U.B.

Prov. Utrechtsch Genootschap van

Kunsten en Wetenschappen

Prov. Utrechtsch Genootschap van

Kunsten en Wetenschappen

FLORA BATAVA

AFBEELDING en BESCHRIJVING

DER

NEDERLANDSCHE GEWASSEN

AANGBVANGBN DOOR WIJLEN

JAN KOPS

Hoogleeraar te. Utrecht

VOORTGEZET DOOR WIJLEN

F. W. VAN BEDEN

Lid van de Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen, de Nederl. Botanische

Vereeniging, enz., te Haarlem EN ONDER REDACTIE VAN L. V U Y G K, Phil. Dr. X nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;te Diepenveen

ZEVEN EN TWINTIGSTE DEEL.

’s-GRAVENHAGE MARTINUS NIJHOFF 1930

2124a. Leptonia chalybea P.

21246. Leptonia placida Er.

2124c. Leptonia lampropoda Er.

VIERHONDERD EN DRIE EN DERTIGSTE AELEVERING.

REGISTER.

• 2149. Rubus divergens Neumann X sulcatus Vest. Hybride tusschen Rubus divergens en sulcatus.

• 2150. Cladonia foliacea = Clav. alcicornis Lghtf. Bladachtig bekermos.

2151a. Lepiota clypeolaria Buil.

21515. Lepiota castanea Q.

2152a. Mycena iris Berk.

21525. Mycena rorida Fr.

VIERHONDERD EN VEERTIGSTE AFLEVERING.

2153. Rubus divergens forma convexa Schipper X fissus Lindley forma levis Schipper

2154. Cladonia rangiformis Hoffm.

2155a. Pleurotus petaloides Buil.

21555. Naucoria centunculus Pr.

2156a. Cordiceps cinerea (Tul.) Sacc. op Carabus nemoralis

21565. Clavaria tenacella (Tul.) 2157. Rubus obscurus Kaltenbach Ras decorus P. J.

Muell. Donkere braam, ras: decorus.

2158. Lactarius azonites Buil. (L. fuliginosus Fr.) Niet geringde melkzwam.

2159a. Pleurotus nivosus Q.

21595. Pleurotus myxotrichus Lév.

2160a. Microglossum (Corynetes) arenarium(Rost.)Dur.

21605. Leptopodia (Helvella) atra (König) Boud. Zwarte Helvetia.

ALPHABETISCHE NAAMLIJST VAN DE PLANTEN,

die in dit deel afgebeeld en beschreven zijn.

Anacyclus clavatus P.

Arcyria nutans Bull.

Aster Lindleyanus T. et G.

Avena sterilis L. subsp. macrocarpa (Mönch) Briq.

Beta macrocarpa Guss.

Brefeldia maxima (Fr.) Rost.

Cladonia bacillaris Nyl.

Cladonia deformis Hoffm.

Cladonia Floerkeana (Pr.) Sommerf.

Cladonia foliacea = Clad, alcicornis Lghtf.

Cladonia macilenta Hoffm.

Cladonia papillaria (Ehrh.) Hoffm.

Cladonia rangiformis Hoffm.

Cladonia uncialis (L.) Web. Hoffm.

Cladonia verticillata Hoffm.

Clavaria asterospora Pat.

Clavaria crocea P.

Clavaria fennica Karst.

Clavaria rosea Fr.

Clavaria tenacella (Tul.)

Clitocybe lenticulosa Gill.

Collybia ingrata Schum.

Cordiceps cinerea (Tuil.) Sacc. op Carabus nemoralis.

Corticium coeruleum Fr.

Discina venosa P.

Bnteridium olivaceum Ehrh.

Entoloma nitidum Quel.

Exidia viscosa (Berk.) Rea

Flammula penetrans F. var. chrysophylla Fr.

Galera mniophila Lasch

Geäster limbatus Fr.

Geäster pectinatus (P.) Lloyd

Gentiana ciliata L.

REGISTER.

REGISTER.

Omphalia hepatica Pr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Leverkleurige Omphalia...... 2120c.

Omphalia hydrogamma Pr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Gestreepte Omphalia

Omphalia Maura Pr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Zwarte Omphalia........ 2120a.

Omphalia Postii Pr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Post’s Omphalia......... 21036.

Panus conchatus Pr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Schelpvormige Panus

Paxillus panaeolus Pr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Op Panaeolus gelijkende Paxillus . 2128a.

Pholiota dura Bolt. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Stevige Poliota

Plantago Psyllium L. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Plooien weegbree

Pleurotus fimhriatus Bolt. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Gefranjede Pleurotus....... 2140a.

Pleurotus limpidus Pr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Doorschijnende Pleurotus..... 21406.

Pleurotus myxotrichus Lev. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;................ 21596.

Pleurotus nivosus Q. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;................ 2159a.

Pleurotus petaloides Bull. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Trechtervormige Pleurotus..... 2155a.

Pluteus patricius Boud. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Voorname Pluteus........ 2091a.

Pluteus salicinus P. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Wilgen Pluteus......... 20916.

Polyporus dryadeus Pr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Eikengaatjeszwam

Polyporus lacteus Pr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Melkwitte gaatjeszivam

Puccinia coronata Corda, op Rhamnus frangula nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Haverroest

Rubus divergens Neumann nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Afzvijkende Braam

Rubus divergens Neumann X R. sulcatus Vest nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Hybride tusschen Rubus divergens en

sulcatus

Rubus divergens Pa convexa Schipper x Sprengelii Weihe nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Hybride tusschen Rubus divergens en

Sprengelii

Rubus divergens Pa convexa Schipper X sciaphilus Lange nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Hybride tusschen Rubus caesius x

saltuum en R. sciaphilus ....

Rubus divergens forma convexa Schipper X fissus

Lindley forma levis Schipper nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Hybride tusschen den vorm convexa

van Rubus divergens met R. fissus Forma levis

Rubus divergens Neum. Pa convexa X Rubus villicau-lis Koehl. Pa pedicellis elongatis Schipper nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Hybride tusschen Rubus divergens fa

convexa met R. villicaulis vorm met lange bloemstelen

Rubus divergens Neum. Pa convexa x Rubus villicaulis Koehler Pa pedicellis non elongatis W. W. Schipper Hybride tusschen Rubus divergens fa convexa met Rubus villicaulis vorm met niet verlengde bloemstelen. . . nbsp;nbsp;2137.

Rubus divergens Neum. Pa convexa Schipper X vesti-tus Wh. et N. fa brevis Schipper nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Hybride tusschen den vorm convexa

van Rubus divergens en R. vestitus brevis............ 2141.

REGISTER.

Rubus Euckelii Wirtg. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Fuckel’s Braam

Rubus obscurus Kaltenbach Ras decorus P. J. Muell Donkere Braam ras decorus . . . .

Rubus rivularis P. J. Muller nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Beekiraam

Rubus rosaceus Wh. et N. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Booskleurige Braam

Rubus saltuum X villicaulis Köhler nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Hybride tusscJien Bubus saltuum en

villicaulis

Rubus sciaphilus Lange nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;ScJiaduwminnende Braam

Rubus sciaphilus Lange x pyramidalis Kaltenbach forma brevis W. W. Schipper nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;

Rubus sciaphilus Lange X pyramidalis Kaltenb. forma elongata nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;.........

Rubus sciaphilus Lange X R. villicaulis Koehler Hybride tusschen Bubus sciaphilus en Bubus vilUcaulis

Sclerotinia Richteriana P. Henn, et Star. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Bichter’s Sclerotinia....... 20955.

Stropharia coronilla B. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Gekroonde Stropharia...... 21275.

Stropharia squamosa P. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Geschubde Stropharia....... 2127a.

Thelephora laciniata P. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;................ 2100a.

Thelephora sowerbyi B. et Br. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;................ 21005.

Trametes hispida Bagl. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Stekelhaarige Trameet....... 2087a.

Trametes serpens Pr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Kruipende Trameet........ 20875.

Tremella albida (Huds.) Fr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Stijfselzwam.......... 21165.

Tricholoma irinum Pr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Vioolgeurige Bidderzwam..... 2118.

Typhula erythropus (Bolt.) Fr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;................ 21075.

Typhula Grevillei Fr. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;................ 2108a.

Typhula incarnata (Lasch) Fi. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;................ 2107a.

Typhula mucor Pat. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;................ 21085.

Verbascum ovalifolium Dorn. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Toorts met eirormige bladen ....

Verbena bonariensis L. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Ijzerkruid van Bonaire

Verbena bracteosa Mchx nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Langgeschubd Ijzerkruid

Volvaria media Fl. Dan. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;M^iddelste Volvaria........ 21285.

Xylaria carpophila P. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Vruchtminnende Xylaria..... 2095a.

RUBUS SCIAPHILUS LANGE x PYRAMIDALIS KALTENB. FORMA BREVIS

W. W. Schipper,

Bloeit : Juli—Aug. 2|., PI. 2081

Stelsel van Linnaeus: Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoueae. Ord. Rosaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. II, no. 105.

Kenmerken der Hybride: Turiones validi, fulvi, aiigulati, modo in parte superiore arcuati vel jam in parte inferiore, paulum pilosi vel glabri, eglandulosi nee pruinosi, hieme defoliati, radicantes, aculeis ad an-gulos, interdum in diversas partes dispositis, e basi dilatata rectiusculis, satis validis, compressis, aequali-bus, interdum nonnullis tenuibus intermixtis armati. Stipulae satis alte insertae, elongatae, angustiores, glanduloso-ciliatae. Petioli foliolis inferioribus foliorum quinque-partitorum longiores vel aequilongi, supra plani vel sulcati, patenter pilosi cum pilis brevibus vel confuso-pilosi, plus minusve glandulosi, aculeis satis robustioribus, reclinatis armati. Polia quinato-digitata, interdum etiam pedato-quinque-partita ; fo-liola crassa, plana, supra paulum obscure viridia, subtus viridia, sub-obtegentia, breviuscule pilosa, pili in nervorum latere inferiore plerumque ad unam partem spectantes, nervi in facie inferiore fusci vel laete viri-des; folia terminalia elliptica vel rotundata, nonnumquam rhombea, interdum basi subcordata, breviuscule acuminata; foliola satis firma. Rami floriferi breviusculi, glabri, vel confuso-pilosi, eglandulosi, aculeis satis validis armati, eorum folia ternata. Inflorescentiae elongatae densae, primum coniformes, cum gemmis valde approximatis, dein per totani longitudinem fere aequilatae ; rami late patentes, circiter quinque floras gerentes, interdum floribus magis abundantes et tum racemosae, infra apicem foliosae, interdum usque ad apicem; rhachis recta, cum ramis confuso-pilosa, vel patenter longiuscule pilosa, glandulosa, pili glanduli-feri saepe multo longiores quam in parentibus; pedunculi brevissimi vel breves, dense pilosi, glandulosi, aculei inflorescentiae validi, elongati, recti; bracteolae maiores, elongatae, angustae, plus minusve glandu-losae. Segmenta calycis cinereo-viridia vel cinerea, pilis brevibus vel longioribus, glandulosa, aculeata, multo magis quam in parentibus, in flore et in fructu reflexa, non raro satis acuminata et apicem versus latius-cula. Petala modice anguste elliptica, subtus pilosa, laete rosea, alba, interdum obscure rosea, magis obscura quam in R. saltuo et R. pyramidal!, qui tres colores inveniuntur nonnumquam in eadem inflorescentia, utin plantis praeter viam ab Emmen ad Odoorn. Antherae stylos superantes vel aequantes; loculi pilosi. Styli virides, ovaria pilosa vel glabra; fructus satis magnus. Torus pilosus. Fructificatio plena.

Loten krachtig, bruin, kantig, eerst hoogerop gebogen of reeds lager, weinig behaard of kaal, onbeklierd, niet bedauwd, in den winter onbebladerd, met de toppen wortelend; stekels kantstandig, verspreid,soms enkele op de vlakken, vrij krachtig, met breede basis, recht, slank, afgeplat, gelijk, soms enkele tengere er tusschen. Steunbladen niet zeer laag ingeplant, lang en vrij smal, klierig gewimperd. Bladstelen langer dan de beide buitenste blaadjes der vijftallige bladeren of even lang, op de bovenzijde vlak of gevoerd, afstaande behaard, haren kort of verward behaard, meer of minder beklierd, stekels vrij krachtig, gebogen. Bladeren handvormig vijftallig, ook wel voetvormig, blaadjes dik, vlak, van boven niet zeer donker groen, van on-

der groen, elkander iets dekkend, beharing vrij kort, de haren op de achterzijde der nerven veelal hoofdzakelijk naar een kant gericht, nerven op de achterzijde bruin, of iets licht groen, eindblaadjes elliptisch of rondachtig, soms ruitvormig, soms aan den voet iets ingesneden, de spits tamelijk kort; blaadjes vrij stevig.

Bloeitwijgen niet zeer lang, kaal of verward behaard, onbeklierd, stekels vrij krachtig, bladen drietallig. Bloeiwijzen gestrekt, gedrongen, eerst kegelvormig, met dicht bij elkaar gezeten knoppen, later meer over de geheele lengte even breed; bijassen wijd uitstaande, een stuk of vijf bloemen dragend, soms rijker aan bloemen en dan trosvormig, niet tot den top bebladerd, soms wel; hoofdas recht, deze en de bijassen verward behaard of afstaande niet zeer kort behaard, beklierd, klierharen dikwijls aanmerkelijk langer dan bij de ouders ; bloemstelen zeer kort of kort, dicht behaard, beklierd ; stekels in de bloeiwijze krachtig, lang, recht; schutblaadjes vrij groot, lang, smal, meer of minder beklierd. Kelkslippen grijs groen of grijs, haren kort of iets langer, beklierd, bestekeld, meer dan bij de ouders; tijdens den bloei en daarna teruggeslagen, de spits niet zelden vrij lang en vrij breed.

Bloembladen niet zeer smal elliptisch, van achter behaard, licht rose, wit, ook wel donker rooskleurig, donkerder dan bij saltuum en pyramidalis. Deze drie kleuren soms in een en dezelfde bloeiwijze, zoo aan den weg van Emmen naar Odoorn. Meeldraden langer dan de stampers of even lang ; helmknoppen behaard stampers met groene stijlen; vruchtbeginsels behaard of kaal; vrucht vrij groot. Bloembodem behaard. Vruchtzetting volledig.

(W. W. Schipper. Kruidkundig Archief 1924, p. 174, aldaar onder den naam Bubus divergens fm. con-vexa X pyramidalis = Bubus caesius X saltuum X pyramidalis).

Verklaring der Afbeeldingen: a. Bloemknop, vergroot; b, b' bquot;, Bloembladen nat. gr. in verschillende kleuren; c. Meeldraad, behaard; d. Gedeelte bladsteel met haren en klieren; e. Steunblaadjes; c-e. vergroot; A. Bloeiende tak tot op de helft verkleind.

Nederland: Langs den weg van Emmen naar Odoorn, gevonden door den Heer W. W. Schipper te Winschoten, die van deze plant exemplaren zond midden Juli en 22 September 1918.

RUßUS SCIÄPHILUS LANGE x PYRAMIDALIS KALTENB. FORMA BREVIS

W. V/. Schipper, Fleurit : Juillet—-Août. QI-PL 2081

Système de Linné: CI. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Rosacées.

Caractères génériques: Voyez le no. 105, vol. II.

Caractères de l’hybride: Tiges foliifères robustes, brunes, anguleuses, arquées seulement dans la partie supérieure ou déjà à la base, un peu poilues ou glabres, non glanduleuses, non pruineuses, sans feuilles en hiver et radicantes, armées d’aiguillons insérés sur les angles, quelquefois placés sur les faces, de la base élargie presque droits, assez robustes, comprimés, égaux, quelquefois mêlés de quelques aiguillons plus faibles. Stipules insérées assez longuement, allongées, un peu étroites, glanduleuses-ciliées. Pétiole commun plus long ou presque aussi long que les folioles inférieures des feuilles quinées, plan en dessus ou canaliculé, muni de poils étalés mêlés de plus courts ou de poils confus, plus ou moins glanduleux et armé d’aiguillons assez robustes courbés. Feuilles quinées palmées ou quelquefois quelques unes pennées; folioles épaisses planes, en dessus un peu d’un vert obscur, en dessous vertes, se couvrant un peu, très brièvement poilues, les poils sur les nervures du côté inférieur dirigés ordinairement d’un même côté, les nervures en dessous brunes ou d’un vert gai; feuilles terminales elliptiques ou orbiculaires, souvent rhomboidales, quelquefois un peu creusées en cœur à la base, brièvement acuminées ; les folioles assez raides. Tiges florifères très courtes, glabres ou confusément poilues, non glanduleuses, armées d’aiguillons assez robustes, à feuilles ternées. Grappe allongée, dense, d’abord conique à boutons très rapprochés, puis presque d’une même largeur par toute sa longueur, à rameaux largement étalés, portant environ cinq fleurs, quelquefois à fleurs plus abondantes et alors rameux, au dessous du sommet feuillés, quelquefois même jusque le sommet, l’axe central droit, comme les rameux confusément poilus ou à poils étalés plus longs, glanduleux, et à poils glanduli-fères plus longs que chez les parents ; pédoncules très courts ou courts, densément poilus, glanduleux, les aiguillons de l’inflorescence robustes, droits, allongés; bractées plus grandes, allongées, étroites, plus ou moins glanduleuses. Segments du calice d’un vert cendré ou gris, à poils courts ou plus longs, glanduleux, plus fortement aculéolés que chez les parents, réfléchis à la fleuraison et chez les fruits, souvent un peu acu. minés et vers le sommet enlargis. Pétales médiocrement étroits, elliptiques, poilus en dessous, d’une couleur rose gaie, blanche, quelquefois d’un rose obscure, plus obscure que chez le R. saltuum et R. pyramidalis; on trouve ces trois couleurs quelquefois dans la même inflorescence comme chez les plantes le long du chemin d’Emmen à Odoorn. Etamines plus longues ou aussi longues que les styles, anthères poilues. Styles verts; carpelles poilus ou glabres; fruits assez gros. Réceptacle poilu. Fructification complète.

(Description de M. W. W. Schipper, publiée dans le Kruidk. Archief 1924, p. 174, où la plante porte le nom de Rubus divergens fm. convexa X pyramidalis = Rubus caesius X saltuum X pyramidalis).

Explication de la Planche: a. Bouton à fleur; h. b' bquot;. Pétales, grandeur naturelle, de couleur variée;

c. Etamine, poilue; d. Partie du pétiole avec poils et glandes; e. Stipules. Les figures a, c-e grossies. A. ïige florifère réduite à la moitié.

Pays-Bas: Trouvé par M. W. W. Schipper de Winschoten le long du chemin de Emmen à Odoorn; il nous a envoyé des exemplaires environ le 15 juillet et le 22 septembre 1918.

VERBENA BRACTEOSA MCHX.

Langgeschubd Ijzerkruid,

Hoogduitsch : Ijang Dechblättriges Eisenhart Engelsch : Large-bracted Vervain

Bloeit : Aug.—Sept.

Pl. 2082

Stelsel van Linnaeus: Cl. XIV. Ord. II. Didynamia. Angiosperinia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Verbenaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. I, no. 31.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Perennis, hirsutlo-pubescens, caule tetragono, e basi ramosissimo, rainis de-cumbentibus vel adscendentibus, tenuibus. Foia ovata, ovalia vel obovata, pinnato-incisa vel pinnatifida, basi plus minusve cuneata et attenuata in petiolos breves, lobis plerumque dentatis; spicae sessiles, robus-tae, densae, 10--15 c.M. longae in fructu; bracteae conspieuae, lineari-lanceolatae, satis rigidae, floribus et fructibus longiores, inferiores plerumque incisae; corolla purpureo-coerulea, circiter 5 mm. longa.

Overblijvend, zacht behaard, stengel vierkantig, van uit den voet sterk vertakt met neerliggende of opstijgende takken, slank; bladen eivormig, ovaal of omgekeerd eivormig in omtrek, vinvormig ingesneden of verdeeld, meer of minder wigvorniig aan den voet en in de korte bladstelen versmald, lobben meestal getand; aren zittend, stevig, dicht, bij de vrucht tot 10—15 cm. lang wordend; schutblaadjes zeer in het oog vallend, lijnvormig-lancetvormig, tamelijk stijf, langer dan de bloemen en vruchten, de onderste dikwijls ingesneden; bloemkroon paarsachtig blauw, ongeveer 5 mm. lang.

Verklaring van de Afbeeldingen; «. Bloemaartje, vergroot; b. Bloempje; c. Bloem, uitgespreid; d. Vruchtbeginsel; e. Bloem met schutblaadjes; f. Uiteinde van een blad; g. Schutblad met ingesloten bloem; A. Habitus-teekening van de plant, verkleind.

Groeiplaats ; In prairieën en op woeste plaatsen in Noord-Amerika.

Nederland: Bij ons aangevoerd bij Schiedam waargenomen. De afgebeelde plant werd ons den 17 Sep tember 1919 toegezonden door den Heer W. H. W achter te Botterdam.

VERBENA BRACTEOSA MCHX.

Verveine à longues bractées.

Fleurit : Août—septembre. 21.

PL 2082

Système de Linné : CL XIV. Ord. II. Didynamia. Angiospermia.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Verbénacées.

Caractères génériques: Voyez le no. 31, Vol. I.

Caractères spécifiques : Plante vivace, hérissée-pubescente, tige tétragone, très rameuse dès la base, à rameaux décombants ou ascendants, grêles. Feuilles ovées, ovales Ou obovées, pennées- incisées et pennati-fides, plus ou moins cunéiformes à la base et atténuées en pétioles courts, à lobes le plus souvent dentées ; épis sessiles, robustes, denses, 10—15 cm. de longueur à la maturité; bractées très saillantes, linéaires-lan-céolées, assez raides, plus longues que les fleurs et les fruits, les inférieures souvent incisées ; corolle pourpre-bleuâtre, environ 5 mm. de longueur.

Explication de la Planche: a. Epi, grossi; b. Fleur; c. Fleur, étalée, d. Ovaire; e. Fleur avec bractées; /. Partie supérieure d’une feuille; g. Bractées environnant la fleur; A. Aspect de la plante à grandeur réduite.

Habitat: Prairies et terres incultes de l’Amérique du Nord.

Pays-Bas: Introduite dans notre patrie près de Schiedam. La plante figurée nous a été envoyée le 17 septembre 1919 par M. W. H. Wachter de Botterdam.

POLYPORUS DRYADEUS FR.

Eiken Gaatjeszwam.

PI. 2083

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Polyporinae.

Geslachtskenmerken: Zie DL X, no. 730.

SooRTELiJKE KENMERKEN : Amplus ; pileo e carnoso suberoso, crasso, pulvinato, subferrugineo, fusces-cente, cute tenui, molli, scruposo-levigata, glabra, carne subzonata porisque praelongis, tenuibus, rotundis, mollibus, ore pallidioribus, ferrugineis; sporis albis.

Est e maximis et nobilissimis, rapide crescens, ad 65 latus, margine guttas aqueas plorans et hinc cum P. applanato confusus.

Groot: hoed eerst vleezig, dan kurkachtig, dik, kussenvormig, eenigszins roestkleurig, later bruin wordend, met zachte dunne opperhuid, hobbelig-vlak, glad, vleesch eenigszins van kringen voorzien; buisjes zeer lang, smal, rond, zacht, roestkleurig met lichtere opening; sporen wit.

Eenjarig, tot het voorjaar blijvend. Behoort tot de grootste en meest kennelijke soorten, die snel groeit en tot 65 cm. breedte heeft, aan den rand waterachtige druppels afscheidend en hierdoor met P. applanatus verward.

Polypoms dryadeus Fr., S. M. 1, p. 374 p.p., Epier. Hym., p. 460, Hym. Eur., p. 553 ; Trog, in Flora 1832, p. 357 ; Hussey I, t. 26 ; Berk., Outl., p. 244 ; Quél., p. 262 ; Sacc., Syll. VI, p. 136. Boletzis P., Syn., p. 537 sub P. jomentario, B. pseudoigniarius Buil., t. 458.

Verklaring der Afbeeldingen: a. Doorsnede door het vleesch; b. Onderzijde; c. Poriën. Vergroot.

Groeiplaats: Op eiken stobben in Zuid Europa en in Nieuw Engeland in Noord Amerika.

Nederland: Deze voor ons land nieuwe soort werd in 1920 door wijlen den Heer L. J. F. de Meyerb gevonden aan den voet van een eik bij het kasteel Hemmen in de Betuwe. Eeeds een drietal jaren werd de zwam door hem aldaar waargenomen, totdat hij den 13 Juli een klein exemplaar, den 22 Juli daaraanvolgende dit groote exemplaar, vele kilo’s wegende aan Mej. Cool toezond. Dienzelfden dag is de vinder weder op weg naar het kasteel Hemmen bij het baden in den Bijn verdronken. Ook in latere jaren kon men deze Polyporus op dezelfde plaats aantreffen en werd hij door Baron van Lynden enkele malen ingezonden op de Paddenstoelententoonstellingen der Mycologische Vereeniging; er bevond zich een prachtexemplaar op de Tentoonstelling te Utrecht van 23—25 September 1922. Tot heden heb ik mij elk jaar van de aanwezigheid dezer zwam onder de zeer oude eiken van het kasteel te Hemmen kunnen overtuigen. Dat deze boomen nog staan is te danken aan de liefde voor zijn park van den thans reeds meer dan 80-jarigen eigenaar en laatsten afstammeling van de Heeren van Hemmen.

POLYPORUS DRYADEUS FR.

Polypore des Dryades.

PI. 2083

Système de Linné ; Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Systeme naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Polyporées.

Caractères génériques: Voyez le no. 730. Vol. X.

Caractères spécifiques: Chapeau très développé, charnu-subéreux, épais, pulviné, jaunâtre, puis brun roussâtre, à épiderme mince, mou, rabouteux-lisse, glabre, chair un peu zonée, pores très allongés, étroits, arrondis, moux, à ouvertures plus pâles, ferrugineuses ; spores blanches.

Champignon colossal et très distinct, de croissance rapide, jusqu’à à 65 cm. de largeur, produisant des gouttelettes aqueuses à sa surfaci* et par ce caractère quelquefois confondu avec le P. applanatus.

Polyporus dryadeus Fr., S. M. 1, p. 374 p.p., Epier. Hym., p. 460, Hym. Eur., p. 553 ; Trog, in Flora 1832, p. 357 ; Hussey I, t. 26 ; Berk., Outl., p. 244 ; Quel., p. 262 ; Sacc., Syll. VI, p. 136 ; Boletus P., Syn., p. 537 sous le P. fomentarius ; B. pseudoigniarius Bull., t. 458.

Explication de la Planche: a. Section transversale par la chair; b. Face inférieure, c. Pores, agrandis.

Habitat: Troncs de chêne en Europe méridionale et dans l’Angleterre Nouvelle en Amérique du Nord.

Pays-Bas: L’espèce nouvelle pour notre patrie, a été trouvée en 1920 par feu M. J. L. F. de Meyerb au pied d’un chêne près du chateau de Hemmen. Le champignon était déjà connu de ce lieu pendant trois années, lorsqu’il a envoyé à Mlle Cool le 13 juillet un exemplaire plus petit et le 22 juillet cette pièce colossale, pesant plusieurs kilos. Le même jour l’auteur, retournant au chateau de Hemmen, est noyé se baignant dans le Rhin. Aussi les années suivantes le Polypore est retrouvé au même endroit, tandis que le Baron VAN Lynden l’a envoyé à plusieurs fois aux expositions de la Société mycologique néerlandaise : à celle d’Utrecht de 23—25 septembre 1922 on pouvait admirer un très bel exemplaire. J’ai eu les dernières années l’occasion de m’assurer de la présence du champignon sous les chênes du chateau de Hemmen. L’existence des ces arbres vénérables est due à l’amour profonde pour son parc du propriétaire octogénaire, le dernier descendant des barons de Hemmen.

COLLYBIA INGRATA SCHUM.

Onwelriekende Colly bi a.

PL 2084.

Stelsel van Linnaeus : Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenoraycetes. Sect. Agaricineae.

Geslachtskenmerken : Zie DI. X. no. 799.

SooRTELijKE KENMERKEN : Pileo circiter 5 cm. lato, carne tenui, lenta, e globoso campanulate, dein ex-planato et umbonate, glabre, sordide fusco-ravo ; lamellis liberis sed stipitem anguste attingentibus, valde approximatis, angustissimis, integerrimis, pallidis ; stipite 5—8 cm. alto, saepe contorto, saepe flexuoso et compresse, fuscescente, basi fusee, apice vel tote rore farinose obducto, cartilagineo, cave.

Caespitosa, lenta, odorem ingratum spargens.

Hoed ongeveer 5 cm. breed, vleesch dun, taai, eerst bolvormig, dan klokvormig, later uitgespreid en met een verhevenheid in het midden, kaal, vuil bruin taankleurig; plaatjes vrij maar dicht tegen den steel gedrukt, dicht opeengedrongen en zeer smal, geheel gaaf, licht gekleurd; steel 5—8 c.m. hoog, dikwijls gedraaid, bochtig en samengedrukt, bruinachtig, aan den voet bruin, aan den top of over de geheele lengte wit poedervormig bedauwd, kraakbeenig, hol.

Zodevormend, taai, een onaangenamen geur afgevend.

Agaricus ingratus Schum., Saell. II, p. 304 ; Coohe, Hdbk., p. 67, Illustr., Tab. 283 ; Sicken, Blätierp., no. 235.

Groeiplaats: Vochtige plaatsen in bosschen.

Nederland: Gevonden 28 Juli 1922 door Mej. C. Cool bij het Huis te Warmont te Warmond, groeiend tusschen het mos.

COLLYBIA INGRATA SCHUM.

Collybie ingrat.

Pl. 2084.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Agaricinées.

Caractères génériques: Voyez le no. 799. Vol. X.

Caractères spécifiques: Chapeau environ 5 cm. de largeur, à chair mince, coriace, d’abord sphérique campanulé, puis étalé, mamelonné, glabre, couleur de tan, ou brun sale, feuillets libres, mais étroitement appliqués au pied, très rapprochés, très étroits, entiers, pâles; pied 5—8 cm. de hauteur, souvent tortueux et flexueux, comprimé, brunâtre, fistuleux, tenace, brun à la base, au sommet ou par toute sa longueur couvert d’un enduit pulvérulent. Gazonnant, coriace, répendant une odeur désagréable.

Agaricus ingratus Schum., Saell. II, p. 304 ; Cooke, Hdbk., p. 67, Illustr., Tab. 283 ; Ricken, Blätterp., no. 235.

Habitat: Lieux humides dans les bois.

Pays-Bas: Trouvé le 28 juillet 1922 par Mlle. C. Cool près de la maison de campagne Warmont, à Warmond, parmi la mousse.

RUBUS SCIAPHILUS LANGE x PYRAMIDALIS KALTENB. FORMA ELONGATA.

W. W. Schipper.

BloPÂt'. Juli. 3|..

PI. 208.5.

Stelsel van Linnaeus; Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Rosaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. II, no. 105.

Kenmerken der Hybride : Turiones adscendentes apice prostrati vel scandentes vel prius arcuati, satis robusti vel tenues, angulati, laete virides, obscure fusci vel colorera vini referentes, glabri vel breviterpi-losi, eglandulosi, hierae paree foliosi, apice radicantes, aculeis aequalibus vel paulum inaequalibus, rectis, ad angulos positis, sat validis, sparsis rauniti. Stipulae alte insertae, lineari-lanceolatae vel foliosae, ad apices attenuatae, glanduloso-ciliatae. Petioli foliolis inferioribus foliorum quincuplieiura longiores, vel fere aequi-longi, supra plani, longiuscule pilosi, plus ininusve glandulosi, aculeis satis validis, rectis vel recurvis ar-raati. Folia quinato-pedata vel quinato-palmata ; foliola altruin altri obtegentia, plana, supra leviter vel valde obscure viridia, opaca, subtus tenuiter polisa, pallide viridia, cura nervis fuscis vel flavescenti-viridi-bus, utraque folia inferiora petiolulata, terminale late ellipticum vel rotundum, basi rotundatura vel leviter incisura interdura adeo cuneatuni, foliola plusniinusve rigida. Kami floriferi angulati, patenter et longiuscule pilosi, aculeis satis longis, rectis arinati, foliis ternis rauniti.

Inflorescentiae elongatae, priraura pyramidales, dein totae fere aequilatae, obtusatae cum ramis librate distantibus, uni- trifloris, rachis et rami patentgr et tomentoso-pilosi, sparse glandulosi, pilis glandulosis in rhachide et in ramis pilis paulum longioribus vel iis brevioribus, aculeis subulatis ad pedunculos numerosis-simis armati. Pedunculi plerumque longi, bracteae lineari-lanceolatae, plerumque alte incisae, plus minusve granduloso-ciliatae. Segmenta calycis cinereo-viridia, breviter pilosa, glandulosa, aculeata, in flore reflexa, dein distantia vel recurvata. Petala mediocre magna, ovalia, plus minusve rubra, subtus pilosa. Antherae stylos superantes, filamenta rubescentia, loculi pilosi. Styli virescentes, ovaria glabra. Torus pilosus. Fruc-tificatio satis plena; fructus sat parvi. (W. W. Schipper in litt. Cfr. Kruidk. Arch. 1924, p. 157, aldaar onder den naam Rubus divergens convexa x vestitus = R. caesius X saltuum X vestitus).

Loten gebogen opstijgend, met het bovendeel liggend of klimmend of spoediger gebogen, liggend, vrij krachtig, of tenger, kantig, helder groen, donker bruin of wijnkleurig, kaal of iets afstaand behaard, niet klierig, in den winter met de toppen wortelend en dan met enkele bladeren, stekels bijna gelijk kantstandig, verspreid, recht, vrij krachtig. Steunbladen vrij hoog ingeplant, lijn- lancetvormig, of bladachtig, naar de uiteinden versmald, klierig gewimperd. Bladstelen langer dan de buitenste blaadjes der vijftallige bladeren of ongeveer zoo lang, op de bovenzijde vlak, vrij lang afstaande behaard, min of meer beklierd, stekels vrij krachtig, recht of gebogen. Bladeren hand- of voetvormig vijftallig; blaadjes elkander dekkend, vlak, van boven al of niet donker groen, niet glanzend, van onder dun behaard, bleek groen, nerven aldaar bruin of geelachtig groen, de beide buitenste blaadjes gesteeld, eindblaadje breed elliptisch of rondachtig, aan den

voet afgerond, iets ingesneden, soms ook wigvormig, blaadjes vrij stevig. Bloeitwijgen kantig, afstaande vrij lang behaard, stekels vrij lang, recht; bladeren drietallig. Bloeiwijzen gestrekt, eerst pyramidaal, later bijna overal even breed, stomp eindigend, bijassen horizontaal uitstaande, één- tot driebloemig,hoofdas en bijassen afstaande en viltig behaard, verspreid beklierd, klier haren aan hoofd- en bijassen weinig of niet langer dan de haren, stekels naaldvormig,aan de bloemstelen het talrijkst, bloemstelen meestal lang, schutbladen lijn-lancetvormig, meestal diep ingesneden, meer of minder klierig gewimperd. Kelkslippen grijsgroen, kort behaard, beklierd en bestekeld, tijdens den bloei teruggeslagen, later uitstaand of teruggeslagen. Bloembladen middelmatig groot, ovaal, meer of minder rood, van achter behaard. Meeldraden langer dan de stylen, helmdraden roodachtig, helmknoppen behaard. Stylen groenachtig, vruchtbeginsels kaal. Bloembodem behaard. Vruchtzetting vrij volledig; vruchten vrij klein.

Verklaring van de Afbeeldingen: a. Bloemknop, vergroot; b. Bloemblad. Nat. grootte, c. Meeldraden en stampers; d. Meeldraad, behaard; e. Driedeelig schutblad; /. Steunblad; c-f. vergroot.

Nederland: De afgebeelde plant werd ons toegezonden door den Heer Schipper op 11 en 28 Juli 1921, door hem gevonden aan den Zwijnewe^ dicht bij het dorp Wedde; dezelfde vond deze hybride ook nog te Ellersinghuizen (Westerwolde) ; aan den weg van Emmen naar Odoorn en aan een zandweg van Zuidlaren naar Annen.

RUBUS SCIÄPHILUS LANGE x PYRAMIDALIS KALTENB. FORMA ELONGATA.

W, Vy. Schipper.

Fleurit : Juillet. %.

PI. 2085.

Système de Linné : Cl. XII. Orel. III. Icosandria-Polygynia.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Eosacées.

Caractères génériques: Voyez le no. 105, vol. IL

Caractère de l’Hybride: Tiges foliifères ascendantes, couchées au sommet ou grimpantes ou antérieurement arquées, assez robustes ou grêles, anguleuses, d’un vert gai, brun obscur ou couleur de vin, glabres ou brièvement poilues, non glanduleuses, en hiver munies de feuilles peu nombreuses, s’enracinant au sommet, armées d’aiguillons égaux, droits, insérés sur les angles, assez robustes, espacés. Stipules profondément insérées, linéaires-lancéolées ou foliacées, atténuées vers les extrémités, glanduleuses ciliées. Pétioles plus longs ou presque aussi longs que les folioles inférieures des feuilles quinées, plans en dessus, assez longuement poilues, plus ou moins glanduleuses, armées d’aiguillons assez robustes, droits ou recourbés. Feuilles quinées-digitées ou quinées-palmées à folioles se couvrant, planes, à la face supérieure d’un vert plus ou moins obscur, opaques, mollement poilues en dessous, d’un vert clair, aux nervures brunes ou jaunâtres-vertes, les deux folioles inférieures pétiolulées, la terminale largement elliptique ou orbiculaire, arrondie à la base ou un peu échancrée, quelquefois même cunéiforme, les folioles plus ou moins raides.

Tiges florifères anguleuses, munies de poils étalés assez longs, armées d’aiguillons assez longs, droits, portant des feuilles ternées. Inflorescence allongée, d’abord pyramidale, enfin presque de la même largeur par toute sa longueur, tronquée, au sommet à rameaux horizontalement étalés, uni-triflores, l’axe et les rameaux munis de poils étalés et tomenteux, à glandes stipitées un peu plus longues que les poils ou plus courtes que ceux-ci, peu glanduleux, armées d’aiguillons subulés, qui sont le plus nombreux sur les pédoncules. Ceux-ci le plus souvent allongés. Bractées linéaires-lancéolées, souvent fortement incisées, plus ou moins glanduleu-ses-ciliées. Segments du calice d’un vert cendré, brièvement poilus, glanduleux, aiguillonnés, réfléchis chez la fleur, puis écartés ou recourbés. Pétales de grandeur médiocre, ovés, plus ou moins rouges, poilus en dessous. Etamines plus longues que les styles, à filets rougeâtres et à anthères poilues. Styles verdâtres, ovaires glabres. Eéceptacle poilu. Fructification assez normale; fruits petits. (Description de M. W. W. Schipper, correction de celle dans le Kruidk. Archief 1924, p. 157, où la plante porte le nom de Rubus divergens con-vexa X vestitus = R. caesius x saltuum x vestitus.

Explication de la Planche: a. Bouton à fleur, grossi; b. Pétale, grandeur naturelle; c. Etamines et ovaires; d. Anthère, poilue; e. Bractée trifide; /. Stipule; c-f. Figures grossies.

Pays-Bas: La plante dessinée nous a été envoyée le 11 et le 28 juillet 1921 par M. Schipper, qui l’a trouvée le long du Zwijneweg non loin du villageWedde; le-même a recueilli l’hybride aussi à Ellersinghuizen (Westerwolde), au bord de la route de Emmen à Odoorn et le long d’un chemin sablonneux de Zuidlaren à Annen.

GEUM ALEPPICUM JACQ.

Nagelkruid van Alleppo.

Hoogduitsch : Steife Nelkenwurz. Engelsch : Yellow Avens.

Bloeit : Juli—Augustus. 2|..

Pl. 2086.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Rosaceae.

Geslachtskenmerken : Zie Dl. I, no. 46.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Erectum V. adscendens, pubescens, in parte superiore ramosum, 4—10 cm. altum. Stipulae latae, foliaeeae; folia basalia lyrato-pennata, foliolis 5—7, obovatis, cuneatis, dentatis vel lobatis, nonnullis minor! bus intermixtis, terminale latiore, late ovato vel cuneato; folia caulinia sessilia vel breviter petiolata, segmentis 8—5 ovatis vel oblongis, acutis. Flores flavi, iis G. urban! maiores, sepalis late obovatis, plerumque calyce longioribus. Eeceptaculum carpellaeque hirsutae.stylisrubescentibus, articule inferiore basi hirsuto, ceterum glabro, articulo superiore fere usque ad apicem hirsuto duplo longiore.

Opgericht of opstijgend, behaard, in het bovenste gedeelte vertakt, 4—10 cm. hoog. Steunblaadjes breed, bladachtig. Grond bladeren liervormig-gevind, met 5—7 omgekeerd eironde, wigvormige getande of gelobde blaadjes, door enkele kleinere afgewisseld, eindblaadje breeder, breed eirond of wigvormig; stengelbladen zittend of kort gesteeld, met 8—5 spitse, eironde of langwerpige slippen. Bloemen geel, grooter dan bij G. urbanum; bloembladen breed omgekeerd eirond, meestal langer dan de kelk. Bloembodem en vruchtbeginsels borstelharig; stijlen roodachtig; onderste deel van den stijl onderaan borstelharig, overigens kaal, ongeveer tweemaal langer dan het bijna tot den top behaarde bovenste deel.

Verklaring van de Afbeeldingen: a. Drie vruchtjes, vergr.; b. Afzonderlijk vruchtje, vergr. c. Doorsnede door een uitgebloeide bloem.

Groeiplaats: In moerassige streken in Bulgarije, Europeesch- en Aziatisch Rusland, Noord-Amerika. In Duitschland verbreid in Oost Pruisen, Oostelijk Galicië en Zevenbergen. Elders zelden adventief of verwilderd, zooals bij München.

Nederland: In 1916 door Dr. de Wever gevonden bij een graanniagazijn te Sittard als een van G. urbanum afwijkende vorm. Zij bleek bij cultuur onveranderlijk en werd door den Heer A. W. Kloos Jr. als Geum aleppieum gedetermineerd, met welke determinatie Dr. Thellung zich kon vereenigen, behoudens de minder sterke beharing van den stengel. De afgebeelde plant werd ons door den Heer Kloos uit Dordrecht toegezonden.

GEUM ALEPPICUM JACQ.

Benôite d’Aleppo.

Fleurit ; Juillet—août. 2J..

PL 2086.

Système de Linné: Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Rosacées.

Caractères génériques: Voyez le no. 46, Vol. I.

Caractères spécifiques: Dressé ou ascendant, pubescent, ranieux dans la partie supérieure, haut de 4—10 cm. Stipules larges, foliacées; feuilles radicales lyriques-pennatiséquées à 5—7 folioles obovées,cunéiformes, dentées ou lobées, entremêlées par des plus petites, la terminale plus ample, largement ovée ou cunéiforme, les caulinaires sessiles ou brièvement pétiolées, à 3—5 segments ovés ou oblongs, aigus. Fleurs jaunes, plus grandes que celles de G. urbani; sépales largement obovés, le plus souvent plus longs que le calice. Réceptacle et carpelles velus, styles rougeâtres, l’article inférieurs du style velu à la base, du reste glabre, environ deux fois plus long que l’article supérieur, qui est velu presque jusqu’au sommet.

Explication de la Planche: Trois fruits, grossis; b. Fruit séparé; c. Section transversale par une fleur défleurie.

Habitat : Lieux marécageux de Bulgarie, de la Russie en Europe et asiatique, dans l’Amérique septentrionale. Répandu en Allemagne dans la Prusse orientale, la Galicie orientale et la Transylvanie. Ailleurs rarement adventice ou spontané, comme aux environs de Munich.

Pays-Bas: Trouvé en 1916 par le Dr. A. de Wever près d’un magasin à blé, près do Sittard comme forme différente du Geum urbanuni. Cultivée la plante se montrait invariable et a été déterminée comme G. alep-picum par M. A. W. Kloos Jr., une détermination, qui a été approuvée par le Dr.THELLUNG,sauf la chevelure moins forte de la tige. La plante dessinée m’a été remise par la bienveillance de M. Kloos à Dordrecht.

