|
/
|
|||||||
|
DAw: HElNSir
POEJViATA;
RyeenVervadert
v .s.
Tot Leydeii
i3„ 1-Cnr'ntnjfiiin. (ter ttuifefljt :t>^i |
|||||||
|
Acn den Edelen Heer,
Mtfn Heer IACOB VAN DUCK,
■dmbajfadeur■ ordintris.
Vyt den nam en van wegen des Doorluchtichflé en Groot-
machuchften Heerende Koninck Heer Gvsrl'", den if
van dien name der Svveden Gothem WpZ, v■ ■,'•
»«^^ffvn,A <~ ■Vbi)EN,vjrOTHEN. wenden Koninck. ende erf-Vorft, Groot-Vorft inFiNiANDr, Hertoch tot Hsth»mende WEsrMANLANr,T; ™trocn tot «/WoW* byde Ho0$ *JM0g. Meeren de Staten Ge-
nbrael ^r Vereenkhde Nederlanden. |
||||
|
Voor-rëdeu. i
i i N H e e R, dePo'éet Horatiuè
recht gheboren om defotheydt van zijnen tijde. die niet cleyn eri \Vas^ te befpotten, fiende dat eeri groot deel van de Romeinen door de groote foeticheyt vande Griec- fche fprake, haet eygen teenemaei waren ver- getende, ende aencen fijdë fettende; fegt dat hy ooc de felfde fotheyt begonnen hadde, doch dat Romulus, den eerften vader en de oor fpr on c der Romeinen, op eenen nacht byhem quarri A 2 omtrent.
|
||||
|
2 VOO R-R E T) E N.
omtrent den morgenftondt, als de droomen.
gemeenelickcn wacr vallen , ende fcyde hem inzijn oore- Dat hy dedcgelijck de gene die hout int wout dragen- daerhëtdoch maër al te veel en waft. Het {elfde moe htm en n iet fonder reden feggenvanonfe landfluyden, die door- gaens de Romeinen, ende fümtijdts oock de Grieckcn , foo veel toegeven , dat zy hare ma- nieren, fprake,fchi;iftenïëcrcn, endedaerinfoo veel rijt hefteden ende toebrengen, dat fy nicu- wers yremdelingen en fijn dan in haer vader- landt: |
||||
|
V O Ó r-'r eDESj 5
landt, nieuwere en dolen, en ftameren,belacche-
liden fijn dan daer zy geboren fijn • geen ta- len min en konnen, en keren, en verltaen', darï die haer de nature endc hare ouders geleert hebben. De Iraliaenen fijn de eerfte, dieinon- ihi .i'fdtde gdeertheydtende byna teenemael vervallen fpjrake der Romeinen weder opgebout ende verciert hebben : maer hebben daerentuf- fchen niet vergeren haer ey^en. De geleer- de Petrarcha, die foo veel int Latijn gedaert en bcfchi-eveh hadde, heeft driemael grooter eer A 3 inzijri
|
||||
|
$ VoQ R*R Et)|H>
jn zijn moeders tale behaelt, ende is veel meer
bekent geworden door zijn Tofcaenfchen fanc,. als door alle het geen dat hy aen den dach ge- brocht heeft. Pohtianus heeft hem by zijne gro- te wetenfchap , noch oockby den Grieckfchen endeRomeinfchen fanck, die hem de lufters van Apollo foo mildelickcn uytgcdeeldt hadden, niét konnen houden,fonder deltaliaenfche poë- fyte ghedencken. Sanazarius en is njet te vre- «kn ghewceft dat hy den Koninck ende Vorft al- ler Ppëten Yirgilius in de oude Roomfche fpra- |
||||
|
V ÓO R-k E D E N. ^
ke hadde derven beroepen, heeft oock moeten j
roonen waer hy gebooren was, ende niet on* ; danckbaer te fijn tegen het landt dat hem voort- gebracht ende opgevoedet hadde : heeft der- halven zijn foete Arcadia in zijn eygen talé uyt- gegeven. In Vranckrijck, onder veel anderen dte niet te vergeefs voor de deuren van Calliope gedopt hebben , ende döor haer geleerthcydc óp de koetfe des Faems geraeel: fijn, is Petrus; Ronfardusten leften voorrgecomen- den wek- ken men legt dat twaelf geheele jaren befich is A 4 ge«
|
||||
|
$ VoOï-REDEN.
geweeft om hem indeGrieckfchetaleteoeffe-
nen : (van waer alle gelee rtheydt ende weten- jfchap ontfpruyt: maer infonderheyt de PoéTy jhaeren eerften oorfpronck , konfte, aerdc ende foeticheyt ontleent: ) alleenlijcken om in zijn eygen tale te fchrijven, ende de macchdekens van Parnaffus na zijn vaderlant te trecken. Het welckalfoohy haddebeginnen te doen, heeft terftondt allede geleerden van ganfeh Vranck- rijck als betovert, ende niet min lof ende eer in- geleydt, dan ofhy onder de eetfte Gricckfche |
||||
|
VOO R-R E D E 14. *7
ofteLatijnfchefchrijversplaetfe verdient hadde.
jae heeft van zijnen Koninck groote gaven ende een rijck incomen daer door verkreghen. Van gelijcken ijver is geweeft Saluftius Barras, die by velen niet min en wert geprefen , föndcrlin- ge in het aenfien van zijn geleertheydt endede heylige ende hoge ftorre die hy verkofen heeft, , Ontallicke meer geleerden hebben haer aldaer met haer eygeu talebemoeyt, en die altijdt ge- tracht te vcrhecrlicken. Veel Spangi-aerts oock mede en hebben Spangien niet vcugetcn, ofc fy J\ 5 fchoon
|
||||
|
8 VOO R-R EDE k'.
fchoohinde Latijnfche fprake hadden connch
uytmunten, ende felFR omen beftrijden. Wy al- leen ondanckbaer tegen ons landt, ondanck- Ur tegen onfe fprake, hebben tot noch toe meefl: al ofdefelfde veracht, ofte laten fchoffie- ren van die gene die gheen ander en conden, en- de tcenemael blindt ende onwetende waeren. Daer wy nochtans connen toonen,dat) ae felf de yoornaemfte Franfoyfcn inde hare veelfauten begaen hebben, niet lettende op den toon ende mate vande woorden > die zy merckelicken ghe- welc
|
||||
|
VOO R.-R EDEN. 9
welt dqen. Gelijck oqck rneeft deonfe, die tot
ooch toe eenich gedicht in haer moeders tale gefchreven ende uytgegeven hebben. Doch gelijck de Poéfy geenverftandtenkan bemin- nen, dan dat hemclfch ende vol viers is • niet en behoorde by de handt genomen te werden, dm van yemandt die by nac in alle wetenfehap erva- ren, endeinde Roomfche ende Gnecklche tce- nemael thuys is : foo hebben wy reden ora dé onfè geluckich te achten , als die gene die door de wetenfehap van andere haer over al bekent pe-
|
||||
|
IO VOOR.R EDEN'.
.gcmaea hebben-, om haer eygen denckcn. \Vy
lullen hier niet feggen hoedanich onfe Poëet is, die ldvc over al in ander talen fpreed- maer veel liever op hem verf oecken, dat hyr tenbeikn wil houden dat zijne Duytfche vruchten, die van hem ielf nauwelicken int licht te verwach- ten waren, hem door een foete dieverije (ehe- hjek als wyr duyden) af handich gemaeft zijn- öe aldus nu voor den cJach komen. D e s e en «ebbe ick niemanr, dan uwe E. mijn Heer, con- ncntoefchnjven. Want het fy dat ick de Poëet aen»
|
||||
|
VOO R-R EDEN.' II
aenfre, weet dat hy in nïemandt meer en is ge-
houden : het fy dat ick overlcgge wat reden i dat hy heeft,en kan niet vinden daThy beterfou- de konnen oor delen, Vwedeucht ende weten- fchap die Hotlandt voortgebracht heeft, en heeft Hollant niet konnen behouden : mits an- der Princcn diegcvrijt, endehaerontrocken hebben : de welcke uwe E. tot den hoochfteti ftaet verheven hebben, die een grootgemoet kan wenfehen ende een Koninck geven. Doch het hert, de liefde,hec gemoet is hy zijn yader- |
||||
|
12 VOO R-R E D E H,
landt gebleven. Het welck om te meer te laeteri
blijeken, ghyonsoock uwe edele iegenwoor- dicheyt gejönt hebt, ende uwc woon-plaets hier gecofen. Alwaer ghy voor een voefter- beer ende vader der gcleertheyt bekent, ende alle dagen racer ende meer vermaert wert t foo dat alle cloeckeverftandenftrijden ende tfamen fpanneta om uwe lof ende eer te verbreyden : die ghefchildert in het witte velt van Mnemofyne, door den tijdt fal breken, ende uwe deuchden ceuwich ende onftèrflick maken. Waer van de Konin-
|
||||
|
VoO R-R H D E N. Ijl
Koninginne is een ongelooflicke foeticheydt
van aertendebekefdheyt:die, ghelijckde Ma- ghietfteen het ijfer, de herten vandewereltnae ! hem tre<5t, ende haer felven vergetende by u- weE. doet woonen. De groote Ariftoteks van de deucht fprekende , fegt datrer een gebreck ofte ondeucht is, die alle menfchelicke te boven g3ct, ende daerom de wilde beeften moet toe- gefchrevcn werden, oock als zy inde menfchen wort gevonden : daer byeen deucht verhalen- de, des wekken alken de Goden ende de Hel- ^_________ _________ den^j |
||||
|
14 V O O R-R EDEN.
den hebben. Het welck hy bevefticht met de
woorden van Priamus, dte van He&or by Ho- merus alfoo fpieeckt: Dat is :
Hy fcheen vooreer tefjn niet van een menfch
gekomen,
Maer mt d hemelfelf oorfgronckelick genomene. m
|
|||
|
V OOR-R B D EN. 15
De ferve befpeuren wy alledaech infommige,
doch fèer weynich: die. mereen byfondere min- lickheyrvan manieren endeaenlockcnde reden h^cr foo dragen, dar zy boven haer fortuyne iïjn,endehaeroorfpronckmcrckelicken te ken- nen geven. Het (elfdefien wy, mijn Heer, in uwe E. Den welcken ick niet re vergeefs en acht uyt onfe lofFelicke ftadt van Hacrlem gefpro-? |
||||||||
|
ten te welen (waerinne ickoock mede mijn niet
|
,1
|
|||||||
|
weynich en verheuge , als fijnde uwe E. landt
man endemede-burgerj daer onder andere kon- B ftcn,
|
||||||||
|
l6 VOO R-R EDEN.
ften, oock de weerde Boeckdruckerye haereft
oorfpronck Celders by ons te bewijfen) heeft jerïadt. die uwe E. wefendeeen voorftander al^ [ergelecrtheydt ende wij fheydt, daer de felfde voefterende onderhoufter van is, foo verre bo- ven de nijdt ende doodt fal verheffen, als uwe deuchden haer alrede boven hetgemeyne volck ende haer oordeel verheven hebben. Waer aen niet en twijfelt,die dit fchreef op den naeftleften Novembrisdeslaers cla b c xv, Fm Ed. herts-wittighe vrmdt ende diender
Petrv* Scji&ivERivs. Aen
|
||||
|
Aen den (elfden. 17 \
NEer t andscheTV/^, niet minder ah de Griecken,
Ent oude Toornen "wat: roert nu vry uwe Vciecken, Van onfen Heyns gheleert: Godin, doet die uu aen: Reckt Vaat ghy reckfn kont, Uet al het ander ft'aen. Ghy Veeet Veaer 'sGraven-haech, de Tempe van ons landen, T^tet verre vande fje en Schevelqnfche ftranden, In duyn en bojfe leyt: vliecht daer, vliechtfpoedkh heen,
Tot uwen voeder-heer- ghy weet "wie dat ickjneen. Vliecht naer den Giffen Dijtk^vermoeyt van Konincxfaken, En Veilt hem. met uw' luyt, een Vceynichien vermaken. iAls t'Hoffal hebben 'tzqn, en als hy niet en doet, Neemt dm uw uyre Vpaer, 'went dan nae hem de voet. B 2 Ghy
|
||||
|
l8 V O O R-R EDE K.
Ghy fult (en twijfelt r.'m) ft er a •ngtnaem hem Vfefett,
En fal veel liever u danyemandt anders lefcn. -dlfijn hemW'elbewuft de fpracckm ahtmael, Soo is de mee/Ie hifi tot zijne moeders tael. T' aelongeloofihffc&t, primes van alk taelen, Geboren om at■ croon van anders hooft te haelcn: Vol fins, vol deftichiyts, vol lnyfiers, lanck^ en rnymt
En dieXVelmtjfen kont het over-z.ee/che fchnym. Tael rijikjn onvermengt: tael om ten toon te dragen: Godin, die niet behoeft een vpoordt te hopen vragen, En halen tot mv huh, tael van geluchich f ach, Die qanfch Europa, door de talen trotfen mach. Schier d'outfie die men vindt: niet om te wederleggen: |
||||
|
V.O O R-R EDEN. lp
tij hoogs vande zjjh , die wil: wy ftdlén feggen
Dat onfe tael de haer foo ver te bovengaef, is4ls van de (warte nacht de helder fonne flaet. En ont dat wy den trots van Vranck^ijck^hter aenraeckev, Soo fegt haer dat wel eer haer voldoeren dpuffraetken. Die tael die daer nu is, die comt van vreemdt gefmys, En uyteen ander hoeck^gefprcten leyt daer t'huys. Van onfe Duytfche tael de Franfraan is geweken, (jenoot-druckl zijnen hals in't Roomfcbe juckje fiekcn En van het vreemde volek^ twetcl^ nemend'm ZMn landt*
Is dter met zijn gcwelteen nieuwe tael geplant. 'Deesfjrrcken zjy daer noch : haer eygen is verkoren, *Die waf gemeen met oiis : menfprac^ daerfoo te vooren B 3 Ghe*
|
||||
|
» O V O O R-R E b E N. ^^^^^^^^^^
Cjelijckmen hier te landt noch is geween te doen;
Wy houden onfe tael, wyfijn noch even coen.
Moer Franckrijckjs verkeert, en hout niet op van pralen: Sf dencken niet waer haer de naem komt van de VKalen* fji niet, om dat haerfipraeckby minflen ende meejt
Cjewiflelt en verwaelt wel eertijdt isgewceft?
O (jallifonder gall,ghy het ufoo manieren! Daer tegen fijn Vi>y noch gebleven 'Batavieren, Qeen dienftbaerheyt gewent: enop een vrijen grondt
ffi dat Wy noch van outs behouden onfen mondt:
Van niemandt nietgefhoert, van niemandt nie*gebonden, fae in het minfle niet van yemmt ootk^ghefchonden. {maecht Wech, wech uytheewjih gedrocht, de Vlaemfche fiete
m llie |
||||
|
V O O R-R. EDEN. 21
DiefalWelfchickm, datzy Hollandt Wel-behaecht:
De Gentfche nachtegaeldiefdWelforge dragen, 'Die daer verheven fit op s'Faems vergulde Wagen, En rent de Wokken door, tot daer de Son opftaet,
En Wederom te bed met zijne peerdengaet.
Mijnforg, mijn ander-ick,, mijn vriendt van oude jaren.' DatGoddelickver(landt,dat ons kan openbaeren Al Wat in Romen fchuylt,jae van heel Griecken-landt.
"Dat totonsgrooten licht den Hemelfelve fandt.
'Die Toeten hor.ich-dief van all d'Hybleefche raten. O, die dm beften Wvjnghetcpt heeft uyt de vaten Van het Tyrrheenfche landt: en nufoo veel vytgeeft,
Datgmtfch Europafchier van zijne tafel leeft.
B 4 O die
|
||||
|
pï VoÖ R-R Et) E tf.
O, & wr overtreft denfehencker van de Goden :
fn'tfchajfen meer alleen als all des Hemels boden. Se'f 'tT^eclar is veracht, en't gaetfoo niet injwanc^
Als Heïnfi nieuwe melckjnd' aengename dranc\. Als hy zijn [naren roert, Homermmoet het geven : £n de Thebaenfchefwaen,alfietmen hem hoochjwevefi Jn t blaeuw'gejlerde velt: Alcum met zijn luyt, Laet macr ons nachtegael beginnen, heeft oockuyt. fn't cort der Griecken trots kan hy alleen neerjetten, €nd' haer alfl comt te 'pas, felfgeven nieuwe Voet ten. Sn Romen tfigenoevh, die haer ^eluckich acht, -Als hy maer geeft gehoor, en haer met en veracht. ■ SelfMarogaet hem nae, hoewel metgrootegangen: CatuH
|
||||
|
VoQR-REOEN. 2J
CatHÏlin T^dfo mee fijn met zijn litfd bevangen.
Zijnvrïentfchap Veert verfocht. van hoer veert hygevrijt.
En om zyn foeten fatickje hoeren, is dacr flrijt. Soo yemandt niet de pen nae'tleven is te maelen,
Men hoeft geen van Jiquijn ofSpangien hier te haelen.
eJlfijn Adartiael bekent met all zijn treckenfoet, Dat hy hem vallen Vod (foo hy't gcdoecht) te voet. *JMaer zijne fèdicheydt en ypilt dat niet geheugen;
■En 'tis hem ters ^enoech, als hy zj)tifanc\ mach mengefi
En futen aen haer difch. cBat hem foo veelgefchiet, Dat hynu hrecc\-fpelii,cn haergtfelfchap vliet. ■^ iet Walgende van haer, met om met haer tefcherjfen,
dtatr heeft zijn geeft gejocht een Weynich te ververffen.
|
||||
|
124 V O O R-R E B E K.
Zijn tmederlkke tael, hy hielt het voor eenfchandt,
*Dat diefoo Veeynich tyierdt gheoeffent hier te laadt. ff et overfchot van tijdt dat hem de (jaden gaveji, Dat heeft hy hier befteet. hy luet een ander draven Om eer en om gewin : of met dei teerhnckj val Verminderen zjjngoet, en/pelen met den bal. £en hooch, een Cjodlickjoert en laetfick^ niet verleydm IJ on die geen ander loon, dan jierfltckheydt verbeyden: 'Den hemel volcht hy naer. en om niet jlil teftaen, fs hy met onfefpraeckjn haeren lojf begaen. Dees heeft hy ityt het flijck^gebenrt, en opgenomen ' %jjn Vverckjiaer vangemaeckg. niet Jlachtende de Urnen, Daer Nederlant van Waecht, en die nu (moer t'onrecht) De
|
||||
|
V O O R-R EDEN,
De Reden-rijckers bend,en Rymers fijn gefècht. Sen volckjiat veeltydt is ontbloot van alle reden, Onmattcb, onbefuyp, Vcanfchapeni onbefneden: fn treurfpels bly vanfm,en weer oubollichgram, IJ neem ick^ alleen uyt, o confiich Amfierdaml ®p nvt toonelen heeft dn kotift, die was verloren, Haeradem vpeerghefchept. by it is zy herboren. Het Hooft dat ficeckt ghy op. ic\fie uyt uw mar as Tet rijfen inde locht: tck^fie een mcu Tarnas. Den wech hebtghyghefien. en datter acn machfaelen, ^Datfultghy metter tïjdt van Helicon gaen haelen. Van't Helicon, dat hier een ander Heynft doet op, En met eengroot gemeet den ouden geeft die fchop. |
||||
|
3(5 V O O R-R EDEN.
