-ocr page 1-
JAARBOEKJE
VAN HET
OUDHEIDKUNDIG GENOOTSCHAP
„NIFTARLAKE"
1949
DKUKKEEIJ H.J. SMITS
OUDE GEACHT 231 — UTRECHT
-ocr page 2-
-ocr page 3-
VOORWOORD
Wederom is een jaar verstreken; wederom verschijnt het
hoekje van Nijtarlake. Dankbaar is het Bestuur voor het feit,
dat er steeds opnieuw voldoende stof binnenkomt, welke ge-
tuigt van een historisch interesse in onze streek. Zeker zullen
onze leden ook dankbaar gestemd zijn jegens hen, die zich de
moeite geven het resultaat van hun studie op papier te zetten.
De reeks onzer jaarboekjes is thans tot een respectahel aantal
aangegroeid en wie ze alle in zijn kast heeft staan, beschikt over
een rijke schat van wetensicaardigheden omtrent Niftarlake.
Moge het ons genootschap gegeven zijn om ten aanzien van
de jaarboekjes het semper crescendo te blijven toepassen!
DE REDACTIE.
-ocr page 4-
-ocr page 5-
Eere-leden:
Dr Mr J. W. Verburgt. Wassenaar. Oud-Voorzitter.
J. D. Bastert. Breukelen. Oud-Penningmeester.
Bestuur:
Mr Dr N. J. C. M. Kappeyne van de Coppello,
Oud-Loosdrecht. Voorzitter.                                i
Mej. W. F. Grevenstuk, Baambrugge. Secretaresse. I
J. Vor der Hake. Utrecht. Penningmeester.
              ' Daeeliiksch
G. J. Weyland Jr, Loenen a/d Vecht, Bibliothecaris / Be=tuur
Mgr A. E. Rientjes, Maarssen.
                                  l
Dr Mr J. W. Verburgt, Wassenaar.                          |
J. D. Bastert. Breukelen.
J. Trouw, Abcoude.
Jhr Dr L. H. Quarles van Ufford, Breukelen.
A. H. Doude van Troostwijk, Notaris, Breukelen.
Ir J. Loeff. Oud-Loosdrecht.
Jhr P. H, A. Martini Buys. Rotterdam.
F. D. Sprenger, Vreeland.
Redactie Jaarboekje:
Mr Dr N. J. C. M. Kappeyne van de Coppello. Oud-Loosdrecht.
Mgr A. E. Rientjes. Maarssen.
Mej. W. F. Grevenstuk, Baambrugge.
-ocr page 6-
-ocr page 7-
LEDEN:
Aalsmeer:                                    .\
Bax, H.
Abcoude:                                      |
Doorn, Dr A. van                        j
Firet, C. J. J.                               |
Gortel, Dr J. H. van                   i
Graaf, J. H. de                            !
Hartogh, A. den                          i
Pape, W. F.
Quarles van Ufford, Jhr Mr
L. A.
Sprey, A.
                                      I
Timmer, Notaris Ph. W.             i
Trouw, J.                                      j
Veltman-v. Cruvssen. Mevr.
A. G.
Veltman, Mej. Lidi
Vis-Völker, Mevr. C. A. L. M.
Waterkamp, Pastoor J. M. J.
Wijngaerdt, Piet van                  !
I
Amersfoort:
                                  \
Adriaans, G.                                 \
„Flehite" Oudh. Vereen.             |
Ver. voor Vreemdel. Verkeer
Vor der Hake, J. J. G.
Amstelveen:
Achterbergh Jr, J. W. N. van
Amsterdam:
Aa. O. L. van der
Altena. Chr.
Beekmann. J. S.
Bergh, Th. P. van den
Booy, H.
Bussy, Mr A. Ie Cosquino de
Colenbrander-Overhoff.
Mevr. M.
Dekker, C. L.
Duyvensz, Fr.
Hoorn, Th. van
Hoes, F.
Jantzen F.Gz., Ferd. B.
Jordens-Mac Laine Pont,
Mevr. A.
Kater, P. A.
Koninklijk Oudheidkundig
Genootschap
Laag, A. H. van der
Lange, CV. Allert de
Leuven, W. van
Moes-van Delft, Mevr. H.
Pos, Mej. A.G.
Schoorl, A.
Tienhoven, Mr P. G. van
Vondel", Joost van den, N.V.
Uitg. Mij
Warners, F. A.
Ankeveen:
Harinxma thoe Slooten, B. A
Ph. Baron van
Apeldoorn:
Fortuyn Harreman, A.
Tombe. Mr A. L. des
-ocr page 8-
VIII
Graaf Wz.. E. de
I Grift, A. van der
Haars, Mej. Mr E. A.
: Hoekstra-Bouman. Mevr.
Wed. G, C.
Horst, A. van der
Hul-Steenhuizen. Mevr.
R. V. d.
Jong, J. de
Jong-Vis, Mevr. A. AV. de
Kastelevn. J.
Klap, C. P.
Korthagen-v. Til. Me\T. E.
Leisink, Pastoor J, B.
Matthes-Varossieau, Me\T.
C. W.
Matthes-de Roov. Mevr. Wed.
C. H.
Moen, W. C.
i Molenkamp, C. J. G.
Molenkamp. J.
Parker Verboom. Mej. W. M.
Quarles van Ufford. Jhr Dr
L. H.
Ragay. L. J.
Remijnse, Prof. Dr J. G.
Remijnse, M.
Reyden, J. van der
Roëll, Jhr Mr H. H,
Schmedding-Verbrugghen,
Mevr. W. Th. C.
Schoonderwoerd. W.
Smits, P. B, A.
Troostwijk. A. H. Doude van
i Verkade, E. G,
: Verkade-Dr Cartier van
I
         Dissel, Mevr.
I Vermeulen, Y, T.
\ Verweys-Kramer. Mevr. A. J.
I Vis-Honig, Mevr. A.
Vis Sr., Gerbr.
Vliet-van Wijk. :Mevr. Mr v.
A. C.
Vlug, H. M.
Baamhrugge:
Baanders, Mej. Tine
Borst, Th. C.
Bouman. J. H.
Feddema, G.
Grevenstuk, Mej. W. F.
Lee, Mej. E. van der
Plas, J. van der
Royaards, J. J.
Schimmel-Baanders, Mevr.
W. C.
Woerden. S. van
Baarn:
Tegelberg: P. E.
Batavia:
Grevenstuk. Prof. Dr A.
De Bilt:
Mac Laine Pont, W. P.
Mac Laine Pont-Stork, Mevr.
A. W.
Troostwijk, D. W. Doude van
Den Bommel:
Kooy, Ds A. v. d.
Breukelen:
Bastert, J. D.
Bianchi-Wüstenhoff. Mevr,
C. E.
Cnossen. Ds H. M.
Colenbrander-Hoekstra,
Mevr. A. H.
Colenbrander, H. Th.
Colenbrander, Mr J. W.
Cornet, J. W. G.
Dop, H. R. van
Freitag, F. J. de
Ginkel, Mr H. C. L. van
Goeman Borgesius-Blommers,
Mevr. Th.
-ocr page 9-
IX
Vries, J. G. J. de
Vries-Verbrugghen, Mevr.
C. W. de
Wageningen, J. van
Zwaan, Ds A.
Brouwershaven:
Hocke, Mej. P. D.
Bxissurii:
Ahrend, J.
Ahrend-v. Gemund. Mevr. M.
Marie, Dr F. G. van
Nordemann, J. G.
Culemhorg:
Bemmel, A. A. van
DoorTi;
Ansoul, G.
I^ampsins van den Velden,
Jhr J. K.
Driebergen:
Beaufort, Jhr P. P. de
Clifford Kocq van Breugel,
Jhr Mr Dr J. R.
Prein, Prof. J. A. M.
Eindhoven:
Broek-Bon, Mevr. A. van den
Epe (Gld.):
Slik-Scharf, Mevr. B. van der
Giessendam:
Sluys, P. van der
's-Graveland:
Boeré, Dr L. A.
Dedel, Jhr Mr C.
Houbolt, P.
Schimmelpenninck, G. Graaf
's-Grai^enhage:
Bak, Mr A. G.
Bak, J. P.
Bureau van de Rijkscommis-
sie van de Monumenten
Cleyndert Azn.. H.
Middelberg, Mr G. A. A.
Velsen-Metzelaar, Mevr. W.
L. van
Groningen:
Schoemaker. Pastoor F. J.
Haarlem:
Emmeriks. L.
Heemstede:
Koomans. Dr W
H.
Hilversum:
Bree, D. de
Bruggen, Ds J. van
Frank, Deken H. F.
Metzelaar. C.
Notten, Mei. W. L. van
Sm.orenburg. J. M.
Kortenhoef:
,,Curtevenne'\ Stichting
Nes van Meerkerk. J. E. van
Spaan, D. C.
Kroimnenie:
Walbeek, F. van
Laren:
Boetzelaer, R. W. C.
Baron van
Leonhardt, G. J. G.
Leersum:
Dijk, M. van
-ocr page 10-
X
Loenen a.d. Vecht:
As, P. van
Dokkum, G. J.
Gerards Thesing, L. H.
Hengeveld, Dr A.
Holthe tot Echten. Jhr Dr
M. L. van
Joncheere, C. de
Kampen, J. W. van
Kempen, Nots, J. M. C. van
Nieuwenhuizen, Mevr.
Tervooren, H. A. P. M.
Troostwijk, Mr W. I. Doude v.
Uden Masman. H.
Weerdenburg, Ab van
Weyland, Jr, G. J.
Lunte7-en:
Hoop van Slochteren, Mr M.
P. van der
Maarssen:
Agterberg, J.
Alleman, J. G.
Alta, T. P.
Alta-Osieck, Mevr. W.
Dorp, C. van
Dorp Jr., C. van
Hoekstra, Dr Sj.
Homan van der Heide. J.
Mol, B. C. J. de
Pittet-van Linge, Mevr. J. C.
Rientjes, Mgr A. E.
Ruiter, H. J. de
Rijsterborgh, C. J.
Sandick, J. W. W. A. G. van
Servaas, J. N.
Stevenhagen, H. J.
Vader, Nots. H. P.
Wymstra, W.
Maarsseveen:
Feyten, A.
Hydecoper-van Maarsseveen.
Jhr. J.
Rijn, J. G. van
Maartensdijk:
Steyling-Grevenstuk,
Mevr. A.
Steyling, Dr W.
Mijdrecht:
Heyden, H. J. H. van der
Naarden:
Oudenniel, C. G. van
Verburgt, Dr G.
Wentink-Boon. Mevr. G.
Loenersloot:
Kalf f Az., G.
Loosdrecht:
Beusekom-van Foreest, Mevr.
Wed. Mr F. C. van
Buysing Damsté, A.
Erdman, Mr R. H.
Freese, J. P.
Kappeyne van de Coppello-
Wijgers, Mevr. L.
Kappeyne van Coppello, Mr
Dr N. J. C. M.
Kappeyne van de Coppello-
van Panhuys, Mevr. Th. E.
C. M.
Loeff, Ir J.
Sondaar, L. H.
Swinderen, Jhr Q. J. van
Troostwijk, Mr J. H. M. A.
Doude van
Voogsgeerd, W. J.
Vunderink, Mr J. L.
Wieringen, Dr C. W. van
-ocr page 11-
XI
Rossum:
Meijer, A. F. van Goelst
Riiwiel:
Haan-Looy. Mevr. W. de
Rijswijk:
Geertsema. W. H.
Monté. Mevr. A.
Soest:
Bentinck. Mr S. P. Baron
Soesterherg:
Haselen. Mr J. van
Tienhoven (U.):
Einde. T. van 't
Uithoorn:
Tollenaar, J. C.
Utrecht:
Adels-Vermeulen. Mevr. M.
Biegelaar Jr, J. B. P.
Bogaard, P. H.
Burg, Pastoor J. van der
Daas. A. P. N. den
Dijkman, Mr H. J.
Gaasbeek, R. van
Historisch Gnootschaj
Lip-Kibbeling. Mevr. J. v. d.
.,Oud-Utrecht". Ver.
Ridder, Mevr. A. Ph.
Ruwers-Becker, Mevr. E. W.
Smits. H. J.
Tange, van Recken. Mevr
Wed. Dr H. M. van
Théonville. F. W. G.
Tombe, Mr J. H. des
Ven, Dr A. J. van de
Voerman, Mr A. A. A. E. A.
Nederhorst den Berg:
Brouwer. W.
Krol, J. J. F.
Pos-Kofoed, Mevr. C. A.
Voorn, G. A. van der
Nieuwerslids:
Blankenberg, B. H.
Blijdenstein-Cruvs, Mevr.
Wed. Th. W.
Nigtevecht:
Hennipman, C.
Wees, G. A. van
Noordioijk Binnen:
Wieder Jr, F. C.
Nijmegen:
Lindenhout. H. J. van 't
Oosterbeek:
Beusekom, Mr E. van
Oudewater:
Boer, A. W. den
Overveen:
Vries-van der Lee. Mevr.
A. de
Warnaars. H. B. E.
Witsel. B.
Pijnacker:
Neeleman. Ds J. C.
Rotterdam:
Bastert. J. N.
Bibliotheek en Leeszalen der
Gemeente
Martini Buvs. Jhr P. H. A.
-ocr page 12-
XII
Weesp:
Breyer, K.
Dockum, W. A. van
Houtman Jr, L. A.
Kloet, H. de
Lindeboom, G.
Wr esperkarspel:
Klaveren. Wim van
Ver der Hake, G.
Vor der Hake, J.
Vuurst de Vries, Dr H.
van der
Wilbrenninck, J. C.
Woerden. A. W. F. C. van
Velp:
Boetzelaer. V. L. Baron van
Wijk bij Duurstede:
Dijkman-Schoenmaker,
Mevr. G. J. E.
Schoenmaker, S.
Thieme. Mej. A. C.
IJsselstein:
Cool, A. G.
Zaandijk:
Honig, G. J.
Vis Jr, Gerbrand
Zeist:
's Jacob, Dr H. Th.
Lantsheer, J. A.
Vinkeveen:
Baanders, Dr A.
EkeL J.
