De Staten van Holland en Weftvtiefland doen te weten: alzo^ Ons te kennen is gegeven by de tegenwootdige Regenten van�nbsp;het Wees- en- Oude Mannenhuys dei Stad Amfterdam gt; eanbsp;die qualiteyten te lamen Eygenaats, mitsgadeis Regenten vaanbsp;Sehouwburg aldaar, dat zy Supplianten eenige Jaaien haddennbsp;Scjouifleeit van �t Ofttoy of Privilegie by hen van Ons op den aj.nbsp;�^sy 1714. geobtineeit, waar by Wy aan hunSuppliantengoedguns-tslyk hadden geaccordeett, en geoaroyeert, om, geduurendc dennbsp;^Jd van vyftien doen eeift agter een volgende Jaaren , de Werken ,nbsp;die ten dienfte van het Toneel reets waren gedrukt, en van tydtotnbsp;*yd nog verder in het licht gebragt, en ten Toneele gevoertzoudennbsp;^�^^ogen werden, alleen te mogen drukken, doen dtukken, uytgeevennbsp;ende verkoopen, en bevonden dat de Jaaren , by 't voorlz Otlroynbsp;Privil�gie genoemt, op den zz May 1719 ftond te expireeren 5nbsp;tnde dewyle zy Supplianten ten ineeften dienfte van den Sclioiiburg,nbsp;quot;'aar van hunne relpe�tive Godsluiyzen onder andere mede moetennbsp;quot;�eiden gefuftenteert, de voorcngemclte Werken, zoo van Treur-ipellen, Blyfpellen, Klugten, als anders, die reets gedrukt, enteunbsp;�Toueele gevoert zyn, of in toekomende gedrukt, en ten Toneelenbsp;gevoert zouden mogen werden ,geetne alleen, gelyk voorheen, zouden blyven drukken , uytgeeven en verkopen , ten eynde dezelvenbsp;berken door het nadrukken van andere haar Luyfter, foo in taal,nbsp;*ls in Ipelkonft, niet mogten kpmen te vcrliefen , en dewylen l'ulxnbsp;kaar Supplianten na de expiratie van �t bovengemelte Oftroy, nietnbsp;gepetmitteeit vas, zoo keerden zy Supplianten haartot Ons, on-lt;ictdaiiiglykvetzoelcende,dat Wy aan hunSuppliameninkwaliteyteiinbsp;'oorlz. geliefden te veileenen , prolongatie van het voorlz. O�lroynbsp;of Privilegie, om de voorfz. Werken , zoo van Treurfpellen, bl^nbsp;Ipellen, Klugten, als anders, reets gemaakt, en ten Toneele gC-''oert, of alsnog in het ligt te brengen, en ten Toneele tevoeien,nbsp;den tyd van Vyftieneerftkomende, en agter cenvolgendejaaien , alleen te mogen drukken, en Verkopen, of te doen drukken, en verkopen , met verbod aan alle andere op (eekere hooge Peene by Onsnbsp;daar tegens te Statueeten, SOO IS �t,.dat Wy, de Saake, ende �tnbsp;Voorfz. verzoek ovetgemerkt hebbende , ende geneegen weczendenbsp;ter bede van deSupplianten uyt Onze regte wetentchap , Souverainenbsp;Magt ende Aiuhotiteyt, de felve Supplianten gccoiilcnteert, geac-Coideert , en geocttoyeert hebben, coulenteeten , aceotdecren , eunbsp;o�ftoyeeren haar by deezen, dat Zy ,geduurende den tydvanVyf-*ien eetft Agtereenvolgende Jaaren, de Werken, die ten dientfennbsp;Van het Toneal leets waien gedrukt, en van tyd tot tyd nog verbet in het ligt gebragt, en ten Toneele gevoert zouden mogen ��er-ben, in dier voegen, alszulxbyde Supplianten is verzegt, en hiernbsp;Vopten uytgedruKt ftaat, binnen den vooifz Onzen Landen alleennbsp;Zullen mogen Drucken , doen Orucken , iiytgeven ende verkopen.nbsp;Verbiedende daaromme allen ende eener, ygelyken dezelve Werken ,nbsp;�t geheel, ofte ten deele te �tuckeii, naar te Dtukken, te doennbsp;Naararucken te Vethandelcn, of te Verkopen, ofte eldersNaarge-dtukt binnen den fclven Onzen Landen te brengen, uyt te geven,nbsp;ofte Verhandelen en Verkopen, op Verbeurte van alle de nagedrukte, higebragte , verhandelde ofte veikogte Exemplaren, endenbsp;*ea boete van dtieduyicnd guldens daar en beven te verbeuren, te

* i . nbsp;nbsp;nbsp;AP-

Appllceeien een deide paitvooi den Officier, die de Calangedoen ral, eeii derdepart voor den Armen derplaatzen daar het Calusvoocnbsp;vallen zal, ende het tefteetende derdepart voor de Supplianten, en-de dit t�elkens zoo meenigmaal , ais dezelve zullen werden agter-haalt, alles in dien veiftande ,dat Wy de Supplianten met dezen ou-ren Oftioye alleen willende gratificeeten tot verhoedinge van hunnenbsp;fchade door het Nadiucken van de voorfz. Werken , daar dooi innbsp;geenigen deele verftaau , den innehouden van dien te autoiifeeren,nbsp;ofte te Advou�ien, ende veel min dezelve onder onze piotexie, ende belcheiminge , eenig meerder Credit , aanzien ofte reputatie tenbsp;gceven, nemaac de Supplianten in cas daar inne iets onbchoorlyUsnbsp;zoude influ�ren . alle het zelve tot hare Lallen zullen gehoudennbsp;weezenteveiantwoorden, totdieneynde wel Expreffelyk begeercnde,nbsp;dat by aldien zy dezen Onzen Odlioy�-voor dezelve Werken zullen willen ftellen, daar van geene geabbrevieeideofte gecontraheerde mentienbsp;zullen mogen maken, nemaar^ehouden wezen, het zelveO�troyin�tnbsp;ceheel, en zonder eenige omiffie daar voor te drucken, of tedoen diuc-Ken,ende dat zy gehouuen zullenzyn,een Exemplaar vande voorfz.nbsp;werken, op Groot Papier, gebonden en � el geconditioneert te brengennbsp;in de Bibliotheek van onze Univerliteyt te Leyden, binnen dentyd vannbsp;zes weeken, na dat zy Supplianten de zelve Werken zullen hebbennbsp;uyt te geeven, op een boete van zes hondeit guldens, na expiratienbsp;der voorfz. zes Weeken, by de Supplianten te verbeuren ten behoevenbsp;van de Nederduytfe Armen van de plaats alwaar de Supplianten wonen; en voorts op peene van met �er daad verlteeken te zynvanhetnbsp;effeft van dezen ottroye. Dai ook de Supplian en fchoon by hetnbsp;ingaan van dit Oftroy een Exemplaar gelevert hebbende aan denbsp;voorfz, Onle Bibliotheek,by zooveirezygednuiende den tydvanditnbsp;O�WY defelve Werken zouden willen herdineken met eenige vermeerderingen of anders , hoe genaamt , of ook in een ander formaat, gehouden zullen zyn wederom een ander Exemplaar van denbsp;gemelde Werken Geconditioneert als voorcn,te brengen indevoorfz.nbsp;Bibliotheek, binnen defelve cyd, en op de boete en penaliteyt, alsnbsp;voren Ende ten eynde de Supplianten dezen Onzen Confente, endenbsp;Oftroye mogen genieten, als naar bebooren. Lallen wy allen endenbsp;eenen ygelykcn, dien her aangaan mag, dat zy de Supplianten vaiinbsp;den inbonden van dezen doen, Laten , eiide gedogen , Ruftclijk ,nbsp;vredelijk, ende volkomentlijk genieten ende gebrtiyken ,ceslerei)denbsp;alle belet ter contrarie Gegeven inden Hage , onder onzen Gioicnnbsp;zegele hier aan doen hangen op denzevenentwimigftenMey, iii �t] aarnbsp;onzes Heete ende Zaligmakers du.yfendz.evenhondert agtentwintig.

Aan de Supplianten zyn, nevens ditOftroy, ter hand gellelt by Extradl Authenticq, haarEd. Gr. Mog Refolutien van den .S.Jiiny,nbsp;1715, en 30. April, 17/8, ten einde oni zig daarna te leguleeieu,

De Regenten van het Wees- en Oude Mannenhuis hebben , in hunne voorfz. qualiteyi, het recht van deze Piivikgie, alleen voor den tegen-wooidigeijDruk, van JSliREaiCS , Treurfpet, vergunt aanDaim.

Aau den Wel Edelen

M'. PIETER HULFT.

Wy neemen de vrymoedigheid , van dit Treurfpel BERENICE,nbsp;door ons K onitgcnootfchap uit hetnbsp;Franfch in Nederduitlclie Vaerzennbsp;overgezet, aan UE. Wel Edelen metnbsp;behoorlyke eerbiedigheid op tedran-gen. Wy zullen ons gelukkig achten,nbsp;* ?nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;in�

indien het aan uw* naauwkeurigoor- \ ^el op het duizendfte deel zo veel ^nbsp;vernoeging kan geeven, als het in zyn lt;nbsp;oorfprongelyke Taal aan het H�f van ^nbsp;Vrankryk gedaan heeft, alwaar het 'nbsp;t�t dertigmaal achter elkander met inbsp;. groote toejuiching van alle de toe- 'nbsp;hoorders vertoond is; want waare-Iyk,fchoon het ontwerp eenvouwdignbsp;is, barnt het niet te minder van de .nbsp;grootfte hertstochten, die de gemoederen der menfehen het meell ontroeren, en verrukken kunnen: hetnbsp;belang van Staat, kant zich hier te-gens de Liefde, en geftyfd door edelmoedigheid , doet het zo wel denbsp;grootmoedige Berenice, als den Keizer Tiius over zich zelven en denbsp;Liefde zegepraalen, d�ch met zulknbsp;een teder gevoelen, dat het den aan-fchouweren van de doodelyke pyn,nbsp;die deze twee gelieven door die oveiv

1 Wy twyfelcn niet, �f het zal iets door i de overzetting van zyn voorige luifternbsp;I verlooren hebben j d�ch wy vlcyennbsp;: Ons hier mede, dat uw* beroemde

� nbsp;nbsp;nbsp;5ial boeten, en dat het met zulk eennbsp;: hart, als wy het u op�fferen, van u

VERTOONERS.

A R s A cE s. Vertrouwde van Antiochut. Phenicia, Vertrouwde van Berenice.nbsp;Rutilus, Een Romein,

Berenice.

EERSTE BEDRYE.

BeQecht veeltyds �t geheim van Titus zielskrakkeelen. �it is de plaats daar hy zich vaak aan �t h�f onttrekt,nbsp;Als hy de Koningin zyn� tedre liefde ontdekt.

Hunn� beider kamers zyn niet verr�van ��n gefcheiden: �ie deur kan in �t vertrek des Keizers u geleiden,nbsp;t)ie in des Koningins. Spreek uit myn� naam haar aan^nbsp;Verzoek haar, �f zymy voor �claatft re woord wil liaan.nbsp;Arsaces.

Zou ze u dit weigeren ? hoe zou zulks moog�lyk weezen ? Hoe, u, myn heer ? u, die haar� Minnaar waar. voor dezen.nbsp;Hie voorden grootlle v�rftvan�tooftenworderk�nd?nbsp;Hie zo veel moeite en z�rg voor haar hebt aangewendt.?nbsp;Hu zy op Romens troon haaft meent te zyn verheven.nbsp;Zou dat juift tuQchen u zulk een�verwyd�ringgeeven?nbsp;Antiochus.

BERENICE,

TWEDE TOONEEL:

el nu, Antiochus, zyt gy n�ch als voor dezen? Zult gy uw� min aan haar belyden, en niets vreezen?nbsp;Neen, �k vrees alreeds, en, door de ontroering overheerd,nbsp;Vrees ik zo veel dit uur, als ik dat heb begeerd.

De Koningin heeft my lang doen de hoop verliezen, Zy dwong my,dat ik moeft een eeuwig zwygen kiezen;nbsp;Ik zweeg vyf jaaren lang, en onder vrindfehapsfehyn,nbsp;Verb�rgde ik myne min; helaas! wat zal 't nu zyn?nbsp;Zalze in die ftaat,diehaarvan�tnoodl�tisbefchooren,nbsp;My nu veel meerder, als in Paleftina hooren?

Nu zal de Keizer met haar trouwen. Ach! heb ik. Rampzalige dan t�t dit uiterfte oogenbliknbsp;Gewacht ? moet ik haar nu juift myne min ontdekken ?nbsp;O neen, mishaagen wy haar niet,laat ons vertr�kken:nbsp;Kom, laat ons haar gezigt voor eeuwiglyk ontvli�n.nbsp;En liever fterven, als haar immer weer te zien.

Maar, zal ik kwynen, en haar dat niet kenbaar maaken ? Steeds traanen ftorten, die haar hart niet kunnen raaken ?nbsp;Ach! fchoone Koningin, helaas! ik verg u niet,

Dat gy �, om myne min, het opperfte gebied Van �t Roomfche Keizer-ryk , n�ch de aangeboodennbsp;ftaaten

Myns Medeminnaars, n�ch zyn� liefde zult verlaaten; �k Wil u flechts zeggen,dat, na �k vyfjaar achter ��n,nbsp;U onophoud�lyk heb bemind, ja, aangebe�n.