Wantföoghy hooren Voilt het lof der vromer Helden,
^Die voor het vaderUndt het lijf te pande fielden: 1)aer aen heeft ons Poëet zjjnfrifchgetnoetgèleyt, En door ?jjnpen bevrijdt van alle fierflickhtyt. Cfhy Heemf-lierck^- diemen ftch AJars over Thetii bringen^ En op zjjn eygen (iroom den Spangiaert gmgt befpringen jil hetghy daer den geeft, fbo u de eer beweert, Enghy licht hier bsdeckt met vrij-gevochten aert. VLeyden is bekent, die met diegroene baeren 1)esgrooten Occaens cjuam voor uw veflgevaeren, "Boyfott: en f^an-der Does. doen hebtghy ingehaeh De -Pegafeefche vloedt, en met uw bloedt betaelh Ett op Voien ugefcharptfao mewchSpaenfche degen Wordt
|
||||
|
VOOR-R EDEN., 2?
Wordt ghy ó vrome Jladt Ofiende niet verftvegeu?
Naer eenfeo lang beleg, nae kommer ende kouVf, Wat heeft de vyzndt doch gewonnen, als berouw? Qhv Helden Veijt beroemt, Wie fond' n doch vergeten?
■Alfat Heyns aen den difch vand' Hcmelfche Toeten*
Enoft fchocn haren fanc'^en vecltgien alfoogaet, Dat lremu in haerfm, en Ba-cchi druyveflaet: Sn of hy fchocn oochjoacrgimk^inonsfpraeckjoelichtett,
Ter liefde van ons tdl.foo let by haefl de fchichten
Va.n't blinde Venus Wicht, en recht der Helden windt Ontfeyd' hy oock, den (fod die aüe fijn verflindt. hleemf-kerckyoAs liever gaft. Voiensfiel hy opgetogen
Üoitth vander aerder heeft, ver nyt des Spangidertf oogen.
Om
|
||||
|
2§ V O O R-RE DEN.
Om dat hy eerft uyt 'tlandt het oorloch heeft gebracht^
En ons met eens pays van trvaelefjaer bedacht. Ifaornaemfte man,ghy leeft, al zjjt ghy fchoon begraven: fifenfiet rontom dijn graf de Tierinnen draven, Invlechten eenen k^ans van eychjsn huwren lojf En keeren van den hals het /wart Vergetel ftoff. Siet, Heins biet u den handt: f et, Hems heeft u befchreven: QJufultgby onbevleckt in eeuwicheden leven. Hoevgel, en hoegetrou uw eer e wa> betracht, Al uw "weldaden fchoon belief en wel de nacht : Ten waer degoude pengeftien van Vfiyfe handen I)e duyjierheydt voorquam van d Acherontfche Jlranden-, Al u bedrijf Was niet. Want Lethes kouden vleedt |
||||
|
VoOR-RÉt»EH. 2<>
f spifier van de doot, die't al vergheten doei.
'Veel hebben ingeleydt veel ter, engrooie daden Wel eertvtdts aenperecht, maer leggen all beladen Met eenen langen nacht, verdomt, verftrickt, verfmoorti
Soo datmengantfchelickjvan haer niet meer en hoort. "Verwaerlooft en verfnymtnu ntenich Held moet fuchten. Om dat hy onbekent daer leyt, en fonder vruchten: Want anders \vaer zijn naem en demhtgefpettgemeftt
Dees frickclfoude veel ontfteken zijnengheeft. -Alsyemandt in zijn tijdt heeft loffend'eer verkregen, Wat baetet,foo daer nae zijn vroomheyt Wort verfwegen, Xjjn name met verbreyt? het kgmftich eeKVf'en kan §ecn dien ft, geen vrnchtbaerheydt ghcm&m vande man. , Daer |
||||
|
?d V O O R-RE REN.
*Daer "foordtgetn Vvitgeftelt ,Vcaer nae met groot e hoopen^
uilsnae het aesde vifch, de luyden mochten looyen.
Een Ridder, die altijdtgeweejl is onverfaecht, Indien nae zijne doot daer memant nae en vraec ht, En met eenflilletrom'de hrijchfman Wordt begraven-,
%Jerfchilt niet veel van een, die bloot van alle gaven
TJan Mavors onbevreefi, ter ïiïerclt met en doet-, ,
£n alfmen papens roept het hert ftncks l»de voet,
Sitlckjen volcht eer noch naem. Wie foude konnen [eggen,
ffoe veel daer onbekent in duyfternijfe leggen,
Voor jigamemnon fijn veelWapen-tuersgeWeeft, 'Byd' haeren groot geacht, denvyandt [eer gevreefc *JWaer leggen onbeklaecht. daer Veaeren geen Toeten,
|
|||
|
Vóór-reden. jf
Vft ander "toetend* volckjopharen farck^gefeten:
Die konden met haerfancf^ verdrijvende de nacht,
'Der Helden noem end' eer pel hebben voortgebracht,
7j* kennis van ons all: ten dienfte vande landen: Want hier door allefins een hoochgemoet feu branden* *e doen hetgeen hy leeft :fon vliegen dusgeport,
j.~ijn vaderlandtgetroH, zijn/elven doen te cort. "emiftocles en k$ngeen ruft mchjlaep bevangen^
y'dreven fijnde ftaech mety ver en verlangen Tevolgenin hetfpoor Miltiadtm den heldt:
Wiens opgehangen roof, den vyandt met geweldt
'flewftf en ontjaecht, alshy ginckjovervtegen, * heeldaer in ontroert, en nemende zjm degen
C ?a
|
||||
|
3* V O O R-R IDEN.
In zijne rechter hand, # w het veltgegaen,
%Mars prickelde zijn hert, [ach Xerxes voor hem ftaen, T>e mannelicke deucht, aen alle kant bejloten tJMet ceder en laurier, met Hcbes datt begoten, fan d'Eeuvpichejt bewaert, vrij van Tijdts ongeval,
Tajl tyeynich pp de Nydt, die is,-en komen fal. Want meent ghy dat een menfch op acrde doet beklijven? Een^elgelèerdehant,geluckich in hetfchrifven. Verloren Veas de naem, het Veas om nietgedaen, Seoniet te hulp enquam de dochter van de fwaen We pen-, van ander aert en van verfeheyden krachten tsils haere moeder is: Want als. zygaet verdachten Qe dcot, dm ksmt haer liedt, de dochter met haer fanck, Mmkt
|
||||
|
V O O R-R E t> E N. 35
Maeckt dat de menfch hier leeft veel duyfentjaren lanch^
tJMenfihreefVpel eer op ft een, op koper oock\de "toetten:
Op beddekens van Véai, en home tafelcttens
Op loot, en opyvoor métyfer ende vier: Op fchorfi' van lindeboom, op ceder, en papiert Op bladeren van palm, alnaede tyijs'der landen.
•c» 'tVvas haer nietgenoech dat d'ohfant zijn tanden
O ft hoor en s had gele ent: zijn mgevcant getouvtt *JMoeft lijden dat hu oockjrierdt m een bqec\gevoÜWtl YP tynveaet heeftmen oockjn fydenftofgefchreven,
•Als doet den Achemeen, en die int Ooft en leven,
fckjwijch hier het Francijn, kkjwych hetfergmenQ Pm dat het als den int eenjeder is bekent. |
|||
|
r34 V O O R-R EDEN.
JPhaü^ierdtfoe bedacht, om datmenfou behouden
Vergenerlofen naem, die nimmer en verfiouden, M*er onbevoegelickjen firj^Aefijngegaen, En hebben met hoer bloedt de landen voorgefiaen, \?l4et lietiens heeftmen oockjder vromen l"ff gefi"gen» J)aer geen gereetfe hap Vtw; en fijn alfoo gedrongen Door nevelende mift, tot dat zy nade? handt gebracht fijn kt een boeckjy luyden van verfiandt. Seo leeft jirminitts, Civilis, ander helden JljTacittu verhoek: endiemendaerfiet melden Van't Batavier sgeflacht, tot eer van «nfe Lajtdt, VripniBich in dendienfi, van Romen niet vermand»: %W"dt van btjjwjz JfycK, en byjedtrfchafgejrvortn, |
|||
|
V O O R-R. E D E V. JS
SijtuCin «f» mee(te kracht: niet, doehetgkcK^rloren.
Den ArentVoiert gefcheurt. N*is hetRoomfchtAflrf; "By diegefkaltemsnietandfridm etn lifck^ Hu trotfe (jriecken-lmdt Woef is het heen aevarm? En Cecrops hooch gebouw? Waerfjn Amphimifmmfi, Waerisdiegrootefiadt Minervj/fegevtyti '2\iet dan Mednfaa hooft, en hoeren uyltoifftt Van ons gebleven is: voort is het al verdwenen. Mttoten isgeveldt, verdroocht de HippoereneM. *De Muf*, ballingslandts gaen dolen over al, 'Bedroeft om haeren berg, en 'tfoet Tyrexes dat, 2W Mahomet verjaecht: Want *& onmenpffyt*** ^Datr hebben d'ovtrhandt in dorpen endeftedeth *, . C 3 4tM»
|
|||
|
3^ Voor-rede n.
Mhenen leyt ind'afi. de Turckjie Wroet in'tfiof,
Ttaer Conftantiwts eer gehouden heeft zijn hoff. Wel aen! 6 "t^ederlandt,ghy hebt u te verblijden, Pat binnen uvp bedrijf in Ónfe laetfte tijden 2fe Wetenjchap toeneemt, verfpreyt haer breet en Wijt,
Soo datghy Romen nu, jae oock^ At henen fijt. Tot Wückesfektrheyt, en troofling van ons handen, Tot Haerlem ügebroeyt,gefien ingeene landen, De Weer de Druck*n> deesWackert onsgemoet, En onsfoo memch boukjnet lufi uytgeven doet, Waer van dit z.y eenftael; Op defen voet loet Wefen, O Landfluy, datWy oockjvan uwe vruchten lefen: Jjtt Gterjel van ons taelt tot eer en Weerdicheyt, |
||||
|
V O O R-R EDEN. p
Tot voord'ring van haer deuch't en haer bevallicheyt.
8y liever !fegty en ift niet hoocblkkje beklagen, Dat eenfoofchoone tael mishandelt en verflagen Sou leggen [onderglans, fin blijven onbekenty Dte niemant aen en raeckt, dan diefe cjuetft enfchent! O T{ederlandt, komt aen: maexkt, die nu is verfchoven En vUchtich, aengenaem in s'Princen lecker hoven. Waerom enfoufe niet? ick,fe het haeftgemaeckt» fndien z.y of de been, en in de kennts raecki- Xaet dit zjjn onfe bmyt dees loet ons alle trouwene XÏldet defücbeyt verf en, en mvtgcleerheyt beuwen: Laet haer toch ongevalfcht met bafiaert met befmtt En van haer (elven r'wk^ en van haer felven net, C + &&
|
||||
|
'3$ V O O R-R ÜOJN.
Sms toondelen in't licht, eens breken door de Vvotcken,
£ens komen aen den dach. ickfie de vreemde volcken Die [uilen allefins mtt yver ende lnfi Déelachtich billen fijn, en defen tael bewuftt Denck$niet dat dees Cjodinin'tftuchjvan hooge dingen Sou toefen mbequaem, en niet om uyt te bringen (De mtening ende fin van eengeleertgemoet, *Dat yhcebut felve drijft, Minerva hopen doet. Caet, Nederlandt, vrij aen: en toik het volckjiietflachten 'Die niet, dan dat met moeyt van buyten\komt, en achten, En dat ons toordt geleerde „• als of daerfonder niet Een menfch vertalen kond" dat in xjjnfinnenfcbiet. fckjks* vmMckefiach etngeeft nochjonckjuanjaeren, viUet*
|
|||
|
VOOR-R lOIHt
tAtteen inonfé tael verftandich en ervoeren,
Vernuftich ende kloeckj dienoyt Latijn/che lm Ons Duytfche Mimesgeeft, Alleen van ziingeVratc Dhs doende, fuUen fcy niet paffen op de Franpn, OfnaedEtrhfchefiiryt behoeven meer te danfftn. Haer beyder Poêjy, hoe lieffelickjie Itnckt. Hoexyftaet toegemaeckt, en rierliciopgepronckf, Salniet by d'opfejijn m't minfie te geleken: Wyfuüen haer den vlag ent hoogefeyldoenftrqck$tt. Want onfefuyverheyt en overfchoonen glans, 7)ie ons gebleven ü,dte ruyckt daer nat Romans. &at daer met onfe tael befoeteltJoude Voéfin, Statt H he* tegendeel in defen boeckjrlefen. Cs
|
||||||
|
W
|
||||||
|
SM
|
||||||
|
_________„ REDEN.
Siet daer dan, en ontfangt met blijfchap defènfchat,
T>te toegefchreven Vcordt de tere vin mijn fiat. .Aenvaert du groote man, tot ugefchkkt om reden: T^iet om Hve hoogeftaet, met om datghy van Sweden Hier Raedtfijt en Ge/ant, en dat de KoninckJvijS V voor zijn eygen volckgegeven heeft den prijs: %/Mmv om uw groot verftandt, en treffelicks gaven- Om datghy zjjtgewoon nae Helicon te draven, Te lejfchen uwen dor ft int diep ft van Htppocreetf, En derft Vfelaen den danf'met Thcebttsfelve tretn Om datghy tot ons konft mfonderfijtgenegen En kont als in een fchael ons dichten overwegen. Om datfiikfhoebw heeft om uwent Wil berooft, |
|||||
|
EnV
|
|||||
|
_, Voor-reden.
2> ty" ey£en h*nsginckkangen oni het hooft:
*ergevende noch by veelte/gelvan laurieren, "een in Wgexveldt,a\leenlic\pm te eieren •Den Welverdienden kof van eengejivindt Toëet, 7)ie u behagen f al, en met ie Goden eet. |
|||||||
|
3*
|
|||||||
|
P. S.
|
|||||||
|
OP
|
|||||||
|
^an.Hexn. Neder-dvttschePobmata« 4J
°P DE DOOT ENDE TREFFK- licke VtUwie van de mmneliektn helt I a c o s
Hebmskerck AAmiraely be- graven binnen Amfierdam. Hier binnen in dit eraf, o Vrienden licht gefloten
Den onbeweechden Helt van Amfterdam gefproten, Die vol van manlick bloet, onwinbaer, onvervaecht, Heel Spanjen op het lijfde koortfen heeft gejaecht. ^Naer dat hy van te voor was door het ys gebroken, «n buy ten Son en M aen een weerelt hadd.' ontloken, Daer niemant was geweeft, noch Liber, noch den helt Dieaen des wereksendt tweegaeknheeft geftelt. Alift
|
|||||
|
É
|
|||||
|
44 DamiehsHeinsIi
h'. i ft dat zy nu bey, by lupiter gefèten,
Bevrijt fijn van de doot, en met de Goden eten, Het is nochtans bekent, dat haere kloeckfte d&ei En haeren grootcn roern beneden defe ftaet. Die komend' aen de kant van Hercules bewaeren, En noch naer hem genoemt, daer vele fchepen waereu, De meefter van de zee, voor d'oogcn van de ftadt, Int middel van zijn volck heeft by de kop gevat, Gevolcht,acn boort geklampt, den ancker uyt gefmeten* h-tn vaft daer acn gemaeckt, op dat hy fou vergeten Te keeren wederom, en ftekend'in den brant Al dat int water la> h, gaen branden af het lant. Gehjck de dolle Mars, de breker van de fteden, Eer Tydei groote loon quam tegen hem gereden, Stont boven op zijn koets, gewapent, en foo vaft |
||||
|
Nbder-dvytsghe Pobmata. 4S
Als eenen ftaelen muy v: lbo ftont hy voor de maft.
«*t fweert was in de vuyft, het lichaem was ohigoten Van yfcr en metaej, en rontom tocgefloten, Het hert (pranck uyt het lijf, en overliep hem fchier,-
&jn aenficht was vol moet, zijn oogen vol van vier.
S°o ftont hy fonder vrees, en yewers op te dencken, A's om des vyants macht te fchencien en te krencken, Te volgen waer hy vloot, tot dat hém is de voet
Gen
|
||||||
|
Int middel van de doot noch even onbevreeft
.pNiet voelende de pijn, en gevende de geeft. ie vliegend' uyt het lijf wiert dadelick verheven. 111 midden van de locht daer al de helden kven. Van
|
||||||
|
4* Banibï-isHeinsii
Van daer keeckhy om leech, en fach de weeteltftaem
Beneden onder hem, die hy was om gegaen. Hy fach ons ydelhey t, en al de fotte wenlchen, Het draven en het gaen, het loopen yan de menfchen. Maer keerde meeil zijn oog naer't Indiaenfche goet. Dat onfè deucht bevecht, en die vergeten doet. Hy fach defneeu,hetys, hy fach de witte beeren, Maer boven al de maets haer op het water weeren: Den Spaenfen Avila ybl vrees en fchrick: hy fach Een klimmen op de maft, en nemen hcrö de vlach. Hy fachfe man voor man uytvperen fijn bevelen. En in Neptunus baen ftaen kaetfen ende (pelen Met ballen van mctael. die vlogen alfoo dick Als hagel ende fneeu, en maeckten groote fchrick. De donder roet ge welt «juam breken door de baeren, |
||||
|
Nkder-dvttsche Poemata. 47
Of Iupiter felfs hadd' op't water komen vaeren,
Gcwapentmetde vlam, dieBrontesmoedcrnaeckt En Steropes zijn mact, en Mulaber hem maeckt.
De Schepen fpogen V1er, dat even quam gedreven, Gehjck ioen Terra volck den hemel dede(bcven, Doen Offa met gewelt en ongehoorde kracht
x Wiert boven opliet hooft van Pehon gracht, ^eptunus fwam int bloet, men fach xi,n*aten roUen, En fteygeren om hooch, van do^^^ï^ V
De«cwasheelontftelt,dcmenfchenophetl^dt
Vergingen half van vrees, en ftorven half van fchandt.
*y ftonden als beroeft van Voeten en van handen, En fagentot de grónthaer eygen Schepen branden. Den armen Admirael veranderde te fpae, Vytftekendc de vaco, en biddend' om genae. |
||||
|
4* Da N i ELis H« i N sii
Een Van deïi Spaenfchen hoop, int nemen van de fchepen,
Bejegend' een maetrooft, die op hem hadd' geflepen Zijn mes en zijn gemoet: dat (lende de Maraen, Spranck fchieück buyten boort, om hem alfoo t'ontgaen. Maetrooft die volcht hem na, niet denckcnd' op het fterven, Maer befich met den (pech t te volgen en te kerven: Hout hem int water vaft, en druckt hem dacr foo ftij£ Tot dat hy hem de (iel geperft heeft uyt het lijf. Noch was dat niet genoech, begoft hem te verfcheuren, Te fchudden met de mont, te trecken en re leuren: 'En heeft hem felf geleyt, inflorpende zijn bloet, Tot.aen den kouden ftroom van Acheron de vloct. Men fecht dat Charon felf, alfoo hy maer fach komen, * an vrees en grootc fchrick de vlucht heeft aengenomen, En fiendc zijn geficht foo leeheken geftoort,
*. Beducht |
||||
|
NbdHR-dvttsche PoematA. m
Beducht was dat hy fclf fou rake» b^^X ürachten,
Poen (ach de Spaen,aett eerft, dat doot en hclfthe krachten, En Styx en Phlegeton fijn minder als de machten Dat voor her vaderlandt, en voor de vtyhcy vecht
Poen heeft hy eerft geften, doen heeft hy moeten mereken, Waeronfe fterekten^n en rechte boltewe ^
En dat de muyr, de wal, feer weymch daer toe doet, Maer dat de vryheyt licht gegraven ««g»0^
GeUjck de wreedewolfbophettchaep gebeten Verfcheurthaer met de=klau, foo fthun^00**8
t Als een van Nederlandtbqegent de Marden Mataneneemtonswechonslandendaerwyleven. %fiüknfondcc vreesons m de xce begeven. |
||||
|
JO ' DiNltUI HlINSK.
