|
4.
|
|||||||||
|
n.ISPUTATIO CBITICA
DE
ANTIQUARUM AESCHYLI INTERPRETATI-
ONUM AD GENUINAM LECTIONEM RE-
STITUENDAM USU ET AUCTORITATE, 9 U A M,
ANMUENTE SUMMO HUMINE,
EX AUCTORITATE RECTORIS MAGXIFICI
GEORGII GÜILIELMI VREEDE,
JUB. ROM. ET IIOD. DOCT. ET PROF. ORD. ,
NEC NON
AMPLISSI5U SENATUS ACADEMICI consensu,
ET
NOBiLissMAE FACÜLTATIS PHILOSOPHIAE THEORETI-
CAE ET LITERARUM HUMANIORÜM decreto, |
|||||||||
|
SUMIIISQUE IN
PHILOSOPUIA ÏHEORETICA et LITERIS HÜMASIORIBUS
IIONORIBUS AC PRIVILEGIIS , IN ACADBlniA RHBNO - TKAIECTINA ,
KITE AC EEGITIME C0NSEQUENDI3 ,
PUBLICO AC SOLEMNI EXAMIHI SUBIWITTIT
CORNELIÜS MARINUS FRANCKEN,
M TJ D A N U S.
A. D. XXVII. M. JUNII A. MDCCCXI-V, HORA I.
|
|||||||||
|
SCrojerlt air filjfnum
Ai'UD KEMINK & FILIUM, typogr. |
|||||||||
|
PARENTIBUS
|
|||||
|
OPTIMIS CAEISSIMIS
|
|||||
|
SACETJM.
|
|||||
|
i) f i i ? ,1 i n 'I
|
|||||
|
P R A E F A ï 1 0.
|
|||||
|
Si qui forte sint, qui mirentur, cur ego Academiae
valedieturus poëtam mild tractandum sumserim, in quo emendando virorum doctorum adhuc parurn profecerit diligentia, sciant velim, non ea me arrogantia hunc lahorem suscepisse, ut uhique quid verum esset me in- venturum, aut ienehras, quas temporum iniuria praeclaro poëtae offudissbt, me dispulsurum esse sperarem. Verum cogitabam, si vel paucissimis locis maeidas ahstersisse, aut emendandi viam monstrasse coniigisset, plus me jjro- /uturum, quam si in faciliori argumento antiqua et jyrobe nota repetere satis haberem. Itaque circumspi- |
|||||
|
cleidi mild, nuin rationem forte invenirc posseiii, qua
varias in Aeschylum animadversiones argumeutl quadain perpetuitate coniimgcrem, nidla aptior oecurrebat ncribendi materies, quam antiquorum Aeschyli interpretum variae lediones; quas si accurate e schoUis collegissem , eti- ainsi nihil praeterea accederet, operae pretium me fa- ctitrum putabam. Mox intellexi, nisi simplicem varia- rmn lectionum recensum dare vellem, libruni longe iu- stuiH dissertationis inauguralis ambitum esse superaturum. Qiiare duas fabulas 7mnc tractandas tnilii selegi, de reliquis postea separatim acturus. ,.,...•,,,. • Sed illud priusqiiam aggredior , gratiae mihi agendae
sunt Viris, quos studiorum duces hahui, Clarissimis Oroeneivoud et Visscher, quos de literis Ilebraicis et Belgicis exponentes audivi; praesertim vero aestunia- tissimis Viris Goudoever o, Promotori meo, et Karste- nio, quorum uterque non minus publica institutione, quam privata admonitione studia rriea iuvare conatibusque f avere voluit, neque in hac dissertfiiione eonsimibenda coiisilia sua mihi denegavit. Quicunque in $im,{li (ivgUv, mento laboraverit, suo ipsius exemplo edoctus sciet,if>fin^ optimos HOS nostrorum inver/ifirum esse iu.dü'^, saé^e.^ vera videri, quae aliqua acuminis spefiie,?^ <:omi&ewifiï»t,\ Q^Q^ïoagis im felicem pfaedico^ \,q}ii opgi^s, qzioa.tpn |
||||
|
licehat, ut aiunt, nommi in annuni prenie7'e, intelligen-
tes eosdemque severos ac henevolos indices hahuerim. Aique Mc ntinam gratum item atiimum significare
possem Dtmmviris quondam Academiae nostrae ornamen- tis Ileiisdio et Schroedero. Huius quideni consue- tudine et institutione tam publica quam privata mihi per plures annos uti licxdt; illius ver o doctrinam et elegaii- - iiam etst suspicere magis quam aestimare j^otui, tarnen bonarum literarum amorem adeo in me auxit; ut illius 2?otissimum opera factum sit, ut totum nie his studiis dare constituerim. Neque parum mild profuisse egre- giam in Gymnasia Rheno - Traiectino instittltionem, quae ciim Ileusdii ratione optime conspirabat, gratus pro- jiteor. -y - ^ , - Tihi vero carissime Pater, quid debeam si réferre
vellem, 'dicendi faciliiis ihitium quam jiiiem invenirem. A te qwimi maxima acpropemodum om'ilidaccê^ef'ü'ti,tum,' gratus agnosco te optimarum in me artium stndia ei'Ct- tasse, nee ulli labori aut curae pepercisse, quibus opti- morum magistrorum disciplina ut bene fruerer, efficere jjosses. Accipias hoc qualecunque observantiae et amorié pignus, tibique velim persuadeas, me semper tuorum beneflciorum memoriam grato esse animo conservaturürri. •'•■"(^iios in hm Aeixdemia fidos sincerosque ëóiperfus |
||||
|
sitm amkos, ut eodem me amore in postermn ettam
prosequantur enLve rogo. Vehementer opto, ut non tantum memoria praeteriti temporis, quod iucundissimum una peregitnfé, 'tedlboiM étkm^^'er^u^poUndi commu- nis voluntas perpetuo nos iungat. |
||||||
|
■189 fijiiJO'jll'ijiai niii'ipii'Auf . tiMivAii ifi'iiijj)/; t.','i|
~iaii>in([ bi i,J-.)ob rii-'' ,dt,Jn>ij^--ib Mfjpi' 'uvuiirti:, o-it*
'iUA m (II ««acjêih Mit'i )ir , jiftrT'.ij'tu'i yio-jjn ini.»
, (iiUT.>iibi'»(i'>l> "'""''RiE , (iwiii''j"H"^ jn)()"ioiiiu.tiii; io;>*'
, jn'.n'jgillu3 oitjn-ArfiiK t »!'tJ'if.t inniijnisl «In^in^jfnl
-n9(UWiJ)G iTJUUqijl'JC'Kl '*•'^ IfKjIoa '>t;?.r)r ?.'<fl0ilmiFf1'^
.Inuiakoh hstUed niBi»i!9,'5iü')iai iniri«t)Ofi ba rnrj»
-98 89TO3DWe «oupiuiB »iüp iü . ffuflinnji;) ofjfAoKj hiTi jmu-njtr.ii^dG ijangfi oi;»/ a aiaoL ?.iilum niu;» , mlnnp .96up , aiarno («ih , ?uTuJod> tooljiv uliin iratuiu 'vm/ -•jBfip iiï ,ansbii'jfiTOq latnaViIib ,ï«)Himïlr, ?.ill( de -mm .!', nmoiliiu ,o(l i'il .«trpijoB Ji?. nijarwjiup , obn'rj l« lUpfeirioi!:» liXdi iTjoTIO XH'vfilol idi(b , Olf.lIi'IBV' OUp
bB0i'>U[) lUh!: 5 1 'ii^üJ m;jji<iihiii acJnr,) aiai}r,ffirnf,i;[j
filq H'inlnr oii;n,j c/io'jf ïieop oqM« .cl?,M iii uuibont
ittBtaoioub o»«'j atjiHü/l «riii/ nitnoidil ailingoo ,Je93
flio oopmin3ff( fibiuï (5hBfqni<»o ^wpfit'jj')/ , Tutirrgic
|
||||||
|
r.. l; . ^ \K -.vV^
|
||||||
|
introïtus.
|
||||||
|
Sciiplorum veterum interpretaliones antiquas quot-
quot aetatem tulerunt, postquain intellectura est niagna quidam doctrinae copia csse referlas, iudicii vcro acumine saepe destilutas, \iri docti id praeser- tim agere coeperunt, ut quae dispersa in iis late- rent antiquorum scriptorum , partim deperditorum , fragmenta tanquam tabulas e naufragio coUigerent, explicarent, iustum in ordinem redigerent; antiquae enarrationes ipsae solum \el praecipuum adiumen- tum ad poètarum intelligentiam haberi desierunt. Etsi profecto fatendum, si quis antiquos auctores se- quatur , eum niultis locis a vero sensu aberraturum; vere tarnen niihi \ideor dicturus , nisi omnia, quae ab illis afferuntur, diligenter perpenderis, in quae- rendo , quacnam sit antiqua lectio, iudicium plerum- que vacillare , alibi fontem erroris correctionisque a grammaticis factae rationem latere. Etenim quemad- modum in MSS. saepe quae lectio primo intuitu pla- ceat, cognitis librorum \itiis nullius êsse auctoritatis arguitur, veteraque cxemplaria surda plerumque Ofa- |
||||||
|
II
|
|||||||
|
ciila simt, nisi perpeliio consuleulibus 1), ita pers|)ccto
ifilerpretalionis genere, qnod Scholiastae secuti sunt, nonnulla, de quibiis primo secus visum fuerat, ad lectionem vulgatam esse referenda, alfa pertinere ad verba, quae hodie in pauCis aut nulh's libris exstant, apparet. Quod si in emendando scriptore ab ea le- ctione proficiscendum est, quae quamvis depravata reliquis ansam dederit, banc autem Scholiastae , co- dicibus nostris antiqniores saepe conservaverunt, in- telligetur, spero, eüm v qüf data opera in antiquas illas interpretationes inquisiverit, scriptori, qaem sibi ele- gerit, aliquantum posse prodesse. Aescbyluin quidem quuui constet neque Schutzii
elegantia aut Blomfieldii eruditione , neque Ilernianni €t Dindorlii acumine satis essc emendatum, scholia autem ab editoribus saepius neglecta neque perpetuo consuita esse animadverterem 2), videbar mihi operae pretium facturus, si illa cum verbis poè'tae quam accuratissime conferrem. In quo ita versari consti- tui, ut 'qrfaé falso variam lectionem continere credita sint, aut credi possint, explicem , lectiones a Wel^ lauei'i textu (bic cnim proxinie ad MSS. accedit) di- versas, praesertim eas, de quibus an probari possint, dubius baereas examini subiiciam, omnia denique, quibus snboliastae a vulgata lectione recedant, in in- dicem conferam in fine addendum. Verum prius- |
|||||||
|
1) Wolf. Proleg. ad Hom. p. IV.
2) Verum esse, quod dixi, sequens disputatio oslendet. Eiusdem
sentenliae erat Elrasleius; cf. Promethei a Blomf. curalae fed. Ups. j>. 184. . ■ "i(ii ' |
|||||||
|
' quain id aggrediar, pauca de anliquis Aeschyli in-
terpretibiis, qui aetateni tulerunt, de eorum editio- nibus , numero, anliquitate, auctoritate dcnique eXr ponendura crit. ,, ,. Primus scbolia separaliin edidit F. Robortellus in
libru, cui titulus: Scbolia in Aeschyli tragoedias otanes ex veluslissitnis libris maiiuscriptis collecta atque in hoc corpus redacta a Francisco Robortello ütinensi. Venetiis ex officina Erasmiana Viiicentü Vitlgristi. MDLII. Cum Priyilegio lilustrissimi Senatus Veneti per annos decem." i) In epistola practnissa ad Maria- nuin Savelluni, scripta Venetiis ld. Nov. a. 1551, ad tres postremas tragoedias h. e. Agai:nemnonetn, Eu- raenides, Supplices (Agatneinnoii et Choepliorae Pvo- bortello pro una fabula erant) oinnia fere, quae adiu- inento essent ad loca difficilia inlelligeiida, se hausisse dicit ex antiquissimo Savelli libro , «in quo tres hae [tragoediae] manu vetusti cuiusdam , ac bene docli hominis accurate descriptae fuissenl." Ad reliquas tres tragoedias duplex explicalionum genus inveniri dicit, alterum breve et concisum, allerum fusum et prolixum. Illorum, inquit, brevitatem horum pro- lixitate coinpensavimus, et prolixa nimis ubi haec videbantur , ac luxuriantia , secuimus pro nostro ar- bitratu, tollentes ea quae videbantur inutilia. De » vetustis libris," quos a se consultos dicit, ne nimis magnifice existimenius, facit, quod scbolia ex inter- |
||||||
|
■.....-'■-' •■:■ ■■■' -^ .- . ■ ■ ■„.•.-.7 f.i
't'; 1) illebea <huce, Utiiuitt, buiwuituti vii-i Cluv. Geel. r-fl^F^ff?^ *,»'
^. min. ;; ' f.:, . |
||||||
|
IT •
|
|||||||
|
pretatioiiy GhalcoudjJae^ Moximi Planudae , Moschou t
puli Qut Thomae Magistri flnxisse putat, unde dixeris^" öura libros non consuluisse, qui horum aetatem: su-*»- I)er^rent, S*d hoc fortasse de ampliori tantum in*- terpfetaliane intelligi voluit^ lEd4erunique scholiorutn» genu^ ,>;erfij es j*f)o plucibtisve antiqittjoribus cwJicibitsit petjfjxii\.est. GetepUBa,. bbéf muite est. vitiis' inquin*'|« ^^«(l^fl^ia^^W^ftiWaxiiaaittijiarteaii eicódicibuaïiiluew' d^g^^qransii*»e,iVid«»l«»j!l.in'if,«i't}?o O' '"'^j' " ''' :":?''«« Aeschyli (1557) sustulit; nova'soHofJa' ex Mediceo
t^^Uiiïi, fid<|j^|gf,(?(irTidotur (cf. Stephanusï ap. Vict. p. i.3Jp^,^.,RHpja)4t»!Q*iod si ex specimimE a G. Din-' doT^QJa, Jf^ra^iéd Armotatibnés in Aeich. ip. 15 i> sqq./,ij(P«onniJ'841t)^l)i'proposilo tant«m efiicere «iiJ-» eet, pau<a ex illo Jibro praecipue {jlossos, qua»! RoborteJlus iam aliis scholiis insertas ediderat, oini-- sit. , Scholia quaedam ab ipso Victorio composita'' fuisse, suspicatur Ahrensius, de causis qidbugdatH^^ Aeschyli nondum satis eme«rfa/« (Gott. 1832) piiSs^n quod neque a more ilJius aetatis, neque ab sin^'i stiluto Victorii, nihil praeter scholia ad poétam ei- plicandum edilioni suae addentis abhorret. Sed quae., sibi passim interpolationis Yictorianae indicia 4cpTc-' bendere, visus est, ea omnia falsa «sse a Dindorfio e ■ Mediceo docemur, Maiorem suspicionem movere pos- |
|||||||
|
1) Hunc Engefiqiie Iibrum da Aescliyhis Antistropliiconitn, respon-..,
simiibiii',' 'Vrathl. 1836. nactus siini, postquain aniiotatio mea in . Proniètheum lam tvpis e^presisa erat. , |
|||||||
|
8ent\«aj quae de ai'te poëtae a Vietorio RobortelHani^
inserta (ad Prom. 88, 1. 13, usqtie ad flnetns ad175,' ad 193, 1, 7, sqq., ad 231. ftiaoir. — ngogéff., 307.'^ axónijeoif — TQayimTi, et alia) in codicibus, quoscön- suluij'desiderantur, sed lïaec e Medieeo sumta eèüê',' nihil obstatquominus credamubi q^aum praesertim • ipse ^fictorius (Praef;' pj 5) ' pr»ècip«am illiüs libri Tirtutem ponat in iie'» quae «d -artifiérata huius poè- matis (poétae?) ostendenduBi |»ertinöSint." Praeteréa' simüia invcniuftturati Eómu^j '05^ 117j 241', ïtüJe iam .surft apud Robortellum. ; }ilf)ii*ii>! ("c.iil. iljihioti Utraque haec editio continet fdritumiribdó'priffiüW^
interpretem quem Yiilgo Scholiasten A. dlcunt ^), alterum {Schol. B) duabis pvimis JabuKs* (Prometheo" et Septem contKa Thebas) addidit StóVrfëins, Persis Ët''* Eumenidibus Butleius. Stanleiu* iis'us MSS. Oxoniensr (sive Barocciano, cf. Well, \ol. I. p. XI) et Arundé-'^^ liano (give Seldeniano) » prioris ope Seholiagtem vul-^'' ^a»WM"ih -Ire» pirioresAtragocdias locupletavit, postëi'' riocisq scholiastetn «Wm»»* ?*« •exbibnift'" CfripStM'ÏJ^' Praef. i.. .■>;..•:. , -.i(!,.jf- ^<nüi -hoj» /; •■•lip'iT hor-p Tertius intefpres(&Aa^i Jl'lpritrtimi a'MölleilidiUti''*
gatus est in editione Promethei, quae prodiit Londi- > ni ,f^i4773j[tiforoia!w4i> Séd scholia ilia non Sunt nisi ' paxticulae pfimi interpretis, qnas Robortellus consulto ' ■ ^^'.Hj; nviviKH iiiiüuwiHtjJ' -r>ïn!' i' '"'i'''..... • • 'i'^ 1) Vere si existlmare volumus, Scholiastae nomen non convenit
liuic interpreti. Cf. Suringar, Hist, Crit. Schfiliastt. Lat. P. L n, 10, ël ae Scliolidste Germnnici, p. 16, not. HoUÜ taip^p. qui4<m§W;, liic noVare, qüia <Sc'fio<jo«/a8 liomen recopfurn t^e ^K fJjJtAaÜWi'} facile ignotum, quis co significctur. |
||||
|
VI
|
|||||
|
oiniseral; nam in Parisino B. et Voss. 1. promiscue
utraque leguntur. .ry^vfl i^-^,:i- ■ i ' - - :• ' ' ^f- Omnes lias interpretationes collegit Butlerus , unde Schutzius eas in suam Iranstulit editionem (vol, IV, Hal. ,1821), qua mihi, Butleri editione destitulo, in scholiis laudandis utenduiiii fuitl).' Verum dolendum est, neiilrum ad emendationem scholiorum quidquam contulisse. Muhis enim locis interpretum verba adeo corrupta sunt et perturbata, ut non modo de lectione, quam seouti sint, ,sed ne de interpietatione quideia conslet. Itaque circumspexi, an forte liceret MSS. uti, quorum ope certiori via antiquarum lectionum vestigia erui possent. Nee frustra quaesivi. Nam ex Cobeti libro in Platonis Coinici reliquias, p. 190. quum scholia inedita in Aeschyli tragoedias Leidae asservari cognovissem, Bibliothecae Praefectum Geelium Virum Clar. adii, ut ea inspiciendi mihi co- piam daret. Huius igitur humanitate factum, ut duos libros MSS. usiirpare, inedita scholia describere, reli- quorum ope iedita corrigere possem. .; ? '. tnn^ hUvv}^ Uterque liber olim fuit Is. Vossii. Prior quem dixi Voss. 1. (Vossianorutn in4. No. 6) in charta bom- Lydna scriptus continet Aeschyli Prometlieum, Septem contra Thebas , Persas, Sophoolis Aiacem, Electram, Oedipum T. cum scholiis et glossis. Initio desunt duae paginae, quae praeter 49 primos Promethei ver-; sus vitam Aeschyli et Promethei argumentum conti- nuerint. In fine Persarum scribitur cü5e (MS. wöt) -______________ .ii!t,-inrf-'<i<-A\^ ' ipm
1) In poëtac Terbis citandis Wellaueri nunieros scqiloif.' i *
|
|||||
|
VII
|
|||||
|
TÓ TtQ^ot Toii TtctQÓPTog Ai<Sfi!}.ov, Singidae pagiiiae
continent duas vel, ubi scholia ferebant, tres columnas. Characteres sunt minutissimi, crebra soripturae coin pen- dia; in extrema paginarnm parte nonnulla evariida, Ac- centus et spiritus adsunt, sed asper et lenis saepe vix discerni possnnt. Verba elisionem (quae saepius ne- gligitur) passa arctissime cnm sequentibus copulantur; V icfiXyivoTiKoy non raro desideratur; permutantür i'et V, V et »/, ai et e. Continet Schob'asten A. plenum, i. e. una cum iis , quae Robortellus et hunc sccuti editores omiserunt. Libcr saec. XIII non antiquior videttJi*? = Alter liber, qui Mt'ë Vossianis formaemaximae Noi 23
(Voss. 2), adinodum i'ecenti sed elegantissima mariii scriptiiSj conlinet Prometheum, Septem contra Thebas Persas. Accufatum hunc esse apographum Parisini B.','didici ex Faehsii Sylloge lectionum Graecarum glossarum êcholiorum in tragicos Graeeos atque Plalojtetn (Lips, 1813), in qua, pag. 3-^7, omnia scholia ad Prometheum ex illo libro (God. 2787) de- scripta sunt; scholia ad reliquas duas fabulas qüoctfi? ml8 siitiilitér ederet, Faehsius temporis angwstMs iin- peditus fuit. Haec igitur ex Voss. 2. supplevi. — Ce- terum Par. B. continet praeter fabulas AeschJ^li laudatas Sophoclis OedipuDi R., Oedipum Col., Trachinias, Philoctetem» quae in Voss. 2. omissa sunt. Par. est saec. XIV. Cf. Faehs. Praef. p. XVIII, sq. <i -^^ Itaque duo distingui debent scholiorum gCnera;
scholia literis A H T notata, et Schol. JB. In nullo co- dice utrumque hoc genus permixtum esse videlur. In priori rursus ,ties q.i\3si classes- scholiorum mihi viile^r |
|||||
|
VIII
|
|||||
|
possc disliiiguere. Primam constituiinl scholia IMe-
dicei, qui liber scriptus est saec. X. vel XI. Anno- tationeni brevem sed doctam continere videtur saepius ad^singula verba quam ad constructionem illustran- dam accommodatain. Accuratiorem collationem a Co- beti diligentia exspectamus. Secunda classis, quae invenitur in Voss. 1 , et,
iit suspicor, in plerisque codicibus, habet latiorem sententiarum explanationem, quae plcrumque memo- ratis poëlae verbis singulis interpretationem annectit interpositis voculis ^'rot, ijyovy, xai, quod indiciuin recenlioris originis haberi solet. Pleraque, quae in Mediceo inveniuntur bic Scholiastes suis iiiseruit. Nuin praetei'ea alios consuluerit coinmentarios, incertum est. Inde, quod scholia ad Sept. 105, 132, 149, 1. 7, sqq. in Mediceo desiderantur, hoc non satis tuto colligitur. Non improbabile est, pleniorem hanc enar- rationem a ludimngistris compositani sive ab ipsis sive a discipulis chartae fuisse mandatam. Unde si- mul intelligeretur, quare tres primae tragoediae, quas reliquis inagis lectas fuisse, maior MSS. nume- rus arguit, multo ampliores habeant cominentarios , quam qualuor reliquae, quae tam propter dicendi genus passim obscurius, quam crebris librariorum er- roribus minus apte in scliolis explicari possent. Ad tertiam classem refero varias Icctiones et scho-
lia quaedam infimae aelatis Parisino B (Voss. 2.) ad- scripta, quae collato allero libro Vossiano facile erat agnoscerc. Versantur illa plcrumque in varietate lectionis explicanda aut verborum ordine expediendo. |
|||||
|
IX
|
|||||
|
Intérdiim quaedum simt ex antiqiio lexico depromla.
Sic ad Sept. 18. orXov] xaHond&et/xv , '/iyvitai êi i* TOV tX& tov tó vnofiii'o) sijjiuivovroi örXog, dno^o7.f] TOV V. Ttji' yuQ KKxoTta.(yHC(v oii SvpocTtti Tig tX^vui xal vixofiiXvai; ad 72. &afiyog tarh (iSog y^af^ttt^tjXov qivrov aai noXvxXaSov nuQu tó {yaj/ia èivfioXoyot'fievog (sic) ov ydo fioi/oatiXfj^og xutu t« diyÖQa avfiGiv, aXkói nvnvóf d y.XciSog kul noXvstiXifpg tv&vg iativ, t» ^i^wv; Pers. 47. Tó xiXog t^otywg XïytToci. ^ijnaivn ydq •'tal TÓ aTgatuoTixóv av'vTceyficc, xal tó t&v 7TQC(y^Tcoi> ni- Qug, x«i Ttiv ix rïov nóXtmi' (foiTwoctv itqógoSov xal TÓ d^lcoiMX, cög Evqini^Tjg (Soph. Ant. 67). Tolg tv Ti- "Kei ^e^waï ntiaojiai, SijXoX dé xal tó Sanavrjiia, ég EvQtnlSijg' fiaTt]v nxoGTOv tó5' fx^aiij xtXog," xal rijv fivartxtjv xal ovtio TiXnónoiov ioQzriv, o&ev xal tj Tt- XtT^i "kïyiTtti, xal TiXiidüai tó jwtia&ai, x«i TiXfioxl^ fxepoi 01 m fivaTixoi didaaxó/ifvoi, quae paucis mutatis leguntur etiam apud Eustath- ad II. X. p. 789. 12 et in Etym. Gud. p. 524. 34. Cf. Valeken. Dialr. p. 202. Herodianus laudatur ad Sept. 271. Taq^og atjuai- vii TÓv (fó^ov. TQiaawg di Xïyti ó "HgcoSiavóg TovTOé ix TOV TQénm Tqditog xal Tccg^og' ol yuq (iiXa^ov'/ievoi cpufyovaiv èx tov ti Iqco tov xaranovui, ó ditfTeqog dÓQi- OTog tTUQov, TttQog, xal nXioi/aaiica tov |3 TÓq^og • itttl TOV Taqdaao}. In Thracia hunc Scholiasten \i- xisse, liquet ex glossa ad Pers. 486 {Uayyalóv t' OQog)x OQog Qqaxixóv tó naq^ n^fjimv xaXoi/ftevot' oqog fltXQÓV.
Scholiasten B. altero recentiorem esse, intelligitur
ex annotatione ad Persarum initium, ubi Schol. A. 'uiyvQovai 8è {qui aliter interpretantur) bvi nóXig tan |
|||||
|
noiyrijg Tltatd ((ft]. Schol. B. oi §i Xéyopres tó
TIi(Sxd dvtl TliGTHQix Kccvd <svyKOTtriv, navTi SfjXov, tó; lijQovaiy. Plerumque hic interpres contentus fuit repetenda aut impugnanda alterius explicalioiie. Cqm- mentarinm se scripsisse testatur in Euripidis Hecubam, ad Pfom. 853. yeygufafifv dè rrjv larOQlay (tmi> rov /iairaov ■O'uyocréQcoi') tv tfj EvQiniSov 'End^Sfj. Re^picit ad Hoc. 874. ov yvvatxig ilXov ^lytfniov rtxi/a, ubi j>rolixa enarratione Danaïdum historia in scholiis ex- ponitur. •< v ; '"^ Laudantur scholia nostra ab anctore Etym. M. p,
€90.11. Cf. infra ad Prom. 435, p. 30, sq. Eusta- thium « eoium testinnonio saepe niti, atque i])sa dili- genter citare," refert Victorius in Praef. p. 3. Ego hos interprctes ab illo diserte memoratos non inveni; sunt quidem nonnulla utrisque coramunia (cf. e. g. Schol. r. ad Prom. 10, et Eustath. ad II. p. 29. 35, Schol. B. ad Prom. 365, et East. 1. 1. p. 16. 40), sed taha in omnibus paene grammaticorum scri- ptis animadvertas. Quae Suidas v. Xicooyó; et Ttayèg habet fortasse ex annotatione Scholiastae ad Prom. V. 7 , et ad Agam, 822. hausta sunt. i Rarissime, quid antiquioribus debeant grammati- «Is, scholiastae referunt. Schol, ad Eum, 184. hv~ aiMi>] teuxaiv a&Qoiaiv ^ XiVAO^oXiixv. "H^wSiuvö; êè TÓ Gi'avijfiu Kui d^QOiSfia, quae perturbata sunt et corrupta, duabus glossis male permixtis. Scribendum iyivafiQv'^ Xi9o^okiav. ^AxQOivicc\ xuxav èd'^oiaig. 'H§, X. T^ X., quae ex Herodiani glossario petita videntur. £>io quidam laudalur a5chol. A. ad Pers. 909. (Stanl. |
||||
|
noXé^oiGi dfict&évreg) Jmv, dfia&ifTig (sic Blomf. pra
viilg. a,a« OifTii). Sed quum haec in utroqiie Vos- siano desiderentur, neque Dio ullus innotucrit, qui tragicos enicndaverit vel cxpllcuerit, non niuitum his tribuendum , quum i)raesertim illa verba a reliquis separata facile corrumpi potuerint. Argumento Eu- mcniduin in editione Turnebi, fortasse etiam in Al- dina, praescriptum vnó&iatg ^AQiSTocfuvovg. Glaucus tv roXg mql Als'^tlXov (ul&aiv laudatur initio arguaienti Persaruin. Oi VTto/iviji^aTKiafiivoi iu VosSr 2. ad Pers, init. oi VTTOuvTjuuTtaaiiei'ol (MS. (xtto^uv.) (focaiv övt iav- TOi)i; XiyovGi itiavmnatu JJtQOwv oi drtó rou yÓQOv, Denique ex didascaliis petita sunt, quae leguntur ibi- dem p. 308, 1. 15 (WelL) et in argumento Agame- mnonis. — Allegoricae interpretationis multa sunt in Promelheo vestigia. Cf. Schol. A. ad Prom, 14, 18, 42, 120, 253, Schol. Faehs. ad 110, 309, 347, 428, 451, 637, et quae infra p. 40. attuli. Voss. 1. ad Vi 120. (cf. Cobet. 1. 1.) ovToag dX^9^g i'^n },óyog- av- ^QcaTiog rji> (o Jlqofi.), aocfèg dè m» eig Ttcctdeiccp (AeTi- nlaae rovg df&QÜinovg , dXht xctl IlhxTom ièi.'V^ wa- nalttcu itmitoiSicf cpijaif ii> 2:o(piai:c<Tg' < ■ Mm (rxi k' JIgoii7j9iiig [/«?] iariy dv&QÓjitoig o j/ovj. j-, , ï .-
Schol. Apoll. Rhod. II. 1252. Qióq}QaaTog (quera constat librutn scripsisse nQÓg AlspJlop, cf. Diog. Laèrt. V. 49) 8i Tov JlQ0!i7j9éc( qpj^di (SOffióf yeyófievov, fierccdovvai ngo)- Tov Tdiig dP'O'QtoTtotg cpiXoaocfiag , oQ^tv Kal diaSod-ijpcti. TOP iiv&op (óg &QCC ttvqóg fieraSoiij. Christianum ho- minem produnt schol. Ag. 167. Tovto 8è onoióp iari Tw' 'Envy]<s9)}v zov ■&tov xai ii(p()dp&7jP (Psalm XV. 8, 91). Schol. Voss. 1. ad Prora. 986, 7i«ri; yè^ Xé- |
||||
|
xiï
|
|||||
|
'fiM')i«P%'i^'i'^'vU7gdt y.al dovkog , é,- zó' 6(fyd-c(l-
li,6l irteidiax^i ^yovir dotflyg eig %iÏQDcg rijg xv()i«g ai-
T^J (Psalm GXXn. 2). Verum haec a scriba adiecta
esse possunt, èillegiorica véro interpretatio tot nacta est
sectatore^, (cf;= Gi'afenhan , Gesch. der klassieken
Philol. fm Jllterlhum,-^i(JÜ^'ïl,<p.^8 , sqq.) atque
th fabula Promethei tam larg^am habuit inateriem,
ïn qua periclitaretür, ut hinc non multum efficere
liceat. Scriptores ad quöd interpretes ])rovocant (in-
dicem confecit Stanl. vol. II, p. 1130, Pauw; add.
Stesichorum ad Choeph, 728, Hellanicum ad Pers.
719) partim ad Alexandrinorum, partim ad remotiora
tempora pertinent. Sed ubique pauca verba, saepe
nomen tantum poè'tae aut historici laudatur, unde
paene credas, haustas esse has auctoritates «x tibèriori
«ibiflirtèiïtöïlöV ( iii quo plenius ' lööin'ilKi'Telati itie-
*fflft:—^^^"'»''^- ^ ■^^^•' ■ . • -i^-a .!:>, :huri
"* feistit!«8e Ha&iett' et foftasse adhuc exstare inVeïpi'e-
^^tfètfesV' ««hdidStis nostris non usurpatas, docere
j)bSéü'A4 #5'lëèi."i'Triclin. ad SophixOeÜii/Tyn -^ai.
érttó; 8' 'ëféMoWi^v' inayTtiay 8ia 7tV<)óg^'>èi»>'jé}sxtfl(a
i^qé^ij '^tg ■'ttivg 'EittK iirl Oij^ccig, ubi tarnen fortasse
pro' Stci TcvQÓg legendum est 5l' dmfQwvj cf, Sept. 25.
Tdéiti fb; J+i 8725 'ftrr^o;' öi Stc tti4s dyvobvvutg, ó v-
f'^'^UvIttè^U'l&l^'Og ' UyïtVW dia t6 JIA- tó d' iariv
•^^Wlov' 't& nuQ^ ^("(T^jt/Ao) (^Enr. i. 0. 187) » imtiitwp
"*i*" nvftymv ntjSaï.iiav did atóftu." "EcfUfiiv 3' ixiï top
'ir^^l 'tovtov 'kóyov. ld. ad Ant. 1009. on jm*t« rwy
' ïbi^Siv itccl rrji/ lolr^v roö ^tüot; ■Aal ttji/ xt/arip ■nuQi-
*-^l9cli)i>, dx^P&g iv .A:i(si<dho i'iitoiuv tig rovg 'Enru
tnl Otj^atg, (cf. Valck. ad Phoen. 1261) Fortasse haec
|
|||||
|
XIII
|
|||||
|
in libro Farnesiano (hodie Neapolitano) qui Tricliuii
recensionem continet, inveniuntur , in nostris scholiis non comparant. Scholion ex codice quodam Floren- tino; alibi non editum aflert Stephanus, ap. Vict. p. 38T.-^— Hesysch. v. vuQd-tinonXtiooixov dè &7jQa)/xai nvqöi jfayy:?;»' (Proni. 109, sq.)]i i:ij^ iV vaqQ-tj-xi ^tjaav- Qia9H(tcev' nciQÓaov ra» vaoQrrfiti tiQwpxo UQÓi rag ix- 1^0}7iVQri<Uig tcv nvQÓg, b&ey x«t to) /Jiovv'sa oixiitoaav cciiTÓv , Sta T£ ras tv raïg üoipaig xióv SÏvSqoiv dqidg, x«* diÓTi 'd'fQfióg isTi ftJan ó oifog, t) itVQuSijg. » 01- yoj Tcö (naalim olvóg rot, ut est apud Athen. II. p. 36. F.; Stob. Serm. XVIII, p. 163. Gesn. ol^ó; n) tcvqI (ffoy i'/ti fitvog." 'EQaroa&évTii. Horum nihil est in interj)retatione, quae hodieque exstat. vr^.r-i ,,Trf.on V Miruna oranino est, Aristarchi aliorumque inagni no- minis grammaticorum qui Aeschylum opera suo illuslra- runt (cf. Richter, de Aesch, , Soph., Eiiriy. inter" pretibus Graecis, Berol. 1839, cap. 2^4; add. Giau- cuni modo laud.} tam raram «uperess© in. scholiis nostris mentionem, quum praesertim scholia Medicpj', quantum quidam e laudato specimine eiBcere licet, antiquum doctumque grammaticum non dedeceant. Quare noo absurdum fuerit, statuere, operam quam Didymus Sophocli aliisque poètis praestiterit, ut varias • explicationes in compendium redigeret, in Aeschylum vsnon fuisse impensam, certe nostris scholiastis fuisse Hignotam. Nam ei demum, qui ex pluribus com- ^ijaentariis annotationem suam componit, nisi impudeu- -ter aliorum inventis tanquam suis uti velit, auctores citandi sunt; scribae non »ecesse habebant lectorjes |
|||||
|
iiy
|
||||||||
|
monere a quo annotatio, cui sua interposito aAAw»v
assuebarit, composita esset l). -. aj. r Itaque , ut brevi quae adhuc disputata sunt, rep&«
tam, coniicio (nihil enira me pro certo aflSrmare posse, intelligo), fundamentum scholiorum esse unius antiqui grammatici commentarium, qui paulalim a librarüs decurtatus sit et contractus; liinc exstitisse scholia Medicei, quae rursus a grammaticis Byzantinis in dis- cipulorum usura amplificata videntur. Ex hac am- pliore annotatione (Schol. A) qua Orestia et Supplices carent, petita alterius interpretis scholia (Schol. B). Quo magis autem constat, Scholiasten B non alios
quam prioris interpretis commentarios secutum esge, eo maioris momenti est, quae de libris MSS. a se usurpatis referat, colligere. Ad Pers. 185 (186) TotJtoo i^duae feminae) araaiy — rnlinv tp ocKXiïXijai haec habet: tó dlXijXotg dgatviicws Tcqoi rotfro) (vuig, tovto) ditiSdJxev. Ovvcos yoiQ iv naai xoXg naXaioïg ^n^Xiatig' iti^vat (vulgo uqtjtcci) ötd rrji O [xaï] / ëtq>&6'/yov yrQ(ic<fófitvo}i. Ad v. 629 (637) eiusd. fab. (^navTaXav' «xv Scct^o&ao}) nuvrd'kcdv' dicit ivQ-tja&cct Ifn noKXoTg xaï xctXoXg ^i^Xioig. Ad Sept. 958 |
||||||||
|
':>iii;i.)
|
||||||||
|
1) Richterus, 1. 1. p. 90, quo auctore referat Didymum omnes
Tragïcos commentatutn esse , nescio. Sed coniecturae eum saepe ni- niis indulgere, perspiciaa ex p. 69, ubi, Aristophanes, inquit, «procul duHo argumenti Promethei auctor est;" «imiliter reliqua argumenta ad^jAschyli fiibujas illi adscribit; at inde , quod Aristophancm argu- nienta in tragicos scripsisse constat, profecto non sequitur, illa argu- menta , quae huius nomen praescriptum non habeant, eidem esse tri- biienda. Nihilominus Richterus p. 71 cer^M?» esse dicit, Aristopha--* nesi, « qui tam sedulo fabularum Aeschylearum argumenta enarraverit; cundcffl ei ipsa poëtae verba accurate tractassc et explicutase." |
||||||||
|
XV
(953 dxtav toiwv tó:3' tyytf&tp): tvQfjxai 8è xui ii>
naXaio) ^ifiXim' (iyjca (vulgo dy^icap) rad' i/yif&fv, ijyovf èx Tov nXrjsloii Tctvra d'Q^vw. Itaque testatur se pluribus bonis et antiquis codicibus usum esse. At his quidem locis illi libri mendosi erant; rjuare non inagni facio illud de MSS, antiquitate et pretio iudi- eium. Ac paucis eum codicibus usum esse, proba- bile est propterea, quod Pers. 185 corruptam lecti- onena dXXrp.otai, quam quatuor tantum nostrorum librorum tuentur, in omnibus suis inveuiri Jiffirmat. Alibi, veluti Pers. 295. lectionis varietatem ex priori interprete repetiit. Verum melius de fontibus textus scholiastarum iudi-
cari poterit e varietate lectionis, quae ex interpreta- tione eruitur. In quo non parum proficit, quod interpretes vulgo verbum verbo reddunt. Cautione tarnen esse utendum, ne, sicubi vocabulum in expli- catione oraissum sit, continuo de varietate leetiónis cogitemus, item ne obscuris aut corruptie scholü» uw mis confidamus, denique ne obliviscamur, malta Scholiastarum negligentiae et posse et debere tribui, non est, quod nunc moneam; etenim istiusmodi dis- putationes, nisi cxempla afferantur, inanes plerumque sunt; quare malo haec ad singulorum locorum trac- tationem diflferre. Lemmatum — haec enim in Scholiastae lectione
indaganda alterum tenent locum — in Aeschylo quidem perexigua est auctoritas. Nam scholiis prioris interpre- tis plerumque verba ex editione Victorii praeposita sunt; Vorsiani raro in varia lectione lemmatum con-* sentiunt. Aller autem scholiastes ubique fere fontem, |
||||
|
XVI
|
|||||||
|
unde fluxit (Arimdelianiim) refert; a quo ubi recedit,
correctoris mannm agnoscas. Sic in Prom. v. 1-600, T. 3. Ar. tniaToXdi, lemma Schol. B. ijiiaroXas, mutatum propter interpretationem; 97. Ar. detxiTi', 1. B. deixij; 116. Ar. xix^ia^fiévTj, 1. ^. xfttQotiAépTj; 219. Ar. /xeXaji^axHji, l.B. ^tXafi^uüif^; 489. Ar. ivmpil/iovs ]. B. iimvvixoi; 590. Ar. cpd-iy/xaTCC, 1. B. nqóiqiO'c/^a; reliquis locis, ubi Armideliani lectio enotata, nulla erat varietas 1). Deniqne non omittendum glossas poëtae verbis ad"
scriptas a librariis interdum pro variis lectionibus ha- bitas esse. Sic Schol. A. ad Prom. 271 (rdj TtQo^tQ- notfacxi rtJxcci dxotfaccTf) yi'/Quitrai öè xai ^Xa^ag dvxl xov Ttf^ag, de quibus cf. infra p. 27; id. ad 1007. (^ïotxcc nolXd «al nartjv iQtTv) yqdcfiirai' dXX^ iQiXv HUTijv', ad Choeph. 160. afïSia\ -/QdqiiTai erot^a. Yide Wolfï". de Scholiis Laurent, p. 207, sqq. Haec universe praemonenda videbantur; nunc ad
singulos tragoediarum locos accedamus. |
|||||||
|
1) Similitudo quae est inter codices Anindellanum et OxonienseM,
TfUiumquc typographi in editione Pauwii fecerunt, ut Schol. B. ei Oxoniensi editum putarem , indeque lemmafum maiorem auctoritatera existimarem, ubi Icctionem praeberent ab Oxoniensi diversam. Erpo- rem comperi expressis iam aliquot pla^^ulis, monitus ab £Imsleio, in Ed. Prometh. Blomf. Lips. p. 166 , nota. Quum enim in Slanleii jiraefatione sub fin. Icgatur; Adhaec , Trngoedias priores cum duobu« Codd. MSS. conlulimus, quorum unus inter xitfi^Xix Barociana in [Bibliotheca Bodleiana conservatus; alterum e] Bibliotheca Arunder liana comraunicavit magnus noster Seldenus" — verba uncis inclusa iu Pauwii edilione omissa sunt. Hinc corrigenda, quae ad Prora. 384, 577 , 665 annota-vi. — Idem vitium imposuit Graefenhanio io lahni et Klolzii Annalibu», «upplem. vol. XI, p, 70, not. t8. |
|||||||
|
Aiii^'jitj léü ocp ü ,,i»"f3ï (iaüiifiibi)HH'jA'! }.«i>;i ;4.,)U
,öü3-t ,T ,0ioï*l ni jiH -gfi^go'ipis mwncm «iioKci-fii-» .^wÜojB»-!'* .S Joifoft £inni'»I , vivKo'stint'* iA .t ,y ,>4ijK!,iri .lA .YG , mörioiJiBjjiqi9,tni ifjjqoiq mviMi^in .Öi£ ti^r^Mi.iioxiSï .0. .{ ,\vV-»»^iij')XiX .lA .011 ,^>i»«. Jl.l IN , ,
.'lm 31UOV P RO M E T H BOi.'Vtl N C T 0.>up,ma
*^''ë.' Ex scholiis ^. ét f. kdf h^'-É'af^pé^et/'iiitiquos
quoqne interpretes irt libris silWhébükse: (iSafl'^i/fï* v'o'ii'nidjjcsiv^]'écQ^iJKTois hivQaig. Eius lectionis pattè'-i ciniuin'nifper silscepit F. Wiëseler , in Jldversarira in AescJi. Prom. f^. et Jlristopli. Aves (Gott. 1843), p. 3, sq., qui / vocula t^y nbniiullorünl librötürri dÜöttf^ ritate recepta, sic legit: —^.,™„-,„„^ !rj,«np,^ oMoi^avx'ivcnii Tiidccig tv (iq^i^'azoiq niTQocig,,
ut "Robur dicat, Prometheum firmissimo viiiculo ad Tupem alligandum esse, ita, ut ipsa rupe infragili constrictus teneatur; h. e. ut saxuin Prometheo quasf Arinculuni sit; atque hane in partem, praeter locum Achillis Tatii, III. 8. dtStTOti (in imagine quadaia} o' ÜQO^Tjd-fv? ütSriQw xai nêrgq, afl'ert huius fabulae Vr 561, ubi Prometheus dicitur '^^aXivoTi tv ■fcirqivoiGÏ yi^ti- imti'^9ai. Et sic Titanenj irupiaffixupi nonnullos inter antiquos sibi informasse, appaiet ex iniagine, qua«f ■ -' ■ ■ ■ ^■- ..M,L..„i...........„.'...i,;.- ...... "l.,-., t,\ü£
|
||||
|
edidit Geppertus, ad calcein libri, cui titulus: Die AU-
griechische Bühne. Sed hoc nihil ad nosti'am fabulam, in qua tam accurate dcscribitur, quomodo deinceps nianus, pectus, latera, crura, pedes ligentur, ut nii- rum foret, si illa res non magis perspicue esset si- gaificata. Praeterea eiusdem vocabuli {jttvQuii) itera- tio, verbaque illa similiter cadentia adco ingrata sunt et ah hoc loco aliena, ut haud dubitem , quin vulgata lectio, quam Aristophanis interpret! (ad Ran. 827.) debemus, longe sit praeferenda. Inquaquodper abundantiam genitivus Stdjiwv adiicitur, tantum abest, ut ofl'endat, ut multo magis genuinam Aeschyli manum referre videatur. Supra v. l: lO-ovóg néSov. Pers. 480: yfji TtéSov. Sept. 286. Suppl. 257: ymqa^ nédov, Eum. 976: (fiy/i] 'kajA.TtuScui' atluacpÓQiav, Pers. 535 : XixTtJotv iPfai. Ag. 931: Só^cof jA,éX(X&Qa. Prom. 1022 ; fianQÓi; fitjxoi ^QÓvov. 807: va,ua Ukoi/tcavog iïÓqov. Sept. 528: xtlftf&ov TcÓQog, Eum. 283 : T^irmvoi dficpl ^iv/icc yt- vt&liov TCÓQov, ubi tamen ysv. tióqov per epexegesin ac^dit^m videtur. Sept. 188: nfjSuXioiv êiuaTÓf^iiu nvQi- yiVixav luXiv&v. ib. 540: ovS'' tigujiuxliai &ijQÓg èxO'i- arov 8üxovi iJxw (fÏQOvTu , ubi, si locus sanus est 1), j^'jpcabula i'^x^iavov Sattovg coniungenda videntur, a qui- bus pendeat ^tjoóg, Cf. Eur. Hipp. 651. öaxTj d'ijQwv, Cycl. 325. d-tJQdov dccxoi, — Librorum et Scholiastae lectio nostro loco inde nata est, quod TiiTQCcis e |
||||||
|
'1) Suspicabar excidisse obieclum post e'i^ui^e7tj/ai, eiusque loco
iffipo^ esse positiim, hoc modo: ovS''e'K;cii4s7'i'Cli Tsix"^ é;gö(VTOW |
||||||
|
' V. 4. male hiic translatutn erat; quo facto SfOficap
lectioai supra scriptae nïSaig locnin cessit. Vocabula ih line versuuin vicinorum interduni male permutata esse i^ constat cum aliunde, turn ex Eur. Phoen. v. 648, sqq., ubi olim legebalur : 'i.i-u .■.\ ■ - 'i'm Tf
''''':;'" ' ''■ voris tTréQyerai ytlcii
tiunc posterius ;'«/«,' recte eiectum est. Eodem modo
corruptus est Ag-, v. 1189, ubi numerus couiectura- rum facile posset augeri, et Sept. v. 376, de quo infra videndum erit. • 14. 2vyyivfi 9tov\ A. tóv drcó /.ita; ÓQiiw^ivov vij^viji.
