JAARBOEKJE
VAN HET
OUDHEIDKUNDIG GENOOTSCHAP
„NIFTARLAKE"
1949 |
||||||
DKUKKEEIJ H.J. SMITS
OUDE GEACHT 231 — UTRECHT |
||||||
VOORWOORD
Wederom is een jaar verstreken; wederom verschijnt het
hoekje van Nijtarlake. Dankbaar is het Bestuur voor het feit, dat er steeds opnieuw voldoende stof binnenkomt, welke ge- tuigt van een historisch interesse in onze streek. Zeker zullen onze leden ook dankbaar gestemd zijn jegens hen, die zich de moeite geven het resultaat van hun studie op papier te zetten. De reeks onzer jaarboekjes is thans tot een respectahel aantal aangegroeid en wie ze alle in zijn kast heeft staan, beschikt over een rijke schat van wetensicaardigheden omtrent Niftarlake. Moge het ons genootschap gegeven zijn om ten aanzien van
de jaarboekjes het semper crescendo te blijven toepassen! DE REDACTIE.
|
||||
Eere-leden:
Dr Mr J. W. Verburgt. Wassenaar. Oud-Voorzitter.
J. D. Bastert. Breukelen. Oud-Penningmeester. |
||||||||
Bestuur:
Mr Dr N. J. C. M. Kappeyne van de Coppello,
Oud-Loosdrecht. Voorzitter. i
Mej. W. F. Grevenstuk, Baambrugge. Secretaresse. I
J. Vor der Hake. Utrecht. Penningmeester. ' Daeeliiksch G. J. Weyland Jr, Loenen a/d Vecht, Bibliothecaris / Be=tuur
Mgr A. E. Rientjes, Maarssen. l Dr Mr J. W. Verburgt, Wassenaar. |
J. D. Bastert. Breukelen.
J. Trouw, Abcoude.
Jhr Dr L. H. Quarles van Ufford, Breukelen.
A. H. Doude van Troostwijk, Notaris, Breukelen.
Ir J. Loeff. Oud-Loosdrecht.
Jhr P. H, A. Martini Buys. Rotterdam.
F. D. Sprenger, Vreeland.
|
||||||||
Redactie Jaarboekje:
Mr Dr N. J. C. M. Kappeyne van de Coppello. Oud-Loosdrecht.
Mgr A. E. Rientjes. Maarssen.
Mej. W. F. Grevenstuk, Baambrugge.
|
||||||||
LEDEN:
|
|||||||
Aalsmeer: .\
Bax, H.
Abcoude: |
Doorn, Dr A. van j
Firet, C. J. J. |
Gortel, Dr J. H. van i
Graaf, J. H. de !
Hartogh, A. den i
Pape, W. F.
Quarles van Ufford, Jhr Mr L. A.
Sprey, A. I Timmer, Notaris Ph. W. i
Trouw, J. j
Veltman-v. Cruvssen. Mevr.
A. G.
Veltman, Mej. Lidi
Vis-Völker, Mevr. C. A. L. M.
Waterkamp, Pastoor J. M. J.
Wijngaerdt, Piet van !
I
Amersfoort: \ Adriaans, G. \
„Flehite" Oudh. Vereen. |
Ver. voor Vreemdel. Verkeer
Vor der Hake, J. J. G. Amstelveen:
Achterbergh Jr, J. W. N. van
Amsterdam:
Aa. O. L. van der
Altena. Chr.
|
Beekmann. J. S.
Bergh, Th. P. van den
Booy, H.
Bussy, Mr A. Ie Cosquino de
Colenbrander-Overhoff.
Mevr. M.
Dekker, C. L. Duyvensz, Fr. Hoorn, Th. van Hoes, F. Jantzen F.Gz., Ferd. B.
Jordens-Mac Laine Pont, Mevr. A.
Kater, P. A. Koninklijk Oudheidkundig Genootschap
Laag, A. H. van der Lange, CV. Allert de Leuven, W. van Moes-van Delft, Mevr. H. Pos, Mej. A.G. Schoorl, A. Tienhoven, Mr P. G. van
Vondel", Joost van den, N.V. Uitg. Mij
Warners, F. A. Ankeveen:
Harinxma thoe Slooten, B. A
Ph. Baron van Apeldoorn:
Fortuyn Harreman, A.
Tombe. Mr A. L. des |
||||||
VIII
|
|||||||
Graaf Wz.. E. de
I Grift, A. van der Haars, Mej. Mr E. A.
: Hoekstra-Bouman. Mevr. Wed. G, C. Horst, A. van der
Hul-Steenhuizen. Mevr.
R. V. d. Jong, J. de
Jong-Vis, Mevr. A. AV. de
Kastelevn. J.
Klap, C. P.
Korthagen-v. Til. Me\T. E.
Leisink, Pastoor J, B.
Matthes-Varossieau, Me\T.
C. W. Matthes-de Roov. Mevr. Wed.
C. H. Moen, W. C.
i Molenkamp, C. J. G. Molenkamp. J.
Parker Verboom. Mej. W. M.
Quarles van Ufford. Jhr Dr
L. H. Ragay. L. J.
Remijnse, Prof. Dr J. G.
Remijnse, M.
Reyden, J. van der
Roëll, Jhr Mr H. H,
Schmedding-Verbrugghen,
Mevr. W. Th. C. Schoonderwoerd. W.
Smits, P. B, A.
Troostwijk. A. H. Doude van
i Verkade, E. G, : Verkade-Dr Cartier van I Dissel, Mevr. I Vermeulen, Y, T.
\ Verweys-Kramer. Mevr. A. J. I Vis-Honig, Mevr. A. Vis Sr., Gerbr.
Vliet-van Wijk. :Mevr. Mr v.
A. C. Vlug, H. M.
|
|||||||
Baamhrugge:
Baanders, Mej. Tine Borst, Th. C. Bouman. J. H. Feddema, G. Grevenstuk, Mej. W. F. Lee, Mej. E. van der Plas, J. van der Royaards, J. J. Schimmel-Baanders, Mevr. W. C.
Woerden. S. van Baarn:
Tegelberg: P. E. Batavia:
Grevenstuk. Prof. Dr A.
De Bilt:
Mac Laine Pont, W. P.
Mac Laine Pont-Stork, Mevr.
A. W.
Troostwijk, D. W. Doude van Den Bommel:
Kooy, Ds A. v. d. Breukelen:
Bastert, J. D. Bianchi-Wüstenhoff. Mevr, C. E.
Cnossen. Ds H. M. Colenbrander-Hoekstra, Mevr. A. H.
Colenbrander, H. Th. Colenbrander, Mr J. W. Cornet, J. W. G. Dop, H. R. van Freitag, F. J. de Ginkel, Mr H. C. L. van Goeman Borgesius-Blommers, Mevr. Th.
|
|||||||
IX
|
|||||||||||
Vries, J. G. J. de
Vries-Verbrugghen, Mevr.
C. W. de
Wageningen, J. van Zwaan, Ds A. Brouwershaven:
Hocke, Mej. P. D. Bxissurii:
Ahrend, J.
Ahrend-v. Gemund. Mevr. M.
Marie, Dr F. G. van
Nordemann, J. G.
Culemhorg:
Bemmel, A. A. van DoorTi;
Ansoul, G.
I^ampsins van den Velden,
Jhr J. K. Driebergen:
Beaufort, Jhr P. P. de Clifford Kocq van Breugel, Jhr Mr Dr J. R.
Prein, Prof. J. A. M. Eindhoven:
Broek-Bon, Mevr. A. van den
Epe (Gld.):
Slik-Scharf, Mevr. B. van der
Giessendam:
Sluys, P. van der 's-Graveland:
Boeré, Dr L. A. Dedel, Jhr Mr C. Houbolt, P. Schimmelpenninck, G. Graaf |
|||||||||||
's-Grai^enhage:
Bak, Mr A. G.
Bak, J. P.
Bureau van de Rijkscommis-
sie van de Monumenten Cleyndert Azn.. H.
Middelberg, Mr G. A. A.
Velsen-Metzelaar, Mevr. W.
L. van Groningen:
Schoemaker. Pastoor F. J.
Haarlem:
Emmeriks. L. |
|||||||||||
Heemstede:
Koomans. Dr W |
|||||||||||
H.
|
|||||||||||
Hilversum:
Bree, D. de
Bruggen, Ds J. van Frank, Deken H. F. Metzelaar. C. Notten, Mei. W. L. van Sm.orenburg. J. M. Kortenhoef:
,,Curtevenne'\ Stichting
Nes van Meerkerk. J. E. van Spaan, D. C. Kroimnenie:
Walbeek, F. van Laren:
Boetzelaer, R. W. C.
Baron van
Leonhardt, G. J. G. Leersum:
Dijk, M. van |
|||||||||||
X
|
|||||||||
Loenen a.d. Vecht:
As, P. van
Dokkum, G. J.
Gerards Thesing, L. H.
Hengeveld, Dr A.
Holthe tot Echten. Jhr Dr
M. L. van
Joncheere, C. de Kampen, J. W. van Kempen, Nots, J. M. C. van Nieuwenhuizen, Mevr. Tervooren, H. A. P. M. Troostwijk, Mr W. I. Doude v. Uden Masman. H. Weerdenburg, Ab van Weyland, Jr, G. J. |
|||||||||
Lunte7-en:
Hoop van Slochteren, Mr M.
P. van der Maarssen:
Agterberg, J.
Alleman, J. G.
Alta, T. P.
Alta-Osieck, Mevr. W.
Dorp, C. van
Dorp Jr., C. van
Hoekstra, Dr Sj.
Homan van der Heide. J.
Mol, B. C. J. de
Pittet-van Linge, Mevr. J. C.
Rientjes, Mgr A. E.
Ruiter, H. J. de
Rijsterborgh, C. J.
Sandick, J. W. W. A. G. van
Servaas, J. N.
Stevenhagen, H. J.
Vader, Nots. H. P.
Wymstra, W.
Maarsseveen:
Feyten, A.
Hydecoper-van Maarsseveen.
Jhr. J.
Rijn, J. G. van Maartensdijk:
Steyling-Grevenstuk, Mevr. A.
Steyling, Dr W. Mijdrecht:
Heyden, H. J. H. van der
Naarden:
Oudenniel, C. G. van
Verburgt, Dr G. Wentink-Boon. Mevr. G. |
|||||||||
Loenersloot:
Kalf f Az., G. Loosdrecht:
Beusekom-van Foreest, Mevr.
Wed. Mr F. C. van
Buysing Damsté, A. Erdman, Mr R. H. Freese, J. P. Kappeyne van de Coppello- Wijgers, Mevr. L.
Kappeyne van Coppello, Mr Dr N. J. C. M.
Kappeyne van de Coppello- van Panhuys, Mevr. Th. E.
C. M.
Loeff, Ir J. Sondaar, L. H. Swinderen, Jhr Q. J. van Troostwijk, Mr J. H. M. A. Doude van
Voogsgeerd, W. J. Vunderink, Mr J. L. Wieringen, Dr C. W. van |
|||||||||
XI
|
|||||||||||
Rossum:
Meijer, A. F. van Goelst
Riiwiel:
Haan-Looy. Mevr. W. de
Rijswijk:
Geertsema. W. H. Monté. Mevr. A.
Soest:
Bentinck. Mr S. P. Baron
Soesterherg:
Haselen. Mr J. van Tienhoven (U.):
Einde. T. van 't Uithoorn:
Tollenaar, J. C. Utrecht:
Adels-Vermeulen. Mevr. M.
Biegelaar Jr, J. B. P.
Bogaard, P. H.
Burg, Pastoor J. van der
Daas. A. P. N. den
Dijkman, Mr H. J.
Gaasbeek, R. van
Historisch Gnootschaj
Lip-Kibbeling. Mevr. J. v. d.
.,Oud-Utrecht". Ver.
Ridder, Mevr. A. Ph.
Ruwers-Becker, Mevr. E. W.
Smits. H. J.
Tange, van Recken. Mevr
Wed. Dr H. M. van
Théonville. F. W. G. Tombe, Mr J. H. des Ven, Dr A. J. van de Voerman, Mr A. A. A. E. A. |
|||||||||||
Nederhorst den Berg:
Brouwer. W. Krol, J. J. F. Pos-Kofoed, Mevr. C. A. Voorn, G. A. van der Nieuwerslids:
Blankenberg, B. H. Blijdenstein-Cruvs, Mevr. Wed. Th. W. Nigtevecht:
Hennipman, C. Wees, G. A. van Noordioijk Binnen:
Wieder Jr, F. C. Nijmegen:
Lindenhout. H. J. van 't
Oosterbeek:
Beusekom, Mr E. van Oudewater:
Boer, A. W. den Overveen:
Vries-van der Lee. Mevr.
A. de
Warnaars. H. B. E. Witsel. B. |
|||||||||||
Pijnacker:
Neeleman. Ds J. C. |
|||||||||||
Rotterdam:
Bastert. J. N.
Bibliotheek en Leeszalen der
Gemeente
Martini Buvs. Jhr P. H. A. |
|||||||||||
XII
|
||||||||||||||
Weesp:
Breyer, K. Dockum, W. A. van Houtman Jr, L. A. Kloet, H. de Lindeboom, G. Wr esperkarspel:
Klaveren. Wim van |
||||||||||||||
Ver der Hake, G.
Vor der Hake, J. Vuurst de Vries, Dr H. van der
Wilbrenninck, J. C. Woerden. A. W. F. C. van Velp:
Boetzelaer. V. L. Baron van
|
||||||||||||||
Wijk bij Duurstede:
Dijkman-Schoenmaker,
Mevr. G. J. E.
Schoenmaker, S. Thieme. Mej. A. C. IJsselstein:
Cool, A. G. Zaandijk:
Honig, G. J.
Vis Jr, Gerbrand
Zeist:
's Jacob, Dr H. Th.