Vries, J. de
Voorburg:
Hacke-Oudemans, Mevr. J. J.
Vreeland:
Eiee, B. van
Cleyn Brem, K. M. J, de
Jonker, W. J.
Sprenger. F. D.
Wageningen:
Kniphorst's Boekhandel
Wassenaar:
Honders, Dr H. J.
Verburgt, Dr Mr J. W.
Zuilen:
Laan, J. Th. van der
Wijk, J. A. van
-ocr page 13-
Jaarverslag.
Op 15 Juni 1948 had in Hotel ,,De Kampioen" te Nieuwersluis
de Jaarvergadering plaats, waarop volgens presentielijst slechts
18 leden aanwezig waren.
Na een kort openingswoord van den Voorzitter werd ge-
legenheid gegeven tot het lezen der notulen en het uitbrengen
van het Jaarverslag door de Secretaresse.
Onder de ingekomen stukken was o.a. een brief van een
Commissie, die beoogde een bijeenkomst te houden, om zoo
mogelijk te komen tot samenwerking tusschen Oud-Utrecht.
Flehite en Niftarlake, en het verzorgen van periodieken, even-
tueel een fusie dezer drie vereenigingen. Ging dit niet, dan
werd voorgesteld, een nieuwe vereeniging ,.Het Nedersticht"
in het leven te roepen, die als het ware overkoepelend werk-
zaam zou kunnen zijn. De Heeren Vor der Hake en Bastert. die
als vertegenwoordigers van Niftarlake reeds een vergadering
dezer drie vereenigingen hadden bijgewoond, en Dr van de
Ven, Secretaris dier Commissie, lichtten een en ander uitvoe-
rig toe.
De Vereeniging ,,Flehite" bestond 70 jaar en wilde haar zelf-
standigheid bewaren, en ,,Niftarlake". dit bleek op deze ver-
gadering duidelijk, wilde dit eveneens. Toch kan samenwerking
van het grootste belang zijn.
,,Oud-Utrecht" zag in, dat als de drie vereenigingen zouden
kunnen samengaan, de naam dan betrekking zou moeten heb-
ben op de geheele Provincie Utrecht.
De Heer van de Ven, Archivaris te Utrecht, had toen hij zijn
functie begon, al opgemerkt, dat een deel van de provincie niet
tot de werkingssfeer der genoemde vereenigingen behoorde, dus
wilde hij die uitbreiden.
De voorzitter wilde alleen de quaestie van de fusie behande-
-ocr page 14-
XIV
len, de gezamenlijke uitgaaf van geschriften wordt later wel
geregeld, die problemen lossen van zelf op.
Hij vindt de Vechtstreek een eigenaardige streek, waarin
men een centrum, een eigen geheel ziet, dat door de historie een
eigen karakter heeft. Wij blijven in zekeren zin gaarne onszelf,
en opgaan in provinciaal verband heeft dikwijls veel voeten in
de aard. Toch wil hij samenwerking, waar die mogelijk is, wel
steunen en hij vraagt het oordeel der aanwezigen, waarop de
Heer Bastert verzekert, dat hij en de Heer Vor der Hake op de
gezamenlijke vergadering te Utrecht duidelijk hebben te ken-
nen gegeven, dat het Hoofdbestuur van ons Genootschap tegen
fusie
is.
De Heeren Trouw en Weyland willen graag hun eigen Jaar-
boekje blijven behouden, en ook de excursies van Niftarlake.
Conclusie van al deze besprekingen is, dat de vergadering
van oordeel is, dat men wil komen tot samenwerking, terwijl
de Heer van de Ven inziet, dat fusie wel een onbereikbaar
ideaal zal zijn.
Na het kasverslag, uitgebracht door den Penningmeester,
worden de rekening met de bescheiden nagezien door Mevrouw
Veltman-van Cruyssen en de Heeren Sprenger en Uden Mas-
man. Alles wordt keurig in orde bevonden, waarna de Penning-
meester voor zijn beheer gaarne gedechargeerd wordt.
De overleden leden van ons Genootschap, zijnde Pastoor L.
J. van der Heyden, Deken Rooswinkel en R. D.Storm Buyzing,
worden staande herdacht.
Bij de te houden bestuursverkiezing wegens periodiek af-
treden van den Heer Wentink en het overlijden van Pastoor
van der Heyden, wordt hoofdelijke stemming niet noodig ge-
oordeeld, en alzoo bij acclamatie herkozen de Heer E. G. Wen-
tink en gekozen Jhr P. H. A. Martini Buys.
Omtrent de te houden excursie worden besproken: Utrecht,
Haarlem, den Bosch en Schoonhoven. Bij stemming daarover
verkrijgt Haarlem de meeste stemmen. Als datum wordt ge-
kozen Dinsdag 27 Juli, terwijl in de Excursiecommissie zitting
zullen hebben: de Voorzitter, Secretaresse, Penningmeester en
de Heer Bastert.
Wat het op te richten Museum betreft, kan nog niets gedaan
worden, omdat het gebouw, dat voor dit doel zoo uitermate
geschikt zou zijn, nog niet vrijgekomen is. Als Commissie, die
-ocr page 15-
XV
voor het Museum de verdere stappen zal doen, worden ge-
kozen: de Heeren Rientjes, Weyland, van Dorp Sr. en Martini
Buys.
De Commissie voor de Vecht en het O. en W. Plassengebied
mocht weder een toezegging krijgen voor een bijdrage ad ƒ 25.
Verder werd besloten, weder een jaarboekje uit te geven.
Bij de rondvraag werden nog enkele oudheden in ons gebied
besproken, t.w. de fundamenten van het voormalige slot Ab-
coude, de ruïne te Vreeland, de Berestevnersluis en het hek
van Hunthum.
Tot zoover enkele grepen uit het verloop der jaarvergadering.
Op den vastgestelden tijd had de voorgenomen excursie
plaats, begunstigd door prachtig, warm zomerweer. Het aantal
deelnemers was niet buitengewoon groot, maar toch mocht de
excursie geslaagd heeten. Dank zij de zorgvuldig voorbereide
rondleiding door enkele Heeren Bestuursleden van de Vereeni-
ging ..Haarlem" kon van veel schoons op oudheidkundig gebied
genoten worden.
Het jaarboekje kwam als gewoonlijk, aan het einde van het
jaar en was ditmaal iets minder omvangrijk.
Bijzonderheden deden zich in ons vereenigingsjaar niet voor,
terwijl het aantal leden, door vertrek als anderszins, eenigszins
slonk. Mochten we vorige jaarvergadering niededeelen, dat we
op drie na de 300 bereikt hadden, thans is dit getal 283.
Gaarne zou ik aan het einde van mijn verslag een beroep op
U allen doen, om mede te helpen, ons ledental op te voeren. De
bescheiden contrioutie, en het vele, dat excursies en jaarboek-
jes bieden, kan toch zeker als argument dienen, om meerderen
met ons warm te maken voor het streven van ons Genootschap.
Ik moge dan eindigen met de beste wenschen voor een
groeien en bloeiend Niftarlake!
De Secretaresse:
W. F. GREVENSTUK.
Uitgebracht op de Alg. Ledenvergadering te Nieuwersluis op
24 Juni 1949.
-ocr page 16-
Bericht aan de leden.
Wegens ongesteldheid van den penningmeester, den Heer J
Vor der Hake, kan het financieel verslag 1948 niet in dit jaar-
boekje worden opgenomen.
Het penningmeesterschap wordt voorloopig waargenomen
door den Heer G. J. Weyland Jr te Loenen aan de Vecht.
Het zal op prijs gesteld worden, indien de contributies voor
1950 worden overgemaakt op postgirorekening no. 513805 te
Loenen a/d Vecht,
ten name van het Oudheidkundig Genoot-
schap „Niftarlake". of op de bankrekening bij de N.V. Neder-
landsche Middenstandsbank, kantoor Breukelen, ten gunste van
ons genootschap.
HET BESTUUR.
Onze lantaarnplaten,
Op de Algemeene vergadering op 24 Juni 1949 is besloten,
dat voortaan de lantaarnplaten van het Genootschap zullen
berusten bij ons medebestuurslid, den Heer J. Trouw te Ab-
coude.
Wie dus gebruik hiervan wenscht te maken, kan zich tot hem
wenden.
-ocr page 17-
Excursieverslag 1949.
Op den morgen van den 9den Augustus verzamelde zich op het
Stationsplein te Utrecht een 40-tal vrienden van ,,Niftarlake",
om deel te nemen aan de excursie naar Gouda. Wat nog nimmer
gebeurd was, geschiedde dezen morgen. Het uur van vertrek was
aangebroken, maar wie ten tooneele verscheen, de verslaggever
niet. Als man, die zich van zijn plicht bewust is, was hij altijd
op tijd. Een vreemd geval alzoo. Er werd echter besloten dan
maar zonder hem weg te rijden.
De oorzaak van dit alles mag ik U niet onthouden. Wat was
het geval? De convocaties voor deze excursie waren nogal vroeg
rondgezonden. Wanneer ik mij goed herinner een 14 dagen van
tevoren. Voorwaar zeer lofwaardig, want nu was een ieder in
de gelegenheid zijn dag vrij te houden. Maar zulk een lofwaar-
dige daad kan ook z'n schaduwzijde hebben. Ik heb die convo-
catie gelezen. „9 Augustus en Stationsplein Utrecht en 9.30 uur"
zijn in m'n gedachte blijven hangen.
Eindelijk breekt de 9de Augustus aan. Nog even op de con-
vocatie kijken. Zooals dat bij slordige menschen altijd gaat,
zoo ook in dit geval, de convocatie was niet te vinden, 't Kwam
er echter ook niet op aan. 9 Augustus, 9.30 uur. Stationsplein
Utrecht, 'k Wist het precies dus waarom nog verder zoeken.
'k Kwam op tijd op het Stationsplein te Utrecht aan en stapte
welgemoed dit plein op, speurend naar bekende gezichten en
een autobus. Dit werd een onverwachte teleurstelling, want
waar ik spiedde ik zag niets van dit alles. Wat te doen? Ik ging
naar hotel Terminus en belde m'n vriend Wijmstra op. Deze
was natuurlijk niet thuis, maar naar de excursie van „Niftar-
lake". Daar was ik ook heen, maar 't liep niet best met mij.
Wijmstra bleek echter een nette kerel te zijn, want z'n convo-
catie was te vinden en men vertelde mij, dat de autobus vanaf
-ocr page 18-
XX
Stationsplein. Zuidzijde, zou vertrekken. Na m'n telefoonkosten
te hebben betaald haastte ik mij naar Stationsplein. Zuidzijde.
't Was echter niet meer noodig. want terwijl ik de deur van
Terminus uitkom gaat er een autobus voorbij, 'k Zie iemand
zitten met een baard, 't Is Wijmstral Die bus moet ik dus heb-
ben. Ik herinner het mij niet meer. maar ik moet wel een erg
misbaar hebben gemaakt, want de bus stopte en ik kon alzoo
de reis nog meemaken. De fout van dit alles lag bij mij. maar
m'n grootste fout is wel geweest, dat ik zoo maar over het hoofd
had gezien, dat Utrecht een groote stad is geworden met een
Stationsplein Noord- en Zuidzijde!
De reis is verder zeer voorspoedig verloopen. We bereikten
op tijd de stad. gelegen op de plaats waar Gouwe en Hollandsche
IJsel zich vereenigen. Een oude stad met stadsrechten van 1272.
In het plantsoen ten Oosten van de Gouwemond stond voorheen
het slot van de heeren van het Gouw. hetwelk in 1577 door de
burgers werd gesloopt.
In den 15den eeuw kende de stad een groote bloei vanwege
bierbrouwerij en handel. Deze bloei werd gevolgd door een
achteruitgang in de 16e eeuw. De 17e eeuw brengt weer op-
leving door kaashandel en pijpenfabricatie.
Bij 't uitstappen uit de bus op den Markt wordt onze aan-
dacht al dadelijk getrokken door een 2-tal oude gebouwen. Het
zijn 't Stadhuis en de waag. Beide gebouwen staan rondom
vrij.
Het stadhuis, hetwelk momenteel gerestaureerd wordt, werd
gebouwd in de jaren 1448—1450. Het is uitwendig geheel met
natuursteen bekleed. In 1690—1691 heeft er een verbouwing
plaats gevonden, waarbij de ramen van de zij- en achtergevel
zijn verknoeid. De spitsbogen worden met baksteen gedicht.
In 1880 is de voorgevel onder handen genomen en vervangen
door een slechte copie in een andere steensoort.
Voor de ingang werd in 1603 een renaissance bordes, enz. aan-
gebracht door Gregorius Cool.
Het zandsteenen schavot aan den achtergevel dateert van 1697.
Inwendig hebben wij dit gebouw niet bekeken. Gelijkvloers bevat
het stadhuis de vroegere vleeschhal, van 1517—1518, met gewel-
ven, rustend op 3 verspringende rijen zuilen.
Op de hoofdverdieping de vestibule, die oorspronkelijk de
vierschaar was met boven de deuren marmeren allegorische re-
-ocr page 19-
XXI
liefs van de hand van Jan Gyselingh (1690). De raadzaal met
eiken zoldering, tapijt behangsels van David Rufelaer uit 1642
en een rijke maDneren schoorsteen \'an Gyselingh. -- 1690. met
een schoorsteenstuk van Jacques de Rooie uit 1743.
De Waag vindt zijn oorsprong in den opkomenden kaashandel
in de 17e eeuw. Deze Goudsche Waag is verwant aan de Leidsche
van 1657. "t Is een barokgeval. Een sterke klassicistische omwer-
king van het oude Noordnederlandsche waagtype. zooals wij dit
vinden te Hoorn, Leeuwarden en andere plaatsen. Deze Waag
is een ontwerp van Pieter Post. October 1667 werd 'tot den bouw
besloten. Post maakte 2 ontwei^pen. Men ging niet over één nacht
ijs. Men maakte eerst een houten model en stelde dit ter plaatse
op. Dit geval werd beoordeeld, gewijzigd en weer afgebroken.
