebeden let. Hoenbsp;gelukkig moet het huisgezin zijn, dat den Heernbsp;tot zijnen God heeft! Welk eene hemelsche vredenbsp;straalt van ieders aangezigt, en met welk eenenbsp;heerlijke hoop blikken zij over het graf heennbsp;naar gindsche woning, die hun door Jezus ver-

zoenend sterven, in hel huis Zijns Vaders bereid is; en driewerf gelukkig moet de moeder zijn,nbsp;die zoo in de vreeze Gods werkzaam en met dennbsp;blik op do eeuwigheid gevestigd, hare pogingennbsp;door den goddelijk en zegen bekroond ziet.

Er zijn in de moederlijke borst gewaarwordingen, die slechts door de moeder gekend worden ; bij den band, die haar aan hare kinderen bindt, zijn alle andere banden zwak. Door hen,nbsp;die deze gewaarwordingen kennen, zal de hier-1/oven gevoerde taal verstaan worden, en opnbsp;deze snaar slaat zij oenen toon fian, die tot innbsp;het diepste der ziel doordringt. Terwijl dikwijlsnbsp;roepstemmen aan hem, die lang in de zondenbsp;geleefd heeft, als eene vlugtige wind voorbij het oor waaijen, en de stem der waarschuwing op versteende harten stuit; zoo is de roepstem, die hier geschiedt, tot een oor gerigt,nbsp;dat niet doof is, en tot een hart, dat gevoelennbsp;kan, het teedero moederharte. — De ijdelhedennbsp;cn verstrooijingen van de bedrijvige wereld verdoven dikwijls do stille zaehte stem van hetnbsp;Evangelie, die in de ooren van den op aard-

reldburger een wanklank is, want aardsche wijsheid en lijdelijke berekeningen vervoeren dikwijls tot veronachtzaming dor vraag: gt; Wat baat hot den tnensch, zoo hij de rjeheele wereld gewint en schade Ijdt aan zijne ziel?”

Dit gescliriftje is echter voor eenen anderen stand in de maatschappij geschikt, voor deïul*nbsp;ken namelijk, die zich niet in het gewoel ennbsp;gedruiscli der wereld begeven, die zich in een’nbsp;stillen maar niet minder gewigtigen werkkringnbsp;geplaatst zien; dit blaadje kan, in een aan nadenken gewijd oogenhlik eene moeder in handen komen, en de pligten, die het aanwijst,nbsp;kunnen door haar, midden onder de gewone,nbsp;bezigheden, verrigt worden.

Buigt men ’t rijsje jong en teer ,

’t fVordt een boompje voor den Heer,

Dat eens vrucht zal dragen.

Zoodra het gemoed zich begint te ontwikkelen , en de opmerkzaamheid zich door de haar •omringende voorwerpen voelt aangetrokken, hangtnbsp;er veel af van haar, die op dezen teederen leeftijdnbsp;in dat gemoed de eerste indrukken zaait, ennbsp;aan de opmerkzaamheid de eerste rigting geeft.nbsp;Op dien leeftijd heeft do moeder eenen toegangnbsp;tot het hart, eenen invloed, dien zij soms innbsp;rijper leeftijd niet meer zoo verkrijgen kan.

De eerste vragen van het kind moeten door haar, die het kind onder het hart gedragennbsp;heeft, beantwoord worden; als het de flikkerende sterren aan den hemel ziet, en vraagt:nbsp;» wie heeft die glinsterende lichtjes gemaakt ? ”nbsp;dan is het de pligt van de moeder het van dat

goede Opperwezen, dat in den hemel woont, en de Schepper alles goeds is, te spreken. Ennbsp;als het gemoed zich meer en meer ontwikkelt,nbsp;moet de moeder den kleinen opmerker vertellennbsp;van dien Jezus, die in de kribbe lag en aannbsp;het kruis stierf; en als ze hem vóór zijne nachtrust het kussen zacht opschudt, en op het sluiten van zijne oogjes wacht, is het haar eennbsp;voorregt hem te hooren lispelen: » Onze Vader,nbsp;die in de hemelen zijt,” en hem te bepalen bijnbsp;het van harte liefhebben van dien Vader, wiensnbsp;naam hij reeds vroeg noemen mag. Laat zijnbsp;deze onschatbare gelegenheid voorbijgaan, dezenbsp;d.agen der kindschheid ongebruikt wegsnellen,nbsp;het jeugdige hart en verstand slechts met beuzelachtige vertellingjes of vrolijke liedjes opvullendo, zoo wordt het dierbaar onsterfelijknbsp;schepseltje voor eene gansch andere plaats alsnbsp;voor de zalige eeuwigheid opgevoed.

