DE a m

GODLIEVENDE^/ ^x

Z I E L

VERTOONT IN

ZINNEBEELDEN

b o o &

H ERM A N H UGO

O' T T O VAN V EEN

.MET

DICHTKUNSTIGE

/ERKLARINlGEN

y A�ST

JAN SUDERMAN.

T' A-MSTE*feD AM.
HENRIK WETSTEIN.

En zys te bekomen
By MART E N SCHAGEN,

Of den Nieuwendyki of den koek wn Je
Mandcmtkcr

DEN
GODLIEVENDEN

LEZER

Genade en vrede van Gode den
Vader, den Zone en den Hei-
ligen Geeft. Amen.

Elyk de menfch uit ziel
en Lichaem beftaet, zoo
eifcht elk dezer twee dee-
len een voedfel dat met
deszelven aert over een kome. Het
lichaem > als uit de aerde herkom-
ftigh, wordt door aerdfche, gelyk
de ziel. uit hemelfchen zade gebo-
ren, door hemelfche fpys onderhou-
den. Ik fpreke hier niet van de oeffe-
ningen en wetenfchappen die op ha-
re wyze met recht den naem dragen
van een voedfel der ziele, maer ik
fpreke hier alleenlykvande inwen-
dige voeding der ziele door Godts
l ^evendigmakenden Geeft, die haer
\ verquikt, verflerkt, onderhoudt,

* AL �

3 in

den den Lezer.

in wederwaerdigheden trooft, en
haer den kerker des Lichaems ge-
maklyker maekt.Want wie, die zich
wel bedenkt ₃ zucht niet in dezen
aerdfchen tabernakel en verlangt
om met de woonftede uit den he-
rnel overkleedt eft niet naekt ge-
vonden te worden ?

't Is eene alwyze befchikking der
pppedte Voorzienigheit dat wy uit
twee zoo ftrydige deelen beftaen.
Scheelde het minder, wy zouden
noghal meer naer de aerde hellen;
�naer nu dit verfchil zoo groot is ,
wordt het lichtelyk gemerkt, en
de ziel wil naer boven terwyl het
lichaem de aerde zoekt.

Om haer te helpen dient Godt
Zich van zyn H. Woort en den in-
vloet der iterkte vanden H. Geeft
der genade en vertrooftinge. Mee-
nigmael valt zy, meenigmael itaet
zy weder op, en beweent haren
val voor de voeten van-haren ge-
kruiften Heilant. Nu fchynt zy
yan hem. verlate^dan valt hy haer,

eni

Aen den Lezer.

en zy hem., met den kus der lief-
de in de armen. Dikwyls is zy
met Koning David in een dal der
fchaduwen van den doot; dikwyls
met hem in de voorhoven des he-
mels. Dus fukkelt zy, verlangende
met Godt haren Vader, met Je-
zus haren Bruidegom, met den H.
Geeft haren Troofter vereenigt te
zyn: want ( om Vondels woorden
in zynen Jefta te gebruiken)

Geene aerdfcheit kan den rykflen menfch meerge-
ven j

Dan aerdfchgenot, een kort, onzeker leven
ITol zwarighe�n. Men f lukt geen roos of voelt
Den doren, die de bant quetfl. Hoe men woelt
Om rykdom; hoe men zweet �*m eer en flaten ;
*t Genoegen vlucht, al lagen al de ft r at en
Met kroonegout en fepteren bezaeit,
En diamant, enpaerlen : fchyngoet paeit
Geengierigaert; geen welluft -wulpfche zinnen.*

InGode is V al, daer buiten, niets te winnen.

�

Men kan niet ontkennen dat de

geeftelyke Zinnebeelden en Dicht-

�kunft (twee gezufters die eikanderen

de hant bieden, dewyl, zoo er-

* 4

J�en den Lezer.

gens , hier de Schildery eene
ilomme po�zy, en de po�zy eene
fprekende Schildery is) krachtigh
kunnen dienen om het gemoet te
onderlteunen en tot Godt te hel-
pen geleiden; en nooit worden zy
beter befteedt dan wanneer zy
daertoe aengelegt worden.

J k hebbe gepoogt deze geeftely-
ke Zinnebeelden van Herman Hu-
go, en Otto van Veen, gelyk als
de fpraek te geven, en, hoewel ik
myner xwakheit bewuft, 7eer wel
wete dat eene befchaefder pen dit
veel beter xoude hebben gedaen,
zoo hebbe ik echter getracht ee-
nen (teen aen te brengen tot den
opbouw van Chriftus kerke opaer-
de, die hy zelf hier, en hier na
de geheel geeftelyke in den zaligen
hemel voltooie.

De Latynfche vaerzen van H.
Hugo op zyne Zinnebeelden, als
mede de Nederduitfche, en einde.-
lyk de Franfche zoo wel daerop
als op die van Otto van Veen g$-

maekt

Aen den Lezer.

maekt, hebbe ik gemydt te lezen
om de vryheit van myne eigene
gedachten niet te belemmeren,
nochte te pronken met vederen die
de myne niet waren; hoewel wy
altyt wel het een of het ander
van de Aelouden ontleenen.

Ik voere hierdoorgaens niet zoo
2,eer eenen Kruishelt als wel eene
Kruisheldin in , waarom zy dik-
wyls als zoodanigh fpreekt. Dit
dacht my in deze iloffe naturely-
ker te wezen. Voorts. Alhoewel
in het Eerde Zinnebeeldt van O.
van Veen de Goddelyke Liefde
eigentlyk fchynt te beduiden Godts.
Liefde tot de ziel, zoo gaet dat daer
vervolgens niet allezins door; om
welke reden ik ook gemeent heb-
be de vryheit te mogen gebruiken
van door de Goddelyke Liefde
dikwyls de Liefde der ziele tot
Godt te verttaen. En waerlyk de
geeftelyke vereeniging van Godt
met de ziele , en der ziele met
Gode is zoo allerinwendigft, dat
* f de

Aen den Lezer.

de H. Schrift daer van ge�ne naeu-
keuriger befchryving weet te ma-
ken (op dat ik het zoo uitdrukke)
dan met ons te zeggen dat zy een
zyn. De H. Paulus, om ons de
vereeniging van Chriftus met de
ware Geloovigen te beduiden, zegt
dat Hy het Hooft en zy de leden
van eenzelve lichaem zyn; en on-
ze Heer zelf laet zich meenige ma-
len op dien zin hooren. Hier van
komen dan billyk de fpreekwyzen
van zich te verliezen in Godt,
wegh te zinken in Godt., een en
vereent te zyn met Godt. Want *
wat men ook tegen deze wyze van
fpreken inbrenge j en zelfs daer
mede fpotte, ik zie niet dat zy,
geeflelyker wyze verftaen worden-
de , gelyk zy moet, harder is, dan
het zeggen van onzen Heere Jezus
Chriftus zelven dat wy zyn vleefcb
eten^ zyn bloet drinken moeten om
deel aen Hem te hebben. Hy zegt
dat zyn vleefch waerlykfpys en zyn
kloet waertyk drank is. Wie ver-

flaet

Aen den Lezer.

ftaet ditnaer den letter? Men han-
dele dan niet flraffer met defpreek-
manieren der genen, die, als had-
den zy geene lichamen ^ enkel en
alleen met Gode in den Geelt zoe-
ken te verkeeren, dan men han-
delt met de tale der H. Schrift zel-
ve , en met die van fommige, zelfs
Proteftantfche Godtgeleerden, wier
uitdrukkingen men ontrent het H.
Avontmael louter geeftelyk moet
opvatten, zullen zy geene botte
ongerymtheden influiten* Ik zeg-
ge niet dat 'er geene dweeperyen
loopen onder fommigen die zich
den naem van Myft�ken geven, maer
ik zegge dat menonderlcheit moet
maken tuflchen Myft�ken die met
goede redeneringen de vereeniging
der ziele met Godt uitdrukken j ai
zyn de woorden by wylen wat in-
gewikkelt, en anderen, die door
zwakheit van verftant het rechte
fpoor de�nwendigen Godtsdienlts
niet wel ^bewandelen. Wie zou,
billykerwyze vele Oudvaders en

ver-

den Lezer.
vervolgens vele wakkere mannen,
willen gelyk flellen met anderen
die op herienfchimmen belufl zyn
en zich daer door laten leiden.
Daer valt hier, gelyk overal, on-
derfcheit te maken.

't Is zekerder dan zeker dat de
ware Godsdienft beftaet tuflchen
Godt en onze ziel, en dat is iets
't geen de weerelt niet kent en daer-
om befpot. Men wil al naer het ui-
terlyke en dus begrypt men het in-
wendige niet: De ziel moefl Godt
in zich zoeken en dan zou zy zich
in Godt vinden.