Neiquis de varia lectione cogitet, cf. Schol. A. ad v. 39, sub finem, et Schol. Faehs. ad v. 309. Nimirum, ut hanc (svyytvduv interpretarentur, antiqui magistri ad allegoriam confugiebant, qua tamen opus non erat. Nam Japetus, Promethei pater, frater erat Cróni', qui Vulcani avus habebatur. cf. Stanl. ad h;'''i.'v Abresch. ad v. 39. 15. J^aai (?/«] r. TcfQicfQuarr/tw^. Logit ergo cc/--
ytvfj &tov ^iap vel avyyevov,' d'iov ^iav. Quorum illud turn propter rationes palaeographicas praeferendum est, turn quia in periphrasi, quae fit nominibus jSi'a, ïj > (livos, KÓencK, awua (Brunck. ad Soph. O. T. 643, cf. Ai. 745.), Sé^a,- (Schol. A. ad 353. infra, sub f.), •^Qijlict, ntSoy, et similibus, adientivum primario ple- rumque nomini accommodatur; cuius rei ratio estj quod ambo illa vocabula unam tantum notionem ani- |
||||
|
mo repraesentant. cf. Lob. Ai. p. 73, inf. Sic Aeschy-
lus Cboeph. 880. ^tir«r' Aiyia&ov ^ia, adiectivum retulit ad j?i'«, quia \erbis Aly. §ia nihil aliud signi- ficatur, quam simplici uir/iaO^t '■). Sed quae dicuntur ej)itheta perpetua in tali circumscriptione sno etiam nomini iunguntur, ut ^iij Jio/^-tjdwi mnoSditoio; ubi plura adiectiva adduntur, interdum^) partim cum no- mine primario, partim cum genitivo construuntur. Sic Soph. Ai. 846. yijg leQÓ» oixelccg néSop; cf. prae- terea quae affert Lob. Ai. p. 129. Ab bis vero si discesseris, ubique invenies constructionem, qualis est in -verbis xliipóv Oidmov xuQa. Sed, ut illuc redeam, lectioni &tov-^iav collocatio verborum h. \. minus faret. *25. In lemmate schol. B. naivrjv d'émav pro ■&'éwav
male irrepsit in editiones Schutzii et Hauptii. Té simpliciter iungit; quod si scribitur, minor distin- ctio post (paos ponenda est. Hoc modo quum tj noi- ■xiXfifMov — et Ttafvtjv i<pav — arcte consocientur, et quasi in unum coalescant, clarius apparet dsfiéva aoi ad utrumque membrum esse referendum. Contra verbis sibi invicem particula dè oppositis, maior sen- tentiae emphasis est, et poètam hoc loco noctem et diem opponere voluisse, probabile fit ex adiecto na- %iv. Omnino poetae saepe §è usurpant, ubi prima specie rt requiras. Noster Sept. 215. Jid &iwv nóhv |
||||||
|
1) Eadem de causa adiect. masc. geuere ponitur. cf. Eur. ap. Suid.
2) Cf. enim Elmsl. Herael. 750. ,,; . .> ____^i.,.-
|
||||||
|
fiHÓfie&' dSafiocTOV, /Ivafiivïiov 8'ö^Kov mlQyoi dTcoart'/ft,
ubi quum did d-iS>v etiam ad dnosTt'/ii pertineat, non mirer , si quis praeferat «'; sed opponuntur oivitas et hostes. Infra t. 125. ri itov' av xivdO-iGna xXtlot HïXceg Oicovwi'; ai&rjQ d^iXacpQuig IlTiQvywv ^jinccT^ vno- ovq'iQii, opponuntur alarum aërisque vibrati souitus.— Neque oflendere debet hoc loco 8t saepius repetitum esse. Cf. si tanti est, Sept. 443, Ag. 438, Choeph^ 133, 934. II. I. 43. Sensus autem hic est: dolori- bus agitatus interdiu optabis, ut nox lucem abscon- dat, noctu ut sol pruinam dispellat, i. e. dies aeque ac noctes tibi intolerabiles erunt. His contiguum dii dé non spectat praegressum noctu et interdiu, sed indicat diuturnitatem cruciatus ; quod apparet ex iis, quae subiiciuntur d IwqiriQwv yaQ ov nécpvxé ino, a Sclioemanno optime sic explicata: nam his nialis qui te liberet (si tarnen erit aliquis,) nemo adhuc natus est. ■ 30. llèQuv dixTjg, quod legit Schol B, imj)roban-
dum est. Sensu translate néQU, non ntQccv, usurpa- tum videtur. cf. Herm. ad Soj)h. O. C. 885. 49. "Anapz' in(jd)[l>)j TTXrji> d-ioTsi xoiQavtïi/. Schol.
A. Tivii (fictaiv oiiTco' ndvtot. ix fioiQwv dtSorcci rotg ï>*oïj nXijv rov aq^tiv. Illo rivèg Yulgo intelliguntur antiqui- ores interpretes, quos, ut Abreschio visum (p. 10), inQiod-t], formam nusquam obviam pro ninQafiivov iarl legisse, vix credibile est. Voss. 1. post nonnulla verba partim vetustate deleta Ijabet: dnccvTu, (fTjalv, iTd^&ijaar xal caQia&tjaocv vno rüv ^iolqCop , nXijv rov xoiqavtXv TÜ>v &twv , ijyovv ÜQ^etv otiirwp. Manifesto |
||||
|
6
|
|||||
|
haec interpretalio pertinet ad antiquam lectionem
iruy^O'ij, quod nonnuUi i])ro Suraid'i] posilum esisti- inabaut, ut apparet ex Schol. B. (1. 5): ancxvTu 8a- doTac ToT,' ö'éor,', ÖttXcc fiti; ^'uéqn , '^()Tif.uSi dé to^cc , '^TtókXcovi dé fiovaixij, aoi dt 'ijii i'xftg vij^vijy, xai éiiQU tréQOi^' tó dé {iaaiXtiktp fnóvoi o Ztvg ixXtjQM- auTo, (cf. Callitii. Hyinii. in Jov. 76, sqq. Hes. Theog. 94.) Schol. A. tTa^^t] de fatali necessitate intelligens expoiiit didorai ix hoiqS)». Denique Schol. F, qui (l. 3, sqq.) male nlriv pro ö,u(w,' dictum putat, ut sensus sit: )) omnia fato constituuntur , dummodo imperium peneg deos sit" (qua ralione certe nXriv ^tüv rö x,, scriptum esse oportebat) utitur verbo ÓQi^itv, quod (monetite Haupt. p. 130, cf. Aesch. ap. Athen. p. 11, D.) alibi ab eodem per Taaatiti exponitur. Accedit, quod Tcusain> et nQuaatip in MSS. confusa inveniuntur. cf. Steph. Thes. p. 9053, ed. Lond. Quocirca certum paene puto inQuxOtj pro hui&Tj subsiitutum esse, locumque antiquitus sic fuisse scriptum: ^-. i .t j f.~,i,yn anuvT' ixüf&tj nXijv ^toTat xoiqavtXi/, iii Taaaav rivi n significat ea; ordine dare, concedere, ut apud Pindarum, 01. II. 28, sq. Xé/ovrt ^iorop aift&irop ^IpoX Tiray^&ai. Non autem de Parcis hoc dictum vi-. detur, sed de Jove munera et hoiiores diis distribuenti (cf. V. 229), quare dii hoc loco intelliguntur Jovis im^ji perio subiecti. QtoTai est dativus pendens ab imxO'if,* Simile hyperbati exemplum aflert Schutz. Eur. fragni,j inc. CIV. (Theoph. ad Autolyc. 1. II. p. 353. G.) oix i'csriv ovdép %(OQli dvOrquinoig &iov. Cf. idem ap. Stob./^ Ecl. Phys. I. p. 36, 17 (Heeren). Igitur vertendum cstii, |
|||||
|
7
|
|||||
|
» Quaevis data sunt diis, praeter liberum agendi arbi-
trium; liber eniin, excepto Jove, nemo est." Subest huic dicto insolens derisio a Roboris persona non alie- na. of. ad v. 87. ■ 84. A. ad 82, 1. 4. nm^ Svi'aprai (Ji oi dfO-Qconoi
èXfv9fQW(sai tov'tcov tüii> Stctumv; (Pro nüg Par. B. et Voss. 1. -ti). Non videtur legisse dnaXXa^ai, quae nonnullorum librorum lectio est; potius hoc ex istius- modi interpretatione natum est, quam contra, of. B. ad-84. ir ^•'^■-- -■'- ■■- ■ !'i -- ■■ ■'-> .1'i" ^^ '87. Tiivrjg h. 1. agnoscit Schol. JB. et F. ad v. 16,
explicans roï) rf^vrjtVTCoi xaTiaxevafffiéyov Sia/xov. Amó;-* ra in hoc verbo incst irrisio artis, qua pollebat Prbi' inelheus; item in v. 62. l'va fia&t] aocpiar^^ u>i> ^ièg vco&tdTeQO.;, ut discat, se artijicem esse Jove mi~ norem. ((TO(j)(ffr^? in quavis arte excellentium olim fuit honesta appellatio. Valeken. ad Hipp. v. 921.) cf. infra v. 946, 468. 1 114. Voss. 1. ia lemmate «, ia, rlg d^. J'i'OtinoI
122. S. iigiy^vtvai. r. iigoi')[i>fvai, dnö rov oX-^a oifvüi I maniQ Kui ïxoi Ixym (ixvtoficci). Ex postremo verbo, tenui in aspii-atam mutata , facile illud i^giiv. oriri potuit. Ab ï%vog formatur ixvti/co; contra i'/rfco auctoritate destitutum videtur; nam apud Pindarum quoque Pyth. VIII. 35. libri l'j^vitlco habent. Cf. Hom. Od. VI. 157. roióvSe ^alog (Nausicaam) fpQOf ilgof^ vvivoctv, et alibi. 133. Schol. B. Siï^^ev] difjX&ev. Similiter infra ad
V. 145. TTQogfj^i (v. TTQogfj^i)] nQogf/X&s. Abreschio ad h. L aoristum rj^cc (ab r^nw) defendenti, nemo hodie |
|||||
|
8
|
|||||
|
asscntietur; rtóm plefisque quos affert locis forma illa
tj^a significaret: celeriter pervemre , pci'manare, ut h. 1. coU. TCQoninTot r. 115, \el {tni n) aliquid eum gtudio aggredi, arripére, Quae significatie magis con'venit tw aaffeiv. — Infra v. 839. ^'EvTfvO'iv oiaTQijaotaa rijv naQaxriccv
KtXtvQ'ov fi^ag nQÓg fityav xólitov 'Ptctg, uterque Scholinstes (ad v. 837) legit ^^ag, sed Scaafiv ap- tissimum est incitato Iiis cursui. MSS. hac in re exigua est auctoritas; saepe enim librarii iota adscriptum omi- gerunt. In Agam. v. 77, ubi libri habent dpacracDV, Hermannus ad Arist. Nub. 996, reote emendavit: "v-ï I...... è Té yctQ vfUQÓg fivfXóg artQi'cop '
fuïll 'io! ivTÓg dvammit i^ *
i^T.v.^ •\aT\i) ïaónQta^vg. - •' - ■" • ■i->,'-: m-
.,-«f,-Héei: Ili XV'. 80. wg 5' ÓV' «>«•/% WO? dpfQog,
ubi Wolf. substituit av df^j], obloquente Thierschio, Gr. § 322. 5. b. Alia exempla affert lierm. 1. 1. Fra- gmentum Anacreontis, quod nobis servavit Max. Tyr. liViïï. p.-dB. (fragm. 44. Bergk), certissima conieclura
sanfcvitValcken. ad Phoen. 1388, scribendo ^aQhvra fiii'' yuQ uèta, pro eo, quod vulgo legebatur didw , nulla paene mutatione (AiJSi, JUii.) Cf. idem ad Schol, V. 1123. n. 58. In Persis v, 96. Wellauerus edidit: cJuiöii'T r rig ó xquitcvw nodl nijdij- < "''' ''iJ!''lt
fiuTog ivntTtog dpadacop, l■ ■
quod si, ut videtur, exigendum est ad ylóxyaijg xqccth» ,
itódcc vtojiav, significabit, vel inhihere levem sa Hum
^.JiJik regere, dirigere, qua velit. Sensus postulat «j'^ff-
aoDV- Quis est, qui celeri pede, levi saltu exsiliat ,
|
|||||
|
9
|
|||||||
|
nimirutn ex pernicloso reti. Hoc tarnen, e gequenli-
bus demum suppleadurn, obscurius e^t omissum, con- tra m^SijfucTOi tvnirto;, quod idem signiiicat ac prae- cedens unantDÜ Ttoöi., abundat. llaec qui mecum sen- tit, videat num duabus literis expunclis nialit legere: ■:'S naSl ntJiAUTo; warfrwj dvaaacay;
Qiiis etf <, qui levi pede e noxa celeriter exsiliat? EvntTtw; habent duo libri; trisjllabum propter me- trum propemodum necessarium est 1); de diiat^aiiv cum genitivo ei., si tanti est, Hom. II. XXII. 148, Eur. Ipb. T. 316. Imago, quae hoc loco proponi- tur, Aeschylo Irequeas est. Prom, 263. o(Tr<j mj~ nhxüiv t|w nó^u *3(ft, Eum. 112, 142, Ag. 1348. TlG}<i Tii - itijaopijv doycitaiaToy (pQu^dfV, vxpoi nqtiasov txiTTj- drjucKvos, Cboeph. 686, Ag. 1087, Choeph. 994, Sept. 589. cf. Blomf. ad Prom. 98, 102. 134. Vera lectio d-tfifQ&niv est in lemmate Schol. A,
quod Robortellianis addidit Victorius e MS, nt opi- nor; nam e Par. B. idem enotavit Fachsius; alteram lectionem ^ïtQfiiQmjviv, quia interpretatu facilior videba- tar, arripuit Scholiastes , eaque hodie in omnibus MSS. est. Sed Hesychius affert d'i(i(Q6ni.i\ iQCtsnia, dyyóvij, quod alii aliter corrigunt. Pi'O iQua/iioc legendum vi- detur Gf^adjila, nam o excidit, praecedenti vocabulo in eandem literam exeunte; pro dyyóvij proxirne ad |
|||||||
|
1) Lectionc sktstw? probata, si sro^J T>;-ad priorem versuni re-
feras (ut ille sit ionicus dim. calal. cf. t. 101), aller erit dim. ion, ènm anacl., sin eas syllabas altcri iiingas, numeros eosdem, atque infra T. 545. liabebis, Phalaeceum hendecasyllabtim.' Mii,-' *1WI>' 2
|
|||||||
|
10
|
|||||
|
litejrarum ductum accedit ula^ilvrj. Idem paulo ante
&éi4cQ0f (I. &ifA,fQÓj')] Offivóv, d(fi' 011 xccl tó affimJftaïyai &t(iiiiifi>t($&ai. Ergo in illo loco legendum: ■O-futqüoni-;] st^aafiia ccla^iJi'i), estque haec glossa sumta ex anno- tatioiie quadain ad li. 1., qua explicatur Ot^. aidü,-. OifiiQÜiTiii ante Aeschylum iam usurpaverat Empedo- cles, VS, 25. Karstenius ib, v. 129, p. 206. &in(Qèi natum putat ex tjniQo,-, ut ■&a/.ia ex «/<«, ■d'éQw, ■d'ÓQ- vvfti exÖQCü, ÖQVVjxt; contra Lobeckius, Pathol. p. 261. •Oéftf^ój a Ti&t/fii duch, et ad significationem confert fi^ •S-fTog, ivd-rjiAxa», Latinorum compositus, a quo non multum distat Hesychü aenvóv. Quidquid est, ter- jmaaXio-Mitii hic non magrs premenda est, quam in XiXuivutrcrj-g '0'tifiós, apud Soph. Ai. 934, aïd'Qili di/ij!), jb. 221 (cf. Sept. 431. «!'{>«/'), SoXmmg, Soph. Trach. 1039, reliquisque, quae afiert Lob. Ai. v. 955, p. 411, et omnibus adieclivis, quae \n-wSi]i, (ab eiSo,') exeunt. 136. Schol, in Paris. yQucpiTUi ai xai <ftii. Facile apparet,, unde illud natum sit. Nam lemmate <xi, cu forte .omi«so, libiarius cpiv, qstv, quae ad explicationem posita erant (cf. A. ad h. 1.}, pro lemmate, adeoque pro verbis poètae habuit. Reisigius tarnen bic (f tv, (fiv legendum esse putat. Cf. Well. Add. ad v. 98, -.y, 143. B. <pQOVQÓii> cc^iji.of o^fijtfo] oXy,i](Siv Kay.rji> t 'ij» ovSdg ^tjXwaii, (f^AaJoj. Scholiasten legisse oixijaco pu- tat Huètius apud Faehs. Male, ut raihi videtur. 'Oirfitx) explicatur per qivla^o}. -144. Olim lectuni fuisse hvaaia, TIqoji. (]fo,5ép«,
i/toTai d^öaaoig, apparet non tantum ex interpretatione Schol. A , sed etiam ex iis, quae habet F: rè (o?) Si |
|||||
|
tl
|
|||||
|
(KVTi roti yixQ, jV' Ij TÓ t|v> ovTcos' aaSjkd^i yaq toÏV êfioT?
ocfO'a'kfioig veqiikti nXtJQtjg ScexQt'wf. Ea lectio requin't, ut versus cum Blomf. sic distribiiantar: ' ■ ^'•- tjidïoi d^öjdoii óuiyXcc — ,. v.r- ■ .;
Pro altera lectione facit, quod hac distributlone non-
nihil de suavitate numerorum detrahitur, et metrum, praesertim in stropha, concitatius est, quam consolan- tis oralionem decet, Gf, Schoem. ad vs. 128. Suiit haec quideoi talia, quae non ad assensum cogant; si tarnen eligenduin est, vu){jatant jvraeferc. Interpretis lectio e correctione nata esse potèst. Nam si quis, quod per se non absonum est, óitly^hj nXtjoij; duxQt'cay pro simplici 6u,if}^i] SaxQifmf accepisset (cf. yvi^cciy.o- TtXTj&ljg öiiiXog, Pers. 121, ^iflXoyoi yfivocixonlrjd'iti, Alc. 951), fieri non poterat, quin in vocabulo foj^fpcè ofïenderet. Vertendum enim esse ex horrore coorta, nemo, opinor, WelJauero assentietur. Nebuia signili- cat dolorem ex adspectu Promelliei susceptum, isque cum horrore coniunctus est, et densu» lacrimis'\ sive lacrimas ciens, Ad imaginem, quam hoc loco usurpavit poeta , illustrandara cf. praccipue Ant. 522. KkI (liji' TtQÓ TTvXwif i]d' ^lafirjvt]', — NtcftXi] 8' 6(pQtfo}v vTCiQ aificcTÓfv 'Pê'O'o,' aiayi'fii, Ttyyovti' ivuiitcc TtaQtïav. Pers. G56. 2Tvyi« yaq tig iii' d^Xvg ittnÓTcc rai, Hipp. 173. ^rvyvóv d'öyQilu»' vécpog av^dverai. Sept. 209. cf. etiam Horat. Epist. 1. 18, ibique Orel- lium. nlijnijg similiter ut hic usurpatur Hec. 227. nKQtntTj'f^ , (óg i'oix^ ,'■ dywy fiïyug, IlX^ot/g aTiyctyft&ii, oiiSè daxai'wv xu'óg. t'^-!' '" f- itv,sn <-. >, JnJirf |
|||||
|
12
|
|||||
|
• Quod Scbol. B. ad v. 146. affert tt^idovui e corre-
clioue naiuin videtiir. Recle eniin idem tó öé fiiidotlajj nnó^ TÓ ($t]fi«ivó^ivov. Tó yuQ nQOsfjlOi toT,' tjioii öaaotj 01'» tartv fTfQov 7] ifioi. Constructio coniraria est ei, quain diciint >{«{(•' bloi> xai fiéoo;. 155. A. ad 152, có; i^trJTi ^eó^;] scorAüJ; oi'X tTTtjvfyy.e
jur/ré Tii ccf&Qomo,'. Reisigins (qiiem sequitur llaiipt.)
binc eflicit -verba i^irJTe n^ alkoi spuria esse, neque a
Scholiaüte lecta; verba illa uata esse ex glossa firJTi tij
ctyoj (i, e. ai^&Qwno^). Vercor, ut recte; potius hoc
dicit interpres, recte poëtarn honiinutn mentionem
non facere, sed nniverse loqui neoe alius quis. Schol.
certe Vossianus ea legit, quum haec annotet: 'otko; ^ij
int^a'iQOi (scriplum est óum; jir] iniyaiQM toï,') ol^ na-
(!%(i> itccytoti ÓQÜ)t> fii fitJTt Tig ü-ióg i^rjre Tig a.).loi. Fru-
stra autem quaesiverunt interpretes, qui tandem his
verbis significentur; poëta tantum maiore vi enuntiare
voluit, in Orco neminem omnino nialis Promctliei
gavistirum fuisse , ac si dixisset: et si quis est alius
praeter deos. Eodem modo Sept. v. 178. Eteocles:
Kil [11] Tig d^yijg Tfjg ifvjg dxov'serai
^AvriQ ytfyjj Tl, yo) ti twi' (.inaiyiiiov,
vibi recte Schol, B, Tovro §ï yrjaiVy ovy óti iari ti yivog
uvSqwv iiiTu^v x«i yvtaixtav, akV 'ivu Sil^t] tó Tfjg
ixQogtayfig dxQi^ég. Cf, Schol, A. ib. et fragm, Aescb.
295. Dind.
Zii'g i(jTiv tt^l>>]Q, Ztvg Sè yfj, Ztvg b^ovQuvo;'
Ziifg rot Ta rrdvTct, yw ti Twvh^ (rüvl) vntoriQov, ubi nolim quaerere, quidsit, qnod universa reruin na- tura maius, nee tarnen Deus ipse sit, Ceteruni versus |
|||||
|
13
|
|||||
|
hi Euiipidis quani Aescliyli rationi siuiiliores videntur.
Quare Blomf. pro roi ru maluerit r«ör«, non iatelligo. 168. A. ad 167. o Zivg, xairoi ccvMT^óntvó-j fn,
ijyovv SiGjxüv, la^VQUi,- yvcoTttSaig (editur hic et in lemm. Schol. B. ad 168. yvoir., male inteliecto scri- pturae compendip) — tj cciXi!^oiA,éyov ifiov nuQ ixdfov. Prior explicatio nilitur lectione uixi^óiievog, ^ixi^e- öO«i passiva vi dictum rarius est, et alibi Aeschylus illud acliva significatione posuit; quae tarnen ratio ad debilitandani vulgatae lectionis auctoritatem non satis valet. Aixit,ofi,tvov mihi preeferendum vido- tur , tam ob structurae coiicirinitalem, oppositis iu- ter se Prometheo ignomiuiose vincto et potenti dec- rura rege , quam ob naQiawaiv quae in vulgata est. Eam figuram Homerum quoque passim sectatum esse putant (cf. Damoiii lex. Hom. Pind. p. 1349, ed. Lips.) sed in illo pleraque huius generis fortuita videntur. Hoc tarnen loco non dubium est, quin exitus illi si- miles studio quodam quaesiti sint, quum praesertim exstent in fine dipodiarum anap. , i ,.,„V> «.^Amir 'II i^ijD i'r' èfiov — xaintQ XQOcTtQccXs 'Ev yviojtïdcttg — ary.i'Qoiiivov —. Praecipue in canninibus melicis sublimioribus saepe
hanc figuram observare licet. cf. Sept. 118, Prom, 413, 692, sqq. Agam. 980, Eum. 485, Ag. 177 (ubi ijityu>f non sollicilandum vidctur, sed ex anacoluthia interpretandum), Sept. 942, 894. 'H/i. «'. JiiduQÓTtXaxToi fiiv coS' t'jfoyfft.-.v-'
,.., i 'Hf*. j3'. ^iSa()ónhxxToi di rovg /«Voj/at,((,,, ,,j|j T(CjC ay Tig iïnot, xlvtg. (jj,^ ,^.j,,| |
|||||
|
14
|
|||||||
|
In diverbiisViQïft, et-ornnino in sedatiori sermone boe
rariu» e&t, aeque auribus gratum. Versus 11. supra qi),afD'QUi:3:ov Sé ncev'ead'ai xqótcov ^j aeque parura mihi placet, atque Horatianum : testis mearum sententia- rum ^fictQTVQH Si 1*01 yvóifiri). Sed fateor, difficilem rem esse atque lubricam baec ad nostrutn sensum exigere, neque omnibus bis in rebus idem probatur. • 170. JtT^at TÓ viov ^oilhi'/*, relb sic explicantur : dtï^cti cci/Tm tov vqi' ov d(f«iQi9'ri(SiT«i. rijy ^ov'KtvTiy.ii» nQÓvoiav, Tt/r i^ovalttv , ra; rifia;. In bis véov inex- plicatum nanet, ^otHtvfia cojistrnitur cum drcoav'kccTai. Una ]iterula transposita pepererat nou uno notnine yitiosaui lectiouem: t6i> (pro rovtov), ióv ^ov%. Si- mjliter Pers. v. 13, legitur: R (lij -1. "ffeJ** y<^Q io%v; ^^dtaroyeviji A^v'^i
Hirai'>''.nf| ^Z**"**' *'''"' ^'^>'Sqc< ^ceii^fi. -irn -,<■ .,>,
Schol. A. /QuipeTcci 3ê xal ióv ^ ijroi róv ^iSioy ccySna.
In \ulgata quaeritur primum, quid sit ^ctV^ny. Si cum Passovio interpretaris cum clamore desiderat, hoc dieet chorus: abüt (cf. v. 60.) robur Asiae, no- vumque exercitum, deleto priore, expetit. Quod contra sensum est, quum nihildum certi de expeditio- ne accepisset chorus, neque nuncius cladis advenisset (^MJï, 14). Si ^uij'idv bic sensum ploi'andi babet, vel subieutum e praecedentibus elici debet, e. g. ^Aaiuy quod perquam durum est; vel d-vfióg huc referendum est e V. 11, ut TTÜacc /«^i-wjjwxé per parenthesin dicta |
|||||||
|
iVb Schol. B. il)i annotat: Sfi/iSia ^s^i(, scd incertum, utruin'
hqic ad fentcntiam au ad verba pertineat. <ji ;(i,>>;!<- > t.< ■■'> -!i;>!' |
|||||||
|
15
|
|||||
|
sin*, quod vix fieri potest, quum m.mifesto 7rai7«/(i^-
et KotJrt Tig- (v. 14) coniungantür. VAlckenaerius ad Phoen. 1489. ductu Scholiastae eleganter emendat: = »>*'-•■•■ ojjfcoxf vtov, . f.i.iii «K,Srvirtl!. niQali d' ióv «<'5^« j?«i)^«,'•"'"'■'■■'») ■"^"■*
qwod' tarnen tam propter magnani verborum muta- tionem, quam quod tój apad tragicos valde dubium est, incertura manet. Lenius utique fuerit corrigere padX,^ pro ^aul^ti, quod facile depravari potuit, ptov in iói> inutato. .i ..; 178. Lemma Scholii A. apud Faehsium.- av ftl^
Tjaj^i),' pro &()aavg, solenni errore. Plerumque, ut hoc loco, quid verum sit, metrum indicat, sensus Saepe utrumque vocabulum patitur; quamquam significatiÖ diversa est. QQccaog est animi fiducia sive in bona sive in mala re; tqu^^vs est asper, durus : praecipue is qui facile oflenditur et in alios saevit. Supra v. 35. ccnag dt TQUj^iig, öarig dcv viov XQ^rfj, Suppl. 1035. rgayx/g yi fiivroi dfjfiog ixcpv'/v)i' xaxd, Ag. 265. ^Qorodg &Qaavvet {audaces reddit) - aia^QÓuijrig-nUQaxoftd tt^ö)- rontjficov, Prom. 863, Sept. 171. Suprai t. 80. t^^*^ XtJri]i, duritieê adscribitur Robori, quod non flecti^* tur miserie Promethei, quare, etiamsi metrum ndÜ' monstraret, sensu tamen ilhid praestaret prae altero QqaatfTTjTa, quod nonnuUi libri praebent. Eur. MeJ. 447. xQUf^ila oQyij. Sed infra v. 311. tl 5' o)de TQu^èt^ nai rt&ijYfiivovg kóyovg 'Pixjidg, sensus alterum quó- que admitleret; of. {i'QaavGTOixtXv, vs. 200, ^quavavo- fiog, Ag. 1372. Infra v. 186 Icnuua in Voss. 1. non mi- nus contra sensum quam contra metrum ^(>atft)> höbet. |
|||||
|
lö
|
|||||
|
189. Schol. Faehs. ad v. 188. (órctf tuv't]] (taisd-fj)
ygacpiTai Qi'iO'fj i rjyovv, brccv nQot^xfwai. ra nqayijucrci ovrca;, có,- Ihiyw. — 'Pf/^&ij recentior lectio est; cerle reliqua scholia habent (jutaO-fj. In Parisino libro, unde haec descripta sunt, multae glossae et variae lectiones, scholiis, xit videtur, recentiores, quae inter versus lo- cum invenire non poterant, scholiis insertae sunt, quod bic quoque factuin videtur. 199. B. legit ''End xaiiot' -iJQ^ai/ro SaljMvtg '^óXov.
Sopb. El. 542. tQtïi fih ovfi vvv yé /i' wg ay^aaa Ti AxnxtjQÓp, tha (sov raö' il^/jsofd' iino. Pflugk. ad Eurip. Hec. 685. xoctaQyojioci vójxov ^uxytïov. 202. B. w," Zivi dyaaaoi. Wellauerus e libris non-
nullis reeepit dvaacirj, recte iudicans sequentem opta- tivum l^cén^éiti') mutandi ansam dedisse. Exemplis ab eo laudatis add. Hom. II. XV. 596. ^'Ehtoqi yuQ ot '0'uuój f|3otUfro xvSog OQi^cii, IJQta^uiSi], 'ïv« Vfjval xo- (mviai &iaTTtS(xti m'Q 'Efi^aXfj dy.ai^iurov, QtTiSo^ d't^cü- ciov d()iji> Tldsa)/ inixQrii'fiiv. Cf. Herra. ad Eur. Hec. 27, Küliner, Gramm. § 774. 213. Quae sub finem Scholii B. leguntur aduiodum
sunt perturbata: wg oi' ^Qtj rov TCiQiTtaioi^uLtvov tavxw dfi'/ji» . [ot'x] tv ■O^.am/fj/Tt xuï yvüfiTji vmQxonicf tiul ti'cxd (JóAof TteQiTTOicTaO-ai, dU.a j^cxccyfioiaiai xul iTCi- rrjSiiÓTtjTt. Videtur interpres Icctionem yQt] in libro suo habuisse; sed utrum practerea Sólto rt legerit, an verba y.ai /Ufra dolov recenlius sint additainentum, non ausiin definire. Nee quidquam apparet de voce imiotypvra^, pro qua non dubitem cum Porsono {'■TXfqayóvTa; 8crii)ere hoc sensu: (mihi maler praedixerat) |
|||||
|
1?
fat» esse constitutum , non vi neque röbore, (sequi
debebat vietoriam partunt tri, sed constructio pau- lum immutatur) sed dolo qui excelluissent victuros essei?' Quare non opus est, ut cum Reisigio violenta mutatione pro vitfQtiovru^ substituatur niXcoQiovs; quod etiamsi, ut ille statuit, auctoritate Sclioliastae B. fir- marctur, quod secus est, tamen non satis perspicue dictum esset. Obiter moneo falsum esse, quod idem dicit, numquam apud Aeschyliun ionicum a minori uno vocabulo comprehensum pedem sextum ante- cedere. cf. Sept. 430. HoXvcfèvroi) j3i'«. Praeterea, etiamsi nuUum ilHus rei excmplum inveniretur, ta- men non constaret, Aeschylum sic scribere noluisse. Nimirum, si quaestiones adeo circumscribimus et quasi coarctamus, facile casu quod factum «st,'poe^ tae delectui cuidam adscribemus. " 226. Lemma Voss. 1. ö 3' mv iQCoraTé |u'y quod ibi
io contextu quoque legitur; scribae errore, nam Par. B. in lemm. o 3' ovp iQuiTar' uhiav, quo satis cavetur, ne quis coniiciat iQCOTag (i ,!>»'• f-iiy <i^ 235. Schol. A. ad 231. '£/w 8i óróijti^r;" f/6i>v
xoXfi'^QÓi , — ilvTQmm^ijv icccl i^é^cehjy Tovg uvxfQÓi- novs, Tov filj diacp&UQiVTag i?g róv udtjv nafteeyfvia&ut'. Sic enim haec in Par. B. et Voss. 1. leguntur. Pro •verbis bic explicatis S" 6 roXfifjg (cf. B. ad 235), insignem lectionis yarietatem affert idem interpres ad V. 235. Tivig' (dvTi tou auctoritate Rob. omittendum videtur; a Par. B'. et Voss. 1, totum hoc BCholion abest) iyco d' iTÓXuy(7tt, xai ró é^ijg, fitta ^'&ovs. Mi' vccTcti t(ocl ToXfifji eivoci, dg Ttuijftg, Tifirjg, Vulckenae- 3
|
||||
|
18
|
|||||
|
rium, cui inter öè Tokfifji et d' iTÓX^ijis' eligenduin
esset, non sane mirandiim est, alterum praetulisse (ad Phoen. v. 856); sed inter lectiones iym ö' o rol- fifji et iyw S' irólfiijd'' optie paulo est impeditior. Nam primura forma rol[ifjg proba est. Tififjg legjitur II. IX. 605 , ToliitjavaTog e MSS. a Buttmanno repositum est apud Soph. Phil. 984. cf. praeterea Mattb. §. 121. n. 2, 129. n. Atque ea forma talis est, ut facile a librariis non intellecta obliterari potuerit, quam ob causam antiquam lectionem revocandam censet Haupt. p. XIX, cum quo facere videtur Bergk. (Zeit- 6chr. f. d. Alterthumsw. 1835, p. 955) — 'O rolfiijg (audax) cum indifjnatione quadam dictum est pro forti, magnanimo. » Ego ^ero, quem riunc audaciae ac- cusant , per magnanimitatem servavi mortales, ut nc discerpti mortem oppeterent." Alteram lectionem (5' ^r.) Scholiastes recte monuit fiira jj&ovg dictam esse, quod pertinet ad asyndeton. Explicandum enim illud videtur ex eo, quod Prometheus cum studio quodam et ardore beneficium suum praedicat. In Aescliylo quidem exemplum j)rorsu8 simile exstare non memi- ni, sed conferri potest locus ex Euripidis Phoenissis, V. 476, ubi Polynices causam suam defendens '£/w §t, inquit, iraTQÓg dwfiarwv ■JTQOvaxeiliüfi.tjv Tovfióv re nal Twö'* ixcfvytiv ^Qrjt,wv aQug — 'E^ijX&ov i'^o) rijgS' éniov avróg yd^ovóg, quo loco Matthiaeo corrigenti d' ccQag recte non obsecutus est Klotz. Paulum diflerunt Eum. 231, Suppl. 750, II. XXII. 129. Videndumpraeterea, num lectio o T. correctori debeatur; facilius fieri potuit, ut cum JE-T0AMH2 non intelligerelur, mutaretur |
|||||
|
19
|
||||||
|
iu 5' o T., quam contra, si articulus inde ab initio
affuisset, ut a librariis expelleretur. Ex scholio, quod supra apposui (èXvrgcoaafiijv aal
i^t^uXop) apparet, interpretem vulgatam lectionem t'^tqvadfifjv habuisse, eamque formam duxisse ab iqiJ- ojiai, quod verbum cum trahendi significatione etiam liberare vel tueri denotare satis notum est. Sed augmentum in senariis tragicorum non omittitur nisi iis locis, qui ad carminis epici similitudinem com- positi sunt. Cf. omnino Well. ad Pers. 302. Multo minus de ixQv'ojxai cogitari potest 1). Schol. B. ad v. 235. i^tXvaauTji/ liabet, quod verum videtur. '£jé- QvactiiTjv ex interpretatione fluxit. Schol. Laur. ad Soph. Ai. 531. (527 Herm.) xal fiiit> <fó[ioial '/«vtóv i^tkvaafxijv, — iii\ OOI ye nov Sv'arijvo^ dvTtjaag {favoL (recte Wunderus hos versus coniunxit) haec annotat: xov (fó^ov fÜQiv, (w'acea&ai &tXovsu t^rjyayop. ^ExXtf- ta&cü Ttvog significat non tantum liberare a malo, quod adest iam, sed etiam ab eo quodinstat, qxxodiSchoe- manno ad h. 1. secus videtur. Sed of. praeter locum ex Aiace allatum, Eurip. Andr. 818. vftttg Si ^ava~ Tov viv ixXv'aaa&{ , prohibete, quominua illa mortem aibi consciscat. Denique sequenti versu tov cum Scholiasta videtur retinendum, neque in ró mutandum, cui non obstat additum firj. Cf. locos ab Hermanno citatos: Xen. Anab. I. 3. 2. KUuQ^^og Sè rón /xè» fiixoóv i^iffivyt xov fti] xuTccTTfTQcotyijvai, id. Cyrop. |
||||||
|
1) Well. famen, ut hoc defendat, in add. ad h. v. provocat ad
Herm. ad Soph. O. T. 72; quo iure non intelligo. |
||||||
|
20
|
|||||
|
II. 4. 23; Kübner. Gr. § 717. 2. Ergo duo Li ver-
sus auctoritate antiquorum interpretum sic scribendi videntur: 'Eya> 8'iróXfiTja', t^tXvaafiTjv ^QOTOvi
Tov fiij 8icc()^)(icia&éi)TCCi ttg "'yicdov fioliiv. Egerunt de hoc loco Herm. Obss. Grit. in Acsch. et Eurip. Lips. 1798. p. 5, et ad Vig. p. 898, Lob. Ai. 531, Reisig. Cens. ed. Well. apud Wellauerum, \oI. II. p. 424. 248. QvijToi'i T^iTT. est in lemmate Schol. A, con-
firmatum collatione Faehsiana; in Voss. 1 legitur ^^J'ly- Tovg 8'tTT. — Wellauerus, praeeunte Herinanno, re eiecit, pro quo alii libri liabent yè l'requeiili literarum confiisione. Infra t. 776. tqitos yi ytvvuv Schol. B. in lemmate tq. 8a; v. 516 plures libri pro yè, ré habent; Eum. v. 975 pro 8è, vi substituendum est; exempla enim pro illo allata minus apta sunt. Opti- me yè h. 1. se habet, quo ad praecedentia maius quid additur. Sic Agam. 527. roganti choro ^'Eqcos natQió- ag TijgSf y^g a^iyi'/ipaaev; reponit praeco: oiöz-' ip8a~ KQikiv y'öf.ifiaaii> yccQctg vno, ut lacrimae adeo prae gaudio oculii ohoriantur. Suppl.291. (lijxal Xóyog xig Zfivu fii^^ijvai ^QOTw; respondet chorus Kal (kov 1) iCQViTrd /' ''ÜQug tccvtu rihv naXXocyiA,avoiv. Prom. 933. Kal nQog8oxai> f^Qrj 8tanósnv Ztjvóg rivet', Prometheus Kul T&pSi /' f'lft dvgXocpcoTÏQOvg nóvovg, ubi Well. coniicit rwv8^ fO', fortasse quia Tocula non suo loco (post §vgX.) posita sit. Sed cf. quae ipse in Lex. II. p. 107. b. attulit. Quod vero Pers. v. 240. yi resti- tuit, recte fecisse \idetur. |
|||||
|
21
|
|||||
|
250. Scholl. ad v. 247, 248, 250: MctToixlaui (pro
xuTcóxiou) quod Blomfieldio non displicet. Mihi illud ve- rum non videtur, nam sic verba habent aliquid quaesiti, reique gravitali magis consentaneum est, hancsenlen- tiam non ab alia pendere. Quare videndum, ne parti- cipium sedulo interpreti debealur, qui responsionem interrogationi {ivqcop) nimio studio accommodare vellet. 258. Schol. Faehs. ad v. 255, p. 22. ovdiy aXXo
fioi TtQiiK rijg diaiwi xcxi rijg xcocona&iiag Tavrijg nqó- xeiToci rj ÖTTfQ Só^fi aqidTov imivw. Probabile est, in- terpretem legisse nXijv ö y' av xeivm doxfj. Wieselerus, p, 7. coni. ovx aX)iOv'' ovdtv nXijv 'ótuv-, quod magis placet; quamquam vulga^a aptam admittit interpre- tationem: non ino manet finis laborum, certe (;'*) non alius, quam tum , quum Jovi videbitur , quam is, qui erit tuni —. Cf. v. 626. 272. A. ad 271. réy(tanrai 8i xccl ^Xd^ag, «>r»
xov Ti'yi«g. Vulgo quidem scholiastae ró ti'itj malo sensu dictum xói SvgTv%ioi exponunt; potuisse tarnen rx'^ctg voce ^Xa^ug explicari, nemo negabit; contra ad §Xd^ccg, vocabulum definitae notionis inlerpretan- dum, Tijf^ccg, quod latioris est et ambiguae significa- tionis, adscriptura fuisse , improbabile est; quare hoc verum videtur. Ttl^ag sensui quoque aptius est. 275. In hoc versu dum haeret schol. A., de lectio-
ne quam secutus sit nihil certi aiBrmare licet. Con- iicias tarnen eum legisse fwi itX. nqóg aXXox' aXXo, ex iis, quae subiungit om itp^ ivi xccxü dvtwiicti, dXV tnl diaqiÓQOig da^dXXo}. Moi ferri nequit; ciXXo autcm fortasse ortum est ex èiXXc^. Vulgata lectio sic expli- |
|||||
|
22
|
|||||
|
canda videtur: 1/ nijfiovi] rdg avrdg nXdi/ag nXafcoftifTj,
«AAoré 7r(jós,' aXXop iq-fpiiivi] TtQOii^avn; sensus: aeque omnibus instat aerumna. Cf. Kühner, § 622. TIqós aXXov'' êci.X(o TTQOsil^. est simpliciter: alias alii assidet. 302. Lemma Schol. B. ■^ {yicoQÓg rx'^Kg i/idg (tfidi?)
Legit fortasse -O'fcoQÓs wv ex d'icoQiiawi' depravatum. Voss. 1. in cont. ■O-icoQijaccg. Videntur nonnulli in futuro (&wQTj(r(oi') sequente praesenti tempore (avvaa^aXwv) offendisse. Versus .347-372. Scholiastae (B. ad 347, A.
353.) Oceano tribuunt. Elmsleium hos Prometheo adscribeutem verum "vidisse, tam mihi persuasum est, ut, quomodo esse possint, qui nihilo minus alterum probent, vix intelligam. Versus 347. ov Sïjt' ijttif et 373. (Tt) S' ovx amiQog, sic cum praegressis cohaerent, ut personae mutatio certe admodum improbabilis sit; vaticinium de futuro Aetnae incendio multo magis Prometheo quam Oceano convenit; denique tota illa ^ffij, si Oceano tribuitur, velut pannus assutus pen- det, neque ad argumentum accommodata est. Con- firmatur haec ratio praeterea eo, quod Atlas eius, qui loquitur, xaaiyvTjrog vocatur (v. 347), Atlantem autem et Prometheum fratres fuisse, omnes mytho- graphi referunt. Cf. Schol, ad v. 347, Heyn. ad Apol- lod. T. 2. 3; quod noa infringitur eo, quod Atlas infra v. 426. Titan dicitur; similiter enim Prome- theus Tirdv II()0firj9ivg appellatur a Soph. O. C. 55, et aliis. Particula Stjtu (v. 347.) negationis vim au- get, eaque Promethcus significat, se illa, quae modo dixisset, aversari. Cf. Hec. 367, Soph. Ocd. T. 1377. |
|||||
|
23
|
|||||||
|
Ceterum non improbabile mihi videtur, ab histrioni-
bus hos versus Oceani personae assignatos fuisse, quo et colloquentium partes aequalius dividerentur, et haec verba possent agi cum nianuuin corporis- que motu, qui in tam gravi descriptione propemo- dum postulatur. cf. Valeken. Phoen. 1286. — De Wieseleri sententia tacere praestat. 351. B. róv yijyivrj\ xov yivvaXov xat dvÖQiXoy. Le-
git fort. ivyfvrj, nisi quis malit credere, scholiasten illud vocabulum honoris appellalionem credidisse. 365. Voss. 1. iTTvotJfievog 1)] xceióufvog, cpXoyi^ófuvos,
ix fxiTaffoqa; xov Xnvov'^). r^üq/trai iTtovfJiiVOi ^) rJTOt TTceyidtv&ii'i. ' Inog *) yug ij itayig tuiv fivwv. "^H iTTvovfJuvoi, ^'kanvófiivoi. Ex hoc scholio novum pon- dus accedit lectioni inov/iivos, quae nitebatur tan- tummodo Eustalhio ad II. I. p. 16. 40 (ed. Rom.), ex cuius annotatione maximam j)artem sumtum est scholion B. ad h. 1. Omnes libri habent invovfifvos, quam lectionem non erat, quod Passovius et Wellaue- rus (in lexx.) praeferrent. ^Inov/ievo,- (i. e. nu^ó- fitvos, ut recte exponit Schol. ree. ad Piiid. O. IV. 6, ubi vetus interpres inop, ut Schol, ad n. 1. voc. nu- yida explicat) a grammaticis non intellectum mutandi ansam dedit. 'Invov/iepoi per se non vitiosum est, sed altera lectione egregie significatur immensa statura Typhoei, ad quem doraandum montis mole opus es- set. cf. Pind. 1.1. dXX'' w Kqóvov nceX, os j41tvuv *'j(*'ï |
|||||||
|
1) MS. lïjTVoiJjKfVSï. 8) MS. V7CVW. 3) MS. uTrovi^evoi;,
4) MS. vVo?. |
|||||||
|
24
|
|||||
|
Inov dff/ióiaaccv ixuTOyiCiffaXa Tv^iüiiog o/^p^ifiov. Cf*
etiam Stephani thes. v. ïnog. 371. A. (ad 867), B, Scholion ap. Faehs. (p. 29 v.
367) &fQfifjgf Voss. 1 in reliquis cum Faehs. Schol, eonsentiens, ■&inuo7g. Non rarum est, omnia epitheta alterutri tantum substantivorum iungi. Eur. Heracl. 749. i.afntQÓTUTai &cOV cficeidiii^QOTOi avycci, Sept. 188. iTtTTtxwv r'dvTTi/o}» TTijSaXicov SiaaTÓfiioc, ■nvqi'/tviT'av fu- "Kivav, Soph. Ai. 134. t^? ccftcptQi'Tov Ji^aXatuvog tycav ^d&QOV dyiialov. Cf. Elmsl. ad Heracl. 750, Lob. ad Ai. p. 130, Herm. ad Hec. 423. Loei vero, qui est Hipp. 069, ab Hermanno ad Her. 1. 1. allati nescio an alia ratio sit; legitur ibi rdlavig, o) xaaoTv^tïg yx;- vaiviiïiv Ttóvuoi, in quibus eadem notio graviori \oca- bulo, ideoque adiecta v. o» iteratur; praeterea si vel raXccivwi' vel xay.orv^wv propter metrum scribi liceret, sensus, opinor, ainbiguus esset. Alterius constructionis haec addo exempla. Soph. Phil. 1289. nunc recte edi- tur dncofioa' dyvov Zijvög vipiarov at^ag, Iph. T. 12. f^iXiatv vawv gtóXov ^EXXiivixov avftjyuyip , et saepius , eaque constructie omnino vulgatior est. Quare, etiam- si loei, quos supra posui, satis certi essent, tarnen bic non dubitarem, quin &iQfto7g praeferendum es- set. Languet eniin hoc ^iXtcsi luilio adiectivo addi- to; et coIlOcatio verborum, ê-tQ^oTg probato, cou- cinnior est, non multum illa a chiasmo diversa. Cf. Trach. 844 dSivüv y/Xmodv daxQvcov a-^voiVt Ai. 846. yfig iiQop oixeiag nèSov, — Similiter atque hoc loco in Sept. V, 251. '^EXXijviwv vójiiaixa &vatd8og ^o^g, in noimullis libris fuisse videtur 'Ei.X'^pixfjg (cf. lemma |
|||||
|
25
|
|||||
|
Schol. B. ad 254), quod si maiorem haberet auctori-
tatem, non spernenduin esset, quoniam verbis d'vurdg |ïo»/ una res sigaificatur, 381. A. yQuq>iTui y.tti itQOfirjO'tXad'Od, pro Ttqo&v^iiX-
<s&ai. Saepius haec vocabula permutantur, ut apud Eurip. Phoen. 1475, ubi cf. Valeken., Soph. El. 978, coll. Schol., Eur. Hec. 776 (Herm). In Androm. 1253. TQoices Ti' Kai yaq -O'éOÜM ndidivtjg niXti, xccinfQ nisoihijg TlaXküdog TtQO&v(iicf, nihil mutandum videtur; nQO&vf^ia enim alibi quo- que malo sensu usurpatur. cf. Hipp, 1435, Ag. 1573, Herod. I. 124. Contra in Eur. Alc. v. 1054. quid sibi velit nQo^iTjO-lav, non intelligo, et fortasse alii me- cum non intelligent. Locus hic est: TÓv Ti^wvO-') ^HqaxXitg, ov (td^diov ,
iÏQYtiv iyü 8é aov nQOiitj&iuv i'x""' Non possum, inquit Admetus, illam puellam nequef in virorum conclave recipere, neque uxorem ducere (1055); virorum domum habitare non potest, quia iuvenes arcere non facile eit, eg'o autem tui cu- ram habeo, tibi pro&picio. Postreraum hoc, nisi omnia me fallunt, a loco alienum est; si Admetus iuvenes a puella arcere non potuit, etiam Herculis commodo non potuit prospicere. ÜQo&vfiiav si scri- bitur, vertendum est: ego autem tibi bene volo, sensusque hic est: mihi puellam recipere perquam mo- lestum erit, quum neque iuvenes retinere possim, et tibi lubens eam uxorem dare cupiam. Nostro loco procul dubio TtQOfirj&iXa&cd cum Valeken. 1. 1. est praeferendum. Sensum iam recte aperuit Schol, iv lS) 4
|
|||||
|
26
|
|||||
|
KQsyoélad'ctl fit aov r.«l niiQaa&ai rèv Aiu néi&tiv ,
rlpa ^Xa^ijv tvvndQfpvactv votti; quicum sequentia bene congruunt; contra bene -veile alicui (nQo&vi^HaO-ai) esse irritum laborem, neque universe verum est, et hoc loco nimis dure dictum esset. 384. B. in lemm. ttji/ vóaov cura Ox. et Schol.