Op hoop, dat my eerlang de Hemel zoude geeven Een� uitkomft, voor myn� fmart en ongelukkig leven,nbsp;Ik nu n�ch hoop�loos, d�ch verliefd, uit Romen trek,nbsp;Elk t�t een droevig, d�ch ftandvaftig voorbeeld ftrek.nbsp;Neen,deze ontdekking kan in �t minft haar niet mishaagen ,

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;y

Het zwygen heeft geno^ rayn droevig hart doorpynd. Wat vreeft een� Minnaar, die, door wanhoop aange-dreevcn,

Ik heb de Koningin gezien? (men,� gt; ��ch ben met moeite door �t gedrang van�t v�lk geko-: �at fteeds vermeerderd, en met haar is ingenomen,nbsp;�at zyne pligt voldoet omtrent de Koningin.

Pe Keizer keert zich weer na�t voorwerp vanzyn� min ' En naar acht dagen, die hy treurend heeft verfleeten,

' Heeft hy zyn� droefheid door de liefde reeds vergeeten. Ja, zo men aan �t gerucht van �t h�f gelooven mag,nbsp;Zal zy de naam, myn heer, van Koningin deez� dagnbsp;Verwiffelen, en die van Keizerinne voeren.nbsp;Antiochus.

Ze is onderricht, dat gy haar fpreeken wilt alleen. Men kon zeer lichtelyk , myn heer, uit al de trekkennbsp;Van haar gelaat, dat ze uw verzoek toeftemde,ontd�kken,nbsp;A 2nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Ea

Zeer wel, ik ben voldaan. Vv Maar,hebt gy myn bevel te recht in acht genoomeniDnbsp;Is alles, dat ik heb belaft, wel nagekomen ?

Myne Arlaces, ik zal myn� meening u ontdekken. Men moet,nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;als ik Mevrouw gefprooktn heb, vertrekken� tl

Dit �s myn befluit: ik heb nu zeker voorgenomen, H Voor eeuwig van dit h�f te fcheiden, en van Romen, �tnbsp;Arsaces.nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;h

Daar u zo lange een� tyd de Koningin alleen Heeft opgehouden, en uit uw gebied doen leeven.

�t Is nu drie jaaren, dat ge in Romen zyt gebleeven. En wilt gy, nu zy ziet haar� heerlykheid, en prachtnbsp;Voor handen, daar ze u.als getuige van verwacht.

Nu haarde Keizer met de Ryks-kroon zal doen praaien.

En haar een� glans bereidt,dieume�zalbeftraalen.....

Antiochus.

^Begryp �t,de Koningin, na �k merk aan uwe reden, j^ord dan ondankbaar, door die zelfde waardigheden,nbsp;^^ vyandfchap v�lgd op verraden vrindfchap.

Wat mag dan de oorzaak weezen? ^eeft u de Keizer, nu hy is ten t�p gereezennbsp;y3.n ftaat en mogendheid, verachtelyk ontmoet ?

^eg, is dit de oorzaak,Prins,die u vertrekken doet ? ^nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Antiochus.

�'quot;6 Keizer heeft zich niet, als wel voor my gedraagen, de� hem ongelyk, zo ik my wou beklaagennbsp;) * an zyne vrindfchap.

Wel, waarom vertrekt gy dan ? ^at reen, wat inzigt maakt u zulk een� vyand vannbsp;,Zelf. de Hemel heeft een� Prins ten troon verheven,

' u zo menigmaal, zelf in �t gevaar van �t leven, �^oor �s vyands benden heen zag dringen, vol van moed.nbsp;Een� Prins, myn� heer, ja, die ten koften van uw bloed,nbsp;Jodendom, zo hoog in t�p gefteegen,nbsp;N�ch eind�iyk onder �c juk van Romen heeft gekreegen.nbsp;� Net heugt hem n�ch te wel die fchrikkelyke dag,

.^aar op men de uitkomft van ons lang beleeg�ren zag, Eoen elk den vyand zag in zyn� driedubb�le muuren,nbsp;kloekmoedig, buiten nood, ons ft�rmgeweld verduuren,nbsp;Noe gy toen zelf� hebt, met een� ladder in de hand,nbsp;Nen Roomfchen Adelaar op zyne wal geplant:nbsp;j E^ie dag, myn heer, die dag, door �t ftadig ftorm tenbsp;� loopen,

Het tegepraalcnd heir befchreide alreeds uw� dood, De Roomfche Veld-heer zelf,die u in ftervens nood,nbsp;Met wond op wond doorboord, kwam in myne arm tenbsp;aanfchouwen,

Omhelsde u, en kon zich van traanen niet onthouwen, Nu is �t, uw� tyd, myn heer , dat gy verwachten moetnbsp;�t Loon van uw� heldendaan, en uw� vergooten bloed.nbsp;Wat oorzaak port u t�t dit opzetftrekt u �t levennbsp;Daar t�t een� laft, daar gy de wetten niet kunt geeven ?nbsp;Tracht gy zo zeer, u zelf te zien in uw gebied?

Wilt gy,dat u de Euphraatdusvrucht�looskeerenziet? �k Bid, laat u raan, ftel uw vertrek uit uw� gedachten,nbsp;Denk, in wat ftaat men u zal in uw Rykverwachten.nbsp;Vertoeven wy, t�t u de Keizer heeft wat meernbsp;Verzien, met tytelen van moogenheid en eer.

Tr� zegepraalende op uw� troon, houd ongefchonden De vrindfchap, daar gy mede aan Romen zyt verbonden.nbsp;Kunt gy onmogelyk veranderen van zin ?

�k VVacht na de Koningin, Om in een� famenfpraak haar neiging te doorgronden.

�k Wil hooren, �f haar� reen Ook niet verfchillen met het zeggen van �t gemeen;nbsp;2,0�t waar is, dat de V�rft haar komt zyn� hand te geeven.nbsp;Dat zy als Keizerin werd op den troon verheven,nbsp;Vertrek ik aanftonds, en kom nooit in Romen weer.nbsp;Arsaces.

An-

tyd kat n�ch niet toe, dat ik �t u zou verklaaren. Als wy vertrokken zyn, zal ik �t u openbaaren.nbsp;Arsac�s.

kben dan eindelyk �t gedrang van�t v�lk ontwecken, Om met myn� waardfte vrind Antiochus te fpreeken:

Pligtpleegen van het h�f, en die langweiligheid Verveelden my, wyl ik hier wierd van u verbeid.

Hoe! die Antiochus, dacht ik, wiens dapperheid Is door ganfch Ooften, en Itali�n verbreid,

Hy, die my nimmer heeft in myn verdriet begeevenj Maar in myn� rampen is geftadig by gebleeven,

Hoe kan het moog�lyk zyn, dat die my nu verlaat, Hu my het l�t belooft een� heerelyker ftaat.?

2.0 is �t dan waar, Mevrouw, en, v�lgens uwe reden, Staat gy, als Keizerin, haall op den troon te treeden ?nbsp;Berenice.

Ik wil voor u in �tminft�niet veinzen,�k was ontfteld, En heb my zelve nu acht dagen lang gekweld.

Om dat de Keizer, door zyn� vaders dood bewoogen, My niet verfcheen, als met de traanen in zyne oogen.nbsp;Hy had niet meer voor my zyne oude liefde; � neen jnbsp;Hy v/as geftaag vol z�rg, als hy voor my verfcheen,nbsp;A 4nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Ik

8 nbsp;nbsp;nbsp;BERENICE,

Ik hoorde hem niets,%\s vaar wel, PriHcej(fe,C^reeken: Nu oordeel van mynquot; rouw,wyl u vaak isgebleeken.nbsp;Dat ik in hem n�ch kroon, n�ch fepcer heb bemind,nbsp;Maar dat ik t�t zyn hart en deugd Hechts was gezind,nbsp;En dat myn� ziel, gelyk ik u vaak heb gezwooren,nbsp;Niets anders, als �t bezit kon van zyn hert, bekooren.nbsp;Antiochus.

Myn heer,de jongfte nacht, de laatfte van zyn�rouw, Hebt gy mee bygewoond, toen Romens Raadtegadernbsp;Heeft by de Go�n geplaatft VefpaGaan zyn vader:

Zyn� yver dus volbragt, en G�dsvrucht zo vol�nd, Heeft hy zich weder t�t zyne oude min gew�ndt,

Hy heeft my in den Raad, t�t hooger ftaat verheven, Het ganfche Arabi�n, in myne magt gegeeven,

Het Sieries Ryk, aan �t geen ik eerft bezat, gehecht: En zo ik n�ch geloof, het geen my ieder zegt,

En duizend eeden,my zo vaak door hem gezwooren, Is my by dit geluk het grootfte n�ch befchooren,

� Go�n ! vaar wel! wei hoe ? wat hebt gy voorgenomen ? Het fchynt dat ge u ontroert.

Myn heer, wat vreeftge ? wil ten minfte my ontdekken De redenen, die � dus fchielyk doen vertrekken.

A N-

^ -Is Voor de laatftemaal, dat iK hier met u fpreek. u in uw geluk �t herdenken komt te voorennbsp;�t Ryk,en van het Land, waar in gyzytgebooren,nbsp;heugt u wel, dat ik het eerft getrolfen ben,nbsp;f-joor uw� bekoorlykheid, ja �c eerft minde ik u, ennbsp;^W� Broeder hadde ik reeds o{) myne zy gekreegen:nbsp;fprak by u voor my, en z�cht u te beweegen,nbsp;nioogelyk. Mevrouw, mishaagde �t u toen niet,nbsp;ik myn hart, en ziel gaf onder uw gebied jnbsp;^aar,t�c myn ongeluk,kwam Titus;ach! wy zaagennbsp;Wem niet voor uw gezigt, of hy kon u behaagen,

Ja hy verfcheen voor ons ontfagchelyk. Mevrouw, eene die de ftaat van Romen wrceken zou.

Judea flond verbaait; ik zag ray �t eerft verwonnen: Wiet lang hier na, heeft eerft myn ongeluk begonnen,nbsp;gy aan myne min het zwygen kwaamt gebi�n,nbsp;k Stond hier lang tegen, maar dewyl het moeit geichi�n ,nbsp;Web ik gezweegen, d�ch ik liet myne oogen ipreeken.nbsp;Ik heb u fteeds gev�lgd, waar gy zyt heen geweeken,nbsp;Met myne zuchten, t�t gy in het einde aan mynbsp;Wet zwygen voorhield, �f zo ik niet zweeg, datgynbsp;My zoud verbannen: toen heb ik het u gezwooren.nbsp;En �t zwygen vaft beloofd, uit vrees voor uwe tooren:nbsp;Maar, toen myn� mond u die bel�fte deed,Mevrouw,nbsp;Zwoer myne Ziel, dat ik u eeuwig minnen zou.

k Zal eeuwig zwygen, nu gy Titus hebt verkreegen. Ik heb, op hoop, dat ik zou llerven in het veld,nbsp;Myn� Medeminnaar in het oorel�g verzeld;

Ot dat myn� naam by u,door duizend heldenftukken, Mogt fpreeken voor myn� mond, en van myne ongelukkennbsp;nbsp;nbsp;nbsp;A 5nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;* Scheen

Scheen *t noodlot haaft een eind te maalcen op myn� be� i Ik wierd van u, Mevrouw ( maar hoe onzeeker) re�nbsp;Voor dood beweend, ja, ik ging zelf aan alle hoeken;nbsp;In �t groocft gevaar vergeefs een eerlykftervenzoeken;nbsp;Maar Titus heldenaard, en deugd heeft myn befluitnbsp;Verydeld, en myn� woede en razerny geftuit,

Hy; die, als Keizer, ftond op Romens troon te treeden, Van u bemind, van elk gevleid, en aangcbeeden.nbsp;Scheen al �t gevaar alleen na hem te trekken, ja,

Ik merk, dat ik u niet verveel door myne reden. Dat uwe ziel my pryft inwendig, wyl dat gynbsp;Dit doodelyk vertoog verhaalen hoort van my.

Om dan te komen daar wy aanftondszyngebleeven. Naar een belegering en ft�rmen, vaak hervat.

Heeft hy het muitend v�lk ged�mpt, reeds afgemat Door hongersnood en moord, en hy liet hunne wallennbsp;Bedekt van �t gloeijend puyn , den brand ten deel gevallen.

Hier na zag Romen hem met u verfchynen, ach! Toen zuchtte ik in het Ooft,�kheb meer,als��nedagnbsp;Gezucht, en m verdriet, en traanen gaan befteeden,nbsp;Te Cefar�a, daar �k u eerft heb aangebeden:

�k V�lgde uw�voetftappenna,vol traanen, en verdriet; T�t ik in �t eind zo verr� was door myn� ramp gekomen,nbsp;Dat ik uit wanhoop my op reis begaf na Romen:nbsp;Daar my de laatfte Ilag van �t l�t te treffen ftond.nbsp;De v�rft omhelsde my, terwyl ik door een vond.

