quot;y- nbsp;nbsp;nbsp;dl

ERNSTIGE GEDACHTEN

OVER DE

EEUWIGHEID.

TWEEDE DRV K.

Te Rotterdam, bij M. WIJT amp; ZONEN,

Vru^Jiers van het IVedertandsche Zendelinggenootschap^

md.

Eeuwigheid ! Wat is dezelve ? Wie kan ze verklaren ? Wie kan ze begrijpen ?nbsp;Eeuwigheid is eene voortduring zonder grenzen. Eigenlijk gesproken is dat alleen eeuwig,nbsp;wat begin , noch einde heeft. In dezen zinnbsp;is God alleen eeuwig. Nooit was er een tijd,nbsp;dat Hij er niet was. Zijn bestaan is onvatbaar om door eenigen tijdkring, hoe dikwijlsnbsp;ook herhaald en vermenigvuldigd , gemetennbsp;te worden. » Hij is van eeuwigheid tot eeuwigheid dezelfde (1); Hij', die is en die was, ennbsp;die komen zal (2) ; de hooge en verhevene ,nbsp;die in de eeuwigheid woont (3).” Er zijnnbsp;sommige schepsels, welke beide een begin ennbsp;een einde hebben, zoo als de gansche dierlijkenbsp;schepping. Daar‘zijn er andere, die wel eennbsp;begin hebben gehad, maar die geen einde zullen hebben ; zoodanige zijn de Engelen en denbsp;geesten der menschen: deze zijn eigenlijk al-toosdurend, maar niet eeuwig. En nuhoe

(O Ps. XC; 2. nbsp;nbsp;nbsp;(2) Openb. I: 4, C3) Jes. hVII: lt;5.

zeer behoort een wezen, Toor de Eeuwigheid geschapen , zich zelren bekend le maken metnbsp;dien toekomenden staat, waarnaar het henennbsp;spoedt; en welk onderwerp is geschikter omnbsp;de ongebondenheid dezer zorgelooze en weelderige eeuw te beteugelen, dan dat van de

ernstige overlezing van de volgende bladen! Leest dezelve met een gemoed, gezind omnbsp;zulke begeerten, als deze, Code aan te bieden.

» 0 God! bron van wijsheid en deugd! help mij om deze bladen met een aandachtignbsp;en ernstig gemoed te lezen; laat mij niet berusten in de woorden of gevoelens, met ze tenbsp;prijzen of te laken; maar mogt ik mijn eigennbsp;belang opmerken in de waarheden, welke zenbsp;behelzen. Mogt ik ze lezen als gerigt totnbsp;mijn geweten, en zoo ver als zij overeenkomennbsp;met Uw Heilig Woord ! Mogt ik ze aannemennbsp;en gehoorzamen als Uwe woorden! Mogtennbsp;zij mij leering en nut aaobrengen, en dus,nbsp;door Uwe genade, verstrekken om mij voornbsp;het genot der eeuwige heerlijkheid voor tenbsp;bereiden I”

De ziel des menschen is onsterfelijk. Dit is een stuk, waarop alle de bedeelingen vannbsp;godsdienst gegrond zijn. Ofschoon de heiligenbsp;schrijvers het niet opzettelijk bewijzen, is hetnbsp;echter overvloedig in Gods woord geslaafd.

I

Onze Zaligmaker verdedigt het toekomend bestaan der ziele , dewijl God zich zelven noemt den God van Abraham , Isaiik en Jacob, verscheidene jaren na hun dood; want God,nbsp;zegt Hij , ïs niet een God der dooden, maarnbsp;der levenden; allen leven voor Hem (1).nbsp;Dezelfde Goddelijke Leeraar verzekert, dat,nbsp;schoon men het ligchaatn kan dooden, denbsp;ziel niet kan gedood worden (2). Indiennbsp;nu de ziel stierf met het ligchaam , of ophieldnbsp;met denken en handelen na den dood , zoonbsp;zou men de ziel zoo wel als het ligchaamnbsp;kunnen dooden. De apostelen spreken vannbsp;ontkleed te zijn (3) van eene aflegging desnbsp;ligchaams , of des tabernakels , waarin denbsp;ziel zich ophoudt (4). Zij spreken van dennbsp;geest over te geven (5); van de geesten dernbsp;goddeloozen, die in gevangenis zijn (6) ennbsp;van de geesten der volmaakt regtvaar-digen (7).

