Dit boek hoort bij de Collectie Van Buchell

Huybert van Buchell (1513-1599)

Meer informatie over de collectie is beschikbaar op: http://repertorium.librarv.uu.nl/node/2732

Wegens onderzoek aan deze collectie is bij deze boeken ook de volledige buitenkant gescand. De hierna volgende scans zijn in volgorde waarop ze getoond worden:

• • de rug van het boek

• • de kopsnede

• • de frontsnede

• • de staartsnede

• • het achterplat

This book is part of the Van Bucheii Coiiection

Huybert van Buchell (1513-1599)

More information on this collection is available at: http://repertorium.librarv.uu.nl/node/2732

Due to research concerning this collection the outside of these books has been scanned in full. The following scans are, in order of appearance:

• • the spine

• • the head edge

• • the fore edge

• • the bottom edge • the back board

F. oct

295

Miscellanea ïbeologica

Octavo nquot;. g

DEMONSTRATIO

ANTITHESIS, S E V

R E P V G N A N T [ Æ T H E S I V M Repetitionis amp;nbsp;Dodrinæ lacobi Andreæ, DeperfonaChrifti, ex ipfifmec illius theGbuscolleda,

Ter

Ad Leâorern.

LeUor,Liber la^ ^ndrc^e Sueui^cui nunc hoe brem [er ip to re[pondemus/itU‘* lum fedfalfijjimuni-)^ hune habet, Repetitio fanæ dodrinæ Reuerendif-fimiinChrifto Patris D. D. Martini

LutheriDc perfonaChrifti 3\(eque^ enirn-j tftius repetitions thejes ex Martini Lutherijedex Martini Kßmnitij Tdrunfuieenpt aborts {qui etiamnum yiuit)Ltb^ De duabus nacurisinChrifto Deeerpta Jmat nbsp;nbsp;ad lgt;erbum de

fcripta, quemadmodum ex yitriuf^ feripti collationefaeile cuiuis appa^ rebit, QuamobrerrL-) fueus etl praßigire^ quas lacobns ißeglande Saxonicafaburratusfacit ßrnpltci» zA t oribus

4

orïhns fpeciofanL^ nominis Lutheri appellatione ßiü alteniiq^ Librisprafigit', totahacfcriptio weabeocle Repetitio nommât a eß^qua nihil nifi y-Tro^v^w habet, Tgt;{os autem, ^ui^pro noßroin Lei eccle fiarrL-gt;ßudio, hominem ißuni^ ex Solomonispracepto Lrouerb, ij, Der/.ly, acuere^inpoîlerunt-» prudentiorem in ß:ribendo reddere yolumus^trecentasipfius theßes /eu repetitiones in has quinque c laße s breuiter diuißmu^s ^mmirü in the/es obßurasßalfas^ àa-yçaTsç, àvTtôiireiç ineptoi, quai tibipropommus, Ln Derb aqui boniq^^ candide^ LeUor, hanc operam noïlram^ conßulc^^ amp;finepraiudicio yillo hac leg^,

Lale^,

PRIMA CLASSIS THE.

SIVM SEV REPETITION VM

lACOBI andre «,

Ohfcura The fes afacoho Andrea in Ifraelfropofiu, ad inuoluendam vera doSirina de duabus in C hr iß o natnrii litcem-gt;t

Thefis 4. t

S T autem fides reda,vt CTeJamus

amp; confiteamuFj quia Dominus no-H^fter lefus ('hriftus, Dei Itlias,^ Deus

(äquot; Homoeï^

rgt; Ki^ K-amp;. Non Dei filius Deus amp;nbsp;homo eft: fed idem, qui Dei filius eft.Si homo eft.

II. Nam juut anmarattonaliscaro'^^nus eft homo-, ita Deus amp;nbsp;homo vnus eft Chriftus. • DAN. Tb Sictii, obfcurum eft, ne Apolli-niftarum errori fauifie videatur lacobus. Ita-quefuitexplicandum. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;- .

• 12. l^nigeintum in dutfbiis naturiSf i -DAN. Plane obfcurum genus djcendi,Ncc enim Chriftus in duabus naturis eft vnigani-tus: imo qua vnigenitus eft Chriftus^eft dun.-

taxatDeus ; fed qui eft vnîgenitus, aftumpta Humana natura eft nobis manifeftatus loan. i. verlu 14. Eft enim Chriftus Deus in carne manifeftatus i. Timoth. 3. verf. 16. Ergo fuit cxplicandum quid ifte libi vellet his verbis !n duabus naturti, prxlertim quum cxprcfsé difpundionem feu comma vociält;//»-ris addiderit.

• 44. Reâius ergo fanâi patres amp;nbsp;Ecclefæ primitiuæ«icpurioris Doâores, quivnionem nanc admirandam Naturarum in Chrifto,quae vnum blt;pjç-lt;//uivcv coftituat, vocabulo zo/ramp;r/aç feucommunicationis explùarunt, qua Tgt;itùnitai darc^ (c Humanitas accipere dicantur, quoi um v-trumqueadconftitutionem vnionis perfonalis perfe,requiritur.

- DAN. ElFeâum pro caufta perperam eft hîcpofituin, Eft enim hxc noivavict. perquam aliquid datur à natura diuina^amp;abhiimanaac-cipitur.hypoftaticc naturarum in Chrifto vnionis effedum, non caulîa, vel forma.Nec earn vfquam prodefinitione iftius vnionis pofue-runt patres, vel his ipfis teftibus, quos in mar-gine citât lacobus, fed pro confèquente tantum huius vnionis feu pro effedo. Id quod ipfèinf. Thef 71. manifeftifsimê agnofcit amp;nbsp;Thef 89. fîbiaduerfâtur.

• 45. Eam quifquis negauerit^tefte Theodo*

ro

7 ro Presbytero Sc Suida.cumSamoütenohire-feos damnatur , qui contendit nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;lt;pv'ffr/ç

sat/Tàç ’^a.v'taTTctaiv «x.o/^6)V«T8çê/i'a;,hoC naturas ornnimodowcomniUKicabilaejje, DAN. Vertendumfuit,vtmens SamoG-teni cxplicaretur, tidiwas fitntitmodo inunibiki eße.

$o. Hac autem nihil obftanted.ffercntialt; Ver a amp;nbsp;reahs mniiméqtieyerLalis^péld autimàgiria-rid, in hac vnione fit naturarum communica-tio.

DAN. Si verbalem communicatione op-ponit fiâæ nobifcum fentit. Quemadmodum enim non eftfidavnionaturaruminvnailla Chnfti pei fona;fic non eft fida aut imaginaria communicatio vel prædicatio.Quahsenim eft vnio, talis eft prædicatio Sed quemadmodum periftamvnionemnon eft Deitas Chnfti fada ipfa humanitas : itanequeeflentialiaDeitatis re ipfafuntcomunicatahunianitati, velabea participantur.

79. Ôyâdo igituridiomata feu propriaDiui-nx naturx,lt;/t'yz/io/;o»2z«fiprædicantur, See contra propria humanæ naturxßefilioDei dicuntur, id per xoirai'/ai' îcTlafjcaToiv, hoc eft, per com-municationem idiomatum fieri. S. patres Sc Ecclefix purioris Dodores dixerunt.

DAN. Vel obfeuraeft,velfalfahæcthefîs

A 4

8 lacobæa. Nam fi per hæc verba: F ilium Contint!, vel filium 2)« intelligitperfonam Chhfti (id ^uod fieri folet) falfum eft omnino quod hîc ait, IFLaturayniui ^ro^ria prisiiicart de perfona per Koiva/iav iS'iuf^aTav. Sin per eafdem illas voces de Fiho'Dej, de Filio hominis natu ras ip-ßs videlicet Diuinâ 8c humanâ fignificat, fuit iftiTheologo aliter loquédumamp;fcribendum, fie nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;de altera

natuŸa per quot;yierba concret a pradicantur, yeluti propria natura DiuinaChrt^i^ denaturahumanaaheoaf-fumpta,Sed iftius farinæ homineSjVt rem ipßm faciliuspofteaconfundant, omniâque in hac difputatione fiisque deque habean t,voca-- bulaipfa fquæprudenterôc diftin-xerunt amp;nbsp;obfêruaruntortho-

doxi patres) primùm confundunt amp;

perturbât. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;■

S E-

T~heje5 falfa ex ijfdem lacobi

drilt thißbus ad virbum defumpu.

Thef.

N V s autem non conuerfione Di* uinitatis in carnem : jcd aßumptiotie humanitafis in 'Deum.

i6. Cumenim dicitur: quod le-fus Chriftus Dei amp;nbsp;Marix filius, fit verus Deus amp;nbsp;verus homo, duabus naturis Diuina amp;nbsp;Humana conftansmon fïc accipiendum eft,quod quot;Natura Naturam aßum^Jerif, abàs enim tota Ttt-nitasincarnatadiceretur.