TRAMETES HISPIDÄ BAGL.

Stekelharige Trameet.

en

TRAMETES SERPENS FR.

Kruipende Trameet.

PI. 2087.

Stelsel van Linnaeus : Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Orel. Hymenomycetes. Sect. Polyporeae.

Geslachtskenmerken : Zie DL X, no. 800.

SooRTBLiJKE KENMERKEN: a. ï. liispida, pileo imbricato, suberoso, tenui,strato-reclinato,pulvinato,plus ininusve undulato, zonato, fulvo, pilis strigosis tecto, inargine pallescente et fere glabro ; poris latis, rotun-datis vel angulatis, separatis, lainellis inargine obtuso, interdam fissis, tubis intus lacteis, marginem versus brevissiinis.

Hoed dakpansgewijze, kurkachtig, dun, uitgespreid-teruggebogen, kussenvorinig, min of meer golvend, met kringen geteekend, bruin, bedekt met stijve haren, aan den rand verbleekend en bijna kaal. Poriën wijd, afgerond of hoekig, gescheiden door tusschenschotten met stompen rand en somtijds gescheurd ; buisjes van binnen melkwit, naar den rand zeer kort.

Trametes hispida Bagl. in Erb. critt. ital. ; Er., Epier., p. 583 ; Sacc., Syll. VI, p. 346 ; Ned, Kr. Arch. 2, IV, p. 223 ; Oud., Bév. I, p. 385.

Verklaring der Afbeeldingen: a. Poriën aan de achterzijde.; è. Poriën, vergroot.

Groeiplaats : Op boomstronken in Europa.

Nederland: Door Oudemans in September 1884 ontdekt in de spleet van een ouden beukenstam bij Putten. Het afgebeelde exemplaar werd den 6 October 1922 gevonden in de omstreken van Bloemendaal lt;loor de kinderen van de school van den Heer Tinholt en door Mej. Cool als zoodanig gedetermineerd.

b. Trametes serpens : alba, resupinata, proximo adnata, non separanda, margine determinate, pubescens, primum orumpens, orbicularis, dein confluons, pannos elongates formans, poris parum profundis, rotun-datis vel angulatis, inaequalibus.

Crassitude cum poris circiter 4 mm., pori valde breves ,puteales, circiter 1 mm. in diametro. Totus fungus senectus dilute ochraceus est.

Wit, omgelieerd, zeer dicht aangegroeid, niet af te scheiden, met duidelijken rand, behaard, eerst uitbrekend, cirkelvormig, dan samenvloeiend en lange lappen vormend ; poriën weinig diep, rond of hoekig, ongelijk. Met de poriën ongeveer 4 min. dik.; poriën zeer kort, putvormig, ongeveer 1 mm. in doorsnede. De geheele zwam wordt ouder wordend zwak okerkleurig.

Trametes serpens Fr., Hym. Eur. I, p. 586 ; Stev., Fung., p. 223. Polyporus Stephensii B. et Br., A. N. H. n. 356. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;’

Groeiplaats: Op boomschors in Noord Europa.

Nederland: Deze champignon werd in October 1922 gevonden door den Heer G. D. Swanbnburg de Vbye in de duinen bij Vogelenzang en gedetermineerd door Dr. Lars Bomell in Stokholm.

TRAMETES HISPIDA BAGL.

Trametes poilu,

et

TRAMETES SERPENS FR.

Trametes ramparït.

PI. 2087.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. ï’ungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Polyporées.

Caractères génériques: Voyez le no. 800, Vol. X.

Caractères spécifiques: a. ï. hispida: chapeaux imbriquées, subéreux, minces, étalés-réfléchis, pulvi-nés, plus ou moins ondulés, zônés, fauves, couverts de poils raides, pâlissants et presque glabres au bord. Pores larges, arrondis ou angulaires, séparés par des cloisons au bord émoussé, parfois fendillées. Tubes blanc de lait en dedans, très courts vers la circonférence.

Trametes hispida Bagl. in Erb. crût. ital. ; Fr., Epier., p. 583 ; Sacc., Syll. VI, p. 346; Ned. Kruidk. Archief 2. IV, p. 223 ; Oud., Bév. I, p. 385.

Explication de la Planche : a. Pores à la face inférieure ; b. Pores, grossis.

Habitat: Sur des troncs d’arbres en Europe.

Pays-Bas: Découvert en septembre 1884 par Oudbmans dans une fente d’un tronc de hêtre vivant à Putten. L’exemplaire dessiné a été trouvé le 6 octobre 1922 dans les environs de Bloemendaal par les enfants de l’école de M. Tinholt et déterminé par Mlle Cool.

b. Trametes serpens: chapeaux blancs résupinés, très étroitement adnés, non séparables, à bord déterminé, pubescent, d’abord rompants, orbiculaires, puis confluants, formant des croûtes allongées; pores peu profonds, arrondis ou angulaires, inégaux.

La largeur est avec les pores environ de 4 m.m. ; pores très courts en forme de fosses, environ 1 m.m. en diamètre. Le champignon acquiert en vieillissant une couleur claire d’ocre.

Trametes serpens Fr., Hym. Eur. I, p. 586 ; Stev., Fung., p. 223. Polyporus Stephensii B. et Br., A. N. H., n. 356.

Habitat: Sur l’écorce d’arbres en Europe septentrionale.

Pays-Bas: Le champignon a été trouvé en octobre 1922 par M. G. D. Swanenburg de Veye dans les dunes de Vogelenzang, tandis que la détermination est vérifiée par le Dr. Lars Rombll de Stockholm.

ARCYRIA NUTANS BULL. 2088*.

ARCYRIA NUTANS BULL.

Madevormige Arcyria,

Pl. 2088^.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Gryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Myxomycètes. Pam. Trichiaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XXV, no. 1945.

Soortelijke kenmerken : Peridiis aggregatis, breviter constipatis, cylindraceis ; stipite brevi, evanes-cente; sporis et capillitio sordide albo-flavis; capillitio laxo, longissimo, arcuato, demum decumbente; tu-bulis e tubo stipitis enatis, 3—4 p crassis, protuberantiis spinulas firmulas, inordinatas sistentibus ; sporis levibus 7—8 diam. Capillitio longissimo, decumbente et a peridio dilabente facile distincte.

Peridien groepsgewijze, kort gesteeld, cilindervormig; steel kort, verdwijnend; sporen en capillitium vuil geelachtig wit; capillitium wijd uitstaand, zeer lang, gebogen, ten slotte overhangend; buisjes uit de steel-buis uitgroeiend, 3—4 p dik, met uitsteeksels, die bezet zijn met tamelijk stevige, onregelmatig geplaatste stekels; sporen glad, 7—8 p. Door het zeer lange en overhangende capillitium en het verdwijnend peridium gemakkelijk te herkennen.

Arcyria nutans (Bull.) Grev., Fl. Edinb., p. 455 ; Pat., Tab. An. Fung., p. 84, f. 298 ; Bost. Mon., p. 277 ; Cooke, Myx., p. 72 ; Schroet., Krypt. Fl. Schles. Pilze, p. 110. Clathroide.s jlavesccns Mich., p. 214 ; Cl. longis-simum Hall., p. 10 ; Clathrus raniosus ß Betz., Vet. Handl., p. 283; Trichia nutans Bull., t. 502, f. 3; Sow., t. 260. Stemonitis nutans Cmel., Syst. 1467. Arcyria flava Pers., Obs. 1, p. 85 ; Grev., F. 309. Stemonitis amoena Trent., p. 222. TrichiO' elongata Schum., Saell. 1464. Arcyria alutacea Schum., Saell. 1474, Arcyria pallens Wallr. in Utt., Arcyria straminea Wallr., Crypt, germ. 2232 ; A. nutans c. minor in Weinm., p. 609.

Verklaring der Afbeeldingen: A. Stuk in natuurlijke grootte; a. ledige peridiensteeltjes; b. Capelli-tium-draden; c. Capillitium ; d. Vergrooting van eenige dezer vereenigd.

Groeiplaats. Op rottend hout in Zweden, Duitschland, Italië, Frankrijk, Engeland, Finland, Lapland, Holland, Hongarije en Noord Amerika.

Nederland: Voor ons land reeds vermeld in Prodr. II, pars IV, p. 23 voor Goes, door van den Bosch en Leiden door Dozy en Molkbnbobr, op vermolmd wilgenhout. De afgebeelde planten werden 28 Mei 1921 ontvangen van den Heer J. Schrbinemakers te Bergen op Zoom.

ARCYRIA NUTANS BULL

Arcyria penchée.

PL 2088^.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Myxomycètes. Para. ïrichiacées.

Caractères génériques: Voyez le no. 1945, Vol. XXV.

Caractères spécifiques: Péridies disposées en groupes, brièvement stipitées, cilindriques, pied court, disparaissant; spores et capillitium de couleur sale blanche-jaunâtre; capillitium lâche, très allongé, arqué, enfin décombant, tubes provenant du tuyau du pied, 8—4 q d’épaisseur, avec des protubérances portant des épines dispersées, assez robustes; spores lisses, 7—8 en diam. Capillitium très allongé, penché, facilement à distinguer par la péridie évanouissante.

Arcyria nutans {Bull.) Grev., Fl. Edinb. p. 455 ; Pat., Tab. An. Fung., p. 84, f. 298 ; Bost., Mon., p. 277 ; Cooke, Myx., p. 72 ; Schroei., Krypt. Fl. S chies. Pilze, p. 110. Clathroides flavescens Mich., p. 214; Cl. longis-simum Hall., p. 10 ; Clathrus ramosus ß Betz., Vet. Handl., p. 283 ; Trichia nutans Bull., t. 502, f. 3 ; Sow., t. 260. Stemonitis nutans Gmel., Syst., 1467. Arcyria flava Pers., Obs. 1, p. 85 ; Grev., t. 309. Stemonitis amoena Trent., p. 222. Trichia elongata Schum., Saell. 1464. Arcyria alutacea Schum., Saell. 1474. A. pollens Wallr. in litt., A. straminea Wallr., Crypt, germ. 2232, A. nutans c. minor in Weinm., p. 609.

Explication de la Planche: A. Partie du champignon, grandeur naturelle, a. Pieds vides des péridies; b. Fibres du capillitium; c. Capillitium; d. Agrandissement de quelques capillitium réunis.

Habitat: Sur le bois pourrissant en Suède, Allemagne, Italie, France, Angleterre, Finlande, Laponie, Hollande, Hongrie et Amérique septentrionale.

Pays-Bas: Déjà signalé pour notre patrie dans le Prodr. IL Part. IV, p. 23 par van den Bosch des environs de Goes et par Dozy et Molkenboer de Leiden, sur le bois de saule vermoulu. Les plantes figurées dans notre planche nous sont envoyées le 28 mai 1921 par M. J. Schreinemakers de Bergen op Zoom.

BREFELDIÄ MAXIMA (FR.) ROST.

Reuzen-Brefeldia.

PI. 20885.

Stelsel van Linnaeus: C'L XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Myxomycètes. Pam. Brefeldiaceae.

Kenmerken der Familie: Aethalium e peridiis numerosis dense stipatis, elongatis, nudis, distincte stratosis compositum. Peridia strati inferioris et medii columellis coalescentibus basique aethalii adnati praedita; ea vero strati medii et superioris capillitio, floccis aequalibus, tenerrimis, e centro radiatim proten-sis, inter se inque limitibus peridiorum conjunctis composite instructa.

Athalium samengesteld uit talrijke, dicht opeengedrongen, lange, naakte peridien, die afzonderlijke lagen vormen. Peridien van de onderste en de middelste laag voorzien van met elkaar vereenigde en met den voet van het aethalium vergroeide columellas, die echter van de middelste en de bovenste laag zijn voorzien van een capillitium, dat samengesteld is uit gelijke, zeer dunne, van uit het midden straalsgewijze uitgespreide met elkander en op de grenzen der peridien verbonden vlokken.

Geslachtskenmerken: Aethalia nuda, superficie verrucosa. Flocci capillitii in limitibus peridiorum in vesiculas multicellulares, inanes, magnas connexi.

Aethalien naakt, met knobbelige oppervlakte. Vlokken van het capillitium in de nabijheid der peridien samengeweven tot veelcellige groote ledige blaasjes.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Aetlialus iiudis. Superficie verrucosis, purpureo-atris, hypothallo bene evoluto, argenteo-micante insidentibus, 3—6 cm. latis et longis, ó—10 mm. crassis; sporis purpureo-vel brunneo-atris, fuscidulis, sphaeroideis, spinulosis, 11—12 g diam.

Aethalien naakt, met knobbelig oppervlak, purperzwart, zittend op een goed ontwikkelde, zilver-glin-sterende onderlaag, 3—6 c.m. breed en lang, 5—10 mm. dik; sporen purper- of bruinzwart, of donkerbruin, kogelvormig, gestekeld, 11—12 p. in doorsnede.

Brefeldia maxima (Fr.), Bost. Sluwzowc., p. 213, f. 60, 63, 66, 69, 70. Cooke, Myx., p. 33; ScJiroet.,Krypt. Fl. Fehles. Pilze, p. 119. Lycoperdon epidendrum Sow., p. 400, f. 2. 3. Desmodium inguinans Fr., Gast., p. 9. Reticulariei maxima Fr., Sept. myc. III, p. 83. Eng. Fl. V, p. 308. Cooke, Handb. n. 1097, Fgi Brit. II, p. 518. Lycoperdon echiniforme Sow., t. 400, f. 1. Licea perrejitans Berk., Gard. Chron. 451, Ann. Fat. Hist. n. 392 ; Cooke, Handb. no. 1196.

Verklaring der Afbeeldingen: Verkleuring na een paar dagen; h. Sporen, vergroot, c. Groeiwijzeop boomstam; d. Capillitiumdraden met sporen; e. Columellas van sporangiën.

Groeiplaats: Voornamelijk op beukenstammen, doch ook op andere boomen in Zweden. Duitschland, Engeland, Italie, België en Finland.

Nederland: De afgebeelde plant werd den 22 October 1922 gevonden door Mej. Adri Timmermans, biol. Stud, te Leiden op een haagbeuk op Oud-Poelgeest, gedurende eene excursie der afdeeling Leiden der Natuurhistorische Vereeniging.

Zij schijnt steeds algemeener in ons land gevonden te worden, daar zij dit jaar weder van drie plaatsen werd ingezonden, o. a. in de nabijheid van Amsterdam.

BREFELDIA MAXIMA (FR.) ROST.

BrefMia très grande.

PI. 20887?.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Myxomycètes. Pam. Brefeldiacées.

Caractères de la famille: Aethalium composé de plusieurs péridies nombreuses, très serrées, allongées, nues, manifestement rangées. Péridies de la couche inférieure et centrale munies de columelles réunies et adnées à la base de l’aethalium, celles de la couche centrale et supérieure sont munies d’un capillitium composé de flocons égaux, très tendres, rayonnants du centre, entrelacés entre eux et dans les limites des péridies.

Caractères génériques: Aethaliums nus, tubéreux à la surface. Flocons du capillitium dans la proximité des péridies entrelacés, formant des vésicules amples, vides, multicellulaires.

Caractères spécifiques: Aethaliums nus, tubéreux à l’extérieur, d’un noir pourpré, assis sur un hypo-thallus bien développé, luisant d’une couleur argentée, 3—6 cm. de largeur et de longueur, 5—10 mm. d’épaisseur; spores pourpre- ou brun-noir, ou brun obscur, sféroïdes, épineuses, 11—12 p en diam.

Brefeldia maxima (Fr.} Rost., Sluwzowc., p. 213, f. 60, 65, 66, 69, 70. Cooke, Myx., p. 53 ; Schroei., Krypt. Fl. Schles. Pilze, p. 119, Lycoperdon epidendrum Soie., p. 400, f. 2, 3. Desmodium inquinans Fr., Gast., p. 9. Reticularis maxima Fr., Syst. Myc. VI, p. 85. Eng. Fl. V, p. 308 ; Cooke, Hdbk. no. 1097, Fgi Brit. II, p. 518. Lycoperdon echiniforme Sow., t. 400, f. 1. Licea perreptans Berk., Gard. Chron. 451, Ann. Nat. Hist. no. 392 ; Cooke, Hdbk. no. 1196.

Explication de la Planche: Changement de couleur après quelques jours; b. Spores, grossies; c. Manière de pousser sur un arbre; d. Fibres du capillitium avec les spores; e. Columelles des sporanges.

Habitat: Surtout sur les souches de hêtres, mais aussi sur les troncs d’autres arbres, en Suède, en Allemagne, Angleterre, Italie, Belgique et Finlande.

Pays-Bas: La plante dessinée a été trouvée le 22 octobre 1922 par Mlle Adri Timmermans, étudiante en biologie à Leiden sur un charme à Oud Poelgeest, pendant une excursion de la section Leiden de la Société d’histoire naturelle. Le champignon semble se propager dans notre patrie, il fut recueilli l’année passée de trois endroits divers, p. e. dans le voisinage d’Amsterdam.

RUBUS SCIAPHILUS LANGE.

Schaduivminmnde Braam,

Hoogduitsch : Schatten Brombeere.

Engelsch ; Shadowy Bramble.

Bheit : Juli—Aug. 2(..

PI. 2089.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Natuuklijk Stelsel; Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Rosaceae.

Geslachtskenmerken : Zie Dl. II, no. 105.

SooRTELiJKE KENMERKEN : ïuriones arcuato.procumbentes vel scandentes, ramosi, angulati, paree pilo.si, demum calvati, aculeis aequalibus ad angulos dispositis, mediocribus, compressis, e basi dilatata leviter re-clinatis armati. Folia quinato digitata, petiolo supra plano, piloso, petiolulis patenter villosis, stipulis line-aribus ; foliola omnia petiolulata, inaequaliter grosse duplicato-serrata, supra sparsim pilosa, subtus molliter pilosa, viridia, terminale ovatum, ellipticum vel suborbiculare, acuminatum, basi subcordatum; ramo-rum floriferorum folia ternata quinatave, supremis simplicibus, aculei sparsi falcati; inflorescentiae brevis foliis magnitudine decrescentibus interruptae ramuli patentes pauciflori laxe villosi, paree et subulato-acu-leati ; sepala inermia canescentia vel sub tomento tenui virentia, in flore refh^xa, post anthesin fructum laxe amplectentia ; petala magna elliptica unguiculata, rosea vel alba ; stamina externa interna stylesque longe superantia, in flore erecto-patentia, post anthesin conniventia fructumque amplectentia, loculi pilosi ; ger-mina glabra ; fructus magni ovoidei vel subglobosi, dulces. Drupeolae numerosae, magnae, nitidae.

Loten gebogen-neerliggend of klimmend, vertakt, kantig, spaarzaam behaard, ten slotte kaal, bewapend met gelijke, op de kanten geplaatste, middelgroote stekels, die uit een verbroeden voet eenigszins neergebogen zijn. Bladeren handvormig vijfdeelig, bladsteel van boven vlak, behaard, bladsteeltjes afstaand behaard; steunblaadjes lijnvormig. Blaadjes alle gestoeld, ongelijk en grof dubbel gezaagd, van boven spaarzaam behaard, van onder zacht behaard, groen; eindblaadje eirond, elliptisch of bijna cirkelvormig, toegespitst, aan den voet eenigszins hartvormig; bladeren der bloeitakken drie- of vijftallig, de bovenste enkelvoudig, met enkele stekels bewapend. Bloeiwijze kort, door in grootte steeds kleiner wordende blaadjes onderbroken, met afstaande, weinig bloemige, afstaand behaarde takken, voorzien van enkele elsvormigo stekels; kelkslippen ongewapend, grijs of onder het dunne vilt groen, bij de bloem teruggeslagen, na den bloei de vrucht los omvattende; bloemblaadjes groot, elliptisch, genageld, rose of wit; buitenste meeldraden de binnenste en de stijlen in lengte verre overtreffend, in de bloem uitstaande, na den bloei samennijgend met behaarde helrnknoppen; vruchtbeginsels kaal, vruchten groot, eivormig of bijna kogelvormig, zoet. Steenvruchtjes zeer talrijk, groot, glimmend.

Verklarino der Afbeeldingen: a. Bloemblad, nat. grootte; b. Meeldraden en stampers; c. Meeldraad, vergroot, behaard.

Groeiplaats: Wordt gemeld voor boschranden en open plaatsen in bosschen, overgaande in de hagen van het bouwland. Op leemgrond in het Oosten van Slees wij k-Holstein, ook op Fünen.

Nederland: De plant werd ons toegezonden door den Heer W. W. Schipper te Winschoten, den 22 Juli

1919. Ook (le hier volgende bizonderheden werden mij door hem medegedeeld. Bubus sciaphilns komt in Oostelijk Groningen, in Drente, Overijsel en in Limburg algemeen voor.

Zij verschilt van Bubus gratus bijna alleen door de behaarde helmknoppen. De verschillen door Pocke en 8udre opgegeven zijn niet steekhoudend. De kleur der bloembladen is dikwijls roodachtig en schijnt afhankelijk te zijn van temperatuur en den tijd van het jaar. Ook de soortnaam schijnt zeer onjuist, daar zij nooit in een bosch werd aangetroffen en derhalve beslist schaduw schijnt te mijden.

RUBUS SCIAPHILUS LANGE.

Ronce ombrageuse.

Fleurit: Juillet—août. 2|..

PI. 2089.

Système de Linné: CL XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Rosacées.

Caractères génériques: Voyez le no. 105, Vol. II.

Caractères spécifiques: Tiges foliifères arquées-décombantes ou grimpantes, rameuses, anguleuses, munies de poils épars, enfin glabres, armées d’aiguillons égaux, insérés sur les angles, médiocres, comprimés, de la base élargie un peu recourbés. Feuilles quinées-digitées; pétiole commun plan en dessus, pétiolules à poils étalés ; stipules linéaires, folioles toutes pétiolulées, inégalement et doublement grossièrement dentées, en dessus sparse poilues, en dessous mollement pubescentes, vertes, la terminale ovée, elliptique ou un peu orbiculaire, acuminée, un peu échancrée à la base; feuilles des tiges florifères ternées ou quinées, les supérieures simples, à aiguillons épars en faux, feuilles de l’inflorescence courte diminuant de taille, à rameaux étalés pauciflores, lâchement pubescents, armés d’aiguillons épars et sétacés; sépales inermes blanchâtres, ou verts sous la villosité mince, réfléchis chez la fleur, après la fleuraison lâchement embrassant le fruit; pétales grands, elliptiques, contractés en onglet, roses ou blancs; les étamines extérieures plus longues que les intérieures et les styles, dressées-étalées chez la fleur, enfin conniventes et embrassant le fruit, à anthères poilues. Ovaires glabres, fruits gros ovoides ou presque globuleux, doux, à carpelles nombreux, grands et luisants.

Explication de la Planche: a. Pétale, grandeur naturelle; b. Etamines et ovaires; c. Etamine, grossie, poilue.

Habitat: Connu des lisières du bois et des places ouverts dans les bois, passant des bois dans les haies des lieux cultivés. Dans les terres marnes à l’est de Sleswig-Holstein, aussi dans l’île de Funen.

Pays-Bas: La ronce nous a été envoyée le 22 juillet 1919 par M. W. W. Schipper de Winschoten, qui a eu la bienveillance de nous communiquer les observations suivantes. Le Rubus sciaphilus se trouve partout dans l’est de la province de Groningue, de Drente, d’Overijsel et de Limbourg. Il se distingue du Ru-bus gratus presque seulement par les anthères poilues. Les différences indiquées par Focke et par Sudre ne sont pas péremptoires. La couleur des pétales est souvent rougeâtre et dépend en apparence de la température et du temps de l’année. Même le nom spécifique n’est pas très juste, parce que l’espèce n’a jamais été trouvée dans un bois, de sorte qu’elle semble éviter décisivement l’ombre.

PLANTÀGO PSYLLIUM L.

Vlooien weegbree.

Hoogdwitsch : Floh-Wegerich. Engelsch : Plea Plantain.

Bloeit : Mei—Juli. O.

PI. 2090.

Stelsel van Linnaeus: Cl. IV, Ord. I. Tetrandria. Monogynia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Plantaginaceae.

Geslachtskenmerken : Zie Dl. I, no. 42.

SooRTELijKE KENMERKEN: Glanduloso-pubescens, caule erecto, shnplici vel ramoso; foliis sessilihus, line-aribus vel lineari-lanceolatis, integris vel denticulatis ; pedunculis axillaribus, folio longioribus, saepe co-rymboso-thyrsoideis ; spicis ovato-sphaericis, densis; bracteis conformibus, lanceolatis, acutis vel acu-minatis; calycis laciniis omnibus oblongis, acutis; corollae lobis lanceolatis. P. arenariaesimilis, ab ea prae-sertim bracteis lanceolatis et calycis laciniis conformibus oblongis differt.

Klierig behaard met opgerichten stengel, deze al of niet vertakt ; bladen zittend, lijnvormig of lijn-lancet-vormig, gaaf of getand ; bloeistelen okselstandig» langer dan de bladeren, dikwijls tuilvormig of pluinivormig ; aartjes eivormig tot bolvormig, dicht ; schutbladen gelijk, lancetvormig, spits of toegespitst ; kelkslippen alle langwerpig, spits; kroonslippen lancetvormig. Gelijkend op P. arenaria, doch van deze voornamelijk door de lancetvormige schutbladen en de gelijke langwerpige kelkslippen verscheiden.

Verklaring van de Afbeeldingen: a. Bloempje; b. Bloem met kelk, vergroot.

Groeiplaats : Op grazige plaatsen, op bouwlanden, in olijf- en wijnbergen langs de kusten der Middelland-sche Zee.

Nederland : De plant werd door den Heer Henrard te Arnhem gevonden, door den Heer Zandvoort bij Amsterdam, terwijl de Heer Kloos haar bij Rotterdam verzamelde. Het afgebeelde exemplaar is van Arnhem afkomstig en heeft de bovenste bladen getand, bij de Rotterdamsche planten zijn ook de bovenste bladen gaafrandig. De Heer J. Th. Henrard zond de plant in Juli 1917.

PLANTAGO PSYLLIUM L

Plantain pucier.

Fleurit : Mai—juillet. Q.

PL 2090. -

Système de Linné; Cl. IV. Ord. I. Tetrandria. Monogynia.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Plantaginées.

Caractères génériques: Voyez le no. 42, Vol. I.

Caractères spécifiques : Glanduleux pubescent, tige dressée, simple ou rameuse ; feuilles, sessiles, linéaires ou linéaires-lancéolées, entières ou denticulées à pédoncules axillaires plus longs que les feuilles, souvent en corymbe ou en thyrse; épis ovés-sfériques, denses; bractées conformes, lancéolées, aigues ou acu-minées; segments du calice lancéolés. Ressemblant au Plantago arenaria, dont il differt surtout par ses bractées lancéolées et les segments du calice conformes, oblongs.

Explication de la Planche: a. Pleur; b. Fleur avec calice, grossie.

Habitat: Lieux herbeux, terres cultivées, vignes, oliviers de la Méditerrannée.

Pays-Bas: La plante a été trouvée par M. Henrard aux environs d’Arnhem, par M. Zandvoort près d’Amsterdam, tandis que M. Kloos l’a recueillie aux environs de Botterdam. La plante dessinée nous a été envoyée en juillet 1917 par M. Henrard de Arnhem, elle a les feuilles supérieures dentées, tandis que les exemplaires de Botterdam ont toutes les feuilles jusqu’au sommet entières.

PLUTEUS PATRICIUS BOUD.

Voorname Pluteus.

en

PLUTEUS SALICINUS P.

Wilgen Pluteus.

Pl. 2091.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV, Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Agaricineae.

Geslachtskenmerken : Zie Dl. XVIII, no. 1405.

SooRTELiJKB KENMERKEN: a. P. patridus: pileo 5—8 cm. lato, albicante, deinfumoso-griseovelcolorem capreae exhibente, squamis fulvis vel cinnamomeis inunito, demum glabro, sericeo, radiatim fisso ; lamellis ut in Pluteo cervino; stipite firmo, albo, splendente; sporis ellipticis, levibus 5—8 X 3—5 p.

Hoed 5—8 cm. breed, witachtig, vervolgens rookkleurig-grijs of reekleurig, bedekt met bruine of kaneelkleurige schubben, ten laatste kaal, zijdeachtig en straalsgewijze gespleten ; plaatjes als bij Pluteus cervinus ; steel stevig, wit, glanzend ; sporen elliptisch, glad, 5—8 x 3—5 p.

Pluteus patricius Boud., K. LXXXVII. Pluteus cervinus Scliaeff. var. patricius Schulz., in Kalchbr., Icon. Hunp., 1.10, f. 2 ; Cke, Hdbk., p. 115, Illustr., pl. 565 ; Massee, Brit. F. Fl. II, p. 284.

Groeiplaats: Op houtblokken en doode boomstronken.

Nederland: Deze zwam werd den 10 Juli 1922 gevonden door den Heer C. Brakman in een holte van een beukenstam in de Erica-laan te Zeist en afgebeeld door Mej. H. R. van Stolk te Huis ter Heide. De determinatie werd bevestigd door Mej. Cool en Dr. T. Broeksmit. De eerste merkt bij deze champignon op, dat het haar verbaast hoe bijna alle auteurs haar houden voor een variëteit van Pl. cervinus, ofschoon zij noch makroskopisch, noch mikroskopisch op deze soort gelijkt. Zij staat dichter bij P. pellitus, is echter vleeziger van consistentie. Er werden slechts enkele cystiden gevonden, waarschijnlijk omdat het exemplaar nog te jong was, wel de bekende blaasvormige cellen.

b. P. salicinus: pileo 2—4 cm. lato, carne tenui, convexo, dein fere explanato, quodammodo umbonato, coerulescente vel paulum virescente, disco magis obscuro et floccoso-rugoso, lamellis liberis, 3 mm. latis, roseis vel colorem sahnonis exhibentibus ; stipite circiter 5 cm. alto, saepe curvato et adscendente, coerulescente vel virescente, dein griseo vel albo, solido, aequali, lamellis densiusculis, ventricosis.

Hoed 2—4 cm. breed met dun hoedvleesch, bol, dan bijna vlak, eenigszins bultig, blauwachtig of met een groene tint, schijf donkerder en ruw vlokkig; plaatjes vrij, 3 mm. breed, rose-zalmkleurig; steel ongeveer 5 cm. lang, dikwijls gebogen en opstijgend, blauw- of groenachtig, later grijs of wit, gevuld, gelijk van dikte, plaatjes tamelijk dicht bijeen, buikig.

Agaricus salicinus P., Sijn., p. 344 ; Cke, Hdbk. p. 371, Illustr., pl. 1169; A. Pieken, Blätterp., p. 280.

Groeiplaats: Op wilgen en elzenstronken. Europa.

Nederland : Deze voor onze Flora nieuwe champignon werd den 4 Juli 1920 gevonden door Mej. C. Gooi, op een elzentak op Duin en Kruidberg onder Santpoort. In 1923 werd dezelfde zwam gevonden door den Heer E. K. van Waveren onder beuken te Vogelenzang.

PLUTEUS PATRICIUS BOUD.

Pluteus noble.

et

PLUTEUS SALICINUS P.

Pluteus du Saule.

Pl. 2091.

Système de Linné : Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Agaricinées.

Caractères génériques: Voyez le no. 1405, Vol. XVIII.

Caractères spécifiques: a. P. patricius: chapeau large de 5—8 cm., blanchâtre, puis couleur grise sale ou de chevrette, tacheté d’écailles rousses ou couleur de canelle, puis glabre, soyeux, rayonné-fendu; feuillets comme chez le PL cervinus; pied solide, blanc, luisant; spores elliptiques, lisses, 5—8 X 3—5 p.

Pluteus patricius Boud., K. LXXXVII. Pluteus cervinus Schaeff. var. patricius Schulz., in Kalchbr., Icon. Hung., 1.10, f. 2 ; Cke, Hdbk., p. 115, lUustr., pl. 565 ; Massee, Brit. F. Fl. II, p. 284.

Habitat: Sur les souches de bois et troncs d’arbres morts.

Pays-Bas: Le champignon a été trouvé le 10 juillet 1922 par M. C. Brakman dans une cavité d’un tronc de hêtre dans l’allée Erica à Zeist ; il fut dessiné par Mlle H. R. van Stolk de Huis ter Heide. La détermination est férifiée par Mlle Cool et le Dr. T. Broeksmit. Mlle C. Cool s’étonne que presque tous les auteurs prennent le champignon pour une variété du Pluteus cervinus, quoiqu’il ne ressemble à cette espèce ni par son aspect extérieur, ni par ses caractères microscopiques. Il se rapproche plus du P. pellitus, il a une consistance plus charnue. On n’a trouvé que quelques cystides, probablement parce que l’exemplaire était trop jeune, les cellules vésiculaires au contraire étaient présentes.

b. P. salicinus : chapeau large de 2—4 cm., à chair mince, convexe, plus tard presque plan, un peu ombiliqué, bleuâtre ou un peu verdâtre, plus foncé au centre et floconneux-rugueux ; feuillets libres, 2 mm. de largeur, roses ou couleur de saumon; pied haut environ de 5 cm., souvent courbé et ascendant, bleuâtre ou verdâtre, enfin gris ou blanc, solide, égal, feuillets très rapprochés, ventrus.

Agaricus salicinus P., Syn., p. 344 ; Cke, Hdbk, p. 371, Illustr., pl. 1169;A. Bicken, Blätterp., p. 280.

Habitat : Sur les troncs de saules et d’aunes en Europe.

Pays-Bas: Le champignon, nouveau pour notre flore, a été trouvé par Mlle C. Cool sur une tige d’aune près de la maison de campagne Duin en Kruidberg près de Santpoort. En 1923 le même champignon a été retrouvé par M. E. K. van Waveren sous de hêtres à Vogelenzang.

LÄCTARIUS AURANTIACUS FR.

Goudkleurige Melk zwam,

PL 2092a.

Stelsel van Linnaeus: CI. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Agaricineae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XI, no. 825.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Pileo 3—5 CUI. lato, convexo, dein plano vel depresso, levi, glabro, tempore humido subviscoso, non zonato, aureo-aurantiaco, carne pallido; lamellis manifeste decurrentibus, tenuibus, confertis, flavescentibus, dein ochraceis; stipite solide, usque ad 7 cm. alto, aequali, levi, glabro, pileo conco-lore; lacte albo, acri ; sporis subglobosis, echinulatis, circiter 8 p.

Hoed 3—5 cm. breed, bol, dan plat of zelfs ingedrukt, kaal, glad, bij vochtig weer eenigszins kleverig, niet met ringen geteekend, goud-oranje met lichter vleesch; plaatjes duidelijk afloopend, dun, dicht bijeen, geelachtig, dan okerkleurig; steel gevuld, tot 7 cm. hoog, gelijk ven dikte, kaal, glad, gekleurd als de hoed; melk wit, scherp; sporen bijna kogelrond, eenigszins gestekeld, ongeveer 8 p.

Lactarius aurantiacus Fr., Epier., p. 343 ; Cke, Illustr., 1099 ; Sacc., Sylt. T’, p. 440 ; Oud., Rév., I p. 156 ; Rieken, Blätterp., p. 37.

Groeiplaats: In bosschen tusschen het mos.

Nederland : In ons land reeds lang bekend uit de omstreken van Haarlem. Ook de afgebeelde exemplaren werden den 11 Dec. 1919 in de duinen van Bloemendaal gevonden door mevr. M. de Visser—Boe-LOFS te Bloemendaal.

LACTARIUS AURANTIACUS FR.

Lactaire orangé.

Pl. 2092a.

Système de Linne : Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyniénomycètes. Sect. Agaricinées.

Caractères génériques: Voyez le no. 825, Vol. XI.

Caractères spécifiques: Chapeau 3—5 cm. de largeur, convexe, puis plan ou déprimé, lisse, glabre, pendant un temps pluvieux un peu visqueux, sans zones, d’une belle couleur d’or orangé, chair plus pâle; feuillets manifestement décurrents, minces, serrés, jaunâtres, puis ocracés; pied plein, jusqu’à 7 cm. de hauteur, égal, lisse, glabre, concolore au chapeau, lait blanc, âcre; spores subglobuleuses, épineuses, environ 8(1.

Lactarius aurantiacus Fr., Epier., p. 343 ; Cke, Illustr., pl. 1099 ; Sacc., Syll. V, p. 440 ; Oud., Rév. I, p. 156 ; Ricken, Blätterp., p. 37,

Habitat : Bois, parmi les mousses.

Pays-Bas: Dans notre pays déjà connu depuis longtemps des environs de Harlem. Les exemplaires de notre planche ont été trouvés le 11 déc. 1919 dans les dunes de Bloemendaal par Mme M. de Visser— Roelofs à Bloemendaal.

HYGROPHORUS OBRUSSEUS FR.

Goudkleurige Hygrophorus

en

HYGROPHORUS CERACEUS WULF.

Wasachtige Hygrophorus.

PI. 2092b en c.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel; Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Agaricineae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XI, no. 810.

SooRTELiJKE KENMERKEN: b. H.obi’usseus; pileo3—4cm.lato,rigido,fragili,carnetenuissiino,cainpanu-lato, dein explanato, undulato, sublobato, plerumque lacerato, obtuso, sicco, levi, glabro, aureo-sulfureo ; lamellis adnexis, ventricosis, denique a stipite recessis et liberis, valde latis, distantibus, albescentibus ; sti-pite 6—8 cm. alto, interdum compresse, subventricoso, sulfureo-flavo, basi ravo, adscendente, plerumque iniquo, glabro, subfistuloso ; sporis ellipticis apiculo obliquo.

Hoed 3—4 crn. breed, stijf, breekbaar, met zeer dun vleesch, klokvormig, dan vlak, gegolfd, eenigszins gelobd, meestal gespleten, stomp, droog, glad, kaal, goudgeel; plaatjes aangegroeid, buikig, ten slotte van den steel loslatend en vrij wordend, zeer breed, verwijderd, verbleekend; steel 6—8 cm. hoog, somtijds samengedrukt, eenigszins gezwollen in het midden, zwavelgeel, aan den voet meer taankleurig, opstijgend, meestal oneffen, kaal, eenigszins hol; sporen elliptisch met scheef puntje, 10—12 X 7 p.

Hygrophorus obrusseus Fr., Monogr. II, p. 21 ; Gke, Illustr., pl. 906 ; Sacc., Syll. V, p. 417, Oud., Rév. I, p. 142 ; Rieken, Blätterp., p. 21.

Groeiplaats: Grazige plaatsen in bosschen of op heidevelden, in groepen.

Nederland: In ons land bekend uit het Oosterhoutsche bosch bij Nijmegen en door Dr. van den Bosch bij Goes gevonden. De afgebeelde planten werden den 3 September 1920 door den Heer .Joan Oort dicht bij de Wassenaarsche slag in de duinen gevonden.

c. H. ceraceus Wulf., Pileo circiter 2 cm. lato, fragili, carne tenui, convexe, dein plus minusve plano, obtuso, paulum glutinöse, pellucide striate, colorem cerae exhibente, splendente, stipite 3—5 cm. alto, saepe inaequali et flexuoso, levi, pileo concolore, cavo; lamellis paulum decurrentibus, fere triangularibus, latis, distinctis, flavis ; sporis ellipticis, 8 x 6 p.

Hoed ongeveer 2 cm. breed, breekbaar, vleesch dun, bol, later min of meer vlak, stomp, eenigszins kleverig, doorschijnend gestreept, waskleurig, glanzend; steel 3—5 cm. hoog, dikwijls ongelijk en bochtig, glad, gekleurd als de hoed, hol; plaatjes iets afloopend, bijna driehoekig, breed, gescheiden, geel; sporen elliptisch, 8 X 6 p.

Agaricus ceraceus Wulf., inJacq., Coll. II, 1.15, f. 2. Hygrophorus ceraceiis Cke, Hdbk., p. 300, Illustr., tab. 904B ; Sacc., Syll. V, p. 412 ; Oud., Rév. I, p. 141.

Groeiplaats: In groepen op met mos begroeide weiden en boomgaarden.

Nederland; Door Oudemans reeds vermeld als gevonden door van den Bosch tusschen den Haag en Leiden en bij Goes. De afgebeelde planten werden den 7 Oktober 1920 verzameld door den Heer Joan Oort en Mej. C. Cool op een nat grasveld bij het Huis te Warmont onder A^armond. De steel was bijna doorschijnend wasachtig.

HYGROPHORUS OBRUSSEUS FR.

Hygrophore jaune d or.

et

HYGROPHORUS CERACEUS WULF.

Hygrophore jaune de cire,

PL 2092B et C.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogaraia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Agaricinées.

Caractères spécifiques: b. H. obrusseus. Chapeau 3—4 cm. de largeur, raide, fragile, un peu charnu, très mince, campanulé, plus tard étalé, ondulé, un peu lobé, souvent fendant, obtus, sec, lisse, glabre, jaune doré ; feuillets adnés, ventrus, enfin se détachant du pied et libres, très larges, espacés, blanchâtres ; pied 6—8 cm. de hauteur, quelque fois comprimé, un peu gonflé, jaune de soufre, fauve à la base, ascendant, souvent inégal, glabre, presque fistuleux ; spores elliptiques à sommet oblique.

Hygrophorus obrusseus Fr., Monogr. II, p. 2J ; Cke, Illustr., t. 906 ; Sacc., Syll. V, p. 417 ; Oiid., Rév. I, p. 142 ; Ricken, Blätterp. p. 21.

Habitat ; Lieux herbeux dans les bois et bruyères, en groupes.

Pays-Bas: Signalé dans notre patrie du bois d’Oosterhout près deNimègue et trouvé par le Dr. van den Bosch aux environs de Goes. Les plantes dessinées ont été trouvées le 3 septembre 1920 par M. Joan Oort dans les dunes non loin du Wassenaarsche Slag.

c. H. ceraceus: Chapeau environ 2 cm. de largeur, fragile, à chair mince, convexe, plus tard plus ou moins plan, obtus, faiblement visqueux, strié au travers, luisant, jaune de cire; pied haut de 3—5 cm., souvent inégal et flexueux, lisse, de la couleur du chapeau, fistuleux ; feuillets brièvement décurrents, presque triangulaires, larges, distincts, jaunes; spores elliptiques, 8 X 6 p.

Agaricus ceraceus Wulf., in Jacq., Coll. II, 1.15, f. 2. Hygrophorus ceraceus Cke, Hdbk., p. 300, Illustr., tab. 904B ; Sacc., Syll. V, p. 412; Oud., Rév. I, p. 141.

Habitat: En groupes dans les pâturages mousseux et les vergers.

Pays-Bas: Dans la Révision d’OuDBMANS on trouve le champignon mentionné de Goes, trouvé par le Dr. VAN DEN Bosch aussi qu’entre Leide et la Haye. Les plantes dessinées ont été trouvées le 7 octobre 1920 par Mlle. C. Cool et M. Joan Oort dans une prairie humide près de la maison de campagne Warmont, communauté de Warmond. Le pied était presque transparent-cérumineux.

VERBENA BONARIENSIS L.

Ijzerkruid van Bonaire.

Hoogduitsch : Eisenhart von Bonaire. Engelsch : Bonarian Vervain.

Bloeit : Juni—September. 21..

PI. 2093.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XIV. Ord. II. Didynamia. Angiospermia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Verbenaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. I, no. 31.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Foüa integra, acute et grosse dentata. Planta hirsuta, plus quam 1 m. alta, valde ramosa. Folia inferiora in ambitu ovalia, circiter 5 cm. longa, superiora lanceolata vel lineari-lance-olata, plus quam 1 dm. longa, sessilia, basi auriculis amplexicaulia.

Inflorescentia composita in spicas densas umbellum formantes, introrsum deminuentes. Flores coerulei, etiam calyx coerulescens.

Bladen gaafrandig, scherp en grof gezaagd. Plant ruw behaard, tot meer dan een meter hoog, sterk vertakt. Onderste bladen in omtrek ovaal, d: 5 cm. lang, hoogere lancetvormig tot lijnlancetvormig, meer dan 1 dm. lang, zittend, met oortjes aan den voet den stengel omvattend. Bloeiwijze in een scherm gerangschikte, dichte, van binnen naar buiten korter wordende aren. Bloemen blauw, ook de kelk blauwachtig aangeloopen.

Verklaring van de Afbeeldingen: a. Bloem. Vergroot.