Zegt gij, dat gij te onwetend zijt en niet in staat uw kind zelf onderrigt te geven; als gijnbsp;het kind aan uw hart klemt, en het naar eennbsp;vcrtellingje verlangend zijne vragende oogjes opnbsp;u rigt, dan weet gij hem genoeg van anderenbsp;dingen, van een held, van een koning te verhalen ; en kunt gij hem dan niet van den Koning van Sion, van den Vredevorst spreken,nbsp;die kinderen tot zich riep, en hun, en die aannbsp;hen gelijk waren, hel koningrijk der hemelen

toezeide ? wat zouden geleerden of wel onder-wezenen de kinderlijke ziel beter kunnen on-derrigten ?

Gij zijt slechts gering en onbekend in de wereld, zegt gij, maar bij uw kind zijt gij bekend , en uw invloed op dat kind is grooter dan die van een wetgever of legervorst. Gij zijtnbsp;onsterfelijk ; gij moet èèns voor uwen eeuwigennbsp;Regter verschijnen, en iedere geringe daad vannbsp;uw leven staat aan het lieht gebragt te worden.nbsp;Uw kind heeft eene ziel, die voor hel of hemelnbsp;moet opgroeijen, en meer waard is dan eennbsp;millioen gouden wereldbollen.

Dit kind kan later een’ aanzienlijken post be-kleeden, een wetgever, de herder van eene gemeente worden! Hoedt u, gij, die er moeder van zijt: gij leeft onder eene schrikkelijkenbsp;verantwoordelijkheid, gij kunt u bijna niet bewegen, of het kan eenen invloed hebben, waarvan de gevolgen niet te berekenen zijn; eennbsp;cenig woord van vrome raadgeving, maar ooknbsp;een eenig woord van zondige ligtzinnigheid ofnbsp;hartstocht, voor de ooren van uw kind geuit,nbsp;kan op uwe kindskinderen nog werken. Ja,nbsp;die invloed kan aan de andere zijde des grafsnbsp;nog gevoeld worden, en tot de eeuwigheid zichnbsp;uitstrekken. Uw kind neemt uw woord metnbsp;berusting aan, en de herinnering: • mijne moeder heeft het mij zoo gezegd,” is eene genoeg-

10

«ame bew^sgrond, oin liet kind van de gcwig-•tigste waarheden te overtuigen. Hier hebt gij, o moeders, eenen invloed, die geen ander schepsel hebben kan, en gij vermoogt dien in denbsp;gunstigste omstandigheden te gebruiken. Donbsp;zaak is niet, eenen zoon het veld der wetenschappen te ontsluiten, opdat hij do noodigenbsp;kunde verkrijge, om zich aan to sluiten aan donbsp;rei van geleerden en wereldwijzen; zo is niet,nbsp;eeno dochter met talenten op te pronken , opdat zij do aandacht tot zich zou trekken vannbsp;hen, die in de kring van saletzalcn, of verfijnden smaak en mode,, hunnen dierbaren tijd verbeuzelen. liet doel is edeler, en veel meer denbsp;onverdeelde achting waardig van hen, die voornbsp;do onsterfelijkheid leven.

Het kind, hetwelk nu op uwen schoot dartelt of voor uwe woning springt en speelt, kan bestemd zijn om aan een’ anders verloren gaandennbsp;Heiden het Evangelie te verkondigen, kan nognbsp;een moedig krijgsheld in het leger van Christusnbsp;worden, en de banier van het kruis op Groenland's kusten of elders planten. Hoe vele voorbeelden bestaan daar niet van? Wat bragt hetnbsp;eerst den vroomen en zoo boven allo beschrijvingnbsp;nuttigen john newton tot kennis van de waarheid? waren het niet de woorden en lessen zijner moeder, die hij, vier jaren oud zijnde,nbsp;genoot; zij tasteden heai later in het geweten

11

aan, cn bragten hem aan de voet van het kruis van zijnen Verlosser; en zult gij het nut van zijnennbsp;arbeid waarderen ? het is niet mogclijk te berekenen welk nut B0cn\»AN en scott gesticht hebben, tot wier bekeering hij, in de hand dernbsp;Goddelijke genade, het werktuig zijn mogt.

Wie gaf den jongen timotiiebs, dien zoo jeugdigen arbeider in den wijngaard van Jezus Christus, het eerste onderrigt in de Godsdienst? Wie bragt samoei, den Profeet en Rigter innbsp;Israël, toen hij nog zeer jong was , in het huisnbsp;des Heeren, en wijdde hem toe aan de dienstnbsp;van zijnen God? het was eene biddende moeder.

