|
F VONDELENS 8
HIPPOLYTUS
|
|||||||||
|
O F
|
|||||||||
|
Rampialige kuyfcheydt.
|
|||||||||
|
JELCK .ZYN BEV.KT1
|
|||||||||
|
{'AMSTERDAM, *
°°r Abraham de Wees, Boeck-verkooper op den Middel-
dam, in't Nieuwe Teftament. ^imio 164.9* |
|||||||||
|
O P D R A e H T
Van
H I P P O L Y T U S,
<yien den getrouwen Hollander.
EEnkijf-aas, en niet meer , datbaet u't lieve leven 5
Sprak flaeu weiijk de tong der ongerechte fchael > Daer vrydom tegens bloetgewogen werd: daer 't ftael Geftroopt,enree wasom den tweeden flagh te geven. Die neerlacgh ghyontfnapt: u Vaderwas'erbleven.
Ghy bleef gevangen, en verreeft weer andermael ,• Na datg* een levend-lijck ontdoockt de Sonn e-ftrael. En tuygde, wat het koft, door deugt, na lof te ftreven .
O! diedewereltzijtverfcheenenalseenïbn ,
Behaagelijck aan ftam en rancken van ßaurbon-, Die met u mond,na magt,gantfch Chriftelijk bevredigt^ lek bid neemt in u fchut en fèherm mijn Hippolyt:
Sijn kuyfheyt heb ick u getrouwigheyt gewijdt $ Die'tVaderiandt, en alle onnofèlen, verdedicht. |
|||||
|
Aa IN
|
|||||
|
I N H O V D.
DEßiefmoeder Vb&dra vecht tevergeefs aeiide kttyfheyd ^
HippolytusijoonvanTbefemeniAmazoon Antiope-} die ,ge*\ duwende fijns vaders hellevaert, bet hoogtiyd der maegbd^ jaghtgoddinne Diane viert, d' Onkuyfche vrou afgheßagen, veynß v^r Tbefius, baeren wederkeerenden man, verkracbüngh vandenßiefßo!> ■geleden te hebben. Ttiefeus lichtgeloovigh en verbittert, (f Ut ten bedtf' ve fijns-kinds, dat ten gcylenhttyfe uytgevloden was s de derde en laetj'1 bede h&m van den Zeegod toegbeßaen, Neptun bekracbtight fijn& wenfch, door eenen grttwelijcken opbonelenden zeefiier-, waer doord^ vluchtendenpaerdenaen't hollenraeckende, de waghen gebrooken , & voerman upgefchockt en verwart inden teugel, doorfleenen endoord' ßruycken, geruckt en aen flarden gefcheurt word. Welcke droeve rnA^, de koningin fo treft in baer befchuldigbt gheweten, datfehaeren geffl^ dewaerhejd der faecke ontdeckt , enfich felve met den fwaerde doof ßeech. De vader beficenende bet ongeval ßjns onnofeien foonS) en»( fijne reuckeloofe gramfchap verfoeyende, leyd de verfamelde ledema0y keß hy fan, op bareßede. Het tooneelis i Athenen; |
||||||
|
De Treurfpeelders fijn_,
'Hl P FO L YT US..
P H M.D R A. V O E ST E R: .
R E Y. THESEUS.
B O D E, |
||||||
|
VOfï' |-
|
||||||
|
t
|
|||||||||||
|
VONDELEN S '
Hl PP OL YT VS
|
|||||||||||
|
o f
|
|||||||||||
|
Rampfalige kuyfehéydr'
EERSTE BEDRIIF,
'ytus.
|
|||||||||||
|
P, wufte jaegers, gaetbefet
Het naere. woud, met hond en net, En d' Atticaenfche bergen. voort Ter vlught doorfnuffelt yeder oord Van Parnes rotfen, en de ftreeck Bevochtight van de waterbeeck, Diefchichtigh door 4e daelen glijd.. Van Thria. gaet beklimt d' altijd
Bevrofene heuvels., koud en grijs ^
Van Schytifch winterfneeu en ijs:
En ghylien herwaert herwaert ftreeft,
Daer fchootige els de boffchen weeft:
Daer beemden leggen altefaem
Geftreelt van Weftwinds dauwende aêm, ?
En lieve luchjens; daer fijn mond
Meed lentfche kruyden lockt uyt klont 5.
En daer Iliffus facht en loom
Door keyekens > daer de logge ftroom <
Mxander valt op 't vlacke land ,
En fchaeft met gierge plaffen 't fand.
Ghy ghy, daer Marathon de ftad
't Bofch opent, met een macklijck pad:;
Daer metfijn'jongen't ongediert
A 3,
|
|||||||||||
|
Verfel-
|
|||||||||||
|
Verfelfchapt, 's nachts om voeder tiert.
vÄhy, daer in 't laeuwe zuyder deel, Acharnas, ftrenginkrijghskrackeel, Geen'koude voelt eens anders voet Betrede Hymet, van honigh foet: Eens anders kleene Aphidnen. weef Een verfcher hoop na'et boghtighmeer ; Daer Sunion den oever druckt. Philipis roept dien, die verrückt Staegh janckt na'et jaeghen, d' eer van 't woud. 't Wild everfwijn fich hier onthoud j Die fchrick} daer d' ackerman voor vlught, Door moorden wonden wijd berucht. Laet ghy de ftille koppels los: Maer houd aen banden den Molos: Dat de Cretenfèr fel ten ftnjd, Den hals met fijnen half band flijt, En 't ftarcke leyleel Ipanne en reck.. Spartaenen ftrenger by den neck In dwang hou, met een' vaftren knoop Sie toe, gewiflijck 't is een hoop Op 't wild ghebeten ftout en trots.. Detijdghenaeckt, dat holle rots En klip fal wedergalmen ftraf} /; En tegenbaffen op 't gebaf.
Wel aen, dat d' uytgelaten toght, Met fnofflend neufgat, nu de locht Infnuyve, en met gefloten beek Doorfnoffle 't hol en 't naer vertreek; Terwijl ons toeblaeckt Tithons vrou j Terwijl de dauwige landou Der dieren voetfpoor uytmerekt vaft .. Een ander fpoeye met den laft Der wijde netten op fijn' hals. |
||||
|
Een ander draegh *t langworpt en valfch
Getuygh der ftricken me ter jaght.
Hetloofenet, met roode fchacht
Vermaelt, befluy te het wufte wild j
Wiens hart van ydle vreefe trilt,
Drilt ghy een' fchicht 3 ten fcheut bereed:
Grijp ghy den eycken fwijnfpriet, breed
Van yfer, met twee handen aen:
En ghy befpieder, fultbeftaen
Het fnelle dier te jaegen met
Geroep, in 't uytgefpannen net:
Ghyoverwinner, fnydenbuyt
Der jaght alree de darmen uyt.
En 't ingewand met 't kromme mes.
O bofchheldin j ojaghtgodes!
Wiens wouden en fpeloncken vry
Van ftaetfucht fijn en heerfchappy»
Weeft uwen meedgefel ontrent.
Der fekrefchichten dreygement
Staet na uw dier, waer dat het fpringkt ï
Dat kil Araxes water drinckt:
Dat in den ftaenden Ifter fpeelt.
Uw' rechtehand ftaegh onverveelt
Getulifche leeuwin met fmart
Vervolgh : uw' vuyft treft 't Candifch hart.
GefwindedäiTenfchietghenu.
Gevlackte tigers geven u
Hunn' borft ten beften. d' eland vlugh
En hayrigh laet u fijnen rug j ,
So o woudos breed van hoornen dóet.
Al wat de wildernifie voed:
t Sy dat de Garamas gewent
Tot armoe dat vervolght en kent j
ü* d' Arabier in 't balffemwoud.: =
|
||||
|
Het fy dan dat-bet fich[onthoud
In Pyreneefche bergen, of Gedoken in Hyrcanifch lof,- ^ Of word gefpeurtin 't ledigh veld Der Ruffen, wuft ter reys geftelt: 't Vreeft alles , o Diaen uw' boogh. Godin, verhoor ons van om hoogh : Soo oy t uw' maght en godheyd is Geviert in bofchen wildernis, Met roof, vanweymans danckbre fiel; En 't net oyt dier gevangen hiel $ ..-,'■■ Geen voet de ftrickenbrackuytangft; En wagen (leende van de vangft. Dan drupt van bloed der honden fhuyt: De boerfche fchaer, metblygeluyd En fege en fangen, hutwaert keert. Godin, begunftigh dien u eert. De loolè windhond geeftme 't woord 3 En roeptmè bofchwaert rechtevoört : lek fla dien pad op onvermoeyt, Die alderkorfl de reyfe fpoeyt. Ph&dra. Voeflet.
Pbxdra^ /~~\ Creten, die beheerfcht de wilde woefte zee,
\^_J Wiens fchepen fonder tal gaen t' feyl van uwe ree
Naer alle kullen-> waer uw'vlugge kielen fpouwen
De kloofbre vloên, tot aen d' AfTyrifche landouwen:
Ah! waerom parllghe my in gyfèling gebrogt,
En in een haetlijck hof, aen vyands echt verknocht,
In traenen en eilend mijn' older te verflijten ?
Mijn fwervende gemael, afwefigh van mijn krijten,
Mijn Thefeus houdme trou, gelijck hy is gewent.
De held gaet heenen, door het duyfler fonder end
Des jammerpoels 3 waer uyt geen' keeren van benedeni
|
||||
|
En volleght, als fbldaet, des ftouten minnaers treden":
Hy vaert als meedgefel der woende minne voort,
Op dat hy d'echtgenoot van pluto, door de poort
Der onderaerdfche ftad, ten ïetel uytgetogen,
Sleep hier in onfen dagh: nocht fchaemte heeft hem bewogett
Noch vrees, tot afftand van dat goddeloos beftuy t.
De vader van den foon Hipporytus is uyt.
Op vrouwenfchennis en op vuyle fnoeperyen,
In't diepft van Acheron .• maer oh! een grooter lyen
Mijn druckigh hart befwaert. geen flaep, hoe diep en vaft >
Geen' ftille nachtruft my van forregen ontlaft.
Mijn' quelling word gequeeckt en groeyt. en brand gefcholea
Inwendigh,alsdedamp 3 die welt uyt iEtnaes holen.
Minervaes fchietipoel ruft, en tegens mijnen wil»
My door de vingers druypt gevatte naeld en fpil.
*t En hiftme niet met reuck de kercken te ftofferen j
Nocht die met vier en beloofde gaeven t'eeren:
Noch tuffchen d'outers, met de Grrexfche jorTerfchaec
En rey, te fweyen trots, geleert op 't feeftgebaer
Des ftillen offers: nocht met fuyvere gebeden,
Godvruchtigh na lands wijfe en kerckelijcke feden -3"
Te naecken de godin, een1 wettige vooghdes
Van 't land haer toegedoemt. 't vermaecktme jageres
Het opgejaeghde wild met rennen na te ijlen,
En met een' fachte vuyft te fchieten ftyve pijlen.
Waerftreeftghe, mijn gemoed? wat voor boflchagilufl:
Bevangt u, finneloofe ? u is doch wel bewuft
t Befchooren gruwelftuck der moeder al t'ellendigh:
Wat boffchengeylheyd baert, dat heught uw' min te fchendig *
lek ben, o moeder met uw' mifdaed noch belaên:
Door eveldaed vervoert, foo hebtghe ftout beftaen
E)en feilen leydfman van het groufaem vee te vrijen}
Een'overfpeelder j veel tenorsom'tjucktelijen,
Voorganger eener kud, die fich noy t temmen liet:
B Maer
|
||||
|
Muer dees die had noch treek tot koeyen of tot yet,
Wat god of wat Dedael fal leflehen defe voncken ? Al keerde dit vernuft, dat tuck had in gedroncken d' Atheenfche wetenfehap, en 't leelijck ondier in Den doolhof floot, foo kan 't geene hulp aen onfe Mint Beloven; overmits dat Venus toorn e ontfteecken Op d' afkomft van de fon, de ketens pooght te wreecken; Van Mavors en (ich felve aen ons, na alle haer' maght: Sy fchandvleckt reys aen reys al Cynthius geflaght. Noyt Minoïfche fpruyt door bloote min verfcheyde: Maer ftaegh yet gruwdijcx het ongeval geleyde. Voeßer, O Thefeus gemaelin, Jupijns doorluchtigh bloed,
Verdrijf die fchrickiijckheên flucx uyt uw kuyfch gemoed:
Blufch blufch den brand, nocht wilt niet luyftren met uw' fïnfl^
Na foo vervloeckt een' hoop. die in 't begin van't minnen
De Minne oyt wederftreefde. en moedigh tegenhiel,
Bleef veyligh, en verwon: maer elcke laffe fiel,
Die 't foete feer noch voed e en ftroockte met behagen,
Het opgenomen juck te fpade ontfèy te dragen:
ï^ocht 't is my onbekent, hoe d' opgeblafèndheyd
Van 't koningklijck gefläght hardneckighlijck fich vleyt,
En trots, niet luyitert na waerachtige getuygen,
En fèlden onder 't recht en billijck (ich laet buygen,
tjjadroi. 't Befla f00 't Wl[} \ getrooft my d' uytkomft van mijn lot s
't Sy een' gewifTe dood, of's jongelings genot. toeßa.. Heteerft't geen ftreekt tot boet, dat is te wederftreven
De booiheyd met fijn' wil, nocht op den wegh te (heven: Het ander (chaemte, na'et bekennen der mifdaed . Rampfalige, waerheên ? wat wiltghe met dit quaed, Meer als uw' moeder noch 't berucht geflaght verdrucken ? Want bloedfchand grooter is dan ftierfchand. fchellemftuc^ß Ghy fnoodé feden wijt; gedroghten 't noodigh lot, Indienghe forgeloos en onbefchroomt, geeft bot Aen 't fchendigh fey t, vermits uw man op reys getogen, |
|||
|
De bovenplecken nu niet aenfchout met fijne oogënj . •
Soo dooltghe jammerlijck: en fchoon genomen dat
Uw Thefeus fchuylt verlet m 't diep vergetelnat,
En daer geduurigh moet den jammerpoel gedoogen ;
Waer met uw! vader heen; wiens breede rijcx vermogen '....