Dat de Geeft der genade, u,
Godlievende Lezer ^ beziele, ge-
leide , fterke , troofte, en zyne
g^ven mildelyk in u ilorte, is my^
ne ootmoedige bede. Amen.

D E

ZINNEBEELDEN

DER
GOD GE WYD E

Z�ELZUCHTEN

VAN
HERMAN HIT'G�

METDIGOTKUNSTIGE VERKLARINGEN
VAN

J. SUDERMAN.

E Erft wordt de ziel van Godt geraekt:
Zy voelt, en zoo veel mooglyk, flaekt
De banden die de weerelt breidde
En haer ten afgront mee geleidde»

Hier worftelt zy veel worfteling

Eer zy zichzelve heel bedwing'.
Zy poogt zich wakker te verkloeken _iEn vordert meer en meer in 't zoeken,

Tot dat zy, na veel fmerten, vindt

Hem dien zy teederlyk bemint.
Maer op dien trooft volgt weer verlaten*
Zy blyft getrouw, niets kan haer baten

Nogh fchaden, 't geen haer Lief niet is*

Daer ryft uit deze duifternis
Ten lefte een Licht, dat zyne ftralen
Met Goddelyken glans doet pralen

En ongefchapen luifter fpreit

Van Godts onzichtbre Majefteit*
Nu fmelt zy wegh, als heel gelenigt
En met haer' Bruidegom vereenigt,

Dien zy, zelfs in verlating, mint*

O Liefde die het al verwint!

El aen die op Godts foiin beluft
Graegh d'aerdfche luften had gebi�fcht t

't Hart moet gefpeent,
Daer moet geweent,

Daer moet veel fmert en pyn

Geleden zyn
Eer gy met Godt vereent.

Maer zyt niet moedloos; blyft niet flaen.
Godt zelf biedt hulp op deze baen.
Die tranen gaf
Droogt tranen af.

Gaet maf r (tantvaftigh voort:

Hy gafzyn woort,
En helpt u tot aen 't graf.

OPD RAGHT

AE N

JEZUS

DEN

-v

' BEM I N D E N.

.Heet, v*or u Is,alle myne begeerte : en myn zuchten
i$ voor n niet verborgen. Pf. XXXVIII. 10.

O J E z tr s, zie myn' boezem voor u open.
O Alziende Oogh, zie door de wolken heen
Myn fmerten , hoor myn klagten en gebe�n _fZoo mag ik eens op my nverlofling hopen!

Ik zoeke een' ftaet, dien d'aertsheit niet erkent.
Maer, ach / hoe rake ik los van deze banden ?
MynHeilant, breekxe, ei, breekze met uw handen _f

En help myn ^iel gelukkigh aen het ent!
Ikoffe^cu, myn,L�ef, al myn gedachten,
Mynwoorc, en werk, enoogh,enhart,enmont,
En tong, en tael(Gy hebt myn ziel gewon t)
Ik hou nogh luft, nogh fmaek , nogh wil, nogh

krachten.

't Zy alles't uwe. Alleen �|etmy uw min;
Myn Bruidegom, 'k zal alles voor u.lyden:
Geen ftry t zoo zwaer, dien ik niet door zal flryden.

Dus trede ik nu, volmoets, tenftrytperkein:
Laet maer u w kracht niet van mynzyde wyken,
Dan zal ik ingeene eeuwigheit ber^vyken.
O JEZUS, neem, opdatzynietvergaen,
Dees vruchten, die Gy zelf geplant hebt, aen.

A I. M�t

Met myv�-.ziclt hebbe ik u begeert \n dsn Macht.
Eza�. XXVI. 9.

iel zoekt haren Heer by nacht.
Want , nu ik 't licht , hetftallieht van de weerelt
Verlate , en zie hoe zy , te valfch bepeerelt ,

My n dierbre ziel ten afgront bracht,
Vinde ik my zelve in nare d�ifternifl�n.
Hoe zal ik hier het rechte voetfpoor gif�en ?

Hysop, o Zon van myn geluk!
Ik zoeke uw licht enzuivremorgeftralen.
Recht mynen gang , zoo zal ik niet verdwalen !

Och , help me uit dezen droeven druk !
; Ik walg van d'aerde en alle fchepfelliefde.
't Wa s u we min die my het hart doorgriefde.

O JEZUS, JEZUS, lieemmyaen!
Sterk myn geloof , ei, flerk myn zwak betrouwen,
En laet my nooit dees wifl�ling berouwen !

Och , leer my uit my zelve gaen !
Doorfchyn myn ziel met uwe heldre klaerheit :
Ik �o�ke alken het licht van uwe waerheit.

V A N H. H XJ G O. 3

I L

O Godt, Gy weet van my0.000000e+000 dwacskeh ^ en myfihul-
den zyn voor u niet verborgen. Pf. LXIX. 6.

DAer ik u voor myn deel hebbe mtgekoren,
Verbergt Gy my uw Aangezicht-,
En ga ik dus in eeuwigheit verloren ? /

Beiiraelme, 6 Aibeftralend Licht/!
't�s waer, Gy kent myne onbedachte gangen.

Myn fchulden legge ik blank en bloot;
'k Ontveinzen niets. Ei, boet dan myn verlangen,

En help me uit dezen naren noodt!
Ikwaeide, 6 Heer, met allerhande winden.

'k Bere�dt een al te dwazen dier.
Ik had veritaaek in ydelheit te vinden :

Nu brant in my een ander v ier,
't Geen Gy, mynGodt, wouwt door uw' Geeft ont-
fteken _f

En aengeftookt hebt door uw kracht;
EnzytGynu, zoo onverwacht, geweken?

Bedekt Gy zelfs uw Aenfchyn met den nacht ?
O JE^US, neemdiehantweervanuweoogen!
Weeft met tnyn ziel in hare fmart bewogen!

Z I N N E B E E L DEN

I IL

Zyt my genadigh , Heer , want ik len verzwakt :
genees my Heer , want myne beenderen
verfchrikt! Pf. VI. 3.

MYn Godt , die goet zyt en weldadigh ,
Myn JEZUS, zytmynzielgenadigh;

Ik ben , zelfs tot de doot toe , zwak

Door al my n fmert en ongemak!
Och, laet my op u w handen lenen ,
Want aimyningewantenbeenen

2yn, d�orb�naeutheit, heel verfchrikt.

Och, helpmyveermy'thartverftikt»
Of zwymtvanflaeute. o Heer der heer en,
Gy kunt alleen den weedom keeren.

Ontferm , ontferm u over my !

Genees my door uweartfeny !
Zoo zal ik , met vernieude krachten ,
U dienen , en uw hulp verwachten.

Zoo zal geen lyden , ramp noch leet ,

Geen fmert te fmertlyk zyn of wreet.
^f k Zal alles met u oyerkornen ,
Nu Gy myn ziel hebt ingenomen,

VAN H. H tr G o.

I V.

' ��

ie myne elende en myne moeite, en neem alle
myve ponden wegh. Pf. XXV. 18.

Zie myne boete en arbeit aen,
En leer my dooruwflagen,
In dezen zwaren molen gaen,

Ik zoeke u te behagen.
Vergeef my, JEZUS, mynefchult;

Ik zal niet gaen, maerloopen.
Wacht myn bekeering met gedul t,

Wan t ik bly ve op u hopen.
Ik heb met meerder ongemak

De weerelt en myn zinnen
Voorheen gedien t. Nuhateik^tpak

Dat ik plachte beminnen.
Ik loop met luft in dit gareel,

Gebreit van liefdekoorden _tEn kies den arbeit voor myn deel.

Zet my maer aen met woorden
Ofgeeffelzwepen, naar uw'wil;

Maer hoed my voor bezwyken;
Dan werke ik voorts geruft en ftii

En zonder omtekyken.

Gedenk toch dat gy vny als kern lereit helt, tn my
tot ft of zult doen wederkeer en. Job. X. 9;

GOdt wildemy uit leem bootfereii^
^Iy zal my w��r tot (lof doen keef en. ' 'Jf

Onuichtbre Majefteit,
Leer my myn' oorfprong wel erkennen,
Leer rhyne �iel zich te gewenneu

Aen;wareNedrigheit!
Nooit kon ik de�e deucht beieff�n.
; 'k Zocht my door grootsheit te verheffen:

Maer, nuGymybezoekt,
Endoor geloof zoo wel als reden
Doet 2ien de weereltfcheydelheden,

Voelt tich rnyn hart verkloekt.
O J E z u s, vorm myn hart en Binnen,
Want, Heer, heteuveUitdaerbinnen.

Och, kneed myn ziel als leem.
Op dat ik, alseennfeugeboren^
Aen u alleen magh toebehooren,

En naer uw we2,en xweem'!
Indien ik fkuikele, omynwaerde,
Gedenk dan dat ik, ftof en aerde ₄'

U flechts in 7,wakheit min.
Laet myne poging niet verlegen»
'k Wil my verliezen op uw wegen.