Groeiplaats: De plant is afkomstig van Zuid Amerika, is echter in Noord Amerika en in Afrika ingevoerd. Ook wel als sierplant gekweekt.

Nederland: De Heer A. W. Kloos Jr. vond deze soort bij Wormerveer den 27 September 1914, aldaar aangevoerd met Amerikaansch graan. De afgebeelde plant werd ons den 25 September 1918 van Wormerveer door den Heer Kloos toegezonden.

VERBENA BONARIENSIS L.

Verveine de Bonaire.

Fleurit : Juin—septembre. 21-.

PI. ‘2093.

Système de Linné : Cl. XIV. Ord. II. Didynamia, Angiospermia.

Systeme naturel: Vasculaires llicotylédonées. Ord. Verbénacées.

Caractères génériques : Voyez le no. 31, vol. I.

Caractères spécifiques. Feuilles entières, aigues et grossièrement dentées. Plante hérissée, plus haute que Im., très rameuse. Feuilles inférieures ovales en contour, environ 5 cm. de longueur, les supérieures lancéolées ou linéaires-lancéolées, plus longues que 1 dm., sessiles, ambrassant la tige par deux oreilles. Inflorescence composée d’épis denses, formant une ombelle et diminuant en grandeur en dedans. Pleurs bleues, aussi le calyx bleuâtre.

Explication de la Planche : a. Fleur, grossie.

Habitat. L’espèce est originaire de l’Amérique méridionale, introduite en Amérique du Nord et en Afrique. Aussi cultivée dans les jardins.

Pays-Bas: M. A. W. Kloos Jr. a trouvé la plante le 27 septembre 1914 à Wormerveer, importée avec du blé américain. L’exemplaire dessiné nous a été envoyé le 25 septembre 1918 de Wormerveer par M. Kloos

ASTER LINDLEYANUS T. ET G.

Lindley’s Aster,

Hoogduitsch : Lindleys Aster.

Engelsch : Jjindley’s Aster.

Bloeit : Aug.—Oct. 2J..

Pl. 2094.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XIX, Ord. IL Syngenesia. Polygamia superflua.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Compositae.

Geslachtskenmerken : Zie DI. II, no. 129.

SooRTBLiJKE KENMERKEN: CauHs plerumque firmus, glaber, vel sparse pubescens, 2.5—9 dm. altus, in parte superiore ramosus. Folia crassiuscula, glabra, vel paulum pubescentia, inprimis in nervis, basalia et inferiora basi cordata, acute serrata, ovata, acuta vel acuminata, 5—10. cm. longa, petiolis gracilibus, gla-bris, superiora ovata, ovato-lanceolata vel lanceolata, minus serrata vel integra, sessilia vel cum petiolis marginatis, folia ramorum lanceolata vel lineari-lanceolata, minora ; capitula plerumque parum numerosa, involucri late turbinati vel fere semi-globosi, phyllis lineari-lanceolatis, acutis, laxiuscule imbricatis, glabris vel subglabris, apicern versus viridibus; ligulis 10—20 coeruleis vel violaceis; pappus fere albus.

Stengel gewoonlijk krachtig, kaal, of spaarzaam behaard, 2.5—9 dm. hoog, van boven vertakt. Bladeren tamelijk dik, kaal of een weinig behaard, voornamelijk op de nerven, de lagere en de grondbladen met hartvormingen voet, scherp gezaagd, eirond, spits of toegespitst, 5—10 cm. lang, met slanke naakte bladstelen; de bovenste bladeren eivormig, eivormig-lancetvormig of lancetvormig, minder sterk gezaagd of gaafrandig, zittend of met gerande bladstelen, die der takken lancetvormig of lijn-lancetvormig, kleiner; hoofdjes gewoonlijk weinig talrijk, omwindsel breed tol vormig of bijna halfkogelvormig, met lijn-lancetvor-inige, puntige, tamelijk los dakpansgewijze uitstaande, kale of bijna kale blaadjes met groene toppen; straalbloemen 10—20, blauw of paars; vruchtpluis bijna wit.

Verklaring van de Afbeeldingen: a. Straalbloempje; b. Schijf bloempje; c'. vruchtje; c. vruchtje,na-tuurlijke grootte.

Groeiplaats: Op open terreinen in Noord-Ainerika, van Labrador tot Britsch Columbia en zuidwaarts tot Maine en Michigan.

Nederland: Aangevoerd bij de meelfabriek bij Wormerveer, waar de Heer A. W. Kloos Jr. haar den 27 September 1914 verzamelde. De plant werd door hem verder in zijn cultuurtuin gekweekt, alwaar zij in 1915 reeds half Juli bloeide. De Heer Kloos was zoo vriendelijk ons in 1917 uit Dordrecht een exemplaar ter afbeelding toe te zenden.

ASTER LINDLEYANUS T. ET G.

Astère de Lindley.

Fleurit : Août—Octobre. 21..

PI. 2094.

Système de Linné; Cl. XIX. Ord. IL Syngenesia. Polygamia superflua.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Composées.

Caractères génériques: Voyez le no. 129. Vol. IL

Caractères spécifiques: Tige souvent robuste, glabre ou un peu pubescente, 2.5—9 dm. de hauteur, dans sa partie supérieure rameuse. Feuilles un peu coriaces, glabres ou un peu pubescentes, surtout sur les nervures; les radicales et les inférieures en coeur à la base, aiguement dentées en scie, ovées, aigues ou acuminées, 5—10 cm. de longueur, à pétioles grêles, glabres, les supérieures ovées, ovées-lancéolées ou lancéolées, plus faiblement dentées ou entières, sessiles ou à pétioles à rebord; feuilles des rameaux lancéolées ou linéaires-lancéolées, plus petites; capitules souvent peu nombreux, involucres largement trachiformes ou presque sémi-globuleux, à folioles linéaires-lancéolées, aigues, lâchement imbriquées, glabres ou presque glabres, vers le sommet vertes; fleurs ligulées 10—20, bleues ou violâtres; aigrette presque blanche.

Explication de la Planche: n. Fleur ligulée b. Pleur tubuleuse; c'. Fruit; c. Le même, grandeur naturelle.

Habitat: Lieux ouverts en Amérique septentrionale, de Labrador jusqu’ à la Colombie brittanique et vers le sud jusqu’à Maine et Michigan.

Pays-Bas: Importé près de la fabrique à blé à Wormerveer, où M. A. W. Kloos l’a recueilli le 27 septembre 1914. La plante a été transportée dans son jardin de culture, où elle était en fleur déjà à moitié juillet 1915. M. Kloos a eu l’amabilité de me procurer en 1917 un exemplaire de son jardin à Dordrecht.

XYLARIA CARPOPHILA PERS.

Vruchtminnende Xylaria.

PI. 2095J.

Stelsel van Linnaeus : Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogainia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Pyrenomycetes. Sect. Sphaeriaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. VII, no. 510.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Stroiiia erectuiii vel adscendens, filiforme, flexuosum, nigrura, cilindraceum vel apice in clavam dilatatum, simplex vel apice bifurcatum, plerumque basi tomentosum. Clavula fertilis, stipite brevior, sed paulum latior, subulata, tuberculosa, apice sterilis. Perithecia globulosa vel late ovoidea, ostiolo papillari praeditum. Asci cilindracei, pedicellati, octospori. Sporae oblique uniseriales, inaeque laterales, cymbiformes, utroque rotundatae. Stromata juniora, autumno apparentia, obteguntur hymenio gri-seo vel livido, dispergente conidia minutissima, elliptica vel ovoidea.

Stroma recht opstaand of opstijgend, draadvormig, bochtig, zwart, cilindervormig of naar boven knods-vormig verwijd, enkelvoudig of aan den top gaffelvormig vertakt, meestal met fluweeligen voet. Clavula vruchtbaar, korter dan de steel, maar iets dikker, elsvormig, met knobbeltjes voorzien, aan den top steriel. Perithecien bolvormig of breed eivormig, voorzien van een papilvormige opening. Asci cilindervormig, ge-steeld, achtsporig, sporen scheef-eenrijig, ongelijkzijdig, schuitvormig, naar beide zijden afgerond. Jonge stromata, die in den herfst verschijnen, zijn met een grijsachtig of olijfkleurig hymenium bedekt, dat de zeer kleine elliptische of eivormige conidien uitstrooit.

Sphaeria carpophila P. in Fr., S. M. II, p. 328, Obs. myc. I, p. 19, II, 65. Xylaria carpophila Fr., S. V. Sc. 382 ; Currey, Linn. Trans. XXII p. 264, Tul., Sei. Fg. Carp. 11, p. 14 ; Xke, Pyrenom. germ., p. 6 ; Sacc., Syll. I, p. 336 ; Wint., Kr. Fl. II, p. 873; Oud., Rév. II, p. 174.

Groeiplaats: In vochtige bosschen tusschen blad en beukenvruchten, niet zeldzaam.

Nederland: Slechts op beukennootjes waargenomen, reeds vermeld door Dozv cn Molkbnbobr op Oud Poelgeest bij Leiden en in 1864 door Oudemans bij Bloemendaal. De hier afgebeelde planten zijn wederom van Poelgeest bij Leiden afkomstig, waar Dr. H. A. A. van der Lek ze reeds eerder vond en waar ze voor onze teekening werden verzameld den 26 Februari 1922 door Mej. C. Cool.

XYLARIA CARPOPHILA PERS.

Xylaire des Fruits.

PI. 2095^.

Système de Linné : Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel; Cellulaires Mycètes Ord. Pyrénomycètes. Sect. Sfériacées.

Caractères génériques: Voyez le no. 510, Vol. VIL

Caractères spécifiques: Strome érigé ou ascendant, filiforme, flexueux, noir, cilindrique ou dilaté au sommet en massue, simple ou ramifié, souvent velouté à la base. La partie fertile est plus courte que le pied, mais un peu plus large, subulée, tuberculeux, stérile au sommet. Perithèces globuleux, ou largement ovoïdes, munis d’un ostiole en forme de papille. Asques cilindriques, pédicellés, octospores, spores obliquement monostiques, inéquilatérales, scutiformes, à extrémités arrondies.

Les stromes jeunes, venant pendant l’automne, sont couverts d’un hyménium gris ou livide, qui répand des conidies très petites, elliptiques ou ovoides.

Sphaeria carpophila P. in Fr., S. M. II, p. 328, Obs. Myc. I, p. 19, II, 65. Xylaria carpophila Fr., S. V. Sc. 382 ; Currey, Linn. Trans. XXII, p. 264 ; Tul., Sel. Tg. Carp. II, p. 14 ; Xke, Pyren, germ., p. 6 ; Sacc., Syll. I, p. 336 ; TFint, Itr. Fl. II, p. 873 ; Cud., Bév. II, p. 174.

Habitat: Bois humides entre les feuilles et les fruits pourrissants du hêtre.

Pays-Bas: Dans notre pays seulement sur les fruits du hêtre; déjà trouvé par Dozy et Molkenboer à la maison de campagne Oud Poelgeest près de Leide, et en 1864 par Oudemans près de Bloemendaal. Les champignons de notre planche nous sont envoyés le 26 février 1922 par Mlle C. Cool du même endroit à Oud Poelgeest, oii le Dr. H. A. A. van der Lek les avait signalés de nouveau déjà quelques années auparavant.

SCLEROTINIA RICHTERIANA P. HENN. ET STAR.

Richter s Sclerotinia.

PL 20955.

Stelsel van Linnaeus : CI. XXV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Discomyeetes. Fam. Pezizaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XXIV, no. 1874.

SooRTELiJKB KENMERKEN: Sclerotio atro, rugoso, ca 2—4 mm. diam.; ascomatibus singularibus vel pluribus longe stipitatis, cupulatis, marginatis, dein convexis, medio umbilicatis, emarginatis, extus isa-bellinis, pruinosis vel subtomentosis, disco flavo-brunneo, vel cinnamomeo, levi vel ruguloso, 0.5—2 cm. diam., stipite farcto, terreti, subaequali, plerumque flexuoso, superne alutaceo, glabro, levi, subnitente, in-ferne obscuriore, 3—5 cm. longo, 1—1.5 mm. crasso; ascis cylindraceo-clavatis, apice rotundato-obtusis, ad basin attenuatis, 140—170 [x longis, p. sporif. 80—110 X 8—10 }x, 8—sporis; paraphysibus filiformibus, paulo septatis, hyalinis, 3 p. crassis; sporis oblique monostichis, ellipsoideis, utrinque obtuso rotundatis, plerumque 2, interdum pluriguttulatis, hyalinis, 10—14 X 5—8 p..

Sclerotium zwart, rimpelig, ongeveer 2—4 mm. in middellijn; vruchtlichamen afzonderlijk of bij meerdere, lang gesteeld, schotelvormig, berand, dan bol, in het midden navelvormig, zonder opstaanden rand, van buiten isabelkleurig, berijpt of eenigszins viltig, met geel-bruine of kaneelkleurige, gladde of rimpelige schijf, 0.5—2 cm. in doorsnee; steel gevuld, effen, bijna cilindervormig, meestal bochtig, naar boven leder-kleurig, kaal, glad, eenigszins glimmend, benedenwaarts donkerder, 3—5 cm. lang, 1—1.5 mm. dik; asci cylindervormig-knodsvormig, aan den top stomp afgerond, naar den voet versmald, 140—170 p. lang, het sporendragende deel 80—110 X 8—10 p, achtsporig; paraphysen draadvormig, met weinig tusschen-schotten, doorschijnend, 3 p. dik; sporen scheef eenzijdig, elliptisch, naar beide zijden stomp afgerond, meestal met 2, soms met meerdere druppels, hyalien, 10—14 X 5—8 p.

Sclerotinia Richteriana P. Henn. et Star. Hedivigia 1903 p. {18) ; Sacc., Syll. XVIII, p. 43.

Groeiplaats: Oorspronkelijk gevonden in Mei 1902 te Grosshahnau, in den Schloszgarten bij Dessau, waar zij telken jare op de wortelstokken van Polygonatum multiflorum voorkwam.

Nederland: In ons land werd deze zwam reeds den 16 April 1904 door den Heer C. Â. G. Beinz te Nunspeet gevonden. De door den Heer G. D. Swanenburg de Veye eigenhandig afgebeelde exemplaren werden van 8—22 Mei 1922 in de Vogelenzangsche duinen gevonden, terwijl in het voorjaar van 1923 op een andere plek aldaar eveneens deze zwam werd aangetroffen door den Heer E. K. van Wavbren.

SCLEROTINIA RICHTERIANA P. HENN. ET STAR.

Sclerotinia de Richter.

PL 2095B.

Système de Linné : CI. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Discomycètes. Fam. Pézizacées.

Caractères génériques: Voyez le no. 1874, Vol. XXIV.

Caractères spécifiques: Sclérotium noir, rugueux, environ 2—4 mm. en diamètre; ascomes simples ou plusieurs longuement stipités, en forme de sous-coupe, garnis d’un bord, plus tard convexes, ombiliqués au centre, sans bord, Isabelle à l’extérieur, pruineux ou presque tomenteux, à disque jaune-fauve, ou cannelle, lisse ou rugueux, 0.5—2 cm. en diamètre; pied plein, lisse, presque égal, souvent flexueux vers le sommet couleur de cuir, glabre, lisse, un peu luisant, vers la base plus obscur, 3—5 cm. de hauteur, 1—1.5 mm. d’épaisseur; asques cilindriques- en massue, au sommet arrondis-obtus, atténués vers la base, 140—170 g de longueur, la partie sporifère 80—110 x 8—10 g, octospores; paraphyses filiformes, à peu de cloisons, hyalines, 3 (JL d’épaisseur; spores obliquement monostiques, ellipsoïdes, des deux côtés obtuses-arrondies, le plus souvent à deux gouttelettes, quelquefois à plusieurs, hyalines, 10—14 x 7—8 g.

Sclerotinia Richteriana P. Henn. et Star. Hedwigia 1903, p. (18) ; Sacc., Syll. XVIII, p. 43.

Habitat: Découvert en mai 1902 à Grosshahnau dans le Schloszgarten près de Dessau, où le champignon se trouvait chaque année sur les rhizomes de Polygonatum multiflorum.

Pays-Bas. M. C. A. G. Beinz a trouvé le champignon déjà le 16 avril 1904 à Nunspeet. M. G. D. Swa-NENBURG DE Veye, à qui nous sommes redevables de la peinture autographe, a retrouvé le champignon de 8—22 mai 1922 dans les dunes près de Vogelenzang, tandis qu’au printemps de 1923 M. E. K. van Waveren l’a recueilli à peu de distance de la localité précédente.

PHOLIOTA DURA BOLT.

Stevige Pholiota.

Pl. 2096.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Agaricineae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. X, no. 748.

SooRTELijKE KENMERKEN : pileo 8 ciH. lato, cariioso, duriore, convexo-plano, denium fracto, inargine levi, ravo-ochraceo, fuscescente; lamellis adnatis, dente striato-decurrentibus, 6—10 min. latis, lividis, demum ferrugineo-fuscis, stipite 5—1 cm. alto, apice incrassato, ibique farinoso, interdum ventricoso, vel ir-regulari, pleno, albescente; anulo apicali, fisso; sporis ellipticis, fere ferrugineis, 8—9 x 5—6 (z.

Radix consistens in numerosis fibris egredientibus e basi valde compressa stipitis, stipes est cilindraceus, albo-fuscescens, cum velo valde fiigaci et tenui, albo, evanescente aetate juvenili plantae. Lamellae valde numerosae, semi-ovales, regulariter dispositae in tres series, tenues, dilute griseae. Pileus convexus, aequus, margine levi, in superficie levis, pallide et sordide flavus, membranaceus ; substantia totae plantae valde dura et fragilis.

Hoed 8 cm. breed, vleezig, tamelijk hard, bol-vlak, zacht, ten slotte gebarsten, met gladden rand, taan-kleurig, later bruinachtig; plaatjes aangegroeid, met een tand streepvormig afloopend, 6—10 mm. breed, loodkleurig, later roestbruin; steel 5—7 cm. hoog, naar den top verdikt en daar meelachtig bestoven, soms in het midden verdikt of onregelmatig, gevuld, witachtig; ring aan den top, gespleten. Sporen elliptisch roestkleurig, 8—9 x 5—6 g..

De wortel bestaat uit een aantal vezels, die van den sterk samengedrukten voet ontspringen. De steel is rond, gevuld, bleek lederkleurig. De cortina is zeer fijn en zeer wit en breekt en verdwijnt reeds in zeer jeugdigen toestand van de plant.

Plaatjes zeer talrijk, half ovaal, regelmatig in drie rijen geplaatst, dun, bleek grijs. Hoed bol, gelijk, met kalen rand, met gladde oppervlakte, deze bleek vuil geel en’ op het gevoel perkamentachtig; de zelfstandig heid van de geheele plant is zeer hard en broos.

Agaricus durus Bolton, Fung. Halifax, t. 67, f. 1 ; Pholiota dura Cke, Hdbk., p. 142, Illustr., Tab. 423; Mas see, Br. Fung. P'l. II, p. 214 ; Bicken, Blätterp., p. 192.

Groeiplaats: Op den grond in tuinen enz.; volgens Rieken op stoppelvelden, gaarna op kalkgrond.

Nederland : De zwam werd ingezonden op de Paddenstoelententoonstelling der Natuurhistorische Ver-eeniging, den 16 September 1922 te Breda gehouden, vanwaar de soort door Mej. Cool werd medegenomen en als zoodanig gedetermineerd.

PHOLIOTÄ DURA BOLT.

Pholiote dur,

Pl. 2096.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Agaricinées.

Caractères génériques: Voyez le no. 743. Vol. X.

Caractères spécifiques: Chapeau 8 cm. de largeur, charnu, plus dur, convexe-plan, enfin fendillé, à bord lisse, couleur de tan, ochracé, puis brunâtre ; feuillets adnés, décurrents avec une dent linéaire, 6—10 inm. de largeur, livides, enfin ferrugineux-fauves ; pied haut de 5—7 cm., enlargi au sommet, et farineux, quelquefois ventru, ou irrégulaire, plein, blanchâtre, avec un anneau fendu vers le sommet; spores elliptiques, presque ferrugineux, 8—9 x 5—6 p.

Racine formée de plusieurs fibres rayonnant de la base très comprimée du pied, celui-ci cilindrique, blanc-fuscescent avec une voile très fugace et mince, blanche, disparaissant déjà dans la jeunesse de la plante. Feuillets très nombreux, à démi ovales, régulièrement placés en trois rangs, minces, gris clair. Chapeau convexe, égal, lisse vers le bord, à surface membraneux, lisse, jaune sale et clair; la substance de toute la plante est dure et fragile.

Agaricus durus Bolton, Fung. Halifax, t. 69, f. 1 ; Pholiota dura Cke, Hdbk., p. 142, Illustr. tab. 423 ; Mas-see, Br. Fung. Fl. 11, p. 214 ; Ricken, Blätterp., p. 192.

Habitat: Sur la terre dans les jardins etc.; selon Ricken dans les champs d’éteules, surtout dans une terre calcaire.

Pays-Bas : Le champignon se trouvait à l’exposition de champignons tenue le 16 septembre 1922 à Breda par la Société d’histoire naturelle; Mlle C. Cool l’a emmené à Leiden et l’a déterminé comme Ph. dura.

KUBUS DIVERGENS F\ CONVEXA Schipper x SPRENGELII Weihe.

Bloeit : Eind Mei—Juni.

PI. 2097.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XII. Ord. III. Icosandria-Polygynia.

Natuublijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Rosaceae.

Geslachtskenmeeken: Zie Dl. II, N®. 105.

Kenmeeken dee Hybeide: Turiones inferne arcuati; procumbentes, scandentes, in locis valde um-brosis arcuato-erecti, tenues, obsolete angulati, laete virides, nitentes, in locis apricis vini colorem refe-rentes, glabri, eglandulosi, non pruinosi, hiemi verticibus radicantibus, praesertim locis tranquillis pau-lum foliati; aculeis aequalibus, ad angulos dispositis, distantibus, interdum satis numerosis, plusminus-ve validis, rectis, sole illustratis vini colorem referentibus muniti.

Polia in silvis plerumque ternata foliolis turn plerumque lobatis vel fisso-incisis, extra silvas multo magis pedato-quinata, interdum palmato-quinata, foliolis exterioribus sessilibus vel breviter petiolu-latis, foliolis non obtegentibus, subtus paulum hirsutis, planis, sole illustratis interdum aspectu partis superioris convexis, sine splendore, tenuibus, margine valde regulariter serratis, foliolo terminale plerumque late ovato-cordato, interdum cordato, ovato-oblongo, cordato-rhomboideo, ovato-rhomboideo, rhomboideo, ovato-elliptico, vel rotundato, interdum parvo et angusto, anguste acuminato, nonnum-quam mucrone omnino carente.

Petioli duobus foliolis infimis foliorum quinatorum longiores vel aequilongi, iis foliorum ternatorum breviores, supra plani, interdum sulcati, breviter erecto-pilosi, eglandulosi vel paucis glanduUs munita, aculeis plerumque valde raris, quodammodo curvatis armati.

Stipulae non alte insertae, angustissimae vel interdum latae et foliaceae, paulum glanduloso-ciliatae.

Inflorescentia brevis, 1—2 dM. longa, patenter pilosa, eglandulosa, interdum glandulosa, aculeis valde raris, brevibus, curvatis armata, foliis ternatis munita, levis, composita e corymba parva et uno vel duobus ramulis axillaribus brevibus, paulum infra insertis, uni-vel paucifloris, sub corymba plerumque bractea foliacea munita; ramuli et pedunculi erecti, interdum laxe patentes; axis et ramenti breviter et confuse dense hirsuti, plusminusve glandulosi, aculeis valde tenuibus, reftis vel paulum? curvatis armati ; pedunculi usque ad triplum calycis segmentis longiores, tenues, laxi, breviter et densa pilosi, aculeis plusminusve numerosis muniti; aculei inflorescentiae virides. Calycis segmenta viridia^ paulum nitida, brevissime hirsuta, breviter acuminata, paulum vel baud glandulosa, in flore aperto et etiam post anthesin patentia. Petala magna, late ovata vel late ovalia, non attenuata in unguem, satis fortiter plicata, subtus hirsuta, laete rosea vel alba, interdum parva et lucide rubra, ut ostenditur anno 1920, quum successif ver valde praecox et calidus hiemi fervidae. Antherae plerumque stylis vix longiores, vulgo post anthesin marcescentes; loculi glabri. Styli virides, ovaria glabra, interdum pilosa. Torus glaber. Eructificatio imperfecta, praesertim in sylvis.

Loten reeds benedenwaarts gebogen, liggend, klimmend, in donkere schaduw gebogen opgericht, tenger, stompkantig, helder groen, glanzend, op sommige plaatsen wijnrood, kaal, onbeklierd, niet bedauwd, in den winter met de toppen wortelend en vooral op beschutte plaatsen niet geheel onbebla-

derd; stekels gelijk, kantstandig, verspreid, soms echter vrij talrijk, niet krachtig of vrij krachtig, recht, in de zon wijnrood.

De bladeren zijn in de bosschen meest alle drietallig en de zij blaadjes dan meestal gelobd tot spieetvormig ingesneden, buiten het bosch meer vijftallig-voetvormig, soms handvormig, de beide buitenste blaadjes zittend of kort gesteeld, de blaadjes elkander niet dekkend, van achter weinig behaard, vlak, in de zon soms, van boven gezien, convex, dof, niet stevig, met vrij regelmatig gezaagden rand; eind-blaadje meestal breed ei-hartvormig, doch ook wel hartvormig, ei-langwerpig, hartvormig-eirond, eirond-ruitvormig, ruitvormig, hartvormig-elliptisch of rondachtig, soms klein en smal, met slanke of soms geheel ontbrekende spits. Bladstelen langer dan de beide buitenste blaadjes der vijftallige bladen of even lang, korter dan die der drietallige bladen, op de bovenzijde niet gevoerd, soms echter wel, afstaande zeer kort behaard, zonder klieren of beklierd; stekels veelal zeer schaarsch, iets gebogen. Steun-blaadjes niet hoog ingeplant, zeer smal of soms breed en bladachtig, eenigszins klierig gewimperd.

Bloeiwijze kort, een tot twee decimeter, afstaand behaard, zonder klieren, soms beklierd, ijl, stekels zeer schaarsch, kort, gebogen, bladen drietallig, bestaande uit een kleine tuil en één of twee, zelden meer, weinig bloemige en iets lager gezeten, korte okselstandige bijassen, meestal onder de tuil een schutblad, bijassen en bloemstelen opgericht, soms ook wel wijduitstaande; hoofdas en bijassen vrij kort verward en dicht behaard, stekels schaarsch of talrijk, in de bloeiwijze ongekleurd. Kelkslippen groen, eenigszins glanzend, zeer kort behaard, kort toegespitst, weinig of niet beklierd, tijdens den bloei uitstaande en ook later. Bloembladen groot, breed ovaal of breed eivormig, niet in den nagel versmald, vrij sterk geplooid, van achter behaard, licht rooskleurig of wit, in sommige jaren klein en levendig rood, zooals het geval was in 1920 met zijn warm en zeer vroeg voorjaar voorafgegaan door een zachten winter.

Meeldraden meestal nauwelijks zoo lang als de stijlen, meestal na den bloei spoedig verschrompelend; helmknoppen onbehaard. Stijlen groen; vruchtbeginsels kaal, soms behaard; bloembodem kaal. De vruchtzetting is zeer onvolledig, vooral in bosschen.

(W. W. Schipper. Kruidkundig Archief 1924, p. 159 = Bubus caesius X saltuum X Sprengelii).

Verklaring der Afbeeldingen.

• A. Bloemtakje van het voorjaar 1922.

• d. Bloemblad (nat. gr.).

• B. Bloemtakje 1920.

• a. Meeldraden en stampers, vergroot.

• b. Dezelfd^na den bloei.

• c. bloemblad, nat. gr.

e. Steunblaadjes, vergr.

Nederland: De afgebeelde planten zijn afkomstig uit het Meintebosch te Winschoten; ook tus-schen hakhout in de omgeving dier plaats, op lichte zandgronden, vrij talrijk; ook gevonden bij het Lieftingsbosch (Westerwolde). De plant mijdt niet dichte schaduw, waarin zij overeenkomt met saltuum en Sprengelii, in tegenstelling met caesius. Zij werden gevonden door den Heer W. W. Schipper te Winschoten, aan wien wij ook de beschrijving te danken hebben.

KUBUS DIVERGENS F*. CONVEXA Schipper x SPRENGELII Weihe.

Fleurit : Fin de Mai—Juin. î/:.

PI. 2097.

Système de Linné: CI. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Eosacées.

Caractères génériques : Voyez le N°. 105. Vol. IL

Caractères spécifiques: Tiges foliifères arquées à la base, prosternées, grimpantes, aux lieux très ombragés arquées-dressées, faibles, un peu anguleuses, d’un vert clair, luisantes, aux lieux exposés au soleil couleur de vin, glabres, non glanduleuses, non pruineuses, en hiver radicantes, surtout aux endroits à l’abri du vent un peu feuillées, armées d’aiguillons égaux, insérés sur les angles, éloignés, quelquefois assez nombreux, plus ou moins robustes, droits, éclairés par le soleil couleur de vin. Feuilles dans les bois souvent ternées et alors le plus souvent lobées ou fendues-incisées, hors des bois fréquemment pédates-quinées, quelquefois palmées-quinées à folioles extérieures sessiles ou brièvement pétiolulées, ne se couvrant pas, au dessous un peu poilues, planes, exposées au soleil souvent convexes vues par dessus, non luisantes, minces, à bord très régulièrement serré, la terminale le plus souvent largement ovée-cordiforme, quelque fois à coeur, ovée-oblongue, cordiforme-rhomboïde, ovée-rhom-boïde, rhomboïde, ovée-elleptique ou arrondie, quelquefois petite et étroite, étroitement acuminée ou entièrement dépourvue d’une pointe. Pétioles aussi longs que les deux folioles inférieures des feuilles quinées, plus courts que ceux des feuilles ternées, plans au dessus, quelquefois canaliculés, brièvement poilus à poils dressés, non glanduleux ou munis de quelques glandes, armés de très rares aiguillons courbés. Stipules insérées pas très longuement, très étroites ou quelquefois larges et en forme de feuilles, un peu glanduleuses-ciliées. Grappe courte, longue de 1—2 dM., à poils étalés, non glanduleuse, armé© d’aiguillons très rares, courts, courbés et lisses, à feuilles ternées, composée d’un petit corymbe et d’un ou deux rameaux courts axillaires, insérés un peu plus bas, à une ou à peu de fleurs, munie au dessous du corymbe le plus souvent d’une bractée feuillée ; les rameaux secondaires et les pédoncules dressés,quel-quefois largement étalés, aussi que l’axe brièvement et confusément poilus, plus ou moins glanduleux,, munis d’aiguillons très faibles, droits ou un peu courbés; pédoncules jusqu’à trois fois plus longs que les segments du calyce, grêles, étalés, brièvement et densément poilus, armés d’aiguillons plus ou moins nombreux; aiguillons de la grappe verts. Divisions du calyce vertes, un peu luisantes, très brièvement poilues, brièvement acuminées, un peu glanduleuses ou sans glandes, chez les fleurs ouvertes et même après la floraison étalées. Pétales grands, largement ovés ou largement ovales, pas atténués en ongle, assez fortement pliés, poilus au dessous, d’un rouge clair ou blancs, quelquefois petits, et d’un rouge plus foncé, comme était le cas en 1920, lorsque un printemps précoce et chaud succédait à un hiver tiède. Anthères le plus souvent à peine plus longues que les styles, ordinairement flétrissant après la floraison, à locules glabres.

Styles verts, ovaires glabres, quelquefois poilus. Réceptacle glabre. Fructification incomplète, surtout dans les forêts.

(W. W. Schipper. Kruidkundig Archief 1924, p. 169 = Eubus (caesius X saltuum) x Sprengelii).

Explication de la Planche.

• A. Tige florifère du printemps 1922.

• d. Pétale (gr. nat.). ,

• B. Tige florifère de 1920.

• a. Etamines et pistil. Gr.

• b. Les mêmes après la floraison.

• c. Pétale, gr. nat.

e. Stipules. Grossies.

Pays-Bas : Les plantes dessinées sont originaires du Bois de Meinte à Winschoten et assez nombreuses aux terrains sablonneux entre les broussailles aux environs de cette ville; trouvée aussi près du bois de Liefting à Westerwolde. La plante n’aime point les ombres pas denses, à cet égard conforme à la ronce de Sprengel et le Rubus saltuum, et différente du R. caesius. M. W. W. Schipper a trouvé l’hybride et nous en a fourni la description précise.

AVENA STERILIS L. SUBSP. MACRO-CARPA (MÖNCH) BRIQ.

7/Ze Haver.

Hoogduitsch : Tauber Hafer.

Engelsch : Barren Oat. Bloeit : Juli—Aug. Q. PI. 2098.

Stelsel van Linnaeus: Cl. III. Ord. II. Triandria. Digynia.

Natuurlijk stelsel: Vasculares monocotyledoneae. Ord. Graminae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. III. N°. 206.

SooRTBLiJKE KENMERKEN: Pauicula SGCuuda, aiupla, valde laxa; glumis plerumque quadrifloris, valva superiore 9-nervia, floribus lanceolatis apice dentato-bifidis, inferioribus duobus dorso aristatis a basi fere ad medium setoso-pilosis, axe birsuta.

Pluim naar eene zijde gekeerd, zeer wijd, groot; bloempakjes meestal 4-bloemig, bovenst kelkkafje 9-nervig, kroonkafjes lancetvormig, aan den top getand tot tweespletig, de beide onderste genaaid van af den voet tot bet midden ongeveer borstelig-behaard, as behaard.

Verklaring der Afbeeldingen:

• a. Volledig bloempakje.

• b. Hetzelfde ontdaan van de kelkkafjes.

• c. Mannelijke bloem.

• d. Meeldraden.

• e. Onderste bloemen.

Groeiplaats : Tusschen granen in het Middellandsche Zee-gebied.

Nederland: Bij ons als aangevoerde plant op verschillende plaatsen gevonden o. a. te Rotterdam, Maastricht, Eperheide en Amsterdam. De afgebeelde exemplaren werden den 11 Augustus 1914 door ■den Heer J. Th. Henrard nabij Gorinchem gevonden.

AVENA S TE RI LISE. SUB SP. MA CROC ARP A (MÖNCH) BRIQ.

Avoine stérile.

Fleurit : Juillet—Août. Q.

, nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;PI. 2098.

Système de Linné: Cl. III. Ord. II. Triandria. Digynia.

Système naturel: Vasculaires monocotylédonées. Ord. Graminées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 206, Vol. III.

Caractères spécifiques: Panicule unilatérale, grande, très lâche: épillets le plus souvent formés do quatre fleurs, glumes supérieures 9-nerviées, glumelles inférieures terminées par deux dents aiguës, couvertes dans les deux fleurs inférieures depuis la base jusqu’au milieu de longs poils hérissés, axe de l’épilet poilu.

Explication de la Planche : a. Epilet complet, b. Le même dépourvu des glumes, c. Fleur mâle. d. Etamines, e. Fleur inférieure.

Habitat : Les moissons, commun dans tout le midi de l’Europe.

Pays-Bas: Subspontané trouvé çà et là, p. e. à Rotterdam, Maastricht, Eperheide et Amsterdam. Les échantillons dessinés sont trouvés le 11 août 1914 aux environs de Gorinchem par M. J. Th. Hen-

RARD.

FLAMMULA PENETRANS FR. VAR, CH R YSO PH YLLA

GALERA MNIOPHIUA LASCH 2099®.

FLAMMULA PENETRANS FR. VAR. CHRYSOPHYLLA FR.

Goudkleurige variëteit van Flammula penetrans.

Pl. 2099^.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV, Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes Ord. Hymenomycetes. Sect. Agaricineae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XXIV, N°. 1899.

SooRTELiJKE KENMERKEN : Zie Dl. XXIV, N°. 1899.

Kenmerken der Variëteit: Meestal grooter met goudkleurige plaatjes, bovendien gekenmerkt door een sterken reuk.

Fl. chrysophylla Fr., Syst. Myc. I, p. 167, Hym. Eur., p. 157, Ic., t. 74, f. 1 ; Bigeard I, p. 317 ; Meded. Ned. Myc. Ver. VII p. 25 et IX, p. 84.

Nederland. Het eerst gevonden door de Heeren Dr. S. J. Meulenhoff en P. J. A. J. Meulemeester op den Spoolderberg te Zwolle. Daarna door verscheidene personen op verschillende plaatsen in ons land waargenomen. De afgebeelde planten werden door mij in 1914 verzameld op dennenstompen in de gemeente Diepenveen.

FLAMMULA PENETRANS FR. VAR. CHRYSOPHYLLA FR..

Flammula pénétrant var. à lames jaune d'or.

PL 2099^.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel : Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Agaricinées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 1899, vol. XXIV.

Caractères spécifiques : Voyez le même numéro.

La variété se distingue par sa grandeur, les lames jaune d’or et par une odeur pénétrante.

Flammula chrysophylla Fr., Syst. Myc. I, p. 167, Hym. Fur., p. 157, le., t. 74, f. 1 ; Bigeard I, p... 317 ; Meded. Ned. Myc. Ver. VII, p. 25 et IX, p. 84.

Pays-Bas: MM. le Dr. S. J. Meulenhoff et P. J. A. J. Meulemeester ont trouvé le champignon pour la première fois au Spoolderberg près de Zwolle; après il est retrouvé par plusieurs personnes aux. endroits très variés. Les plantes dessinées sont recueillies par moi-même en 1914 sur le bois de pin pourri dans la communauté de Diepenveen.

GALERA MNIOPHILA LASCH.

Mosminnende Galera,

PI. 2099B.

Stelsel van Linnaeus : Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Agaricineae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XXV, N®. 1948.

SooRTELiJKE kenmerken: Pileo membranaceo, campanulate, subpapilato, striato, fusco-flavido; stipite aequali, flexili, luteo, apice farinaceo, basifloccoso;lamellis obtuse adnatis, plano-adscendenti-bus, latis, subdistantibus, flavido-ochraceis.

Stipes 6—8 cm. longus, 2—3 mm. crassus, etiam fibrillosus ; pileus 1| cm. et ultra latus, disco levi siccus fere argillaceus; etiam lamellae sordidae; sporae 12—16 X 6 p.

Hoed vliezig, blokvormig, eenigszins bultig, gestreept, bruingeel; steel gelijk, buigzaam, geel, aan den top meelig bepoederd, aan den voet vlokkig; plaatjes stomp aangegroeid, vlak-opstijgend, breed, tamelijk ver uiteen, geel-okerkleurig.

Steel 6—8 cm. lang, 2—3 mm. dik, vezelig; hoed l^- c.m. en meer breed met gladde schijf, in drogen toestand bijna kleikleurig; plaatjes eveneens vuilgeel. Sporen 12—16 X 6 p.

Galera mniophila Lasch, n. 410 ; Weinm., p. 221, Schaeff., t. 63, ext. f. 4—6, Mich., t. 80, f. 8 ; Fr., Hym. Eur., p. 270 ; Cke, lil., t. 466 ; Sacc. Syll. V, p. 869 ; Oud., Bév. I, p. 249.

Groeiplaats : Tusschen mossen, vooral sterremos, niet zeldzaam, zoowel in bosschen als daarbuiten.

Nederland: Ook in ons land niet zeldzaam. De afgebeelde exemplaren werden door mij verzameld den 16en November 1914 in een met mos begroeid weiland nabij mijn woonplaats te Schalkhaar, gemeente Diepenveen.

GALERA MNIOPHILA LASCH.

Galera ami des mnium,

Pl. 2099B.

Système de Linné; Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel : Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Agaricinées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 1948, Vol. XXV.

Caractères spécifiques: Chapeau membraneux, campanule, presque mamelonné, strié, fauve-clair; pied égal, flexueux, jaune, couvert d’une poussière farineuse au sommet, floconneux à la base; feuillets obtusement adnés, ascendants, larges, un peu espacés, jaune-ochracés.

Pied long de 6—8 cm., épais de 2—3 mm., fibreux; chapeaux ayant 1| cm. et davantage de largeur à disque lisse, sec presque couleur d’argile, comme les feuilles jaune noisette; spores 12—16 X 6 (i.

Galera mniophila Lasch, N°. 410 ; Weinm., p. 221; Schaeff, t. 63, excl. f. 4—6, Mich., t. 80, f. 8; Fr., Hym. Fur., p. 270 ; Cke, 111., t. 466 ; Sacc., 8yll. V, p. 869 ; Oud. Bév. I, p. 249.

Habitat: Assez commun parmi les mousses, surtout les Mnium, dans les bois aussi bien que dans les champs.

Pays-Bas: Les exemplaires figurés dans notre planche sont recueillis par moi-même le 16 noveihbre 1914 dans un pré couvert de mousse au voisinage de ma demeure à Schalkhaar, communauté de Diepenveen.

THELEPHORA LACINIATA P.

ET

THELEPHORA SOWERBIJl B. ET BR.

PI. 2100.

Stelsel van Linnaeus : Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Thelephoreae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. X, N°. 750.

SooRTELiJKE KENMERKEN: A. Th. Ittciniata coriaceo-mollis, incrustans, ferrugineo-fusca; pileis subimbricatis, effuso-reflexis, fibroso-squamosis, margine fibroso-fimbriato, primo albido; hymenio infero, papilloso, flocculoso; sporidiis angulato-globosis seu tuberculatis, fuscis, hyalino-nucleatis, 6—9 g.

Perennans, stratose reviviscens. Ad latitud. 6—7 cm. usque 4 cm. longa.

Lederachtig-zacht, korstenvormend, roestkleurig-bruin; hoeden eenigszins dakpansgewijze uit-gestrekt-teruggebogen, vezelig-schubbig met eerst witten vezelig franjeachtigen rand; vruchtvlies benedenwaarts, met uitspringende punten, vlokkig; sporen hoekig-kogelrond of met wratten voorzien, donkerbruin, met heldere kernen, 6^—9 g.

Overblijvend, uit de oude lagen weder oplevend. Bij een breedte van 6—7 cm. tot 4 cm. lang.

Thelephoralaciniata P., Syn., p. 567 ; Fr., Syst. Myc. I, p. 4SI {inclus. Th. intyhacea}, Hym. Eur., p. 636; Weinm., p. 181; Sacc., Syll. VI, p. 537; Oud., Bév. I, p. 414. Helvella caryophyllea Bolt., 1.173, Sow. t. 213; Fl. Dan., t. 1198, 949.

Guoeivlaats : Aan boomstronken en op den grond, voornamelijk in dennenbosschen van Europa en Zuid Carolina in de Vereenigde Staten.

Nederland: Deze soort werd den 29 September 1920 gevonden bij het Huis te Warmont en door Mej. Cool als zoodanig gedetermineerd. De soort was of nog nooit opgemerkt of nimmer in zulk een jeugdigen toestand. Zij was ook aanwezig op de tentoonstelling der Natuurhistorische Vereeniging op 16 October en afkomstig van Baarn.

B. Th. Sowerbiji. Nivea; pileo coriaceo, integro, infundibuliformi, azono, costis radiantibus scabro, margine integro; hymenio levi, glabro (baud setuloso); sporis irregulariter globosis ovatisve, angulatis, 7—8 g., hyalinis. Gregaria subcaespitosa, lignoso-tenuis, 5 cm. alta. Aquae exposita passim sordide lu-tescit.

Sneeuwwit; hoed leerachtig, onverdeeld, trechtervormig, zonder ringen, ruw door straalvormende ribben, gaafrandig; vruchtvlies glad, kaal (in het geheel niet bestekeld); sporen onregelmatig bolvormig of eivormig, hoekig, hyalien, 7—8 g in doorsnede.

In groepen, bijna zodevormend, dunhoutig, 5 cm. hoog. Wordt met water bevochtigd overal vuil geelachtig.

Thelephora Sowerbyi Berk, et Br., N°. 1027 ; Fr., Hym. Eur., p. 633 ; Sacc., Syll. VI, p. 532 Oud., Bév., I, p. 414. Elvélla panrwsa Sow., t. 155.

Gbobiplaats' op den grond in Engeland, Duitschland en ook in Australië.