Streckt over all' de zee; en die foo hoogh gemeld
Wel honderd groóte fteên en volcken wetten ftelt:
Sal die gedoogen dat dit fchelmftuck blijf verborgen ?
Gewis doorfnuftèifieck fijn aller oudren forgen.
Vertrouwenwe evenwel dat fchalckheyd en. bedrogh
Dien gruwel.helen magh: watfeyd dan hier toe noch
Uw' moeders grootvaer, die den dingen fchenckt fijn' ftraelen ?
Wat Jupiter, van wien dat al Ie goden daelen -,
Wiens fchitterende vuyft de weereld davren doet,
Wan hy den blixem fweyt, gefmeed in YEtnaes gloed ?
Geloortghe datmen 't kan altfaem verholen houwen
Voor uw' voorvadren, die fcherpfiende het al aenfchouwen ?
En of der godheên gunft u al fy toegedaen,
En byflaeps fchandvleck hele, en 't feyt blyve onverraen
Van waere trouwe; 't welck noch noyt den godvergeten
Gebeurt is: wat 's de fchrick van 't wel bewuft geweten,
En tegenwoordigheyd der ftraffe, en een gemoed
Dat voor fich fellef vreeft, en nimmer fich voldoet ?
Bleef fchelmftnck ftrafvry oyt , noytbragt het ruft aen't leven.
Demp 't heylloos vier, een reyt van ongrieck noyt bedreven a
Noyt noyt van wuftcn Geet, of Scyth alom verftroyt}
Noch d' ongaftvrye bergh van Taurus.hoorde't oyt.
Verjaegh 't afgrijflijck feyt ras uyt uw fuyver harte :
En fpiegelende u felve aen uwer moeder fmarte,
Weeft ang, en wacht u wel voor nieuwen byflaeps hoon.
Hoe reedghe toe, om 't bed van vader en van foon
Te mengen, en een' vrucht. die niet fy t7 onderkennen>
In Goddeloofen buyck t' ontfangen ? vaer in fchennen
En fchanden immer voort, en door uw gruwelvuur
B 2 Keer
|
||||
|
l Keer- om en wederom den ftaet van vrou natuur
Waerom ontbreeck'ter nu 't wanfchepfel uwer moederfr
Waerom of ledigh leyd de doolhof van uw' broeder ? Saldanfoomenighmaeldeweereldwaegen, door Gedroght en wondierfpoock j natuure wij eken voor Haer' wetten , t' elckemael een' Creetfche vrou fal minnen ? fmdu. Ovoefter, ghy fpreeckt recht, ickken't, maer dolle finnen- My parflen 5 om het flimft te vollegen tan al .- Het reuckeloos gemoed met opfet gaet ten val, En deynft, en ftaet vergeefs na raed tot heyl der fiele. Soo ilooft de fchipper oock gants ydel, die fijn' kiele Met koopmanfehap bevracht wil duwen tegen ftroom: 't Geweldigh ty der zee vermeeftert vlot en boom • Al wat de reen vereyfcht verwint de raferye:: Eenmachtigh Godbefit des harten heerfchappye -. Dees fnel gewieckte nam den heelen aerdboóm in, En braed felf Jupiter, met onbetembre Min. Gradivus d' oorloghsgod gevoelt dier tortfen vieren. 's Driekanten blixems fmitgevoeltfe; die doet fwieren En wellen vlam en roock * uyt ^Etnaes berghfpelonck En fchoorfteen, is verhit door minnefackel s v onck. Een kind veel wifler noch als uytgefchote rieten. Dat treft Appollo felf, die meefter is in 't fchieten 3. En ommevliegend maeckt het aerde en lucht te bang l ffyeßßft Degéylheyd, fchandelijckderbooflieydgunftighj lang Voor defen heeft de Min al tot een' god verheven • En gaf de rafery, om fich meer bots te geven, Een valfche godheyds naem: quanfuys of Venus troon Door allelanden fend den wilden wuftenfoon: Die vliegt door 's hemels ruyrate.en fchiet verweende fchicht^ Met fi^ne tangere hand: een dwergh doet goden fwichten • Het finneloos gemoed gaf plaets met luttel flots Deie ydelheên, en heeft verfiert den boogh des gods > %. Vernis godheyd. wie * dqor vo.orfpoed uytgelaeten, { |
||||
|
In weelde fwemt, en'queeckt fijn' Tuften boven mäetr, ■
De geylheyd die bekruypt) een' gruwelgelèliin Des opperften gelucx . de fulck heeft lult noch fin Tot daegelijcxfchen koft, of flechten dranck en fpijfe > Of wooning die flechs dient tot nooddruft na landswijfe,., Maer waerom of deef' fmet, uytpickende 't gemack Van hoqgen huyfen, meelt voorby gaet 't laege dack ? Waerom vlijt kuyfche Min fich by den kleenen onder? Wat maeckt 't gemeene volck in luiten veel gefonder ? Waerom is 't kleen befit vernoeght en ingetoomt ? De rijcken wederom en machtigen , hoe koomt Dat die na dingen ftaen die allerminft betaemen ? Die al te veel vermagh, die wil het altefaemen: Vermogen, 't geen hy fal vermogen t' geener tijd. Sie toe wat fulcke een" paft, wiens fetel is gewijd: Ontfie en vrees den ftaf uws mans, aireede aen ^t keeren . h*dra. Ick voel het groote rijck der Min mijn hart verheeren.
Ick vrees geen' wederkomft: noyt fagh hy 's hemels lamp,
Die eens gedompelt daelde in onderaerdfehen damp,
En 't hof, 't welck eeuwigh fwijght in droeve duy fterheden i •
'ceßer. Geloof dat niet, offchoon de helhond daer beneden
't Verdoemde poortklineket wel wacker gade flaet, En 't rijck van Pluto fluyt; uw man nochtans weet raedi Om den ontfeyden pad te vinden na dit leven . y*fo{L Sijn'goedheydfartmifichienons minnend hartvergeven „
°cfieri Hy viel oock ftreng genoegtriïj n' kuyfche bedgenoot:
d' Ongriecxfe Antiope befuurde 't met de dood. Maer neem de toorn uws mans door rede werd bewogen j Hoe 't ongefèghlijck hart van defen dan gebogen ? Die altijd haetigh vlied al 't vrouwelijcke faed, En wijd ftijffinnigh fich den ongetrouden ftaet, *h A ^n uw van hwwlijck., aerd na d' Amazoonfche vrouwen.i
a' I^et luftme rechtevoort, door opene landouwen, Door bofch en bergen, hem te volgen met geduld, B3. 13
|
||||
|
T>ie ergens hangt op een5 befiieeuden heuvelbuit.
En met gefwinde fooi betreed de fcharpe klippen. Voeßer. Stal fal hy houden ja ? en bieden u fijn' lippen
;En aenfchijn tot gevley ? en leggen kuyfche feên
Door geyle lüften af ? en die in 't algemeen
De vrouwen haet, om u dien haet fal vaeren laeten ?
Vhtdra. Hoe, kanmen door gebeên den jongman niet bepraeten?
Voeßer,. Te fors is hy. Pha. Dat Min de forffemaeckt gedwee
Ons leert d'ervaerenheyd. Voe. Deur fal hy gaen. Phx. Ickfl1^
En fal hem volgen felfs door zee en diepe vloeden . Voeßer. Denck om uw'vader doch. Pb<e. En oock om moeders woed^j
Voeßer: Wat flag en fchuwt hy niet ? Ph. Voor hoer te gaen wat fchaedf'
Voeßer. Uw man is voor de deur. Pke. Een overfpeelders maet.
■Voeßer. Uw Vader word verwacht. Ph,t. De vader van mijn'fufter»
Te goed om gram te fijn. Voe. Nu fet uw hart gerufter, En red u fëlve doch: demoedigh bid ick 't ah • By 't grijs blinkend hayr van mijnen ouden dagh, By defen boefèm, mat van forg en mededoogen, By defe borften die ghy hebt van jongs gefogen: Genefens wil die heeft aenfielgefondheyd deel. pfaedra. M ij n braef gemoed van fchaemt niet bloot is al geheel,
O voefter 3 fijnwe u dan gehoorfaem beft wy können, En d'onbetembre Min die werde eens overwonnen. 'k Gedoogh niet dat mijn naem en faem van fchandvleck ^c^' Dees' rede alleen heeft kracht: dit 's d' uytkomft van ons leet: Mijn'man gevolght: de dood fal "'t voor den gruwel winnen« Veeßer. Betern d' oploopentheyd der breydeloofè finnen,
Mijn voefterkind j bedwing uw'gramfchap: want ick fchat
U hierom levens waerd, het geen ghy waende dat
Een neerflagh waerdigh was. Ph<e. Mijn dood is al beflotefl»
Men raedflaeght op wat wijs. ick falme 't hart afiftooten.
Of enden aen een' ftrop mijn leven tot mijn heyl:
Of fal gefchoten uyt den burgh van Pallas fteyl
Neerftorten: 'k fweer 't defe hand gewapent met vermogen .
|
|||||
|
I
Tot kuyfcheyds wraecke. Voe. Sal mijn ouderdom gedooge&3
Dat door een' fnelle dood ghy omkomt en vergaet ? Stil defe oploopentheyd der minne, en hoor na raed. tdra. Geen' rede keeren kan dat wy dit leven derven, Wie 't fterven paft, en eens befloten heeft te fterven,
Die word niet lichtelijck van 's levens luft bekoort. "fier. Mevrouwe, die alleen met trooft noch onderfchoort Mijne afgeleefde leen, indiener dan, ofmarte! Soo dartle een' rafery leyd op uw druckigh harte} Verfma de faem, die nau der waerheyd gunft toefeyd, En fnooden meer befint, min deughd en eerbaerheyd: Laet ons dat guur en ongefeghlijck hart beproeven. Ick neem het aen des mans ftreng opfet te verfchroeverr?» En ga foo regelrecht na defen wilden knecht. K. E Y.
GOdin, uyt 't woefte fchuym geboren s
Otweelingfchuttrenmoeder, met Wat fekerheyd fchiet doch foo net
Dat dartel blinekend wicht vol toren ? . De rafery 't gebeent doorkruypt : Een' kleene wond maeckt groot befwaeren: Geheymvier 't bloed verteert in d' aeren, En 't merregh uyt de fchinckels fuypt.
Dat kind fich nimmer geeft tot rufte, Alfins het vlug fijn' pijlen fpreyd.
't Kent alles hem wat ooftwaert leyt,,
Oock 's laeten avonds fchemerkufte; En d' oord gebraden van den kreeft,
En die gedooght in noordfche paelen De boeren, die'er altijd dwaelenj Daer 't beergeftarnt van koude beeft:
Ekk van fijne hitte weet te fpreecken. Werweckt den brand der forflèjeughd,
|
|||||
|
Eni
|
|||||
|
"En'kan d* ouweling de deughd
Der uytgedoofde warmte herqueecken. Den jonfferboefem treft het meed,
Met onbekende vlam en ftraelen 5 En doet de goden nederdaelen, Met fterffelijck geftalt bekleed,
Apollo felf, in Griecxfche weyden, Ging koninglijcke kudden hoen,
En citerloos den os in 't groen
Met fijn' oneffe rieten vleyen. Hoe dick' trock hy fijn' minderen aen -,
Die vooghd is over lucht en fwercken ? t' Hans vogel rept hy witte vlercken, Sangfoeter als een'veege fwaen :
Nu dartel ftier, die nors ter fijen Sijne hoornen wend, en doncker fiet,
En kan, wen fijn' roof befpied.