Daer nu de fchepen gacn, daer fullen wy tot fpijt
Van uwen trotfen moet fijn even wel bevrijt. Al daer den hemel ftreckt en daer de wokken drijven, Ift even wacr men woont, als kindere ende wijven Sijn buyten flaverny, fijn verre van u handt. Al daer ghy niet en fijt, daer is ons vaderlands De vogel is alleen geboren om te fnijden Met vleugelen de locht, de peerden om te rijden, De muylen om het pack te dragen, of de lijn Te trecken met den hals, en wy om vry te fijn. Doch de gefwinde helt met voorfpoet overleden, Woont beter als wy doen, en gaet daer boven treden By Bruti groote fiel, by Cato, by de man Die aldereerft ons landt gebrocht heeft uyt den ban. Geftorven voor u volck, vol lof, vol eer, vol woerde, |
|||||
|
Begra-
|
|||||
|
NïDBR-B VYTSCHÉ POE M A T A. fl
|
|||||||
|
Be
|
graven en bedeckt van vrygevochten eerde.
En dat de vyant is noch d'aldermceft' ellendt, Niet lange naer u doot, heeft hy dat felf bekendt. tAm Leyden
Vjtgegtven met xjjtt befebrijVinge door Ian Orlers, Borger dtrfelver Stadt. ONymphe groot van naem,onwinbaer in het ftrijden,
Bemint wel eer van Mars, maer doch in onfe tijden Apolloos lieffte kint, om dat ghy met w bloec D 3 Gekocht
|
||||||
|
S1 Daniiiis HtiNSii
Gekocht hebt en betaelt de maechdelijcke vloet:
Met honger hebt verdient de fufters alle negen Van Phcebus-, die nu zijn de moeders van den fegen Daerghy u in bevint: en hebben u bereyt Op datghy nieten fterft, den loon van eeuwicheyt; Doen klinckenoveral, van daerdegulde ftralen Der Sonne kijeken uy t tot daer iy neder daelen En wijeken voor de nacht, daer t'aertrijck is bequaem
Om menfehen op te voen, 6 Leyden, nwen naem: O moeder van foo vee! bekende dapper' helden Die ghy voet met u borü, en die u nu vergelden V droefheyt, uwen noot: vergeten doen u ieet, Afwaflchen bey te facm u tranen en u fweet: Laet toch uaenficht (ien, laet uwen Rijn opfreken Den kop bcklcet met riet, die niet en heeft geweken Voo<
|
||||
|
v, Nedhr-dvytsche Poemata, J5
°or al des vyancs macht: maer altijt hooger rees
Ei jevoet mct mcc menfcken bloet, gelpijit met Spanjaers vlees. . dat hy vry vertel (wie kan het beter weten?) 'c ghy te vooren waert, en hoe ghy nu gefeten
*n overvloet en vrencht, in paeys en (bete ruit,
In alle konften hebt en fpjaken uwen luft.
^' Wat te Romen was, al wat de Gviecken waeren e^r Wijs en trots daer by, dat hebt ghy doen vergaeren. Oe Iode, de Chaldeeü.en hilf den Indiaen,
^ De Moor, den Arabier, wort binnen u verftaen. * c Wijle dat Naflou ginck donderen beneden u° tacken van de Maes, het aertrijck dede beven, Soo hebt ghy (onder vrees den wi]tvermaerden
.Van Brennus neergedaelt doen komen, en geftélt *°t ïpijt van de Maraen; een baecken voor de volcken, D 4 He
|
||||
|
1$ ,. , DanielisHhinsii
Het licht van onfen rijt, den acrent in de woleken.
Die vol van hemels vier en van Apolloos nat, Vlooch altijt in de locht, op d'aerde noeyt en ÜX. Ghy zijt om zijne wil gegaen uyt uwe. paelen, En om u jonge jeuchc te Sieren hem gaen hielen. DeFranfman heeft bekent, dat ghy doen hebt gerooft
De peerei van zijn landt, de kroone van zijn hooft. Ghy hebt daer by gevoecht veel fielen die berennen De baene van de deucht, doorfnijden met haer pennen De tanden van de doot: verflijten met haer wijt En (eer beroemt verftant den angel van den tijt. Hoe haeflen wy dus feer ? Ick bidde laet ons keeren, En eerft u vromicheyt en kloecke daeden leeren. Wat dat ghy hebt gedaen, gedwongen van den noot, Int voorborch van der hel, int midden van de doot. |
||||||
|
Den
|
||||||
|
m
|
||||||
|
K*DSR-DVTTSCHB PoiM*TA. J^
Öen honger was in ftadt, de vy ant voor de wallen,
&e moecfer fach haer vrucht voor haere voeten vallen: Zy felve menichmael, naer datfe (onder broot
v Veel dagen was geweeft, viel met haer kmdersdoot ^och hangend'aen de borft.nochbefich om tebuygcA Haer leden naer het werck^n gevend' haer te fuygen.
O jammerlick geficht! ghy hicldt in defe fmert
^ Hen yferen eemoet, en een metaelcn hert. &e liefde van het landt was krachtiger van binnen, Alsdievanbuytenwas. wiefoudekonncnwinnen De menfch die niet en vrecft? al hadde de Maraen
^elijck de ftercke leeu wanneer hy wort.beOoten
Van jagers in het veldt, of in het lijf gefchoten, Dan roert hy ecrft den fteert/den oorfpronck V*> «)n ™» |
||||
|
5* Danieiis Hbins-*t.
Is fterckerals te voor, verzamelt al zijn macht.
Zijn maene rijft om hooch, hetfchuym loopt van zijrrtanden, Zijn oogen fijn vol viers, en fchijnen hem te branden. Hoe dat men hem befluyt, hoe datmen hem befpict
En treft van alle kant, zijn herten gevet niet.
Of ais de wilde zee, naer dit zy vele daegen Getercht is van de windt, van buyen endc vlaegen, Indien zy van den dijck gepcrft wort of het fandt,
Zy fteygert in de locht, en vliecht tot op het landt.
Ghy fijt oock foo geweeft. tot dat de vloet, de baeren, Denhemel metgewèlt u (èlve quam bswaeren: *v En datNeptuni ftroom met vrceffelick gewelt k Den vyant heeft te faem doen loopen uyt het velt. Waer was het fnoreken doen? waof mocht Baldeus blijven Met al zijn groote macht, en met/zijn bitter fchrij veni s |
||||
|
H E D B R-» V Y T S C H
Soo haeft als Nereus qnam gewandelt, en gegaen
Den Spanjaert int gemoet, hy liet zijn tenten ftaen. . *^en fach den fwatten hoop (eer hadtelick verfchuy ven.
Noch heb ick niet gefcyt. waet laet ick toch de duyven>
Die ghy' gefonden hebt, daer mede dat ghy (b cht, ' Gefloten van der aerdt, te klimmen door de locht?. Siet wat de Vryhey t doet. het gaen dat was benomen,
Het vaeren was gedaen, noch njt ghy uytgekomen.
Geen lchrijven mochter in. voor brieven was depadc Ontnomen en befet. zy vlogen inde ftadt. Men fecht dat Venus (èif hacr vogels heeft gefonden
Aen loncker van der Does, en dele vondt gevonden.
Die zy met groote forch bewaert heeft, van dien tijt Dat aldereet ft van hem zijn Ida wert gevrijt. Hoe dickwils heeft zy Mars genomen in haer ermen
|
|||||
|
Gebc-
|
|||||
|
ANisiis Heinsii
Gebeden dat hy wou de borgeren ontfermen?
Hoc menichmael heeft zy de wagen, daerhy met Vyt Thracen werdt gevoert, doen houden en befet? AI was hy fchoon bebloec, en haddc feer verbolgen Zijn dienaers neven hem, diehemgeftadich volgen, JDe Vrees, de Schricklickheyt, de Scoutheyt onbéducht, Daer mede dat hy jaecht geel landen op de vlucht: Zy ginck hem even wel de fake noch vertoogen, f n naeren grooten noot: en wierp op hem twee oogen, Soo lodderlick föo foet, dat hy tot aen de grondt Van zijn manaftich hcrtgeraeckt wiert en gewonde. Of Coo dat niet en was genoech om te bewegen, Zy deder noch wat by. tot dat zy heeft verkregen Hetgene zy verfocht. van daer is zy gegaen By TTietis haer vriendin, en fprack Neptunus acn. Neptn«
ti,
|
||||
|
v, Nidbr-ovtTschb Pobmata» $$t
^ptunus heeft tetftont doerïfpannenin zijn peerden,
^n met een groot gedruys gekomen op der eerden. Hy nam de winden met tot hulp, en Triton blies
j^Soo lang op zijne fchelp, tot dat het water wies. g ct Water ftoof om hooch, hy maeckte los zijn Quyfen, n opende zijn rijek. de Spanjaett ginck verhuyfen,
Het was hem daer te natf foo fijt ghy los geraeckt,
vy ^n van het harde jock des vyants vry gemaeckt. ^at Was dat eenen dach! Boiibt quam aengevaeren, ians Zeelandt vol van vreucht quam vliegen door de baete». , Maetrooft bepeckt, betart, liep by de vlaggen ftaen, ^ Wierp over al zijn oog. het leger was gegaen. j*0 van den rauwen hoop, van Amphitritesfoncn, ^'e leven in het nat, en in de fchepen wonen, Hadd' in een Spanjaerts hen gebeten,en gcfèyt,
|
||||
|
40: Z>ANÏBL1S HeINSII
Het vlees en is niet goet, zijn honden voorgeleyt.
Marane loopt toch wech, en wacht u voor de Zeeuwen, Laet Hollandt Hollandt fijn. den hert vervolcht de leeuwen, Het fchaep vervolcht de wolf. gaet feker nyt de doot,
Eer dat men u verfcheurr, keert naer u moeders fchoot.
Vertelt haer dat ghy fi|t geweeft in vreemde landen, Alwaer men Spanjaerts vleos kan knauwen met de tanden, En luftheeft in haer bloet. maer fiet toch dat ghy leert,
Wat dat ghy doet of laet, dat ghy niet weer en keert.
Soohacfthet landt van Mars bevrijt was ontflagen, Qiiam Phcebus in zijn plaets. die hadd' in haer behaegen. Minerva quam met hem. die hebben in de Stadt
Geftadich van dien tijt hacr woninge gehadt.
Door haer is uyt het landt on wetenhey t verdwenen, Envsetcnlchapgetcelt. O Nederiants Athenen, OVoe-
|
||||
|
NedïR-D VYTSC HE POEMATA.
O Voeftcr van verftandt en kloecken geeft, ö Soa
p Van vryheyt ende konft, ö Duytfchen Helicon. °nteyn van prijs en eer, o herberch van de wijlen, u woonplaets van de Faem, wie foude konncn prijièti De glans van uwen lof, foo groot en breet? wie fou Affchilderen u vverck en ftoutelick gcbou? Wie foud' u daden kloeck de weerelt door verkonden, En treffen met den geeft? de man is nu gevonden: Die met een groote luft, al wat verborgen lach, En wat men van u weet, brengt t'faemen voor dca dach. Nu wort ghy wederom van vooiep aen geboren, £n uwen ooripronck feit, die lange was verloren, Gevonden en verk'.aert. op dat men eeuwichleeft, Al waert dat ghy verginckt, wie dat ghy fijt geweeft De toorehs gaen te niet, de muyrenende wallen |
éï
|
|||||
|
Veiflfc
|
||||||
|
■f* Dahulis Hbinsii
Verflijteh door den tijt, de fteenen die vervallen.
Maer dat de penne treckt, geholpen van't vérftandr, Wort in der eeuwkhey t in 'fmenfchen hert geplant. Op het belech V4H Oostend i.
AEnfchouthetkleyntooneel, het graf der vromer helden,
Die voor het Nederlandt haer lijf te pande ftelden Den dorren mollen hoop befprengt met menfchen bloet, Beftreden van de peft, de vyant, en de vloet Bevochten en bewaert met alle d'elementen, Vier, water.aerd', en locht, macr meeft met Spaenfche tenten, En 'tlndiaenfche gout, daer Hollandt met verdrijft Den Spanjaert uyt het landt, en fèlve meefter blijft* De wcerclt wacht het ejidt, den hemel telt de jaeren, |
||||
|
P Neder-dvytsche PoemAta. £j^
1'«et het wonder aen. Daer eerft de wallen waeren,
*s nu des vyants macht, de Spanjaert komt gegaen
j^ "it midden van de Stadt, noch heeft hy daer niet aen.' e rncafchen houden plaets die doot zijn, en die leven,
eJr die verflagen fijn en willent noch niet geven, £y ftellen haer te weer. want daer de aerde wijckt,
^■L)aer wort 7y wederom met mcnfchen vlees gedijckt. Waer wilt de vyandt fijn? wat heeft hy toch begonnen? °ftenden is hy ouijt, al heeft hy't al gewonnen.
De menfchen ftaen int landt, hoe dat het komt of gaet, I
De Stadt is lange wech, de Spanjaert komt te laet.
|
|||||
|
8 Ghjl
|
|||||
|
64 DanielisHeiniïi
|
|||||
|
*Aen den Lefer, te 'Voeten zijn beminde, in zijn Latijnfcb$
gedichten Ross Kgenaemt. GHy die met u gelaet, en (bete blixem ftraelen
Van u klaeraengeficht mijn arme fiel doet dwaelen, Die meteen heerfchappy en fachte tyranny Berooft ray van mijn hert, my felve weert van my, Die met de toovery van liefelick te f preken, En daer by wreedt te fijn, mijn hert in my doet breken, Niet door verboden lift, ofquade duy vel konft, Maer door esafoet geficht en geen volkomen jonft, Wilt met een bly gelaet dees woorden averlefcn, Geftelr door utven flaef, die dronck is van u wefen, J)ie blindt va# het vergif dat van u oogen fchijnt:, Alle-
|
|||||
|
Nbder-dvytsche Poemata.'
Al levende vergaet, al lacchende verdwijnt,
P'c ghy benomen hebt door u geficht, u leden, v fchoonheyt fonder maet, zijn wijsheyt ende reden, 5'e §ny gebonden houdt, en toomt met uwe deucht3
Dathyheminzijnleet volkomelick verheuchr.
J* die te voren placht mijn lelèr te gaen foecken *»«£ een forchvüldich hert door al des weerelts hoecken, En kenne nu maer een, en komend' in u handt,
j Aenbidde den auteur van u volmaeckt verftandt. a fonder yerriandt meer beneven u te achten, tort ick in uwen fchoot het merch van mijn gedachten,' Het beeldt van mijn gemoet: gelijck ick altijdt ben
_, In't midden van den brandt getrocken met de pen. ^9«in fiet aen het leet, waer van de befte vruchten ^*et anders fijn dan pijn, dan klagen ende luchten, E %
|
||||
|
€6 DanielisHeinsii
Siet aen het droefgeluy t, dat voortijt uyt de mondt
Alleenlick qunm gevlocyr, maer nu uyt s'hcrten grondt. Godin fiet aen dit weick, en over defe dichten Laet eens de gouwen glans van u (choon oogen lichten, Dat vier van u gelicht, dacr mede ghy doorboort De veften van mijn ilel, my liefeück vermoort. Ghy hebt my eerft gequetft, fijt weder de genefer Van defe droeve fieckt. Dit doende lieve Lclèr Wenfch ick u veelgelucks, myfêlven foo veel goet Als ghy my nu verdriet en iwaricheyt acndoet. Domin&fervkium libertatüfumma efi-
ALle die met haet en nijt
Tegen my ontfteken fijt, |
||||
|
Neder u VYTSCH e Poe^ATA* ..•'. &7
Laet nu blijcken u gemoet '5? Over mijn voornaemfte goet. ,
Weet dat ick hebb' eenen ftaet
Die het al te boven gaet. Niemandt is foogroot van macht Die ick by my felven acht. Geencn Koninck op der eerdt
Die ick a::ht van (iilcker w^ei'dr. Prins en Vorft wie dat het fy • Stel ick ver beneden my. Gifteren des avonts laet
Kreech ick de(è nieuwe ftaet, Als ick flaef'ge worden ben Van dé fchoonfte die ick ken. E 5 Alde
|
||||
|
.é',8 Danielis Heinsii
Al de loon die ick verwacht
Is geen rijckdom, is geen macht, Maer dat zy eens van ter fy Werp' een heflick oog' op'my. Dat zy met de (bete mondt
Die my doodelicken wondt pacr mijn (Iel haer herbcrch heeft, Daerzy woont en altijt leeft. Met de deuren van korael
Daer Cupido heeft zijn fael, Daer hy eerftmael is geteelt, Tegen mijne lippen (peelt. Doende daer by eenen lach,
Die niet fachter wefen mach, |
|||||
|
Speten
|
|||||
|
NEDSR-DVTftïCHBPOBktATA»
Speten dief van mijn gemoet,
Die my levend' fterven doet^ En die woorden die mijn hert
Doen beminnen zijne fmertj En dat Goddelick verftandt Dat den hemel heeft geplant Dat is honich, dat is wïjn>
Dat fal mijn betaling fijn. Hier voor, wie't behaecht of fpijv Ben ick mijne vrydom quijt. Domirnt fnefeittia vitafrHÜHS efi.
Eur regen en deur windt eekomen hier tot Leydcn,
Hebb' ick naer u gevraecht u arme martelaer, E4
|
||||
|
jo DanielisHbinsii
Sieck fijnd' om uwent wil.Ick hebbe moeten beyden
"Van u te fpreken aen, en ben gegaen van daer, Ellendich, fonder hoop, vol pijn, vo! fmert, vol lijden, Vol droefnëyt in de geeft, vol jammerlick verdriet. Den andren dach quam aen. Ick hoopte te verblijden Mijn ongetroofte fiel. maer wederom voor niet. En wilt my<kerom niet, mijn lief, te minder achten, Soo ick de wacrhey t (èg. Ick ben bedroeft, ick queel. Want om by u te fijn fes dagen kan ick wachten, Maer om u niet te fien, twee dagen is te veel. ViHut efi aar Hm. Op de gouden tantfiocker
O Lief, 6 koftlick pandt, dat uyt de mondt genomen
Van d'hemellche Godin, fijt nu tot my gekomen |
||||
|
N EDER.DVYTSCHE POEMAT A. 71
Met foete dievery, tot mindring van mijn fmert,
Om dat zy «erft van my geftolenh.eft mijn hert.
Mijn hert, dat zy my heeft geboeyt met loéte banden, Mijn hert daer zy met fpeelt, dat zy draecht in haer handen. Nu ben ick fonder my. doch om te fijn by haer,
Daer ick niet wefen kan, ift dat ick u bewaer.
°an neem ick u in d'handt, dan legg' ick u eens neder, Dan (ie ick u eens aen, dan neem ick u eens weder. O lief ö waerdich pandt, ö koftiick menichvout,
In u en vind' ick niet dat fkchter is dan't gout.