Op 5 April 1668 werd met den bouw begonnen. De beide zijgevels
zijn van baksteen, voor- en achtergevel zijn met bergsteen be-
kleed. Het middenrelief is van Bartholomeus Eggers. Het stelt
het weegbedrijf voor met een omlijsting van festoenen, gedekt
door een geprofileerde strek op consoles.
Vervolgens begaven wij ons naar het hoofddoel van dezen dag,
n.1. de St. Janskerk met zijn kleurige beglazing uit de 16e en
17e eeuw. De kerk zelve is een eindpunt in het Westen van de
late Gothiek. Het is geen hallenkerk, maar gedeeltelijk 5-beukige
kruisbasiliek in -- 1552—1555 gebouwd op de resten van een op
12 Januari 1552 door brand verwoeste kerk. Deze door brand ver-
woeste kerk was gebouwd van 1438—1485. Er was na den brand
niet veel blijven staan. 10 of 12 zuilen, die waren blijven staan,
verkeerden in zoo'n slechten staat, dat zij toch afgebroken moes-
ten worden.
De verwoeste kerk was w-aarschijnlijk een 3-beukige kruis-
basiliek. De buitenste zijbeuken van de tegenwoordige kerk zijn
na den brand van 1552 toegevoegd.
Men begon de herbouw in het Oosten en werkte naar het
Westen toe. 4 September 1552 was het koor hersteld, zoodat hier
weer de eerste mis kon worden opgedragen.
Pastoor Rientjes was zoo vriendelijk mij enkele gegevens voor
dit verslag toe te zenden, waarvoor ik hem gaarne dank zeg.
Pastoor Rientjes schrijft:
..Behalve door het marmeren choorhek met koperen pi-
lasters uit 1681, de vele afsluitingen van de grafkapellen,
-ocr page 20-
XXII
krijgt men ook een indruk van de vroegere rijke meubele-
ring bij de gedachte aan het rijk versierde orgelfront uit de
2de helft der 16e eeuw, thans in de R.K. kerk te Abcoude
en uit deze kerk afkomstig.
Ook in het museum waren vele oude stukken uit de St.
Janskerk, o.a. een altaarstuk door Anthonie van Blokland,
fraaie rouwborden 17e eeuw, de verguld zilveren kelk met
email uit 1425, en een houten borstbeeld (reliekhouder) van
St. Paulus, 16e eeuw".
Onder deskundige leiding hebben wij een rondgang langs de
vensters gemaakt. Aan 't einde van den rondgang was ik weinig
enthousiast. Ja, technisch grenst het aan het ongelooflijke wat
die meesters van het glas hier hebben weten te bereiken. In dit
opzicht alle waardering en lof. Wij moeten deze vensters echter
ook bezien als kerkramen. Als kerkramen acht ik ze heelemaal
niet geslaagd. De ramen van vóór de Reformatie bezitten in elk
geval nog een bijbelsch onderwerp, velen uit het leven van Jo-
hannes den Dooper, de schutspatroon van deze kerk. De uitbeel-
ding is echter weinig religieus. Het zijn wereldsche uitbeeldin-
gen. Met de ramen na de Reformatie is het nog erger gesteld.
Daarbij zijn zelfs ramen met het ontzet van Leiden en de in-
neming van Damiate in 1219, De Dordtsche Stedemaag, enz. als
onderwerp. Vele ramen zijn gesierd met vele wapenschilden.
Dit moge zaken zijn, die de menschelijke ijdelheid streelen, ze
behooren in een christelijke kerk niet thuis. Mogen deze ramen
o.i. dan niet als kerkramen geslaagd zijn, dit neemt niet weg,
dat zij als glasschilderkunst de allergrootste bewondering wek-
ken. De gebroeders Wouter en Dirk Crabeth, op wiens naam
vele van deze ramen staan, zijn ware meesters in hun vak.
De ramen zijn genummerd. De ramen 6, 7, 14, 15, 16, 18, 22,
24 en 30 zijn van Dirk Crabeth, de nummers 5, 8, 12 en 23 van
Wouter Crabeth.
Deze kunstenaars waren burgers van Gouda.
Andere glazeniers, die aan deze ramen hebben gewerkt zijn:
Joachim Wttewaal (1596), Willem Tybaut (1596), Gerrit Ger-
ritsz. (1596), A. de Vrije (1594), Lambert van Noord (1560—62),
Isaak Swanenburgh (1603).
De glazen zijn door verschillende personen of colleges aan de
kerk geschonken. Enkele hiervan zijn:
-ocr page 21-
XXIII
Steden van het Zuiderkwartier van Holland, raam 1.
De stad Haarlem, raam 2.
Elburg van Boetzelaer, abdis van Rijnsburg, raam 5.
De weduwe van den graaf van Aremberg, raam 6.
Koning Filips II, raam 7.
Hertog Erik van Brunswijk, raam 8.
Dirk Cornelisz. van Onwater, gen. Heusbeek, raam 9.
Abt van Bern, raam 10.
Erfgenamen van Herman Lethmaath, deken van St. Marie
te Utrecht, raam 11.
Kapittel van St. Salvator te Utrecht, raam 12.
Robert van Bergen, bisschop van Luik, raam 14.
Joris van Egmond, bisschop van Utrecht, raam 15.
Prins Willem van Oranje, raam 22.
Landvoogdes Margretha van Parma, raam 23.
De Stad Delft, raam 25.
De Stad Leiden, raam 26.
Het Vischkoopersgilde, raam 30 en
Het Vleeschkoopersgilde, raam 31.
Alvorens wij afscheid nemen van deze ramen moeten wij nog
even stil staan bij een 3-tal ramen uit den jongsten tijd.
2 ramen beelden den herbouw van den Tempel uit onder Ezra
na de terugkeer uit de Babylonische Ballingschap van Israël.
Beide ramen zijn naar ontwerp van H. Veldhuis en uitgevoerd
in het atelier van glasschilderkunst „'t Prinsenhof" van Dr J.
Schouten te Delft. Beide ramen sluiten buitengewoon goed aan
bij de oude vensters. Deze ramen vertolken het groote vakman-
schap van Dr Schouten. Hoe gansch anders is het met het derde
raam gesteld. Het is het Bevrijdingsraam 1945 van Charles Eyk.
Bewondert men in alle ramen het lichtdoorlatend vermogen van
het glas. In dit lichtend geheel is dit bevrijdingsraam een akelige
doode vlek. Het is hard en valsch van kleur en mist het heer-
lijke lichte en transparante van de overige ramen. Er past maar
één woord voor en wel, dat het een groote brutaliteit is om zulk
een raam in deze sublieme omgeving van 't spel van licht en
kleur te plaatsen.
Vanuit het koor gingen wij nog door een gang naar een mo-
derne kapel uit 1934. In deze kapel aan de Zuidzijde van het
koor waren een zevental vensters ondergebracht, afkomstig uit
-ocr page 22-
XXIV
het Goudsche klooster der Regulieren (Augustijnen) van Stem.
Na de bezichtiging van de St. Janskerk stond een bezoek aan
het gemeentelijk Museum op het programma. Dit museum is
ondergebracht in het Catharinagasthuis aan de Oosthaven. Het
is geen groot museum, maar toch een bijzonder museum. Musea
kunnen zoo muf en duf zijn. Het Goudsche museum is daaren-
tegen een zonnig en frisch geheel. Een museum met levende
bloemen! Hoe bestaat het. In Gouda kunt U het vinden en naar
ik elders las is dit een hobby van den tegenwoordigen burge-
meester. Goed zoo. burgemeester. Onze dank daarvoor. Op die
wijze maakt U het bezien van een museum zooveel gemakke-
lijker en aangenamer ook. De inventaris van het museum bevat
plaatselijke oudheden, topographica en schilderijen. In bezit is
een rijke gothische, gerestaureerde miskelk, volgens zeggen
door Jacoba van Beier enomstreeks 1435 geschonken aan de St.
Joris schutterij. De schilderijenverzameling omvat schutters en
regentenstukken o.a. van Ferdinand Bol en Cornelis Nebel. Reli-
gieuze schilderijen, waaronder Aanbidding van Dirck Barendsz.
en Onthoofding van Johannes den Dooper van Ant. van Block-
landt. Wij hebben aan dit museum een allerprettigsten indruk
behouden. Het was geen verzameling zonder meer, maar het ge-
heel was gezellig gegroepeerd, waardoor een aangename sfeer
ontstond. De vele antieke meubelstukken droegen het hunne
daartoe bij.
Hierna gingen wij in hotel ,,De Zalm" op de Markt den inwen-
digen mensch versterken. Hierbij is natuurlijk het een en ander
gesproken, maar ik moet tot mijn schande bekennen, dat mij
hiervan niets is bijgebleven, zoodat ik U daarover niets kan
mededeelen. De herinnering aan den maaltijd is ook niet dave-
rend, maar dit mag niet hinderen, de dag in z'n geheel was zeer
geslaagd.
Na den maaltijd begaven wij ons naar Westhaven 29. Het is
een huis met een prachtigen renaissancegevel en ,,De Moriaan"
geheeten. Het huis dateert van omstreeks 1625. Het bezit nog een
oude winkelpui en een bezienswaardig interieur, met oorspron-
kelijke betimmeringen. In dit perceel is gevestigd het pijpen-
museum. Deze naam is wat eng, want er is meer te zien dan
pijpen. Niet alleen allerlei, hetwelk met rooken in verband staat.
maar ook diverse zaken verband houdende met de aardewerk-
industrie. Er waren vele stalen van 17e eeuwsche wandtegels te
-ocr page 23-
XXV
bewonderen. Het is een alleraardigst klein museum, dat het be-
zoeken in alle opzichten waard is.
Na dit bezoek zochten wij onze bus weer op. die ons naar
Schoonhoven zou brengen. Hier gebruikten wij de thee op een
terras met een onvergetelijk uitzicht op de Lek. Wat is zoo'n
rivier toch prachtig!
Veel tijd om in Schoonhoven nog wat rond te scharrelen bleef
ons niet over. Het bleef bij een vluchtige blik op het Stadhuis,
waarvan de bouw begonnen is in 1452 en hetwelk in de jaren
1927—1929 een grondige restauratie onderging.
Wij zagen de Ned. Herv. Kerk, waarvan het oudste gedeelte
stamt uit het midden der 14e eeuw en welk bouwwerk in de jaren
1927—1934 werd gerestaureerd onder leiding van de bekende
architect W. Kromhout.
Wat verder weg zagen wij de Waag nog staan. Esn bijzonder
schilderachtig gebouwtje met een sterk overstekende kap op
korbeels uit 1761.
Hierna gingen wij onze laatste etappe aan. Een tocht door
een echt Hollands polderland. Over de Vliet ging het naar Pols-
broek. Bij het binnenkomen van dit dorpje heeft men een mooi
uitzicht op den kerktoren, een eigenaardig bakstenen geval van
omstreeks 1300.
Langs de Benschopper voorwetering ging het over Polsbroe-
kerdam naar Benschop. Ook hier treft weer het aardige silhouet
van den kerktoren. Aan de wetering schijnt geen einde te ko-
men, want nog steeds gaan we langs dit water naar IJsselstein.
Dit aardige stadje aan den Hollandschen IJssel komen wij door,
waarbij wij langs het kleine stadsplein komen. Aan dit pleintje
staat het stadhuis. Het is een gebouw uit het begin der 17e
eeuw. Het heeft aan beide zijden een trapgevel. In het midden
van de voorgevel bevindt zien een hooge stoep. Het dak wordt
gesierd door een aardig houten torentje.
Van de Ned. Herv. Kerk krijgen wij weinig te zien. Het is een
laat-Gothische kruiskerk met een pseudobasilicaal schip en een
kooromgang. De toren is een merkwaardig voorbeeld van de
vroege renaissance. Zijn wij het stadje reeds doorgereden dan-
krijgen wij van verre nog gelegenheid de spits van dezen toren
te bewonderen. Het is een moderne bekroning naar ontwerp van
den bekenden Amsterdamschen architect de Klerk. Na zijn
dood kwam het pas tot de uitvoering. De leiding hiervan be-
-ocr page 24-
XXVI
• ot cel »^«t^<r' AAM. om«-
. Cxcursitt^ .vooKvwij-
rustte bij architect Baanders, eveneens uit Amsterdam. Deze
vernieuwing was noodzakelijk als gevolg van een brand in 1911.
Via het vriendelijke dorpje Jutphaas werd eindelijk het einde
van den tocht bereikt, 't Was niet vroeg meer toen wij op het
Stationsplein te Utrecht stonden.
Allen waren zeer voldaan over hetgeen ze dezen dag gezien
hadden. De excursiecommissie heeft dan ook alle eer van haar
werk. Een woord van dank daarvoor is hier zeer zeker op haar
plaats. En nu eindig ik met een „Tot ziens" een volgend jaar!
G. ADRIAANS
Amersfoort, October 1949.
-ocr page 25-
Niftarlake-Litteratuur.
VechtvUet hij BreiLkelen.
In de October-aflevering van Heemschut (1949) schrijft Ton
Koot als vervolg op zijn uiting aan de teleurstelling in het vorige
nummer over de nieuwe bestemming van het buiten Vechtvliet
bij Breukelen.
De Secretaresse van de Vereeniging ,,Beth San", die het bui-
ten heeft aangekocht met de bedoeling er een observatiehuis
voor meisjes in te richten, deelt ons mede een trouwe lezeres
van ons orgaan te zijn en wijst er op, dat Vechtvliet te koop
heeft gestaan, geveild is voor een luttel bedrag en zich geen
particulier heeft aangeboden om het te koopen en te bewaren.
Zij geeft de verzekering, dat vereeniging en architect zich be-
wust zijn een pand in handen te hebben, dat door geschiedenis
en traditie een bijzonder stempel heeft gekregen en zullen doen
wat in hun vermogen ligt om het cachet te bewaren. De bene-
denverdieping zal intact blijven, de vertimmeringen aan de
bovenverdieping en den zolder zullen van buiten niet zichtbaar
zijn.