D AN. Hoc à Scholafticis fumptfi nonin-telligit lacobus, licet vulgare tarnen amp;nbsp;tritum in Scholis-Falfa eftenimillaconfecutio. Sed idcirco docent amp;nbsp;quidem reâè,Scholaftici,no à natura naturainChriftoaflumptamfuifle,ne natura illa affiimens tum demuin perfona elfe intelligatur, poftquam huinanam naturam fibi vniuit.Itaqueipfemet inf.Thef.62. vt non in-telledum repent..

A 4

IO

• 38. Etnequaquaniredigereturin nihilum huniana Chrifti natura, fi à Aoya non hoc modo ’velge^aretur, velluttentarctur.

• 39- Quemadmodomenim nulla coadione, fedliberrimavoluntate amp;nbsp;niera mifer.cordiao Aoyoc Naturam hiimanâ in vnitatem fuæ perlo-næaflumpfîtutaeandé nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;Pellet deponere

fgt;o/?a(^c^vod tarnen in æternum non eft faâurus, liquidem naturam quam femel airun)pfit,nun-quam ampLus delerit)at non propterea ftatini in nihilum redigeretur, fed excepto peccato nobis limilisefset. Qua ratione autem Saluatorhu-manigeneris efse non potuifset:ledqueadnio-dum Lutherus inquit,ipfe faluationeindigeret

46. Hine adeo fatäumeft, vt Ecclefiaftici fcriptoreSjante fynodû Cbalcedonenfèm, vo-cabulis Kaivürnat' nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nionii amp;nbsp;communi-

cationir^pro ijfdem in hoc myßerioyji lint. Ideoque diligenter ab illis fedudoribus cauendu.qui in explicatione vnionis perfonalis, vocabulis c5-binationis amp;nbsp;conglutinationis ( beramp;noyffung bnbt)crbtntgt;ting)ita vG funt, vt fimul realem na-turarum amp;nbsp;proprietatum communicationem negarent.

56, Siquidem ex anima amp;corpore,^a«zijgt;w tertiaeßentia, quafiexduabus partibus,compo-fita eft, quæ fe inuicem perficiunt.

DAN. Autieiunusifteamp;tninutuspliilofo-pbus

II

phus in Mahumetiftarum Arabumq Peripate-ticorum Auerrois amp;nbsp;fîniiliuni fèntentiain pe-dibiis It: autfalfo fcnbit hominemefie tertiatn quandâeflentiâex corpore amp;nbsp;animacompofi-tam Deinde quod ait partes has le inuicé peril cere.oftendit anima humanaex illius hominis fententia perfici à corpore,imaginemDei per« hci à luto

8o. Ea verd noneftnominum tantum amp;nbsp;appellationum permutatie,quemadmodum fa cramétani verbis Theodoreti loquntur quod vnio tantum nomina communia facial s Sed vera eft communicatio amp;nbsp;realis, quapropter Naturarum cómunicationé in vnione perfo-nali faâam , notitulotenus, aut verbotenus, fed vere alteri natura,in concreto,hoc eft,i« perjona tS AayK, per yocabula concreta, alteriiis natura propria tnbuuntur amp;nbsp;communicantur.

DAN. Falla eft amp;nbsp;tarnen implicata huius tbelis lententia, 1 loccnim vult lacobus.Q^ae propria amp;nbsp;elîèntialiafunt vnius naturæidioma» ta realiter cómunicari alten,bimodo per verba cóereta Hatiftaenuntiatio, veluti lidicatur FiliusDei palîùs,reipfa natura diuina elle pal-fàm.Quo quid magis impiuin affirmari potellî Atqui id amp;nbsp;ipfefentit tarnen, amp;nbsp;poftea euertit thelî 8 2. vbi idé ait propria ywus natura earn non egrtdt.Q^à igitarlHxc verafunt nimicutn quæ

’2

propria funtvnius Chrifti naturac^perfona; qui dem realiter commun!carij fed non vtriq; tamé illi naturæ,qua confiât Chnfti perfona. Na quae Deitatis Chrifti propriafunt.nunqua realiter humanæ feu afîùmptx ab eo naturæ realiter cô-petunt autcommunicâtnr, fine per verba con-cretajîue pcrabftraâa fiat prxdicatio.

94-. Qupd igitur ad proprietatumdiuinitatis communicationemattinet, exprefîa fciipturae facræextant teftiir.onia.Colof.!.Inipfoinhabitat omnis plenitudo Deitatis corporaliter. V bi nomine plenitudinis diuinitatis,omnia in-telliguntur.quæ de Deodici pofîunt Vocabu-lumautem ^corporaliter') magno cönfenfu feri-ptores Ecclefiafticiinterpretâtur de humanaaj-Jumpta natura, Azc-unQ, de corpore amp;nbsp;anima Chrifti, tanquam templo diuinitatis proprio, in quo omnis plenitudo diuinitatisinhabiter,

15 A N. Falso colligitur ex illo Pauli loco Colof l efîcntiales Deitatis Chrifti proprieta-tes, realiter humanx feu afTumptx ab eo natu-rxeflecommunicatas; fed tantum eu m hominem,qui Chriftuseft,verè quoque amp;nbsp;ica CTToç-aTncûç efsequoque Deum.

96. Extatetiam régula, vna-nimiconfenfu Doôlorum prioris primitiuæ Ecclcfia’,appro-bata: QuæcunqueChrifto datafuntin têpore, Iccundum humanam naturam data efse.

DA N.

DAN, Falsóquoqueexhacpatrufenten-tiaconcludit lacobus efsecialia Deitatis Chri-fti idiomata haberi amp;nbsp;partici pari re ipfa ab Humana eiufdem natura' fed tantumefficitur,Ni-hilde Deo Chrifto vere dici feu enuntiariab æterno, quod idem deeodemhomine poft humane natura: afliimptionem non prxdicetur, quoniam homo ille eft idem amp;nbsp;Deus quoque æternus. Nam poft incarnationé vna amp;nbsp;eadem illaperftina fuit amp;nbsp;manet verus amp;nbsp;æternus De* US: amp;nbsp;Item verus amp;nbsp;in tempore fadus homo.

102. Nam propter naturarum communica-tioneni eftentialem , anima fias potentias feu proprietatesjcarumque adiones, corpori ita communicat,vt animaquamdiu eft in corpore nihil line corpore faciat, fed o)nn/a(u corpore^ per corpus. Quod in intelledu^ fenfu, amp;nbsp;motu, aliifq; omnibus animx potentijs perfpicuu eft.

DAN. Falfum eft- quod anima Humana ctiam corpori bumano fuo vnire faciat omnia per corpus,

• 112. Quandoigitur fecundum fcripturas perfbnam Chrifticonliderauerin us , humanse natura à Äoya, per vnionem perfondle,quatu-or realiter communicata effe deprehendemus.

• 113. PrimumquidemDiuinitatemipfara, per naturarü communicationé,quæin vnione perfonalifada eft: iuxtaillud Ioannis: Verbunj

14 carofaâutn eft. EtBafil. Humana Dei caro particcps fada eft Deicatis.VndeZjüwo Dcitsdi-rc ycra cjl.Çi^omoào eniin homo Deus dici pofsetjfî humanitas, anima amp;nbsp;corpus af-fumptæ NaturænihilcumDiuinitarecommune habei et ? aut Diuinùatisparticepsf^^a non tjitt i

116. Deinde,propterhacnaturarum vnio-nem amp;nbsp;realem conimunicationem,humanæ na turæallumptæàA6}/«,perfonafili) Dei realiter communicata eft.

D A N.Falfa diftributio.Quæ funt enim idé ' diuerfâ facit. Sunt cnimidem perfonam Fiîij Dei, amp;Deit3tem filij Dei elPecommunicatam afTumptxabeonaturÆ per,amp; propter hypo-ftaticânaturarum vnionem:alias enim fi perfô nalitas eiTet comunicata natnræ à AÔyw affum-ptæ propter vnionem,procul dubio fieret elîét ^;in Chriftohumana natura perfbna.Ergo ea dem funt coramunicatam efîè Deitatem AÔy» feu perfonâ naturæ aflumptx ; Ifie tarnen hæc velut duodiuerfa facit. Tertinmmembrum àlacobo additum, de induflria prœtereo.

127. Portremô:Adiones quoqaeluas diui-nitatis proprias,humanæ naturæ alîumptæ co-murticauit A6y3ç,vt caro fit verè amp;nbsp;realiter vi-uifica. V t idem Cyrillus confirmât,dicensTro-pterfèipfùra Spiritus viuificat, wr«-

tem

JJ tem fer cormn^liofjem caro confcendit.