Solvïnon poJfum,niJi magis conftringar.
GEluckich die int veldt, int midden van de lanffen
En van de fweerden bloot den droeven dans machdanflla E 5 Di<s
|
||||
|
** DANIBLrsHsiNSlI
AJie wal moeten gaen, en vallend'in het fandt
De lelie voet val doet voor Godt en voor zijn landt. Maer my ellendich menfeh die ftrijdt hebb' aengenomefl V°' vre«chtcn vol verdriet, wort oock de doot benomen, Mijn Vyandt is mijn lief: die my de ftrijdt aendoet Die acht ick boven al, die wenfeh ick dobbel goct. Haer (weert is haer gefichr, de lanffen u> hacr woorden iJacr zy my mecie quetft; haer armen fijn de koorden Daerzy my mede bindt, de pijlen die ick vlie, Dat fijn de oogen /elf, die ick fbo geerne fie. O vnendelick geweld waer foud' ick konnen loopcrij Daerickgebonden ben met fulckc (bete knoopen; O vyandt die ick (beek! ö lijden ibnder pijn! Ick moeft om los te gaen noch meer gebonden fijn. |
|||||
|
Abfcit'
|
|||||
|
N E D E R-D VÏTSCHE P@EMA.TA,
tAbfcntem video. Vrorin aqun.
O Oet aenficht dat de God der liefd1 heeft overgoten
*** Met liefFelick gewelt, en in mijn hert bcfloten * V ftraelen, uwen glans, waer dat ick kan gegaen
\t Y fijt a'tijt voor my, ick fie u voor my ftaen. ?"u ben ick in de zee thien mijlen ver gevaeren nt midden van de windt, int midden van de baeren Sijt ghy nochtans by my. u kracht die komt tot hier
. Het water is ('eer groot, maer minder dan het vier. j^at raet kan ick gedoen om mijnen brandt te ftelpen, ^ewijle gans de zee my niet en kan gehelpen? Waer lal ick van u vÜen? hoe kan ick fijn bevrijdt?
De wijle ghy my brandt, oock daer ghy niet en fijt.
|
||||
|
74
|
|||||||
|
DaniblisHiinsii
|
|||||||
|
Dominant non Mam in imagine e jus video.
V ^rmeten ftout pinceel, hoe hebtghy derven naken
r> j'f, f my verbr™dt, en met de handen maken üatgoddelick geficht? den hemel en wilt niet Dat yemaiidt hem naerbootft, of zijne fchoonheyt (Iet. Waer is dar glatgelaet.dat my het hert doet breken, ün dat ioohaeft verkeert? waeris dat üeflick fpreken? Waer is den foeten lach? waer is den troffen ganck? r» u- r u yt vangeeft?waer isden "orfen &nekj
JJic Wijtichap van gemoet? dat anders doen en dencken? uelprake van de oog? die heymclicke wencken? Het minfte Ge ick hier. ick foecke noch het meeft.
Or laet het hchaem ftaen, of fchildert oock den geeft.
|
|||||||
|
7< DiNiKti s Me iNsiï
7*»««- amant eftropiat.
Wie da; den beul verminckt, die moet hy weer genefen,
Want als het lichaem is getrocken uyt het let, Die wilt geholpen fijn, die moet te vreden weien, Tot dat hy wederom elck in zijn plaetfe iet. Het gaet oock Cóo met u, ghy die verminckt van finnen, Ontledet van verftandt, voi drocfhey t ende pijn, Gaet fuohten fondcrhulpgeraebraeckt van het minnen. Soeckt hulpe van den beul. dat is de medecijn, Ekfie.
Doorluchtige Princes van Neerlandts rijcke lieden,
En laec u met voorftacn dac kk u kom betraden. |
||||
|
Ni DE R-DVvTSCHE POEMATA. 77
vm u vermaert gcbou, dat heerelick cieraet
Dat tot den hemel toe {chier opgetrocken ftaet.
^J°ch om u torens hoog, noch om u groote preken, N°ch om u ftraeten breet, noch om u oude were ken, Noch om dat Phcebus (elf de vader van't verftandc
. En Pallas haeren ftoel heeft binnen u geplande. J,eel min om eenig goet, of koftelicke waeren, Wijde den koopman doet, kom ick tot u geva:ren. Een hert gelijck het mijn, een brandende gemoet,
^, Alleen naer lof en prijs en paft niet op het goet. fWee oogen Ibeck ick hier, die my de mijn verblinden, ^ntftelen my mijn hert. föo ick die niet kan vinden, Vaert wel o fchoone ftadt. ick laet u weder ftaen,
« lek gae gelijck ick quam. mijn bootfehap is gedaen. ^leckt fcnipper weder feyl, en laet ons gaen doorlhijdcn Neptu-
|
||||
|
Neptuni woefte veldt. en wilt den fchoot niet mijden.
Set vry fet in den top, en laet de fchuyte gaen Al loevend' aen de grondt, foo hebt ghy haeft gedaen. Een ongehickich (laetvan vrees en hoop begeven, En kan op zee niet min verliefèn dan zijn leven. Die eenmael derven moet zijns alderliefftc fchoot, Stelt onder zijn geluckde huyre van de doot. Of laet ons henen gaen naer onbekende landen, Al waer de Oofte Son den Indiaen doet branden, Of naer het Wefte toe, of daer de Noortfche nacht Vytfluytende de Son, den anderen verwacht. Alleen wens ick noch eens voor't left te mogen groeten De oorfaeck van mijn doot, te ftorten voor haer voeten Mijn onuytbluflick vier. Hoort foete Koningin. Dees woorden voor het left, en drucktf' in uwen fin. |
||||
|
Neder-dv y tsche Poemata, 79
Als my de bleecke doot het leven heeft benomen,
Dees arme fiel gerooft, wens ïck voor u te komen Gedreven door de wint. fiet my doch eenmael aen, En laet een weynich tijt u groöte wreedreyt ftaen. Maer neemt een handt vol landts, en wilt daer onder mengen * Wee tranen ofte dry, en my daer met befprengen Een foentjen waer te veel. oock foudt ghy ó lonckvrou Bevreeft fijn dat het my weer levend' maecken fou. ^°ch fucht eens ende fegt, Ghy fijt te vroech gebleven, fcti haddet wel verdient met my te mogen leven, k Geftadich tot de doot. De doot die heeft getoont ^öat ick u niet en hebb' naer u verdienft geloont. P1C is genoch voor u. Het ander fal ick wachten, Van die my naer mijn doot behoorlick fullen achten, Gelijck de minnaers doen. de foete Venns bendt, |
||||
|
8o Daniiiis HiiNSii
Of die den grootcn Godt Apollo heeft gekenr.
De minnaers {uilen cetft haër droefheyt komen klaegcn, En fitten op mijn graf, en wecnen geele daegen, En hangen daer een kroon van myrten boven aen, Van myrten diealtijdt met groene tacken ftaeh. Daer onder fullen z.y op fékerhooge tijden i Èlck met zijn aldeiheflr een loeten ftnjdt gaen ftrijden.
Die beft voccht lip aen lip (al hebben tot zijn loon, En voorden hoochftcn prijs de groene myrten kroon. Daer naer dat ander volck, de benden der Poëten, < Die met een dulheyt wijs van Phcebus fijn befetcn, <
Die fullen met haer konft beweenen mijnen noot,
En ftcllen op het graf de oorfaeck van mijn doot. Die hier begraven licht was fieck van focte wonden Die hem zijn alderliefft' hadd' in het hert gefonden- No*
|
|||
|
Nedbr-dvytsche Poemata,
Noch bidt hy dat hy mach foo veel geiucks ontfaen, Als zy hem ongeneuchc en quaet heeft aen^edaen. plt lal ftaen op den fteen. Het ander (al mert leggen,
'^d'oorfaeck van mijn door op u alleene leggen, ^odin bedéncktdy wel. doch als het wefèn maft, ^oo moet ick t'ecnemael uytftorren mijn gemoet. ygoddclickgeficht , 6 acnfichr kroon der ktoonen,
y^n van dit gemoet, en koninck aller fchoonen, Q beul van die u dient, 6 irnert, ó bitter pijn, Q y kancker fonder hulp, fieckt fonder medecijn,
Q l^'nckel van ellendt, ö klip van mijn gedachten,
*eenrots van de min, vonck van mijn droeve nachten, :* spiegel van mijn leet, ó zee van ongenaed' 0 O put van mijn verdriet, ó afgrondt van mijn quaet.
ledige Godin, ö adem van mijn leven, E *
|
||||
|
O* DANIELS HlINSlt
O leven van mijn Gel, die my de moet kont geven,
En wederom beneemt, ö onverwinlick dier, Brantfti.chft.cr van dit hert, en ftoockfter van dit vier. Wie meenftu dat ick ben? een fuffer van de ftraten,
Die u volmacckte deucht niet fbude konnen vaecen?
Een keerffe fonder lichr, een lichaem fondcr geeft, Een aqnficht fondcr oog, een menf-geliickc beeft?. Een van't gemeene volck, gehjek ghy t'allen tijden
Van uyt u venfter fiet, en voor u dcure lijden?
Ick fwcer ghy fijt verdoolt, een ander heeft het goet,
Maer ick een konincks hert, een princelick gemoet; L*at niemandt niet en dient, dat niemandt naer kan loopen,
Al wift ick voor een woordt de weerelt gans te koopen.
V neem ick alleen uyt. al mijn eergierickeyt Heeft tot haer uyterft'endt u foete fuyverheyt, Vmaeck'
|
||||
|
NedER-D VYTSC HE PoEMATA» 83
V maechdelick gelaet. Een ander laet ick (Werven,
En naer den Haege gaen om ftaeten te beerven, Bewandelen het hof, befpien aen alle ka t
JS^ie dattèr komen fal, ftaen met den hoec in d'hant.
Godin bewaert dat wport, al die ick foo fie draeven, Naer eer of naer gewin, en acht ick niet dan flaeven. Te vreden met het mijn, ben rijcker, dan die leeft
Befitter van veel goets, en niet genoech en heeft.
Den rijekdom en licht niet in landen ende fteden, Maer die niet veel en heeft, en is nochtans te vreden, Trotft al wat datter leeft, de kroone en 'tgewelt,
De ïcepters en het goet is onder hem geftelt.
Zijn hert ftaet altijt valt, en fonder te bewegen, Niet tot vergancklick goet of ydelheyt genegen, Bemantelt met de deucht. die maeckt hem kloeck en fterek,
F 3 Geruft
|
||||
|
•4 DanieiisHeinsu-
Geruft en altijdt bly. dat is zijn bollewerck.
Al wat het diep gewelf des hemels kan bepaelen, Al wat de gulden toorts der fonne kan beftraelen, Veracht hy a! te faem, en fiet hy niet eens aen.
Het fy hoe dat het wil, het moet doch al vergaen.
Alleen de kloecke geeft geleert en wel ervaeren 3poorbreeckt al wa";ter is. is meefter van de jaeren. De doot en kent hy niet. fchopt met den voet het graf,
En a!s de menfche fterft, en weet hy niet daer af.
Iafelfdiehy verkieft moet leven en niet fterven, En eenen grooten naem in eeuwicheyt beerven, Eevrijt fijn van de doot. indien ghy daer naer ftaet»
En niec naer windt en roock, ick geef u goeden raet,.
Wy fiillen noch te faem op klimmen van der eerden, Doorvliegende de locht met ongetoomde pectden. |
||||
|
Ne der-d vïischï Poemata. 8/
Die Phoebus voor my voet: tot dat wy raecken aen
Den maechdelicken berch. daer fullen wy afgaen. Daer fult ghy vinden ftaen veel blinckendc lonckvrouwen,
Die eenen grooten nacm in eeuwicheyt behouwen,
Die met naer fchoon gelaet, en vriendelick gcwelt ^Ontfteken hebben 'thert van menich wijfen helt.
~aer fult ghy mede fijn. Ick fie alree de tijden
**at die mijn dichten leeft, u dickwils fal benijden,
Dat menige Ionckvrou ontftekende van fpijt, Sal wenfehen in haer hert te wefen die ghy zijt. ^»°din ick weet de wech. ick hebbe mijne flappen
*°o menichmaelgeftelt op Heliconis kappen,
En mijnen voet geplant daer menich menfch naer wenft * Beneden de fonteyn van Pegafus den henft.
c* hebbe van joncks af met geen gemeene wiecken
F 4 Door-
|
||||
|
8<f DanielisHeinsh-
Doorvlogen en doorrent de wegen van de Griecken,
En Roomen wel doorfien. ten lefcen opgedaen Den ongebaende padt daer Nedërlandt macbgaen, Soo datfe van nu voort met Phcebi fufters danflen OD't hoogfte van den berch, niet paflcnd' op de FraniTen, Qf haerengrooten moet, en mogen vry en vranck Vyt Caftalis de beeck gaen haelen hacr belanck. Die eenmacl daer uyt dnnckt moet lof en eer verwerven, Ai waer hy tientnaèl doot, en lal nochtans nier. fterven. ■ God herbercht in zijn hert, en heft zijn finnen op, Doet gloeyen zijn gemoer, doet rootken zijnen kop. Hy wandelt boven d'aètd' en boven al de volcken, Naet kt met het hooft de locht.en metten geeft de woleken. Wat dat hy denckt of fpreeckt, en wat hy doet, hy maeckt Dat nacr de Goden rieckt, en naer den hemel tmaeckt. |
||||
|
Keder-dvytsche Poema TA.
^nckvrou dit is bet volck dat Koningen doet leven, •Dat Pnncen haeten naem en haeren lof moet geven. Die luftich van gemoet, van niemandt llaefen fijn .Als van de fuyver deucht, en een voimaeckt aenfchijn^ ~;e minfte niet van al, gewondt met (bete fmerten, Van lichaem niet te groot, maer groot genoech van herteix, Aenbiedtu zijnen dienft, en bidt gelijck ghy fiet Om al zijn leven lanck te fijn in u gebiet. ^odin volcht goeden raet.doch dat ghy my doet lijden, Weet datmen't weten fal van nu tot alk tijden. Denckt op foo menich jaer, denckt op bet groot getal
s. Van menich groot gemoet, dat nacr ons komen lal.- |
|||||||||
|
^fiill.
|
erdoolde Gel lbo weynich dl behaegen,
|
||||||||
|
illen my te meer gefaemdehek beklaegen,
Fi
|
|||||||||
|
88 Paniblis Heinsii
Hoe dat ick u meer acht. want foo ick niet verwerf,
Ick fal u doen dat fpijt, dat ick u dienaer fterf. Op het Mtijtjckzboeck, van Meejier Cornclis Schuyt
vanLeyden,atnM. Knotter. DE moeder van de fachte vreucht,
De fufter van de foete gaven, Daer Bacchus met ons hert verheucht, Daer ons de Goden mede laven, Mufijck die maecht die fuy ver maecht,
Gekleet nu eetft naeronfe landen Die Knotter u foo feer behaecht,
Komt hacr begeven in dijn' handen. Ora-
|
||||
|
«5»||
|
||||||||
|
NlDER-DVYTSCHE PoBMUTA,
Ömhelft haer, ftooclè niet van dy
öaer fich de Goden met verluftcn: En wat ghy doet hoe fwaer het fy
Laet wat om haren wille ruften. Want Iupitcr {elf fbo men feyt,
Als Phcebi ftem is opgeheven, Heeft zijnen don ier neer geleyt,
Om hem tot vreuchden te begeven. |
||||||||
|
Paftoi
|
||||||||
|
JSlDüR"» --•■"•■uJ n^KuAT
|
|||||
|
TafieraeV
C. Orydon die weyde icfcaepea
V.iit acn 'twater van dm Rijft Daer de befte weyden fijn, A Is het vee denckt om te öaepem Als de duyfter nacht kotsstaen. En de droeve filvre rnaen. Daer fat hy met liefd' ont&ken
Van zijn Phyllis gans de nacht, Phyllis die hem niet en achi, PhylUs die hem 'that doet bceken, Daer lat hy en fanck dit heet |
|||||
|
Van dien tijdt af gae ick dwaelen
Met mijn ïchaepen door het gras, Sonder dat ick op haer pas, Sonderdat ickhaergaehaelen Als ty dolen als zy gaen Daer geen rechte wegen ftaen. Ick fach eerftmael aen u wcfcn
In
|
||||
|
nkder-dvttsche Poemata^
In een bruyloft daer ghy waert
Met het voick van't dorp vergaert. Doen heb ick u eerft geprefen. Floris fot niet ver van dy, En ick aen de rechter fy. Daerhebb' ick u eerft gegeven
Als de ander eenen focn.
Wat kond' ick toch min gedoen?
Oock heb ick veel vrcucht bedreven,
En mijn lullenpijp geftelt
Naer de deunen van het vcldt.
Komende van daer na Lcyden
By mijn kudde, was ick kranck, Ia my lufte geenen fanck. |
||||
|
D ANin i s He i ns i t
|
|||||
|
Wiefal fèyd' ick voor my weyden?
Wat mach welen defe pijn? Soudet wel een koortle fijn? Geenen flaep en kond' ick haelen,
Altijt docht my dat ick fach Phyllidijnen loeten lach, En dijn oogen die my ftralen, En dat liefeück gelaet Dat noch in mijn herte ftaet. Niemandt konde my behaegen»
Al ons vryfters hadden uyt, En die lange fchele Luyt. Ick ginck wenfen heele daegen rhyUis, en het foste Ucht |
|||||
|
MbderdvYtsche Poemata.' 5.1
Van haer goddelick geficht.
Ick ginck heele daegen dwaelen
In het hout dat aen de kant Van den Haege ftaet geplant. Corydon ginck luffen, draclen, Corydon was mat en-laf, Al zijn fèhaepen naemen af. Corydon fchreef in de boomeh
Waer hy eenen vandt bequaem Phylli dijncn focten naem, Corydon fach in 7 i j n drootnen Phyllis alcijdt voor hem gaen, Phylhs altijdt voor hem ftaen. lek gaf mijne pols te voelen
6 ' * G om
|
||||
|
, ÜAKlBLtS HeIKSIï
Onfè Trijn, en vraechde raet,
Wat machwefen toch dit quaet? Trijn die feyde haer gevoelen, Kaer dat zy haer hadd* verfinf. Lieve Corydon ghy mint. Phyllis (al u wel genefen,
Neemt haer tot u medecijn. En my denckt, het moet foo fijn. Want als ick aenfehou haer welen, Ben ick luftich ende ras, Enalsvooren weke pas. Maer zy wilt van my niet hooren,
Wat hebb' ick de riieyt mifdaen5 Dat zy't heeft op my gelaenï |
||||
|
. NEDER-DVYfSCHE PoÉMAtA;
Vol van wreedthcyten de tooren,
Harder als de Maertfe face Voor het ongefpeende vee. Phyllis was eens in het lijden
£>atzyincen fiecktelach, Corydon ginck dach voor dach" Hem*van dranck en fpijlè mijden; Corydon en quam niet uy t, Corydon gaf geen geluyt. Corydon en mocht niet levefy
Al de Goden van het velde Riepen waer is onfen helt \Vaeris Corydon gebleven? Ma'er als Phyllis weer genas, |
||||
|
Damiblis HbinsJj
Sach hy datfe wreeder was.