Lantsheer, J. A.
|
||||||||||||||
Vinkeveen:
Baanders, Dr A.
EkeL J. Vries, J. de Voorburg:
Hacke-Oudemans, Mevr. J. J. Vreeland:
Eiee, B. van
Cleyn Brem, K. M. J, de
Jonker, W. J.
Sprenger. F. D.
Wageningen:
Kniphorst's Boekhandel |
||||||||||||||
Wassenaar:
Honders, Dr H. J.
Verburgt, Dr Mr J. W. |
Zuilen:
Laan, J. Th. van der
Wijk, J. A. van |
|||||||||||||
Jaarverslag.
|
|||||
Op 15 Juni 1948 had in Hotel ,,De Kampioen" te Nieuwersluis
de Jaarvergadering plaats, waarop volgens presentielijst slechts 18 leden aanwezig waren. Na een kort openingswoord van den Voorzitter werd ge-
legenheid gegeven tot het lezen der notulen en het uitbrengen van het Jaarverslag door de Secretaresse. Onder de ingekomen stukken was o.a. een brief van een
Commissie, die beoogde een bijeenkomst te houden, om zoo mogelijk te komen tot samenwerking tusschen Oud-Utrecht. Flehite en Niftarlake, en het verzorgen van periodieken, even- tueel een fusie dezer drie vereenigingen. Ging dit niet, dan werd voorgesteld, een nieuwe vereeniging ,.Het Nedersticht" in het leven te roepen, die als het ware overkoepelend werk- zaam zou kunnen zijn. De Heeren Vor der Hake en Bastert. die als vertegenwoordigers van Niftarlake reeds een vergadering dezer drie vereenigingen hadden bijgewoond, en Dr van de Ven, Secretaris dier Commissie, lichtten een en ander uitvoe- rig toe. De Vereeniging ,,Flehite" bestond 70 jaar en wilde haar zelf-
standigheid bewaren, en ,,Niftarlake". dit bleek op deze ver- gadering duidelijk, wilde dit eveneens. Toch kan samenwerking van het grootste belang zijn. ,,Oud-Utrecht" zag in, dat als de drie vereenigingen zouden
kunnen samengaan, de naam dan betrekking zou moeten heb- ben op de geheele Provincie Utrecht. De Heer van de Ven, Archivaris te Utrecht, had toen hij zijn
functie begon, al opgemerkt, dat een deel van de provincie niet tot de werkingssfeer der genoemde vereenigingen behoorde, dus wilde hij die uitbreiden. De voorzitter wilde alleen de quaestie van de fusie behande-
|
|||||
XIV
len, de gezamenlijke uitgaaf van geschriften wordt later wel
geregeld, die problemen lossen van zelf op. Hij vindt de Vechtstreek een eigenaardige streek, waarin
men een centrum, een eigen geheel ziet, dat door de historie een eigen karakter heeft. Wij blijven in zekeren zin gaarne onszelf, en opgaan in provinciaal verband heeft dikwijls veel voeten in de aard. Toch wil hij samenwerking, waar die mogelijk is, wel steunen en hij vraagt het oordeel der aanwezigen, waarop de Heer Bastert verzekert, dat hij en de Heer Vor der Hake op de gezamenlijke vergadering te Utrecht duidelijk hebben te ken- nen gegeven, dat het Hoofdbestuur van ons Genootschap tegen fusie is. De Heeren Trouw en Weyland willen graag hun eigen Jaar-
boekje blijven behouden, en ook de excursies van Niftarlake. Conclusie van al deze besprekingen is, dat de vergadering
van oordeel is, dat men wil komen tot samenwerking, terwijl de Heer van de Ven inziet, dat fusie wel een onbereikbaar ideaal zal zijn. Na het kasverslag, uitgebracht door den Penningmeester,
worden de rekening met de bescheiden nagezien door Mevrouw Veltman-van Cruyssen en de Heeren Sprenger en Uden Mas- man. Alles wordt keurig in orde bevonden, waarna de Penning- meester voor zijn beheer gaarne gedechargeerd wordt. De overleden leden van ons Genootschap, zijnde Pastoor L.
J. van der Heyden, Deken Rooswinkel en R. D.Storm Buyzing, worden staande herdacht. Bij de te houden bestuursverkiezing wegens periodiek af-
treden van den Heer Wentink en het overlijden van Pastoor van der Heyden, wordt hoofdelijke stemming niet noodig ge- oordeeld, en alzoo bij acclamatie herkozen de Heer E. G. Wen- tink en gekozen Jhr P. H. A. Martini Buys. Omtrent de te houden excursie worden besproken: Utrecht,
Haarlem, den Bosch en Schoonhoven. Bij stemming daarover verkrijgt Haarlem de meeste stemmen. Als datum wordt ge- kozen Dinsdag 27 Juli, terwijl in de Excursiecommissie zitting zullen hebben: de Voorzitter, Secretaresse, Penningmeester en de Heer Bastert. Wat het op te richten Museum betreft, kan nog niets gedaan
worden, omdat het gebouw, dat voor dit doel zoo uitermate geschikt zou zijn, nog niet vrijgekomen is. Als Commissie, die |
||||
XV
voor het Museum de verdere stappen zal doen, worden ge-
kozen: de Heeren Rientjes, Weyland, van Dorp Sr. en Martini Buys. De Commissie voor de Vecht en het O. en W. Plassengebied
mocht weder een toezegging krijgen voor een bijdrage ad ƒ 25. Verder werd besloten, weder een jaarboekje uit te geven.
Bij de rondvraag werden nog enkele oudheden in ons gebied
besproken, t.w. de fundamenten van het voormalige slot Ab- coude, de ruïne te Vreeland, de Berestevnersluis en het hek van Hunthum. Tot zoover enkele grepen uit het verloop der jaarvergadering.
Op den vastgestelden tijd had de voorgenomen excursie
plaats, begunstigd door prachtig, warm zomerweer. Het aantal deelnemers was niet buitengewoon groot, maar toch mocht de excursie geslaagd heeten. Dank zij de zorgvuldig voorbereide rondleiding door enkele Heeren Bestuursleden van de Vereeni- ging ..Haarlem" kon van veel schoons op oudheidkundig gebied genoten worden. Het jaarboekje kwam als gewoonlijk, aan het einde van het
jaar en was ditmaal iets minder omvangrijk. Bijzonderheden deden zich in ons vereenigingsjaar niet voor,
terwijl het aantal leden, door vertrek als anderszins, eenigszins slonk. Mochten we vorige jaarvergadering niededeelen, dat we op drie na de 300 bereikt hadden, thans is dit getal 283. Gaarne zou ik aan het einde van mijn verslag een beroep op
U allen doen, om mede te helpen, ons ledental op te voeren. De bescheiden contrioutie, en het vele, dat excursies en jaarboek- jes bieden, kan toch zeker als argument dienen, om meerderen met ons warm te maken voor het streven van ons Genootschap. Ik moge dan eindigen met de beste wenschen voor een
groeien en bloeiend Niftarlake! De Secretaresse:
W. F. GREVENSTUK.
|
||||||
Uitgebracht op de Alg. Ledenvergadering te Nieuwersluis op
24 Juni 1949. |
||||||
Bericht aan de leden.
|
||||||||
Wegens ongesteldheid van den penningmeester, den Heer J
Vor der Hake, kan het financieel verslag 1948 niet in dit jaar- boekje worden opgenomen. Het penningmeesterschap wordt voorloopig waargenomen
door den Heer G. J. Weyland Jr te Loenen aan de Vecht. Het zal op prijs gesteld worden, indien de contributies voor
1950 worden overgemaakt op postgirorekening no. 513805 te Loenen a/d Vecht, ten name van het Oudheidkundig Genoot- schap „Niftarlake". of op de bankrekening bij de N.V. Neder- landsche Middenstandsbank, kantoor Breukelen, ten gunste van ons genootschap. HET BESTUUR.
|
||||||||
Onze lantaarnplaten,
|
||||||||
Op de Algemeene vergadering op 24 Juni 1949 is besloten,
dat voortaan de lantaarnplaten van het Genootschap zullen berusten bij ons medebestuurslid, den Heer J. Trouw te Ab- coude. Wie dus gebruik hiervan wenscht te maken, kan zich tot hem
wenden. |
||||||||
Excursieverslag 1949.
|
|||||
Op den morgen van den 9den Augustus verzamelde zich op het
Stationsplein te Utrecht een 40-tal vrienden van ,,Niftarlake", om deel te nemen aan de excursie naar Gouda. Wat nog nimmer gebeurd was, geschiedde dezen morgen. Het uur van vertrek was aangebroken, maar wie ten tooneele verscheen, de verslaggever niet. Als man, die zich van zijn plicht bewust is, was hij altijd op tijd. Een vreemd geval alzoo. Er werd echter besloten dan maar zonder hem weg te rijden. De oorzaak van dit alles mag ik U niet onthouden. Wat was
het geval? De convocaties voor deze excursie waren nogal vroeg rondgezonden. Wanneer ik mij goed herinner een 14 dagen van tevoren. Voorwaar zeer lofwaardig, want nu was een ieder in de gelegenheid zijn dag vrij te houden. Maar zulk een lofwaar- dige daad kan ook z'n schaduwzijde hebben. Ik heb die convo- catie gelezen. „9 Augustus en Stationsplein Utrecht en 9.30 uur" zijn in m'n gedachte blijven hangen. Eindelijk breekt de 9de Augustus aan. Nog even op de con-
vocatie kijken. Zooals dat bij slordige menschen altijd gaat, zoo ook in dit geval, de convocatie was niet te vinden, 't Kwam er echter ook niet op aan. 9 Augustus, 9.30 uur. Stationsplein Utrecht, 'k Wist het precies dus waarom nog verder zoeken. 'k Kwam op tijd op het Stationsplein te Utrecht aan en stapte welgemoed dit plein op, speurend naar bekende gezichten en een autobus. Dit werd een onverwachte teleurstelling, want waar ik spiedde ik zag niets van dit alles. Wat te doen? Ik ging naar hotel Terminus en belde m'n vriend Wijmstra op. Deze was natuurlijk niet thuis, maar naar de excursie van „Niftar- lake". Daar was ik ook heen, maar 't liep niet best met mij. Wijmstra bleek echter een nette kerel te zijn, want z'n convo- catie was te vinden en men vertelde mij, dat de autobus vanaf |
|||||
XX
Stationsplein. Zuidzijde, zou vertrekken. Na m'n telefoonkosten
te hebben betaald haastte ik mij naar Stationsplein. Zuidzijde. 't Was echter niet meer noodig. want terwijl ik de deur van
Terminus uitkom gaat er een autobus voorbij, 'k Zie iemand zitten met een baard, 't Is Wijmstral Die bus moet ik dus heb- ben. Ik herinner het mij niet meer. maar ik moet wel een erg misbaar hebben gemaakt, want de bus stopte en ik kon alzoo de reis nog meemaken. De fout van dit alles lag bij mij. maar m'n grootste fout is wel geweest, dat ik zoo maar over het hoofd had gezien, dat Utrecht een groote stad is geworden met een Stationsplein Noord- en Zuidzijde! De reis is verder zeer voorspoedig verloopen. We bereikten
op tijd de stad. gelegen op de plaats waar Gouwe en Hollandsche IJsel zich vereenigen. Een oude stad met stadsrechten van 1272. In het plantsoen ten Oosten van de Gouwemond stond voorheen het slot van de heeren van het Gouw. hetwelk in 1577 door de burgers werd gesloopt. In den 15den eeuw kende de stad een groote bloei vanwege
bierbrouwerij en handel. Deze bloei werd gevolgd door een achteruitgang in de 16e eeuw. De 17e eeuw brengt weer op- leving door kaashandel en pijpenfabricatie. Bij 't uitstappen uit de bus op den Markt wordt onze aan-
dacht al dadelijk getrokken door een 2-tal oude gebouwen. Het zijn 't Stadhuis en de waag. Beide gebouwen staan rondom vrij. Het stadhuis, hetwelk momenteel gerestaureerd wordt, werd
gebouwd in de jaren 1448—1450. Het is uitwendig geheel met natuursteen bekleed. In 1690—1691 heeft er een verbouwing plaats gevonden, waarbij de ramen van de zij- en achtergevel zijn verknoeid. De spitsbogen worden met baksteen gedicht. In 1880 is de voorgevel onder handen genomen en vervangen
door een slechte copie in een andere steensoort. Voor de ingang werd in 1603 een renaissance bordes, enz. aan-
gebracht door Gregorius Cool. Het zandsteenen schavot aan den achtergevel dateert van 1697.