Verlies is hier gewin.

sl^j

. «S~ . "v

^ ~ i

v A N H. H v C o. 7

V L

ffef�e ik ge0ndtgt, wat zal ik doen ? O menfcheriboe*

der, vjaerotn htbt Gy my u tot een* Pegenloop

geflelt. Job. VIL 20.

GEnie! genae! och, treed n iet m't gericht
Met myne fciel J fcy beeft voor uw gezicht,
Zy f�ddert voor dien uitgetrokken degen,
En 'tfchittrendt ^waert.Och, och, wie kan hier tegen?

Gena�! nogheens, mynHeilant, och, Gena�!

Op dat ik niet in dit gevaer verga.
Ik zondigde. O Behouder 7an de rnenfchen,
Watkanikdoen? jaxelfs^ watkanikwenfchen,

In dezen ftaet dus tegen u geftelt ?

Gy hebt my door uw wapens neergevelt,
En my geheel ontwapent. Myn verlangen
Is nualleen, dat ik uw krygsgevangen

Lyfefgen u mag dienen ganfch en al.

Ik geef my fcelve u over, en. ik xal,
Alseenflavin, jaminftederflavinnen,
Door trouwen dienft vergeving fc�en te winnen.

Nooit^al ik weer myn winnaer tegenf�aen..

Nooit ^3\ ik weer Verkeerde gangen gaen.
Nooit �al ik weer uw heete gramfchap wekken.
Zoo xal uw macht my zelfs tot trooft verftrekken.

V I L

ff�terom verbergt Gy uw Aenge&cht) en houdt
voor uwen vyant� Job. XIII. 24.

Eeuwigftralendt zonnelicht,
Waerom bedektgeuw Aengezicht ?

Wat wil dit zy n?
Ik ben niet meer uw vyandin.
Uw liefde ftraelt myn boezem in.

Geen grooter pyn
Kent myne ziel, dan deze fmart ?
Dat Gy u afkeert van myn hart.

'k Verbeeldde my
Van ver te zien den dageraet
Van mynen meer verlichtten ftaet,

Tpenwasikbly.

Maer zoo Gy wykt, en laet me alleen,
Wat houde ik anders, dan geween

En droefenis?

Of magh ik nogh uw licht niet zien,
�n onbelet u hulde bi�n ?

Indien dit is,

Houd my dan in't verborgen vaft
(Een ganft die op myn z wakheit paft)

Verlact my niet.

Dan ga ik voort van kracht tot kracht,
En rake eens uit myn eige macht,

Vry van verdriet.

X *r
-\. o <s<~

Y A H H. H U G O. 9

V I I L

Och, dat myn hooft water ware, en my» oogh een
fyringader van tranen l Jerem. IX. i.

Wie (lort dees regen uit den hoogen,
Wie geeft my water voor my ne oogen,
* En heele ftroomen voor myn hooft _>Om dagh en nacht my 5n te waflchen ?
Myn fmarteifcht onuitputbreplaffen.

Ik ben van allen trooit berooft!
Waer is mynblyfchap heen geweken ?
In welke al t'onbekende ftreken

Onthoudt zich myn beminde Vrint ?
Stroomt, firoom t van tranen, bei myn wangen.
I£e droef heit heeft my 't hart bevangen ^�

Als van een jong verlaten kint.
Maer zacht, dit �yn de liefde-merken
Van rtiynen J E z u s in zyn werken.

Hy zelf Hort deze ftroomcn neer,
Ea leert my myne elend befchreien»
Hy wil door tranen my geleien

Inzynegunft, zyn'naemtoteer.
Dees tranen worden levendt water,
Dat. vlietende niet zach t gefchater,

Myn ziel van fmetten zuivren zal.
Zoo wordt zyeindlyk eens geveiligt.
Zoo blyft zy door en door geheiligt

Van dezen milden hemel val.

I X.

₍

"Banden der helle omringden my, ftrikken des doot s
bejegenden my. Pf. XVIII. �.

DE ftrikken van de helle en van de doot,
Hen yf�elyk gefpook, benaeude noodt
En hartewee, en zielverlegenheit,
Zyn als een net my over 't hooft gefpreit.
Waer kan ik heen ? of is hier dan geen vlucht ?
En hel pen nu geen tranen, geen gezucht ?
Waer is myn hulp ? wie redt me r o wee! o wee!
Scheurt niemant dit moortdadigh net in twee ?
Kan't u van't harte, o JEZUS, dit te zien,
EnkomtGy mygeen'tropft noghbyftantbi�n ?
Verlaet Gy my in dezen wreeden angft ?
En heeft nu hel en doot aen my een vangft
Die ik alleen aen u had toegewyt ?
MynHeilantkoom, koornhaeftigh, enbenyt
De hel dien benit: och, red my uit den fchoot
En armen van deze onverzoenbre doot.
Hel p me ui t my zelve, opdat ik, vryenvrank,
U ee�wigh diene en uwe liefde dank'.

VAN H. H U G O. tl

Ga niet in V gerichte wet uwen knecht; <wavt nte-
mant, die leeft, zal voor ztw Aengezu
vaerdigh z>yn. Pf. CXLIIL z.

> L worde ik, Heer, vanuwgerechtigheit,
Rechtvaerdigh aengeklaegt, al s die uw wetten

Vertreden hebbe, o Godt, begin geen pleit,
Met myne ziel! zy kan zich niet vermten.

Och, teeken toch myn fchult niet verder aen!
Gykcnt, enikerkenze. Ei, werp de veder,

(Want niemant kan voor uw gerecht beftaen)
Uit uwehant, en voor uw' rechtbank neder!

Och, och, bexiemynongeveinftberou!
Ik beef van vreeze; ik (idder voor uwroede.

Ik zwere u hier eene onverbreekbre trou.
Hoe flaet my 't hart! wat ben ik bang te moede!

Gena�, myn Godt, myn Rechter, ei, gena�!
Of hebtGyzelfnietvoormynfchultge�eden?

Uw doot koom my in dit gevaer te ua�!
Denk aen den ftryt, dien Gy hebt doorgeftreden;

Niet voor uzelf, wantGy waer t zonder frnet_>Maer voor den menfch, voor my, die hier boet vaerd�gh

Geen vonnis naer dq ftrengheit van uw wet,
Maer gunft verwachte uw dierbre kruisdoot waerdigh.

X I.

Laetmyde watervloef met vverftroomen, enlaet
de diepte my niet verflinden* P£ LXIX. 16.

Ch, helpme! och, helpme uit deze zee,
U i t dez e woefte water-ftroomen,

En brengme aen een gewenfchte ree!
Benaemheit heeft my ingenomen.

De donder klatert rny in 't oor.
De blixern luikt myne oogenleden.

De winden fnorrendoor 't gehoor,
En ftrooien door de lucht myn beden.

Ik ben een fpeeltuigh van 't gevaer,
Gekaetft, gefoltert van de golven.

Ik worde, och, och, myselfte�waer,
Indexen waterkolk gedolven.

Daerkomtmyn Lieffte, en reikt �ynhant.
Da�r fcie, daer 7,ie ik myn' Beminden!

Myn'hartevrient! och, helpme aen flrant ₁En (til de ftorremende winden.

'tGaetwel. zoo. beur my op. *tgaetweL
'kHebfchipbreuk vanmy zelf geleden^

Ik ben geredt uit deze hel,

Endanke uwgoedertierenheden.

V A M H. H � G O. 13

x�i.

ofGy my in ⁹1 gr af ver/lach ₉ my verbergde,
tof dat uw toorn z>*ch afkeerde. Job. XIV. 13.

DE ZIEL.

\\f Aerblyveik? wie verbergt me in't graf,
Of andere onder aer d fche holen ?
Och, bleef ik eeuwen lang verfcholen

Voor fculk een vreefelyke draf!
*k Zie niet dan vuur en weerlicht met myn oogh,
Godts Engel fchiet Godts blixems van om hoogh.

ONZE HEER.

Ja, blixemszyn't, en ftrafop ftraf.
Zoo loutere ik myne uitverkoren

Door vuur en vlam. iklaetnietaf,
Voor gy u �elve hebt verloren.
Zoo fterft het graen in omgefpitten gront _tEer 't vruchten draegt^ Dees xiekte maekt gezont.

DE ZIEL.

't Valt hardt uw gramfchap aen te zien,
Van wien alleen myn heil moet komen.
Of moet ik iidderen en fchromen
Eer Gymy uwe hulp wilt bi�n?
Wel aen dan. (la. deesblixem louter my,
En maek my eensganfch van my zelve vry.

O N 2 E H E E R.

Gy wordt my lief. ik proeve u doorelende,
Tot ge u tot my, en ik myn gramfchap wende. .