De schrift spreekt insgelijks van twee toekomstige stalen : een staat van geluk in den hemel , en een staat van ellende in de hel,nbsp;en verzekert, dat beiden eeuwig zijn. Heilige zielen , wanneer ze verhuizen van dezenbsp;wereld, worden toegelaten in den hemel,,

(t) Malih. XXII: 32. Mare. XII: 26, 27.

(2) Mallh X: 28. nbsp;nbsp;nbsp;(3) 2 Cor. V: 4.

(4) 2 Pet. 1: t4. nbsp;nbsp;nbsp;(.6) Liic. XXIII: 46.

(6) t Pet. III: lt;9. nbsp;nbsp;nbsp;(7) Ilebr. XII: 23.

welke ongetwijfeld is een slaat van heerlijkheid en zaligheid ; welks hoofddenkbeeld hier mede

is. Zoo lezen wij dikwijls van ee« eeuwig leven , eene eeuwige verlossing, en eenenbsp;eeuwige heerlijkheids Het huis, naar hetnbsp;welk de godvruchtigen zullen gaan, is eeuwignbsp;in de hemelen. Het koningrijk , hetwelk zijnbsp;zullen bezitten, is een eeuwig koningrijk.nbsp;Hun geluk wordt genoemd een eeuwiggewigtnbsp;van heerlijkheid (1) , en hun Avordt toegezegd , dat zij altijd bij den Heer zullen wezen (2).

De rampzaligheid der hel is insgelijks eeuwig. Zij , die leven in oproer tegen Godnbsp;en in ongehoorzaamheid aan het evangelie,nbsp;en zoo ook onboetvaardig en onvernieuwd wegnbsp;sterven, w’orden gebragt in een staat v'an jammer en pijn. Onze Heer hier van sprekende,nbsp;noemt het een vuur dat niet uitgebluschtnbsp;wordt; en dit herhaalt Hij niet minder dannbsp;vier malen (3), de Heilige Paulns zegt, datnbsp;de goddeloozen tot straffe zullen lijden hetnbsp;eeuwig verderf (4). Judas spreekt van So-doms inw oners, als dragende de straffe desnbsp;eeuwigen vuurs (5). Zoo zegt ook onze Heer innbsp;zijne beschrijving van den oordeelsdag: de goddeloozen zullen gaan in de eeuwige pijne (6).

(t) 2 Cor. IV: lt;7. nbsp;nbsp;nbsp;(2) i ïliess. IV: (7.

(3) Mare. IX; 44) 45, 46; 48. nbsp;nbsp;nbsp;(4) 2 Xhess. I: 9.

(5) JutI, vers 7. nbsp;nbsp;nbsp;(6) Mattb. XXVï 46.