Inwendig hebben wij dit gebouw niet bekeken. Gelijkvloers bevat het stadhuis de vroegere vleeschhal, van 1517—1518, met gewel- ven, rustend op 3 verspringende rijen zuilen. Op de hoofdverdieping de vestibule, die oorspronkelijk de
vierschaar was met boven de deuren marmeren allegorische re- |
||||
XXI
liefs van de hand van Jan Gyselingh (1690). De raadzaal met
eiken zoldering, tapijt behangsels van David Rufelaer uit 1642 en een rijke maDneren schoorsteen \'an Gyselingh. -- 1690. met een schoorsteenstuk van Jacques de Rooie uit 1743. De Waag vindt zijn oorsprong in den opkomenden kaashandel
in de 17e eeuw. Deze Goudsche Waag is verwant aan de Leidsche van 1657. "t Is een barokgeval. Een sterke klassicistische omwer- king van het oude Noordnederlandsche waagtype. zooals wij dit vinden te Hoorn, Leeuwarden en andere plaatsen. Deze Waag is een ontwerp van Pieter Post. October 1667 werd 'tot den bouw besloten. Post maakte 2 ontwei^pen. Men ging niet over één nacht ijs. Men maakte eerst een houten model en stelde dit ter plaatse op. Dit geval werd beoordeeld, gewijzigd en weer afgebroken. Op 5 April 1668 werd met den bouw begonnen. De beide zijgevels zijn van baksteen, voor- en achtergevel zijn met bergsteen be- kleed. Het middenrelief is van Bartholomeus Eggers. Het stelt het weegbedrijf voor met een omlijsting van festoenen, gedekt door een geprofileerde strek op consoles. Vervolgens begaven wij ons naar het hoofddoel van dezen dag,
n.1. de St. Janskerk met zijn kleurige beglazing uit de 16e en 17e eeuw. De kerk zelve is een eindpunt in het Westen van de late Gothiek. Het is geen hallenkerk, maar gedeeltelijk 5-beukige kruisbasiliek in -- 1552—1555 gebouwd op de resten van een op 12 Januari 1552 door brand verwoeste kerk. Deze door brand ver- woeste kerk was gebouwd van 1438—1485. Er was na den brand niet veel blijven staan. 10 of 12 zuilen, die waren blijven staan, verkeerden in zoo'n slechten staat, dat zij toch afgebroken moes- ten worden. De verwoeste kerk was w-aarschijnlijk een 3-beukige kruis-
basiliek. De buitenste zijbeuken van de tegenwoordige kerk zijn na den brand van 1552 toegevoegd. Men begon de herbouw in het Oosten en werkte naar het
Westen toe. 4 September 1552 was het koor hersteld, zoodat hier weer de eerste mis kon worden opgedragen. Pastoor Rientjes was zoo vriendelijk mij enkele gegevens voor
dit verslag toe te zenden, waarvoor ik hem gaarne dank zeg. Pastoor Rientjes schrijft:
..Behalve door het marmeren choorhek met koperen pi-
lasters uit 1681, de vele afsluitingen van de grafkapellen, |
||||
XXII
krijgt men ook een indruk van de vroegere rijke meubele-
ring bij de gedachte aan het rijk versierde orgelfront uit de 2de helft der 16e eeuw, thans in de R.K. kerk te Abcoude en uit deze kerk afkomstig. Ook in het museum waren vele oude stukken uit de St.
Janskerk, o.a. een altaarstuk door Anthonie van Blokland, fraaie rouwborden 17e eeuw, de verguld zilveren kelk met email uit 1425, en een houten borstbeeld (reliekhouder) van St. Paulus, 16e eeuw". Onder deskundige leiding hebben wij een rondgang langs de
vensters gemaakt. Aan 't einde van den rondgang was ik weinig enthousiast. Ja, technisch grenst het aan het ongelooflijke wat die meesters van het glas hier hebben weten te bereiken. In dit opzicht alle waardering en lof. Wij moeten deze vensters echter ook bezien als kerkramen. Als kerkramen acht ik ze heelemaal niet geslaagd. De ramen van vóór de Reformatie bezitten in elk geval nog een bijbelsch onderwerp, velen uit het leven van Jo- hannes den Dooper, de schutspatroon van deze kerk. De uitbeel- ding is echter weinig religieus. Het zijn wereldsche uitbeeldin- gen. Met de ramen na de Reformatie is het nog erger gesteld. Daarbij zijn zelfs ramen met het ontzet van Leiden en de in- neming van Damiate in 1219, De Dordtsche Stedemaag, enz. als onderwerp. Vele ramen zijn gesierd met vele wapenschilden. Dit moge zaken zijn, die de menschelijke ijdelheid streelen, ze behooren in een christelijke kerk niet thuis. Mogen deze ramen o.i. dan niet als kerkramen geslaagd zijn, dit neemt niet weg, dat zij als glasschilderkunst de allergrootste bewondering wek- ken. De gebroeders Wouter en Dirk Crabeth, op wiens naam vele van deze ramen staan, zijn ware meesters in hun vak. De ramen zijn genummerd. De ramen 6, 7, 14, 15, 16, 18, 22,
24 en 30 zijn van Dirk Crabeth, de nummers 5, 8, 12 en 23 van Wouter Crabeth. Deze kunstenaars waren burgers van Gouda.
Andere glazeniers, die aan deze ramen hebben gewerkt zijn:
Joachim Wttewaal (1596), Willem Tybaut (1596), Gerrit Ger- ritsz. (1596), A. de Vrije (1594), Lambert van Noord (1560—62), Isaak Swanenburgh (1603). De glazen zijn door verschillende personen of colleges aan de
kerk geschonken. Enkele hiervan zijn: |
||||
XXIII
Steden van het Zuiderkwartier van Holland, raam 1.
De stad Haarlem, raam 2.
Elburg van Boetzelaer, abdis van Rijnsburg, raam 5.
De weduwe van den graaf van Aremberg, raam 6.
Koning Filips II, raam 7.
Hertog Erik van Brunswijk, raam 8.
Dirk Cornelisz. van Onwater, gen. Heusbeek, raam 9.
Abt van Bern, raam 10.
Erfgenamen van Herman Lethmaath, deken van St. Marie
te Utrecht, raam 11.
Kapittel van St. Salvator te Utrecht, raam 12. Robert van Bergen, bisschop van Luik, raam 14. Joris van Egmond, bisschop van Utrecht, raam 15. Prins Willem van Oranje, raam 22. Landvoogdes Margretha van Parma, raam 23. De Stad Delft, raam 25. De Stad Leiden, raam 26. Het Vischkoopersgilde, raam 30 en Het Vleeschkoopersgilde, raam 31. Alvorens wij afscheid nemen van deze ramen moeten wij nog
even stil staan bij een 3-tal ramen uit den jongsten tijd. 2 ramen beelden den herbouw van den Tempel uit onder Ezra
na de terugkeer uit de Babylonische Ballingschap van Israël. Beide ramen zijn naar ontwerp van H. Veldhuis en uitgevoerd
in het atelier van glasschilderkunst „'t Prinsenhof" van Dr J. Schouten te Delft. Beide ramen sluiten buitengewoon goed aan bij de oude vensters. Deze ramen vertolken het groote vakman- schap van Dr Schouten. Hoe gansch anders is het met het derde raam gesteld. Het is het Bevrijdingsraam 1945 van Charles Eyk. Bewondert men in alle ramen het lichtdoorlatend vermogen van het glas. In dit lichtend geheel is dit bevrijdingsraam een akelige doode vlek. Het is hard en valsch van kleur en mist het heer- lijke lichte en transparante van de overige ramen. Er past maar één woord voor en wel, dat het een groote brutaliteit is om zulk een raam in deze sublieme omgeving van 't spel van licht en kleur te plaatsen. Vanuit het koor gingen wij nog door een gang naar een mo-
derne kapel uit 1934. In deze kapel aan de Zuidzijde van het koor waren een zevental vensters ondergebracht, afkomstig uit |
||||
XXIV
het Goudsche klooster der Regulieren (Augustijnen) van Stem.
Na de bezichtiging van de St. Janskerk stond een bezoek aan
het gemeentelijk Museum op het programma. Dit museum is ondergebracht in het Catharinagasthuis aan de Oosthaven. Het is geen groot museum, maar toch een bijzonder museum. Musea kunnen zoo muf en duf zijn. Het Goudsche museum is daaren- tegen een zonnig en frisch geheel. Een museum met levende bloemen! Hoe bestaat het. In Gouda kunt U het vinden en naar ik elders las is dit een hobby van den tegenwoordigen burge- meester. Goed zoo. burgemeester. Onze dank daarvoor. Op die wijze maakt U het bezien van een museum zooveel gemakke- lijker en aangenamer ook. De inventaris van het museum bevat plaatselijke oudheden, topographica en schilderijen. In bezit is een rijke gothische, gerestaureerde miskelk, volgens zeggen door Jacoba van Beier enomstreeks 1435 geschonken aan de St. Joris schutterij. De schilderijenverzameling omvat schutters en regentenstukken o.a. van Ferdinand Bol en Cornelis Nebel. Reli- gieuze schilderijen, waaronder Aanbidding van Dirck Barendsz. en Onthoofding van Johannes den Dooper van Ant. van Block- landt. Wij hebben aan dit museum een allerprettigsten indruk behouden. Het was geen verzameling zonder meer, maar het ge- heel was gezellig gegroepeerd, waardoor een aangename sfeer ontstond. De vele antieke meubelstukken droegen het hunne daartoe bij. Hierna gingen wij in hotel ,,De Zalm" op de Markt den inwen-
digen mensch versterken. Hierbij is natuurlijk het een en ander gesproken, maar ik moet tot mijn schande bekennen, dat mij hiervan niets is bijgebleven, zoodat ik U daarover niets kan mededeelen. De herinnering aan den maaltijd is ook niet dave- rend, maar dit mag niet hinderen, de dag in z'n geheel was zeer geslaagd. Na den maaltijd begaven wij ons naar Westhaven 29. Het is
een huis met een prachtigen renaissancegevel en ,,De Moriaan" geheeten. Het huis dateert van omstreeks 1625. Het bezit nog een oude winkelpui en een bezienswaardig interieur, met oorspron- kelijke betimmeringen. In dit perceel is gevestigd het pijpen- museum. Deze naam is wat eng, want er is meer te zien dan pijpen. Niet alleen allerlei, hetwelk met rooken in verband staat. maar ook diverse zaken verband houdende met de aardewerk- industrie. Er waren vele stalen van 17e eeuwsche wandtegels te |
||||
XXV
bewonderen. Het is een alleraardigst klein museum, dat het be-
zoeken in alle opzichten waard is. Na dit bezoek zochten wij onze bus weer op. die ons naar
Schoonhoven zou brengen. Hier gebruikten wij de thee op een terras met een onvergetelijk uitzicht op de Lek. Wat is zoo'n rivier toch prachtig! Veel tijd om in Schoonhoven nog wat rond te scharrelen bleef
ons niet over. Het bleef bij een vluchtige blik op het Stadhuis, waarvan de bouw begonnen is in 1452 en hetwelk in de jaren 1927—1929 een grondige restauratie onderging. Wij zagen de Ned. Herv. Kerk, waarvan het oudste gedeelte
stamt uit het midden der 14e eeuw en welk bouwwerk in de jaren 1927—1934 werd gerestaureerd onder leiding van de bekende architect W. Kromhout. Wat verder weg zagen wij de Waag nog staan. Esn bijzonder
schilderachtig gebouwtje met een sterk overstekende kap op korbeels uit 1761. Hierna gingen wij onze laatste etappe aan. Een tocht door
een echt Hollands polderland. Over de Vliet ging het naar Pols- broek. Bij het binnenkomen van dit dorpje heeft men een mooi uitzicht op den kerktoren, een eigenaardig bakstenen geval van omstreeks 1300. Langs de Benschopper voorwetering ging het over Polsbroe-
kerdam naar Benschop. Ook hier treft weer het aardige silhouet van den kerktoren. Aan de wetering schijnt geen einde te ko- men, want nog steeds gaan we langs dit water naar IJsselstein. Dit aardige stadje aan den Hollandschen IJssel komen wij door, waarbij wij langs het kleine stadsplein komen. Aan dit pleintje staat het stadhuis. Het is een gebouw uit het begin der 17e eeuw. Het heeft aan beide zijden een trapgevel. In het midden van de voorgevel bevindt zien een hooge stoep. Het dak wordt gesierd door een aardig houten torentje. Van de Ned. Herv. Kerk krijgen wij weinig te zien. Het is een
laat-Gothische kruiskerk met een pseudobasilicaal schip en een kooromgang. De toren is een merkwaardig voorbeeld van de vroege renaissance. Zijn wij het stadje reeds doorgereden dan- krijgen wij van verre nog gelegenheid de spits van dezen toren te bewonderen. Het is een moderne bekroning naar ontwerp van den bekenden Amsterdamschen architect de Klerk. Na zijn dood kwam het pas tot de uitvoering. De leiding hiervan be- |
||||
XXVI
|
|||||||
• ot cel »^«t^<r' AAM. om«-
. Cxcursitt^ .vooKvwij- |
|||||||
rustte bij architect Baanders, eveneens uit Amsterdam. Deze
vernieuwing was noodzakelijk als gevolg van een brand in 1911. Via het vriendelijke dorpje Jutphaas werd eindelijk het einde
van den tocht bereikt, 't Was niet vroeg meer toen wij op het Stationsplein te Utrecht stonden. Allen waren zeer voldaan over hetgeen ze dezen dag gezien
hadden. De excursiecommissie heeft dan ook alle eer van haar werk. Een woord van dank daarvoor is hier zeer zeker op haar plaats. En nu eindig ik met een „Tot ziens" een volgend jaar! G. ADRIAANS
Amersfoort, October 1949. |
|||||||
Niftarlake-Litteratuur.
|
|||||
VechtvUet hij BreiLkelen.