B 3 XIII. Zy*

�

Zyn myne dagen met wetnlgh ? Houd op. zet vannty

af* op dat ik my een weinivh verquikke.

Job. X. 20.

T K zie op 't afgemeteneyzer

Van dezen zonnewyzer
Hoe kort myn leven kan beftaen.

Eilaetmygaen,

Op dat ik my door tranen mag verquikken;
Of, houdtgymy, ontwar dan myne ftrikken.
Zoo zal ik door myn ganfche leven ₉

Met wakkren yver ftreven,
Naer uwe liefde en zuivre trou.

Geen naberou

Zalmyneziel, hetgazoo'tgaet, befmetten,
Alwiltge, alsgout_t my in het fmeltvuur zetten.
Ikzalmy, zelfs indruk, verbiyden,

En moedigh voor u lyden,
Gelyk een kruisheldinnepaft.

Dedootverraft

Geen minnares, die door den doot te derven,
En anders niet, haer' Bruigom kan verwerven.

X I V.

Q , dat zy wys waren! zy zouden dit vernemen* zy
zouden op hun einde merken. Deut. XXXII. 29.

Wie is 'er wys en tiet op d'uiterfte enden,
Daer alles zich ten leften heen zal wenden,

Ja fpoeit met haeft ?
Ik zieden doot, dehel, den hemel.
Weg, weg, metalhetaerdfchgewemel.

Ikwasverdwaeft.

Ik w as van 't fpoor, en tradt verkeerde gangen.
Nu wil ik aen myn' JEZUS bly ven hangen

Met al myn kracht.
Al was 'er hier dan geen belooning;
Al was hier na geen heil noch krooning,

Die fmert verzacht;

Ik diende Hem, almoeftik, zonder hopen,
Aemechtig in dees ruwe renbaen loopen,

Ten einde toe.

't Zy my genoeg hem te behagen,
Gevry t van morren en van klagen,
En nimmer moe.

X V.

Myn leven is verteert van droefhiit, en myne jaren
van zuchten. Pf. XXXI. u.

MYn leven is vergaen in nare droefenis,
En alle rnyne jaren
Infmerten heen gevaren.
*t 1$ my genoeg nu Hy alleen myn leven is;

Hy die door Zyne liefde

Myn harde hart doorkliefde.
Myn Bruigom, welk een zachte en trooftelyke ruft,

Geniet ik nu van binnen!

Is dit de vrucht van't minnen?
Wordt dus myn iiefdevlam zelfs door uw vuur ge-
biufcbt?

Koom fpoedigh aengevlogen,

ODoot, en luik myne oogen:
Danzal ik niet,, gelyk voorheen, by't manelicht,

Schierin hetduifter dwalen;

Maer d'ongefchape ftralen
Zienfchittten uit den glans van't Eeuwig Aengezicht.

Want uit de doot is 't leven,

Daer ik naer toe ga (heven.
Niets kan my langer nu behagen, dan alleen

Myn Lieffte, die my n wjonden

Gemaekt heeften verbonden,
Enmy, my zelve ontrukt, zich heiligt door geween.

V A N H. H U G O. 17

XVI.

Myn ziel t$ verbroken van wegen het verlangen naer
uwe oordeelen Pf. CXIX. 2,0.

JLK houde me aen de wet
Met een verbroken harte
Verlangende en vol fmarte.
Wie hindert mynen tredt?
Weg valfche liefde, al zyt gy fnel gevleugelt,
Niets hebt ge aen my, die lang u heb beteugelt,

En bande uit myn gemoet.
Ik kenne uw loo^e ftreken,
O broeineft der gebreken,
Ik kenne uw bitter fcoet.
Ik zwere u af. 'k zal nooit u weer beminnen.
Gy dient het vlecfch, de weerelt, en de minnen.

Laet af, verdwaelde gaft,
Uw boog xal niy niet fchaden.
Uw ftreelen is verraden, ^

Uw luft maer enkle laft: i
Een hooger luft heeft lang myn hart be7eten,
Ik fpfegele in Godts wetten myn geweten.

Ik fpiegele in het licht
Der onbefmette ftralen,
Die in myn Bruigom pralen,
Myn teer verlieft gedicht.
O J E z u s, red myn fciel uit de^e handen!
Zoo worde ik eens ontflagen van mya banden.

l8 ZlKNEBEtLDEM

XVII.

Och j dut myne wegen gericht wierden, o»* ariw? ^vinzettingen te bewaren l Pf. GXIX. �.

H Eer, nu is alleen't ver langen
Van myn ziel, dat Gy haer gangen

Stieren wilt langs deze baen.
Leimy door geen warrel paden,
Dat geen doornen my befchaden;

'k W� l naer u recht toe, recht aen.
'k Zie van ver de reukeloozen
('t Zy ze dwazen zyn of boozen)

Tuimlen van de hoogten af.
Andren fchynen neer te zinken
En in't water te verdrinken:

Maer ik le�ne of> mwen ftaf.
'k Laet niet los van uwe banden,
Want Gy leidt aen beide uwhanden,
* Met voorzieaigheitmy voort. I i

Deze blinde, die daer wandelt,
Dunktmy dat voorzichtig handelt,

Zonder zien; hy volgt de koor t,
Diedeawegwyft. Blinde gangen,
Als Gy ftiert, zyn myn verlangen.

Nooit kan ik onveiliggaen,
Als Gy, JEZUS, .zelf my leiden
En nooit van myn hant wilt fcheidcn,

Totaen 't einde van de baen.

V A N H» H V <? O.

Houdende myne gangen in &we f�oren » op dat myne
voetftappe# niet zouden wankelen. Pf. XVII. �.

OCh , leer my gaen ! Het is op dexe wielen
Voor my te gladt»
Myn luft was voor uw voeten ne�j: t� kriielen

Op 't glibbrigh padt.
Gy wenkt my wel : maer , reik my uwe ham,

Op dat ik leun'
Ei, ftrek my in dees k�nderlyken ftant

Tot eenen fteun !
Myn JEZUS, geef toch kracht aen myne beenen-

Ik ben te iwak.
Sterk myne heup, 2,0 ga ik ve�igh hejnetj.

(Jun my gemak.
'k Ontflip my xelf , fcoo ras ik voet verlet.

Hoe kanikftaen?
En , geeft Gy my g[een ftyftein mynen trede,

Hoe kan ik gaen?

Van u alleen, myn kracht, blyve ik de krachten^
Voor ziele en lyf, en vaftea gang verwachten-

XIX.

{Het hair] myns vleefchs is te berge gereden van ver-

Jchrikkinge voor u, en ik hebhegevreeft voor uwe

oordeelen. Pf. CXIX. 120.

HOe vreeflyk,, o myn Godt, zyn uwe Hagen!
Wie kan in zulk een oordeel ftaen ?
Afgryflyk zyn uw felle blixemplagen!

Waer berge ik me om den flagh 't ontgaen,
Den blixernflagh, den flagh van uwe roede ?

Myn hairen ftaen te berge, ik wyk.
Ik val daer heen, van fchrik beangft en moede.

Helaes! ik ben maer ftof en flyk!
Die ftaert-ftar fpelt my meerder ongelukken.

Och, och, waer wil dit e�ndlyk heen?
Ik wil, jnyn Godt, voor uwe oordeelen bukken.

Hoe wordt myn ziel geprangt van ween!
Houd op! houd op! ik kan 't niet langer velen.

Of, reinigt Gy my dus door vuur,
Zoo gy macr helpt, dan kan 't myniet verfch�len*

Verleen my krachten op den duur.
Beur my maer op, geen onweer zal my deren,
'k Zal u, zelfs in de felfte fmarten, eeren.

/ �itfi 'M titiic

XX.

Wcn£ myn oogen af, dat zy geen ydelheit zie**
Pf. CXIX. 37.

OCh, dek en wend myne oogea af,
Vanydelheit,
Die licht verleidt.

Nu ben ik blint; och, bleef ik zonder oogen!
Dan wier.t ik nooit door valfch gezicht bedrogen,
'k Ging blindling voort.
Alleen uw woort
En Geeft verftrekten my een ftaf.

O aengenameduiftern�s!
Godt is het licht
Van myn gezicht.

Een beter zon fpreit achter deze fchermen
Haer ftralen uit, en komt myn ziel verwarmen.
Zyryftintop.
Dedaghklaertop.
Weg, alwatweereltis.

Myn Lieffte leidt op't rechte fpoor
Die Hy bemint.
Veel liever blint

Hem opgevolgt _rdan e�ge zinlykheden _tWaer aen ik myn gezicht plagh te befteden,
Das'snugedaen.
Ikblyfnietftaen.
Gebied _? myn Lieffte, ik hoor.