Nederland: Deze zwam werd gedurende de excursie der consuls van de Nederlandsche Mycologi-sohe Vereeniging in de bosschen bij Winterswijk op twee verschillende plaatsen gevonden, den 15en October 1916 en door Dr. Mbulenhoff gedetermineerd. In 1918 vond Mej. Cool dezelfde zwam te Elleeom tegen een leemigen boschrand.

THELEPHORA LACINIATA P.

ET

THELEPHORA SOWERBYI B. ET BR.

PI. 2100.

Système de Linné; CL XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel : Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Théléphorées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 750, vol. X.

Caractères spécifiques : Chapeaux coriacés-moux, incrustants, brun-ferrugineux, presque imbriqués, étalés-réfléchis, fibreux-écailleux à bord fibreux-frangé, d’abord blanchâtre; hyménium infère papilleux, floconneux; spores anguleuses-globuleuses, ou verruqueuses, brunes, hyalines nucléolées, 6—9 p..

Vivace, revivant des souches de l’année précédante. 6—7 cm. de largeur jusqu’à 4 cm. de longueur.

Thelephora laciniata P., Syn., p. 567 ; Fr., Syst. Myc. 1, p. 4SI (inclus. Th. intybacea), Hym. Eur., p. 636 ; Weinm., p. 381, Sacc., Syll. VI, p. 537, Oud., Bév. I, p. 414. Helvella caryophyllea Boit., t. 173 ; Sow., t. 213 ; Fl. Dan., t. 1198, 949.

Habitat: Sur la terre et sur les souches d’arbre vermoulues, surtout des sapinières de l’Europe et en Carolina méridionale des Etats Unis de l’Amérique.

Pays-Bas: L’espèce a été découverte le29septembre 1920 près de la maison de campagne Warmont et reconnue comme Th. laciniata par Mlle Cool. Elle n’était jamais observée ou jamais trouvée dans un tel état de jeunesse. Elle se trouvait aussi à l’exposition de la société d’histoire naturelle du 16 Octobre, originaire de Baarn.

B. Th. Sowerbyi. Blanc de neige; chapeau coriacé, entier, infundibuliforme, sans zones, rude par des crêtes radiées, entier au bord; hyménium lisse, glabre et non hérissé; spores irrégulièrement globuleuses ou ovées, anguleuses, 7—8 p, hyalines. En touffes, presque gazonneux, ligneux-mince, 5 cm. de hauteur. Exposé à l’humidité il devient partout jaune sale.

Thelephora Sowerbyi Berk, et Br., N°. 1027 ; Fr., Hym. Eur., p. 633, Sacc., Syll. VI, p. 532 ; Oud., Bév. I, p. 414 ; Elvella pannosa Sow., 1.155.

Habitat: Sur la terre en Angleterre, Allemagne et aussi dans l’Australie.

Pays-Bas: Le champignon, signalé déjà de Maastricht a été trouvé à deux localités différentes dans les bois près de Winterswijk pendant l’excursion des consuls de la société mycologique Néerlandaise du 15 octobre 1916 et déterminé par le Dr. Meulenhoff. En 1918 Mlle. Cool l’a retrouvé à Ellecom sur la terre argileuse d’une lisière de bois.

RUBUS RIVULARIS P. J. MULLER.

Beekbraam.

Hoogduitsch : Bach-Brombeere.

Engelsch : Rivulet Bramble.

Bloeit : Juli.

PI. 2101.

Stelsel van Linnaeus : Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Eosaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. II, N°. 105.

SooRTELiJKB KENMERKEN: Turioues prostrati, teretes, pilosi, glandulis acioulis aculeisque inaequa-libus tenuibus gracilibus creberrimis instructi; folia ternata et pedato-quinata; atipulae alte adnatae, lineares, foliola grosse serrata, utrinque pilosa et viridia, terminale cordato-ovatum, acuminatum. In-florescentiae mediocris vel elongatae foliosae ramuli patentes, pauciflori, cum pedicellis longis calyce-que oppresse tomentosi, glandulis setis aciculisque longis creberrimis borridi. Sepala in flore reflexa, post anthesin patentia vel erecta; stamina stylos virentes superantia; germina pubescentia.

Loten neerliggend, rond, bebaard en voorzien van klieren, borstels en talrijke ongelijke, dunne slanke stekels. Bladen drietallig of voetvormig vijftallig met hoog aangegroeide lijnvormige steunblaadjes, blaadjes grof gezaagd, aan beide zijden behaard en groen, eindblaadje hartvormig-eirond, toegespitst.

Takken van de middelmatige of lange, bebladerde bloeiwijze uitstaande, weinig-bloemig, evenals de lange bloemstelen en de kelk aangedrukt viltig en ruw door de klieren, borstels en lange, talrijke stekels. Kelkslippen bij de bloem teruggeslagen, na den bloei uitstaande of opgericht; meeldraden langer dan de groene stijlen ; vruchtbeginsels behaard.

Verklaring van de Afbeeldingen.

• a. Stampers en meeldraden, vergroot.

• b. Bloemblaadje, nat. gr.

• c. Stengeldeel, vergroot, met stekels en klieren.

Groeiplaats : Het eerst waargenomen in boschrijke streken in de omgeving van Coblenz, voornamelijk langs beekoevers. Dergelijke, doch meestal kalere vormen worden gevonden in Holstein en in bijna alle midden- en zuidduitsche bergstreken ten westen van de Oberlausitz, zooals in Thüringen, den Harz Westerwald, Schwarzwald, de Vogezen en de Ardennen.

Nederland : De afgebeelde plant werd ons toegezonden op 2 Juli 1918 door den Heer W. W. Schipper, die haar met Dr. A. de Wever vond op de Thullerheide bij Schinnen in Limburg.

RUBIIS RIVULARIS P. J. MUELL.

Ronce des ruisseaux.

PL 2101.

Système de Linné: Cl. XII. Ord. III. Icosatidria. Polygynia.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Rosacées.

Caractères génériques: Voyez le No. 105, Vol. II.

Caractères spécifiques: Piges foliifères prosternées, arrondies, poilues armées de glandes, acicu-les et d’aiguillons inégaux, grêles, minces, très nombreux; feuilles ternées et pédates-quinées, stipules hautement insérées, linéaires, folioles grossièrement serrées, poilues des deux côtés, vertes, la terminale ovée en coeur, acuminée. Rameaux de la grappe médiocre ou allongée feuillée étalés, pauciflores, ainsi que les pédicelies longs et le calyce appressés tomenteux, hérissés par des glandes, des aiguillons sé-tacés et de nombreux acicules longs. Sépales réfléchis dans la fleur, après la floraison étalés ou dressés; étamines plus longues que les styles verts ; ovaires poilus.

Explication de la Planche: a. Pistils et étamines, grossis, b. Pétale, gr. nat. c. Partie de la tige, grossie, avec les aiguillons et les glandes.

Habitat : Découvert dans des endroits boisés aux environs de Coblenz, surtout le long des bords des ruisseaux. Des formes analogues, le plus souvent plus glabres, ont été trouvées en Holstein et dans presque toutes les contrées montagneuses de l’Allemagne centrale et méridionale à l’ouest de 1’Oberlausitz, p. e. en Thuringe, dans le Hartz, le Westerwald, le Schwarzwald, dans les Vosges et les Ardennes.

Pays-Bas: La plante dessinée nous a été envoyée le 2 juillet 1918 par la bienveillance de M. W. W. Schipper, qui, accompagné du Dr. A. de Wever, l’a trouvée dans le Thullerheide près de Schinnen, province de Limbourg.

GEÄSTER PECTINATUS (P.) LLOYD.

Gekamde aardster.

Pl. 2102.

Stelsel van Linnaeus : Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Gasteromycetes.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. X, No. 750.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Bxoperidio revoluto usque ad medium fisso in 8—10 segmentis, strato mycelii vulgo adnato, terrae sola adjuncto; strato carnoso tenui, denique disquamante et partim in majore parte speciminum habitum negligentem exhibente; pedicello tenui; endoperidio subgloboso, paulo attenuate in pedicellum, basi striato, aliquando leviter, aliquando fortior ita ut costae forman-tur; peristomio valde sulcato, rostrate vel subconico; capillitio sporis paulo crassiore; sporis globosis, verruculosis, 5—6 p, diam. (Lloyd, Mycological Notes 1).

Exosporidium teruggeslagen, tot het midden in 8—10 slippen verdeeld.

Mycelium-laag gewoonlijk aangegroeid, met aanhangende aarde. Vleezige laag dun, ten slotte loslatend en waar dit bij de meeste exemplaren slechts ten deele geschiedt, verkrijgen deze daardoor een slordig aanzien. Steel dun. Binnenst peridium bijna bolvormig, maar eenigszins in den steel versmald, voorzien van groeven aan den voet, die nu eens zwak zijn, dan weer zoo krachtig, dat men van ribben kan spreken.

Mondopening sterk gevoord, gesnaveld of eenigszins kegelvormig. Capillitium iets dikker dan de sporen, deze bolvormig, ruw, 5—6 p in doorsnede.

Lloyd merkt bij deze soort op, dat Schmidel in 1747 vier figuren publiceerde, die uitstekend deze plant weergaven. Persoon noemde (1801) deze figuren G. pectinatus. Fries vereenigde deze met drie andere soorten onder den naam van G. striatus en sinds de dagen van Fries werden deze soorten voortdurend met elkaar verward.

Hollos merkt op dat deze zwam zoo zeldzaam was, dat zij spoedig vergeten werd. Ook Lloyd acht haar een zeldzaam voorkomende zwam.

Groeiplaats : Zeldzaam in Europa en in de Vereenigde Staten van Amerika.

Nederland: Deze soort werd ontdekt door den Heer J. Schreinemakers, landbouwconsulent te Bergen op Zoom, op het buitengoed Mattenburg aldaar, groeiende in groote hoeveelheden onder Douglassparren. Zij werd aldaar den 26 Augustus 1924 in verscheidene exemplaren verzameld door Mej, C. Cool gedurende de algemeene excursie der Nederlandsche Natuurhistorische Vereeniging, tegelijk met Paxillus Tricholoma A. et S. Zij komt ook telken jare voor op het buitengoed van Mevr, de Lange te Wapenvelde, groeiende onder Abies excelsa, alwaar zij door Mej. W. van der Meulen ontdekt werd.

GEÄSTER PECTINATUS (P.) LLOYD.

Geäster à peigne,

PL 2102.

Systeme de Linné: CI. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel : Cellulaires Mycètes. Ord. Gastéromycètes.

Caractères génériques : Voyez le No. 750 Vol. X.

Caractères spécifiques: Péridium externe réfléchi, se divisant jusqu’au milieu en 8—10 lanières, le plus souvent le rayon du mycélium est adné au sol, portant des grains de terre; le tissu charnu mince se détache enfin et quand ce dégagement est imparfait, comme à l’ordinaire, il nous offre un aspect négligent. Pédicelle grêle. Péridium interne presque globuleux, un peu atténué dans le pédicelle, pourvu à la base de sillons, tantôt peu profonds, tantôt si forts, qu’il en résultent des côtes. Péristome fortement silonné, s’élévant en bec ou un peu conique. Capillitium un peu plus large que les spores; celles-ci globuleuses, verruculeuses, 5—6 p, de travers.

Lloyd nous informe que Schmidel en 1747 a publié quatre figures, qui bien représentent la plante.

Persoon a nommé ces figures G. pectinatus. Fries les a réunies avec trois autres espèces sous le nom de G. striatus, de manière qu’après les jours de Fries ces espèces ont été confondues continuellement. Hollos fait l’observation que ce champignon est tellement rare qu’on l’avait oublié bientôt. Aussi Lloyd est d’opinion que la champignon est très rare.

Habitat: Bare en Europe et aux Etats Unis de l’Amérique.

Pays-Bas : Le champignon a été découvert par M. J. Schreinemakers, professeur consultatif d’agriculture à Bergen op Zoom, à la maison de campagne Mattenburg près de cette ville, croissant en abondance sous les sapins Douglas. Le 26 août 1924 Mlle Cool l’a retrouvé à cet endroit, accompagné de Paxillus Tricholoma A. et S. et elle en a recueilli plusieurs exemplaires pendant l’excursion de la société d’histoire naturelle. Mlle W. van der Meulen de Wapenvelde l’a observé chaque année près de la maison de campagne de Mme. de Lange, venant sous l’Abies excelsa.

HYGROPHORUS LAETUS (P.) FR.

Heldere Hygr ophor us.

PI. 2103^.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Agaricineae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XI, N°. 810.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Pileo tcDui, convexo-plano, leviusculo, viscido subnitente stipiteque tenaci, aequali fulvis; lamellis subdecurrentibus, tenuibus, distantibus, pallidioribus; sporis subglo-bosis, 9—10 X 6—8 (x.

Pileus 1—2i cm. latus, stipes 5—8 cm. longus, 4 mm. crassus. Tenacitate, praecipue stipitis a reli-quis recedit. Pilei color constans nee expallens, sed lamellorum variât albidus, incarnatus-fuligineus.

Hoed dun, bol- vlak, eenigszins glad, kleverig eenigszins glimmend, met den taaien, gelijken steel roodgeel; plaatjes eenigszins afloopend, smal, verwijderd, lichter gekleurd: sporen bijna bolvormig, 9— 10 X 6—8 (X.

Hoed 1—2| cm. breed, steel 5—8 cm. hoog, 4 mm. dik. Zij onderscheidt zich van alle andere door haar taaiheid, vooral van den steel. Kleur van den hoed blijvend en niet verbleekend, die der plaatjes varieert van witachtig tot incarnaat en roetkleurig.

Hygrophorus laetus (P.) Fr., Epier., p. 329, Hym. Eur., p. 417, Icon., 1.167, f. 2 ; Kalchir., t. 26, f. 3 ; Berk., Outl., p. 200 ; Kickx, p. 197. Agaricus P., Syn., p. 334; Fr., S. M. 1, p. 102; Secret., N°. 844 ; Sacc. Syll. V, p. 411.

Groeiplaats: Op den grond in mosrijke weiden niet zeldzaam, in Europa en Ceylon.

Nederland : Deze zwam werd gevonden op de bekende weide bij Doetinchem tegelijk met Hygroph. coccineus, conicus, puniceus, pratensis, psittacinus en ceraceus en werd door Dr. Kam gehouden voor een vorm van psittacinus. Zij werd eveneens gevonden te Soestdijk op het buitengoed van H. M.^ de Koningin-Moeder, gedurende de excursie der Nederl. Natuurhistorische Vereeniging in September 1917.

In September 1924 werd zij verzameld door den Heer E. K. van Waveren op het Kruisselt te 01-denzaal, terwijl zij eveneens voorkwam op de Tentoonstelling der Nederl. Mycologische Vereeniging,. gehouden van 10 tot 12 October 1925 te Enschede.

HYGROPHORUS LAETUS (P.) FR.

Hygrophore g ai.

PI. 2103^.

Système de Linné. Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel; Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes, Sect. Agaricinées.

Caractères génériques : Voyez le N°. 810 Vol. XI.

Caractères spécifiques: Chapeau mince, convexe-plan, presque lisse, visqueux, un peu luisant, comme le pied tenace, égal, d’un jaune rouge; feuillets presque décurrents, minces, espacés, plus pâles; spores presque globuleuses, 9—10 X 6—8 p,.

Chapeau large de 1—2| cm. ; pied haut de 5—8 cm., épais de 4 mm. Se distingue des autres par sa ténacité, surtout du pied. La couleur du chapeau est constante, ne pâlissant pas, mais les feuilles varient de couleur blanchâtre, incarnate ou fuligineuse.

Hygrophorus laetus (P.) Fries, Epier., p. 329, Hym. Eur., p. 417, Icon., 1.167, f. 2 ; Kalchbr., t. 26, f. 3; Berk., Outl., p. 200 ; Kickx, p. 197 ; Sacc., Syll. V, p. 411. Agaricus P., Syn., p. 334 ; Fr., S. M. I, p. 102, ; Secret., N°. 844.

Habitat; Sur la terre dans les prés couverts de mousses, pas rare en Europe et dans l’île de Ceylon.

Pays-Bas; Ce champignon a été trouvé dans le pré bien connu près de Doetinchem en compagnie de H. coccineus, conicus, puniceus, pratensis, psittacinus et ceraceus, et fut estimé d’abord par le Dr. Kam d’être une forme de H. psittacinus. Plus tard, en septembre 1917 pendant une excursion de la Société d’Histoire naturelle il a été retrouvé à Soestdijk à la bien de campagne de S. M. la Reine-Mère. En septembre 1924 M. E. K. Van Waveren l’a recueilli au Kruisselt près d’Oldenzaal, tandis qu’il se trouvait aussi à l’exposition de la Société Mycologique Néerlandaise, tenue du 10 jusqu’au 12 octobre 1925 à Enschedé.

OMPHALIA POSTH FR.

Post's Omphala.

PL 2103B.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Myoetes. Ord. Hymenomyoetes. Sect. Agaricineae.

Geslachtskenmerken: Pileus aequalis, vulgo tenuissimus, depressus vel infundibuliformis; lamellae revera decurrentes ; stipes externus cartilaginous, tubulatus, caverna tarnen saepe refarta, inprimis juventute, plerumque sursum in carnem pilei transgrediens ; sporae plusminusve ellipticae, leves.

Hoed symmetrisch, meestal zeer dun, ingedrukt of trechtervormig, plaatjes werkelijk afloopend; steel aan de buitenzijde kraakbeenig, hol, maar de holte, vooral in de jeugd dikwijls opgevuld, meestal aan den top in het hoedvleesch overgaande; sporen min of meer elliptisch, glad.

SooRTELiJKE Kenmbrkbn : Piloo membranaceo, umbilicato, glabro, aurantiaco, margine striato; stipite fistulöse, levi, glabro, flavo; lamellis longe decurrentibus linearibus, subdistantibus, albidis.

Stipes 8 cm. longus, 2 mm. et ultra crassus, pallescens. Colore pilei aurantiaco mox dignoscitur.

Hoed vliézig, genaveld, kaal, oranje met gestreepten rand; steel pijpvormig, glad, geel; plaatjes lang afloopend, lijnvormig, tamelijk wijd afstaand, witachtig.

Steel 8 cm. lang, 2 mm. en meer dik, verbleekend. Terstond te herkennen aan de oranje kleur van den hoed.

Omphalia Postii Fr., Monogr. II, p. 291, Icon., t. 74, f. 2, Hym. Eur., p. 157 ; Cooke, III., t. 194 ; Sacc., Syll. V, p. 313.

Groeiplaats : Op moerassige plaatsen in Zweden.

Nederland: Deze voor ons land nieuwe champignon werd den 1 November 1916 door den Heer A. C. Nonnbkbs te Amsterdam gevonden op een moerassi geplaats te Valkeveen, groeiende tusschen en op Pellea conica en biezen. Hij werd als zoodanig gedetermineerd door Mej. C. Cool en den Heer Dr. J. S. Mbulbnhobf.

OMPHALIA POSTH FR.

Omphalie de Post.

Pl. 2103B.

Systeme de Linné. CI. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel : Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes, Sect. Agaricinées.

Caractères génériques; Chapeau égal, le plus souvent très mince, déprimé ou infundibuliforme; feuillets vraiment décurrents; pied à l’extérieur cartilagineux, creux, mais surtout à la jeunesse, rempli, le plus souvent confluent avec le chapeau charnu ; spores plus ou moins elliptiques, lisses.

Caractères spécifiques: Chapeau membraneux, ombiliqué, glabre, orangé, à bord strié; pied fis-tuleux, lisse, glabre, jaune; feuillets longuement décurrents, linéaires, un peu espacés, blanchâtres.

Omphalia Postii Fr., Monogr., II, p. 291, Icon., t. 74, f. 2, Hym. Eur., p. 157 ; Cooke, III., t. 194 ; 8acc., Syll. V, p. 313.

Habitat. Lieux marécageux de Suède.

Pays-Bas. Le Champignon, nouveau pour notre pays, a été trouvé le 1 novembre 1916 par M. A. C. Nonnekes d’Amsterdam dans un lieu marécageux à Valkeveen croissant parmi et sur Pellea conica et des joncs. La détermination a été faite par Mlle Cool et le Dr. J. S. Meulenhoff.

POLYPORUS LACTEUS FR.

Melkwitte Gaatjeszwam.

PI. 2104.

Stelsel van Linnaeus : Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Polyporeae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. X, N°. 730.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Candidus; pileo carnoso-fibroso, fragili, triquetro, pubescente, extus in-tusque azono, margine inflexo, acuto; poris tenuibus, acutis, dentatis, demum labyrinthiformibus, laceris.

Vulgo parvus, tenuis, sed interdum major, transversum elongatus, valde declivis et postice gibbus, demum glabrescens et inaequabilis.

Wit, hoed vleezig-vezelig, breekbaar, driekantig, behaard, van buiten en van binnen zonder gordels, met ingebogen, scherpen rand; poriën smal, scherprandig, getand, ten slotte doolhofvormig, gescheurd.

Meestal klein, tenger, maar soms grooter, in de breedte uitgerekt, afhellend en van achter bultig, eindelijk kaal wordend en ongelijk.

Polyporus lacteus Fr., Syst. Myc. I, p. 359, Hym. Eur., p. 546, Ic., t. 182, f. 1; Weinm., Rossiae, p. 316 ; Secr., N°. 63 ; Rostk., t. 23 ; Pat., tab., 244 ; Sacc., Syll. VI, p. 108.

Verklaring van de Afbeeldingen:

a. Poriën, vergroot, b. Poriën op doorsnede.

Groeiplaats : Op dood hout, voornamelijk op beukenstronken in Europa, op oude dennenstobben in Zuid-Carolina in de Vereenigde Staten en Rhode Island in Nieuw Britannië, in Australië en op Ceylon.

Nederland ; Deze zwam werd door den Heer C. Brakman gevonden op een boomstomp in de Leeu-wenburgerlaan te Driebergen. In 1916 werd zij veelvuldig aangetroffen door Mej. Cool en anderen o.a. op Elswout te Overveen en op den Huize Vogelenzang te Vogelenzang.

POLYPORUS LACTEUS FR.

Polypore blanc de lait.

Pl. 2104.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel : Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Polyporées.

Caractères génériques: Voyez le N®. 730, Vol. X.

Caractères spécifiques: Entièrement blanc; chapeau charnu-fibrilleux, fragile, triquètre, poilu, sans zones à l’extérieur ni à l’intérieur, à bord infléchi, aigu; pores étroits, aigus, denticulés, à la fin en forme de labyrinthe, lacérés.

Ordinairement petit, mince, mais quelquefois plus grand, allongé transversalement, très déclive et bossu à la face inférieure, enfin devenant glabre et inégal.

Polyporus lacteus Fr., Syst. Myc. I, p. 359, Hym. Eur., p. 546, Icon., t. 182, f. 1 ; Wcinm., Possiae, p. 316 ; Secret., V°. 63 ; Rostk., t. 23 ; Pat., tab. 244 ; Sacc., Syll. VI, p. 108.

Explication de la Planche: a. Pores, grossis, è. Pores, section transversale.

Habitat: Bois pourri, surtout sur les troncs de hêtre en Europe; souches vermoulues de pin en Caroline méridionale aux Etats Unis de l’Amérique et dans Ehode Island dans la Nouvelle Britannique, en Australie et dans Ceylon.

Pays-Bas : Le champignon a été trouvé par M. C. Brakman sur un tronc d’arbre dans l’allée de Leeuwenburg à Driebergen. En 1916 il est signalé plusieurs fois par Mlle Cool et d’autres p. e. à Els-wout près d’Overveen et à la Maison de Campagne Vogelenzang près du village de ce nom.

BETA MACROCARPA GUSS.

Grooivruchtige Biet.

Hoogduitsch : Groszfrüchtige Runkelrübe. Engelsch : Great fruited Beet.

Bloeit : Aug. Q.

PI. 2105.

Stelsel van Linnaeus: Cl. v. Ord. II, Pentandria. Digynia.

Natuurlijk stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Chenopodiaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. Ill, N°. 233.

Soortelijkb kenmerken: Glabra, pluricaulis, radice gracili, annua; caulibus decumbenti-adscen-dentibus, angulatis, subsimplicibus, ad apicem usque foliatis: foliis ovato-vel oblongo-spathulatis, in petiolum attenuatis, summis lanceolatis, sessilibus, omnibus acutis, integris ; florum glomerulis pau-cis, magnis, 2—3 Boris, spicas interruptas, breviusculas, foliatas formantibus ; perigonii phyllis oblon-gis, fructiferis erecto-patulis vel subconniventibus.

Kaal, veelstengelig, met dunnen wortel: eenjarig, stengels neerliggend-opstijgend, kantig, bijna onvertakt, tot nabij den top bebladerd; bladeren eivormig- of langwerpig-spatelvormig, in den bladsteel versmald, de bovenste lancetvormig en zittend, alle spits, gaafrandig; bloemkluwens weinig talrijk, groot, 2—3-bloemig, afgebroken, vrij korte, bebladerde aartjes vormend; kelksegmenten langwerpig, bij de vrucht schuin-uitstaand of eenigszins samennijgend.

Verklaring der Afbeeldingen: a. Bloempje, natuurlijke grootte, b. Bloempje, vergroot, c. Bloem-kluwen, vergroot.

Groeiplaats: Op dorre heuvels aan den zeekant, langs akkerranden. Bloeit in Zuid Europa in April en Mei.

Nederland : In ons land den 22 Augustus 1924 gevonden bij Alkmaar door Ir. A. W. Kloos Jr.

BETA MACROCARPA GUSS.

Betterave à grands fruits.

Fleurit : Août. Q.

Pl. 2105.

Système de Linné: Cl. v. Ord. II, Pentandria. Digynia.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Chénopodiacées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 233, Vol. III.

Caractères spécifiques: Glabre, à tiges nombreuses et à racine grêle, annuelle; tiges décombantes-ascendantes, anguleuses, presque non rameuses, jusqu’au sommet feuillées; feuilles ovées-ou oblon-gues-spathulées, atténuées en pétiole, les plus hautes lancéolées, sessiles; fleurs réunies 2—3 en glomé-rules grandes, peu nombreuses, formant des épis interrompés, très courts, fouillés; segments du péri-gone oblongs, chez le fruit dressés-étalés ou un peu connivents.

Explication de la Planche: a. Fleur. 6r. nat. b. Fleur, grossie, c. Glomérule, grossie.

Habitat. Collines arides vers le bord de la mer, bordant les champs. Fleurit en Europe méridionale en avril et mai.

Pays-Bas: Trouvé dans notre pays le 22 août 1924 près d’Alkmaar par M. A. W. Kloos Jr.

DISCINA VENOSA P.

Geaderde Di sein a.

Pl. 2106.

Stelsel van Linnaeus. Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Ascomycètes. Sect. Disscomycetes. Fam. Pezizaceae.

Geslachtskenmerken. Zie Dl. XXII, N°. 1725.

SooRTELiJKB KENMERKEN: Sessilis, subcontorta, badio-umbrina, inferne alba, venis costatis rugo-sa; ascis cylindraceis; sporidiis ellipsoideis, 20—22 X 10—12 p, hyalinis, levibus, guttulatis; paraphy-sibus clavulatis.

Tota 3—5 cm. lata, junior subglobosa, integra, mox aperta hemisphaerica, deinde pro more incisa contorta repanda, demum umbrino nigrescens; subtus albida, minus distincte costata, potius venoso-rugosa, pruinosa.

Zittend, eenigszins gedraaid, rood-omberbruin, aan de onderzijde wit, door aderen en ribben rimpelig; asci cylindervormig; sporen ellipsoïde, 20—22 X 10—12 p, hyalien, glad, van druppels voorzien; paraphysen eenigszins knotsvormig.

In zijn geheel 3—5 cm. breed, in de jeugd bijna bolvormig, gaaf, weldra openbrekend en halfbol-vormig, vervolgens op de gewone wijze ingesneden, gedraaid en teruggeslagen, ten slotte omberkleu-rig tot zwart; aan de onderzijde licht gekleurd, minder duidelijk geribd, eerder aderig rimpelig, bedauwd.

Discina venosa P., Syn., p. 638 (Pez.), M. E. I, p. 220 ; Fr., S. M. II, p. 46 ; Cooke, Mycogr., f. 228 et 372 ; Sacc., Sylt. VIII, p. 104. Periza Rehmiana Sacc., Mich. I, p. 544 ; P. ancilis Rehm, Asc. 402 ; P. cochleaia Wulf, in Jacq., Mise. II, 1.17, f. 1 {au Rhizina ?).

Groeiplaats: Op den grond in Engeland, Italië, België, Zweden, Oostenrijk en Noord-Amerika.

Nederland: Het eerst gevonden op leemgrond in een vallei bij het Pompstation achter het Rotspark te Valkenburg in Limburg door Mej. Cool, Mej. Greta Jongens en door den Heer en Mevr. v. Oven—Goethals.

In het jaar 1919 werd zij op verschillende plaatsen gevonden. In April door Mej. J. van der Meer te Wageningen, den 6en Mei door den Heer N. P. van der Meulen te Biggekerke in de Walcherensche duinen; den 7en Mei door den jongeheer C. W. de Visser in het gras op het terrein van de Bloemen-daalsche school, van welke plaats het donker gekleurde stuk onderaan op de plaat afkomstig is.

DISCINA VENOSA P.

Discina veinée.

PI. 2106.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Ascomycètes. Sect. Discomycètes. Fam. Pézizacées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 1725, Vol. XXII.

Caractères spécifiques: Sessile, un peu tordé, rouge-ombré, blanc à la base, rugueux par les veines et les côtes; asques cylindriques; spores ellipsoïdes, 20—22 X 10—12 p., hyalines, lisses, présentant des gouttes; paraphyses clavulées. La plante entière 3—5 cm. de largeur, dans la jeunesse presque globuleuse, intègre, bientôt ouverte, hémisphérique, puis de la manière accoutumée incisée, tordée et réfléchie, enfin couleur ombre, noirâtre, à la face inférieure blanche, pas si distinctement canellée, plutôt veineuse-rugueuse, pruineuse.

Discina venosa P., Syn., p. 6318 {Pez.}, M. E. 1, p. 220 ; Fr., S. M. II, p. 46 ; Cooke, Mycogr., f. 228 et 372 ; Sacc., Syll. VIII, p. 104. Periza Rehmiana Sacc., Mich., I, p. 544 ; P. ancilis Rehm, Asc. 402 ; P. cochleata Wulf in Jacq., Mise. II, 1.17, f. 1 {an Rhizina ?).

Habitat: Sur la terre en Angleterre, Italie, Belgique, Suède, Autriche et en Amérique du Nord.

Pays-Bas: Trouvé d’abord dans un terrain argileux dans une vallée près de la machine hydraulique de l’aquéduc, derrière le Rotspark à Fauquemont, province de Limbourg, par Mlle Cool, Mlle. Jongens et Mr. et Mme. v. Oyen—Goethals. En 1919 il a été retrouvé à des endroits divers. En avril par Mlle J. VAN DER Meer à Wageningen, le 6 mai par Mr. N. P. van der Meulen à Biggekerke dans les dunes de Walcheren, le 7 mai par M. C. W. de Visser dans l’herbe au terrain de l’école à Bloemendaal, c’est de ce lieu d’où vient la figure de couleur plus foncée en bas de notre planche.

TYPHULA INCARNATA (LASCH) FR.

PL 2107^.

Stelsel van Linnaeus: CI. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Clavariaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XXV, N°. 1964.

SooRTELijKE KENMERKEN: Simplex, filiformis, cylindrica, albida, sursum incarnata, deorsum in stipitem contiguum attenuata et hirsuta; hybernaculo compresse, fusco cylindraceo-clavata, rarius apice obtusa furcata; stipes puberulus e sclerotio evidentissimo granum miliaceum aequante oriun-dus.

Onverdeeld, draadvormig, cylindrisch, witachtig, naar boven rood gekleurd, naar beneden in den behaarden steel overgaande en daarmede een geheel vormende; winterknop samengedrukt, donkerbruin. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;'

Cylindervormig-knotsvormig, zelden aan den top stomp en gevorkt ; steel eenigszins behaard, ontspringend uit een sclerotium, dat zeer veel gelijkt op een gierstkorrel.

Typhula incarnata Lasch in litt, et in Fries, Epier., p. 585, Hym. Eur., p. 683 ; Berk., Outl., p. 285 ; Sacc., Syll. VI, p. 745 ; Clav. placorrhiza Grev., t. 93 ; Cl. filata P., Myc. Eur. I, p. 87.

Groeiplaats: Tusschen opgehoopte bladeren in Europa.

Nederland: Deze voor ons land nieuwe zwam werd den 8en November 1924 gevonden door Mej. H. VAN Stolk te Huis ter Heide, aldaar voorkomend in groote hoeveelheden op pollen van Holcus lanatus. Zij werd door Mej. Cool gedetermineerd en ook door Dr. M. Patouillard voor deze soort gehouden.

TYPHULA INCARNATA (LASCH) FR.

Typhule incarnate,

PL 2107^.

Système de Linne: CL XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Clavariacées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 1964, vol. XXV.

Caractères spécifiques: Simple, filiforme, cylindrique, blanchâtre, vers le sommet incarnat, à la base atténué dans le pied contigu, poilu; sclérotium comprimé, brun foncé.

Cylindrique- en massue, rarement au sommet obtus, fourché; pied un peu poilu originaire d’un sclérotium, qui ressemble beaucoup à un grain de millet.

Typhula incarnata Lasch in litt, et in Fr., Epier., p. 585, Hym. Eur., p. 683 ; Berk., Outl., p. 285 ; Sacc. Syll. VI, p. 745 ; Clav. placorrhiza Grev., t. 93 ; Cl. filata P., Myc. Eur. 1, p. 87.

Habitat: Parmi des feuilles entassées en Europe.

Pays-Bas: Le champignon, nouveau pour notre pays, a été trouvé le 8 novembre 1924 par Mlle H. VAN Stolk près de Huis ter Heide, en très grandes quantités sur les touffes de Holcus lanatus. La détermination de Mlle Cool est contrôlée par le Dr. M. Patouillard.

TYPHULA ERYTHROPUS (BOLT.) FR.

PL 2107«.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Simplex; clavula lineari, cylindrica, glabra, alba; stipite elongate, fili-formi, atro-rubente; hybernaculo depresso, nigricante.

Tuberculum (Sclerotium crustuliforme Desm.) quod interdum deest, primitua epidermide tectum, dein erumpens, depressum, corrugatum nigrum. Stipes fulvo-ruber, subcorneus, 1—2 cm. altus. Clavula fuscoideo-elongata, circiter 4 mm. longa; sporae 4—6 X 2 (Karst.), 6 X 2—2| (Schroet.).

Onvertakt, knots lijnvormig-cylindrisch, kaal, wit ; steel lang, draadvormig, zwartachtig rood ; winterknop samengedrukt, zwart wordend.

Knolletje (korstvormig sclerotium Desm.), dat somtijds ontbreekt, eerst met een opperhuid voorzien, dan naar buiten tredend, samengedrukt, rimpelig, zwart. Steel donkerbruin-rood, bijna hoornachtig, 1—2 cm. hoog. Knotsje spoelvormig verlengd, ongeveer 4 mm. lang; sporen 4—6 x 2 p, (Karsten) 6 X 2—2| p, (Schröter).

Typhula erythropus {Bolt.) Fr., Syst. Myc. I, p. 495, Hym. Fur., p. 683 ; Pat., Tab., N°. 360 ; PTeinm., p. 516 ; Fl. Dan., t. 2030 ; Berk., Outl., p. 284 ; Kickx, p. 121 ; Sacc., Syll. VI, p. 744 ; Clavaria Bolt., 1.112 ; Grev., t. 43.

Groeiplaats : Algemeen in Europa tusschen afgevallen bladen, voornamelijk van Elzen, Eschdoorns en Populieren.

Nederland: Deze champignon werd in October 1924 gevonden door den Heer E. K. van Wave-REN bij Villa Duinouwe te Wassenaar. Eveneens gevonden in October 1925 door Mej. T. Karstens bij het Huys te Warmont onder Warmond.

TYPHULA ERYTHROPUS (BOLT) FR.

Typhule à pied rouge.

PL 2107ß.

Caractères spécifiques: Simple, massette linéaire, cilindrique, glabre, blanc; pied allongé, filiforme, noirâtre rougeâtre, sclérotium déprimé, noircissant.

Tubercule (Sclérotium en forme de croûte selon Desm.), qui est quelquefois absent, d’abord couvert d’un épiderme, enfin rompant,, déprimé, rugueux, noir. Pied brun-ro.ugeâtre, presque coriace, 1—2 cm. de hauteur. Massette en navette allongée, longue environ de 4 mm.; spores 4—6 X 2 (Karst.), 6 X 2— 2| (Schroet.).

Typhula erythropus (Boit.) Fr., Syst. Myc. 1, p. 495, Hym. Fur., p. 683 ; Pat., Tab., N°. 360 ; Weinm., p. 516, Fl. Dan., t. 2030 ; Berk., Outl., p. 284 ; Kickx, p. 121 ; Sacc., Syll. VI, p. 744 ; Oud., Bév., 1, p. 441 ; Clavaria Boit., t. 112 ; Grev.

Habitat: Commun en Europe parmi les feuilles tombées, surtout des Aunes, des Ornes et des Peupliers.

Pays-Bas: Le champignon déjà mentionné par Oudemans de Leiden et de Zuid-Beveland, a été recueilli en octobre 1924 par M. E. K. van Waveren près de la maison de campagne Duinouwe à Wassenaar et en octobre 1925 par Mlle. T. Karstens à Warmond.

TYPHULA GREVII_I_EI FR. 3108*.

TYPHULA MUCOR PAT. 2108®.

TYPHIILA GREVILLE! FR.

Pl. 2108^.

SooBTBLiJKE KENMERKEN: Simplex, alba; clavula incrassata, obtusa; stipite capillari, piloso.

Onvertakt, wit; knotsje verdikt, stomp; steel haarvormig, behaard.

T. Grevillei Fr., Epier., p. 585, Hym. Eur., p. 685 ; Pat., Tab. analyt. Fung., N°. 263. Sacc., Syll. VI, p. 748.

Verklaring der Afbeeldingen: g. Fungus met behaarden steel. Vergr., b. De ópstaande Fungi van terzijde gezien. Vergroot.

Groeiplaats: Op bladeren in Engeland, bij NewYork en in Zuid Carolina op bladstelen van Liqui-dambar.

Nederland: Zij werd in November en December 1918 gevonden door den Heer Joan Oort op blad en vruchtjes van elzen, ook op populieren en elzenbladeren op Endegeest en Rijngeest nabij Leiden. De haren op den steel zijn niet altijd duidelijk te zien.

TYPHULA GREVILLEI FR.

Typhule de Greville,

Pl. 2108 J.

Caractères spécifiques : Simple, blanc; massette élargie, obtuse; pied capillaire, poilu.

T. Grevillei Fr., Epier., p. 585, Hym. Eur., p. 685 ; Pat., Tab. analyt. Fung., N°. 263 ; Sacc., Sylt.

VI, p. 748 ; Oud., Eév. I, p. 441.

Habitat : Sur des feuilles en Angleterre, à New York et en Caroline méridionale, sur les pédoncules de 1 nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Liquidambar.

Pays-Bas; Mentionné par Oudemans de Leiden, il est retrouvé en novembre et décembre 1918 par ■ nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;M. Joan Oort sur les feuilles et les fruits d’aune près des établissements Endegeest et Rijngeest aux

environs de Leiden. Il semble que les poils du pied ne sont pas toujours assez manifestes.

TYPHULA MUCOR PAT.

PI. 2108B.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Tota alba, 2—3 mm. alta; stipite gracili, glabro; clavula elongata, ovoi-dea; basidiis 4-sterigmaticis ; sporis elongatis, subcuneatis, 9—10 X 2—3 g, levibus, hyalinis.

Geheel wit, 2—3 mm. hoog; steel slank, kaal; knotsje lang, eivormig, basidiën met 4 sterigma’s; sporen lang, eenigszins wigvormig, 9—10 X 2—3 g, glad, hyalien.

Typhula Mucor Pat., Tab. analyt. fungi, p. 206, N°. 472. Sacc., Syll. VI, p. 750.

Groeiplaats: Op rottende bladeren te Pontenay-sous-Bois in Frankrijk.

Nederland: Deze voor onze Flora nieuwe zwam werd door den Heer G. D. Swanbnburg de Veye gedurende de excursie der Haarlemsche Nederl. Natuurhistorische Vereeniging gevonden op een weiland bij Groenendaal onder Heemstede. Door de talrijke kale, witte staafjes, van welke de steel en de knots samen niet hooger dan 3 mm. zijn, verkrijgt het blad een schimmelig voorkomen. Sporen werden niet gevonden.

TYPHULA MUCOR PAT.

Typhule Mac or.

PL 2108B.

Caractères spécifiques: Entièrement blanc; haut de 2—3 mm.; pied grêle, glabre, massette allongée, ovoide; basidies à 4 stérigmates, 9—10 X 2—3 p. lisses, hyalines.

Typhula Mucor Pat., Tab. analyt. fungi p. 206, N°. 472 ; Sacc., Syll. VI, p. 760.

Habitat: Sur les feuilles pourrissantes à Pontenay-sous-Bois en France.

Pays-Bas: Le champignon nouveau pour notre flore a été trouvé par M. G. D. Swanenburg de Veye pendant une excursion de la division Harlem de la Société d’Histoire naturelle dans un pré près de Groenendaal à Heemstede. Par les nombreuses petites barres blanches, dont le pied et la massette ensemble ne sont pas plus hauts que 3 .mm., les feuilles donnent l’idée d’être moisies. On n’a pas trouvé les spores.

RUBUS ROSACEUS WH. ET N.

Rooskleurige braam.

Bloeit : Juli. ïf.

PI. 2109.

Stelsel van Linnaeus: CL XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Eosaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. II, N°. 105.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Turiones procumbentes vel scandentes, obsolete angulati, fusco-pur-purei, paree pilosi vel calvati, aculeis subaequalibus, longis, validis, rectiusculis, e basi dilatata lanceo-latis, calvis, aculeolis setisque inaequalibus glanduliferis muniti. Folia ternata, quinato-pedataque, petioli paree pilosi glandulosique aculeis falcatis muniti, superne non canaliculati, petiolulus folioli ter-minalis tertiam fere partem longitudinis folioli aequans; stipulae alte adnatae, anguste lineari-lan-ceolatae; foliola omnia petiolulata, grosse inaequaliter serrata, supra paree pilosa vel glabrescentia, nitida, subtus pallidiora, in nervis pilosa, terminale a basi cordata late ellipticum vel suborbiculare, satis longe acuminatum. Bami florentes angulati, pilosi, aculeis gracilibus, rectis falcatisque, aculeolis 0 nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;setisque glanduliferis muniti; folia ternata, suprema integra. Inflorescentiae mediocris laxae patulae

ramuli divaricati cymoso-partiti, aculeati, glandulosi, tomentosi. Flores mediocres, sepala externe ci-nereo-tomentosa, in flore et post anthesin reflexa, petala lata, sub'orbicularia rubra. Stamina in flore vix aperto recta, stylos superantia, postea erecto patentia, demum conniventia. Germina glabra.

Loten neerliggend of klimmend, zwak kantig, bruin-purper, spaarzaam behaard of kaalwordend, voorzien van bijna gelijke, lange krachtige, vrijwel rechte en van uit de verbreede basis lancetvormige kale stekels en van fijnere stekels en ongelijke klierborstels. Bladen voetvormig vijftallig, bladstelen van boven niet gevoord, verspreid behaard en beklierd, voorzien van sikkelvormige stekels. Steel van het topblaadje bijna een derde van de lengte van dit blaadje; steunblaadjes hoog aangegroeid, smal hjn-lancetvormig. Alle blaadjes gesteeld, grof en ongelijk gezaagd, van boven verspreid behaard of kaalwordend, glanzend, van onder bleeker met behaarde nerven; eindblaadje met hartvormigen voet breed elliptisch of bijna cirkelrond, tamelijk lang toegespitst. Bloeitakken hoekig, behaard en bewapend met slanke, rechte of gebogen stekels, borstels en klierborstels; bladen drietallig, de bovenste on-» nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;gedeeld. Takken van de middelmatige, wijde en uitstaande bloeiwijze uitgespreid cymeus vertakt, vil-

tig, met stekels en klieren. Bloemen middelmatig, kelkslippen van buiten grijs-viltig, gedurende den bloei en daarna neergeslagen; bloembladen rood, breed, bijna cirkelrond. Meeldraden bij de pas geopende bloem recht en langer dan de stijlen, daarna schuin uitstaande, eindelijk samennijgend. Vruchtbeginsels kaal.