In de October-aflevering van Heemschut (1949) schrijft Ton
Koot als vervolg op zijn uiting aan de teleurstelling in het vorige nummer over de nieuwe bestemming van het buiten Vechtvliet bij Breukelen. De Secretaresse van de Vereeniging ,,Beth San", die het bui-
ten heeft aangekocht met de bedoeling er een observatiehuis voor meisjes in te richten, deelt ons mede een trouwe lezeres van ons orgaan te zijn en wijst er op, dat Vechtvliet te koop heeft gestaan, geveild is voor een luttel bedrag en zich geen particulier heeft aangeboden om het te koopen en te bewaren. Zij geeft de verzekering, dat vereeniging en architect zich be- wust zijn een pand in handen te hebben, dat door geschiedenis en traditie een bijzonder stempel heeft gekregen en zullen doen wat in hun vermogen ligt om het cachet te bewaren. De bene- denverdieping zal intact blijven, de vertimmeringen aan de bovenverdieping en den zolder zullen van buiten niet zichtbaar zijn. Voor deze toelichting, schi'ijft Ton Koot, en toezegging zijn
wij erkentelijk, hoewel moet opgemerkt, dat het niet van buiten zichtbaar zijn van vertimmeringen nog niet inhoudt, dat deze het wezen van het huis niet grondig kunnen aantasten. Wij hebben als vanzelfsprekend beschouwd, dat het uitprlijk van dit buiten niet zou worden aangetast, maar uitten juist onze be- zorgdheid over de aantasting van het interieur, dit temeer om- dat dit laatste allerwege zoo veelvuldig geschiedt. De verzeke- ring, dat ook de architect zich bewust is van de beteekenis van het gebouw is ons uiteraard veel waard. A. E. R. |
|||||
XXVIII
In .,de Nederlandsche Leeuw" afl. Januari 1949 staat een voor
ons gewest belangrijk artikel van de hand van Dr A. Johanna Maris: „Het denombrement van het leengoed Loenersloot van 1476". Dit opstel is volgens schrijfster wel van belang, omdat er een lijst van de leenen, welke van het huis Loenersloot als achterleenen van het Sticht gehouden werden, aan toegevoegd is. Wat voor de leenadministratie van de heeren van Loener- sloot uit de 17e- en 18e-eeuw is bewaard gebleven is ten deele aanwezig bij Jhr A. A. Martini Buys, ten deele op het Rijks- archief te Utrecht. Dan vernemen wij van de leenmannen ,,van diversche derpen
in den vesten Loenen". Bij de vermelding van deze ,,mergen- lants" lezen wij namen uit vroegeren tijd ,,op die Amster in de Saté", dat Smaellant, Bottermanslant Cleewerscamp, een hof- stede toebehorende Santé Anthonys ende Santé Cornelys outaer tot Loenen, Oddencamp, enz. Onder Cortehove vernemen wij van ,,den ouden wege aen de Loesdrecht-sceyd", zooals wij on- der ondercoop hooren van een leen, ,,dat sy houden van die Crommestaf' waarbij de schrijfster opmerkt: niet van den Bis- schop van Utrecht, maar vermoedelijk van een abdis of abt. Zoo zouden wij die oude erven of stukken land verschillende dorpen in de Vechtstreek kunnen opnoemen, o.a. van Loos- drecht, Nichtevecht, Maarssebroek, Apcoude, (waar genoemd wordt ,,den dyc ende den Indyck, daer die wyndemolen op staet", verder ,,lank gelegen in Apcoude op die Veensijde tegens Stevensbrugge". Worden nog egnoemt Vredelant, Weesp en „Tienhoven en der
heren gericht van Santé Peter t Utrecht". A. E. R.
|
||||||
In het Bulletin van de Nederlandsche Oudheidkundige Bond
(afl. ,3, Mei 1949) staat een ,,korte geschiedenis van de monu- menten in de Vechtstreek" door Dr R. van Luttervelt. Deze schrijver is wel het meest als kunsthistoricus bevoegd om daar als leider op te treden voor allen die belangstellen in de oud- heden van ons gewest. Het gaat hier vooral over de kasteelen, niet over de kerkgebouwen. Over de doelstelling, bestemming ligging, en waarde dezer kasteelen als bisschoppelijke of grafe- lijke vestingen in het gebied tussen Utrecht wordt eerst een |
||||||
XXIX
korte uiteenzetting gegeven, dan behandelt de schrijver het
Huis te Muiden, de Haar, Nyenrode, Zuilen en Nederhorst den Berg. Over de verdwenen kasteelen wordt niet gesproken. Ook de versterkte huizingen als Oudaen en Bolesteyn krijgen een bespreking. Na de middeleeuwen begonnen de buitenplaatsen in tel te
komen. De eerste vestiging van Amsterdamsche burgers aan de Vecht had plaats in 1608, toen Jan Jacobz Huydecoper de Gou- den Hoeff onder Maarsseveen had aangekocht, waar de latere Burgemeester de buitenplaats Goudestein heeft aangelegd. De schrijver gaat uitvoerig in op den bouwtrant onzer landhuizen, waarvan verschillende typen worden aangewezen, en in den loop der jaren vervormd naar nieuwe stijl van Vingboons o.a. Ook tuinaanleg en tuinkoepel worden niet vergeten. Het leer- zaam artikel is rijk geïllustreerd. A. E. R. |
||||||||
Jaarverslag 1948—1949
van de Commissie voor de Vecht en het Oostelijk-
en Westelijk Plassengehied.
|
||||||||
Dit verslag getuigt van bijzondere activiteit van het Werk-
comité, dat steeds op de bres staat om de problemen op stede- bouwkundig, landschappelijk en natuurhistorisch gebied in „Nif- tarlake" nader te bezien. Maar het verslag geeft ook een beeld van de moeilijkheden, die daarbij worden ondervonden. Ver- heugend is dat het comité als uiting van particulier initiatief zonder eenige bevoegdheid, veel gehoor mag verkrijgen van de autoriteiten. Tusschen de belangen van opdrachtgevers van wer- ken en de wenschen van het Werkcomité ligt veelal een diepe kloof, die moeilijk te overbruggen is. Maar met het devies der Commissie, ontleend aan Const. Huygens ,,om voor Uw Vecht te vechten", voert het Werkcomité een goede propagandistische strijd, die het Oudheidkundig Genootschap ,,Niftarlake" weet te waardeeren. Uitbreidingsplannen dienen ontworpen door |
||||||||
XXX
Stedebouwkundigen, die het bijzondere karakter van onze dor-
pen en landstreek aanvoelen. Uit het verslag blijkt, dat zulks niet altijd het geval is. Het behoud van monumenten heeft de bijzondere aandacht
der Commissie, hoe kan 't anders, als waardig dochter van het Oudheidkundig Genootschap ,,Niftarlake". Maar waarmede heeft het Werkcomité geen bemoeienis? Inventarisatie van de flora en fauna van het plassenrijke gebied, waarbij vooraan- staande biologen en natuurvrienden medewerking verleenen. Het pas verschenen „Bolsholboek" getuigt van het wetenschap- pelijk peil van het inventarisatiewerk. Behoudt van molens! Bijna een hopeloze taak! Het Werkcomité blijft er voor strijden. Het woonschepenvraagstuk, dat nu reeds de autoriteiten uit de hand is geloopen. En dan te denken, dat de opheffing van de woningnood nog een vijftiental jaren zal vergen. De zorg voor Buitenplaatsen, koepels en bruggen. Dat Breukelen dit jaar met den bouw van een houten dubbele
ophaalbrug is aangevangen, is waarschijnlijk vergeten in het toch al 23 pagina's beslaande jaarverslag, te vermelden. Wijzen we nog op de vergadering met Gedeputeerde Staten van Utrecht en Noord-Holland over een facet-straatplan voor de Vechtstreek op het gebied der schoonheid en de bemoeienis met de Waterleidingsplannen in de Loenerveensche Plas. Al met al een sympathiek verslag waarvan wij lezing aanbevelen. J. Tr.
|
||||||||
De West-Nederlandsche Veenplassen.
Historisch/Planologisch — door J. Trouw.
Uitg. Allert de Lange, A'dam 1948.
|
||||||||
Dit boek uitgegeven in de Heemschut-Bibliotheek, sluit aan
op het door Dr P. M. van Zinderen Bakker geschreven: ,,De West-Nederlandsche Veenplassen, biologisch-natuurhistorisch", maar vormt een eenheid op zich zelf. Ons bestuurslid Trouw heeft met het schrijven van dit boek een enorm werk verricht |
||||||||
XXXI
en een goed werk. Het boek loopt bijkans over van de gegevens
betreffende onze plannen en het verzamelen van al dit mate- riaal en het vastleggen daarvan is iets waarvoor wij dankbaar moeten zijn. Men moet echter niet denken, dat het door al die gegevens drooge kost is geworden, integendeel, wie zich voor de plassen interesseert leest het boek in gespannen aandacht en wie van het onderwerp minder op de hoogte is zal er door ge- grepen worden. De schrijver behandelt achtereenvolgens: de wording van het
landschap, het ontstaan van de plassen, van plas tot polder, het landschap van nu, de bestemmingen voor de toekomst, het gebruik van de plassen, de toestand van nu, de wetgeving en geeft in drie bijlagen nog veel wetenswaardigs. Het zal uit deze opsomming duidelijk zijn, dat het eerste deel
van het boek uit de historie van ons plassenlandschap bestaat, maar tevens worden de droogmakerijen niet vergeten, waar- door een groot deel van Westelijk Nederland is ontstaan. Voort- gaande komt de schrijver op het gebied van de planologie, de ruimtelijke ordening en daarbij toont hij zich een warm voor- stander van het ongerept bewaren der overgebleven plassen ten behoeve hetzij van de ontspanning te water, de landschappe- lijke schoonheid of de wetenschap. De schrijver behandelt alle plassen groot en klein en ver-
haalt van het gebruik en misbruik, dat er van is gemaakt en ook van de droogmakingsplannen, die vroeg of laat naar voren zijn gekomen. Hier en daar gaat hij wat te ver op details in en hecht hij te veel aan de anecdotische waarde daarvan. Het boek is geïllustreerd met talrijke foto's, kaarten en gra-
fieken en is daardoor alleen reeds het doorbladeren waard. Maar het verdient gelezen te worden en daarbij zal de lezer èn enthousiasme èn levendigheid van geest ontmoeten, die ver- warmt. Het boek moet in handen komen van elkeen, die iets met
onze plassen te maken heeft. Onze planologen zullen er veel uit kunnen putten, historici vinden er veel wetenswaardigs in en belangstellende leeken zullen gegrepen door de liefde van de schrijver voor zijn onderwerp de plassen en het landschap van Westelijk Nederland met nieuwe oogen leeren zien. Het is te hopen, dat dit boek een groot succes zal hebben! Ir J. L.
|
||||
De Ned. Hervormde Kerk
te Loenen a/d Vecht |
|||||||||||
Door hoogst laakbare onvoorzichtigheid van een loodgieter,
werd op 11 Juni 1945 de Nederlandsche Hervormde Kerk te Loenen aan den Vecht grootendeels door brand vernield. |
|||||||||||
»- -ij
|
|||||||||||
Een detail van het basement der Zuidelijke sij-ingang van de Kerk.
Een voorstelling van de zgn. hellehond gekluisterd aan de deurpost (vroeg Gotisch).