Ï28. Caroaute.'Ti Chnftiverèamp; realiter vi-uifica eft , non propterea tantum, quod paf-fionefua in carne Chnftus nobis vitam refti-tiierit:dequa fola communicatione Sacramé-tarii concionantur : fed quod Chriftus nunc etiamratione humanæ naturæ, ad dexteram omnipotentis virtutis amp;nbsp;maieftatis Deifedens, quiiuxtaâiutnamnaruram ifija dexter a Deießjn ea^ cumea,amp;pereamy}Mficet^{inc quaetiam viiiifica tionisopus nufquani^aut vnquam fed vbique amp;nbsp;feinper in ea,amp; cum ea amp;nbsp;per eam perficiat.

DAN. Falfum eft vim ipfàm ^aoTromrixiiv ad vitam aeternam efte in ipfa carne Chrifti: Fuiftetenimiiumortalis caroChrifti: Cedilla eft à Deitate Chrifti, à qua per carnem, velut per canalem, in nos fide Chrifti carni copulates traijcitur. Ioan.6. Ephef.5. 1. Corinth. 12. Pfalm. 13.

135. Plané autem impiam eamafièrimus, amp;nbsp;ipfifiimam Alcoranide Chnfto fententiam: qua lefuitæ Chrifto fecundum humanam na-turam propter vnionem perfonalem tribiiunt, qux inter diuinam illam altitutudinem feu ex-cellentiam(quam omnipotentiam vocamus)8c eam dignitatem,quæ communi hominum ge-neri obtingerc folet ^fingularem quandam medi-ttmfotentMm feueminentiamtribuunttSc abomni-po-

16

potentiæ Dei feu participatione feu commu-nicationeexcludunt.

DA N. Imovero Eutychianus efl quieam omnipotêtiani^quæ ChnftOjqua homo eft,da-ta fuit.confundit cum ea omnipotentia, quam idé Chriftus,qua Deus eft,habet. Hæceniin eft eflentialis,æterna,amp; aWA^ctlUa verô eftacci-détaria humanitati Chrifti,ex tépore amp;: zara T/jatione népe cxterarûcreaturarum omniû. Denique veraeft ilia Hilari|,Auguftini amp;nbsp;Cy nlli fèntentia, Chrii^s. Quare lacûbus ifte Alcoranum didicerit, quantum volet; nos,Deigrati3,ex iplo Dei verbo fape-redidicimus. Et f.illunieft Alcorani verba ab iftocitata probare,nosnimirû nihil plus quàm Alcoranus,ac Mahumetiftæ filent Chrifto tri-buere.Verùm conuitia amp;nbsp;contumeliæ funt ifti hominumgeneriin promptu,amp;præcipuadi-fèrtæ iftorum eloquentiæ pars.

ijo. Ex hisconftat, Humanæ Naturx in Chrifto, Diuinam Maieftatem, aÜimei Diun nitatit proprtascommumcaias e/?e.

• 1 fl. Quandoenim adiones feparata funt, naturas (jiioc^UQ fe pa rata s elle necefle eft.

• 152 . Stultè vero ratiocinantur:Si quæ diui-nænaturxpropriafunthumanæin Chriftona turx communicentur, nô amplius propha fo-re^ftquidem id,quod quis cum altero commu'

ne

ï7

ne habet,non amplius proprium, fed commune lit,

D A N. Hæ tbefes omnes Punt Pal Ce , ex eo falfifsimo fiindainéto fumptx,iquod h nó vbi-qiie eft autagit hiimana feuafltimpta à Chri-Itonatura, vbieftaut agitdiuinaeiuldernnatura, fequatui' feparatio diuullïoque pcrfonx Chnfti. Nee enim vnio perfonalis extenfïo-neni naturaruminter fsperfonaliter vnitarum inducic,autcQoper3tionemind!uulfam,vtvbi-cunque vna fit,amp;altera,amp; quotiefcunque vna agit,amp; altera. Pes manui in viui hominis corpore vnitus eft, neque ramen vbi eü pes ilhc eft manus: aut quoties pes ainbular, manus fcrib.it, vel luuat earn amKubtioneuijillique cooperatur.

aóQ. Etil enim Neftorius netjuafjuam conten-dttdiiasin Cbri^operjonas ejse fed verbis eóftan-ter affirmauit,vnam in Chrifto perfonam eße, amp;nbsp;filiiim Dei,elfe quoque hominis fiiium, ne-quealium hominis amp;nbsp;alium Dei hliuro:TaiTien quia communicationem idiomatum realem in perfona Chrifti negauit ; vnde naturarum feparatio amp;: perfonæ folutio fequituniure à con-cilio EpheJino eius errons daninatus eft.

DAN. Ignorât homo ifte quæ fuerit Ne-ftorianorum hærefîs.

TE R-

The [es nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;id ejl^ feiplas euer^

tentes. Q^uodvero -vel feiffum euer tit vel altttd verum , tUuel faljumfit necefie eß.

Thefis 47.

«Ommvnicatio autem hxc naturarum j non ea eftintelligêda, quam fomniant facramentarij, amp;nbsp;nofti is im probe amp;nbsp;contra teftimo-nium propriæconfcientiæ.ad tegendum fuum errorem imputant,qua Humana: naturx ira di-uinitas communicerur, yifeifjà fit Deus^ adeó-que in diuinitatem mutata,amp; hoc folum à Natura Diuina différât, quod diuinitatem non ex fefe habere,fed aliunde,videlicet à nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;acce-

pifîe dicatur.

DAN. Verba hæc -.Seilisâ fit Detu^ cuertunt Cec^aentiti,nnne\:Jele habere fed alititie(e,'îgt;i ecenim poteft quilquarn feipïo Deus eße, amp;nbsp;aliunde earn diuinitatem habere.

125. Etfienim humana natura abæterno

non

19

non fuerit.cum vnio fada fît in tempore, po-teftas tamen,qusilltcommunicata eft,ab xter-noeft.

DAN. Imo eft «Vi/ç-aToç hxc thefts. Nam ft arterna potentia realiter eft communicata carni leu aftumptx naturx in Chnfto amp;in té-pore fadx, ergo ab aeterno eftilli realiter com-munic.ita. Quxcunque enim potentia naturæ creatæ Sc in tempore fadae communicator, ea proculdubioextéporecommunicatur, ôc pro-inde atemaefte non poteft . Quareautnon xternapotentiacarni Chriftieft communica-ta : aut fi atcrna illi communicata eft, ergo ab aeterno. Neque enim alia eft a:terna potentia, quàmqiiæeft ab acterno iplêquoquehocfate-tur int.thef 169. amp;nbsp;170.

167. Etft enim natura diuina rS Äoyu pafsiof nes fto tta rectpit^ßeut humamtas maießart ;tamé eu humanitas Tfe per vnionem propria fada ftt ,cui nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;etia fele totum comunicauit.nec

alius ftt films Dei,amp; alius filius hominis, non verball communicatione , fed verc amp;nbsp;realiter, etiam Âoyapafsio in fymbolo Apoftolorum 8c apertis fcripturx teftimonijs tribuitur.

183. Quam Maieftatem Chnftus fecun-dumdiuinitatemnunquamdepoluitjfed etiam inipfa incarnatione vbique amp;nbsp;femper exer-cuit, ftc vt fcriptura eft : Pater meus ad hoc

B 2 vfque

20

vfqne temporis operatur, amp;nbsp;ego operor. Et iterum : Quxcunque ille fscerit, hæc itidem Si Filius facit.

r DAN. Nemodubitatquinhæthefesfeipfas euertiint.

175, Nee verójfï idiomata diuinitatis afîùm ptæ naturæ omnia,quæ nommeomnis plenitu* dink Deitatis veniûtjComnnmicata funt, cT/t-TÔriîç.hoc efl,pliiralicas Deorum, vel natura-rum nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;feu identitaSjfequiturfic vt in-

flatj quidam, amp;nbsp;opinione eruditionis turgen-tes (mmime Theologi ) Neophjtiftultcar-gumencantur,qui fienamp; nudiuftertius ad Ec-clelia: gubernacula acceflerunt.

D A N. Proculdubioeft «Tt'ç'aToçifta the-fis Nam fi eadem numero Deitas,potétia,amp;c. fnbuKut catni Chrifti aflumptæ, amp;nbsp;naturae i ipfius Diuinx , caro Chrifti ent ipfa Deltas J Chnfti.

Q V A R-

QVARTA CLASSIS THE» s I V M IA c O 6 I Andreae,

^hefes antithe/es^ici e^i^alias euer^

tente!.

The h s 6.

Erfedus Ceus, fgt;crfc£{U!ex anima rationali Humana carne fub-ßftens.

Illiiis explicatio.

t 2 Tcromnia n.;bi! finitlem dcminopeccato,

D A N. Explicatiohxc verèoftendit.Quid fit Chriftumperfede hominem efie . Contra quam fèntentiamfi quis fenferic,anathema po-ftea pronuntiatur ab ipfomet lacobo.