Verklaring van de afbeeldingen: a. Bloemblad. Nat. gr.; b. Stampers en meeldraden, vergroot. c. Bloemknop, vergr. met stekels, haren en klieren.

Groeiplaats : In lichte boschplekken en langs boschranden. In het stroomgebied van den Rijn van het Schwarzwald en de Vogezen tot de Niederrhein verspreid voorkomend; algemeen bij Aken, Eupen en Malmedy, evenals plaatselijk elders in België. Ook gevonden in Engeland en Noord Frankrijk, terwijl Focke haar reeds in ons land vermoedde.

Nederland: In ons land den 12 Juli 1918 door de Heeren W. W. Schipper en Dr. A. de Wever bij Swijkhuizen in Limburg gevonden.

N. B. De onder N°. 1871 afgebeelde braam werd gepubliceerd onder den naam R. rosaceus. Het is later gebleken dat deze was R. divergens Neumann fa. convexa Schipper x vestitus Whe et N. zoodat het onderschrift aldus moet veranderd worden.

RUBUS ROSACEUS WH. ET N.

Ronce rouge.

Fleurit : Juillet. Of. Pl. 2109.

Système de Linné: Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Système naturel: Vasculaires Dicotyléodonées. Ord. Rosacées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 105, Vol. II.

Caractères spécifiques: Tiges foliifères prosternées ou grimpantes, à peine anguleuses, brun-pourpre, un peu poilues ou glabrescentes, munies d’aiguillons presque égales, longs, robustes, assez droits, de la base élargie lancéolés, glabres, aculéolées ou munies de glandes stipitées inégaux. Feuilles ternées, pedates-quinées, à pétioles un peu poilus et glanduleux, armés d’aiguillons courbés en faux, non canaliculés superficiellement, pétiolule de la foliole terminale mesurant environ une troisième partie de la longueur des folioles; stipules hautement adnées, étroitement linéaires-lancéolées, toutes les folioles pétiolulées, grossièrement et inégalement dentées en scie, un peu poilues ou glabrescentes, luisantes en dessus, plus pâles en dessous, poilues sur les nervures, la terminale souvent creusée en coeur à la base, largement elliptique ou presque orbiculaire, assez longuement acuminée. Rameaux fleuris anguleux, poilus, armés d’aiguillons grêles, droits ou courbés en faux, d’aiguillons subulés et de glandes sétacées; feuilles ternées, les supérieures entières. Rameaux de la grappe médiocre, lâche, étalée divarqués-cymeux, aculéolés, glanduleux et tomenteux. Pleurs médiocres, sépales tomenteux-cendrés, à la floraison et à la maturité réfléchis; pétales larges, presque orbiculaires, rouges. Etamines dans la fleur à peine ouverte droites, plus longues que les styles, puis dressées-étalées, enfin conniven-tes. Ovaires glabres.

Explication de la Planche: a. Pétale, gr. nat., b. Pistils et étamines, grossies, c. Bouton de fleur, gr., avec les aiguillons, des poils et des glandes.

Habitat : Lieux clairs ombragés et lisières des bois. Dans le territoire riverain du Rhin dispersé du Schwarzwald et des Vosges jusqu’au Niederrhein, commun aux environs d’Aix-la-Chapelle, d’Eupen et de Malmédy, et localement ailleurs en Belgique. Trouvé aussi en Angleterre et dans le Nord de la France, tandis que Focke déjà se doutait de sa présence dans notre patrie.

Pays-Bas: Trouvé dans notre pays le 12 juillet 1918 par MM. W. W. Schipper et le Dr. A. de Wever près de Swykhuizen, province de Limbourg.

Obs. N°. 1871 nous offre une ronce nommée rosaceus. Plus tard il nous a paru d’être le Rubus di-vergens Neumann fa convexa Schipper X vestitus Whe et N., ainsi que le nom de la planche 1871 doit être changé en Rubus divergens X vestitus.

ANACYCLUS CLAVATUS P,

Knotsvormige Anacyclus.

Hoogduitsck : Keulenförmige Ringblume.

Engelsch : Clavata Chamomile.

Bloeit : April—Juli. Q*

PI. 2110.

Stelsel van Linnaeus : Cl. XIX, Ord. III. Syngenesia, Polygamia frustranea.

Natuurlijk Stelsel; Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Compositae.

Geslachtskenmerken: Capitula heterogama; receptaculum paleaceum, antherae basi ecaudatae; styli crura apice rotundata vel truncata, penicillata, achenia varia, pappo coronaeformi, disco epigyno latere interne membranaceocoronato. Capitula plerumque majuscula, solitaria, radio elongate rarius nulle, limbus corollarum disci 3-fidus, lobis duobus ceteris longioribus; achenia compressa, laevia, saltern exteriora utrinque ala lata in auriculam abeunte obsita.

Hoof djes heterogaam, bloembodem met strooschubben, meeldraden aan den voet zonder aanhangsel; stijltakken aan den top afgerond of afgeknot, penseelvormig behaard, nootjes van verschillenden vorm, vruchtpluis kroonvormig, door de epigynische schijf aan de binnenzijde vliezig-gekroond. Hoof dj es meestal vrij groot, alleenstaand, met lange straalbloemen, die soms ontbreken, zoom der schijfbloemen 5-spletig, de twee buitenste slippen langer dan de andere; nootjes samengedrukt, glad, slechts de buitenste aan beide zijden voorzien van een breeden vleugel, die in een oortje eindigt.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Villosulus; caule erecto, divaricatim ramoso; foliis bipinnatisectis, la-ciniis linearibus mucronulatis ; pedunculis demum incrassatis; involucri phyllis ovato-lanceolatis, margine anguste scariosis; receptaculi breviter conici paleis cuneato-trapezoidiis, apice brevissime mucronatis, piliferis glabrisve; ligulis oblongis, albis; acheniis cuneiformibus, exterioribus alatis, alis. latis, in auriculam acutam productis.

Eenigszins ruigharig; stengel recht, uitgespreid vertakt; bladen dubbel vinvormig ingesneden met lijnvormige, stekelpuntige slippen; bloemstelen later verdikt; omwindselblaadjes eirond-lancetvormig, aan den rand smal vliezig; schubben van den laag kegelvormigen bloembodem wigvormig-trapezoïde, aan den top zeer kort stekelpuntig, behaard of kaal; linten der straalbloemen langwerpig, wit; nootjes wigvormig, de buitenste gevleugeld, met breede vleugels, die in een spits oortje uitloopen.

Verklaring der Afbeeldingen; a. Straalbloempje, vergroot, b. c. d, Schijfbloempjes in verschillende standen. Vergroot, e. Nog sterkere vergrooting van de kroonslippen van een schijfbloempje.

Groeiplaats : In zandige dorre kuststreken aan de Middellandsche Zee.

Nederland: De Heer A. W. Kloos Jr. verzamelde de afgebeelde plant den 16en Juli 1923 te Wor-merveer. Zij werd ook nabij Rotterdam gevonden.

ANACYCLUS CLAVATUS P.

Anacyclus en massue.

Fleurit : Avril—juillet. Q.

PI. 2110.

Système de Linné: Cl. XIX. Ord. III. Syngenesia. Polygamia frustranea.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Composées.

Caractères génériques: Calathides hétérogames. Réceptacle muni d’écailles, étamines non appen-diculées à la base ; styles à branches arrondies ou tronquées au sommet, pénicillées, akènes de forme variée, aigrette nulle, mais le disque épigyne muni d’une demi-couronne membraneuse.

Calathides souvent assez grandes, solitaires, fleurs ligulées longues, plus rarement nulles, limbe des fleurs du disque à 5 dents, dont 2 plus longues et plus étroites; akènes comprimés, lisses, munis de chaque côté d’une aile membraneuse auriculée au sommet et d’autant plus large qu’ils sont plus extérieurs.

Caractères spécifiques: Plante un peu velue; tige dressée, rameuse au sommet, rameaux étalés; feuilles bipennati-partites, à segments linéaires aigus, mucronés; péduncules enfin élargis; folioles du péricline ovées lancéolées, étroitement scarieuses sur les bords; écailles du réceptacle brièvement conique cunéiformes-trapézoïdes, brièvement mucronés, poilus ou glabres; languettes oblongues, blanches; akènes cunéiformes, les extérieurs munis de deux ailes membraneuses, larges et se prolongeant au dessus du sommet en deux petites oreilles dressées.

Explication de la Planche: a. Pleur de la circonférence, grossie, b, c, d. Fleurs du disque, vues de différentes côtés, e. Grossissement encore plus fort des dents du limbe d’une fleur du disque.

Habitat: Lieux stériles argileux des côtes de la Méditerranée.

PAYS-Bas: La plante dessinée a été recueillie le 16 juillet 1923 par M. A. W. Kloos Jr. à Wormer-veer: elle a été trouvée aussi près de Rotterdam.

MYCENA AURANTIO-MARGINATA FR.

Mycena met oranje rand,

PI. 2111.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Ord. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Fam. Agaricineae.

Geslachtskenmerken: Zie DL XIV. N°. 1060.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Piloo carnosulo, campanulato-expanso, subumbonato, levi; stipite levi, glabro, ventricoso, strigoso ; lamellis attenuato-adnexis, virescenti-pallidis, acie floccis aurantiis peni-cillatis.

Pileus obscurus, 2| cm. latus; stipes 2|—4 cm. longus, 4—9 cm. crassus.

Hoed vleezig, klokvormig-uitgespreid, eenigszins bultig, glad; steel glad, kaal, buikig gezwollen, dun; plaatjes versmald-aangegroeid, groenachtig verbleekend, op de snede met oranje vlokken pen-seelvormig bezet.

Hoed donker, 2| cm. breed; steel |—4 cm. lang, 4—9 mm. dik.

Mycena aurantio-marginata Fr., Syst. Myc. 1, p. 115, Monogr., p. 113, Hym. Eur., p. 131 ; Fl. Dan., 1.1292, f. 2 ; Sacc., Syll. V, p. 253.

GnoEiPLAAis: Zeldzaam in dennenbosschen in Europa.

Nederland: De afgebeelde exemplaren werden toegezonden door Mej. W. van der Meulen te Wapenvelde, die de zwam in 1920 en volgende jaren in het bekende sparrenbosch aldaar verzamelde.

De steelbasis is al of niet behaard; het laatste geval doet zich voor op natte standplaatsen. De oranje rand der plaatjes wordt veroorzaakt door tot halve hoogte gekleurde cystiden, die evenals de sporen door den Heer. A. J. P. Oort werden afgebeeld. De champignon was nog niet in ons land bekend.

MYCENA AURANTIO-MARGINATA FR.

Mycène à feuillets bordés d^or.

PI. 2111.

Système de Linné: Cl. XXIV. Ord. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Fam. Agaricinées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 60, Vol. XIV.

Caractères spécifiques: Chapeau un peu charnu, campanulé-étalé, presque mamelonné, lisse; pied lisse, glabre, ventru, grêle; feuillets atténués-adnés, d’un glauque très dilué, au bord muni de flocons orangés penicellés.

Chapeau obscur, 2| cm. de largeur, pied 2|—4 cm. de longueur, 4—9 mm. d’épaisseur.

Mycena aurantio-marginata Fr., Syst. Myc. I, p. 115; Monogr., p. 113, Hym. Eur., p. 131; Fl. Dan., 1.1292, f. 2; Sacc., Syll. V, p. 253.

Habitat : Eare, sapinières en Europe.

Pays-Bas: Le champignon, inconnu jusqu’à nos jours dans notre pays a été envoyé par Mlle W. VAN DER Meulen à Wapenvelde, qui l’avait trouvé en 1920 et les années suivantes dans le bois de pins bien connu près de Wapenvelde.

Le bord orangé des feuillets est dû aux cystides à demi coloriés, qui sont dessinés ainsi que les spores par M. A. J. P. Oort.

BX3/t

OMPHALIA HYDROGRAMMA FR. 2112.

OMPHALIA HYDROGRAMMA FR.

Gestreepte Omphalia.

PI. 2112.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Ord. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Fam. Agaricineae.

Geslachtskenmerken: Pileus symmetricus, vulgo tenerrimus, depressus vel infundibuliformis; lamellae vero decurrentes, stipes externus manifeste cartilagineus, fistulosus, plerumque tarnen me-dula impletus, praesertim in ju ven tute, vulgo in pilei carnem transgrediens ; sporae plus minusve ellip-ticae, leves.

Hoed symmetrisch, gewoonlijk zeer dun, neergedrukt of trechtervormig; plaatjes werkelijk afloo-pend; steel aan de buitenzijde duidelijk kraakbeenig, buisvormig, maar de holte is dikwijls opgevuld, vooral in jeugdigen toestand, gewoonlijk naar boven geleidelijk in het hoedvleesch overgaande: sporen min of meer elliptisch, glad.

SooRTELiJKB KENMERKEN: Pileo submembranaceo, umbilicato, flaccido, glabro, livido, hygropha-no, margine patente, striato, subundulato; stipite fistuloso, glabro, subcompresso, basi radicato, hirto lamellisque decurrentibus, confertissimis albidis. Uva livida, sicca unicolor, albicans, pileo 6 cm. lato; stipite 6—8 cm. longo.

Hoed bijna vliezig, gesnaveld, slap, kaal, loodkleurig, hygrophaan, met uitstaanden, gestreepten en eenigszins gegolfden rand; steel hol, kaal, eenigszins samengedrukt, aan den voet wortelend en behaard, evenals de afloopende, zeer dicht opeengedrongen plaatjes witachtig.

In vochtigen toestand loodgrijs, droog gelijkkleurig verbleekend; hoed 6 cm. breed; steel 6—8 cm. lang.

Omphalia hydrogramma Fr., Syst. Myc. 1, p. 169, Icon., t. 71, Hym. Eur., p. 154 ; Cooke, III., t. 239 ; Létell., Ic., t. 605 : Sacc., Syll. V, p. 309, Oud., Rév. I, p. 121. Ä. streptopus P., Myc. Eur 3, p. 82; Buil, t. 674 ob marginem striatum.

Groeiplaats: Tusschen beukenblaren op vochtige plaatsen, bijna zodevormend in Europa en Australië.

Nederland: Deze zwam werd in 1916 op drie verschillende plaatsen gevonden. De afgebeelde planten werden door Mej. W. van der Meulen te Wapenvelde verzameld onder eikenhakhout, alwaar zij na 20 September in grooten getale voorkwamen. Vervolgens werd de zwam den 15 October in de bos-schen van Winterswijk verzameld door de consuls der Nederl. Mycologische Vereeniging, terwijl de leden dier Vereeniging haar ook aantroffen op een excursie op 22 October bij de Hooge Vuursche onder Hilversum. Daarna werd zij op verschillende plaatsen van ons land gevonden; zij was o. a. aanwezig op de Tentoonstelling der Mycologische Vereeniging in 1924 en op die te Enschede in 1925.

OMPHALIA HYDROGRAMMA FR.

Omphalie striée.

PI. 2112.

Système de Linné; Cl. XXIV. Ord. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Fam. Agaricinées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 2103 B. de cette livraison.

Caractères spécifiques: Chapeau presque membraneux, ombiliqué, flasque, glabre, livide, hygro-phane, strié au bord, légèrement onduleux; pied fistuleux, glabre, un peu comprimé, légèrement radi-queux à la base, poilu; feuillets décurrents, très rapprochés, blanchâtres.

Livide à l’état trempé, blanchâtre à l’état sec. Chapeau 7 cm. de largeur; pied 6—8 cm. de hauteur.

OmpJiaïiahydrogrammaFr., Syst. Myc. I, p. 169, Icon., t. 71, Hym. Eur., p. 154 ; Cooke, III., t. 239 ; Létell., le., t. 605 ; Sacc., Syll. V, p. 309; Oud., Bév., I, p. 121. Ä. streptopus P., Myc. Eur. 3, p. 82 ; Bull., t. 674 ob marginem striatum.

Habitat : Lieux humides parmi les feuilles de hêtres en Europe, presque gazonneux.

Pays-Bas: Le champignon, trouvé autrefois le long du chemin d’Utrecht à Blauwkapel est retrouvé en 1916 à trois endroits divers. Les plantes dessinées ont été raccueillies par Mlle W. van der Meulen â Wapenvelde sous les broussailles de chêne, elles étaient très abondantes après le 20 septembre. Ensuite les consuls de la Société Mycologique Néerlandaise ont trouvé le champagnon le 15 octobre dans les bois près de Winterswijk, tandis que les membres de cette société l’ont recueilli pendant l’excursion du 22 octobre près du Hooge Vuursche aux environs de Hilversum; après ces dates il est trouvé dans des divers endroits de notre patrie; il était présent à l’exposition de la Société Mycologique de 1924 à Arnhem et aussi à celle de 1925 à Enschedé.

GENTIANA CILIATA L.

Geivimperde Gentiaan.

Hoofiduitsck: Gefranster Enzian. Enyelsch: Ciliate Gentian.

Bloeit: Aug.—Oct. Qf.

Pl. 2113.

Stelsel van Linnaeus: Cl. V. Ord. II. Pentandria. Digynia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Gentianaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. V, no. 347.

SooRTBLiJKB KENMERKEN: floribus temiinalibus, corolla qnadrifida fauce nuda, laciniis serratis, medio inciso-fimbriatis, foliis lineari-lanceolatis, caule flexuoso anguloso. Flores coerulei.

Bloemen eindstandig, kroon vierspletig met naakte keel, slippen gezaagd, in het midden wimpervormig ingesneden; bladen lijn-lancetvormig, stengel bochtig, kantig. Bloemen blauw.

Verklaring der afbeeldingen: o. Opengespreide bloem, b. Een gedeelte van de bloem vergroot met de wimpers, c. Stampers, ongeveer tweemaal vergroot, d. Meeldraad, e. Kelk, natuurlijke grootte.

Groeiplaats: Op kalkhoudende gebergten, op eenigszins vochtigen bodem. In Zuid-Europa noordwaarts met Hannover-Brunswijk tot noordelijkste grens.

Nederland: Reeds ongeveer 1911 gevonden door den Heer H. Stessen te Gulpen aan den zuidrand van het Eyserbosch. Ook door mij werden enkele exemplaren verzameld aan den westrand van gemeld hosch bij het begin van het voetpad. De Heer Stessen was zoo vriendelijk een paar exemplaren van die plaats in Sept. 1925 ter afbeelding toe te zenden.

GENTIANA CILIATA L

Gentiane ciliée.

Fleurit: Août—oct. 9t.

PI. 2113.

Système de Linné: Cl. V. Ord. II. Pentandria. Digynia.

Système naturel: Vasculaires dicotylédonées. Ord. Gentianées.

Caractères génériques: Voyez le No. 347. Vol. V.

Caractères spécifiques: Pleurs terminales, corolle divisée jusqu’au milieu en 4 lobes, sans appendices dans les sinus, lobes denticulés dans leur moitié supérieure, frangés dans leur moitié inférieure feuilles linéaires-lancéolées ; tige anguleuse, flexueuse; fleurs bleues.

Explication de la Planche: a. Fleur étalée, b. Partie de la fleur, grossie avec les cils. c. Styles et stigmates, grossissement environ deux fois. d. Etamine, e. Calice, grandeur naturelle.

Habitat: Terraines humides des montagnes calcaires. En Europe méridionale, trouvant sa limite septentrional jusque la Hanovre et la Brunswick.

Pays-Bas: L’espèce est trouvée environ en 1911 par M. H. Stessen de Gulpen au bord sud du Bois d’Eys. J’ai cueilli la plante en quelques exemplaires presqu’au même endroit, au bord occidental, au commencement du sentier par le bois. M. Stessen eut la bienveillance de m’envoyer un exemplaire pour notre dessin.

RUBUS SALTUUM x VILLICAULIS KOHLER.

Hybride tusschen Rubus saltuum en villicaulis.

Bloeit: .Tuli—Sept.

PI. 2114.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia,

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Rosaceae.

(teslachtskenmerken: Zie Dl. II, no. 105.

Kenmerken der Hybride: Turiones tenues, interdum subcrassi, jam inferne arcuati, proeumben-tes, scandentes, acute angulati, non raro apicem versus sulcati, subhirsuti, subglandulosi, obscure brunnei, verticibus radicantibus, hiemi apice foliosi nee per totam longitudinem ut in R. saltuo, aculeis aequalibus, ad angulos dispositie, nonnullis ad latera, subvalidis, longiusculis tenuibus vel brevioribus, numerosis vel sparsis, e basi dilatata recurvis, plerumque rubris armati. Stipulae satis profunde insertae, angustae, lanceolatae, glanduloso-ciliatae. Petioli foliolis inferioribus foliorum ter-natorum breviores, iis folirorum quinatorum longiores, in facie superiore inferne sulcati, glandulosi, breves, confuse hirsuti, aculeis recurvis armati. Folia non valde obscura, praecipue ternata, cum qui-nato-vel quadrato-pedatis alternantes, foliolis exterioribus foliorum ternatorum obliquis, non raro incisione brevi lobatis; foliolis non tegentibus, crassis, duobus exterioribus foliorum quinatorum petiolulatis, foliolis subtus breviter griseo-tomentosis, margine regulariter et subtiliter serrato, terminale late elliptico, rotundato vel obovato-rhomboideo, acuminato, foliolis plerumque convexis, subni-tentibus, obscuriusculis. Rami floriferi longi, usque ad 4 dm, obtuse angulati, breviter adpresse hirsuti, aculeis subvalidis et foliis ternatis muniti. Inflorescentia valde angusta, raro latior, axes secundarii plusminusve ramosi, inferiores erecti, medii erecti vel latentiores, superiores erecti vel late latentes, infra medium jam divisi, interdum pedunculos fasciculatos ferentes vel non raro in cymam simplicem furcatam terminantes ; axis communis flexuosus, cum axibus secundariis breviter tomentosus, eglan-dulosus, aculeis satis validis, tenuibus, rectis, satis numerosis, rubris, apice non luteo-viridibus armatus, pedunculi satis breves vel breves, breviter tomentosi, aculeis tenuibus, acicularibus muniti; bracteae parvae, angustae, lineari-lanceolatae. Calycis segmenta griseo-tomentosa, sine aculeis et glandulis, brevissime hirsuta, in flore aperto et post anthesin reflexa. Petala modice ampla, latiuscule elliptica, alba, subtus hirsuta. Antherae stylis longiores, filamentis albis„ loculis glabris. Styli laete virides, ovaria glabra, fructus parvulus vel mediocriter ampins, torus hirsutus, fructificatio fere perfecta.

Loten meestal niet krachtig, soms echter vrij dik, omlaag reeds gebogen, liggend, klimmend, scherp-kantig, niet zelden naar boven toe gevoord, weinig behaard, iets beklierd, donker bruin, met de toppen wortelend, in den winter aan de boveneinden bebladerd en niet over de geheele lengte, zooals bij saltuum, stekels gelijk, kantstandig, soms enkele op de vlakken, vrij krachtig, tamelijk lang, slank of korter, talrijk of meer verspreid, naar beneden gericht, met verbreede basis, niet zelden rood, soms iets behaard. Steunblaadjes vrij laag ingeplant, smal, lancetvormig, klierig gewimperd. Bladstelen korter dan de buitenste blaadjes der drietallige, langer dan die der vijftallige bladen, beneden op de bovenzijde iets gevoord, beklierd, kort en verward behaard, stekels gebogen. Bladen niet zeer donker, hoofd-

zakelijk drietallig, afwisselend met voetvormige vier- of vijftallige, enkele handvormig vijftallig, de buitenste blaadjes der drietallige bladen scheef en niet zelden met een ondiepe, lobbige insnijding, blaadjes elkander niet dekkend, stevig, de beide buitenste der vijftallige gesteeld, blaadjes van achter kort grijsviltig behaard, de rand vrij regelmatig, fijn gezaagd, eindblaadje breed elliptisch, rondachtig of omgekeerd ei-ruitvormig, met slanke spitf^of toegespitst, de blaadjes van boven niet zelden convex, iets glanzend, van boven en van achter vrij donker groen. Bloeitwijgen lang, tot 4 dm., stompkantig, kort aanliggend behaard, beklierd, stekels vrij krachtig, bladen drietallig. Bloeiwijze zeer smal, soms iets breeder, bijassen meer of minder vertakt, de onderste opgericht, de middelste evenzoo, soms iets meer uitstaande, de bovenste opgericht of wijd uitstaande, alle beneden het midden reeds gedeeld en soms met gebundelde bloemstelen, niet zelden met een enkelvoudig gevorkt bijscherm eindigend ; hoofdas heen en weer gebogen, met de bijassen kort viltig behaard, niet beklierd, stekels vrij krachtig, tamelijk lang, slank, recht, vrij talrijk, rood, niet met geel-groene punt, bloemstelen niet lang, kort viltig behaard, stekels tenger, naaldvormig; schutbladen klein, smal, lijn-lancetvormig. Kelkslippen grijsviltig, onbeklierd, zonder stekels en met korte haren, tijdens den bloei en later teruggeslagen. Bloembladen van middelmatige grootte, vrij breed elliptisch, wit, van buiten behaard. Meeldraden langer dan de stijlen, helmdraden wit, helmknoppen onbehaard. Stijlen licht groenachtig; vruchtbeginsels kaal, vrucht vrij klein of middelmatig groot. Bloembodem behaard. Vruchtzetting vrij volledig. (\V. W. Schipper, Kruidkundig Archief 1924, hl. 184).

Verklaring van de Afbeeldingen: a. Bloemblad, h. Meeldraden en stampers, c. Vijftallig blad (± i nat. gr.), d. Handvormig vijftallig blad (f nat. gr.).

Groeiplaats: Deze hybride heb ik verder niet vermeld gevonden; Focke noemt haar niet in zijn bewerking van het geslacht Rubus in „Ascherson en Gräbner”.

Nederland: In de laan van Emmensheert te Winschoten op verschillende plaatsen, van waar de Heer W. W. Schipper exemplaren ter afbeelding opzond op 24 Juli en 30 Oct. 1920.

RUBUS SALTUUM x VILLICAULIS KOHLER.

Hybride entre le Rubus saltuum et villicaulis.

Fleurit: Juillet—sept. 14.

Pl. ‘2114.

Système de Linné: (1. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Système nati'rei,: Vasculaires dicotylédonées. Ord. Rosacées.

Cakactèrbs génériques: Voyez le no. 105, Vol. II.

Caractères de l'Hybride: Tiges foliifères faibles, quelquefois plus grosses, dès la base arquées, prosternées, grimpantes, aiguement anguleuses, assez souvent canaliculées vers le sommet, un peu poilues et glanduleuses, d’un brun obscur, radicantes par le sommet, en hiver feuillées seulement dans la partie supérieure et non dans toute sa longueur comme chez le R. saltuum, munies d’aiguillons égaux, insérés sur les angles, quelquefois sur les côtés, assez longs et faibles ou plus courts, nombreux, ou épars, courbés de la base élargie, le plus souvent rouges. Stipules insérées assez bassement, étroites, lancéolées, glanduleuses-ciliées. Pétioles plus courts que les feuillets des feuilles ternées, plus longs que ceux des feuilles quinées, canaliculés en dessus vers la base, glanduleux, courts, confusément poilus et pourvus d’aiguillons crochus. Feuilles pas très obscures, surtout ternées, alternantes avec quelques feuilles quinées ou quaternées-pédates ; folioles extérieures des feuilles ternées obliques, assez souvent lobées par une incision courte, ne se couvrant pas, épaisses, les deux extérieures des feuilles quinées pétiolulées, toutes les folioles brièvement grises-toraenteuses en dessous, au bord régulièrement et finement serré, la terminale largement elliptique, arrondie ou obovée-rhomboide, acuminée, folioles pour la plupart convexes vues par dessus, un peu luisantes, assez obscures. Tiges florifères longues, jusqu’à 4 dm., obtusément anguleuses, brièvement pubescentes par des poils appressés, munies d’aiguillons assez vigoureux et de feuilles ternées.

Inflorescence très étroite, rarement plus large, axes secondaires plus ou moins rameux, les inférieurs dressés, les intermédiaires dressés ou étalés, les supérieures dressés ou largement étalés, au dessous du milieu déjà partagés, quelquefois portant des pédoncules fasciculés ou se terminant en une grappe simple fourchée; pédoncule commun flexueux, comme les axes secondaires brièvement tomenteux, sans glandes, muni d’aiguillons assez robustes, droits, assez nombreux, rouges et n’offrant une couleur jaune-verte au sommet; pédoncules assez courts ou courts, brièvement tomenteux, armés d’aiguillons faibles, aciculaires; bractées petites, étroites, linéaires-lancéolées. Segments du calice blanchâtres-tomenteux, sans aiguillons ou glandes, brièvement pubescents, d’abord et encore à la maturité réfléchis. Pétales assez grands, largement elliptiques, blancs, pubescents extérieurement. Etamines plus longues que les styles, à filaments blancs, et à anthères glabres. Styles d’un vert gai, ovaires glabres, fruits petits ou de grandeur médiocre. Receptacle poilu, fructification presque complète (W. W. Schipper, Kruidkundig Archief 1924, bl. 184).

Explication de la Planche: a. Pétale, b. Etamines et styles, c. Feuille quinée (gross. ± 1|). d. Feuille quinée digitée (f de la grandeur naturelle).

Habitat: ]j’hybride décrite n’est pas connue d’ailleurs. M. Focke ne fait pas mention de cette espèce hybride dans sa discussion sur le genre Rubus dans „Ascherson und Gräbner”.

Pays-Bas: A diverses localités dans l’allée d’Emmensheert à Winschoten, d’où M. W. W. Schipper nous a envoyé des exemplaires le 24 juillet et le 30 octobre 1920.

GEÄSTER LIMBATUS FR.

Omzoomde Aardster,

Pl. 2115.

Stelsel van Linnaeus: ('1. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Gasteromycetes. Fam. Lycoperdaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. X, N°. 750.

SooRTBLiJKE KENMERKEN: Exoperidium divisum in plura segmenta acuta, inaequalia; endoperidium subpyriforme; stipes brevis, firmus; peristoma conicum, fimbriato-ciliatum, orbe pallido, sericeo eircumdatum; sporarum moles purpurea-fusca ; columella fere obsoleta; sporae globosae, verrucosae, 3 -5 p,.

Exoperidium in verschillende spitse ongelijke slippen verdeeld, endoperidium ongeveer peervormig met korten stevigen steel; peristoom kegelvormig, franjeachtig gewimperd, omgeven door een lichten zijdeachtigen kring; sporenmassa purperbruin; columella bijna ontbrekend; sporen bolvormig, wrattig, 3—5 jx.

Geäster limbatus Berk., Outl., p. 300; Cke, Handb., N°. 1074; Mass., Mon. Gast., p. 79, f. 69, Br. Fung. Fl. 1, p. 38.

Groeiplaats : Op den grond, tusschen bladen enz.

Nederland: Deze voor onze Flora nieuwe zwam werd in den herfst 1914 ontdekt door den Heer C. SiPKBS te Leyduin onder Haarlem. Zij groeide op Marienduin op slechts een plaats onder dennen en vlier, waar zij later ook door Dr. K. Boedijn werd gevonden, die haar als limbatus determineerde.

GEÄSTER LIMBATUS FR.

Geäster bordé.

Pl. 211Ö

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Gastéromycètes. Fam. Lycoperdacées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 750, Vol. X.

Caractères spécifiques: Enveloppe externe divisée en plusieurs segments aigus, inégaux; enveloppe interne presqu’en forme de poire à pied court, ferme, orifice conique, fimbrié-cilié, entouré d’un cercle pâle soyeux; la masse des spores d’un pourpre-brun; columelle presque disparue; spores globuleuses, verriiqueuses, 3—5 p.

(ieaster limbatus Berk., Outl., p. 300; Cke, Handb., N°. 1074; Mass., Monogr. Gast., p. 79, f. 69, Br. Fung. Fl. 1, p. 38.

Habitat: Poussant à terre, parmi les feuilles etc.

Pays-Bas: Le champignon, nouveau pour notre patrie, a été découvert en automne 1914 par M. C. SiPKBS à Leyduin aux environs de Haarlem. Il se trouvait à Marienduin seulement à un endroit, sous des sapins et des sureaux, où il est retrouvé plus tard par le Dr. K. Boedijn, qui l’a déterminé sous le nom de limbatus.

EXIDIÄ VISCOSA (BERK.) REA.

Slijmige Tril zwam.

Pl. 2116«.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Pam. Tremellaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XXV, N°. 1950.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Parva, depressa, undulata, alba, dein cinerea, sporae large ellipticae 7—9 X 6 p..

Ostendit maculas cinereas adpressas, parvas gelatinosas, siccas pellem tenuem stricte appressam, fuscam aequantes.

Klein, platgedrukt, bochtig, wit, later grijs; sporen breed elliptisch. 7—9 x 6 p.

Vormt grijze, aangedrukte kleine, gelatineuze vlekken, die in drogen toestand een dun, geheel aangedrukt bruin gekleurd vel gelijken.

Tremella viscosa Berk., Outl., p. 288; Cke, Handb., p. 347; Mass., Br. Fung. Fl. 1, p. 62. Telephora viscosa Berk., Engl. Fl. V, p. 171.

Groeiplaats: Op dood hout.

Nederland: Ook deze zwam is nieuw voor onze flora en werd in Pebr. 1926 op vermolmd hout gevonden door den Heer A. M. Scholten S..T. in den tuin van het St. Willebrordus College te Katwijk-Binnen, alwaar zij het geheele jaar door groeit. De vorm van de sporen doet haar kennen als een vertegenwoordiger van het geslacht Exidia.

EXIDIA VISCOSA (BERK.) REA.

Exidia visqueuse.

PI. 2116a.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Fam. Trémellacées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 19.50, Vol. XXV.

Caractères spécifiques: ’Petite, déprimée, ondulée, blanche, puis cendrée; spores largement oblongues, 7 -9 X 6 g.

Le champignon se montre en forme de taches cendrées, appliquées, petites, gélatineuses, en se desséchant il prend la forme d’une membrane mince, entièrement appliquée au support, brune.

Treniella viscosa Berk., OutL, p. 288; Cke, Handb., p. 347; Mas.'iee, Br. Funç/. Fl. I, p. 62. Telephora visGOsa Berk., Enpl. Fl. I , p. 171.

Habitat: Sur des troncs pourris.

Pays-Bas: Aussi ce champignon est nouveau pour notre pays; il a été trouvé sur du bois pourri en février 1926 par M. A. M. Scholten 8. J. dans le jardin du Collège de St. Willebrord à Katwijk, où il se trouvait pendant toute l’année. La forme des spores le caractérise comme un représentant du genre Exidia.

TREMELLÄ ALBIDA (HUDS.) FR.

Stijfsel zwam.

Pl. 21166.

Stelsel van Linnaeus: CI. XXIV. Sect. V. Cryptogarnia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hynienoraycetes. Paui. Tremellaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XIX, N“. 1515.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Gelatiuosa, depressa, undulata, alba, dein fuscescens, pruinosapropter sporas albas; sporae oblongae, curvatae, 12—14 X 4—6 g.

Eruinpens e corticis rimis, et laminas undulatas, subgyrosas, subpellucidas formans, aetate provecta.s flavescentes vel fuscescentes.

Gelatinous, vlak uitgebreid, golvend, wit, later bruin wordend, door de witte sporen bedauwd; sporen langwerpig, gekromd, 12—14 x 4—6 g.

Uit scheuren van den bast naar buiten tredend, gegolfde, gekronkelde platen vormend, die ouder wordend zich geelachtig of bruinachtig kleuren.

Tremella albida Cke, Handb., p. 346; Huds., Angl. II, p. 565; Fr., Epic., p. 691; Bull., tab. 386, j. A. Exidia albida Bref., Unters. VII, p. 94; Sacc., Syll. VI, p. 775; Oud., Rév. I, p. 446.

Groeiplaats: Op rottend hout van eiken, beuken en esschen.

Nederland: lieeds bekend uit het Haagsche bosch en van Rijswijk, ook van Zuid-Beveland. Zij schijnt niet algemeen voor te komen en werd door Mej. C. Cool, Mej. H. C. van de Pavord Smits en mij den 80 Dec. 1914 verzameld op Meidoorntakken in de duinen bij Wassenaar.

TREMELLA ALBIDA (HUDS.) FR.

Tremelle blanchâtre.

PI. 21166.

Système de Linné: Cl. XXIAL Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Fam. Tremellacées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 1515, Vol. XIX.

Caractères spécifiques: Gélatineuse, déprimée, onduleuse, blanche, puis brunâtre pruineusepar les spores blanches; celles-ci oblongues, courbées, 12—14 x 4—6 p..

Echappant des crevasses de l’écorce et formant des lames ondulées, rappelant celles du cerveau, presque transparantes, en vieillissant jaunâtres ou brunâtres.

Tremella alhida Cke, Handb., p. 346; Huds., Angl. II, p. 565; Fr., Epie., p. 691; BuU., tab. 386, f. A. Exidia albida Bref., Unters. VII, p. 94; Sacc., Sylt. VI, p. 775; Oud., Rév. I, p. 446.

Habitat: Sur le bois pourrissant du chêne, du hêtre et du frêne.

Pays-Bas: Champignon signalé déjà par Oudemans du Bois de la Haye, de Rijswijk et de Zuid-Beveland. Il n’est pas commun et a été retrouvé par Mlles C. Cool et H. C. van de Pavord Smits et moi-même le 30 décembre 1914 sur des branches mortes d’aubépine dans les dunes de Wassenaar.

RUBUS DIVERGENS FA CONVEXA SCHIPPER X SCIAPHILUS LANGE.

Hybride tusschen Rubus caesius x saltuum en R. sciaphilus.

Bloeit: Mei—Juli. 21. PI. -2117.

Stelsel van Linnaeus; Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Eosaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. II, N°. 105.

Kenmerken der Hybride: Turiones firiiii vel tenues, jam inferne arcuati, procunibentes, scanden-tes, angulati, glabri, subglandulosi, non pruinati, laete virides, sole expositi purpurei, verticibus radi-cantibus, hiemi non foliosi, aculeis aequalibus, ad angulos dispositis vel circumstantibus, sparsis vel numerosis, pleruinque dimidio turionis sectionis vix longioribus vel panla longioribus, rectis, vel pau-lum reclinatis armati. Stipulae profunde insertae, lineares, vel latae utrinque attenuatae, glandulosae. Petioli duobus foliolis exterioribus longiores, supra sulcati, distanter et valde longe hirsuti, aculeis paucis et leviter curvatis inuniti. Folia digitato-quinata, foliolis non tegentibus, convexis, exterioribus sessilibus, inargine saepius regulariter et tenuiter serrato, vel grosse serrato, foliolo terminali rotundato elliptico, satis lato, omnibus valde obscure viridibus, subfirmis. Turiones floriferi longiusculi, patenter et non breviter hirsuti, aculeis valde raris, et foliis ternatis muniti. Inflorescentia brevis, composite vel simpliciter racemosa vel cymosa, plerumque usque ad apicem foliosa, axes erecti, supremi non raro post anthesin librato-latentes, axis communis rectus vel superne curvatus, satis longe latenter hirsutus, axes secundarii plerumque jam inferne partiti, pedunculis fasciculatis muniti, axis communis et secundarii aculeis parcis armati; pedunculi longitudinem calycis segmentorum aequantes vel iis duplo longiores, insuper plerumque plurimi longissimos petiolos aequantes indivis! axes, ut testant folia annexa, quorum superiores supra florem terminalem pauluni excédent, breviter villosi vel lon-giuscule hirsuti, paulum armati, glandulosi ; inflorescentiae folia plerumque subtus griseo-tomentosa, margine grosse serrato; bracteae plerumque parvae, interdum satis magnae, non raro profunde incisae. Calycis segmenta cinereo-viridia, breviter villosa, conspicue albo-marginata, saepe in longissimam et foliaceam aciem exeuntia, non armata, dense glandulosa, in flore et fructu patentia vel post anthesin erecta. Petala magna, ovalia, in unguem brevem attenuata, laete rosea vel alba, glabra. Antherae stylos fere aquantes vel iis multo longiores, filamenta rubescentia, loculi glabri vel hirsuti. Styli rubri vel virescentes ; ovaria glabra. Torus glaber. Fructificatio mediocris.

Loten stevig of tenger, omlaag reeds gebogen, liggend, klimmende, kantig, kaal, iets beklierd, onbedauwd, helder groen, aan den zonkant purper, met de toppen wortelend, in den winter onbebladerd, stekels gelijk, kantstandig of verspreid, of talrijk, veelal nauwelijks zoo lang als de halve dikte der loten, of iets langer, recht, weinig naar beneden gericht. Steunblaadjes laag ingeplant, lijnvormig of breed, naar de uiteinden versmald, beklierd. Bladstelen langer dan de beide buitenste blaadjes, de bovenzijde gevoord, vrij lang afstaande behaard, stekels niet talrijk, zwak gebogen. Bladen handvormig vijftallig, blaadjes elkander niet dekkend, soms convex, de beide buitenste zittend, de rand vrij

regelmatig en fijn gezaagd, of grover gezaagd, van onder weinig behaard; eindblaadje rondachtig elliptisch, vrij breed toegespitst, blaadjes niet zeer donkergroen, vrij stevig. Bloeitwijgen niet lang, afstaande niet kort behaard, stekels zeer schaarsch, bladen drietallig. Bloeiwijze kort, samengesteld of enkelvoudig, trosvormig of tuilvormig, meestal tot bovenin bebladerd, bijassen opgericht, de allerbovenste niet zelden na den bloei horizontaal uitstaande, hoofdas recht of van boven gebogen, vrij lang afstaande behaard, bijassen dikwijls omlaag reeds gedeeld en met gebundelde bloemstelen. Stekels aan de hoofd- en bijassen veelal schaarsch, bloemstelen ongeveer evenlang als de kelkslippen of Jz tweemaal langer dan deze, bovendien dikwijls vele op zeer lange bladstelen gelijkende, blijkens de eraan zittende blaadjes onvertakte bijassen, waarvan de bovenste veelal boven de eindbloem een eind-weegs uitsteken, kort viltig behaard of wat langer behaard, met geringe bewapening, beklierd, bladen in de bloeiwijze veelal van achter grijsviltig behaard met grof gezaagden rand ; schutbladen meestal klein, soms vrij groot, niet zelden diep ingesneden.

Kelkslippen grijsgroen, kort viltig behaard, opvallend wit berand, niet zelden met een zeer lange en bladachtige spits, zonder stekels, dicht beklierd, aan de bloem en de vrucht uitstaande of bij de vrucht opgericht. Bloembladen groot, ovaal, in een korten nagel versmald, licht rooskleurig of wit, kaal. Meeldraden ongeveer even lang als de stijlen of veel langer, helmdraden roodachtig, helmknoppen al of niet behaard. Stijlen rood of groenachtig; vruchtbeginsels kaal, bloembodem kaal. Vruchtzetting vrij volledig. (W. W. Schipper).

Verklaring der Afbeeldingen : a. Opengesneden bloem, nat. gr. b). Behaarde meeldraad, c. Onbehaarde meeldraad, d. Vruchtbeginsel met stijl, c. Bloemblad, f. Steunblaadjes vergr. g. Gedeelte van den stengel, met stekels, h. .Tong vruchtbeginsel.

Groeiplaats: Ook van deze hybride zijn mij geen nadere opgaven bekend. Focke (Aschbrson und Gräbner, Synopsis VI^, p. 640) geeft wel een beschrijving van R. divergens, doch geen verdere kruisingen.

Nederland: Door den Heer W. \\. Schipper gevonden aan den dwarsweg achter Oudewerf te Winschoten in enkele exemplaren. De afgebeelde planten werden door den Heer Schipper ter afbeelding toegezonden den 15 Juni 1919.

RUBUS DIVERGENS FA CONVEXA SCHIPPER X SCIAPHILUS LANGE.

Hybride entre Rabus caesius x saltuum et R, sciaphilus.

Fley,rit: Mai—juillet. 2J-.

Pl. ‘2117.

Système de Linné: Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Système naturel: Vasculaires dicotylédonées. Ord. Rosacées.

Carcatères génériques: Voyez le N°. 105. Vol. II.