Faehs. ib., Tf]8i rij vóoco Rob., et sic in textu libri
paene omnes. Cf. Soph. Trach. 541, et Schoera. ad h. 1.
394, Schol. Voss. 1. ipuv'n nnQoT^] yQ(X(pirat xai
tjjaiQei. Kvqitog ëi ij if|ïj èni rüv laKfuiv Xéyerai, rüv
yoiQi.; dj/ffiiov 'tcivovfiivcoi'. Kctra^QTjGTixcóg Sè xal tj
i.i^ts Kvvfi i'vTcev&a. Quum ipcÜQni' apud seriores non
nisi in vulgari sermone, idque vi intransitiva i)erman-
sisset, interpretes antiquitus illud quoque sic usurpatum
fuisse rati, lubenter ^av'n arripuerunt. Schol, ad Eur.
Phoen. 1399, et Faehs, ad h. 1. oi vavrai ipuiquv
qxxal ró aQjiivov, ovav fii] noXvg avifiog nviji, dXloi fió-
vov i}iaifr]. Vela ipuiqtiv dicebant, quae modo solu-
ta pendebant, modo leni vento quassata et plicata
crepitabant. » Erotianus (ut verbis Valeken. in do-
ctissima ad Phoen. 1. 1. annotatione utar) lenes ve-
iiae pulsus sic dictos scribit dito rióv ipaiQÓprtov uq-
fitvoiv, « ëi) oi'i ófiaXióg vno r&v dviiMov <pvaó)/j,ivcc,
ore fiiv iuKccqovvtki , ör* 8i Ttï.rjqmvrui" Activa vo-
cis potestas permansit in noiinullis compositis, ut /««-
TaxpaiQO), vno\\iaiQ(o, Sta^aiQm. — Nostro loco intel-
lige motum alarum, qui volatum praecedit. Ceterum
Cf. Virg. Aen. V. 217 radit iter liquidum.
397. B. ovXonhug t?'x«s] x«^' bXov xal fiiqog, rdg
d^iag (f&OQÜg. — 2tiv(o fff t«s Tit%ccg non est con- |
|||||
|
27
|
|||||
|
structio x«9-' oXov >c«ï fiéQog; potius conferri debebant
loei, in quibus duo accusativi pendent a verbo, quod singulos adsciscere potest, in quibus tarnen nullum in- veni huic similem. Ergo donec aptum exemplum prolatum erit, genitivus retinendus est. Schoem. t«,-, nescio an consulto. 399. Uterque Sclioliastes (ladivwv, quod contra li-
brorum auctoritatem non in (tuSivov mutandum erat. Ceterum Schol. A. bic ignoti scriptoris fragmentum affert -m^ xlénTco (xXinm cf. Hesych.) xXéTroj, Oi^ercti TÖ xXénoi aiiTÓg i'fmv. Teste PoUuce VIII. 34. Solon in legibus ró xXtiina, xkéTtog dixit. KXémg etiam Hesychius habet. Cf. Lob. Phryn. p. 317, ubi exem- plis laudatis addi debet axénco ex Luc. Piscat. 401. Ex interpretatione ad v. 397. apparet, Scholi-
asten d' post Zivg non legisse, et verba admodum contorte sic ordinasse: Zivg, Idiois vó/xotg •^Q«Tt!iimv VTtfQijcpavov «ij[fi(kv, Ivdtixvvat ^toTg roïg Ttaqog dfi.é-' yuQTU rcfSi vel xuxa , quod invenisse in libro suo vi- deri potest. Particula tamen recte caremus, modo teneamus, dfityaQvog universe horrendi, saevi notio- nem habere ; iungendum est djiiyaqTa ydq rdSe xq«- TtJvoiv, quod significat railvijP ttjv diiiyaQTov dq^riv (vel nqdvog') xqurtJi'wv; cf. II. I. 257. raSi ndvru fiaq- vafiivoüv, Soph. Ai. 1325. av Tctvv\ ^OSvaoev, rovS^ VTTfQfiayiTg ifioi; Vertendum est: Jupiter exercens (in te) hoc saevum, detestandum imperium. 407. 2:révovai, A. (ad 397. k«ï arfva^oticii riiv fify.)
et Schol. Faehs. (ad 406). B. ib. haec annotat: o' UQWTov xard d9Q0i(siv f^nwi' ymqotv (v. 405), ht« (y, |
|||||
|
28
|
|||||||
|
409.) iTtif^fQiaj^óv inriviyxiv, ónó(Sot, unde colligas, eum
arivovaa legisse. Posterius aptius videtur; nam quae T. 409, sqq. leguntur ónóaot rt — vénovvui, — avy- Tsójivovai. üvTjVol, ita dicta sunt, ut necessario ad aliud subiectum a praecedenti diversum referenda videan- tur. Quo probato, vel v. 406. scribendum est fjieyof Xoaji^rjiiof' ar' ccq^. (i. e. quippe], quod poetico ser- moni minus convenit, vel lacuna assumenda est, quod, quum antistrophe integro pede Jonico minor sit quam stropbe l), admodum probabile est. Rursus illa lacuna vel ante iJ.tyuXo(syi., vel post dqiatonQtnri esse potest. Priorem rationem sequitur Fritzschius (de Aristoph. carmine mystico, p. 35.), scribens: jyityólwi Toi niyaXoapi - fiovcc xdQfKiOTiQtnfi OTipovaa rav adv in quo minus placet rol. Alterum probant Well, et Schoem., qui verbum finitum excidisse putant; quod si admittitur, quomodo t*, v. 406. locum suum tueri possit, non video. Malim statuere, ante ccqj^. alterum « et participium olxofiévay, vel aliud eiusdem signi- ficationis, lectum fuisse. Quum tot dubitandi ansas locus admittat, illud tarnen apparet, arévovact reti- nendum esse. 416. nóqov pro rènop A. ad v. 411. JIÓQOi non
universe significat regionem, sed viam, vel mare (cf. vyqa xéXiv&u apud Hom.), vel fluvium. Quare si illa |
|||||||
|
1) In stropha Xsi^Ofiévci eiicere temerarium puto; si locus sic,
ut Eeathius yult, legendus esset, no potuisset quidcin )\et^oi^éi)ci ad explicatiouem addi. Versum 39S. apparet ex duobus Jotiicis constare tltibere. |
|||||||
|
w
|
|||||
|
lectio vera esset, dftq^l - i'j^ovat per tmesin pro dfini-
fovai, circumhahitant, dictum esset, et verba Maiui- XIV Xifnvuv explicationis causa vocabulo nÓQOi/ adiecta; quod precario sumitur. 424. ^u4xafiavTo8iToig, B. ad 426, Schol. Faehs.
ad 420. (p. 31), quicum consentit Voss. l. Hoc vo- cabulum eiusmodi est, ut, etiamsi dSai^iuvroSiTOig, quod e coniectura plerique editorumreceperunt, usita- tius sit, et defendatur similibus vocabulis tódirog, xia- aodiTijs, neino tauien, alterurri ab Aeschylo usurpa- tum non esse, deinonstrare possit. '^.xa/.iavTo8iTOs significaret indefesse i. e. semper et finniter vin» eiens. Archiinelus apud Alhen. V. p. 209. C. dixit dxcc/^drotg ntla^iai^i; quidni Aeschyliiin, qui tot nova vocabula usurpavit, taujque audax est in iuiagini- bus iingendis, similiter locutuni esse putenius? — Verbalia activa signiiicatione posita non rara sunt. cf. ■niaróg, Prom. 919, Pers. 55, nvttyoddixrog, ib. 105, nokfnóxQuvTog, Sept. 146, fiffinróg, Soph. Trach. 446, ajiffinrog, Thom. Mag. s. v., xuXvnxog, Ant. 998 , lalKÓnXaxTog 1 Soph. El. 475, vnonrog, Hec. 1119, 426."^TAa»'ó>', B. ad428."^rP.«,' etiam'^rAain gen.
habere falsum est. cf. Goettl. ad Hes. Op. 383. (add. TfQaaxÓTTog) In sequentihus Schol. Faehs. (p. 31.) ex- plicat vntinofpv xui fitya ^dfiog, quod quamquam non accurate respondet rü a&évog, tarnen non ita diflert, ut de varietate lectionis cogitandum sit. Maioris mo- menti est, vno^QÏfiu (v. 431) explicari v. vnoaTerd^n, quod ipsum verbum v. 428. loco alieno in textu Je- gitur, quare ibi aliud legendum esse, certum puto. |
|||||
|
30
|
|||||
|
*rjro;ï«ffró?<«, quod in scholiis legitur et ip nonnuHis
antiquis editionibus, non vera lectio esse videtur, sed interpretatio, Coniiciebam vTvoartjQi^ii, vel intQiidit. Nunc post ea, quae attulit Schoem. praestare puto coniecturam Hermanni {jTtoarf/a^ft. Cf. frgm. 285. Dind. (Athen. XI, p. 491. A.) a&Xov ovQccvoarty^. Ce- terum accus. duv vTitiQo^ov ad-ïyo; positus esse vide- tur ut in Suppl. V. 555. óVr' iitiQ-^trai, Tvcpw ntvog, "TSojq TÓ NfiXov. (of. etiam Matth. § 425. 5.) Vs. se- quenti plerique VV. DD. emendationem tentarunt; in multis coniecturis maxime memorabiles sunt duae, quas Herm. proposuit, xganfrwy et top yaioy; postre- mum tarnen nemo, opinor, post doctam Schoemanni ad h. 1. annotationem amplius tuebitur. Sed vide, ne vulgata his similibusque locis possit defendi, Suppl, 636. Jïoy iniSójuvoi -itQaxToqa re anÓTroy. Pers. 558. QQjJKtji a/i nfSiiJQiig Sva^ifiovg re xtXuf&ovi. Eum, 529. ip fitdcf Svanoi'Kiï n diva. Pedestris orationis scriptor dixissit: xoavaiov ovqkvov vel ovqaviov nóXov. Vert. qui numquam defieientihus virihug firmum coele- stemque polutn humeris êustinet. 435. IlQOSihiifiiivov, A. (ad h. V. sub fin.), TrqogTjXotf-
(i(Vop, B. ad 437. Formae huius verbi hae inveniun- tur : TTQodilm (codd. in Arist. Ran. 730, et Schol, ib., Suid. V. TtQOdiXov/iev, Hesych. v. Tt^oaeXtt, et qui ibi laudatur Tzetzes), nQovaiXo) (cod. Rav. Arist. 1. 1.), TTQOvaelXm (Etym. M. p. 690. 11), nQOv/tXw (Hesych. i, V., MS. Stobaei teste Grotio, cf. Blonif.), 7TQ0(saiXi.iö (codd. ap. Steph. et Turn. nostro loco). Postremum a alXlos ducendum perexiguam habet auctoritatem , |
|||||
|
31
|
|||||
|
atque liaud scio an ex correctione natutn sit. JTQOvyfT.sTv
hoc loco nimis differt a librorum lectione. Quae metro satisfaciant, restant TrQovaiXiïi' et TTQOvaiXXiïif. Etymologi de posteriore forma lucus hic est. TlQoaékij- voi. ÏÏQOvat'k'Kiii' Xiyovai ró v^qi'l^iiv' xal ot ''udqxaSag (nQoaéXijvoi Ityovrai. cf. Schol, n. 1.) inetdi] i.oiSoQijri- Moi fJaip. OtTft),' iv vnofipijfiaTt nqojxtj&ttai htafiÜTOv (sic enim scrib.) Corrigendum fortasse nqovgiliXv, quia hoc et nqoiiXijvoi male ad eandem radicem (ïAo?) refert. Quod si vere conieci, nostroloco legendum est: ÓQ(óv tfiavxov óiSt nqovatlotfnivov
Eadem -verbi forma hodie, metro postulante, Aristo- phani restituta est. Ceterum notatio perobscura est et incerta. Cf. praeter lexx. Paul, de Sillis (Berol. 1821), p. 8, sqq. 449. JjQogii'kovi ex Voss. I restituendum est Schol.
A. ad 438 (1. 19), eamque lectionem habet etiam Faehs. ad 450 (p, 33); nqosriXovs Var. lect. in A. 1.1., Faehs. ad 451; quod explicant d-égfi^v t'iovTus, quo seusu nQogi]liovg scribi debebat; vel ijXoig irinaQufvovg (domos clavis perforatas), quod eo vocabulo significari nequit. /lófioi nQÓaeiXoi sunt litci perviae domi, quae opponuntur fivy^oTg dpijXioig, v. 451. Cf. Etym. M. p. 690. 15. 450. 'AtiavQot, A. ad 438, 451, B. ad 451; dtj-
avQoi Var. Lect. A. ad 451. "^ijavQog, quod verum videtur, antiqui grammatici compositum esse existi- mant ix tov aij(ii xccl rov ailQia&ai; quod, quum mf- Qta&cci primam syllabam producat, partim falsum est, neque tarnen prorsus abiiciendum. Nam si vocabulum |
|||||
|
32
|
|||||
|
«TTo Tot; aijfit ducitur, omnes significationes recte cum
pro{)ria notione cohaerent. Illud enim quod vento movetur (sic, quum lat. ventogus alio sensu dicatur, raddere liceat) nullius est ponderis et debile, da&ivig, XiitTov (Suid. Etym.), inde ró dijavQog, sicut lat./«ut*, facile ad ccleritatem et mobilitatem translatiim est. ^ii,aq)QÓg, Hes.) Exempla afl'erunt Blomf. gloss. ad h. 1., Ruhnk. Ep. Grit. 1. p. 171. (ed. 1808), intpp. ad Hes. v. dijavQov. Ceterum eadem hic permutatio literarum est, ac supra in v. nQOitilovg. 'laoti), quod habet B. ad 450, accentus indicat cor-
ruptum esse ex rj(sav, quod genus corruptelae fre- quens est. "laav est contra metrum, cf. Well. 457. JVoaqiiafmTcov, Var. Lect. A. 459, Faelis. 458.
'"E^o'^ov voafidfiaTwv Scholiastes interpretatur: quod prohihet a fraude (o dnt^fi dnó tov poacpl^tii/ tiva), Abrescli., p. 32. » omni fraude iuperiorem , cui nempe obnoxii sunt eius imperiti" (xpft'rrco voacpiafid- Ta>y); sed vix aliud significare potest, quam fraudum principem, quod alienum est. Corruptelae ansam de- dit repetitum JV, et similitudo literarum O et C. (i'^o^oNOC(fiafidT(ov, i^oioNNOCff.) In Scholiaste A. ad 461. (p. 66. 1.) ital tv ^ftJyXciig
x«2 tv aü/iaaiv, bncog (sic recte Par. et Voss. 1.), rell. aa)fiaatv utroquo MS. confirmatur. Veram interpre- tandi rationem iam praeiverat B. ad 462. 471. nXdvce B. ad 473, Faehs. ad 471; nlava, A.
ad 472, B. ad 473. TlXava nude positum, sicut in edi- tione Wellaueri, non placet; quod si iunguntur dno- acpaXilg cpQtv&p itXc(p&, prius membrum, licet asyndeton |
|||||
|
33
|
|||||
|
possit defendi coll. Eum. 254, Ag. 1458, nimis ex-
ile est. Quare scribendum videtur: nénofO-cci utxis n^ii', dnoaqxxXils (pQivmv
UXavj] , Quibus sequentia optime respondent: graoetn ca-
lamitatem, perpessus es, mentis errore ahductus, (■nunc) morbo correptus, deiecto es animo, neque ipse, quibus reniediis tibi medeare, inoenire pa- tés. Dicti huius elegantiam imitatus est Euripides, laudatus a Valeken. Diatr. p. 245. (ed. 1822.) "Alloav ïuTQog avTÖ^ 'iXxiai §Qif(op, quod in proyerbium abüt. Ad verba H'Q. dn. nX. conferri potestSolon, ap. Plut. in Vit. c. 1 , Hemsterh. aJ Luc. I. p. 359; simih's imago est in i^to §qó/a,ov (féQea&at, infra, 885 , i^d- yfa9ai, Eur. Alc. 1080, è^avl.aTocad'ai, Wunder. Soph. Pliil. 365, quibus opposita suut tydov yevia&ai, Choeph. 231, taco (fiQivwv Xiyiti', Ag. 1022. 481. ^E^ajA.i'p(ovrui, B. ad 483, quod mihi recipien-
dum videtur , quoniam sensus sententiam finalem re- quirit. Coiiiunctivo res etiam praesenti tempore du- rare signifiratur [quibus nunc et in posterum pellant). Cf. supra ad 202, v. 463, Herm. Obss. crit. p. 20, sqq. Voss. 1 infra ad 513. habet schoHon lacerum , in
quo tarnen haec verba certa sunt; Tii ov» iartv dyüy- «7]^] inti .... anw'dovaiv oltaai, ra 8i ijnta qiccQficexu i^afiei^ovTai rdi vóaovg, rjroi oXkvaiv. Apparet haec ad nostrum locum referenda esse, illumque interpre- teni i^ujiH^ovtai vel i^afiti^mvrai legisse. Eur. Bacch. 607. t^ujiiiiiiaaai rQÓfWv, quod tarnen non prorsus si- milc est. Or. 263. otj ix'iïn 'Anói-ltov t^ctjA.v'i'éa&ai &iéts. |
|||||
|
34
|
|||||
|
488. Eimvvfiot, A. ad 484; nnovt'fiovg, B. ad 490.
Recte. Cf. praeter exemplum a Wel), allatum , Sept* 185. i'dfia' dxoi'aaace rèv dQfxarÓKTvnov ózo^ov, oti rt ai'qiy/ig i'x^.ay^av éXiTQOyoi, Agam. 6. (xdrotda) rovg — ifinQtTtovxixg al&tQi '^avé^ag, orav cp&ivvjaiv, «vroXkg ra Twi', i. e. OTcty (f&ivvxsiv dpré'klmm ri; sed locus suspectus est. 509. (511) A: oi' rctvTce zcnfTJj] oi' ravvct ovrcog irtTtqto-
rui, 'Ivu ij TiXiScfÓQOg (ioIqk rcty^ttog ra x«r' ifiè xQavrj xal n7.i]Qu>ar]. Schol. Faehs. ov ravra rax/rri, oiirwg , tfpvoiv rj fioÏQK dt riX{a(pÓQog xal nXfjQcouartxi] (sic Voss. 1.) roifnov, 77 (1. oi') ra^ïtog rd xar' ii^i XQUvtï xal nlijQWOfi' ö i'ariv ovttw fit i^vürivoci fiifioiQarut. Prius scholion magis ne \iderer praeteriisse, quam quod variam ibi lectionem agiioscerem, apposui. Nam si interpres, quod Wieselerus, p. 22 , sq. putat, legisset: ov ravra ravTTj, MoTt/ Önojg rtXfcscpÓQog XQdvji) nénQuirat, non poterat in explicatione ra^icag locum invenire, quod manifesto pertinet ad ovmo. Alter Schol, for- tasse in libro suo habebat fiolo" ovnat. Ceterum ov-noa 3IoÏQa nénQwrai xQdvai dictum est pro oiitko nfTTQtojté- vov iarl MoToay xqdvai (ravra ratlri]), Recte \idit Schoemannus, MoT^av hin tanquam personam propo- ïii, sed quod ninnmrai media 'vi accipienduin censet (die Möra hat sich noch nicht dies also zu vol- lenden hestimmt), id nee usus verbi sinit, nee sen- sus postulat. Dicit qiiidem Schoemannus, si mnQO}- rai passive accipiatur, repugnanliam quandam exi- stere, quia sic ponatur numen sive vis aliqua Fato |
|||||
|
35
|
|||||
|
potentior (diese Erhlarung setzt eine hó'here Sckick'
■salsmacht über den Moren voraus), sed vide, ne hoc subtilius sit quam verius; nam ipsa Fati lege desti- natur id, quod Fatum peragit. Atque etiamsi ines- set aliquid repuguanliae, in hoc tarnen non adeo es- set haerendum; ita, quamquam Necessitas est in- exorabilis, tarnen Aeschyhis (Eum. 694) dixit: MoiQca i'7tii(sctg, quod Fati naturae non congruum esse, quis- que videt; plura afl'erri possent , nam Fatum tan- quam persouam jtroponi, sibi pugnat, quod tarnen non hic tantum sed persaepe fit. 542. A. ad 540. explicat ii> ïSlcf ypótfirj, unde edi-
tores nonnuUi tv inseruerunt, sic metro se succur- rere rati. Sed auctoritas scholiastae nuUa est. Su- pra ad 461. A. explicat if ^ttJ/laig xai tv owi-iaat, Faelis. ad 676. (p. 46) iv nvxvoXg ócpO-ceX/xoT,-, cf. idem ad 710. A. ad 411. «i drQtaroi tv vocXi jiu^aig (unde apertum est eum jivcfaig non iiu%ctg legisse, ut B. ih. 416). Hinc intelligitur, 4»' in Soph. El. v. 214. contra metrum insertum interpreti deberi. Pro idla Dindorfius (Zeitschr.f. d. Alterthumsw. 1839, p. 1122.)coni. «iróvc? (coUato &tjh'vovg), Reisigius, teste Schoemanno , avTo- yvatiióvcoi ai^it, Proxime ad codicum lectionem acce- deret §ut(f (UIA, AAlA) yviafir], animo [Jooi) in- /enso, dvast^tT; sic êjfö-yaT," ógyccïg, Eum. 897. 544. B. (546) cpïqt, ü> cpiXog, iTttidij tjv t?g TOvg ^qo-
Toiig Tcenoitjxag idqiv, a'^ccQtg - i'do^e-, fiTré-. Scholiasten ÖTTo»; pro tTitl arcepisse (Hom. Od. 4.109), et proinde locum, ut hodie fertur, legisse, certum puto, sed non minus certum, istam interpretationera falsam esse. |
|||||
|
36
|
|||||
|
Oratio in plura xófi/iara divisa ab animo perturbalu
non alicna est. 555. B. Tó TÓSs xai ró ixnvo darJvSirov. Ergo in-
venit TÓ3' ixtXv'' ön, ad eandemque lectionem refe- renda est mira Schol. A. (p. 75. inf. ov yaQ fióvij, rell.) interpretatio. Literae 00' facile excidere potuerunt, praesertim elisione, iit saepe fit in MSS.,negIecta.(£A'Z?/- NOTEOTE). In vuig. róÖt adiicitur dvaxolov'&ioi, quasi praecessisset dtafiqldiof öè dvai fitjA.V7j[i«i. 559. Richterus, de Aesch. Soph. Eur. intpp. Grae-
cig, p. 27, tanquam variam lectionem e Schol, aftert xoivólfTQOf, deceptus vitio typographi in ed. Schutzii. 565. (563) B. utramque lectionem memorat noivcci
et noivai; posteriorem sic explicat: rivoi 7tTaia/A.aTos öXixji, xal fiitd qi&oQccg didco; noivag. Recte Well. quartum casum praefert. Breviter poeta declaravit, quod sic quoque dici poterat: tij iaviv ij dfinXaxiij, rjg noivdg (vel ^s noivi^ov) róvSt töv oXi&qov óXéxtj. Con- structio quae obtinet in xccxói> ohov 6Xia9ai simili- busque apud tragicos paulo latius patet. Soph. Ai. 207. Tt 8' ipTJXlaxTai rijg dfiiQictg vv^ ijde ^i'tcQo;, ubi Her- mannus , perite, inquit, monet Triclinius , pro xiva ivaXlayijV ivi{K'kKxxai positum esse ri' ^üqog, id est rivu ^aqtXav tvccX'kayriv." Similiter supra (v. 401.) d/iéyaQTU rdSi xqarvixav, Oed. C. 92. (Phoebus dixit, me hic vita excessurum) xiqSi] iiip olxtiaavra roXg Se- Siyfnivoig artjv dè roTg fiïjA.ifiaan', ubi fortasse cum Schac- fero oix^csovra legendum est, i. e. oixtjaoyTa oüxijacv xiqSaXiKV fitv ToTg 8fd. dtTjQccf Sè roTg né/njiaaiy, quod de sepulcro intelligendum est, coll. v. 627, et Wun- dero ad h. 1. |
|||||
|
37
|
|||||
|
567. "Aliv' m da et 'AXivéeda, A. ad 568, B. ib.;
^'Ahv' d da cum var, lect. w da, Schol. Faehs., qui « non inscite sic explicat: Tó & xXyrittóv tniq()rjnix iaviv rj fxaXXov nQogcffovrjiiKTiKÓv' Siaqiïqn dè rijg did xov o) nijos^wv^cstwi, OTi TOVTO (Atv i/'vjj^j dna&ovi, ro dt a TUQa'z&dfi dfiXoT tlwy^ixói> olov rj ayirXiaaiióv jj' ovêidos ■^ dycefuicrtjcfir. Apparet, illud ^AXtxJaSa, insulse et ridicule a Schol, explicatum, ex aXl^l^ d doe natum es- se, quod cum Valeken. ad Phoen. 1304, praeferendum mihi videtur, prae akfv^ o) da. 577. TTjXïnlayxToi B. in lemmate (ad 576), idem
infra v. 587. noXt/nXa/xTOi (ad 585], quibus non mul- tum tribuendum, quura utraque lectio etiam in Ox. sit. Priore loco praeterea legit nXavai, altero nXdvot, ut apparet ex interpretatione (lay.qav nXavötvTig (masc), quaeque deinceps addit, ad formam, ut putat, rario- reranXüvog illustrandam et firmandam pertinent. UXd- vog apud Soph. et Eur. tam frequens est, ut alte- rum paene expulerit (Brunck. ad Ant. 67, Eur. ap. Stob. Ecl. II. p. 342, Heer.), sed apud Aeschy- lum nXdvt] nullam liabet dubitationem (cf. infra 625, al.), quin nXdvog apud hunc non invenitur. Quare, quum propter antistrophen necessarium sit TtjXénXctvoi, ut infra noXiJitXavoi restituere, nihil obstat, quominus ad -vitandum ingratum énowrtXiVTOv cum Well. T»;Af- TtXavoi nXdvai scribamus. Conferri possunt dvgtfijfiovg cfrifiag, Hec. 192, nóda TvcfXónovv, Phoen. 1543, avp dlxt} dlxciLcc, Soph. Ant. 23, fitydXa ftfyaXtjyoQog, Sept, 547, aQfiuTÓxTvnog öro^og, 486, xoxÓTtoTfioi xtJfai, Ag. 1107, aróixK xctXXiTCQtJQOv, 226. (ttq&qoc est facies. |
|||||
|
38
|
|||||
|
Sept. 515), ^iog dcatQvaiaTccxToii, supra v. 398; qinbus
permulta ex aliis etiain poetis possent addi; sed satis iam ex his apparet in istiusmodi adiectivis alteram com- positionis partem quiescere, tragicosque hac ratione cum res gra\ius expressisse, turn verba et constructio- nes, commuui usu trita, quorumque -vis ideo paulum infracta esset et imminuta, evitasse, B. ad 592. ^la^eTai] duQ^iTui. Lemma excidit; per-
tinet enim haec glossa ad verba uQÓg ^iav yviivctCitai. 602. NTjOTjiaiv, Var. Lect. ap. A. ad 600; eandem
lectionem habet Voss. 1. in lemmate huius scholii, et paulo post (1. 3), ubi tarnen librariorum error facile agnoscitur. De ipsa quidem forma viiiyrijg dubitan- dum non videtur (Phryn. s. v.), nam, tametsi vijnng utroque genere dicitur, nihil tarnen impedit, quo- minus et vtjaTyi et vijarig olim exstitisse putemus; et re vera priore forma usus est Matro ap. Athen. p. 134, V. 10, Simonides in Bekk, Anecd. p. 1402. Cf. Piers. ad IVIoer. p. 270. Inde vijarig formatum est eodem modo, quo Kvp&nig a xvvmTtTjg, nvQmmg a nvQwnijg, etc. cf. Lob. Ai. p. 407, Pathol. p. 504. n. 30; sed vrjdTijg masculinum esse, quisque \idet, unde apud Pho- tium , p. 299. 10. vriaxijg, ^ixdixri 9f6g, vijarig scri- bendum est (cf. Eust. II. XIX. p. 1180. 14, Karsten, Empd. p. 181). Nijarig dito vov vijavTig ducendum esse quutn doctus grammaticus h. 1. annotasset, hinc su- spicor alios variam lectionem vrjaTfiaiv finxisse, et ety- mon addidisse, manifesto falsum (dito rov vtj x«i 'ïav»)- ni), sed loei sententiae accommodatum, Quod quam saepe factum sit, neminem fugit. Uno defungar |
|||||
|
39
|
|||||
|
exemplo. Antiqui grammatici adiectivum XiwQyóg du-
cunt a %aèg, liiog et tQ/al^ofiat, EPrii (Hes. XecoQyóv- ccvÖQocpóvov, Etym. M., Suid. s, v.); sed errarunt, de- cepti scholiis ad v. 5. huius fabulae, ubi XfcoQ/óif explicatur tói' rovg Xcxovg itlaoavra. Vera notatio est a T^tmg (liicog facile) , quod siguiiicatiouem iutendit, et EPm, ut XfcoQ/óg sit ()qdiovQyóg. Cf. Herm. ad Ant. 126t , Archilochi fragm. 101 , Bergk. — 2:xtQ- r7j(iócTcai> vijdTideg ccJxicci sunt axtQTtjfiara dftxij, a noitï fie v^ariv. cf. Ag. 186. nvoai vrjaTideg. Versu sequenti recte Hermannus ex Schol. A. (ad 600, 1. 5.) "Hfjag interposuit. Schol. A. ad 624. ixijdéy fioi xQvi}i7ji, sed rectius
apud Faehs. scribitur /ijjdautog; beneque ibi sub fi- nem legitur tó pro ó'ri; quae enim sequuntur ■verba seiiarium efficiunt: "^ 8iï (xQV^) ytvia&ui, rctvTU xal '/(vrjairai.
Simjliter in verbis Schol. A. ad 378. duo latent versus : jióyog roi dv&Qwnoiaiv larai vócovg ''l'vxrjg' fióvog yaq ovrog t^ti &iXxrtj(}i«. Ltique si haec non ipsa poetae verba sunt, putan- dus est respexisse ad dictum eiusdem sententiae, qualia plura in antiquis poetis feruntur. A. ad 438 (1. 15) alludit ad celebre dictum Novg óqa xal vovg dxovti, ralXu xcocfd xal vvqiXd,
de quo cf. Naekius, Opuscc. Philol. I. p. lil. — B. ad 49. supra Hesiodi sententiam expriinit (cf. quae ibi attuli). Gons. praeterea WolfF, de Soph. scholiis Laurent. p. 24, Schol. Barocc. ad Soph. Ai. 292, et de Schol, ad Choeph. 319, Pors. ad Med. 139. |
|||||
|
40
|
|||||
|
Versum, quem modo ex Sclioliasta descripsi, Her-
mannus [de versibus gpuriis apud Aeachylum., Opuscc. II. p. 83) ex libris nostris excidisse putat, ut locus olim sic lectus fuerit: TJq. T6 firj fici&iXi> (SOI XQiïaaoi' rj fi«9iTv radi.
"A diï yfi'i(s9ai , ravrce xal /fviiatrai. 'Ju), MtJTOl flc XQl'lpJ]^ TOV&' ÖTtlQ ^D.loD nU&tTv.
Quam sententiam habere quo se comrnendet, nemo
negabit. Sic enim aequalis versuum distributio resti- tuitur, et sententiam habemus orationis nexui accom- modatam. Quamquarn , ut ■verum fatear, quare illo vei'su omisso Jus responsum minus aptum sit, non yideo. Tol (malim enim cum Ellendtio, lex. Soph. i. V. (ir'j TOL separatim scribere) in liac verborum com- plexione enuntiati vim auget. Quum Prometheus si- gnificet, se dubitare, an lus rogalui non morem ge- rat, lo, ne vero, inquit, me celes illud, quod per- pessura sutn. Similis usus particulae est Ant. 539. '^j/r. Aóyoiq ë' i/ay cfiloiiaocv oh aréoyu) gjiltjif, 'lofi. Mrj tot xaaiyv7]vt] ft' (xTtficcaijs tó ^lij ov &ui'iïv n Gxfv aot. Porro , quod Herm, miram dicit scholiastae an- notationem, est sane talis, qiiae ad poetae sententiam perspiciendam parum aut nihil faciat; sed a Schol. i^. ad 88. supra, B. ad Sept. 294. non minus aliena phi- losophorum placita aflerri videas. Neque postrema scholii verba sensu destituta sunt; tota annotatio haec est: 'EiTixot'()(tov i'ari dó/fi« dvaiQovy ri]V fiavrixijp' tifiaQfiivrjg yaq, qi7jal, itavxa XQaTOt'aTjg, ttqó xuiqov Ac- Xtfnijxag, tidwg (v. fi'Trto»') Ttji> oviKfoqav, ró yiQtjaróv Sè, rr^v rjSovijp, t^iXvaag. AtyovCi 8t xccl ró' a ëtt yi- |
|||||
|
41
|
|||||
|
vïa^cci, ravra x«t yivrjotxcti^ i.e. «imiliter (Epicurei)
in ore habent illa: quae fieri oportet, fient (sive oracula consulas, sive negligas). 632. Schol. Faehs. ad v. 627. sub finem : ft»/ nuqo
8h Kal Tiliov, ij ifiuvrri» tXiw, (fQÓpTi^é jiov, bti i/iot 'kiuv fv(f'Qavrót> tó d)cotLii> rag ificcg avficpOQCcg. Tovro di (nimirum tó dx. r. i. a.) é'^ioO'ii' 'kafi^avtrai. Viden- tur haec ad eadem verba, quae nos legimus, perti- nere. Post (.maaov intellexit roü Béovtog, illud satis verbose interpretans (jiufyö- tXiio); a5s autera explicuit T(ó oTi (cf. B. ad 629): ne de me nitnis sollicitus «is, quoniam [haec audire) mihi gratum est. Male; fiansov, mg est idem cfuod fid.'saov, rj wg. Cf. Stallb, ad Plat. Rpbl. VII. p. 526 C. .. i ,- 645. A^axv'foiicti, Var. Lect. ap. A. ad 642, pro
()§rfQOjj.ai. Verba illa yéyQ- ctiayi^, textui superscripla fuisse videntur, iiideque a Victorio cum Sclioliis edita; nam neqiie Rob., neque Par. aut Voss. 1. illa habent, et apparet, antiquos inter[)retes ödt'QOfiai legisse ex A. ad 640. tig SdxQva if^^aXkofiai. Wellauerus glo«- sam loquitur. Si, quia sensus verbi aia^tlt>oiA.(xi hotr loco aplior sed explicatu facilior est, idcirco hoc pro glossa habebimus, multis locis peiorem eligere lectionem, coacti erimus. Glossae ea tantum sunt, quae explicandi gratia adscripta esse potuerunt. Non ineptam, puto, quisquis hoc «'ffx- excogilavit, propo- suit coniecturam, sed mutatio non necessaria erat. 665. 'Aarjficog, B. ad 662, contra quam est in Ox.
(Barocc.); daijixovg, A. ad 665. Ergo haec StTtoyqa'- (jpt'ct iara antiqua est. Mihi priu» magis placet, 6
|
|||||
|
42
|
|||||
|
670. OèX-t) legisse videtur A. ad 655 (sub finem,
p. 88), üïXei B. 667, quod ex illo exstitisse videtur frequenti permutatione tov fi et ?;. OïXrj non temere spernendnm est; nam transitus ille ab optativo (lO-f'^ot) ad indicativi futurum (t^aïarwdit) mihi quidem satis insolehs videtur; optativo enim cogitatione redimus ad tempus praeteritum, indicativo futuri rui-sus lioc ipsum tempus, quo vaticinium nunciabatur, tanquam praesens cogitatur; quod facilius fereiidum esset, si i^a'i'aTwad ad rectam orationem transitum faceret; sed quum hoc versu pracdietio finiatur, malim &ïlri. Dind, dedit i^aïaTÓxsot, quod tarnen auctorilate desti- tuitur. De ai rum coni. sine ai> nenio amplius du- bitabit. cf. Herm. Ai. 491, O. T. 198, Well, Eum. 225.Bergk. coniunctivum reslituit in Tlicogn. 121, 276, 321, Sol. 3. 29, Tyrt. 9. 35. Cl. ipsum, Rhein. Mus. Nétte F. lil. p. 207, sq. 680. A. ad 674 (sub finem) >tal ttqó,' rrjv ^Jïqvijv
TTjV Tny/ijV. Ergo ])ro céxotjp eum vocabulum, quod mj- yijv significet, legisse coniicias. Fieri potest ut dxrijf legcrit ((ixTtjp n Aiovij^, Blomf.), sed, si legit, im- probandum est, tum quia axr»/ de littore non de ripa dicitur, tum quia non probabile est. positionem par- ticulae rt tertio loco librariis deberi. Eandem oh causani xQrji'tji' {yi. n xQ^yfjv Cant.) admitti nequit, et reliqua, quae per nij-/riv explicari possunt, v§wq, (tóov ■, et si quae sunt alia, nimis a librorum lectio- ne diversa sunt. Idcirco vero proi)ius videtur Schol. •verba rrjf nijyijv recentius esse additamentum, ad il- lud yiiQVtjP explicandum adscriptum. Qui supra v. 201. |
|||||
|
43
|
|||||
|
?5p^i tolerarunt, miror hoc loco in &xQ7ji> offendisse.
Si hacc non satis defenduntur aliis formis ionicis, vel epicis polius , quae multae in dialogis quoque tragi- corum sunt [fiovvo;, ^iXvog, '/otffctru, dat. plur. in "fiat, vniinoyn;, ionica forma in clioro v. 426, ncaXit'- fxfvai V. 648, nilQTtvoo;^ Blomf. ad v. 953. cf. Valck. ad llipp. 1432.), ulerquc locus corrigeadus erat. Sed Utraque forma est in narratione, quae admodum simi- lis est (iii<Jiait> dy/t'ki7.«~^, 'm quibus constat tragicos, magis quain in rcliquis , se ad epicorum exemplum conformasse. Quare vidcndum, ne hic codicibus eit obsequeiidum. — ^'Axnu est cacumen (II. IV. 425, XIV. 36. Ca!l. in Del. 104, 177.) et significatur cliviis Lernae. Schol. vet. Pind. O. VII. 60, ?/ AÏQtnj -/.«ra fitv Tiva^ Kniii'1] , Kuva dé Tiv«i Zoj^ftw^f,- yuiQiov. De prima syllaba in axoog producta cf. 366 , supra. Pers. 650, Choeph. 680, 685. rfji uQÓi yiji', Schol. Faehs. ad 679, (quicum
consentit Voss. I.) et B. ad 682. rfjv irijó yfjg legi- timam esse constructionem, demonstrant copiae Abre- schii, p. 38, et Blomf. gloss. ad h.l., ex quibus haec appono: Arist. Acharn. 235. xat diüxeip (^tói/ /Jiy,aió~ 7toi.iv) yfjv ttqÓ yfji, Suid. v. tt^ö yijg, tyo) dè cpttlyoj yijv ■JTQÓ yfjg, Lucian. Alex. (II. p. 252. Hemst.) c. 46. i'5(i yfjv TTQÓ yf]g iXat/i'ea&cci cog dae^ij. Granimaticis tarnen legibus Scholiastae lectio non pugnat. Cf. Soph. El, 896, Phil. 630. 690. A. ad 687. arreyf] (sióiim. Ilaec qui scri[)sit,
titt%t legit (cf. Abresch.); male. Schol. Faehs. ad 691. AilfxaTa - dnoTQÓnccia , (Iw /.al êcTTfyt firrfy. |
|||||
|
44
|
|||||
|
Schol. Faehs. ad 710. t^rj^rijfiivoi xctl {faQQOvvtei
olov tv ruïi ixTj^ólot,- TÓ^ot,- (v. 713); leg. t^rj^iitvot xal {^a(J(jovi>T(g. Sed fortasse, quum has sitnilesque glossas a librariis additas esse non iinprobabile sit, ho- rum potius inscientia, quam antiquorutn librorum menda incusanda est. Non melioris notae est, quod in- fra ad 793 (p. 102. 1. 18j in srliolio ceteroquin nou 'ndocto ad explicanda verba vaua flXot/rcoyoi ttóqov affertur : tó vajia tov tióqou xal tov óqksiiov , ubi, coll. A. ad 789, B. ad 790, ooniicias Icgendum esse toü OQOu xal TOV ónta^iov. Sed inaliin credere, verba xal TOV oQia^ov i)Ostea deniura esse addita. 714. ('AXiavóvotg ^aiiaiaiv.) B. ad 712. exponit raïi
GXivay^ióv (SOI noiov'aaii tv rü nXavaa9ai, SiéQy^faO-ai öi' uvTüiv. Aliud quid pro '^AAIavóvoig interpretem legisse, certum est. Suspicabar ''AAAatóvoig [aka^s- •d-ac), lectionem corruptam ex ^ArAaróvoig. Sed hoc est hariolari. Porsonus voci dluaióvoig obelum suum apposuit, minus, puto, propter ipsum illud verbum, quod sati.s defenditur nominibus aXixTvnoi et uXi^t>o- ftog, quam quia sequens vocabuhim incertum est. Nam Schol. A. pro vulgata lectione afi'ert yv'/rodag, pro quo alios refert scribere yt nóSag (non, ut Well. dicit, yvfivónoSai). Acute Ilermannus , queni sequi- tur Schoem., nóSag interpretationem esse putat voc. yvia, (quod, ut xüXov, saepe x«r' i^óyjjf de pedibus sumitur, et hunc in modum a Granimalicis explica- tur, cf. Hes. s. v., ibique intpp.) scribitque dXXd yvV dXtar. Elmsleius minore mutatione dXX" uXiaTÓvoig y' inó XQiiA,nT. (Edinb. Revievr, 1810. NO.XXXIII. p. 237). |
|||||
|
Vc
|
|||||
|
Mihi in mentem venit yi!aig, (|Uod facile in yvTa
mutatum glossae nódas ansam dederit; scribendum foret: cikX' akKTTÓvoii ytlaig
XgifiiiTOvou (taf^iuiai t' ixmQav y^&óva. Heinsii coniectura (ad Hes. v. yifnag) dliat. •/t'nuig conlra metrum est. In Faebsii scliolio ad 777, quod est etiam in Voss. 1,
legitur TïQÓgSfi^ov {1%\), prociil dubio vitiosum. Idem error locum, qui est Choeph. 222. deformavit; in libris legitur: '^ilg öVt' ^OQt0Tijf Tad' iyvj ae nqovpvïmo;
in quibus 2^E correctionem esse pulo subsequentis verbi (jtQoTvftTTO), nQO^Evvtnw). Recepto nQovvvino} (praedtcare) facile róvöe in vccde mutari potuit. Ita- que scribo; 'ii,' övt' ^OQtaiijV TÓfd^ tyio TtQogivvina;
De ])ermutalis tijio et 77(>o,' cf. Abresch. p. 61 , sq. Sopb. Ai. 818 , Eur. liec. 41, ibique Herm. Infra 953. Scliol. Faehs. ad 940. ])ro viQog^ahji legit nqo^a'k'rig, contra metrum. 795. Schol. A. ad 793. -ntSia] ijri} KksQ-Ivtj; Par,
3r. Ki(>&rivi]g\ 'ElxiaO-iiptj (yQcccpiTat ijTtg Kta&tjvii); Voss. 1. n. 2:xvt>t}vi}g] 1] ^xv&rjyy; Rob. HxvO-ivt], eadem variet., quae est in textu. Inlra p. 102. 1. 10. Kia- &tv>] dé nóXig Ai^tfijg consentit Par. om. Rob. et Voss, 1. Kio&fivtjg Yerum esse, demonstrat fragmentum Cratini apud Harpocr. s. v. Kav&iv8^ int régfiUTa yijg rj^fig 'v -
Kal KKJxfrjvtig vQog öi//f«,
|
|||||
|
46
|
|||||
|
ubi maiiifesfa est loei nostri parodia. Fortasse non-
nuUi cojjitarunt de Scythia. 805. In scholio A. ad v. 793 (p. t02. 1. 14.) apud
Faehs. (p. 53. inf.) pro ditgayeTi scribitur dxQcty/iTg. Elym. M. p. 52. dxQcc/yèg, da9ei'èg, yaliitov, Sva-j^f fjèg, GxXt]Qav, ccvartjQÓi' xai ró dti x}mïop naiSioy, td Tt dxQuyyij o^i'yola. Siniilia sunt in Bekk. Anecd, p. 369. 17, et Hesychio, nbi tarnen MS. dxna/ig ba- bet. Recte, nam a xqu^oj Tocabula XQuyyi], xQayyai- v(0 formari nequeunt, quia xQdt,m ubique simplex ba- bet /, ut tXQuyov 1 KtXQttya; quare non assentiar Lo- beckio, ad Phryn. p. 337. in Herodot. I. 111, xoay- yaivóuivog restitiienti; neqne apte coniparari potest xïulw, cuius yaQccKTTjQ, quein dicunt, est duplex ;', Etymologici locum apparet ex variis glossis esse com- positum; nam quod primo loco legitur d(jd-eiffg ma- nif'esto ad axgarig referendum est. Quare, quum dxgayyijg et dx(>ayi]g permutata esse a librariis ex no- stro scbolio apparcat, dxQccyig autem et dxQavig h"te- rarum ductu vix diversa sint, numquam vocabulum dyiQciyyrjg exsfitisse puto. Hermannus (teste Fix. in nova Tlies. Steph. edit.) dxQayrjg ducit dnó rov axgog xctl Tov dyaj.iccL )) Ut axgayijg sit is, qui habeat indi- gnationem Tcbementissimam, qui sit iracundus." De quo dubiïo propter usum y. ayocfioci. Fortasse u 'm hoc vocabulo, ut in a^qofiog, tniturtxov est, et signi- ficat vehementer clamans (Etyra. ró dd x)MXot;), Schol. B. (ad 801) versu 803. toiovto fiév, rell.
apodosin incipere dicit versus 792, ötctv iTigdatjg (leï- &QOV, addens alios haec praecedentibus iungere (rjy |
|||||
|
47
|
|||||
|
tyyQccc(.ov - orav TtfQaai]^). Itaque lacuiia iani satis au-
tiqua est. Nam intercidisse quaedaoi post v. 793. cer- tum puto; quod ut nniltis demonstretur, non opus est, quum recentiores editorcs ad unum omnes idem sentiant. Verbis otuv niQaarjg Prometheus narratiouem V. 737. interruptam resumit, quare hic, ut supra, de Bosporo Cimmerico cogitaiiduni est, quo traiecto lo orientem versus (793) cursum dirigit. Iteruni traiecto mari (794) pervenit ad Phorcides, «,- ovO-' tjXio,- nqog~ StQ'Aixai^ ^y-TÜaiv, ovO'' rj vvxnQog ixrivi] ttotï (798, sq.), itaque septentriones \ersus habitant. Quare haud ab- sonum fuerit statuere, v. 794. Caspium mare signi- ficari; quam Hermanni sententiam (Obss. Grit. p. 32, sq. cf. Reinganum in Jahni Ann. a. 1828. V. VII. p. 336.) non video infringi iis , quae protulit Klau- senius, in Mus. Rhen. V. III. p. 308. (1829). Illis igitur versibus, qui interierunt, expositum fuerit de gentibus, quas lo intra Bosporum Cinimericum et mare Caspium visura esset. Quod si huc pertinet fragmentum , quod ex Prometheo Vincto aftert Gale- nus vol. V. p. 454. ed. Basil. (frgm. 181. Dind.), multo plures , quam illi quatuor versus, exciderunt. 838. In Scliolio A. ad 837. pro naQu/evofiéfi; (1. 2).
in Voss. 1. legitur ^oêg •/tyo/A.éfy. A|)ud Faelis. (836.) vulgata exstat, adscripta tarnen varia lectione (quae male a Faehsio ad scholion v. 831. relata est) ivtmi&u [ïoi'i" yfvojiïvr] - t§a5. Si interpres legit aliquid, quod apte per ^ovg ytv. explicari posset, improbandum est; pugnaret enim cum v, 676. 840. TIoXvTTh'r/xTOKSi, B. ad 838 ; neque abhorret A.
|
|||||
|
48
|
|||||
|
Ülrum veruin sit, {iKx'kifmX. an 1x0X071}..) metrum et
sensus docent. Eadem var. lect. est Ag. 189. In Se|)t. V. 7. pro noXtiQ(jód-ois, Valeken. 7iaXi()()ó&oig con- ücit; sed mutatio minus necessaria est.— lo vagata est iuxta mare loniuin vel sinum Adriaticum , inde re- trovago cursu, i. e. orientem vel orientem et sep' tentriones versus directo cursu, Prometheum adiit, quae tamen pars itineris liic non accuratius descri- bitur, et in gemino loco (Suppl. 535) , ubi poeta lus errores breviter sed ordine recenset, in dissirnili ar- gumento prorsus omiuilur. Ibi, postquam ex Argo- lide fugit, (v. 539) multas i)ei-agrat gentes, Sijf^ ö' dvTinoQOV rUÏKV tv aïau dtaTé~
fivovaa, ttÓQOV xvjiazluv 6(>i'C,ti'
''la-fttii (Pamdog (sic enini pro j5«ff. log.) di' aïag
Propler j)ositionem verborum necessarium inihi vi- detur dvrlnoqop yaïav cum Siar. coniungere, illud dubium esse polest, utrum Siyfj ad diar. an ad ógi^fi pertineat. Hoc si sequimur, lo, quum oppo- sitam, trans mare sitam rcgionem i. e. Asiam Mino- rem, peragrabat, bis dicitur mare traiecisse, quod secus est. Ulo modo si verba ordinantur, lo Asiam Miaorem bis pcragrans, vel potiiis bifariam dividens mare traiicit, quod aequc parum sensui satisfacit. Ut brevi faciam, mihi scribendum videtur : hifr\ 3' dyfinoqov TaXav tv aXaa dcan - lA.ovna, noqov xvfiaTiav oQiQfi, in quo dyilnogo.; yaTa, (mart propinqun) est regio lo- |
|||||
|
49
|
|||||
|
nio mari affmis, tióqo^ ttv/iaTioti Bosporus Cimmeri-
cus, quo traiecto lo ad Phasidem pervenit. 'OQi'Qnv est fines alicuius rei superare, permeare. Cf. Eur. Med. 432. didt'novg ÓQiauau tcóvtov ntTQU^. lonium mare ab lone nominatum esse, satis causae erat Aescliylo, ut hanc itineris partem certe tangeret. Et sic ille locus optiine cum nostro conYenit. 851. (849). B. iTTotqpw^] icpccipüfin/oi, unde Abrescli.
coniicit Scholiasten legisse ina(f(jav (aor. 2.), quae for- ma nusquam exstat, et haud scio an non potuerit exstare; praefert tarnen Ahreschius, puto pro[)ter sequen- tem aoristum -ïhi/wf pro quo in fine scholii perperani ■&iyiov scribitur (Herm. ad O. C. 470, et alii). Scd cf. supra V. 302. rj ^ituofjumv Tc'^a,' 'E^ud^ dqiï^ai xal avvcc- GiaXwv vicfAoi^; quamquam ihi necessario pro sententia tempus mutandum erat. Sed Sophocles, Ai. 31. qp^a^ft xt xddtjXaxjff, Eur. Hec. 21, 266. xtii>9] ydo üXicsiv viv, lig TQoiuv r' ayn , Alc. 176. tSdx(W(ii jcctt 7^tyii rdSe, 852. Schol. Faehs. ad 850. Tt^fig Si xcci TtccTdu
^'En(X(f>ov ópojial^ónipoy, inwi/vfiof tr}- inacf'^aicog rov Jióg. Quod primo iiituitu videri posset, Valckenaerii coniecturam ■ö-iyij/A.dTcov his confirmari, re accuratius considerata non sic se habere apparet. Schol. B. ad 850. (ró) Y^vvijfidTmv /tiog Xiyn niQt rijg ijia- (pijg, ctvrij ydq dvrl antQjxarog riq^tatv, quam interpre- tationem, qua Tulgata satis dcfenditur (cf. Well.), se- cutus interpres pro yevvijndxtav in interpretatione de- dit éTTaqpjjfféw;. Cf. omnino Suppl. v. 308, sqq. Lu- sus in etymis \erborum Aescliylo perquam frequens est, Lubet locos huc pertinentcs indicare, quum 7
|
|||||
|
50
|
||||||
|
multa quidem a Valeken. ad Phoen. 27. et 639, Blomf.
ad Ag. 667. et 1048, Lerschio, Sprachphil. III. p. 11, sqq. collecta, neqiie tarnen omnia iam occupata sint. Suppl. 697. Kul 7TQWQCC nqóad'iv ofifiaaiv ^Xtnova^ ódóv.