|
|||||||||||
Met groote onverschrokkenheid hebben de omwonenden tij-
dens den brand kans gezien vele kostbare stukken te redden en buiten het gebouw te brengen. Men kan hiervoor niet dankbaar genoeg zijn, doordat het hierdoor mogelijk bleek veel van het historische bouwwerk te reconstrueeren, hetgeen voor het restauratieontwerp van buitengewoon belang is gebleken. |
|||||||||||
Reeds kort na den brand werd door de Kerkvoogdij opdracht
gegeven tot het opmaken van een plan tot wederopbouw van het alreeds uit de 14e eeuw dateerende kerkgebouw. Nadat puin en verbrande resten opgeruimd waren, werd het
wankel staande muurwerk der transepten zoo goed mogelijk ge- stut en afgedekt tegen nadeelige weersinvloeden. Nauwkeurig werd het geheele gebouw opgemeten en in tee-
kening gebracht, in het bijzonder de overgebleven fragmenten van het historische meubilair, de wapenborden en het orgel. De orgelwand, met fraai gesneden kansel, dateerend uit 1786,
was ontworpen door den bekenden Amsterdamschen Stads- architect, Abraham van der Hart, en den beeldhouwer Anthony Ziesenis. Uit verzamelde gegevens, aangevuld met bestudeerd histo-
risch materiaal, werd een restauratieontwerp opgeinaakt, dat instemming verkreeg van de Rijks-Commissie voor de Monu- mentenzorg. Na gehouden aanbesteding op 21 April 1948 en verleende toe-
stemming door het Ministerie van Wederopbouw en Volkshuis- vesting, kon dit omvangrijke werk opgedragen worden aan de Aannemersfirma van der Sluys en van Dijk N.V. te Giesendam- Leersum. Bij graafwerk tot verbetering van de verzakte fundeering,
kwam in het dwarsschip der Kerk, op ongeveer 70 cm., beneden de huidige zerken vloer, de oorspronkelijke bevloering van rode plavuizen te voorschijn. Achter het muurwerk van de dichtge- metselde ramen der Westgevels van de Kerk en het transept werden op eenige plaatsen de profielsteenen der oorspronkelijke raamtranceeringen ontdekt. Naar aanwezige gegevens kon de bekapping met gebogen eiken spantribconstructie geheel wor- den hersteld. Overeenkomstig de nog bestaande afbeelding van den be-
kenden schilder en teekenaar Rademaker uit 1650, werd aan de hand van gevonden fragmenten in de kerkramen weder een raamtraceering geplaatst van baksteen met tufsteenen banden, aanzetstukken en traceerwerk. Inplaats van ijzer werden bron- zen brugstaven ingemetseld en de ramen gedicht met antiek glas in lood. Daar voor de ramen van het koor geen voldoende aanwijzin-
gen werden gevonden, bleef in overleg met Monumentenzorg, |
||||
Vogelvlucht van
de Kerk met om- geving, waarop aangegeven de beplanting van het Kerkhof-
terrein en de saneering met verbetering der omsluitende be- bouwing. Het verkeers- probleem voor een betere toe- gang tot den hoofdingang
van de Kerk is hier opgelost
door een ont- worpen poort- gebouw, in aan- sluiting met het jaren geleden gerestaureerde hoekhuis. |
|||||
Ui
|
|||||
de aanvankelijk gedachte traceering achterwege. Grondige her-
stelling bleek noodig bij de dagkanten en de natuursteenen om- manteling met lijstwerken en afdekstukken. Tengevolge van herstellingen uit vroegeren tijd met te sterke voegspecie van cement bleek de natuursteen erger geleden te hebben van water- en vorst-invloeden, dan zich oogenschijnlijk liet aanzien. Ge- sloopte en gecementeerde lijsten ondergingen grondige restau- ratie en herstelling. De goten met waterafvoer werden in beteren staat gebracht
en onder de goten zijn de verdwenen geprofileerde natuur- steenen gootlijsten gemaakt, hetgeen de silhouetwerking van het gebouw ten goede komt evenals het herstel van de gevel- afdekkingen met smeedijzerwerk en de herplaatste dakruiter op het transept. Bij het sloopen van muurwerk der later uitgebreide Consisto-
rie, kwam tufsteenen muurwerk en een steunbeer bloot van het, uit de 14e eeuw dateerende, kerkgedeelte. Achter metselwerk van den aanbouw was ook nog een gedeelte van een hoog zicht- baar, vermoedelijk een raamnis. Het muurwerk verkeerde even- wel in een verminkten toestand, waardoor geen juist beeld van de aanvankelijke bedoelingen kon verkregen worden. De aangebouwde sacristie wordt gerestaureerd en hersteld
met gemetselde overwelving en krijgt weer de bekapping aan- sluitend bij den topgevel, waarvan ook de afdekking vernieuwd moet worden. Het geheel wordt toegang tot het koor, dat in- gericht wordt als Consistorie. Het ingebouwde oxaal geeft deze ruimte een typisch karakter door de zuilen onder den orgelvloer en de geprojecteerde trapopgang naar het orgel. Passend meu- bilair zal straks deze ruimte het beoogde karakter verleenen. Als merkwaardigheid van deze kerk blijft de orgel- en kansel-
wand gehandhaafd, alleen de opstelling van het orgel zal een verbetering ondergaan. Reeds bij de ingebruikneming van het eerste orgel waren bezwaren geuit tegen de plaats van de speel- tafel, daar den organist te ver van de kerk verwijderd zat om den Dienst voldoende te kunnen volgen bij de begeleiding van den Gemeentezang. Bij de orgelopstelling waren orgeltechnisch al- lerlei concessies gedaan. Een latere verandering van de speel- tafel terzijde bleek ook geen succes. De thans ontworpen opstelling houdt een grote verbetering
in, niet alleen door de centrale plaats van de speeltafel, doch |
||||
/
|
|||||||
Restauratie ontwerp voor den kansel- en orgelwand naar de nog over-
gebleven gegevens van fragmenten, direct na den brand. |
|||||||
ook door de betere aanpassing in den geest van het oude Batz-
orgel. Door de opstelling van een zgn. rugpositief ontstaat nu een goed overwogen evenwicht tusschen de beide manualen en het vrije pedaal, hetgeen ook in het nieuw ontworpen orgel- font tot uitdrukking komt. Van de prachtige Heeren- en Notabelenbanken was een ge-
deelte dusdanig beschadigd, dat een grondig herstel noodig bleek, waarbij deelen vernieuwd moesten worden met snijwerk nauwkeurig nagevolgd van overgebleven fragmentstukken. Een tweetal familiegrafborden was zoodanig verbrand, dat aan restauratie of vernieuwing niet te denken was. Twee minder ver- minkte konden nog vernieuwd worden. Aan de hand van authentieke heraldische gegevens zijn deze nu door de wapen- schilder J. S. Beekmann gepolychromeerd en beschilderd met de oude opschriften. Het torenportaal zal weer de hoofdtoegang tot de kerkruimte
vormen. Een later aangebrachte houten pui met toegangsdeu- ren, wordt vervangen door een gemetselde, waarin traceer- werk van baksteen met tufsteenen banden. Een destijds ge- schonken raam zal hierin herplaatst worden. De blauwe zerken vloer in de Kerk wordt hersteld en op de
gepaste hoogte aangelegd, waardoor de drie treden voor den kanselwand aangebracht kunnen worden in juiste proportie met het geheel, en in aansluiting met de fraai gesneden toegangs- deuren tot het koor. Aanpassend bij het historische meubilair zijn ook de nieuwe zitbanken in de Kerk gemaakt van Slavo- nisch eikenhout. De geredde koperen kerkkronen konden op- nieuw worden opgemaakt en gerestaureerd. Getooid met kaar- sen zullen deze aan het interieur nieuwen luister bijzetten. Vol- gens de principes der moderne verlichtingstechniek is een electrische verlichting ontworpen, dusdanig dat het interieur door de werking daarvan niet verstoord wordt. Na breedvoerig overleg bleek een electrische verwarming
voor deze kerk de meest geschikte te zijn. In het oorspronkelijke restauratieontwerp was gedacht het
voormalige kerkhofterrein weer te beplanten en te voorzien van een baksteenen ommuring. Uit de vogelvluchtteekening van de Kerk met de omgeving blijkt deze opzet duidelijk. Ook is hierin schetsmatig aangegeven de mogelijkheid om de ombou- wing weer tot het oorspronkelijke peil terug te brengen. De |
||||
Schetsontwerp
voor den kansel- en orgelwand met verbetering van de orgel- dispositie, ver- beterde plaats voor de organist en het
geprojecteerde rugpositief.
Het geheel gal binnenkort,
naar dit ontwerp verder uit-
gewerkt, gereed komen. |
||||||||||
8
slooping van het transformatorenhuisje en het terugbrengen in
iiet omsluitende bouwblok is reeds een groote aanwinst ge- bleken. Wellicht kan binnenkort de restauratie aangepakt wor- den van het gereedliggend plan voor de voormalige Pastorie. In gezamenlijk overleg en beraad kan hier nog veel bereil^t worden. Te hopen, dat reeds in een volgende uitgave van ,,Nif- tarlake" een verkregen resultaat gepubliceerd kan worden. FERD. B. JANTZEN F.Gzn.,
Amsterdam, November 1949. Architect B.N.A. |
||||
5T,a;; satil • iïfvtLa
|
||||||||||||||||||||
§ F1
|
||||||||||||||||||||
"=f
|
||||||||||||||||||||
-Va
|
||||||||||||||||||||
_EL
|
||||||||||||||||||||
niRr~* T-l Ft
y ü *^^
|
||||||||||||||||||||
H!
|
||||||||||||||||||||
I
|
||||||||||||||||||||
■■miKSSv-»:
|
||||||||||||||||||||
Gevel-aanzichten van het restauratieplan voor de voormalige Pastorie tegenover de Kerk.
De open tuinomsluiting met het verplaatste transformatorenhuisje ca., kw:im verleden jaar reeds gereed. De restauratie van het fraaie Pastoriehuis sal veel kunnen bijdragen tot verhocging van de sfeer van het Kerkplein. |
||||||||||||||||||||
Pibo Ovitius van Abbema.
Tweede predikant van Nigtevecht.
Eerste predikant van Zuilen? Toen in het jaar 1911 onze oud-voorzitter Mr Dr J. W. Ver-
burgt de plaatselijke en kerkelijke Geschiedenis van Nigtevecht schreef, heeft de schrijver van deze verdienstelijke opstellen ook een bladzijde gewijd aan ,,Pebo Ovitius" die als predikant van Nigtevecht verslag uitbracht over zijn gemeente op de Synode van Utrecht, van 8 tot 10 Juli 1606 aldaar gehouden. Aangaande den toestand der gemeente Nigtevecht op gods- dienstig gebied verklaarde Pibo Ovitius, (Pibo vermoedelijk de afkorting voor Philippus, de predikant zelf noemt zich Piboni) het volgende: „Verclaerde den dienaer den staet syner Kercke te syn
redelyck, ende vertoonde seeker geschrift van syn Kercken-
raet, inhoudende een goede getuygenisse van zijn persoon.
Communicanten (= deelnemers aan het H. Avondmaal)
seyde hy te hebben 31, eenige verreyst ( = vertrokken)
ende verstorven synde; hebbende ouderlingen ende diakens.
Claechde over den Schoolmeester ,die oock coster is), dat
hy paepsgesind sy, ende niettegenstaande hy eerst eenige
tyd ter kercke was gecomen, nu soeckt zyn quaet saet te
sayen (= kwaad te zaaien) ende de luiden tot superstitiën
(= bijgeloof) te misleyden. Predikt maer eens ter weke
ende 's winters altemet tweemael. Claechende over een
ongedoopt Mennisten soon, die met een vrouwe huyshoudt
buyten echt; versoekende proclamatiën (= afkondigingen)
om getrout te worden ende weygerende gedoopt te worden,
om welcke oorsake willen, hy hem deselve proclamatiën
weygert. Clachde mede, dat op biddagen ende Sondagen
niemant gebreuckt (= beboet) en wordt, om het ontheyii-
gen derselven door wercken, eet."
Maar ook van Pibo Ovitius werd op de provinciale Synode
van Utrecht ,,verhaelt, dat hy in geen goet geruchte en was",
waarop Ds Ovitius ,,vertoonde seeker attestatie (= bewijs-
schrift) van de Classe van Thiel by dewelcke hy dede blycken,
dat de swaricheden wt (= uit) dewelcke dese geruchten wae-
ren gesproten voor vele jaeren waeren ter nedergeleyt ende
|
||||
12
in de vergaderinge niet blyckelyks en is voorgebracht, daer-
over hy in deselve hadde behooren bestraft te worden, is de saecke daerby gelaeten". ') Dit was alles wat Dr Verburgt destijds over Pibo Ovitius had
opgediept. Hij kon niet vermoeden, dat later geschiedkundigen als de Rijksarchivarissen Flament te Maastricht, Dr van Veen te Arnhem, Van Slee te Deventer, Pastoor L. J. van der Hey- den, C. J. Snuif en A. Wevers Jr te Enschede, Mr van Schilf- gaarde te Arnhem, zich met Pibo Ovitius zouden bezig houden, en meer wetenswaardigheden zouden verschaffen omtrent deze merkwaardige figuur, wiens leven een geestelijke Odyssee is geweest. Dank zij de navorschingen van bovengenoemde schrij- vers weten wij thans meer over den tweeden predikant van Nigtevecht, waar hij werkzaam was van 1606 tot 1612 ongeveer. Men neemt aan, dat Pibo Ovitius (Wietses?) stamt uit de Frie- sche adellijke familie Abbema. De State of het erf Abbema ligt te Oldeboorn in de gemeente Uitingeradeel. De familie Abbema schijnt verwant te zijn geweest aan het
geslacht Bornstra, Ryverdsma, Ayta, Bobbynga en Wyoerda. Dat hij van Rriesche afkomst was weten wij bovendien uit een oude eigenhandige aanteekening in een oud ,,choorboek" of ,,Sangboek", uit de kerk van Terborg waarvan de copie be- waard is gebleven in de grafelijke archieven van het huis Bergh. Hij noemt zich daarin ,,medicus et pastor", dus ook er- varen in de geneeskunde; hij stond in het dorp Weeze bij Gel- dern „in 't land van Cleeff". ■) Van zijne opleiding en studiën is niets bekend. Volgens Van Slee is hij in 1586 reeds in En- schede in dienst geweest. '') Het eerste wat wij verder van zijn herderlijk optreden vernemen is een aanmaning om de geeste- lijke zorg en pastorie van Kessel bij Roermond waar te nemen. Dit was een aanmaning gedagteekend Roermond 6 Juni 1589 van de wereldlijke Overheid (Kanselier en Raden des Konings in Gelderland), zegt Flament, waaraan hij al uit eigen beweging had moeten voldoen. In den korten tijd van nog geen 6 jaren. |
||||||
') Nigtevecht, Plaatselijke en Kerkelijke Geschiedenis door J. W.
Verburgt. Utrecht (1911), blz. 180—182. -') L. J. van der Heyden, in de Katholiek 1919, blz. 61.
Van Schilfgaarde, Het archief van het huis Bergh. Inventaris II. 3313.
■■') Verslagen en Meded. Overijsselsch Regt en Gesch. 1926, 43ste
stuk, blz. 8, met verwijzing naar Gelre, Bijdr. en Meded. XXVIII. blz. 59. |
||||||
13
want 1596 had hij het eiland Wieringen al weer verlaten, heeft
hij minstens 5 pastoriën bediend. Welke parochie hij als pastoor bediend heeft, wordt niet genoemd. In eene verklaring van kerkmeesters en oudkerkmeesters 11 Juni 1596, zien wij, dat Pibo van meening is te vertrekken omdat acht of negen per- sonen op dit eiland zekere ,,commotie" bij de Classis van Alk- maar tegen hem gemaakt hebben. Piboni Ovitius ,,dienaer des Heylighen Evangeliums" wordt geprezen als een dienaer die met grote vrucht aan de opbouwing zijner gemeente heeft ge- arbeid. Hij is dus wel den Hervormden Godsdienst toegedaan blijkens dit getuigenis. Nu is het vreemd, dat een vroegere pastoor (?) op 't eiland Wieringen in zijn getuigenis van 14 Juli 1596 zegt, dat bekend is, dat de heer Piboni Ovitius van Abbema 15 October 1595 op 't eiland is gekomen en getrouw heeft ge- arbeid in het Woord Gods en de Sacramenten, zoo dat hij de vervallen ,,catholicke Roomsche religye" die op het eiland ver- vallen was, weer opgericht heeft naar oude gewoonte, waar- door eenige vijanden hem aangeklaagd hebben bij de classis van Alkmaar, zoodat hij door toedoen van de Classis heeft moe- ten vertrekken, hetgeen bij meerdere mannen en vrouwen droef- heid heeft verwekt. ') Anno 1591 den 6en October heeft Pibo Ovitius zijn eerste pre-
dicatie gedaan te Terborg. Hij staat als eerste op de lijst der predikanten van Terborg geplaatst. Daar was hij in April 1593 ter verantwoording geroepen door de classis van Zutphen over dingen ,,leer en leven betreffende". In Juli van hetzelfde jaar is hij „pastor" in Vossen, vermoedelijk Vaassen, dat op zijn Gel- ders als Vossen wordt uitgesproken. Daarna vinden wij hem nog genoemd als pastor in Werkho-
ven. Hij vertoonde later nog een attestatie van de classis van Thiel. In Juni 1596 is hij nog in bezit van de pastorie op het eiland Wieringen, want op de particuliere Synode van Noord- Holland te Hoorn 17 Jui 1596 is zijn ontslag behandeld. Ter vergadering der Zutphense classis verscheen op 18 Januari 1597 zonder opgeroepen te zijn de gewezene predikant van Terborg Pibo Ovitius. Hij was na Wieringen beroepen te Didam, dat be- hoorde onder het Graafschap Bergh. Ook daar ontstonden weer moeilijkheden. Eenige personen van adel kozen partij tegen |
|||||
^) Flament, De Katholiek 1913. blz. 150.