Myn liefde wierd toen een vertrouwde van u beide; �k Hebmy gevleid dat u Vefpazianus niet,

treurspel. nbsp;nbsp;nbsp;II

v�rft wierd meeiterj ach! waarom heb ik niet voort ^yh� rampen toen ontvlucht, en aan een ander oordnbsp;^yi�' ruft gezocht, maar �k beb van hier niet willen.nbsp;� vlieden,

Nu is myn l�t vervuld, uw' heeriykheia na by, and�ren zullen dit aanlchouwen zonder my;

^et gantl'che Ryk zal zich in deze vreugd vernoegen, ^laar ik, die hier niets , als myn� traanen, by kan voegen ,nbsp;Net eenigfte offerhand van myn� ftandvafte min,nbsp;Zoude u verveelen, doch �k verheug my hier n�ch in ]nbsp;Nat gy dit lang verhaal gehoord hebt zonder tooren ,

En, dat gy u ook hebt verwaardigd aan te hooren Nat ik, fchoon ik niet hoop, verlietd vertrek. Mevrouw.

dacht niet,Prins,dat zich een� fterflyk menfch ooit zou, Np Zulk een tyd , als �t l�t met Celar my zal paaren,nbsp;^ erftouten durven, my zyn� liefde te openbaaren.

quot;k Wil, om die vrindlchap, u die misdaad ook vergeeven, Nie my verveelde, ja, ik wil hier ook benevcn.

Met leed uw� affcheid mede ontfangen, maar, myn heer. Het is de Go�n bekend, hoe ik u acht, ik zweer.

Nat ik verwonderd fta voor alle uwe ed�le deugden, Dat ik, alleenig t�t getuige van myn� vreugden,

Hoe teder Titus u bemind, hoe, weet gy niet, at vreugd my �t was, wanneer gy my piag te onderhouwen.

Ontvlucht dat, maar te laat, wyi ik geen vreugde fchep la Zulk een famenipraak, daar ik geen deel aan heb.

la nbsp;nbsp;nbsp;BERENICE,

Ik vlucht voor Titus zelf, �t verveelde al lang my ne ooreih Geftadig zyne naam in uwe reen te hooren.

Wat zal ik zeggen ? �k wil ontvluchten dit verdriet, Dat gy de Keizer waand te zien, als gy my ziet.nbsp;Vermits uw hart met hem alleen is ingenomen, �nbsp;Vaar wel,Mevrouw,�k zal haaft myn� ramp te bovennbsp;komen.

oet hem beklaagen,zyne oprechte liefde,en trouw, Dunkt my, verdiende wel, wat me�r geluk, Mevrouw,nbsp;Beklaagd gy hem niet me� ?

�t Is waar, �k beken�t, ditlpoedig Vertrek, Phenicia, maaktme eenig�ns zwaarmoedig.

Ik hem wederhouden.? hoe! Wilt gy dan, dat ik weer zyne oude liefde vo� ?nbsp;Daar ik hem bannen moet geheel uit myn� gedachten.nbsp;Phenicia.

Gy weet n�ch niet, wat u van Titus ftaat te wachten. Gy word hier aangezien met nydige oogen, ennbsp;Denk, wie gy zyt. Mevrouw, een Koningin j ik bennbsp;Voor u beducht, het ftryd ganfeh met de Roomfchenbsp;wetten.

�t Is nu geen tyd meer, om beducht te weezen; want De v�rft bemind my, en �t vliegt alles van zyn� hand,nbsp;Hy heeft in Romen nu het opperfte vermogen.

�

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;13

rei van Priefteren bedienen de �fFerhanden ? p. fakkellichten, en ontftooken� houtmeit branden ?nbsp;, Raad, het Bondelrecht, den Adelaar ? zaagt gynbsp;niet die groote drang van Koningen daar by ?

Zegeboogen, die, verlierd met lauw�reblaan, getuigen zullen van zyn dappere oorlogsdaan ?

v�rft�lyk wezen, Go�n! ik fta, als opgetoogen ,

. anneer ik overdenk, hoe veel nieuwsgierige oogen ^yn� Minnaar na zich trok, hoe hy van ieder ��nnbsp;^ ierd heimelyk gevleid, gevierd, en aangebecn.

^cg my, Phenicia, dacht gy wel ooit te vooren, l^at hem dit heerlyk l�t wasvandeGo�nbefchooren?nbsp;^at hy van zulk een ftaat, zo laag en onbekend,

^o hoog in t�p verheft zou worden in het end ? pat hem de wacreld voor zyne oppervoogd zoude achten.nbsp;Maar waar toe vind ik my verrukt door die gedachten ?

Poe ftaatlyk de intree van zyn Keizerlyk gebied Van elk word ingewyd, en dat hem alle menfchen,nbsp;Vervrolykt, en vernoegd, geluk, en zegen wenfchen,'nbsp;Voor my ,ik wenfch,me� deel te hebben aan die eer.nbsp;Gaan wy, Phenicia, kom, laat ons nu niet meernbsp;Vertoeven,op deez� plaats,maar aanftonds, vol genoegen.nbsp;Ons by het groot gedrang van �t juichend Romen voegen:nbsp;Kom, volgme,laat ons hem doen zien in deeze ftaat.nbsp;Poe zyn� verheffinge ons mede aan het harte gaat.

TWEE-

TWEDE BEDRYF.

Die , van uw* goedigheden Gevoelig, valt de Go�n fteeds laftig met gebeden,nbsp;Om uwe voorfpoedj�k zag haar uit haar� kamer tre�n.nbsp;Titus.

Helaas ! Kan u haar l�t n�ch ft�f t�t klaagen geeven ? Daar zy als Koningin haar ziet ten troon verhevennbsp;In Paleilina ? daar haar� naam word aangebe�nnbsp;Van zo veel volkeren.?

et is n�ch onbekend wat ik heb voorgenomen, Een ieder wacht op �tl�t der Koningin, ganfch Romen,nbsp;Ja al de waereld fpreekt van onzer beider min.

treurspel; nbsp;nbsp;nbsp;ly

V,,' h�f en by het v�lk.?fpreek,Iaat ons zulks me� hooren '^��egtmrad�ch.? �

l�^'^ekt van haar� fchoonheid, en uwe eer metgroote l�f. j.nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Titus,

onderrecht my eens, hoe loopen de geruchten ? j, ^ Oordeelt Romen van myn liefde, en myne zuchten ?nbsp;Y gy wel onderftaan, wat uitkomft elk verwachtnbsp;Zulk een ted�re min ? hebt gy dit ook betrachtnbsp;pnbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Paulinus.

kunt uw� w� voldoen, daar �s niets voor u te vreezen, *het h�f, myn heer , zal u in alles gunftig weezen. �nbsp;Mnbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Titus.

5 ik vertrouw my op geen h�f, vol veinzery, ik geftaag voorheen zag hellen, op de zynbsp;p hunne meefters , ja, de wreedfte razernye,

�t fchrikkelykfte kwaad van Neroos dwing�landye, p hebben zy voor goed en keuriglyk beleen,nbsp;pO op hunn� kni�n zelf, als heilig, aangebe�n.nbsp;p^^^chikwil zulk een h�f niet vergen om hun oordeel,nbsp;v^och neem de vleijery der vleijers, r�t myn voordeel:nbsp;h wil uit uwe mond verftaan, war ieder zeid,

jhaat aan �t gemeen niet toe, voor my te komen klaagen , ^^ar,om te weeten,hoe myn� min elk mag behaagen ,nbsp;^^h ik aan u belaft, van mond t�t mond, te gaan.nbsp;Zekerder de zucht van ieder te verftaan jnbsp;pi �t geen een ieder u daar van kwam te openbaaren,nbsp;legeer ik dat gy my zult ongeveinft verklaarerunbsp;^ Heb zelf hier aangeft�ld �t belang van myne min,nbsp;^Pteek dan, Paulinus, hoe is �t l�t der Koningin?nbsp;^al �t v�lk haar gunftig zyn P�f zal�t haar tegen wezen.?nbsp;^2g j mag zy hoopen ? �f heeft zy hunn� haat te vreezen ?

(

�

i(J nbsp;nbsp;nbsp;BERENICE,

Kan ik verxekerd xyn, xo ik haar myne trouw Nu opdroeg, dat het v�lk zulks niet mishaagen zotl^nbsp;Pauhnus.nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;!

Neen, twyfel niet,myn heer,�t zy dan door drift,�f redeO; Men zal de Koningin de troon nooit zien bekleedenjnbsp;De wet van Romen is daar krachtig tegen aan;nbsp;Hoewel haar fchoonheid fchynt naa dat gezag te ftaaO'nbsp;Men zegtjZy heeft een hart, gelyk een Romeininnejnbsp;En duizend deugden; maar zy is een Koninginne,nbsp;Die nooit aan een Romein; (zoluit de Roomfchewet]nbsp;Getrouwd mag werden, n�ch veel min ten troon gezet'nbsp;Ja zelf de vruchten, uit dat huwelyk gefprooten.nbsp;Erkent men nimmermeer voor wettelyke looten,

U is bekent,myn heer,dat Romen, toen k voorhe�fl Hunn� Koningen verdreef, die naam, eerfl: aangebe�flnbsp;Als heilig, namaals heeft een eeuw�ge haat gedraagenjnbsp;En dat ook, hoe getrouw, en met wat welbehaagennbsp;Zy, haare Keizeren nu eeren, fteeds die haatnbsp;N�ch even diep in elks gemoed geworteld Haat.

V�rft Julius ,die door zyn� magt al kon verkrygen Wat hy begeerde,en voor zyn� wapenen deedzwygeflnbsp;De ganfche Roomfe wet, die branden wel in minnbsp;T�t Kleopatra die beruchte Koningin.

D�ch, zonder xyne vlam den vollen toom te geeven, Liet hy haar zuchten , en in k ooften eenzaam leevengt;�nbsp;Antonius, die haar als g�ddelyk aanbad.

En in haar fchoot zyne eer, en vaderland vergat. Heeft nooit , door welk een kracht van min hy wierdnbsp;gedreeven,

Aan zulk een groote vrouw de naam van bruid gegeeven-Ja, Romen v�lgde hem in k Aziaans gebied.

Tot voor haar� voeten, en ontwapende zich niet, Voor dat haar tooren,door de wraakzucht ingenomen jnbsp;Die twee gelieven in haar� handen hadt zien komen.nbsp;Na die tyd Nero , en Caligula, myn heer,

Beza-

g nbsp;nbsp;nbsp;TREURSPEL.nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;17

�Xaten, als de fchyn, �f �t ligchaam, dat na menfchea Y sleek, die zelf de wer van Romen, na hunn� wetifchennbsp;jSrtraden, hebben n�ch, die wet a'Ieen geacht;

|,y hebt aan my belaft, dar ik oprecht zal weezen. Y^�ft men den Broeder niet van Pallas, wel voordezen,nbsp;onze boeijens n�ch gekneuft, zien trouwen metnbsp;y'?ss Koninginnen ? en zo �k u in alles netnbsp;j^oldoen zal, moet ik u hier nevens n�ch verklaaren;

^ f ftrekte uzelf, en�tRyk tot grootefchande en hoon, p� gy een Koningin verhefte op uwen troon,nbsp;pSlyk als �t Ooften had een Koning aangenomen,nbsp;Haaf, die naauwelyks de boeijens was ontkomen,nbsp;wacht ook Romen van u mede in deze ftaat:

K gsen b�rg, dat, eer den dag ten ende gaat, ganfche Raad u niet te vooren komt te leggen.nbsp;Zelfde,�t geen gy my alreeds hebt hooren zeggen,nbsp;dat gy Romen niet hoort fmeeken met gebe�nnbsp;j^at gy een waarder vrouw de Ryks-troon doet bekleen.

kunt uw antwoord , V�rft, nu midd'lerwyl bereiden. Hlnbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Titus.

n�ch veel grooter, als gy denkt, is myne min. i ji^Was my onmogelyk, dat ik my konde onthouwen,nbsp;v^st haar te fpreeken,en haar dagelykste aanfehouwen.nbsp;^3 Wat n�ch meerder is, Paulinus, �k heb voorheen,

. ni haare welftand vaak het Godendom gebe�n. pis aan myn� vader wierd met ieders welbehaagennbsp;) A^ebied van �t Ooften,�t Heir,ja, Romen opgedraagen jnbsp;^sb ik ook wel gewenfcht, dat ik my had geziennbsp;V. Sn troon in zyne plaats, om Romen te gebi�n;nbsp;r ^3^ar ik ih tegendeel, nu voor zyn k�ft�lyk levennbsp;i. ^eer gaareii duizendmaal het myne wilde eeeven.

B nbsp;nbsp;nbsp;�k De�

�k De� alles (ach! wat weet een Minnaar wat hem k*' ^ Het oirbaarft 7.yn;) op dat ik Berenice dannbsp;nbsp;nbsp;nbsp;]

Verheffen mogt ten troon, om haare min te looneOi ; Dat ly mogt voor haar zien geboogen zo veelkroone�� inbsp;En nu �k in ftaat ben, om die fchoone Koninginnbsp;Te kunnen loopen haar� bekoorlykheid, en min.nbsp;Moet ik in we�rwil van myn eigen zinn�lykheden,

En naar het zweeren van zo meenig duizend eedeP� ' Schoon myne liefde n�ch zo groot is, als voorheen �'nbsp;� Wreede Hemel!.. Ach ! kan ik �t u zeggen ? nec^ 'nbsp;Pauli NU s.

� Ja, Paulinus , �k moet haar hed^ Verlaaten, �k voel myn hart gemoedigd door uw�redei^nbsp;Spreek meerder van myne eer, ftel my �t belang der 0nbsp;Te vooren, wapen myn gemoed, door uwe raad,nbsp;Op dat myn hart, dat n�ch de min niet is te boven)nbsp;Die min, die dat belang we�rllreefc, ganfeh mag v^nbsp;dooven.

De Koningin heeft lang myn hart in tegenwigt Gehouden, �f het zou t�t haar, �f myne plichtnbsp;Zich voegen , en indien myne eer behoud de zegefnbsp;Denk zeker, datze niet, als dood�lyk, word verkr�nbsp;gen.