C 3 XXL Lat*

____

XXL

La e i myn kar f of f echt zyt? tot uwe inzettingen, of
dat ik niet befchaemt worde. Pf. CXIX. 80.

OCh mogt ik eens, myn Godt ₅ tot ut genaken
Ootmoedigh, en met neergebogen knien!

'k Wil met my n hant, o Heer, myn hart u bi�n.
Al is 't niet rein, Gy kunt het reiner maken.
Maer, wilt Gy 't naer dit glas, dit proefglas, keuren ,

Dan zal het nooit, myn Lief, die proef uitftaen*

Dan is het nogh met fmetten overigen.
Dan vindeik al te droeveftof tot treuren,
'k Wil 't quy t fcyn, en erken 't niet meer myn eigen.

Ikftahetaf, o JEZUS, neemhetaen/

't Is 't myn niet meer, 't �y't uwe nu voortaen ₉Gy kunt alleen 't naer uwen wille neigen.
O heerelyk verlies! o top van vreugde!

Nu fchrome ik niets > dat myne min weerftaet.

O.fcalig lot, daer ik my xelf verlaet!
Geen dagh, die ooit my n 2tel zoo teer verheugde!
Mf n Bruigom heeft myn hart. die zal 't bewaren.

En, waer toe zou 't my dienen ? 'k heb geen' wiL

Ik wachte nu alleen, geruft en ftil _$Tot Hy zyn liefde aen my Koom' openbaren.

Dan geeft Hy my voor dit een beter hart _f

Dat allen angft en finart en weedom tart.

m yi CC u . Ccui-�U. j.

VAN H. H U GO. 13

XXII.

^ myn Lieffte, laet ons »u uitgaen in V ^
lact ons Vernachten in de dorfeft.lloQgL VII. n.

K Oom, laet ons nu, myn Lieffte, ik ben toch heel u
eigen,

Gaen wandelen _f en nemen onze ruft
In een der dorpen. Laet myn liefde uw liefde neigen.

Gy zyt het, die alleen myn vlammen blufcht.
Ik tree geruft voor uit, zoo Gy my na wilt treden,

En hoeden my met uwen herder-ftaf.
Geef my, myn Lief, uw hant. ftier met uw hant myn
fchreden,

Zoo ga ik voort, en worde moe nogh laf.
Hoe lieflyk is 't, met u, den wcereltlyken flommer

Verlatende, in deze aengename ftreek
Zich te verluftigen, gevryt van zorg en kommer!

Myn Bruigom, dat ik nimmer van u week!
Wat is 't hier zacht en ftil! geen bladen zich bewegen.

Een heldre lucht begunftigt oozen wegh.
Wy zyn geheel alleen, en n�emant kornt ons tegen,

En niemant hoort in 'tgaen ons overleg.
Hoe vriendlyk isuwtael? Hoe vriendlyk zyn uw ze-
den?

Hoe ftreelt Gy my met welluft in 't gemoet ?
Niets luft my buiten u. Wat ben ik wel tevreden _f

Nu Gy met liefde in 't hart myn liefde voedt. *

24 ZINNEBEELDEN

XXIII.'
Trek my, wy zullen H naloopen. Hoogl. I. 4.

EI, trek me en loop, zoo fcal ik na uloopen.
Ik houde my aen uwen liefdebant.
Die wierookgeur verquikt en doet my hopen.

Maer, och, ik ftruikle, ik valle,och gry p myn hant,
Of fleur my voort! het is my al om't even.

Al ftierf ik wegh door fmart en ongemak,
Ik ftierf voor u. dit fterven was myn leven.

'k Verliet met een het laftigh lichaems pak,
Dat, al te log, gedurigh helt naer d'aerde.

Helaes! ik dacht my fterk; maer fcie hoe kleen
Myn krachten fcyn ,en ganfch van geene waerde.

Dit quelt en pynt my 't hart met droeve ween.
Ikfciegeenhulp, myn Godt,dan uwe fterkte,

Wiens macht geen ziel nogh lichaem tegenftaet;
Die wonderen in uw beminden werkte.

Ik minne u, Heer, Gy zyt myn toeverlaet.
Ei ,help me dan, ei., help me, en fterk myn leden _r

Op dat ik niet bez wyke. Ei recht my op!
Naerdien ik U met onvermoeide fchreden

Naloopen wil; voer myn geluk in top.

�UC �*U/m,', Can�c , J. .

VAN H. H U G O. 25-

. /'

XXIV.

h) dat gy my als een Iroeder tvaert, zuigende de
botften myner moeder! dat ik u of de ftraet 'vonde,
ik zoude u kuffen, ook zouden zy my nitt verach-
te*. Hoogl. VIII. i.

...

OCh, waert Gy my gelyk een broeder,
Die, zuigende myn moeders borft,

Laeft met die melk lyn' heeten dorft,
*En tevens drinkt zyn dranken voeder.

Och, mocht ik u, myn* zielevrint _tOmhelzen met myn teedere armen,
Hoezou.uwhartmyn hart verwarmen,

Gelyk een moeders hart haer kint!
Hoe zou ik U van blyfchap kufTen ?

Al myn verachting�ou vergaen.

Ik kon de ftormen tegenftaen ;
Want Gy zoudt zelfde winden fufl�n.

Myn allertrouwfte Bruidegom,
Och, laet myn ziel niet langer treuren!
Ik zal nu al de banden fcheuren

Der eigeliefde, en ,ftil en ftom,
U onderwerpen al myn krachten.

Myn wil is nu geheel bereit,

Myne armen zyn nuuitgefpreit,
Omu, mynLiefften, af te wachten.

XXV.

Ik zocht des nachts of myn leger hem^ dien myne
liefheeft, ik zocht hem; maer ik vondt
hem- niet. Hoogl. III, I.

At fc�ektge in 't bedde, of door het huis,

Onnooz'le? uw Liefde legt op't kruis,
Doorwont, aen handen en aen voeten,

Enmet dedoornen in het hooft.

Gy hebt vergeefs u afgeflooft,
Die hem hier anders wilt ontmoeten.

Neen ,neen. Hy mint het ongemak.

En, mint gy hem, wel aen dan, 't pak
Van kruis en fmart en druk en lyden

Kloekmoedigh aen - en opgevat,

En voortgedragen langs het padt _fBeftrooft met doornen, niet te myden.

Geene o verwinning ionder flryt.

Of wiltge d^t uw Bruigom lydt,
En gy in weelde u moogc vermake» t

Bedenk u recht. Is dit den bgtnt,

Zoo vaft gelegt met hart en hant,
Niet weer met hart en handen Haken ?

Sterf liever met uw' Heer op 't hout-

Hy helpt u _f 200 ge op Hem betrouj;.

ir A tf H. H � o o. 27

XXVI.

Ik zal n» opftaen ₉ en in de ft ach omgaen, in de wyken
en in de ftraten\ 'k zal hem zoeken, dien myne ziel
liefheeft: ik zocht hem^ maer ikvondt hem niet.
Hoogl. III. ^.

JA , ftavryop, enzoekuwLiefopftraet,
By donkren nacht, door wyken en door fteg�n,
Met eene toorts, verflagen en verlegen,

Terwylhybyuftaet.

Gy vindt hem niet. Geen wonder, u w gedicht
Ziet van Hem af, en dWael t langs valfche fporen.
£i, luiftermaer (deft�tegeeftuooren)

Hy volgt u achter 't licht.

Ik pryfce uw'luft; maer wenfche u meer bedacht,
En lofl�r van u ^elve en uwe^innen,
Dieuwe min benevelen in 't minnen.

Gy kieft voor 't licht den nacht,
't Licht fchynt voor die 't gelicht der ziele ontfluit,
Doed�t, en�oek: gy^ult uw' lief niet mUIen.
\Iy Z^lf verftrooit de dikfte duifternifl�n,
En wenfcht u zyne bruit.

XXVII.

Hebt gy dien gezien, dien myne ziel lief heeft ? T'oen
ik een wetmgh van hun weggegaen Was, vond ik
hem, dien myne ziel liefheeft: ik hielt Hem va/l,
en liet Hem niet gaen. Hoogl. III. 3,4.

IK zocht myn Lief vergeefs in 't dons by nacht.
Toen ftont ik op,en, wakker op de wacht ,
Ging zoeken door de wyken en de (Iraten;
Maer vondt Hem niet. ik fcheen van Hem verlaten.

'kVroegwienikzagh, ei, zeg me, goede vrint,

Hebt gy gezien, dien myne ziel bemint ?
Och_f neen.Toen fcheen geen hoop van Hem te vinden.
Wat voortgegaen ontmoette ik dien Beminden ^r

Van myne 2iel. ik greep en hielt Hem vaft.

Nu zal ik Hem v oortaen, om l uft nogh laft,
Verlaten; of met vreemde en aerdtfche dingen
(Die, buiten Hem, niets zyndanbeuzelingen).