Denxug ten maeghdenfpele vlijen : En bootft, daer hy in 't zeefchuym fwemt 5
De taeye riemen na met klouwen} Ang veerman, om fijn' roof te houwen, Met borft in ftroom de baeren temt.
De nachtgodin door minnevieren Oockblaeckte,,enlietden duyftren nacht,
En gaftiaer' broeder volle magnt
Den filvren wagen te beftieren: Die dreef haer' duyftre paerden voort,
En leerde korter ommefweyen: De lange nacht wift van geen fcheyen: De dagh rees traegh uyt d' oofterpoort:
Door fwaerdre vracht foo beefden d' aflen. Alcides leyd fijn' koker neer
En leeushuyd, gaende facht en teer
Smaragden om fijn' vingers paffen * |
||||
|
Sijne hayrlock ruw en wetteloos
Sich vlechten liet, om niet te dolen : Hy trad gefchoeyt op purpre fooien , En was gelaerft met gulde broos.
Sijne hand noch t' hans op knodfedr s ege Geleert, nu met de fpil gefwind
In fijne webbedraeden fpint.
De Lydiaen die kan 't gewagen, En Perfes fagh dit lichaem felf
Geftroopt van leeusrugh: purpre draeden Sijn fchouders deckten, eer beladen Met 't fwaer gewight van 't hemelwelf.
Gelooft dat dees' vervloeckte ftraelen Gequetfte minnaer dier befuurt:
Waer 't pekelfchuym de ftranden fchuurt,
Waer door de lucht de ftarren dwaelen: Dees' rijcken't ongenadigh wicht
Befit .• het doet de bläeuwe fchaeren Van Nereus fijn gefchut ervaeren: Geen' meeren het van brand verlicht ?
Hy blaecktfe die met vleugels roeyen. De ftier, wanneer hem Venus noopt,
Ontfinnighnadenoorloogh loopt,
En kampt voor d' aengevochte koeyen . 't Angftvalligh hert, voor d' eer beducht
Van fijne weerga, wil fich wreecken} En van verbolgentheydeen teecken Met krijfchen geeft, en flact de lucht.
Voor fijn gevleckten tigers luymen De Moor dan beeft van lit tot lit:
Dan wet fijn wondende gebit
De fwijnskop , en begint te fchuymen. De Libyaenfche leeu , foo haeft
Wen Min fich rept, fijn' fteert doet krullen 3 C
|
||||
|
■ • K
|
||||||||
|
En fchud fijn' maen: dan fteent van 't brullen
Al 't woud: het zeegediert dat raeft:
Dan raefen Lucaes minnende * offen. Natuur maeckt alles onderdaen.
Wen 't Min gebied moet haet vergaen:
Geen' felheyd is de Min ontwolTen. Defe hit veroude gramfchap bluft.
"Wat fal ick meer van liefde fingen? Dees' forg het ftiefmoêrs hart kan dwingen: Ghy Met hoe Phxdra blaeckt van luft". Wat tijding am ? wel aen, feg hoe de faecken ftaen-..
TWEEDE BED RUF. Voeßer. Ph<tdra. Hier is geene hoop altoos van defëpijntefufïeny
Geene hoop van immermeer den feilen brand te bluff^j Geheymgloed braed het hart, en fchoon dees' dolh^L Befloten word bedeckt, foo meld haer 't aengeficht. (&c Het vier uyt d' oogen fpringt, en d' ingevalle kaecken Sijn fchuw van 's levens licht; en niets en kan vermaecken Haer'twijffelmoedigheyd. het wifpeltuurigh feer De leen worpt hier en daer. nu fterftfe en fijght ter neer: De beenen fwijcken, en haer hals, verflapt door treuren, Hangt overfijds, dies 't hoofd fy naulijcx op kan beuren. Hu geeftfe fich te ruft: maer 't bed geen' fläep gehengt; Vermits ly al den nacht met klagen overbrengt. Dan roeptfe om op te ftaen: dan roeptfe■•• vlijme neder : Dan is 't: onthul mijn' pruyck: dan: toy mijn' tuyten weder •' En by fich felve ftaegh vol ongeftadigheyd, Verandertfe haer gelaet • alree heeftfe afgeleyt De forg voor Ipijs en dranck, en voorgefonde dagen; En fwacker können haer de voeten naulijcx draegen. Het lijf die voorge vaegh van groey en bloeyen derft. ^ |
||||||||
|
*■€«« feker
flag van el e- fangeh (o ge, naemt. |
||||||||
|
Geen' purpre blofentheyd dat blinckende aenfchijïi verft.
De forg verteert het vleefch: al bevend fetfe haer' treden, En 't ftiy ver lichaem derft fijn' teere fchoonigheden : En d' ooghftrael, die een' fwier van Phoebus fackel had, Die'Wickertvaderlijck nocht godlijck. traenennat Langs 't aenfchijn biggelt: dau en druppels ftadigh hangen, En vochtigen bedruckt de bleeckheyd haerer wangen j Gelijck als Taurus fneeu de bergen doorgeftroyt Tot lau wen regen fmelt, en drupt wanneer het doyt. Maer fie, daer ftoot het hof fijn' hooge venfters open: In 't gulden ftoelbed fy kranckhoofdigh, mat van hopen, Leent achter over, en ontfeyt gewoone draght Van kleedren aen te doen. Pb*. Wegh wegh met defe pracht Van goud en purperverw: het Tyrifch rood fchaerlaecken :Sy verr. de Seres met geen' boomwol ons vermaecken. Of draên gefponnenin foo verr gelegen oord. Een riem den fchoot opfchort, jaghtvaerdigh als't behoort. De neck fy onbelaên met halscieraed enketen: <jeen fteen foo wit als fneeu, een' zeegift opgefmeten Aen Indiaenfchen ftrand, van 't oor druppe, en de pruyck Gefpreyt na nardus nocht Aifyerfchen balfem ruyck: Dat reuckeloofelijck mijn hayr en vlechten fwaeyen, En om den hals allins en hooge fchouders waeyen, En volgen jaghtvlug na de winden in het bofcn. Dat fich de flinckerhand beledige ten tros; De rechte een' fwijnfpriet drill', van Thevtaler gefneden. 'Soo plagh de moeder van dien ftrengen foon te treden -y Hoedanige afgedwaelt van Pontus 't kille meyr, Sy y draevende op den boom van Attica, voor 't heyr Der Tanaïten of Mceoten aen quam trecken, En ging haer'lenden met gemaenden fchild bedecken, En 't hayr in knoop verfaemt liet fweyen ongefnoert, Soodanige ick nu wuft word bofchwaert ingevoert. ' O koningin laet af laet af van defe kiaghten; C 2 De
|
||||
|
De droefheyd dient niet om d'ellenden te verfachten,
Hoe endeloos is 't vier , dat fel uw' boefem knaeght! Paey paey de wilde maght van ons' godinnemaegd. Boiïchagikoningin Diana, die alleene
De berregen bewoont, en buy ten wie dat geene In berregheenfaemheyd fal worden aengebeên $ Keer keer ten beften doch d' aenftaende fwaerigheên: O groote jaghtgodin van boflchen wouden daelen, O helder hemellicht en nachtcier, die met ftraelen En fäckelvlam by beurt uw' weereld blincken doet: Dryekoppige Hecate, met gunft en met gemoed Hier tegenwoordigh weeft, en fegen ons beginnen: Tem 's guuren Hippolyts onbuyghbre en ftyve finnen; Op dat hy minnen leere, en onderlingen brand Gedooge, en luyftere en fich voege na onfe hand: Vermorw fijn' wilde borft: fijn hart toom, dat die barfle Tot Venus wetten keer, die weygeraer, die dwarflê : Streek hervvaert uwe kracht, foo ftraele u blinckend licht Ten oogen uyt: foo moet uw heyligh aengeficht, Na'et breecken van de wolck, met fiiy vere hoornen fnellen i Soo moet geen tooverlied der Theflalen u quellen, Nocht hebb' vermogen om t' ontrucken uw gewoud Des donckren hemels toom , u als vooghdes vertrout: Soo ga een harder met uwe eer en glori mijeken. Verfchijn op ons gebed. aireede uyt 's hemels wijeken Ter bedeloften de godin haer aenfehijn keert, En 'k fie hem felf, die 't feeft oprecht en plechtigh eert, Alleen-eaonverfèlt. wat twijrfeltghe hem te fpreecken ? Fortuyn gunt tijd en plaets: gebruyck doortrapte treecken, Wat ziddertghe ? 't valt hard een fchelmftuck aen te gaen, Op koningins gebod; maer die ten dienft wil ftaen Den grooten, moet al heel rechtvaerdigheyd afleggen, En 's harten herrebergh alle eerbaerheyd ontfeggen. De fchaemte traegh verricht den koningklijcken laft. |
||||
|
Hippofytus. Voeßer. f
r\ Trouwe voeftervr©u, vernioeydefloof, dicvaft
Een troubel voorhoofd toorit,en fchijnt met druk bevangen,
Waertoe verpijntghe u hier, met afgeleefde gangen? Mijn vader is gewis behouden van gequel, Oock Phaedre, en 't gaet de vrucht der beyde {rammen wel. Die vreefê ftaeck: het rijck u ws vaders is voorfpoedigh , En 't huys dat bloey t vol heyls: maer ghy,weeft ghy demoedigh, Door ditluckfalighlot. mijn' hartforgis met u Wel meelt begaen; vermits ghy even woeft en fehuw U fel ven hinder doet, en pijnight't jonge leven . Dien 't noodlot dwingt en druckt, dien is het te vergeven : Maer wie fich willigh plaeght, en overgeeft aen 't leet. Verdient te derven't goed, datflinx aen hem hefteed, Hy niet ter rechter tijd weet vrolijck te gebruyeken. Denck liever hoe uw'jeughd en jaeren nu opluycken. Vier vier uw levens luft, en beur met feeftgefwey De torts op: Bacchus dempe uw' forgen aen den rey. Uw' older befigh, die gefwint voorby fal flippen: Nu fïjtghe lucht van geeft: nu lachen Venus lippen En mond den jongling toe. volgh hupplende haere wet. Wat leghtghe liefdeloos op 't leegh en eenfaem bed ? Ontfpan de droeve jeughd 3 en vier de toornen t' evens. Pluck weelde, en hinder dat de quicxfe Ient des levens Voorby vloey. God die heeft ter tijden ampten net Verdeelt, en yeders wercken by trappen ingefet, Door al den older: vreughd die paft den jongelingen, Den ouling ftaetigheyd. wat wiltghe u felven dwingen, En doön den rechten aerd ? wat faeyflel dat oyt vroegh; Wat vrolijck veldgewas noch teer fich weeldigh droegh, ^at kon den ackerman tot grooten woecker 4yen. *r^n' boomfpruyt, die fich laet befnoeyenen befnyen . V an geen5 boofaerdige hand, groeyt bofchtop over 't hoofd, C 3 Recht:
|
||||
|
^Rechtfchapen breyns vernuft fijn min der bet verdooft
In lof, foo 't eel gemoed van vryheyds groeyfaemheden Gequeeckt word. fchuw en vreemd van minne tegens redefl 5 Onkundighvan 't gebruyck des levens, woeft en wild ;3 Ghy treurigh uwe jeughd en befte dagen fpilt. Hoe, meentgbe dat dit ampt den mannen fy benomen,, Te dragen lalt en leet ? te temmen en te toornen Met rennen 'tbrieffchend ros, en ooreloogh verwoed In veldflagh aen te gaen, befpat van breyn en bloed ? De groote weereld vooghd foo fnelle dreygementen Der dood door overleg gaende in fijn' finnen prenten > Dieheeft'erinverfien, hoe hy gelede fchaêa Door nieuwe vruchten beft vergoeden moght. welaen Dat Vênus (die 't getal herftelt en vol gaet maecken v Het uytgeputgeflaght) de menfchelijcke faecken Ontwijcke voor een' wijl; de weereld fal haeft vuyl En fchimmelmorffigh fijn; de zee een woefte kuyl, En feyl en vlooteloos •• geen' vogels füllen fwieren Door 's hemels ruymt, en 't bofch fal mifïcn fijne dieren:: De lucht fal open ftaen ten fpele van den wind. O hoe verfcheyden flagh van fterreven verflind En ruckt en pluckt al ftaegh de fterffelijcke fchaeren, Hier'tyfer, daerbedroghenlaegen, ginder baeren. Maer waentghe datmen vry behoort te fijn van ramp : Soovaerenweevenwélvan felfsnaPlutoosdamp. Indien de dorre jeuglid voor goed kent 't hijlickfchorten:: Dit alles watghe fiet fal in fich fel ven ftorfen , En met eene eeuwe gaet foo groot een' fchaere door: Dies 's levens leydfvrou volgh, en geef natuur gehoor: Lief burgerommegang en zeen, en ftads hanteering, Bippelyt. Geen leven vryer is, door fielgebrecx ontbering, Geen ftaet der ouden zeen in hoogere achting heeft,
Als die de boffchen lieft, en poort en veft begeeft: Geen'giergaerds rafery hem blaecken komt öf tergen, ^ |
||||
|
Die fleh onnoofel heeft geheylight aen den bergen :
Geen oor des volex, geeri graeu dea vromen trouweloos : Geen' fmet van nijd: geen' gunft die tijdlijck is en broos. Hy is geen flaef des njcx, of ftaende na rijexftaeten, Volght ydele eer en fchat, lichtvaerdigh in 't verbeten: En vry van hoop en vrees, geen' vraetige afgunft, fwart Van troni, bits van tand, hem bijten komt in 't hart. Hy kent geen' fchelmery die fchuylt in volck en fteden ,•-.- Dies elcke ritfeling des onbewuften leden Niet trillen doet van fchrick. fijn' tael is ongemaeckt, En rijck genoegh, hy niet met duyfend pijlaers haeckt Te Hutten hofgewelf. fijn' balleken die blincken s> Niet dartel van veel gouds. fijn' heylige outers drinckert ), Tot overloopens niet 't geplengde Raedsheers bloed y >i Dat vrygevochten volck en vryheyd treuren doet. Nocht ofien wit als fneeu, beftroyt met offerkooren, Hunne honderd halfen niet, tot foen van 's hemels toorenv Goedwilligh neygen: maer onnoofel fonder fucht , Hy ledige aefcers bruyekt 3 en dwaelt in ope-lucht. Hy weet fiechs van 't gediert te leggen loofe laegen} En moede van den laft des arrebeyds te draegen , Hy aen Iliflus wit befneeuden waterkant Het lichaem baeckert. nu betreed hy't oeverland Langs Alpheusfnei van ftroom : nu meet hy dichtbewofien En ruyge plaetfen van fteyl fteygerende boften ■, Daer Lernaes kille bron, door 's waters fuy verheyd, Doorluchtigh is als glas, en haeren ftroom verleyt. De vogels fnatren hier en tjilpen watfe willen. Der beuckeboomen blaên en tacken foetjens drillen, Getroflen van detvwind". 't vermaeckt hem in dees' ftreeck Te wandlen langs den kant van eene wufte beeck, Of op een' bloote fode aen 't fluymeren te raecken; r Sy dat een'rijcke bron het fnelle nat komt braecken •Een adren uyt; het fv een foet geruyfch geftort |
||||
|
Met vlienden waterloop door nieuwe bloemen mort.