Uqwquc ducitur dnó rov itQooqoiv, quae noiatio eo ma- gis in promtu erat, quia navium prora siios 6(ii9aXfiwi habebat (Becker, Charihles, II. p. 64, Schol. Arist. Ach. 95j. — Agam. 1538. TTqoi mxv'noQO»
nÓQ&ftiVfi' ditfjiv, significatur Acheron, -- In Prom. 719. "H^fi'S 3' "Tligiarijv nora/ióv ov xfnvSwfVfioy 1)
non dubito, quin fluvius Hybristes significetur; quod nomen quum Scholiastis ignotum esset , {i^QidTijif ap- pellativum habuerunt, de Araxe cogitantes (djió rov dQamnp); quocirca assentior Schoemanno ad 1. 1. non Tideri aliud quid ab iis lectum esse. In eadem fabula huc quoque referendi sunt versus 807, 808. OÏ f^QVaÓQ^VXO»
Otxovdi» ttftqpi ya/ta JlXotlrtovog nóqov.
In Chori verbis de morte filiorum Oedipi, Sept. 811. OÏ SiJT^ OQd'wg x«r' inutvvfiiav, nul TToXvvtiKiïg — wXovTo, baud scio an non tantum ad Polynicis sed ad Eteo- cHs quoque nomen alludatur; certe cum Blomf. x«i 710%. ««t' in. transponere temerarium videtur. cf. eiusd. fab. y. 558, 640, Soph. Ant. 110, Eur. Phoen. 639. — |
||||||
|
1) Schutï. 'T|3p<(rT^», male, Cf. Cobet. Plat. Com. p. 167.
|
||||||
|
51
|
|||||
|
Partlienopaeus Sept. 518. dicitur cpQÓD^ficc i%ttv ovri
ttocQ&iiffau tnwvvfiovf i. o. wftóif, ut additur. Porro ap- paret antiquos, qua erant religione in deorum nomi- nibus citandis (cf. Martini Var. Lectt. p. 155, sqq. ed. 1755) , lubenter Dei cognomen, ut faustum rei omen invocasse. In Sept, 131. est Kal ad Ai'xn^ ufu^, Atl- Xfiog yftttv 2tq<xtÜ) docf(^, lupi similis Jiag i. e. hor- rendus, metuendus. Eiusdem fabulae initio Eteocles, si quid, inquit, urbi aocideret, unus Eteocles incusa- retur civium cantilenis , Olfiüyfiaaiv &^ wu Zivg dXf^ijTtJQiog
^EnwwfiOi yivoiTO Kvcdf^ticov nó},ei, ad verbum : quarum Jupiter averruncus, utinam co- gnominis («iïj/xaxaj) fieret Cadmeorum civitati, i. e, quibus aversis, utinam lupiter non nomine tantum, sed re aXiiixaxos esset huic civitati. Conferendus est locus, qui est Eum. v. 90. . 'EQfiTJ, (pifXaodff ttuQTce 3' ai»' inwifDfios (i. e. noimctTos)
Hofiiraïos ïa&i, róiidt iroificdvrnv ifióp 'IxtTr}v. — Neque praetereundus est locus in Agam. 1050, ubi Cassandra Apollinem sic appellat: '"^no'k'kov, ""uinoX'kov, ^udyviar' '^nóXXwv ifiógf ^^ncaXiaoeg yuQ ov /wXig ró dttfrfQOV, ib. 1057. '^, noï •hot' rl/oeyig fn; ubi ^u4yvtaTi}s ad aya, 'uénóXXcov ad dnoXXvvai re- fertur. Cf. fragm. Eur. Phaéth. ap. Macrob. Saturn. I. 17, et Archilochus ib. (fr. 23. Bergk). Phoebi cogno- men ApoUo a Phoebe liabere dicitur, Eum. 7. (Pol^tj' diSwdt 3' j; ytvi&Xiov Sóaii' |
|||||
|
52
|
|||||
|
i. e. nomen, quod avia Phoebe gerebat. Ex fragmen-
tisaccedunt 285 (Dind. Athen. XI. p. 491. A): Atlan- tis filiae patris laborem, KXociiaxoi>, i'if&a vvxviqav qxtVTCcdfi&rwi'
^'Eyovoi fio()(fug, antiQOi TnXdaSfg.
'^TVTtQOi'g yaq avrag (rag TlXiia5ccs) fiQJjxt, Sid rijv ■JTQog
rag ÖQvetg ófiavv/iicep; 291 (Arist. Hist. An. IX. 49):
TovTov 5' inónrijv tnonct xwv ccvtov xccxcóv
JliTtoixiXtoxi «dnoStjXóxsag tf,(if
«bi avToif tam ad subiectum verbi ntTt., quam ad
tnona (tnÓTTryi' ruiv uvrov xccxwp) referri potest, sed
sensus obscurus est; 313 (Strab. VI. p. 258) '^qp' ov (tov
dnoQliayfjvcei) dt] 'Pijywv xix^ijaxtTat. Alia magis trita
sunt, ut lusus in nomine Promethei (Prom. 86), notatio
nomirium Bospori (ib. 736) et Areopagi (Eum. 660).
Quibus si locum nobilissimum de Helena (Ag. 667)
divinitus nominata, quia naves urbesque et Yiros (tXé-
vctvg, fXavSgog, f^fjrroii?) perdidisset, addideris, omnia
quidem, nisi memoria me fallit, ex Aeschylo colkcta
habebis. Ne apud antiquissimos quidem poetas Home-
rum, Hésiodum, item Pindarum et Empedoclem (cf.
V. 435, sqq. Karsten, p. 61) baec prorsus desunt. In
reliquis tragicis Sophocles in hoc genere parcior est
(Lob. Ai. 430), sed Euripidem et Agathonem cum
reliquis Sophistarum flosculis hanc quoque figuram
consectatos esse constat. Quod si ille ideo a Comico
traductus est (cf. e. g. Etym. M. v. 'An(fiwv, Pollux
IX. 36), magis quia intempestive nimisque crebro
|
|||||
|
53
|
|||||||
|
lusui indiilgerct 1), id factum est, quam quia totum
hoc genus antiquis displiceret. In nominibus enim hominum fatalem inesse significationem putabant, quod eum aliunde, tum ex loco de Helena supra allato ap- paret (cf. omnino Lob. 1.1.); neque illa res, prius- quam notatio verborum artis formam induisset, et in gcholas abiisset, humile quid Labebat aut tragoediae gravitate indignum. 861. Scholion Faehs. ad v. 858. nimis corruptum
est, quam ut de lectione certi quid afferre liceat. Idemque dicendum de Schol. B. ad 866. (a Schutz. om.) , ubi Pauw. corrigit yvwfiwp] yvüfirjg. Quidquid est, in textu procul dubio cum Blomf. Icgendum est: akV dnaii^Xvv&ijaiTai rvw^tjP' dvoïv di, rell. Nam neque illud xXv'itf dyaXxis dici potest yvwfii] et dnufi^'k. cum yvcofiyv coniunctum magis placet, quam nude positum. JvoXv &aTiQOj/ vel &aTiq«, (cf. Stallb. ann. erit. ad Theaet. p. 187. B.), alterutrum, usitata di- ctio est. cf. Plat. Phaed. p. 66. E, 76. A, Grit. 52. A. (ubi SvHV reposuit Stallb., quod hic in lemm. Schol. B. est); h. 1. illa verba significant duoruni alterum uimirum «hftiv dvólyiig. 877. Aóyov A. (ad 875) pro ^qóvov. Eadera varie-
tas est in Peisis v. 699. ndvra ydq AaqtX' dxotfai] ftv&oy tv ^Qa^d Xóya
|
|||||||
|
1) Frigidura est, ut hoc afTeraiu, In Phoenissis SiSa(ri T^ ^pé^oq
2$üpwv tri^vipu. xsiiTfèt. Siajreipuf [néfov, ' Ohv viv 'EAA«? uvS- fta^ev O(5(5rouv. Postremum quidem versum epiirium iiidicat Valck. iicc sine causa; scd alii eunt loei, in quibus similiter illud Z6ev usurpatur. Cf. ipsum Valck. et lersch , 1.1. |
|||||||
|
54
|
|||||
|
et 6Upra v. 75. pro ov fiuxQci nóixa nounulli libri ha-
bent yi^QÓvm, quo etiam referenda est glossa ciXXa avv- TÓ/iw,". His locis %Qc>P(o librariis deberi, quum pro- babile sit, nostro quoque i-óyov verum habeo. Infi- nitivum abundanter adiici, nemo mirabitur. cf. Ag. 257, et al. In Schol. B. ad 887, sub finem naiovaiv il»fi\ ngar-
Tovai (Mtijv, legendum xaqaTTOvcn fidrijv. 892. A. ad 887 sub fin., quüm scribat Xéytt, on
0O(fós t]V ixfïvog, ó tïitwv to ini fKxit()w XQÓvco xal d- QiaTcdiiv K«l ii'^fifQHV Tovs Toïi d^ioig rov yévovg avrüp iniyafJi^Q(t!ovT«s, videri potest legisse w»' ro xTjdivaav (de quo usu neutrius generis cfl'. intpp, ad Pers. init., Hemst. ad Luc. Tim. 35. vol. I. p. 147), sedneque haec ad vivum resecanda puto, et illa lectio procul dubio vulgatae postponenda est. Reliqua, quae hic legun- tur, a Scholiaste de suo adiecta esse apparet. 902. Uterque Schol. (A. ad 895, B. ad 900) SvgnUy-
%poig, pro quo, quodVoss. 1. priori loco habet, dvgnXce- y^vmv (sic) , librariis debetur. JvgnXay^voig corruptum esse videtur ex Svinlayxrotg, quod, similiter ut supra 587. (cf. 577) TtoXv'TtXayxToi pro itoldnhitvoi positum erat, vuig. lectionis SugnXavoig locum occupavit. 905. Schol. A.ad 895 (p. 114 inf.) MtjSè 6 tqmg rwp.
XQfiTTÓvmv, {ïtisip, in'iSoi fif. Faehs. ad 894. piijSè 6 fQoog, - on TÓ öufiu (ptj/il ró afvxrov rwv ■&fu>v, rell. Postrema verba exciderunt. Prius scholion si sic, ut feci, distinguitur, &ia>y ad explicationem vocis xqht- TÓrcop adscriptum est. In altero KQuaaóffov non com- paret, sed solum &tU)i>; quod si illud excidit, tamen |
|||||
|
55
|
|||||
|
interpres {^tüv alio loco, et quidem ut vidctur p08t
ejtoi legit. His nemo diflStebitur valde dubium fieri &iu>p, quo vocabiilo propter sensum et metrum opti- me careinus. Initio huius epodi oratio tam hiulca est, tam insolens illa positio particulae fiitf, denique tautologia adeo ingrata, ut prorsus assentiar Schoe- inanno, haec corrupta iudicanti. Ipse scribit: ^Efiol Sè Tcfiio^ ófiakoi yécftoi acpo^og, Mijdt XQtKsaóvwv &twv "£pco,' aqivxTOV v^fiu tcqü^Sqücxoi (it. Quae coniectu- ra admodum speciosa est. Sed ad annotationem Scho- liastae acpo^oi] eJ/^l hic provocari non debebat. Ille enim, qui hanc glossain scripsit, similiter ad ó/ia- Ug verbum substantivum intelligere potuit: mihi quia coniugium, aequale est, non nietuo; neque enim tam elegantis iudicii isti librarii erant, ut re- petitione eiusdem sententiae (acpo^óg etfii, ov Sidia) oüenderentur; accedit, quod nescimus, quomodo sequen- tia olim lecta fuerint. Illud verissime observavit Schoem., optantis tantum sententiam hic choro con- venire, quare certum puto, ov Stdicc interpretis verba esse; de reliquis ambigi posse, non est quod moneam. 919. TIvoTOi, Var. Lect. apud A. ad 907, non magis probandum, quam quod ad praecedentem versum af- fert TÓTTO/j pro xrilnoig. of. v. 925, Hes. xrif^tos-^QovTtj, Fortasse illud rónoig ortum est ex xónots, quod ad vo- cabulum xTt/noi; explicandum adscriptum esse potuit. Cf. Var. Script. Choeph. 23. — Permutantur Ttd&io&t et nd&ta&s (Schol. B.) supra v. 274, ndarii et niatii, Sept. 54. — Voss. t. in hoc scholio pro niJqnvoo» ha- bet nvQ'mvoov. |
|||||
|
56
|
|||||||
|
In Schol. B. ad 934. &(yXoi'] rj» ftuvO'&i'tjg x/t/iarov,
scrib. Tovdt] ij idv ^ceyijg. cé&Xot>] huiioctov. Eiusdem annot. ad v. 924. recte emendat Heath. 947. A. ad 945. yQcccpiTcci rifiÏQOig. "'HfiiQo; hoc sen-
8U omni auctoritate destitutura est ^); scribenduni pu- to TÓv i^ccuKQTÓvT^ tig -^tovg, tov ijfiiQioig, per sy- nizesin. Supra v. 685. 'AnQogSóxtjvog d' ccvtóv cc?- qividiog fiÓQog. Cf. Herni. D. M. p. 54. Ad sensum in hac appellatione articulus aptior videtur, quani par- ticipium, quod causam afi'erat. De ijuÏQiog cf. Vale- ken. Phoen. 1515, Iph. Aul. 1342. Supra v. 546. non improbandum esset, si codex haberet rig i'd-^ ajifq'uav ocQij^ig; 952. In scholio B. ad 950. vitiose scribitur avO-';
recte A. aüO-' txccarce, non av&ïxaaTa. Cf. Abresch. p. 60, Valeken. Phoen. 497. Avróg in hac locutione ipge significat, ut propria vis horum verborum sit: singula, qualia per se sunt, h. e. sine fuco, sine am- bagibus aut ornamento, unde 'kiyuv, tK^iQÓcQiiv avO-^ txaara est res distinete et proinde clare tradere {unXa xai aacpfj Valck.) Deinde frequenti usu factum est, ut ixaoTog propriam Tim amitteret, et ctvO'' exaara usurpari coeptum sit pro eo, quod vulgo dicimus, ip*a per *e, ut apud Eur. Hec. 1196, rd y^Qijsrd 8'avd-^ i'xairr' i'xn qiilovg, i. e. bonuin ipsum per se spectatum (non Hngula bona per «e), quare malini ibi cevüixcear' (lüf' tv) scribere. Novum hinc ortum |
|||||||
|
1) Passovium, in lex. e. v. hanc significationcm vocabulö tri-
buentem, liunc unum locum cogitnsse puto. |
|||||||
|
57
|
|||||
|
c&t vocabuluni ccv&ïxaaioi, quo iam Philemon ap. Slob.
Flor. II. 27. fragm. inc. 3 Mein. usus est. Apud phi- losophos homo avO-éicccaTog est vel is, qui avrd ixaaia dicit, i. e. sincerus et apertus, vel qui avut txceara, singula propter se agit, neque favore aut gratia ducitur, gravis (qui certam agendi normam sequi- tur), severus, maloque sensu rigidus, morosus, arro- gans. Exempla abunde aiFert Sallier. ad Thom. Mag. s. v. In A. ad 966. (1. 3.) Voss. t. recte Sv^noal^iav ha- bet; in fine huius scholii legendum y.Qtlawv ijymiiKi Toï) dy/t'KiacfOQiïv - ró Xarnivfip xcel nQogtjX&aQ-ai rij lIlTQCf TtttllT].
994 (992). AldaXovaa A et B. Praeterea A. /pa-
(ffxuL ai&iQOviïifa, in quo vestigium est verae lectionis a,'{>aAo('(ia«. Adiectivi ab ai&ijQ formati constans for- ma est al&égioi; uld^aïótig apud Hesiodum quoque ïheog. 72. fulminis epitheton est. Schol. B. ad 1002. i}stX9txa)\ i'vvoia, yvwatg (int.
}.iiTtii). Ex hac vel simili annotatione indoctus libra^ rius conllavit scholion apud Faehs. ad 1002; y.ai aw- TaaOiTcei ovroi' fitj iJgfX&iTta fff ■/v6)(17]-'6ti tyta (fo^rj&tlg tvexK roi) Aioi &i]Xxjvovg - yfvtjaouui. 1009. A. ad 1010. yQucpirat, dXX' tQHi^ fidvTjv, quod
metro adversatur. Probabile est, illud dXku. primum explicationis gratia adscriptum, deinde male textui esse illatum; eodem modo suprav. 210. in quibusdam libris ante xal yaXa, dlKd contra metrum intrusum est. Male tarnen locum intellexit, qui hoc dlXd ad- scripsit; nulla enim oppositio est. Nam ■no'k'kd xai ft«- Tijv est TToXhk (idrijv vel noXKn (jmtukx. Usus hic parti- 8
|
|||||
|
58
|
|||||
|
culae xcci, Homero solennis, ab hoc ad Atticos transiit.
Cf. Sluiter, Lectt. Andoc. p. 143, Choepli. 741. noX- la xal no^tyijQu, Eum. 159. 'H noXXu Srj naüovaoc itocl ^iccTijif iyih. Abundantia, quae est in Xaycov - igeTv, Graecis in lig^ata non tantum, sed pedestri etiam ora- tione perquam frequcns est. Demosth, pro Cor. § 51, Bekk. et passim: nira noi> léymv, Soph. Ai. 744. w^ ïfi] X(yo}v, Herod. I. 122, tkeyi qn'tg. Quibus locis tarnen ratio habenda est eorum, quae Frankius ad Dem. adv. Phil. II. § 11. de discrimine rov Xéyiiv et eiTTtïi/ vere monuit, illud orationes ipsas ot orandi actum anle oculos ponere {lïyuv stelt die Hand- lung des Redens in ihrer Wirklichkeit, in ihrer Dauer dar.) Multo minus pleonasmus est, ubi al- terum verbum gravius et ornatius, aut magis defini- tum est, vel participio accusativus adiicitur; ut in olyiraL ^iiüv, ahf^ag iqvytp (Pers. 101), nicfaxJaxuip iine (Choeph. 277) , èx^ü^ei léycov (Ag. 484), de quibus egregie disputat Lob. Ai. p. 340. Add. Arist. Ach. 177, Stallb. ad Plat. Symp. p. 195. B. 1028. Tov aov dt, B. ad 1026. Vulgata longe signi-
ficantior est. In Schol. A. ad 1030, sub finem pro av&aSiav apud Faehsium est dvctiStiav. 1059. Schol. Faehs. ad 1056. ft ö' firv/^J-if ïvvoiu
roiatlri]' fl ravra ivrvpi Soxwaï tc5 ÜQOfiTj&H, xi dicc- qiiQfi TOV fiaifonévov; "^^Awj' tl rd rovd^ ivw^mg i'^ov- ai, Tl foXa. xal ivdidtoai raïg /laviaig. In Voss. I. haec leguntur: ri ydo iXXeimi tov [fiijj naqacfQoviïv avxóv, ei) 'Sixiavidfg [?; Sid ri]' (ri) X"^^ "*' èvSiStoai rió» fiaviwv, d rd rovde evTv^mg ïiovoiv. Verba rj did zi |
|||||
|
59
|
|||||
|
hic aliena sunt, quare uncis incUtsi el zl addidi;
quamquam ne vel sic quidem , quid velit inter- pres , satis apparet. Poslremo in Faehsianis legi- tur : "^khos' d rovdi tiiTVj^tï , tl /cf^.» fi-avimv ; yQCKptrai xaï d ra. rovda fvrvyfj eiai aoi , ri y^ccXn , ilXiittii, fMcvcwv; Quae continent variain lectioneni non in verbis poetae sed in schol io, quales saepius adscribuntur. Omnes autein hae explicationes ad duas lectioues referendae sunt; prior in scholiis Faehs. ad H 5' ivvviïj, altera, eaque, quae est in Voss. 1. ad tl robd' ivrvyrj; quae verba interpretari non poterant nisi TK in explicatione adderent. In optimo codice Mediceo posterior lectio est. Proxime accedit {ElFOT- JETTXH) (i / oiSi tv/j] n foXa, naviwv , si ne fortunae quidem cedens quidquam a furore reniit- tit. Soph. O. C. 590. dXV li {ytXovrd^ •/ ovSt aoi qitiJ- ytiv xaXóv; » quid autem si, quum te volunt recipere, ne tibi quidem decorum est eos fugere?" Eur. Med. 88, Soph. Ai. 1110. XttXaf est idem fere quod tïxfiv. Soph. O. C. 203. 'on vvv yaXag, Schol, ors vvv iïxtig, Hec. 403. ydla roxtvaiv. Genitivus adiicitur ut in lUfiv noXijtov, édnccg rivi, — Promethei fiaplcc est obstinatus animus et pertinacia, qua nemini cedens in voluntate perseverabat. Cf. /lainxóg apud Plat. Symp. p. 173. D, Groen v. Prinsterer, Prosop. p. 205; de plur. naviai, Arist. Nub. 831 , Schol. Pac. 63. For- tunae autem cedere sapientis habebatur. Soph. Phil. 1316, fr. 279. Ahrens. Aristonymus ap. Stob. Serm, III. p. 39. Gdsn. Kv^iQfTjTOV fih iqyov dya&ov dg rag xwv nviVfiÜTüjv fitxa^oXug dnuóaccaO'cii, dvSoóg dè (Toqpov TtQÓg rdg rtjg rt'pig. |
|||||
|
60
|
|||||
|
In Schol. A. ad 1058 et 1063 pro ö^tifict (t% §qov-
■tïji) in scholiis Faehs. et Voss. 1. recte legitur ijx^f*«- 1072. Schol. A. (ad 1071, Faehs. 1070.) in lemmate
«rr' iyw, vel propter metrum damnandum ; pro eo in Voss. 1. scribitur ar' lyói. Schol. A. ad 1080 fp. 132. 1. 4), Faehs. et Voss, 1.
iXiaaovai (non til.) >e«t (svaiQtcfiovoiv, eadem varictate, quac supra est v. 138, in lemmate Schol. B. Sub fi- uem pro TQi^ioficc ex Voss. 1. substituendum est tqi- ■Av^ia (scribitur ibi TQVxiiiia), 1092. Stephanus lectionem (pófoii etiam in scholiis
cxstare dicit, in quo tarnen baud scJo, an l'alsus sit. Certe in editione scholiorum, ad quam annotationem scripsit (Vict.) est cpó^ov (A ad 1080. s. f.), et sic quoque Voss. 1. Recte utique monet VVell. ifóyof contra sensum esse; sed supra v. 355, ubi Typhoeus dicitur s^ifqbvoüai yaficpyXfjat avQi^fiv (fóvov, (fói/of re- tinendum puto, neque admittendam scholiastae lectio- nem cpó^op. lUud certe gravius. Contra Sept. 116. KivÜQOvrai cfóvov fccXivol, cpópov nimis turget; et cho- rus non tam metum instantis mortis, quam horrorem e belli tumultu ortum significat, quare lubenter Schwenckio assentior scribenti cpó^oy. |
|||||
|
SEPTEM CONTRA THEB4S.
|
||||||
|
13. "'^nav et wQuv afiert Schol. A, wQav B. et Schol.
Voss. 2. i-/,cc(srüp Kal nécvTa tjpVTa wqav xal qiQOvrida VTTtQ rfii TióXtia;, tü,' xal xcc9d avfinQcrtti lavi 1) xal dijfiódio» vndn^ei, xal rfj nóXét dQ^ynv xal ^o'^9tïi> xal Toïg [iwfioig, rell. — B. explicat txaaroy] fitiQaxio» {tov ill.-dxu.'), yÏQOVta (ï'l. %q.), veavlaxof (^X.-noXtfy). Duo sunt, quae huic interpretationi mihi -videntur obstare. Prius cernitur in articuli, alteruia in copulae ante dldaivovra illicita omissione, quorum illud etiam contra lectionem WQav tfpvra pugnat; IxadTov autem non ad eos tantum pertinet, quorum mentio pro- xime praecedit, sed refertur ad vfi&i t. 10, Propter- ea omissa copula cum Dindorfio scribo (Óquv tyavQ-'' ïxaavo». "E^tj^og est qui virilem aetatem atti'jit; Hesych. *?w rijg i/j5»/s, xqiaxovxa népte irmv. JBXa- atTjuov dXdaivovTa awfiarog nolijv, quod explicationis gratia adiectum , significat qui magnum corpori* incrementum alit, h. e. qui corpus habet robustiun, qui est in flore aetatis (cf. infra ad GO 4). Horum |
||||||
|
1) Ms. ««T« ffVi*Tfe7réi ri.
|
||||||
|
62
» unum queiuque decet ea qua par est cura urbi deo-
rumque aris succurrere." 18. Schol. A. explicat ndi'TCc itóvov rtj^ nai8ty.%
rjXixiui vno5i)(oiiiv7}. B. in lemmate habet natdia,-, sed interpretalur ncciStiJsimi xaxoJtccO-iiccp. Etym. Gud. p. 447. 14 (cf. Etym. M. p, 657. 50) ró ■jtuiShk Ttolld CTji^aivfi' a^ficeiyii ydn rijy Ttaldtvaiv xccl rrjv nuiSixrjv rjXixlctv. ■— T6 yuQ atjfidïpoi' nccf/viov 8id tov i '/Qd- (fixai, «cct ticcq' rjfiXv ó^v'yevoci, niXQd roTi '^&rjVaioig Pagt/viTat, olov naiSioc. Schol. Arist. Plut. 1056 et Suid. i. V. Ttceidicc' oiJTcog oï '^Ttinoi ^Qafvx«r<xl,rjXT:ws *(kï TcctQO^vróvmg inl tov Ttcciyviov' — Ttatdeict di rj itui- divais Sid 5i(f&óyyov. Theogn. 1305. naidiiag noXvtj- Qavov av&os ^iixvvtQOV aradiov, 1348. dai^ova nai- Siiiji av&os tfovv^ ioccTÓv. Ex his primum apparet, Photii glossam p. 370. l. naidiiav, naidixijv ijhxiap non, quemadmodum existimat Schneiderus ad Plat. Rpbl. p. 537. B, ad corruptam lectionem pertinere ; deinde antiquos grammaticos duo solum agnoscere vocabula natdtla et ncKidiu, dialecti tantum proprie- tate a nuiSid diversum, quorum illud «ignificet tam institutionem quam puerilem aetatem , hoc lusum. Itaque dubitari posset, an iis locis, ubi codices flu- ctuant et significatio pueritiae requiritur, scribendum esset TtaiSeta, nisi duobus locis a Schneidero indicatis, Plat. Politic, p. 268. E, Hippocr. nqoQQtjT. 1. II. T. I. p. 231. Kühn (sV rjj naiSirj re xal viótijti) codi- ces sine varietate, ut -videtur, vocabulum per literam i scriptum praeberent. Nam Politici loco ov noXXd ixquifyus nctidias iry, nctidtd^, quod dedit Stallbau- |
||||
|
63
|
|||||
|
iiiius, minus aptum est. Tenendum igitur, vocabula
naiötia, naiSicc, natdui ita esse diversa ut primum vulgo institutionem, alterum puertttam, tertium lusum significet, interdum tarnen pro naidia natStia esse dictum (cf. Theogn, 1. 1.) Quare Schol. B. ex- plicatio ad ■naiSiiag tantum referri potest, Schol, A. etiam ad naidiag. Uccidiag (sive Ttaiddag) brXag esset molestia pueritiae, i. e. quam pueritia aflFert, si- militer ut wfiiftimv oxXog, Soph. Trach. 7. Hoc pro- pterea potest placere, quod naiStla institutio non ad corpus sed ad animum referri solet (Wyttenb. ad Plat. Phaed. p. 107. D, Stallb. ad Phil. p. 55. D, Boisson. ad Mar. Procl. c. 6J, unde sacpius Terrae TQO(fij, vix umquam naiSiicc commemoratur : sic xovQOXQÓcfog (Suid. i. V.) eiusdem cognomen est, eleganterque in- fra V. 459. Eteoclus dicitur ■Q'avwv rqocpita ttXtjqwsiiv y^&opi; similiter cincinnus, quem adulti patriae fluviis dedicabant {>QfTCTtj(iiog dicitur. Cf. Eust. ad II. II. p. 185, Bamberg. ad Choeph. 6. Add. Choeph. 126, fragm. 38. Hoc tarnen loco quare naiSiiag pro tqo- (frjg positum sit, consideranti vs. 16 (TQO(pw) et 19 (td-Qi^uro) obscurum esse nequit. Itaque non esse videtur, quare a vulgata interpretatione recedamus. UaiSêt/ety pro vQiCffiv est in Soph. frgm. 425, Ahr. (Erot. p. 304). AivAov airijv tö5' inceidtvaev ydXa, 20. réfTjaO-s, B (l'va vnaQ^ijTf). Sed Schol. Voss.
ÖTTwg ytpoKS&e nqög XQiog ToSe, rjyovv öncog ylvoia&ê TTj-ój ^orjd^tiav avTijg, ubi altero loco Voss. 2. habet yivjjoO'i, a correctere, ut videtur, e textu illatum. In loco huic simili Eum. 640. Kal róyd' tTci(i\\)(x — |
|||||
|
G4
|
|||||||
|
"Ona; yti/oiTO ni(STÓi tig rö naf iqóvov , metrum con-
iunctivum non patitur. Attractionis huius otxiaTiJQCt^ marotis öwco; yipoi(f9i quamquam rarae geminum ta- nien exemplum exstat: Eur. Iph. T. 925. aiyfj d'trt- «rr/ycfjr' dnócpO'i-yxTÓi' fi' 'óntoi /taiTÓg ytvoif*7}p ntafiatos t' avrSiv 8iya, ubi df. Herm. <■• w" / ic.i'" Mn 35. TeP.or, A ad 30, sub f., quod ferri ncquit,
quoniam verba tv nXtX &to^ rationcm continent dicti proxime praegressi juiyö' tvcrjltlSatif Tan^fTr' ayav bfiiXov. 43. MilavSirov Schol. A. exponit ró ^tlav^tv Tfo «('juan; similiter Schol, ad Eur. Orest. 812, Ille addit TÓ utiMvSttov z«At5j tni ^icfovg (>r]9t'n], inl St (Taxovg nantï.Kii t6 Stroyf, Melius vocabuli sen- sura perspexit is , qui postrema verba adscripsit: "jfï TÓ niQKpéoHctv GibrjQ&v tfpv' fiéi-ccg yuQ o aiSrjQOj. Cf. Eu«t. ad If. XV. 713, p. 1039. 35 ed. Rom. Signi- ficatur clypeus e corio confectus et margini ferreo in- clusus. Teste Blomfieldio vocabulum alibi de clypeo dictUm non invenitur, sed ycchMÖiTov aanoi est infj^a y.'145, et alibi. ; <--'' i< ■ i-'^ tfUM^iui ■ '^5. TdrStf B. Schol. Voss. xal tóvÖi «uiqóv Xa^è]
rnvTédrt ftij a<prj>cj]i 1) t6p ■jtqo,"ijxovt« xcti^óp [naQf}.- ffttv] [iTjSi Toii TCQogijxovTo^ ixntnrig 2j ytQÓpov. In lein- mate Voss. 1. correctum rmSf. Vulgatae sensus est; atque haec perficiendi opportunitatem arripe, non ut Ahrensio placet, contra haec; respicitur ad (fqu' |«t'V. 63, nee pluralis numerus ofïensioni esse debet, |
|||||||
|
1) Voss. 1. ai^v.aviq, 3- a^^feii,
2) IxTffffTv , Voss. 1. ■!.•',> >..'*. ;4,.«?
|
|||||||
|
65
|
|||||
|
cf. infra v. 212, Pers. 226, Suppl. 428, et centies
alibi; vid. Stallb. ad Plat. Gorg. init. TóvSi turn de- mum recte legeretur, si non ogng, sed ö; sequere- tur; nam naiQÓ» 'ógzig wxiaros ^at^i est paratigsimam quamque arripe occasioneni. 69. Schol. Voss. eb Zeil «al Fij ot ttjv (f. 9ioi rt
TTiv) néïiv awtyovTiii xal iÖQUiovi/Teg, rj dqd rt rov
nccTQÓg OidiTcoSog ij f^^'/a Swuixivt], (xr) fnoi rrjv nóliv
TtQVfivó&iv, rJTOi ix Twv ^dd'QWV avTwi' navTiXSjg oXo-
tgiv9tXaccp ixxóijicKiTs (sic) dtjaJ.airoi' (in 1. supra scri-
ptum 8oQv) xctl vnó dTfidog xccl najrijg xul ^) noXtiiov
ytQaTij9iï(sai'. Hic interpres omnino irQV/xvó&ev legit.
Schol. B. TTQVfivó&iv] (nl^ó&ev. Eustath. ad Od. XVII,
p. 1828. 32, ed. Rom. TTQvnvóQ'tv ro/^i], ^ niiÓQQiJ^og.
Hesych. n^vfivaSt, nQVfivó^ei/, naf yag tó nqógytiov
[xdta>&iv\ TtQVfivov XtyiTai, quibus, nisi fallor, signi-
ficat, scribendura esse ngi'/ivaSi, TiQVfivó&ev, non ngifivu-
Sf, noifivoO'fy^ ïdem ngvfivd , ra ngifiva. — TlQVfxvèg Gt
■ngtfivo» eiusdem procul dubio sunt originis, sed usu
difl'erunt; nam ngifivoi' tantum pro r«rf«ee dicilur,
TtQVfivö, habet latiorera extremi significationem, Ita-
que TÓ TtQtifivóv alicubi radicem significasse ubi geni-
tivus facile ex proximis verbis suppleri posset, eoque
alteruni Hcsychii lorum csse referendum, a ralione
non alienum est; quamquam exempla non aff'eruntur,
neque in Honiero, apud quem frequens est adiecti-
vum TTQVfxt'óg, ullum exstat. Itaque si poé'ta hic et
infra v. 1048 gt^ó&f>/ significare voluit, quod ex
1) SiiiSoi X. |M. xccl om. Vo3s. 1. '
|
|||||
|
66
|
|||||
|
verbo ix&afivt(S7]Ti et similium locorum comparatione
probabile videri debet, nQÏjxvod-ev cum Blomlieldio praeferendura est. Hesychii verba (v. TtQxl^vaSt) si supra recte interpretatus sum , non mirum TCQVfA,vó9ep alibi quoquc a grammaticis pro nnéfiyoO-fv esse sub- stitutum. Ceterum imago quae est hoc loco antiqnis poëtis familiaris est. Noster Eum. 379. yfjp—^'Evfifiav avTÓnntfivov fig tó nav tfioi, Prom. 1048. •fd'óva ö'ix miO'fièvcxii' udvTaïi (iiQatg nyfiifiu xQUÖaivoi. Solon. frgm. 12. 9. nXovrog 8\ óv fiiv èwaï üiol, naoayivitca ccvèQi ^'EfiTTiSog ix viürov irvxyjitvog tig xoQt'qpTJp, Callim, in Dèl. '35. Kal rag jiiv {vrjdovg) xard ^év&og, iV' rjnfi- QOio 'kécQovTon JlQf[ivó&fv (v. TtQvnvó&tv) t()()i^mGf. Soph. El. 755. TtQÓQiii'Qov, mg toixiv, tcffyuQrai yèvog. Adde quae afferuut Valeken. ad Hipp. 683, Blomf. ad h. i;"!'"'' •- ■'-- ' ^- ' ^. '■■■ , ..<,,Y^n,„,,. .,.., ""'79. Schol. A. ad 80hunc locum explicat, quasi verba
nWc ordine legisset: Mi&iitat argaróg uQÓdno^og imrÓTag. SrQUTÓTttSov 'Kinwv ^et noXvg Ö3* ^.(óig, vel 'Pa tt. oSc X. üx^atorc. Xnr., nam de verbis aTQUTÓrtiSov Xi- rttb:^'*^nfbil' in' interpretatione. Cum Schol. A. con- yéWtit ScHól. Voss. 1, nisi quod 1. 2. recte ÓQi^mv pro ÓQiia ponitur. Voss. 2. o (svQuróg avyxtfwQijVKi ttcïl dfflitai nqóg rrjv nóXiv, xarccXfixpctg rov tótcov , iitiito. iiSe (MS. ódSc ] excidit (jh) TcoXvg Xaóg tmtÓTijg nQÓd()Ofiog ijroi êQOjiUÏog rj nqoTQtffoii x&v aX- Xcov, oiovil x5)v m^wv, quae si cum Schol. A. ad vs. 80 comparantur , suspicio nascitur , eum, qui hunc 'librum scripserit, antiquam interpretationem secundum lectionem, quam ipse iti textu invenisset, immutasse. |
|||||
|
67
Guius rei alibi quoque exempla mihi dej)rehendiss8
videor. Hoc loco illa Voss. 2. annotatione non tan- tum ordo vulgalus conünnatur, sed quum scholii editi verba lectioaem noXvi; (explicatur enim tó rov OTQUvoTitdov oXof) dubiam reddant, hic aperte ad tto^-J,- respicitur. IloXêi optime se habet. Demoslh. de Cor, § 136. TÓ) Ut/d'capt d-QuavfOfièfco xal noXXci) (itovvi ovx fi^cc, Horat. Sat. I. 7. 28. salso multoque Jluenti — regerit conoicia. Cf. Valck. ad Ilipp. 443. — TIo- Xvi coSi (ö'enim omittendum) est in lemmate Schol. A, de qua lectionc recte iudicat Well. Eadem va- rietas est Prom. 937. od' ovv noitira (Soph. Ai. oiVÏ' ovp ytTMVTiav). Cf. Wunder. ad Phil. 77,1,,. 4ilt. ^22, infra 843, et alibi. . ■, ,i,,,.^ A. ad h. 1. x6 i uqó^ t^v 8ia(fOQav rov aiQaTou xal
rov aTQUTOTtidov, in quibus Voss. 2. inepte tó {itï TtQÖi, In Aeschylo praeterea hoc sigoum appositum invenimus Choepli. 529 (527, Well.) , ubi Schol. TÓ jf ÖTi anó öiptco,' naqriyuyi xó óxpCKfOP; ia Suppl. V. 874. 1 fortasse lacunam indicat. Schol, ad Prom. 9. TÓ % Sta TÓ dtpL Cf. Schol, ad Eur. Med. 33. (ö; acpt viip drijidace^ ^'x^') apud Casaub. ad Diog. Laért, III. 65. TQ %, ÖTt xaxw^ TÓi acpé tyjjrjaaTO, ëdet yÜQ avT-ijv iiTiHV. Wolf. Prolegg. ad Hom. p. CCXLVII, not. Sophoclis locos hac litera notatos affert Wolft", de Scholl. Laurent. p. 28. Vid. praeterea Schol, ad Pind. 01. VI. 23, 78, VII. 159, VIII. 10, Islhm. V. 47, Aristoph. Av. 76, Eur. Med. 1343, Or. 81. In Platone jj apponebatur verbis et figuris huic propriis. Sic enim interpretandus Diog. Laért. III. 65. Sed |
||||
|
68
|
|||||
|
cavendum, ne idem in tragicis factum esse putemus;
nam eadem signa in aliis scriptoribus aliud significa- bant. Cf. Villoison. Prolegg. ad Scbolia Veneta, p. LIX, et Hephaest. Ench. p. 74. (Pauw.) ibidem laud.; potius omnes tragicorum versus, qui quam- cunque tandem ob causam memorabiles videbantur, sic notari solebant. Herm. ad. Ant. 1151, Schol, ad Med. 1343. on doxtX tóv Gvcyov zovtov fincoy Evqi- nidijg ix^f^Xija&ai, 8ió xal my^lccarccc. Itaque poterat quidem jj versibus apponi, qui suspecti Tidebantur, non tarnen continuo sequitur , ubi )( inveniatur, ver- sum spurium a grammaticis esse iudicatum, vide- turque omnino aliud et peculiare signuin rijs dd^eTtj" atu),', fortasse obelus, fuisse , nam si )iotatio tam am- bigua fuisset, non, ut nunc fit, sine ulla dubitatione interpretes (i&iri7a9ai CTiypv retulissent. Vid. Schol. Or. 629, Rhes. 41, Or. 1352, Richter, 1. 1. p. 31. Alexandrinis grammaticis ró i deberi, recte statuere videtur Wolff, 1. 1. p. 27; de eius origine cf. Etym. Gud. V./}</(Ï5j?Aos; , p. 321. 17. Sed ut illuc redeam*> Stanleius b. 1. non 35 sed iq i. e. iqri<ST6v sive yQiiai/A.ov appositum fuisse suspicatur; sed nescio, cur fidem negemus scholiastae, tradenti hunc locuni propterea memorabilem visum esse, quia discrimen rov argaiov et oTQccToniSov hine clare perspici posset. 81, sqq. Plura ad hunc locum in utroque Vos-
siano exstant scholia, quae quamquain ad verba cor- rupta emendanda non sulïiciunt, tarnen foi'tasse viam ad verum inveniendum monstrare poterunt. I. Schol. Voss. 2. (scapijg 8è] armriov èg tó 8 è, wg
|
|||||
|
89
|
|||||
|
av rj üifvTa^ig fj ^) roiat'vTj' rj xóvig (paftTact od&fQioc'/
ijyovv iv rw déoi, Tiii9it fif ttjv é'qodoi> vnovotlv rob (STQccTov, êcvavdog xai atpcovoi oixsa, aaqirj,- dé. — Tó 8è ttviioi ayyiXog ovrmg voijTtov y.ul avvTay.Ttov ó &y- yiXoi o tXtdffipdg 2) ijyovv 6 iXaaag rjfiag riav 8i^iv'uo» {ariHTtop ycxQ xai iv tov'tco) , ó ttqo ^iixgov dnccy/ftkccg TÓo 'ETéoxkeX TTjv Tou avQocTov TtQog rijv nóXiv ini&taiv, dXti&ijg r^v. Gum hoc scholio recte coniurigentur quae leguntur apud A. ad 83, inde a verbo ntdiónX., quae, paucis mutatis , cum Mediceo consentiunt. Cf. Dind;; Praef. ad Annot. p. 16. ■ -i '^ .'mümj ü.hi II, Schol. Voss. 1. iXidffifdg yglf-mTtrcit ^oij] ygifi^'"^
nnrai , nqosTttlM'Qti ijfiïv Ti, [ijjui/ nQogitiXd^n Gt\' TCidioTiXóxTVTtog ^) {§orj) , ijyovv tx rüv dQfi&Tcov «rv'nov ifiTTOtovau rfj yfj, iXidffifdg dvrl tov (tó) Séuag xctl tó'' Gmfi.(x jji^wv Tm qó^ca Xafi^dt/ovacA xal nfQi&Xi^oiiitéc'.^* Tivtg Si wtI ■^q luitteTcti yQcccpovaiv. — 'EXcSiftfag fS' -xuTtffav xaX daixa^cof t^f5ffty«,' dt o xartfiav x6 Sï/iagf' Pro iXtdéfiuag ó xuTtymv xal da^i. scribcndum êXeSót-^' fivag, quod supra alieno loco (I) in scholio Vöss5''2.'^ legebatur. In reliquis correctio éXéëffiag necessaHé'^ non est. Scholiastes enim literam v epicorum exemplO*" (Thiersch. § 173. 1.) insertam fuisse, credcre potuiti'^ III. Schol. Voss. 2. 'EXidénvdg 1) Ti] xal ó iXat!^'^
1) Ms. g'/)}. 2) Ms. ÉAsla/Kva?. ,,»,', :„u;i<
3) Sic, ut vidctur; nam recentior inaiuis coircxit TrsSióxTVTTQta-t
^oyj excidisse, quisciue videt. Pro êXeSlfAVai in hoc scholio iibique malim lAsS. (ab éXslv). 4) Ms. JAfS. ■' ■ ■' *'•"■' ' " " *'■"""'
|
|||||
|
70
|
||||
|
vcof xai dUyii^iai' dnó rüv df^vlcoy niSionkóxTv^oé'^
■^yovv o KTdno; o i-x avyx^óvSfiov rwv brclwv iT()ó^ Xip.cc Kocl (fol't. ri) rfji iv rfj yfj rüv 'tTcnmy TToSoxQorrj- Oico,' 1) yivófjiivo; igif-inTfrai xal 7TQ0^TTi}^cc^ii r/ficai/ ro~i waiv. Male quis hinc efSceret, interpretein (3o« non Jegisse; potius invenisse videtur (?o«, norarai, IV. Deniqiie B. ad 84. lyyQinntftcd; collatis libfo-
rum lectionibus ipsaque Sclioliastae interpretatione probabile est, hunc wol non habuisse. Ex his hae existunt variae lectiones: i
. I. ^l9iqlu XÓVig fli ■JZiiO'il (fOCPiïa''
''* " ' *'^vuv§oi, attff'ijg 3'* trufiog a'/ytlog ï ar*;
"■ ' "'''iSXe5f,uf«5'* ■JiiSi'' ÓTvXóxTvrc' J-hij.
iiu oau[ -,.^^, jj^t/tTtrfrat jSoay. i<->h>v w i.,.- ,....n
qüae''^ió 'explicantur: aetherius pulvis mihi persuadet
sublatus , mutus , sed manifestus; verus (erat) nun- cius, qui me e stratis excitabat; solum calcibus ^) pulsalum admovet (facit ut accedat) auribus clamo- rem." Qiiae quamvis scile excogitata, \era tarnen 66se nequeunt; coacervatio enim adiectivoruin ante unum substantivnm (afav^o,', aatpii^, iwiioi) Aeschjio cum maxime propria est. Jt ex interpretatione natum. Cf. quae ad Prom. 1009. allata sunt, et A. ad 80, ubi qui posteriorem interpretationem scripsit magis ad ''■^------*-**T---------r-'.-,. .- . '-•:, jiiuii!- -i-}n iM'f!.':im'.'II
BtflOV ,'!Ui. ; ' .;. - ■•ï ' . •' ■ ■■;:''f\-<c^r
r- ! 1) Ms. !TeJ««p.