I î. Hxc noftranoftrarumque Eedefiarum doârina, confefsio, amp;nbsp;fides indubicata eft,de diiabus naturis in Chrifto amp;nbsp;eiufdem perfonae vnitate, quam Lutherus in hac lcholapiéamp; fändeprofefiùseft,amp; contra omn-.s generis hærefes conftanter défendit. Et quifquis con-trariumfcnférir, Anathema fit.

49. Etenim naturarum nuila fit côfufio, lèd e4rum differentia ctiâ inipfa vnione feruatur.

B 3

22

55- Etfi.vt luftinus reâèloqiiitur,nonper omnia declarando huic myfterio,Ud ex parte tantum feruJt . P'nio enimduar um natur arum in Chril^Q ita ek^licanda ejl, ne aut Diuinitati demge-tur rjuictjuamiaut humamenaturx affingatur aliqutd^ quod eius fubftanriam deftruat,aut naturas Sc earum proprietates çonfundat.

j 7 Hane realem communication:m,

DAN. Commuhicationem hîc pro vnione accipit,vtfallata:q'jiuocatione leu confulione vocum.

Quas thefeseuertant iftæ priores,

Nimi rum

Thef. 232.

Nequeenim Chriî^ui(împliàterhnmoeft,C^cut Petrus,Paulus fed tails homo eft, qui Deus eft in vnitate perionæ tSÄtiyis.

234. Etlicut Deus prafenseft, proprietate eftennafux, omnibus creatuns, non localiten lie etiam propter vnionem perfonalem totus Chnftus,adeoque fua aftumpta hnmanitate, non locaiiter, non proprietate eftentii’sfed fuo quodam diuino modo,qui rationi humanæ incoinpruhenfibilis efi,tammere amp;nbsp;realiter præ-. fens eft, quàm verè amp;nbsp;realiter à Aoya in vnita-

tera

23

tern fuæ perfonæ homo afl'umptus eft.

• 239. Neque verô hîc nos impediat, quod da duplici adu corporis dicicur. Corporis enim Chrirtiadus prunus,non tantum æftimandus eft exeinplo aliorum corporum humanorum natu rail ter; fed perfonalietiam vnione,qua ra-tione fupra naturam , ( quatenus corpus tS AÓ}/« proprium ) adeoque fupra omnia omnium corporum aâum primumcollocatur, Sc infinite exaltatur eique tnbuitur, quod nullis corponbus conuenit, nec cum illis commune habet.

• 240. Vndeadusfecundiin nospromanât, dequibus didum Ioannis accipiendum eft ;Et de plenitudine eius accepimus omnes.

• 250. Neque ita Chriftus Spiritus fandi præfentiam fnon^ßt,Makaria effet,locoomni-»10^0 Chrifti : fed vt eosconfolaretur, ne propter vifibilem difcelTum perturbaren-tur, qui nihilominus fuain quoque præfentiam eis promifit : Ego fiim vobilcum femper. Matth. 28.

272. Similiterquoque Eutychetis delirium refutatur, Chriftumin gloria , humanam naturam cum omnibus fuis proprietatibus non retinuifie, fed humanam in diuinam naturam abforptam elfe.

274. Monotheletarum quoq; error danatur,

B4

±4

qui in Ch ri (To vnam tantum voluntatem fuif-fe contendebant,ex Eutychetts fciiola progna ti, quodhumanam naturam in diuinanj ablor-ptain efiefalsèarbitrarentur.

Et intradatude Cœna.150.

Thefis. De vnione et communica-tione, quôd fint eædem.

44 Rcdius crgo Gnâi patres Si Eccleßs primitiuæacpunoris Dodores qui vnioneni hancadmirandam Naturaruiu in Chrifto, quæ Vnum hlt;piç-cip.tvQV côftituat, vocabulo xo/rar/aç feu comniunication!sexplicarnnt,qua Diuini-tasdarCjSc Humanitas accipere dicantur,quorum vtrunque ad conltituiionem ytuonisfierjo-naits per ferequiritur.

Euertitiir àthefi

•Ti. Yxynioveer/itn amp;nbsp;comtcnicatw-c Naturaru perfonali J quani realemefle den onftrauin us, comniumcat:o idiomatum amp;c proprietatum Nacurarum,quam fie vocantEcclefialriCi feri-ptores, fêciita eft, per quam Humana Natura à Âo-ya afsumpta, ad fuinniam Maieftatemeuc-da eft,

73. Q_uxxoivo/ia feu communicatio, cuin ptifertim in afsurapta Humana Natura fit ma-

gis confpicua, quàni vnioipß; tanquam,ip{a vnioneféu cómunicatione Naturarum, qbid-dam racione ozdintspo/ierivs^cti} cumipfa vnio-nefit tempore fimuLProphecæ amp;nbsp;Apoltoli per eam nos, in admirandx amp;nbsp;ineffabihs vnionis confiderat.onem, deduxerunt.

9^ nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;IclüitxSc Sacramentanj,

hincoccalïonem lumunt difputandiac decla-mandi, quod vnio perlt;onaiis non (jccvmntunt-catioiüion,ar urn,non docinnatn nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;fed pro

prium fuum commentum confutant.

9 (. Cóm enim rerum différencias fpecifi-cas fxpenurnero ignoremus : per accidentia res interdum deffmaius, quæ tamenrcrum eG fentiæ non lune.

92. Sic cum nos per communicationem idiomarum aliquo raodo in cognitionem vnio nisperfonalis peruen'amus,hac earn definien-dam,hoc eft, ita defenbendam diximus ,vtco-gnofcatur toto genere ab alijs gradibus prae-fentix Deidiffcrre.

De communicadone idiomacum amp;nbsp;quod vniusnacuræpropriadieffen-tialia alreri naturæ reipfa commu* nicata funt, propter vnionem hy-poftaticana.

B 5

26

Thefis

72. Quemadmodum autem naturarum communicatio m vnione.fïne Naturarum con-fufionefaäaeft,fic Sccommunicatio idioma’ turn lèruata vtriufq; Naturæ proprietate, earn fecutaeft.

Propria perfonæ fùnt,quæ Chrifto tri-buuntur, quatenus Chriftus quod nomen ( Chriftus) nonalterutram naturam,fedper-fonam fignificat : vt, quod dicitur ; Immanuel, Redemptor,Iuftificator,Sacerdos,Rex, Gubernator, quæ omnia Chrifto fecundum V tram que natu ram adfcribuntur.

99. Ex quo conftat non modo perfonæ Chnfti diuinitatis propria tribui , led eciam Httmanx natur(s.nan quidem naturalicer, fed propter vnionem perfonalem.

, 115. Quemadmodum enim non propterea dux Animx in homine conftituuntur, quod Anima amp;nbsp;Corpus eflentiahter amp;nbsp;perfonaliter vnit3,liue inuicem realiter communicata funt, led vna eft anima jn corpore,cuius ratio tarnen eft diuerlàjfî infefeprofua natura amp;nbsp;elTen-tia, amp;nbsp;panter quoque relpedu corporis con-fidcretur ; Sic vna eft quoque Diuinitas, elTen-tiahs illa amp;nbsp;æterna , quæ ineftabih modo ita natura bumana communicata eß , per vnionem

cum

'gt;■’7

cum A0)-6),vt vnamcumeoperfonain Chri» fti conftituat.

Superior doólrina euertirurd

thefi

8J. Ideo enim propria funtamp; dicuntur, fubieâuni fuum non egreduintur.

8 J. Propria enim diumitatis folius Diuinx natura:propriafuntamp; permanent, amp;nequi-dem in iplavnione fuum lubieâum egrediun-tur, nequeinaeternum proprietates aflumptæ humanitatis fiunt, amp;nbsp;econtra.

85» Sicut enim OmnipotentiaDei^quaap-pellationeomnes naturae diuinæ proprietates compledimur ) tanquam accidens humans naturae inefle non poteft, quoniamipla, ficut alia diuinitatis propria, accidens non eft ; Ita Diuinæ naturæ proprietates humanæ naturae accidere non poilunt. Siquidem in Naturam Dei non cadit accidens, quæ in feiplà immu-tabilis eft Si. permanet femper.