I

Hoe verbazend is dan niet de dwaasheid en uitzinnigheid der menschen ! Men zoudenbsp;uit hun gedrag opmaken, dat zij verwachten,nbsp;of als de beesten te zullen sterven , of andersnbsp;dat Gods toorn voor hen niet te vreezen ennbsp;zijne genade niet begeerlijk zij. Beschouwtnbsp;eens de levenswijze der menschen over hetnbsp;algemeen , en gij zult zien , dat de zigtbarenbsp;en tijdelijke dingen hun zeer gewiglig, denbsp;onzigtbare en eeuwige dingen daarentegen hunnbsp;zeer gering toeschijnen. Met drift zorgen zijnbsp;voor hunne zwakke, sterfelijke ligchamen , ennbsp;hoopen schatten zamen, Avelke zij toch nietnbsp;naar de eeuwigheid kunnen mede nemen, maarnbsp;bekommeren zich weinig of niet over het edeler deel hunner natuur, hunne onsterfelijkenbsp;zielen. Zij leggen eiken dag op voor vele jaren;nbsp;maar denken niet aan de Eeuwigheid. Zijnbsp;zijn naarstig in den koophandel, maar nalatignbsp;in het bidden. Hunne winkelboeken zijnnbsp;naauwkeurig beschreven , doch zelden raadplegen zij het boek van God. Sommigen ,nbsp;die reeds 60 of 70 jaren geleefd hebben , ennbsp;die rveten, dat de eeuwigheid nu niet meernbsp;ver af kan zijn , hebben misschien nog geennbsp;één uur besteed om ernstig te onderzoekennbsp;naar den staat hunner zielen, en welke voorbereiding er noodig is voor de Eeuwigheid.nbsp;Er zijn anderen, die, schoon minder w'erk-zaam omtrent de tijdelijke belangen , echter

even onachtzaam zijn omtrent de eeuwige. Zij verspillen dien kostelijken tijd, welke hunnbsp;ter voorbereiding voor de Eeuwigheid gegeven was, in ledigheid of vermaken. Zij verzinnen duizend middelen om den tijd te doo-den , en zijn dankbaar, wanneer iemand hunnbsp;denzelven schielijk en aangenaam weet te slijten. Zij verkwisten zoo wel den Gode toe-gewijden , als hun eigen tijd , en willen zelfsnbsp;niet den korten tusschen invallenden tijd vannbsp;den rustdag afzonderen, om te bedenken denbsp;dingen, die tot hunne eeuwige welvaart dienen. Het eeuwige leven is inderdaad eennbsp;artikel van hun geloof; maar het wordt zonderling vergeten en uit het gezigt verloren.nbsp;De kloppingen des gewetens, de vermaningennbsp;van vrienden , de aanspraken en de gebedennbsp;der leeraars doen geene wezenlijke uitwerkingnbsp;op hun gemoed. Zij gaan heen in eenennbsp;kring van dwaasheid en onboetvaardigheid , totnbsp;dat hun voet in het geducht oogenblik vannbsp;sterven uitglijdt — en zij zijn voor eeuwignbsp;verloren.

Een der Oudvaders noemt de dood zeer eigenaardig : de poort der Eeuwigheid.nbsp;De dood van een mensch is de uitgangnbsp;uit den tijd in de Eeuwigheid; en watnbsp;kan er plegtiger zijn, dan dit? Desniettegenstaande , over het algemeen, denken wijnbsp;er zelden ernstig over na, en spreken er met

dezelfde onverschilligheid van, als van eene gewone nieuwstijding. Met opzigt tot dennbsp;dood zelven, eenerlei wedervaart den regt-vaardigen en den goddeloozen ; maar o! welknbsp;een verbazend groot onderscheid volgt er on-middelijk op! voor ieder is de tijd van beproeving geëindigd, en hun eeuwige staat begonnen. Be regtvaardige legt het ligchaarnnbsp;af met alle zorgen, aanvechtingen en droefheden ; zijne ziel klimt op tot God, en gaatnbsp;over tot eeuwige rust, veiligheid en vreugde.nbsp;Welk eene heerlijke en genoegelijke verandering! Be zondaar verwisselt insgelijks zijnenbsp;tijdelijke voor eeuwige dingen, maar hetnbsp;is voor pijniging en jammer; als de godde-looze mensch sterft, zegt Salomo, vergaatnbsp;zijne verwachlinge, en de hope der onregt-vaardige lieden, vergaat (1). Hij blaastnbsp;zijnen laatsten adem en zijne laatste hope tenbsp;zamen uit. Hij zal nimmer meer hooren prediken of bidden; nooit meer de noodigingnbsp;der genade ontvangen. Hij is gesteld voor dennbsp;regterstoel van God , om rekenschap te gevennbsp;van den tijd, de middelen en voorregten,nbsp;welke hij genoten had, en om zijn vonnis tenbsp;ontvangen. Bit is het deel der goddeloozen!nbsp;en is het dan niet verschrikkelijk te' sterven ?nbsp;zoo zult gij denken , als de Koning der verschrikking u zal aangrijpen. Een vrolijk man

(O spreuk, XI: 7, nbsp;nbsp;nbsp;Jy Engelsche overzeUing.