S) Med. in Schol. A. pro To7; OTcXoi^ Iiabct roiq ttotI TWil
(TTftiy xki tSv ?tA4JV , uLi lej;. xaï t«7? otXcüi;. ' '>"^'>Ar;i> |
||||
|
71
|
|||||
|
praegressa quam ad poètae verba attendens a vera le-
ctione aberravit. In reliqiiis iQlfinTtrat. (non ingruit sed facit ut ingruat) factitiva significatione positum inauditiim est, et sequentia noraTui, ^qï^h subiecto carent; ex qua difficultate ut se expediat, Schol. Med. interpretatur t^ti (recte Vict. riitX) 8i, qnjai, TQÓTtov noTociiwv Tct TCtSla rijg yijg fiov, — ^Qéfifi, ut videtur, ad mdict refcrens; sed sin peudet norccTai. Boav pro j3o« positum. est, ut jréöi' ónXóxTvn' expli- cari posset. .......i.,; ,,.„,...,., ,(,i,,f .j... ,,i„jK,!<n>| II. 'EltSijivag TCidtonXóxTvnós,,f,, .,,.,[ ajjt v r
Tl ■^QifJI.JtTtTCil ^Oa , , ,. ^
cum var. lectt. éXtSuftyag et tori y^Q. In Jhis nihil est,
quod probari possit, nisi forte éXediiivdg aut éltêa- fiocg, sed significatio illius vocabuli mihi huic loco mi- nus congrua vidietur. Cf. etiam Lob. Paralip. p. 226. i. III. ^E'ktSiuvag re ntötonXó'^TVTtos , ... . , , ^ilai iQinnTirai, §oa, rell. ,, ..,j j,,.
IltSionXóitTVTios et jïod ut coniungantvfr,,.fjj.ia^^J.,(tj^a- TÓXirmcos övo^og, infra 186. i, ,. .;,„i,;iip ',bijO ".moi „e IV. ["^alf] iy^cQ^fiTTTéTcci (9oa. , .,.^,,,., .(,,„,,^,,,^,. Restat, ut quae lectio vera vel verp. proxiiua, sit diiudicetur. Ut autem ab iis incipiam, quae in ver- bis iXfè.'^oa reliquis minorem corruptelae suspiqiq- nem movent, TndionXóxrvJtag. |3o« non dubito, quin Aeschylo vindicari possit. TliSionXóxTVTiOi enim cum Hermanno active dictum, compositumque puto ex vocabulis mSiov et ÓTiXoxTvntTp; unde intelligitur, verba TtidionXÓKTVTcog (vel, quod Hermanno placet, ■ftidi' ónXoxTtlnog) ^od significare sonum, quem canipi eitint |
|||||
|
72
|
|||||
|
eqiior-iun ungiilis pulsati, vel, si ad verbum vei'tis,
clainor campos ungulis pulsans. Traieclionis auda- cia defenditur locis, quos ini'ra ad v. 332. afleram; xTVTTHf autem in compositis interduni activam vim habere, demonstrat dJJxTvnog (sic vulgo accentus no- tatur), quod Ritschelium ap. Engerutn ]. I. p. 43, sq. praeteriisse videtur. Quod si ^od eum, quem nunc habet locum tenere debet (nee quidquam est in MSS, aut Scholiastarum interpretationibus , quod, ut con- trarium statuamus, suadeatj alterius versus initium iambicum esse, probabile est. Totum locum sic ernendandum esse coniicio : . i,. f é Xi(a5«iJ.di TtiSioTrhyy.vvTTÓi r'
iy-ffjifintivat. ^ou, noxazTn , /ïof'uft 5', x.r.X, Adiectivum XicaSafidg a Sufiaui forniatum est, sicuti (fonds a qpotraw, avvoofiag, auvdQOfid/, alia, de quibus vid. Lob. Pathol. p. 440. uiKodu/id,- ^od est clanior bellicus; significatur igitur olanior bellatorum soni- tusque terrae equorum ungulis pulsatae. ï" èy^Qi^ntt- rat quare mihi probabile videretur, iam dixi; posse hinc reliquas lectiones exj)licari ostendendum est. 'Hal prorsus verum non esse, quivis, opinor, inspecta scripturae varietate videbit. Permutari autem rï et tI, satis notum (cf, si tanti est, supra v. 13); itaque facilis erat transitus a r' ï/XQ- o^i i'' X?- Deinde glossema (oai quum seniel in textum surrepsisset, r* eum hoc permixtum tart peperisse videtur. In aliis libris illud wal praegressi vocabuli exitum (oj ti) si- mul absorpsit. — UoTccTTei est Viri Docti coniectura, quam lubenter recepi; requiritur enim , quod accedere |
|||||
|
dWnlórem significet, TtQógdaata aütëm bptime lioc sensu
dicitur. Prom. 134. Kvtfnov ya^ dito y(akv^os Sifj^tv üptQtov Mv%óv. De particulÉ' rf' epitbéïa., quae di- ctintur , ornantia, iungente , vi'de quae vere monuit Engerus, 1. 1. p. 54, 88. Schol. Voss. 2 . ... xai o ^uxócpQcov (v. 25)
niniQ KaXvSfmv Xivxd (fcxivovaui nrika," rjyovv va, loti'óc ■ÓTtfQdva} Tcóv KaXv8i>üi> (fuipovaui vtjaoai', dvTi Tóv jxiXQÓv Tl rcKÏira rmv i>ijna)i' i^ifpvza. Toiovto ovi> lari xal tó imiQ rd ni^ta, ubi apparet scribendum esse twv THitutv. Exphcatio non magis probanda quam Schutziana; nam verba, quo niOdo nü'ric'le- guntur, non aliud significare possunt quam exerci- tum pro muris, ad muros defendendos, prorumpere, quocum sequentia tnl nóXtv dtóixojv pugnant. Schol. B. jïoci (sic scrib.)] i'aTii/; hic igitur verba ^od iini^ Tfiytaiy a sequcntibus seiungens interpretatus est: cla- ntor supra moenia oritur, quod melius' quatii vul- gata lectio, disph'cet tarnen propterea quod oratio sie nimis distraliitur et dirimitur. Proxinie ad Vülgl.' èë- cedit |3oa vn 'Aq/iIo)» (TnEPTEIXÜIf, TlJAPrÉI^ HM), ex quo recepta lectio facile nasci potuit, T" in T itiutato. X aiitem perquam simile est cornpendio exitus wi' composito cum accentu acuto penultimae syllabae. Dativus §oa quamvis defendi possit ex iis , quae aflert Hemsterhusius ad Luc. I. p. 355, prae- fero tarnen : f»o«r en Aq/hwv <
r.iii:.;!'.: o Xnlxaanig oqvvtui Xadi iv-''^' il.'tii f if i TQfntjg tni TToKiv Oicaxfip , ' 10
|
||||
|
74
|
|||||
|
nplendidii peltts initructu* Argioormn exarettüs
in pugnam irruit, paratug ad urhem aggredteu' dam. Primus ■Versus est ischiorrhogicus; in söcürido finis dimetri dochmiaci in medium vocabulum incidit, ut infra v. 185, 401, 6G8, 674; in ultimo denique èitoxnv scripsi cuni Hauptio, quod, omisso nóSa, ab- solute positum est (accurrere). Cf. Xen. ünab. Vil. 2. 20, Hom. hymn. in Merc. 350, Éuri Héracl. 612, eodemque modo Sirnxofiat, Soph. El. 859. Infinitivus adiicitur ut in wSQUxiji Xfifaattv, Soph. Phil. 848. ÉvTQtTiiii autem habet Schol. B, ivTXQiitrii, A, quÓd etiam m vulgata lectione priori postponendum , nam alienum est ab anmii anpore, m quo chorus versalur, armorum spiendorem animadvertere. De confusione horum vocabulorum multi egerunt , quos recenset Blomlt ad n. 1. Pro ivTQéirrjg Mead. 1. wifQTrijg; in cohirariam'*partem peccatum est Proiril'Sï; HAidé ë4- plicanda glóssa, quae alieno loco in Schol. A. ibiÜ. legitur, ^s ov èvyTJcij] naQaTQunijvai, quod pertilii^t ad dvQmij, male pro dnQnfj positum. 't-vjai'nn ~^''9^: k!"TÏ<VTa''èï {dxfia^u-dr&arovoi) ÜWé'Wmi^
'■■Ihyuunnrj *;U - lï| , , , , y~ . :^.,,>..t ypoov jfwaixojv nqog rag treQccg qsaaiv. yuoa recte
'"It. 'K, t r''-f(-U ,!•!, . , ,. . r, . .
Tidit; nam ut hos versus mter chorum divisos lUiSse
statuamus, suadet illud, quod similis sententie, quae exclamationis speciem habet, saepius sine copula po- nitur, quam ne cum librariis intrudamusi sJummó^- pere cavendura est. Sic improbandum jSoa S', qmM Blomf. V. 88 dedit; similiter v. 80 contra metröm 3' post nolvg insertum est. Manifestum hoc praeter- ea est ex ^s. 96. cèxotfn^ rj ovx dxovft^ danidoov iti^- |
|||||
|
75
|
|||||
|
7101'', ubi recto ScLiol, rovró (faaiV ÖQCe (fiat/va'Qój.ii&a
ri dhj&wi dnovof»,iv ; illis apte respondet v. 99. xnlnov Si-
^(tgxoc, naruyoi oity^ tvöi doQÓ,-. Haec quum satis aperta
videantur , perquarn tarnen diflBcile est statuere, in qnot
partes hi versus sint dividendi. Vss. 78-110 inter quin-
decim choreutas divisit Haupt., 78-103 inter duodecim
C. G. Muller (de jéesch. Sept. c. Theb. Diss. inaug.
Gott. 1836, p. 69, sqq.), sed a singulorum deorurn in-
\ocatione v. 94 vel 100 novaui oarrninis partem inci-
pere, probahile est; Hauptius praeterea separavit,
quae coinrnodius coniungantur. Sic v. 84. ïrorarat
est tertii choreutae, ^Qifin quarti; versus 104 et 105,
ordine inverso, diversis adscripsit choreutis. Anii-
strophica praeter hos restituere conati sunt Seidlerus
. . ' i" -sniiTpunc et Lachrnannus, sinffuli diversam rationem secuti. De-
. . >"?. inriion
Iiique explicatius sententiarn suam dixit Ritschelius apud Engeruin 1. 1. p. 36, sqq. Hic igilur, speci-
miue propüsito, quornodo possint arïtistrophica restijui QSlendit, ipse tarnen, quae sententiae suae obsfent,, niemorare non neglexit. Praecipuurn responsió^nis acgumenturn petitur ex aequabilitate metri in ex- trema oarrninis parte, et vss. 111-119 comparatis cuin 125- 134. Ac respondere sibi versus 150-136 et 157-163, propter uuius syllabae defectum (v. 154) Bpn in dubium vocandum est. Sed in reliquis, quos modo norninabam , duodeviginti versibus (111-119, 125- 134) tot suilt eiusdem mensurae, ut debile sit,, qupd ex metri siinilitudine petitur, arguinentum. J^unt eniin dochrniaci diijietri septern, antispastipi sex, in reliquis duo tantum versus siuiiles 112 et 126. |
|||||
|
7G
|
|||||||
|
Itaque argumentis adhuc prolatis nondum adducor
ut ea quae v. 150 praecedunt, antistroi)hica existi- merii. Tantum quidem apparet, tres esse huius car- minis })artes; in prima chorus in orchestram, fortas- se, ut Muellero videtur, (STtoQa§7]v intrat (78-93), et causam adventus sai metumque aperit; baec sic di- vidi potest, ut choregi sit v. 78, a binis deinceps cho- reutis canantur 97: Me&ntai—, 81: AïQ-tQiu —, 83: 'EkidifiPni —, 86: '/eb—, 88: Boa—, 90: Tt,- —, 91:7Tórf^a—, unde chorego addito quindecim personarurn chorum haberemns. Altera pars longe maior (93 - 149) continet singulorum deorum invoca- tiones. Denique ultimis versibus (150-163) virgines ab universis diis incolumitatem urbis deprecantur. .,i j 97. A. nÓTt aztiffj (jix^o^iv rj ninXovi inl ytjg, rell., quae pertinent ad vulgatam lectionem. Schol. Voss. Tivèy' dt ■ TTÓTt TÏov ninï.<x>v xal twv (STitpioiv tüi/ T^HiTtQiav xttl xiCfaloStOfiüiv dxpójA.td'oc (itaque i^oftfv pro i^óixt&ce accepit, cf. Schol. B.), xal tuvtu ^iij^aaai aal TTQÓi Ttjp yrjv xaraQQixliaaai 1) oXocpVQ/ióp avroXg mQid-tj0Ofiep, il i*ij VVV ntfn raj Xixai 2). Credebat hic interpres, chorum vestes prae dolore scindere, coronas in terram proiicere veile. lure hanc inter- pretationem improbat Schol. B, qui horum verborum genteutiam bene exponit. Cum Seidlero tarnen scri- bendum 'k'nav\ ut iungantur Xixavu ninlmv xal an- |
|||||||
|
1) Voss. 2. xaTuisv /iJ».
21 V. 1. ra? AfOVT«;, Voss. 2. t^v A(t>)V.
|
|||||||
|
77
|
|||||||
|
(jpi'cüj/ , i. e. TttnXovg xal avicpT] XiruptvriKa, So])h. O.C<
923. ayovTU qxoTÜv d&ï.iwv Ixvrjoia, Erf. ad Ant. 1194. a(!7;iAcc §ofii, Matth. Gr. § 442. 4. — 'Exuv dfKfi Tl , alicui rei intentum esse. Luc. Necyoin. c. 7, sub f. TÓ loinov dficpl nXovv Hfofnv, qiiem locum affert Schol. Bis Ace. 12, dficfi rui dlxas è'x^re, Xen. Cyrop. V. 5. 44, VIII. 1. 13. Facilior erit loei in- tellectiis, si cum ainico , cuius iudiciuin magni facio, scribinius d/MCfl — taaojitv pro i^o^iv. 101. Voss. 1. in lemm. rrjv ndv. Tiav tam pro-
pter rariorem pronominis formam quam propter me- trum recipiendum -videtur; pro ttjv scribendum rdv. 105. "/0-' ÏTi navrii, Schol. A, qui refert alios ö-
euphoniae causa ])ositum existimasse, alios ï\>' ad Mar-
tem, Xrt ad omnes deos retulisse. Unde Hauptius
efiBcit, hunc et j)raecedentem versum sedes mutasse,
et olim lectum fuisse: *
'il ygvaonijXy^ daïfiof -■- "'« .; i->s4i\>
"!&', ÏTf Ttanvig ■• .'■-■ ;-t ui;{-
Qtoï noXiaaovf^oi ifyovói. > .<"v*- ''*'^
Sed sic antiqui interpreles non in hoc loco haesisscnt.
Quare vulgatus ordo retinendus videtur; quum tarnen
in omnibus quos interpres nosset liliris i'ö-' esset, &
autem et S saepius permutentur, vera videri possit
Turn. coniectura XStTi ^), quod praecipue propter
repetitionem placet. Ita rectius quoque haec praece-
dentibus iunguntur; Tu, inquit chorus, haec adspice,
|
|||||||
|
1) Philodcm. de Rliet. 1. IV (ex volumni. Herculan) c. 9. I. 25.
illi(pevyeiv Jiro SmCp. vt aimiliter alibi. |
|||||||
|
Mars; yüs onine* dü ui'bis praesides nos adxjncttg.—
Celernin.versu^ï antispasticus est, neque wde, quod in line addit Dind. i necessarium est, , i» 109. A. ad, 1,08, ratra vfjonixwi timv, ^'Hmi, OQ/ij
xui d'Ufiói .twi> ëof^oXótfia» avSQWv Tuïg Ttvoai,;, raïg ixitifA.'jtou.tvai.; rov (iró/*«roj «viüv, xa^ka^ei xal xüv (nvcav i'Soid-iy. Quidquid legit, interpretatio, ridicula jest el inepta. Ia bbro ad queni haec annotatio scripta estj fortasse esstabat-O-v/^a l) |>ro xvixa, exGir «Jejrat "^ptOj"- ai^te , qqó/mvov^ Sanissiiua est vulgata. In fine fabulae, ode Kaöftilcop iji>v^c tcóXip. Mtj ';/«- TQUTtfjycci, fiyd^ cM.odccTTwy Kt'fiari qcormv KttTCOiXva&ii- vfii,,.TctfiüXiara, supra 80. (itT ttoXó^ ode Xtwi , Pers. ,40Ai jfa-jr^wra ^liv dij (iiv^iu 'flfgaixov otqutov '^ff- «j{f*ii iS^fl^htr-Ant. 128. xai aq:»^ t^idmu JIoJJvw QnJr 'fiffjUi ^TT^ii/tesojJiiyovi, Xgvaov xm'ytj;^ vneQoirroTtQOt's (sic.WoJiÏM 1. \. p. 96). Add. quae affert Yalck. ad iPXioen^.ijv.r^Si. Mediceus hoc habet scholion: ?-«rj; ptvi^7i,T£ki'',\ cffSQÜiy xKjfAütJft (oiiTfQ [quasi: »viui(.. <^fl ^biectmw) ^vi^tf. Jfioc^i^l^ft Sè ov ^oqiov ij i/ótov n){Oi^^, èf^üiA^toihit^tmi). •^^^^^>^qmhus dnae perrnixtae ^uijl^ jiqr lerpretationes. ,A nf/^oai» in |)riore pendel Soy^ji. df^t- Sqwv, in ahera "Agtog. lila qui scripsit d4*pj:^s, J^a^> non Jegisse»,...;;.. _ fi: ^^v'-NTr^T^^. • ...A '" .^^-r/" „Rt-f iiiïH4. Schol, Voss. qpójïo,- 5i ijfuv vnö t&i> no^ffiixf^f
dfSQÜi' tyyii/tTCKi. Legit dvSqi^v ^aö^ft)^u,,.s^~d^,i■' o^v omisso ÖTiXcoi'. |
||||||
|
1) Non me fiigit, hoc vocabiilutn illo sensu niiiu((uani dic,t(|ini (^se,
pottiiiae iatum «choliasten ita interpietai i , neniQ negabit.' „ ,^ |
||||||
|
79
|
|||||
|
1Ï5. Vos8. 1. rQiC(p(tctt -Aai StSeéi dé tot (sWi^,
iièct"«rvi/r&(jafTcci oür(ur olitóe 'r'&'i>'*htntl(6jf Si voi /** vif(oi> 1) laXivol. Apparet cofit"5gehduttt"='éssè Sta Si Toi. Med. in margine adscriptum liabei SiaSi rot, Paris. Sté St tot, quod Faehs. p. 92. nescio quare corrigit Sié SiToi. Optinae Dindorfius SiaSfrot Si toi; YilütxtiibMtti ribrortJm lectio est SiuSfrot •/. ouiisso öt (sïé'^tSain Schol. B.), quod librarii addiderunt; post illiid vocabülum facile Si rot excidere potuit. Infra 162. ^i'koO'VTWv Sé TOI nóXeos oQ'/itov MvfjaiOQég i'aTf fiot. Ag. 948. tti^oi Si rot mï t&vn^Q liv"iiiMffg n^iV^^, A^i 1644. ei Si rot (lóid'Viv yivoitff rwvSi-^aXtg/" i)^OL~ (nisi bic pro Si toi , tiXog legendum). Scboï. V<iés.
1. interpretattir: StaSirot y. imr'. (sic. Ottil'iS^] olf'Jje^ %.ïVibl öl^"Sl&diTOi xai xQfiiaftivoi r&vimtïit&%iyfifim» '^l^Wóylttttó/'iitpilQOVTai 2) cfóvov , ijjpv' Tt)^' fybvV'Aop iiiit fOPfQyccTfjv nifinovaip. Magfs fof'ftibe poèticrifh teerit StaSfToi activo sensn dictuni, a q«ö J>endeat 'gèriitivtis yip. imr. Cf. ad Pronii. 424^- Mafflh.i'Ö!r. §844.1. ^iSia Si Tot etiamsï ptopier liietrom scritóe licèret, tatrien displicerel, quia' i^n|fendttttt JbPet{ji«^ •Xtval ytWdjp. ■ ■' ■■"■' n^'i^n ïü .i<.'^^;(, 118. Voss. 2. yy. SoQvaaoaayiTi 3), ^yoó¥^<êiith«fiii-
Vöf j''^tibd'a librario adscriptum '«*¥; HtitMT' aiitiqui énarratores éxplicant ■vnlgatam lectionehi, quae« "vora 1) Ms. yevvCuv. "
"'S) ' »s. xivvijpovrttt;"'"- "''■> ''"lU'df-"' ■ if . tsgnl sro nt'f: il
|
|||||
|
80
|
|||||
|
est. Pers. 236* (ff^aamdii; aü/ai. Sed alia in hoe
loco latet diiEcultas, quam interpretes intactatn rél$tJ querunt. Schutz. yertit *ej)tem duces exereittig, cui recte obloquitur Blomf.» inonoiis dy^voQtg es&e fofteé^ idem in Addendis, constructio est, inquit, t'^rm d'cêy. (STQurov , TCiitTt, ioQi •<aa}'." Vellem interpretationein addidisset, nam quid significet dytjro^és o*^«töf>', nOn intelligo. Fortasse scribendum : '>, n ; ■! ,1 .1 .Mimi ii, i , iitxd d' dyiJTOQf; ngitrofrig' &TQtitT.<^ \i,v,r,\;.'.\'! .,y)fr,v- '\5o(>vaaot.g adyaig ~- rx i- ^'v;.
Sic- duo cretici dochmium praecedunt. Cf. infra 188,
S^QH). i358 ,\ iet al. n^inovttg.^ conspieui , cum dü^'j «rap^.i^t coiiiungendum. Choeph. 11. ófi^yvQtg (pa^fdn*^ f*fk(t};y;Ii*ois nQtnova», Suppl. 700, Wunder. adSophi- Elj (6&li, ^Tqaxov autem num cum mqinovttg con- 8t*ui possit eo modo, quo voluit Schol.■ Vttes. 1. tjTOi VTft^ypuTig \<vw,,9tQaTm rÓtv ^Aqyiimv, diibium' 'Vfw de*ii(!ipotest. -r- Erunt fortasse, quibus cunl Well.' in^Xex. dytjfOQeg, ab ayoi ductum, «/mcö* significare ■videatur. Sed, istiusmodi quid sibi Aeschylum per» misisser, .naibi. persuadere non possum. Li«^ omnpA no poëtae nova vocabula formare, usitata etiawn nova signiflcatione ponere, sed hoc iis tantum loi cis fieri debet, ubi quid significare veilt, statim au'- diiBjiti liquet. Neque contra id valet Pers. vs. 963i.ï dygÓTeci atQarov, quod signilioet duces exeroitus., ut-'* potc corruptum. Vocabulo iipirTjg, quod ib. v. 79ji legitur, quid notctur, nemini obscurum csse potest. Hic si noster consulto obscure loqui voluisset, aptius vocabulum eligere non potuisset. Solum exemplum , |
|||||
|
81
|
|||||
|
quod iure coinparari posse vidcatur, est Prom. vs. 2,
ubi a^QOTOv recepit Bloinf"., quae lectio sane niagnani habet auctoritatem; nam praeter eos graiiiinaticos, quos laudat Well., a^inotov bodic etiaiu Scholiastae Aristopli. Ran, 827, ubi primi Promethei versas afte- runtur, a Dindorüo ex cod. Veneto restitiitum est; ad eandemque Jectionem referendum , qnod in Snliol. F. ad Proin. !. 1. iegitur: xaï 2:o(pox).ij,- ró cci'TÓ u^qI (IH- XoxTTJvou 'Ktyti (cl'. Soph. Phil, 2, ^oovoT,- céarimroj oi'd' 0:xovutf7j): quae verba ex antiquiori commen- tariü ducla videntur. Sed a^cezof antiquitus j)raeva- luisse inde intelligas , quod et oinnes nostri libri illud habent, et iis locis , ubi vocis notatio non additiir, libri aliqunt idem praebcnt. Dubium praeterea, utrtim poè'ta, si tarnen vera illa lectio est, hoc vocabulo lo- cuin deserfum significare voluerit, an sanctam soli- tudinem , quae sacrum quendani horrorem incuteret.' Quare illo loco non moveor, ut bic a'/j/yojf? probem. 120. Schol. Voss. 1. (Ji) 5' O) Jio'/ivti xQÓcvoi, xaixQd- TOsi^iiXóji.ttfpi>, rJTot ft» '^&iji'a, d'eói (pt}.onó)>.eiis ^) è'^iSe TOVTO. IJccQÜcppaacg, ^ drró tov z/tó,- ytVi'ijO'Haa' iyt yÜQ rfii TOV Jiói xttpctXrji iyevvfj9t/ ij 'AO'tjva. Fifov (wcftjro/it^] rJTOi (ivaa^iépTi (Voss. 2. hvoai) rijv nóXiv ri^v rjiiiTÏQav dnó tüd i'f^QWi'. Verba ï^iSt rovro a libra- rio , qui prius illud scholion supplere vellet, memori- ter adiecta piito, In Voss. 2. haec coniuncta et sic inutata sunt, ut prorsus cum vulgatis conspirent,S omissis verbis xocl xQÓcTog, &id, i'^iSe — naQitcpnuaig ^ ________ " H , -,,.■,;■. ^' ;••■ . !i!;i(J>M '107
J) Ms. (piXoTToXena.
11
|
|||||
|
82
|
|||||
|
ix — ^A&ijfÖc. Recle quoque initio scribitur ai! r' w,
non av S' w. Cf. v. 125, 133. ' 132. B. ad 133. aróvwv avrai\ rwy rjnirtqwv ari-
vayfiÜTcoy dxgoaTtji. Legisse videtur diva^ (nt coni. Staid.), auditor, ab dl'im fonnatuni lU fiyinti;,- a fiij- viu). Exstat vocabiilum dlinji , apud Theocritum , ld. XII. 14. (Cf. Schol. ib. et Hesych. v. it:hcti>\ Etym. Gud.p. 22. 58), quod significat TÓr f^a),uf»'oj', et diicitur ab aoi, diu> (Iliad. XV". 252); Ycrum huic notationi quum correpta prima in «/r»/^ syllaba apud Theocri- tum obslel, rectius fortasse ducetur ab di'co, quod apud Homerum constanter primatn corripit literam, ut diTijg sit qui amatoris precos midit. ^A'ivi]'; si hoc loco probari potest, scribendum erit: Kal (SU At'y.ii' ava^ , AiUno^ ytvov , ' v.-''
^TQaru) daica, (Sróvcof d'd'i'TCfg , " ' '*''' tuque, Yex Lycee, Lyeeun [terribilis) sis hostili exereitui, precumque exauditor. 160. Post scholion A, ad v. 161. in Voss. 1. le-
guntur haec: &VKoc 8i ovTcog q)aal' iithaO'ê xal cpQOV- riQtn, o» &toï, TtiQÏ rmv itoXiTwr vrttQ Tmi/ teQwi> 8fj- fiiüii/, ijTÓt iJil Twv dnofiOiQOc'Cofih<av Trajjd Wöi^' Jfd- Xirwv dnó rrji ntqiovalug uvr&v. Hic, nescio qoai'é, in constructione verbi jxtlea&cei haerens, ad n()Si> St;- (timv intellexit tvixa. Sensus : curate, ut publica sa- crificia \obis perpetuo obtingant. ' ' 172. Schol. A. 01'/ ófiilrjTov &Qd(io?] ip ^j-ogtf^oig
oii xcc&(xróv (fort. ovn dvtxTèv). Illud tv &ont/^oig adhaesisse videtur ex initio scholii ad vs, 175: did tov |
|||||
|
83
|
|||||
|
176. Ttt' uvTwf, Schol. A, quod expiicat t'qp' vfioiy
TÜiv yvyaixwi/ Sftxrtxw,'. Male; sic epim ai/rol abun- daret. Verum est, quod tariquam variain lectioiietn alïert tJqp' avrwv i. e. ijfiüf avzwv. Nam Elmsleium , qui ad Heracl. 144, in prima et secunda persona ubique leni spiritu utendum esse putabat, refutavit Hermannus ad Tracli. 451 , monens tarnen iis locis ubi pronomen possessivuin praecedat, avjov scribea- dum espe, ut Ag. 1295. ,, ,. "yiira^ iV ilntXp (lijaty tj d^Qr^vov &il,<a 1) Male igitur Blomf. (ad Agam. 80&) in fragmento
Aeschyli (123), quod est apud Schol. Aristoph. Av. 808..
'ii^ S' iciTL U.V&WV Tav ^iSvanxSt' Aóxoj.,
'■"ii( 0>-ii lo.)
IlXiiyéfV^ (irna-ATta xo^ixü xèv altTov EiTiHf idófTcc fiij^uvriv nTiQWfictTog
. TüS' ot'y vu' dXXu" t dkXd roZi auTüf TVTioois
avvwv scribendum putabat. Vid. Herni. Opu^. yg], V.
p, 149. Reliqua liuiiis generis exeinpla iri pAeschylo oVivia recenset idem^ ad Trach. 1. L Homerus autem et Hesiodus, ut \idetur (quamquam de Theog. 126 non- duin liquet), ncque otivov neque iavrov dixerunt. Cf. Lennep. ad Hes. 1.1, Goettl. ad vs. 469, ubilegitur: Xiravtvi Toxfja^ Tovi uvrij^ , Hom. II. IX. 341. ódrtf (ifi]Q nyu'&o,- xctl lytcfQ^ap Tijv avTov q}ilé:i. Cf. etiam 1) Hic Tnrsus meiilo \ins doctis suspeclus fuit. Vide num «cri-
beuduin: "ATCi^ 'ér' £i^e7v fijtriv i'vöptfvov ié^m MÓpov Tov «i- rvic. Cf. ib. 1164, 1270. . , . . |
|||||
|
84
|
|||||
|
Pflu{jk. ad Eur. J. 1, — Ceterum ad fragmentuinv
quod modo exscripsi, spectare videtur Schol, ad Ag-. 831 , unde sua hausit Saidas v. itayug. Versu primo nuper Dubnerus (in edit. Scholiorunt Aristoph. Paris. 1842) ex Suida dedit 'obi pro wg ö', minus recte, ut opinor; nam quuni proprie post có,- sequi deberet nXrjYiïg dntv, ab instituta constructione deflexit poè- ta, quasi praecessisset i'azi kóyog, cuius anacoluthiae multa exempla aflert Erf. ad Ant. 736, cui assentitur Herm. ad Vig. p. 745. Cf. Well. ad Pers. 185. 188. Jicc STÓjM legit Schol. B. ad 190 et supra
ad 51, quod, reliquis non mutatis, locuin suum tuerl nequit, nisi statuas iungendum esse axotkiuGu öro(ioy, bil t' inXcfy^ctp ovQiyyes, m/daXliof re, i. e. dx. öro-^' ^o»iM^-»Ki\m^Qiyyaiv x?Myyr;f, xcci TtijdaXia; sed hoc du- ruim «st,>neG defenditur Eur. Suppl, 87. rlfcop yómv ■fjKevau v.óci (iTtQfKip xrifnov vtxQwv tt S'QyjvóVi aliisque,' quae affJert Lob. ad Ai. p. 332. Verba ou ••— f'At- Tjjo^ot pro parenthesi babet Schol. Voss. 2: dxotfaaaoc TOVit ^^1^1 TOVlIB» ropy XTi/tTOV WV UQf.iaTCOf ytVÓjAcVOV ^'
xal TaV dm (frófta voviÉdTi rap tig tó (Srófia rï^v
"tUTimv oPTtav irniixsjP Tr^daXicov, rZp dvmxap xedrwv fiif iiüVTiOP ifiè ijQffiHV tp VTTVto, Tüp fukiv^v }Jyca rap nvQiytvtTÏiv, rJTOt tSv èp rw nvQi 'j^aXy.evO'ïpTWp, xal on ai atlqiyyig al iXixQoyoi mQi ag êXidfSOprai ot TQoxol ixXay^uv. Ad itijSaXicav similiter ex praece-* deutibus óio^ov intelligit Abrensius, quo re post otf' (sic eoim scribit) contra metrum omittere coactus est; Ad versus postremi integritatem una deest syllaba, quain recte supplevit Schutz, (Tró/i« in «rró^tw mutari- |
|||||
|
8f
|
|||||
|
do, quod taméri noliin cum pracgl'esso Sia. in Uriutii'
yocabulum coniuHgere. Pro cèÜ^ii'wW itüUé Lachmarinüs anvov; probabilius tarnen, Jibrarios tfuas teiösdem si-f gnificationis formas ciyQilnvwv et riliirpcóf pefmutassèi "Ort autem non sollicitanduni; etenim loco sic, Ot dixi, scripto.iM ,i. ;;'-■! ui.iOT(( «mn'p iin,.s , ■.•iiiqo .„ "Ort re atlQiyyfi exXccy^av 'tXivQÓ^ot ,'^ ' '■ : ;'-''V :,f:i:UMTrnt»Sy' t' dygvirvcov nijSaMatv dté^'l ' •''!! . !•■ £tÓia,ioc nvQiyiVtTaf fctkivüv ^ .. ?.. " ii> hic sensusest: tiiuui, audito curruum strepitu, yMot/ywe
tnodioli sonahant rotas volventes, frenaqtie hahe- narum igne fabricatarum (i. e. ferrearum''ink'.^' sonahant) retnigiis equorum numqvam quie^éenfi-^'- bus. Aperlum est, constructionein in bis liberioreth'' esge; dieere etiam poterat fdeia' on ^xovoce Tcui è'KXaf^ï §«i>. Ferreae (cf. infra 924j dicuntur habena^'50-' minis metalii instructae. Cf. Blomf. glossv a'd"v>'382,' iufra , Rhesi v. 568. Siana naylixSv i| ch'Tifydï* ICXéé^> ^ii aidrj^ov. De significalione voc. ccyQmTfosyitUVroin'.* 358. Zijvóg ayqvnvov (Jf^oj. Digna autem^ quae no-^ tetur est rarior dochmii forma ört'Xt m'^ty'yfg'êi '«>-■ 198. B. ad 201. aiéyetv] vnoiitvup. Alter irrterJ-' pres, qui procul dubio aréyêip legit, exjjlieat (itviiv- docfiulüi xul artyttv. Hesych. GTÏyn] xQtinni, ovfé^^ lil, ^uara'Qti, vnojiivii. Rccte, cf. Scboeni. ad Pronii- 428. 2vïyiiv inter|)retari licet sustinere. /tia^évfiv'' (A sub fineni) et fiévui' ds(pala)s, si illam significa-" tionem vocabulum admittit, ab hoc loco apparet aliena esse. k, ,■. ^ j . r m un-.-i-ui ,,,-:\'yi \it, Sequenti versu (190) schol. A. ova. ovv\ idem tres
|
|||||
|
86
|
|||||
|
continuos versus EteocK adscribit, procul dubio lecte,
nam iriter cbori cannina tres übique senarios inter- ])Otiit Eteocles. Ex verbis oi/x ovv (sive ovxovv, quod perinde esl) apparet, praecedens ivytoQ'i non esse im- peranlis. De üXV ovv pro quo plerumque Altiri tt%V ovv — yé of. Hoogev. Particc. p. 48, sq.q. Elmsl. ad Proni. 1070, in ed. Blomf. Lips. p. 194, Pflugk. ad Eur. Ileracl. 689; laline plerumque ioterpretari licet at-certe. Hoc loco uXk^ ovv non ad d'iovi tan- tum , sed ad verba d'tovi roiig rij,- dlot'atji nóXfo^ re- ferendum est. Itaque bic sensus est: precamini, ut m u rus aroeat hostilem impetutn. Hoc ergo non peneê deos erit, at deos captae quidem urbis defi- cere, fama fert. Quod si scribitur ovxovv rad' Ïgtcci tiqó,' ■ö'*0t' p'Vfrtendum: hoccine ergo peneg deo« erit, vospe~ nes deos esse putatis? [Mininie) sed —. Fatendum tamen idem magis pers|)icue enunciari potuisse, ut si scriptum esset tl yovv rdÖ' è'üvai nQÓg ■O'icóv' dhV ov ■&(oy, roi'i tfjg ulmhrjs itóhog txXfiitiiv Aó/oj; pre- candiim est, ut niurus hostes arceat, si modo hoc penes deos erit; sed nonne deos — ? De coostructiaöe verbi ixXf'tmiv cf. Pers. 126. Tra,- — Afw,-, (ifj,fjvog wg txXéloinfv fui.ia(Sa)v, Sopli. EI. 1138; de usu articuli post x>fot}^ Ant. 199. &eovg rovg i/yivtïg, ubi cf. Musgr. Ag. 329. rovg noXtaaoil'j^ov,' {t'iovg voiig rijg dlot/ayg /ijg. -' 203. Scbol, B. ad 206. aarvdQOfiovi^ivav] vuó züv darSv iriQiiQyofxivrjv. Lcgit, ut Blomf. vidit, daroSQO- ftovfiévoiv; sine sensu. 'yiarvSQOiiiïv niliil bic aliud significat nisi opjw«^««re,' quiescente, ut aiunt, priore coinpositionis jiarte. Cf. Homerica mnó'ki' aiyüv, au- |
|||||
|
87
|
|||||
|
^ócstoc avZi> (II. II. 474, XI, 679), aÜQ-Au.; (laQuoq'cc-
'/tïv, Diod. V. 39, 7roX(()Cfoi'3(ot yOvpè^, siipra v. 104, Ag'. 329; infra v. 711. xTtócvtav yQijiiaroSairai, Euiii. 875. TtóXiq darvvrMi, Valeken. atl Herod. III, 78, Schwcnck, ad Eum. 839, Lob. ad Ai. p. 192, sq. 204. A. ad 237. aitTÓinvov^ ygü(f>i-Tai rvfpofiivov.
QuOkl' Verlwihi non tantum ƒMmo sujf'ocandi sed etiam inoertdendi notionem liabet. Eiir. Hec. 473. ó'i fioi yO-ofèi jtarf)o>ag , "^ Kunvó) xan-QiirtiTat Tvcpofiii'a , Tro. 1 46. TilqiiTai "iXiov, Bacch. 8. Quum \s. praecedenti avQccrèv in nullo sit libro, lectionem illain e libiarii correctione natam putem , qui melius crederet popu- liim suffocari quani comhuri; quod iiiinis ineptum videretur, nisi esset in recentioribus interpretibus, qui idem protulisset. Vulgatum etiam antiquitus fuis- se uTTTÓ^ivov apparet ex annotalione schol. B. ad V. 206..-.^- ^ .ï nr 'h! „,,,,„
Scholion A. ad 210, deleto lemmate, ciim-praécer
denti esse coniungendum vidit Abresch: Tvfij awrtjoo?] AtiTtii Jió^, 'tva fi • yvvi] jJtóg amr^Qog^ o'xtitü,». i'jipvaa 209. Schol. A. ad 211: noX>Mxig 8^ i} tSp l&f&v
layvg rTjv aiirjyavov viCftXijv xcei (hoc om. Voss. 1) *« ytaXiTifjg dvtjg iCQffianifijf VTTfQ&éi/ r&v ófifiaTtoi' Óq&oï ital anoao^fZ airijv. Manifestum est, interpreten! le- gisse rav, »Qf}(ivociiivav vf(fé'kav; minus liquet, utrum in scholio x«i sit omittendum, nee ne. '£x confir- matur lemmate schol. B. ad 213; quod an metrum ferat, est quod dubites. Eum. 804, 835. nvim roi (livog ciiToivTd vê KÓroj', et miror, contra sentire |
|||||
|
88
|
|||||
|
Wellaueruin, qui io couiecliira ad vs. 83, su-
lira dochmii syllabani fijialera brevem admisit. Ve- ruin quum rdi', ut metrum indioat, pro róysbli- brariis substitutum sit, multo magis huius inutatio- iiis causa intelligitur, si xax quam si ix ab iis lectum 1'uit. Fatendum praeterea, illam, quam modo dicebam dochmii forinam perraram esse. Kal iungit iy aaxoTai et -/.(itjuvu^ivav veqe/.ai': saepe in moerore, et quum prvpter inoisum dolorern supra oculos nebitlae ex- panduntur, consilii inopem erigit. Soph. El. 939* *ö),' fitv TÖi) xaaiyyijTOv |3ia>, (daXkovxa r' e^^tjxouoy, i. e, .^w^rec d^dlXoiiTa n, Ai. 826. xui mpa^ xaxovg xaxidTU xtKi navoiXi&Qovi ZvvaQndatiav, ubi si navay- UdQfOi (quod lamen recte re|)udiatur) scriberetnr, seus.^» idem esset; Eum. 492. "JE's*' önov tó dfivóf iv xal (poepu>i> tTtiaxonov JiinuvtZ xoc&rj^ii;ov, quod sic construendum: iaO-'' Önov tó Seivèv, xa&rj^ueyof tZ xexi tnioxoTiov (fQfvSiP, SufiaviX, est, uhi horrenda melutn incutiant.} gensus postulat bene melum in- cutiant, est ubi metus salularis sit; itaque alterum iZ necessarium erat. Quare onuiirio amplectendam censeo egregiam Bergkii [de Reliquiis Com. Alt., p. 134) coniecturam pro deifiaipn (sic enim libri) dfT fiivtiv reponentis. — Agam. 296. JJéfiTTOvai S' u-vbui^ ovTig acf'&óvco fit vu 'I>Xoyóg fityav ixmyiovcc, xat 2!a()a>^ vixov IIOQ&fiov xdvonrop nQwy' vniQptM.nv , i. e. fityav KOfl ToaoiiTop, wgre vn(Q^dX}yiiv. Ad sententiam illu- sfcrandam cf. Archil. fr. 51. (Stob. Flor. CV. 24). 'kToZg ■9foTg Ti&tXv dirayrcc ■jtoki.axtg fitv tx xaxSv ■' m<\dii/8§(ts OQ&ovai» fitXaivtj «fudvovg ïni yO'oi'l, ''-"■ |
|||||
|
**9
~'^ Kaifiav'<tf)^^'k%&i>iiïik'iiÏKl 'VÓo> ^dgrfó^^'X' '''"*■
i^lJ-eirtus tëi-sufe a Schóeiti. emeüiJh'to^ ëst'f B&^[ Ual^iov j^fTijutj Tckaycctoii xal vóov'ncirx^oQÓ;: ''■••■' >■ iniSS^ymA^h,;-, -'S. ad 223; Scböl. A. ad 223*: ?3f»/- a^'^'m^ mi!m%tififi(^éTat- ^^ Vbès.' 2. ró 8i tvxtjloi
■/niic(p(vkt'^'W)cl ■•'hfjkü,''^ tftiae^' Cürti' sequentibus, quaé ibi qiioquc adduntur, pugnant; ' hi textit ille H^ ]j«r habet tuijloi , quod novum indieium est , li- brarium Voss, 2. interdum scholia vel propter lectio^ ncm , quam ipse haberet, vel ob alias causas int«r^ polasse. Clarum eiusdem rei excmplum est initio Promethci, nbi Schol. A. (ad v. 1) 'latt&i'^^è <ft>t-ttiê rccrd xov xoivov Xóyov if Kavx&ata qirjcrl dcS^OtH'^TÓi^ rioontjO-éa 1 (iXhi ngós roT,- EvQconaiöti riiQiictm roir ^Sixtuvov, w,' «TTÓ rwv n^óg T7)v '/w Xf/Ofthm» tati avfi^iahTi'. Hic Voss. 2. (of. Faebsè) iötiov, ött è/ ta>i'Kcevx(ie<sco (p?;(jt (sic pro cpatjl corrig.) StSia9«t"^v lIf)&{tifd'itx],<inioióg roti EvQmnaixti; ni^iui Mtod'iixiu- voê (KavHaaou coni. Ilerm. de Pront, Sol, p, 10) xal ovx aXlafm, wg, rell. Interpolata haec essCj ar-j guunt tam illa xal oiin ccXiia^ov', quae sunt assoveran»; lis et coQtrariam opinionem impugnantis, quarn po- slrema verba , quibus spectatur ad eum locnm, unde noa ia Caucaso fuisse scenam intelligitur, versum 721) TTQlf icv TtQÓi avTÓf Kcnlxucsov fiaXjii. Itaque non ad hanc annotationem provocandüm erat iis, qui in Cau- caso vinclum Prometheum existimabant, habeniusque 12
|
||||
|
90
|
|||||
|
in vulgalis testimonium gramniatici, qui solus inter
antiquos, quos novimus, verumvidit: de quo pluribus exponere, non est huius loei. Ut illuc redeam, in ver- bis Schol. A. ad 221 , 1. uit. uterque Voss. habet fvurjlog, unde coniicias inepta illa de metro a diversa esse manu, et interpretem qui annotationem ad 221 scripsit, Icgisse (v>c7;Kog. Sed cf. Herm. ad Philoct. 769, Spanh. ad h. 1. ap, Haupt. p. 205. Schol. A. ad 224. sic corrigendus est: ó ji^oqó^ Tnxltv
dvfXd'tTv f ftf ró THj^og r^g itólimg qitjai. NieoaTi, rell. Chorus iterutn (cf. v. 193) dicit, se venisse. Se- quitur deinceps esplicatio. 224. TiTQttfifihovi, A. ad 227 [tJTtfi^tvovg) , et
var. lect. ap. Faehs. p. 93, quod vulgato non prae- ferendum. Vs. 226. q>óv(o. Schol. B, cuius annotatio (ad 229) sic est corrigenda: Stoi> ovrta ilmTv, toxJ- Tw tinty TTQÓg ró qiópm —. ^H fii) aihcmxi rè roti rag TtQÓg ro (póvea, aXX' ovtco %i'/f iv Totfrw yan rS) y.ojxv- xoïaiv dquaXitfiv (icGXircct 6 '''Ai)7]i, tv rm qióyio Tm f ^Qorióv. Fortasse tamen bic Icgendum {pó^co. Nam si Toirrco significat tó xcoxvroTaiv aqnaXi'C.Hv , (fóyta huius epexcgesis esse nequit. Alter quoque interpres habet q-ó^co, quod Wellauerus necessarium putat, quia respiciatur ad formidinem chori, de qua in praece- dentibus rex locutus esset; sed praecessit item mcntio caedis. Maioris momenti est, TOt/rw ante vocem cpóvco languere; sufficiebat enim dixisse tw cpóvoi vel cpópm. Itaque scribendum (fó^to, quod hic significat id quod nietuitvr i, e. ij)sa pugna. Similiter Siïjia saepis- sime terricula , quodcunque terrorem iniicit; fowg, |
|||||
|
91
|
|||||
|
id, quod amamus. Sic Choepli, 579. noWd fiin y't
TQtqitt Stivd ddfiixTVoii &-^r] (vel èiytj), Pers. 206. ra&r' ffiOf/i diuiar^ é'ffr' iSttp, Suppl. 856 o (S') i'ocoi yn;, ó niyai ]Vtïi.oi, si vera est liaec Scalijjeri (ap. Valc- ken. Diatr. p. 53) coniectura pro ö,' iocarag; a Lati- nis eodem seasu amor usurpatur; cf. Ruhnk. ad Ter. Eun. V. 4. 4. Eleganter nostrum locum vertit H, Grotius: Si vulneratos fama, si raptos nece
Mox nunciabit, temperate a fletibus, Lamenta cessent: has amat Mavors vices. 228. Schol. Voss. 1. fxri vtiv &xovt ayav, t/tcfiaya)^
dxov'aaacc, ijvoi x&v dxoifaaaa (\. dxoi'djji cf. A. ad 231} i/j,q)0(t>wg, TTQogTtoiov fiii dxoikiv. Legit forlasse axoil- <saa\ quod tarnen vulgatae non est praeferendum. BeneBlomf. inonuit iinfavwi ayav cum axove esse cou- iungenduin, unde hic sensus eficitur: ne nunc (hanc enim significationem vw productum habet, sive cum Dindorfio i^irj vvy, sive, quod malim , ^m^ vvi> scriba- lur. Cf. Herxn. ad Soph. El. 1488) audiens, nimis perspicue audiag, i. e. ne prae melu nimis atleale auscultes, quaecunque aures tangant. 242. Schol. A. riXog] yqdcfttui Xóyov. Idem in Me-
diceo invenitur; om. Voss. 1. Non ad poé'tae sed ad Scholiastae verba d na^atsj^oi^ Tilo; hoc referendum puto. Nihil autem est, quod cogat scholiastae explica- tionem fl 8oii]i xal nuQdGf^oig TtXoi rfj cciTijasi, d^agt,- Goi iaviv ad lectionem ahovfiéiico <toi referre; potiussic interprctatus est: xovq^óv (aot larlf) n fiot ahovfiévc^ Soiijs TÏXoi. Similiter Viclorius xov<fov distinctione a rcliquis soparavit , non intelligens, fi hic optando in- |
|||||
|
92
|
|||||
|
servife, nee satis attendens ad oplativiim Soiij;. KuiKfov
tiXoi, quod tam ad cchovi*ïvca quam ad verbum öot'»/:,' referendum, non est exiguum munus, sed facilt* yerfectio. Nam rtXoi quotieseunqiie donum sijjoifi- cat, est donum diis oblatum, quo pertinent oinnia exempla, quas congesserunt IIau[it. ad Aescli. Suppl. p. 150, Blomf. ad h. ]., Mnsgr. ad Soph. Ant. 143. Verto: utinam mibi roganli facilem praebeas ])erf'e- ctionem, i. e. utinam milii exiguum roganli (rem roganti, cuius facib's est perfeclio) satis facias. 259. Schol. A. ad 262. 'EnO-rj^tara a-i^ctO'tjna) tt^ó
TüJi' vamv, Tcï h'tcpVQa. Apparcre liinc dicit Dind. , interprctem verba aTéi}iat ttqó vaiov rcolffiUi}i> ta&rjftarcc, quae post v. 260 addunt Med. et Par. B, partiai Par. A,^jn. libro suo babuisse. Certum est, toturn illud scbolion partim ad ]eclionem TQOTtaïa, partiin ad nQÓ vaiav esse referendum, de verbo crréi/iw niliil affirmare lipet. ^Tii^io} TTQÓ vaüf vel e varia scriptura natum , ■yel piars est versus, qui excidit. Itaque scribeiidum aut (iT7\(Siiv nt^ vamv, ut verba bunc in rnuduin sint coniungeiida: imv^o^ai., arijafiv cade (hic) itQÓ paójn uinduaoyTa^ —r- j:avQO%rovovvx«i (obiect.), ante ia9tjfKJC' xu autem per zeugma iutelligatur dt>a&tj(i(ii>; aut ut exciderit subiectum verbi ürjOfiv (nTQarói', toi)j
T^aovii, aut sim,}, ad quod pertinuerint participia «t- fxaaaovrai, ruvQonzovovvTUi, et ante ariiiico nomina^' tivus (ai'vói 3'i/a>). In priore lectione u>df signifi- cat hic, quod defenditur Trach. 401. pJip' wSf.y Aescb. Suppl. 725. In altera (ü5t oralionum par- |
|||||
|
93
|
|||||
|
ticipiis l^vptvyóvTvjv , nfatoaiitvi/g , alfiaaaoprai , ruv-
(taxrovovvrai aliquamdiu suspensam resumit. Prom. 511. (iVQiaii Si TCTjuova'ïg Ailaig ti xafKfïYti^, mdê SfCifia (fvyyüvm. TiO-ij^ii Toonaïov recte dici, ostendit Blomf. ad li. 1. Utrum praestel, docti iudicent. Din- dorfiura autem satis mirari nequeo, qui eieclis ver- sibus 257 et 258, reliqua sic soribit: >*•' ' , ' * -j Gvéif'o} TtQÓ vaS)i>, TtoXfjiioyv iCi9)jfiaTcc. .■"';,"*-
TotavT" ineiJyov /ttj ftkoaTÓvcog ■O'ivTg. ^ ''' ^ NaiH neque \ersus illi, quos spurios iudicat j our Aeschylo indigni sint, i)erspicio, et quod in alfero (258) est verbum iinxJiónai in votis nuncupandis so- lenne, bic post dativos ^tdii, TtTj/aïg, réÜ; prope- modum necessarium duco. ' ' •'•'•' 'lU'üi'l hoiIüiIik 264. Schol. A. ad 267. J. T.^yn>-dtbvi>-%uceim
a).Xovi ï^ (wgTf iarlv avTÓg f^do/^og) (ii^rtfniTt-ag nT^ TToXfjAiotg TTOitjdOfiat raïg inra 7r«'Aai^ ,■ «cfat'lftrrtAftui ^'^0 rd^ui Xoyayovg itqIv ij ra TtQu/ftótra xütfTt'fiSi]^^ cogti 3t' dyythov avyvüv i^dytiv tó avQariVfi«>i'^'^<éiét'<i\i\ scripsit, magis ad priorem interpretationem"é|ti£tm ad loei sententiam attcndens, illamque planiorem reddere studens, a ■verbis poè'tae aliquantum aberravit , id quod alibi quoque factum videmus. Cf. A. ad 297, ]>. 174, I. 4; ad 318, 1. 12; 480, 1. 6. — Pro tof^f- yvotfg Tl xcel Tay^v()(ió9ovg Xóyovg A, 1. 6. dedit avfi^ y^t^g x«t xaTtuHyovTctg ; sub fineni Icg'itur Si' dyyiK(Si Gvyvwv. Hesych. 2ivyva\ avviytj, ^vyvoig] ^bv^hï\ unde crediderim interpretcm (Ti;;(rorj legisse. —^ M cdfii |
|||||
|
94
|
|||||||
|
slruclione liorum versuum Laesit iam Schol. A, quicuro,
quod ad verba ró;^ /xéyav tqótvov, conferendus est aller interpres; quorum sententiam non vereor ne quisquam sit probaturus. Tóv fiiyav tqótiov, iungendura cum dprtj- QiTai, similiter dictum est, ut infra 447. tO'^tmuviOTai ö' asnïi oi' a/iiKQèf t^ojto*», 445. qu/^ol Si avQiQovai ^uq^uqov TQÓnop. Articulus bic adiicitur, quia dyrijQiTas non pro- prio sensu intelligit poè'ta, sed adversarios in bello, quod dicit TÓi> jxtyav xqónov, i. e. rov diiyóv. Pers. 71!./<*- ya^ Tig rjkO'f dctljMav, Choepb. 475, ToiavSt aov y^Qtiuv tyoii 'Pvyuif , fttyay TiQOi&tXauv yHyiOi^a {^nóqov) , vel, quod cumKlausenio j)aene praeferam, [^óïoy). Cf. Well. a4 illum locum, Wunder. ad Soph. Ai. 172, 914. 272, Post annotationem ad 276, Voss. 1. rov dji-
(flfHl^fi ï.iiov, ijrot Twv dfiqiOTiQoaO'iv tüv Tiifwv Xamv. Plenius dixisset rdg^oi ro» — rjroi raQ^og rwv —. Vpss. 2, al ydrovig di Tijg xugSlas niqifipai q<ó^ov di/duTovdi rwif dficfi vei^iT (sic) Xicar. Fortasse legen- dum róf d^cfiviiiii Xtwv, ut accentus in r<*x" suadet. De accusativo cf. Well. 273. Scbol. Voss. wgiriq Si Tig ^) ndvrqocfog mXemg
dfSoixs Tov SQaxovToc vntQ twv iccvTJJg ri^voiv. tj Svg- ivvrJTiiQcc Tu>i> 'ki'iioiv ^), ijxoi IJ Si» {tov (fó^ov) 3) Tu>v éavrijg vioaaióv nQogKtt&rjiJiivrj rij xaXicf avrijs (1. avTÜv) ÜYQvnvov. TldvTQOCfOi Si ij dii]Vtx&s ix- |
|||||||
|
' U '5 ■ " ' ^' :': \J ''3}
1) Voss. 1. ?T< (depravatum ex ui Tiq) KtCt asyrsf ^.