Voor deze toelichting, schi'ijft Ton Koot, en toezegging zijn
wij erkentelijk, hoewel moet opgemerkt, dat het niet van buiten
zichtbaar zijn van vertimmeringen nog niet inhoudt, dat deze
het wezen van het huis niet grondig kunnen aantasten. Wij
hebben als vanzelfsprekend beschouwd, dat het uitprlijk van dit
buiten niet zou worden aangetast, maar uitten juist onze be-
zorgdheid over de aantasting van het interieur, dit temeer om-
dat dit laatste allerwege zoo veelvuldig geschiedt. De verzeke-
ring, dat ook de architect zich bewust is van de beteekenis van
het gebouw is ons uiteraard veel waard.
                          A. E. R.
-ocr page 26-
XXVIII
In .,de Nederlandsche Leeuw" afl. Januari 1949 staat een voor
ons gewest belangrijk artikel van de hand van Dr A. Johanna
Maris: „Het denombrement van het leengoed Loenersloot van
1476". Dit opstel is volgens schrijfster wel van belang, omdat er
een lijst van de leenen, welke van het huis Loenersloot als
achterleenen van het Sticht gehouden werden, aan toegevoegd
is. Wat voor de leenadministratie van de heeren van Loener-
sloot uit de 17e- en 18e-eeuw is bewaard gebleven is ten deele
aanwezig bij Jhr A. A. Martini Buys, ten deele op het Rijks-
archief te Utrecht.
Dan vernemen wij van de leenmannen ,,van diversche derpen
in den vesten Loenen". Bij de vermelding van deze ,,mergen-
lants" lezen wij namen uit vroegeren tijd ,,op die Amster in de
Saté", dat Smaellant, Bottermanslant Cleewerscamp, een hof-
stede toebehorende Santé Anthonys ende Santé Cornelys outaer
tot Loenen, Oddencamp, enz. Onder Cortehove vernemen wij
van ,,den ouden wege aen de Loesdrecht-sceyd", zooals wij on-
der ondercoop hooren van een leen, ,,dat sy houden van die
Crommestaf' waarbij de schrijfster opmerkt: niet van den Bis-
schop van Utrecht, maar vermoedelijk van een abdis of abt.
Zoo zouden wij die oude erven of stukken land verschillende
dorpen in de Vechtstreek kunnen opnoemen, o.a. van Loos-
drecht, Nichtevecht, Maarssebroek, Apcoude, (waar genoemd
wordt ,,den dyc ende den Indyck, daer die wyndemolen op
staet", verder ,,lank gelegen in Apcoude op die Veensijde tegens
Stevensbrugge".
Worden nog egnoemt Vredelant, Weesp en „Tienhoven en der
heren gericht van Santé Peter t Utrecht".
A. E. R.
In het Bulletin van de Nederlandsche Oudheidkundige Bond
(afl. ,3, Mei 1949) staat een ,,korte geschiedenis van de monu-
menten in de Vechtstreek" door Dr R. van Luttervelt. Deze
schrijver is wel het meest als kunsthistoricus bevoegd om daar
als leider op te treden voor allen die belangstellen in de oud-
heden van ons gewest. Het gaat hier vooral over de kasteelen,
niet over de kerkgebouwen. Over de doelstelling, bestemming
ligging, en waarde dezer kasteelen als bisschoppelijke of grafe-
lijke vestingen in het gebied tussen Utrecht wordt eerst een
-ocr page 27-
XXIX
korte uiteenzetting gegeven, dan behandelt de schrijver het
Huis te Muiden, de Haar, Nyenrode, Zuilen en Nederhorst den
Berg. Over de verdwenen kasteelen wordt niet gesproken. Ook
de versterkte huizingen als Oudaen en Bolesteyn krijgen een
bespreking.
Na de middeleeuwen begonnen de buitenplaatsen in tel te
komen. De eerste vestiging van Amsterdamsche burgers aan de
Vecht had plaats in 1608, toen Jan Jacobz Huydecoper de Gou-
den Hoeff onder Maarsseveen had aangekocht, waar de latere
Burgemeester de buitenplaats Goudestein heeft aangelegd. De
schrijver gaat uitvoerig in op den bouwtrant onzer landhuizen,
waarvan verschillende typen worden aangewezen, en in den
loop der jaren vervormd naar nieuwe stijl van Vingboons o.a.
Ook tuinaanleg en tuinkoepel worden niet vergeten. Het leer-
zaam artikel is rijk geïllustreerd.
                                      A. E. R.
Jaarverslag 19481949
van de Commissie voor de Vecht en het Oostelijk-
en Westelijk Plassengehied.
Dit verslag getuigt van bijzondere activiteit van het Werk-
comité, dat steeds op de bres staat om de problemen op stede-
bouwkundig, landschappelijk en natuurhistorisch gebied in „Nif-
tarlake" nader te bezien. Maar het verslag geeft ook een beeld
van de moeilijkheden, die daarbij worden ondervonden. Ver-
heugend is dat het comité als uiting van particulier initiatief
zonder eenige bevoegdheid, veel gehoor mag verkrijgen van de
autoriteiten. Tusschen de belangen van opdrachtgevers van wer-
ken en de wenschen van het Werkcomité ligt veelal een diepe
kloof, die moeilijk te overbruggen is. Maar met het devies der
Commissie, ontleend aan Const. Huygens ,,om voor Uw Vecht
te vechten", voert het Werkcomité een goede propagandistische
strijd, die het Oudheidkundig Genootschap ,,Niftarlake" weet
te waardeeren. Uitbreidingsplannen dienen ontworpen door
-ocr page 28-
XXX
Stedebouwkundigen, die het bijzondere karakter van onze dor-
pen en landstreek aanvoelen. Uit het verslag blijkt, dat zulks
niet altijd het geval is.
Het behoud van monumenten heeft de bijzondere aandacht
der Commissie, hoe kan 't anders, als waardig dochter van het
Oudheidkundig Genootschap ,,Niftarlake". Maar waarmede
heeft het Werkcomité geen bemoeienis? Inventarisatie van de
flora en fauna van het plassenrijke gebied, waarbij vooraan-
staande biologen en natuurvrienden medewerking verleenen.
Het pas verschenen „Bolsholboek" getuigt van het wetenschap-
pelijk peil van het inventarisatiewerk. Behoudt van molens!
Bijna een hopeloze taak! Het Werkcomité blijft er voor strijden.
Het woonschepenvraagstuk, dat nu reeds de autoriteiten uit de
hand is geloopen. En dan te denken, dat de opheffing van de
woningnood nog een vijftiental jaren zal vergen. De zorg voor
Buitenplaatsen, koepels en bruggen.
Dat Breukelen dit jaar met den bouw van een houten dubbele
ophaalbrug is aangevangen, is waarschijnlijk vergeten in het
toch al 23 pagina's beslaande jaarverslag, te vermelden. Wijzen
we nog op de vergadering met Gedeputeerde Staten van
Utrecht en Noord-Holland over een facet-straatplan voor de
Vechtstreek op het gebied der schoonheid en de bemoeienis
met de Waterleidingsplannen in de Loenerveensche Plas. Al met
al een sympathiek verslag waarvan wij lezing aanbevelen.
J. Tr.
De West-Nederlandsche Veenplassen.
Historisch/Planologisch door J. Trouw.
Uitg. Allert de Lange, A'dam 1948.
Dit boek uitgegeven in de Heemschut-Bibliotheek, sluit aan
op het door Dr P. M. van Zinderen Bakker geschreven: ,,De
West-Nederlandsche Veenplassen, biologisch-natuurhistorisch",
maar vormt een eenheid op zich zelf. Ons bestuurslid Trouw
heeft met het schrijven van dit boek een enorm werk verricht
-ocr page 29-
XXXI
en een goed werk. Het boek loopt bijkans over van de gegevens
betreffende onze plannen en het verzamelen van al dit mate-
riaal en het vastleggen daarvan is iets waarvoor wij dankbaar
moeten zijn. Men moet echter niet denken, dat het door al die
gegevens drooge kost is geworden, integendeel, wie zich voor
de plassen interesseert leest het boek in gespannen aandacht en
wie van het onderwerp minder op de hoogte is zal er door ge-
grepen worden.
De schrijver behandelt achtereenvolgens: de wording van het
landschap, het ontstaan van de plassen, van plas tot polder,
het landschap van nu, de bestemmingen voor de toekomst, het
gebruik van de plassen, de toestand van nu, de wetgeving en
geeft in drie bijlagen nog veel wetenswaardigs.
Het zal uit deze opsomming duidelijk zijn, dat het eerste deel
van het boek uit de historie van ons plassenlandschap bestaat,
maar tevens worden de droogmakerijen niet vergeten, waar-
door een groot deel van Westelijk Nederland is ontstaan. Voort-
gaande komt de schrijver op het gebied van de planologie, de
ruimtelijke ordening en daarbij toont hij zich een warm voor-
stander van het ongerept bewaren der overgebleven plassen
ten behoeve hetzij van de ontspanning te water, de landschappe-
lijke schoonheid of de wetenschap.
De schrijver behandelt alle plassen groot en klein en ver-
haalt van het gebruik en misbruik, dat er van is gemaakt en
ook van de droogmakingsplannen, die vroeg of laat naar voren
zijn gekomen. Hier en daar gaat hij wat te ver op details in
en hecht hij te veel aan de anecdotische waarde daarvan.
Het boek is geïllustreerd met talrijke foto's, kaarten en gra-
fieken en is daardoor alleen reeds het doorbladeren waard.
Maar het verdient gelezen te worden en daarbij zal de lezer
èn enthousiasme èn levendigheid van geest ontmoeten, die ver-
warmt.
Het boek moet in handen komen van elkeen, die iets met
onze plassen te maken heeft. Onze planologen zullen er veel
uit kunnen putten, historici vinden er veel wetenswaardigs in
en belangstellende leeken zullen gegrepen door de liefde van de
schrijver voor zijn onderwerp de plassen en het landschap van
Westelijk Nederland met nieuwe oogen leeren zien. Het is te
hopen, dat dit boek een groot succes zal hebben!
Ir J. L.
-ocr page 30-
-ocr page 31-
De Ned. Hervormde Kerk
te Loenen a/d Vecht
Door hoogst laakbare onvoorzichtigheid van een loodgieter,
werd op 11 Juni 1945 de Nederlandsche Hervormde Kerk te
Loenen aan den Vecht grootendeels door brand vernield.
»- -ij
Een detail van het basement der Zuidelijke sij-ingang van de Kerk.
Een voorstelling van de zgn. hellehond gekluisterd aan de deurpost
(vroeg Gotisch).
Met groote onverschrokkenheid hebben de omwonenden tij-
dens den brand kans gezien vele kostbare stukken te redden en
buiten het gebouw te brengen. Men kan hiervoor niet dankbaar
genoeg zijn, doordat het hierdoor mogelijk bleek veel van het
historische bouwwerk te reconstrueeren, hetgeen voor het
restauratieontwerp van buitengewoon belang is gebleken.
-ocr page 32-
Reeds kort na den brand werd door de Kerkvoogdij opdracht
gegeven tot het opmaken van een plan tot wederopbouw van
het alreeds uit de 14e eeuw dateerende kerkgebouw.
Nadat puin en verbrande resten opgeruimd waren, werd het
wankel staande muurwerk der transepten zoo goed mogelijk ge-
stut en afgedekt tegen nadeelige weersinvloeden.
Nauwkeurig werd het geheele gebouw opgemeten en in tee-
kening gebracht, in het bijzonder de overgebleven fragmenten
van het historische meubilair, de wapenborden en het orgel.
De orgelwand, met fraai gesneden kansel, dateerend uit 1786,
was ontworpen door den bekenden Amsterdamschen Stads-
architect, Abraham van der Hart, en den beeldhouwer Anthony
Ziesenis.
Uit verzamelde gegevens, aangevuld met bestudeerd histo-
risch materiaal, werd een restauratieontwerp opgeinaakt, dat
instemming verkreeg van de Rijks-Commissie voor de Monu-
mentenzorg.
Na gehouden aanbesteding op 21 April 1948 en verleende toe-
stemming door het Ministerie van Wederopbouw en Volkshuis-
vesting, kon dit omvangrijke werk opgedragen worden aan de
Aannemersfirma van der Sluys en van Dijk N.V. te Giesendam-
Leersum.
Bij graafwerk tot verbetering van de verzakte fundeering,
kwam in het dwarsschip der Kerk, op ongeveer 70 cm., beneden
de huidige zerken vloer, de oorspronkelijke bevloering van rode
plavuizen te voorschijn. Achter het muurwerk van de dichtge-
metselde ramen der Westgevels van de Kerk en het transept
werden op eenige plaatsen de profielsteenen der oorspronkelijke
raamtranceeringen ontdekt. Naar aanwezige gegevens kon de
bekapping met gebogen eiken spantribconstructie geheel wor-
den hersteld.
Overeenkomstig de nog bestaande afbeelding van den be-
kenden schilder en teekenaar Rademaker uit 1650, werd aan de
hand van gevonden fragmenten in de kerkramen weder een
raamtraceering geplaatst van baksteen met tufsteenen banden,
aanzetstukken en traceerwerk. Inplaats van ijzer werden bron-
zen brugstaven ingemetseld en de ramen gedicht met antiek
glas in lood.
Daar voor de ramen van het koor geen voldoende aanwijzin-
gen werden gevonden, bleef in overleg met Monumentenzorg,
-ocr page 33-
Vogelvlucht van
de Kerk met om-
geving, waarop
aangegeven de
beplanting van
het Kerkhof-
terrein en de
saneering met
verbetering der
omsluitende be-
bouwing.
Het verkeers-
probleem voor
een betere toe-
gang tot den
hoofdingang
van de Kerk is
hier opgelost
door een ont-
worpen poort-
gebouw, in aan-
sluiting met het
jaren geleden
gerestaureerde
hoekhuis.
Ui
-ocr page 34-
de aanvankelijk gedachte traceering achterwege. Grondige her-
stelling bleek noodig bij de dagkanten en de natuursteenen om-
manteling met lijstwerken en afdekstukken. Tengevolge van
herstellingen uit vroegeren tijd met te sterke voegspecie van
cement bleek de natuursteen erger geleden te hebben van water-
en vorst-invloeden, dan zich oogenschijnlijk liet aanzien. Ge-
sloopte en gecementeerde lijsten ondergingen grondige restau-
ratie en herstelling.