Toffaongers boete hem 't bofch fijne appels af moet leggen. Aerdbefien gepluckt van laegh gewoffene heggen Hem fchaflen lichte fpijs. het is my ernft t' ontgaen " De praelen overdaed daer 't hof mede isbelaên. De trotfen wijn beangft uyt goude koppen leppen: JMaef blootlijck met fijne hand uyt bronnen dranck te fcheppefl' Dat fmaeckt eerft aen het hart . geruirer flaept die geen, Die op een1 bulfter wend fijn' forgeloofe leen. Hy van geen quaed bewuft3nocht bang voor 's rechters foecke'1' Verbergt fijn' dievery in winckels nochtin hoecken, Of in een doncker hoek en huys daerme' in verdwaelt. Sijn luft is lucht en licht: hy leeft onachterhaelt, En neemt felve hemellien tot tuygen fijner wandeling. Ick acht dufdanich was der gener doen en handeling, Die met den goón vermengt eer leefden wel te pas, In d' eerfte weerelds eeu . geen' blinde goudfucht was By dit volmaeckt geflaght. geen heylge merckpael deelde Als fcheydfman d' ackergrens des volcx, dat noyt krackeeldó • Het lichtgeloovigh vlot noyt kloofde woefte zeen. Elck kende lijnen ftroom. geen' toornen rondom heen, •Geen bollevverek, geen' graft ftads lendenen omgorden. Geen held fchoot harnas aen, om handgemeen te worden. 't Gewrongen ftorremfchut noyt poort met fteenen brack -t Nocht d' aerde, aen eygenaer verbonden, 't ongemack Des arbeyds dulde, of fagh ten ploeghjuck offen paeren : Maer d' ackerlanden, die van fellefs vruchtbaer waeren, Niet vreeiden 't gierigh volck. het willigh groeyend woud Schafte appel eyckel tot natuurlijck onderhoud: De fchaduwkoele grot natuurelijcke huyfen . De fchelmfche baetfucht en verbolgentheyd aen 't bruyfen Geraeckt, metgeylheyd, die de grimmigheyd aenvoért, Flucx braecken 't vreverbond: de weereld werd beroert: De ftaetfucht 't hoofd opftack met bloedige oorelogen: |
||||
|
• 24
De'kleyrift werd 's grooten roof: het regt hing aen 't vermogen.
Men vocht eerft met der vuyft : de twift rees langs hoe meer:
De fteen de ftock en block veranderde in geweer.
Geen yfèrdun en fpits aen't lichte been uytmunte:
Men gorde noch op fy' geen lemmer lang van punte:
Het hoofd geen' hellem droeg met vederbos befweyt.
De wraeck werd wapenfmidt, en Mars vol ftrijdbaerheyd
Vond nieuwe Jcunften, en onteibaer flagh van fterven.
't Vergoten wondenbloed ging alle landen verven :
De zee werd rood in 't end. de boo'f heyd met gedruys
Na'et overtreên der grens floegh voort van huys tot huys .
'Geen gruwel en ontbrack 't aen voorbeeld langs hoe woedeif-.
De felle broederhaet deed fneuvelen den broeder..
De rechterhand des foons den vader bragt ter dood „
De man doorfteecken lagh door 't ftael der bedgenoot.
De moeder in 't verdoen der vruchten was moordadigft :
Van ftiefmoêr rep ick niet. de dieren fijn ghenadigft.
De vrotT, beftuur des quaeds, en tuck op rafèrny,
Befat der mannen hart; om wiens bloedfchendery
Soo veel' verbrande fteên oproocken na de woleken s
En oorloogh voeren ftaegh foo veelerhande 'volc'ken,
Enfoo veel' rijeken, van den grond op omgekeert,
De menfehen drucken, die als flaven 'fijn verheert.
Medea Jafons bmyd 3 men dar geen' andre noemen,
p0e„ Alleen ons leert, hoe diep men vrouwen moet verdoemen.
*&lb*f }^aerom °^ z 'fey* van een> ?£&ïfitot a^er fmaed ?
Ppoly. \ Verfoeyfe, vloeckfe, vlughtfe, en lafterfe alle quaed■: t Sy rede, 't fy natuur, 't fy dolheyd uytgelaeten: Het fy dan wat bet wil: het luftme die te haeteft . Veel eer noch fultghe vier en water fien vermengt: Eer fal het wadde, dat door landen forg aenbrengt, Met fchippers kielen in verbond en vriendfehap treden : De wefter Thetys fal eer beuren van beneden Den dagh j daer dus lang ging de fcheemeravond fchuyï : D De
|
||||
|
De wolf veel eer den das fal fmeecken met fijn' muyl •
Eer ick verwonnen Tal de vrouwen fijn gewogen. Veeßer. De minnetoom heeft wel hardneckige gebogen,
En wifTelen doen van haet. uw' moeders rijck aenfchou 5
Daer 't juck van Cypris druckt foo menigh'forfle vrou ,- Waer van ghy tuyge fijt, ghy eenige hooghgeboren. Hippoly.. Ick heb den eengen trooft der moeder lang verloren j
Dies ick met recht voortaen alle andre vrouwen haet. Voeßer^ Gelijck een harde klip de golven wederftaet,
En fchrap van allefins, af kaetft de moede baeren,
Soo laet hy all' mijn' reen en onderwijfing vaeren.
Maer fie hoe Phasdra fpoeyt: s' en mart n ocht ftaet niet ftiT:
Waer of de dolheyd en fortuyn na hellen wil ?
Het fielloos lichaem valt en fwijmt gefwind ter aerde :
Het aenfchijn doods befterft. fla d' oogen op, mijn waerde
Mijn lieffte voefterkind: uw' tonge breeck den band,
En fpreeck: uw Hippolyt u hnlp reyckt met fijne hand.
Phddra. Hippolpus; Veeßer.
TT7 Ie voert mijn' fiel in druck en hooge barning weder ?
* * Hoe faligh lagh ick van my felleve ter neder! Maer waerom vliedghe doch 't gefchoncken lieve licht Des levens? mijn gemoed, nu dar eens, proef, verricht 't Geenghe aen de voefter had belaft, en onbeteutert Uw' rede doe. wie dat tfaechachtigh vraeght en leutert, Leert weygren; 't grootfte deel des fchelmftucx al voorheen Bedreven is: te fpa wiltghe u met fchaemte kleên: Wy hebben ree geftaen na fchandelijcke ftucken. Indien 't begonnen werck na wenfch my wil gelucken, Miflchien dat Hipolyt (blijft Thefeus na veel ftrijds) ,.u My trouwend, 't feyt bedecke : en d' üytkomft maeckt fornt1)
Een fchelmftuck eerlijck nu welaen dan, laet u hooren. Ick bid u t' mywaert neygh in 't heymelijck uwe ooren. Soo yemand u verfelt, die gaet wat aen d' een' fy'. ^ |
||||
|
%'ppoly. Sie nu is defe plaets van yeders luyftren vry.
Pb<tdra. Ja maer de mont verftomt: de fpraeck en wil niet flippen.
Een' groote kracht die preft het woord tot op de lippen > Een' grootte drijft het weer na binnen. goón ick fweer, En neem u tot getuyge, hoe noode ick dit begeer. üippoly. Of't hart niet noemen wil 't geen 't wenfchte te bekommen ?
fhd>dra. Geringe forge fpreeckt, geweldige verftommen.
üippoly. Vertrou, o moeder, my uw'forge. en fpreeck klaer uy t.
*b<edra. De naem van moeder al te trots en krachtigh luyd
ïn Phxdraes ooren. ah! aen ons' genegefttheden Paft nederiger naem: dies my met betre reden Uw' lieve fulter noem of dienftmaeghd, dienftmaeghd eer: Ick lal in dienftbaerheyd u kennen voor mijn' heer , En fooghe het my belaft , 't en falme niet verdrieten Te gaen door dicke fneeu 3 en daer de toppen fchieten Van Pindus killen bergh, ten hemel voor te treên. Niets falme letten, foo 'k door vyands troepen heen, Door vier en vlammen, en daer krijghflie klingen ftroopen » Met naeckte borft op mede en punten aen moet loopen. Ontfangdenrijcxftaf, dien uw vader my beval: Ontfangme in uwen dienft als dienftmaeghd. u voor al 3 U paft het rijcken door rijcx wetten te betoomen: My paft het onderdaen uw' woorden na te komen. Te vryen 's vaders troon geen' laffe vrouwen veught: Maer ghy nu in de bloem en bloeylent uwer jeughd, Beftiermanhaftigh, nauw'vaderlijcke feden, De braeve burgery: en my (die met gebeden U naeck, als uw' flaevinj bedeck in uwen fchoot. Erbarm u defer weeu. Hip. Jupijn die keer dien nood Dit voorfpoock van ons huys. wy füllen (hoop ick) vader H J "houden noch eerlang aenfchouwen allegader.
* ra- De vorft en heerfcher van den ftillcn jammer vliet En van 't vafthoudend rijck, den wegh noy t baenen liet
■Na d* oppergoden, die mijn Thefeus ging begeven. D % Sou
|
||||
|
Sou Plüto foo gereed weer fendèn na dit léven-
Den fehaecker fijner bruyd ? o ja hy fit bereyd Der minne te geval. Hip. Der heemlen billijckheyd Hem haeft fal levren t' huys geluckigh en voorfpoedigh: Maer onderwijl dat God ons' beedloft twijffelmoedigh Houd tufiêhen hoope en vrees, ick na mijn' plicht voor al U vryen, en mijn' broers godvruchtigh eeren fal; Op datghe u felve niet als weduwe hoeft te quellen. 'k Sal u tot trooft my gaen in vaders ftede ftellen. Pfadra. O minnareffenhoop} die licht u felve vleyt,
Bedrieghelijcke Min, is 't niet genoegh gefeyd ?
Nu fal ick tot hem gaen 3 en handlen met gebeden. Erbarm u, en verhoor van fiels ftil fwijgentheden De beden. 'tlnftme en routme in defen droeven ftaet Teipreken, ah ah ah.' Hip. Wat is dat voor een quaed ? fhkdra. Het geen ghy nau gelooft dat ftiefmoêrs droomeadarren .