88. Sedciim tabs fit nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;comunica-

tio quails eft vnio, qua perfonalé efie diximus amp;nbsp;quae xo/poivazç nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;fundamentum eft,

amp; ipfa quoque,ficut vnionaturarû.à pofterio-rijhoc eft,à confequenti declarator per fandos Ecclelix Dodores,quod videlicet, luxtacclcs bre illud Leonis didum, vtraque forma agat

cum

28

com alteriiis communione qunH proprium eft nimirum: Verbo opérante, quod verbi eft, ôc carne exequente quod carni$ eft.

izi. Tertio, ficqiioque niaieftatem, qux TH Ä^yH propr.a eft, vere amp;nbsp;re iliter aßumptx naturxjfineomni n ituraruinautproprietatum confufione , communicauit Films Dei. Id quod Articulus Syniboli Apoftol ciHcdetad dexteram Dei patris omnipotentisTt fcriptu-rx facrxaperta teftimoniaconiirn at. Hebr.i. Confedit in dextera maieftatis in exceliis. Ephef i.Sedere feciteum ad dexteram luam in cœleftibus, fupraomnem principatum, aepo-tcftate,amp; virtiitem,i5c dominium,amp; omnenomen,quod noniinatur,n5 lolum in fsculo hoc, verumetiaminfuturo,amp; omnia fubiecic pedi-buseius.Phil z. Deditilli nomen fuper omne nomen.Dan.y.Eteccein nubibus cœli,qua(î filius hominis, veniebat, 8c ad antiquum die-Tum peruenK,8£ deditei poteftatem,amp; honorem, 8c regnum poceftas ems, poteftas xterna, qux nonaufsretur.

Qnod ca communicatio proprie commodeexplicccLirfimilicudinea^ nimæ amp;nbsp;corporis vnici ad vnum hominis cóftituendura.

The-

29 Thelîs

54. Maxime verô accommodatafîmilitudo Anima: rationalis amp;nbsp;corpons vifaeft^quæ non modo perfonaLter, fed etiam elientialiter vni-ta,hon.inem coftituunt.

101. H JC autera idiomatumcommunica-tio, non alia lîmiluudint niagis accommodata, lt;juàmlt;orporis amp;c animærationalis,ficut fym-i bolum Sanóli Athanab)habet, confideranda proponitur.

Euertitur àtbefi

• 55 .Etfi,vt ludinnsredè ]oquitur,nonper omnia declarando huic myfterio,fed ex parte tantum feruit. Vnio cnim duarum naturarutn in Chnfto ita explicandaeft,ne aut diuinitati derogetur quidquam ,authumanaenaturæaf-fingatur aliquid, quod eius fubftantiamde-ftruat, autnaturas amp;nbsp;earum proprietäres con-fundat.

• 56 . Siquidem ex anima rationali amp;nbsp;corpore, quædam tertia eiîentia, quafi ex duabus partibus côpofita eft,qux fe inuicé perfiâunt.

Qtiôd eflentialis amp;nbsp;æterna diuinitas, potencia, fit realiter communicata naturæhumanæ, non tantum per-fonx Chrifti.

'Tbc

30

Thefïs

Î15. Qemadmodum entm non propterea duæ Animsin homineconftituuntufj quod anima amp;nbsp;corpus eflentialiter amp;nbsp;perfonalircr vnita.fiueinuicem realiter comniunicata (unt, fed vnaeQ anima in corpore,cuiusratio tamé eft diuerfa fi in fefè pro fua natura amp;nbsp;efientia, amp;nbsp;pariter cjuoq-, refpedu corporis confidere-turifïc vnaquoqueeit Diuinitas.ellentialisilla ÔC æterna,qua; inefFabili modo ita «atura:huma na communicaia eß, per vnionemcumAo-y®, vt vnam cumeo perfonam Chrifti conflituat.

145. Ex quo manifeftumeft, non modo quàm turpiter hallucinentnr,fed etiam quam enormiter amp;nbsp;intolerabiliter impij amp;nbsp;blafphe-mi ßnt, qui,quod in ipbs eftChriftum à dex-tera virtutis amp;nbsp;maieftatis Dei deponentes affirmant :AÓ5,oi'aiTumpta: naturæ humanæ,per vnionem perfonalem , neque naturam diui-nam^nequefuam perfcnam,neque maieftatem neque adiones diuinitatis proprias ‘ygt;eriamp; reali ter communicaße.

Euertiturà thefi

176. Cum enim fèipfa,ac proprietate efien tiæ diuinitas fît omnes lux proprietates,quas Âpoftolus nomineplenitudinisomnis deitatis côplexus eft: Humana autê natura aftumpta in

per«

3t

perfôna Ch rift i nihil horum fit, aut in ætemû fiat, led in fe habitantem hanc plenitudinen^ habeat fibi realiter cómunicatam, amp;nbsp;ra hoc eft, habendo fit.

• 114. Nóautemhinclèquitur.duas inChri-ftofeparatas efie Diuinitates,quorum altera fit Diuinitatis propria, aeterna amp;nbsp;infinita Dei effentia : altera vero creata ; ficut facramenta-nj petulanter malitiofe aduerfus nos garri-unt.

• 122. in verbis, Ferla Cyrillifuliiciemust Na-turafrfrwî ip/a per fe^iuificarenon pote^^. Quid enim maius Natura diuinitatis haberet ? Quae nec folaeflein Chnfto intelligitur: led habet filium fibi communicatuni, qui fubftantia-liter vita eft.

Quod actiones Deitatis propriæ fint realiter comm U nicatæcarni Chrifti.

Thcfîs

• 127. Poftremô: Adionesquoque fuas,diuinitatis proprias, humanæ alîumptæ naturae communicauit ÂQyoçyt caro fit verè amp;nbsp;realiter viuifica,vt idem Cyrillus confirmât dicens: propter feipfum Spiritus viuificat. Ad cuius virtutem per coniundionem caro confeendit.

Euertiturà thefi nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;'

122. Ac ne nos vel propter phrafin alicuins

32

nouitatis accu fare pofsinc, quitus feper in ore eft erudita vetuftas, Sc orthodoxa antiquitas (aquatanien nos Lutherus pie Sc fände ita vindicauit,ne humanaanthoraate, fed verbo Dei fidesnoftranitatur ) verba Cyrilli fubij-cietnus ; Natura carnis ipja per /e ytui[icare non petite‘ Quid cuini maius Natura diuinitatis näheret?Qua: necfolaelie in Chrillo intelligi. tur : fed habet filium fihi communicatum , qui fubftantialirer vita eft.

129. In verbis ; nbsp;nbsp;^/«'x non confitetur carnem

Domini eße ymfii.am, propterea tjuail propria fatia f er l/i ,ijuod omnia y iuificat^ anathema fit.

n A N- Non dixit Cyrillus, j«lt;cMro yiiiificat^ fed axzcjHodyerbum viuiticat, licut dhtcrat prius thef 122. ipfam Deitatem in Chnftonon au-tem carnem viuificare.

Quod DiuinaChrininaturanonfue^ rit in morteChriftiinamunisa pafs fioneamp;dolore.

Thefts

,755. Quemadmodum autem à reali com-municaticne Maiçftatis diuinx.quxlolius Dei propria eft,huinanâ naturâprorfus cxcludût, eique nihil prxter nomen commune faciunt: ftc quoque.contra apertum ai ticulum fyroboli

Apo-

Apofl lici amp;nbsp;fcripturi- Gcrx apertifsima tefti-nionia,inpâ!sionediuinitateni ubsadttnjiparar, periinpianaaAÂoo-'cn joli cairà^cuiui^ro^riuin eUl^jiati. perpei am adfcribunt.

• IS9. gt;in vero propterea diuinitas à morte pafh onis Chritb excîuditurquochmmdrtalis btj Anima quotjue C^hnfli m pafsione mortis, J2o/’» nthilproj-u!ßet,a(lcoj^moräs ChriÇ^iquot;D,uus »lt;-^uediuiniian, ne que anirræ fed foli corpori fcu carni eius adlcribenda effet.

• i6o. f 6 Cingliana «AAoi/wt/çhommes de-ducit ,qi.ia omnia fcripturæ diéfa de pafsione St morte Chnfti ad lol^m hun'anstatem eins refert.cuius prop’riume'l pati, vt Aojzoç cum ea nibil^icA tâtùmnomen amp;nbsp;appellationemcom-niunemhabeac.

Euertitur à thefi

166. Cum igitiir vnio perfonabs dnamm ' nacurarum in C hnfto ita faAa fît vtpdream AoT/OcalTunipta; natiirx daret, ipfè verô ab ea nihilreeperet xeïjierlitlioms ychml'eii^htuiis ce mendiana clarms eftj ingens difcrin ea in« ter comrniinicationem effe , qua m.vcflas dv uinitatispropriareahierallumptx natura' hu-manæ conimunicata efl qua Ac^öciuldem natiitæ pafsio adfcribitur.

161gt;

• Î4 .

• i61. fnA'erbis. Sed ^uiacâro dus hac cttida »on jolum fiertulitdid amp;nbsp;fen/tt amp;nbsp;ceIJii, met iic ac iure Jictmus f dominum bis omnibus jiaßtcnum condiiionit lusl'enjibiliter afßdttm in carnejua,ßncjin^u yelmu-tatione(biutnitMS^amp;c. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;'

• 164. Hue referendæ fiint fententir Bafî-Iij:Dominicaro particeps tpfafaciacH Deita-tis, no fuani propriani tradidit dercati inibecil-litatem.Et Auguftiniîlniuria corporisaffeiäa effe fateor non deitatem: feut maieftate dtita-tisnonimus carnem.

