VAN
JDen laatflcn Druk;
TE AMSTELDAM,
By de Erfgen; van J. L e s c a i l j e , op den Middei-dam, naaft de Vifchmarkt, 1708.
-ocr page 2- -ocr page 3-Vrouw, Pekjlharwg.
P yn hart is bedroeft tot in den door,fa Ja.la fek.nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Ik weet een remedy vooralle jou nood j
yrouiu. Myn Manfpanccercdikmaalsvan huis,fajla.la. tekel. En brengt een geweldig fchoon kroontje te huisgt;nbsp;la^la^la.
Vrouw. Wel, Pekelharing, hoe dus bedroeft, fa. Ia, Ia. Vekel. Och! Pekel heeft van de liefde geproeft, fa, la, la;
In zulkeen angft ben ik nooit geweeft, fa, la, la. Vrouw. Ziet myne falfuw lyden geneeft, fa, la, la.
Vekel. ZozytgydanookeenDodoorin.^ fa, la, la. Vrouw, Jadeez’ myne kunfte beftaatin de min, fa, la, la.nbsp;Vekel, Komjmyn Medccyn, en wil my geneezen,fa,la.la.
Om haaltig uit myn fmarte te weezen, fa, la, la. Vrouw. Kom, Pekelharing, geefmyjouhand,fa,la,la.nbsp;Pekel. Eteariffe, Mejuffer, ten onderpand, fa, la, la.nbsp;VrouTo. Dat gaat na de Kamer: datisjou vcur,fa,la,la.nbsp;Pekel. Ik volg ; maar , och ! wie klopt aan dc deur,nbsp;fa, la, la.
4 PEKELHARING TWEDE TOONEEL.
Vrouw, Pekelharing, fongen.
^ong.Y^E Vaandrig is gekoomen, ü vrouw! nu is ’t gedaan.
Pekel- Och! ik begin te fchroomen,
Laat Pekelharing gaan. pong. Hy brult, gelyk een Varing,
Wilt boven alle maaten.
Pekel. Och! nu moet Pekelharing Zyn eijerkorf hier laaten.
Vrouw. Ik heb een lift verzonnen.
Pekel. Ik bid jou, zeg wat is ’t ?
Zou jy my helpen konnen ?
Vrouw. Ja kruipt hier,in deez'’ kift:
Nu wakker niet te druilen,
Want jy en hebt geen nood.
Pekel. O lart! ik zelme bevuilen j Ik ben fchier hallef dood.
DARDE TOONEEL.
Vaandrig, V'eouw, Pekelharing in de Kift.
Vnand. |^as dich pots doezend flapperment, Waar vind ik nu myn hart ?
Vrouw. Zyt gy ’t, myn lief?
Vuand. nbsp;nbsp;nbsp;O ja, ik ben’t.
VroHH^'
-ocr page 5-Frouw. Kom dan, genees myn fmart.
Vaand. Ik meende, by myn dapperheid Dar gy waard uit gegaan.
Vrouw. Oneen, myntroofl, myn zoetigheid.
Fekel. Maar ik leg hier gevaan.
Vaand. Waar is uw man, myn waarfte fchat?
Vrouw. Myn man die is niet hier.^
Vaand. Waar is hy ?
Vrouw. nbsp;nbsp;nbsp;Hy is uit de Stad,
Dat arm gewurmde dier ;
Hyis van huis dien lompen loer.
Vaand. Dus valt ’er niet te zorgen.
Pekel. Maar Pekelharing, o myn broer!
Leid in deez’ Kift verborgen.
Vaan. Bloet! dat hy nu eens klopte.
Zo was het heel verbruit.
Vrouw. Ik wed ik hem zo fopten Dat gy wel raakten uit,
Ik heb hier noch een achter deur Vooru, myn Heer, alleen.
Pekel. Maar, goede vriend’tflot is’er veur
’ Dat is wat ongemeen.