|
|||||
14
hem. ') Het Hof van Gelderland kwam lusschenbeide. Volgens
eigen verklaring in een klacht aan zijn ambtgenoot, den in- vloedrijken Fontanus ■) werd hem door den richter geen toe- gang tot de kerk, en zou den volgenden Zondag weder op het kerkhof of in een in de nabijheid daarvan staand oud huis van een zijner vrienden prediken. Volgens een schrijven van de ,,heymelicker gereformerder gemeenten bynnen Zevenaer" ge- richt aan kanselier en Raden van het Vorstendom Gelder en Graafschap Zutphen wordt te kennen gegeven „dat etlicke van den adel van Didam nit onderlaten tho arbeiden um den pre- dicant mit namen Pibo Ovitius, dienaer des heiligen Evan- geliums tot Didam te verdrieven". Het korte verblijf van Pibo te Didam is weer een bewogen tijd geweest. In het Memorie- en Resolutieboek op 12 April 1597 zien wij dat die ingesetenen in Didam er alles op gesteld hadden om van hun ,,Reformierde predikant" af te komen. „Men hadde hem geinjurieert, alsdat hy solde wezen ein too-
vener, ein qwacksalver een weerwolf" enz. Telkens komt zijn zaak voor het Hof ter sprake bijv. op 14 April en 10 Mei. Aan de edelluyden werd voorgehouden, ,,dat sy onrecht gedaen (hadden)", wijl zij hun pastoor die zij eens welwillend aange- nomen hebben, nu met toesluytungh der kercken depossideren". De partijen vóór en tegen Ovitius waren het zóó maar niet eens. Men was maar zoo niet van plan aan de bevelen van het Hof te voldoen. Meerdere rechtszittingen hielden zich met het geval bezig. Op 1 Juli 1597 heeft de rechter van Didam aangenomen, dat hij den pastoor Pybo zal laten prediken, en Pibo beloofde, dat zoover die Staten van Vrieslant off die magistraten van Le- warden ietwes op hem te seggen hadden ... dat nae rechte straefbaer ware, dat men hem als dan solde straffen". Kort daarop moet Ovitius uit Didam vertrokken zijn, want hij werd op 16 Januari 1598 door den kerkeraad van Deventer als eerste predikant naar Enschede gezonden, om by provisie te pre- dighen". In Enschede was Ovitius niet onbekend, hij was daar in 1586 al werkzaam geweest. '') Anderhalf jaar heeft zijn dienst '~^) Gelre, 1925. Flament l.c.
-) Van Slee, in Versl. en Med. O. Regt en Geschiedenis, 43ste stuk,
blz. 8. ') A. Wevers Jr in: Hervormd Enschede, 20 Febr. 1948.
C. J. Snuif, Verzamelde Bijdragen tot de Geschiedenis van Twenthe
(1930), blz. 228. |
||||
15
Enschede geduurd, waarbij hem ook opgedragen was in de om-
liggende dorpen in de week te gaan prediken. Een tijd lang heeft hij ook nog de gemeente Losser bediend. ') Aan zijn ver- blijf te Enschede worden wij herinnerd door de schenking van twee zilveren Avondmaalsbekers, door hem geschonken in 1598. Het opschrift luidt: |
||||||||
Die I. Dener in Enschede
1598 Pibo Ovitius. |
||||||||
Avondmaalsbeker geschonken door Ds Ovitius in 1598.
|
||||||||
^) Dr van Veen, De Katholiek, 1919, 182.
|
||||||||
16
|
|||||||
De bekers zijn versierd met gegraveerde arabesken met
bloem en vruchtenfestoenen. Op den bodem staat een schild met een prediker in wijden mantel. |
|||||||
Onderkant Avondmaalsbeker.
Van Enschede vertrok Pibo naar Deventer. Het leek hem in
Twenthe niet veilig meer, nu hij vreesde voor de in aantocht zijnde vijand. Vanuit Deventer richtte hij een request aan de Staten van Utrecht om in het Sticht een predikantsplaats te krijgen. Dit request ging vergezeld van twee getuigenissen, één van November 1598 en een van 20 Juni 1599 van de classes van Deventer. Is hij in de Stad Utrecht of in Zuilen geweest? Waar nu Pibo Ovitius werkzaam is geweest in de jaren 1600__
1606, deze vraag is niet opgelost. Men noemt Stad Utrecht,
|
|||||||
17
Werkhoven en Zuilen. In 1606 stond hij volgens bovenvermeld
uittreksel uit de Synode-verslagen te Utrecht in het dorp Nigte- vecht. Hoe lang hij daar is gebleven, kan weer niet met zeker- heid gezegd worden. Volgens het epitaaf te Oldenboorn is hij als predikant ,,tot Suylen" in 1612 overleden, en in Augustus van hetzelfde jaar was de gemeente Nigtevecht op de provin- ciale Synode te Utrecht vertegenwoordigd door zijn opvolger. Egbertus Ottonis. Merkwaardig is het nu, dat Pibo Ovitius op 9 Juli 1609 weer
na 20 jaar afwezigheid werd bevangen door heimwee naar zijne oude pastorie in Kessel (L.). Dan immers wendt hij zich toegerust met de twee Wieringse getuigschriften in een request tot den Edelen Hove van Gelderland te Roermond. Hij beklaagt zich er over, dat zijne goederen op 16 Februari 1590 deels waren verkocht, en verzocht het Hof hem weer te helpen aan zijn afge- nomen kleederen, boeken en ornamenten, of voor deze laatste vergoeding, enz. enz. Daarom kwam hij zich weer presenteren, en omdat hij een tijd lang zonder dienst is geweest, nam hij zijn toevlucht tot het Hof, opdat het hem in het bezit der pasto- rie van Kessel zou stellen, enz. Nergens echter vinden wij hem weer als pastoor van Kessel vermeld, zoodat hij daar wel niet zal zijn teruggekomen. ') Uit dit bericht in zijn request zou men opmaken, dat hij dus in 1609 óf van plan is, óf misschien met- terdaad Nigtevecht weer heeft verlaten. Mogelijk is hij toen naar Utrecht of Zuilen teruggekeerd, waar, zooals het rouw- epitaaph te Oldeboorn vermeld, hij in 1612 is gestorven. Het schijnt mij toe, dat dit Epitaaph van tateren tijd moet zijn, en dichter bij 1700 dan bij 1600 ligt. Dit was ook het gevoelen van den Heer Nanne Ottema, die als deskundige op dit terrein wel- willend mij meedeelde: De tegels zijn versierd in blauw, geel en olijfgroen. Ze maken daardoor zeer beslist een 18en eeuw- schen indruk, speciaal door de zachte fletsche tint van het blauw en het groen; in de wapens is ook nog een minder geslaagd bruin. De tegels zijn van groot formaat ongeveer 25 x 25 cm.. |
||||||
') Over hem zie men J. W. Staatsevers, Johannes Fontanus, Arn-
hem's eerste predikant, en zijn tijd. Arnhem 1882. L. H. Wagenaar, De Hervormer van Gelderland. Levensbeschrijving van Johannes Fon- tanus. Kampen 1898. |
||||||
18
zooals ze te Makkum ook wel in den 18en eeuw gemaakt werden
Ook de tint van het blauw doet aan Makkum denken". ^) Hoe het zij, als vaste predikant te Zuilen wordt Pibo Ovitius
niet in de lijst der Zuilensche predikanten vermeld. -) Daar kwam de stichting van een predikantsplaats eerst aan de orde bij de Staten van Utrecht en de classis van Amersfoort in 1643, en deed de eerste predikant Henricus Teeckman zijn intrede op 9 Mei 1652. Zeer juist schreef de Heer A. Wevers over Pibo Ovitius: Een
terugblik werpende op het veelbewogen leven van onzen eerste predikant (te Enschede), vergete men niet, dat de predikanten in den overgangstijd een zéér zeer moeilijke taak te vervullen hebben gehad. Met één been stonden zij in de oude met het an- dere in de nieuwe voor velen zoo verbijsterende geloofsover- tuiging en mag men vragen: konden de parochianen hun nieuwe voorgangers wel voldoende begrijpen?" ') Inderdaad, het was een tijd van hopelooze verwarring en ge-
moedelijke verwildering op gebied van geloof en zedelijk leven. Dat zien wij o.a. bij een vroegeren pastoor van Nigtevecht, Jan Egberts. Zoon in 1558, en bij den ,,pastoor" van Kockengen in 1593, geen priester, maar gewezen koster, een bedenkelijk sujet, dat door parochianen wordt beticht van moord. ") Het waren meermalen avonturiers, of zooals Rogier zegt „Overgangsvor- men tusschen een pastoor en een dominee". De Heer Drs G. Kramer schreef hierbij later nog een aan-
vulling n.I. over het geslacht Pybe Wytses Abbema. De predi- kant is volgens hem zeker niet op Abbemastate geboren. Ook kan hij niet verklaren dat waarom Abbema op het epitaef pre- dicant te Zuilen wordt genoemd in plaats van Nigtevecht. ,,Men bedenke echter, dat een rouwbord of grafschrift uit die
tijd vaker niet geheel juist is (zelfs dat van de bekende Fries Karel Roorda); verder, dat wegens de voor die tijd groote af- |
||||||
^) Vriendelijke mededeeling door de Heer Nanne Ottema te
Leeuwarden. -) Dr W. ten Boom, Geschiedenis van de Ned. Herv. Gemeente te
Zuyien, Jb. Niftarlake 1928, blz. 41. ') A. Wevers Jr l.c.
*) Rogier, Geschiedenis van het Katholisme in Nederland in de
16e en 17e eeuw. I. 528—529. |
||||||
19
stand de beide buurdorpen één pot nat zijn, maar dat hij Zuilen
het best zal hebben gekend". Was Pibo Ovitius in Zuilen predikant?
In de ,,Naamlijst der predikanten, die sedert de Hervorming,
de Nederduitsche Hervormde Gemeente van Utrecht gediend hebben" (Utr. 1868) komt zijn naam niet voor. In het jaar 1606 tijdens de Synode van Utrecht was te Zuylen nog geen predi- kant. Het is niet onmogelijk, dat ten tijde van de vervaardiging van het epitaaph, toen de Ambachtsheer van Zuilen, die in 1676 ook Heer van Nigtevecht is geworden, n.1. Hendrik Jac. van Tuyll van Serooskerken, en het vergeverigsrecht had van beide kerken, deze vergissing (?) is opgekomen. Of mogen wij zeggen dat Pibo tijdens zijn verblijf in Utrecht, voornamelijk Zuilen heeft bediend, zonder dat dit bijzonder vermeld is geworden? |
||||||
De afbeeldingen bij dit artikel dank ik aan de vriendelijke
hulp van den Heer A. Wevers Jr te Enschede. De Rijksarchivaris in Friesland wees mij op een teekening van het Epitaaf van het Friesch Genootschap te Leeuwarden. Ik betuig beiden mijn op- rechte erkentelijkheid. A. E. RIENTJES.
|
||||||
Een rouw- of begrafenisschild
in de R.-K. Kerk van Abcoude. |
||||||
Door een gelukkig toeval vond ik een tijd geleden in mijn
pastorie terug een zilveren begrafenisschild (rouw- of dood- schild), dat tot een van de waardevolle zilveren voorwerpen van ons Kerkzilver mag worden gerekend. Het zou toch de moeite waard zijn om na te gaan hoeveel van deze schilden er nog buiten de musea bestaan. Het aantal zal niet groot zijn. En daarom kan het misschien interessant zijn van dit schild iets te zeggen. Een afbeelding gaat hierbij. Het schild heeft een afmeting van 19 x 14 cm. en is in zilver
gedreven. Het heeft den vorm van een vaantje met split en is omgeven met een franjekoord. In het midden draagt het een kruis met wijduitloopende armen met het opschrift: „In hoc signo vinces" (in dit teeken zult gij overwinnen). Aan de achter- zijde bevinden zich drie oogjes waardoor het met een nog aan- wezig kettinkje kan worden opgehangen. Het opschrift aan de achterzijde in majuskels gegraveerd
luidt: Bid Voor De Zielen Van
: Piter Gyshertz Schouten
obyt 21 Maert 1729.
(en)
Antie Symons
Syne Huysvrouw
ohyt 29 November
1729.
|
||||||
22
Daarnaast staan gegraveerd:
Teunis Gysbertz Schouten
ohyt 6 January 1729 en
Jannettie lacobs Heus
Syn Huysvrouw
ohyt 8 November
1729.
En in het midden staat met grootere letters:
In Abcouw.