Al ghy herders die daer wcydet
By den Rijn, ick bidd' u fècht Ben ick niet een ruftich knecht? Want ghy alle voortijdts (èydet, Pat ick was van (beten aert, Sacht van haer, gekrult van baert.. Als de (chelpen die daer leggen
Tuffchen Egmont en de kant Van de Schevelijufche (handt. Ia mqer Floris dorft wel (eggen, X>efe lede kut remis, Darter niemandt fchoonder is. |
|||||||
|
Ben ick kley n Qtn aen te fchou wen,
|
|||||||
|
l*
|
|||||||
|
N E r> E Rb v Y T s C H E Po BM A T A«
Ën van licchaem niet te groot,
Noch en iffer al geen noot. Lact u feker dat niet rouwen, Siet den bock en fiet de gey t, Is daer niet gtoot onderfcheyt. Oock heb ick eens hoorcn fingéft
Van een herder ineen liet, Doch de naem en weet ick niet* Hy was woeft en niet om dwingen4 Langer als de meefte maft Dieder in Noorwegen waft, Galathée ginck hem vlieden
Alshynaerhet waeterquam, • v Daer zy hare woning nam, G 3
|
||||
|
ja* Danieiis Hi insij
Maef aen Acis gincks' haer bieden,
Acis was al haer gerief, Acis was haer (bete lief. Phyllis wilt en onbedwongen
Is veranderlick van fin, Niet gelijck ïck in d»rnin, Sy is vol van kromme fprongen Als de lammers in de Mey Die gaen fpringen door de wey. Al de meyfjens die daer drijven
Haere fchacpen by het bos Van den Hacgc, gaen wat los In de min, en felde blijven Jtau, gelijck die drijven 'tyce |
||||
|
, "NEDER-DvifTScMEPoËMATA»
Dicht b/Catwijckop de zee.
Zy fijn vol van vreemde treken, ,
Dom van finnen, oock wat broos, Enfoo wonderlicken loos, Zy en doen niet datfe (prekerf, Secr geflepen ende fijn, Niet gelijck wy herders fijn. En nochtans foud' ickweldenckeri
Dat ick oock wel fpreken mach, Want de Satyrs al den dach My toelacchen, my toewencken, Oock en achten zy gans niet. Soo volkomen als mijn liet. Keefjen wilt hem oock optoeyeiïj
|
||||
|
DanI EtIS H« INSI I
Maer voorwaerten wil niet fijn.
Wat heeft onlè Kees by mijn? Ick hebb' eenen rock met ploeyen, En wat anders in de mou, Dat ick niet verkoopen wou, Om de fchaepcn om de kudden
Pie daer tuffchen d'oude Maer En het dorre Waffenaer Haerc drooge vallen fchudden. Mijne naem die wort gefpelc Jn de dorpen en int veldt. Als ick maer en wil gaen fpeïeti
Boven op den hoochften dijck Ym dal iandich Noordewijck, |
||||
|
N E D E R-D VYTSCHE POEMATA,
Kan men my wel hooren quelen
Oyer zee, tot aen de kant
Van het machtich Britten landt. -
Thule felve kan my hooren,
Haeren Koninck prijft mijn fanck, Die hy nu kent over lanck. Thetis felve leent haer ooien. Noch blijf ick in dit verdriet, Phyllis die en wilt my niet, Covydon en knn niet lever}
!S onder Phyllwwat hy doet,
Want zy is te machtich loet,
Hy en kan haer niet begeven.
Phyllis is de eerfte pijn»
Phyllis (ai de leftefyi, G J
|
||||
|
v * BANiéirsHiiMsii
tsfen de eerbare ende konftryche JonckyrÖH
^^^M Anna Roemer Visschers/
G Van"pïe r7 dln ftf°0m des AmMs fii< geboren,
C,£ ^b,US fccr bemint>van Pallasuytverkoteri «Jboten als ,ck meen en menich man gelooft, Minerv^n m0eidei]l'cUom>mser uy{ u vadcrsbooft.
X)cP«J i°!iSlandt'enticndevandcnegen
«* Pegafus beftort mec zijnen foeten S Of alje tien aJJeen : de vietde van de dry
Ker rv yCn? g3de 'ken'en danfen ae" haer fy £ fclJn8 !y-le,t8°udceenaerdlch werck wilt weven,-
ün iücken met coleur, Arachne moet het geven, Wet ly dat ghy den draet gast nemen en de naelt, |
|||||
|
Het
|
|||||
|
Neder-dvytsche Poemata. io£
» Het fchijnt dat ghy met krijt, of met coleuren maelt.
j?et komen het pmceel, Apelles lal befwijcken, ^tnt kolen uyt het vier, Protogenes (al wijcken
en geven u den prijs, maer meeft de Diamant
jy °> dat hy weerdich is, is in u weerde handt. 'e treckt al wat ghy wilt, en fchijnt op u te wachten,
sflaefvan uw en geeft en vliegende gedachten,
•^c Son, de 1'choone Maen, al watter is of was,
<Jf yewers welen kan, dat ft:lt hy in gelas.
t a'Thaies heeft bedocht, Pythagorasgefwcgen? 11 Socrates gefeyt, en al de wijfe plegen
2 e febrijven op papier, en roemen aldermccft
_ Als noodich voor de menfeh, dat ichildert ghy nu eeft, t treckthetmetdepen. de deucht die wort gewcfen, "oietter handt gevpgk, en niet alleen geleien.
|
||||
|
,0& BaniblisHbinsii
Het fy dat ghyfe fet op lijnen of op doeck,
Of als de mannen doen, maeckteen veritandich boeck.
Het felve placht te doen het volck dat acn de ftroomen Van Nilus heeft gewoont, zy fchilierden met boomcn, En dieren alderley, en gaven door een plant .
Te kennen haeren fin en innelick verftant.
Als ghy geboren wert, Mir.ervaqüam beneden Van haeren hemel hooch met Erato getreden, En loegen u eens toe, Terpflchore die nam
Het kindt in haeren fchoot, en Venüsgaft de mart.
Cupido wiechde (elf, en gaf u valt te raecken Zijn pijlen ende booch, wanneer ghy quaemt te waecktr), Gelijck de kinders doen. dae r van en hebt ghy niet
Gehouden, dan dat ghy no< h alle dage fchiet
Met oogen vol venijns. Maer als de tcere iaeren H______ |
||||
|
NEDE R-D Vy TSCHE PoEMATA, IQy
"er k-mdtsheyt onbevroet by naer ten ende wa'cren,
Doe quam Vranic, < 'ie bracht een groote fles Vuyt Caftalis de beeck, en leerd' het kindt zijn les, ^ec (pinnewjel, de (pil, en is niet dan voor finnen ■uie trecken naer het graf, en anders niet beminnen Öan tijdelicken loon. niet die door eer en lof Verheffen haeren geeft, en vliegen uyt het ftof. ^e» hemel was u boeck. gby laeft zijn goude noten, ■Pe letters van de nacht, dacr m^t hy ftaet begoten, En kendet al zijn volck. wat dat Orion doet Geteyckent aen zijn hooft, maer meeft aen zijnen vost **' loopend' in de locht, en toonende zijn hielen, «aerom dat Cepheus ftaet,en Hercules moet knielen, Wat fterren dat hy draecht noch boven op zijn buyt, tyaer al de tcyekens flaen van Perfeus en zijn hruyt. Wsee
|
||||
|
io8 Danieus Heinsti
Waer dat de Ionckvrou ilaet, die van ons is getogen
Door onfen handel flim, en oppewaert geologen, Die ghy gefèlfchap hielt, oock woonend' in de locht', En Ariadnes kroon, die ghy wel dragen mocht. Dan (aecht ghy nacr de wech, niet daer de Goden wonerf Die verder van ons zijn, maer haere vrome foncn En dochters, door haer deucht, de klaere wech, de welcfe
Nu nochgefpickeltis van Iunoos witte melck. Daer ghy noch wonen (ült, ten fy dat ghy wilt wefen Wat nacrder aen de lier van Phoebus (elf gepreicn, En m de locht geplant, al waer men haer (let ftacn Dicht aen de fèvenfter, niet verre van de Maen. Dit was al -uwen kift, de menfchen te verlacten, En het gemeyne volck met zijnen luft te haeten, Dicaltijdt hangen aenhetaertnjck,cnde nicc |
||||
|
NEDER-p VYTSCHE POEMATA. 10$
Het gene dat alleen den hemel in ons giet. f
De geeft die vjiecht om hooch, is van geüjrken aerdc,
^"jekhetheete vier klimtakijdt vanzijnaerde, En gaet van daer hy komt, hy weet dat al het gout
Dat onfè finnen treckt, daer Amfterdam op bout,
£"Iet anders is als flijek. dat cerftmael licht begraven, *n fijnde los gemaeckt, ons felve macckt zijn flaven, Knjcht zijnen glans van ons, en zijne fuy verheyt,
Iae fèlve zijnen prijs van onfe fottjeheyt.
J groot, 6 manlick hert, en weerdich niet te leven Daer fich de inenfchen maer tot ydel goet begeven, Maer daer ufufters zijn, of daer ^inerva leeft,
* Die by Tritonis vloet akijdt haer woonplaets, heeft. y ftw, ó hemels kindt, van wonderlicke (tamme, v°l geeft, vol locht, vol vier, vol goddelicke vlatame. * j Gemaeckt
|
||||
|
D AN i Eii s Heinsh
Gerna«ekt tot fpijt van ofte, en boven alle wens, In vrouwelicken fchijn fchier meerder als een mens. ad Phcebus u gefien, zij n Daphne fou noch leven, f ghy fout fclve fijn dat haer nu is gegeven, De kvoone van zijn hooft, maet feker ick en kan Niet dencken of hy wenft te wefen uwen man. e wetten u verftandt met hemelfche gedachten, Met Goddelicken praet, en ryJcr geleerde nachten,
Met hoogc wetenfehap, en redenen van al Wat in de weerelt is en naer ons komen fal. Wat dat de koude nacht des winters doet vertraegen.
Des fomers wederom doet wackeren de daegen,
Wat dat de groote zee doet komen ende gaen, Den hemel loopen om, het aertrijck ftille ftaen, lier water in de locht gelijckelick doet wegens
|
||||
|
Nedhr-dvvtschb Pqemata, ui
Soo dat het niet en valt. wat ons den foeten regen,
Den kouden hagel maeckt, de maene van ons weert, En wat dat feggen wilt de fterre met de-fteert. Die dan Apollo waer die foud' hem konnen lijden,
tn foude Iupiter zijn Iuno niet benijden,
Al houdt zy acn den dis altijdt den hoochften kant, En draeclic den blixem felf wel dickwils in de handt, iden Daniel Hem.
MEt walging, jae op't hoochft heb ick veracht het geert
Dat de begaefde menfeh berooft van alle reen De dulle dronckenfchap. maer prach met trogglent gnocken B Nu om een fchuyfjen, en van't geen zy guluch Hoeken Een wey nichjen ter fluyek. van die (meen ick) die fijt» H Ood
|
||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
11[i Dan i ELis Hb ïNSii
Oock dronckaerts, niet van Frans of fchrale Rijnfche wijn»
Maer Pegafusfonayn OdriemaeldneGaddinnen Vytdeelfrers /an die Jrancfe}!aet my genade vinnen, Op dat ick de(en fof, die ick gans niet verdien, Mach tegenfpreecken, orn daer door de Nijdt t'ontvlien, Die altijdt fchrolt op eer, en willens niet wil weten Dat dit is het gebruyek van aertigc Poëten. Want ghy Apollo prent niet eens in u gedacht Dat ick vecmetelick my 'tfeive waerdich acht. A. R. V.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Neper-dvytsche Poemata. iij
*sfenJonckvroii Anna Visschers ophaerdicht
te Leyden fijnde van haergemaeck*, ende aen
hemgefonden op het zijne.
VS Ry Muf-n dry en dry hc:ft Griecken ons gegeven,
Die nu noch foo men fecht op Helicons top leven: Doch wie de meed- fy, of wie datvooren gaet,
En heeftfe niet gefeyt, en noch in twijfel 'A.ist.
*euodus wel eer heeft boven al geprefen -alliope feer hooch, en meent dat zy moet wefen Die leyden moet den dans. maer Clio ftrijdt om d'cer,
, Melpomcne piet min: Vranie noch meer. •0 hebben al gelijck. want Clio leert ons prijfen ^ mannelicke deucht, haer vrienden eer bcwijfen. H z Mclpo-
|
||||
|
Ji4 Daniilis Hiinsii
Melpomene die heeft de Koningen bedocht
In haeren droeven ianck: Vranie de locht.
Te wijle datfe noch vaft met malkander kijven, Oneffen van getal, en twijfelachtich blijven, Krijcht Leyden het befchcyt. De nieefte van haer al
Komt hier van Amftetdam: maeckt effen het getal.
Overfettinge van het XI1. IdyllmmTheocriti,
Vvaer van het begin fel is, SYt ghy gekomen d in, naer dat ick heb gewacht
Naer u mijn lieffte kindt den derden dach en nacht? Ghy fijt gekomen, jae. Maer ycgelickdie mint ^B Wort |
||||
|
Neder-bvyische Poemata. iiji
Wort out op eenen dach, als hy zijn lief niet vint.
Soo veel de foete lent de winter overtreft, t>en appel by de pruym die wilt is fich verheft, Het fchaep met dicke wol'zijn lam befchaemen kan. Een maecht veel foeter is, als die den derden man Alree verlieten heeft: (bo veel als lichter is Een reebock als een kalf, of in de wildernis Oe nachtegael den prijs van alle vogels wint, Soo is voor my u komft het foetfte datraert vint. Siet ick ben hier gevlucht, als een die verre gaet Kaer delen beucken boom, dewijl de fonne braedt En droocht het dorre landt. Och of de foete min Wou blaefen op ons hert, en voegen onfen fin: En dat die naer ons fijn, ons kenden al te faem, En fongen dus van ons, en fpelden onfen naem. H 3 Deu}
|
||||
|
'^ DanielisHéinsii
Daer fijnder twee ge weeft eens in voorleden tijdr,
Den eenen vryde fuif, en d'ander werdt gevnjdt, Haer liefde was gelijck. Och was het volck niet (bet, Als liefde wederom met liefde werdt gevoet! Och Iupiter of dat en a! ghy Goden waer, Erfdat my wierdc gebracht naer menich duyfent jaer Die bootf hap onder d'aerdt,dathy die my nu wondt En mijne foetc min waer yeder in de mondt: Maer meeft het jonge volck. dan dit lal moeten gaen Alfoo de Goden felfin haoren raet verftaen. Dj h ick en vreefe niet als ick u prijs voor al, Dat ycmatidt uyt mijn neus de leugens mereken fal. Want doet ghy my wat leer, dat (bet ghy metter daet, En doet my dobb.1 goet, my gevend' een toemaet. O volck van Aiegara, di,e kloeck fijt inden boot, |
||||
|
"Nbder-dvvtsche Poemat*. 117
*& wens dat ghy bètvöont fc .uckichlick den fchoot
^Wt rijck Athenen landt, die boven al vereert Oioclesj'dic foo veel met minnaers heeft verkeert. *Vant altjjdt by zijn graf van alle kanten ftaen Veel minnaers, die om prijs een foetc ftrijdt aen gaen, ^et foentjens orn het beft. en die dan mondt aen mondt Lecht alderfoetjens aen, keert wederom terftondt Recht naer zijn moeders fchoot, t'huys brengende de kroon. Och wel geluckich is, die krijchc voor zijnen loon *^t hy mach rechter fijn, hoe dick roept hy al ftil P|ö Ganymedes hulp, dat hy hem rnaeckèn wil &jn moqdt als eenen fteen, dact met de goudtlmit proeft Of 'tgout is louter goet, of dat hem wat behoeft. |
|||||
|
H 4 Adonis
|
|||||
|
NBDSR.-DVTTSCHE PoBMATA.
nAdonU doot, uyt TheecritMt.
ALs Venus eci ft Adonirt doot
Sach liggen recht voor haeren fchoot, En fach zijn haer foo fchric Wiek ftaen, En fach zijn bleeeke wangen aen, Geboot zy haer vokk al te gaer Te brengen 'twilde fwijnby haer. Dat vliegende volck op de fpeur Liep vlijtich alle bjffchen deur, En fagen daer de moorder ftaen, Enfloegenhem de boeyen aen, Deen nam een ftrop uyt zijnen fack Daer met hy den gevangen track. |
||||
|
Damiexis Heinsii
De tweede was noch meer geftoort,
En dreefhem met zijn bogc voort. Het dier dat volchde voet voor voet, Bevreeftvoor Venus wreeden moet, De wekke fiend' hem alderecft, Riep, O ghy alderwreetfte beeft, Hebt ghy dit licchaem aengeraeckts En mijne man aldus mifmaeckt? Het dier dat fprack: het is my leet, En fweere by den meeften eedt, Eerft u, en uwen man dacr nae, En my die hier gebonden ftae, En defe jaegers die hier gaen, Pat ick niet docht om hem te flaen. Maer foo ick uwen lieve man |
||||
|
iJfiDBR-DVYTSCHE POE>*AïA.
Dat fchoone beeldt ('ach eeiftmael art^
Soo wierd' ick dül en ongemft, En kreech van binnen grooten lüft, Om zijne heup die voor my ftondt Te mogen dcuckcn aen de mondt. Dit (benen heeft hem omgebracht. Daeromgebruycket vry u macht. Dees tanden ruckt uy t mijne mondt,- En morfelt die tot aen de grondt. \rVat doen daër toch de tanden in Die onbequaem fi)n tot de min? En is dat niet genoech voor dy, Mijn lippen lecht die oock daer by. Hier met wicrt Venus wel gefint, En feyde, dat men hem ontbindt; |
||||
|
lil Daniems Heinsii
Van dien tijde gmck hy niet van daer,
Maer volchde Venus altijt naer, En brand' in 'tvier zijn tanden af, Die hy de fchult van't foenen gaf. fiuputo Honicb-dief, uyt Tbeocritw.
DE foon van Veiius foete man,
Die nimmermeer ftil wefen kan, Was opgeftaen recht voor den dach, Als yeder noch in rufte lach, En ginck al heymelick befpien De Honich-korven van de bien, Hy meynde 'thonich was foo goet, Het was foo wonderlicken foet. |
||||
|
1
|
|||
|
S24 DanieiisHeinsii
Maereerhy haeldc zijn gerief,
De beeften prickelden den dief. De lecker liep acn alle kant, Hy fpranck, hy blaefde vaft in d'hant, Én toonde Venus die dacr ftondt Al fchreyende de nieuwe wondt. Hy feyde, moeder, hoe kant fijn, Dat fulckcn dier maeckt fi ikke pijn? De moeder feyde, fijt ghy groot Dicyeder brengt in fulckca noot? |
||||||
|
c
|
||||||
|
vy
|
||||||
|
Neder-dvïTschb Pqemata,
|
||||||||
|
tt'1
|
||||||||
|
Vjt zqn eygen Latijn, in Hippndte, Dulcïs puella,
gefibreven aen Th avmantis bereyt Jijnde out tifet dengefant Bvzanval naer Franck? r'yck. te reyfen. SOet meysken, laetfte vier, dat my altijdt fal prangen
Int diepfte van mijn heit, en in de finnen hangen", Soo lang als ick aenfchou dat liefelick geficht Van Phcebi gouden hooft, de vader van het licht. Soet meysken wilt dit woort, alft immers foo moet welen, Gefchreven voor het laetft, van uwen dienaer lefen, Niet dat ick hopen wil dijn yferen gemoet Veel harder als een klip, int midden van de vloet |
||||||||
|
Vaa?,
|
||||||||
|
lt$ DanielisHeInsii
Van d'ongebaende zee, bevochten van den regen,
Gegeeflek van den windt, da^r-mede te bewegen, Maeropdatghy vol trots, hooveerdich ende wreet, 'Noch eens uherte moocht verheugen in mijn leet. Vaert wel onmenfchlick dier, ickfal gaen ballinck wefen Bey Van ons vaderlandt en van u foete wefen. Vaert nu wel voor het left. het vonnis dat ghy geeft
Sal worden overleyt, als ghy niet meer en leeft. Wy breken door den tijdt, en fenden naer ons leven Ons boden over al, die goe getuygnis geven Wie dat wy fijn geweeft- ick f weere by mijn pijn, Dat ick u naer mijn doot een groote vleck fal fijn. Doch ghy flaet in de windt dees woorden »nde reden Met een gefloten oor, en fpot met mijn gebeden, Hoort naer eens asn ditwoort, wat dat het oock machfij |
||||
|
Neder-dv?tsche Poemata? irjjj
Dat mijn hoochmoedich hert foo lang' houdt in de pijn.