Vaan. Och! dat uw Man my by u zag,
Hoe toornig zou hy zyn!
Vroutu. Altoos voor deez’ geheelen dag Wil ik u borrig zyn.
Vaan. En of hy quam , wat fcheelt het myn, Ik kroop ftraks in deez’kift.
Vrouw. Neen, daar zout gy niet veilig zyn.
Pekel. Myn vriend, dat was gemift.
Vaand. Myn lief, verkeert doch nimmermeer A 3nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;By
-ocr page 6-é PEKELHARING
By flechte lui van ftaat,
Kies, voor een lomp, een dapper Heer, Of zo een braaf Soldaat,
Als ik , die ftadig in ’t getier Van Mars ben opgetogen.
Ik ben een wakker Kavelier.
Pekel. Myn vriend, dat is gelogen. f^aan. Dat ik u eens vertellen wounbsp;Wat ik al heb verzocht.
Ik wed gy u verwond’ren zou :
’k Deê onlangs noch een tocht Door Jaketra en Griekeland,
En Badelon ook heen.
Daar ik een donker Landfchap vant.
Pekel. Daar zon noch maan en icheen.
Faan. Gans bloet! wat was daar een gcfpook. Ik zag myn oogen blint,
Zy leefden daar by milt en rook.
By onweer en by wind;
Zy hadden meelt een lepel, bort Recht onder aan haar lip,
Haar armen waaren krom en kort.
Pekel. Als d’ Ankers van een Schip.
Vaan. Noch quam ik in een ander land,
O! dat ik ’t zeggen dorll,
Wat deele draagers ik daar vant,
Met de oogen in haar borft:
Zy aten niet dan Ezels vleis.
En Bok en Buffels meê.
Pekel. Vriend, wacht jou voor de twedereis, Aars vreet en zy jou mcê.
¦ nbsp;nbsp;nbsp;Vrouw.
-ocr page 7-INDEKIST. nbsp;nbsp;nbsp;7
Vrouw. Maar , zeg my, is dat waarlyk waar? Vaand. Och ja, ter goeder trouw:
Ik zal u treflyk doen, hou daar Ziet gy het zelf. Mevrouw gt;
Want zo ik u bednege.
Zo fterf ik hier ter fteê. ,
Pekel. Vriend, als wy ook eens Hege,
Gelooft ons dan vry meê.
V/iand. Doe ’k met dePrinsin Vlaand’renlag, Daar ik een Schotsman vondnbsp;Dien ik zo floeg met eenen flagnbsp;’t Verhemelt uit zyn mond.
Ik nam myn Heer van Breauté Zelf in dien ftryd gevaên.
¦Pekel. Dat eer zyn Beflevader dee,
Zeid hy heeft hy gedaan.
Vaand. Een Olyfant verloor den ftryd,
Eens tegen eenen Muis :
Een Tyger raekte ’t leeven quyt Door ’t byten van een Luis:
’k Quam in een Land, ó vreemd bedryf! Van kool waaren de Lui,
Kool was het hoofd, kool was het lyh Pekel. Ja kool was al den brui.
Jf^».I3oeop, doe op, ilcbidje, Wyf, Zeg, hoe lang zal ik liaan ?
Vaan. Gantfch, bloet! hoe fiddert al myn lyf, Van angll, ik ben belaan.
Vrouw. Zacht, laat ik eeill ecns hooren, Wie zo geweldig flaat.
Vaan. Och! och! ik ben verloeren.
Pekel, Dat ’s eerft een braaf Soldaat.
Vrouw. Wie klopt daar?
Man. nbsp;nbsp;nbsp;Ik.
Vrouw. nbsp;nbsp;nbsp;Och! ^t is myn Man
Man. Zeg, hoe lang zal ik prachchen ?
Vaan. Och! nu komt myn de fchrik eerft an. Pekel, ’k Moet om deez’ Krygsman lachchen.nbsp;Vaan. Och! licffte, laat my doch hier in,
En red my uit zyn tooren.