8) Voss. 1. reixéuv, corruptum ex téxv&iv. S) TOV 4>èPov addidi; in Voss. 1, literao tempore delctao crant; Xoaa. S. om. >! Svi.-Sid. ' n=- .:' '3: ir.":. ■-'■ ;> i < |
|||||||
|
95
|
|||||
|
VQtrpóvau -ta rïxvce , intiSr] nóivrct rd OQi'ia, rell,
ut A. ad 277 (p. 172. 1. 3). His lectio vuig. ad verbum confirmatur, in qua Si, iie nunc de me- tro dicam, ferri nequit. Quod senliens Schutzius in ed. a 1808. dedit Sq&xoptu 5' ai,- nj tïxvmv "Tuiq didoixa Xtiioiv Sv;im'&TOQ« nafTQOfiog nf},eidj, quod non aliter potest explicari, quam sic, ut chorus dicat se, pavidam cólumbam, liberis suis timere. Plus proficimus ex hac Schol. A. annotatione: Xfj^twv dvg- (vv^TOQag TCavTQOCf'Og rnXnóiil Xc/^ttov, rovT* tan, vf(io- fiéfcoi) ini rï^g xceXiag' tcciJtijv ;'(ij? 'kifp; fntcv. — /Ivg^ (vytJTOQcig 8i êvgivviJTOvg Siu róv qió^ov rov Sq&xovto^ In his vel Xtyttcov corrigendum est, vel scholiastes, ipse corruptam lectionem habens, aliorum interpre- tationem secutus est, non animadvertcns, eam ad Xi* ^a/wr vel liiiioiv pertinere. Aifiloiv propius i^Ü^in- brorum lectionem accedit, sed nusquam invenitÖ; pro altera forma analogiae, ut videtur, contrarie, affertur tarnen Apoll. Rhod. I. 1183 (Afjfcft»; (^tkldg)', Theophr. de Caus. Plant. III, 26, 29, libi tarnen nunc legitur lofouog, denique, nescio quo iure, nomen navalis Corinthiorum Atfoiov, apud Hesych. Suid. et alios. In iis, quae paulo post in scholio leguntur, Stephanus et Abreschius, p. 101 coniiciunt Svgtvvr\tH^ qa , dvgiifvijrog; nihil mutandum est praeter v. dv^ ivpiJTovg ])ro quo Svgev'pijrog scribendum. Ineptam lectionem (Squ^ovjce rixvrnv vTtfQdidoixe dvgivvii- Togdg TtiXiidg) non mirum est, inepte a Scholiasta explicari. — üdpTQocpog, inquit Dind., si recte lege- retur, nihil aliud significaret, quam colunibam nu- |
|||||
|
96
|
|||||||
|
liimenta uhique invenicntem." Sed nüvTQOffn; signi-
ficare polest TTavTO); ToOijró,", quae prorsus nutrtx est, quae omni cura et studio pullos alit. Sic rrayccirio; , nafiiirjroij et multa alia. — ^v^tvvaTona^ et Xfyalcop (Ifx^iiofl) vera esse qiiurn metrum arguat, pro doüxoirrcc d' recipiendum cum Burneio doaxovrcc^, et post Y. 272 (Itwj') minor distinctio ponenda 1). 315. '^QTidoójTOig , var. lect. apud A. ad 318,
1. 9, sqq. ad quam referenda est prima, quae ibi Icjjilur explicatie. Praeennte Scboliasta Bloiiif. fisiTiroÓTmig vertil vixdum maturis. Sed quuin tQt- ■JTHV §ioi> vel -riXiitiav, Jlectere aetatem pro ab una in alteram aetatem transire non dicatur, parum probabile , poëtam vocabulo rigrirgÓTTOig, qiiod nihil alind notat, quam quae modo Jle.verunt, illud sigrii- ficasse. Ka^TTViiif §lo>> nihil contra id prohat; dicitur enim de vitae exitu. Cf. Bloinf. ad A{j. {jl. 335. Pflugk. ad Eur. Ilel. 1666, a quo aliqnantum diver- sum Jlexus vitae apud Cic. de Orat. I. init. Praesfat cum Passovio de virginibus hene moratis et pudicis (voc. comp. ex aQTi, bene, ut in dQviMXkog, dQvi- sfiQ(oi>, ah'is, et XQÓTto:;) cogitare. Tu vófiifia (ofioSQÓncc sunt sollennia viridem virginitatis Jloretn decer- pentia, i. e. legitimum matrimonium; vocabulum enim (ofiói bic non significat quod crudum et im- |
|||||||
|
1) Singularis numerus Spzxovra-Sv^SUvdTOtU. collatis locis, quos
affert Blonif. et Pecrlk. ad Hor. Epod. 1, p. 443, magis poëlarum consuetudini convenire yideri potest. Sed iieque Spdxavi^ odOv, aiit ^paxovS' aix, neque Ipdx^.vru, rüi; sntis pincet. |
|||||||
|
97
|
|||||
|
maturuni , sed, sicut in wftoyiomi/, quod viride est.
Cf. Valck. ad Amm. p. 54. ^AQn&QÓnoig si scribere- tur, passive, wfiotiQÓmoy active dictnm foret, quod ,isix ferendum, Quare vulgatam lectionem tuendam öt sic explieandam r^sse puto : flebile est pudicis virginibus anite iegitimnm matriraonii tempus do- mum maitare invisa (servitutisj via." Eur. Iph. Taur. 388. 'AütijnSa yalav EvQia-nccg diUfuLxliag, Sol. fr, 16. 2 (Plut. in vit. c 3) dlh'' rjiitXg avToTg ov Sia- fienliófie(hx vijg ccQeTfjg rov Ttkovxov. Comparatio yir- ginis et fruetus maturi satis frequens. Noster Suppl. 649. .^'H^t]g S' dv&o,- aSqiitiov tavm, 97G, TfQitit' wtwQOt ö' tv(f)t)ka>tTog oiiSafiayg, et paulo post Üaonw- fteeta (Stéc^ovTu xtjQi'dijii Kv'nQig, Anthol. Pnlat. V. 2i2i7;. 5; xocl TQvyóco t6v ftywra; similiter öfi<pa^, virgo nondum matura. Itaque non egemas Bessleri co»ie- ctirra (Zeitschr. f. die Alterthw. 1841. p. 472'|: snai;> 'i'si\\i i ifXavvóp yuQ rt (wnaTg w.MofeÓjrw»" '■'• »-i^yüft'' ir,fr'^r-i'i poj^ificop niionaooiO'fv Öiajttcï«//«* >>'• tvcs.Hvy muf, èvniv^» dcoii^Ttav dTv/f^dy ódóv.lYnf -jU oi708?.B'I mu3 -iS32. 'sétfTi^QfqiHg ut videtur A. ad 833.qfi'4, d^W: T^^fej j B. quod Well. cura ^kaxai coniUngüfÉy int«T- pretans ^mjitu» infantmn recens naMntMi Sed d^tltQf<f>-)jg signiflcat quod modo vel b^ne nutritum estf q«od -quem sensum kic' feabere possit, non apparet Schutzii aQTi §oi(f>Siv istiusmodi est, ut, si in libro MS. legeretur, haberetur pro librarii correctione. Om- nino difficillimum est definire, quos sibi in hac ad- iectivorum traiectione terminos scripserint tragici. Si clamor r&v aoti ^fcpwv et adultorum re yera diflert, 13
|
|||||
|
98
|
|||||
|
«equitur ut, quod paulo ante legitur ^Xuycti atuctvóia-
(tai maiore audacia dictum sit; recte tarnen plerique interpretes eo non sunt ofïensi. Locum Sophoclis (Phil. 696) contulit Well., sed is proj)ter metrum sus[)ectus est. Pers. 272. iV^' anor/ioi' (iodv, nee dis- simile est quodGeelius, Bibl. Crit. Nov. \ol. V. p. 79. in Nostri Suppl. v. 191 restituit I^cc^qh' inij, Caeci pes si rvffloi dicitur (veluti Phoen. 1619, sim, %iiQ, ib. 1702), hoc fit propterea, quod caecus viam pede praetentat; sed audacius rursus Hec. 1021. rvcfXü (STiiyovrci naQCcqÓQto noSi, Aesch. Ag. 881. zóv oóv TToö' (Aganiemnonis) w 'ya^ 'JXiov noQ&rJTOQCc, ubi Valeken. ad Phoen. 854 malebat TTOQÖ-rJTOQog, sed prius non abhorret a fucata et grandiloqua Clytae- mnestrae oralione. Sopli. El. 846. tXniScop xoivotóxcov dqmyai, i. e. spei in cognatis positae, Eur. Phoen, 795. x^rnXioig TtrQct^ajxoni, Iph. T. 216 laroïg tv xccT.- Xicp&óyyoig — IJcflXadog einö) notxiXXovaa, ubi cf. Herra. His simiiibusque locis lectionem dQTi^Q(q}Hg satis de- fendi existimo. Ut autem accurate ostendatur, quam rationem tragici in hac constructione secuti et quous- que progressi sint, prius omnia huius traiectionis exempla colligenda, et ad genera quaedara revo- canda erunt. Intelligo autem non ea tantum exem- pla , in quibus rebus corporeis adscribitur quod est aliarum rerum vel personarum, sed etiam locos illos multo crebriores, ubi abstractis impropria adiici- untur adiectiva. In Aeschylo haec animadverti. Ag. 1031. (fQui^e xaQ^avw %fQl, il>. 79, Tó -O-' vntqyij- Qwv — TQinodag ódo-cg OTtiyn, i. e. ^aaiig tqioI noal |
|||||
|
99
|
|||||
|
/i'/vo/iifag, 5i2 naori^fii {de^ensus in terram) x«-
xóarQojTov^, 989. vijaiif ójXiae vóaov i. e. vóciov riji vijaTiica;, sive Trjv vrjaniaf: proinde recte Schol. TÓp XijA,óy SnaKéSanev, neque audiendi, qui vijarig hic activa vi accipiunt; Pers. 225. vóoTifiov tfuog, infra 617. aXioaifioi naióiv, Ag. 10. aX. ^a^ig. His igilur locis adiectivum afï'eetionem quandam rei , quam definit, indicat; in sequentibus res tanquam agentes proponuntur. Sept. 181. 'kivavriq fiÓQo.;, Eum. 177. xaQC(i>iaTfJQ[-i ofp&aX^coovypi öixai, Ag. 1598. Ötj- fj,o^()i(pHi XetJai fio i ccQui, quod, si sana lectio est, neque in di]iioQ()c<cpiT^ niutanda , significare videtur Xtvaiiol dia vfj^ tov Srji^ov aQa; (jifévTfi; Ag. 1424. dffinoTtÏQfjg fioXim, 53. 8. nóvoi, 894. ^ai-tccnrertg ^óu- fia, 863. fV oipixotTOtg ö' öfi^iaaii' ^Xa^a^ ^X'^- Eum. 424. oiiS' (■^et fiv'doi ÏIqó^ Z*'?' '"■fl V*,'/ ^ó aóf tcfjjuévri ^Qtrui; sic Porsonus pro t^tZofiivjj (cf. frgm, 149, ap. Hesych. v. imh^dv), quod minus durum est, quam Sept. 547. n)yóxano; taTarai y.Xi/cay, quae lectio coUato versu antistropliico dubia est; probabile, xXi/- oiv hic non minus quam ftiiSomi Prom. 146, ad óiJGoi^ relatum, commentum esse male seduli gram- matici, et cuin Herm. xXvotfaa, in versu antistropliico (610) /«i ii [toó,-] esse corrigendum. Ag. 393 vccv- ^avtti ónXidaol, 148. {^'ylQTi^ig) arcivdofiéi'cc &uai«i> tTéQoc» (Iphigeniae imriiolationem) — vfixéiov Tt/.Tovct oxJjKfVTOv oh dciOjjpoQu i. e. y. av^cftftoiv ov öeiaip'ÓQioi/ ((Svfiqilrcoy hic reponere volebat Voss. Cur. Aesch. p. 16, sed cf. Soph. Ant. 789. viïxoi dfÖQÜi^ ^tfuui- fioii , Proüi. 90, Eum. 43); itaque adiectivum dna>i- |
|||||
|
100
|
|||||
|
VU)!) a rixae auctore Clytaeinnestra ad i])siun vtlnoi
transfertur. Fa^o^ (fiv^dvrnq, Supp]. 10 Wellauero significare videtur connuhium cmn viris quos fu- ginius; sed connuhium viros fugiens vereor, ne nihil sit; Banibergerus pro librorum lectione avxo- yfvfj TOP (fiv^avoQU yt'mov — óyoTCc^ofiiyai coniecit (xiiToyivtX (rnalim fere avTO&tXtï) (ftv^ayoQÏcf y. 6v. Huc quoque referenda xa&a^^oi ^/piqo'Aróvoi, Eum. 273; cf. Ag. U41, frgm. 54. 8 (Strab. X. p. 470): nólinoi TTVQyodaïxroi, Pers. 105, nó&og (piXdycaQ, ib. 133, i. e. Ttód'og cci/dQÓg; Ag. 796. intidij «aï nayui vrcfQicÓTOvg 'EnQa^dfita&a , ubi Dind. ex Heatliii et Tjrwhitti coniecturis scribendum putat iTretdri yaQnayüi vthqkó- Ttovg tTïQ. [exeginius raptum, poenam propter rU' ptum), recte ut puto; nam neque naydg JiQuaaiaO-ai simplicitur laqueos tendere significare potest, neque Helenae abductio fuerat dolus aut insidiae ab iratisTro- ianis Graecis structae. Vide tarnen^ num praestet én. xai nayag-icfoa^u/iead-a (cf. v. 1349, Sept. 780) , quo modo ■VTttQüóvovg teneri potest, quod significat (insidias) gravi ira structas. Paulum ab iis, quae adhuc re- censui, difiernnt Ag, 1556. fiuvicti a%'krjXo(fóvoi, i, e. trjg aXÏ.Tj'kofpovlug, Suppl. 582. vóaoi tni^ovloi, cupi- do insidiandi, Ag. 1457. iqwg ctlfiavoXotyóg, quibus locis nullo sensus discrimine genitivus infinitivi poni poterat. Ac fortasse huc pertinet Eum. 92, ubi ixi-ójxcog, valde pro ix vó^mv eum Herm. substituto , legitur : aï^H TOi Ztvg TÓö' txvójxmg at^ag
ÓQ^wUfvov ^QOToXaiy ivnóunca rtf^jj, |
|||||
|
101
|
|||||
|
i. e. ai^a-i rov óy/iaad'ai, {tuum) hoc munue, quo
homines coniitaris. Huc quoqiie referenda est cir- cumscriptio, qiiae fit vocabulis rjf/»/ et (ioTqu , de qua cf. Well. ad Eum. 1. 1., Ag. 1570, Euin. 454. Denique succedant his loei, ubi adiectivuui verbale originem indicat, in quibus perquam dubium, utruin adiectivuin active an passive sumendum sit. Cf. Lob. Ai. p. 228, sqq. Suppl. 558. odv'i>aig xiPVQodahJTOii, doloribus ex vulnere Jlagelli ortis , Euni, 473. ncctdÓTQWTU jraOfct, Prom. 581. oidTQrjXazov dtïficK, Choeph, 1064. (.ló-ji&oi naidó^oQoi (sic accentus in li- bris) ; sed A{jam. 49. ixnuTioig ah/tai naiSwv, m quo litTTÜrioi significat imniensutn, ingens, huc non per- tinet. In Prom. vs. 860. sqq. baec leguntur: "H^ovat (Aegypti filii) &ijqn'(sovTig ov {ytjQceaijxov.g ydjiovi (cum Danaidibus), cp9ópov Si owfiaTU))> 'i^ii &i6g'
TliXaayia 8ï öï^erai &)jXvi(TUi'ci> "^Qtt SufliPTCOV VVATKpQOVQlJTCO \>^«(Té£ ,
quod vulgo sic interpretantur: deus corpora virginum
invidebit filiis Aegypti; Argos autem recipiet virgi- nes, illis (Aegypti filiis) nocturno furore interfectis." Sed Argos recepit Danaides, Aegyptiadis nondum in- teremtis; itaque participium praeteriti temporis (da- fiivvav) hic poni non poterat. In Voss. 1. scribitur 'd'ijXt/xTOi'OP cum gil. üyog et ra awfiara avrwv. Hinc legendum esse coniicio: JJiXaayia 8é dé^iTcti ■O'ijlvxTovoi'
^'yiyog dafiivTcav vvxTiq)i)OVQrjr<a &Qa(Sii. Qiói exjjonitur ip Voss. 2. glossa ccQi]g, quod verae |
|||||
|
102
|
|||||
|
leotiünis locum occupasso videtur. Qift.tlxTovov ayo^
ex iis, quae supra allata sunt et Lob, ]. 1., quid sit, satis apparet. Prima verba qpO'óyoi'-O^ó,- recte expb'- cata suilt; nam non tantum (fi9ói'o,' {)^ei f^i, «ed etiam f/co tpO-ófov probum est. Cf. Phoeu. 548. 343. Schol. A. annotatio ad v. 345 et ad 346 con-
iungeiida, et sic e Vossianis scribenda ovridavoT^] df^ijtioi;, iJTOi di'tv(pQai>TOig, ovti dai'Oi y.ai tjSovi^v ifiTtotovaiV 01 /«o /ImQtiT^ ró yavog [ró] Suvog Xt- yovai, rell., quibus refellilur Abresch. p. 103, juitans Schol. §a; legisse. 346. Festinanter inspexit scholia Blonifieldius, qui
putat Schol. B. leyisse Thjfiov^ ég. Nam priori expli- cationi 1. 6. addit : y.al ovtco fitf iiitoig Xufi^üvioi' T-i/f eig i'^u>&fi> fig ró ivvriv. Oinnia, quae hic ab anli- quis interpretibus afleruntur, ad vuig. lect. pertinent. 356. Schol. Voss. 2: xccl roiide xal xoiftov zov dyyi-
Xov (male) j; arrovSij owh auaQTii^ei xal tÖQa'l^it xal 'iiJTijai tÓv oly.Hov nóÖa, dXX^ ix'AQifirj rovvov ircicpÏQti xai aacarov. Quae speclant vuig. lertionem ; cf. B. ad 359. Suid. (v. dnaQrijacii) : dnuQriaai ró rtXtiwacci; Schol. Arist. Flut. 388 (cf. Suid. v. dnaQrl): dnuQTÏ- dvil Tov dTti]QTi(iiiéi'cog — nand ro dm/QTtatiéyov xal nXfJQfg. Hesych. dnuQTi, dntjoTia^ïvuig, k'/Mi^wg; cf. eundem v. anaQT^aai, et Erotianum p. 13, ibi ab intpp. laudatuiri: ^AnaQvi dvvl tov antjqvKSiiipmg xal nocpTiXiicog xccl óXoxXriqoig. Denique Hesych. dnaori- 'Qu, nXtjqoX. ''yincKQTitfiiv igitur interpretantur com- plere, per/icere, ad quietem adducere. Rectius Schol, dedisset ri <7nov8i] rriv mftov ^daii/ ov ngénovaca; xal |
|||||
|
103
|
|||||||
|
(va'^rifiofa Ttoit'i, ^.Aqti afline rw uqüi sigriifical quod
aptum est; id ad tempus i'elatnm est modo, hoc ipso tempore 1), ad rationem, qua quid fit, rei congru- enter, decenter. Utriusque nolionis in coraposilis vocabuHs multa sunt oxempla. Cf. Homerica üqtiu ^aZtiv (II. XIV. 92), ünriu ffSt] (II. V. 326), Solon frgm. 3. 32 (Demosth. de Fals. Leg. § 255) ivpofiirj ö' iv- xoff,ua Kul ÜQTiu jr«yr' dnoqtali^fi. Cursum incitatum indecorum habitum esse, ostendit Sinten, ad Plut. Pericl. c, 5 (p. 79); cf. Aristoph. Nub. 965. 376. Ex annotatione Schol. A. 1. 3, sqq., cete-
rum satis obscura, hoc tamen apparet, interpre- lera ÓQfittivfi xlv'aif legisse, quod recipiendum. Nam terlium coraparationis quod dicitur est ardor et avi- ditas pugnae. Si ^livmv scribitur, plura quidem sunt similia, sed comparatio minus venusta est; maior est enim equi classicum audientis, quam praestolantis fe- rocia. Praeterea /léva») post ÓQ/iaivet friget, simili- umque vocabulorum (^tév(oi>, (tévfi) repetitie, ut alibi in trimetris, sic hoc loco mihi quidem perquam in- grata videtur, neque ea res alibi virorum doctorum offensione caruit. Sic Oed. T. 1280. TaS' fx dvoXf i'()l,w/(v ov fióvov xaxd,
''AXV a,vh(A v,od yvvaixl avfifiiyi] xccxd , geminatum xaxd ferri non posse, interpretum tantum non omnium sententia est. Quum dfSol xal ywai-xl avfifiiyij xaxd non sint mala aeque ab utroque coniuge |
|||||||
|
1) SimilUer xpiioT, Prom. 618, ad apftó^w referendum, quocum
«X nostrn lingua conferri potest vocabulum pas. |
|||||||
|
104
|
|||||
|
perprtrata (sic eriiin inepta forct tautologia) , ned
Mfr*yMö noorta,-in praegressi versus fine aliquid legi debere, quod significet non noxia Oedipo taiitiimit ex opposil,ione,,£a€ile appt^ret. lam sive scribitur ovy ivO'i ftópov (Bots.) , sive xtivov fiópov (olim Herni.), sive dvÖQÓ^ fióvov (Arndt, Quaestiones Crit. de locis quibusdam Soph. Brandenb. 1844, p. 24), genitivus ille, quura praepositio praecedat a qua pendere pos- sit, quo referendus sit, ambiguuiu est. Itaque prae- ferani Hermanni coniecturam ov fiofol^vytj. Similiter ut hic xuxd ex sequcnti versu adiiaesit, in loco, de quo nuiic ago, fiivoiv librariis deberi videtur, oculo in finem praecedentis versus aberrante, cuius corruptio- nis aliud exemplum p. 3. attuli. Mêpu est datirus snbstantivi.;,,\ i,>i'\-N, ^.h !., -u (^; . ,j.|(r'.; i ;; <, n.,i.
n33Q< ft, .ad 3,93 : TtQotSTctTHv^ nQoaTavtjp. Haec varia
l^ctio CK ArundeJiano sumta, a Stanleio scholüs addi- ta iföti ,iQ,.«o eaim libro est n^aataTtX» correctum in n^^atoat'^ii. JUud quum perpaucorum MSS. lectio sit, suspicor,fiSi^vs»,i378. irrepsisse. <f .,i|!(,"h.f; ,'.>vx>m'.->t r397. Schol, VosSi il. Stx?; ö'o Smiiiov] iv Siitf] ,êi-
ifTOi ScxaliOi ó Saifia»/ xctt ó &(ó; xanra xal Xiap avvóv ■jTQodTt'kXiTat. Schol. B. ad 400. alïert duas alias lectio- nes 5ii(i] ö'o Salfia>v, et Bixij S'ó^iaiftmv. Scrihendum /li<iij S'SfiaifKov, Recte Haupt. ad Aesch. Suppl, 351 (397. W^ell. '^jxqoviQovs o,«a/^cof réd' trciaxoTtH Zwi) Dii, inquit, qui cognatorum curain agebant, dac»^- bantur ó,ucilnoi>eg et ófió/vioi. Cf. Ruhnk. ad Tiiüi' p. 192, sqq. ,- , .i ..• „^ •) T' ,411. 'EiiTtodcov, B, ad 414. in lemm., A. ad 413,
|
|||||
|
105
|
|||||
|
1. 4 , sed ixrroSmj/ est iiiitio einsdem scliolii. ^Efino^
8ihtf i'-f/iv est tynv tnrtó^io}> (^offemhre, Geil. Noct. Au. IX. 1); itaqiie sigiiificat'ent liaec Ycrba : negue lovis fulmen se inimicum naclurum, quoJ afBr- mare non poLerat Capancus, atqiie hoc sensu i'xfiv ai)tius essct, quam (sxi&éïi', Vednere, sistere. Quare non audieridus Abrcsdiius, qui neutram lectionern a sensu alicnam dicit. 430. AtOcoD Ttruxvat, Ifji^u TlolvfpóyTov, ^ii<, A
ad 432, 1. 3; aid-op rtraicvcci A., //. |3i«, ib. 1. 7; aiOrwi' Tiv. ).ï]iiu, II. ^'la, 1. H. yiiQ-op Blomfieldio probatum , verum esse noquit, quia ciyr,Q sic oliosum est. Vocab. (jró^uaoyo; fuit, qui ad Po]y])honten referret, iiovcque dicLum pularet pro aró^ii' «c/ój, lingua *e- gnis , quod propter oppositutn cu&cav Xij^a placere posset. Sed vereor, ne poèta Loc modo iuslo obscu- rius locutus essct; neque argutius quaerendum, num iactatoiibus minus bene forles viii opponi possint, quam aliis. Apparet enim, Eteoclem ad v. 423, sqq. respicere, adeoque haiic esse verborum sententiam : Capaneo, quamvis glorielur, forlera virum pugnaque ])areni (quod lalet in (piQsy/voy qpo.) opponam." Re- cte Scliol. B. aïO-uy, StuTtvnoi, Rhes. v. 122. ai&aiv '/do civijQ, y.ccl ntTtvQycjvai y/Qi- Cf. Eustath. p. 862. 10, laudatus Wundero ad Aiac. 220. Similiter ^cQfiói, bono et malo sensu. lufra 585. vaifrrjai &(qhoT,- Kat itoevovQyicc rivi, in quo &(QiAÓi est fere dfóaiog. Eum. 530. ytla St Saiiiojv in' lii'Sol d^tQf.toiQyui. Xenopbon Mem. I. 3. 9. tóv &iniiovQyov y.ai Idogyóv opponit rc5 aut- (pQovixib nat TTQoyo'jri-Ach. Choepli. 998. noXkovs dpaiowv 14
|
|||||
|
1(00
|
|||||
|
jro/.A« &ti>H«itH)i (egregit! Dind. öé'o.ii' avoi) q<qn<i4.'\h.
620. TUo S'ti9'-t()fta:i> et^VidTi-uv dóucat', i. e. ov üfOftoT^; i3ov~ /lithiaai <f'/.iyov!>av. Cf. oüarn Sopli. Ai. 474,.Snid. in "voce. Est quibus farile appaiet, corruptura osse, quod ap. Plal, Rpb. II. p. 287. C. legitur:^// txrrjs roi- yïfwi'rcti j//u/', ubi pro ^fQiiórfQoi BL^lcmcotri^ehAt
^«O-i'uóre'poi. .,,,,..;! •!j:;,. (MsMVi;; r. :iini>.i-jii 'jIkii* 434, Voss. 2. in lemiw* o^tat*'; oji,' rté^«ij iloéfio^non
spemenda. Choepb. Ï0<J. ^tyois uu, 'w^ntQ yj^ïaa) z^f<av nurgèi , Soph^ Oed. T. 27G. w^ufq [t doocXof ï),((^3e,-, ó)d',. aiJ(t^ i t^w.^'80. ii yÜQ it> Tv'yjj yi rmiacor Trj(yi ^aitj, )iCffijtQÓg üiniQ öftiiari, snpra 309. TÓf dixa'f VVV dprinaj.ov iVTV^tlv üioi. doitp, w,' Sixuitai nóMmj ?xpfl,ua;fiOj,.>P^j<<;s«K Sed auctoritas Jectioivs ms exigua npst, eit poti,wt, facile iJlud vocabulum subatittji a Jibrario, q,ui. merainiïset versuum 400 et 465. Similiter sup»*a y,,Qü„,o.;ri$ (»M<fTO^ var. lect. ap. Faehs, p. 91,,(«,- rj^. i Schol,iR'^^d.441. nor'] uqu. Scribendum ncpa, qyo \erbo Jjijej-jpjes \borurn versuum aryumentumfij^iïitr^ , ,442. Ntjl-Tiat, 3. ad 445 et 471, de qfio efir ün-
ger. Farad. Theb. p. oll, qui ubique «cril)endu,ïQ e^se, ii)utat Ni/i'iitui nv'lai aut j\'^/;irr«i non A'^tjïvea^ A?scntitnr Hermannus ad Phoen. 1112 (Klotz). ,riEt favet huic sententiae potissimum producta penuUuaia .apud Statium, Theb. VIII. 343, et duorum librorum leclio Netste et Neistae. Quod in Pausan. IX. 25. 4 nonnulla MSS. babent ri/i(STa>v, si soh'larium staret, inino.ris forel momentij siquideni constat in vijivij^ et |
|||||
|
vm
|
|||||
|
(^i'f>/; similiter lileraiii s a librariis^nnlerdurn male esse
titóèrtam (cf. Ung. p. 3,12). Notatio tarnen vocabuli f(p.! 894, sqq. et 34^) incertior est, qnam ut hic contra librorurri auctoritatem quidqufurt mutare au- deam. Fieri-cerle potest, ut poétae cyclici, eoruinquc esomj)lo tva^oi JVtji'tcf,' portas dixeriiit, quas Bocoli WJ/'i"ïft<f/"(c^''Iferm.! 1. J.), vera autem nominis nola- tione deiiulo a g^ranimaticis invenla, ca forma, quac 'ïflisStaiii est MS. a poètis usurpari coepta sif. .r. 449. Schol. A. ad 452: ovx tntl ïrwj noXav Trifijyoi'. Mf/<k}iO}j ovy (pijül TToó," navta mf(}yoi'. Ia huius in- terpretis libro ty^O-Qwi' non lectum fuisse videtur. Schol. Voss. (■■^ci Sc iiJytinaTtd^iiit'Oi' cci/Sqcc óiihi'rtjv ttoó," dfu- êü0iii ■AXif*ct>co,' (iMs. xki/iuxct^) (iadl^oi^TU, xai ntitQfó- ■flffiOV noó; TÓf mfoyov xmp iytygiov. Sed ■xï.i^iuy.o^ rtnó; fièfipê!(fh'i>(Ut'trdicendat) artiyn -x q ó ^ iyOnmy. kt'^f^i/ ïmti'ïi0^\tii Uxnc Blomfieldii opinio nata'j attifeii' hie actitb sensu esse usurpatum, Quod, quoiiiam cuin linjjiiae Hsu i)U{jnat, verba ^Qo^anjiacsti; atti- jffji'"'apparet significare scalas scandit^'GP.'YAxr. Iph'. T. 97. Sioaavoif TCQo;«;.i.^aSiii ix^i]s6ii((j9u. Sed sic incbmmoda surit verba ttqö; iiO'^tav in/gyoi^. Nam quae exempla aftert Wellauerus in Lèx. p. 203. b. ia quibus Ttoói sijjiiificet iuxta, sunt ab hoc loco aliena. Ag. 1027. 'tariy/.tv rjSi] /.iijXct iTiio^ acpa/ct; nvrini, ut igne crementur, Choeph, 891. ttoój avróf rófSt a üifK^at thi'Acy, ut una eum eo sis, ib. 913. i'oixa ^qij- ftXi> i^üiKX iTQOi Ti'filio» ^avtji', ubi O'ijtjvtTj' tcqó; nlu^nv coniungenda; Eum. 959. nooi (pw,' hgóu riovSt mja- nónTtwv similiter dictum est, ut v. 238, \h. n^ni éitfUt |
|||||
|
TOS
|
|||||||
|
xai aiu'koiy}i6f t^fiaijmhftty , i. e. noó, atuXuy^iOf «V-
fiaxo;, vesligia gutta'rum insequente». Non iiripro- Labile est, pro iy^&Qwp, quod, ut vidimus, non a^no- scit Scliöl. A, liio olim participium lectum fuitse, a quo pcndercnt verba xXiuaxos nQogajA^cc(}(ig, vcluti xT.. ■JTQ. aTiiyit nqoiMfiStv m'^yov. Sed nulJum sueourrit , quod ad literarum düctus pvope accedit. Cf; Eur. Phoen. 1180. /.laxgatfy vo^ yun xAi^iaAog ■n(>o;afi^k<stii iywv iyïonn; siinüiter ib. 492. jriysjrw»' xXinax(i)t> nno- iait[i. suilt scalae. Pers. 17 4. 'luótxov yijv Ohiy^ttui, niQdat ^yilu)t>, ,-s ■• .^-v-v, ,. ,.,,8 .,,,,,,.,,.; 463. Scholiagtae A. annotatie ad v. 4G6. in Vos-
sianis sic exstat: tTtti'ypjxcti dlj^) xara ravra "^j tVTvyilv
ae w TTQÓnayf ^) rwv iMov (öó^tcuj'excidit), nQonoXffitttp
Vffï" öfSo'R^ ■jj/iójj', rell. Yoss. 2. addit: tj arixTtoi/ fig
TÓ evTvy^Hf' iV (i)) ij rii'VraJi; oiirwg' imrlyp^ai Sy raSa
'•'■'jiiVy^yot^vrA itccq' ijn&v yiyófiivcc nivvyhïv xai ivtv-
' f&i'V/eij'",' To'fft dè xai rot;.... *) ovrwg' i-iriifyojAai^')
T&de iiip itai rov'rm xü ^EnoxXtl wgra ivTvyiTf, Toïai
'di 'itkl^ifiyiftót; ffyóvi' ToTg TToXtfiiotg iTttiyofioti wgri Svg-
''irtiftTr.*" Tö 8t iw iTQÓfiny^ ijAÜv dó^tmv Sta ^léaov.
Pr'ma et fccunda interpretatio pertinet ad leclionem
rade, terlia ad rwSt, quod profectum est ab aliquo,
qui desideï-aret, quod roun Si opponi posset. Eandem
|
|||||||
|
,)| 1) Voss. 1. Sé. 2) Voss. 2. TvdvTcl. ,
3j A'erba «) irpófi. in V033. 1. male sequuntiir post S^.
4) Lacunae indieia in MS. ilesunl. Escidit {T0i)T0i'; Svi;TUXl~V- '" 5) MS. liio et infra èTSUXOfiCV. »•'"'" +"1!! = -: > - .'H-
|
|||||||
|
109
|
|||||
|
<jb causaua primus interpre» at addidit, quod tarnen
ab illo Icctuin esse non certuw, jwlo.,,.neque satis constat, particulas Sh, et fiit> otnnes in hbris suis in- venisse. Emcndatio liuius loei ex anti8troi>ha petenda, in qua legitur ninoi9u tov /liós dvTUvicov (öij om. onines codd. et Schol.), qui versus dochmiacus est jiracmisso amphibracho, ut Pers. 261. Cum hoc si ■noster yersus coniparatiir, a[)()arct dij scribis deberi. Mïif inde natum, quod ^u' a librariis pro powpeudio liabitum est; quarc scribenduai \idetur,: f,,,,_ f,,,, iiTttfyonai radi fi tvrvyt'ïv, ■.,,,■..(, iMiiojr ' j ' lio TCQÓ^ayJ i^uüv Sóucov, ro"fli 5* Sit^rvytir
» precor, haec ut milii bene cedunt (xc<tu lüöi tiir.
jMf), o domus meae propugnalor, illis auteia ut daiuno sint," in quibus liberior constructio facile aguoscitur. Similiter subiectum mutalur Eum, 254.,, '^^',ffy- TiSoüfai SiT o', «jró ^üi'TOi (jOtftlv ^EqvOqóv tx [tiXiwv TtïXavov, ubi ante (ocpHy intelligilur fté, Ib, 166. ,^'«- ftot ra kvnnó;, xai tóp ovx èxh'óiTat,'TTTÓ,i:e'/{«^ (pv/mr, oi/TTor' iXtv&fQOvTai -verbum t/.XtfaiTcci ad Apollinem, tXfvO-fQovrai ad Orestem referendum. Priocem versum Wellauerus, si rectc intelligo, interpretatur; mibi et ille (Apollo) odio est, et is, qucm nonliberabit (Ore- stes)." Scd subiectum ante IvnQo; omissur» nescio quomodo ofTendit: fortasse leg. 8i A. xui'ov ovu h.X. Verba illa x«t rèv duobus praeterea locis in Aeschylo lep-untur, qui aeque emendatione egent. Choeph. 716. yjyóiiiov S' ''Eqjifiv Kul röv vilyiov roï^d' tcfodtvaai §Kfo- 8?jlijtoi<sii> dyasiii, ubi cum Bothio xoItoi; vi!%iov malim, quod de morte intelligeudum, Supra 295. Toïaijiix *|w |
|||||
|
110
|
|||||
|
ritfftyon' (hSfJoXtiHQiuv Kul Tinf ^iifionXof cittty 'Efi.iU'
P.ü;'rf,', obi.])c«i <iT)«!*'v8ijpplementum est libraiii< Scri- lienilMfi^» ri*'si faUor, wmJ^. ^'Eoiv , quod facile ante j, .495. Yöss. ,2^-\J&» #«V yQa(fiTat/(p^iym«\^' Sié «Vr»
Tfji «TTo l^f.&tiT/f-tiii.Sè cfiéoüii/ ij t §.td drak z^xitiiimi;, Lectiotie qittiMP otnnisoratiouis elegantia tolJitur. Recte iaiii Stephaiius explicuit: cpé^caf ^é'Ao,- ö <fi,ï-/tt. 0ed. T. 742. ifoóiZ(()i> KQTi Xivxai'O't,' •AÓcoa, i. c. «jjn tywi/ yvoü^ifM itüofic, l^'è^jJiirtTciiiai, (fo^tQav cf(jivu êtlfcart nalloitf. PJura dabJt. fWunder. ad Ocd. Co!. lüOö, MJuq? aple comparatur \s. 268, supra, ubi i^Xi-/ni> yiQte activum e**« <.JJti.o,-, falmen illustrat Valck» ad ,üipp. 530. ,.'( Ui ■ ' / \'i n4t99.. .Stfbol Vo«s. 2. tt Ztv'i ya Tuifm].><iiitó <iZit\j'$
<p^^ti',tPti(f.Hi^QÓTt/iói, Jariv i» rtj i^ia^j] rov Tv(fwii(tf.- ".JJi^ïK ^i tiJtQi Toi'i fii] ifiXavvTai toutov (int. lovein) jr^p:2cf*a xm^i *(*l Tu (leg. xutü ra) i'y/iyQaitjtsyu ruTi atf*Tt(r,*H..«i/R»^. ci/ii^!?« (ftj/iara (xard-(yijfi»T« de suo addidit iat^pres). Havxati xuï rw T7r«o,3t't^j •jr^(J/r!rci« ^A^m: ym *H( ^jj.i<(fSm$:t uinoü aijf*aTOif (mayri^iJTm (ZfVj) (tv»tijQt: y^M^Tati inl [Si] riji cusmSo,- uvtoü tu* ywi' tQMyoaffhjfiivoi, Eodem ordine, quo versus aScbo- liaste explicantur, leguntur iii textu libri, in quo baec inveniuntur, et in Reg. A (500, 499, 501 ,f 502). In Mediceo, teste Dindorfio, qui versus 497-502 spurios iudicat, ita illi se excipiunt: 500, 501, 499, 502, quod j)raescriplis literis (i, /, «, S, sic correclum; 499, 500, 501, 502; undo intelli{;itur versus 499 sedein incertam ésse, reliquoruni vero stabiletn. Ij)se |
|||||
|
911
iHfej.^rsiis 499. fixói öi 7TQ<t'^ny' üvSqU; &d' avtKnlci^
rag"; siispicione non A-acat; ttftH1=*^6tba »t>>led|"0*j veri- simiie est, frigent; (ü5f'neeessai'}ÓTefe¥t-i debet ad 7r^)«|ftj' non ad dvTtaraTa^-, Wiêé sc(Ji\iiiii'f'cti'fi(Htj rif* rtarÜTcc? definite dictum esse hos ftdversarios. ' Scd qiiamvis ante Toéabuliim di^o safepe omittituT artica- las,''Sn 'm tiainen,'quae atluler«nt Wyttenb. ad Phaetll p. 98 B, Herm. ad Oed. C. 32 j Stallh. in eSc. ad Plat. Phafdr. p. 267. A. (add. Arisloph. Atb. 405) nulluin est cxempliim huic simde ; atqite jSc--dfev ixlum posset liic locus de-fendij'^yj-expllcare licerm-: 'ÓTttv fi'g tai'TÓ i'k&tadt, ut dyr'taraT'ai a'ppositfö esSêt
ad afSga^. Sed boe minus etiam probandum est^q*iiaÉii
ijvteifpretis graeci éxplicatio: aequtïm**ti'-vii>0«'Mvi ü^ftn-
S08 hane'sorteni pali. Inrebquisaïiimadverteödum,eöïi¥
^pm T8. 500 non d-n sed *?-;'*, si tnoffif (<$f. Höè-
gpvi Particc. p. 339, sq.) et vs. üOt p09t-'2V^^i^&8
1'ortius aliquod vocabulum quam *f^ JcgiS8ö,"qiiOd'ar^
guunt \erba ndpnog, dfavrt^d^i^
ultimo versu uy post /aVo/ro iöVeiwrit? net ne, duM-^
»m est; èy tarnen genuinum puto; stiprav986i:^i>'i^)
-{•tt i' Tmrni (fiooyri afjft' vTtfQSfOf^ijtev ■f(>?e"l',*-J ^<U3C
oï'f Fivotr' uv 6n(tcx>i ivSixm; T^ tncarvft^nhir-'-* sjaeil
Unde legendum puto; S'H' m Ja t-wii\ma':uin ^^cA
i,i)G ToiécSe fiéuroi nQö^iX'ëtx Scctfióixat^^'^V^ "f (-Oö
.{,'(;* n^èi TÜv y.Qtctoihtmv icuiv, ot S' 'rJtMmtnm'^uii?.