10

schreef en liet eene geschiedenis van zulken , die a) spottende gestorven waren , drukken,nbsp;maar op zijn doodbed hierriep hij het pleglignbsp;in geschrift, want hij bevond , dat het sterven geene zaak was om mede te spotten. Achnbsp;Eeuwigheid! Eeuwigheid! riep een overgegeven booswicht al stervende uit; hij zagnbsp;angstig naar de genen , die rondom hem stonden en hier hield hij op, meer sprak hij niet,nbsp;meer kon hij niet zeggen , meer was er nietnbsp;noodig om te zeggen. Overdenk dit vooral,nbsp;en indien gij bang zijt voor zulk eenen dood ,nbsp;leid dan zulk een leven niet.

Wanneer gij den dood van anderen verneemt , hoe geschikt en nuttig zou niet deze gedachten zijn;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;»zij zijn gegaan naar de

Eeuwigheid!quot; Wanneer gy het plegtig ge-luid van eene doodklok hoort, denk dan : »eene andere ziel is naar de Eeuwigheidnbsp;gegaan,” Wanneer gij uwen naasten ziet begraven , denk dan : »hij is in zijn eeuwignbsp;huis ingetreden, en is in een onherroepelijkennbsp;staat gesteld.” De mensch geeft den geest,nbsp;zegt Job, waar is hij dan F (X) wat is ernbsp;van hem geworden , wien wij , nog maar weinige dagen geleden , zagen en met wien wijnbsp;verkeerden ? in welke plaats, in welk gezelschap is hij thans ? terwijl ik hier over dusnbsp;nadenk , wat ziet , gevoelt en denkt hij nu ?

(I) Job XIV: to.

11

en hoe spoedig zal het zelfde van mij gezegd worden ; hij is dood! O die ontzaggelijkenbsp;dag , die een einde aan mijnen loopbaan zalnbsp;stellen ! die oneindig gewigtige dag , op welkennbsp;ik de Eeuwigheid moet intreden! Deze eigenaardige overwegingen zullen mij zeker ernstig maken, zoo als zij het eenen aanzienlijken hoveling en staatsman deden, ten tijdenbsp;van koningin Elizabeth (de geheimschrijvernbsp;fValsingham) wiens merkwaardige woordennbsp;niet kunnen nalaten eenigen indruk op iederennbsp;lezer te maken. Toen deze groote man zichnbsp;aan de drukten der wereld onttrokken, ennbsp;zich op het stille land begeven had , spotte-den er eenigen van zijne vrolijke medgezellennbsp;mede, dat hij godsdienstig was gew'orden, ennbsp;zochten hem diets te maken, dat hij zwaarmoedig was, »]Veen, (zeide hij,) ik ben nietnbsp;zwaarmoedig, maar ik ben ernstig; en hetnbsp;betaamt mij zoo te zijn. Ach! mijne vrienden ! terwijl wij lagchen , is alles rondom onsnbsp;ernstig, God , die geduld met ons oefent, isnbsp;ernstig, Christus, die zijn bloed voor onsnbsp;stortte , is ernstig. De Heilige Geest, strijdende tegen de hardigheid onzer harten , isnbsp;ernstig. De Heilige Schrift maakt ons denbsp;ernstigste dingen van de wereld bekend. Denbsp;gansche schepping is ernstig in God en ons tenbsp;dienen. Al w at in den hemel en in den afgrondnbsp;is, is ernstig. Hoe kunnen wij dan vrolijk zijn ?”