Hippely, Uw'dobbelfinnigheyd" doet tong entael verwarren.
Spreeckqpenhartigh./,4<?. Min die braedhetfinneloos verftan^
De wreede 't mergh verflind, en 't vier in 't ingewand ,
lp bloed en adren diep gedompelt en gedoken,
Slaet door all' d' aders heen : gelijck een' vlam na'et roocken.
Aen hooge bakken fnel in 't ende vatten vind.
Hippoly. Ghy woed dan kuyfchelijck om vader, dienghe mint'
fbtdra. Soois't, oHippolyt, ick minne Theleuskaecken,
Hoedänige men die in fijne jeughd fagh blaecken 3 Doen eerlr de baerd uytbrack, en hy noch jongling fägh Het Gnofllfche gedrogt, dat in den doolhof lagh ,• En doen de kromme pad door 't kluwen hem gelackte. Jupijn, hoe blonck hy.doen? een wrong fijn' hayren druckte: Het blond en blofend kleur ten aenfchijn uytfcheenklaer: Sijne armen facht van vel die waeren ruygh van hayr: Het aenfchijn uv/er Phcebe, of liever van den mijnen, Oflïefft uw aengeficht. foo faghmen hem verfchijnen..: Spp-was hy aengenaem bv. fijne vyandin: ' ''"'." SoQ
|
||||
|
Sooftackhy'thoofdomhoogh. iri u blinckt na mijn'-fe
Een' fchoonheyd ongetoytal fchoonder uytgelefen, En 't vaderlij cke krooft al heel ftraelt uyt tiw wefen: Dat evenwel yet ftrengs van moeders fyde brengt, En onder 't voegelijck is recht van pas gemengt.. Het Griecken aenficht heeft yet ftuurs van' t Scytifch Noorden* Waer 't ghy met Thefeus eer geland aen Cretifche oorden,' Mijn' fufter liefft voor u gefponnen had de draên. O fufter, 'k roep ti om de felve faecken aen ; Ghy blinckt dan waerghe blinckt ,■ als ftar in 's hemels troone: Een bloed twee fufters blaeckt, u 's vaders, my de foone. Ay fie, het fmeeckend faed van 't koningklijck gefiaghü, Onnoofel, ongerept, en fonder vleck, verwacht Al knielendeuw'gena. 'k verander kuyfchefeden Om uwent wil alleen: 'k verneemie tot gebeden Met opfet om uw3 Min. dees dagh fal van gekarrrr Of leven 't ende fijn, der vrijfter u erbarm. 'Ppoly. Geweldige hemelvooghd, aenhoortghe dan foo goedigtr Soo koel deboofheên, en aenfchoutfe foo langkmoedigh ? En wanneer fultghe, foo 't nu helder isenlicht, Uytfchieten met uw' vuyft den feilen blixemfchicht ? Dat all' de lucht gefchud afftorte, en fwarte woleken En nevelen den dagh verbergen voor de volcken: En dat de ftarren, die terug gefprongenfijn > Met krommen koers aengaen, en averechtfen fchijn. Fn ghy beftarrent hoofd, ghy Titan rijck van vlamme, Aenfchoutghe aenfietghe noch de gruwlen van uw* ftamme ? Uw' fackel dompel: vlie in dicke duy fternis. O goón en menfehenvooghd, hoe komt dat ledigh is Uw' ftareke rechterhand ? ftaet door drielhijnde ftraelen Noch t aerdrijckniet in gloed ? waer toe, waer toe dit dralen f] Op my met donder dreun: fchiet my: 't gefchoten vier .*' »brande my gefwind. de fchuldige ftaet hier: ivkheb dedood verdient: der ftiefmoêr ick in 't ende D 3 Behaeghtr:
|
||||
|
fkhaeghtheb . ben ick 't waerd dat my een' vrouwe fchende?
•Scheen ick u reede ftof tot foo een gruwelfeyt ?
Heeft mijn' geftrengheyd dat verdient ? o ydelheyd,
O vrouwelijck geflaght, die overtreft in boofheyd!
O die Pafiphaë dart tarten in godloofheyd,
Die fwaer ging van 't gedroght: defe heeft fich flechs bevleckt
Door fchennis, en of lang het fchelmftuck was bedeckt,
Noch baerdefe een vrucht, die alles bragt tot kennis,
Door tweegeftaltigh merck: het twijfelkind de fchennis
Der moeder melde, doen 't fijn ftierfcb geficht opfloegh;
Als of het fprack: die 'buyc'k, die buyck was 't, die u droegh»
O drie en viermael ghy geluckigh hebt verworven
Een falig lot, die fijt gefneuvelt en geftorven
Door felle ftiefmoêrs haet, door laegen en bedrogh.
'k Benijde, o vader, u, om dat Medea noch
Door gift u wou verdoen: maer dees', wie fou 't gelooven.?
De Colcher ftiefmoêr verre in gruwlen gaet te boven.
ïh&du, Ick fel ve ken feer wel de rampen onfès huys.
Wy ftaen na.'et geen ons paft te fchuwen al onkuyfch:
Maer 'k ben my felve nu niet machtigh. 'k fal u volgen Door woende zee, door rots en vlieten, die verbolgen Heen bruyfèn ftarck van ftroom; en dul en ongered, Ick derwaert vliegen fal , waer datghe uw' treden fet. O trotfe ick kniel, en koom uw' knie met bede raecken . Bippoly. Verr van ons lichaëm, vvech met dit onkuyfch genaecken.
Wat 's dit? fy tijt oock aen 't omhelfen even graegh: Men ruck' van leêr: dat fy verdiende ftraffe draegh. Ick heb mijn' flinckerhand geflaegen in heure hayren, En 't onkuyfch hoofd gedraeyt. Diane , uw' bofchautaeren Is noyt rechtvaerdiger 't geplengde bloed gewijt. VbtdrA. Nu maecktge my mijn' wenfch deelachtigh, Hippolyt:
Ghy heelt mijn' dolheyd: dit verworf ick met geen karmen f
Dats dat, behoudens eer, ick fterreve in uwe armen. Biffoly. Vertreckflucx, kef, vervverfoock'tminftenietvanmy,
En
|
||||
|
E n 't aengeroerde (waerd verlaet' mijn' kuyfche fy9'. r
Wat Tanais ofme fal van de fmetten waflen,
Of wat Maeoot, die fijne ongriecxfche waterplafTen-
In Pontus pekel giet ? met all' den Oceaen
De groote zeegod niet dit gruwelijck beftaen
p. Afipoelen foude. o woud, o wildernis, o dieren!
6efier. Ybj is op 't ftuck betrapt, op mijn gemoed, aen 't tieren t-
Wat fammeltghe verfuft: men legge op hem het feyt, En ongedaeght men van godloofe geyligheyd Hem felf befchuldigh : fond die moet hier fonde Kleeden\ 't Is veyligft voor die vreeft en ducht eerft toe te treden. Men lijde, of dar en maeck door voorbaet fich gewis. Wat tuygh fal 'tweeten, mits de fchuld verburgen is ? Atheenfche burgers,komt3komt knegten helpt ons trouwelijckV DefchaeckerHippolyt, die fchenner parft ons grouwelijck : Hy pleeght geweld en kracht, en dreyght vaft met de dood 3 En fchrickt die kuy fche fiel, en houd den degen bloot. Siet fchielijck gaet hy door, en vliende fijner ftraeten, Heeft bevende en verbaeft 't rappier hier leggen laeten: Dit hebbenwe als een pand van t leetijck fchellemftuck. Verquickt dees' druckige eerft: dat niemandop en fmuck , De woeft gefleurde pruyck, en 't hayr gefcheurt foo wrevel: Na ftad vry draeght het merck en teecken van dit evel. Mevrou 3 fchep moed mevrou, wat krabtghe u foo benout,., En fchuwt een yeder, die uw aengeficht aenfchout ? 't Gemoed plagh yemand wel door overfpeligh blaeckenr, En niet het ongeval onkuyfch en vnyl te maeeken * - |
||||||||
|
REY.
^3Neller vlied hy met fijn' voetr
Als de ftorrembuyen plegen : Sneller noch als Gorus doet ~3, Wen
|
||||||||
|
~S'e.
|
||||||||
|
Wen hy hafpelt wolck en regen:
Sneller als de (helle veert Van een' ftar, wiens lange freert Drijft waer 't de wind begeert. Dat de Faem, die"'t lang verleen
Aenfchout alseen Godlijk wonder* Aller ouden fchoonigheên
Tegens d' uwe in het byfonder Vergelijcke , uw fchoon geftalt, Dat het ftaerend oogh gevalt, Soo veel te fchoonder bralt. Klaerder als de blofïè maen,
Wen haer fchijnfèl is voltogen, En haere hoorenvlammen ftaen
Op de pruyck in kringk gebogen j Daerfe lluymerfoet en facht
Haren wagen fpoeyt met kracht ?
En 't hoofd opbeurend lacht.
Starlicht wiflelt ooek fijn' glans,
Als de nachtbo fchemerfchincker» Avondftar gewafFchen t' hans
Indengrooten vlietendrincker 3 En de felve met haer' kar, Alfoo haeft 't licht knecken dar , Weer klaere morgenftar. Ghy, o Bacchus weergekeert
Uyt het ooft, met roof verladen, Dat met wijngerdtorts u eert;
Ghy wiens fpieïfe, rijck van bladen, Schncken doet het tigerdierj
Ghy die'thoornighhoofd fofier
Bebind met mijtercier: |
||||
|
^
|
|||||||||||
|
^■■Hi
|
|||||||||||
|
Schoon ghy eeuwigh jongling fijt,
Ruygh van hayr 3 noch moet ghy 't geven;, Voor het hoofd, dat Hippolyt
Ongeciert beurt opgeheven: En of Thefeus fich behaeght,
Bacchus het geviel der maeghd,
Daer Griecken af gewaeght.
O Schoonheyd, twijfelachtigh
BefitjCn goed der fterffelijcke menfehen, Natuurgaef, die onmachtigh
Van duur, men fiet in korten tijd verflenfien; Hoe glipt ghy heen
Met foelie treen ?
En nauwelijcx verfchenen, En nauwelij ex verfchenen, En nau bekeecken
Soo fijtghe 't oogh ontweecken
En verdwenen. De mift van 't fomerfwoegen
En plondert niet foo feer gekleurde daelen, Die nieuwe lentens voegen -y
Wanneer de fon in ionneftand met ftraelen Van boven blaeckt
Enfteeckt, enmaeckt
Dat met veel' kleendre raden De nachten jaegen,
En houden, door 't vroegh daegen,
Kortre paden. De lelibloemen quijnen,
De roos het hoofdcieraed haer hoofd laet hangen: ^elijck het fchittrend fchijnen
Word met een' blick geruckt van teere wangen. E Hoe
|
|||||||||||
|
3" «
°i'«thfo.
|
|||||||||||
|
.Hoe dickwils plagh
Geen heele dagh,
Maer 's heeten middaghs hette •■: Der fchoonften leden,
En aenfchijns roemt' ontkleeden,
Door een' fmette? De fchoonheyd is vergangklijck.
Wat wijfe fal foo bros een goed vertrouwen ?- Gebrayckfe in 't leven dancklijck,
Terwijl ghy mooght , en fchuwhet naberouwen- Stilfwijgend glijd
En glipt de tijd,
Gevolght van flimmre ftonden^ Staeg ftaegh d' aenftaende
Veelflechter dan voorgaende
Sijn bevonden. Wat voert in 't woud uw' finnen ?
Geen' fchoonheyd wiflèr fchuylt in achterwegen. Onvroome brongodinnen,
Een' fchaer, die ftaegh door wulpfcheyt is genegen Om't fchoone kind,
Dat fy bemind,
In bronkriftal te trecken, Ufalomringlen,
Daer 's- middaghs boomen cinglen
U bedecken. Berghwufte Pan. mitfgaders
Boflchaginymf uw fluymeren falbelaegen : Of't licht, datnad'Arcaders
Geboren is, u minne toe fal draegen . Uw oogh de macn
Verlieft hiel ftaen,
Met
|
||||
|
Met haeren witten wagen,
Haer wolckloos fwijmen
Wy weten toverrymen •
Doen wy't lagen. Wy blieferrde trompette,
Maer Hippoly t, ghy waert die haer deed treuren^. En haeren loop belette.
De nachtgodin,op datghehaermooghtgebeurenr, Haer' reyfe ftaeckt -
Geen' fonne blaeckt
Uw aenficht ? koude u felden Verkleumt doet krimpen.