Vrouw. Neen, lief, ftek dat vry uit uw zin Pekel. De lleutcl is verloorcn.
Vrouw. Hoor, trek uw degen haaftig uit,
En zen: dien cereloozen guit
Fn ftcl u toornig aan,
En
Heeft rnyn zo fchelms verraan: Eerft moet gy maaken groot getiernbsp;En da^r by gruw’lyk vloeken^
-ocr page 9-I N D E K I S T. nbsp;nbsp;nbsp;9
En zeggen dat gy quaamt alhier Uw ertvyand te zoeken.
Wel aan, trekt uw rapier , myn lief.
En treed hem onder d’ oogen,
En zeg dien eereloozen dief Heeft my zo fchelms bedrogen:
Ik zweer dat ik dien guit, op aard,
Zal nimmermeer vergeeven,
Maar dat ik, by Potsnikels baart,
Hem neemenzal zyn leeven.
Vaan. Wel hoe, MejufFer, dat is vreemd, Hoe zal ik dat beginnen :
Terwyl men hier geen man verneemt? Vrouw. Kunt gy dat niet verzinnen?nbsp;’c^Gefchiet nu flechts om beters wil.
Dus bid ik volleg myn.
Vaan. Ik zal het doen j ei, wees maar itil. Pekel. Gantich bloct! wat zal dit zyn ?
•
VYFDE TOONEEL.
De Man, Vrouw , Vaandrig, Pekelharing in de Kift.
Vaan^SJ^rouw zeg my op uw goed en lyf Waar dat hy ’t is ontkoomen.
Vrouw. Zo waar ik ben een eerlyk Wyf,
Ik heb geen menfeh vernoomen.
Vaan. ’k Wou dat deez’ degen in hem ftalc. Het zou myn hart verheugen:
A y nbsp;nbsp;nbsp;Hy
-ocr page 10-lO
Hy nam myn buidel uit myn zak.
Pekel. O paks! dat is een leugen.
Man. Och! Wyf, wat wil doch.dit rumoer Wat doet de degen uit.^nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;*
Pekel. De droes! wat ’s dat een looze hoer! Was ik hier flechts maar uit
Vaand. Ik zal quot;quot;t hem niet vergeeven,
Dat zweer ik anderwerf,
Voor dat ik heb zyn leeven.
Pekel. O Pekelharing fterf!
Man. Myn vriend, ik bid, bedaarje wat, Myn Vrouw fchreid, als een kind.
Pekel. Van vreugd, nu zy u fopt.
Vaand. nbsp;nbsp;nbsp;Ja dat
Ik zeg en is geen wind.
Man. Och!Heer,myn Vrouw weet nergens van, Voorwaar jy hebt gemift.
Vrouw. „ Ik bidje zwyg toch ftille. Man,
„ Hy leid gins in de Kift.
Man. „ Je doet zeer wel, myn waarde Wyf. „ Och! dat hy ’t flechts niet hoort.
7.
Vaand. Gantfch bloet, hoe fiddert al myn lyf Van gramfehap , ’k ben geftoort,
De Zon en Maan, by flapperment.
Neem ik tot tuig en teeken.
Dat ik my, aan dien fchelmfen vent.
Zo ridderlyk zal wreeken.
Man., Och! Wyf, voorwaar ik kryg een fchrik, Hy fchynt geweldig quaat,
Hy blixemt, elk een oogenblik,
Als hy zyn oog op flaat T
Laat
-ocr page 11-Laat ons een voetval doen, kom hier, Hertslieffte Wyf, kniel neder ;
Ik bid , myn vriend; ga doch van hier. Pekel. Maar morgen komt hy weder.
Man. Myn vriend, vertoorent jou niet meer. Uw vyand is hier niet,
Daarom vertrek, myn waarde Heer.
Vaand. Dat ik het niet en liet,
Om uw bekommerd Wyf, ik zou Het al ter neder hakken,
Daarom vaart wel met uwe Vrouw.