12

Laat ons dan bestendig aan do Eeuwigbeid denken , naar wij zijn en wat wij doen. Bijnbsp;eene bedaarde vergelijking van de tijdelijkenbsp;dingen met de eeuwige kunnen wij ons nietnbsp;verbeelden , dat de zorg voor het tegenwoordige leven waardig is om er eiken dag zoonbsp;vele uren op te denken en aan te arbeiden ,nbsp;terwijl de Eeuwigheid naauwelijks eene halve gedachte in vele uren, en misschien nietnbsp;eene bepaalde ernstige gedachte in vele dagennbsp;waardig geacht wordt. Gepaste gedachtennbsp;over de Eeuwigheid zullen onze onmatigenbsp;gehechtheid aan de dingen van dezen tijdnbsp;beteugelen ; zij zullen ons toonen, dat denbsp;rijkdommen, eerambten en vermaken van ditnbsp;leven alle tijdelijk, vergankelijk en bedriege-lijk zijn ; zij zuilen ons leeren , ons wettignbsp;werk in de wereld met eene matige bezorgdheid te verrigten, gedachtig, dat wij nognbsp;gewigtiger zaken te behartigen hebben , zijnbsp;zullen onze gezetheid op het aanzien der wereld , hetwelk algemeen zoo hoog geschatnbsp;wordt, verminderen. De eerambten dezernbsp;aarde kunnen een ontwaakt geweten niet doennbsp;zwijgen, veel minder kunnen zij de eeuwigenbsp;verdoemenis van derzelver bezitters opschor-scn. Een groot man kreeg van zijnen vorstnbsp;een buitengewoon eereteeken, toen hij op zijnnbsp;doodbed lag. » Helaas! (zeide hij, koel op-helzelve neêrziende) dit is een zeer fraai ding

13

voor dit land ; maar voor het land , waar ik nu henen ga, kan het mij niet dienen.quot;

Op gelijke wijze zullen de beschouwingen van de Eeuwigheid uwe gehechtheid aan denbsp;tijdkortingen en vermaken van dit leven beteugelen. Gij wilt vermaak, gij zult er waarlijk weinig van noode hebben. Gij zult beterenbsp;dingen te bedenken, edeler voorwerpen tenbsp;bejagen hebben. Zekere jufvrouw had in eennbsp;vrolijk gezelschap den avond met het kaartspel doorgebragt, ’s nachts te huis komendenbsp;vond zij hare dienstmaagd bezig met eennbsp;godsdienstig boek te lezen ; over haar schouder ziende zeide zij; »arme, droefgeestigenbsp;ziel ! welk vermaak kunt gij vinden met zoonbsp;lang in dat boek te zulfen ?” Ondertusschennbsp;de jufvrouw kon dien nacht niet slapen, liggende te zuchten en te schreijen vroeg harenbsp;meid haar herhaalde reizen, wat haar scheelde ? Ten laatste barstte zij uit in een vloednbsp;van tranen , en zeide: 'gt; O ! ik zag een woordnbsp;in uw boek, dat mij ontrust ; ik zag daar hetnbsp;woord EEUWIGHEID ! O ! hoe gelukkignbsp;zoude ik zijn , indien ik voor de Eeuwigheidnbsp;bereid ware!” Dezen indruk had het gelukkignbsp;gevolg, dat zij hare kaarten ter zijde leide ,nbsp;haar vrolijk gezelschap verliet, en er zichnbsp;ernstig toe schikte om voor eene° anderenbsp;wereld bereid te worden. De gedachte aannbsp;de Eeuwigheid zal ons al de pligten van dv

14

Godsdienst met moed en ernst doen vervullen. Een vermaard schilder onder de ouden , gevraagd zijnde, waarom hij zoo vele moeitenbsp;aan zijne schilderijen gaf, antwoordde: »iknbsp;teeken voor de Eeuwigheid.''' Zoo zal eennbsp;christen zeggen : ik bid voor de Eeuwigheid,nbsp;ik leef, ik hoor voor de Eeuwigheid. Dezenbsp;gedachte zal kracht en voedsel aan alle onzenbsp;godsdienstige oefeningen geven,