En dat die zegen my wel diep aan �t hert zal gaan, Ja dierder, als gy meent, my komen zal te ftaan.nbsp;Voorheen beminde ik vry, en na myn welbehaagefl;nbsp;Dewy 1 een ander toen de laft van �t Ryk moeft draage''

, �k Was meefter van myn� min, en van myne eigen fmaf �k Gaf niemand reden van myn� liefde, als aan myn� ha'nbsp;Maar ik had naauwelyks myns vaders ftervende oog^nbsp;Gelooken, �f ik vond my in myn� hoop bedroogennbsp;Ik vond de laft van �t Ryk op mynen hals alleen:

�k Wierd Keizer,en ik zagmyzelfrenTroongetrc�' �k Bevond, dewyl ik d�ch om het belang der ftaatdnbsp;Van Romen zekerlyk myn� liefde moeft verlaaten,^

ik op myne 2,iel geweld zou moeten doen, j yl �t n�odl�c van de Go6n, onmooglyk te verho�n,nbsp;^ Weerwil van my zelf, Paulinus, niyne dagennbsp;^^et aan myn� liefde, maar aan �t Rykhadopgedraj^cn.nbsp;^��fch Romen neemt alleen nu acht op myn befluit.

Y 3t Was het fchandelyk, wat zou men d�ch daar uit �ogt;^ggen, zo �k, daar ik n�ch nauw myn� voet ganbsp;^ 2.etten

troon,myn� welftand boude ophaar�gcfchonden� ;^n nu ik ben gereed, om van de Koninginnbsp;nbsp;nbsp;nbsp;(wetten?

Icheiden, zoekt myn hart, in weerwil van myn� min, vaar� Tiel te trooften, om dat afzyn te verdraagen.nbsp;^aar hoe begin ik dit ? ik heb, zelf in acht dagen,nbsp;el meer dan duizendmaal getracht, o wreede wet!nbsp;vaar zulks te zeggen, maar myn�tong wierdfteeds beletnbsp;�t fpreeken,�k hoopte,dat zy uit de droeve trekkennbsp;yan niyn gelaat licht zou onz� beider ramp ontdekken.nbsp;P�ch onbewuft van �t geen haar naakend is, heeft zynbsp;Pe traanen afgedroogd, die ze onopboud�lyk, mynbsp;^ag ftorten;�k zag, hoe zeer,dat haar myn�droefheidnbsp;^ kwelde,

^ie zulks wel heeft verdiend, in �t end beloonenzou, ^aar �k heb myn hart verfterkt, en heden moet iknbsp;, fpreeken,

wacht Antiochus, en wyl zo waard een pand ^oor my niet leeft, zal ik het ftellen in zyn� hand.

Py moet de Koningin na �t Ooften weer geleiden, ~n m�rgen zalmen hem met haar van hier zien fcheiden.nbsp;Py zal uit myne mond die laft zo ftraks verftaan.nbsp;Kom, laat ons voor het laatft de Prins eens fpreeken gaan.nbsp;Paulinus.

k Heb anders niet verwacht van uwe dapperheden, klec flaaffch Judea, en zo veel verwonnen� fteden.

N�ch fmookende onder �c puin der omgewroete wal,� Getuigde my, dat gy, uw� liefde te geval.

Door �t geen, dat uwe naam t�t nadeel kan verftrekken: Maar, dat in �t end, myn heer, een zegepraalend heldnbsp;Zich zelf verwinnen kan, door reen, �f door geweld.nbsp;Titus.

Die wreede zege.? Goon ! wat zou ze my behaagen. Zo ik ze, door myn� dood, alieen verkrygen kon.

Ik heb haar lang bemind; haar� fchoonheid overwon Myn hart,zy heeft die vlam in myne ziel ontftooken.nbsp;Ook weet gy, hoe �t gerucht niet altoos heeft gefprookcn.nbsp;Van myne naam, en deugd met even groote l�f-Want ik van kindfchbeen af gevoed in Neroos h�f.nbsp;Door kwaade voorgang, verr� van �t fpoor der deugdnbsp;getreeden,

Ik minde haar ^ helaas! wat doet een Minnaar niet, Om weer bemind te zyn, van die zyn� ziel gebiedt ?nbsp;Ik ftorte, om haar veel bloeds, �t moeft alles voor mynbsp;bceven,

De zege v�lgde fteeds myn� waap�nen op de voet. Maar ach! �t was vruchteloos: doortraanen, n�ch doornbsp;bloed,

Paulinus, konde ik my, in �t minft haar waardig maaken : Dies Haakte ik duizenden, om in haar� gunfttcraaken.nbsp;Van hunne boeijens: ja myn goedertierenheidnbsp;Wierd door de Waereld op het l�fFelykft verbreid.

Ik dacht, dat myn geluk toen was ten t�p gekomen, �k Verfcheen voor haar, met zo veel� harten ingenomen,nbsp;Van myne goedheid. Ach ! Paulinus , ik beken ,

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;at

k Moet nu voor all� de gunft, die zy my heeft beweezen, Haar zeggen : ga, Princes, en zie my nooit na dezen,nbsp;^nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Paulinus.

Hoe! daar de Koningin, myn heer, nu haar gebied j P�t aan de Euphrates, door uw� gunft, vermeet derd ziet.nbsp;Met duizend weldaan, die gy aan haar hebt beweezen,nbsp;^oud gy, nu n�ch de naam van een� ondankb�re vreezen ?nbsp;.nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;T I TU s. '

ken de Koningin : ook weet ik, dat zy niet pewenfcht heeft, als dat ik haar eeuwig zou beminnen:nbsp;P heb haar ook bemind, verzekerd , dat haar�zinnennbsp;Heen� ander achten, en dat zy geen oogwit had,

Ms haare liefde, die myn hert geheel bezat: hn wyl zy vreemd was in dit H�f, en ook in Romen,nbsp;Heeft zy van de eerfte dag,dat zy hier was gekomen,nbsp;(Helaas ik weet niet wel, �f ik die eerfte dagnbsp;Helukkig voor my, �f rampzalig noemen mag)

Mleen van my begeerd, dat ik in geen gebreeken Zou willen blyven , om haar veel te komen fpreeken;nbsp;En zo eens, by geval, door my het oogenbliknbsp;Verzuimt werd, van dit na te komen, zo zie iknbsp;Hit enkel ongeduld haar weenen, �k hoor haar klaagen:nbsp;Al wat zy aanwendt, is om my �echts te behaagen.nbsp;Hie z�rg voor myne min, die liefde, en die zo teer,nbsp;t Behaagt my alles, haar� volmaaktheid, deugd, en eer.nbsp;(k zag de Koningin vyf jaaren alle dagen,

En �t laatfte was �f haar myne oogen eerftmaal zaagen. Maar laat ik my niet meer ontruften, door diefmert:nbsp;Hoe �k meerder aan haar denk, hoe meer dat ik myn hertnbsp;Voel wank�len; �k voel, helaas! dat ik niet kan gehengen,nbsp;Egt;ie wreede tyding, aan de Koningin te brengen.

DER,

Titus.

Hoe ! blyft ge in dit edel opzet fteeken ? Deins nu niet weer te rug, nu is het cyd, dat gynbsp;U hier kloekmoedig door moet redden.

Tit�s.

vieP.de tooneel;

e Keizer belg zich niet, indien ik hem kom ftooren-Terwyl ik �t gantfehe h�f van uwe weldaan, die ' nbsp;nbsp;nbsp;;

Gy my beweezen hebt, op �t l�ffelykft fpreeken zie; Zou myne ondankbaarheid uw� groote goedheid hooneu�nbsp;Itidien ik daar voor myne erkent�nis niet kwam toonen*nbsp;Maar uwe rouw (*k weet dat Paulinus is bekendnbsp;Onze onderlinge min) is immers nu ten end;

Ik heb gehoort, dat gy aan my een nieuw gebied.

Dat

^�ch �k ben onzeker, wat ik midd�lerwyl zal denken y^n uwe min, helaas! wat wierd myn� ziel gevleid,nbsp;ik, flechs van uw hart, wat meerder zekerheid?nbsp;gch! Titus! waare min doelt op geen Ryk,n�ch kroonen:nbsp;^�bt gy nu anders niet, om myne trouw te loonen,nbsp;Koninkryken ? hoe, myn heer, gelooft gy dan,

^it is de ftaatzucht, y�rft, die myne ziel gebied: ^Preek my wat meer, myn heer, en geefmy anders niet.

uwe tyd nu fteeds aan �t ryksbewind verbonden ? Webt ge, in acht dagen, niet ��n oogenblik, gevonden,nbsp;Qtn my te fpreeken? ach! maak, met ��n woord, mynbsp;kwyt,

�ie dood�lyke achterd�cht, die myne ziel beftrydt. Eoen ik ftraks by u kwam, was ik in uw�gedachten?nbsp;Ey, zeg, myn heer, mag ik my zo gelukkig achten?nbsp;Wierd Berenice wel genoemd in uwe reen?

Helaas! dat twyfFelen is ganfchlyk niet van nooden, Steeds denk ik aan uw� min. Mevrouw, ja �k roep denbsp;G�den

2ielf t�t getuigen, ja, ik zweer dat gy nooit zyt Hit myn� gedachten, dat het afzyn, n�ch de tyd,

Ach! �t is een flecht bewys van uw� genegendheden; E�n zucht is krachtiger, myn heer, dan duizend eeden.

BERENICE,

Maar hoe! v/at mag de reden zyn, dat gy U van my afwend , en geen antwoord geeft aan my ?nbsp;Zult gy my altyd met een droevig oog aanfchouwen ynbsp;Zal u uws vaders dood fteeds �c hart beneepen houwen ?nbsp;Zult gy 5 die droefheid, die uw� ziel doorpynigd.,.nbsp;T I T u s.

�k Beken, �t verlies is groot: het is niet zonder reden, Dat gy bedroeft zyt; maar uw� traanen hebben hedennbsp;Zyn� dood genoeg vereerd, denk ook,dat u uwe eer,nbsp;En �t ryks gezag verplicht, tot aridre z�rg, myn heer.nbsp;Ik wil, van myn belang, nu in het minft niet reppen:nbsp;Wel eer koft gy vermaak in Berenice fcheppen:

Gy wierd voor dezen wel getrooft door haare reen. Ach ! hoe veel traanen hebt gy my gek�ft voorheen ?nbsp;Gy treurt alleenig, om de dood van uwe vader:

En ik , rampzalige! ( helaas! wat kan my nader Aan �t hart gaan ) zag my haaft verfteeken , van hetnbsp;geen,nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;�

Ik, die geen oogenblik, konde in uw afzyn leeven , Had haaft, die droeve dag gefturven, toen men mynbsp;VerboQ....

Het is genoeg. Mevrouw, ik bid, dat gy Niet verder gaat: ach! is �t nu tyd daar van te fpree-ken,nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;,

O neen, Mevrouw: gy kunt verzekert weezen, ik u, n�ch zo teer bemin, gelyk voor dezen,nbsp;^aar....

VYFDE TOONEEL.

oe!, gaan, en niets te zeggen ? Pbenicia, wat mag hem d�ch op �t harte leggen:

Wat �s zyn begeeren? wat heb ik hem d�ch misdaan? ^^elaas! hoe zal ik die ftilzwygendheid verftaan ?nbsp;Phenicia.

Jk fta, als gy , verzet; maar �k bid u, wil ter degen, In uw� gedachten eens, met aandacht, overweegen;

By nbsp;nbsp;nbsp;Of

�lt;f nbsp;nbsp;nbsp;BERENICE,

Of gy iets vinden kunt, dat de oorzaak is van die Stilzwygentheid , Mevrouw, bedenk u t�ch, en ziegt;nbsp;Of ge �ok de reden weet.

Geloof me, ik weet geen redeni Zelf van �t eerfte oogenblik, dat ik hem zag, t�t hedeUnbsp;Deez� wreede dag, vinde ik geen oorzaak, als dat hy�nbsp;Phenicia, wierdr, al te teer, bemind, van my.

gen,

Hoe weet ik zulks, ik heb hem moogelyk, door myn� Te groote drift, gehoond: dit zal de reden zyn.

Hy vreeft miffchien, hy vreeft een Koningin te trouwen. Phenicia, indien dat waar was: Go�n... Maar neen:nbsp;�k Weet beter, hy heeft my wel duizendmaal voorheen,

Ja zelf, in weder wil der Roomfche wet, gezwooren, Veel eer te fterven, eer hy zyne vlam zou fmooren!nbsp;Wel duizendmaal... Maar wat beduidt dat zwygen dan ?nbsp;Ik fterf van ongeduld, Phenicia, ik kannbsp;In deze onzekerheid onmoog�lyk langer weezen;

�k W il weeten, �f ik hem ooit heb gehoont voor dezen: Laat ons hem volgen: kom: maar neen, blyf ftaan:nbsp;ik gis.

Hem lichtelyk wel in die achterd�cht, hoe zeer Hy ook gehoond mag zyn: bekomm�ren we ons niet |nbsp;meer.

Ach! Titus! wil die z�rg, waar door gy word gedreven, Verbannen, want fchoon u de Hemel kwam te geeven

jj ^ nbsp;nbsp;nbsp;TREURSPEL.nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;27

Z. Jud, zo gy uw hare daar tegen kwaamtteftellen, ^evinden, dat myn� keur, t�t u, zoude overhellen;nbsp;ik, onwrikbaar, en itantvaftig in myn� trouw,nbsp;hart veel waardige, als kroon, dffeptcr, houw,nbsp;wy, Phenicia, wel aan, laat ons hem wedernbsp;y^rzek�ren van mynhart; ��n woord, zal hem ter nedernbsp;^e�r ftellen. Ik was te voorbarig. Hy moet wis,nbsp;�^dch zyn verliefd , indien hy minnenydig is.