Caractères spécifiques: Tiges foliifères robustes ou faibles, arquées dès la base, prosternées, grimpantes, anguleuses, glabres, un peu glanduleuses, non pruineuses, d’un vert gai, exposées au soleil pourpres, radicantes au sommet, non feuillées en hiver, armées d’aiguillons égaux, insérés sur les angles ou placés autour de la tige, épars ou nombreux, à peine plus long.s que la moitié de la section transversale de la tige ou un plus longs, droits ou un peu recourbés. Stipules bassement insérées, linéaires ou larges, atténuées des deux côtés, glanduleuses. Pétioles plu.s longs que les deux feuillets extérieurs, canaliculés au dessus, sparsément et très longuement poilus, munis d’aiguillons peu nombreux et légèrement courbés. Feuilles digités-quinées à folioles qui ne se couvrent pas, convexes vues par dessus, les extérieures sessiles, à bord souvent régulièrement et finement serré, ou grossièrement serré, la terminale arrondie-elliptique, assez larges, toutes d’un vert très obscur, assez firmes. Tiges florifères allongées, à poils étalés et pas courts, munies d’aiguillons très rares et de feuilles ternées. Inflorescence courte, composée ou simplement racémeuse ou cymeuse, le plus souvent feuillée jusque dans le sommet, axes dressés, les supérieurs souvent horizontalement étalés après la floraison, pédoncule commun dressé ou vers le sommet courbé, assez longuement poilu, les axes secondaires le plus souvent divisés dès la base, munis de pédoncules fasciculés, l’axe commun et les axes secondaires armés d’aiguillons épars; pédoncules de la même longueur que les divisions du calice ou un peu plus longs que celles-ci, en outre souvent plusieurs axes indivis ressemblant de très longs pétioles et ce que prouvent les feuilles soudées, dont les supérieurs surpassent un peu la fleur terminale, brièvement velus ou longuement poilus, armés d’aiguillons épars, glanduleux; feuilles de l’inflorescence le plus souvent cendrées-tomenteuses au dessous, à bord grossièrement serré ; bractées pour la plupart petites, quelquefois assez grandes, souvent profondément incisées. Segments du calice couleur verte cendrée, brièvement veloutés et manifestement bordés de blanc, souvent se terminant en une pointe très longue et feuillée, non armés, densément glanduleux, chez la fleur et le fruit étalés, ou après la floraison dressés. Pétales grands, ovales, atténués en ongle court, couleur de rose claire ou blancs, glabres.

Etamines presque aussi longues que les styles, ou beaucoup plus longues que ceux-ci, à filaments rougeâtres et à anthères glabres ou poilues. Styles rouges ou verdâtres, ovaires glabres. Réceptacle glabre. Fructification médiocre. (W. W. Schipper).

Explication de la Planche: a. Fleur coupée, gr. nat. b. Etamine poilue, c. Etamine glabre. d. Ovaire et style, e. Pétale. /. Stipules, grossies, y. Partie de la tige avec les aiguillons, h. Ovaire jeune.

Habitat. Aussi de cette hybride je ^’ai pu trouver des renseignements; Pocke (Ascherson und Gräbner, Syn. VP., p. 640) nous donne la description du Rubus divergens, mais il ne fait point mention d’autres croisements.

Pays-Bas: L’hybride a été trouvée par M. W. W. Schipper en quelques exemplaires le long d’un chemin de traverse près l’Oudewerf à Winschoten, lies plantes figurées m ont été envoyées par la bienveillance de M. Schipper le 15 juin 1919.

TRICHOLOMA IRINUM FR.

Vioolgeurige Ridderzivam.

PI. 2118.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenoniycetes. Sect. Agaricineae.

Geslachtskenmerken: Zie 1)1. XIII, N°. 1039.

SooRTBLiJKE KENMERKEN: Pileo campanulato-couvexo, primo albescente, rnargine involuto sub-pruinoso, carnoso, dein piano, obtuso, cinerescente-lurido, disco brunneo, saepe squamoso-rimoso, sicco fere nitente; stipite lurido, brunneo, fibrosulo, saepe basi albo-calceolato, fere circuindato fibris brunneis et longitudinalibus, basi albescente, apiceni versus attenntato, subtuberoso, farcto; lamellis nitide isabellinis, dein rubescente-luridis vel sordide flavis, confertis, angustis, rotundatis vel eraargi-natis, carne sublurida, statu uvido aquosa, dulce. Sporae ellipticae, 7—9 X 3—3L p, leves.

Hoed eerst klokvormig, afplattend, eerst vaal bleek met ingerolden, bijna donzigen rand, vleezig, vervolgens vlak, stomp, vaal vleeschkleurig of vleeschkleurig-bruinacbtig en donkerder, geschubd gespleten schijf, in drogen toestand bijna glanzend; steel vaal, met bruinachtige netvormige vezels bijna geringd, met wit omlaarsden voet, naar den top versmald, en eenigszins bolvormigen voet, gevuld; plaatjes fraai isabelkleurig, ten slotte vaal rood of vuil geelachtig, dicht opeen, vrij smal, afgerond of uitgerand. Vleesch geelachtig, in vochtigen toestand waterig, zoet. Sporen elliptisch, 7—9 X 3—3..5 p.

Verklaring der Afbeeldingen: A. Los exemplaar uit een groep.

Groeiplaats: Door Bicken aangegeven voor beukenbosschen, zeldzaam, maar vele bijeen.

Nederland : Voor het eerst gevonden te Leyduin bij Haarlem, bij eene excursie met dames biologen, studenten aan de Leidsche Universiteit. Het exemplaar A werd te Raaphorst onder Wassenaar gevonden bij een excursie van Leidsche studenten, op 11 October 1920 in gemengd bosch, sparren en loofhout tusschen hondsdraf. In hetzelfde jaar kwam de soort voor op de Paddenstoelen-tentoonstelling te Amsterdam, gehouden door de Nederl. Natuurhistorische Vereeniging, terwijl zij evenzoo werd aangetroffen op de tentoonstellingen te Bloemendaal in vele exemplaren en op die te Enschedé afkomstig van ’t Loo, beide in 1925.

De violengeur schijnt niet altijd op te treden; Ricken beschrijft haar als zonder opvallenden geur.

TRICHOLOMA IRINUM FR.

Tricholome Iris,

PI. 2118.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. .Agaricinées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 1039. Vol. XIII.

Caractères spécifiques: Chapeau campanulé-convexe, d’abord blanchâtre, à bord enroulé, un peu pruineux, charnu, puis plan, obtus, pâle, incarnat ou incarnat-brunâtre, à disque brun, souvent fendillé en écailles, en état sec presque luisant; pied pâle-brun, fibrilleux, à la base souvent chaussé d’une villosité blanche, entouré par des fibres brunes et longitudinales, blanchâtre vers la base, atténué vers le sommet, un peu tubéreux, farci; lamelles d’une couleur luisante isabelline, puis pâle rougeâtre ou jaune terne, rapprochées, étroites, arrondies ou échancrées, chair assez pâle, à l’état humide aqueux, doux; spores elliptiques, 7—5 X 3—3| g.

Explication de la Planche: A. Un exemplaire d’un groupe.

Habitat: M. Ricken a signalé le champignon des bois de hêtres, assez rare, mais en groupes de plusieurs individus.

Pays-Bas: Le champignon a été trouvé pour la première fois à Leyduin prés de Haarlem pendant une excursion de dames étudiantes de l’université de Leyde. L’exemplaire A a été trouvé le 11 octobre 1920 en bois mêlé pendant une excursion de biologues de Leyde- La même année le champignon était présent à l’exposition de la Société d’histoire naturelle à Amsterdam, de même à l’exposition de Bloe-mendaal eu beaucoup d’exemplaires et au même temps à celle d’Enschedé, originaire de la maison de campagne royale ’t Loo.

L’odeur d’iris ou de violette n’est pas toujours perceptible; M. Ricken nous donne la description sans odeur frappante.

LEPIOTA HELVEOLA BRES. VAR.

BARL-EA BRES. 3119*=.

LEPIOTA CLYPEOLARIA BULL.

]U. 2119/J.

LEPIOTA ECHINELLA Q. ET BERN.

PI. 2119B.

LEPIOTA HELVEOLA BRES. VAR. BARLEA BRES.

PI. 2]]96\

Stelsel van Jjinnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. C’ryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel; Cellulares Mycetes. Ord. Hymenoinycetes. Fani. Agaricaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. X, N°. 725.

SooRTELiJKE KENMERKEN: «. Ij. clypeolariu: pileo 4—6 cm. lato, primum obtuse cylindrico, levi, apice ravo, superficie sericea et leni nee refracto, dein campanulato-extenso, umbone ravo, ceterum totius refracto in squamulas mollissimas, ravas; lamellis liberis, ad stipitem adpressis, usque ad 4—G lineas latis, lenibus, confertis, albis vel flavescentibus; stipite fere 6 cm. alto, 4—6 lin. lato, leni, fra-gili, aequali vel basi paulum incrassato, primum squarroso-squamoso, dein nudo, pallido, fibrilloso, supra annulum striato, farcto, dein cavo; sporis ellipticis, G X 4 g.

Hoed 4—G cm. breed, eerst stomp cylindervormig, glad, met taankleurigen top, met zijdeachtig en zacht, maar niet gebarsten oppervlak, later klokvormig-uitgespreid met taankleurigen top, de rest geheel losgescheurd tot zachte, geelachtig-taankleurige schubbetjes; plaatjes vrij, maar dicht tegen den steel geplaatst, tot G mm. breed, zacht, dicht bijeen, wit of geelachtig; steel ongeveer 6 dm. hoog, 4—G mm. dik, zacht, breekbaar, gelijk of geleidelijk verdikt naar den voet, eerst geschubd, later bijna kaal, bleek, vezelig, boven den ring gestreept, gevuld, dan hol; sporen elliptisch, 6 X 4 p.

Ij. clypeolarin Buil., Tah. 405 et 506, f. 2; Fr., Epier., p. 32; Sacc., Sill. V, p. 36; Oud., Bév. 1, p. 43; Ag. clypeolarius Buil., Champ.

Groeiplaats; In bosschen en plantenkassen.

Nederland: Reeds eerder vermeld voor Amsterdam en Geiden. De afgebeekle planten werden Mej. Cool toegezonden op 4 Sept. 1920 door Mej. W. v. d. Meulen te Wapenvelde, gevonden in het bekende sparrenbosch aldaar.

* nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;b. L. echinella Q. et Bern. A Ijep. helveola differt stipite fusco et squamis pilei acutissimis.

Verscheidenheid van Depiota helveola met bruinen steel en zeer sterk puntige schubben. Nederland: In Augustus 1921 gevonden door den Heer .Toan Oort op Rhijnhof bij Leiden op humus. Determinatie van Mej. C. Cool.

c. Lepioto helveola Bres. var. barlea Bres.

Est etiam Ij. helveolae varietas, quae est helveola tenuior et cuius sporae sunt multo minores. G—7 X 4 p, quae occurrit in fruticibus.

Eveneens een verscheidenheid van L. helveola, maar veel slanker dan deze en met veel kleiner sporen G—7 X 4 p, die bovendien in loofhoutboschjes voorkomt.

Nederland: Deze zwam werd den 21 September 1920 door Mej. C. Cool gevonden en gedetermineerd; de plant stond in het grasveld voor het Herbarium in een enkel exemplaar.

LEPIOTA CLYPEOLARIA BULL.

Lépiote en bouclier.

PI. 2119.4.

LEPIOTA ECHINELLA Q. ET BERN.

Lepiote échinée.

PI. 2119B.

LEPIOTA HELVEOLA BRES. VAR. BARLEA BRES.

Lepiote de Barlea.

PI. 2119(7.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyrnénomycètes. Pam. Agaricinées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 725. Vol. X.

Caractères spécifiques: n. Jj. clypeolaria. Chapeau 4 (5 cM. de large, d’abord obtus cylindrique, glabre, à sommet tanné, à surface soyeuse et molle, non crevassée, puis campanulé-étalé, à mamelonné tanné, du reste tout a fait crevassé en squamules très molles couleur de tanne ; lamelles libres, serrées contre le pied, larges d’environ 4—6 mm., tendres, rapprochées, blanches ou jaunâtres; pied environ 6 cM. de hauteur, 4—6 mM. de largeur, tendre, fragile, égal ou un peu enlargi vers la base, d’abord squarreux-squameux, puis nu, pâle, fibrilleux, strié au dessus de l’anneau, plein, puis creux; spores elliptiques, 6 X 4 p..

L. clypeolarût Bull., Tab. 405 et 506, f. 2; Fr., Epier., p. 32; Saec., Syll. V, p. 36; Oud., Rév. I,p.43; Ag. clypeolarius Bull., Champ.

Habitat: Bois et serres.

Pays-Bas: Oudemans fait mention du champignon trouvé à Amsterdam, à Leyde, et à Schévenin-gue. Les plantes dessinées ont été envoyées à Mlle Cool le 4 septembre 1920 par Mlle W. van der Meulen, qui les avait trouvées dans le bois bien connu près de Wapenvelde.

• b. L. echinella Q. et Bern., ne se distingue de la Lepiote helveola que par son pied brun et les écailles du chapeau très pointues.

Pays-Bas: En août 1921 trouvé par M. -Toan Oort à Rhynhof près de Leyde dans une terre végétale. La détermination est de Mlle Cool.

• c. L. helveola Bres. var. barlea Bres, est également une variété d’helveola, qui se trouve dans les bois feuillés, plus mince que l’espèce et dont les spores sont plus petites, 6—7 X 4 p..

Pays-Bas: Le 21 septembre 1920 Mlle C. Cool a trouvé le champignon en un seul exemplaire dans le gazon devant l’Herbier à Leyde.

OMPHALIA MAURA FR.

Zivarte Omphalia.

PL 2120^.

OMPHALIA BELLIAE JOHNST.

PL •2120«.

OMPHALIA HEPATICA FR.

Leverkleurige Omphalia.

PL 21206'.

Stelsel van Linnaeus: CI. XXIV. Sect. V. Cryptogainia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes, Farn. Agaricaceae.

Ceslachstkenmerken: Pileus symmetricus, vulgo tenuissimus, depressus vel infundibuliformis; lamellae révéra decurrentes; stipes manifeste in parte exteriore cartilagineus, fistulatus, sed, praeser-tim aetate juvenili repletus, superne in carnem pilei effluens; sporae plus minusve ellipticae, leves.

Hoed symmetrisch, meestal zeer dun, ingedrukt of trechtervormig; plaatjes echt afloopend; steel met duidelijken kraakbeenigen buitenkant, hol, maar, vooral in jeugdigen staat, opgevuld, van boven overgaande in het hoedvleesch; sporen min of meer elliptisch, glad.

SooRTELiJKE KENMERKEN: rt. O. Müura: pileo 2—8 dM. in diametro, submembranaceo, convexo, alte umbilicato, glabro, hygrophano, humido striato, fuligineo, levi, sericeo-micante, livido tempore sicco, umbilico altissimo, pilei cetero arcuato, margine reflexo; lamellis alte decurrentibus, utrimque attenuatis, arcuatis, valde confertis, albis; stipite 2—4 dM. longo, vix 2 mM. crasso, manifeste cartila-gineo, fere carneo, rigido, fragili, primum farcta, fuligineo; sporis late ellipticis, 5—6 X 3—4 p.

Hoed 2—3 dM. breed, bijna vliezig, convex, diep genaveld, glad, hygrophaan, vochtig gestreept, roetkleurig, glad, zijdeglanzend, loodkleurig bij droogte, met zeer diepen navel, het overig gedeelte gebogen met teruggeslagen rand; plaatjes diep afloopend, naar beide kanten versmald, bochtig, zeer dicht bijeen, wit; steel 2—4 dM. lang, nauwelijks 2 niM. dik, duidelijk kraakbeenig, bijna hoornachtig, stijf, breekbaar, eerst opgevuld, roetkleurig; sporen breed-elliptisch, 5—6 x 3—4 p.

Agaricus (Omphalia) maurus Fr., Syst. Myc. I, p. 168; Cke, Handb., p. 92, lllustr., pl. 287A; Massee, Br. Fung. Fl. II, p. 385.

Groeiplaats: Op moerassige plaatsen, voornamelijk waar de grond is afgebrand; ook tusschen het gras in lanen.

Nederland: In ons land vrij algemeen, vooral op plaatsen waar hout gebrand werd. Zij was aanwezig op de Tentoonstelling te Amersfoort op 23 September 1916, ingezonden door I)r. J. Zaayer Azn. te Hilversum. Zij werd ook algemeen aangetroffen op de weilanden rondom Winterswijk gedurende de excursie aldaar van 14—17 October 1916.

b. O. Belliae Johnst. Pileo circiter 1 dM. alto et lato, membranaceo, sicco, turbinato, infundibuli-formi, ostio fere clauso oh marginem incurvatum, colorem pallide ligneum ostendente; lamellis decur-

rentibus, crassis, pileo pallidioribiis, ad intersticies venosis, stipite circiter 3 dM. longo, usque ad 2 mM. lato, aequali, cartilagineo, infra fusco, superne pallido, cavo, adhaerente basi alba lanosa.

Hoed ongeveer 1 dm. hoog en breed, vliezig, droog, tolvormig, trechtervormig, met een door den omgekrulden rand bijna afgesloten mond, licht houtkleurig; plaatjes afloopend, dik, bleeker dan de hoed met geaderde tusschenruimten; steel ongeveer 2 dM. hoog, nauwelijks 2 mM. dik, gelijk, kraak-beenig, beneden bruinachtig, naar boven bleek, hol, vastgehecht met een witten wolligen voet.

Agaricus belliae Johnst. Ann. Nat. Hist. Ser. 1, Vol. VJ, t. 10, f. 1; Cke, lUwitr., pl. 251A, Handb., p.100; Massee, Hr. Fung. Fl. 11, p. 401.

(fnoKiPLAATs: Op doode rietstengels.

Nederland: Op 14 October 1913 door Dr. K. Boedijn bij het Naardermeer onder Bussum gevonden.

c. 0. hepativa Fr. pileo 1-2 dM. lato, fere membranaceo, lento, rigido, convexo, umbilicato, dein infundibuliformi, levi, glabro, rufescente, paiilum nitente in statu sicco ; lamellis decurrentibus, distan-tibns, angustis, furcatis, subcrassis, pallidis; stipite circiter 2 dM. alto, 2 mm. crasso, lentissimo, saepe compresse, fusco-roseo, cavo.

Hoed 1—2 dM. breed, bijna vliezig, taai, stijf, convex, genaveld, later trechtervormig, glad, kaal, bruinachtig-vleeschkleurig, in droogen staat een weinig glanzend; plaatjes afloopend, wijd uiteen, smal, gevorkt, tamelijk dik, bleek; steel ongeveer 2 dM. hoog, 2 mM. dik, zeer taai, dikwijls samengedrukt, bruinachtig-vleeschkleurig, hol.

0. hepatica Batsch, Fl. /. 211; Fr., Epier., p. 160; Sacc., Syll. V, p. 321; Cke, Hundb., p. 95; Cke, Illustr., pl. 250B; Massee, Br. Fung. Fl. 11, p. 392; Oud., liév. 1, p. 126.

Groeiplaats: In groepen in lanen, langs wegen en op heiden.

Nederland: Door Oudemans reeds vermeld voor Zuid-Beveland, Noordwijkerhout en Monster. Volgens Mej. C. Cool overal in de duinen van Kennemerland, vanwaar zij in Januari 1921 exemplaren deed afbeelden.

OMPHALIA MAURA FR.

Omphalie noirâtre.

Pl. 2120^.

OMPHALIA BELLIAE JOHNST.

Omphalie de Bellia.

PL 212()7L

OMPHALIA HEPATICA FR.

Omphalia foie.

PL ‘2120C.

Système de Linné: CL XXIV. Sect. V, Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménoniycètes. Fani. Agaricacées.

Caractères génériques: Chapeau symmétrique, le plus souvent très mince, déprimé ou infundi-buliforme; feuillets réellement décurrents; pied distinctement cartilagineux dans sa partie extérieure, fistuleux, mais surtout dans la jeunesse rempli, q,u sommet passant graduellement dans la chair du chapeau; spores plus on moins elliptiques, lisses.

Caractères spécifiques: a. O. Maura. Chapeau 2—3 dM. en diamètre, presque membraneux, convexe, profondément ombiliqueux, glabre, hygrophane, en état humide strié, fuligineux, lisse, soyeux, luisant, en état sec livide, profondément ombiliqué, le reste du chapeau arqué à bord réfléchi; feuillets très décurrents, atténués des deux côtés, arqués, très rapprochés, blancs; pied 2—4 dM. de longueur, à peine 2 niM. de largeur, manifestement cartilagineux, presque corné, rigide, fragile, d’abord plein, fuligineux; spores largement elliptiques, 5—6 X 3—4 yL.

Agaricus (Omphalia) maurus Fr., Syst. Myc. I, p. 168; Cke, Handb., p. 92, Illu.str., pl. 287A; Massee, Br. Fung. Fl. II, p. 385.

Habitat: Lieux maricageux, surtout sur les brindilles et aux lieux brûlés par le feu. Aussi parmi l’herbe des allées.

Pays-Bas : Assez commun dans notre pays, surtout aux lieux où l’on a brûlé du bois. Le champignon se trouvait à l’exposition à Amersfoort, le 23 septembre 1916, envoi de M. le Dr. J. Zaayer Azn. de Hilversum. Pendant l’excursion de 14—17 octobre 1916 dans les environs de Winterswijk on l’a rencontré plusieurs fois dans les pâturages.

b. O. Belliae Johnst. Chapeau environ 1 dM. de hauteur et de largeur, membraneux, sec, en toupé, infundibuliforme, l’orifice presque fermé par le bord enroulé, de couleur de bois pâle; feuillets décurrents, épais, plus pâles que le chapeau, entre les espaces intermédiaires veineux; pied environ 3 dM. de hauteur, jusqu’à 2 niM. de largeur, égal, cartilagineux, fauve en dessous, pâle en dessus, creux, attaché par la base blanche lanugineuse.

Agaricus belliae, John st., Ann. Nat. Hist. Ser. I, Vol. VI, t. 10, f. 1; Cke, Handh., p. 100, lllustr., pl. 251 A; Massee, Br. Fung. Fl. II, p. 401.

Habitat: Sur les tiges mortes du roseau.

Pays-Bas: Trouvé le 14 octobre 1913 par le Dr. K. Boedijn près du lac de Naarden aux environs de Bussum.

c. O. hepntica Pu., chapeau 1—2 dM. de largeur, presque membraneux, tenace, rigide, convexe, ombiliqué, puis infundibuliforme, lisse, glabre, rougeâtre, un peu luisant à l’état sec; feuillets déquot; currents, espacés, étroits, fourchés, assez épais, pâles; pied environ 2 dM. de longueur, 2m Af. de largeur, très tenace, souvent comprimé, brunâtre incarnat, creux.

O. hepatica Batsch, El. f. 211; Fr., Epier., p. 160; Sacc., Sylt. V, p. 321; Cke, Handb., p. 95; Cke, lllustr., pl. 250B; Massee, Br. F. Fl. Il, p. 392; Oud., liév. 1, p. 126.

Habitat: En groupes, dunes, bords des chemins et des digues, parmi la mousse et l’herbe.

Pays-Bas: Mentionné par Oudemans de Zuid-Beveland, Noordwijkerhout et Monster. Mlle C. Cool l’a trouvé partout dans les dunes de Kennemerland, d’où elle nous a envoyé des exemplaires pour en faire le dessin en janvier 1921.

KUBUS FUCKELII WIRTG.

Fuckels Braam,

Hoogduitsch: Fuckels Brombeere. Engelsch: Fuckels Bramble. Bloeit: Juli. 2|.-PI. 2121.

Stelsel van Linnaues; Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Rosaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. II, N°. 105.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Turioues e basi arcuata prostrati vel scandentes, subangulati, pilosi, sparsim glandulosi setosique, aculeis subaequalibus gracilibus reclinatis instruct!; folia quinata, foliola inaequaliter grosse serrata utrinque viridia, supra glabriuscula, subtus in nervis pilis brevibus pubes-centia, terminale ellipticum longe acuminatum. Inflorescentiae elongatae inferne interruptae foliosae superne magis confertae ramuli cymoso-partiti, pilosi, aculeis rectiusculis glandulisque inaequalibus instruct!; sepala canescentia villosa glandulosaque, post anthesin reflexa, petala obovata rosea; stamina stylos longe superantia, post anthesin conniventia; germina glabra (Focke).

Loten uit gebogen voet neerliggend of klimmend, eenigszins kantig, behaard, verspreid beklierd en stekelharig, voorzien van bijna gelijke, slanke teruggebogen stekels; bladen vijftallig, blaadjes ongelijk grof gezaagd, aan beide zijden groen, van boven bijna kaal, van onder zachtharig door korte op de nerven geplaatste haren, eindblaadje elliptisch lang toegespitst. Bloeiwijze lang, van onder afgebroken, bebladerd, naar boven meer opeengedrongen met cymeus vertakte assen, behaard en voorzien van bijna rechte stekels en ongelijke klieren; kelkslippen grijsachtig viltig en klierig, na den bloei teruggeslagen; bloembladen omgekeerd eivormig, rose; meeldraden veel langer dan de stijlen, na den bloei samenneigend ; vruchtbeginsels kaal.

Verklaring der Afbeeldingen: n. Stampers en meeldraden, vergroot, b. Bloemblad. Nat. gr. c. Kelk, vergr. d. Steunblaadje, vergroot.

Groeiplaats: In boschrijke bergstreken en in kreupelhout. Rijnprovincie, typisch in het Koblenzer bosch.

Nederland: In ons land door den Heer W. W’. Schipper langs den weg voor „Het Laar” te Ommen gevonden, vanwaar hij ons den 28en Juli 1924 exemplaren ter afbeelding toezond.

KUBUS FUCKELII WIRTG.

Ronce de FuckeL

Fleurit: Juillet. 21.

Pl. 2121.

Système de Linné; Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Système naturel: Vasculaires dicotylédonées. Ord. Rosacées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 105. Vol. II.

Caractères spécifiques; Tiges foliifères de la base arquée prosternées ou grimpantes, un peu anguleuses, poilues, légèrement vêtues de glandes et d’acicules, munies d’aiguillons presque égaux, grêles et recourbés ; feuilles quinées à folioles irrégulièrement et grossièrement serrées, vertes des deux côtés, glabres en dessus, pubescentes au dessous par des poils courts placés sur les nerves, la terminale elliptique longuement acuminée. Inflorescence allongée, interrompue dans la partie inférieure, feuillée, plus ramassée au sommet, à rameaux divisés en cymes, poilus, munis d’aiguillons presque droits et de glandes inégales; sépales blanchâtres, velus, glanduleux, réfléchis après la floraison;pétales obovés, roses; étamines beaucoup plus longues que les styles, appliquées après la floraison; ovaires glabres.

Explication de la Planche; n. Pistils et étamines, grossis, h. Pétale, gr. nat. c. Calice, d. Stipules, grossies.

Habitat: Montagnes boisées et broussailles. Province du Rhin, plante caractéristique du bois de Coblence.

Pays-Bas: Dans notre pays trouvée par M. W. W. Schipper le long du chemin avoisinant l’hôtel van Laar à Ommen. Il m’a offert quelques exemplaires le 28 juillet 1924.

HYPOMYCES ROSELLUS A. ET S. 3132-^.

NECTRIA GRANATUM CWAHU.) FUCKEL. 2122®.

HYPOMYCES ROSELLUS A. ET SCHW.

Pl. 2122^.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

NATUURLi,rK Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Pyrenoniycetes. Pam. Hypocreaceae.

Geslachtskenmerken: Perithecia conjuncta stromate byssoideo strato, vulgo emersa in varios Hymenoinycetes et Discomycetes, parasitantia in iis, splendide colorata, collo brevissimo exstante. .Asci pierunique octospori, sine paraphysis. Sporae oblongae vel fusiformes, vulgo biloculares, incolores, rare uniloculares, rarissime pluruloculares.

Parithecien door een uitgespreid byssusachtig stroma verbonden, gewoonlijk weggedoken in en parasiteerend op Hymenomyceten en Discomyceten van verschillenden aard, fraai gekleurd en van korte halzen voorzien. xAsci bij de typische exemplaren achtsporig, zonder paraphysen. Sporen langwerpig of spoelvormig, gewoonlijk tweehokkig, ongekleurd, zelden eenhokkig en nog zeldzamer veel-hokkig.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Stroma tomentosuiii, fungicolum. Perithecia globulosa-conica, rosella. Asci cilindrici, flexuosi, octospori, 150 X 5—ti p. Sporae fusiformes, subcurvatae, uniloculares, incolores, 22—27 X 5—7 p.

Stroma viltig, op zwammen woekerend. Peritheciën bolvorniig-kegelvormig, kersrood. Asci cilindervormig, bochtig, achtsporig, 150 x 6—6 p. Sporen spoelvormig, eenigszins gebogen, eencellig, ongekleurd. 22—37 X 5—7 p.

Groeiplaats: Werd op zeer verschillende planten waargenomen; onder de champignons op Kus-sula, Polyporus, Boletus, Stereum, ook op Musci frondosi en de Phanerogamen Pinus excelsa en sil-vestris, op Salix, Corylus, Fagus en Hedera.

Nederland: Zij werd in ons land gevonden door den Heer H. Blote gedurende de excursie te Winterswijk van 27—29 Oct. 1928 en door Br. K. Boedijn gedetermineerd.

HYPOMYCES ROSELLUS A. ET S.

Pl. 2122.4.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Pyrénomycètes. Fam. Hypocréacées.

Caractères génériques: Périthèces liés entre eux par un stronie byssoïde étalé, ordinairement plongés dans et parasitant sur des Hyménomycètes et Discomycètes divers, teintés de couleurs vives et surmontés de cols raccourcis. Asques dans les exemplaires typiques octospores, sans paraphyses. Spores oblongues ou fusiformes, ordinairement biloculaires, incolores, rarement uniloculaires, très rarement pluriloculaires.

Caractères spécifiques: Strome velouté, fongicole. Périthèces globuleux, coniques, cerises. Asque.s cilindriques, flexueux, 8-spores, 150 x 5—6 p,. Spores un peu courbées, fusiformes, uniloculaires, incolores. 22—37 X 5—7 p.

Habitat: Parasite sur beaucoup de plantes; signalé des champignon suivants: Kussula, Polyporus, Boletus, Stereum, trouvée aussi sur les mousses et sur l’écorce de Pinus excelsa et silvestris, de Saules, du Noisetier, du Hêtre et du Lierre.

Pays-Bas: Pendant l’excursion à Winterswijk du 27- -29 octobre 1923 il a été recueilli par M. N. Blote, tandis que le Dr. K. Boedijn l’a identifié.

NECTRIA GRANATUM FUCKEL.

PI. '2P22B.

Stelsel van Linnaeus: ('1. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuuklijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Pyrenomycetes. Fain. Hypocreaceae.

Geslachtskenmerken: Perithecia solitaria vel caespitosa, pleruinque parum conjuncta stromati globuloso, carnoRü, splendide colorato, vulgo terminata in collum papillarein, carnosa vel carnoso-membranacea, inollia, glabra, pubescentia vel squamulosa. Asci cilindrici vel subclavati, octospori, sine paraphysibus vel cum nonnullis paraphysibus. Sporae oblongae, ellipticae vel fusiformes, biloculares, incolores, rarissime rubescentes.

Perithecien afzonderlijk of in dichte groepen, meestal oppervlakkig met het stroma verbonden; dit bolvormig, vleezig, levendig gekleurd, meestal uitloopend in een papilvormigen hals; de perithecieën zijn voorts vleezig of vleezig-vliezig, zacht, kaal, behaard of schubbig, dikwijls ontspringend uit een dooreengeweven vilt van hyphen, helder gekleurd. Asci cilindervormig of iets knotsvormig, met 8 sporen, zonder of met hoogst enkele paraphysen. Sporen langwerpig, elliptisch of spoelvormig, tweehokkig, ongekleurd, zeer zelden roodachtig.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Perithecia caespitosa, subglobosa, granata. Asci cilindrici, octospori, 65—7 p.. Sporae oblique monostichae, ellipticae, biloculares, non coloratae, 11 X 5 p.

Groeiplaats: Alleen op Polyporussoorten gevonden.

Nederland: Deze soort, door de Notaris als N. cosmariospora beschreven werd slechts eenmaal in ons land gevonden door Mej. C. Cool in den Hortus te Leiden, in Augustus 1920 groeiende op oude Polyporus squamosus. Zij werd door den Heer A. van Luyk gedetermineerd.

NECTRIA GRANATUM PUCKEL.

PI. 2122B.

Système de Linné; CI. XXIV. Sect. V. (’ryptogaiiiia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Pyrénomycètes. Pam. Hypocréacées.

Caractères génériques; Périthèces solitaires ou cespiteux, souvent superficiellement appliqués à un ströme globuleux, charnu, teinté de couleurs vives, ordinairement surmontés d’un col papillaire, charnus ou charnus-membraixeux, moux, glabres, pubescents ou squamuleux, souvent originaires d’un feutre de hyphes entrelacées, teintés de couleurs vives. Asques cilindriques, ou un peu en massue; à 8 spores, sans paraphyses ou à peu près. Spores oblongues, elliptiques ou fusiformes, biloculaires, incolores, très rarement rougeâtres.

Caractères spécifiques: Périthèces cespiteux, presque globuleux, couleur de grenade. Asques cilindriques, octospores, 65—7 p.. Spores obliquement monostiques, elliptiques, biloculaires, incolores, 11—5 p.

Habitat: Trouvé seulement sur des espèces de Polyporus.

Pays-Bas: L’espèce, décrite par de Notaris sous le nom de N. cosmariospora a été trouvée une seule fois dans notre patrie par Mlle C. Cool en août 1920 sur un vieux Polyporus squamosus dans le jardin botanique de Leyde. M. A. van Luyk lui a donné le nom de Nectria granatum.

CORTICIUM COERULEUM SCHRAD. 2133-*.

L.EPTONIA SERRULATA P. 2123®.

CORTICIUM COERULEUM FR.

Blaulve Korstzivam.

PI. ‘212321.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Fain. Thelephoraceae.

Geslachtskenmerken: Hymenophoro large effuso, oinnino resupinate, vel margine extreme libre; hymenie levi, cerine, nitente, tantum mede censistente e basidiis et paraphysibus qui statim oriuntur e mycelio sine strate intermedie cempacte; speris indivisis, inceleratis.

Hymenepheer breed uitgespreid, geheel resupinaat, ef met den uitersten rand vrij ; hymenium glad, wasachtig, glimmend, slechts bestaande uit basidien en paraphysen, die direct uit het mycelium entspringen zender een tusschenliggende, samengedrukte laag; sporen onverdeeld, niet gekleurd.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Large effuso, adnate, tomentose, laete coeruleo, margine byssoideo albescente, margine extreme interdum libre ; hymenie cerine, satis molli, sicco pallido; sporis ellipticis 8 X 4 a.

Breed uitgespreid, aangegroeid, viltig, helder blauw met witachtigen byssoiden rand; de uiterste rand somtijds vrij; hymenium wasachtig, tamelijk week, bleek bij droogte; sporen elliptisch 8 X 4 p.

C. coeruleum Fr., Epier., p. 651; Sacc., Syll. VI, p. 614; Both, Catalecta II, tab. 9, f. 2; Letellier, Suppl., tab. 640; Oud., Bév. I, p. 422. Massee, Brit. P'uug. Flora I, p. 127. Auricularia phosphorea Sow., t. 350.

Groeiplaats : Op rottend hout.

Nederland: Door Oudemans reeds voor Zuid-Beveland en Maastricht vermeld. In October 1918 gevonden door den Heer A. P. van Wouw te Ginneken op de eiken palen, die in de Annalaan, voorbij het Ulvenhoutsche bosch, het fietspad van den rijweg scheiden.

CORTICIUM COERULEUM FR.

Corticium bleu d’azur.

PI. 2123.4.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptoganiia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménoinycètes. Pani. Théléphoracées.

Caractères génériques: Hymenophore largement étalé, entièrement résupiné ou à bord extrême libre; hyménium lisse, céracé, luisant, reposant sur le mycélium sans couche intermédiaire comprimée. Consistant seulement de basidies et de paraphyses, spores indivises, incolores.

Caractères spécifiques: Largement étalé, adné, tomenteux, bleu d’azur, à bord byssoïde blan- . châtre, la partie extrême quelquefois libre; hyménium céracé, assez mou, pâlissant à l’état sec; spores elliptiques, 8 x4 p..

C. coeruleum Fr., Epier., p. 651; Sacc., Syll. I l, p. 614; Roth, Gatalecta II, tab. 9, f. 2; Letellier, Suppl., tab. 730; Oud., Bév. I, p. 422. Ma.s,see, Brit. Euny. El. 1, p. 127. Auricularia phosphorea Sow., t. 350.

Habitat: Sur le bois pourrissant.

Pays-Bas: Mentionné par Oudemans de Zuid-Beveland et de Maastricht. Trouvée en octobre 1918 par M. A. P. van Wouw à Hinneken, sur des bornes de chêne, qui séparent dans l’Allée d’Anne, un peu plus loin que le Bois d’Ulvenhout la piste cyclable de la chaussée.

LEPTONIA PLACIDA FR. 2124®.

LEPTONIA SERRULâTà P.

Zaagtandige Leptonia.

Po. 21‘23B.

LEPTONIA CHALYBEA P.

Staalkleurige Leptonia,

PI. 2124^.

LEPTONIA PLACIDA FR.

Bevallige Leptonia.

PI. 2124B.

LEPTONIA LAMPROPODA FR.

Leptonia met glanzenden voet.

Pl. 2124C.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Fam. Agaricaceae.

Geslachtskenmerken: Pileus regularis, tenuis, umbilicatus, vel disco obscuriore; cuticula vulgo in squamas obscuriores vel fibras refringens, margine primuni incurvato; lamellae adnatae vel ad-nexae, mox a stipite separatae; stipes glaber, plus minusve nitens, cartilagineus, cavus; sporae glabrae vel asperae.

Hoed regelmatig, dun, genaveld, of met een donkerder schijf, huidje meestal in donkere schubben of vezels uiteenvallend en met een eerst naar binnen gebogen rand; plaatjes aangegroeid of aangedrukt, spoedig van den steel loslatend ; deze glad, meer of minder glanzig, kraakbeenig, hol ; sporen glad of ruw.

SooRTELiJKE KENMERKEN: u. L. scrruldta l\, pileo fere 2 cM. lato, tenui, convexe, umbilicato-depresso, non striato, squamulose, primum nigrescente coeruleo, dein livido, non hygrophano, in statu sicco nitente; lamellis adnatis, griseo-albis, margine serrulato, nigro, denique canescente-roseo ; stipite circiter 2 cM. longo, 2 mM. crasso, cartilagineo, imperfecte cavo, aequali, glabro, pileo pallidiore, apicem versus cum maculis nigris, basi pruinoso; sporis irregularibus. 12—14 X 6—8 q.

Hoed bijna 2 cM. breed, dun, convex, navelvormig-ingedrukt, niet gestreept, geschubd, eerst zwartachtig blauw, dan rookkleurig, niet hygrophaan, bij droogte glanzend ; plaatjes aangegroeid, grijs-wit met gezaagden zwarten, later grauwachtig vleeschkleurigen rand; steel ongeveer 2 cM. hoog, 2 mM. dik, kraakbeenig, niet volkomen hol, gelijk, glad, bleeker dan de hoed; naar den top zwart gespikkeld, aan den voet wit bedauwd; sporen onregelmatig, 12—14 X 6—8 q.

Agaricus {Leptonia} serrulatus Fr. Epier., p. 153; Cke, Handb., p. 190. lllustr., pl. 333; Sacc., Syll.

V, p. 710; Oud., Rév. I, p. 214.

Groeiplaats: Tusschen het gras op zandige vochtige plaatsen.

Nederland: Deze soort werd door Oudemans in Juli 1877 bij Apeldoorn ontdekt.

De afgebeelde planten werden 6 September 1920 in het Oranjewoud bij Heerenveen gevonden dooiden Heer L. S. Wildbrvanck, biol. stud, te Oroningen. In den herfst 1926 werd zij ook gevonden door Ir. A. C. Schweers te Hengelo.

• b. L. chalybea P., pileo circiter 2 dM. lato, tenui, convexo, subuinbonato, non striato, primum floc-culoso, dein squamuloso, obscure violaceo vel nigrescente-coeruleo ; laniellis adnatis, confertis, latis, ventricosis, griseo-albis, margine suhpallidiore; stipite 8—4 cM. longo, fere 2 mM. crasso, cartilagineo, arcto, satis finno, glabro, levi, chalybeo; sporis 10 X 6 p.

Hoed ongeveer 2 dM. breed, dun, convex, bijna puntig, niet gestreept, eerst vlokkig, dan schubbig, donker violet, of zwartachtig blauw; plaatjes aangegroeid, dicht bijeen, breed, buikig, grijsachtig wit met eenigszins lichter snede; steel 8—4 cM. lang, bijna 2 mM. dik, kraakbeenig, gevuld, tamelijk stevig, glad, kaal, staalkleurig; sporen 10 X 6 p.

Agaricus chalybeus P., Syn. j). 343; Cke, Handb., p. 130. illustr., p. 325. Jj. chalybea Mai!.see, Engl. F. Fl. 1, p. 253.

Verklaring der Afbeelding: a. (ietande lamel (vergroot).

Groeiplaats : Tusschen het gras, niet zeldzaam op heuvelachtig terrein.

Nederland: Den 8en September 1917 gevonden door Mej. W. van der Meulen te Wapenvelde.

• c. L. placida Fr., pileo 2—cM. lato, tenui, campanulato, dein convexo, non striato, disco nigres-cente densiter pruinoso, reliqua parte texta fibrillis vel squamulis nigrescentibus in fundo cinereo-albo, squamulis denique dispositis in unum confertis; lamellis adnexis, a tergo latissimis, non ventricosis, confertis, albescentibus etiam margine; stipite 4 -6 cM. longo, 2 mM. crasso, aequali, rigidissimo, apice leviter incrassato farinaceo, sub lente cum maculis nigris, ceterum glabro, levi, obscure coeruleo vel nigrescente coeruleo.

Hoed 2—3^ cM. breed, dunvleezig, blokvormig, later bol, niet gestreept, met zwartachtige, dicht bedauwde schijf, overigens bedekt met zwartachtige vezels of schubbetjes op een grijs-witten ondergrond, ten slotte concentrisch gerangschikt, plaatjes aangegroeid, van achter zeer breed, niet buikig, opeengedrongen, witachtig evenals de snede; steel 4—6 cM. lang, 2 mM. dik, gelijk, zeer stijf, aan den lichtelijk verdikten top min of meer meelig, onder de loep met zwarte stippels, overigens kaal, glad, donker- of zwartachtig blauw.

Agaricus {Leptonia) placidus Fr., Epier., p. 191; Cke, Haridb., p. 129, Illustr., pl. 330; Massee, Engl. F. Fl. II, p. 250.

Groeiplaats: Aan of nabij beukenstronken in gebergtebosschen.

Nederland: Den 27 October 1920 in een enkel exemplaar gevonden door Mej. Cool en den Heer Joan Oort in een laantje op Huize Warmont onder Warmond, in gezelschap van Helv. elastica.

• d. L. lampropoda Fr., pileo circiter 2 cM. largo, tenui, convexo vel explanato (non campanulato), obtuso, dein compresso, fere glabro prima aetate, nunquam squamuloso, colorem mûris extendente vel fuliginoso-griseo colore coerulea afflixo, dein pallidiore neenon hygrophano; lamellis adnatis, mox reces-sentibus et libris, ventricosis, albescentibus dein roseis; stipite 2—8 cM. longo, valde crasso, usque ad 2 mM., omnino cartilagineo, glabro, levi, apicem versus non punctato, vulgo coerulescente-violaceo, cavo; sporis irregularibus 10—11 X 6—7 p..