Mymoeien, metdeminfteaenkleventheit.

'k Zal denken zoo Hy fpreek t, en zyn beleit,
In vreugde en pyn, met woorden en met werken ,
Opvolgende, myn' wil geheel beperken
¹ In 't ront van zyn volmaekte liefdeen wil.

Wat zachtheit ftreelt me ? o aengenaem, o ftil,
O lieflyk heil! o Zaligde aller uren!
Myn Bruigom, laet dees vriemfchap eeuwigh duren»

XXVIII.

Maer, my aengaende, het is my goet naby Godt te
zyn: ik ft e He myn vertrouwen op den Heer
HEER. Pf.LXXIIl.i8.

W At andren mag behagen,
Al myn vermaek is dat myn Liefde my wil dragen.

De hoop is lichte laft.

Wat is 't my goet aen zy nen hals te hangen!
Nu ga ik zonder gangen,
Terwyl Hy op my paft.
De bl ixems en de baren
(Hoe dikwils was ik ni�t ontftelt door die gevaren ?)

Vernielen fch�p en menfch;
Maer myne ziel, ter goeder uur geborgen,
En vry van alle zorgen,

Geniet nu haren wenfch.
Myn Lief quam my ontmoeten,
En nam my aen , en torft me op armen en op voeten.

Myn Bruidegom ga voor,
Ikhoudeuvaft, en zal u niet begeven,
Al koftte 't lyf en leven.
Nooit gaet dit anker door.

30 ZlNNEBEELDEH

XXIX.

Ik bebbe groot en luft in zyne fchaduwen ₉ en zjtte
daer onder* Hoogl. II. i.

L hake ik naer het al tytftralent licht ,
Nogh kieze ik hier met faemgev ouwe handen
De fchaduwen, en offere offeranden.

In ftilte en vrede. O eeuwigh Aangezicht !
't Zyn fchaduwen , die myne ziel verq�ikken^

't Zyn fchaduwen _> 't is koelte in uwe gunft.

Gy maekt ze zelf. 't is geen natuur noghkunft.
O zalige , o gezegende oogenbiikken !

Hoe luft het my door nevels U te zien _tDatr Gy , ge wout aen handen en aen voeten ,
My met uw oogh zoo teeder wilt begroeten ,

En toewenk t , en my hulp en tr�oft komt bi�n !
Gelukkigh hout , waer aen de vruchten bloeien.

Die myne ziel verquikken in den noodt.

O JEZUS, werp ze in tnyn' verliefden fchoot.
Zyzullendaer, doorugekoeftert, groeien.

O fchaduwen > o fuizende eehzaemheit ,
Ik kieze u voor de heldre zonne-ftralen.
Dees lommer kan myn' aendacht beft bepalen ,

Die anders Hcht verftrooit wordt en Verleit.
Godts Geeft hoort beft in ftilte myn gebeden.

Hier vormt Hy 't hart van zy ne ziel-vriendin , �

Op dat Hy dus geheel haer overwinn' ,
En zy geheel aen Hem zich mag hefteden.

V A N H. Hu G O. 31

XXX.

Hoe zouden wy een Kedt des He er en Hingen in een
meemt lant. Pf. CXXXV1I. 4.

TTOe kan men in een lant,
JLJL Dat vreemt, en van de han t

Gelegen is, myn Lief, u lofzang zingen?

Al, wat ik zie verveelt.

Niets is er , dat iny ftreelt.
Ik heb geen luft aen ondermaenfche dingen.

Maer, wilt Gy zang, wel aen,

Help zelf myn ftem aen 'tgaeii,
Ikvolgeu, xooikkan, metmynefnaren,

Of fluit of fchuiftrpmpet.

U w liefde is mynewet.
Myn mont zal zich met uwe toonea parea.

O liefelykgeluit!

Geen bruigom ftreelt fcyn bruft
Met fculketeedre en uitgekze klankea*

Myn har t, bynaverftikt,

Voel t zich geheel verquikt,
Nu wil ik met myn zang uw gunft bedanken.

Uw liefde ftelt myn fnaer»

^fk ontzie nu geen gevaer.
Al wone ik hier als vreemdling by 4e vrcsi&dcn»
Myn lofzang klink' dopr bQfcfa en dal ea bcemden.

XXXI.

Ik bezvjere u, gy dochters van "Jeruzalem, indien gy

mynen Liefflen vindt: wat zult gy hem aen-

zeggen ? dat ik krank ben van liefde.

Hoogl. V. 8.

GY dochters van Jeruzalem,
Geeft aendacht aen myn teedre (tem!

'k Bezwereu ,zoogy vindt,

Dienmyneziel bemint,
Dat gy hem aenzegt, hoe ik quyn'
Van ongeveinfdeliefde-pyn.

Geen fmart kan dezefmart

Opwegen; want myn hart
. Bezwykt van weedom, zoo Hy niet,
Enfpoedigh, eindig'myn verdriet.

Hy is alleen het licht

Van myn verlieft gezicht.
Hy kan alleen myn' heeten gloet
Verkoelen. Och, mynfapenbloet

Verdroogt, zoo't langer duur ?

Wat hitte is als dit vuur!
Gy dochters van Jeruzalem,
'kBezwereunogmaels, vindt gy hem,

Maektdathykome. ikfterf,

Zoo ik hem langer derf.

v A N H. H u G o. 33

XXXII.

Onderfteunt ^yjieden my met deflefchen, verfterkt my

met de appelen^ want ik ben krank van

Kef d�. Hoogl.II. �.

IS dit myn zwakheit overwinnen ?
O onweerftaenbre kracht van 't minnen, ,
Gy maekt my flaeu aen bkrt en zinnen.
Het bloet (lolt, dunkt me, al in de vaten,
De ziel het lichaem te verlaten.
Wat kan me in deze zwyming baten?
Koomc, Speelgenoten, helpt my treuren;
Of brengt hier bloem-en bloef�emgeuren,
Om myne geeften op te beuren.
Brengt riekende appels, frifTche rozen,
Die in den hof myns Liefden blozen,
En myne fmarteu wat verpoozen.
Maer geen genezing zal ik vinden,
Dan in 't genot van myn' Beminden,
Die myne wonden kan verbinden.
Hy heeft alleen alle artfenyen,
Die myne ziel van weedom vryen
En eeuwigh kunnen doen verblyen.
Ik ga van uwe liefde zwanger,
O J E z � s, laet my nu niet langer!
Uw afzyn.rrtaekt van bang my banger.

34 Z i N N E BT&J: L » E N

XXXIII.

MynLifffte t s myn, en ik ben z>yne, die Weidt on�tr

de leli�n , tot dat de dagh aenkomt en de fcha~

duwen vlieden. Hoogl. U. 16, 17.

NU is myn Lieffte myn, �n ik ben heel de 7.yne,
Zyn hant kroont nu myn hooft, na d'afgelede

pyne.

Ik kroon £yn haircn, en wy trouwen hant aen hant.
Hy �it, ea ik met Hem, befchut van lelibladen.
.Geen ^org houdt my beladen
Zyn liefde is nu myn pant.
Wy toeven hier tot dat de koellerende dralen
Der morgezoniTe als gout aen d'oofterkimme pralen,
En a]le fchaduw wyk'naer 't wefte van ons heen.
Wat is 't hier aengenaem? 't kan nooit myhier ver-
velen.
Ik voel myn fc�nnen ftree�en.

Dees trou breek nooit in tween.
Wat 7,al ik wenfchen ? niets, 't zyn al maer ydelhe-

den,

Wat buiten J EfcUS� is. Ik heb voor hem geftreden.
Hy is myn Bruigom, 'die my eindlyk voor lyn

bruit;,

Opmyn beproefde trou, goetgunftigh heef t verkoren.
Ik heb my zelfverloren,
Hy heeft my gevrybuit.

XXXIV.

Ik l en myn s Lief ft en s: en zyne gentgenbeit Is tot
my. Hoogl. VII. 10.

IY fpreit uw liefdevlerken

Dan wyder uit, myn Lief,

En fchiet, tot myn gerief,
Op dit kompas, dat myne werken

Beftieren xal, uw licht,

O eeuwigh Aengefcicht!
Hy, die myn hart verheugde

Bemint me, ik xie 't, aen 't hart.

Ik voele eenzelve fmart,
Of eer eenzelve vreugde.

Gy zyt alleen myn deel.

Ik oifere u geheel
Myq luft en welbehagen.

Zet myne treden voort.

Ik volge uw wil en woort
Gy xult my onderfchragen.

O hoogverheven ftant!

O vafteliefdebant!
De Heer van alle heeren

Verluftigt myn gemoet

Met onverteerbrcn gloet.
Ik xal Hem eeuwigh eeren.

XXXV.