DER-

DERDE BEDRYF.

Wilt gy zo onverwacht uit Romen u begeeven.? Zoektgc uw vertrek voor my te ontveinzen, tdt gy gaat ^nbsp;Zeg, is k als vyand , dat gy deze plaats verlaat ?

Wat zal het hdf hier van gevoelen, en daar boven Ik,die uw� vriend ben,wat zal ik hier van gelooven.^nbsp;Waar me� verdenkt gy my ? heb ik u in den drangnbsp;Van zo veel Koningen vergeeten.? ja, zo langnbsp;Myn� vader leefde,is u myn� gunftgenoeggebleeken:nbsp;Myn hart was u bekend, dit was het eenigft teken,nbsp;Dat ik u geeven kon van myn� genegenheid,

En nu ik ben in ftaat om u te loonen, fcheid Gy van dit hdf; meent gy, dat ik alleen myne oogennbsp;Ge veil heb, op myn� ftaat, df op myn groot vermoogen?nbsp;Dat ik myn� vrinden, als verwaaten op myn� magt.nbsp;Aanzie,als vremden,die �k my niet meer noodig acht ?nbsp;� Neen, Antiochus , dan zou �k ondankbaar weezen,nbsp;Blyf, Prins, �k heb u nu meer van doen, als ooit voornbsp;dezen.

Ja, u.

w nbsp;nbsp;nbsp;JTllU�j IIVnbsp;nbsp;nbsp;nbsp;lAAS-l. VCJgCCUCUj

ik de helft wel van myn� lauw�ren dank moet weeten

P^ch �k fpreek met u nu van geen bloedigeooridgsdaan , ^Neen, Prins, gy moet my door uw woord ten dienftenbsp;j, ftaan;

^ Weet, dat de Koningin aan u veel is gehouwen, aan uw� zdrg verpligt, dat ze op u haar vertrouwen,nbsp;op haar waardfte vrind , geftelt heeft. Ja, zy ziet,nbsp;^�ch hoort, behalven u , in Romen niemand niet:

onze vrindfchap is ons onderling gebleeken, ^ilj'om die vrindfchap , haar voor �t laatft voor mynbsp;gaan fpreeken,

^ bid u, fpreek haar zelf: waarom haar dus ontwecken.^ ^y mint, ja bid u aan, waarom haar nu het zoetnbsp;Van uw gczigt berooft: zy ziet u te gemoet,

^y heeft my zelf gezegt, g�reed zynde om te trouwen; ^at gy haar niet zoud zien, als tdt de trouw bereid.nbsp;Ja., ilc verzeker u van haar genegenheid.

Helaas ! wat vreugde zou dit in myn ziel verwekken Wat zou �k gelukkig zyn, mogt ik die trouw voltrekken ?

�k Dagt, dat ik nu ten t�p van myn geluk was j ma^ Ik ben gedwongen, dat wy fcheiden van elkaar.

Wil myn� droeve ftaat beklaageft! �k Gebie de waerdd, en ik ftel na myn behaagennbsp;De Koningen ten troon, en zet ze �er weder van;nbsp;Maar over myne keur ik niet gebieden kan.

De haat der Koningen heeft Romen diep gezoogen y Zy doemd een fchoonheid in het purper opgetoogen.nbsp;De luifter van een kroon, en �t Koninklyke bloed,nbsp;Waar uit zy is gedaald, is tegen haar gemoed.

Zo ik een Romeinin wou rayne liefde opdraagen; Schoon zy in �t minfte niet bekoorlyk was, men zoilnbsp;Met vreugd t�t Keizerin van my de minfte vrouwnbsp;Onrfengen. Julius koft dit niet wederftreeven.

Zo Berenice haar niet m�rgen zal begeeven Uit Romen, zie ik reeds dit driftig v�lk te moet.nbsp;Om my te vergen, dat ik haar op ftaande voetnbsp;Vertrekken doe: kat ons dit trachten voor te komen�nbsp;En wylze onmogelyk niet blyven kan in Romen,

Dat zy acht dagen my zo treurend heeft gezien, Heefthaardit wel voorfpeld; ach Imyn verdrietighedennbsp;Ontftellen haar gemoed, zy vraagt my na de redennbsp;Hoe is �c my moog�lyk zulks aan haar te ontdekken, dienbsp;Uit deeze fcheiding zulk een wreed verdriet v��rzie.^nbsp;�k Bid,Prins,dat gy voor my die ramp haar voor will^nbsp;leggen,

Bevry een Minnaar, van dit zelfhaat aan te zeggen: Ga, maak aan haar bekend myn droefheid, en verdriet:nbsp;Breng t�ch te weeg, dat zy my nimmer weder ziet:nbsp;Zyt gy getuigen van de traanen , die wy plengen;nbsp;Breng haar myn affcheid,en wil my het haare brengen-

Vertnyden we alle bei dit droevig fchouwlpel, �t geen moog�ly k zoude in �t laatft doen wankelen. Ga heen,

, dat ze in eeuwigheid zal over my regeeren; Wilj�o dit eenigfins haar trooften kan,ook zweeren^nbsp;ik t�t aan myn dood haar Minnaar blyven zal:nbsp;|ceeds kwynende in myn h�f, betreuren ons geval:

�k moet t�t meer verdriet myn levensdagen rekken , Oat myn regeering in haar afzyn niet zal zyn ,

Gy, die uit vrindfchap zyt geft:a% by haar gebleeven,' ^il haar in haar verdriet t�ch nimmermeer begeeven;nbsp;Keer onder haar gev�lg na �t Aziaanfch gebied,

En niet als vluchtend: wil die vrindfchap ongefchonden Eewaaren ; houdze t�t in Eeuwigheid verbonden:nbsp;Spreek veel van my, ik wil u nader gaan by ��nnbsp;Vervoegen; den Euphraat maak ik u elk gemeen:nbsp;Oiezal uw ryk en �thaare afpaaien: �kweet, dat Romen,nbsp;En �t ganfche h�f, dat met uw� naam is ingenomen ,nbsp;Oic met my ftemmen zal, ik voeg Celicianbsp;Aan �t Komageenfchc Ryk; vaar wel, voor �t laaft,nbsp;maar fla

Acht op d� Koningin, �k bid, wil haar niet begeeven; Het eenigft dat ik zal beminnen van myn leven.

Gy zult vertrekken , Prins, maar met de Koningin, En in de plaats, van u die fchoone te berooven,nbsp;Word ze u ter hand gefteld.

Wdk een verandering ik fta verft eld! zou hy Die fchoone Koningin vertrekken doen met my ?nbsp;Durf ik gelooven,Go�n!het geen ik kom te hooren?nbsp;Ars ACES.

Wat ramp, wat hindering, kan uw geluk weer ftooren ? Bedroogt gy my, myn heer, hebt gy niet zelf gezeid.nbsp;Dat gy alleenig treurde om haar� genegenheid, (ten:nbsp;Dat ge om haar huw�lyk wilde alleen uit Romen vluch'nbsp;Dat �s nu te niet; wat geeft u nu n�ch ft�fl�: zuchten ?nbsp;Gy zult in �t kort het wit befchieten van uw� min;nbsp;Bekommerwe ons niet me�r,�t gaat alles naar uw�zin.nbsp;Voeg u na �t zoet , dat u de tiemel komt bereiden.nbsp;Antioch�s.

*k Zal in haar� famenipraak my lang vermaaken , licht Zal zy gewennen my te zien voor haar gezigt;

En die gewoonte brengt die Schoone wel te binnen, Wat onderfcheid �er is in myn ftandvaftig minnen.nbsp;En Titus koelheid: zyn gezag en mogendheidnbsp;Blinkt hier te Romen uit , hy word gevierd, gevleid:nbsp;D�ch,hoe zyn grootheit zich laar door het ooften hooren,nbsp;De Koningin zal daar geen weinig blyk ter oorennbsp;Ook komen van myn� magt.

Ja : meent gy, dat zy my zal in myne liefde vleijen ? Dat ik haar minder zal mishaagen, a's voorheen;

De ondankb�re is veel te fier op haar bekoorlykheden: Schoonze al die fpyt en fmaac vanRomen heeft geleeden,

TREURSPEL. �.al haar nimmer 2.0 vernederen, dat zynbsp;*dit mededogen �c oor ooit leenen zal aan my.

! Arfaces, ach! die verand�ring fpeld my niet, gk Weer een nieuwe ramp ; ik zal tdc myn verdrietnbsp;�^aft 2,ien, wat liefde zy t�t Titus heeft gedraagen:nbsp;j^y ^al verkwynen; Ja, ik zal haar zelf beklaagen:

^ Zal fl�chs genieten voor al �t geen ik om haar ly, ik haar traanen droog, die zy niet ftort om my.

1 ie zwakheid zag men nooit in een grootmoedig harte. ^ Geluk begunftigt u, ik bid u, laat u raan ;nbsp;j-� Koningin is u, �t zy hoe �t ook mag vergaan:nbsp;Keizer , als gy weet, komt zyne min te ftaaken,nbsp;Zal uw huwelyk haar wel noodzaak�lyk maaken,

K^ar ramp beweenen, quot;k ben verzekert, dat de fpyt, ^aar� wraak, en �t afzyn van de Keizer haaft zal geeven,nbsp;rat Zy uw byzyn, n�ch uw� min zal wcderftreeven.nbsp;.�de fepters die haar� hand alleen niet voeren kan,nbsp;rW beider Ryken zo naby elkandre, en dannbsp;gt; Belang van vrindfchap, �c wil u alles vergenoegen,nbsp;Zelf den Hemel fchynt u beide faam te voegen,nbsp;j,nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Antiochus.

k Begryp uw� redenen, gy geeft my �t leven weer, laat ons gaan,waar toe dient t�ch dit toeven meer?nbsp;Jj^aat ons het geen, dat ons bevolen is, betrachten,nbsp;/�quot;e�n wy in haar vertrek, laatons niet langer wachten,

BERENICE,

Maar neen, beraaden we ons, eer dat men verder gaat. Zal ik de Koningin die droeve boodfchap brengen ?nbsp;Moet zich Antiochus met deze zaak vermengen ?

Ik fta verbaaft, wanneer ik overdenk, dat zy Die wreede tyding juift ontfangen zou van my.

Ach ! fchoone Koningin! helaas! wie had te vooren Gedacht, dat u die flag van �t noodlot was befchooren.�nbsp;Ars ACES.

Maar hoe, fchoon gy aan haar die wrede boodfchap br�gt, Die haat komt op de V�rft, gy zyt daar toe verz�cht.nbsp;ANT lOCHUS.

Neen, ik wil haare ramp, en droef heid niet bezwaaren, Een ander zal haar dit bevel wel openbaaren :

Gelooft gy, dat zy niet genoeg, door dit geval. Wanneer �t haar is be'vuft, rampzalig weezen zal,?nbsp;Zal haar de droefheid niet genoeg het hart doorbooren,nbsp;Al komt die wreede maar haar niet door my ter ooren ?nbsp;Een Medeminnaar van de V�rfl:, ach ! Koningin !nbsp;Moet die u zeggen, dat hy wankelt in zyn� min ?

, M,

�k Zie, Mevrouw, dat uw gezigt Niet my, maar Titus wenfcht te aanfehouwen; myne

treurspel: nbsp;nbsp;nbsp;3?

y erveelt het u, wyt dat den v�rft- �k was lang uit Romen ^ertrokken, zo �t my niet de Keizer had verbo�n.nbsp;Berenice.

Hy heeft aan my belaft, u, uyt zyn� naam, te fpreeken: Hit �s de oorzaak, dat ik niet uyt Romen ben geweeken.nbsp;Berenice.

V erfchoon myn wederftreeven, Een ander zou �t u wel verheugt te kennen geeven,nbsp;U, in uw ongeduld voldoen; maar ik, Mevrouw,nbsp;Die uwe ruft wel voor de myne koopen wou,

Die hier onfteld verfchyn, zou liever u mishaagen. Als iets te zeggen, dat u redenen t�t klaagennbsp;Zou geeven-Ja, ik vrees alreeds uw� droefheid meer.nbsp;Als uwe gramfehap; en ik ben verzekerd, eernbsp;Deez� dag ten einde is, dat gy my gelyk zult geeven..nbsp;Vaarwel, Mevrouw.

t Was vruchteloos, voor u te ontveinzen myne fmart. Hier zietge een Koningin, Antiochus, die �t hartnbsp;Voeld onophoudelyk van fchrik, en angft beknellen:nbsp;U ftneeken om een woord, gy vreeft myn� ziel te ont-ftellen,

C 3 nbsp;nbsp;nbsp;En

Dit zwygen, Prins, verwekt myn� haat, en myne tooren; Acht gy myn� ruft zo veel, gelyk ik kom te hooren ?nbsp;Was ik � immer waard, zo zeg my, wat heeft hynbsp;U d�ch gezegd, myn heer ?

Helaas 1 ik bid ,heb t�ch geduld. Ik weet, dat gy eerlang myn zwygen pryzen zult.nbsp;Berenice.

�tis lang genoeg,�k wil,dat gy�t aanftonds zult ontvouwen. Of gy moogt van myn� haat u wel verzekerd houwen.nbsp;Antiochus.