• 165. Et hoceft quod D. Petrus inquif, Vhnftus paHus eft carne, cuius proprium eft pari, amp;nbsp;fho Dei etiani propter natural um conimunicationeni Sc vnitatem perlonx cri-buitur.

• 18 j, Ideoque quae de exinanitione Chri-ftiin fcriptuns dicuntur, nequaquam de diui-nitateintelligipofliint, nifiin caftra Ariano-rutn nos recipere velinnistSicut Leo amp;nbsp;Flauia-nus teftätur.

• 186. Sed omnia de Chrifto fecundum bu-manam naturamomniumorthodoxorum co-fenfu intelligenda funt amp;nbsp;explicanda.

• 187. Eaenim Natura amp;nbsp;humiliariamp;exal-tafi realiter poteft,

Quod

35

Quod fi non vna amp;nbsp;eadem numéro led duplex adio, potentia, amp;nbsp;pro-pricras Deiraci elsenciatis tribuitur earn! amp;nbsp;Dèicati Chrifii, non (latui* tur lt;îlt;TrÔTMî Deicatis in Clirifto*

TfieGs

175. Neevero fiidiomata diuinitatis af-funiptæ natura: omnia,qux nomine omnis ple-nituilnns Deitatis veniunt,comffi’unicata fiint,-tTjTTOTHÇihoc eft,plurahtas Déórum,vef natu-rarum TauTornç.leu identitas, fequituf : fie vt inflati qu)dam,amp; opinione eruditiöftis tur-gences (mininiè Thcologi) Neophyti ftultdar-gumentantur,qui fieri amp;nbsp;nudiulteruns ad Ec-clefiægufiernaculaacceHerunt.

Qua ratione ftufte amp;nbsp;per ignorantiani cxcogitataJ/TTOTiiç amp;nbsp;TavTûTnçcxpIolaeft.

178. Sîc quoquequamex eflufione fotiOS ii'«/)),e/açdiuinicatis,peruersè intèlîeâa’amp; ftu-diosèdeprauata,cófuhonern gfaduiimprstlcn-tix diuinitatiscolligunt,qua Cfirdlum gradi-bus donorum tantùm à reliquis fanóiis dirfêr-re nobis falso amp;c mafitiosèimputant, nihil niû petulanttâ fatanica calumnia ell.

C a £11««

Euertitur à thefi

395. VnJe etiam difcriiTien confpicQum, quo i alla racione Ao^oc, aba ratione propter gt;byov in perfona Chiifti homo omnipotens dicatur; quanunsyna eadtmlt;jus fjtytnui^jueom-ni^oii ntia.

296. Nam AÓ^oc fcïpfo Sc proprietäre fuse naturxomnipotens dt amp;nbsp;dicitiirjtuiiispotential humana natura nihil addidit. Humanaau-tcrn natura Chnüi propiietate fuæ elïèntia: non eft,non luit neque vnquam ent on nipo-tenSjfed nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;id eft,ahundehabet: videli-

cetj Guod perfonabter fibi habet commiinica-tani omnipotentem \ yov :quod nulli Ange-loriim aut hominum contigit,Breuius dicam; 7 cyoQ Tulvai, humanitai 'rca nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;eß ommpotetis^

idque verc 8c realiter, qiiod Athanafius paiicis verbis eleganter complexuseft : lîcut anima in corpoie, ita Deus verbum vmtus humanitati, edirprodigiajOonfeparatus à natura aflumpta; fed placuit ei per ipfampnipfajSe cumipfa po-tentiam fuamexercere.

2Ç7. Ideoredcde Chriftodicitur,quod ma nus,quam impoft3itxgrotis.cmK//gt;Grer martusfit-. 8c vox,qua Lazarum à mortuis fufcitauit.om-nipotens vox ftt,quód opes omnipotentia: fuæ Ao^oç,perhanc manum amp;nbsp;voccni,exercuerit.

Eue-

37

Eiïcólionem huminæ fcualTumptæà Chriflo naturæ in linnnum glo-riam faôlam e!se,quu ea civn Aô^a Del in viero Mariæ perlonaÜter V’ nicaefh

Thelîs

188. Sunimo aiiteni Sc altiCsimograduexal-taca eflj qnoaltiorecollocanautexaltarinon potu t,cum JW'J’ftTO l^tr^iniicum \ôy(t) ^e-jonah-t-r^nua L/i.

1S9. Cumenimfi’ius Deialtifsiinus fitjcum c|uo vna perfona erfeùta eit, altius exaltan non potuitjnJÎ forte iplo alcilsiino aliquid ahius cogitari p.'dsic

Euercitur à tbefi .. j •

19 s. Sic non iîniutauic, ie isnor^re dipm iîîMici) fed reuera leC'iiidu'v iiumanain natu» ram tuaitanoribac hejuidein huniilianOjcius nonlîmulatio fuie, led realis abdicaciOtVJusidi-uinæ Ma;clUtis. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;:,r'?rr ■

196. Sic non fimulauit fc efurireautlîtire, (quod 11 voluiiret.potuilîec^neque efunFe,ae-• lt;]ue btire ) fed reuera elurnt amp;nbsp;lîtiiiit.

200 Poftquam verô forinam leruipenitus depoluitf qux iam in conimenii ratodido D. Pauli nequaquain humana n naturain,vt vete-

C 3 res

res qilidam fcriptores interprétât» funtifedïcf-Utlem forniani figtiihcat, vt Lutherus’cn Ani-jirofiodenionftrat. De qua Chriftus inquit: hion venit filiushommis vt fibl niininiaretur, fed vt ipfe miniftraret. Et iteriim. Vos appella-tisme inagiftrum amp;: dominum,amp; bcpe dicitis, luni eniin.Ego in r edio veftrum vtqui nuq}-ftrat) realiter exaltatus eft.

201. Sicut enim in afftimpta natura realiter exinanitus fuitin forma ferui ■ ita,poftqua haneformam ferui realiter depofuit ( Huma-nam natpram in xternum nunquam deponCs ) gloriæ Maieftas « ßciejhiucaeiC gt;nbsp;vt qui prius Juladiuinkaieomniagubernaret,nuncetiam fuq humanitate J ad dexceram virtutis ôc maiefta-tis Dei collocata, omnia in cœio amp;nbsp;in terra, vbique amp;nbsp;fempergubernet. Sicut fcriptum eftîQuapropter Deus exaltaiiit cum,amp; dedit einomen fupra omne nomen,vt in noniine le-fuomnegenu fefledat.creleftifi, teireftrium, amp;nbsp;mfernprum. Et iterum: Sciat ergo tota domus lfraël,quod Dominum amp;nbsp;Chrtftum, fe-cerit Deus hunc. lefum, quein vos crucifixi-ftis . Athanafius : Scriptura nonintelligitfub-ftantiam verbi exaltatam, fed ad Hiimanitatem ciushocfpedat, propter carnem exaltari di-citur. Cum enini ipfius lit corpus, raerixo iplc

ipfc vt homOjTatione corporis, humaoitus exaltan amp;nbsp;acciperemenioratur, eo quod corpus lila recipit. Quæ verbum femper pofsi-debat, fecundum fiiam ex patre Deitatem amp;nbsp;pcrfedionem. Dicit igitnrje poteftateni acce-pilïe vt hominenijquâ femper habebat vtDeus, Dicitcjue:Glorific^ mc,qiu aliosglorificat : Vt oftendat, carné fe habereiftarum rerum indi-gain. Ac proinde carne fua: humanitatis hanc glorifïcationem accipiente,italoquitur, quali ipfeaccepilTet. llludenim vbiqueanimaducr* tendum ( Notate regu'am,lefuitxamp; Sapramé-tarij veftracontranam) nihil eorum qua: dicit fe acccpitle, in tempore fcilicet^itafe acçepif-fc,quafi non habuißet i- Habçbatenim illa,vt-potc lèmpcrvt Deus amp;nbsp;verbum. Nuncautem dicit: Humanitusleacccpiffe, vt carne eius in ipfo accipiente, in pofterum ea ex carne illius in nes finniter polsidendatraderentur. rdeni: A'erbum eius femper erat Dominus, neque poft crueem primum faétuseft Dominus; led llumanitatem eius, Diuinitas fecit Dominym amp;nbsp;Chriftum.

208. Etfi veró ante rcfurreAioné Dominns quoqveerat, non tarnen vbiquecurn Deore-gnabat. Sed hacMaieftate regnandi tantifper c\Miimamp;euacuatHm ( vf Paulus lotjuitur

C 4 eir

40

eOeoporteSat, donee per pafsionem fquxab exordio natiuitatis cius ieniper vRpe ad mor-teuj duiabaf gen us human um redimeret.