Myne ziel ging uit van wegen zyn ff reken.
Hoogl. V. 6.

r Oo fmeltc ik weg wanneer Gy fpreekt,

Myn Lief, myn Bruidegom.

Myn hart keert om en om
Nu Gy 't geheel verbreekt.
Uw vlam fchiet diep en dieper in.

Ik vrees geen golfgewelt.

Ik ben in ruft geftelt.
O kradit van uwe min !
Hoe fmelt Gy al myn ingewant

Door uw doordringendt vuur!

Gy fcyt en blyft myn (tuur,

Uw ftuur myn rechterhant.
Myn rechterhant, aen U verknocht,

Volgt willigh uw gelei,

Dat nimmer van my fche�.

Gy hebt my duur gekocht

0 ?j v 2? 'PJ-XW w? 2r? sn
' "'

XXXVI.

hebbe ik nevens U in aen bemett nevens U luft
my ook niets op aerdc. Pf. LXXI1I. 2 �.

Niets luft my in den hemel noch op aerde,
Dan u alleen, myn Bruidegom, myn waerde.

En, och, wat zou my luften ? Gy alleen

Zyt me een en al. myn zuchten en gebe�n,
Alleen naer u gericht, zyn in verlangen
Naer U, myn Lief. myn hart, alleen bevangen

Van uwe min, zoekt nergens lucht noch a�m_f

Dan in den dienft van uw' Hoogwaerden naem.
Al zweeft Gy boven maen, en zon, en ftarren,
Hun draeiing zal myne oogen niet verwarren.

Ik reik myn hant. Ei grypze en voer my op.

Gy waert nog korts niet doof op myn geklop.
Wykt Gy nu wegh, en laet my hier verlaten?
Ik meende uw min was zonder perk of maten.

Of wordt dit n» eene andre duifternis?

En gaet myn ziel, hoe duifter, echter w*s ?
Wel aen. zoo zy 't. Ik volge blint uw wegen, v
Geen donkerheit, hoe dik, maekt my verlegen.

Ik ben geruft op uw alwys beleit,

En zie wel weer, verheve Majefteit,
Uw' liefde-glans, dat nimmer zyne ftralen,
Door damp of wolk, haer glanfl�n onder halen.

38 ZINNEBEELDEN

XXXVII.

O wee wy, dat ik een vreemdeling ben inMeZech:

dat ik in K e dar s tenten wone; myne ziel beeft

langpewvont by die den vrede haten.

Pf. CXX. 6.

LYn vreemdlingfchap is w��r verlengt
In Mezechs lant en Kcdars hutten.
Wie zal myn zwakheit onderftutten ?
Hy, die dees vreemdlingfchap gehengt,
Zal my zyn gunft en byftant bi�n.
Hy �al genadigh met my handelen.
Kan ik dan dezen wegh niet wandelen,
Ik fcal, op handen en op knien
Voortkruipen, -ep naer 't fteil gebergt,
Daer kruit noch loover fchynt te groeien,
Door al dees dwarfche wegen fpoeien;
Schoon 't oogh myn luft tot wanluft vergt.
Al worde ik zoo gevoelbaar niet
Gedreven van myn' zielbeminden,
'k Verlaet Hem niet; ik fcal Hem vinden.
Hy fchraegt me in 't midden van 't verdriet*
Ik voele eene, als verborge, kracht
Door al myne aders henen zweven,
Dus geeft Hy myn geloof het leven
Yan wien ik al myn hulp verwacht.

?n�u<f m t Si v e& eac u et

v A N H. H u G o. 39

XXXVIII.

Ik elen<H% metofch! wie zal my verloffen uit het
lichaam dez.es dvots. Rom. ViL 24.

DE doot heeft my omvat, 'kbenindendootbi-'fb-
ten.

Och, my eletidfee! wie redt en lort me 'eruit ?
Want,zoo dees bange bant nogh naeuwerom nay

fluit,

Sterve ik aen harte wee. Wat heeft my lang verdroten
Dat worftlen met my zelf;dieftrytvanvieefchen

geeft!

O on weer ftaenbre Macht! o gr�ote wonder werk er!
Ontferm u over my, en help me uit dezen kerker;

Zoo du-ne ik u nogh eens in vryheit, onhevreeft.
Ik wille, ik poge,ik tracht; maerkome tot geen daden.
Ik l&ureuw wetten,als volmaekt,tenhoogften goet;
Maer(wel k een wet het zy?) ik vinde in myn gemoet
Eene andre wet, die my verilaeft houdt en beladen»

Gewoonte, onachtfaemheit, verdorvene natuur,
Door wel vermydbrc fchult, bemee(leren myn zinnen.
Zoo ras uw Geeft myn geeft opwekt orn u te minnen,

S r aen deze tegen my, gelyk eenkopre muur.
Zy overmeesteren en nemen my gevangen,
't Geen my van wanhoop houdt, f s, dat ik zelve niet
Zoo ?eer toeloope als wel gefleept warde kv't ver-
driet.
O J E S U S red my, en voldoe myn teer verlangen.

XX XIX.

tf^rant ik worde *van deze twee gedrongen ^ hebbende

begeerte om ontbonden te worden en met Chri~

flus te zyn* Fiiip. 1. 24.

NU zal de hoop my niet bedriegen.
De hoop geeft vleugels om te vliegen.

Ik zie myn Lief in heerlykheit

Beliraelt met licht en majefteit.
Ik zie Hem wenken met �yue oogen.
Hy reikt zyne armen uit den hoogen

En heldren hemel gunfti^h toe,

Op dat Hy mynen luit voldoe.
Hoe zal ik door de wolken �reven,
En eeuwigh met myn' Bruigom leven !

Maer och! wat houdt, wat houdt my vaft?

De weerei t, die gelyk een l aft
My aen den voet hangt, trekt my neder.
Laet los, op dat de vlugge veder

My opbeure, en de lucht doorklief.

Myn Bruidegom, myn trouwe Lief,
Daer zyn myn handen. Breek dees keten.
Ik ben van hooger lult bezeten.

Voer me op. Of, magh dat nogh niet zyn,

Dael Gy dan neer, en ftil myn pyn.

V A N H. H U G O. ^I

X L.

Voer myne ziel uit de gevangkenlffe om uwen naem
te loven. Pf. CXLII. 8.

JL/Aer is eindlyk myn Beminden!
Help me uit dit gevangenhuis,

Dees nare kluis!

Ik kan door niemant,dan door U,verloffing vinden.
'k Zag door al deze openingen;
Maer geene opening voor my.

Och, mafek my vry!

Zoo zal ik uwen lof met ruimer adem zingen.
Vryheit is het, o myn waerde,
Daer myn bange ziel naer haekt,

Terwyl zy waekt,

En, buiten U, geen heul kan hopen op deze lerdc.
Haeft u met het flot t'ontfluiten
Dezer kooie. OToeverlaet,

In droeven ftaet! _t

Of bied my (inderftant hier in, doch liever, buiten.
Gy alleen wilt my bewaren,
'k Wachte alleen, van alles fchuw,

Myn hulp van U.
Geen boeien zullen my in eeuwigheit bezwaren.

41 ZINNEBEELDEN

XL L

Gelyk een kart fchreeuwt naer de waterflroome»,

alzoo fchrecuwt myne ziel tot (/> o Godt.

Pf. XLIL 2.

/^Een hart, gejaegt en afgeronnen,
VJ Verlangt 2,00 naer de waterbronnen
Als myne ziel naer U , myn Heer en Godt.
O levende fontein! myn deel! myn lot!
De welluft van myn hart, de wellult van myne oo-

gen!
Och, drenk me uit deie bron der liefde uit mede-

doogen!

Ik kome, al hygende, aengeloopen,
En fpreide bei myne armen open
Om U , myn Lief, met teeder ongedult,
t' Omhehen, tot venoening van myn fchult.
Ei, wafch myn fmetten afin deze �uivre ftroomen,
Die uit uw wonden,als vyf bronnen,neder komen.

Dit is het water, dat myn leven
.* Verquikken �al, en krachten geven:
Waer door ik, welgemoet, de rechte baen
Van uwen wil kloek moedigh in zal flaen
En loopen tot het eint. Geen onfpoet lal my hinde-
ren,

Geeft Gy my maer de kracht van uw verkoren kin-
deren.

XLIL

Wanneer zal ik mgaen en voor Godts
n� Pf, XLIL .

rAnneer zal ik ten laetften eens verfchynen
Voor 't aengezicht myns Liefiten,dien ik my-
nen

Nu noemen durve> om dat ik nu niets meer ,

Dan Hembeminne, en niemant hulde of eer,
Dan Hem bewyze? o fmartelyk verlangen!
Wie heeft dit kleet der fcheidinge opgehangen,

Dat fchaduw Wekt, hoe luchtigh 't fchyn' voor't
oogh ?