Dergelijke begrafenisschilden waren bij de Gilden eertijds in
gebruik. In het Rijksmuseum te Amsterdam bevinden zich onder andere schilden van het Scheepstimmerliedengilde (23 x 19 cm.) uit het einde der 17e eeuw. Op een ander schild staan afgebeeld een graftombe, doodshoofd en beenderen met de inscriptie ,,Aenziet het einde". Het is uit het einde der 18de eeuw. In genoemd Museum zijn echter de fraaiste de schilden van het Schoenmakersgilde (1643) en het Korenmetersgilde (1633) van de bekende goudsmid Johannes Lutma (1584—1669). Deze schilden werden bij de begrafenis aan het baarkleed ge-
hangen. En in diverse beschrijvingen worden ze dan ook ,,ver- sierselen van het lijkkleed" genoemd. Het spreekt vanzelf, dat alleen corporaties en „mensen van geld" zich dat konden ver- oorloven, daar allerlei doodsattributen in het zilver werden gedreven bijv. doodshoofd, zandloper, twee gekruiste doods- beenderen enz. om van het graveerwerk niet te spreken. Wij denken hier ook aan de doodschilden van de gemeente Utrecht o.a. van de zakkendragers, wolspinners en corduaniersgilde uit de 17e eeuw. Het meesterteeken, voorkomend op het memorieschild van
Abcoude is van Nicolaas Verhaar te Utrecht, werkzaam in de eerste helft der 18de eeuw. Behalve de keur der stad, draagt het de jaarletter I. Dit schild zal wel meer een memorie- of rouwschild geweest zijn, zooals de latere begrafenispenningen en de nog latere bidprentjes. Hierop wijst wel het opschrift: Bid Voor enz. Het geslacht Schouten behoorde tot de weldoeners van de
R.K. Statie in Abcoude. De genoemde Pieter Gysz. was in zijn |
||||
23
tijd onder pastoor van Aelst kerkmeester en door de tijdsom-
standigheden stonden kerk en armenhuis op zijn naam. Ge- durende de geheele 18de eeuw komt de naam Schouten voor als kerkmeester of kerkhoofd o.a. bij de eerste steenlegging van een nieuwe kerk. (Zie D. Huurderman, Geschiedenis van de parochie van de H.H. Cosmas en Damianus te Abcoude 1909, pag. 26—43). In de 18de eeuw compareert als enige fundatie in het kasboek: twee jaergetijden voor Teunis Gysz. Schouten syn huysvrouw Jannetje Heus. Wij besluiten met een aanteekening van Pastoor van Aelst uit
1752: „Notandum: dat ;Gysbert Evertse Schouten zich excusee- rende om kerkmeester te wesen, heeft aan de Kerk betaelt de Boeten van vijf en twintigh gulden, op den 16 January 1752". Abcoude. J. WATERKAMP, Pastoor.
|
||||
De Heerlijkheid en gemeente
Maarsseveen. |
|||||||
(Nu Maarsseveen verdwijnt als gemeente).
|
|||||||
Evenals eens de oude Heerlijkheid en gemeente Maarssebroek,
zal nu ook de oude Heerlijkheid en latere gemeente Maarsse- veen verdwijnen, en bij Maarssen worden gevoegd. Zoo zal het niet lang meer duren, of evenals het wapen van Maarssebroek, (wie kent het nog) zal ook het wapen van Maarsseveen, ,,het zwarte varken", tot de vergeten oudheden behooren. Het ge- meentebestuur wil n.1. het wapen van Maarsseveen niet aan de (nieuwe) gemeente Maarssen verbinden. Er is nog een register van de landerijen van Nieuw-Maarsse-
veen, waar sommige leden van Niftarlake wel belang in zullen stellen. Ondergeteekende heeft het in bezit en deelt dit hier mede, vooral omdat vele oude namen weer opleven. Ook bestaan nog oude belasting-brieven (,,ongelden"), zooals reëel, perso- neel, oudschildgeld, haardstedegeld, molegeld. Viertalgeld, en- kel huisgeld, enz. Deze stukken dateeren uit den tijd, dat Jasper van den Helm, Schout en Gadermeester te Maarssen was, en de Heer Mr J. E. Huydekoper de Heer was van Maarsseveen, (1797) Neerdij k en Nigtevecht. De Heerlijkheid Maarsseveen v/as oudtijds in eigendom van
de familie Huydekoper. Een gedeelte Nieuw-Maarsseveen kwam in 1640 in eigendom van Jhr Joan Huydekoper, Ridder, Oud- Schepen en Raad, Burgemeester der gemeente Amsterdam. Het gerecht in deze Heerlijkheid werd gehouden in de herberg ,,het zwarte varken", waaraan het latere gemeente-wapen ont- leend is. Van Joan Huydekoper, eerste Heer van Maarsseveen, woon-
|
|||||||
26
achtig op Goudesteyn (1600—1661), bestaat nog een marmer
buste door Arthur Quellines, te Amsterdam vervaardigd. Het Centraal museum te Utrecht bewaart nog zijn portret, copie naar B. van der Helst, geschilderd omstreeks het midden der 17de eeuw. Op den achtergrond staat het oude Goudesteyn. Een gravure, vervaardigd bij zijn dood (26 Oct. 1661) staat afgebeeld in ons jaarboekje 1915 blz. 44. Vondel maakte op hem een ge- dicht vóór 1660 ,,op d'afbeeldinge van den Ed.Here Joan van Maarsseveen, Ridder, Here van Maarsseveen, Neerdijk en Die- pendaal". (Zie Verwey: Vondel, Volledige Dichtwerken, blz. 836). Kaarten met plattegrond van Maarsseveen staan in de jaarboekjes Niftarlake 1936—1942. De Heerlijkheid Maarsseveen is 1039 morgen groot. In 1748
had Oud-Maarsseveen 85 en Nieuw-Maarsseveen 107 huizen (Tegenwoordige Staat van Utrecht (1771) blz. 157. DE HEERLIJKHEID NIGTEVECHT.
De Heerlijkheid Nigtevecht, aanvankelijk behoorende tot de
goederen der Utrechtsche bisschoppen, ging later over aan de Staten van Utrecht. Deze hebben de Heerlijkheid Nigtevecht in 1676 opgedragen aan den Heer van Zuylen, Hendrik Jacob, baron van Tuyl van Serooskerken, aldus eerste ambachtsheer van Nigtevecht. In 1685 kocht Pieter Reael de heerlijkheid van voornoemden
Heer. Deze Pieter was getrouwd met Maria Eleonora Huyde- koper. Hij bouwde te Nigtevecht een nieuw huis en overleed in 1701. Een van zijn dochters, Agatha, trouwde met haar neef Mr Joan Huydekoper, waardoor Nigtevecht in bezit van deze familie kwam en bleef. (Jaarboekje Niftarlake 1918, blz. 4). Deze eerste ambachtsheer uit het geslacht „Huydekoper" heeft de heerlijkheidsrechten over Nigtevecht tot zijn dood, 11 April 1753, uitgeoefend. Hij werd begraven in de fraaie grafkapel met kunstig gesmeed hek, in de Ned. Herv. Kerk te Maarssen. (Zie J. W. Verburgt, Nigtevecht, blz. 129). NEERDIJCK.
Volgens een oude kaart uit het jaar 1781, gemaakt naar de
gedrukte kaart van 1651 en getiteld: „Vertooninge van de Heerlijckheyt van Maerseveen Neerdijck en Diependaal" lag Neerdijck aan de weg naar (Oud) Maarsseveen. |
||||
27
DIEPEND AAL.
Deze plaats strekte zich volgens de kaart uit van de Diepen-
daalsche Dijck langs de „Oosterlaan" tot aan de Zogwetering. De Oosterlaan liep tot aan het nog bestaande huis „de Croesen". Hier woonde Mr Jan de Wit. Het stuk luidt als volgt:
NIEUW MAARSSEVEEN.
Ten eerste: De landen genaamd Goudesteyn: tussen de Vecht
en Diependaalsche Dijk, van de brug af tot en met „het zwarte varken". Van No. 153 tot No. 169 in- cluis. No. 162 Het Goudesteyn gedeelte van de Zuyder Eykelaan
zal gemeen met den Diependaalschen op zijn rang
aldaar, No. 177 gesteld worden. Morgen Roeden
163 Goudesteyn met land en laan, Huyd.
V. Nigtev. 3 250
164 Zilversteyn, Huyd. van Nigtev. ') 1
Ten Tweede Diependaal tusschen de Diependaal-
sche Dijk, beginnende van de Maarse- veensche vaart. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Den Noordt.
De Meerhofstee. 20 300
De Merenhoefslaan 1
Samen.
Dabl. VA, de Wit 9'/2 11
De laan naast Annenhof, met No.
162. O 80
De Korte laan, vrij.
De Dwars Eykelaan, van de Meer-
hoefslaan tot den Diependaalsche
Dijk.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
^) Zilversteyn lag naast Goudesteyn waarbij het later werd ge-
trokken. -') Annenhof lag aan de-zelfde laan als Marieënhof en Swanenburg.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
28
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Morgen
190 De Vrouwenacker, J. E. Huydekoper
van Maarsseveen 1731. 191 Het Kerkeland, Juffr. Adr. Huyde-
koper 1731. 192 Jac. van Lennep, 1734, de Leeuw. ■')
|
Roeden
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Heer de Wit
|
11
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
De Smeekolelaan hoort onder No.
177. 196 't Starrebos of Oosterbos, J. E. Huyd.
V. Maars. 197 't Zomercampje.
198 De laan na 't gras, vrij.
199 Will 3 ik 2 : 300
200 Noorder Eykelaan, hoort bij No. 208.
201 De Hoogeboomskamp.
202 De Overtoom
203, 204 De Molenvliet en kade 207 De Kalkovenskamp
208 De Oosteresschelaan langs de Zog-
wetering, met No. 200 210 De laan na Blijendaal, vrij. ")
Bezuiden de Maarsseveensche Vaart.
125 De Heer Boendermaker ') 124 Diacony van Maarssen
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
300
300 300 500 24U
450 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
123 Capittel van oud Munster
Mej. S. G. Nagge
122 Convent van Oudwijk 121 Erfg. van Bart de Wilt
120 a. en c. Will Harmens,
b. Kors Otten
119 Korn. van de Manden 118 a. en b. 2de gevr. Stevens
b. 1ste J. W. Verkroost
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
■■') De Heer van Lennep woonde op Otterspoor, de Heer de Wit op
Elzenburg. "") Op de buitenplaats Blijendaal was een joodsche familie gevestigd. ■'') De Heer Boendermaker woonde op Boom en Bosch. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
29
|
|||||||||||||||||||||
Morgen Roeden
6 6 |
|||||||||||||||||||||
C. B. van Amerongen
|
|||||||||||||||||||||
117
116 115 114
|
|||||||||||||||||||||
Capittel van St. Jan
a. Convent van Oudwijk 3
b. Kors H. Otten 3 6
a. E. M. van Loenen 2
b. M. I. Pannekoek 2
c. Dirk Verkerk 2 6
a. Diversen 6 Alb. Adr. Wed. 9 a. Harm van Amerongen 2
b. Harm van Amerongen 4 6
Jac. Schoonhoven 3 Kinderen van Hendr. van Essen 3 Capittel van St. Jan van Utrecht 12 Hier begint het Buitenweg, tus- schen de Heereweg, of Gageldijk, en de Schouwe of Zogwetering,
naast de Maarsseveensche Vaart. ") a. Het Convent van Oudwijk 4
b. Godefr. Cromhout ') 12
Will Hooft 12 't Convent van Oudwijk 3 Will Hooft 4 Jonkheer Joh. van Huydekoper 4 J. E. Huyd. van Maarssev. 174a. Joh. Huyd. 6 Jonkh. Joh. Huydek. Heer van Nigtevecht 6 Jonkh. Joh. Huydek. Heer van Nigtevecht 3 I. J. Peters, |
|||||||||||||||||||||
113
112 UI 110
109 108 |
|||||||||||||||||||||
126
127
128 129 130 131 132
133
134
135
136 137
|
|||||||||||||||||||||
veen 1751 papa
Convent van St. Servaas 1742 papa
Capittel van Oud Munster 1751 papa Jonker Adr. Huyd. 1732, Juffr.
Adr. Huyd. 1745 papa |
|||||||||||||||||||||
3
3 |
|||||||||||||||||||||
6
|
|||||||||||||||||||||
") Ook op de kaart van 1781 aangegeven als ,,Buitenwech".
') Cromhout lag naast het Huis ten Bosch. |
|||||||||||||||||||||
30
Morgen Roeden
138 --- 3
139 --- 3
140 --- 3
141 Wed. Geerkens Hend. Bon 1724
Joh. Dresser 1733 papa 17 9
142
143, 144 Samen 18 145 Jonkh. Joh. Huyd. van Nigtevecht 6
146
147 Jac. Abrabanel 1734 Jos Abrab. J. Matroos.
1751 KL Henkkes 3
LANDERIJEN ONDER MAARSSEVEEN.
Oudschildgeld Lekkend, geld.
Oud-Maarssev. Morg. 833 Roed. 332 f. 824-5-8 M. 348 R. 597
N.-Maarssev. Morg. 174 Roed. 120/2 f. 449-16 M. 174 R. 130'/2 Viertelgeld Molegeld en 20st. reëel
Oud-Maarssev. Morg. 860 R. 32 dito dito
N.-Maarssev. nih. nih. M. 174 R. 30'72
Voor enkele gegevens ben ik dank verschuldigd aan de wel-
willendheid van Pastoor Rientjes te Maarssen. C. v. DORP Jr.
|
||||
De Ambachtsheerlijkheid Waverveen.
|
|||||
Ongeveer aan de N.W.-grens van de voormalige gouw „Nif-
tarlake" en het leen van Graaf Unroch (zie kaartje der Gouw in Jaarb. 1913, blz. 2, Nift.) lig de Ambachtsheerlijkheid Waver- veen en de vrije Heerlijkheid Waveren, Botshol en Ruigewilnis, behoorend tot Amstelland. En aangezien ook Amstelland (Amestelle) vermoedelijk tot de gouw Niftarlake schijnt gere- kend te moeten worden (zie Jaarb. 1913, blz. 4, Nift.) moge hier- onder een en ander volgen van hetgeen in oude geschriften van Waverveen vermeld staat. De plaats dankt haar naam aan het water ,,de Waver", en
omdat de grond zeer venig is, sprak men van Waverveen, venen van Waveren of Waverenveen. Thans, nu deze polders alle zijn drooggelegd, ziet men Waverveen als een hoogen dijk (rijweg) met rondom laagliggende landerijen, en kan men er komen via den nieuwen Provincialen weg, of den polderweg aan het Noordeinde van Vinkeveen. Wanneer Waverveen precies gesticht is, is niet bekend, ver-
moedelijk zijn oudtijds eenige turfmakers hierheen gekomen, en is hun aantal door het welslagen hunner onderneming uit- gebreid. ') De huizen lagen volgens oude geschiedschrijvers aan weers-
zijden van een eenigszins smallen weg, den zgn. „Veendijk", aan weerskanten begrensd door een sloot, aan de eene zijde een smalle, aan de andere een zeer breede, die men met ,,turfeikers" bevaren kon. Voor ieder erf lag een draaibrug, doch voor de kerk was een
wipbrug. Deze sloot werd de Veenwatering genoemd. In den loop der tijden zijn er vier kerken voor de protestanten
gebouwd. De eerste stond op de zelfde plaats als de derde en vierde, de
tweede stond aan de overzijde. De eerste na de reformatie werd in 1592 door Petrus Edessen,
Predikant van Amstelveen en Ouderkerk ingewijd. De ge- meente telde slechts 15 lidmaten, maar toch beriep men in 1592 ') de Ned. Stad- en Dorpsbeschrijver L. van OUefen 1795, blz. 1—20.
|
|||||
32
|
||||||
In 1736.