*»etfyde hooffchelochf, ofthetgeduenchpraeten Van die dy volgen naer, recht flijpers van deftraeten, Bcquaem om niet te doen : een volck datongeleere
>yDe wijfhey t niet en kent, gcleertheyt niet en eert. jpe u met ydelheyt het moedich hert ontfteken, tn niet dan roock en windt, en groote ftaeten (preken: De deucht wort niet verkleynt, zy ftaet als eenen waildjt
. Diep in der aerdt gegrondt, altijdt in eenen ftandt, j*ft, fterek en onbeweecht: en fonder aen te hóoren "ct oordeel van het volck, of (kb. daer in te ftooren, «lijft altijdt dat zy is, en let niet wat men fechc,
|
|||||||||
|
«En is in nicmandts macht, is boven vrouwen recht.
|
|||||||||
|
È
11 Ciijn fortuyne leyt, ainjdt te yreden blijven,
|
ijven,
|
||||||||
|
Engf
|
|||||||||
|
,ï*8 Damielis Hein si i
En of my fchoon de zee fmijt yewers aen een endt
eenen dorren kant, dacr ick ben onbekent, .Schipbreuekich, fonder vrient, en fonder geit of panden, Gelijck het die wel gaet die doolt in vreemde landen, Soo f uit ghy noch verftaen, dat die ghy doet dit fpijt. Van Princen Wordt gekent, van Koningen gevrijt. Elegie, ofte ^(acht-kjachte.
DEwijle dat de nacht op alclerhande dieren
Verfpreyt haer droevich kleet, op Velden en Rivieren, En dat de wilde zee vermindert haeren ftroom, En dat de weerelt gans licht als in eenen droom: Dewijle dat de locht uytftceckt haer gouden oogen, Die haer uy t 'shemels fael al fpringendc vercoogen, |
||||
|
, &EDER-DVYTSCHE POEMATA? ïi§>]
En dat de droeve maen haer broeders plaets bewaert
i Die morgen Wederom fal komen nae de aerd': ~°o dwael ïck hier alleen daer my mijn forgeh draégen, ^1*! van u fel gemoet en wreede fin te klaegen, ïonckvrou ghy licht geruft, en blaeft uyt uwen fnonÉ
. Dat goddelick venijn dat my dus heeft gewont, ^ Uwen eerften flaèp van alle forg' ontbonden, ^'et denckend' op mijn vier, niet denckend' op mijn wonderv Niet denckend' om den God die mèt zijn wreede kracht
j Heeft willen mijn gemoet doen ftaen in uwe macht. 4, %g' hier neer geftort voor uwe doove deuren ^'s of my in de nacht wat voordeel mocht gebeuren; Of dattcr hope waer om dijnen herden fin
^ Te trecken naer mijn hert, te leyden naer de min, üe Vogels die de tocht met vleugelen deuröiijderij |
||||
|
Dahielis Heinsit
: viffchen die de zee methaeren ftccrt berijden,
Die liggen nu in ruft tot dat den dach komt aen: Maer die u dient alleen moet oock by nacht vergaen. By nacht vergaethy meeft.'ick neem u tot geruygen Mijn tranen die ick ftort, daer met ick niet kan buygen Haer onbermhertich hert. mijn tranen die ick hier Laet liggen als een pandt van dit ellendich vior. Elck dinck heeft zijnen tijdt, naer dat de koude dagen Sijn lang by ons geweeft, en d'ongetemde vlaegen Van haegel en van fneeuw, en dat den grijfen baerdt Des winters voor een tijdt bedeekt heeft gans de aerdt, Komt Zephyrus weer aen, en uyt zijn fchoone faelen Xaet zijnen filv'ren dauw op alle velden daelcn: En met den Ademfoet die zijnen mont uytfpreet ^ce^ntd'acrde wederom haer groen gefchildat klect. |
||||
|
jj Neder dvytschePoemata?
5«t een gaet, t'ander komt, de duyfternis moet wijckea
aet dat de ronde Son komt uyt zijn kamer ftrijcken, En toont zijn gouden oog. En als de Són wech gaet, -Dan komt de Maen weer om die in zijn plactfe ftaet. fjet heeft al zijn gebeurt, het komt al op zijn tijden:
Wee dingen blijven vaft: u wrcetheyt en mijn lijden. Mijn lijden blijft altijdt, en d'oorfaeck van mijn pij» ^ V onbeweeglick hert moet (onder ende fijn.
e oerfaeck daer van is dat ïck niet twee kan minnen ~l7.°P eenen ^ach, en fpelen met mijn finnen Gelijck een lichte pluym daer Boreas op waeyt, . Nu hier vliecht en nu daer; en keert fich ende draeyc
j aer nct bevel des windts: of als een (chip gefpleten,
°t midden van de zee, daer't roer is afgelmeten. Maer houdt al even vaft en onbeweechlick, aen, l3
|
||||
|
fji Danieus Hb imsii
En blijft alleen op dy, en niemant anders ftaen.
lonckvrou dat is mijn fchult: hierom wil ick gaen vaeren Daer ghy niét meer om my u hert en fait befwaeren. lonckvrou vaert wel, ick gae: ick gae daer ghy my fent.
lonckvrou vaert wel, ick gae: ick loope naer mijn endt.
lonckvrou vaert wel, ick gae, ick gae mijn lefte ganggn, lonckvrou vaert wel, ick gae, ick fal mijn hert uy tlangen En werpen voor u deur. doet open uwen ichoot,
En neemt daer in de fiel van die ghy hebt gedoot.
Laet my ten minften toe dat ick daer in mach leven, En wonen naer mijn door. wilt my de weldaet geveni Dat ick de plaetfè mach be waeten van mijn min
Die my geweygert was: en blijven «aft daer in.
Of Venus fal mijn (Iel in haeren gouden wagen weel hooger als de Maen en als de Sonne dragen; |
||||
|
- Neder dvytschePoemAtA^
En by de lichten fchoon, de lichten die daer gaen \ ƒ
i,In 'sheoiels fchoon gebou mijn armefiel doen ftaen. De fterren die ghy (Iet, dat fijn de weerde fiélen •"ie Venus en haer kint noch dagelicks vernielen; Dat hebben minnaers oock geweeft voor onfen tijdtj En leven nu om hoog van alle forg' bevrijdt. ~y ftaen in Venu's huys, zy letten ende mercken ^P ons verdriet en pijn, en uwe wreede wercken: En draegen die vaft aen by Venus end' haer foon, Die elck op zijnen tijdt befchicken zijnen loon. ^t midden is een fael van onbekende bloemen, "let bloemen opgeboüt, die wy niet konnen noemeni Kier is Cupidoos ftoel, die fpreeckt daer ende fecht i. Een yeder zijn mifdaet eenyeder na zijn recht, Daer neven is een perck,daer loopen twee Godinnen I4
|
||||
|
*34 Danielxs Hb insii
De Droefheyt en de Vreucht, de fufters van het minnen,
Die garen in een kruyck ons tranen altemael, En fetten die ten toon int midden van de (ad. Ons fuchten altemael die ftaen, hoog gelchrc ven In Venus tafelboeck tot'tendc van ons leven: Int midden is een fael, daer weegt men al ons quact, En die meeft heeft geleen, die krijcht den beften ftact, Daer fal ick boven aen de befte plaets beerven, Om dat ick ben geweeft volftandkh tot het fterven: Ds eerfte plaets is mijn. daer fal ick ftacn tot fpijt Van die u heeft behaecht en die my heeft benijt, Ionckvrou, wel aen, ick gae, en laet u hier tot panden Mijn tranen voor de deur die bitter offerhanden: Doch foo ick fteryen moet,denckt eens in uwen fin Of ick de doot verdien, om dat ick u bemin. |
||||
|
N E D E R-D VÏTSCHEPoeMATA. IJ|
|
|||||||||
|
Bruylof-Uedt,
|
|||||||||
|
I
|
|||||||||
|
^t midden van de locht heeft lunitcr een kamer
|
|||||||||
|
Van klaren diamant, gefmeten met den hamer
■ *an Mulciber zijra loon, die daer in heeft geftelt jv^-' datmen noch ter tijdt van Iupiter vertelt. \,°e dat de oude vrou, de moeder aller (aeekeu ^ui'a liet een (choon err*blijde maeltijdt maecken, Ooen'taerderijck eerft ftont, en doen het groote velt K Des weerelts eerftmaeJ was op zijnen grondt geftelt.. b et 'ach noch woeft en wilt. de (bete naem van minnen ^Was noch niet bekent, noch niemant was van binnen ^efchoten van de facht' en liefelicke f mert Die üyt de oogen komt geflopen in het hert, I.j DewijiJ
|
|||||||||
|
>3ff DanibmsHbinsix
Dewijle dat zy dus de fuy ver wijnen fchoncken
En namen in de handt, en vroyelick uyt droncken, Neemt Iupiter een kool, en fchildert met de handt Een beek een wonder beek, beneden aen de want. En neemt twee pondt venijns, daer met de God der minnen Cupido nu beftrijekt zijn doodclicke pinnen, En ftrijekt dat aen de' ihondt en lippen heel rontom,
Aen d'oögen boven aj: en wendet om end' om. De Goden fagen toe, en werden feer verflagen: Zy kregen inliet fien ten eerften goet behagen, Tot dat een foete koorts haer in het herte quam, Gekropen meer en meer, die haer den fin benam. $y waren leer verheucht, en locgen in haer pijnen. Men wift niet wat het was, men haelde me Jecijnen. Haer ader wert gevoelt men vraechde naer het quaet, |
||||
|
N E DER-D VYT SC HE POE MAT A. l$?
Men vraechde naer de fieckt' men vonter geenen raet.
^•aturaginck terftont, en liet het werck naer trecken ^e Weerelt door en door, en ginck een volde verwecken, venijnich van geficht, {'eer wonderlick van fin,
. Dat noch tot defe tijde heeft gants de weerelt in. t^en wift n iet wat het was, het aertrijck was vol roeren, ■ e tnenfehen waren bang', fy wouden krijch gaen voeren: Met kracht en met ge welt, met yfer ende vier
^ Gaen jagen wederorn dat nieuw geboren dier, ~y wouden in gefchil met al «Ie Goden treden, fcnd' ydel laten ftaen ha?r landen ende'fteden. Men waffer van vervaert, men wifter geenen raedt,
.Be een die floot zijn oog, de tweede badt genaedt, ~e derde riep om hulp: zy kregen (bete wonden: Men hiet het Toovery. Tot dat men heeft gevonden |
||||
|
ijS DantblisHjbinsit
Een goede mcdecijn, de welck verborgen was
Wel negen hondert jaer in Venus gulden kas. Een goede mcdecijn, bekent in alle landen, Van Tbentjens t'faem gemengt, en worfteling'-der handen, En lieffelick gelucht, en wat ontrent den fchoot, Dat niemant maecht en laet, en niemant doet de doofc Dees foete koorts is nu gemeen in dele tijden, En wonder wel bekent. Ghy moetet oock belijden, Heer Bruydegom, dit is, dit is dat foete quaet Dat u doen komen heeft in defen blijden flaet. Heer Bruydegom ghy faecht die vriendelicke ftraelen Van't maechdclick gelaet, dat heeft u hert doen dwaelen, Ghy wiert, ghy wicrt gans fwack, de foete koorts quam in, Benam den wijfen raet, betooverde den fin. Den brandt quam tot het hert, al u gedachten fwommen |
||||
|
Neder-dvytschb Po E m ata.
^t midden van het vier, men wift niet te bekommert
*ot hulp van defèfieckt, tot trooft van'defè pijn,
~Haer ongenadich hert moeft eerft verfadicht fijn, 2aer aenficht is geweeft de pijnbanck van u herte, "aer oogen fijn geweeft de buelen van u (inerte, öie hielden uvaftaen, en met een harden bande
. Omvingen uwen fin, en boeyden u verftandt. vjaer nu ift eens gedaen, het yfer is gebroken, ^c banden fijn ontdaen, de boeyen fijn ontloken,, Neemt delen tijt tot hulp, en om gefont te fijn
v Omhélft dat felve quaet, en bluft daer met de pijn,
vjet heeft een groote kracht om quetfen en genefen,
"et was al u verdriet, het fal de welluft wefen.
Het was de pijn de fmert.het fal nu fijn de luft,
Het was de Qogeneucht, het fal nu fijn de ruft.
|
|||
|
14° Danieii.s. Heins.ii
De fchoone nacht komt aen. het de vergulden Godeii,
De fterren kijcken uyt, dat fijn de gouden boden Die Venus aen <',y fent, die feggen dat is tijdt, Te voorderen de faeck, te voorderen den ftrijdt; Ons werck komt acn, wy gaen, wy lullen voort gacn haeleri De oorfaeck van u koorts, de oorlaeck van u quaelen. Al ftaet zy by haer volck omringt aen alle kam, Wy (uilen haer nochtans ü leveren in d'handt. Islu gky o lïeflick volck lonckvrouwcn wijckt ter (ïjden: Ghy die de Bruyt bewaett, en wilt met ons niet ftrijden. Gaet trooft haer voor het left, en geeft den leften foen, Het ander dat ghy laet, dat lal den Btuy'd'gorri doen. Gaet aen vroü Bruyt, gact aen,dcn Btuydegom wacht binnen- Gaet aen vrou Bruyt gact aen het (bete lpel der minnen. Gaet aen onnöofcl tchaep, gact aen onuooi'cl lam, |
||||
|
Ne der-d vttsche Po e mat a.
t)e leften rijdt is hier, die noyt voor u en quam.
En fijt doch niet bevreeft, ïck ben u borch gebleven, Oat ghy in defe ftrijdt behouden fult.u leven. En weeft doch niet bevreeft. het gene dat men dost,
t En is niet om het lijf. de ftrijdt is ionder bloet. ^-n weeft doch niet bevreeft: ghy fult den maechdom laeten, ^ie niemant goet en doet, noch niemant en kan bacten. Het is een ydel naem, de maechdom en is niet, Die niemant niet en voelt, die niemant niet en fiet. *~ty is noch vifch noch vleefch: de wijfte van óns allen *ft weet niet wat hy is. Hy kan oöck licht ontvallen, En iluypen door de handt. En weeft dan niét vervaert, Want die hem dus verheft, die heeft hem beft bewaert. *ïeer Bruydegom ghy moet gaen minderen u pijnen, ^feer Bniydegom ghy moet gaen nemen medecijnen, |
||||
|
Baniems Heinsii
En fwceteh üyt de koorts, en Tweeten uy t de pijn, Die artde» niet en kan te recht verdreven fij u. , Trondicht
Terttrenv&n DANIËL de BVRCH6RAV&
mettANNA OO ST ER LINC KS. DE fchippers die de zee met kielen fcherp doorfnijden,
En met een houten peerdt het blaeuwe diep berijden, Gekomen fijnd' aen landt, bevrijt van alle noot, Dan vellen zy de maft, dan ftrijeken zy de fchoot. Het geen dacr wy in fijn, eer wy ons ielven paeren, is een beroerde zee. de forgen fijn de baeren, De liefcf' is enfen windt: de klippen die ons fchaeii, f |
||||
|
Nedbr-dvïtschï Poemata.
w Is daer wy aldermeeft en alderliefft naer gaen,
^e klippen fijn geftelt int midden van het leven, ■^aer worden zy feer licht van alle kant gedreven. öan komt de weften windt, feer liefelick en ftil,
^ Die voert ons int verderf door onfèn eygen wil. jC fterren die ons leen, dat fijn die blinckend' oogen, le fich gemeynclick tot ons verderf vertoogen.
öan mift.ons het compas: dan miflen wy de locht,
>. Dan worden wy met luft in ons verderf gebracht. >?et roer is ons verftandt: den ancker is de reden, ^kaebels fijn de deucht: de ballaft goede feden.
öan doch de minften deel brengt in behouder handt
j^ijn onbeweecb.de fchip vanftormenacn het landt. y;acr Burchgraef wel voorfien van ballaft komt gevaereH *' inidden van de zee door klippen ende baeren K
|
||||
|
*44 Danielis Hi ïns^ii
Totaen't gewende lapdt: en vry van alle wee,
Van fchipbreuck, ende laft, komt naer een goede ree. Dit is de befte wens: het lant hebt ghy gekregen, Daer u den ooften winde niet meer en {al bewegen. Heer Bmygom blijft hier vaft: en werpt den ancker uyt, En van het quade weer verfekert dijne fchuyt. Wy fijn noch in het diep, wy moeren voort gaen dwaelen Daer ons den harde windt en baeren komen haelen. Vaert wel, en als ghy fijt in uwen mceften ftaet, Denckt eens hoe dat het noch met onfe fchuyten gaet. |
|||||
|
tfe<
|
|||||
|
NERBR-DVYTSCHE POEMATA.
|
|||||
|
Hetflerf-huyt van fapido.
Gifteren des avonts laet,
Eer de Son re bedde gaet, Eerzygaet, end'ons berooft Van haer fchoon vergulden hooft Eer de fwarrc nacht begint Is geftorven Venus kint: Venus kindt dat foete dier Is gevallen in zijn vier. Nu licht Venus arme Vrou,
Iammerlick in grooten rou. Wie fal blufTchetl defe pijn? Wie fal Venus tioofter fijn? K 2 |
|||||
|
Daniïhs Hjiksii
Morgen voor den dageraet Eer de Son haer bcdd^ verlaer, Dachvaert Vcnus alccmacl lupiters volck in haer fael. Al ghy Goden over hoop,
Die wilt koopcn goede koop. Morgen voor het Sónnefchijn Salder eenen koopdach fijn. Eenen booch, en neven dien Eenen koker wel voorfien: Pijlen fijndcr fes of acht, Alle van verfcheyden kracht. D'een heeft honich, d'ander gal,
D'ander lieflick ongeval: D'een brengt groote blyfchap aen, |
||||
|
NEBER-DVTTSCHE PoEM
D'ander doet die weer vergaen.
Een van hoop, van vreefe twee, Een van vreucht, en dty van wee, Twee doen haeten goeden ract. Twee doen haeten middelmaat. Dits den huytiaet meen ick a!> Die men daer verkoopen fal. Dits den huyfraet allegaer, Die hy heeft gelaten naer. Komt ghy Goden al te macl Morgen vroech in Venus lael: Die beft biedt, van Venus moe* Vinden noch twee focntjens goet. |
|||||
|
Kj
|
|||||
|
J4§ DanielisHeinsii
|
|||||
|
vsiende
lONCKrRorwÊJst
van Holland T.