(f)!M Ei Zixis yi Tv<fiu> xaQTi-QÜvfQOi Hcc'iJ]- ''"''p .-Of,
Oüt 'TniQ^ioa tot n^ói )iófffi> rel/ (ïj;/t«r*j '^Oö ,Ö6i^
«(iijj ^Twrijj) f'ipmr^'uv Z^<i in^ damSof rv^pi «isb?*
|
||||
|
112
|
|||||
|
Kteocles, qiium talos palronos sibi vcri elcgciint, foie
dicit, ut Thebani \inraut, llyperbiurn certe a lovc, cuius imaginem in sculo gerat, serYatiim in'. Dindor- iium ut haec Aeschylo abiudicaret potissimum movit lautologia, quae insit in his versihus, si cum prae» {jressis coniparcntur; sed ah'quid certe requiri vide- liir, quo illa, quae de adversariis diis in clvpeis con- spicuis dixit pccia, ad ipsorum viroruni contcniiu- nem accommodentur. Similis abuudantia est Ag. 935, sq., 1233, sqq. et, qui locus apj)rime cum nostro convenit, Cliooph. 140, sqq., praecipue 145. 505. Jainodiv, B. ad 508 ; Schol, Voss. haec ha-
bet: Tttnotxfa Tov /iió; dyrirvTtOf i'yoyra] .... ninoi- (ya xul d'u^ï.ó) xov iv Tfl) (ik/.ii xat rfj daitlSi /■■^ovra xai ^aard^oi/ra ró dtua^ xai zö awua, tó dvTirvTvop x«t ivdvTiov y.uï t'^&oóv xov //ló,", fJTOL TifnirpQccartxwi, uhTOf róv Tvfwya, róz' «ijtiAoj' xai ^utaijTÓr av&QÓinoii xai a9uvdT0ii \ïiO~i, idipiiv xai nïintnv (1. nïjuj'fiv) TTQÓoO'i 7Tv).v)i', af il Toïi fUTtooaO'iP ■JTvlüi' T)jv éuvtov Ke(fa).ijp, /dalitotJti' iyJ)iKov tïxanua^ e?^ ivSa/.fia xai «-••"ï n'no!' xai iJxópa tüi> iyQ-QÜv ro?,- aT'coT,-, rovricui ctjfuwp y.al irasiuSfiyficc rt'oD lov irdayovai twv &iwp tyJfQoi. Priora ad leclionem hodie recei)tam perti- nent. Ad alterani Icctionem cxplicandam , verba sic erant ordinauda; fixaafia ^qotoTs ij^&Qwv dai/xoai n xai Sann^ioLdi ^iolsi ; sic vero divelluntur, quae necessa- rio cohaerent ^3qoto~^ re xai Süq. GfoTg. 550. Schol. Voss. ijyoiji' uv xul róy 'ixtov uvSqu
GiocfiQOvtanoov ró}V nnofinTjiA-svav, xatu dtfvafilp re dni- dToy, '^ficpitt^ho ^luv. Voss. 2. owcfiqoviararov; sed |
|||||
|
113
|
|||||
|
in Scholiaste legendum esee-smfQot/éaTtQOP demonstrant
verba rw/» TTQOiiQrjjxïviov; in poétae ■ werbis- ulriim sit praeferendum, non tam apertuin.-est. Infra .v^ 639. ii(;y y.ui Tixvüi^tj du^cpoi-uirt^Oi yóag , Schol.; B. cum aliquot libris dv^qjOQwraroi, recte ab editoribus spre- tum. Eur, Androm. 640. pro xi'Siov non melius li- brarii xi'Slovov substituerunt. Infra v. 580 pro 8vg- ac^eoTénoig, aliquot codices dviaf^eorócToig, quod prae- ferunt Scliutz. et Dind., quaravis illud confirmetur a Schol. A. ad 582, et Thom. Mag. v. ÖQvi&tg. In- telligitur hinc, quod, etiam si exemplanon doceyenl,, non improbabile esset, librarios saepius superlativum , cuius maiorem esse vim putabant, substituissc. Quare boe quoque loco comjjaralivum verum habeo, recte a Schol, explicatum. Vs. sequente nkvriv 'AjiiffftaQiut ^iav coaiungenda videntur. Mavrig xóqu., Pia4'>Py%«. XI. 33, d TTQÓ/iafTig Jixa, Soj)h. El. 467, ,Gf. B^■u^^l^v, ad. Soph. Oed. T. 80, Valck. Phoen. 103, Herro,, Ai.. 163. Adieclivum cum (ïi«/^ construit,ur. iVid§ adixProai*(.15. , ;ï■»!>^.•i.• \-:,.,^v^ <,>no>i;s-.V;. .MitAï^n^v 558.. Schol. Voss. xal z6v góp avQ'ig l)],,if«t,,^-ó*' aèf adiXtpóv, drjXaSri tov lloXvvtixrjv xov nXTjcstodai'ccTOf , , tj TÓv .diio&avocTOi', rj röp avfiTTQÜxTogcc rob TuStu); , xa- xoisi ^SdJ^ti dnó xoivov i^vizTiócQuii' xal t^auXwt' xul otov vntioi> xal ccpaTfTCCfiii'oy riO'iig rfj diahïan tÓ TOtlrou , -.U .(>)>f. ■ .;f 11 . ...•■' -ifT^i-li!'3 '»«■»
1) Keel TOV (TOV eivhi; Tpo^f^cpcv uSsX(pebv ïloXvvsixovi plxv.
Vost. 1, in quo hoc scholion miitiliim et, ut vidctiir, breviiis exstal J' quare in sequenlibus Voss. 2. SRCulus snm. ■ .>s,.i<<i* iint' 13
|
|||||
|
114
|
|||||
|
övo/ta , Xéyoi drj ró lloXvffiXJ/g' di:,' 6' it^SuTOiffUt'O.,',
iJTOi tïg dt'o (^ifQiQoifi xul Siaxónruiv uvxo c.v ró itokv xal TÓ viïxog, TÓ tv rtXtvvfj (int. ovojiu) xaXtX xal toï,- tavTou TtfQKfÏQti ifiXtaiv, ró vtXxog öi/Xadf], Xéymv lóg (Ms. ög) itoXka vtixij rijSe &tj(JtTat. rQ. xul tóv 0(3*' av9ig TiQÓaitOfjov, dvtl rov tx rov avrov anógov. Huic igitur interpreti verba sic cohaerere visa sunt: xccxoTai ^a^fi Tvdïmg ^iav (vs. 553) , xal róv aóv av&ig dötk- cpeóv, i^vnTid^cjv óvo/ia Uolvvtixovg [^iav], xal dlg ivdcc- rodfitvog ró övo/a.» , xaliï (ró) iv rtXtvrfj (övo^cc). Pro ^iav in libro suo habuisse videtur Xt/u), ex inter- pretatione natum. Cf. Var. Lect. ad Prom. 6. Por- ro iri scholio legitur dlg 5' non ötg r\ sed huic non multum tribuo. Denique verba, quae sunt initio rj róv av^nqaxrOQa rov Tvdécog (cf. A. ad 561), si quid video, pertinent ad lectionem ngóg- noïov, ex vs. 556, ut videtur, male huc trans- ]atam. Itaque habemus vulgatam lectionem nQÓg- fioQov ddtXcfwv, cum var. lect. TTQÓanoQov, quod ni- hili est. Schol, explicat tx rov avrov anÓQOv, quae quid aliud , quam faciunt ut cogitenius de vocabulo ó^óanoQOvl Huius lectionis locum occupavit ddelcpt- 6v, forma a trimetris aliena , quam vel metrum falsam esse docet. Verae lectionis vestigia remanse- runt tam in vulgata -/*opo^, quam in altera lectione - onoQOV, Ulo vocabulo in locum rov ddtlqitóv substi- tuto, duae desunt syllabae, quas Blomf. supplet addendo participio fioXwv (nQogjioïwv); propius ad librorura le- ctionem accedemus scribendo nQog&Qoüv; nam 0 et O vix diflerunt, literas o et w saepius permutari, nota |
|||||
|
115
|
|||||
|
est res. Verbum TTQogO-Qoeiv habet Noster Pjom.
598. Tl,' a(i« /«' w3' tTtjivfia nQOi&Qotïg; Totuui )o-
cuin sic scribeudum putern :
Kal rov (SÓf ccvd'ig noo.^&fjoibi' ó,uóanoQOi' ,
^E^VTtTia^mv öfifia, IloXvvtixovi ^iccy, /li'i iv TtXiVTfj TOlJ^Oft' tvêcCTOv'fliVOS
KaXiï,
ia quibiis UoXvi'eixov,- ^iav , posituni 8ia. fiiaov, aeque ad TiQOi&QoCov atque ad xaXtX pertinet. ^E^vnviü^iov ad TCQogd'Qowi' referendum , tidaroilfupo^ ad xaXti. Versu 2. t^vnTiaC,(oi> ö^uiiu pro övofia debetur Schut- zio: resupinans vultum, torvo oculo adspicieng, Vs. 3. tv Ttlivrfj significare potest et in fine ojipro- brii et tandein, postquain diu frustra vocavcrat, quod praefero. Iratus Amphiaraus exclamabat IloXt/pftxfs noXvvfcxéi vel ttoXv vnxHg. De verbo ivSartXoffai cf. Bloinf. ad h. 1., Stalib. ad PJaf. Rpbl. p. 383. B; de confusis voce. óvojia et o^^a Valeken. ad Phoen. 415 (iam a Bioinf. laudatus), Herm. ad Hec, 433, Plat, Phaed. p. 99. B. — Ceterum Voss. 2. ad v. 560 lioc scholion habet: 8ii r' tv TtXtvrfj\ dvzi rov St/co riXt] TTOiüf Toü tvóg ofófiavo,' tó ttoXv xal ró vflxoi. 569. B. ad 572. itiavw] So^mm, xoai^rjno); idem ad
602 : '^ficpianaoj einiv ÖTi vnó yi]i> xgv^tjatrai x«i ravTTji/ do^üaec. TJtroquo loco do^d^ni' posuit pro conspiciium reddere, gloria augere. Cf. Bret- tchneider. Lex. in N. T. i. v, 589. ^EvbUoii, A. ad 592, tx§ïxa>i, B, Prius re-
tinuit Herm. Opuscc. I. p. 107. Stephanus, ifdUcoj, inquit, ferri potest, quia non debebat Ainphiarao |
|||||
|
116
|
|||||
|
quidqiiam esse conimercii cuin improbis." Sed quum
Eteocles conqueratur sortis iriiquitatem , quae j)robos improbosque eodem loco habeat, AnipLiarai i{jitur infortunium miseratione dignum putet, ixdly-to; sen- sui aptius videtur. Ad sententiam cf. Thcogn. 377, sqq, 595, A. ad 598 : nonnijv rijv ficcxQui'] tnl rr)v 6iV
cxdrjv dnoi'Aiav éXitva&ijiïerai fioXfTy rijv tvuvxiav r>; fi,- '"Ai^yoi, Haud scio an duo bic habeamus scholia, quo- rum prius (usque ad i'Az.) pertineat ad lectionem nó- 'kiv 1 alterum ad nóXiv. IlóXtv habet Schol. B. cum Ar. De vocabulis nüXiv et tcóXlv confusis vid. Vale- ken, ad Phoen. 732, Unger. Parad. p. 150, sq. Tla- "kiv si scribitur, construendum est: rdpovai nofxnriv fiaxQav (oScrcfj') na).iv fxoltïv, viam longam reditu h. e. irremeabilem. Sic Soph. Oed. Col. 662. fiaxQÓif néXayog, quod nemo facile emetiri potest, nee dis- gimilia, quae afi'ert Musgr. ad Soph. Oed. T. 1249, Significat viam ad inferos. Male autem Blomf. aliique (fqivwv ^ia interpretantur invito animo; si- gnificat stulte; (3(« rivöi enim dicitur quod invito aliquo fit (Blomf. in spit e of, nos: in weerwil van), itaque ^icf (pQev&v significare potest contra sa- nam mentem, eaque notio hic propter verborum collocationem paene necessaria est. Tiivtiv no^nrjv ornate et graviter dictum pro nivitv noQiiav, óSèv , tenders sive ingredi iter. Quare sensus est: iustus cum improbis mixtus viam letalem ingressis, eodem i'ato, sic volente love, auferelur." Itaque non vi- deo , quare versus hic a Dindorfio spurius sit iu- |
|||||
|
117
|
|||||
|
dicatus; imo gravis mihi videtur et acerha Eteoclis
oratio, qua hoütilis expeditie comparatur cuni poiu- pa , quae ad inferos tendit, 604. f/»ê(j, f, Var. Lect. ap. Schol. B. ad 607 ; in lem-
mate est q!tf(jii, cui additur glossa Xtav. Hesvch. q>v\>fi] ^XaaTijfJii, ccTvijd-S • (f.ilit. Non vereor, ne quisquam cum Blomf. q:tfaei tueatui-, quae lectio non aliter explicari potcst quam sic, ut credanius, Lasthenem ipsum aanxa dici. Contra cft/u, quod proposuit Well., opti- me se habet. Cf. Lob. ad Ai. p. 90. n. 8, Wunder. ad Soph. Oed. C. v. 801, Aristoph. Ran. 418. lUud qiki in ^yr/abiisse videtur, vocabulo giffet explicatum. (DsQtt ex correctione natum; vid. suprav. 495. Similiter e)[(i pro i'qiv substitutuin esse \idetur Xeo. Mem. L 1. 11. 01) die}.é'/iTO, axoTiav , 'óma; o ^uXotJuivoi imó rav ao- cpiotav xóofiog titi, Kal Tiaiv deayxatg ïxaara yiyinTai TÜi> ovQixviaiv , ubi aliquot libri t(fv. Praecipuam in- dustriam posuerant philosophi in explicanda origine universae rerum naturae, tamque arduam quaestio- nem hic a Xenophonte non omitti, consentaneum est. Tü oi'QÜvia sunt rü furtwocc, ut ex praesenti tempore y'iyvttcci apparet. 624. Varia lectio in fine scholii A. ad 627: yQ. dè
xal iv&tTOV aaxog est etiam in utroque Voss. In pri- ori legitur: eiiO'iTOi' acacog] yQaqurai iiiO'iTOP , dvri tov ivüsraxrov (leg. iv^üfivaKTOp) eivai, in altero , postre- mo yocabulo omisso, additur : Oeïyai yuQ tó dvaXa- [ïfï'j', rell. sicut in editis. Unde apparet, interpretes tv&tTOV non intellexisse, quo magis iv-AVtiXov tanquam |
|||||
|
118
|
|||||
|
glossema eiiciénduni est. Hom. IJiad. II. 382. fj ^'
daitlöcc O'ïnO'o). 632. Vüss. 2: /Q. doxeïg ijyovv vo(.iii,ii.^. In texlu
est 8oxH. Raiior usus verbi personalis SoxtTi/ pro consentaneum sive e re putare librariis bic l'raudi luit. Ag. 1634. dXX^ inti doxiT^ raö' tgSiiP, ib. 16. övay d'dtideip ij fitft^oif!l}«t öoxu>, — xXaioi tót^ oÏxov tou- 8a (Svix(f)0()dv nrïyiov, quum animtis canere iuhet , deploro {^cantilenis) huius domus calamitatem. Cl'. Well. ad iitrumque locum, Plat. Pliaedr. p. 230. E. t/w fioi SoxCo xuiaxtZaO'ai. Sensus: iam ipse decernas, quos mittere ve'is. 649. A. ad 652. tiSfv avrèv xal iqiiXTjaei'. Lejfit
igitur TiQü^iiXdi, quod j)ropter Ycrba (pv/óvra fiijvoó- ^cv (ixórov verurn pulo. Hes. Theog. 82. "Ovnva ti- Hr](imnt zJcóg xovqcki fifydXoio, JTitvófifvóv t'tgtdcaai ëiOTQicpéwi' ^asiXtjiov, Tm fxiv, rell. Callim. Epigr. 22. Mohaai ydg öaovg idoi/ o^jxari naïSag Mij Xó^m no- Xov,-, ïlorat. Od. IV. 3, Theocr. IX. 36, quos locos aflert Valck. ad Hipp. 1339. Cf. Lennep. ad Hes. Theog. I. 1., Prorn. 215. ovx ij^ia- (Sav oi'Sè TiQog^Xixlmi ró ndv, quem versum iain indi- cavit Blomf. 658. TlriQmv et TctrQviv aff'ert Scbol. B. ad 661.
ÜQO^XijfiarcK TCTiQwv, munimenta contra gagittas, mi- nus aptum est, quam mrQwv , quia Eteocles de pu- gna singulari cogitat. Cf. Valck. ad Phoen. 786. Idem Scbol. babet aiy^fi^g. Schol. Voss. 2: /p. a^yi^ijv, «V fl ovTcog' (ptQf wg rdfOi xal Tu^toog rdg xvij^iïöai xal |
|||||
|
119
|
|||||
|
rrif alyjiijV xui finxu tÜ)V mrowv ra TrQO^Xr'ifiaTct tjtoi
T« axovvaQiu. — ^l-^jifig xat iriTQUiv itno^ltjiiaru forcnt innninienta contra liastam et saxa. Cf. So[)h. Ai. 1191, 1198, Hom. I]. XV. 645. Atque sic apte ocreae vo- carentur. Alcaeus apud Athen. XIV. p. 627, A. (Valckenaerio laudatus) lujinQai xvajiiSig, ÜQxog i'ciyifQO} ^iXevg. Sed etsi in arm is principem fcre locum te- teant ocreae (Hom. Il, III. 330, XI. 17, et passim), mirum tamen hns solas postulari. Vulgata igitur prae- ferenda, Raro, quemadmodum hoc loco, apud poë- tas tria substaativa sic coniunguntur, ut postremo particula xal praemittatur; idque in simplici enume- ratione, veluti supra 45, Pers. 304, minus mirum est, quam hic, ubi tertium membruni reliquis longe oruatius est. Neque Suppl. 520, apte comparari po- test , ubi y.ai menibra accurate adaequala coniungit. Hic positum videtur, quia tria, quae commemoran- tur, totum constituunt. TlQO^XTJfiaTa ntrQuiv significat loricam et clypeum. 666. KiQÖog tV, Schol. A. ad 669, quod tum de-
mum ferri posset, si deinceps explicaretur, quodnam esset illud lucrum, Blomiieldius igitur, qui illud re- cepit, lacunae signum post huiic versum posuit, in- ductus -verbosiore eiusdem interpretis ad v, 668. ex- plicatione. Sed cf. A, ad 682, ad Prom, 887, B. ad Pers. 213, Nihil excidisse confirmat etiam aequa- lis versuum sibi respondentium numerus v, 671, 676, 684, 691, In annotatione illa ad 668, verbis rovró (prjsi tó tvKliojg dno&avtïv praeponi debebat lemma fióvov y(XQ xtQSog. Wellauerus firrco ad verba proxinie |
|||||
|
120
|
|||||
|
praegressa referens interpretatur: si quis raaluin ali-
quod (i. e. mortem) sine dedecore suscipit, estOj (aus" cipiat)." Potest vero t<sno etiam ad chori verba per- tinere : si quis malum aliquod tolerat sine dedecore ^ esto, nulla sit oblivio." ütrurnvis probaveris, sequen- lium sententia est: merum est enim hoc (fortis yiri memoriam reb'nquere) mortuis (in inferis, Eumi.'9T.' tv cpd-iToTat) lucrum. Etsi igitur vulgata lectio possit explicari, non dis|)!iceret tarnen ^tvov [tcsri) v'el p.tvfi yaq xtQSoi tv Tiö'V7jxó(ji, si quis mortem gloriose obit, esto (obeat); remanet enim lucrum forfiler occtimhentihus. ■ • >j; r^ath 668. In lemmate Schol. A. ad 671. Voss. 2. habet
Tê'xoj, quod ibi in textu etiam legitur; interpolatum, ut videtm*, ex v. 659. — In Schol. B, ad 672. et 680 aliena simt lemmata. Scribcndum tijwrog] rov nolffiov, amoris belli (Brunck ad Soph. Oed. C. 363.); TêAfi'] TTorairf/, quo indicare voluit, ri'kei' adiectivunt esse, non verbum. Cf. Pauw. Praeterm,in. in Scholii<» ad Prónir95'5'. (vol. ![. p. 1114. sq.) "ii:-- i'"»' * 679. Schol. A. ad 682. xégdog fiot vTtoTi&fidvrj t<>
n^oTfQfjacci dnoyirtivccvra, rj vaveQfjfjcci, Legissc videtur %iyov(i« xtQdog nQÓrfQOf vartQOv [ióqov, quod sic in- terpretatur Xtyovooc xi^dog i^ni^ov róv TtQÓTiQOV fiÓQOv fj róv vdTiQOV, matus lucrum dicens priorem quant posteriorem m,orte?n; sed quum in vocabulo xiQÖoi nulla sit comparationis significatio, iifi^ov non videtur omitti posse. Veruntamen illa lectio non prorsus spernenda; nam luia litera adiecta sensus non incom- modus est: |
|||||
|
121
|
|||||
|
Xïyounoc xiQÖov^ TtQÓTiQov varé^ov (mqov ,
mortem potiorem dicens, quatn insecuturum lu- crum , I. e. mortem magis gloriosam dicens, quaiu longiorem vitam et regni paterni possessionem. Exi- tus-o; et-ofj perinutaiitur etiam supra v. 367. r(}tïs xccTceaxiov^ Xócfovi 2!tui, xquvov^ jjat'rw^ta, ubi alter in ter pres — üji' ;jatrto,it« i(uXtï, tittiSi) xai XQÜvoi (leg. xgaTÓ,') (inf, fairrj yég Ttjg xfcpaXiji rj &{)i§, Apud Sophoclem, Oed. T. 1279. «i^roj pro ai(*aTov^ sub- stitutum -videtur. 688. Schol. A. ad 690: ïnei 6 &ujxós y^QOvicoi xai ^qu-
5*w; norè l'ffcoj «*» 11901 tv dvuvQonfj xuï inTaXkoimon rov (fQOvriiiUTOi tv ■&ccXtQajTiQCf — itvw'fiaTi. Pro &u- /tó,' lubenter substituerem -Oéó,", nisi Schol. B. hanc vocem coufirmaret, ad verba prioris interpretis, ut saepius facit, respiciens. Juiniav a Schol, B. explica- tur vocabulo rt/^jiy, quod uno tantum literae ductu a x^wpi discrepans cum hoc saepius permutari, nemo nescit. Ti'pj si a poèta profectum esse posset, res foret salva; nunc nihil ausiui statuere. In sequentibus Schol. A. habuit: XrijMKrog dvTqonuic} fqóvia. Xgóvia [■^Qov'iix);) restilueudum quoque Schol. B. ad 691, non magis verum quam dvTQonaia, quod vocabulum non mutationem sed eversionem significat. TQonaiu na- tura sua acüectivum esse, docet Lobeckius, Paralip. p. 314; sed itfoif neque hic neque Choeph. 764. tqo- naiav Ztvs xuxwp d-ijan -irozè, intelligi potest; potius crebra substantivi omissione faclum est, ut rQonaia pro rQOTxi] a poèta usurpari potuerit, sicut r/ 7]f*iQia ie
|
|||||
|
122
|
|||||
|
pro rji-iiQu , M'XTf(nV// pro «'t/?.'€f't Lob. ad Ai. 208,
p. 158. 'Ev TQonaia ^^oytVf interpretor tf TQOTtf/ x^ópov, if iQÓvo), Nihil antiquis poètis frequentius est, quam tempus Yolvendo labi, lara apud Homer. est niQiTQO- •ntwv (II. II. 295) et TttQiTil.Xóiiivoi kpiuvTÓg; siiniliter Virgilius, Aen. I. 234, volventihus annis; Pind. 01. IV. init. ÓDQai éXiamfifvai, Soph, Oed. Ti I5êiné^i- nXlo^ïfocig wQccig. Cf. I. H. Voss. ad Vïrg.' Georg. II. 295. ylrijiuTog pendet a ,Mfr«AZ«xr<J?, de qua con- structione cf. Matth. Gr. § 339. 692. <Paa/A.aTcov ivvnnmv, B. in lemm. ad 695.
Acschyli fragmentum apud Athen. XI. p. 491 (fr. 285)
vvxTtQmf (pai'TCKTiiócTmv, laudatum Porsono ad Orest.
401. nihil contra hoc jirobat; eodem iure pro altera le-
ctione afferre licet Ag, 265. óvhqcov tpétafiava. Voca-
bulum (für>na ab antiquis interdum altCTO (qpiii'rafffta)
explicitum esse, ostendit Hesychius; et versus ètyav
8' cèX7jO'H,- (fasjiarmv tvviti;i(ov, ideo elegantior videtur,
quia solennis caesura ante tertiam arsin sic magis
sentitur/'d'tjv ni«inui!!> ?'!<hi)p , >.<!M--i-v>ix ujot'sm \o,v
't|698 {701).'//t'>!»;»>, var. Lect. ap. Schol. A, cuius
éxplicatjo improbanda. Nam rijiav non esse tifitoQeiy
particula xal satis probat; et interrogationem hoc
versu non posse contineri, demonstravit Blomfieldius.
Potius interpretandum erat, etiani imbellem iusti-
tiam honorat deus^ i. e. si tu, etiamsi ignavus, iu-
stus tarnen sis, a deo honore dignus habeberis." Sed
Eteoclem obviam fratri euntem iniuste agere, nusquam
alibi significat chorus. Nixijv si scribitur, hoc dicere
videtur chorus; viotoriatw etiani dolo partam amat
|
|||||
|
123
|
|||||
|
deus. Quani seritentiain consiilto obscurius eloquituri
Aesch. fragm. 273 (Stob. IX, 23): , r i -.lü'i '^Ttarijg dcxcelaf ovx dnoarctvfT ^eóg, cui versui alium addit Sextus in Fabricii Biblioth. vol. Xn. p. 626: JO !• ''PfvSmi' §è xatQÓp ta&'' onov rtficc d'ióg. < ■
-iArnxfi]!' dtKalav Aescbylus dixisse videtur fraudein, quae ob iustam causam cornmiltitur. Eustathius ubi priorem versum aflert (p, 188. 44) laudat Herod. 111. 72: i'p&a yóq tl dit t//ft/Jo,' Xt/ta&ai , Xe/éuO'o}, de quo cf. A. de Jongh , de Herodoti Philosophia, p. 89, sq. Plat. Rpbl. IIL p. 389. — Voss. 1, qui habet idem scholion verba dixrjv rj omittit. : 716. Schol. Voss: intidav «wol xrapcoaiv] oruv
(lip ^) avv <fi»vfi/oaKSi xai xrapoxjip, cciiTOi ^) tccvTOUi
! SiaMÓt/zaiTf^ xai ij navQwu •/'} ^»'fl to ix vov (fóvnv aii-
^(ólf, xevmO'ip (tpco&èp'!) /^éXav ctlfia, xig ap uvvoïg »a-
, #ofp(J»j TtciQaaypiTO, Tl, dep avvovg Xot/aiup, wg vó^uog
rrïwwTi'"*) piXQOifg. Schol. A. ad 712, p. 216; ovapfitp-
Toi avTOvg xrapcaai, quibus quoniam verba tmiddp
^aiiroi xrapcoaip , avroddlxToi d^aptoai explicantur, idque
>jinterpretatione parum accurata, de lectione quam se-
.cutus sit, nihil definiri potest. In vulgata avroi pror-
,«U8 otiosum est; avroxTopcaai, quod i)roposuit Well.,
-soloecum est. Itaque verum puto avroxTÓpwg, quod
habet etiam B. ad 719. Quod in antistropha est mx~
hltC ' , :.-.- 'i :, ■. ■ ■ '■' ■ ■.■,.>, I t.ij :^
IJ fiÉV om. Voss. 3.
''2) Cpov.-eivr(H om. Voss. 1. Vtb'XTcivuiiTtv foit. ^dvoifft légéndwn. '"'3) ï(5 addit Voss. 2; TtOici, Vé^ik- 1 i eadem lilara »C((>ie(ilB; v a. tikrario omissum est. |
|||||
|
124
|
|||||
|
Qat(iaaiav ^) lectius est, quain ut librariis deberi pos-
sit; unde apparet bic syllabam post avvoxwvco,' desi- derari. Fortasse kgenduma ;.;. %<fiU'su.it -kh . ^n: ;■ .^^, t'Ejttièóiv avTO'AtóvtOi \'y\ v,v;i Vsm\> ftri'r-i'- ..- ,'tó(5' avTo8aïKtoi &av(o3t.' • „s v^tiv.A . ïv» v .* Supra 663. '^vd^oZv ë^ ■éfiaiftotp d'apuvöeuM' avxoM xTÓyog, 708. naiëoAtrcoQ tQig ad' ot^i'wk • Versus alter est chöriambico-trochi cum anacr. — Vs. Sequenti l&opia explicari quidein poterat vocabulo itocTQtóix , (cf- infra 986. (ttaxd) öwfiecsi xal 'x^&ovl), sed quum SGholia»tes Voss. babeat nccTQwa, editus ad v. 712. j his nuTQiu (p. 216. 1. 3, 6), et neuter commemoret jfö-Qi'tK, izaTQÏcc ab iis lectum esse, non improbabile est. 721. ultJaiiiv, A. ad 723: zig «vrotig èxlv'an rov
T^ftfitlwv >(i»óiSftavo9l Sed genitivus bic snpprimi nequit; negjil^ .^oinparari potest Choepb. 793. ^iJaao^' mfjta TCfjogfccToig dixuig, ubi ne quis coniiciat /l8«/cfao#% cfUi ib. 47. Tl' yag ï,vrQOV ntaóftog al'fiarog nidw; ~— ^tfeivf aïfiat epófov est caedif culpam golvere, a caedis cul^i ^ Wferwr*!.! njGf) Wunder. ad Soph. El. 439. Non» magis Aqtt v«. 40. 'hiJttv et }.ot/nv permutata viden^; tür. Vulgata illius loei scriptura est tL d', tb Tala'h.\ <PQOV f tl Ttiö' ip TOVToig t èyo) ^ifova' ècv ^ d'anTovaoe) n^s&tliA,7]P n},éov; — Hermannus: Xóova' av jj ■©■(«♦■ï nrovacc; sed etiamsi haec verba non tam ipsam actió*i; nem, quam consilium et -voluntatem significare p»*'■ teaitur, tarnen ex iis, quae paulo post Ismene dicit>*ï;\ apf>aret eam ne cogitare quidem.desepuUuraebonore^H -il II ïüiii''!/ .«,,;■;! , (ilii Oi-^■niuio-'i iiii,;i..s !..<<: . ^!^t1
, .''■f'.Ul )l: ■ ■u(i(( !it , tiUtOff ■litlliü ilK.ii,! sbiii, Kirlhïi!
1) Sié eliam Vos». 1. *:■* » ^'S ' i tijiüs; .!.. r^is'' ■! mï »'• |
|||||
|
125
|
|||||
|
Itaque cum Brnnckio scribenduui hfova' uv ij 'cpU-
ittovact, 'EqxxTtTftp, annectere, siniiliter ut alibi «- ■nnt)', liic translatQ de rixa el contentione dicitur. Sensus : quid ego vel solvendo vel nectendo Itteg (h. e. vel obsequio vel rixa) proficereml Nnxoi, ut in proverbiali locutione, omittitur. Cf. quae post Boeckhinm tnonuit Wunderus. ' ' - ' 735. In lemmate Schol. A. ad 738. cum Voss. 1.
scribendum ju^ nQÓg. Mij tcqó,- d/vav idem est, quod nqog avayvov, nisi quod negatio eximia cum vi prae- ponitur. Plat. Gorg. p. 461 B. xai tav (tij iXd-ji tocvtu fidwg nao' avróv, avvóg Sida^ni> titiiru; ubi coniungenda firj el tlSég. — In eadem annotatione 1. 7. legitur: ^'EtXtj St dypoicf (jvvct/ayiTp Toiig ydfiovg o rdg cpQtvag ^Xcc^fig. Haec pertinent ad lectionem «VAce itocQUVoitt avvceyuyiïp vvficplovg qiQiViaXijg, in quiW' bus nihil esse, quod probari possit, nisi forle ^Qfr0^' X^g, metrum arguit. Mihi tarnen cpQtvmhTg multö' magis placet, quo vocabulo cum emphasiinfine oratio- nis posito, graviter chorus iudicium suum de Oedipode et Jocaste pronunciat. 2!vvayayiïi/ natum estexavm- yeeyt; nam quum v adhaesisset ex initiosequentisvocabuli [vvfVfiovg), librarii literam i addiderunt, non intelligen-». tes, aTCHQug pro arnXqui positum ab ïrXa pendere, de quo" vid. Matth. Gr. § 550. b. Hvvayays autem ut retineri pos-r^ set in antistropha Y. 746 scribendum toYGt JiSoixu ötmli»» ^aStXfïiai iiT) Kal nóhg 5aixda»7j, in quibus xai port* ftij non displiceret (cf. supra 639, Pers. 523, Eum.' 172^; sed quum coniunctio illa, quae facilius a li- brariis addi quam omitti potuit, in paucis sit MSS., et ne in Scholiaste quidem ad 749, 1. 2, ubi a Voss. |
|||||
|
126
|
|||||
|
1», abest, satis certa, praestat pro avvayaye scribere
(ivvayi (aon mlvuyf), quod librorum auctoritate non caret. Cf.,Well. ■,;.,.;,„.■ ,.-,.,.',,,,,:,■,.■- 768. Schol. A. ad 771. Im^la^ttïi dé tprolaj niQl
rgo(fiuii> icf'ijxei' aiivoT^. De voce aQulag nihil apparet; cetera ad vulgatam lectionem referenda ^uDlu, Glossa Voss. 2. (cf. Faehs. p. 98) tcf. inix.TQa(foii, (mcmxéi, ini^Xa^H.;. In eodem libro: yq. dcpi\xiv tTcixÓTovs TQOCpa; . . . tvf/.a 8t rtji TQO(prji xal dvocT^ocpfjg dip^xf xai tmiiifii Toïi xtnvoig oQului xal xarcujag inixÓTOvg x«iit(Oj>/«'Aot's' »«' liajfixdi, ciQug TCix(>ovófiovg rj Trijcpo- yXóxsaovg. Tó Sè ai, ai 8i» fiéaov. — 'Aqaioc per pa- r-agogen lonicam ab a.Qa. ductum putabat, de qua disputavil. lAobeckius» Paralip. 297, sqq. Sed etiainsi admitti posset dgatK et dqa significatione nondiflerre, tainejn q,u«m sensum rixvoig dcpfjxev .d^eeicigi.imxQTovg t^fkcpag habere possent, non liqueret. Corrujitum esse priorem versum, metrum indicio est, cui vereor ut gatW. cQnsuljiexit/Wellauerus scribendo r«'xyoj(T< 8'd$aïr «f,;.,iiiin(iilli»i|4*?chHiiorum responsio, qua sibi irasfioe opponuntur ianjbiis et spondeus, nisi illicit«<,, , q^te n)»nus usitata est l). Cf. Enger, 1. 1. p. 24, sqq. Quin illa forma, quae molossum in fine habet, etiam extra responsionem tam rara est, ut eo quod dgriT qiQiav secundam syllabam producere potest, hoc ar.p gumentulu non prorsus infringatur. Praeterea post ;gS<d^«iationem illam («ï, aï) sequi debere epexegesin, -"" '^•- ■ ■■■" '■■ -- '• ■ ^i ■ ' 'l^'
'yhunï' '»'';■' •'■' '■"" ■:' 1; ■iiii'ir-' .!■•-..■ i- ,,.-!;: gfrj
(*i\"jron omnia tarnen huias responsionis excmpla conupla essc,
alibi ostcndam. |
|||||
|
127
|
|||||
|
quae-ialiquid contineat pi'aecedentfbuisgraTivis, quisque
sentit; ut locus huiib iejgivat, 'vetbit'ntUQóyl.ajatims dnüi nihil afl'erunt novi. Longe praetfel-Zem*: •' Jyi»'^' ■ f ,-,H>^\'. rUvoig d' dyQióii ^''^ -A ludoc >'K Dirae, quibus Oedipus filios devoveraf, in futuram per-
])emiciem eos educasse dicuntur. TQÓcpovg interposi- tntó verbist' é^ctlag et «(idj facile iw tQocpug abire potuit, similiter atqxie in Aldina iTtixórag legitur. — Post tTTiTQÓnovi, quod habet Reg; E. langueret rgotfa,-; itaque hoc et tniaxÓTovi, quod ex iniaxvitovi corruptuni, tanquam variara lectionem aifert Voss. 2, interpre- tationis gratia adscripta fuisse vidéntur. —^ De Heathii coniectura inlitoTOi TQocpixi videndus Herna'i de-T'fiili Thehanis, p. 15. '"^ ^:^'.?ij<\ iltimhr. 775. Quj'«oni verbis poétae léïigMirt SiM)V. 'A:"ttd
Ir.^ 778. anhbtationem contulerit, animadvertet i:"*uïit feéntentiam aflerre, quae verbis, ut nUnc legtifittifi nuUo pacto inesse potest. Ad qiiam d póëtöé'diéta «Söent accommodanda, novi versas'fi'rtgërtdf'förént: Nèrt ignoro, saepe antiquos interpreïés'qtiaëéittiJidë'iQÖ addere, attamen haec semper ad pöëtae sënfëtitiffflïiiöi- tius explanandam pertinent; velut, si höo loctl óbilé^ tantum menlio facta esset deorum benevolentiae, quae urbem servasset, reliqua lacile enarratöris loquacitati tribuerem. Accedit, quod versus ipsi mihi quideift gravem interpolationis suspicionem movent. Postquatft aperte dixit praeco, urbem servatam esse v. 775, rur- sus idem figurate significat v. 777, sq.; idque deinde ter inculcat, v. 786, 797, 802. Porro supervacaneum i-'iHJt/i'iif'.a niii>
|
|||||
|
128
|
|||||
|
est, rem in qua exponenda supra lam trecenli yer-
siis consumti sunt, hic v. 779, sq. in brevi nar- ratioae exitus pugnae denuo commemorari. Re- cte, credo, illis verbis "virginuin pavorein sedasset, qui nihil de pugna compertum haberet, nunc vero vix satis commoda videntur. — Versnm 86. spuriunj iudicarunt plerique receritiores interpretes; quatuor versus 800-803 Aescliylo abiudicat Dindorfius, duos postremos Butlerus quoque. Certo definire, quae in loto hoc loco librariorum culpae sint tribuenda , eo lubentius sagacioribus relinquo, quia ipsum poë" tam non prorsus ab istiusmodi repetitionibus abhor- rere existimo^ Cf. ad v. 499. 782. Scholiastae A.. ad 785. notatio o rij t§§ói^7]
rjniqa yivvij&tl, referri tantum potest ad t^Soiiayévi]s. Itaque in schoiio corrigendum est t^So^cxyiva^. Aliam notationem addit alter interpres o tv ruli t^Sófiaig mfXaig r/yffiovitfco». Vulgata lectio omnino retineuda est; nam eliamsi notatio Scboliastae vera non videa- tur, poëtam tarnen lusu quodam ad verbum ayiii> respexisse, non improbabile est. Ceterum cf. Lobeck. Aglaoph. p. 434, not., ubi qui aflertur Procli locus (in Tim. III. 200) : ^AnÓKhavi rijy tuTada dvtXauv wg <svvt- fpvxi, nadotg rag av^cficoviag-xai t^Sofictytvuv ixalovp ■, ical rijv é^Só^itjv rov d-fov uquv tltyov. Tfj yuQ 'AtcóX- T^mvu f^voaoQU ydvaxo Afjzw — hic igitur locus non probat, in Scboliaste priore i^So^aytvrjg tenenduni esse; nam Hesiodi versum non afFert Proclus, ut coguonien dei quomodo compositum sit, demonslret, sed doceat, unde fttctum sit, ut septimus dies ApoHini sit sacer. |
|||||
|
1^9
|
||||||
|
••i'-«()e«''»'iïMi4?'*crf«;>f*,'''Br'aü'811';':et, ut videtur ,
A^.''%id' 80? , 1. i. (^Ttècitè'fiiua inl rff'"itóXfMi; nioTTjQÏa ,
rj •hQ7]V'^)y' ■SöhDl'ias1,ei-''iiiet**6y.8<fadn)iv. 807 (p.
250)' qtufiti "Wóstl'inri tërsum dimêtiató ariapaesticum
acatalëètitiHö dicat (swvijQiu legissë videtur. Tan-
ta' éét 'erilfii "iïlitiS liominis' inSdtia, ut saepe non
tétó*"ikietiatüi« syllabas quani numerot l). SmTtjQ'iu
^iiëé' mètïtirrö' iieo sensus patitur. Neque ultima in
'fei'^'^i' co'trëpita ferri potest; nam Again. 347. w
Ziv ^antktü , xal pt)^ cpiXia, Mtyalmf xón^ucuu xvea-
-'^èï^ccl''"HT' inl, rell, similiter ut hic v. 806. bre-
■i^iè'"'ï/ylfaba'"et hiatus ab allocutione excusationern
habent; Eum. 301. w,- tmvoi^ia arauig dud, )Eii(hO-
Siy.oit 0-' ?jdófi(<y eivat verc fortasse Dindortiuï''sta-
tuit leg'enduth 'esiSè: Ev9v8ix«ioi ö' if^óittO'' ^nytft.
■fif;ilA .^wü-^mAA^ ti.'- ii!:Ji!^i:-:jriiy> oHoii-i^ ni airpcll
;,ai4MiW.ji.-vm* Hï i' !■': s(; (Jiiu ■'!;<,si...- nbhn mnnoliriioa
•.bii9iu,ij-i oi)in(n<_. •-■ ■ •Mii.jhiY .'soj^vvioWiV^jï vi»AW
IJ Temere ne iudicassc \idear , quaedam specimijna apponam. Vs. 204. aTrró/icVOV xvfl Sciiu, et Sll.similKer ac postrerai versus re-
llqiioruin canticorum, v. 463 , 603 , et relf. 'ei surié av^iim-ci^è-i'lia ^'fliokia', hoi 4tii praecedunt omneh'iiiM-ïlMUll*réJk%^Wfi^^fx"0^é- X^'^arAXViKTCi, velut tov «iKÓv vuv avtfïraAov £V';^i/;;(;rf(> (t. 899), ^póf^X"? 'ópvi;Ta(' Tp£|KW 5' al/Mcrit- (401). Carmuiis, qiiod. tc^;!- tur inde a vs. 703. quatuordecim pripii,versus ei sunt ajiapap^tici; alibi quaenara sint in clioris metra , promiscue rccenset ('vide ad 73), ut etiamsi certam metricara normam seculus esset, nihil proficere- 'raus. Accuratius in carmine, quod incipit vs. 814. ver'satur, qitod'si ad eins mentem dcscripseris, videbis versus 816. et 817. ab co 'nomi- nari jcüJAa Tpo%a(X« é^itj/ii/yi.Sf'i, aequc ac v. 823; v. 833. iaiplii- cum dimelrum i v. 842. paroemiacum, quibus pluia addere taedpt. His consideratis, nemo, spero , mirabitur, tam raro me afl istum scboliaslcn provocare. .^best iu utroque MS. ''' ''' ^"-'1' |
||||||
|
17
|
||||||
|
130
|
|||||
|
Suspecta eniin sunt duo deinceps paroeiniaci , et ad-
iectiviim ivd'vdixat. Itaque glossemate eiecto vide, nuni ferri possit nóXico; daivilg. Hoc exposituni vo- cabulo awTijoag ultimam amisit literarn, uudc crcor^^it, hisque pcrmixtis awtiiQia natum. Choeph. 930. 'Eno- XoXi^^ar' O) dianoathcoy Sófimv dvacfv/dg xuxüv xul «rfd- v(Ov T()i[3a,- (male Well. rqi^di) '• e. clamore celehre- tis. ^^aiyiji pro substantivo positiira genitivum habet. Soph. El. 1379. jxtTdSQOfioi xaxwv iiavoxtQyTj^dTWV, Ag. 1413. xHVcci yvv«ix6g Ttj^dc- XvficcfT^Qiog, ib. 632. oco- rijQimv Si TtQay^dvtov tvayyilov rjxovra. ^Arnvrii acti- vam ■vim habet Agam. 1314. daivn Sainofi qiiii/cci. Si tarnen iota productura in daiv^,- ferri possit, prae- stet fortasse Tró^fco,- acovijnag daiviXg. 816. A. ad 817 (cf. ad 819): ?; (jpó/Joj xaxov, dvrl
TOV xipdtffov. Nescio , an xaxov sit varia lectio ; hoc si in nonnullis libris scriptum fuif, correctori debetur, Recte idem interpres cpó^og xaxóg xai f^alinóg. Supra 210. IX 'laltndg St'ag, infra 851. ty^&QÓg naidv, 901. yóog docVóqiQcuv et multa alia. — Ex ver])is Schol. B. ad 819. blov xal fitqog apertum est, eiim in libro suo habuisse jUs xuqSiccv , quae paucorum codicum, sed procul dubio vera lectio est. Cf. Matth. Gr. § 421 , n. 3. 819. JvgfiÓQwg bis legitur in schol. A. ad 820,1. 4 et 5,
Posterior scholii pars inde ^b aXXwg abcst ab utroque Vossiano; linea 4. Voss. 1. habet Svg^ÓQOvg. Sed adver- bium ut retineatur suadet explicatio vnó doQÓg dXXr\\mv post QavóvTag posita. Wellauerus dvgfiÓQOvg (positum pro adverbio) magis poëticum iudicat; mihi illud post |
|||||
|
131
|
|||||
|
praegressos accusativos obscurius videtiir. Similis scri-
pturae discrepantia est Pers. 264. nltjd-ovai vatqwv Svi- Ttóvfioii t(pO-aQ^ivwv, ubi aliquot libri et lemma ScboJ. B. habent Sv^nóv^mp, quod nemo probaverit. Ceterum nostro loco post xlt'ovoa minor distinctio ponenda "videtur , ut sequentia verba praecedentium al^. vixq. epexegesin contineant. 836. róov habet A. in lemm., yómi> B, ad 840. cuin
Ar. (Seld.). Perversum illud yóov libri paene omnes tuentur, de quo genere corruptelae insignis locus est in Schol, ad Phoen. 688, quem Valckenaerius sic emendat : yiyofi dé ntQt rijV dqi {^aiuv yQa<p) ijv unaoT7}i*.c(. "Ecuj &Q)[ovTOi yuQ '^i}tjvfjaip EvxXfidov [^flTJTTCO TU3P fiaXQÜP WQr/uïp(Op] ToTti ^QW^ÏCIlP dvTL fiU-
XQcop i%QcovTO, Tw E dpTi Tov H, xai xü o dptl rov
£i. ^'EyQCKfOv ovp ró dijficp furd tov 1 drjfiot. Cf. etiam Wolf. Prolegg. p. LXIII, n. 29. Plura kuius permutationis exempla iain supra hahuimus, "velut V. 65. TÓvdt, wgvii , 434. wj pro ó';, aliaque, quae partim tamen serioris sunt originis. Hac tantum observatione defendi potest Dindorfii sententia (ad Prom. 749) ubique in Aeschylo nédoi pro ntdco (*,• nédop) restitucndum putantis (Prom. 751, uhi mdoaxijifi. mar- go MS. ap. Morell., Sept. 411, Choepli. 47, Eum, 253, ribi Tttdov Rcg. L, 457, 623). Sed qui primi post Euclideni iragicoruui fabulas descripserunt et egerunt, profecto nïdm non tulissent, nisi utraque exslitissct forma. Quod si utraque forma Attica est, IIEJOI aulem aeque ntdta ac nédoi significare potuit, utrutn Aeschylus voluerit, non liquet, sed simul |
|||||
|
132
|
||||||
|
nihil est, quod cogat, ubique eandem reslituere
formam. Hic quidein yówt> prorsus necessarium est ;
nam contorta foret consiructio dlXoi yóov i^tacjeti ■kut''
OVQOV %tQoXv nó^intfiov afx(fl nQaTi, quo modo verba
ordinavit Schol. Voss. 2, in quo haec explicatio est :
dXld &()fjvov t()i(ratT(: ymI KtvtTre (ex fitraqioQag rwv
irXióvTcov) ovv rfj nQOodivoi/at] KQOtfati Twt' f^tiqwv twv
inl Tijg xQUTÓg xctl rfjg xfqiaXijg. Ad sequentes "versus
Schol. Voss. uitvlov og auv] 'ógrig ó yóog altv, 8id
itKVTog, ditQ'/^irai róv ^^^iQOVTCc, og tart nórauog rov
"'jdiSov 1) xara rijv noli/avovov ^) vcct/arolov &iWQi8a
tijv Tovg viKQO-}g ^) dtuyovaav TTQÓg tóv "^iStjv, ttjv davi^fj
'^nóX)^(avi, tig ijv ov ari^iX ^) ó 'jdtnóIXmv, ocA^' d Xa-
Qcav, i]V ovS' ó ijXtog óqa, rijv ndvrag dty^ofiévijv rovg dno-
■&vijaxovrag eig d<focvij re itqaov dfjui^trai dno xoivov. Voss.
2. paulo post scholion liabet ab hoc parum diversum,
in quo haec leguntur xar« rr)v aarovov xal itolvfsrovov
ê'ewQida xal vfja, ttjv fii'kayxQOxov xal fiiXaivav, rrjv vatf-
aroXov, rjyovv rr]v rovg viXQOvg didyovauv TCQog rov ^'AiStjv.