De goten met waterafvoer werden in beteren staat gebracht
en onder de goten zijn de verdwenen geprofileerde natuur-
steenen gootlijsten gemaakt, hetgeen de silhouetwerking van
het gebouw ten goede komt evenals het herstel van de gevel-
afdekkingen met smeedijzerwerk en de herplaatste dakruiter
op het transept.
Bij het sloopen van muurwerk der later uitgebreide Consisto-
rie, kwam tufsteenen muurwerk en een steunbeer bloot van het,
uit de 14e eeuw dateerende, kerkgedeelte. Achter metselwerk
van den aanbouw was ook nog een gedeelte van een hoog zicht-
baar, vermoedelijk een raamnis. Het muurwerk verkeerde even-
wel in een verminkten toestand, waardoor geen juist beeld van
de aanvankelijke bedoelingen kon verkregen worden.
De aangebouwde sacristie wordt gerestaureerd en hersteld
met gemetselde overwelving en krijgt weer de bekapping aan-
sluitend bij den topgevel, waarvan ook de afdekking vernieuwd
moet worden. Het geheel wordt toegang tot het koor, dat in-
gericht wordt als Consistorie. Het ingebouwde oxaal geeft deze
ruimte een typisch karakter door de zuilen onder den orgelvloer
en de geprojecteerde trapopgang naar het orgel. Passend meu-
bilair zal straks deze ruimte het beoogde karakter verleenen.
Als merkwaardigheid van deze kerk blijft de orgel- en kansel-
wand gehandhaafd, alleen de opstelling van het orgel zal een
verbetering ondergaan. Reeds bij de ingebruikneming van het
eerste orgel waren bezwaren geuit tegen de plaats van de speel-
tafel, daar den organist te ver van de kerk verwijderd zat om den
Dienst voldoende te kunnen volgen bij de begeleiding van den
Gemeentezang. Bij de orgelopstelling waren orgeltechnisch al-
lerlei concessies gedaan. Een latere verandering van de speel-
tafel terzijde bleek ook geen succes.
De thans ontworpen opstelling houdt een grote verbetering
in, niet alleen door de centrale plaats van de speeltafel, doch
-ocr page 35-
/
Restauratie ontwerp voor den kansel- en orgelwand naar de nog over-
gebleven gegevens van fragmenten, direct na den brand.
-ocr page 36-
ook door de betere aanpassing in den geest van het oude Batz-
orgel. Door de opstelling van een zgn. rugpositief ontstaat nu
een goed overwogen evenwicht tusschen de beide manualen en
het vrije pedaal, hetgeen ook in het nieuw ontworpen orgel-
font tot uitdrukking komt.
Van de prachtige Heeren- en Notabelenbanken was een ge-
deelte dusdanig beschadigd, dat een grondig herstel noodig
bleek, waarbij deelen vernieuwd moesten worden met snijwerk
nauwkeurig nagevolgd van overgebleven fragmentstukken. Een
tweetal familiegrafborden was zoodanig verbrand, dat aan
restauratie of vernieuwing niet te denken was. Twee minder ver-
minkte konden nog vernieuwd worden. Aan de hand van
authentieke heraldische gegevens zijn deze nu door de wapen-
schilder J. S. Beekmann gepolychromeerd en beschilderd met
de oude opschriften.
Het torenportaal zal weer de hoofdtoegang tot de kerkruimte
vormen. Een later aangebrachte houten pui met toegangsdeu-
ren, wordt vervangen door een gemetselde, waarin traceer-
werk van baksteen met tufsteenen banden. Een destijds ge-
schonken raam zal hierin herplaatst worden.
De blauwe zerken vloer in de Kerk wordt hersteld en op de
gepaste hoogte aangelegd, waardoor de drie treden voor den
kanselwand aangebracht kunnen worden in juiste proportie met
het geheel, en in aansluiting met de fraai gesneden toegangs-
deuren tot het koor. Aanpassend bij het historische meubilair
zijn ook de nieuwe zitbanken in de Kerk gemaakt van Slavo-
nisch eikenhout. De geredde koperen kerkkronen konden op-
nieuw worden opgemaakt en gerestaureerd. Getooid met kaar-
sen zullen deze aan het interieur nieuwen luister bijzetten. Vol-
gens de principes der moderne verlichtingstechniek is een
electrische verlichting ontworpen, dusdanig dat het interieur
door de werking daarvan niet verstoord wordt.
Na breedvoerig overleg bleek een electrische verwarming
voor deze kerk de meest geschikte te zijn.
In het oorspronkelijke restauratieontwerp was gedacht het
voormalige kerkhofterrein weer te beplanten en te voorzien van
een baksteenen ommuring. Uit de vogelvluchtteekening van
de Kerk met de omgeving blijkt deze opzet duidelijk. Ook is
hierin schetsmatig aangegeven de mogelijkheid om de ombou-
wing weer tot het oorspronkelijke peil terug te brengen. De
-ocr page 37-
Schetsontwerp
voor den kansel-
en orgelwand
met verbetering
van de orgel-
dispositie, ver-
beterde plaats
voor de organist
en het
geprojecteerde
rugpositief.
Het geheel gal
binnenkort,
naar dit ontwerp
verder uit-
gewerkt, gereed
komen.
-ocr page 38-
8
slooping van het transformatorenhuisje en het terugbrengen in
iiet omsluitende bouwblok is reeds een groote aanwinst ge-
bleken. Wellicht kan binnenkort de restauratie aangepakt wor-
den van het gereedliggend plan voor de voormalige Pastorie.
In gezamenlijk overleg en beraad kan hier nog veel bereil^t
worden. Te hopen, dat reeds in een volgende uitgave van ,,Nif-
tarlake" een verkregen resultaat gepubliceerd kan worden.
FERD. B. JANTZEN F.Gzn.,
Amsterdam, November 1949.
                               Architect B.N.A.
-ocr page 39-
5T,a;; satil • iïfvtLa
§ F1
"=f
-Va
_EL
niRr~* T-l Ft
y ü *^^ ki.....I.a.....I >!«»£-
H!
I
■■miKSSv-»:
Gevel-aanzichten van het restauratieplan voor de voormalige Pastorie tegenover de Kerk.
De open tuinomsluiting met het verplaatste transformatorenhuisje ca., kw:im verleden jaar reeds gereed.
De restauratie van het fraaie Pastoriehuis sal veel kunnen bijdragen tot verhocging van de sfeer van het Kerkplein.
-ocr page 40-
-ocr page 41-
Pibo Ovitius van Abbema.
Tweede predikant van Nigtevecht.
Eerste predikant van Zuilen?
Toen in het jaar 1911 onze oud-voorzitter Mr Dr J. W. Ver-
burgt de plaatselijke en kerkelijke Geschiedenis van Nigtevecht
schreef, heeft de schrijver van deze verdienstelijke opstellen
ook een bladzijde gewijd aan ,,Pebo Ovitius" die als predikant
van Nigtevecht verslag uitbracht over zijn gemeente op de
Synode van Utrecht, van 8 tot 10 Juli 1606 aldaar gehouden.
Aangaande den toestand der gemeente Nigtevecht op gods-
dienstig gebied verklaarde Pibo Ovitius, (Pibo vermoedelijk
de afkorting voor Philippus, de predikant zelf noemt zich
Piboni) het volgende:
„Verclaerde den dienaer den staet syner Kercke te syn
redelyck, ende vertoonde seeker geschrift van syn Kercken-
raet, inhoudende een goede getuygenisse van zijn persoon.
Communicanten (= deelnemers aan het H. Avondmaal)
seyde hy te hebben 31, eenige verreyst ( = vertrokken)
ende verstorven synde; hebbende ouderlingen ende diakens.
Claechde over den Schoolmeester ,die oock coster is), dat
hy paepsgesind sy, ende niettegenstaande hy eerst eenige
tyd ter kercke was gecomen, nu soeckt zyn quaet saet te
sayen (= kwaad te zaaien) ende de luiden tot superstitiën
(= bijgeloof) te misleyden. Predikt maer eens ter weke
ende 's winters altemet tweemael. Claechende over een
ongedoopt Mennisten soon, die met een vrouwe huyshoudt
buyten echt; versoekende proclamatiën (= afkondigingen)
om getrout te worden ende weygerende gedoopt te worden,
om welcke oorsake willen, hy hem deselve proclamatiën
weygert. Clachde mede, dat op biddagen ende Sondagen
niemant gebreuckt (= beboet) en wordt, om het ontheyii-
gen derselven door wercken, eet."
Maar ook van Pibo Ovitius werd op de provinciale Synode
van Utrecht ,,verhaelt, dat hy in geen goet geruchte en was",
waarop Ds Ovitius ,,vertoonde seeker attestatie (= bewijs-
schrift) van de Classe van Thiel by dewelcke hy dede blycken,
dat de swaricheden wt (= uit) dewelcke dese geruchten wae-
ren gesproten voor vele jaeren waeren ter nedergeleyt ende
-ocr page 42-
12
in de vergaderinge niet blyckelyks en is voorgebracht, daer-
over hy in deselve hadde behooren bestraft te worden, is de
saecke daerby gelaeten". ')
Dit was alles wat Dr Verburgt destijds over Pibo Ovitius had
opgediept. Hij kon niet vermoeden, dat later geschiedkundigen
als de Rijksarchivarissen Flament te Maastricht, Dr van Veen
te Arnhem, Van Slee te Deventer, Pastoor L. J. van der Hey-
den, C. J. Snuif en A. Wevers Jr te Enschede, Mr van Schilf-
gaarde te Arnhem, zich met Pibo Ovitius zouden bezig houden,
en meer wetenswaardigheden zouden verschaffen omtrent deze
merkwaardige figuur, wiens leven een geestelijke Odyssee is
geweest. Dank zij de navorschingen van bovengenoemde schrij-
vers weten wij thans meer over den tweeden predikant van
Nigtevecht, waar hij werkzaam was van 1606 tot 1612 ongeveer.
Men neemt aan, dat Pibo Ovitius (Wietses?) stamt uit de Frie-
sche adellijke familie Abbema. De State of het erf Abbema ligt
te Oldeboorn in de gemeente Uitingeradeel.
De familie Abbema schijnt verwant te zijn geweest aan het
geslacht Bornstra, Ryverdsma, Ayta, Bobbynga en Wyoerda.
Dat hij van Rriesche afkomst was weten wij bovendien uit een
oude eigenhandige aanteekening in een oud ,,choorboek" of
,,Sangboek", uit de kerk van Terborg waarvan de copie be-
waard is gebleven in de grafelijke archieven van het huis
Bergh. Hij noemt zich daarin ,,medicus et pastor", dus ook er-
varen in de geneeskunde; hij stond in het dorp Weeze bij Gel-
dern „in 't land van Cleeff". ■) Van zijne opleiding en studiën
is niets bekend. Volgens Van Slee is hij in 1586 reeds in En-
schede in dienst geweest. '') Het eerste wat wij verder van zijn
herderlijk optreden vernemen is een aanmaning om de geeste-
lijke zorg en pastorie van Kessel bij Roermond waar te nemen.
Dit was een aanmaning gedagteekend Roermond 6 Juni 1589
van de wereldlijke Overheid (Kanselier en Raden des Konings
in Gelderland), zegt Flament, waaraan hij al uit eigen beweging
had moeten voldoen. In den korten tijd van nog geen 6 jaren.
') Nigtevecht, Plaatselijke en Kerkelijke Geschiedenis door J. W.
Verburgt. Utrecht (1911), blz. 180—182.
-') L. J. van der Heyden, in de Katholiek 1919, blz. 61.
Van Schilfgaarde, Het archief van het huis Bergh. Inventaris II. 3313.
■■') Verslagen en Meded. Overijsselsch Regt en Gesch. 1926, 43ste
stuk, blz. 8, met verwijzing naar Gelre, Bijdr. en Meded. XXVIII. blz. 59.
-ocr page 43-
13
want 1596 had hij het eiland Wieringen al weer verlaten, heeft
hij minstens 5 pastoriën bediend. Welke parochie hij als pastoor
bediend heeft, wordt niet genoemd. In eene verklaring van
kerkmeesters en oudkerkmeesters 11 Juni 1596, zien wij, dat
Pibo van meening is te vertrekken omdat acht of negen per-
sonen op dit eiland zekere ,,commotie" bij de Classis van Alk-
maar tegen hem gemaakt hebben. Piboni Ovitius ,,dienaer des
Heylighen Evangeliums" wordt geprezen als een dienaer die
met grote vrucht aan de opbouwing zijner gemeente heeft ge-
arbeid. Hij is dus wel den Hervormden Godsdienst toegedaan
blijkens dit getuigenis. Nu is het vreemd, dat een vroegere
pastoor (?) op 't eiland Wieringen in zijn getuigenis van 14 Juli
1596 zegt, dat bekend is, dat de heer Piboni Ovitius van Abbema
15 October 1595 op 't eiland is gekomen en getrouw heeft ge-
arbeid in het Woord Gods en de Sacramenten, zoo dat hij de
vervallen ,,catholicke Roomsche religye" die op het eiland ver-
vallen was, weer opgericht heeft naar oude gewoonte, waar-
door eenige vijanden hem aangeklaagd hebben bij de classis
van Alkmaar, zoodat hij door toedoen van de Classis heeft moe-
ten vertrekken, hetgeen bij meerdere mannen en vrouwen droef-
heid heeft verwekt. ')
Anno 1591 den 6en October heeft Pibo Ovitius zijn eerste pre-
dicatie gedaan te Terborg. Hij staat als eerste op de lijst der
predikanten van Terborg geplaatst. Daar was hij in April 1593
ter verantwoording geroepen door de classis van Zutphen over
dingen ,,leer en leven betreffende". In Juli van hetzelfde jaar
is hij „pastor" in Vossen, vermoedelijk Vaassen, dat op zijn Gel-
ders als Vossen wordt uitgesproken.