Geen' witte marmorglimpen
Byu gelden. Hoe lïeöijck is t' aenfchouwen
Een aengeficht, daer dapperheên in fweven: Twee ftaetige winckbrouwen
Vol majefteyts, hem tot een cier gegeven. Sijn witte neck
Magh 't fonder vleck
In glans by Phcebus haelen ,-. Wien locken eieren,
Die om de fchouders fwieren,
En ftaegh dwaelénv Kort hayr u beft wil paffen,
Dat niet gevlijt en is na fekre wetten, En 't voorhoofd ruygh bewaffen,
Uw' kragt kan ftrenge en ftrijfbre goón verpletten. Uw forffe geeft
Geen'reufen vreeft .
Uw' borft geen Mars dar wijeken ? En door 'twel tieren,
E 2. Uw'"
|
||||
|
- Uw'fpieren Hercles fpieren
Vroegh gelijcken. Indienghe op 't paerderennen
Beluft fijt, ghy fult Cyllarus betoomen, En ridderlijcker mennen
Als Caftor felf, m 'tmidden aller vroomea: ' Offpandepees
Met feenwe en vlees,
En fchiet nauw vermogen Om 't veerft; noyt rieten
Van Creten ftreng in't fchieten
Veerder vlogen. Of micktghe als Partfche volcken,
Geen pijl fal fonder vogel nederftijghen: Uw {chichtpunt in de woleken
Sal fijnen roof, 't laeu ingewand doorrijgen „ Hoe felden heeft
Men oyt beleeft
Dat fchoone fijn behouden ? God wil u fparen,
O bloem, verduur met jaeren
Onfchoone ouden. Wat dar een wijfs oploopentheyd
Niet doen en dencken ? fy bereyd Aenklaghten, och een fchendigh ding, Voor den onnooflen jongeling •, En met gefleurde pruyeke tracht Geloof te krijgen na haer' maght, In foo godloos een' eveldaed: s' Ontoy t al 't prachtigh hoofdcieraed, Bevocht de wangen treurens moe: En ftelt met vrouwentreken toe Bedrogh
|
||||
|
Bedrogh en allerleye lift, ^
Maerhoe, wie komt hier aen? wie is5t,
Die in fijn aengeficht uytbreyd
Een' koningklijcke majefteyt,
En moedich in de lucht beurt 't hoofd ?
Hoe Hjckt hy, datmen 't nau gelooft,
Den fchoonen jongman Hippolyt ?
Ten waer de kaecken minder blijd,
Van bleeckheyd quynden doods en naer,
En 't opgerecht en flordigh hayr,
Dat lochende. 't is Thefeus wis,
Die 't aerdrijck weergelevert is.
DARDE BEDRIIF.
Thefeus. foeßer, TEn laetften ben ick eens ontvloden j na'et lang klimmen}
Den endeloofèn nacht en 't afpunt, dat de fchimmen In groote vangenis befchaduwt. mijn geficht Dat fchemert, en kan nau gedoogen 't lieve licht. Eleufis viermael heeft geoegft vrou Ceres aeren: De weeghfchael dagh en nacht foo dick ging evenaeren, Terwijl de twijffelmoeyt van 't onbekende lot My, onder ramp van dood en leven, by den god Des afgronds heeft verlet, alleen een deel van't leven 't Gevoelen der ellende is overigh gebleven Voor my gants afgeleefde. Alcides maeckte in 't left Een end van mijnen toght: en (doen hy uyt fijn neft Den rekel leyden fou, dien hy der helle ontruckte ) Was oorfaeck dat met hem mijn' weereldreys gekickte: Maer d' afgematte deughd de voorge kracht ontfeyd; ;Mijn' beenen beven. oh wat was 't een arrebeyd Van uyt den viervliet, die met vlammen welt verbolgen} E 3 Te
|
||||
|
sy\ Te fnofFen na de lucht, Alcides fpoor te volgen,
En doods gevaer t' ontvlien ? maer wat voor een gedruys
Van fchreyen raeckt mijn oor ? hoe hTer voor in 'thuys {Men melde het my) mifbaer en traenen en ontftellen, Vermengt met droef gekarm ? den vooghd en waerd der hellen Al heel die herberg paft. Voe. 't is Phaedra die te groots, En heel hardneckigh by het raetflot blijft des doods, En ons gefchrey veracht, en dreyght van hier te fcheyden. thefeus. Wat oorfaeck heeftfe fich totfterven te bereyden,
Voorneemlijck nu haer man gekeert is moegereyft? Voefier.^ Defè oorfaeck felf veel eer een' rijpe dood vereyft.
Thefeus. Wat of'er wightighs magh in dees' verbaeftheyd fchuylen T *
*k Verftaet niet: fpreeck klaer uyt. wat port haer dus te huylen ■ ' Woefler. s' Ontdeckt het niemand niet, en overdroeve vrou
Verberght, in 't diepft van 't hart, 't geheym van haeren rou,
En is van opfet by fich felleve te flijten 't Geen haer tot fterven port: dit is 't dat ons doet krijten. Ohfpoey; ickbiddeufpoey, 'tisnoodighj ga doch voort.. Thefeus. Ontfluyt 't gefloten hof > en opent 's konings poort.
Thefius. Phtdra.
HElaes mijn' bedgenoot, is dat na groot verlangen
Het aenficht uws gemaels en bruydegoms ontfangen ? Wat maecktuw' rechterhand met dat gevatte fwaerd£ Hoe komt het dat uw moed om my niet wat bedaert? En waerom meldghe niet wat dat u 't licht doet wijeken ? Fè&dra. Ah Thefeus groot van moed, ick bid u by den rijeken En koningklijcken ftaf, by uwer foonen aerd, By uwe komft} en by mijne aflche alree vergaert, Vergunme dat ick fterf. The. Wat doet u 't fterven kiefen? Pë<edra. Doods oorfaeck melden is doods waerde vrucht verliefen. Thefeus. Geen menfeh behalven ick die heeft hier hoorens kans. Wat fchroomtghe voor 't gehoor uws overkuyfehen mans ?
Seg op, ick fait 't geheym in trouwen boefem decken. Vertrek
|
||||
|
?Wft*. Vertreck niet 't geenghe wilt dat niemand fal vertrecken.
Thefeus, Ick fal u nimmermeer vergunnen ftervens macht.
Pbadra. "Wie kan 't beletten. als ick fterven wil met kracht f
Thefius. Seg op wat fonde dat ghy boeten wilt met fterven f
$h*dra. Maer dat ick leef. The. Kan ick met tranen niet verwerven ?
Ph<edra. Menfterft de waerdfte dood terwijlmen word befchreyt,
(Tbefius« Sy fwijght vaft langs hoe meer: dit oude wijf ontbeyd, Dees' voefter 't melden fal door banden flagen mieten, \ Geen defe weygert. bind defeara met boey en keten, En drijft haer 't geen fy heelt met flagen uyt en pijn. Ph<tdra. Hou op 'k fait feggen, wanneer 't ymmers foo moet fijn.
fhejèus. Wat keertghe van ons af uwe oogen rood gefwollen,
En deckt met uw gewaed de traenen, die'er rollen En bigglen reys aen reys van uwe kaecken ? nu . Mxdra. O fchepper van den goón, tot tuygh aenroep ick u,
En n, o fchitterglans van 's hemels fackelvlamme, Wiens opgang oirfprong gaf aen onfen hoogen (tamme j Befprongen ben ick niet met mijnen wil gefchend : 't Geweten niet befweeck door ftael of dreygement! Het lichaem evenwel geweld en kracht moft voelen: , Ick fal mijn' kuyfcheyds {met met wondenbloed aflpoelen. v ^efius. Segop,fcgop, wie heeft mijn'roem verdelgt foo ras?
p^*dra. Die dienghe minft verdenckt. The. 'k Wil 't weeten wie het was.
Pbadra, Dit fwaerd des fchenners fal 't u duydlijck kunnen feggen,
Het welck hy, ang voor 't volck, ontvliedend hier liet leggen,
"^efius. Wat fchelmftuck, wee my, fie 'k ? wat fie !k voor een gedrogti
Het koningklijck yvoir, foo karteligh doorwrocht Met kleene beelden. 't hecht dat praelt met 't Attifch wapen. Maer waer langs of hy felf ontfnapt is ? pb#. Defeknaepen Verbaeft hem fagen vlien foo fnel als of hy vloogh. TH ESEUS.
BY d' heylge godes vrucht, by d' oppergod om hoogh,
En die het tweede rijck der golleven met maght toomt > Waer
|
||||
|
Waer her of defe fmet van 't fchendige geflaght koomt ?
Heeft Grieckendien gequeeckt, orPhafisColchisvloedy
Of Scythfche Taurus ? dit van deughd veraerdend bloed.
Is fijnen ftam gelijck, en aerd na fijne moeder:
Den Amazonen is het eygen langs hoe woeder
Te haeten 't huwelijck; en 't lichaem, dat lang reyn
En kuyfch was, door mifbruyck te maecken luft gemeyn.
Snoode afkomft, die geen' wet eens betrea lands kan binden <
Selfs dieren bloedfchand vlien, en die niets fchandlijck vindeft
Bewaeren noch de wet van bloedverwantfchap . waer
Is 's jongmans aengeficht, en dat gemaeckt gebaer ?
Die majefleyt, die foo ontfaghelijck wou fchijnen,
Geneyght tot overoude en lang verftorve mijnen ?
Dat ftatigh opficht,, en die ftrenge ftuure zeen
Des guuren ouderdoms ? o ghv bedrieghlijckheên
Deswandels, die foo diep verberreghtuw'gepeynfen,
En met 't fchoon aenfchijn kunt de fmet der fiele ontveynfèn <
De fchaemteloofe fich met fchaemte kleeden kan :
Godvruchtigheyd bedeckt den Goddeloofen man,
En ruft den ftouten menfch: bedriegers prijfen waerheyd,
De laffe fchijnen ftreng. o fwerver in de naerheyd
Derboflchen, wildeman, kuyfch ongerept en ruw -,
Hoe waertghe t' mijner fchand dus lang van 't hylick fchuw?
En lufte het u aldus het mannenrecht te winnen,
En van mijn bedde met dit fchelmftuck te beginnen ?
Nu nu weet ick 't u danck, o god daer 't al voor beeft,
Dat door mijn' vuyft geraeckt, Antiope is gefneeft :
Dat ick, affrijgend naer des afgronds duyftere holen,
U uwe moeder niet forgvuldigh liet bevolen.
Loop loop voorvluchogh wijd door't onbekende land j
Schoon ghy gefcheyden word aen 's aerdbooms andren kant >
Door Oceaenfcbe diepte. en wandelt daer gefcholen
In d'andre werreld ghy treed tegens onfe folen, ..
Al is het datghe u berght ind' allerveerfte wijck, tf .
|
||||
|
En't afpunt overfchrijd, dat fteyle en naere rijck,
En veerder doolt dan 't fneeu der grijfe winterfche oorden 9
En 'tbuyigh dreygement van 't kil bevrofen Noorden
Laet achter uwen rugh ■, noch fultghe niet ontgaen
De ftraffe van uw quaed: ftaegh fal ick achteraen
U, die voorvluchtigh fijt, na flappen al verbolgen,
En alle winckels door u op de hielen volgen,
En overmeeten 't al, 't geen ghy gefloten waent,
't Geen veer leyd,'t geen dat fchuylt 3't geen woeft: en ongebaentf
En heel verfcheyden leyt: geen' plaetfe falme weeren.
Mijn' bedeloften ick oock herwaert aen fal keeren,
Waer langs men met geen' fchichtu kan doorfchieten fel.
Ghy fult vernemen wie gekeert is uyt de bel.
De vader van de zee verwilgde my drie beden,
En heeft dees' gifte by des afgroncts heyligheden
Beveftight met een' eed: o zeevooghd, nu is 't tijd,
Vergunmeeen' droeve gift» en geef dat Hippolyt
Niet langer en aenfchou de blijde fonneftraélen:
Geef geef dat 's vaders toorn ter fchimmenwaert doe daelen
Den boofen jongeling: o vader} komuw'foon
Rampfaligh nu te hulp. wy fouden voor wf troon
Niet fpillen defe gaef, als fijnde d' alderlefte,
*t En waer groot hartenleed ons dit van 't harte prelle.
Ick heb in 's afgronds poel mijn' bedeloft gefpaert,
En by d' afgrijfïèlijckheen van Pluto onder d' aerd',
Doen d' helfche vorft ons dreyghde3ang fijnde voor fijn' vrouwe*
O vader, nu bewijs uw* toegefeyde trouwe .
Hoe toeftghe noch ? en maeckt de zee noch geen geruyfchl
Beweef de duyfternis met bulderend gedruys
Van winden, die het vlack met fwarte nevels decken:
v)ntruck ons ftarrenglans en 's hemels heldre plecken:
Giet uyt de foute zee: gedröghten weck op 't ruym,
&n daghvaertinuw' toorne oock't Oceaenfche fchuym *
|
|||||
|
F REY'
|
|||||
|
R E Y.