Nu is �t me onmogelyk te zwygen: ach ! ik voeg My naar uw� wil, wyl gy begeert, dat �k u vernoeg.nbsp;Maar vlei u niet, Mevrouw, indien gy my hoort zeggennbsp;Een zaak,die gy miffehien u zelf niet toe zult leggen.nbsp;Uw hart is my bekend, ik weet, dat dit geval.

Zo dra ik fpreek, uw� ziel op �t wreedfte treffen zal. De V�rft heeft my belaft...

� Ja; maar hoor, dat ik ook xyn� verfchooning doe. Al �t' geene dat de liefde, en wanhoop uit kan werkennbsp;Up een grootmoedig hart, kon ik in hem bemerken;nbsp;Hy zucht,en weent. Mevrouw; hy bid u aan; maar, ach!nbsp;t fs vruchteloos, dewyl hy u niet trouwen mag:

Gy zyt een Koningin, en Romens ftrenge wetten Gedoogen niet, dat hy u zou ten Zetel zetten.

Uy my verlaaten! die zo vaak gezwooren heeft... 1 Kan ik gelooven, dat de Keizer my begeeft ?nbsp;o Neen, ik kan de V�rftzo licht noch niet verdenken,nbsp;Lie ftrik is flechs gelegt om onze min te krenken.

Men tracht alleenig zyn oprechte min by my Verdacht te maaken: hy bemint me, ik weet, dat hynbsp;Niet wiljdat ik vertrek:kom,gaan wy'.�k wil hem fpreeken.nbsp;An T locHUS.

Lou �k dit gelooven Van de v�rfl:} zou hy zo licht Vergeeten zyne trouw? zo v/ank�len in zyn� pligt?nbsp;Neen, Titus zal my van zyn byzyn niet berooven;

Gy wenfchc dit al te zeer, om �t my te doen gelooven. Neen, neen, Antiochus, �ie geloof *t nier; d�ch hoe �t zy,nbsp;^ acht u, dat gy hier na ooit weder komt voor my.nbsp;^nenicia, verlaat my niet in myne elenden.

VIER�

eb ik haar wel verftaan ? bedrieg ik my ook niet ? Zoude ik my wachten , dat zy my nooit weder ziet ?nbsp;�k Zal my wel wachten, ja, ik was al lang uit Romennbsp;Vertrokken, had de V�rll my �t opzet niet benomen.nbsp;Nu ga ik, Arfaces , �k be�uit weer myn vertrek,nbsp;Wyl alles myne min we�rftreeft, en keert de nek.

Zy waant my, door haar toorn, rampzaliger te maaken , Daar �k moog�lyk,door haar haat,zal aan myn�vryheidnbsp;raaken;

�k Zou eerft wanhoopende, verliefd, vol minnenyd, Van hier vertrokken zyn; nu zal ik voor alcydnbsp;Van die ondankbere ganfeh onverfchillig fcheiden.nbsp;Ars aces,

Zoude ik hier blyven ? ik ? het voorwerp van haar� haat ? Zal Zy my fcheiden, om dat Titus haar verlaat?nbsp;Zaagt gy die trotsheid niet, en fmaad in all� haar� reden ?nbsp;Ach! hoe onwaard heeft zy aan myne oprechtighedennbsp;GetwyfFeld ? zy word van de V�rft bemind, van mynbsp;Verraan, de ondankb�re durft n�ch die verraderynbsp;Aan my verwyten ? die uit enkel mededoogennbsp;De droeve traanen van de V�rft haar hield vooroogen ?nbsp;Myn medeminnaar, die �k ftandvafter in zyn� trouwnbsp;Als hy kan weezen, tot vermind�ring van haar� rouwnbsp;Aan haar verbeelde ?

Hoe! waar moogt ge u om bedroeven, Wil flechs een korte tyd in Romen n�ch vertoeven :nbsp;Dc tyd zal haar in �t kort veranderen, myn heer.

TREURSPEL; nbsp;nbsp;nbsp;3^

Myne eer, myn� min, �t wil al, om myne ruft te fpaaren, Dat ik vertrek: laat ons van haar gaan vluchten, daarnbsp;Wy van die wreede in lang niets hooren zullen: maarnbsp;\Vy hebben tyds genoeg; ga heen , ik zal u wachtennbsp;In myn Paleis: v�lg haar,neem acht op haareklagten,nbsp;En hoe verr� dat die flag haar� ziel vermeeftert heeft.nbsp;Vertrekken wy niet, als verzekert, dat zy leeft.

VIER

V I E R D K B E D R Y Is

aar blyft Phenicia ? helaas! wat wreede fmart Baart gy, o traage tyd, in myn verlangend hart!

De kracht begeeft my,en geen ruft kan my behaagen-Waar blyft Phenicia? helaas! zy komt n�ch niet. Ach! die langwyligheid voorfp�ld my meer verdriet:nbsp;Zy xal ,my moogelyk geen antwoord brengen kunnen:nbsp;De ondankb�re wil miffchien haar geen gehoor ver*nbsp;gunnen:

Ik ftelde aan hem voor oogeti Uw�droeveftaat,Mevrouw : hy,doorbetmededoogennbsp;Getroffen, kon zich niet we�rhouden, van verdrietnbsp;Te fchreijen.

� Ja, Mevrouw, terftond; maar wilt gy z� verfchynen ? Gy zyt geheel ontfteld door al �t geftadig kwynen,nbsp;y/� u eerft weder wat herftcUen, �k bid u, laat

lt;� - nbsp;nbsp;nbsp;De

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;41

V�rft u d�ch niet zien in deze ontroerde ftaat: 2.iet befchreiddaat my t�ch eerft uw' traanen droogen.

� Neen,laat af,�k wil zo verfchynenvoorzyi^eoogen, ^henicia, wat baat my t�ch die yd�le pracht j

hy myn� zuchten, �f myn� traanen ganfch niet acht ? ^at Zeg ik ? traanen ? zo 't verlies, zelt van myn levennbsp;Niet magtig is, om hem my wederom te geeyen?

~b dit hem 't hart niet treft, helaas! wat baat my dan �Die zwakke toeverlaat, die hem niet treffen kan ?nbsp;Phenicia.

^at vremder argwaan zie 'k in uw gemoed gereezen, ^aar �k hoor gerucht, �k geloof,het zal de Keizer weczennbsp;Met zyn gev�lg: Mevrouw, kom, laat ons binnen tre�n,nbsp;f fs beft , dat gy hem fpreekt in uw vertrek alleen.

DERDE TOONEEL.

Titus, Paulinus.

Wat vrees ik haar ontfteld gemoed! Go�n! draag t�ch zorge -^oor zyne achting, en behoednbsp;De eer van het Ryk.

VIERDE TOONEEL.

Zult gy u wel gereed t�t deze fcheiding vinden ? Hebt gy u wel ter deeg, t�t dit vaarwel, bereid?nbsp;Zeg, heeft uw hart u wel die wreedheid toegezeid?

C 5 nbsp;nbsp;nbsp;Denk

Denk eens, vermeetele, wat gy hebt voorgenomen? Gy moet onmenfch�lyk zyn, zo gy hier door wiknbsp;komen.

Dat uwe ziel zo teer kan treffen .? zultge uw� plicht, Als gy dieoogen, vol van traanen, komt te aanfchouwen,nbsp;Wel machtig zyn in uw� gedachten dan te houwen ?nbsp;Zal �t u wel moog�lyk zyn , te zeggen , als gy fcheid ?nbsp;Vaar wel. Princes, vaar wel, vaar wel in eeuwigheid?nbsp;Maar, waarom �t hart, het welk van my word aange.nbsp;beden,

Heeft Romen zulks gebo�n, of is �t myne eigen eifch ? Port my het v�lk hier toe ? hoor ik het om �t Paleis ?nbsp;Zie ik de hulk van�tRyk ook in�t gevaar van ftranden?nbsp;Is �t niet te hoen dan dq^r die droevige offerhanden ?nbsp;Elk zwygt: ik ben alleen, helaas ! daar de oorzaak van :nbsp;�k Verhaaft een ongeluk, dat ik vertraagen kan.

Of zy haar zelf niet voor een Romeinin zal houwen? Myn� keur was wettig,zo �t de Roomfeheftaattoeliet:nbsp;Dies zeg ik andermad, verhaaften wy ons niet.

Laat zy, die traanen, die ftandvafte liefde, tegen De wet van Romen eens met aandacht overweegen.

Ik ben verzekert, dat haar dit zo aan �t gemoed.... Maar Titus overdenk te recht eens, wat gy doet.nbsp;Meent gy, dat Romen ook hier door zal zyn bewoogen,nbsp;De haat der Koningen heeft zy te diep gezoogen.

Die zelfde wet, die toen hunn� Koningen veritiet, Doemt ook uw� Koningin ^ wift ge in �t begin dit niet ?nbsp;Wift gy uw� plicht niet, toen uw� vlam eerft wierd ge-booren ?

N�ch de� �t gerucht ze u niet genoeg in�t leger hooren? Toen gy de Koningin hier eerft in Romen br^t.nbsp;Hebt gy toen niet gehoort, wat daar het v�lk van docht?

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;43

Hoe! moet men telkens u dit wederom herzeggen, Wel aan, wil om uw� min, �t,bewind van �t Ryk afleggen ;

Ga, ga, lafhartige, aan het �s waerelds uiterft end, En ruim den Troon voor een , die gy z,e waardig kent ?nbsp;Is dit dan de intree van uw l�ffelyk regeeren ?

Wat hebt gy, in die tyd, t�ch voor uwe eer gedaan? Hoort gy de waereld n�ch niet zuchten, ais te vooren ?nbsp;Weet gy, wat levenstyd u�tnoodl�theeft befchooren?nbsp;Denk eens, rampzalige! hoe vruchteloos ge uw� tydnbsp;Hebt doorgebragt, hoe veel gy reeds daar van zytkwyt.nbsp;Vertoeven wy niet meer: kom, doen wy �t geen onzenbsp;achting

VYFDE TOONEEL.

I een; laat my gaan: alle uw� betrachting fs vruchteloos: uw� z�rg we�rhoud my nu niet meer.nbsp;Ik wil hem zien. Helaas I vind ik u hier, myn heer?nbsp;Is �t waar dat Titus my verlaat ? is �t zyn begeeren.nbsp;Dat ik zal wederom na Paleftina keeren ?

Mevrouw, �k bid, onderdruk t�ch een rampzaal�ge niet. Laat ons, onz� droefheid niet vergrooten: myn verdriet.nbsp;Helaas! is wreed genoeg; ach ! wil het, door uw� traanen.nbsp;D�ch niet verdubbelen ; wil my veel eer vermaanen,nbsp;L�t myne plicht; herroep die oude moedigheid,

Waar door ze my voorheen zo vaak wierd voorgeleid, t Is tyd, Mevrouw, �t is tyd,dwing uwe min t�t zwyzen.nbsp;Laat de eer wat meer gezag, op uw gemoed, verkrygen;

Daar door n�ch tegen u meer aangemoedigd werd. Help my, 2.0 �t moog�lyk is, die zwakheid t�ch verwinnen :

Te ontfchieten: �f zo zulks onmooglyk is. Mevrouw; Dat de edelmoedigheid, in zulk een� zwaare rouw.nbsp;Ten minfte ons onderlteun�; laat ons, ons zelf bereiden,nbsp;Om met grootmoedigheid nu van elkaar te fcheiden.nbsp;Ik moet gedoogen, dat gy nu uit Romen trekt.

Trouwlooze! waarom hebt gy dit niet eer ontdekt j Ik waande, dat gy my beminde, ja, myn levennbsp;Wilde ik, ondankbaare! voor u ten befte geeven.

�t Ryk heeft zo menigmaal zich tegen ons gekant: Toen was �t n�ch tyd, toen moeft gy my verlaaten: wantnbsp;�k Had toen n�ch reden,om myn fmarte te verlichten;nbsp;Toen kon ik -van myn� dood, uw� vader, eer betichten.nbsp;Het v�lk, dc Raad, het ryk van Romen, ja veel eernbsp;De ganfche waereld, als uw� waarde hand, myn Heer.nbsp;Ik, die my dikmaal z:^ van Romen onderdrukken,nbsp;Had my bereid, t�t die rampzalige ongelukken.

Helaas! die wreede flag had my zo droevig niet Aan �t hart gegaan, als nu �k u zie in �t ryksgebied.

Nu ge alles, watgy wilt,kunt doen,ennumenRomen Ziet zwygen, nu gy �t all� te boven zyt gekomen �

Mevrouw ,toen kon ik zelf rnyne ondergang bereiden. De liefde kon my toen, zo wel als nu, misleiden.

Ons de een, �f de and�re dag, kon fcheiden doen van��n. J^iets fcheen onmoogelyk voor rnyne min, te weezen.

Helaas! wat zal ik u n�ch eind�lyk zeggen ? �k wou Veel liever fterven, eer ik u verlaaten zou.

Maar de eer, Mevrouw, helaas! die noopte my �t gemoed 2,0 krachtig niet, als zy het hart eens Keizers doet;

�k Weet, t�t wat ramp, ik door dit opzet word gedreven, Wyl ik onmoogelyk kan in uw afzyn leeven:

Men Zal my in het kort van droefheid fterven zien; H�ch�t zy ik leeve, �f fterv�, Mevrouw, ik moet gebi�n.nbsp;Berenice.

T�t deze trouwloosheid komt noopen, vry te vreede. Henk niet, dat ik in �t minftu zal we�rftreeven,neen:nbsp;Ik heb al lang in u gemerkt die trouwlooshe�n;

Maar �k wilde, dat die mond, die my zo vaak te vooren , Wel duizend eeden van getrouwheid, heeft gezwooren,nbsp;My zelf de laft van myn vertrek zou doen verftaan.nbsp;Vaar nu voor eeuwig wel, meineedige! wy gaan.