GHy Iieflick geflacht, dat Venns heeft gegeven
Te voeren in de handt den flcutel van ons leven, Die met u oogen faey t dat goddelicke fact, Dat in ons herten veldt altijdt gewortelt ftaet, Ionckvrouwen 'tis om u. ick fweere by de banden Van onfen kleynen God, ick fweere by zijn handen, Ick fweere by den pijl, den meefter van mijn hert, . Die altijdt ftoockt mijn vier en meerdert mijne fmert. Ionckvrouwen'tis om u. ick lvvéere by de fchoone, |
|||||
|
w NBDER-D VYT5CHÏ PoEMATA.
*^efchoone die mijn fiel gevangen voert ten toone,
Die my heeft in haer macht, ick fweere by de pijn t>aer fonder ick niet fou in vreuchden konnen fijn: *c|t fweere by dat licht dat zy my pleecht te geven ^'s £y haer oogen wendt de Sonne van mijn leven, Het is om u. geweeft, alleen om defc faeck, t>at ick Cupido wil gaen leeren onfe (praeck. ^e'f Venus van dit jaer (het is niet lang' geleden) Vyam vroeyelick en bly naer Hollands rijckc fteden, Oen filveren dau viel met druppels hier en daer
. Waer datfc ging en ftont, van haer fchoon gouden haer ~y wou dat haeren foon by my wat fou verkecren, ^p dat hy onfe {praeck van Hoüandt mochte leeren: Ick gaf haer goeden moet, ick feyd' het fou wel fijn, Het kindt is jonck genoech. zy liet het daer by mijn. / K 4 |
||||
|
Ha DahielisHbinjii
Hy woonde vaft by my,wy fouden Hollandts fprekcn,
Hy hadd' de fpraecke vaft in tien of twellef weken. Ick hebbe menichmael, als ickfe liggen vant, Zijn pijlen ende boog genomen in de handt, Maer als hy van my ginck, in plaetfe van bedancken, Sant hymy eengelchenck (het fijn zijn oude rancken} Hy heeft my eenen pijl gedruckt in mijn gemoet, Die my. akijdt in vreucht en fmertc leven doet. O bitter-focte pijn! dat is hy O Ionckvrouwen, Die my eer ft heeft geleert de hoop op een te bouwen, Die my eerft heeft geleert, die my eerft heeft getoont Den handel van het volck, dat ons foo quaelick loont. Dat volck, dat ibete volck, dat volck dat met haer fpreken, En met haer facht gelact der mannen heit doet breken, Dat met haer godlick vier, en vriendehek gelicht |
||||
|
Nedbr-dvttsche PoemiÏA. IJ?
^ Als fterren in de nacht, ons duy fter fiel verlicht.
*^e oorfaeck van ons fmert, de oorfaeck van ons vreuchden, *Je oorfaeck van ons quaet, de oorfaeck van ons deuchden. t)e fchrick van onfe fiel, en wederom de luft,
-De brandt van ons gemoet, maer die hem felven bluft. j~at ick de Sonne waer, of dat ick haeren wagen ^en dach mocht ofte twee doen gacn riaer mijn behagen, Ick foude ftiïle ftaen lbo dickwils in de locht
^ Dat ick den fchioonen glans van een aenfehouwen mocht» P*t ick waer als de Son, ick foud' haer oogen maecken *Wee fterren in de locht, dat zy my mochten naecken» Dat ickfe mocht aenfien. ick foudefe doen ftacn
- In midden s'hemels troon niet verre van de Maen. *ioe menichmacl heb ick gcwenft te mogen welen *en bic, een klcy ne bie, om hon ich te eaen lefen |
||||
|
Ij!* DANiEiisHfiiNsir
Vyt haeren rooden mondt, als zy eens open gaef
Soo word' ick met een fap der lieflickheyt verfaet. Dan komt haer fiel in my foetrieckende gcflopen En vloeyetin de mijn, en doet de deuren open Van mijn vetheuchtgemoet. dan is mijn brandend' hert, Int midden van mijn vier, rnaer verre van zijn fmert. Cupido dat ick kond' foo licht foo kleyne welen Gelijck de minfts vlieg', my dunckt ick waet genefèn. • Ick foud' een huysken recht gaen maecken by den mondt Van een daer ick op denck, daer ick in wonen kond'. pat fou mijn woning fijn, daer foud' ick altijdt fuygen Dathemeis lieflick nat, ick foud' haer finnen buygen, Haer wreetheyt doen vergaen, ick fou baer volgen naer Tot dat ick in haer hert, of zy int mijne waer. (5eUick de krekels doen, die in de blpemkens fweven |
||||
|
t KEDÈR-DVYTsfcMÈ PöÈmAïAI
nJoy dcnfoeten daü,en'tnat des hemels leven,
Soo gaet het occk met ons. de liefde kan. ons voert» jlafbnder fpijs oft koft of yet daer by te doen, v.et is een föeten drinck, het is een foeten vegen 1? neer daelt in ons hert, het is een foetert fegen, Het is den honich dau die liyt u aenfchijn vloeyé K p Venus borgcry,'daer mede ghy befpoeyt j,elpocyt ons drooge ficl. als ghy ons wilt begeven 11 mogen wy niet eens meeï Üëncken om te leven: Ons leven, onfe (iel, ons herten fijn geftelt vin Uwe fochte rhacht.eti vricndèlick gewelt: 2*ant Venus is een vroir, zy heeft ons oock de vrouwe» ^geven in de macht, dat is al ons behouwen. Wat fou de weerelt fijn, wat waer des weerelts grondt **n waere dat men daer een lieflick aenficht vondt? |
||||
|
fj*4 Danibiis Hbinsii
Men fecht dat lupiter als hy ecrft alle faecken
Hier in dit woefte rond begonnen hadd' te maecken. Hem keerde drymaelsom al lacchend', ende fprack Dat in dit groote rijck noch eene faeck' ontbrack. Doen bracht hy voort een dier, hy ded' een dier voort kommeft Ben dier, een lieflick dier dac wy een meysken nommcn. Maer als hy't had volmacckt, en fach zijn maecklelaen, Hoe dat het hem toe loech, en lach het voor hem ftaen, Self in zijn eygen werek kreech hy foo groot bchaegen, Dathy zijn eygen min begonde te beklaegcn. Hoc dickwils heeft den Godt die met zijn ftereke handt En'tblixems vlammich vier doet daeveren het landt, Hoe dickwils heeft hy felfal fachjens komen kruypen, En naer dat foet gelicht zijns alderlieffte (luypen. Dan was zijns konincks rijck, d»n hemel liet hy ftacij |
||||
|
Neder-dvttschb Pqemata, ij/
Als hy maer naer den fchoot van zijn Vricndinn' mocht gaen.
■^ acht hem levend' doot, ick fluyt hem van de menfchen ^'e fukk een dier aenfiet, en niet en foude wenfchen Wat naerder haer te fijn. ick acht hem voor een hour.
w Die in de foete min al levende vetflout. Pat ick den hemel mocht voor Iupiter bewaeren, *ck fou een nieuwe foort van volck daer in vergaeren, Öe mcyskens fouden fijn het meefte volck daer in;
jöat waer een borgery, bequaetn naer mijnen fin. i*et ambacht dat men fou in mijn gemeynte leeren, ■"« fouden foent jens fijn, ick fou daer iri vetkeeren, Eu wetten ftellen voor, die yeder wie hywaer ;•■!
Met neerfticheyt en vlijt fou moeten volgen naer.
~^cs foete borgery en fou geen droefheyt maecken, "act, tooren, cnde nijt, en fou men daer niet fmaeckefl, |
|||
|
ï/6 Daniili $ Hex ttsi r
Geen krijch en fouder fijn daer in, dan die gefchiet
Met vreuchden en geneucht, en alft de min gebiet, De veften fouden fijn gevlochten en geweven ^ Van myrten die den foon van Venus ons fou geven: De wallen fouden fijn van traenen, die de bruyt, Als zy te bedde gaet, den eerften nacht ftort uyt. Want daer ftaet altijdt een van Venus kleyne knapen Niet verre van het bed', foo haeft als zy gaet flapen. En gaert dat koft'Iick nat, en nemet wel gewis, . Om dat het huyden daechsniet veel te krijgen is,. Doch foo ick niet en kan tot mijne wenichen komenr Soo hebb' ick even wel u lieden voorgenomen Dit boecxken als èen merek end' als een fêkcr pandt
Van onfe groote jonft te geven in de handt. Ionckvrouwen, laet dan eens ulieden foete ftralen |
||||
|
Nedbr-dvïTschb Pobmata,
Van zijne aldetlieflV alti,dt te mogen fijn.
Voor-redm «e» de doorluchtige Vromen > om
veel'j aren gefcbreven* HVt k P-n out eefcnil van langen tiidt gerefen,
E^noAopllen dachn^uydcUckgeW^ Wie dat men geven moet van dpwhdoup^eritanc» De vtouweu of de mans den prijs cad'oveitunfe |
||||
|
ïs$ Da MIlLlS HllKSIl
De mannen hebben eerft met klocckichcy t van handen
Genomen in haer macht de fteden ende landen, En onder haer gebiedt en onder haer gewelt Des aertrijcks ronde kloot getrocken en geftelt. Daer tegen is de dcucht, daer tegen fijn de gaeveit Van't vrouwelick gedacht bedoten en bsgraeven. En haergetrougemoet,en haercn handel knys Heeft tot zijn lefte pael den dorpel van het huys. De kinders fijn haer volck, dat fijn haer foete lieden, De borgen van haer ftadt, daer over zy gebieden, En voen die met den wijn die voor den eerften dorfr Gelijck uyt eenfonteyn komt vloeyen uyt hacr borft, Tot dat zy fijn bereyt om in het veldt te treden, En op haer vaders wijs te vechten voor haer (leden. Ofdoorde wetenfehapgeflepen van veiftandt. |
||||
|
Nbder-dvytsche Poemata." 1X2
Sn c'eten haere ftadt, doen meerderen haer landt.
I ° dat men een groot deel van dat de mannen drijven
°orloch en in vree de vrouwen moet toeichrijven, ^ie eerftmael brengen voort en helpen aen haer kracht v> tn voeden met haer bloet het mannelick geflacht.
^et mannelick geflacht, dat eerftmael als verloren,
en fiet noch Maen, eer dat het wort geboten.
Haer graf is 'fmocders buyck, daer lange tijdt de man •j, voor doot begraven licht, eer dat hy leven kan,
jv0t dat de fïlvre fylaen heeft negen maei op eerden
^droeve nacht verlicht met nicu gefpannen peerden, ^n negen macl haer fchijn, en negen mael haer hooft jn "etvuit met luyver licht, en wsderom berooft.
b an komt dat edel dier dat gans de aerd' doet beven,
11 fileerder als de vrou neemt uyt de vrou zijn leven. 1 Vati
|
||||
|
ï6o Danihlis Heinsm
Van daei' is zijn begin, en die de vtou veracht
Wort met de vrou getelt eer hy wort voort gebracht." Daerom de wijfen Helt de koninck groot van machten
Lycugus heeft belet de vrouwen te verachten,
En placht haer eenen booch te geven in de handt, Om kloeckelick in noot te vechten voor haer landt. Haer naelde was de fpies,haer fpinrock waeren lanflen,
Haer ambacht was de kiijcb, haer huyfcn waeren fchanlen:
Haer wiege was een fchik. daer in wiert t'huys gcbrocht Dat nicu-geboren kindt met dat quam in de lochr, Met dat geboren werdt. en als zy (ouden tijden
Den vyandt int gemoet om voor haer landt te flrijden,
De moeder riep haer toe, O kindt gaet in den tocht, En keert met defen fchik, ofworter in gcbrocht, Hier met fal ick u fien of levend' weder keeren,
Oft hier int hvys gcbrocht den doodcn hoop vermecren. G^
|
||||
|
NbdER-dvytschb PoemATA.
Gaethccnen, gaet mijn kindt, en toont in defen «rijdt E>at ghy een rechte lpruyt van Lacedemon iijt 5ee» vrouwen fijn bequacm om rechte mans te baeren, kan die fich noen van i wcerdt noch fpieflen en vervaeren. Geen vrouwen baeren mans, dan die in tijdt van noot >ïiet vreefen voor de knjch, niet fchricken voor de doot. £k Pyrrhus fterck van macht, de Koninck van fcpitert Naer Lacedemon quam met onbekende dieren, Met Elephanten groot, van wondetbaer gewelt,
^ t);e noyt voor zijnen tijdt en quaemen int het velclt, £e vrouwen hebben felf de mannen moet gegeven Etl kloeckelick vermaent om vromehek haer leven Te laeten voor het landt, en met een fterck gemoet
^ Te offeren aen Mars haer licchaem ende bloet. "e ruannen in de noot die wouden gaen vatende» |
||||
|
l6i Danieiis Heiksh
Haer vrouwen uyt de Stade, om foo van haer re wenden
De vreefe van de doot: maer eene van verftandt Quam in de Raet gegaan met een fwcert in haer handt En heeft de mans geviaecht, of zy dan liever wouwen, Verlaeten haere ftadt, behouwend' haere vrouwen, Dan dat zy die voor haer tot hulpe van het landt Gewapent föudén fien neer vallen in het fand , De vrouwen fijn bekent van d'Amazoonfche vorlten, Die met een y fer heet uyt branden haere borften, D'een hielden aen den toom, en d'ander aen de lans, En fittenc'e te pceit, foo renden öp de mans. En noch veel ander meer, de welck van de Poëten, Om dat het vrouwen fij n, al wetens fijn vergeten, Die wy nu brengen voor, en ftellen als ten toon, ]Sfiet willend' haer yoonaen benemen hacren loon. |
||||
|
\» NeDER-0 V YTSCH E PoEMATA* lpJ,
^eernt dit dan aen m danck, en leert de mannen prijfen,
ai§ny de vrouwen oock haer eere moochf bewijfen, ^ti toelact haeren lof geheel en ongefchent, "ie niet min kloeck en fijn» maer minder fijn bekent. Ionckheer 10 HA Nvan der Does, Heer e vm
Noortxvijck^aen Dan iel Heins, eerfi gekomen Jijnde om teftuderen tot Leyden. f"\ Heyns die van den Heynft dijn naemvoert, door wiens
>S^ Ontiprongen is geweeft uyt 'tgrafig Helicone (hoer e Caballijnfche vloct: eer dat hem Glaucus fone
Den toom wierp in de mondt ontrent Pirenes glocf. L 3 Wart
|
||||
|
1*4 ÜANIBtlS HB INSII
Waer door u t'hans foo mildt zijn wateren uy tmeet,
Als dien voor al ons jeucht Apollo heeft verkoofen, Om tuflchen tijden fich int danfèn te vcrpoofèn, En houden aen de lijn de dochters van Moneet:
Soo dickwil moy gemaeckt, doch nemmermcer vcrfaet
Van een fo Fraeyen ront en wel geftemde fangen, Als of ghy dees geleert, of van hacr hebt ontfangen, Ten tijden doen ghy cerft tot Lcyden wert beftaedt,
En dat ghy hebt begoft te roeren Clioos fnaer,
Met een foodanen voys, als tot lof van Corinne 5Tequelen Nafo plach, of daer met zijn vriendinne Caflandre was gewoon te eieren Sanna'zaer.
Hier van kan wefen tuyg foo menich hoofTen brief
Gefchreven op de wijs van Nafoos Heroiden, JVelcJc't licht geloof door liefd' gebracht heeft in fwaet ftrij |
||||
|
16$
|
||||||||||
|
Nederdvytbche PoematA.
Tot nadeel van haer eer, der maechden 'tmeefte grief.
V ^aer van ten deel ons wel gebleken is de proef V^ Deidamiens briefaen Peleus foon gefonden, °' fins, van woorden rijck, )a van gelijcke vonden
Als hy te vinden plach dien 'tGeetfche landt begroef,
K ^och fijnd' in 'sKeyfersban, foo verre buyten Room. *S noch beneffens ginck een lofdicht fchoon terneren ü(£overzeeiche tochts, nu onlangs by onsHeerên Pe Staeten 'slandts gedaen op 's vyants kuft en itroom,
r tn van de groote zeeg, daer met Gods ftereke handt V^ef Mauritz heeft gekroont niet verre van Wettende, Al wacr men felve 'thooft voor d'ons den rug fach wenden. Voor wien foo menich Specht leyt met de neus int landt.
, t>e reft heb niet gefien. doch wie en kan den boom |
||||||||||
|
N'et kennen uvt de vreucht, en uyt de klau den leeuwe.
|
Odoar,
|
|||||||||
|
L4
|
||||||||||
|
166 Da KIEtlS Hi INSII
O door vlijt èn verftant, niet als men in d'öuw' eeuwe
Gewoon was, dichter kloeck geworden in den droom.
En wilt derhalven niet u belgen, als ghy fiet
Den draf van Alcmeens foon de dwergen conterfeyte», Oftop Achülis fchilt met kla'cr buffen fpeyten, Of dat Pan Phcëjus lier derf crotfen met zijn riet.
Waer med' ick leggen wil, dat gh'u niet flooten moet
Aen Zoilus geblaf, als die u hoort te laeten Genoegen, t'hebben d'eer, dat voor al ons landt faeten Self Scala u op't hooft geplant heeft Daphnes hoet.
p ANIE h HE INS aen fonckheer IA N va*
der Does, Heere van Noortvtijck^ NV fie ick voor gewis, dat al wat de Poëten
Van Pboebus doorhaer konfl ons hebben laten weten, . |
||||
|
NedER-D V YT SCHE POEMATA,
Mict anders is geweeft dan üeclus een vals bediet,
In Gvieckenlandt gebroet, jae oock veel min ah niet, "at hy tot zijn geboort hadd' Ddos uytgekoren, ^m daer te mogen fi|n van Ccei kindt geboren, In Ddosaltijdt nat, gekroont van alle kant Soo van de groote zee, lbo van het dorre f'andt. ^ldaer de wilden Godt, de Godt van onfe landen, ^eptunus gans het lant omringde met zijn banden, Aldaer de waeticn wreet feer hooch in haereil tocht
. Bt-fptongen met haer fchuym de vreeffelicke locht, **et een, meen ick, is waer, maer 'tander is gelogen; Want dat hy foude fijn in Delos opgetogen, En kan ick niet veiftaen: maer dat hy by de kant Der zee geboren is, blijckt wel uyt u verftandt. Wanthy mt Hollahts fpreeckt, en als in onfe ftcden |
||||
|
i£? DaniblisHbinsxi
«boren en geteelt, my komt aen boort getreden
A f to?™? Duytibhsn voys, van fulcken foeten klanck,
ais i ncebus met zijn volck in Cadmi bruyloft fanck. icK wil voortaen met recht Boeoten laeten vaeren
Met al den Gneckfchen pracht, en Pindaro zijn fnaeren
t-acn (enden, als ick fie, dat hy, die onfen geeft Unonfe konfteftiert, vanHollandtisgeweeft. «y moeit van Hollandt fijn, van Hollandt moeft hy wcfen,
Maer Uelos en was niet, gelijckerwijs wy iefen
gelegen binnen in JEgxi woeften grondt, Aldaer den ronden hoop der Cycladen in ftondt. ack mcyn' het is niet ver van Catwi)ck afgelegen,
T. XT °0ck niet ver'bcfet met dorre weBen-
I is Noortwijck nu genaemt, dat Noortwijck, daer den helt
*n vorit van onfe konft is Overftegeftelt.
|
||||
|
. Neder-dvïtschePoemata. ' J
5« Noortwijck daer de zee, dat Noortwijck daer de baetcn
°e fterren trotferi derf, en vreelelick opyaeren Door jEoli gebiedt, dat Noortwi jek daernet lanat,
K Als Delos hier te voor, ftaet midden in het landt. °aer gans het huyfgcfin van "Nereus groene benden 4t fprineende rontom fich door het water wenden, Daer Doris met hacv volck komt fwemmen, ende gaen
, Schier boven op het landt, en op de duynen ftaen. Hocdickwilshcbickfelf, ick neem u tot getuygen ^hy winden, die de zee doet rijten ende buygen, Hoe dickwils heb' ick felf, als ick daa ben geeaen,
v Al den eefteerten hoop rontom mijn Ujt nenitaen. *> defen dorren kant, daer met dan Ichepen weren, Dan *ee, dan harde locht, fchier midden m de baetcn, Is voortgekomen cetft, die met ujn v»js gemoct, |j
|
|||||
|
■V_____
r t7°, DaniuisHiinsii ■
AJs Phccbus, al den hoop van Roomen wijcken doet.