Daarna vinden wij hem nog genoemd als pastor in Werkho-
ven. Hij vertoonde later nog een attestatie van de classis van
Thiel. In Juni 1596 is hij nog in bezit van de pastorie op het
eiland Wieringen, want op de particuliere Synode van Noord-
Holland te Hoorn 17 Jui 1596 is zijn ontslag behandeld. Ter
vergadering der Zutphense classis verscheen op 18 Januari 1597
zonder opgeroepen te zijn de gewezene predikant van Terborg
Pibo Ovitius. Hij was na Wieringen beroepen te Didam, dat be-
hoorde onder het Graafschap Bergh. Ook daar ontstonden weer
moeilijkheden. Eenige personen van adel kozen partij tegen
^) Flament, De Katholiek 1913. blz. 150.
-ocr page 44-
14
hem. ') Het Hof van Gelderland kwam lusschenbeide. Volgens
eigen verklaring in een klacht aan zijn ambtgenoot, den in-
vloedrijken Fontanus ■) werd hem door den richter geen toe-
gang tot de kerk, en zou den volgenden Zondag weder op het
kerkhof of in een in de nabijheid daarvan staand oud huis van
een zijner vrienden prediken. Volgens een schrijven van de
,,heymelicker gereformerder gemeenten bynnen Zevenaer" ge-
richt aan kanselier en Raden van het Vorstendom Gelder en
Graafschap Zutphen wordt te kennen gegeven „dat etlicke van
den adel van Didam nit onderlaten tho arbeiden um den pre-
dicant mit namen Pibo Ovitius, dienaer des heiligen Evan-
geliums tot Didam te verdrieven". Het korte verblijf van Pibo
te Didam is weer een bewogen tijd geweest. In het Memorie-
en Resolutieboek op 12 April 1597 zien wij dat die ingesetenen
in Didam er alles op gesteld hadden om van hun ,,Reformierde
predikant" af te komen.
„Men hadde hem geinjurieert, alsdat hy solde wezen ein too-
vener, ein qwacksalver een weerwolf" enz. Telkens komt zijn
zaak voor het Hof ter sprake bijv. op 14 April en 10 Mei. Aan
de edelluyden werd voorgehouden, ,,dat sy onrecht gedaen
(hadden)", wijl zij hun pastoor die zij eens welwillend aange-
nomen hebben, nu met toesluytungh der kercken depossideren".
De partijen vóór en tegen Ovitius waren het zóó maar niet eens.
Men was maar zoo niet van plan aan de bevelen van het Hof
te voldoen. Meerdere rechtszittingen hielden zich met het geval
bezig. Op 1 Juli 1597 heeft de rechter van Didam aangenomen,
dat hij den pastoor Pybo zal laten prediken, en Pibo beloofde,
dat zoover die Staten van Vrieslant off die magistraten van Le-
warden ietwes op hem te seggen hadden ... dat nae rechte
straefbaer ware, dat men hem als dan solde straffen". Kort
daarop moet Ovitius uit Didam vertrokken zijn, want hij werd
op 16 Januari 1598 door den kerkeraad van Deventer als eerste
predikant naar Enschede gezonden, om by provisie te pre-
dighen". In Enschede was Ovitius niet onbekend, hij was daar
in 1586 al werkzaam geweest. '') Anderhalf jaar heeft zijn dienst
'~^) Gelre, 1925. Flament l.c.
-) Van Slee, in Versl. en Med. O. Regt en Geschiedenis, 43ste stuk,
blz. 8.
') A. Wevers Jr in: Hervormd Enschede, 20 Febr. 1948.
C. J. Snuif, Verzamelde Bijdragen tot de Geschiedenis van Twenthe
(1930), blz. 228.
-ocr page 45-
15
Enschede geduurd, waarbij hem ook opgedragen was in de om-
liggende dorpen in de week te gaan prediken. Een tijd lang
heeft hij ook nog de gemeente Losser bediend. ') Aan zijn ver-
blijf te Enschede worden wij herinnerd door de schenking van
twee zilveren Avondmaalsbekers, door hem geschonken in
1598. Het opschrift luidt:
Die I. Dener in Enschede
1598
Pibo Ovitius.
Avondmaalsbeker geschonken door Ds Ovitius in 1598.
^) Dr van Veen, De Katholiek, 1919, 182.
-ocr page 46-
16
De bekers zijn versierd met gegraveerde arabesken met
bloem en vruchtenfestoenen. Op den bodem staat een schild
met een prediker in wijden mantel.
Onderkant Avondmaalsbeker.
Van Enschede vertrok Pibo naar Deventer. Het leek hem in
Twenthe niet veilig meer, nu hij vreesde voor de in aantocht
zijnde vijand. Vanuit Deventer richtte hij een request aan de
Staten van Utrecht om in het Sticht een predikantsplaats te
krijgen. Dit request ging vergezeld van twee getuigenissen, één
van November 1598 en een van 20 Juni 1599 van de classes van
Deventer. Is hij in de Stad Utrecht of in Zuilen geweest?
Waar nu Pibo Ovitius werkzaam is geweest in de jaren 1600__
1606, deze vraag is niet opgelost. Men noemt Stad Utrecht,
-ocr page 47-
17
Werkhoven en Zuilen. In 1606 stond hij volgens bovenvermeld
uittreksel uit de Synode-verslagen te Utrecht in het dorp Nigte-
vecht. Hoe lang hij daar is gebleven, kan weer niet met zeker-
heid gezegd worden. Volgens het epitaaf te Oldenboorn is hij
als predikant ,,tot Suylen" in 1612 overleden, en in Augustus
van hetzelfde jaar was de gemeente Nigtevecht op de provin-
ciale Synode te Utrecht vertegenwoordigd door zijn opvolger.
Egbertus Ottonis.
Merkwaardig is het nu, dat Pibo Ovitius op 9 Juli 1609 weer
na 20 jaar afwezigheid werd bevangen door heimwee naar
zijne oude pastorie in Kessel (L.). Dan immers wendt hij zich
toegerust met de twee Wieringse getuigschriften in een request
tot den Edelen Hove van Gelderland te Roermond. Hij beklaagt
zich er over, dat zijne goederen op 16 Februari 1590 deels waren
verkocht, en verzocht het Hof hem weer te helpen aan zijn afge-
nomen kleederen, boeken en ornamenten, of voor deze laatste
vergoeding, enz. enz. Daarom kwam hij zich weer presenteren,
en omdat hij een tijd lang zonder dienst is geweest, nam hij
zijn toevlucht tot het Hof, opdat het hem in het bezit der pasto-
rie van Kessel zou stellen, enz. Nergens echter vinden wij hem
weer als pastoor van Kessel vermeld, zoodat hij daar wel niet
zal zijn teruggekomen. ') Uit dit bericht in zijn request zou men
opmaken, dat hij dus in 1609 óf van plan is, óf misschien met-
terdaad Nigtevecht weer heeft verlaten. Mogelijk is hij toen
naar Utrecht of Zuilen teruggekeerd, waar, zooals het rouw-
epitaaph te Oldeboorn vermeld, hij in 1612 is gestorven. Het
schijnt mij toe, dat dit Epitaaph van tateren tijd moet zijn, en
dichter bij 1700 dan bij 1600 ligt. Dit was ook het gevoelen van
den Heer Nanne Ottema, die als deskundige op dit terrein wel-
willend mij meedeelde: De tegels zijn versierd in blauw, geel
en olijfgroen. Ze maken daardoor zeer beslist een 18en eeuw-
schen indruk, speciaal door de zachte fletsche tint van het blauw
en het groen; in de wapens is ook nog een minder geslaagd
bruin. De tegels zijn van groot formaat ongeveer 25 x 25 cm..
') Over hem zie men J. W. Staatsevers, Johannes Fontanus, Arn-
hem's eerste predikant, en zijn tijd. Arnhem 1882. L. H. Wagenaar, De
Hervormer van Gelderland. Levensbeschrijving van Johannes Fon-
tanus. Kampen 1898.
-ocr page 48-
18
zooals ze te Makkum ook wel in den 18en eeuw gemaakt werden
Ook de tint van het blauw doet aan Makkum denken". ^)
Hoe het zij, als vaste predikant te Zuilen wordt Pibo Ovitius
niet in de lijst der Zuilensche predikanten vermeld. -) Daar
kwam de stichting van een predikantsplaats eerst aan de orde
bij de Staten van Utrecht en de classis van Amersfoort in 1643,
en deed de eerste predikant Henricus Teeckman zijn intrede op
9 Mei 1652.
Zeer juist schreef de Heer A. Wevers over Pibo Ovitius: Een
terugblik werpende op het veelbewogen leven van onzen eerste
predikant (te Enschede), vergete men niet, dat de predikanten
in den overgangstijd een zéér zeer moeilijke taak te vervullen
hebben gehad. Met één been stonden zij in de oude met het an-
dere in de nieuwe voor velen zoo verbijsterende geloofsover-
tuiging en mag men vragen: konden de parochianen hun nieuwe
voorgangers wel voldoende begrijpen?" ')
Inderdaad, het was een tijd van hopelooze verwarring en ge-
moedelijke verwildering op gebied van geloof en zedelijk leven.
Dat zien wij o.a. bij een vroegeren pastoor van Nigtevecht, Jan
Egberts. Zoon in 1558, en bij den ,,pastoor" van Kockengen in
1593, geen priester, maar gewezen koster, een bedenkelijk sujet,
dat door parochianen wordt beticht van moord. ") Het waren
meermalen avonturiers, of zooals Rogier zegt „Overgangsvor-
men tusschen een pastoor en een dominee".
De Heer Drs G. Kramer schreef hierbij later nog een aan-
vulling n.I. over het geslacht Pybe Wytses Abbema. De predi-
kant is volgens hem zeker niet op Abbemastate geboren. Ook
kan hij niet verklaren dat waarom Abbema op het epitaef pre-
dicant te Zuilen wordt genoemd in plaats van Nigtevecht.
,,Men bedenke echter, dat een rouwbord of grafschrift uit die
tijd vaker niet geheel juist is (zelfs dat van de bekende Fries
Karel Roorda); verder, dat wegens de voor die tijd groote af-
^) Vriendelijke mededeeling door de Heer Nanne Ottema te
Leeuwarden.
-) Dr W. ten Boom, Geschiedenis van de Ned. Herv. Gemeente te
Zuyien, Jb. Niftarlake 1928, blz. 41.
') A. Wevers Jr l.c.
*) Rogier, Geschiedenis van het Katholisme in Nederland in de
16e en 17e eeuw. I. 528—529.
-ocr page 49-
19
stand de beide buurdorpen één pot nat zijn, maar dat hij Zuilen
het best zal hebben gekend".
Was Pibo Ovitius in Zuilen predikant?
In de ,,Naamlijst der predikanten, die sedert de Hervorming,
de Nederduitsche Hervormde Gemeente van Utrecht gediend
hebben" (Utr. 1868) komt zijn naam niet voor. In het jaar 1606
tijdens de Synode van Utrecht was te Zuylen nog geen predi-
kant. Het is niet onmogelijk, dat ten tijde van de vervaardiging
van het epitaaph, toen de Ambachtsheer van Zuilen, die in 1676
ook Heer van Nigtevecht is geworden, n.1. Hendrik Jac. van
Tuyll van Serooskerken, en het vergeverigsrecht had van beide
kerken, deze vergissing (?) is opgekomen. Of mogen wij zeggen
dat Pibo tijdens zijn verblijf in Utrecht, voornamelijk Zuilen
heeft bediend, zonder dat dit bijzonder vermeld is geworden?
De afbeeldingen bij dit artikel dank ik aan de vriendelijke
hulp van den Heer A. Wevers Jr te Enschede. De Rijksarchivaris
in Friesland wees mij op een teekening van het Epitaaf van het
Friesch Genootschap te Leeuwarden. Ik betuig beiden mijn op-
rechte erkentelijkheid.
A. E. RIENTJES.
-ocr page 50-
-ocr page 51-
Een rouw- of begrafenisschild
in de R.-K. Kerk van Abcoude.
Door een gelukkig toeval vond ik een tijd geleden in mijn
pastorie terug een zilveren begrafenisschild (rouw- of dood-
schild), dat tot een van de waardevolle zilveren voorwerpen
van ons Kerkzilver mag worden gerekend. Het zou toch de
moeite waard zijn om na te gaan hoeveel van deze schilden er
nog buiten de musea bestaan. Het aantal zal niet groot zijn. En
daarom kan het misschien interessant zijn van dit schild iets
te zeggen. Een afbeelding gaat hierbij.
Het schild heeft een afmeting van 19 x 14 cm. en is in zilver
gedreven. Het heeft den vorm van een vaantje met split en is
omgeven met een franjekoord. In het midden draagt het een
kruis met wijduitloopende armen met het opschrift: „In hoc
signo vinces" (in dit teeken zult gij overwinnen). Aan de achter-
zijde bevinden zich drie oogjes waardoor het met een nog aan-
wezig kettinkje kan worden opgehangen.
Het opschrift aan de achterzijde in majuskels gegraveerd
luidt:
Bid Voor De Zielen Van
: Piter Gyshertz Schouten
obyt 21 Maert 1729.
(en)
Antie Symons
Syne Huysvrouw
ohyt 29 November
1729.
-ocr page 52-
22
Daarnaast staan gegraveerd:
Teunis Gysbertz Schouten
ohyt 6 January 1729
en
Jannettie lacobs Heus
Syn Huysvrouw
ohyt 8 November
1729.
En in het midden staat met grootere letters:
In Abcouw.
Dergelijke begrafenisschilden waren bij de Gilden eertijds in
gebruik. In het Rijksmuseum te Amsterdam bevinden zich
onder andere schilden van het Scheepstimmerliedengilde (23 x
19 cm.) uit het einde der 17e eeuw. Op een ander schild staan
afgebeeld een graftombe, doodshoofd en beenderen met de
inscriptie ,,Aenziet het einde". Het is uit het einde der 18de
eeuw. In genoemd Museum zijn echter de fraaiste de schilden
van het Schoenmakersgilde (1643) en het Korenmetersgilde
(1633) van de bekende goudsmid Johannes Lutma (1584—1669).
Deze schilden werden bij de begrafenis aan het baarkleed ge-
hangen. En in diverse beschrijvingen worden ze dan ook ,,ver-
sierselen van het lijkkleed" genoemd. Het spreekt vanzelf, dat
alleen corporaties en „mensen van geld" zich dat konden ver-
oorloven, daar allerlei doodsattributen in het zilver werden
gedreven bijv. doodshoofd, zandloper, twee gekruiste doods-
beenderen enz. om van het graveerwerk niet te spreken. Wij
denken hier ook aan de doodschilden van de gemeente Utrecht
o.a. van de zakkendragers, wolspinners en corduaniersgilde uit
de 17e eeuw.