Hoed ongeveer 2 cM. breed, met dun vleesch, convex, dan uitgespreid en niet blokvormig, stomp, later ingedeukt, bijna glad in de jeugd, nooit gestreept, ten slotte meer of minder schubbig, muiskleurig

of rookkleurig, grijs, met een blauwe tint, later lichter wordend maar niet hygrophaan. Plaatjes aangegroeid, spoedig loslatend en bijna vrij wordend, buikig, witachtig, dan rose, steel 2—3 cM. hoog, tamelijk dik, tot 4 mM., volkomen kraakbeenig, glad, kaal, naar boven niet van puntjes voorzien, meestal blauwachtig violet, hol; sporen onregelmatig. 10—11 x 6—7 u.

Agaricus {Leptonia) lampropus Fr., Epier., p. 152; Gke, Illustr., pl. 129; Sacc., Si/ll. V, p. TOT; Oud., Eév. I, p. 213; Ma.ssee, Engl. F. Fl. II, p. 251.

(troeiplaats: Tusschen het gras algemeen.

Nederland: Door OudemansIu Aug. 1882 in de heide bij Zeist gevonden. De afgebeelde zwam werd gevonden op 2 September 1917 op het buitengoed Nieuw Houdringe bij de Bilt op een excursie onder leiding van Mej. C. Cool en den Heer A. van Luyk.

LEPTONIA SERRULATA.

Leptonia dentelé.

PI. 2123;?.

LEPTONIA CHALYBEA P.

Leptonia couleur d'acier.

PI. 2124^.

LEPTONIA PLACIDA FR.

Leptonia placide.

PI. 2124JL

LEPTONIA LAMPROPODA FR.

Leptonia à pied brillant.

Pl. 2124C.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Pam. Agaricinées.

Caractères génériques: Chapeau régulier, mince, ombiliqué ou à disque plus obscur, cuticule le plus souvent se fendant en écailles plus foncées ou en fibrilles, à bord d’abord enroulé ; feuillets adnés ou adnexes, bientôt séparés du pied; celui-ci glabre, plus ou moins luisant, cartilagineux, creux; spores glabres ou anguleuses.

Caractères spécifiques: a. L. serrulata /’. Chapeau presque 2 cM. de largeur, mince, convexe, om-biliqué-déprimé, non strié, squamuleux, d’abord noirâtre, bleu, puis livide, non hygrophane, luisant dans l’état sec; feuillets adnés, cendrés-blancs, à bord serré noir, à la fin noir-rougâtre; pied environ 2 cM. de hauteur, 2 mM. d’épaisseur, cartilagineux, imperfectement creux, égal, glabre, plus pâle que le chapeau, vers le sommet pruineux; spores irrégulières, 12—14 x 6—8 g.

Agaricus (Leptonia) serrulatus Fr., Epier., p. 153; Cke, Handb., p. 130, Illustr., pi. 333; Sacc., Sylt, r, p. 710; Oud., Ré,r. 1, p. 214.

Habitat: Parmi l’herbe aux lieux sablonneux humides.

Pays-Bas: L’espèce a été découvert en 1877 par Oudemans aux environs d’Apeldoorn. Les plantes figurées ont été trouvées le 6 septembre 1920 dans le Oranjewoud près d’Heerenveen par M. L. S. WiLDBRVANCK étudiant à l’université de Groningue. En autômne 1926 elle est retrouvée par M. A. C. Schweers à Hengelo.

b. L. chalybea P. Chapeau environ 2 dM. de largeur, mince, convexe, un peu mamelonné, non strié, d’abord flocculeux, puis squamuleux, couleur obscure de violette ou noirâtre bleu; feuillets adnés, rapprochés, larges, ventrus, gris-blancs à bord un peu plus pâle; pied 3—4 cM. de hauteur, presque 2

niM. d’épaisseur, cartilagineux, plein, assez ferme, glabre, lisse, couleur d’acier; spores 10—6 g. Agaricus chalybeus P., Syn., p. 343; Cke, Handb., p. 130, lllustr., p. 325; L. chalybea Massee, Engl.

• F. Fl. I, p. 253.

Explication de la Planche: a. Feuillet serrulé (gross.).

Habitat: Parmi l’herbe non rare dans les terrains accidentés.

P nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Pays-Bas: 'Trouvé le 8 septembre 1917 à Wapenvelde par Mlle W. van der Meulen.

• G. L. placida Fr. Chapeau 2—cM. de largeur, mince, campanulé, puis convexe, non strié, le centre noirâtre et densément pruineux, du reste couvert de fibrilles ou d’écailles noirâtres, sur un fond cendré-blanc, les écailles rangés en forme de rayons; feuillets adnés, très larges à la base, non ventrus, rapprochés, blanchâtres aussi que la tranche; pied 4—6 cM. de hauteur, 3 mM. d’épaisseur, égal, très rigide, au sommet farineux un peu élargi, ou par la loupe à taches noires, du reste glabre, lisse, bleu obscur ou noirâtre-bleu.

Agaricus (Leptonia) placidus Fr., Epier., p. 191; Cke, Handb., p. 129, lllustr., pl. 330. Massee, Engl. Fung. Fl. Il, p. 250.

Habitat: Montagnes boisées sur ou dans le voisinage des troncs de hêtre.

Pays-Bas: Trouvé le 27 octobre 1920 en un seul exemplaire par Mlle C. Cool et M. Joan Oort dans une allée de la maison de campagne Warmont, près du village de Warmond, en compagnie d’Helvella I nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;elastica.

d. L. lampropoda Fr. Chapeau environ 2 cM. de largeur, mince, convexe ou aplati (non campanulé) obtus, puis imprimé, presque glabre à la jeunesse, jamais strié, puis plus ou moins écailleux, gris de souris, ou fuligineux-gris avec une teinte bleuâtre, puis plus pâle et non hygrophane; feuillets adnés, bientôt se détachant et libres, ventrus, blanchâtres, puis roses; pied 2—3 cM. de hauteur, très épais, jusqu’à 2 niM. d’épaisseur, entièrement cartilagineux, glabre, lisse, non tacheté vers le sommet, bleuâtre-violet, creux; spores irrégulières, 10—11 x 6-7 g.

Agaricus (Leptonia) lanipropus Fr., Epier., p. 152; Cke, lllustr., pl. 129; Sacc., Syll. V, p. 707; Ond., Rév. I, p. 213. Massee, Engl. F. Fl., II, p. 251.

Habitat: Parmi l’herbe, commun.

Pays-Bas: Trouvé par Oudemans dans la bruyère près de Zeyst en août 1882. Le champignon figuré dans notre planche a été trouvé le 2me septembre 1917 à la maison de campagne Nieuw Houdringe près de de Bilt pendant une excursion sous la direction de Mlle Cool et M. A. van Luyk.

*

'K

HYPOCHOERIS MACULATA L.

Gevlekt biggenkruid.

Hoogduitsch: Geflecktes Ferkelkraut. Enyelsch: Spotted Hypochoere.

Bloeit: Juli—Aug. 2|..

PI. 2125.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XIX. Ord. Syngeiiesia. Polygamia aequalis.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Compositae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. V, No. S5Ü.

SooRTBLiJKE KENMERKEN: Caule 1—3-cephalo, subunifolio, hispido, pedunculis subaequalibus, foliolis involucri margine integris, intermediis apice tomentoso-marginatis. Pappi radii omnes plu-mosi.

Stengel met 1—3 hoofdjes, meestal eenbladig, stekelharig, bloemstelen bijna even lang, omwindsel-blaadjes met gaven rand, de middelste aan den top viltig berand. Alle vruchtpluisharen vedervormig.

Verklaring der Afbeeldingen: «. Bloemen vergroot, b. Gevederd vruchtpluis. c—g. Verschillende vormen van bladen, sterk variëerend in den aard van den getanden rand en de meer of mindere vlekken.

Groeiplaats: In boschweiden, op steenachtige heuvels en op heidevelden in Midden-Europa en Engeland op kalkheuvels.

Nederland: Werd reeds oudtijds voor ons land vermeld in de Flora Batava Septentrionalis als gevonden door Rainville in beschaduwde duingronden en volgens Wiztgen, Prodr. der Flora der Rheinl., als opgegeven in een handschrift over de Flora van Kleef uit de omstreken van Nijmegen. De plant werd door den Heer H. Uittien, destijds conservator aan het botanisch museum en herbarium der Universiteit te Utrecht vrij talrijk gevonden op de heide van de Hooge Veluwe nabij Assel en den 24 Augustus 1925 in fraaie exemplaren ter afbeelding toegezonden.

HYPOCHOERIS MACULATA L.

Porcelle tachée,

Fleurit: Juillet—août Q|..

PI. 2125.

Système de Linné; Cl. XIX. Orel. Syngenesia. Polygaraia aquales.

Système natubel: Vasculaires dicotylédonées. Ord. Composites.

Caractèbes génébiques: Voyez le N°. 350. Vol. V.

Caractères spécifiques: Calathide ordinairement unique, plus rarement 2—3 au sommet de la tige, portant une feuille très rapprochée des radicales, hérissée; pédoncules presque égaux; folioles du péricline entières, les moyennes tomenteuses sur les bords. Aigrette formée d’un seul rang de soies toutes plumeuses.

Explication de la Planche: a. Pleurs, grossies, b. Aigrette de soies plumeuses, c—g. Formes diverses de feuilles, très variables quant à la nature du bord denté et des taches plus ou moins développées.

Habitat: Prairies forestières, collines pierreuses et bruyères en Europe centrale et collines calcaires d’Angleterre.

Pays-Bas: La Flora Batava septentrionale fait mention de notre plante, trouvée par Rainville dans les dunes ombrageuses et selon Wirtgen, Prodr. der Flora der Rheinl. signalée dans un manuscript traitant la Flore de Clèves des environs de Nimègue. M. H. Uittien, autrefois conservateur du Musée botanique et de l’Herbier de l’université d’Utrecht l’a trouvée assez abondante dans la bruyère près d’Âssel et nous a envoyé des beaux spécimens le 24 août 1925 pour en faire le dessin.

LATHYRUS OCHRUS L.

Bloeit: Juli. ©.

PI. 212G.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XVII. Ord. IV. Diadelphia. Decandria.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Papilionaceae.

Geslachtskenmerken: Zie 1)1. III, N°. 204.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Glaber, glaucescens; caulibus alatis, prostratis velscandentibus; petiolis omnibus late foliaceis, inferioribus aphyllis, exstipulatis, saepe ecirrhosis, superioribus 1—5 phyllis cirrhiferis, stipulatis; foliolis ovatis, stipulis triangulari-semihastatis ; pedunculis unifloris; calycis laciniis triangulari-lanceolatis, tubo subaequilongis; corolla pallide flava; stylo apice obtuso, mutico; legumine late-lineari, compresso, margine dorsali late bialato seminibus laevibus.

Kaal, zeegroen; stengels gevleugeld, neerliggend of klimmend; bladstelen alle breed bladvormig,de onderste zonder schijf en zonder steunblaadjes, dikwijls ook zonder ranken; de bovenste met 1—5 rankendragende blaadjes, met steunblaadjes; blaadjes eivormig; steunblaadjes driehoekig half-spies-vormig; bloemstelen eenbloemig; kelkslippen driehoekig-lancetvormig, bijna even lang als de buis; I nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;bloemkroon bleekgeel; stijl aan den top stomp, zonder punt, peul breed-lijnvormig, samengedrukt, op

de rugnerf breed tweevleugelig ; naden glad. De soort behoort tot de groep waarvan de vlag aan den voet met twee eeltvormige knobbels is voorzien.

Verklaring der Afbeelding: a. Bloempje, vergroot.

Groeiplaats: Onder heggen, in bouwland in de landen aan de Middellandsche en Adriatische Zee aldaar ook verbouwd. In haar vaderland bloeit de plant reeds in Maart en April.

Nederland: In ons land slechts als aangevoerde plant waargenomen zooals bij Arnhem, Sittard en Wormerveer. Zij werd ons den 13en Juli 1916 toegezonden door den Heer J. Th. Henrard.

LATHYRUS OCHRUS L. Gesse à fleurs jaunâtres. Fleurit: Juillet. ©. PI. 212G.

Système de Linné: Cl. XVII. Ord. IV. Diadelphia. Decandria.

Système naturel: Vasculaires dicotylédonées. Ord. Papilionacées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 204, Vol. III.

Caractères spécifiques: Glabre, d’un vert glauque; tiges ailées, couchées ou grimpantes; tous les pétioles largement foliacés, les feuilles inférieures la plupart réduites en pétiole foliacé, sans stipules et souvent sans vrille, les supérieures à 1—5 folioles ovées terminées en vrille et à stipules lancéolées ou semi-sagittées ; pédoncules uniflores; segments du calice triangulaires-lancéolés, presque aussi longs que le tube; corolle d’un jaune pâle. Style élargi au sommet, obtus. Gousse largement linéaire, comprimée, munie de deux ailes membraneuses sur le dos; graines lisses.

Explication de la Planche: a. Pleur, grossie.

Habitat: Sous les haies, moissons, dans les pays de la méditerranée et de la mer Adriatique, aussi cultivé dans ces contrées. La plante fleurit déjà, en mars et en avril dans son lieu natal.

Pays-Bas: L’espèce n’est point connue de notre pays autrement qu’adventive; ainsi on l’a signalée près d’Arnhem, à Sittard et à Wormerveer, M. J. Th. Henrard nous a fait le plaisir d’envoyer le 18 juillet 1916 un exemplaire pour en faire une reproduction.

STROPHARIA SQUAMOSA P.

Geschubde Stropharia.

Pl. 2127/1.

STROPHARIA CORONILLA B.

Gekroonde Str ophar ia.

Pl. 2127ß.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Fam. Agaricaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XI, N°. 815.

SooRTELiJKE KENMERKEN: «. N. squatnosu, pileo 3—6 cM. lato, tenui, convexo, dein fere piano, ple-rumque undulato, viscido, squaniis sparsis in unum confertis, floccosis, in superficie ornatis, flavo-ochraceo; lamellis adnatis, confertis, 4—(» mM. latis, fulvis, dein nigrescentibus, margine albescente; stipite 6—8 dM. longo, 4—8 inM. crasso, lento, recto vel subflexuoso, villoso-squamoso sub annulo patente, supra levi, albescente, basin versus ferruginoso, pro parte cavo, spoils ellipticis, 12 X 6 p.

Hoed 3—6 cM. breed, dun, convex, later bijna afgeplat, meestal gegolfd, kleverig, met oppervlakkige verspreide, concentrisch gerichte vlokkige schubben bezet, geelachtig okerkleurig; plaatjes aangegroeid dicht bijeen, 4—6 mM. breed, bruin, dan zwartachtig met witachtige snede; steel 6—8 dM. hoog, 4—8 mM. dik, taai, recht of licht heen en weer gebogen, witachtig, naar den voet roestkleurig, viltig-schubbig onder den uitstaanden ring, glad daarboven, gedeeltelijk hol; sporen elliptisch, 12x6 p.

lt;8. squamosa Fr., Syst. Myc. I, p. 284; Cke, Handb., p. 199, lllustr., pl. 553; Masses, Engl. F. Fl. I, p. 401; Sacc., Syll. V, p. 1015; Oud., lîév. I, p. 289.

Groeiplaats : Op den grond in bosschen, weilanden, boomgaarden.

Nederland: Bekend van Haarlem en Zuid-Beveland. De afgebeelde planten werden in October 1915 bij massa in het Hummelo’sche bosch gevonden gedurende eene excursie der Nederlandsche Mycologische Vereeniging.

b. S. coronilla, pileo 2—3 cM. lato, carnoso, hemisphaerico dein explanato, levi, subviscido, ochra-ceo, pallescente, margine primum albescente et ab cortina subfloccoso ; lamellis adnatis, sinuatis, confertis, 2 mM. latis, albescentibus, dein purpureo-violaceis, denique nigrescentibus, margine albescente; stipite 2—3 cM. alto, 4—8 mM. lato, basin versus attenuate, basi aequali vel subbulbosa, fibrilloso, albo, farcto, dein cavo; annulo in medio stipitis, striato; sporis pnrpureo-fuscis, ellipticis. 10 X 5 p.

Hoed 2—3 cM. breed, vleezig, halfrond, later uitgespreid, iets kleverig, leder-okerkleurig, lichter wordend, met een rand, die door de cortina eerst witachtig en eenigszins vlokkig is; plaatjes aangegroeid, bochtig, dicht opeen, 4 niM. breed, witachtig, dan purper-violet, ten slotte zwartachtig met witachtige schede; steel 2—3 cM. hoog, 4—8 mM. dik, naar beneden versmald, voet gelijk of iets bolvormig, vezelig, wit, gevuld, later hol; ring midden op den steel, gestreept; sporen purperbruin, elliptisch, 10 X 5 p.

Agaricus {Strophdria} coronillus Buil., Champ., t. 597; Cke, Handb., p. 198, Illustr., pl. 535; Massee, Br. F. Fl. I, p. 400.

Geobiplaats: Op den grond.

Nedbeland; Deze in ons land algemeen voorkomende zwam werd door Mej. Ida Meulbmbbsteb bij Zwolle gevonden.

STROPHARIA SQUAMOSA P.

Strophaire écailleux.

PI. 2127^.

STROPHARIA CORONILLA B.

Strophaire petite couronne.

PI. 21275.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyniénomycètes. Fain. Âgaricacées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 815, Vol. XI.

Caractères spécifiques: a. S. squamosa: chapeau 3—6 cM. de largeur, mince, convexe, puis presque plan, le plus souvent ondulé, visqueux, orné d’écailles flocconeux superficiels, épars, rangés en forme de rayons, fauve-ochracé; feuillets adnés, rapprochés, 4—6 mM. de largeur, fauves, puis noirâtres à bord blanchâtre; pied 6—8 dM. de hauteur, 4—8 mM. d’épaisseur, tenace, droit ou un peu flexueux, poilu-squamuleux au dessous de Panneau étalé, lisse au dessus, et blanchâtre, vers la base ferrugineux, en partie creux; spores elliptiques, 12 x bp.

S. squamosa Fr., Syst. Myc. 1, p. 284; Cke, Handb., p. 199, Illustr., pl. 553; Massee, Engl. F. Fl. 1, p. 401; Sacc., Syll. T’, ji. 1015; Oud., Rév. I, p. 289.

Habitat: Sur la terre dans les bois, pâturages, potagers.

Pays-Bas: Connu de Zuid-Beveland et de Haarlem. Les plantes figurées ont été trouvées en octobre 1915 en grande quantité dans le bois de Hummelo pendant une excursion des membres de la Société mycologique néerlandaise.

b. S. coronilla. Chapeau 2—3 cM. de largeur, hémisphérique, puis applati, lisse, un peu visqueux, ochracé pâlissant, à bord d’abord blanchâtre et un peu flocculeux par la cortine; feuillets adnés, sinués, rapprochés, 2m.M. de largeur, blanchâtres, puis pourpres-violets, enfin noirâtres à tranches blanchâtres. Pied 2—3 cM. de hauteur, 4—8 mM. de d’épaisseur, atténué vers la base, la base égale ou un peu bulbeuse, fibrilleux, blanc, farci, puis creux; anneau au milieu du pied, strié; spores pourpres-fauves, elliptiques, 10 X 5 g.

Agaricus (Stropharia) coronillus Bull., Champ., t. 597; Cke, Handb., p. 198, Illustr., pl. 535; Massee, Br. F. Fl., I, p. 400.

Habitat: Sur la terre.

Pays-Bas: Le champignon assez commun dans notre pays a été trouvé par Mlle Ida Meulembbster près de Zwolle.

PAXIUUUS PANAEOLUS FR. 2128-*.

VOLVARIA MEDIA FL. DAN. 3128

PAXILLUS PANAEOLUS FR.

Op Panaeolus gelijkende: Paxillus.

Pl, 2128^.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Fam. Agaricaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. X, N°. 754.

SooRTELiJKB KENMERKEN: pileo 2—4 cM. lato, tenui, couvexo, dein piano, denique subdepresso, glabro, uvido, albescente, margine tenui, involuto; lamellis subdecurrentibus, confertis, fere 2 niM. latis, demum aquoso-ferrugineis ; stipite 2—3 dM. longo, 4—6 inM. lato, fibrilloso-striato, interne incrassate, farcto, sporis subglobosis, pallide ferruginosis, 5 p. in diametro.

Hoed 2—4 cM. breed, dun, convex, later plat, ten slotte iets ingedrukt, kaal, vochtig, witaclitig, met dunnen omgebogen rand; plaatjes eenigszins afloopend, dicht bijeen, bijna 2 inM. breed, ten slotte waterachtig-roestkleurig; steel 2—3 dM. lang, 4—6 mM. dik, vezelig gestreept, aan den voet eenigszins verdikt, gevuld ; sporen bijna bolvormig, bleek roestkleurig.

Paxillus panaeolus Fr., Monogr., p. 117 et 310; Cke, Handb., p. 286., Illustr., pl. 864A, Massee, Br. F. Fl. II, p. 7.

Groeiplaats: Op den grond in dennenbosschen.

Nederland: De afgebeelde plant werd den 1 November 1924 gevonden in het duin bij Vogelenzang door Mej. Willy van W averen. Ook de Heer Kits van Waveren vond haar aldaar op een andere groeiplaats, terwijl de Heer A. N. Koopmans haar op denzelfden datum aantrof te Tjietjerk bij Leeuwarden.

PAXILLUS PANAEOLUS FR.

Paxillus Panaeolus.

PL 21284.

Systeme de Linné: CI. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Systeme naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. flyménoinycètes. Fam. Agaricacées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 754, Vol. X.

Caractères spécifiques: Chapeau 2—3 cM. de largeur, mince, convexe, puis plan, enfin un peu déprimé, glabre, humide, blanchâtre à bord mince enroulé; feuillets un peu décurrents, rapprochés, presque 2 mM. de largeur, à la fin aqueux-ferrugineux; pied 2—3 dM. de longueur, 4—6 mM. d’épaisseur, fibrilleux-strié, plein, élargi à la base; spores subglobuleuses, pâles-ferrugineuses, 5 p en diamètre.

Paxillus panaeolus Fr., Monogr., p. 117 et 310; Cite, Handh., p. 286; Illustr., pl. 874A; Massee, Br. Fung. Fl. II, p. 7.

Habitat: Sur la terre dans les sapinières.

Pays-Bas: Les plantes dessinées ont été trouvées le Ir novembre 1924 par Mlle Willy van Wave-RBN dans les dunes près de Vogelenzang; aussi M. Kits van Wavbren a receuilli le champignon non loin de là à un autre endroit, tandis que M. A. N. Koopmans l’a trouvé à la même date à Tietjerk aux environs de Leeuwarden.

VOLVARIA MEDIA FL. DAN.

Middelste Volvaria.

PI. 2128B.

Stelsel van Linnaeus: CL XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel; Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Pam. Agaricaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XII, N°. 9.37.

SooRTELiJKE KENMERKEN: pileo ‘2—-4 cM. lato, carne tenui disco excepto, albo, campanulato-convexo, dein fere plano, uinbonato vel obtuso, viscido, albo, disco vulgo fulvo, in statu sicco sericeo; lamellis liberis, fere 4 niM. latis, subventricosis, pallide colorera salraonis exhibente; stipite 4—6 cM. longo, fere 4—6 inM. crasso, aequali, glabro, albo, solido; volva vaginata, niargine lobato, fulvescente ; sporis late ellipticis, levibus, ii x 3.5 p.: cystidia desunt.

Hoed “2—4 cM. breed, met dun vleesch behalve in het midden, wit, klokvorraig-bol, dan bijna vlak, met bult of stomp, kleverig, wit met meestal bruine schijf, bij droogte zijdeglanzend ; plaatjes vrij, bijna ‘2 mM. breed, lichtelijk buikvoiraig, bleek zalmkleurig; steel 4—6 cM. hoog, ongeveer 4—6 mM. dik, gelijk, glad, wit, gevuld; volva scheedevormig met gelobden rand, bruin gekleurd; sporen breed elliptisch, glad, ,5 X 3.5 p. Geen cystidieën.

Groeiplaats: In weilanden, en in beuken en dennenbosschen, ook gevonden onder wilgen en esschen meer in zuidelijker streken.

Nederland: De zwam bevond zich op de tentoonstelling der Natuurhistorische Vereeniging te Breda, gehouden op 16 September 1922. Mej. C. Cool vond haar in het gras op het bolwerk te Haarlem, Mevr. Zeller-Bolhuizen in October 1926 in een weiland onder Blswout en de Heer J. Schreinemakers in Aug. 1924 te Bergen-op-Zoom.

De hoed was zeer kleverig, de steel en de volva in geringere mate. De naam media berust op het feit, dat zij in grootte het midden houdt tusschen V. speciosa en V. parvula.

VOLVARIA MEDIA FL. DAN.

Volvaire moyenne.

PI. 21287?.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Pani. Agaricacées.

Caractères génériques: Voyez le N°. 937, Vol. XII.

Caractères spécifiqueô: Chapeau 2—4 cM. de largeur, à chair mince excepté au disque, hlanc, cainpanulé-convexe, puis presque plan, mamelonné ou ohtus, visqueux, blanc, ordinairement à disque fauve, à l’état sec soyeux; feuillets libres, presque 4 inM. de largeur, un peu ventrus, couleur pâle de saumon; pied 4—6 cM. de hauteur, presque 4—6 mM. d’épaisseur, égal, glabre, blanc, solide, volve en gaine à bord lobé, brunâtre; spores largement elliptiques, lisses, 5 X 3.5 p. Pas de cystides.

Habitat : Pâturages, dans les bois de hêtres et de sapins, trouvé aussi sous des saules et des frênes, plus commun dans les régions méridionales.

Pays-Bas: Le champignon se trouvait à l’exposition de la Société d’Histoire Naturelle à Breda, tenue le 16 septembre 1922. Mlle Cool l’a trouvé dans l’herbe au boulevard d’Haerlem; Mme Zellbk-Bolhuizbn l’a cueilli en octobre 1926 dans un pâturage près d’Elswout, tandis que M. J. Schreinemakers l’a retrouvé en août 1924 à Berg-op-Zoom.

Le chapeau était très visqueux, le pied et la volve à un moindre degré. Le nom media vient du caractère que l’espèce tient le milieu entre la Volvaire speciosa et la Volvaire parvula.

RUBUS DIVERGENS NEUMANN,

Afwijkende braam.

Hoogduitsch: Abweichende Brombeere. Engelsch: Divergent Bramble. Bloeit: Juni—Augustus, üt-PI. 2129.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Rosaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. II, No. 105.

Soortelijke kenmerken : Turiones humiles arcuati, obtuso-angulati, parum hirsuti, saepe glandu-lis stipitatis, dispersis, brevibus muniti, omnino aculeis firmis, aequalibus, rectis e basi lata lanceolato-subulatis, in surculis superioribus paulum dorso inclinatis vel curvatis armati. Polia plerumque qui-nata; foliolis irregulariter serratis, subtus juventute griseo-tomentosis, dein plerumque viridibus, ad-presse hirsutis, terminal! late elliptico, locis umbrosis angustiore, in luce solis magis rotundato, bre-viter acuminate. Inflorescentia mediocris, supra folia brevis et corymbosa, inferne cum ramis axillari-bus, multifloribus, latentibus et saepe elongatis. Axes breviter lanuginosi, pilis longioribus et aculeis acicularibus glandulisque stipitatis, inaequalibus, satis numerosis muniti. Flores magni vel mediocres sepalis externe griseo-viridibus, post anthesin latentibus, vel saepius fructum amplectentibus ; petalis magnis, pallido-roseis v. albis; antheris stylis subviridibus vel rarius subroseis paulum longioribus, loculis barbatis. Fructus in locis apricis saepe amplius creti, magni, nigri, sine splendore, denique saepe subpruinosi.

Loten laag gebogen, stompkantig, weinig behaard, dikwijls met verspreide korte gestoelde klieren, zoowel onder als boven verspreid bestekeld ; stekels bijna regelmatig, krachtig, uit broeden grond lan-cet-priemvormig, recht, aan de bovenste gedeelten der loot eenigszins naar achter gericht of gebogen. Bladeren meestal 5-tallig, blaadjes ongelijk gezaagd, aan den onderkant in de jeugd grijs-viltig, later meestal groen, aangedrukt behaard, ongelijk gezaagd. Eindblaadje breed-elliptisch, in de schaduw dikwijls smaller, in de zon meer rond, kort aangespitst. Bloeiwijze tamelijk ontwikkeld, boven de stengel-bladen kort en tuilvormig, onderaan met okselstandige, veelbloemige, afstaande, dikwijls lange takken. Bloemstelen kort-wollig, met losse, lange beharing en dikwijls met meestal tamelijk talrijke, ongelijke, gestoelde klieren en priemvormige stekels; bloemen groot of van middelmatige grootte, kelkslippen van buiten grijs-groen, na den bloei uitstaand of de jonge vrucht omvattend; kroonblaadjes groot, bleek rood of wit; meeldraden iets langer dan de bleek-groene, zelden bleek-roode stijlen; helmknoppen gebaard. Vruchten op zonnige standplaatsen dikwijls goed ontwikkeld, met groote steenvruchtjes, mat-zwart, ten laatste dikwijls onduidelijk berijpt.

Verklaring van de Afbeeldingen: a. Uitgebloeide bloem; b. en c. Bloemblaadjes; d. Vruchtbeginsels; e. Vruchtbeginsel, iets vergroot; /. Meeldraad; g. Knop; h. Vruchttakje met wijd uitstaande bijassen; i. Regelmatig gezaagd eindblaadje.

Groeiplaats: Onder hagen en in boschjes, langs boschranden in Noord- en Middenduitschland ten westen van de Oder.

Nederland; De afgebeelde planten werden 26 Juli 1924 door den Heer W. W. Schipper nabij Ommen gevonden en ons welwillend ter beschikking gesteld.

RUBIIS DIVERGENS NEUMANN.

Ronce anormale. Fleurit: Juin—août. 21-. PL 2129.

Système de Linné: Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Rosacées.

Caractères génériques: Voyez le No. 105, Vol. II.

Caractères spécifiques: Tiges foliifères peu élevées, arquées, obtuses-anguleuses, peu poilues, souvent munies de glandules stipitées, éparses, courtes, entièrement armées d’aiguillons fermes, égaux, droits, dès la base élargie lancéolés-subulés, dans les jets supérieurs un peu inclinés sur le dos ou courbés. Feuilles le plus souvent quinées à folioles irrégulièrement dentées, dans la jeunesse grises-tomen-teuses en dessous, ensuite le plus souvent vertes, pressées-poilues, la terminale largement elliptique, aux lieux ombragés plus étroite, exposée au soleil plus arrondie, brièvement acuminée. Inflorescence médiocre, au dessus les feuilles courte et corymbeuse, dans la patrie inférieure à rameaux axillaires, multiflores, étalés et souvent allongés. Axes brièvement lanugineux, munis de poils plus longs, d’aiguillons aciculaires et de glandules stipitées, inégales, assez nombreuses. Fleurs grandes ou médiocres, à sépales extérieurement gris-verts, après la floraison étalés ou souvent embrassant le fruit; pétales grands, pâles-roses ou blancs, anthères un peu plus longues que les styles verdâtres ou rarement rougeâtres, à loges barbues. Fruits aux endroits exposés au soleil souvent bien développés, grands, noirs, ternes, enfin souvent un peu pruineux.

Explication DE LA Planche: a. Pleur fanée; b. c. Pétales; d. Ovaire; e. Ovaire, un peu grossi; /. Etamine; g. Bouton; h. Tige fructifère à axes sécondairs très étalés; i. Foliole terminale régulièrement dentée en scie.

Habitat : Dans les haies et les bosquets au bord des bois en Allemagne septentrionale et centrale, à l’ouest de l’Oder.

Pays-Bas: Les plantes dessinées ont été trouvées le 26 juillet 1924 aux environs d’Ommen par M. W. W. Schipper, qui nous les a bien aimablement offertes.

HELIANTHUS STRUMOSUS L. VAR. MOLLIS TORR. ET GRAY.

Opgezwollen Zonnebloem.

Hooyduitsch: Aufgedunsene Sonnenblume. Engelsch: Paleleaved Wood Sunflower. Bloeit: Juli—September. 2|..

PI. 2130.

Stelsel van Linnaeus : CI. XIX. Ord. III. Syngenesia. Polygamia frustranea.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Compositae.

Geslachtskenmerken: Involucrum imbricatum. Flores radii ligulati, neutri, disci tubulosi, herma-phroditi. Antherae ecaudatae. Achenia conformia. Pappus bi-pluri-paleaceus, deciduus. Heceptacu-lum plano-convexum, paleaceum. Flores lutei.

Omwindsel dakpansgewijze. Straalbloemen lintvormig, ongeslacbtelijk, schijfbloemen buisvormig, tweeslachtig. Meeldraden zonder aanhangsel. Vruchtjes gelijkvormig. Vruchtpluis 2 tot veelschubbig, afvallend. Bloembodem vlak-bolvormig, van strooschubben voorzien. Bloemen geel.

Soortblijkb kenmerken: Perennis rhizomate ramoso, interdum tuberculato-incrassato, caule in-ferne glabro, interdum glauco, superne ramoso, ramulis vulgo pubescentibus ; foliis breviter petiolatis, ovatis vel ovato-lanceolatis, non membranaceis, supra scabris, subtus pallidis et paulum pubescentibus vel canescentibus, serratis, serrulatis vel subintegris, acuminatis, procul a demidio attenuatis et in petiolum decurrentibus, supra basin trinerviis, plerumque oppositis, superioribus saepius alternatis; capitulis plerumque numerosis, involucre haemisphaerico, bracteis lanceolatis vel ovato-lanceolatis, acuminatis, ciliatis, diametrum disci flavi aequantibus vel eo sublongioribus, pappo paleaceo pubes-cente ; acheniis tere glabris.

Overblijvend door middel van een vertakten wortelstok, die somtijds knolvormige opzwellingen vertoont; stengel beneden kaal, somtijds grijs-groen, naar boven vertakt met meestal behaarde takken; bladeren kort gestoeld, eivormig of eivormig-lancetvormig, niet vliezig, van boven ruw, van onder bleek en een weinig behaard of wit-viltig, grooter of kleiner gezaagd of bijna gaafrandig, toegespitst, ver beneden het midden versmald en op den bladsteel afloopend, boven den voet drienervig, meestal tegenoverstaande, de bovenste dikwijls afwisselend; hoofdjes meestal talrijk met half bolvormig omwindsel, waarvan de blaadjes lancet- of eivormig-lancetvormig zijn, toegespitst, gewimperd, even lang als de doorsnede van de gele schijf of iets langer dan deze; vruchtpluis uit schubvormige haren bestaande; vruchtjes bijna kaal.

Verklaring VAN DB Afbeeldingen:«. Schijfbloempje ; b. Straalbloempje ; c. Omwindselblaadje.

Groeiplaats: In droge bosschen en op aardwallen in de Vereenigde Staten van Amerika.

Nederland: Bij ons slechts aangevoerde plant. De Heer J. Th. Henrard, die ons de plant welwillend toezond, vond haar in September 1918 en in Augustus 1917 bij de Meelfabriek te Deventer.

HELIANTHUS STRUMOSUS L. VAR. MOLLIS.

Tournesol renflé.

Fleurit: Juillet—septembre. 2|..

PI. 2130.

Système de Linné: Cl. XIX. Ord. XIII. Syngenesia. Polygamia frustranea.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Composées.

Caractères génériques: Involucre à folioles imbriquées. Pleurs de la circonférence ligulées, neutres, celles du centre tubuleuses hermaphrodites. Anthères non appendiculées. Akènes uniformes. Aigrette formée par deux ou plusieurs paillettes, caduque. Réceptacle plan-convexe, pailleté. Pleurs jaunes.

Caractères spécifiques: Persistant par un rhizome rameux, quelquefois épaissi en tubercule; tige glabre à la base, quelquefois glauque, vers le sommet rameuse, à tiges ordinairement pubescentes; feuilles brièvement pétiolées, ovoïdes ou ovoïdes-lancéolées, non membraneuses, sur la face supérieure scabres, en dessous plus claires et un peu poilues ou canescentes, dentées en scie, serrulées ou presque intègres, acuminées, loin du milieu atténuées et se prolongeant sur le pétiole, au dessus de la base tri-nerviées, le plus souvent opposées, les supérieures souvent alternées; capitules le plus souvent nombreux, involucre hémisphérique, à folioles lancéolées ou ovoïdes-lancéolées, acuminées, ciliées, aussi longues que le diamètre du disque ou un peu plus longues que celui-ci ; aigrette à paillettes pubescentes ; akènes presque glabres.

Explication de la Planche: a. Pleur du disque; b. Pleur de la circonférence; c. Poliole de l’in-volucre.

Habitat: Bois secs et quais dans les Etats-Unis de l’Amérique.

Pays-Bas: Chez nous la plante est importée. Mr. J. ïh. Henrard, qui nous a offert un exemplaire, l’a trouvée en août 1917 et en septembre 1918 près de la fabrique à blé dans les environs de Deventer.

PANUS CONCHATUS FR. = TORULOSUS P. = FLABELLF FORMIS SCHFF CARNEOTOMENTOSUS BATSCH 3131

PANUS CONCHATUS FR.

Schelpvormige P anus.

Pl. 2131.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomyeetes. Sect. Agaricaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XI, No. 805.

SooRTELiJKE KENMERKEN : Pileo fere 7 dm. in diametro, lento, flexibili, inaequali, excentrico v. dimi-diato, margine saepius lobato, cinnamomeo pallescente, denique plus minusve squamoso; carne tenui; lamellis confertis, in stipitem decurrentibus, interdum furcatis, rubescentibus-albis, dein dilute ochra-ceis; stipite 2 cm. longo, 1 cm. crasso, solido, inaequali, pallido, basi roscido.

Hoed ongeveer 7 dm. breed, taai en buigzaam, ongelijk, excentrisch, of gehalveerd, met dikwijls gelobden rand, kaneelkleurig verbleekend, ten slotte meer of minder schubbig; vleesch dun; plaatjes dicht bijeen op den steel afloopend, somtijds gevorkt, roodachtig-wit, later bleek okerkleurig; voet ongeveer 2 cm. hoog, 1 cm. dik, gevuld, ongelijk, bleek, aan den voet bedauwd.

Panus conchatus Fr., Epier., p. 398; Cke, Hdhk., p. 357, lil., pl. 1149A-, Massee, Br. Fung. Fl.ll., p. 308; Bicken, Blätterp., p. 89.

Groeiplaats: Aan tronken en takken van den trilpopulier en den beuk.

Nederland : De champignon werd in het voorjaar en nogmaals in September 1923 in de Kijfhoek in de duinen bij Wassenaar gevonden op een berkenstronk door den Heer P. J. Hoogland te ’s-Graven-hage. Eveneens gedurende de excursie der Mycologische Vereeniging op 25 September 1926 op een beuk door den Heer A. C. Schweers en ook op den Prattenburg bij Rhenen. In October 1926 nogmaals waargenomen door Mevr. M. de Vissbr-Roelofs in het Naaldeveld.

Een P. conchatus in -Tanuari 1915 door de Heeren v. Luyck en Nonnekbs gevonden behoort echter niet tot deze soort.

PANUS CONCHATUS FR.

Panas en forme de conque.

PL 2131.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Agaricacées.

Caractères génériques: Voyez le No. 805, Vol. XI.

Caractères spécifiques: Chapeau presque 7 dm. en diamètre, lisse, flexible, inégal, excentrique ou partagé en deux, à bord souvent lobé, canelle, pâlissant, enfin plus au moins squameux, à chair mince; lames serrées, décurrentes sur le pied, quelquefois fourchées, rougeâtres-blanches, puis légèrement ocreuses; pied 2 cm. de hauteur, large de 1 cm., solide, inégal, pâle, couvert de rosée à la base.

Panus Gonchatus Fr., Epier., p. 398; Cke, Hdbk., p. 357. III., pl. 1119A; Massee, Br. Fg. Fl. II, p^ 308; Bicken, Blätterp., p. 89.

Habitat: Sur les troncs et les branches du tremble et du hêtre.

Pays-Bas: Le champignon a été trouvé au printemps et encore une fois en septembre 1923 dans le Kijfhoek dans les dunes près de Wassenaar sur un tronc d’un bouleau par M. P. J. Hoogland de la Haye. He nouveau trouvé pendant l’excursion de la Société Mycologique le 25 septembre 1926 sur un hêtre par M. A. C. Schweers et aussi au Prattenburg près de Rhenen. En octobre 1926 Mme. M. de Visser-Roelofs l’a recueilli de nouveau dans le Naaldeveld.

Le P. conchatus trouvé en janvier 1915 par M. M. v. Luyck et Nonnekbs n’appartient pas à cette espèce.

MYCENA ADONIS BULL

Adonis helmzwam.

MYCENA CITRINELLA FR. VAR. ALBA.

Witte vorm van de citroengele helm zwam,

MYCENA SEYNII QUEL.

Helmzwam van de Seynes.

PI. 2132.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Agaricaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. XIV, No. 1060.

SooRTELiJKE kenmerken: u. M. adonis: pileo 5—20 mm. lato, constanter conico-campanulato, modo margine postea explanato, coccineo vel roseo, post pluviam saepius albo; lamellis satis confertis, adnatis, albis vel dilutissime roseis; stipite 30—45 mm. longo, 1—2 crasso, glabro, nitido, quodam-modo pellucido, albo vel albescente; cystidibus 32—66 x 8—13 p.., ampullaceis, raro acute coniformi-bus, collo angusto cylindrico, obtuso, 10—50 X 2—4 p; basidiis bisporis; sporis ellipticis.

Hoed 5—20 mm. breed, blijvend kegel-klokvormig, slechts de rand later vlak wordend, scharlakenrood of rose, na regen dikwijls bijna wit. Lamellen vrij dicht opeen, aangehecht, wit of zeer licht rose. Steel 30—45 bij 1—2 mm., glad, glanzend, eenigszins doorzichtig, wit of bijna wit. Cystiden 32—66 x 8—13, fleschvormig, zelden spits kegelvormig, hals smal cylindrisch, stomp. 10—50 X 2—4 p. Basi-dien 2-sporig. Sporen elliptisch (Oort. Meded. Ned. Mycol. Ver. XVI—XVII, p. 222).

M. adonis Fr., Syst. Myc. 1, p. 152, Hym. Eur., p. 134; Cke, t. 185; Sacc., Syll. V, p. 258; Rieken, Blätterp., p. 431; Meded. Ned. Myc. V, XVI—XVII, p. 222.

Groeiplaats: Vrij zeldzaam in coniferenbosschen en op open plaatsen in hoogveen, soms met de stelen gedeeltelijk onder water.

Nederland: In naaldbosschen. Winterswijk, Enschedé, Hengelo, Twickel en Wapenveld. Te Soest in hoogveen. De afgebeelde paddestoelen werden gevonden door den Heer G. D. Swanenburg de Veye, gedurende de excursie der N. M. V. op de Oldeweide in een dennenbosch tusschen Hypnum purum den 28 October 1923.

b. M. citrinella Fr. var. alba Oort, pileo 5—10 mm. lato, constanter conico-campanulato, obtuso, citrino, lamellis tenuibus et angustis, dente decurrentibus, albis; stipite 10—30 x 5—1 mm., dilute citrino; cystidibus 12—14 x 6—1 p., piriformibus-clavatis, cum paucis granulis 2—5 p longis; basidiis tetrasporis; sporis ellepticis, 8 p.

Var. alba. Tota planta alba. Interdum pilei centrum vel stipitis basis dilute flava.

Hoed 5—20 mm. breed, steeds kegelvormig-klokvormig, stomp, citroenkleurig ; plaatjes dun en

smal, met een tandje afloopend, wit; steel 10—30 X 5—1 mm. hoog, licht citroenkleurig, cystiden 12—14 X 6—7 fx, peer-knotsvormig, met weinige 2—5 g lange granula; basidiën 4-8porig, sporen elliptisch, 8 g.

Var. alba. Geheele plant wit. Somtijds midden van den hoed of steelbasis lichtgeel. (Oort. Meded’. Ned. Myc. Ver. XVI—XVII, p. 243).

M. citrinella Fr., Syst. Myc, 1, p. 155, Hym. Eur., p. 150; Sacc., Syll. V, p. 296; Cke, t. 248; Oud., Rér., p. 119. De var. alba Oort, Meded. Ned. Myc. Ver. XVI, p. 243.

Gkoeiplaats: In naaldbosschen op en tusschen de naalden.