OVrou natuur, ghy moeder van den goón,
En ghy o vooghd van 's hemels klaeren troon > Die hetgeftarnt aen 't fnelle dack gefprey t, En d' afien met gefwinde naeven draeyt, En wentelt ftaegh de wufte flonckervieren; Hoe waecktghe foo beforght in 't hemelftieren ?• Soo dat nu vorft en rijp het bofch ontkleed:
!Nu d' appelboom weer koele fchaduw fpreed: Dat nu de neck des zomerleeus verfchroockt Met grooten brand en hette 't koren koockt: Isï u weer de herbft, door 't maetighen der tijen y, Het weeldigh oeft tot rijpheyd doet gedijen. Maer waerom ghy de felve groote god.
Die 't allergrootft beftiert na uw gebod; Op wien 't gewight der wijde weereld drijft, Dat nauw'Wenck fijne ommekreyflen fchrijft ,* Hoe fietghemetfoo groote een' forgeloofheyd Van boven aen der menfchenbittre boofheyd? Soo datghe den godloofen niet en fchut,
Nocht na verdienft den vromen ftreckt tot nut. Onordentlijek Fortuyn ons doenbeleyd, En blind en fot haer' gaeven fpilt en fpreyd : Haer' gunfte doet het alderfnoodfte opluycken ,. En heyligheyd voor maghr en geylheyd duycken. In 't heerlijck hof bedrogh den meeiter maeckt ?
't Volck lacht wanneer een dief op 't kuflèn raeckt: Het eert en haet een' felven wifpeltuur. Rechtvaerdigheyd bekomt haer' vroomheyd fuur ? De kuyfche fiel m armoe diep blijft fteecken, En overfpel heerfcht machtigh door gebreken. O dwaefe fchaemt van buyten fchoon beftreecken,
Maer wat of ons dees bood voor tijding brengen fal ? Hyfieterdruckigh uyt, en houd al hijgend ïtal. |
||||
|
VIERDE BED Ril F
|
||||||||||
|
Thefeus, Bode.
O Lot der dienftbaerheyd, hoe laftigh valt uw juck ?
Wat maecktge my ten bood van 't fchendigh ongeluckf De neerlagh niet ontfie vrypoftigh te verbreeden: 'k Verwacht niet onbereyd den flagh der fwaerigheden. De tong ontfeyt uw leet te melden en uw kruys. Seg op, wat ramp befwaert ons aengevochten huys ? Helaes! uw Hippolyt quam jammerlijck te fneven. O vader 3 'k will al dat hy was geraeckt om 't leven: De fchaecker leydf er toe. hoe quam hy aen fijn dood * Na dat hy met gevaer verbaeft ter ftad uyt vlood 5 En reckte fijnen pad met fnelheyd door vertfaegen, Hy hooge kleppers flucx heeft in 't garreel geflagen j En toomde hunn' monden met het leuterend gebit: Doen momplend allerleys, dan dat, dan weder dit,' Verfoeyende den boom des vaderlands, veelvuldigh Hy om fijn'vader roept , en ftreng en ongeduldigh Der rofièn toornen fchud, en hun den breydel viert: Wan ras de woeftezee van uyt den afgrond tiert, En fwelt en groeyt, en gaet tot aen de ftarren bruyflchen. Geen windblaeft over 't zout: de lucht is vry van 't ruyfïchen» 't Gepaeyde vlack beroert word van fijn eygen weer: Geen' zuydewind onftelt foo fel 't Sicanifch meer, Geen' zee en rijft foo hoogh door baeren aen het woeden, Want Corus meefter is, en rotlèn door de vloeden Aen'tdavrenraecken, en het grijfe en fiedend fchuym Leucates toppen beuckt y op 't grondeloofe ruym. Een' hoogh gebulte zee verrijft'. de vloed gefwollen Komt met een zeegedroght na fand en ftrand toe rollen: Doch dreyght foo groot een' fmet geenfms der fchepen boord. Maer 't land. geen lichte ftroom de baeren wentelt voort : F 2 'kEn
|
||||||||||
|
^efeus.
tiode. |
||||||||||
|
"^ x" 'k En weet niet wat de golf, veel grooter dan veel' golve%-
Magh houden in haer' ophoopten fchoot gedolven :
Wat aerde een nieu gebroed wil toonen 's hemel flöt. Een eyland komt'er op -, en Epidaurus God, En de Scironides, fteenrotfen van den volcke Bekent door Scirons ftraf, gaen fchuyl in waterwoleke:: Oock't land genepen van twee barrenende zeen» Xerwijlwe dit verbaeft beklaegen met gefteen, So loeyt het gantfe vlack, en alle klippen kraecken Van allen kanten, en haer' toppen dauwen braecken En fchuymen by gebeurt} vermits de zee fich rept: Gelijck de walvifch, die gierigh water fchept, Het welck hy weder looft door pijpen wijd van monden, Daer hy in 't ontdiep fwemt der Oceaenfche gronden. De waterkloot in 't end barft yflijck door den ftoot, En ftrandwaert voert de plaegh, door vreefê ruym foo groot- De zee haer ondier, volght, en fwallept op het drooge. De fchrick mijn' beenen fchud. The. Maer hoe was in uw oof Datwoeftelijfvanleeft. Bo. De groote pekelvar Stack uyt een', blaeuwen neck, en beurde een' groene ftar Met opgeheven kam na b-oven-, bey fijne oor-en-. Die waren borftligh , bont gekaeckelt yeder hooren,, En foo vanJdeur, gelijck een ftier die kudden temt, En een die inde vloên geboren drijft en fwemt. Hier Wickert fijn geficht: daer braeckt hy vier en voncken. De vette neck} waerop de blaeuwe vlaeken proncken, Beurt grove.fpieren op, de neus heel wijd gegaet, Al gaepend fnu yft en fnorckt. groen klevend mofch cieraed Aen borft en kofiêrn geeft. roo verwe fprengt de lenden. Hetachterlijf in vifch en ondier fich gaet enden. En 't overige deel van 't groot gefchubde beeft Sleept endloos achteraen . die walvifch word gevreeft, Alseén die 't fiielle f'chip verfwelgt, en weer kan geven. . "^Can ,'t onderfte der zee. de waterkuften beven 3 |
||||
|
En het verbaefde vee langs d' ackers heenen vlied -
De harder volght uyt fchrick fijn' koeyen langer niet. 't Gedierte 't woud verloopt. de jaegers ftaen en kijcken', Van vreefe doods en frijf: noch fietmen niet befwijcken Den moed van Hippolyt; die met den toornen kort Sijn' paerden ment en drijft, en die vervaert fijn, port Met fijn' bekende ftem. een wegh , omJicht te (heuvelen ,• By Argos leyd, wat hoogh op de gebrokene heuvelen, Heel dicht op 't naefte ftrand der aengelege zee. Hier fcharpt fich dat gevaert, en maeckt fijn' gramfchap ree; Na dat het in fich felf vergrimde, en dat de tooren Sich zarde, en maeckte vaft een veurfpel van te vooren, Soo vlieght het fnellijck voort, met een' gefwinden vaerd, En raeckt met fpoenden tred nau 't bovenfte van d' aerd, En vreeflijck fiende, houd ftal voor zidderenden wagen.- Uw foon hier tegens aen rijft op, en onverflagen En fors vanaengefichtluyd donderd dreyght en graeut: Dees ydle fchrick mijn' moed in 't minfte niet verflaeut: Want als mijn vader weet ick raed tot ftierentemmen. De rofien wreveligh, die met geen' breydel ftemmen, Heen ruckenmet deraên, en-ree gedwaelt van't pad, Verbijftert vaeren voort, dat langs, daervlugearad De ralèry hun jaeght, en hollen door de rotfen■•.. Maer als een ftuurman, wen in zee de baeren klotfen, De kiel wend flincx dan rechts s en nimmer dwars aen voert. De.fijde na de vloên , die hy door ftuurkunftloertj Niet anders ment hy oock de fpoeyende garreelen. Nu druckt 't gebit den beek, met ftijfgefpanne zeelen.: Met dwarffe flagen tout hy reys aen reys den rug. De ftaeghe meedgefel die volghtfe al even vlug:j N"u glippende over 't.ruym en 't effe-n: nu in't wenden Dwaelt 't ondier hun te moet, en jaeght van allen enden- Den beeilen bangheyd aen-, die verder niet envliên: Mits 't groufaem zeegedroght 't gehoorent hoofd laetfien 3 E 3. Ontmoet,,
|
||||
|
Ontmoetend hun heel nors van toornlgheyd gefwollen.
De kleppers doen verbaefl: geraecken aen het hollen, <En luyftren nocht na toom , na fweep, of voermans keel. Sy worftelen om fich te vryen van't garreel, Verfchoppende hunne vracht, met voeten opgeheven. Uw Toon voorover plat op 't aenficht komt te fneven, En wickelt en verwart fijn lichaem in-een' ftrick: En hoe hy fich meer rept , te vafter word hy dick Van volleghfaemen knoop befwachtelt door het woelen. 't Bedreven fchellemftuck de beeilen ras gevoelen, En vry van wagenaer, met 't glippen van de raên, \yaer hun de vreefe jaeght daer rennen fy op aen: En fulck een wagen was 't die fijne vracht niet kende, En vloeckende den dagh, dien 't valfche fonlicht mende, Ten buytenbaenfche banck uytfchockte Phcebus fbon. Het veld word overwijd befprengt van 't bloed des doón. Het hoofd gekraëckt gekneuft, op 't harde van de rotfen, Men reys aen reys moght fien ophuppelen en botfen. De doorenheggen voort gaen ftrijcken met hethayr. Een harde keyfteen rijt 't fchoon aenfchijn gants en gaêr. 't Rampfaligh fchoon komt door veel' wonden t' overlijen » En over't ftervend lijck gefwinde wielen glijen. Een halfgebrande pael, juy ft mids by d'eechenis, In 't end 's gefleepten lijfs en romps verletter is. Door 't hechten van den heer de wagen ftaet gebonden. De roffen ftuyten kort, mits 't haperen der wonden, En breecken te gelijck het marren met hunn' heer. Doen fnijden tacken den halfdooden meer en meer: Soo doet het braembofch, fcharp van doorens ftekelheden > En elcke ftronck die vat een deel van 's dooden leden . De knechts, een droeve fchaer, die dwaelen al bedruckt Omher de plaetfe, daer uw foon van een geruckt Uytteyckent 't lange pad 3 met bloênde purperkleuren. Ds honden op het fpoor om 's meefters leden treuren. |
||||
|
De nyvrige arrebeyd der droeven metgefleen
Tot noch toe 't lichaem niet kon brengen gants by een. Is ditte fchoonheyds glans ? die t' hans noch foo vermetel, Onfeylbaer erfgenaem van fijnes vaders fetel, En heerlijck rijcxgenoot der ftarren glans befchaemt, Terjongfte ftaci dees ten lijcke word verfaemt. *"efeus. Natuurkracht al te ftarck, met wat een groot vermogen Verbindghe d' ouders, door den band desbloeds bewogen ?
Hoe eeren wy u oock felfs tegens ons gemoed ? Mijn wil was 't, dat door ftraf fijn' mifdaed werd geboet: *k Beween nu mijn verlies. Bo. Die geen en fchreyt niet eerlijck, Die fchreyt om 't geen hy wenfchte. The. Ick agt voor al dit deer- En d' allergrootfte ramp, indien het ongeluck (lijck, 't Gewenfchte afgrijflijck maeckt. Bo. En waero druypt van druck Uw' wangejndienge hem haet?77;<».Jck fchrey niet om 't verlöre: Maer dat ick vader hem deede in fijn bloed verfmooren. REI
!^ife • m TTOedraeyt Fortuyn het al,
«J5»"»**r -TJ. Door fchendigh ongeval ?
Min woedfe tegens kleene.
Wie fich niet hoogh verheft,. Gods hand veel fachter treft} En leeft bevrijd van peene, Vergeten burger ruft
Van tweedraght onbewuft:
In hutten flaeptmen ftiller. Het hemelhoogh gefticht
Voor geene ftormen fwicht,
Noeht voor den regenfpiller. Het blixemend gefchal
Schiet felden nedrigh dal. Jupijn met donderflagen Kan't
|
||||
|
Kan 't woud van Cybele
En Caucafus, in't bree En 't lange, fchrick aenjaegen, Jupijn piekt uyt beducht
't Geen hoogh rijft in de lucht.
't Laegh dack des ongeachten Geen' groote ontfteltheyd lijd:
Gefwind vervlieght de tijd,
Met twijffelbaere fchachten. Geen menfeh vind heul nocht trou
By defe blinde vrou.