Carnem ChriQi efîe incircumferipta, amp;nbsp;ramen veram , id ell, vere hurna-nam carnem.

Thefis

2C2, Quandoauteni Patres {k fcriptores Ecclefîartiti propnetntes humana; naturx, in-primisaureuic;rcunifcripcio?ê corporis Chn fti, aduerlus N'larcionitas Eiitychianos \r-genr, ne.,uargt;uani hanc conT’iunicatam , in alsumpta humana natura maieftaccni negant auc oppugnant.

203. Al.udenim eft de ventatenarurxhuma næ eiusq; efséiia dicere, quid per fs, amp;nbsp;in Ie lit proprietatenaturxfux amp;nbsp;aliud quid pervnio-nem perfonalc àxbya comniunicatumaccspe-jir Qua rationelenrentix pan um in fpeciepu-gnantes facile conciliar! poftiint.

Euertitur àtheli

227. Neque veto nos dicimus , Chrifti humana natura./ier fe ^crfo/iaüer^cu/n l(tp:aper~ uria tivti/fïjWywe Kadirahtir, hoc e ft proprictate naturæ lux, qua: circunileripca amp;nbsp;haitaeft,

ora nia

41

omnia lœplere. Sed idcotantum quôdinvni-tateni perlonx’ à Äoya affumta lit, ôc nulquam fît AÔ^cç,'vbinon fit homo.

2i8. Exau’.bus omnibus manifeftum eft, eostoto cœlo errate , qui à proprio humatii corporis, leu ab Humana noftra natura ad cor» pusChrifti liiupliciter argumentantur, amp;nbsp;impie neg int, nouam cor^om Chriï^iponendawde-

quae corpon Chnfti peculiariterap-piicctur .

• 212. Neque enim Chri^^usßmpliciter homo efT, ficut Petrus,Paulus; fed tabs homo eft,qui Deus eft in v nitate perfonæ tSÄoya.

• 235. Hane de loco cogitationemfi fuHu-leris amp;remoueris ab hoc myfterio,omni quae« ftione , labore amp;nbsp;difputatione te expediuifti, tnbuensgloriam corpori Chrifti propter vni-onem, qux folius huiuscorporis propria eft, amp;nbsp;quam cum ntillo lanElorum cummunem habet, nec interim i critatem humane naturx,-earum-queproprietarum neg.ibis .

• 236. Nec \ Ila bic contr.adiiffionis implica-tioeft, nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;eidii’H cotport Chri:(^i oppofita,

nori eodem, fed diuerfo refpe^u , adferiban-tur.

• 237. Quod enim corpus Chrifti finitum, amp;nbsp;circundcriptum,amp; in loco dicitur,id ei propter naturæproprietatem rede tnbuitur. Quæ fi ei

C 5

42

adimatur, veritas natura: negari amp;nbsp;eidem adi-mi verè dicetur.

258. Q£od autem etdem corpori etiam tribuunturjtjvx infinitafunt,amp; nullo lococir-çuinfcriptci,qua ratione amp;nbsp;iplanonin loco aut circumfcripta dicttur : id ei propter vnioneni cum perfonaTKÄO),«, amp;infinitænaturx KQivca-v'ntv, accommunicationem , verc 8r iuxta fcri» pturas tribuitur.

No poflcfcirij Quid fit rnaieftas Chri-IH amp;nbsp;dextcra Dei.

Thefis

2T2. Qiiemadmoduautem fiiprade vnio-nis myfterio diximus^redius nos,quid non fit, quàm quid fit,exponere pofiè:fic etuj de Ma-ieftate filij hominis,eiusque prxfentjx modo, redius quid non fît, quàm quid fît, affirmare po Hum us. Q ux T» ) nerbo dicamus, non inteUi-^^«r,ncque fenfibus aut rationeHumana corn* prehenditur.

Euertiturà tliefivbieam définit.

214. Dextera igitur ,ann^edeijit Ru-manitatis Clinftiglorificatx,qu!d eafit videp-durnefl.

215» Ea veroriibilahudfîgnificat, quàm,vt vno vçrbo exprjmamus,o»j»lt;^Q«?j«lt;;»f qux

neque

4Î

neq.uc locus eft, neque in loco, fed çœlum 8ç terrau in1plet.ier.23.

Çarnem Chrîfli ledere ad dextcram Dpi, ell Chriftum hominem re-gnare,

216. In hacfedecum Humanitas Chrifti collocaca fit, nafquam dextera Dei ironftrari potent, vbi humanitas eius wo« leaear, hoceft, xji^wfrO’gubernet. Idenira in hoc fymboliar-tiçulo federe fîgnificat.

261. Primus modus vniuerfalis eft.quo îiu manitas Chrirti,cumdtuinitateT8 ,n gu-bernatione omnibus creatutis adeft. Id cnim eft ledere ad dexter.im Dei.hoc e(i,/fari tentiAium Zieo, omnia in ccelo amp;nbsp;terra gubcrna rejicut Catecljefts noftra docet; ad quam ma-ieftatem hnmana nature yerc amp;nbsp;realiter eueâa eft. Sicui fcnptum eft: Omma lubiecifti lub pedibuseius; 8c conftituiftieumiupraoninia opéra nianuum tuarum.

Euertitur lt;1 theft

, 224. Nonenim hîcde fcripturæ impletio-ne ,fedde locis fupens amp;nbsp;intsris dillèritur: Quemadmodumçontextus verborum Apofto-h aperte docet : videlicet tie inferioribus terra-.

qu»

44

('qux vteruni D. Virginis fignifîcant, fient Plaliu. 129. etiam loqninir, Non tfl üccii'ra-tuinos nieuniate, qiiod fecift inocciilfoSc fubftantia inca ir: irfericrv us terra: ) amp;nbsp;de ex lis. £t aperte dictor . quod qui in infeiiora terrx defeenderit, idem quo.-lie fupra omnes cxîos afeenderit v t omniâ in pk ret.

264. Alterprxfentixmodus eft, qnoEc-clefix fux peculiari gratta adeft: iuxta proniif-fiones: \bi duoaut très towtfr rgan funt in ro-niiiicmeojuni in medio ipfbium.Sum inquit, non erojPerfona'ienim prxfcntîa ni.nqiiam leceeic, qui gratia ad eketos fubinde magis nugifquc actcdit.

Vbjquitatem negat.

iheks

251. Queinadniodum autem monflroßm vbiqiiitatem nunquani credidimus nunqiiam docinnius, quani favramer.t.irij apud fuos au-ditores nobis falso, amp;nbsp;contra tâfhmonium fux ipforum confcientix imputant. Id eniiu figmentum, tanquani portentum detellan.ur, quofingitur humamtas Cbrifti diuinitati co-extenfajCÙm nec ipla diuinitas cxtendaiur.

Probat arciculo

5. De cxnâ Doniiui.

QVIN-

45

QVINTA ET VLTIMA

CLASSIS T H E S 1V M IaCOBI ANDRlîÆ EX LIBRO

Repetitto nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;v

T^hefes ineptie.

1 hefis 2g.

T hue pertinet quoque dodrina de gradibus pExCentix Dei. Q£io-vniuerfali, quæ ert prælentia con-feruationis.qua ratione Deus,quo ad fèxqua-liter ouinibus creaturis adeft, vbique totus amp;nbsp;totuni, non magis hic quàm illic . Secundus gradus, quoadeft beatisangelis 8i hom’nibus, quos eßoiiia jua prüfens,non modo conkruat, led etiam viuihcatvitaxtcrna . Tertius , quo adeft renatis in bac vita , amp;nbsp;efficit in illis no-uos motus : de quibus prxfentix modis nuHa controuerlîaeft.

dan, Inepta quoniamvel confunditfe»lt; cundum amp;nbsp;tertiuni modum, ouo Deus in be-atis ineftAcl qui teitius ac pufterior eft Çvelii«.-ti vitaiterna vuuficare ) priorem conftnuit

ftcundo gradii, quo nimirum nouos motus i«' eledisDeiisefficit.

74- Ea vero noneft prxdicatio tantum, auf P h I a ( 1 syfe U ni O d U s 10 q U e n d 1, /f// re i gt;£7 è fiez « IJ guj: liac phrafi,prxdicatione,leu modo loquê-drexprimitur; Videlicet non ipfa Naturarum vnio vel cômunicatio, led proprteratum coin -n.ûntcntio, quæ iplam vnionem perlonalein fèquitur.

H N. Inepcuni.Quis enimignorât, quuin ea,quæ naturædiuinæ propria funqde hiimana: conffaque naturæ humanæ propria dénatura diuin ien'untiantur, rem verè exillenteinex-primi?Deqno nulla quxftio eft :lèd vtrum ea' res,velûti'pafsio,quum Deus pallus dicitur,re-iplâ tribuafur Deitati Chnfti vt ipfa pallaht. Ergo nS d'été,fed de iplo attnbutionis modo difputatum hic fuit, quem illi elle realem \o-lunt.id eft, reipfatnhuere alten naturæ , quod altérais eft proprium, nos auteni ex verbo Dei verbalem feu dialeâicum efle demonftrainus.