Het meesterteeken, voorkomend op het memorieschild van
Abcoude is van Nicolaas Verhaar te Utrecht, werkzaam in de
eerste helft der 18de eeuw. Behalve de keur der stad, draagt
het de jaarletter I. Dit schild zal wel meer een memorie- of
rouwschild geweest zijn, zooals de latere begrafenispenningen
en de nog latere bidprentjes. Hierop wijst wel het opschrift:
Bid Voor enz.
Het geslacht Schouten behoorde tot de weldoeners van de
R.K. Statie in Abcoude. De genoemde Pieter Gysz. was in zijn
-ocr page 53-
23
tijd onder pastoor van Aelst kerkmeester en door de tijdsom-
standigheden stonden kerk en armenhuis op zijn naam. Ge-
durende de geheele 18de eeuw komt de naam Schouten voor
als kerkmeester of kerkhoofd o.a. bij de eerste steenlegging
van een nieuwe kerk. (Zie D. Huurderman, Geschiedenis van de
parochie van de H.H. Cosmas en Damianus te Abcoude 1909,
pag. 26—43). In de 18de eeuw compareert als enige fundatie
in het kasboek: twee jaergetijden voor Teunis Gysz. Schouten
syn huysvrouw Jannetje Heus.
Wij besluiten met een aanteekening van Pastoor van Aelst uit
1752: „Notandum: dat ;Gysbert Evertse Schouten zich excusee-
rende om kerkmeester te wesen, heeft aan de Kerk betaelt de
Boeten van vijf en twintigh gulden, op den 16 January 1752".
Abcoude.                                            J. WATERKAMP, Pastoor.
-ocr page 54-
-ocr page 55-
De Heerlijkheid en gemeente
Maarsseveen.
(Nu Maarsseveen verdwijnt als gemeente).
Evenals eens de oude Heerlijkheid en gemeente Maarssebroek,
zal nu ook de oude Heerlijkheid en latere gemeente Maarsse-
veen verdwijnen, en bij Maarssen worden gevoegd. Zoo zal het
niet lang meer duren, of evenals het wapen van Maarssebroek,
(wie kent het nog) zal ook het wapen van Maarsseveen, ,,het
zwarte varken", tot de vergeten oudheden behooren. Het ge-
meentebestuur wil n.1. het wapen van Maarsseveen niet aan
de (nieuwe) gemeente Maarssen verbinden.
Er is nog een register van de landerijen van Nieuw-Maarsse-
veen, waar sommige leden van Niftarlake wel belang in zullen
stellen. Ondergeteekende heeft het in bezit en deelt dit hier
mede, vooral omdat vele oude namen weer opleven. Ook bestaan
nog oude belasting-brieven (,,ongelden"), zooals reëel, perso-
neel, oudschildgeld, haardstedegeld, molegeld. Viertalgeld, en-
kel huisgeld, enz. Deze stukken dateeren uit den tijd, dat Jasper
van den Helm, Schout en Gadermeester te Maarssen was, en de
Heer Mr J. E. Huydekoper de Heer was van Maarsseveen, (1797)
Neerdij k en Nigtevecht.
De Heerlijkheid Maarsseveen v/as oudtijds in eigendom van
de familie Huydekoper. Een gedeelte Nieuw-Maarsseveen kwam
in 1640 in eigendom van Jhr Joan Huydekoper, Ridder, Oud-
Schepen en Raad, Burgemeester der gemeente Amsterdam.
Het gerecht in deze Heerlijkheid werd gehouden in de herberg
,,het zwarte varken", waaraan het latere gemeente-wapen ont-
leend is.
Van Joan Huydekoper, eerste Heer van Maarsseveen, woon-
-ocr page 56-
26
achtig op Goudesteyn (1600—1661), bestaat nog een marmer
buste door Arthur Quellines, te Amsterdam vervaardigd. Het
Centraal museum te Utrecht bewaart nog zijn portret, copie
naar B. van der Helst, geschilderd omstreeks het midden der
17de eeuw. Op den achtergrond staat het oude Goudesteyn. Een
gravure, vervaardigd bij zijn dood (26 Oct. 1661) staat afgebeeld
in ons jaarboekje 1915 blz. 44. Vondel maakte op hem een ge-
dicht vóór 1660 ,,op d'afbeeldinge van den Ed.Here Joan van
Maarsseveen, Ridder, Here van Maarsseveen, Neerdijk en Die-
pendaal". (Zie Verwey: Vondel, Volledige Dichtwerken, blz.
836). Kaarten met plattegrond van Maarsseveen staan in de
jaarboekjes Niftarlake 1936—1942.
De Heerlijkheid Maarsseveen is 1039 morgen groot. In 1748
had Oud-Maarsseveen 85 en Nieuw-Maarsseveen 107 huizen
(Tegenwoordige Staat van Utrecht (1771) blz. 157.
DE HEERLIJKHEID NIGTEVECHT.
De Heerlijkheid Nigtevecht, aanvankelijk behoorende tot de
goederen der Utrechtsche bisschoppen, ging later over aan de
Staten van Utrecht. Deze hebben de Heerlijkheid Nigtevecht
in 1676 opgedragen aan den Heer van Zuylen, Hendrik Jacob,
baron van Tuyl van Serooskerken, aldus eerste ambachtsheer
van Nigtevecht.
In 1685 kocht Pieter Reael de heerlijkheid van voornoemden
Heer. Deze Pieter was getrouwd met Maria Eleonora Huyde-
koper. Hij bouwde te Nigtevecht een nieuw huis en overleed
in 1701. Een van zijn dochters, Agatha, trouwde met haar neef
Mr Joan Huydekoper, waardoor Nigtevecht in bezit van deze
familie kwam en bleef. (Jaarboekje Niftarlake 1918, blz. 4).
Deze eerste ambachtsheer uit het geslacht „Huydekoper" heeft
de heerlijkheidsrechten over Nigtevecht tot zijn dood, 11 April
1753, uitgeoefend. Hij werd begraven in de fraaie grafkapel met
kunstig gesmeed hek, in de Ned. Herv. Kerk te Maarssen. (Zie
J. W. Verburgt, Nigtevecht, blz. 129).
NEERDIJCK.
Volgens een oude kaart uit het jaar 1781, gemaakt naar de
gedrukte kaart van 1651 en getiteld: „Vertooninge van de
Heerlijckheyt van Maerseveen Neerdijck en Diependaal" lag
Neerdijck aan de weg naar (Oud) Maarsseveen.
-ocr page 57-
27
DIEPEND AAL.
Deze plaats strekte zich volgens de kaart uit van de Diepen-
daalsche Dijck langs de „Oosterlaan" tot aan de Zogwetering.
De Oosterlaan liep tot aan het nog bestaande huis „de Croesen".
Hier woonde Mr Jan de Wit.
Het stuk luidt als volgt:
NIEUW MAARSSEVEEN.
Ten eerste: De landen genaamd Goudesteyn: tussen de Vecht
en Diependaalsche Dijk, van de brug af tot en met
„het zwarte varken". Van No. 153 tot No. 169 in-
cluis.
No. 162         Het Goudesteyn gedeelte van de Zuyder Eykelaan
zal gemeen met den Diependaalschen op zijn rang
aldaar, No. 177 gesteld worden.
Morgen Roeden
163        Goudesteyn met land en laan, Huyd.
V. Nigtev.                                                    3         250
164        Zilversteyn, Huyd. van Nigtev. ')          1
Ten Tweede Diependaal tusschen de Diependaal-
sche Dijk, beginnende van de Maarse-
veensche vaart.
No.
170
171
172
173
175^
, 176
177
185
189
Den Noordt.
De Meerhofstee.                                       20         300
De Merenhoefslaan                                    1
Samen.
Dabl. VA, de Wit 9'/2                               11
De laan naast Annenhof, met No.
162. O                                                                       80
De Korte laan, vrij.
De Dwars Eykelaan, van de Meer-
hoefslaan tot den Diependaalsche
Dijk.
^) Zilversteyn lag naast Goudesteyn waarbij het later werd ge-
trokken.
-') Annenhof lag aan de-zelfde laan als Marieënhof en Swanenburg.
-ocr page 58-
28
Morgen
190          De Vrouwenacker, J. E. Huydekoper
van Maarsseveen 1731.
191          Het Kerkeland, Juffr. Adr. Huyde-
koper 1731.
192          Jac. van Lennep, 1734, de Leeuw. ■')
Roeden
Heer de Wit
11
De Smeekolelaan hoort onder No.
177.
196          't Starrebos of Oosterbos, J. E. Huyd.
V. Maars.
197          't Zomercampje.
198          De laan na 't gras, vrij.
199          Will 3 ik 2 : 300
200          Noorder Eykelaan, hoort bij No. 208.
201          De Hoogeboomskamp.
202          De Overtoom
203, 204 De Molenvliet en kade
207          De Kalkovenskamp
208          De Oosteresschelaan langs de Zog-
wetering,
met No. 200
210         De laan na Blijendaal, vrij. ")
Bezuiden de Maarsseveensche Vaart.
125
         De Heer Boendermaker ')
124         Diacony van Maarssen
300
300
300
500
24U
450
4
300
3
300
4
6
250
. 3
3
6
4'/2
V/2
6
123         Capittel van oud Munster
Mej. S. G. Nagge
122
         Convent van Oudwijk
121         Erfg. van Bart de Wilt
120         a. en c. Will Harmens,
b. Kors Otten
119
         Korn. van de Manden
118         a. en b. 2de gevr. Stevens
b. 1ste J. W. Verkroost
■■') De Heer van Lennep woonde op Otterspoor, de Heer de Wit op
Elzenburg.
"") Op de buitenplaats Blijendaal was een joodsche familie gevestigd.
■'') De Heer Boendermaker woonde op Boom en Bosch.
-ocr page 59-
29
Morgen Roeden
6
6
C. B. van Amerongen
117
116
115
114
Capittel van St. Jan
a.  Convent van Oudwijk                3
b.  Kors H. Otten                             3         6
a.  E. M. van Loenen                     2
b.  M. I. Pannekoek                         2
c.  Dirk Verkerk                              2         6
a. Diversen 6
Alb. Adr. Wed. 9
a.  Harm van Amerongen               2
b.  Harm van Amerongen               4         6
Jac. Schoonhoven
                                      3
Kinderen van Hendr. van Essen
         3
Capittel van St. Jan van Utrecht 12
Hier begint het Buitenweg, tus-
schen de Heereweg, of Gageldijk,
en de Schouwe of Zogwetering,
naast de Maarsseveensche Vaart. ")
a.  Het Convent van Oudwijk                  4
b.  Godefr. Cromhout ')                           12
Will Hooft 12
't Convent van Oudwijk
                          3
Will Hooft 4
Jonkheer Joh. van Huydekoper 4
J. E. Huyd. van Maarssev. 174a.
Joh. Huyd.
                                                  6
Jonkh. Joh. Huydek. Heer van
Nigtevecht 6
Jonkh. Joh. Huydek. Heer van
Nigtevecht 3
I. J. Peters,
113
112
UI
110
109
108
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
veen 1751 papa
Convent van St. Servaas 1742 papa
Capittel van Oud Munster 1751
papa
Jonker Adr. Huyd. 1732, Juffr.
Adr. Huyd. 1745 papa
3
3
6
") Ook op de kaart van 1781 aangegeven als ,,Buitenwech".
') Cromhout lag naast het Huis ten Bosch.
-ocr page 60-
30
Morgen Roeden
138 ---                                                             3
139 ---                                                             3
140 ---                                                             3
141          Wed. Geerkens Hend. Bon 1724
Joh. Dresser 1733 papa 17                      9
142
143, 144 Samen
                                                       18
145         Jonkh. Joh. Huyd. van Nigtevecht         6
146
147
         Jac. Abrabanel 1734 Jos Abrab.
J. Matroos.
1751 KL Henkkes                                       3
LANDERIJEN ONDER MAARSSEVEEN.
Oudschildgeld                                Lekkend, geld.
Oud-Maarssev. Morg. 833 Roed. 332 f. 824-5-8 M. 348 R. 597
N.-Maarssev. Morg. 174 Roed. 120/2 f. 449-16 M. 174 R. 130'/2
Viertelgeld              Molegeld          en 20st. reëel
Oud-Maarssev. Morg. 860 R. 32           dito           dito
N.-Maarssev. nih.                                nih.           M. 174 R. 30'72
Voor enkele gegevens ben ik dank verschuldigd aan de wel-
willendheid van Pastoor Rientjes te Maarssen.
C. v. DORP Jr.
-ocr page 61-
De Ambachtsheerlijkheid Waverveen.
Ongeveer aan de N.W.-grens van de voormalige gouw „Nif-
tarlake" en het leen van Graaf Unroch (zie kaartje der Gouw
in Jaarb. 1913, blz. 2, Nift.) lig de Ambachtsheerlijkheid Waver-
veen en de vrije Heerlijkheid Waveren, Botshol en Ruigewilnis,
behoorend tot Amstelland. En aangezien ook Amstelland
(Amestelle) vermoedelijk tot de gouw Niftarlake schijnt gere-
kend te moeten worden (zie Jaarb. 1913, blz. 4, Nift.) moge hier-
onder een en ander volgen van hetgeen in oude geschriften van
Waverveen vermeld staat.
De plaats dankt haar naam aan het water ,,de Waver", en
omdat de grond zeer venig is, sprak men van Waverveen,
venen van Waveren of Waverenveen. Thans, nu deze polders
alle zijn drooggelegd, ziet men Waverveen als een hoogen dijk
(rijweg) met rondom laagliggende landerijen, en kan men er
komen via den nieuwen Provincialen weg, of den polderweg
aan het Noordeinde van Vinkeveen.