Ernstige gedachten over de Eeuwigheid zullen ons het Evangelie van Jezus Christusnbsp;onuitsprekelijk dierbaar maken. Zij zullennbsp;ons aansporen om vernederende waarheden dienbsp;zoo strijdig zijn met den hoogmoed van wereld-sche menschen te omhelzen. Waarom vervultnbsp;de aannadering van den dood en de Eeuwigheid de ziel met schrik en vreeze ? het is ,nbsp;omdat wij %ondaars zijn; en daarom is denbsp;schuld gekomen over alle menschen tot verdoemenis (1) ; »en waarlijk het is vreeselijknbsp;te vallen in de handen van den levendennbsp;God.” Wanneer deze schrikken des Hee-ren (2) het geweten aangegrepen hebben, hoenbsp;verkwikkend is het dan te hooren, dat hetnbsp;woord van God eene vrije , volledige en eeuwige zaligheid ontdekt! Het verkondigt vergeving en eeuwig leven als de gifte van God ,nbsp;door de gehoorzaamheid en den dood van zijnen Zoon Jezus Christus; zonder welke er

(t) Rom. V: lt;8. nbsp;nbsp;nbsp;(2) Vcrgel. 2 Cor. V: it.

15

geene vergeving van zonden , noch toelating tot de eeuwige zaligheid konde geweest zijn.nbsp;Het is daarom alleen door het geloof in zijnnbsp;bloed , dat wij onze vrijspraak kunnen hopen.nbsp;Het is alleen door de kracht van zijne genade,nbsp;dat wij eene geschiktheid voor de erfenis hiernbsp;boven kunnen verkrijgen. Dus zullen wij denbsp;dankbaarste en toegenegenste aandoeningennbsp;des harten opwekken en aankweeken jegensnbsp;onzen Heer Jezus Christus, en jegens God,nbsp;onzen Vader , » die ons heeft lief gehad , ennbsp;gegeven heeft eene eeuwige vertroosting en goede hope in genade.” (l) en naar mate dezenbsp;hope groot en levendig in ons is, zal het onsnbsp;vervullen met onuitsprekelijke vreugde ennbsp;volkomene heerlijkheid.

En nu, geliefde lezer ! ik bid u, dat gij dit onderwerp nog eens ernstig en oplettendnbsp;wilt overdenken , en u zelven vragen; o mijnenbsp;ziel! zijt gij bereid voor de Eeuwigheid ?nbsp;Bereid of niet; de Eeuwigheid is nabij!nbsp;Laat mij dit op u vermogen dat gij dezennbsp;huidigen dag afzondert, en een weinig tijdsnbsp;besteedt, om over de Eeuwigheid te denken. Overweeg in uw gemoed, wat het zegge,nbsp;voor eeuwig te leven, in een staat van ein-deloozen jammer. Indien gij dit doen wilt,nbsp;zoo zal ik de blijde hope hebben , dat éénnbsp;kwartier uurs, zoo besteed, u het voordeelig-

(t) 2 Tliess. II: lt;6.

.

¦ a;. .

16

ste zal zijn, dat gij immer in uw gansche ie-yen hebt besteed ; en dat God deze overdenking voor uwe ziel nuttig zal maken en als het begin van de eeuwige zaligheid. Indiennbsp;ik eene verdediging om zoo lang over denbsp;Eeuwigheid na te denken , noodzakelijk oordeelde , zoo geloof ik dat deze verdedigingnbsp;geene andere moet zijn , dan het antwoord ,nbsp;hetwelk een godvruchtig mensch eens gaf aannbsp;zijne vriend , op deze vraag : » waarom besteedt gij zoo veel tijd aan het lezen , overdenken en bidden ? De goede man hief zijnenbsp;oogen en handen op naar den hemel, en zeidenbsp;met den grootsten eerbied: voor de Eeuwig~nbsp;heid! voor de Eeuwigheid! voor de Eeu-^nbsp;wig heid !