Nederland: Deze vorm werd in November 1926 tusschen de naalden in een sparrebosch te Wapen-velde door Mej. W. van der Meulen gevonden.

c. M. Seynii Quil., pileo 15—35 mm. lato, juventute campanulate, dein coniformi, denique subplano cum umbone obtuso, sicco levi et nitido, roseo-fusco vel subviolaceo, in exemplaribus junioribus mar-gine interdum flavo-fusco; lamellis latis, numerosis, arcuato-adnatis, junioribus albis acie obscure rosea vel rubrofusca, dein roseis-violaceis plerumque acie confuse obscuriore; stipite 40—60 alto, 2—4 mm. lato, levi, cavo, pileo subclariore, basi plerumque subcompresso, in radicem 5—25 mm. longam, complanatam exeunte, pilis longis albis adhaerentem ad squamas abietis conorum; cystidibus 30—45 X 6—12 jx., cylindraceis, obtusis, rare plus minusve ampullaceis, interdum parum numerosis; basidiis tetrasporis; sporis late-ellipticis.

Hoed 15—35 mm., jong klokvormig, later kegelvormig tot bijna vlak met stompe umbo, droog glad en glanzend, rosebruin of violetachtig, bij jonge exemplaren rand soms geelbruin. Lamellen breed, talrijk, met een bochtje vastgehecht, jong witachtig met donkerrose tot roodbruine snede, later rose-violet, met meestal onduidelijk donkerder snede. Steel 40—60 mm. hoog, 2—4 mm. dik, glad, hol, iets lichter dan de hoed, onderaan meestal iets afgeplat, met een 5—25 langen platten wortel, die met lange witte haren bezet is en met dezen tusschen de schubben van dennekegels vastgehecht. Cystiden 30— 45 X 6—12 |x., cylindrisch, stomp, zelden min of meer fleschvormig, soms weinig talrijk; basidiën 4-sporig, sporen breed-elliptisch. (Oort. Meded. Ned. Myc. Ver. XVI—XVII, p. 207).

M. Seynii Quél., Buil. Soc. Bot. Fr. 1876, t. 2, f. 9; Sacc., Syll. V, p. 256.

Groeiplaats: Op dennekegels, zeldzaam in Engeland, verder alleen in Zuid- en West-Frankrijk.

Nederland: Deze voor onze flora nieuwe soort werd uitsluitend in coniferenbosschen in de duinstreek gevonden. Zij werd in 1925 en 1926 op vier verschillende plaatsen onder Katwijk aan Zee gevonden en in 1926 ook te Bloemendaal, allen op de kegels van Pinus maritima, terwijl zij in 1927 werd ontdekt te Aerdenhout op kegels van Pinus silvestris. De afgebeelde planten werden op 11 Augustus 1925 door den Heer A. J. P. Oort gevonden op de kegels van Pinus austriaca dicht bij den watertoren te Katwijk.

MYCENA ADONIS BULL.

My cène adonis.

MYCENA CITRINELLA FR. VAR. ALBA.

Variété blanche du Mycène petit citron.

MYCENA SEYNII QUEL.

Mycène de De Se y ne s.

PL 2182.

Système de Linné : Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Agarioacées.

Caractères génériques: Voyez le No. 1060. Vol. XIV.

Caractères spécifiques: a. M. adonis: Chapeau 5—20 mm. de largeur, toujours conique-campa-nulé, seulement postérieurement à bord aplati, cochenille ou rose, après un temps pluvieux même blanc: lames assez serrées, adnées, blanches ou rose délavé; pied 30—45 mm. de hauteur, 1—2 de largeur, glabre, luisant, un peu pellucide, blanc ou blanchâtre; cystides 32—66 X 8—13 p,. en forme de bouteille, rarement aigues-coniques à col étroit cylindrique, obtus, 10—50 X 2—4 p; basidies bispores. Spores elliptiques.

M. adonis Fr., Syst. Myc. I, p. 152, Hym. Fur., p. 134; Cke, t. 185; Sacc., Syll. V, p. 258; Bicken, Blätterp., p. 431; Meded. Ned. Myc. Ver. XVI—XVII, p. 222.

Habitat: Assez rare dans les bois de pins et aux lieux découverts des hautes fagnes, quelquefois les pieds plongés dans l’eau.

Pays-Bas: Bois de pins. Winterswijk, Enschedé, Hengelo, Twickel et Wapenveld. A Soest dans les hautes fagnes. Les champignons dessinés ont été trouvés le 28 octobre 1923 par M. G. I). Swanenburg DE Veye pendant une excursion de la Soc. Myc. Néerl. dans le Oldeweide, parmi l’Hypnum purum dans une sapinière.

b. M. citrinella Fr. var. alba Oort. Chapeau large de 5—10 mm., invariablement conique-campanulé, obtus, couleur de citron; lames minces, et étroites, décurrentes par un dent, blancs; pied 10—30 X 5—1 mm., clairement citron; cystides 12—14 X 6—7 p, piriformes en massue, à quelques granules, 2—5 p longues, basidies tétraspores; spores elliptiques, 8 p.

Var. alba. Plante entièrement blanche. Quelquefois le centre du chapeau et la base du pied jaunâtres.

M. citrinella Fr., Syst. Myc. I, p. 155, Hym. Fur., p. 150; Sacc., Syll. V, p. 296; Cke, t. 248; Oud., Bév. I, p. 119. La var. alba Oort, Meded. Ned. Myc. Ver. XVI, p. 243.

Habitat: Sapinières sur et parmi les aiguilles.

Pays-Bas: Cette variété à été trouvée en novembre 1926 par Mlle W. van der Meulen parmi les aiguilles dans une sapinière à Wapenvelde.

A

c. M. Seynii Quél., chapeau 15—35 mm. de largeur, capanulé dans la jeunesse, puis coniforme, enfin presque plan avec un mamelon obtus, à l’état sec lisse et luisant, rose-fauve ou un peu violacé, les exemplaires plus jeunes quelquefois à bord jaune-fauve; lames larges, nombreuses, arquées-adnées, les jeunes blanches à tranches obscurément roses vel rouges-fauves, puis roses-violacées, souvent à tranche indistinctement plus obscure; pied 40—50 mm. de hauteur, 2—4 mm. d’épaisseur, lisse, creux, un peu plus clair que le chapeau, souvent un peu comprimé à la base, se terminant en une racine longue de 5— 25 mm., plane et attaché par des fils longs et blancs aux écailles des pommes de sapin; cystides 30—45 X 6—12 jjt, cylindriques, obtuses, rarement plus ou moins ampoulées, quelquefois peu nombreuses; basidies tétraspores; spores largement elliptiques.

M. Seynii Quél., Bull. Soc. Bot. Fr. 1876, t. 2, /. 9; Sacc., Syll. V, p. 256.

Habitat : Sur les cônes de pin, rare, en Angleterre et ensuite seulement dans la France méridionale et occidentale.

Pays-Bas: La plante, nouvelle pour notre flore, ne se trouve que dans les sapinières dans la région des dunes. Elle a été trouvée en 1925 et 1926' à de diverses localités aux environs de Katwijk sur Mer et en 1926 aussi à Bloemendaal, toujours sur les cônes de Pinus maritima, tandis qu’elle a été découverte en 1927 à Aerdenhout sur les cônes de Pinus silvestris. Les champignons figurés ont été trouvés le 11 août 1925 par M. A. J. P. Oort sur les cônes de Pinus austriaca non loin du château d’eau à Katwijk.

RUBUS DIVERGENS NEUM. FA CONVEXA x RUBUS VILLE CAULIS KOEHL. FA PEDICELLIS ELONGATIS SCHIPPER.

Hybride tusschen Rubus divergens fa convexa met R, villicaulis, vorm met lange bloemstelen.

Bloeit: .Tuli—September. 2}..

PI. 2138.

Stelsel van Linnaeus; Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Bosaceae.

Geslachtskenmerken: Zie 1)1. II, No. 105.

SooRTELiJKE KENMERKEN : Turiones satis firini, usque ad % cm. crassi vel tenues, erecti, modo in parte superiore curvati, ascendentes, laete virides, nitentes, angulati v. rotundati, glabri v. hirsuti, glandulis carentes, interdum pruinosi, hiemi subfoliosi, apice radicantes, aculeis aequalibus, effusis, ad angulos dispositie vel circumstantibus, non validis, vix dimidio turionis longioribus, rectis, aliquando hirsutis armati; stipulae plerumque non alte inseratae, angusto-lineares vel filiformes, nonnumquam latae, fines versus angustatae, glanduloso-ciliatae. Petioli duobus foliolis extremis longiores, in facie superiore per totam longitudinem sulcati, satis longiter hirsuti, plerumque sine glandulis, aculeis tenuibus armati. Folia digitatim quinata, foliolis non raro basin versus cuneato-angustatis, non tingentibus, tenuibus, in utroque latere modice obscuro-viridibus, brevissime hirsutis, subtus ad nervös laete viridibus vel fuscis, margine regulariter, acute et subtiliter serratis, exterioribus sessilibus vel petiolatis, termi-nali late elliptico vel magis angustato-elliptico, interdum scutulato, basi rotundato, vel inciso, apice acuminate vel longiter angustato. Turiones floriferi usque ad 3 v. 4 dm. longi vel breviores, angulati, glabri vel satis longiter hirsuti, sine glandulis, foliis ternatis vel quinatis muniti, aculeis plerumque subelongatis, rectis, retroflexis armati. Inflorescentia usque ad 3 dm. longa, interdum brevier, axibus erectis, superne plerumque late latentibus, supremis vuige infra mediam partem partitis cum pedun-culis fasciculatis ; summa inflorescentia etiam racemosa, nonnumquam usque ad apicem foliosa, axi centrali satis recto, breviter piloso, vel longius hirsute, glanduloso, aculeis numerosis vel raris, satis longis, tenuibus, rectis armato, cum pedunculis longissimis, interdum mode bis longioribus calycis segmentis erectis vel ad apicem inflorescentiae late patentibus, et tune vero cymas late-latentes indivi-sas repraesentantibus, aculeis numerosis vel raris, glandulis et pilis brevibus munitis cum stipulis linea-ri-lanceolatis vel brevibus, parvis glandulosisque.

Segmenta calycis griseo-viridia, breviter tomentosa, glandulosa, quodammodo aculeata vel non acu-leata, in flore et in fructu reflexa, nonnunquam in fructu erecta. Petala mediocriter magna, ovalia vel majora, late ovalia, non unguiculata vel in unguem brevem exeuntia, subrosa vel alba, glabra vel subtus pilosa. Antherae stylis aequelongae vel exterioribus longioribus, locis apricis subrubrae, loculis glabris vel in luce solis interdum hirsutis. Styli virides vel rubescentes; ovaria hirsuta vel glabra, fructus satis magnus, non pruinosus. Discus glaber. Fructificatio incompleta.

Loten tamelijk stevig, tot % cm. dik of tenger, opgaande en eerst in het bovenste gedeelte gebogen, klimmend, helder groen, glanzend, kantig of rondachtig, kaal of behaard, ongeklierd, soms bedauwd, in den winter met enkele bladeren en met de toppen wortelend, stekels gelijk, verspreid, kantstandig of rondomstandig, niet krachtig, nauwelijks zoo lang als de halve dikte der loten, recht en soms behaard. Steunblaadjes veelal niet zeer laag ingeplant, smal lijnvormig of draadvormig, ook wel breed en naar de uiteinden versmald, klierig gewimperd. Bladstelen langer dan de buitenste blaadjes, op de bovenzijde over de geheele lengte gevoord, behaard, haren niet zeer kort, meestal onbeklierd, stekels tenger, gebogen. Bladen handvormig vijftallig, zijblaadjes niet zelden naar den voet wigvormig versmald, elkaar niet dekkend, dun, beiderzijds niet zeer donker groen, zeer kort behaard, de nerven op de achterzijde bleekgroen of bruin, met regelmatig, vrij fijn en scherp gezaagden rand. De beide buitenste zittend of gesteeld, eindblaadje breed elliptisch of meer smal elliptisch, soms ook ruitvormig, aan den voet afgerond of ingesneden, met toegespitsten of langen spitsen top. Bloeitwijgen tot 3 à 4 dm. lang of korter, kantig, kaal of vrij lang, afstaande behaard, zonder klieren, stekels meestal vrij lang ,slank, recht, benedenwaarts gericht en met 3- en 5-tallige bladeren.

Bloeiwijzen tot 3 dm. lang, ook wel korter, onderbroken, bijassen opgericht, naar boven toe ook veelal wijd uitstaande, de bovenste bijassen meestal onder het midden reeds gedeeld met gebundelde bloemstelen, bovenaan wordt de bloeiwijze zelfs trosvormig, niet zelden tot den top bebladerd, hoofdas vrij recht, kort behaard of langer behaard, beklierd, stekels talrijk of schaarsch, vrij lang, slank, recht, bloemstelen zeer lang, ook wel slechts een paar maal langer dan de kelkslippen, opgericht of aan den top der bloeiwijze wijduitstaande, en dan eigenlijk onvertakte wijduitstaande bijassen voorstellend; stekels schaarsch, of talrijk, beklierd en kort behaard. Schutbladen lijn-lancetvormig of klein, kort, beklierd. Kelkslippen grijs-groen, kort viltig behaard, beklierd, iets bestekeld of onbestekeld, bij de bloem en de vrucht teruggeslagen, soms ook wel bij de vrucht opgericht. Bloembladen middelmatig groot, ovaal of vrij groot, breed ovaal, ongenageld of met korten eenigszins afgezetten nagel, bleek rood of wit, kaal of van achter behaard. Meeldraden ongeveer even lang als de stampers of de buitenste langer dan de stampers, buiten de schaduw soms roodachtig, helmknoppen kaal, doch op zonnige plaatsen ook wel behaard. Stampers met groene of roodachtige stijlen; vruchtbeginsels behaard of kaal; vrucht vrij groot en niet bedauwd. Bloembodem kaal. Vruchtzetting zeer onvolledig (W. W. Schipper, Nederl. Kruidk. Archief 1924, p. 165).

Verklaring der Afbeeldingen: a. Doorsnede bloem met rose stijlen; b. Dezelfde met groene stijlen; c. en d. Bloembladen; e. en /. Meeldraden; g. Laatbloeiende loot.

Groeiplaats Nederland: In het Meintebosch, het Wandelbosch en aan den dwarsweg achter Ou-dewerf te Winschoten; de afgebeelde planten zijn uit het Meintebosch en werden aldaar verzameld door den Heer W. W. Schipper op 17 .Tuli en 30 October 1919. De hybride werd beschreven door den Heer Schipper in het Nederlandsch Kruidkundig Archief 1924 p. 165, met vermelding welke kenmerken onderscheidenlijk afkomstig waren van Rubus caesius, R. saltuum en R. villicaulis.

RUBIIS DIVERGENS NEUM. FA CONVEXA x RUBUS VILLI-CAULIS KOEHL. FA PEDICELLIS ELONGATIS SCHIPPER.

Hybride entre le Rubus divergens fa convexa et la R.' villicaulis, forme à pétioles longs.

Fleurit: Juillet—septembre. 2|..

PI. 2133.

Système de Linné; Cl. XII. Ord. III. Icosandria. Polygynia.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Rosacées.

Caractères génériques: Voyez le No. 105, Vol. II.

Caractères spécifiques: Tiges foliifères assez robustes, jusqu’à cm. d’épaisseur, ou frêles, dressées, seulement dans la partie supérieure courbées, ascendentes, d’un vert clair, luisantes, anguleuses ou arrondies, glabres ou poilues, sans glandes, quelquefois pruineuses, en biver un peu fouillées, s’enracinant au sommet, armées d’aiguillons égaux, épars, insérés aux angles ou placés autour de la tige, peu robustes, à peine plus longs que la moitié de l’épaisseur de la tige, droits, un peu veloutés; stipules le plus souvent insérées peu haut, étroites-linéaires ou filiformes, quelquefois larges, atténuées des deux côtés, glanduleuses-ciliées. Pétioles plus longs que les deux feuilles extérieures, canaliculés au dessus par toute sa longueur, assez longuement hérissés, le plus souvent sans glandes, armées d’aiguillons frêles. Feuilles digitées-quinées à folioles assez souvent cunées-atténuées à la base, ne se couvrant pas, minces, des deux côtés un peu vert-obscur, très brièvement hirsutes, au dessous d’un vert clair ou fauve aux nervures, à bord régulièrement et finement denté en scie, les extérieures sessiles ou pétiolées, la terminale largement elliptique ou un peu étroite-elliptique, quelquefois rhomboïde, arrondie à la base ou incisée, acuminée ou longuement atténuée vers le sommet. Tiges florifères jusqu’à 3 ou 4 dm. de longueur ou plus courtes, anguleuses, glabres ou assez longuement hirsutes, sans glandes, à feuilles ternées ou quinées, armées d’aiguillons le plus souvent allongés, droits, réfléchis. Inflorescence jusqu’à 3 dm. de longueur, quelquefois plus courte à axes dressés, les supérieurs le plus souvent largement étalés, les plus hauts ordinairement divisés au dessous du milieu à pédoncules fasciculés ; le sommet de l’inflorescence se termine souvent en grappe feuillée jusqu’au bout. Axe central assez droit, brièvement poilu ou plus longuement hérissé, glanduleux, armé d’aiguillons nombreux ou rares, assez longs, frêles, droits, à pédoncules très allongés ou quelquefois seulement deux fois plus longs que les divisions du calice, dressés ou largement étalés au sommet de l’inflorescence et alors représentant des cymes indivisées, largement étalées, munis d’aiguillons nombreux ou rares, de glandes et de poils courts, à stipules linéaires-lancéolées ou courtes, petites et glanduleuses. Divisions du calyce grises-vertes, brièvement tomenteuses, glanduleuses, plus ou moins aculiées, réfléchies dans la fleur et chez le fruit, ou quelquefois dressées chez le fruit. Pétales médiocrement grands, ovales ou plus grands, largement ovales, pas onglés ou atténués en ongle court, rougeâtres ou blancs, glabres ou poilus à la base. Anthères aussi longues que les styles ou les extérieures plus longues, aux lieux exposés au soleil presque rouges, à loges glabres ou ensoleillées

quelquefois hérissées. Styles verts ou rougeâtres, ovaires hérissés ou glabres, fruits assez grands, non pruineux. Disque glabre. Fructification incomplète.

Explication de la Planche: a. Coupe de la fleur à styles roses; b. La même à styles verts; c. et d. Pétales; e. et /. Etamines; g. Tige florifère autumnale.

Habitat. Pays-Bas: Dans le Meintebosch, le Wandelbosch et le long du chemin de traverse derrière Oudewerf à Winschoten. Les plantes dessinées sont originaires du Meintebosch, où elles sont recueillies le 17 juillet et le 30 octobre 1919 par M. W. W. Schipper. L’hybride a été décrite par M. Schipper dans le Nederl. Kruidkundig Archief 1924 p. 165, avec mention des caractères qu’on peut dériver de R. cae-sius, R. saltuum et de R. villicaulis.

GERANIUM DIVARICATUM EHRH.

Llitgespreide Ooievaarsbek.

Hoogduitsch: Spreiz-Storchschnabel.

Engelsch: Divaricate Cranea bill.

Bloeit: Juli—Augustus. Q.

PI. 2134.

Stelsel van Linnaeus : Cl. XVI. Ord. II. Monadelphia. Decandria.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Geraniaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. I, No. 48.

SooRTBLiJKE KENMERKEN : peduuculis bifloris, pedicellis defloratis declinatis, petalis obcordatis ca-lycem aristatum aequantibus, valvulis transverse rugosis, hirtis, seminibus laevibus, foliis palmato-quinquefidis, laciniis rhombeis, grosse inciso-dentatis, supremis trifidis, lobo unico lateral! longiore.

Flores dilute rosei, venis saturatioribus.

Bloemstelen tweebloemig ; uitgebloeide bloemstelen omgebogen, bloembladen omgekeerd hartvormig, even lang als de genaaide kelkblaadjes, vruchtjes dwars gerimpeld, behaard, zaden glad; bladen handvormig vijfspletig met ruitvormige slippen, grof ingesneden getand, de bovenste driespletig, de eenige zijslip het langste. Bloemen licht rose met donkerder nerven.

Verklaring der Afbeeldingen:«. Bloem; b. Kelk met vruchtbeginsel; c. Vruchtbeginsel, vergroot.

Groeiplaats : Zuid Buropeesche plant, in wijnbergen en op dorre heuvels. Ook in Duitschland waarschijnlijk ingevoerd, nu en dan in tuinen verwilderd.

Nederland: Ook in ons land slechts als aangevoerde plant bekend bijv. Amsterdam, Eijswijk, Botterdam, Wormerveer, en Weert. De afgebeelde plant werd ons toegezonden door den Heer J. Th. Henrard, die haar in Juli 1915 bij Gorinchem verzamelde.

GERANIUM DIVARICATUM EHRH.

Géranium divariqué.

Fleurit: Juillet—août. Q.

Pl. 2134.

Système de Linné: CI. XVI. Ord. II. Monadelphia. Decandria.

Système naturel: Vasculaires Dicotylédonées. Ord. Géraniacées.

Caractères génériques: Voyez le No. 48, Vol. I.

Caractères spécifiques: Pédoncules biflores, les pédicelles réfléchis à la maturité, pétales obcor-dés égalant le calice aristé, valves du fruit ridées en travers, hérissées; graines lisses; feuilles digitées-quinées à lobes rhomboïdes grossement incisés-dentés, les supérieures trilobées, l’un des lobes latéraux le plus grand. Pleurs roses-veinées.

Explication de la Planche: a. Fleur; 1gt;. Calice avec l’ovaire; c. Ovaire, grossi.

Habitat: Plante de l’Europe méridionale, vignes et collines arides. En Allemagne probablement importée et quelquefois égarée des jardins.

Pays-Bas: Aussi dans notre pays seulement trouvé comme plante importée p. e. à Amsterdam, Rijswijk, Rotterdam, Wormerveer et Weert. La plante dessinée nous a été offerte gracieusement par M. J. Th. Hbnrard, qui l’a trouvée en juillet 1915 près de Gorinchem.

CLAVARIÄ FENNICA KARST.

F in sehe Kor aal zwam,

PL ‘2135.

Stelsel van Linnabus; CI. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Clavariaceae.

(tbslachtskbnmbrken: Zie 1)1. X, No. 785.

SooRTELiJKB KENMERKEN: Usque ad 15 cm. alta et 10 cm. lata, stipite tuberoso usque ad 5 cm. alto et lato, basi albo, ceterum aetate juniore concinne lilacino, postea pallescente; ramis confertis, ochra-ceis sine Splendore, dein obscurioribus, cylindricis; ramis ultimis acuminatis, acuminibus speciminum juniorum etiam laete lilacinis, trunci carne albo, sine sapore et inodoro; basidiis tetrasporis; sporis 8— 11 X 4—5 g, ellipticis, uniguttulatis, subasperis, in omni copia ochraceis, sub lente dilute flavis.

ïot 15 cm. hoog en 10 cm. breed. Stronk knolvormig tot 5 cm. hoog en breed, aan den voet wit, verder in jongen staat fraai lila, welke kleur bij het ouder worden iets verdwijnt. Vertakkingen dicht ineen, dof-okerkleurig, donkerder wordend, rond; eindvertakkingen gepunt en deze punten bij jonge individuen ook fraai lila gekleurd. Vleesch van den stronk wit, smaak- en reukeloos. Basidiën 4-sporig; sporen 8—11 X 4—5 (A. elliptisch met oliedruppel, iets ruw, in de massa okergeel, onder het mikroskoop lichtgeel (Cool. Meded. Ned. Myc. Ver. XVI—XVII, p. 121).

Cl. jennica Karst., Not. Soc. Fenn. IX, p. 372; Fr., Hym. Eur., p. 672; Sacc., Syll. VI, p. 703. CI. rufo-violaceo Barla, Ch. Nice, p. 87; CI. aurea var. fennica Cost, et Duf., p. 170.

Verklaring der Afbeelding: a. Uiteinden der takken. Onderaan Basidieën en sporen.

Groeiplaats: In gemengde bosschen, vrij zeldzaam in den herfst.

Nederland: Ook deze soort is nieuw voor onze flora en werd in September tot October 1926 gevonden door Mr. A. Th. ten Houten in ’t Woold bij Winterswijk.

CLAVARIA FENNICA KARST.

Clavaire de Finlande

PI. 2135.

Système de Linné; Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Clavariacées.

Caractères génériques: Voyez le No. 785, Vol. X.

Caractères spécifiques: Jusqu’à 15 cm. d’altitude et 10 cm. de largeur; pied tubéreux, jusqu’à 5 cm. de hauteur et de largeur, blanc à la base, le reste dans la jeunesse d’un beau lila, puis se décolorant; rameaux serrés, ochracés, ternes, ensuite plus obscurs, cylindriques aux extrémités acuminées, dont les bouts des exemplaires plus jeunes sont aussi d’une couleur clairement lila; chair du tronc blanche, sans odeur et sans goût; basidies tétraspores; spores 8—11 x 4—5 g, elliptiques, à une gouttelette, un peu rudes, dans la masse ochracées, sous le microscope clairement jaunes.

Cl. fennica Karst., Not. Soc. Kenn. IX, p. 372; Fr., Hym. Eur., p. 672; Sacc., Syll. VI, p. 703. Cl. rufo-violacea Baria, Ch. Nice, p. 87; Cl. aurea var. fennica Cost, et Duf., p. 170.

Explication de la Planche : a. Extrémités des rameaux. Au bas basidies et spores.

Habitat; Bois mixtes, assez rare en automne.

Pays-Bas: L’espèce nouvelle pour notre patrie a été trouvée de septembre jusqu’en octobre 1926 par M’'® A. Th. ten Houten dans ’t Woold près de Winterswijk.

CLAVARIA ROSEA FR.

/^ose kor aal zwam.

LACHNOCLADIUM PUSILLUM COKER.

Zeev kleine koraalzwam,

CLAVARIA CROCEA P.

Safraankleurige koraalzwam.

PL 2186.

Stelsel van Linnaeus: CI. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.

Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Clavariaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. X, No. 785.

SooRTELiJKE KENMERKEN: Stipite 2—5 CHI. alto, 2—4 mm. lato, gregatini in 1 vel 2—4 exempl., concinne roseo-carneo, cavo, fragili, cylindraceo, interdum amplificato, basi tenui et albo-flocculoso, apicem versus dilatato et saepe sulcato, apice obtuso vel inciso, marcescente flavescente; carne albes-cente, sine sapore et odore; basidiis 2—4-sporis; sporis non coloratis, levibus, ellipticis, mucronatis et uniguttulatis, 6—8 x 4—5 g.

Paddestoel fraai rose-vleeschkleurig, 2—5 cm. hoog, 2—4 mm. breed, in 1 tot 2—4 exemplaren bij-eenzittend, met dunnen en witvlokkigen voet, naar boven verbreed en dikwijls gegroefd; top stomp of ingesneden, bij het opdrogen geel wordend. Vleesch witachtig, reuk noch smaak. Basidiën 2—4-sporig, sporen kleurloos, glad, elliptisch met puntje en oliedruppel, 6—8 X 4—5 g. (Cool, Meded. Ned. Myc. Ver. XVI—XVII, p. 138).

Cl. rosea Fr., Syst., Myc. 1, p. 482, Hym. Eur., p. 674; Daim., Vet. Aead. Handl. 1811, p. 157; Sacc., Syll. VI, p. 717.

Groeiplaats: Op grazige plaatsen. Herfst. Zeldzaam.

Nederland: Voor het eerst verzameld in 1924 door den Heer K. Berendsbn op het Loo; de afge-beelde exemplaren werden in October en November zeer menigvuldig waargenomen door den Heer A. M. Schölte S. J. in den tuin van het St. Willebrordus College te Katwijk aan den voet van een els.

5. Lachnocladium pusillum Coker. Planta aurantiaco-flava, marcescens subrubra, denique nigres-cens, usque 12 mm. alta et 30 mm. lata, stipite brevissimo, marcescente nigrescente, copiose et dense ramoso, ramis levibus, late extantibus, cylindraceis, exeuntibus in ramulos plerumque bifurcates, interdum pluripartitos, obtuses, apice tomentosos; carne praesertim statu exsiccante coreaceo vel corneo, primum flavo, dein rubescente vel nigrescente; hymenio per totam partem fructificationis disperse; basidiis 2—4 (plerumque 2) sterigmata curvata gerentibus, 8 X 2 g longa, saepe valde inaequalia longitudine in eodem basidio ; sporis incoloris, levibus, subglobosis cum singula gutta magna, 6 X 4. 8 g.

Plant oranje-geel, bij het uitdrogen roodachtig, later zwartachtig wordend, tot 12 mm. hoog en 30 mm

breed; stronk zeer kort, bij het opdrogen zwartachtig, rijk en dicht ineen vertakt; vertakkingen glad, wijd uitstaande, cylindrisch, eindigende in meest dichotome-, soms in meer eindvertakkingen, die stomp en aan den top viltig zijn. Vleesch, vooral bij opdrogen, leerachtig tot hoornachtig, eerst geel, daarna rood- tot zwartachtig wordend. Hymenium over het geheele vruchtlichaam verspreid. Basidiën met ‘2—4, meest 2, gekromde sterigmen, 8 X 2 p. groot, dikwijls zeer ongelijk van lengte aan dezelfde basi-die. Sporen kleurloos, glad, bijna rond, met een grooten oliedruppel, 6 X 4.8 p. (Gooi, Meded. Ned. Myc. Ver. XVI—XVII, p. 131).

Het geslacht Lachnocladium Lév. wijkt van Clavaria af slechts door zijn meer leder- of hoornachtige samenstelling en door de viltige takelnden.

L. pusillum Coker, Nov. Spec., J. of the Elisha Mitch. Sc. Soc., Vol. 42, p. 252, pl. 47, fig. II. Cool, Meded. Ned. Myc. Ver. XVI, p. 131, pl. 3, f. 62.

Groeiplaats Nederland; Deze geheel nieuwe soort werd in September 1925 en in October 1926 door den tuinknecht J. Lagendijk gevonden op de aarde van een kuip, waarin zich Rhamnus alnifolius bevond en zich bevindend in een der koude kassen van den Hortus te Leiden. Zij werd beschreven door Prof. W. C. Cokbr van de Universiteit Chapel Hill, North Carolina.

c. Cl. crocea; congregata in 1—4 specimina, tarnen stipitibus nunquam inter se concretis, tenuissima et levis, 2—3 cm. alta, 1—1.5 cm. lata, croceo-flava; stipite % vel partem longitudinis totius occupante, dein ter vel quater laxe ramoso, ramis extremis lunatis, apice acutis, carne intus eodem modo colorato ut extus, sine sapore vel odore; basidiis 4-8poris, sporis incoloratis, fere globosis vel subfusi-formibus, uniguttulatis, stigmatibus persistentibus, 2.5—3.5 p.

Paddestoel in 1—4 exemplaren bijeengroeiend, zonder dat de ondereinden vergroeid zijn, zeer teer, glad, 2—3 cm. hoog, 1—1.5 cm. breed, saffraan-geel ; steel % of %, van de geheele lengte, daarna 3—4-maal los vertakt, eindvertakkingen halvemaanvormig als bij Cl. corniculata, topjes puntig. Vleesch van binnen van dezelfde kleur als van buiten, smaak- en reukloos. Basidiën 4-sporig, sporen kleurloos, bijna rond, eenigszins spoelvormig met blijvende sterigma en met een druppel, 2.5 X 3.5 p.

Cl. crocea P., Comm., p. 57, Icon, et Descr., t. II, f. 6; Fr., Hym. Eur., p. 671; Sacc., Syll. VI, p. 702; Cool, Meded. Ned. Myc. Ver. XVI~XVII, p. 114.

Groeiplaats; In gemengde bosschen, herfst. Zeldzaam.

Nederland: Deze voor ons land nieuwe soort werd door Mej. Cath. Cool in September 1918 op het Loo onder Rhododendrons gevonden gedurende de excursie der Myc. Ver. ; van dezelfde plaats zond de Heer K. Berendsen haar in op de Tentoonstelling te Rotterdam, in September 1926. Mej. T. Karsten verzamelde haar op 6 November 1926 in gemengd bosch te Meyendel onder Wassenaar, terwijl Mej. Cool haar weder onder Rhododendrons aantrof in October 1925 op Schmalenbroek bij Enschedé.

CLÄVARIA ROSEA FR.

Clavaire rose.

LACHNOCLADIUM PUSILLUM COKER.

Petite Clavaire.

CLAVARIA CROCEA P.

Clavaire couleur safran.

Pl. 2136.

Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptoganiia. Fungi.

Système natueel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménoniycètes. Sect. Clavariacées.

Caractères génériques: Voyez le No. 785, Vol. X.

Caractères spécifiques: Pied 2—5 cm. de hauteur, 2—4 mm. d’épaisseur, solitaire ou en groupes de 2—4 exemplaires, d’un beau rose-incarnat, creux, fragile, cylindrique, quelquefois élargi, à base mince et blanche-floconneuse, vers le sommet élargi et souvent cannelé, le sommet obtus ou incisé, desséchant jaunâtre, sans odeur et sans goût; basidies 2—4-spores; spores non colorées, lisses, elliptiques, mucronées et avec une goutellette, 6—8 x 4—5 p..

Cl. rosea Fr., Syst. Myc. 1, p. 482, Hym. Fur., p. 674; Daim. Vet. Acad. Handl. 1811, p. 157; Sacc., Syll. VI, p. 717.

Habitat: Lieux herbeux. Automne. Pare.

Pays-Bas: Pour la première fois trouvé en 1924 par M. K. Berendsen dans le bien dominial ’t Loo près d’Apeldoorn; les exemplaires dessinés ont été cueillis en octobre et novembre par M. A. M.Schölte S. J. dans le jardin du Collège St. Willebrorde à Katwijk au pied d’un aune.

b. Lachnocladium pusillum Coker. Plante orangée-jaune, desséchant rougeâtre, puis noirâtre, jusque 12 mm. de hauteur et 30 mm. de largeur, pied très court, vieillissant se noircissant, à rameaux nombreux et serrés, lisses, largement étalés, cylindriques, se terminant en branches le plus souvent bifur-quées, quelquefois pluripartites, obtuses, tomenteuses vers le sommet ; chair surtout à l’état desséché cartilagineuse ou cornée, d’abord jaune, puis rougeâtre ou noirâtre, hyménée répandu par la partie entière fructifère; basidies 2—4 (le plus souvent 2) à stigmates courbés, 8 X 2 p de longueur, souvent très inégaux dans la même basidie; spores sans couleur, lisses, presque globeuses, avec une seule grande gouttelette, 6 X 4.8 p. Le genre Lachnocladium Lév. ne se distingue de Clavaria que par sa consistance plus cartiliagineuse ou cornée et par les bouts des rameaux tomenteux.

L. pusillum Coker, Nov. Spec., J. of the Elisha Mitch. Sc. Soc., Vol. 42, p. 252, pl. 47, fig. II. Cool, Med. Ned. Myc. Ver. XVI, p. 131, pl. 3, f. 62.

Habitat. Pays-Bas: Cette espèce nouvelle a été trouvée en septembre 1925 et en octobre 1926 par le jardinier J. Lagendijk sur la terre d’une cuve, dans laquelle se trouvait Rhamnus alnifolius, cultivé

dans un des serres froides du jardin botanique à Leyde. La description est du Prof. W. C. Cokbr de l’université de Chapel Hill, Caroline septentrionale.

c. Cl. crocea: en groupes de 1—4 spécimens, mais les pieds ne sont jamais soudés, très mince et lisse, 2—3 cm. de hauteur, 1—1.5 cm. de largeur, couleur safran jaune; pied occupant la % ou partie de toute la hauteur, puis trois ou quatre fois ramifié, à rameaux extrêmes en croissant à bouts aigus ; chair intérieurement de la même couleur que la surface, sans odeur ni goût; basidies 4-spores, spores incolores, presque globuleuses ou presque fusiformes, à une goutelette et à stigmates persistants, 2.5—3.5 fi.

Cl. crocea P., Comm., p. 57, Icon, et Descr., t. II, f. 6; Fr., Hym. Fur., p. 671; Sacc., Syll. VI, p. 702; Cool, Meded. Ned. Myc. Ver. XVI—XVII, p. 114.

Habitat: Bois mixtes. Automne. Rare.

Pays-Bas: Le champignon, nouveau pour notre patrie a été trouvé en septembre 1918 par Mlle C. CooL au bien dominiale ’t Loo sous des Rhododendrons pendant une excursion de la Société Mycolo-gique Néerlandaise, du même endroit M. K. Bbrendsbn l’a exposé en septembre 1926 à Rotterdam. Mlle T. Karstens l’a recueilli le 6 novembre 1926 dans un bois mixte à Meyendel aux environs de Wassenaar, tandis que Mlle Cool l’a retrouvé en octobre 1925 à Schmalenbroek près d’Enschedé, de nouveau sous des Rhododendrons.

RUBUS DIVERGENS NEUM. FA CONVEXA SCHIPPER x VILLICAULIS KOEHLER FA PEDICELLIS NON ELONGATIS W. W. SCHIPPER.

Hybride tusschen Rubus divergens fa. convexa met Rubus villi-' caulis vorm met niet verlengde bloemstelen.

Bloeit: .Juli. 2|.. PI. 2137.

Stelsel van Linnaeus: Cl. XII. Ord. III. Isocandria. Polygynia.

Natuurlijk Stelsel: Vasculares Dicotyledoneae. Ord. Rosaceae.

Geslachtskenmerken: Zie Dl. II, No. 105.

SooRTBLiJKE KENMERKEN: Turiones jam initio curvati, incumbentes, scandentes vel ascendentes, interdum valde ramosi, ramis paulum prominentibus, apice turiones longe superantibus, apice radi-cantes, hieme in parte superiore interdum foliosi, angulati, glabri vel hirsuti, laete virides vel cinereo-virides, vel obscure purpurei, aculeis ad angulos dispositie vel circumstantibus, sparsis vel numerosis, satis longis validisque, tenuibus, rectis, non raro hirsutis, vel vix dimido turionis diametri longioribus, plerumque subroseis etiam in partes virides armati. Stipulae loco valde demisse insertae, angusto-linea-res, filiformes vel latae, ad extremitates attenuatae, non glandulosae vel subglandulosae. Petioli foliolis extremis longiores, in facie superiore per totam longitudinem sulcati, hirsuti, pilis satis brevibus, aculeis falcatis, interdum valde raris armati. Polia quinata, foliolis tegentibus vel non, satis firmis vel tenuibus, in utraque facie modice obscuro-viridibus, subtus subcinereis, satis dense, subtiliter breviter et adpresse hirsutis vel viridibus, interdum satis longiter pilosis, nervis in facie inferiore fuscis vel sub-viridibus, margine satis regulariter et mediocriter profunde serrato, apicem versus biserrato, vel subtiliter, acute serrato, etiam magis irregulariter vel inciso-serrato, foliolis planis vel superne convexis, lateralibus non raro basin versus cuneato-attenuatis, extremis sessilibus, terminali late elliptico vel ovato-oblongo, basi rotundato, vel subinciso, apice acuminate. Turiones floriferi angulati, glabri vel confuse hirsuti, non glandulosi, aculeis sublongis vel brevioribus, rectis vel subcurvatis armati, folia terna vel quinata gerentes. Inflorescentiae circiter 2 dm. longae, satis late pyramidales, infra cum cymis distantibus, supra dense foliis simplicibus ornatae, axibus inferioribus et superioribus erectis, mediis late distantibus, supremis praesertim post anthesin non raro libratis, inferioribus primum superne partitis, superioribus jam magis profunde partitis, etiam cum pedunculis fasciculatis vel inflorescentiae breviores, circiter 1 dm. longae, cymosae vel racemosae, foliis subtus non rare breviter cinereo-tomentosis ; axis communis rectus vel subflexuosus, cum axibus secundariis subbreviter, subtiliter hirsuti vel magis dense patenter et longiuscule hirsuti, dense glandulosi, aculeis numerosis vel sparsis, firmis, longis, tenuibus, rectis vel curvatis armati. Pedunculi longiusculi, laciniis calycis circiter duplo longiores vel iis aequilongi, breves, dense hirsuti et valde glandulosi, aculeis paucis vel numerosis muniti. Stipulae breves, parvae, interdum sublongiores et tripartitae, glandulosae. Calycis laciniae

oinereo-virides, subbreves, tomentosae, albo-marginatae, non aculeatae, glandulosae, in flore patentes vel reflexae, dein erectae et reflexae. Petal! satis magni, late ovati vel rotundati, subabrupte ungui-culati, pallide rubri, subtus hirsuti. Antherae stylis longiores, albae, loculis hirsutis vel glabris. Styli subrubri, ovaria glabra vel singulis pilis longis munita. Discus glaber. Fructificatio incompleta.

Loten reeds onderaan gebogen, liggend, klimmend of meer opgaande, soms zich zeer sterk vertakkend, met weinig uitstaande takken, die aan de uiteinden deze ver voorbij streven, met de uiteinden wortelend, in den winter aan de boveneinden soms bebladerd, kantig, kaal of behaard, helder groen of grauwachtig groen of donker purper, stekels kantstandig of rondomstandig, verspreid of talrijk, vrij lang en krachtig, slank, recht, niet zelden behaard of nauwelijks zoo lang als de halve dikte van de loot, veelal roodachtig ook op groene deelen. Steunblaadjes zeer laag ingeplant, smal lijnvormig of draadvormig of breed en naar de uiteinden versmald, onbeklierd of iets beklierd. Bladstelen langer dan de beide buitenste blaadjes, op de bovenzijde over de geheele lengte gevoerd, behaard, haren vrij kort. Stekels sikkelvormig gebogen, soms zeer schaarsch. Bladen handvormig vijftallig, blaadjes elkander niet dekkend of wel, vrij stevig of dun, beiderzijds niet zeer donker groen, van achter grijsachtig, vrij dicht, fijn en kort aanliggend behaard of groen, soms met vrij lange haren; nerven op de achterzijde bruin of bleek-groen, de rand vrij regelmatig, matig diep, naar den top dubbel gezaagd of fijn, scherp gezaagd; blaadjes vlak, soms vanboven gezien convex; zijblaadjes niet zelden naar den voet wigvormig versmald, de beide buitenste zittend; eindblaadje breed elliptisch of ei-langwerpig, aan den voet afgerond of iets ingesneden, top toegespitst. Bloeitwijgen lang, kantig, kaal of verward behaard, onbeklierd, stekels vrij lang of korter, recht of zwak gebogen, bladeren drie- of vijftallig. Bloeiwijzen een paar dm. lang, vrij breed pyramidaal, van onder met verwijderde bjjassen, van boven dicht en met enkelvoudige bladeren, de onderste en bovenste bijassen opgericht, de middelste wijd uitstaande, de allerbovenste vooral na den bloei niet zelden horizontaal, de lagere eerst van boven gedeeld, de hoogere reeds lager gedeeld en ook wel met gebundelde bloemstelen; ook de bloeiwijze korter, ongeveer 1 dm., tuilvormig of trosvormig, bladeren in de bloeiwijze van achter niet zelden grijs kort viltig behaard; hoofdas recht of wat heen en weer gebogen, hoofdas en bijassen vrij kort, verward behaard of meer dichtstaande en wat langer behaard, dicht beklierd; stekels talrijk of verspreid, krachtig, lang, slank, recht of gebogen; bloemstelen niet zeer lang, ongeveer een paar maal zoo lang als de kelkslippen of slechts zoo lang als deze, kort dicht behaard en dicht beklierd, stekels schaarsch of talrijk; schutbladen kort, klein, soms wat langer en driedeelig, beklierd.

Kelkslippen grijsgroen, vrij kort, viltig behaard, wit berand, onbestekeld, beklierd, tijdens den bloei uitstaande of teruggeslagen, daarna opgericht of teruggeslagen. Bloembladen vrij groot, breed ovaal tot rondachtig, eenigszins kort afgezet genageld, bleekrood, van achter behaard. Meeldraden langer dan de stijlen, wit; helmknoppen onbehaard of behaard. Stijlen roodachtig, vruchtbeginsels kaal of met enkele lange haren. Bloembodem onbehaard. Vruchtzetting onvolledig. (W. W. Schipper, Nederl. Kruidk. Archief, 1924, p. 169).

Verklaring der Afbeeldingen: a. Doorsnede bloem; b. Bloemblad; c. c'. Meeldraden, d. Gedeelte van een loot.