En gebeurt het meermalen, dat het in do kindschheid gestrooide zaad, terwijl het kind nognbsp;onder do moederlijke zorge is, niet opwast ofnbsp;vruchten draagt, zoo moeten wij toch daaromnbsp;niet terstond besluiten dat het verloren is; denbsp;Heer geeft het wasdom Ier zijner tijd; bij dennbsp;eenen vroeger, bij den anderen later.

Een Geestelijke ontmoette onlangs een matroos, en hield hem, met hem in gesprek gekomennbsp;zijnde, dringend den pligt voor oogen, over hetnbsp;belang zijner ziel na te denken; de rondborstigenbsp;zeeman barstte in tranen uit, en zeide; d zwijg,nbsp;ach zwijg, spreek zóó niet tegen mij, zoo heeftnbsp;mijne moeder in mijne kindschc dagen ook totnbsp;niij gesproken.” De raad van zijne moeder ach-lervolgde hem op alle zijne paden , en de woor-

12

den, die zij biddende voor hem uitsprat, behielden nog altijd kracht op zijn geweten.

De tijden breken aan, dat het eene grootere eer is, de moeder van eenen Christelijken Zendeling , als GDTZLAFF of anderen, dan de moedernbsp;van een’ cesab of nAPotEos te zijn. En stel hetnbsp;geval eens dat de moeders van deze mannen,nbsp;wier karakters zoo zeer verschillend, maar algemeen bekend zijn, uit hare tegenwoordige eeuwigdurende verblijfplaats, op deze zonen die zijnbsp;opgevoed hebben, nederzagen: welke gewaarwordingen zouden haar bezielen ? wie van haarnbsp;zou niet kiezen, den Christelijken held ter wereld gebragt te hebben ? Het is niet voor ditnbsp;korte leven alleen dat gij uwe kinderen hebt opnbsp;te voeden, de kleine groep die zich rondom unbsp;verzamelt, is voor de onsterfelijkheid bestemd.nbsp;Als de wereld en hare begeerlijkheden zullennbsp;voorbij gegaan zijn, en hare genietingen en eerenbsp;in vergetelheid geraken, en derzelver nietigheidnbsp;zal Wijken, dan zal het zaad, dat gij in denbsp;jeugd hebt uitgestrooid, nog beginnen wasdomnbsp;te krijgen en te leven, dan vormt zich hun karakter voor de eeuwigheid, en gij hebt deel aannbsp;die vorming; ofschoon gij het niet vermoedt,nbsp;ofschoon gij u roet de gedachte gerust stelt,nbsp;dat, wanneer gij hun niet van nut kunt zijn,nbsp;gij hun toch ook niet schaden wilt, zoo oefentnbsp;gij toch eenen invloed op hen uit, die nu on-

13

der vonden wordt, en nog meer ondervonden zal worden als uw hoofd in het stof rust; laat tochnbsp;deze aanspraak op moederlijk gevoel, een opennbsp;oor bij u vinden, laat het tot uw hart spreken,nbsp;en denk er over na.

Kent gij den weg tot den genadetroon door Christus, en kunt gij voor dien knielen, en uwenbsp;kinderen, die gij lief hebt, vergeten ? kunt gijnbsp;hen hunne oogleden zien sluiten zonder hen aannbsp;Gods hoede te bevelen? kunt gij arbeiden, opdatnbsp;zij de goederen dezer ras voorbijgaande aardenbsp;genieten mogen, en niet bidden dat God hunnbsp;het brood des eeuwigen levens geve, en hennbsp;voorbereide tot een heter leven door het geloofnbsp;in Jezus Christus, als de eenige naam die opnbsp;aarde gegeven is waardoor wij kunnen zalig worden? Gij ziet ze naast u opgroeijen zonder hoop,nbsp;zonder Christus, in de wereld. Al zijt gij nognbsp;zoo onvermogend om meer te doen, o weigernbsp;toch niet voor hen te bidden, dat kunt gij toch,nbsp;dat God zich over uwe kinderen erbarme, ze innbsp;Zijne liefde om Jezus wille omvatte, en doornbsp;Zijnen Heiligen Geest wille voorbereiden voornbsp;Zijn rijk?

Gij hebt ze door ziekte aangetast gezien; gij hebt dagen van angstige bekommering en slape-looze nachten doorgebragt, om bun lijden tenbsp;verzachten, en gij hebt met een verbrijzeld hartenbsp;uitgeroepen: .Ach God! spaar mijne kinderen!”