Pekel. Ja, vriend, ga jy vry zakken.
De Man.) Vrouw^ Pekelharing in de Kift.
Man'^^/'el aan, hy is vertrokken.
Laat ik dien quant eens zien;
Och, hoe is hy verfchrokken.
Vrouw. Ei, Man, laat hem betien-Man. Zeg toch, myn vriend, hoe’t met jou is, Het i'chynt je bent in nood,
Hy is zo kout, gelyk een vis.
Pekel. O lart! ik ben fchier dood.
Komt uit de Kijl.
Och! hebt gy niet wat Brandewyn,
Of wat Geneever, vriend?
Man. O neen, maar ’k heb wel wat Azyn,
Ik weet niet of ’t jou diend.
Vrouw,
-ocr page 12-12 PEKELHARING
Vrouw. Ga haal wat Brandewyn iii een kop, Waar toe dus lang te malle?
ZEVENDE TOONEEL.
Vrouw ^ Pekelharing.
PekepS/rouw zet de vreugd nu hoog in top, Pekelharing te gevalle.
Wel hoe! wat ’s dit? hoe fta je dus?,
O! dat is niet rechtfchaapen.
Vrouw. Ei, Pekelharing, wacht tot flus,
Tot dat myn Man gaat flaapen,
Dan zelle wy, je weet wel wat-
Pekel. Ja, ja, ’k verfta jouw winken,
Dat wy, myn hoop, myn trooft, myn fchat, Eens helder zullen klinken.
ACHTSTE TOONEEL.
De Man^ Vrouw, Pekelhaaring.
Man. J^aar hebt gy uwe Brandewyn:
Drink uit, en ga dan voort.
Vrouw. Och! lieflte Man, wat zal dat zyn ? Het onweert, ’k bid, ei, hoortnbsp;Hoe dat het buldert, tiert en guit,
En weerlicht t’ eiken Hond,
Een
Men joeg op zulken tyd niet uit
-ocr page 13-Een eerlyk man zyn hond.
Mm. Wel ik zal hem geryven.
Te weeten na myn raagt,
Hoor, Pekel, jyzekblyven,
En flaapen hier te nacht.
Tekel. Ik dank jou, vriend, voorwaar ik zei ’t Jou deugdelyk beloonen,
Ga heen, myn vriend, myn braaf gezel, Ik wil my dankbaar toonen,
Daar hebt gy een Dukaat, zo ’k meen, Tot een kan Spaanfche Wyn.
Man. Heel wel, myn Heer, daar ga ik heen } Wy zullen luftig zyn.
Frcuw. En of hy dan tot zyn pleizier Jou Vrouw eens deê geweld?
Man. Zo geef ik hem dan niet een zier Weerom van al zyn geld.
Hy krygt niet een duit, zo var,
Dat hy flechts zulks begint.
Man.
Wat breekt die gek al wind.
Pekel. O bloet! dat is een groove nar.
Ja, dat hy jou eens kufte, Quyt was hy zyn Dukaat.
Vrouw. Ei, Man, laat dat toch rufte^ Pekel. Ga, heen, myn befte maat.
V (jlH '}¦
NEGENDE T O O N E E L.
,w.
Frouw. VV at dunkt jou, Pekel, van die lift?
Pekel. Die lift was wonder wel,
Maar ’k wed dat ik in deze Kift Niet licht weer komen zei.
’t Was of de fchrik my had vermoord.
Ik was met vrees belaan,
- Zo dat jy in myn achterpoort Een ei wel gaar zoud braan.
Laat ons, in vrolykheden,
De fchrik en de nacht verjaagen Vrouw. Myn vriend, ’t heeft dubbele reden.,nbsp;Gy zyt myn welbehagen.
Het kraantje dat zal lekken 3 Niets zal ons tegen zyn.
Pekel. Kom, laaten wy vertrekken,
’k Verlang reeds naar den wyn.
U I T.