Rectius a<svovov interpretatur Schol. B. ad 841: xaxo-
(sriv«y.rov. "AaroXov (var. lect. ap B.) originem de-
bere videtur sequenti vatfaroXov, pro quo cum But-
lero legendum puto vexvoaróXov; nam non tantum
interpretationes, quas modo attuli, sed etiam Schol.
|
||||||
|
1) Pro his Voss. S. w? ctlèv Si" 'AxéfOVTct, óVr/? èarri ttótx-
l*ot; Tav "Atlov, cf/isi^STcii xai Siéfxerxi. 2) TToXvirroXov, Voss. 8. 3) 5. xxi rijv v, Voss. 1.
M, 4) arei^st, Voss. i. |
||||||
|
133
|
|||||
|
A. ad 842, babet riji/ dtdyovauv rovi vtxtjoil^. Vera
lectio l'acile obliterari potuit ylossa sequcntis vocabuli (d-itogiScc) vavv. Itaque scribo : Tav üaTOvov ficXayxQOxov
friste resonantem, iiigro velo instructam, tnortuos
deducentem naoetn. '^fiü^irai Schutzius vertil co- mitatur, Blomf. deducit; melius Alirensius recipro- cat, i. e. dfA.oi^alu>i irèiiniL, vel in reciproca naviga- tione comitatur. Versu ultimo verba coliaerent: f/V navSoxov xui dcpaiJtj iiqgov. Cf. Mattli. § 595. 4, et qui ibi laudantur, Well. ad Eum, 673. oiin ^xd&i]- aiv ovTs TItXonog iv rónoig, infra 1022. Aiivöv tó xoivóv anXdyf^vov, on nicft)y,aiiiv, Mi/tqó^ Tce%uivi]i ^dad dvcsrt'jvov itaTQÓg, ubi brevius sed plane quod sentit, eloquitur Antigone; posterioris versus, qui alteri ex- plicando inservit, sententiam exprimas sic: xai ró ye- yovtvai dnó f^rjTQÓg raXaii/ijg xal SvdTtjyov nuTQÓg. Ce- terum non audiendus Stanleius, qui versus 839. et 840. coniunctos unum iambicum a Sciioliaste metrico dici contendit, et inde liquere putat vav'arol^ov esse glossema. Potius, si bariolari licet, inde argumenlum petas pro lectione vixvoarólov. Versus enim 836 (ubi yóov legit) et quinque sequentes iambicos trimetros quinque vocat; itaque sic eos distribuit 1. ^Alkd—, 2. (fl KQUtl ----, 3. êi» St' ----, 4. l.ieXdyi(Q0X0l> ViXVOOr.----,
5. Tav dfivi^TJ-dpdXtoy. Inepte; versus 836, et 842.
antispastici sunt formae perquam usitatae. Ad curnu- lationem epilhetorum defendendam conferri possunt Ag. 145, 186, Suppl. 105, 665, 775, Eur. Iph. T. 220. |
|||||
|
134
|
||||||
|
843. Scliol. Voss. 2: dKXu ydo iJKOvdi xal tijyovTai
a'iSt y.al avvai rj ''^vriyóvi] xal tj ^Iafitji>Tj tnl ro tii~ KQoy TtQayo-i 1) nSiXfoTf xal rmv dStXqiüp, WjTf Sovvai ixiivoi^ d'oijvov. ^'11 yQ. dScï-cfiwu (ab aSt)^(fTj), xai tarif ovrm; ?/ at/vTa^i^' aXXd yuQ ijxovatv a7de xal aural ij '^yriyóify xal ij 'Jaf^rjvy tnl tó irqdyoi tüv ddiX(pó}V Tl Si iari TÓ TTQdyog ddilcpüv ; th nixQuif O'Qfjvoi'. ^'I£ dlld yuQ Tjxovaiv a'i'de xal avTal inl TÓy 9Qrjvov t6v ddiX(fóv xal tÓi> ttdti,q'txót/, 'ii/^ rj rö (po did Tob o ^ii- xoot> yQUCiójitvov, TTQücyoi xal ngayiia txixqöv xal "^aXi- itóv. — '^diXtpcoi' et dSiXifov correctiones videntur eius, qui hoc scholion scripsit. Revocanda antiqua inter- punctio post dSiXfftni/. 851. Schol. B. et Voss. infra appoiiendus legeruiit
genitivum ^'Ai8ov, vel quod probabilius, "^i5a. Hanc formam usiirpavit Euripides Iph. T. 167. dXV tvdoi fioi -ndyiqvQov Tivypi xal Xoi^dv "'AtSa. Saepius Orci dicuntur, quae simt perniciosa et xnortifera, aut quae ad exscquias pertinent. Herm. ad Ant. j). 136 , Eiir. Hec. 1047. Tfx/'' iQijna Imüy ^dxyai^ ^'AiSou (feminis Troianis in furorem actis) dia/iotQdaai, Cycl. 396. To» 9toGTvyiX"AiSov jj.ayctQcg (Polyphemo) , A^. 1086. IJ dixTvof Tl /' "Aidov. Alia suppedilabit exem|)la Lo- beckius ad Ai. p. 352, e quo numero tarnen eximeu- dus locus, qui est Ag. 1208. üifovaay "AiSov firJTiQ', ubi, ut recte monet Wellauerus sensus requirit "Al8ov §d[iaoTa. Forlasse scribendurn est d-ifov,- dyaiSovg jxij- Ttq', impudentig furoris {tam in Aegistljio qiiam in |
||||||
|
1) Ilic et infia IMS. Tfayo?.
|
||||||
|
135
|
||||||
|
se ipga) tnatrem. Cl', ib. 1383. Hoc taineii loco da-
tiviis praeferendus niihi videtur, cum tiri^ïlntiv con- iungendus. Blomfieldius laudat Eur. Alc. 423. dvrij- fjinaTi nuiavu tü «uTWxftv nanóvSm &ió). ïrisyJlabum ^yiWtji rarius esse in Iragicorum senariis, monet Erf. ad Sojih. Ant. 1226; in aiiapaesto illam formarn ba- bot Aeschylus Prom. 152. ptQÖ-fy r' ^Ai'Sov, ubi non video, quare contra Jibroruin auctoritatem cum Blomf. vfQÖ-iv ■&"'Ai8ov sit corrigendum. Dindorfius bic quo- qiie "Aidcf praefert. Schol. Voss. 7;,u«,' Si Siitjj] ijjiccg Sè dixaiov ngó-
Ti-Qov r63v nccQ&tv(oi> xuTÜQ-^ta&ai ro'v yóov iyexa rijg (p7]fiia9tiat]i (ptj[i^<i Tov Gapcnov rüv ^aaiXicav , luytlv Ti xccl ^oav TOV dvgxiXadoy y.al y.uxÓTj'^ov vi*pov ^) Tfji tQipvihg, inijxaTTtiv n xcel léyuv tóv fiiat]TÓv naiava xal vfivop tov üdov, ijyovv, tüv (leg. tov) tni Tw {yuvuTco Tcóv ^ccaüJcov yivófitvov. Illud inifiar- Tfiv in Voss. 2. in tntj.dXiTiiv mutatum est, adscripta tarnen var. lect. ini^anTiiv, pro quo Faehs. coniicit inifiÓQTTTiiv (p. 99). Nullam corruptelae suspicionem movet tni^iXmiv; mirum tarnen, tam vulgare voca- bulum sic ex])licari potuisse. ,^^ ■ 865. In Schol. A. ad 866. legendum videtur xcclrj
StalXayij pro xaxij d. «pulchra, certa est reconciliatio quae morte facta est; inortui enim non amplius pu- gna congressuri estis." — Schol. B. postquam expli- cavit verba ëiTjXXcc^^d'i aidagm, addit cpiv TOioihov SiaX- XccxTov; unde non improbabile, eum pro (fiiv, quod |
||||||
|
1) vix'v Voss. 1.
|
||||||
|
136
al^quot libri'èt^Sché.*'A. ad 870. oiTiittuHt'r'^(|)fr;ii?^
j^isse. ManièesfÖ^"|{M"i%siiohaeHt Törèils 856-859 ét 862-865 , riéqué''ülia' riiMèittoiïé tjpii^ est, nib^o W- fiovg' (v.' Ö^)" ''hv "pij (064) ihitio' V^èr^ 'ponantur , qüi sic cónstat ex' diiplici pentheriliineï'd'lambico (cf. Grotefend. Zaitschr. f. die Jlterthunisk. 1842> p. 688). Itaque üvv , quofl "in ètropha et aritisfro^lia eirhdëW fére lenet locum, non est sollicitanduhi. Séfjïiéïites diio versus unde nati sint, apparet ex Schól. A. Èld 870, qui , ut nominativum rtvv^fihoi explicct, haëc affert. zó t^^i tov ló/ov ovtoo; votjtÏov' ijSrj ditjXXay&i óiviJQCo, oiixtr' Inl (fjilia dXX' tixl qoói'cp diiiiQl&ljte , ièTvJ4.)xïvói xaVTiTQWi^ifOi öt' evcopif/Acoi', in quibus Vef- ha'^ovAiv^'^— ouy.Q. explicationis gralia addita putem. Recentior tarnen Schol, (ad 866) illos versus legit. 868. KartiJyfiava multi codices contra metrum pöst
OSinoSa adduut. Schol. A: xaQra St xal Xiccp dXij&fj tmxQCcve xcti tTT/.i]Q(u(Se vu xartvyi^aru rov ituTQo^ Ui— diTToSos Tj 'ai^aafila — ^Eqivvv^ txéifov. Ncscio an /«r-> ft/yiiuTu ad ëxphcandüni ahjDfj addiderit, adeoque ex Schol. ïiluci verbuin a'librariis sumtnm sit.Sed o'm'ii^oïlë yócixaTitfyiictta nondum satis loei integritdii pi*bs^|ièctünfi esisé videtur. Ahrcnsius vertit: certe impreóiit'ionetü pd- tens jjatrisOedipiFurta ratarnfecit, quodquomodo ex verbis elici possit, non video. Quuin verba nóvVt' ^E'qip- yt),''liianifesto personam Erinnyos significeiit, his ^e- nitivum navQèg addi, miruni est; altjü'i; anteni simpliciiei pro ciXTj&wg accipi, nemo, credo, probabit; nee magis probandum dh/O^ interpretari veras imprecationes. Quare pro narQÓi; OidtnóSa coniicio legendum esse t« |
||||
|
137
|
|||||
|
tcqÓ:^ O^dinóSa, i. e. rcè 7r()ó,' Old. key^d-ivra. Nimis
veras Oedipi imprecationes veneranda Erinnijs ra- ta* fecit. Sic y,Qaiv(iv Xó/op, Suppl. 603. 874. A. ad 877. habet laoqióiKoif, quod ex inter-
pretatione fluxit; ne in Scholiaste quidem illa lectio certa, quum Voss. 1. habeat dvTicpóvcov. Similiter Choeph, 317. axórco cpccoi dvri^aaiQov, olim legebatur laè^oLQOv. Vcram lectionem post Erfurdt. recepit Bambergerus ex Scliol. et libris nonnuUis , qui habent iöoti^ioiqov. Eum. 753 (775): dymrivO-ij (haec pluri- morum librorum lectio est) ne&tiaa xQuSictg araXa/- fióv. Schol. laoTtfviyfj, ofiotu SQwvra oig ittnov&u, non prorsus rccte, dvrircivQrj est enim pro moerore, quo affecta sum. Schwenckius practerea afFert Soph. Oed. Col. 192. difriTvÏTQOv ^ijfiUTog, ubi SchcJ, laor^ Versus 874, 875, 877, 878 uni Hemichorio tri-
buit Schol. A, (ad 877), alteri v. 876. Idem inter- pres ad 871. revvfintvoi dïjy ii> tw ftacfw ïcpi] tó/iri^ Qov ijiif/óoiov. Accuratam et perpetuam in.ea carmi- nis parte, quae VVellauero stropha est et antistropha j3', fuisse olim metrorum responsionem, pro certo quidem afFirmare non ausim, \erum magnam habet illa res probabilitatem ex similitudine metrorum in versibus pracgressis et sequentibus, in quibus parva mutatione stropha et antistropha possnnt exaequari. Responsio si restituenda est, Dindorfii sententiam am- plectendam puto, qui Elmsleii potissimtim rationem secutus post V. 872. unum versum, v. 875. ante 9oi' vdxfav longam syllabam (supplet tx, contra sensum, 18
|
|||||
|
138
|
|||||
|
ut milii videtiir; si 'tèvtitfóvmir substantivum esse po-
test, xtti malim) excidisse putat, versus autem 876- 878 sic extóbet dttxvvaïecv ké/ng Só/ioKfi xal 2uii.i(xaiv ■Jtfrclayfityov;. Qiiocunque autem modo antistrophica restituantur, non potest ferri illa Scholiastae descriptio hemichoriorum, quum in antistropha respondeant, quae non possunt simiïiter distribui. *i <' .! o;;.f 885. Schol, A, ]. 6: T(i KTtava ravra, olovei ra
oviidtj, dirj^ovai fiijrol xwv iniyóvoiv. Krtccva Sè ÜTtiv o>,' iixl ovaiag, oioytl xX-^jOoyófiOt xmv ita&ióv Ixtiycov xai Xiov opeidwy ol naïdei ytyijaovTcxi, oytiSi^ójurot rijy rmv ngoyóycov dn&Xeiccv. Similia sunt in Schol. B, U trumque vulgatam Icctionem habuisse, non est quod moneam; sed tam mira est haec interprctatio, ut suspicer, scholiasten hanc mutuatum esse ab alio in- terprete, qui pro ^eyti (malim fityn) xrtaya corru- ptam lectionem fieviï viLxta invenerat.-•.>ixV " - . 891. B: iy SiaX'kaxrfiQi— ^etQtZ ftèy rotg cpiXoig «al
Svgy'fi)ti ccTi (fiXoig, ol Sa tj^&Qol ttjv ctvrwv qjthiy ijo- vrjdavTO, oi> yéègr inly^UQig airoTg i'do^iv. Legisse eum dixeris diaXkaxtiJQi d' ovx ''Af.uficfeï, dcpiXoig öi^' êitl- XaQig, Om. "^Qtig (int. o diaXXaxrr,/)). Sed qóum sic non appareat, unde verba roTg cpikoig in intbrpretc*^ tione profeota sint, probabilius est scholion hoc modo esse corrigendnm: ^écQei fiiv xal dvgy/oêief roïg cpllo-ig, unde intelligitur, sic locum scriplnm fuisse: ajiinffiu cpiloig, Oi'8' iniyccQig ^'Aq(i. Suhsequitur glossa (1.5) ovx df4efi(f/icf] dXV int tfióym, quod nemo probabit. Magnam difiScultatem habet hoc loco duplex dativus SiaXiiOcmiJQi, cplXotg, quac augeretur etiam, si paulum |
|||||
|
139
|
|||||
|
ijUWtata Scholiastae lectione scriberetur ovö' tm y/'^Qii
ci^té' {^non gratiam Marti hahent amici). AfErmare aiusim \n omnibus locis, quibus substanlivis verbali- bus adiun(jatur casns verborum, nuilum esse similem. Exempla colJeyerunt Ilerm. ad Vig. p. 714 (47) et qui ibi laudantur, idem ad Ant. 1204, Valeken. ad PLoen, 941, Wyllenb. ad Plat. Phaed. p. 99. B, Lob. ad Ai. p. 428, Abreseb. ad Aesch. vol. I. p. 55, sqq., qui tarnen multa alieiia miscet, veUiti tig tqiv iig ioiv XTV7TÜV (Cycl. 328) , in quibus dalivus non a
substantivo pendet sed a notione, quam verbum et substantivum coniuncta babent. Non magis buc per- tiiiere credo v. 270, supra fxtQiiiyai. ^amv^ovM .fÜQ^.QS. Tov djicfiTiiyfi Xiwv, i. e. •jroioval fis Ttt()^iii> Xu-q*\X^^ Soph. El.- 122. TiV diï Tuxeig md^ dxÓQiavov ol^ua^êiv TÓi' — ''AyanifivovK, Demostli. xar« ffi«A. L §45. ei 8t (ii'jA.iia'^oi TiO'i'ücai rw öén zovg rotoi/rovi nnoaró- Xovg (tov d'ayccTov /xalXov (fo^ovvrai), quae potius ad anacolulhiam referenda videntur. Ab bis quantum difierant jjocc," TtQonofinog, Choeph. 21 , fiVQia usiiTicK- aiTji, Pers. 942, (aréytjv) noXXa avvlaTogcc AvroffóvK jfccxd, Ag. 1061, quisque sentit. Sed quoniam in talibus genitivus nullo sensus discrimine poni potest, accusativus rarior est; frequentior dativus. Prom. 615. uvqos ^go- ToTg doTtjQ, Plat. Pbaed, .p. 88, C. dTTtaria roïg n^on- QTjIA.ivoig, Legg. I. p. 633. C. dvèv •O'iQanóvzoiV avroïg avTwv Siuxoprjaeig, si vere coniecit Astius pro avroTg iavTthv (an uvtoiv tavroTgl), ib. B. êV re ruTg nqós «ii»/Aov»" xaïg y^fQol fiéiy,(ictg , ubi dativus est instrumenti, |
|||||
|
140
|
|||||
|
Mmiliter ut .Agam..1:120, Aesch. Suppl. 308; Plioen.
!94J.-iii A'ttöjtt&i (sic Valfken.^po KüSjiov) itcclocimv "^Qtog
ix (A,7jt>ii^aTwvtiafrn. 981. SoQÓi yt tJjÖ' ccpryQtTaj.
Itaque, ut redoam unde digressus surrij apparet recte
dici ëicck^ccxzijni a«f-ngn'a, item dativuni ot genitivum
eidem nomini posse iungi, 8ed duplicem dativum eêse
inauditum. Neque lefusü.rei causa latet; istiusmodi
enim construclio seinpér fere, ambigua foret; sic no-
stro loco sensus aeque esse possit o StccXKüxTtif) fiéfKfê-
rut Toti qpi'Aoi;, atquc ol (piXoi. f.i{fxqiovrai rca SiaXÏM-
xriqot. Loei intelicctum paulurn iuvabimus, distia-
ctiöoe-aijte i$t'Ao«ï posita; nihilominus tarnen de scri-
plura dubito. Grotefendus 1. 1. dedit ëia'k'kay.TfiQi ö'
0VU diiffKfiï ttuq' qlXot,' ovd^ intyaoiv^-''.A^it 4 in> qno
jion probari potcst iota dativi elisum.: "'> ;
rjoSOSi-i-^OSS. 2: nccQCc ó' e^neïf] naQiOTiv ilniiv in"
(i^qiori^vwfOv Tti'ErioxXéovg xal rov Ilo)^ivilxovg t6
ècva^, lag roti iA,ii> ^aaihxwg tbv (iSilcfiói> ix^alóyzog
(MS. ix^üXX.), TOü di pctailiy.wg tTtiaTQtttixJssavTog, óri
'MQ^Ïu, xcead i'iTQa^ay toXg noXlxaig Kal roTg '^Qydotg.
ijEBeptUfla''lloc;«cholion, quod in Voss. 1. omittitur,
xecentioris est originis. Ab eodem qui hoc scripsit,
Tocabulum ava^ in textu ad imtiv adscriptum est;
iiva^ istud bic cogitatione e praecedenti dvaxTOiv re-
petendum putabat, neque intelligebat wg \s. sq. ab
iintXv pendere. Post dO-XioKjtv minor distinctio po-
nenda; prioris hemichorii sentenlia ab altero se^
quentibus \erbis absolvitur. Nam quominus quatuor
eontinuos versus (905-908) ab iisdem choreutis i)ro-
ferri putem, prohibet stropha, in qua praeter metri
|
|||||
|
141
|
|||||
|
aequabilitatem soni similitndo indicare videtur, versus
894. et 895. inter hemicVioria esse distribuendos. ChoepÜ. 484, «q. Ov. Mi/ivTjao XovTQÜi/ oig 'èpbatpia&fig , Tr&vfQ, El. Mittpijffo d^ df*<pi§l?i(STQ(>r ou ff* ixaltnaety, ib. 488, 'Aq" t^fydQri--^ 'Aq" oq&óv aÏQni -, Ag. 1182. Chor. "-Hdij TÏii/aiaip èy&ioig ■fiinji^.tvrj i Gass. "^HSij no?Jrati; itévT^^^iant'C.xip Ttic&t), supra 793, Pers. 963, 969, et inIra passim. Cf. Arist. Acbj 1065, sqq. Porro si versus 895 el 897. aiSaoónlaxroi dè rovg fiévovcsi — Tcttfwv ncKTQwav layal eiusdem sunt personae, incom- modum est, quod interponitur raf' av rtg eïnoi tipis^ Quare teneo Wellaueri divisionem. Hemichorium quum dicit aidanÓTclaxTOi Si' tovg (ttpovai iava sèpül»- chruni in animo habet, sed hoc palam pronuncfare veretur; itaque abrupta oraiione addit ray^ &v ng iLnoi riveg, fno\le quis dicat, quinam. AKera èbori pars diserte profert ominosa illa verba rafmv •JtecVQtém> laycti. Schol. Voss. 2: xócyj av rig iittoi, tivfg «VTdég niQiiifvovai aiSijnónltjy.toi. roifrov §t tw épóg ^jiiyo'Qov itnóPTog diroxQÏvêTai. zó "trtQoy xai ^fifjoii' on ai Xay^ctl ittd'Ul' èiOQt/^ng, dnó roïi Aa;f«tVtoi)'>t-ö'»itf^t/tf«tö'j'!i^y TÓiifwv r&v navQwcov iJTOi rüv ofiinAT.tAir'^êrV* tüv iruTQÓg, Taifot ydq oivTixQvg rw navQl ij avéoTjdig rmp of^fidTtóp. In vocabulo Xayal ad AajjottVco respicere poè'tam, rede 'Vidit, reliqua quanti sint aestimanda, quisque ani- madvertit.1'-'!' •'■•ir,\:' v;;i.s. -X i^ tAo'l -rfMifi^f ^ÏTO\i 906. TloUraig, Voss. 2. (cf. supra ad 905), Bi'ad 904. Quum et dativus et accusativus recte usurpati possit (Malth. § 415, aun. 1.) noXuacg revocandum .■'S' •.'duhiiit IS''U>'i iil'i
|
|||||
|
U2
|
|||||
|
est; nequse obest ace, GiL^ag. Cf. WtsH., a«4(!A|^»i^|kfjsi
Choeph. 215, Lob. ad Ai. p. 332. - -. (ru* ïn)-h 931. 1). ad 928, avioXil, mtai. Convenit cum liac
lectioiie [TiJ-ouvoi a^wstioi avfol-;) iuterpretatio Schol-, A. vno yfj» dt ó noXvi n'ÏMUTog mirüv xt x qv nr ai. Sed ellipsis verbi substantivi in futuro insolita est. Cf. Herm. ad Vig, p. 776. Fag cum. itkovsos cpniun-t genduui, ambigue dictum est. Supra v,. fSOO e^ovai o rjp Xa^oMLV tv raqifj y&ovóg. 933. TeXtvtu 3' tTtijX., B. in lemm. ad 932. cum^
S§Jd.;.iT*^fi/r«r« 4' iuTjXaXcc^au, Voss. 1. in lemm. Scliol^ A ad 932. Utrumque ex vera lectione veXeyra d.' aïS" [-TAIJAIJ] coiTuptum. Pronomen kic, eodem modo, quo apud Ilomerum articulus denionstrativi vice fuu- gens, «equens subiectum praeparat , ut II. I. 48Ö. Aüf-xaq.'fi.- fiijvt^ vtjval naQTJfievoi wxvnÓQoiai /lio/tviji II.i}i.vPi vli>i., et passiin. Cf. Tliiersch, Graram. § 284., 17» 958, ró0M pro diïmv legit Schol. B, quam kctio-
nfiift postquam explicavit, addit: EvQtiTut öè -/.ai Im 7r»2«(w j3t|3^iti>^t«x^«o (sic pro d^écov leg.) zaö' lyytf* ■^^-5 ^yovv- lx tov, Tthjaiov ravTa ■O-qt/vw , imiQ èeri )fQiïvmv. MctQTVQBÏ 8è Kocl ró èirayófievop ró niXag 3' dSthfal dSihfiwv, Versus df^ivj (i, e. rjfim) Ttiö' èy~ ytl&iv cum sequenti exaequari nequit, in quo uW a Scholiasta omissum, nullam habet glossematis simili-»' tudinem et facile propter sequentes literas excidere potuit. Versus itéXag aid' dStkcfctl '8(X<fia>v est iam- bicus dimeter cum anacrusi anapaestica. Huic accU'- üate, respoodet, «xtW roitov t«3' iy_yv'&n>, quo veisi* -■09 iji?A'>- ■■^'^.li'ï ,!•■?■ '::^'' ■ ■■'•:',;,'/B.; -y :.'■ ■' liK-il^qt:'- |
|||||
|
143
|
||||||
|
pföptér bre\itatcm paulo obscuriori hoc indicare \i-
detur Antigone, fratribus, etiamsi mutuo odio sibi mortem consciverint, tarnen sororum amorem non deesse. TaSs (quod non dualis est sed pluralis nu^ meri) significat lamenta, et luctum. De eo genere elisionis \'el craseos (nam litera omissa in pronunciando DOu prorsu» supprimenda) , quod est in ddirlcpcd ^dfi,- <pi&i> cf. Matth- 5 46, Herm. ad SopL. O. C. 1602; Ag. t043i 'Si ^nolXov, co ^itollov; supra 841. simi- ■liter scribendum videtur tav dtsn^ij ^nóllavi. Non possè yersuum strophicorum scripturam incertam essé propter anlistropham, quae ipsa emendatione ^getj non est quod moneam. Eiectis versibus 978 et '974, TS. 971. scribendum: Sifarava xtjSi^ óii&vvfict i. e. dtf'- CTccvóp tan TÓ xijSog ró vrto xijdovg yiyvèjievov (t<ijSeiot>)l imiseri luctug cognatorum. Cf, sUpra 9, Eum. 90. Sequenti vewu, adscita Dindorfii coniectura 'kv/Qè pro div/Qa, scribendum puto: kv/gd TQnrakaièTwv ni]- (idroip. Metaphora a lucta petita , de qua coht. Heind'. ad Plat. Euthjd. p. 319, sq., Wytlenb, Bibl. Crit^ toï. X. p. 61 , sq. Eum. 5&9. t»''fiii^'n:óS*'^S9; t&^ r^iS»hicaX«i<!^dT<ov, Ag. 165. tqiaxtfifiiiid'Pi^rM'tó'^j^- Choepli. 335. ovx dTQÏaxTog &tos.' 'vuuA'f's ï-ixtS^h-^ 979. Schol. A. ad 967. 1. 3. in) Si é>^»E*to«flf^s,i^'o^; (téi^i^ itbhè;'■mb'' vatfQov i'fia&fs; prty priori ow Voss'. ^.i'ióiibiy 8€d öi) delendum: *M h>ltev{>pii^t i'mequè iè~* ri&sr expertws es. Seból. Bi ad 967. 1^'It/sqt(i'iSi*l( stingöi t post ovSèp', ■ intelligeïiK «t 'puffégretets «rf6^**i^4>ï fioTQuv. Pntabat nimirum, Eteockm qui post fratriittK expulsum regnum tenuisset, non dici posse simul eo^ |
||||||
|
5#
|
||||||
|
1*4
|
||||||
|
deintiue tenfporè icuin ftïilre Fali vim expertum esse.
'Recte aütem IfrOnuit 4«i'sBs 978. êt 980: 00 roivv^'^i- ü&a diaiTfQta^^^ iitii kaTTj7.d'ei i; jtóhf, 979. et 981; ïa-j S' ovSiv vOTfQOv iiu&mv, Sooóg ye toiJ' dvttjQtTai cohaerere. — Idem interpres ad v. 9C8. habet vart- Qo;. Cf. Matth. § 446. 8y II. XVIII. 3«9. SfC êv^ QOi flfi' {iTXo yaïav, Soph. Ai. 195. tod' ^Véth^i^og'^ê^ fin, Pflugk. ad Alc. 150. l'cfrto vvt> éiixi^'^'-yè'ifuVS'^ rovfiivt}, Soph. El. 630, ixaQov'arig rijgdi Trhjntci? i/idi, Wunder. ad Phil. 1062. ÓQfiaad^at rayiTg, Oed. T. 'C99, sq., Eum. 214. ra fiiv yaQ ol9a xójr^ry*'^ ■&rmovnïvijv, Tix 3' ift(faycö; ir()a<T<yavaté> ifffKj^wifs'^^jr. Adverhium {kitfgov ex in'lerpretatione natuni ; siniili- tcr in loco Aiacis land. libri «rd^^iyrcf, quod falsum csse hiatus evinde4''"( -"'P-^? .•«>>-> ioa-n: mix\i(> nx)\ •*• QW.'Trdcjyévvovv, B ad 982: ró iv ^mii^k"il ft^^^i 'rijv (ï'foiuy avTov, ijyovv ixró^. Neqiie expHcatio, heque lecliö probari potest ; nam a n&nevpog noti {ör<~ Ülatiir TerbUm ixaQivvtcd (pro itéfiiivyoi 'tl^tiiy -««d Wrt$rjitii'«ni,aé<'ii • I7öj)*Vi^/' bic sigtiificat quöd alibi" tttf|*- ~>j^i^V?>, 'yt/;ttïfvraj> diciror (Soph. Oed. T. 1082, Ag. 'ÏO'T'.'SO?, Pind, 01. XIIT. 13), ita tarnen ui si- nitil ad Oedipodis coniugium respiciatur. HninS .gè- nèfis'''sahbigüe dicta multa sunt in hr» .carnimJbiw. Oft Vi'897 , 922, 930, 971, ,uji>ïii« ü-obrojjimo •De distributione Yersaum huiiis cantici haec baWri-t teholiastae. Versum 940. nctiridnlg ïnaiaag Schol. A (ad 946) Anligonae adscribit. Qui sequitur Tersus ab -èMeÜl' (ad 947) Ismenae datur. Versum 958. Antl*- «göhae tribuit B (ad 958), 963 et 964 uni personae A |
||||||
|
#
|
||||||
|
m
(a4 959), quod proptor versus stropbicos jion proba-
bjle; e«t;! 975-,9!77 A"t*"B (^d. 967},,se4 bJ ?fersuf vql ab utraqne sorore vel a choro cantati suat; 978. Ism. 979, Am. B (ad 967). Ceterum Sclfp^. 4.,«d v. 960. oii5' i>«*i9'' co^ HUTtüravtv baechabel:! '£reo;(3.^»' ^^ó- ■t^QfiS yoQ ?ttirixt)o(ti: jcóv.IIolvpüjttiv. JVIinw bene, ut vWeJ,iw,j nart! verba illa necessario ad idem subiectum sunt referenda,, ac proxime praegressa nijfiuTa 'Edei- ^aT\(p^fendit} ix .<fV}:ai il^oi, id est ad Polynicen; ita- que cm&iii y:^^^6^,mt-. incolumis reversus, ia .p^Jj^jana. l(Botb.) In reÜqua carminis parte^ quoti^s fratres-sibi opponuntur Antigone Polynicis, Ismene Eteoclis lupr- tem luget. Schol. A. ad 946: ^ ^Avj^{)'.óvij,§;^aijfQps yuQ SiixHTo UQÓ; avróv. Itaque praegt^t ,.TS^,;!?j7^ gj^i,-
iCun» ipqhaeJfet 980, Antigonae iqua,u», ,c(i)|flj^i^Scb«rfi.; B. Isöietiae adscribere. Nullam tarnen csse inter sorores de fratrum culpa altercationem app^rpt pKac^ipue e;t .«V»!. ïjiOiO, seqq. iibi, postquam Antigpn^.;g|ïiQQleBi,jt^^)- qwftnï. auctorem omnium malorurn de»igns^yj;t,»vl§rftfii*e npn affSert, quibus iUum excuset„jaul„f)^,tem ciilpae in Poljnicen conferat, s«i utriasquei fratris, sortem ^leplorat. Nimium igitur studium babet illud fft> 5*, ■¥».. 941;,- quod, metro qv»oq«e,, indicium praebqnte, omittendum videtur. Scribendum cum Lachmanno i&ecvü x«r«j<r«j, Tel üitPis m. ; nam aiigmenti omis- ^io.lioc quidem loco nullam oflënsionem habere po- 'tesfc-ïHisiet sequeatibus Tersibus poètam ad Polyn»- cenprius occumbentem respicere, non improbabile e*t. A 1000. EiXs, B. in lemm. ad 987, quod bic eodem 19
|
||||
|
ifé
|
|||||
|
seiisu positum esséi, quo frequens est apud Pindavuni
pro aecipere j invenire (non sumere). 01. I. 5G. i'Xey ttTctf, Pyth. II. 30. tXe fióid-ov, 26. yXvxvp ilwv ^lo- rop. Sed codicibus obsequcndum est, quorum tanfum jnon omnium lectio est ft'Asr' iv, ElXip (nXi) natum TÏdetur ex sequenti Iv , quod non inirarer, si a \U brariis pro correctione praecedentis vocabuli babitum esset. Nam quid sibi velint verba tv nólii , non fa- cile dictu est. Corrigendum puto tp mHaig. De per- inutatione vocabulorura ttóAij et Tn/A»; docte egit Un- gerus , Parad. Theh. p. 397 , sq. Ceterum atv/wp, quod Brunckius recepit, natum est ex aréyaip inler- pretamento voois hq/cop. Kd}ti y.ivSv'pio j3«Ac5 legisse Scholiasten A. (ad
lÖÖê) Mitat Blomf. Explicat xal d^ xipdvpop tji^alê ifiavTrjV 8id rovTOp. Sed dpd exposuit rfj i?g , ijxav rijp autera extrinsecus assumendum putavit. Similir ier 'm fine scholii xal ^iilico tfiuvrriv dpd xlvSvpop. Cèrïö ^X iis quae post aAAcoj sequuntur colligere lïcéï, m 'nonnulhs libris tuisse xaf ax., m ahis xavd xipOv- vovfaXm, quod recte hodie receptum. Primus ALre- schius observavit, hoc dictum esse per tmesin pro apa^aXm xipSvvop, me periculo oliiciam; neque quae Blomfieldius his opponit satis babent ponderis, ut aiti liac explicatione recedas. Kam si (.inveip et dvaQ^i- nrfip icipSvpop, et iid'friv, perieulo #e ohiicere, pu- gnam luhenter suécipere recte dicuntur, imagine ab aléa sumta (Valck. ad Phoen. 1235, ad Herod. Vfï.' ^pj'Pflugk. ad Heracl. 149), non est quod dubites , gum, quum ^dXX-eip aeque ac ^ïtithp de talis usur- |
|||||
|
petur (Eur. Suppl. 332, Ag. 33, Mfrm. frgm. 126),
KPu^i'M.tiv xci/dvfov eadem metaphora dici potuerit. Herodoti locus, quem affert Wellauerus (V. 49 dvce- ^aXXtsiyai nkfjxi) fortasse non iniuria criticis suspe- ctus fuit. , . [ 'f 1024. KcK-ica) A. ad 1011, xuxwp plures Jiferi, i'dqué
Wellauero placuit. Voss. 1; 8ia rovvo ütkovact, m ^ivxrjf itoiptovii rf} (Svyxo(póvi^ cpQii'l {axovri xocxm excidit) fjyov» Tcö Ilolvviixn xaxü yivoixïvm (leg. yiv,) axoyti. Mon- strum Yocabuli avyxocpóvoi exstitit fortasse commixta ■yera lectione avyyóvf^ cum glossa (fVfiL(f6tvm, In texta illius libri est myxóvca supra scripto avyyóvij. — Ia verbis axopTi xotvóivii (vel, quod malim, xoivcoyiT) x«i{wy,ji^evn sensum loco accommodatum vocabulum üxovri .liAhfive possit, non video. In altera contra lectione axo)> xaxóf, malum nolens est, quod nolentibus accidit, cf.,Wunder, ad Soph. Oed. T. 1206, Col. 235, 97f. Itaque dt- cit Antigone, se mali, quod nollet accidisse,, nunc, quum acciderit, lubenter participera iieri. Ceterum praeclaram esse hanc Antigonae oratioii|em;, nihilque in avyyóvo) nvutandum sentiet, qui hQrum verboxum cum praegressis cohaerentiam animadyertCTitc Neces- situdinem et coniunctiouem fratris et ^ororis^^uxit parentum infortunium; verum non sanguinis .tantum, fuit illa afiQnitas, sed animi quoque, quae facit, uV Antigone lubenter Polynicis causa pericula suscipiat. ,1027. 2!naaoi>Tac, B. ad 1014, qui addit Xa^cootf
<payc»(Si, quorum posterius certe ad ndaiyvTai referen,- duiii, quod confirmat A. ad 1013. Praeter eos, quos recenset Well., aimaoprai etiam Herinannus scribit |
||||
|
148
|
|||||
|
ad'«5S0ph.'Ai. t'664. Manifesto Antigone respicit ad
piaéconis vefba; 'Ötirft) nirtivwp TÓ//5' vjt' olmvwv Soxiï Tcecpévv^ Bcvi/nw^, rointtrii^tov Xa^tTi' (v. 1009). Ibi qnanl ih'^'£^0i'(Mii'''tacp^païe\t aiitihus devorari, no-^ stro autem 'jècO'' }toci.)3f&iiftoi>fi""MxOf voracés {Vhi^' lostr. p. &15'. a DiHd. lAnèi Kol'kfj yaattyt j^oïjad-cci xeel nXnaru 6ipo(pa/fjSdt), mihi n&aoi'Tat, quod etiam Mè-^ diceus praebet, praeferendum videtur. TléKiaa&ui poé'-'r ticum est pi'ö «ommtiiii ixjO-ifiir. ' Similiter O-olpfi'a ■&ötyaff&ct£ frequenter dë'caöibus avibusque. Eur. Ion*? 916. tQ^n nruvdï-i aoTtocoO-tli O'oiva naXg, 1514. olmvwv yafiq)^XecT^ (pói^evfta Q'oivasid. ti, 518. ^nicfOi nravoTj i^ihntaiv 'O'oifav ■{}ij{>tT['Tf (püipiai^ 'Saïr<x, Hec. 1044.' ■Sïbhxxv'^dy^itav ^t](»i)i>' ti^éafptii.' ü'f'I'f' 'iTji .iM-r,v\i ^^B\QAi ffi''ad'lOI9 (1031 W.) SQCiotriitioi] i'vfQyol
i^Üf^^^dt, 'rj ofïiv x«i rovi roioilrovi ccvdQag d(>uffrtjL ^l^vi'icocXbv^uev, Leg. tytQyoi tcfi' ivQijfiara, o&tv, rel). o«)$S!'^Iti"SÖiói;'Ai Ad 1026. Voséi-1.1(14 2)'ver-.
tê}s xvA}>itcii^'mi^ü''^oti ^yto7i, et paulo post ovSajXW!;'-
rd Tóv UoXvi^ktkó^^ ttcfirj&rjaav. Sed recte Voss.- 2:- cum èdltis' c'öhsentft. Nam posteriori loco verum esse- riHfi;. 'éfehsüs''tötïé^"dötiét', êOque probato xalmi admittf' néqbJt. Annotatibnem Schol. A. ad 1025. male Abre-' schink ■ emcndando Tulgatae lectioni accommodare co- natur, hoc modo r ov y.tXQiTai KuXiói, aA.^' üvijxog ttail oêtbi, rell. Interpres iste StarfTiff^vai compositumv, jtÜ'tübkt ^%k 'pifaepositione 8id et drijxato; quod noftf minus soloecum est quam tirerijiijTui, Heathio alii«-- q^ii ^tobMum, Optime tulgatam lectionem inter- |
|||||
|
149
|
|||||
|
pretatur Schol. B. ad 1025, 1; 3, sqq. cuius expli-
catio longior est, quam ut bic decribatur. "Hdi/ tarnen pro naXai dubito, an usurpari nequeat. Quum tarnen sequens versus temporis definitionem necessa- riain reddat, non eum Ahrensio ^ Si] (quas particu- las cuin alibi, tum coniunctim usurpavit noster Choeph. 731), sed potius r) Si)i> scripserim. Verto: profecto, huius commoda iam pridem a diis sunt ne- gkctav" pd iquae respondet praeco: non certe prius- quam hanc regionem malo obiecisset." Quae cum praecedentibus ita cohaerent, ut, quum praeco mi- rctur, Polynicem ab Antigone honorari, quem ci- vitas odio habeat, Antigone illius odii causam in deos reiiciat, quo culpam fratris elevet ac diluat. In ean- dem sententiam dictum videtur, quod infra v. 1061 chorus profert, ut Polynicis parles quare sequatur ostendat: accI yÜQ yevea Koivov tó5' cc'^oi. In Agam. V. 1497, sqq. suum scelus excusat Clytaemnestra po- testate daemonis infesti, qui in ipsa ita saevierit, ut ei resistere inanis fuisset opera. Memorabilis quoque locus est Choeph. 897. ubi Clyt. i^ fioÏQCc roi/toiv (Agameni-, nonis interfecti), é tÏxpop , naQuirla, Orest. xai^ i;^-, 8( xoivvv iioXq' inÓQavviv fióqov, quibuscum, reet? ^^j, nonis dictum (apud Diog. Laè'rt. VII. 23) servo ex- cusanti se verbis HjxaQTÓ [xoi xliilicci respondentis xal SaQTJvai, contendit Naegelsbachius in libro de reli- gionibus Orestiam Aeschyli continentihus (Norimbf,. 1843). Sed accuratius de his agere non est ,l^Hj^. loei. ,i ,> >iU/(ii(»
1057. Schol. Voss. 2. t/j a^ovv n^q^fit^,,f/f |ja, ■
|
|||||
|
150
|
|||||||||||
|
x«J f'V Tociivtt T-fj Ttóln xocl rig ijfiap firn ravttji rfjs
ypóifiTj^. — TL; ovv TUVTU habet Schol. A. ad 1044, Sed hoc loco statim animo obversatur conditio, quae inest in praeyressis: haec si quis reputet. Itaquc ■vix civ hic abesse posse puteni, mabmque cum Por- soiio T/',' vcv ruvTu niO-., quam cum Well. tï; ovi> r. ir* Ta, quod nonnulli libri habent, metrici correctio esse -videtur. — Vs. 1060. Schol. A. legisse rnxiï; -/do non improbabile est, quum uterque Voss. in lemm, ad V. 1047. illam lectioMeia Jïaheat. Mip tarnen longe praeferendum. |
|||||||||||
|
.liqolMiK 1>B .loil'tc' i;h(u,' (i'v; j)ii;.^//t iifuiöoitnmjif.t!!;^
. djnr.Müv^ti lU (IiJji\
|
|||||||||||
|
.11
|
|||||||||||
|
jflU2 lïoii aanoiJosI oci-iey v' rJnoA ni rii.MifijïrifuKi'i
-ib9 bilqub f, amhon (Wioiwh-j)'! unju.lii'iir! j:„:fïfir) ü .seLxioJ'üI',»! Bi.-'»si ts,l '0.| ty'.'U d;- ;irojJ |
|||||||||||
|
JII
|
|||||||||||
|
,0ii.-6.t« •jsjifiii) aefudel aiitgulii?'
|
|||||||||||
|
I)('J
|
|||||||||||
|
-ii;!<V ,i''.:!^n- • .i;i?'-'f'.>/il'> iniüUB rniliiin ojol •i(;it irirt
j ,'ï Mü!;* •i!!i>,iij!*,;il .HCitiiq U-'WI -'^st-xff^ '>ili ••iM r.vr «^>rü.ü ^sv: THESE S.'"'^'' ^^* ■'' -' ^"
: ilIiji>a9ïl)i'>SÏM '"■,".ll0i
|
|||||||||||
|
De duplici Persarum dtaaxfvfj quae antiquorum
grammaticorum exstant testimonia (Schol, ad Aristoph. Ran. 1028), partim ex mera coniectura fluxisse vi- dentur, partim ita corrupta sunt, ut eorum auctoritas nihili sit aestimanda. |
|||||||||||
|
IT.
|
|||||||||||
|
Scholiastarum in Aeschylo variae lectiones non sunt
a diversa fabularum recensione, nedum a duph'ci edi- tione aL ipso poëta facta repetendae. |
|||||||||||
|
iir.
|
|||||||||||
|
Prometheum J^inetum et Solutufn unius eiusdemque
trilogiae fabulas fuisse statuo. |
|||||||||||
|
IV.
|
|||||||||||||
|
Quod Aeschylum dixisse refert Athenaeiis VIII,
p. 347, C. rd; avtov TQaycoSiag n^iapj nvui tüv ^OfiiJQov ^iy('tÏMv SitTcvmv, magis ad indolem poësis Aeschyleae, quatn ad fabularum argumentuni est re- ferendum. |
|||||||||||||
|
Longiui [ntQi vijtovg, c. 33, sub. f.) de Sophocle
iudicium: órè fxèv iiavTa oïov iniffXtyti rij qonn, a^tv- vvTui 3' akóym; itoXlaxii, non confirmalur tragoediis eius , quae aetatem lulerunt. |
|||||||||||||
|
VI.
|
|||||||||||||
|
Valckenaerii coniectura in Eur. Phoen. v. G45, sqq.
oi') y.aToixiaai TttSlct jitv ró üéacparov f^Qft'ü nvQOCfÓQ^ 'uéóvtov, pro nvnocpÓQa Sójxcof, iniuria a nupero edi- tore spreta est. |
|||||||||||||
|
VII.
|
|||||||||||||
|
In loco Ciceronis de Lcgg. I. 1 § 4 : Atqui multa
quaeruntur in Mario fictane an vera sint, et a non- nullis, quod et in rcccnti memoria, et in Arpinali homine, vel severitas a te postulatur" (codd. partim : {vel) sed veritas), pro vel severitas scribendum con- iicio verseris, veritas. |
|||||||||||||
|
VIII.
Horatii Carm. II. 16. 18, sq. legendum: (juid ter-
ras alio calentes Sole nnitamm jffitri^? jQujs exsul se quoque fugit?" , m- . >.. /» iu^A.'..!* ^ . ■■ ■■■'I iiüitif'.jiiif; u i.iiiiiUiNu-! 'i'-. D!);aj> , ■";">? /('ir ./ Suidae locus (v. 2^o<foxXiji, 2Jo(fikov) ; xat uvrog (o
Soc^oxXfii) rjQ^f Toii ÖQÜcfia VQog SQaficc a.ya)ui^ea9ai, dXhk i-dj TttQKXoylav cura Boeckhio {Ind, Ij$ctt, in Univ. Berol. a 1841 - 1842 , p. 9) sic intelligendus est, ut Sopbocles dicatur primus iiistituisse fabulam fabulae opponere, non tetralQgiia.sjme .qjijdyipattitis didascaliis certare. X.
jij.,- ,,.! • , ■• • '■ ■■• - ,,i ..,,,,ly iiT)/;n'>>lr)f(;Y
Golonias antiquissimis tempocibnaii ,e Bh**fioiA^\et Ae-
gypto in Graeciam deductas esse» tsat^pijfifeiistaifgu- mentis in dubium vocari nequit. jg;, Bjoiqa ojdj |
|||||||
|
MXI.
|
|||||||
|
- Vere Velleius Paterculus 1. II. init.: Polentiae Ro-
ïnanae prior Scipio viam aperuerat, luxuriae poste- rior aperuit; quippe remoto Cartbaginis .nieiu.i.i.. non gradu sed praecipiti- cursu a virtute d^siMfturti > ad vitia transcursum." jj onj (iviWiu W« (\i)(s) 20
|
|||||||
|
XII.
|
||||||||
|
Bellum Olynthiacum iam anno 2. Olymp. CVII.
incepisse , probabilis est Boehneckii sententia {For- schungeti auf deni Geblete der Attischen Redner, vol. I. p. 201 , sqq.) XIII.
Veteris tribus Atticae, quae ab aliis ytdéovTtg, ab
aliis rt'kéovTig, ab allis denique yt'KiovTig nuncupa- tUFj postremum nomen unice verum censendum; ea tribus utrum divites et nobiles, an sacerdotes, an utrosque simul continuei'it, hodic certo statui nequit, XIV.
lus Senatorum'' creandorum libera Republica post
legem Oviniam penes Censores fuit. |
||||||||
|
XV.
|
||||||||
|
Assentior Hertzbergio [de Diis Romanorum pa-
triis, i>. 7, sq.) »Manes a Geniis nullo alio nomine diversos lüisse, quam quod illi mortuorum, hi vero in universum humanae animae divino honore macta- tae crederentur." XVI.
Ad Prodici scriptum deperdituni, quod inscribeba-
|
||||||||
|
tur ÜQUi cognoscendum Themislii locus Orat. XXII,
p. 280, sqq. (ed. Hard.) nihil conducit, Xenophon contra Memor. II. 1. 21, sqq. tam sententias Pro- dici quam dictionem expressit. 5 UI .\^ ', -'V ■« ' :,i'-^- A ■
XVII. ' :■■ ' *" < ■ '•■ In institutione observandum omnino Heracliteum
illud Tto%vjia9ii] vèov ov dtêdami. |
|||||
|
'.1 ,lUH"}l.:iljf «ut
|
|||||
|
■■> i.y-
|
|||||