14

Gij hebt het voorwerp van uwe teedore liefde aan den rand des grafs gezien, eii niet den Hei-denschen Overste, met een van weemoed verbrijzeld hart gezegd: gt; Kom, eer mijn kindnbsp;sterft!”..., en eer nog de laatste pligten vannbsp;ouderlijke liefde vervuld waren, cn het graf overnbsp;het anders aan uwe borst liggend kind, geslotennbsp;was, zaagt gij inisscliien reeds terug op dien tijd,nbsp;toen het nog onder uw opzigt, aan uwe zorgen was toevertroiiwd, en beklaagdet u, dat gijnbsp;toenmaals niet meer aan zijne onsterfelijke zielnbsp;gedacht, niet meer daaraan gearbeid, en nietnbsp;daarvoor gebeden hadt. Hebt gij zulke dure lessen gegeven, gedenk ze nog, voor diegenen dienbsp;in leven en nog gezond zijn, en haast u om uwenbsp;en hunne roeping en verkiezing vast te maken 5nbsp;bedenk dat de tijd zeer kort kan zijn, en zij ooknbsp;spoedig de jaren bereikt zullen hebben waarinnbsp;de invloed van eene moeder weinig ingang meernbsp;vindt, als zij niet vroeg reeds is aangewend geworden.

Wilt gij eenmaal eene rijke bron van troost in ben vinden, als uare hairen grijs zijn geworden, en uw ligchaam zich ten grave neigt,nbsp;breng ze dan vroeg tot Christus, hun Zaligmaker, die hen heiligen en zaligmaken kan en wil.nbsp;Zult gij ten grave dalen, en deze voorwerpennbsp;uwer liefde ia eene koude, gevoellooze, in denbsp;zonde verloren wereld achterlaten,' wat kunt gij

15

dan beter Toor hen doen, dau hunne vriendschap vast te maken met » Hetu die meer aankleeft dai»nbsp;een’ broeder,” en wiens liefde sterker is dan denbsp;dood. De teedere band die u aan hen bindt,nbsp;lal spoedig losgemaakt worden. Gij kunt aannbsp;het gevoel van zelfstandigheid, dat hen aan uwenbsp;leiding ontrukken zat, geen wederstand bieden;nbsp;het kan zijn, dat gij die smart reeds gevoeltnbsp;hebt, dat uw hart reeds om hen met kommernbsp;is vervuld geworden, o dan ! wanneer gij ooitnbsp;bidt, als ooit uwe ziel zich uitstort in gemeenschapsoefening met uwen hcmelschen Vader, zoonbsp;spreek Hem van uwe kinderen die Hem nog nietnbsp;kennen, die Christus nog niet tot hun deel hebben. Wanneer gij weet wat het is, in het verborgen te worstelen met j*kob’s God, zoo geefnbsp;Hem uwe kinderen als geloovigen weder, dannbsp;moogt gij hopen, in gindsche wereld, waar gijnbsp;henen gaat, door genade te kunnen zeggen:nbsp;»Heer! hier ben ik, en de kinderen die gij mijnbsp;gegeven hebt!”

Komt ooit dit boekje in handen van eene moeder die nog niet voor zichzelven gebedennbsp;heeft, zij zal, zij kan niet nalaten te biddennbsp;voor hen, die zij het leven heeft geschonken;nbsp;o gij, verharde moeder! heb medelijden, achhehnbsp;medelijden met uw kind! sta stil aan den randnbsp;der eeuwigheid, en bedenk, dat terwijl gij hetnbsp;lieve kind dat u aanlacht, met welgevallen be-

16

schouwt, gij voor zijne ziel, die eeuwig leven zal , nog niet gebeden hebt. Verbeeldt gij unbsp;moederlijk gevoel te hebben, terwijl gij dit ver*nbsp;waarloozen kunt ?

pO God! geef mij armoede, geef mij smarten naar Uwen wille, laat mij van de gansche wereldnbsp;verlaten zijn, maar geef mij niet over aan denbsp;omhelzing eener, zonder gebed levende moeder :nbsp;laat de zorg voor mijne ziel niet toevertrouwdnbsp;worden aan Cene, die nog geen betraand oog tennbsp;hemel hief, om uwen zegen over mij af te smeken.”

Draagt gij den naam van moeder, en kunt gij sterven met het bewustzijn, dat gij nimmer,nbsp;zelfs niet in eene stille verzuchting, de belangennbsp;van uw kind, soms wel een éénig kind, aannbsp;uwen hemelschen Vader heb opgedragen ?

In een eenzaam oogenblik, als de arbeid van den dag geëindigd is, en gij uw kind ter rustenbsp;hebt gelegd,^ kniel dan voor Hem, die ook opnbsp;dat oogenblik in uw hart leest, en spreek eennbsp;stil gebed uit, een gebed van boete, berouw,nbsp;geloof en liefde tot den Redder van zondaren,nbsp;ora het eeuwig heil uwer lieve kinderen.