Voor eeuwig ? ach ! myn heer! u nooit te zien na dezen! Henk eens, hoe wreed dat woord, voor een die mind,nbsp;moet weezen.

Maar eeuwig, eeuwig, ach! wat onheil, wat gevaar Hangt ons n�ch boven ft hooft� pyn I � wreede fmarte!nbsp;Wat zal dit afzyn ons doorpynigen het harte ?

Maar hoe! wat zeg ik.!* waar verval ik toe? wie weet. Of ft in zyn ziel wel zal verwekken ft minfte leed ?

Zulks zal onnoodig zyn: �k bid, wil u, des niet kwellen.' �k Hoop, dat de droeve maar van myne dood. Mevrouw,

U ia

U in een korte tyd xal weeten doen, hoe trouw U Titus heeft bemind ; ja , dat hy zelf zyn leven..nbsp;Berenice.

Maarzyt verzekert, dat ik, v�lgens myne plicht. Steeds zal genoodzaakt zyn, te myden uw gezigt;

�k Zal onophoudelyk uw byzyn moeten vreezen. Denkeens, hoe wreed dit my zal na te komen weezen.nbsp;*k Voel reeds myn� zwakheid , ja �k vergeet my zelf,nbsp;en vind

Men mort reeds onder ��n, elk is misnoegt. Mevrouw. Wie weet het, waar men 't v�lk niet wel toe brengen zou.nbsp;En , �f �t haar niet eerlang t�t muiten zou begeeven ?nbsp;En ik myn liefde niet zou boeten met myn leven?nbsp;D�ch �t viel al anders uit, het Roomfche v�lk zweeg ftil,nbsp;Het ftond hun voorrecht af, �t deed alles na myn� wil:nbsp;Ik , die hunn� Keizer ben, zou ik de wet van Romennbsp;Befchermen kunnen die ik zelf niet na kan komen ?nbsp;Berenice.

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;47

In�tminftnietop de reen gegrondveft zyn,2;o waardig Dat gy, daarom, u zelf dit groot verdriet aandoet ?nbsp;Hebt gy uw voorrecht niet, zo wel als Roomen? moetnbsp;Men na haar tiletten meer, myn heer, dan de uwe leven?nbsp;Is dan �t gemeen meer magt, dan hunne V�rft, gegeeven?nbsp;Spreek Titus, waaromgeeftgymy geen antwoord weer?nbsp;Titus.

Dat ik de gantfche Raad toen zweeren moeft. Mevrouw, Dat ik haar� wet in �t minft niet overtreeden zou.nbsp;Denk eens , hoe meenigraaal, dat Romen heeft voor-dezen

Hunn� Keizeren beproefd: zo lang het Ryk in weezen Geweeft is, heeft men nooit gezien, dat zy hunn* wet,nbsp;Hunn� woord, n�ch Vaderland, metdealderminftefmet.nbsp;Bevlekte: ik zou hier van voorbeelden kunnen toonen.nbsp;Hoe,zag men Brutus niet het vonnis van zyn� zoonennbsp;Zelf onderfchryven ? moeft held Manlius, om datnbsp;Hy, boven het verb�d van zyne Vader, hadnbsp;Den vyand aangetaft , niet fheuvelen voor de oogennbsp;Zyns vaders ? die zyn� dood zag zonder mededoogen.nbsp;Daar by gaf Reguius, ten dienl� van �c vaderland,nbsp;Zyn eigen zelf, Mevrouw, in zynes vyands hand:

En achte �t nut van �t Ryk, veel meerder, dan zyn leven. In �t kort, men ziet, dat de eer fteeds boven heeft ge^nbsp;dreeven.

Ik weet, zo �k u verlaat, dat ik door dit beftaan, N�ch air die anderen verR zal te boven gaan:

Een

Neen, �k acht uw� wreedheid niet onmogelyk te zyn. �k:Hou u bekwaam, ondankb�re! om my te moorden,nbsp;,myn

Verzoek is nu niet meer, om langer hier in Romen Te blyven, ik heb myn vertrek reeds voorgenomennbsp;�k Had lang de fp�t, en fmaad van �t v�lk ontweekcn^nbsp;maar

�k Wou, dat gy my eerft zelf vertrekken deed, barbaar, �t Zal u niet noodig zyn, myn byzyn meer te vreezen jnbsp;Want Berenice zal niet lang in Romen weezen.

Ik zal niet fchelden, n�ch de Go�n, door myn� gebe�n. Ooit porren, t�t de wraak van uwe trouw�looshe�n;

�k Zal haar in tegendeel, op �t uiterft van myn leven. N�ch fmeeken, dat ze u diemcineedigheidvergeeven:nbsp;Maar , zo �k een wreeker zoek van myn verdriet , ennbsp;fmart.

�t Herdenken van myn leed, myn traanen, zuchten, myn Standvafte liefde, ja, �t Zal al uw� vyand zyn.

�k Meen, Zonder dat ik my in �t minfte zal beklaagen Van myn� getrouwheit,daar myn� wraak aan op te draagen.nbsp;Vaar wel.

ZESDE TOONEEL.

Let w�at befluit is zy gegaan ? hebt gy Haar dan in �t eind,myn heer, zo ver gebragt,dat zynbsp;Vertrekken zal.?

TREURSPEL.

Helaas! Paulinus/k ben verloeren. Ach! zy wil fterven, kom, laat ons haar na gaan fpooren.nbsp;Ik bid, beletten wy �t, eer ons haar� dood verrafcht.nbsp;Paulinus.

Hebt gy die z�rg, aan haar� Staatjuffers, niet belaft? �k Verzeker u, dat die wel by haar zullen blyven.

Nu komt het �er �p aan, volhard, en vrees niet meer: Streef hier kloekmoedig door: de zege is u, myn heer.nbsp;�k Weet, dat ge onmogelyk haar zonder mededoogennbsp;Aanfehouwen koft; voor my j �k wierd zelf door haar be-woogen;

Na dit droef oogenblik, gy ook verwachtend zyt: Wat l�f, wat eer , gy by de waereld zult verkrygen;nbsp;Hoe gy uw* naam zult doen in t�p van achting ftygemnbsp;Titus.

Wat l�f? �k ben een barbaar, verbafterd, en ontbloot Van alle menfch�lykbeid: ja. Nero zelf, hoe grootnbsp;Zyn� woede Ooit is geweeft, heeft nimmer van zyn levennbsp;Zulk een ontmenfchte daad, n�ch gruwelftuk bedreeven.nbsp;Paulinus, ik zal nooit haar� dood gedoogen, neen;nbsp;Laat Romen zeggen,wat het wil: kom,gaan wyheen.

Helaas! Paulinus, ik weet heden Niet wat ik zeg, �t verdriet is meefter van de reden.nbsp;Paulinus.

Blyf nu niet fteeken, ach! denk op uw� mogendheid, �t Vertrek der Koningin is reeds alom verbreid.

Men ziet ganfeh Romep, t�t een� zege, en vreugde teken, In alle tempelen haare offerhande ontfteeken.

O fchoone Koningin! ach ! wreede wet van Romen! Helaas 1 rampxaalige! waar T.yt ge toe gekomen;nbsp;o Wreede Goon! waarom maakt gy me een Keizer? ach Inbsp;Waarom ben ik verliefd, nu �k niet beminnen mag?

ch! wat hebt gy gedaan ? de Koningin zal �t leven, Zo �c fchynt, in de armen van Phcnicia begeeven.

Zy tracht, uit wanhoop, zelf haar� droeve levensdraad Te korten, ga by haar, zy wil alleen u hooren :

Ja iy herleeft, wanneer uw� naamhaar komt ter ooren. Haar� droevige oogen, die zy na uw� kamer haat.

Die roepen zelf om u; ik kon nkt in die ftaat Dat droevig fchouwfpel zien: �k bid , wil u derwaardsnbsp;fpoeden.

Laat ons,zo �t mooglyk is, dat k�ftlyk leven hoeden. Vertoeven wy niet meer ^ fpreek haar eens aan, �tistyd.nbsp;Of toon, myn� heer, dat gy de wreedheid zelver zyt;nbsp;Spreek t�ch ��h woord.

e Burgermeeft�ren, met den ganfchen Roomfchen Verzoeken u, myn� heer, uit laft van al den Staat,

�k Verfta u, groote Goon i Gy Zelve wilt, dat ik zal myne vlamme do6n.nbsp;Paulinus.

Hoe! zult gy, hier door, het Roomfch gezag Niet verontwaardigen ? wie weet, wat Romen mag...nbsp;Titus,

Dat myne liefde, voor myn� wreedepligt, moet buigen, �k Bid, wil u derwaards Ipo�n, zeg aan de Koningin,nbsp;Dat zy in �t kort niet meer zaltwyff�lenaanmyn�min.

Zoo aanftonds wilde ik my uit Romen gaan begeeven, De Koningin, en zelf de V�rft verveelden mynnbsp;Gezigt, ja alles fcheen my haatelyk te zyn;

Maar ach! ik zag haar met de traanen in haare oogen: �k Vergat weer te eenemaal haar�fierheid, en bewoogennbsp;Met haare traanen, die ze alleen om Ticus ftort,

BERENICE,

Was zyne min 2,00 groot als tnyn� genegendheden.' Rampzalige, helaas! gy hebt u zelf verraan:

Met welk een� vlyt hebt gy na uw� bederf geftaan! Maar �t is genoeg: laat ons des Keizers laft voltrekken.nbsp;Ik fchaam my,dat ik u myn� zwakheid kom te ontdekken;nbsp;Ik ben wanhoopcnde, en ontroerd, ik bid u, laatnbsp;Me alleen j ik zoek u zelf te ontvli�n in deze ftaat.

VYFDE BEDRYF.

Geeft , dat ik moog� de bo� van dit geluk verftrekken: Daarhy, uit wanhoop niet aan denken dorft : Haat toe.nbsp;Dat ik Antiochus die blyde boodfchap doe.

Zo myne komll: u kanvernoeginggeeven. Dank dat mynquot; wanhoop , die my nergens ruften laat.

Om voort van Romen,ja van Titus zelf, te fcheiden. Zy is vergramd, oin dat zy van de Keizer nietnbsp;In haare droefheid wierd getrooft; eer haar verdrietnbsp;Aan ieder is bewuft, wil zy van hier vertrekken,

BERENICE;

Die is dit ndch onbewuft: een ftoet Van Romers houdt den V�rft omringd met zegewen*nbsp;fchen.

Dringt door de wolken heen: all� deze pracht, en eer. Die blydfchap van het v�lk verbindt den Keizer meer,nbsp;Om by die plegtighe�n in �t h�f zich op te houden ^nbsp;Ondanks de traanen van de Koningin, al de oudennbsp;Genegcndheid zwicht daar, gedwongen voor zyn� pligt:nbsp;�t Is al gedaan, myn� heer, hy zal haar nimmer lichtnbsp;Weer zien.

�t Is waar,gy doet,door dit verhaal,my hoopen: Maar �t wreed geluk, dat my het al doet tegenloopen.nbsp;Dat my zo dikmaal in myn� hoop bedroogen heeft,-Maakt, dat myn� ziel, wyl ik dit van u hoor, ndch beeft:nbsp;Myn hart , altyd bekneld door een geduurig vreezen,nbsp;Meent , dat het l�t zal door myn� hoop vertoorendnbsp;weezen.

T IT U s, i� �r uitkomen. len v�lgt my niet. Prins, ik wil mynbsp;Van myn� bel�fte ontdaan, ik kom hier nu, om �t harte.nbsp;Dat door de droefheid is doorpynigd, van zyn fmartenbsp;We�r te verlichten; gaan wy na de Koningin,

Zie, hoe myn noodlot my geftaag komt wederftreeven, De Koningin is op den V�rft vergramd, zy fcheidtnbsp;Van Romen, Titus heeft haar reeds, vaarwel, gezsid.nbsp;W at ramp! � groote Go�n! en welke wreede plaagennbsp;Hebt gy, by �t noodlot, niet gevoegd aan myne dagen!nbsp;Myn leven fchynt te zyn een eeuwige overgang,

Van rampen, fchyn ik n�ch, om myne min te zuchten: Maar, wreede Go�n! ik zal myn� droefheid haaft ontvluchten.

een, Titus, �c is gedaan, ik hoor geen reeden meer, Maar ik vertrek: waarom komt gy op nieuws u weernbsp;Voor my vertoonen? heb ik niet genoeg geleden?

Helaas! waar is t�ch die verand�ring uit gereezen ? Hoe pynigt gy myn hart ? wat mag t�ch de oorzaaknbsp;weezen ?

B ER E NICE.

Ondankb�re! zoude ik bly ven ? Waarom t�ch? hebt gy niet die vreugde zien bedryvennbsp;Van�t booze Roomlche v�lk, wyl my de droefheid �t hartnbsp;Beneepen hield? en zoude ik langer, t�t myn� fmart.nbsp;Hier bly ven, by eenv�lk,dat, waarikmy magkeeren,nbsp;Myn� ramp voor oogen houdt ? helaas ! hoe zou �t mynbsp;deer en!

Maar welk een� misdaad maakt de Romers dus ontzind? Wat heb ik ooit misdaan, danu te teer bemind?nbsp;Titus.