Men fecht dat Venus felf, die uyt de zee geboren T Tj00tk ?eweeft'doen meer als van tc voren
TV ul^™^ 'S ?c^en' ^c meys)ens van het landt lJie hebben haer doen felf genomen by de handt, fcn in den dans geleyt. Cupido quam getreden,
ün met een' bly gelact naer onfen kant gereden
Zijn peerdt was Zephyrus, die doe ter tijdt een kle« van roofen om en om zijn vleugels was gefpreet. Men lecht dathy daer naer al op de felve ti|den,
Te lchepc leerde gaen, en op het waetcr rijden.
Hy was bepeckt, betart, als ons maetroofen fijn, ..D|C/U noth alle daeth gaen feylcn m den Rijn.
Men fecht dat hy daer oock op d'Hollandtfche manieren
^ijn voeten leerd' op't ys en over de rivieren ,
Snel
|
||||
|
Neder-dvytsche Poemata.
Snel vliegen als de windt, daer noch op defèn tiidt
v Het foete Venus-volck gefien wordt en gevrijdt. f*°e dickwils heeft hy oock zijn pijlen daer vergeten, ae felvezijnen boogh al fchietende verlieten? Hoe dickwils als men ginck hem (beckcn in het landt, Is hy gevonden daer ftaen (pelende by't fandt? j*nacreon vaert wel, vaert wel voortaen Athenen, 11 ghy Romeynen oock. ick wil oiy van u (penen, Als Delos by ons is, en Phoebus van dit lande, Soo wil ick u voortaen niet nemen in de handt, Exptrjbna Sponfi.
ÏEn leften heeft de foon van Venus ons geibnden
Een foet een eeuwich vier, én eenen pij 1 gevonden, |
||||||
|
«7«
|
||||||
|
Gevon- I
|
||||||
|
171 Danielis Heinsu
Gevonden eenen pijl vol honich, f onder gil,
Die binnen in mijn hert geduerich branden fal. Ten leftcn is het kindt dat altijdt pleecht te dwalen,
Te vliegen hier en daer, befloten in de paelen
Van oordeel en verftandt, van reden en befcheyt. Het heeft ten leften eens zijn' blinthcyt afgeley t. Al wat dat onfe pen van Erato gedreven,
Onftceckcn en gcleyt, gewenft heeft en gefchreve»,
Al wat (y dickwils heeft, befchreven, en gefpeelt, Is altcmael te facm begrepen in dit beek: , Gewoon alleen haer eer met daden en gedachten, In met aen groot gemoet geftadich nae te trachten;
Beft in haer huys bekent, en verre van de ftraet, Dacr niet dan ydclhcyt en dwaef heyt om en gaet. Haer vaders foeten luft, haer moedeis welbehagen,
|
||||
|
~ Neder-dvytsche Poemata. 173
^Woon alleen naer die te zien, naer die te vragen,
Niet als de kleuters doen: die gans het hert den fin v Hangt naer de dertclheyt, en naer de lotte' min.
kle met een anders eer en met haer eygcnjlpelen,
11 naeren goeden naem haer {elven eerft onftclen, pnftelen bey te faem haer felf en haeren man, >j Het gene dat da'er nac met w.'der komen kan,
j 'ï fien niet dat de deucht vaneen volmaeckte Vrouwe
votfter van de min, en bofge van de trouwe: ■Dat eerbaerheyt alleen, dat wiji'heyt en verltant, ». Bevefticht delen (tact, doet fluyten delen bant:
v «tt een hoochmoedich hert is boven fotticheden,
s boven ydelheyt, en volcht alleen de reden: tfcicr fy niet af en gaet, en nimmermeer en wijckt, Maerfceckt tot dat fy vint een ficl die haer gclijckt. Dit
|
||||
|
174 Danieiis Heinsii
Dit is den grooten bant, die noch de fwarte deuren
Van Plu to, noch de poel van Phlegeton kan fcheuren, De welck' Eagn loon, heeft midden door de nacht, En midden door de doot, tot Acheron gebracht. Soet hert,beminde fiel, met reden uytverkoren, Van een die tot de lult van wijfhey t is geboren, Komt daer u defe deucht dit fuvver oordeel leyt, En laet ons beyde gaen de wech van eeuvvichcyt. En ghy vermaerde ftadt, piinceffe van de landen^ Die nu vereenigt fijt, die met twee foete banden Gevangen hebt een hert, verftnckt hebt een gemoet, Tot noch toe niet beweecht door eere noch door goet: Die tegen Tamefis vcrmaeckel'ij :ke ftroomen, Die tegen Rhodaints en Tiberis van Roomen, Gcftelt hebt uwe Maes en uwen fchoonen Rijn, |
||||
|
-_ Nhder-d vvtsc he Poe m ata.
j. *Jie meer als van te voor, van ons verfeecker-t zijn;
v.ee't met van on(è vreucht, en door de focte nachten
l^§hy my geven fult, doet groeven mijn gedachten £"• brceckcn door den tijdt. dat tot den leften kant j, *Jes werréks fy bekent de vreucht van mjjn verftant.
Y^et fy dat ick den lof van groote dapper helden,
^r wapenen van outs en daden wil gacn melden, "aer wijshey t en beleyt, doe klinckcn over al -Met een metalen pen, die niet vergaen en fal:
j 'dat ick befig ben, om necrftich te doorfoecken
11 Plato foet van mondt en Epi&eti boecken,
Woe dat een hoogh gemoedt, gegrontveft op de deucht vjSich oock in ongeneuclit en tegenfpocdt verheucht;
j °rt meefter van fich felfs, is altijdt wel te vreden,
reett gramfchap, haet, er* nijt, en gierichey t vertreden.
M
|
||||
|
ï7» Daniblis Hjinsii
Of dat ick hooger vlieg', en naer de wijf heyt ftae
Die God ons felve leert, en tot den hemel gae. Maer fiet den avondt komt, de nacht die gaet vertoogen De peerlen van zijn hooft, zijn ichoone gouwen oogen. S(iet Venus fent haer volck, die bieden dat de Maen,
■ Met hacren ichoonen flcep, wat vlytiger wil gaen. Zy loopen deur het huys, fy roepen en befpreecken Dat Helperus zijn hooft wik uyt den hemel fteecken, Eer dat fy gaen van daet. En met dat fy kijckt uyt Loopt yder'na zijn werck, vliegt yder na de bruyt. Den ecrften trecktfc voort, de tweeden gaet vaft draven En fpringen om haer lijf: de derden gaet begraven Int midden van het bed de maechdom, die nu vreeft, En fal in korten tijdt gaen geven zijnen geeft De vierde draecht de kcers, de vijfde die gaet vangen |
||||
|
^ Heder-dvytsche Poemata.
°e tranen die de bruy t laet rollen van haer wangen,
Dat koftehjek loet nat: en fluyts' in een gclas,
n Öie daer veranderen in foeten hy pocras. - £e fchoone Venus ftaet en lacht om dele dingen, tl1 wenft haer veel gelucks, en doet haer kinders tingen, O Hvmen Hymen komt. fy felve leydt de bruyt,
v Geeft haer de left: focn.en fingt vaft over luyt: ^ k.nderen gaet heen, en i'maeck: de focte vruchten V*n Venus en haer kmt, cnfucht tocht loete luchten. Maeckt licfeliick gerucht-.maecktliefclijck geloen, ~ Veel foeter als ghy fiet dat mijne duy ven doen. 5*t kinderen ga?t neen, en wilt haer toch met wijdeen *a geeft haer toch niet toe. Ick fal de foontjens ftnjeken Met foeten honich dau, met fuyeker, met den wijn E>aer mede dat by ons de Godc vioyUjdt wjn. |
||||
|
i7<3 Dan.Hb in.Nbder-dVYTSCHE Poemata.
Gaet kinderen.en komt haeft weder met u dryen,
Gaet kinderen en maeckt veel {bete (chüderyen: Gaet brengen voor den dach, een (bet en aerdich dier Vol van zijn möederStrou.en van zijn vaders vier. |
|||||
|
VOt'
|
|||||
|
vo o». R. v A nceDoo rl.Vb.dvW. 179
Voor-redm mi de doorluchtige Vrouwen, ovir
veel jaren gefchreven. N Et is een out eefchil van langen tijdtgerefèn,
ty. En noch opdefen dach niet duydeück gnviicil, KIedatmen geven moet van dcuchden en vedtedt fee e vtou,ven of de mans den prijs en d'overhant.
^**o, nncn hebben eerft met kloeckichey t van handeft
^°rrien in h.ier macht de fteden ende landen, vJ1 onder hacr gebiedt en onder hacr gewelt ft es aertnjeks ronde kloot getrocken en gefield
V^J tegen is de deucht, daer tegen fijn de gaeven
|
|||||||||
|
* Vr
^ha |
ouwelick gedacht beflotenen begraeven.
|
||||||||
|
^aer getrou gemoet, en haeren handel kuys
»% Heeft
|
|||||||||
|
ISO VooR-REDEN VAN DE
Heeft tot zijn lede pael den dorpel van het huys.
De kinders fijn haer volck, dar fijn haer (bete lieden, De borgers van haer ftadt, daer over zy gebieden, En vocn die met den wijn die vnor den eerden dorft Geüjck uyt een fonteyn komt vlocyen uyt haer bovft Tot dat zy fijn bereyt om in het veldt te treden, *n °P haer vaders wijs te vechten voor haer fteden. Of door de weten (èhap gellepen van verftandt, Verderen haere ftadt, doen meerderen haer landt. Soo dat men een groot deel van dat de mannen drijven In oorloch en in vree de vrouwen moet toefchrijven, Die eerftmad brengen voort en helpen aen haer kracht En voeden met haer bloet het mannelick gedacht. Het mannelick gedacht, dat eerftmacl als verloren, 3>Jocb, Son erHiet noch Maen,ecr dat het wort geboren. |
||||
|
. DoORtVCHTIGE V R O VW E K. l8t
£*aer graf is 'irnoeders buyck, daer lange lijdt de man
•j, voor door begraven licht, eer dat hy leven kan, £j rJ<ac de filvie Maen heeft negen mael op eerden droeve nacht verlicht met nieu geipannen peerden, *^i negen mael haer fchijn, en negen mael haer hooft
j^ Vervult met (üy ver licht, en wsderom berooft. £ j"1 komt dat edel dier dat gans de aerd' doet beven, tneerder als de vrou neemt uyt de vrou zijn leven. ^a daer is zijn begin, en die de vrou veracht
^ Wort met de vrou getelt eer hy wort voort gebracht. > aerom de vvijfen Helt de koninck groot van machten ^Clugus heeft belet de vrouwen te verachten,
~^n placht haer eenen booch te geven in de handt,
b^'a klocck"lick in noot te vechten voor haer landt. ^t naelde was de lpies,haer fpinrock waeren lanffen»
*% » Haèf
|
||||
|
184 VOO R-R. V AN DED O O R t-V RO V W'
Gewapentfouden fien neer vallen in het fandt.
I)c vrouwen fijn bekent van d'Amazoonfche vorftcn, Die met een yfer heet uyt branden haere borden, D'eenhielden aen den toom, en d'ander aen de lan% En fittende te peert, foo renden op de mans. En noch veel ander meer, de wclck van de Poëten, Om dat het vrouwen fijn, al wetens fijn vergeten, Die wy nu brengen voor, en (lellen als ten toon, Niet willend' haer voortaen benemen haeren loon. Neemt dit dan aen in danck, en leert de mannen prijfen, Dat ghy de vrouwen oock hacr eere moocht bewijfen, En toclact haeren lof geheel en ongefchent, Die niet min kloeck en iljn, macr minder fijn bekent. |
|||||
|
V
|
|||||
|
17 M
|
|||
|
VOLGEN NV DE EXEMPELE>|
V AN D E
Doorluchtige Vrouwen.
i
|
|||
|
l8o De 1XEMPUEN VANDE
Die van Winbcrgher^ die haer Mans
of den rttgge uyt-gedragen hebeen. DE Key fer heeft de Stadt, de Keyfer heeft de wallen:
Wy zijn in 'svyants wil end' haere macht gevallen. Ons Mannen gaen ter doot: end' al haer vrootne daec En heeft haer nievers toe dan tot de doot gebaet. Haer leven ftaet in ons: ons is wat tocgelaeten Soo wy dat wel hefteen, dat fal haer connen baeten. Eenyeder wort gejont al dat hy draegen can, Wy laeten hem ons goet, wy nemen onfèn Man. |
||||
|
DoORtyCHTlGE V R O V W g H. l%l j
|
||||
|
M4
|
||||
|
L
|
||||
|
l8a De exempem vandb
Lucia die haer felven de oogen uytftack?
om dat fy van den Tjran nieten foudt
vercracht Vtorden. WAer methcbb' ick verdient, dat ick hem zoud' behag^
Die ick niet lydcn mach, die ick nier. can verdragen, Den róover van mijn eer, deoorfaeck van mijn quaet, Den vyandt van mijn deucht, die nae mijn cuyf heyt ftaet? Mijn oogen hebben fchult: de ïpiegels van mijn leven, Die hebben tegen my verborgen raet gegeven. Daer lal iek wraeck van doen, als oorfaeck van mijn fchant En mijn verraders beyd' uytrucken met de handt. Hip-
|
||||
|
D O O RL V C H T I G B V &. O V W. 1 *.• lH F
|
||||
|
M $
|
||||
|
if$4 Dï EXEMPELEN VANDE
Hippo, de vvelcke van des vyants Schip
gevangen zijnde yin de Zeefpranck om
haer tere te behouden.
E En maechdelicke vrees en ftouticheyt der Mannen
Die hadden'uyt het hert van Hippo veer verbannen Een doodt gemengt met ichand' een leven met oneer, Veel erger als de doot, dus vreefende niet meer, Alsdatmenvreefen moet, doen s'Vyandts Schip quam vaeren End' haer nam in het Meer, wierp zy haer in de baeren, Int midden van de Zee. Vyt vrees van defcn noot Eflhceft zy niet gevrceft te loopcn in de doot. |
|||||
|
I*
|
|||||
|
Do «KlVCHTtGE VrOVWIN. XSj j
|
|||
|
ïS6 Dl EXEMPELEN VANDE
De Dochter die de Moeder in de ge-
vdngenijfe met hner borjten onder-
huurden heeft. IN Yfer ende Staei met voeten ende handen,
Licht ghy hier Moeder vaft in (bo veel fware banden. Door honger ende dorft gebracht in groote noot, En cndelick daer door gedwongen tot de doot. Wat fal ick voor u doen? hebt ghy my opgetogen, lek ghev' u dat wederom, ick nebb' u eens gelogen, Comt fuycht my wederom, comt neemt hier broot en Wij0 Wy fuHen Dochter beyd' en bcyde Moeder zijn. |
||||
|
DOORLVCHTICE VrOVWBN. 1%J
|
|||
|
'i83 De exempelenvande
De Huyfvrouvvcn vandc Galli,de vvelckc
deninwendigenjirijdt die tuffcben haer Man- nen gerefen was, neder geleyt hebeen. Die geenen wyfen raedt ons toe en derf betrouwen,
Macr gevet al de Mans, en ncment al de Vrouwen, Dietoonen wy zijn fchult. Want doen met groot gewelt Ons Mannen hadden fich in volle flach geftelt. Om voort te vallen aen: haer eygen volck en Knechten ^Te dooden overhoop, foo hebben wy het vechten, Met wijf heyt neer geleyt. Daer voor wort onfen raet Noch daegelicx gebruyekt, in allerhande quact. |
||||
|
DoeRLVCHTlGE V R O Y W I N. lïf
|
|||
|
*0O E) E EXEMPELBN YANDB
De Vrouwen van Lacedemon,clie een 2&'
der, de "ftelcke haerfchoone Tabytcn toonde,
haer Kinderen getoont beeft.
ï Ck hebb' het al gefien, dat ghy my condet toogen,
* Dat eetelick cietaet en coftelick in d'oogen Maer boven al dat fchoon en ciërelickTapyt,
Het geen daer ghy voor al, foo blydc mede zyt..
Hier van en weet ick niet, maer fal u wat gaen toonén Dat by ons wort geacht, en niet is om yertchooncn: Mijn Kinders die ick hebb', den coftelïckften pandt.
De welck' een fuy ver Vrou mach hebben in ons Landt.
Bet"'!
|
|||
|
DöORLVCHTI 6E VKOVWEN. *9*
|
||||
|
W&< ■■:'$
|
||||
|
'Ï9% De exempem vjndj
Befonica,de vveicke haeren foon die doof
den raedt van Laodice omgebracht *$cas ,aen ^
CceneuSfdie daer toe geholpen hadde, met eenen Jteen geworpen heeft. DE gramfchap is genocch om my een Man te maccken,
Loopt Ceneu waer ghy wilt ick f al u wel genaeèkeri, En'tüchaem van mijn Spon waer dat het wefen mach, Zal iek met dele handt gaen brengen voor den dach, Mijn Lancy heeft gemift: en wilt daerom niet mccnen Dat ick ontwapent ben, zoo lang' als daer nochSteenen, Of yet te vinden is daer meed' een Moeders hert Cart Wieken haeren Soon, en lichten haere fmect. |
||||
|
O Ri,Y_CHJt ..* CB,V& O Y W SN. 'ifij
|
||||||
|
'N
|
||||||
|
IP4 ^ E EXEMPELEN VAN DE
De Huyfvrou des Viflchers die om eert
lanekdugrich gebreck dat fy in haeren Man
pterekte, haer ende hem 'tfamen gtbon-
den in Zee heeft gefmetcn.
ICkben altijdt befwaert, bedroeft tot allen tijden,
Niet om mijn eygen pijn, maer om een anders lijden. Zijn fieckte doet my ïeer,?ijn droefheyt is de mijn, Methembenickindruck, met hem ben ick in pijn. Om dat ghy niet en kont, o lieven Man, genefen, Zoo tnoet ick oock altijdt in druck en pijne welen. Dus cp dat ick mach zijn üy t droefheyt, ghy uyt WC9, Zoo fullen wy te faem 0115 wetpenin de Zee. |
||||
|
Doorlvchtiob VrovWbw. ips
|
|||