Wanneer Waverveen precies gesticht is, is niet bekend, ver-
moedelijk zijn oudtijds eenige turfmakers hierheen gekomen,
en is hun aantal door het welslagen hunner onderneming uit-
gebreid. ')
De huizen lagen volgens oude geschiedschrijvers aan weers-
zijden van een eenigszins smallen weg, den zgn. „Veendijk",
aan weerskanten begrensd door een sloot, aan de eene zijde een
smalle, aan de andere een zeer breede, die men met ,,turfeikers"
bevaren kon.
Voor ieder erf lag een draaibrug, doch voor de kerk was een
wipbrug. Deze sloot werd de Veenwatering genoemd.
In den loop der tijden zijn er vier kerken voor de protestanten
gebouwd.
De eerste stond op de zelfde plaats als de derde en vierde, de
tweede stond aan de overzijde.
De eerste na de reformatie werd in 1592 door Petrus Edessen,
Predikant van Amstelveen en Ouderkerk ingewijd. De ge-
meente telde slechts 15 lidmaten, maar toch beriep men in 1592
') de Ned. Stad- en Dorpsbeschrijver L. van OUefen 1795, blz. 1—20.
-ocr page 62-
32
In 1736.
Proponent Cornelius Paludanus tot Leeraar. Hij overleed in
1602. ')
Tot 1697 werd dit kerkgebouw gebruikt, maar toen werd het
door verzakking zóó bouwvallig, dat herstel teveel kosten zou
meebrengen. Men besloot toen een gebouw, dat tot dien tijd als
woonhuis gediend had en waarvan de eigenaar overleden was,
te koopen en tot kerk in te richten. Op 2 Maart 1697 werd al-
daar de eerste godsdienstoefening gehouden door Ds Abraham
Oosterlandt.
De fundamenten van dit aanzienlijke huis waren echter niet
goed gelegd en verzorgd, zoodat ook dit gebouw verzakte en de
muren scheurden, waardoor ook geen herstel mogelijk was.
Instorting dreigde, dus werd de toevlucht genomen tot het
schoolhuis, waar twee jaren achtereen de godsdienstoefening
plaats vond, natuurlijk op zeer ongemakkelijke en bekrompen
wijze.
*) Aardrijksk. Woordenb. der Nederl., deel 12, blz. 168—172.
-ocr page 63-
33
plm. 1790.
In 1755 op 3 Augustus werd de derde kerk door Ds Jan van
Staveren ingewijd met een preek over Ezra 1 : 5 en 6.
Dit was een kruiskerk met eromheen een kerkhof. Boven den
ingang kon men in een steen uitgehouwen, lezen:
Ezaia XXVI vs. 8
De eerste steen is gelegd door
Jan David Brouwer, van Staveren,
op den 15 July Cl 31 ?CCLIV
Aangelegd en volbouwd onder het beleid van
Coenraad Hoeneker, Mr. Metselaar te Amsteldam.
Van Staveren's leeraars zoon, lag mij den eersten steen,
O God! vergroot den glans, die mij reeds mild bescheen;
Verschijn zo heerlijk, en wil hier in vrede geeven,
Dat veelen ingaan door Uw woord en Geest ten leeven.
Hendrik Lussing Matthysz
Eccl. IV VS. 17.
-ocr page 64-
34
Het was een kleine kerk, maar groot genoeg voor de gemeen-
te. De zoldering was gestucadoord, en in het midden bevond
zich een opening, waarin een stang bevestigd was van de kaar-
senkroon, die het gebouw verlichtte. Aan weerskanten van die
opening las men met groote gouden letters: de God des hemels.
Boven den preekstoel stond een breed bord met de wapens
der Ambachtsvrouwe en haar echtgenoot, en voorts die van de
Ambachten Waverveen, Waveren en Botshol. Links van den
preekstoel was het gestoelte van den Ambachtsheer en aan de
andere zijde van de schepenen, terwijl tegenover den preekstoel
de regenten en armmeesters hun plaatsen hadden.
Boven de regentenbank hing een wapenbord van den Heer
Gouwenaar, kapitein ter zee, overleden 17 Mei 1714 op zijn bui-
ten „Zeerust" aan de Nessersluis, terwijl er boven een degen
bevestigd was.
Op de kerk was een pannen dak, met een vierkant open to-
rentje met uur- en slagwerk, met een achtkantige spits.
Deze kerk was gemeenschappelijk voor Waverveen en Wave-
ren.
Een tolbrug te Waverveen, de Bijleveldsche brug, werd ver-
pacht ten voordeele van de kerk, terwijl de kerk tevens van
iedere roede lands onder Waverveen, Waveren etc. één duit zou
uitvenen. Ook moesten de veners voor iedere ploeg volks ƒ 1.10
betalen ten bate van de armen der Roomschen en Gereformeer-
den, die het gelijkelijk verdeelden. Die baten beliepen jaarlijks
plm. ƒ 600.—.
Het Rechthuis, een gewoon boerenhuis en herberg zonder
aanzien, bevatte een Rechtkamer, waarin met groote letters ge-
schreven stond: „Vivat Justitia". Dit huis lag aan de Bijleveld,
een water, waardoor de schepen naar en van Amsterdam moes-
ten passeeren, en behoorde aan het Ambacht van Waverveen.
In 1731 werd de waardigheid van Ambachtsheer bekleed
door den Heer Wilhelmus Hogerwaard, Heer van Valkenstein,
die het Ambacht voor ƒ 6600.— kocht uit de Grafelijkheidsdo-
meinen. In 1766 kwam dit Ambacht aan Mr Paulus Abraham
Gilles, Secretaris van den Raad van State der Vereenigde Ne-
derlanden, welke in 1792 overleed. De Heerlijkheid kwam
toen aan vrouwe Brigitta Susanna Jacoba Lubs, geboren van
Dam, afstammelinge van Bonaventura Oetgens van Waveren.
In verband met den naam van Waveren moge verwezen wor-
-ocr page 65-
35
den naar een artikel ') van de hand van Mgr. A. E. Rientjes,
waarin sprake is van een klok in het koepeltje van Bolestein
te Maarssen, met het opschrift:
Waverveen - Wavere - Botshol, enz.
Als bewoner van Bolestein wordt daarin tevens genoemd
Theodorus Hendrikus Abels van Waveren. -)
De eerste schout was Jan van Wickwoort Crommelin, die ook
het ambt van Secretaris bekleedde, terwijl er vijf schepenen
waren.
De Ambachtsheer of vrouwe had de aanstelling in de hand
van Schout en schepenen, Secretaris, een Hoogheemraad van
Amstelland, alsmede van de Rondeveensche bepoldering, den
bode, koster, voorlezer, schoolmeester, doodgraver, eiker, veer-
schipper op Amsterdam, en den nachtwacht.
De predikantsberoeping geschiedde door den Kerkeraad on-
der agreatie van den Ambachtsheer.
Bij publieke veiling van huizen moest één duit van lederen
gulden ten behoeve van de armen, hetzij Roomsch of Gerefor-
meerd, worden betaald, welke steeds verdeeld werden, voor
ieder de helft.
De bewoners leefden hoofdzakelijk van veenbaggeren en
visscherij in de uitgebaggerde veenplassen. Ook werd allerlei
vischwant gemaakt. De turf vond meestal afzetgebed in Am-
sterdam, 's zomers vervoerd per boot, 's winters per slede over
het ijs.
In 1695 woonden er in Waverveen 85 personen, in 1732 93 en
in 1795 240, waarvan er 110 Gereformeerd waren en de overigen
Roomsch Katholiek.
Thans is van Waverveen niet veel meer over, slechts een klein
aantal huizen en enkele landerijen langs den weg. De plassen
zijn drooggelegd en een eenvoudige kerk vormt het middelpunt.
In deze kerk komt nog een eikenhouten preekstoel voor,
welke in een vroegere kerk reeds dienst heeft gedaan. Helaas
is deze preekstoel met een dikke verflaag van roodbruine kleur
bestreken. Hopelijk zal deze nog wel eens van deze verflaag
worden ontdaan. Enkele oude banken herinneren aan de vorige
kerken, ze staan eenigszins bouwvallig langs de muren der kerk.
") Jaarb. Nift. 1942, blz. 1.
-) Jaarb. Nift. 1942, blz. 3.
-ocr page 66-
36
Het orgel is niet oud, maar goed van klank. Een steen uit de
vroegere kerk is in den muur gemetseld. Op een groot wapen-
bord vindt men verschillende wapens met den naam van P. A.
O. van Waveren Pancras Clifford. De tegenwoordige kerk moet
omstreeks 1880 gebouwd zijn, welk jaartal men vond op oude
rekeningen. Van het archief bestaat niet veel meer.
De geschiedschrijvers maken melding van den inval der
Franschen in 1672, en de Pruisen in 1787. ') -)
Wat de Franschen aangaat, deze hebben in 1672 danig in Wa-
verveen en omgeving huisgehouden.
Toen ze Utrecht in bezit genomen en zich van de huizen Loe-
nen en Loenersloot verzekerd hadden, konden ze met weinig
moeite langs de Geuzensloot en de Demmeriksche Zuwe naar
Waverveen en Botshol komen, en deze plaatsen zonder tegen-
stand berooven en plunderen. Men maakte in Uithoorn een
schans, ook Nes kreeg bezetting, maar deze kon het dorp Wa-
verveen, dat te ver van dezen post verwijderd was, niet vol-
komen beschermen. De inwoners van deze plaats, uit twee com-
pagnieën bestaande, een van Waverveen onder Kapitein Chris-
toph Mayern en een van Botshol onder Kapitein Blockhuis, kre-
gen vergunning om op 's lands kosten, tot eigen bescherming en
zekerheid wachten uit te zetten, die den vijand konden ver-
hinderen, verder in de provincie in te dringen. Deze lieden
waren echter onervaren in den strijd, daarom werd noodig ge-
oordeeld, dat ze met 27 man versterkt werden, onder commando
van Kapitein Spelt. Bij de Bijleveldschebrug werd de vijand
weerstaan.
Op 5 September 1672 werd bevel gegeven per brandbrief, dat
Waverveen tien schepen met hooi, ieder groot 20 voer, binnen
vier dagen in Utrecht moest leveren, zoo niet, dan werd de
plaats verbrand en de Schout gevangen genomen. Echter kon
men aan dezen eisch niet voldoen, omdat er bijna geen weilan-
den in het veen waren, zoodoende trokken de Franschen op 5
November d.a.v. via Breukelen en ter Aa naar Demmerik, ver-
deelden zich daar, en toen ging het eene deel naar Vinkeveen
en het andere naar Mijdrecht. Zoo konden ze van de Oost- en
Westzijde Waverveen aanvallen.
De vijand had voorposten aan het einde van Vinkeveen ge-
1) Ned. Stad- en Dorpsbeschrijver L. v. Ollefen, 1793, blz. 11—13.
-) Handwoordenb. Vad. Gesch. H. Verwoert, 2e deel, blz. 343.
-ocr page 67-
37
plaatst, zoodat niemand de Waverveners kon gaan aanzeggen,
wat op het punt stond te gebeuren.
De troepen van Mijdrecht zakten af naar het Westeinde van
Waverveen, de soldaten uit Vinkeveen vielen aan het Oost-
einde als „fliegende Teufel" binnen, de wipbrug in Botshol was
opgehaald, maar eenige Franschen zwommen door het water,
en renden zoo snel mogelijk naar de Bijleveldschebrug. Alles
was in rep en roer, de menschen die sliepen werden met schrik
wakker, twee personen werden doodgeschoten, de rest ver-
dreven, en zoo vluchtte men naar Uithoorn.
Daardoor konden de vijanden beletten dat turf uit de venen
naar Utrecht vervoerd zou worden. Kapitein Spelt werd ge-
vangen en vijftien man doodgeschoten, de rest redde het veege
lijf door zwemmen. Overal ontstond brand en 59 huizen werden
in de asch gelegd, zoodat het voornaamste deel van Waverveen
aan de Bijleveldschebrug verbrandde.
Tegen de bevolking werd veel geweld gepleegd, de voorraden,
die aanwezig waren, werden afgenomen of verbrand. ')
In 1787 kwamen de Pruisen langs Waverveen op doortocht
naar Uithoorn, waar de Commandant von Krahn het comman-
do voerde. De Secretaris van Waverveen moest op bevel van
Graaf von Kalkreuth mededeelen, dat de dorpen Waveren,
Waverveen enz. binnen driemaal 24 uur hun voorraad haver,
bier en jenever in Uithoorn moesten afgeven, alsmede geweren
en wapens, en wanneer dit niet geschiedde, zouden deze voor-
raden worden afgehaald en met plundering en andere straffen
gepaard gaan.
Aangezien men al inkwartiering gehad had, was er geen voor-
raad dier goederen meer aanwezig en verzocht men om uitstel.
Men mocht het toen in Utrecht gaan halen, zoodat konden wor-
den afgeleverd: 112 kannen brandewijn en jenever, 12 vaten
bier, eenige mudden haver, 173 bajonetten en een vaatje vuur-
steenen.
Na deze opsomming van het wel en wee van Waverveen rest
nog een woord van dank aan den tegenwoordigen predikant.
Ds J. van Drenth, die zoo welwillend was, toegang te geven tot
de Ned. Herv. Kerk en eenige inlichtingen daarover te ver-
schaffen.
                                                      W. F. GREVENSTUK.
Baambrugge, November 1949.
1) Französ. Tyranny. 1674. blz. 171—179.
-ocr page 68-
INHOUD:
1.    Bestuur en Ledenlijst..............    V-VII
2.    Jaarverslag...................        XIII
3.    Bericht aan de leden..............      XVII
4.    Excursie naar Gouda..............        XIX
5.    Niftarlake-litteratuur ..............   XXVII
I. De Ned. Herv. Kerk te Loenen a.d. Vecht, door Archi-
tect Ferd. B. Jantzen F. Gzn............. 1
II. Pibo Ovitius van Abbema, door Mgr. A. E. Rientjes . . 11
III.    Een rouw- of begrafenisschild in de R.K. Kerk van
Abcoude, door Pastoor J. Waterkamp........ 21
IV.    De Heerlijkheid en gemeente Maarsseveen, door C.
van Dorp Jr.....................25
V. De Ambachtsheerlijkheid Waverveen, door Mej. W. F.
Grevenstuk.....................31