Ik zie, waar ik my keer, n�ch niets komt my voor oogep. Of �t is my haatelyk, deez� plaats getuigen vannbsp;Ons beider liefde, die zo vafl eerft fcheen, en dannbsp;De fyffters, die de naam van u, en my verbeelden,nbsp;Gevlochten door malkaar, t�t teken dat wy deeldennbsp;In ramp, en liefde, �t kan my niet behaagen, ach !

�t Zyn zinnebeelden, die �k niet me�r verdraagen mag. Phenicia, kom, gaanwe.

Keer, keer, ondankb�re, keer, de raad heeft u van noodenj Om uwe wreedheid meer te pryzen, gy hebt haarnbsp;Paar v/el beloofd, dat gy zoud van my fcheiden, maar

Dit

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;57

Dit is n�ch niet genoeg, dat gy my zond verlaaten; Hebt gy haar wel beloofd, my eeuwiglyk re haaten ?nbsp;Titos.

Neen, ik heb niets beloofd, Mevrouw, gelooft gy dan. Dat my het moog�lyk is, dat ik u haaten kan ?

Op welk een� tyd, komt gy myn� droeve ziel dus plaagen , Daar gy myn droevig l�t veel eerder moeft beklaagen!nbsp;Ken my te recht, en zie, �f iku immermeer,

Als nu, bemind heb, �f u ooit, zo groot een teken Van myn� genegendheid, voorheen wel is gebleeken.nbsp;Myn� liefde bleek u nooit door zo veel zuchten, ennbsp;Door zo veel traanen, als die heden blykt: ik bennbsp;Nooit zo verliefd geweell

Hoe kan zulks moog�lyk weezen ? Gy zegt, dat gy me n�ch bemind, gelyk voordezen,nbsp;En doet my fcheidcn: ach! fchept gy in myn verdriet.nbsp;En wanhoop zo veel vreugde ? �f vreeft gy, dat ik nietnbsp;Genoeg myn� traanen ftort ? wat mag het my t�ch baat en.nbsp;Dat gy my weer bemint, als gy me wilt verlaaten.?

Ey roep niet w��r te rug een denkbeeld, my zo zoet: Laat my vertrekken, wyl ik t�ch vertrekken moet.nbsp;�Weet zeker, dat ik een ondankb�re zal begeeven.nbsp;Wiens ziel myn� ballingfchap inwendig hem befchree-ven:

Hier toe ben ik gebragf. Zie, wat ik n�ch begeer Van uwe min, na dit verg ik van u niets meer:

Mevrouw,gy zult niet gaan,wat hebtge in uw� gedachten.? Gy zoekt de dood! ach! ftel dit opzet uit uw� zin:nbsp;Zou dan, van al het geen, dat ik zo teer bemin,

Dat my zo waardig is, (helaas! rarapzaalig fchry ven!) Het droef herdenken my alleenig overbly ven ?

evrouWj�k wil u dezaak nu ongeveinfd ontleen. Toen ik dit uur voorzag, dat my zo vaak deed vreezcn.nbsp;Dat ik geen mcefter van myne eigen zelf zou weezen.nbsp;Dat my myn� wreede pligt zou dwingen, en gebi�n,nbsp;Omu in eeuwigheid niet meer te moogen zien.

Toen ik uw� droef vertrek, en fcheiding zag genaakcn, Spelde ik my zo veel rouw, als imand ooit kon raaken.nbsp;Door de alderzwaarfte ramp; myn� vrees, en binneftryd,nbsp;Uw� traanen, zuchten, en �t rechtvaardige verwytnbsp;Vreesde ik te iaam�, d�ch, hoe myn� ziel ook was bezetennbsp;Met deze droefheid, �k heb myn� fmart niet half ge-weeten;

Ik fchaam myj als ik my zo wank�lend zie Mevrouw. Ik heb de Roomfche Raa^ en �t h�f voor my zien komen.nbsp;Men fprak my aan, maar ach! myn ziel was ingenomennbsp;Met uwe liefde, ik heb hunn� reden niet gehoord.

Zy zyn niet van uw lot verwittigd , n�ch zy weeten Hoe �t af zal loopen, ja, ik heb ook fchier vergeeten.nbsp;Dat ik een� Keizer ben , �k fta zelf in dit gevalnbsp;Verbaafd, niet w'^eetende , wat ik befluiten zal.

Wat zal ik 7.eggen.? ik kwam hier een�uitkomft zoeken � Wat vind ik ? ach! ik zie, dat gy aan alle hoekennbsp;De dood zoekt, en, dat gy daarom deez�plaats verlaat.nbsp;Helaas! dit opzet brengt my in een� droever ffaat.

�k Voel my gelykelyk van duizend tamper; drukken; Maar �k zie een� weg, om my hier van te ontdaan. Mevrouw ,

TREURSPEL.

D�ch denk niet, dat ik my dus verr� vergeeten zou, Dat ik ,van rouw vermoeid, en met uw� druk bewoogen .nbsp;Door een� gewenfchte trouw, uw� traanen af zal droo-gen.

Die komt het Keizerrykfteedsftellen voor myne oogen. Als ik aan uwe trouw gedenk, ach! all� myn poogennbsp;Is ydel, �k zie, dat ik u nimmer trouwen mag.

�k Moet ook niet zeggen,dat ik zal,om u, �t gez^ Van �t Roomfche Keizerryk, my toebetrouwd, ver-laaten;

U v�lgen, wel vernoegd, beroofd van h�f, en ftaafen, Met myne boeijens , om aan �s waerelds uiterfte end,nbsp;Met u te zuchten, en te leeven onbekend.

Gy zoud u fchaamen, als ik my zo laf zou draagen. Hoe zou een� Keizer u, beroofd van �t Ryk, behaagen ?nbsp;Wat haat�lyk fchouwfp�l zou dit weezen, zo de minnbsp;Myn� droeve ziel zo verr� verheerde ? � Koningin!

Ik weet een� ed�ler weg, om myne fmart te ontkomen. Een� weg, die voor my is by helden ondernomen.

Als hunn� ftandvaftigheid veel ramp, en tegenfpoed (By �t noodl�t hen befchikt,) had uitgeftaan , hun bloednbsp;Met eigen� hand geftort,ont�oeg h�n vandieplaagen,nbsp;Onmyd�lyk,door het l�t, verbonden aan hunn� dagen.nbsp;Zo gy uw� droefheid niet wilt maatigen, zo gynbsp;N�ch blyft by �t opzet om te fterven, zo gy my,nbsp;Gelyk- als n�ch, Mevrouw, doet z�rgen voor uw leven,nbsp;Aly geen verzek�ring van ftandvaftigheid wilt geeven.nbsp;Zult gy haaft and�re ft�f, t�t uwe droefheid, zien;nbsp;Wat kan in zulk een� ftaat, als ik ben, niet gefchi�n ?nbsp;Wie weet, wat ramp dat u uw� traanen n�ch bereiden ?nbsp;Of flc niet met myn� dood betaal dit droevig fcheiden gt;nbsp;Berenice.

6o nbsp;nbsp;nbsp;BERENICE,

Mevrouw, gy kunt myn l�t regeeren, en �t is aan Het uwe n�ch gevoegd, koft ik u ooit behaagen �

�k Heb ook deze achting niet verwaarloofd, ja ik zweer, Dat ik uw� vrinden z�cht, in�tgrootft gevaar van�t leven ,

Ten k�ften van myn bloed ,hier in voorby te ftreeven. Gy beide hebt aan my bekend gemaakt, hoe gynbsp;Malkander minden, �k heb ook in �t vertrouwen, my,nbsp;Gelylc de Koningin bekend is, trouw gedraagen;

TREURSPEL.

My zelf verpynigd; maar helaas! ik kon haar niet Vergeeten, d�ch ik zweeg myn� liefde en myn verdriet.

Uw wank�len gaf my ftraks een weinig ft�f t�t hoopen: Maar �t is, door myn beleid, nu anders afgeloopen.

Ik, door de traanen van de droeve Koningin Ontroerd,hebuwe�r, wyl zy fteedsfprak van uw� min.nbsp;By haar gebragt! nu mint gy, ais voorheen, haar weder,nbsp;Gy geeft u over, en zy mint u ook zo teder.

�k Heb niet getwyffeld, �f dit zou in �t eind zo gaan j Maar �k heb op myne ziel dit groot geweld gedaan,nbsp;Myn� kracht beproefd, �f ik in �t eind my na de redennbsp;Zou voegen, als ik niet meer hoopte; maar �k ben heden

N�ch zo verliefd, als ik te vooren was, ik moet Door and�re midd�len, ja ten k�ften van myn bloed.nbsp;Die lang gekweekte, en die rampzaal�ge min verwinnen jnbsp;Want, zonder myne dood, laat ik niet af te minnen.nbsp;Ja, �k hebu weder by elkanderen gebragt,

, Myn�z�rg heeft al vooru, wat doenlyk was, betrachtj Ze is wel gelukt, zy konde u we�r te faamen voegen ,

Prinfen, blyf, wilt n�ch een weinig toeven: Uwe edelmoedigheid kan myne ziel bedroeven,

�kZie niet, waar ik my keer, als droef heid, traanen, ja, Het beeld van wanhoop: 6! te bittere ongenanbsp;Van�tnoodldti�k hoor niets, als van bloed te Horten,nbsp;fpreeken.

Dat ik, om �t Keizerryk nooit heb gezucht, 6 neen. Geen Keixerlyke pracht, n d ch Roomfche mogendhe�nnbsp;Deen my naar uw bezit, ndchhaaregrootheid trachten;nbsp;Uw liefde vleide,en niet uw ftaaten,myn� gedachten.nbsp;Ik meende (en was ontroerd) dat uwe min ten endnbsp;Geloopen was, maar �k zie myn� dwaaling, jk beken�t;nbsp;Gy mint my eeuwig , ik mag my daar op betrouwen,nbsp;�k Zie, dat ge uw� traanen niet van droefheid kunt we�r-houwen,

�k Zie uwe ontroering, maar ik bid, dat gy bedaart; Want Berenice is zulk een groot verdriet niet waard.nbsp;N�ch dat die geen , die zich in uw gebied vermaaken.nbsp;Die de eerllelingen van uw� heerfchappyen fmaaken,nbsp;De ganfche waereld, dat die zich, om myne min,nbsp;Beroofd zou zien van dat geluk. Sint het begin,

�k Wil, in dit oogenblik, zoo doodelyk voor my. Door een verpyniging �t al kroonen, en �t geen gynbsp;Gebieden zult, geheel nakomen, ja, �k zal Teeven:nbsp;Vaarwel, myn� heer, vaarwel, ik gau nu begeeven.nbsp;Tegen Antiochus,

Na dit vaarwel,kunt gy wel licht�iyk Zien, myn� heer. Dat ik hier niet verlaat, �t geen ik bemin, om weernbsp;Een ander na deez� dag van min te hooren klaagen ;nbsp;Neen , wil grootmoedig ook uw ongeval verdraagen.nbsp;Gy ziet, hoe teder ik van Titus word bemind.

En dat myn� ziel geen vreugd, als in den Keizer, vindt. En echter zal ik van den Keizer moeten fcheiden.nbsp;Verpynig u,en leef, v�lg �t voorbeeld van ons beiden,

�tWelk in een kater eeuw, n�ch jffc�f verftrekken zal. Om met verwondering van zulk een� min te fpreeken,nbsp;Wel ruim zo groot, en droef, als immer is gebleekennbsp;By �t fterffelyk gellagt: vaar wel, men v�lg my niet.

E RE NIC E.

TREVRSTEL.

Uit hct Franfch van den Heer RxciHsi

�, r

C o P Y E VAN DE P R I V I L E G I E.

* i . nbsp;nbsp;nbsp;AP-

Aau den Wel Edelen

M'. PIETER HULFT.

VERTOONERS.

Berenice.

EERSTE BEDRYE.

BERENICE,

TWEDE TOONEEL:

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;y

An-

8 nbsp;nbsp;nbsp;BERENICE,

A N-

treurspel. nbsp;nbsp;nbsp;II

la nbsp;nbsp;nbsp;BERENICE,

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;13

TWEE-

TWEDE BEDRYF.

treurspel; nbsp;nbsp;nbsp;ly

i(J nbsp;nbsp;nbsp;BERENICE,

Beza-

g nbsp;nbsp;nbsp;TREURSPEL.nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;17

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;at

DER,

Titus.

Tit�s.

vieP.de tooneel;

Ik heb gehoort, dat gy aan my een nieuw gebied.

Dat

BERENICE,

VYFDE TOONEEL.

By nbsp;nbsp;nbsp;Of

�lt;f nbsp;nbsp;nbsp;BERENICE,

gen,

jj ^ nbsp;nbsp;nbsp;TREURSPEL.nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;27

DER-

DERDE BEDRYF.

Ja, u.

BERENICE,

, M,

treurspel: nbsp;nbsp;nbsp;3?

C 3 nbsp;nbsp;nbsp;En

VIER�

TREURSPEL; nbsp;nbsp;nbsp;3^

VIER

V I E R D K B E D R Y Is

lt;� - nbsp;nbsp;nbsp;De

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;41

DERDE TOONEEL.

Titus, Paulinus.

VIERDE TOONEEL.

C 5 nbsp;nbsp;nbsp;Denk

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;43

VYFDE TOONEEL.

U ia

In

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;47

Een

ZESDE TOONEEL.

TREURSPEL.

BERENICE,

VYFDE BEDRYF.

BERENICE;

B ER E NICE.

Dit

TREURSPEL. nbsp;nbsp;nbsp;57

TREURSPEL.

6o nbsp;nbsp;nbsp;BERENICE,

TREURSPEL.

IF

‘ --r

: nbsp;nbsp;nbsp;4