Hy die de dood ontvlughte, Des hemels ftarren fagh,
En 's levens heldren dagli,
Vind 't huys vol ongenughte : En fiet fijn vaders ftoel
Bedruckter als de poel
Des jammers in het keeren, Godin, die 't outer ciert,
Daer u Athenen viert,
Ghy kuyfche, die wy eeren: Nu Thefeus 's hemels troon
Aenfchout en d' oppergoón,
En komt van Stix opklimmen j Ghy Pluto paeyt, en wyd
Hem weder Hippoly t:
De wreedaerd mift geen' fchimmea Wat klaeghelijck een'ftem galmt van den hoogen daeckeo*
En wat wil Phaedra metgeftroopte klinge maecken ? |
||||
|
VIIFDE BE DR II F. V
Thtfeus. ïhadra,
TT7 At dolheyd noopt u, die ontftelt fijt door 't geween'?
W Wat wil die bloote kling? wat wil dat droefgefteens' p. En 'tjancken op het lijck uws vyands korts verbannen? "*dra. O feilen afgronds vooghd, koom my koom my aenrannenï
Stier tegens my 't gedroght der blaeuwe baeren uy t: Wat Thetys wreed van aerd in haeren fchoot befluyt, En al wat d' Occeaen met wufte pekelgolven Bevattend, in het diepft der gronden houd gedolven. O Thefèus ftaegh vervloeckt, o die noyt waert gewoon Te keeren met gelück, den vader en den foon Uw komfte't leven koft. ghy floopt uw huys moordaedelijck^ Door min of haet altijd uw' eyge vrouwe fchadelijck. O Hippolyt, hoe fie 'k uw aenfchijn dus in 't ftof ? Heb ick 't foo toegemaeckt ? wat wreede Scinis of Procruftes heeft gefpreyt uw' lieve ledemaeten ? OfwatCretenferftier, tweeftalligh, uytgelaeten In 't loeyen, daerby me Dedaelfchen doolhof vult, Heeft met gehoornden muyl foo fors u fonder fchuld Verfcheurt ? oime waer of uw' fchoonheyd is gebleven ? Uwe oogen ons geftarnte ? hoe, leghtghe fonder leven ? Een luttel u vertoon, en luyfter na mijn' reen. Ick fpreeck niet fchandelijcx. ickftautoedepeen Te boeten metdefè hand, en fal het lemmer drucken In defe onreyne borft -, en van haer' fchellemftucken Met eenen van haer' (iel uw' Phoedra ftroopen ras; En volgen u ontfint, door zee, door 't helfch morafch, Door viervliet en door Styx. laet ons de fchimme paeyen» Ontfang mijn hulfel en het hayr, met droevigh fchrayen geruckt van 't voorhoofd, roodvan nagels epgefcheurt. Te paeren fiel met fiel en vielme niet te beurt j G Maer
|
||||
|
Mäer 't ifme wel vergunt te paeren d* ongeluckèn.
ïndienghe fchuldigh fijt aen bloèdfchands fchellemftucken> Soo fterfgewillighlijck der min te wille dan; ïndienghe fuy ver fijt 3 ter liefde van uw' man» ©f fal ick mijn' gemael by blijven in het huwelijck, Dat ick bevleckte door dees' mifdaed al te gruwelijck ? Ontbrack die gruwel noch, op dat ghy onbefmet Gebruycken foud een door het bloed gewroken bed ? O dood, ghy ftilpijn van het quaed der minnezeden! , O dood, ghy eere der gefchondene eerbaerheden, Wy vliên tot u; doe op, doe op uw' fachten fchoot > Athenen hoor , en ghy, ó vader, ruymfoo fnood Als vege ftiefmoêr, valfch is 't geen ick u vertelde, En logenachtigh, als een' finneloofe ontftelde, Verfierde ick fchennis, die mijn hart door rafery Se] f ingefopen had. rampfaelge vader, ghy Hebt ftraf genomen van 't geen valfch is en gelogen. l/bnnoofle jongeling, heel kuyfch van fiel en oogen, Door mijn' bloedfchennis hier gefmoort leyt in fijn bloed. Ontfang, ö Hippolyt, het geen u waeren doet. Mijn' goddeloofe borft ontbloot ick voor 't rechtvaerdigh Ter wraeck geflepen fpits. mijn wondenbloed fal waerdigh Den heyIgen jongeling 't lijckofïer nu voldoen. Leer leer, ó vader, uyt de ftiefmoêr} met wat foen Ghy uw gefleurden foon fijn' fchimme moet bevreden ?_ Beftel hem na verdienft in onderaerdiche fteden-. Tbefius. Key.
GHy keel des jammerpoels, bleeckverrewigh en graegh 3
Spelonck van Txnams, vergetelvliet, die ftaegh Sijt aengenaem der fiel, gemat door veele rampen, Ghy logen traegh moerafch, ontfangt in uwe damperf My goddelofen menfch, en druckt met endloos wee Hem3 diegedompelt word. nu wilde woefte zee, |
||||
|
Nu zeegedroghten fel van aef d 3 en wat beneden
In Proteus baeren fchuylt, komt herwaert, ruckt de leden
Van my, die in foo groot een fchelmftuck juych en lach,
In d' allerdiep fte kolck: en ghy, ó vader} ah.'
Die willigh ftaegh verhoort mijn' toornige gebeden;
'k Heb een doodwaerdigh fey t beftaen, en heb de lede«
Mijns afgefcheyden foons door moord ter neêrgeleyt,
En deerlijck over veld en ackers heen gefprey t:
En die 't verfïerde quaed wil wreecken na vermogen j
In waere booflieyd ben vervallen door de logen.
'k Heb met mijn' mifdaed zee en lucht en hel vervult.
Dees' rij eken alle drie die waegen van mijn' fchuld.
'k Hoop wijders op geen heyl. was 't daerom datick keerde?
Ah ftond u hierom op de ruyme pad na d' eerde,
Op datghe beyder lijck en dobblen moord aenfehouti
Om van uw' vrou en kind verfteecken ongetrout,
Het Hjckrijs uw.es foons en uwer gemaelinne
Meteene felve torts t' ontfteecken droef van finne?
Alcides, fchencker van het fwarte en naere licht,
Send Dis uw' gaeve weer. herlever mijn geficht
<T Ontvlode fchimmen. wee my goddeloofèn menfche!
Vergeefs ick om de dood foo korts verlaten wenfche,
Ghy raeuwaert, kunftenaer des neerflaghs van uw' foon,
Die moord gebrouwen hebt, foo fel en ongewoon,
Eyfch nu verdiende ftraf op uwen eygen koppe.
Een' pijn, die d' aerde raeckt met ftreng gebogen toppe j
Den lofgelaten na den hemel fpouwein tween.
k Word fteyl gefchoten over Scirons rotfen heen:
kHeb fwaerder ftraf gefien,, die Plegeton (wiens golven
Omcinglen de gedoemde, in helfchen brand gedolven )
De fondaers lijden doet. 'k weet reê wat ftraf, wat kolck
Mijn geeft te wachten hebb', wijckt wijckt mifdadigh volck.
De ftadige arrebeyd van Syfiph grijs van jaeren,
<-ijn fteen, op defen neck getilt met groot befwaeren-,
• G 2 Mijn
|
||||
|
• ■•. f
|
|||||
|
Mijn' fïaevende armen matte. ick fy ten fpot den vliet
Die op de lippen ftaet. de felle vogel fchiet Van Tyrins na rny; ter ftraf mijn lever waflev Enghy, Ixion, ruft: het rad dat om uwe affè Herwenteltfonder te weêrftreven even feer: Dat draegh mijn leden wegh , met toegedreven keer. Gaep aerdrijck, bayerd in wanfchapenheyd afgrijfïelijck, Ontfangme ontfangme. 'k ga met meerder recht na'et yflelij^ '^Gedoemde fielen fpoock: ick volge mijnen foon. Verrfeegh niet, fchimmen vooghd, 'k naeck fuy ver uwen troo*1' Ontfangme j die niet meer fal 't eeuwigh huys begeven. Geen bidden goón beweeght: maer werdenfe gedreven Met fmeecken tot wat fchelms, f^gaven haeft gehoor. De tijd van rou en klaght duurt eeuwigh door en door, O Thefeus, uwen foon betael fijn' lefte ftacy, En berg gefwind de leen, foo gruwelijck eylaci Gelleurt gefcheurt, en vuyl befbedelt van den moord. Thefeus, Brengt herwaert 't overfehot des lieven lijfs: brengt voort 't Gewight der leden ruwden reuckeloos gaêr gedraghen. Is dees mijn Hippolyt ? ickick heb u verflaegen, Ick ken mijn' fchendaed: 'k heb om 's vaders hulp gebeên,. En nuttigh vadergift: op dat ick niet alleen En eenwerf fchuldigh waer als vader aen dees' plagen. O kinderloosheyd, ramp in afgefloofde dagen, Erbarmelijcke man, omhels omhels de leen, En nedervallend ftoof 3 met hartelijck gefireen, Al watter van uw kind noch over is gelaeten. Schick des gefcheurden lijfs mifleyde ledemaeten > O vader, ordentlijck te faemen al geheel, En op fijn' plaets herleg een yeder dwaelend deel. De ftareke rechterhand lagh hier: de flincke, op 't mennen Des breydels afgerecht, op defe plaets. wy kennen De merreckteeckens van de flincke fyde. och och • Hoe groot een deel ontbreeckt, aen onfetraenen noch ? ;* O'ß
|
|||||
|
Ö ziddrende handen, leert in uwen treurplicht harden::
De dorre kaecken van geen' traenen vochtigh werden:
Terwijl de vader telt den foon fijn' leden toe,
En 't lichaem maecxfel geeft. dit lit befie eenSj hoe
't Van allefins is met veel' wonden afgegeten,
En vormeloos al heel ? wy twijflen ofwe weeten
Is dit het aenfchijn, klaer van twee geftarrende oogen,
Welck deel dat uw is ,• doch 't behoort u lijckewel me .
Hier leg het, niet op fijn', maer op een' leêge fte.
Daer 't vyandlijck geficht tot Min door werd bewogen ?
Waer is de fchoonheyd toe vervallen uyt haer' kracht ?
Vervloeckte fchicking van der goden oppermaght.
O felle rafery 3 keert foo de foon op heden
Ten vader, door de kracht van mijn geftorte beden ?
Ontfang de j ongfte gifte uws vader s dan: ick fel
Uwe uytvaert menighmael noch houden met gequel.
*t Vier ondertuffchen ga met defen dingen ftrijcken.
Ontfluyt het huys vol drucx 5 door dees' vermoorde lijeken.
Geheel Athenen klinck van rougalm . ghyliên gaet,.
Ontfteeckt het lijekrijs van het koninglijcke faed.
Maer ghyliên , veldwaert foeckt na 's lijfs verfpreyde ftucken.
Dat d'aerde haer godloos hooft bevallenen fwaer moet drucken.
|
|||||
|
EYNDE.
|
|||||
|
\
|
|||||
|
Over het vefongeluckea
yan den
JONGEN KEURVORST. LIICKTR AE NEN.
AH Keurvorftelijcke Fiel!
'k Vloeck uw noodlot 3 en de kiel Die twee Frederick en deylde, Soon en vader overfeyldé. Ghy omarremt noch den maft.,
Daer de doot het al verrafcht:
Daer die helden harten fweecken, Gaf een kind een raanlijck teecken. Silverhayr of blonde jeughd.
Maeckt geen' oude, maer de deughd^
-Die met kracht den nood dar weêrftaen, En kloeckmoedigh houdliaere hecrbaen. Oh oh vader! kreet de foon,
Redme redme, en 't lijf verfchoon
Van uw1 oudfte en eerftgeborea: Help ö helpme, 'k ga verloren: 't Water op de lippen ftaet,
En de noodfcheer 's levens draed
Dun en teer dreyght af te knippen. Bergh mijn' fiel alreê aen 't flippen, In den jongften oogenblick.
Met foo gaeftghe inick op fnick 9
En de winden gingen weyen Over 't water met u fchreyen. Leydftar, hoop van 't Duytfche volck,
Ah ah, ah! een' waterwolck Blufc^
|
|||||
|
Blufcht uw' koninglijckert luyftér,
En u vader kermt in 't duy fte r. Bitter noodlot, molt het fijn ?
Moft foo d* opgang van den Rhijn
Met fijn' Goddeiijcke ftraelen, In den Yftroom nederdaelen ? Moftghe fneven, jonge Vorft ?
Die met onvertfaeghde borft
Had belooft de wraeck te wecken, Om in Bayeren te treeken, En na's vyands neêrlaegh j weer
Op te rechten 's vaders eer -,
Daer de boeren wijngaerd planten, Aen de vruchtbre waterkanten, Van den Neckervliet befproeyt.
Daer het jaer fooweeldighbloeyt.
Lijck daer Duytfchiand om fal fwijmen. Neem'voor lief ons' droeve rijmen. Ah Keurvorftelijcke fiel!
'k Vloeck u noodlot, en de kiel
Die twee Fredericken deylde, Söon en vader overfeyldcr |
||||