Proponent Cornelius Paludanus tot Leeraar. Hij overleed in
1602. ') Tot 1697 werd dit kerkgebouw gebruikt, maar toen werd het
door verzakking zóó bouwvallig, dat herstel teveel kosten zou meebrengen. Men besloot toen een gebouw, dat tot dien tijd als woonhuis gediend had en waarvan de eigenaar overleden was, te koopen en tot kerk in te richten. Op 2 Maart 1697 werd al- daar de eerste godsdienstoefening gehouden door Ds Abraham Oosterlandt. De fundamenten van dit aanzienlijke huis waren echter niet
goed gelegd en verzorgd, zoodat ook dit gebouw verzakte en de muren scheurden, waardoor ook geen herstel mogelijk was. Instorting dreigde, dus werd de toevlucht genomen tot het schoolhuis, waar twee jaren achtereen de godsdienstoefening plaats vond, natuurlijk op zeer ongemakkelijke en bekrompen wijze. |
||||||
*) Aardrijksk. Woordenb. der Nederl., deel 12, blz. 168—172.
|
||||||
33
|
|||||||
plm. 1790.
In 1755 op 3 Augustus werd de derde kerk door Ds Jan van
Staveren ingewijd met een preek over Ezra 1 : 5 en 6. Dit was een kruiskerk met eromheen een kerkhof. Boven den
ingang kon men in een steen uitgehouwen, lezen: |
|||||||
Ezaia XXVI vs. 8
De eerste steen is gelegd door
Jan David Brouwer, van Staveren,
op den 15 July Cl 31 ?CCLIV
Aangelegd en volbouwd onder het beleid van
Coenraad Hoeneker, Mr. Metselaar te Amsteldam.
Van Staveren's leeraars zoon, lag mij den eersten steen,
O God! vergroot den glans, die mij reeds mild bescheen; Verschijn zo heerlijk, en wil hier in vrede geeven, Dat veelen ingaan door Uw woord en Geest ten leeven. Hendrik Lussing Matthysz
Eccl. IV VS. 17. |
|||||||
34
Het was een kleine kerk, maar groot genoeg voor de gemeen-
te. De zoldering was gestucadoord, en in het midden bevond zich een opening, waarin een stang bevestigd was van de kaar- senkroon, die het gebouw verlichtte. Aan weerskanten van die opening las men met groote gouden letters: de God des hemels. Boven den preekstoel stond een breed bord met de wapens
der Ambachtsvrouwe en haar echtgenoot, en voorts die van de Ambachten Waverveen, Waveren en Botshol. Links van den preekstoel was het gestoelte van den Ambachtsheer en aan de andere zijde van de schepenen, terwijl tegenover den preekstoel de regenten en armmeesters hun plaatsen hadden. Boven de regentenbank hing een wapenbord van den Heer
Gouwenaar, kapitein ter zee, overleden 17 Mei 1714 op zijn bui- ten „Zeerust" aan de Nessersluis, terwijl er boven een degen bevestigd was. Op de kerk was een pannen dak, met een vierkant open to-
rentje met uur- en slagwerk, met een achtkantige spits. Deze kerk was gemeenschappelijk voor Waverveen en Wave-
ren. Een tolbrug te Waverveen, de Bijleveldsche brug, werd ver-
pacht ten voordeele van de kerk, terwijl de kerk tevens van iedere roede lands onder Waverveen, Waveren etc. één duit zou uitvenen. Ook moesten de veners voor iedere ploeg volks ƒ 1.10 betalen ten bate van de armen der Roomschen en Gereformeer- den, die het gelijkelijk verdeelden. Die baten beliepen jaarlijks plm. ƒ 600.—. Het Rechthuis, een gewoon boerenhuis en herberg zonder
aanzien, bevatte een Rechtkamer, waarin met groote letters ge- schreven stond: „Vivat Justitia". Dit huis lag aan de Bijleveld, een water, waardoor de schepen naar en van Amsterdam moes- ten passeeren, en behoorde aan het Ambacht van Waverveen. In 1731 werd de waardigheid van Ambachtsheer bekleed
door den Heer Wilhelmus Hogerwaard, Heer van Valkenstein, die het Ambacht voor ƒ 6600.— kocht uit de Grafelijkheidsdo- meinen. In 1766 kwam dit Ambacht aan Mr Paulus Abraham Gilles, Secretaris van den Raad van State der Vereenigde Ne- derlanden, welke in 1792 overleed. De Heerlijkheid kwam toen aan vrouwe Brigitta Susanna Jacoba Lubs, geboren van Dam, afstammelinge van Bonaventura Oetgens van Waveren. In verband met den naam van Waveren moge verwezen wor-
|
||||
35
den naar een artikel ') van de hand van Mgr. A. E. Rientjes,
waarin sprake is van een klok in het koepeltje van Bolestein te Maarssen, met het opschrift: Waverveen - Wavere - Botshol, enz.
Als bewoner van Bolestein wordt daarin tevens genoemd
Theodorus Hendrikus Abels van Waveren. -) De eerste schout was Jan van Wickwoort Crommelin, die ook
het ambt van Secretaris bekleedde, terwijl er vijf schepenen waren. De Ambachtsheer of vrouwe had de aanstelling in de hand
van Schout en schepenen, Secretaris, een Hoogheemraad van Amstelland, alsmede van de Rondeveensche bepoldering, den bode, koster, voorlezer, schoolmeester, doodgraver, eiker, veer- schipper op Amsterdam, en den nachtwacht. De predikantsberoeping geschiedde door den Kerkeraad on-
der agreatie van den Ambachtsheer. Bij publieke veiling van huizen moest één duit van lederen
gulden ten behoeve van de armen, hetzij Roomsch of Gerefor- meerd, worden betaald, welke steeds verdeeld werden, voor ieder de helft. De bewoners leefden hoofdzakelijk van veenbaggeren en
visscherij in de uitgebaggerde veenplassen. Ook werd allerlei vischwant gemaakt. De turf vond meestal afzetgebed in Am- sterdam, 's zomers vervoerd per boot, 's winters per slede over het ijs. In 1695 woonden er in Waverveen 85 personen, in 1732 93 en
in 1795 240, waarvan er 110 Gereformeerd waren en de overigen Roomsch Katholiek. Thans is van Waverveen niet veel meer over, slechts een klein
aantal huizen en enkele landerijen langs den weg. De plassen zijn drooggelegd en een eenvoudige kerk vormt het middelpunt. In deze kerk komt nog een eikenhouten preekstoel voor,
welke in een vroegere kerk reeds dienst heeft gedaan. Helaas is deze preekstoel met een dikke verflaag van roodbruine kleur bestreken. Hopelijk zal deze nog wel eens van deze verflaag worden ontdaan. Enkele oude banken herinneren aan de vorige kerken, ze staan eenigszins bouwvallig langs de muren der kerk. |
||||||
") Jaarb. Nift. 1942, blz. 1.
-) Jaarb. Nift. 1942, blz. 3. |
||||||
36
Het orgel is niet oud, maar goed van klank. Een steen uit de
vroegere kerk is in den muur gemetseld. Op een groot wapen- bord vindt men verschillende wapens met den naam van P. A. O. van Waveren Pancras Clifford. De tegenwoordige kerk moet omstreeks 1880 gebouwd zijn, welk jaartal men vond op oude rekeningen. Van het archief bestaat niet veel meer. De geschiedschrijvers maken melding van den inval der
Franschen in 1672, en de Pruisen in 1787. ') -) Wat de Franschen aangaat, deze hebben in 1672 danig in Wa-
verveen en omgeving huisgehouden. Toen ze Utrecht in bezit genomen en zich van de huizen Loe-
nen en Loenersloot verzekerd hadden, konden ze met weinig moeite langs de Geuzensloot en de Demmeriksche Zuwe naar Waverveen en Botshol komen, en deze plaatsen zonder tegen- stand berooven en plunderen. Men maakte in Uithoorn een schans, ook Nes kreeg bezetting, maar deze kon het dorp Wa- verveen, dat te ver van dezen post verwijderd was, niet vol- komen beschermen. De inwoners van deze plaats, uit twee com- pagnieën bestaande, een van Waverveen onder Kapitein Chris- toph Mayern en een van Botshol onder Kapitein Blockhuis, kre- gen vergunning om op 's lands kosten, tot eigen bescherming en zekerheid wachten uit te zetten, die den vijand konden ver- hinderen, verder in de provincie in te dringen. Deze lieden waren echter onervaren in den strijd, daarom werd noodig ge- oordeeld, dat ze met 27 man versterkt werden, onder commando van Kapitein Spelt. Bij de Bijleveldschebrug werd de vijand weerstaan. Op 5 September 1672 werd bevel gegeven per brandbrief, dat
Waverveen tien schepen met hooi, ieder groot 20 voer, binnen vier dagen in Utrecht moest leveren, zoo niet, dan werd de plaats verbrand en de Schout gevangen genomen. Echter kon men aan dezen eisch niet voldoen, omdat er bijna geen weilan- den in het veen waren, zoodoende trokken de Franschen op 5 November d.a.v. via Breukelen en ter Aa naar Demmerik, ver- deelden zich daar, en toen ging het eene deel naar Vinkeveen en het andere naar Mijdrecht. Zoo konden ze van de Oost- en Westzijde Waverveen aanvallen. De vijand had voorposten aan het einde van Vinkeveen ge-
1) Ned. Stad- en Dorpsbeschrijver L. v. Ollefen, 1793, blz. 11—13.
-) Handwoordenb. Vad. Gesch. H. Verwoert, 2e deel, blz. 343. |
||||
37
plaatst, zoodat niemand de Waverveners kon gaan aanzeggen,
wat op het punt stond te gebeuren. De troepen van Mijdrecht zakten af naar het Westeinde van
Waverveen, de soldaten uit Vinkeveen vielen aan het Oost- einde als „fliegende Teufel" binnen, de wipbrug in Botshol was opgehaald, maar eenige Franschen zwommen door het water, en renden zoo snel mogelijk naar de Bijleveldschebrug. Alles was in rep en roer, de menschen die sliepen werden met schrik wakker, twee personen werden doodgeschoten, de rest ver- dreven, en zoo vluchtte men naar Uithoorn. Daardoor konden de vijanden beletten dat turf uit de venen
naar Utrecht vervoerd zou worden. Kapitein Spelt werd ge- vangen en vijftien man doodgeschoten, de rest redde het veege lijf door zwemmen. Overal ontstond brand en 59 huizen werden in de asch gelegd, zoodat het voornaamste deel van Waverveen aan de Bijleveldschebrug verbrandde. Tegen de bevolking werd veel geweld gepleegd, de voorraden,
die aanwezig waren, werden afgenomen of verbrand. ') In 1787 kwamen de Pruisen langs Waverveen op doortocht
naar Uithoorn, waar de Commandant von Krahn het comman- do voerde. De Secretaris van Waverveen moest op bevel van Graaf von Kalkreuth mededeelen, dat de dorpen Waveren, Waverveen enz. binnen driemaal 24 uur hun voorraad haver, bier en jenever in Uithoorn moesten afgeven, alsmede geweren en wapens, en wanneer dit niet geschiedde, zouden deze voor- raden worden afgehaald en met plundering en andere straffen gepaard gaan. Aangezien men al inkwartiering gehad had, was er geen voor-
raad dier goederen meer aanwezig en verzocht men om uitstel. Men mocht het toen in Utrecht gaan halen, zoodat konden wor- den afgeleverd: 112 kannen brandewijn en jenever, 12 vaten bier, eenige mudden haver, 173 bajonetten en een vaatje vuur- steenen. Na deze opsomming van het wel en wee van Waverveen rest
nog een woord van dank aan den tegenwoordigen predikant. Ds J. van Drenth, die zoo welwillend was, toegang te geven tot de Ned. Herv. Kerk en eenige inlichtingen daarover te ver- schaffen. W. F. GREVENSTUK. Baambrugge, November 1949.
1) Französ. Tyranny. 1674. blz. 171—179.
|
||||
INHOUD:
|
|||||||
1. Bestuur en Ledenlijst.............. V-VII
2. Jaarverslag................... XIII
3. Bericht aan de leden.............. XVII
4. Excursie naar Gouda.............. XIX
5. Niftarlake-litteratuur .............. XXVII
|
|||||||
I. De Ned. Herv. Kerk te Loenen a.d. Vecht, door Archi-
tect Ferd. B. Jantzen F. Gzn............. 1 II. Pibo Ovitius van Abbema, door Mgr. A. E. Rientjes . . 11
III. Een rouw- of begrafenisschild in de R.K. Kerk van
Abcoude, door Pastoor J. Waterkamp........ 21 IV. De Heerlijkheid en gemeente Maarsseveen, door C.
van Dorp Jr.....................25 V. De Ambachtsheerlijkheid Waverveen, door Mej. W. F.
Grevenstuk.....................31
|
|||||||