TS - Nonautemeftidiomatumlèu'prop'rio-runi in perlbna Chrifti eadem ratio;Quædam cnim fingularum naturarum propria funnqux-dam perlons propriê tribuuntur.

DAN. Inepte,quæ toti perfonæ Chrifticô-petunt, ad eani communications fpeciem hic refe-

47

/eferutur, qux communicatio idioniatum no-niinatur,N«ini in iis tantum cft, qui vni tacuih natura? Chnfti (ùnt propria, pon autem in ijs, qua: vtiiquc naturae. Curulmodi funt tarnen' qua? toti perfbni- Chrifti tribuuntur,velut re-demptorctn nortrumelfe. Itaqueipfemetinh thel'.79. noftranilententiamconfirmât,fuain euertit.

84. Quapropter nequaquam hæc propne-tatom communicatio phyficadicenda eft, qua alterutra naturajper/f, inj^e conßderata Jubie-Uumproprietatum alterius naturae cóftituieur.

87. Qpiaverovnio duarum naturarumjn perfona tk AÓj/k kow eßentialis, aut acciden-talisjfeu phylica/ed perfcnalis,quam vniuerfa philofophia ignorât : ideoque Mathematicis, Phyficis autMctaphyfius regulis minime fubic da: Ideo communicatio quoqueidiomatum feu proprietatumnon eft phyfica,vt vniiis natura: propria, altera natura per fevelaccidens habere dicatur. qua ratione, in natura Humana tutychianilmus ; in perfona autem Chrifti, Neftorianifmus afiereretur.

D A N. Inepta eft tota ifta colledio Iaclt;.bi. Nam fieflentialia diuinxCHriftinatursidio-mata realiterinfunthumanx feuaflumptx nature, quemadmodum vultipfe, vel vtaccidés, val

4’

vel Vf eflèntia ill 1 infint oportet. Nihil eniin iftani duif'oneni elïugit

manx naturae vt accidens thel.84. non item vt edentia dtuinx naturacthef 99 Ergoedentia» lia diuinxChnftinaturxidioniata nullomodo infunt hun anæ eiuldem naturæ 11 quoniam nullo niodo infunt j nccinfunt. Qimdenim addit lacobus, de natura, cui vultilla realiter commun’caii, perj'eamp; tn jeconjicerata funtn e-rx præfngiæ. Nee verba hæc. 'Naiuraper le,amp; injeconfidcrafa^ hgnificant naturâ quum extra perfonam feu vnionem confïderatur: aut na« turam, cui alterius eilentiaüa idiomata realiter conimunicantur, quasex fuis proprijs natura-Jibufque tantum vinbus æftimatur. Vèrùm hue in vnione, fine extra vnionem : fiue ex fefe, amp;infefe, due ex donis àDeo fupernaturaliter acceptis confideretur xftimeturue humana Chrilti natura, nunquam ilia eßennalium Deitatis Chnfti proprietatuni realiter fiet partieeps, nefiatamp;ipfa Deus, id eft, neearo ieu humana natura efle definat Qincquid enim quocfique modo Kcr/amp;)cramp;“i/ 3-iothtoç î/ia/uaraïf eft real.ter particeps : illud idem ipGm fccr/ar amp;10THT0Ç quoque realiter habet, ac participât; atque ira fit Deus, ac proinde ent quidam fadlituis Deus,qui tarnen verns Deus eritjicet idem non fit natura Deus contra quam Paulus

amp; Dei

49

amp; Dei (piritus per Paulum loqueiis Gal.4.verf. 8. affirmât amp;nbsp;doceat. Et quis tandem iftaruiu laco’be ineptiarum tuarum ent finis?

loj. Quaecaufaeft, vt duplex, ab Arifto-tele ipfius animæ definitio tradatur: quariim altera, ipfius animae eßcr.tiam per fuas pater.tias feu proprietates definit •. qua homo dicitur vi-uere, fentire, nioueri,amp;intclligcre.Altera veto, communicationcmipfiuscum corpore ex-phcat,qua dicitur nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;corporis phyfici

organici, vitam habentis in potentia.

DAN. Ineptaconclufio lacobi amp;nbsp;falfifsi. ma.Ineptaquidem, quumfic colligit, Dixit Anftoteles animam efle nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;corporis

organici, ergo anima horn-inis omniafacit per corpus. Nam idem Ariftotcles hanc conlecu-ticnemnegatapeitifsime, qui quamuis earn a-nimx definitionem attulerit, tarnen manifertè pronuntiat eile quafdam humanxanimx aâi-oneSjin quibus non egcat corpore. Hxc verd cadem conclufio lacobi eft fallifsima . Often-dit enim animam hominis efle mortalem , ft nulla fit illi etiam in corpore exiftentisfeparata tarnen à corpore aótio.

108. Et diligenter notandum eft, quod in Icriptnrafiepe repetitum legiinus . Non dedit tibi Dominus cor intelligens. Item, Dedi tibi cor fapiens Einteilige ns. i.Reg. 3. Quod

D

nobis tnter^iretentur Jijitita amp;(. facramentarij,ade-oque omnes Phdofophi cùm cor pan corporis fie, non animæ potentia: nec Dominus d!cat,dedi tibi animam fapientem aut intelligentem, lcd corfapiens Sc intsiligcns.

DAN. Inepta colledio, quum metaleplîn amp;nbsp;metonymiam(grammaticam amp;nbsp;piicrisetiani notant phralîn) ignorarele monftret magifter lacobus.Quum enim dicit Dominus,dedi tibi lorintelligens, ideft, intelligentiamincorde,vc non inteftinumipfuin amp;nbsp;membrum carneum intelligat Deus:fed vtfapientiaipfafeu anima lapiens à Deo data intclligatur in illo membro leu oculo hominis inGdens. Quanquamquid iam idem lîio Ariftoteli milèrfaciet, ( quem fupra aliquot thefibus tam Iludiosc m luum auxilium contra theles tarnen 67. amp;nbsp;68. aduo-cauit^ quum affîrmet Ariftotelesanimam,qu3: incerebroeft, intelligereffiverofcriptura do-ceateam,quæ in corde potius lèdet,id facere.

110. Neque necelîè eft,vt nobisdicant le-fuitæ aut Gcramentanj corporis proprietatem non eße intelledum. Sed refpondeant; An Spiiit’-is lànâus impropriè loquatur, aut in fch.ila Eutychiana verfctur, cum per vocabu-lam a!//fraS/:fn loqaitur,cor hominis non hominem appellansŒt num prater nomen amp;nbsp;ap-pellationem fapieiniæ nihtl cor coromunicet?

DAN,

51

D A N. Planeiam inluirum fe déclarât ifte philofophus; fedquumfît vbiquitatisdefen-for, niniiriim fibi vbique elTe pucat licere, Sc temerè in omnium artium , etiam quas non intelligi^Pncsinuolare.ltaqueiani contra fna fuperiora fcripta ex Theologo Peripateticus feu Ariftotelæus philofophus faâus fie con-cludit. Organis corporis Ite/is perturbacis nihil rationisin hrmineconf^icitur ergo hominis ratio eftinipfiscorporismembris velutinipiooeu-lo,aure, amp;nbsp;medulla feu neruis cerebri. Quid ineptiusdici, fcribiue à Philofopho , neduin Theologopotuit ? Exempli grana. Abfcifia homini lingua amp;nbsp;manu, ars fcientiaque oran-di velfcribendi nulla apparet in homine Ergo ars amp;nbsp;fcientia orandi lcribendiuein iplahngua infidetac pofitaeft. Hoe quàm ftolidc amp;nbsp;So-phifticècolligatur, notant Dialectici omnes, non modó philofophi peritiores . Verüni philofophum iftuni, vt, quæ dicit, intellKxat quàm fintinepta, remittamus ad hbros Galeni De Placitis Platonis 8c Hippocratis.

oca/

y. lt;• ..r;;.;;; ' • .: î ...VU^kx nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;,.'

. ■'■,•; î - .■'■ f:-ôruîor nbsp;nbsp;nbsp;‘■ i' :

■r..:i * .;■;. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;gt;nbsp;■■ ;ttc . ' i” ■»• quot;

!. nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;? :-.jn nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;r

'•■ !j.ôilt;J.-- ; ■ ■ ■... tjç^sesfÂîi'

'..ii. -.•ti.Â'5; G '■, ' nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;=■*?■ f

•’îniG.,

. nbsp;nbsp;K.lt;. ur'fGquot;

. . Û ;,;.,-’; nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;./. : .

• ui' .J r-.z ; ;,p nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;:: nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;y

i izf.tii:-iKTr’ ; ! gt;. i. ii-c .