Door wolken, die den heldren hemelboogh
Bezetten, weet de zon met hare ftralen
Te boren, of de randen te bepralen:

Zoo praelt de glans der ongefchape Zon

Van achter deze affche�ding'. O, Gy bron
Van alle licht, o Licht van myne ziele,
O ziel van myn gemoet! dat U geviele

Myn fmeeken aen te hooren ! welk een vreught

Gevoelde ik dan? myn jeucht wiert alsdejeucht
Der arenden vernieuwt, door al myn leden.
Dan zoude ik eens vrymoedigh binnen treden,

Dat my geen fcherm afweerde, of hie;t in dut.

Dan waert Gy eens geheel myn trooft en flut.
Dan zoude ik onaffcheidbaer U genieten,
Dan vreesde ik nooit voor onheil noch verdrieten.

F a--i:. XLIIL Och,

XLIIL

O tb , Jat nty tenant vleugels, als e ener duivc, gave!

ik zoude benen 'vliegen , waer ik blyven

mocht e. L V. 7.

Wie geeft my duivevlerken ?
Niets u

�* Ik vlieg recht toe, recht aen,
'k Ontzie geen zee van onder,
Geen lucht, hoe hoogh, het wonder
Van myne liefde vloogh voor uit. Ik durf beftaen
Hem na te vliegen; want hy fterkt myn zwakke vlo-
gelen,

Als die der vogelen.
Ik lal niet eerder ruilen,
Dan aen de hemel -kutten.
Daer is myn vaderlant.
'k Late e�ndlyk 't al beneden.
De ftryt is doorgeftreden.

Ik ben myn Liefden eige, en Hy myn onderpant.
't Gaet wel. Ik worde als lucht zoo licht, niets

houdt my tegen
Op deze wegen.

XLIV.

Hoe Itefelyk zyn uwe woningen , o Heer der bcirfcl)a-

renl myn ziel is begerigh^ en bez,wykt va» ver-

langen naer de voorhoven des Heereit.

Pf.LXXXIV.2, 3.

MYn Godt,myn Lief, myn Heer, myn Koning,
Hoe liefelyk is uwe woning!
� Heer der heierfcharen Heer ,
Hoe wordt myn ziel van luft gedreven
Om eeuwigh in het hof te leven ,
Dat weergalmt van uwe eer,
Om dat Gy 't al verblyt,
Door eindeloozen tyt !
Hoe ftrae�t Gy met vollichtte glanf�en
Uit u we hooge hemeltranflen ,

En warmt, en koeftert myn gemoet!
Wat is 't daer boven vol van vreugde !
Och, dat myn 2iel zich eens verheugde
In �ulk een"¹ overvloeti
Wegh aerde , en aerdtfch vermaek ,
En al wat zinnen raek'.
Wegh alles wat my kan behinderen.
Hier is 't genot van 's Hoogftens kinderen,

Ja van den Hoogden zelf. Dit heil,
Daer weereltlingen niet van droomen,
Heeft my volkomen ingenomen.
Ik trek den hooglten peil.
O overzaligh !ot!
Nu fmelte ik wcgh in Godt.

XLV.

Koom baefttlyk, myn Lieffte, en wteft Gy gelyk een

Rbe�, ofgelyk een welp der harten, op de be?-

genderfpeceryen. Hoogi. VIII. 14.

l aen, myn Lief, �yt nu gelyk een rhee

Of hartewelp, in geur van fpeceryen
Voortrennende op de bergen. Myn verblyen,

Myn wel luit is alleen, dat ik in vree
U diene als heel uwe eige, en geene fcaken,

(Die buiten U toch van geen waerde fcyn)

My aendoen met de minite hartepyn.
Begon 't heelal te beven en te kraken,

't Verlette nooit myn 7.iel, U toegewyt.
Ik hebbe niets, dat ik myn eigen noemen,
Of daer ik, als myn eigen, op kan roemen.

Ik ben in U my xeli\gelukkigh quyt.
O welluft van uwe uitverkore zielen,

Uw goetheit blyft oneindigh, onvermoeit!

Al wykt Gy wegh, myn wederliefde groeit
Door uwe liefde, om alles te vernielen,

Wat tegen U �ich opwerpt. Hel noch doot

Heeft vat aen my, die, ruftende in denfchoot
Van Uwe min, geheel U toegeheiligt
En een met U, voor eeuwigh blyf

v A N H. H u G o. 47

E En lid, tot dezen ftaetgcraekt,
Heeft alles , waer een ziel naer haekt.
Wie zou de weerelt blyven minnen,
Wie ilaef zyn van zyn luft en ziimen,
Daer Godt, het allerhoogfte Goet
Zyn luft wil zyn, en een gemoet,
Volkomen aen Hem opgedragen,
Bevryt voor allen ramp en plagen?
Een ziel, die, dus met Godt vereent,
Haer kracht van zyne kracht ontleent,
En nergens heul noch trooft wil vinden,
Dan in 't genot van haer' Beminden,
Heeft ware vryheit, en het licht
Van zyn volzaligh Aengezicht.

D E

ZINNEBEELDEN

VAN

OTHO VAN VEEN

O P D E
GODE GEHEILIGDE LIEFDE,

MET

DICHT - KUNSTIGE VERKLARINGEN
VAN

JAN SUDERMAN.

*De Liefde doordringt en onderhoudt
het heel-al.

JL/E Liefde dringt door al, wat adem heeft of

niet.

Zy onderhoudt door ingeborene eigen fchappen
Hetganfche fchepfel, waer hetooghdes lichaems

ziet

En 't vlugh verdam met zyn bedenking poogt te flap-
pen,

Of hoogcr vliegen wil, door alle darren heen.
't Le'eft alles, wat 'er leeft, door liefde en haer ver-
mogen.

Het harde ftael voelt zelfs de pylen van den fieen,

Den zeil (teen, dien het kuft,door zyne min bewogen!

De dorre ftroohalm zoekt het amber, 't Gout be-

Quikzilver.En,wie meldt de boomen,die, of bloeien
Of dorren, naer den (tam, dien zy of welgezint '
Of ongezint zyn, en hun zyde kleedt in 't groeien ?
Dewyl dan, Groote Godt, 't heelal door min be-

ftaet,
Daer alles zyn gezel met liefde fchynt 't omarmen

En alles zyn party, zelfs ongevoel igh, haet,
Wil over myne ziel genadigh � ontfermen ;

Geef dat ik al l es, wat U tegenftaet, vermy*
En minne al wat gy mint. Och laet my nooit be-

zwyken!
Zoo Gy maer krachten geeft, en blyftmyn zwak-

heitby,
Dan tal ik nooit van U en Uwe Liefde wykcn.

ONtzichtbre Godt, die van U zelven zyt,
O Vader, dien myn ziel haer' Godt belydt,
Die alles fchiept en nogh in wezen houdt,
O Toevlucht der boetvaerdigen, dien't rouwt
U ooit of ooit te hebben wederftaen,
En ooit of ooit te hebben afgegaen
Van 't heiligh fpoor, dat uw volmackte wet
Zoo allerklaerft heeft in het licht gezet!
Ik nader, door 't geloof in uwen Zoon,
Ootmoedigh den aenbiddelyken troon
Van U, rnyn Godt. O Vader, magh het zyn,
Omzynent wil (want niets hebbe ik van 't myn,
Dan fchult, waerdoor uw gramfchap wordt gewekt)
Ontferm, ontferm U myner, die, bedekt
Van fchaemte, nu met fmert myn zonden zie,
En U berouw en zuivre boete bi�!
Genade, o Godt! o Godt, vergiffenis
Van myne fchult, die bloetroot voor U is'l

HOe brandt myn fciel nu van verlangen
Dat Gy, o JEZUS, haer ontfangen
En aen wilt nemen, op berouw
En boete, na gefchonde trouw!
O menfchevreucht, en Trooft, en Rader,
Bevredig my met Uwen Vader,
Op dat Hy ook myn Vader xy!
Gy hebt nu alle heerfchappy
Van hemel, hel, en fcee, en ftroomen.
O ZOON des VADERS, voortgekomen
Van Hem! O eeuwig Godt uit Godt!
Geefmy, door uwe min, 't genot
Uws kruisbloets! Reinig alle fmetten,
Die uwe min tot my beletten.
O JEZUS, JEZUS, neem my aen!
Ik wil met U den kruiswegh gaen.

Gebedt

O HEILIGE, o Geduchte GEEST,
Die voor de weerei t zyt geweeft
In Godt, en zelf Godts wezen zyt,
Wien, al wat Godt erkent, belydt;
Wiens Goddelyke Pinkfterlicbt
De deucht en waerheit houdt verplicht,
Die nogh in alle vromen werkt
Geloof en liefde en hoop ; en fterkt
Het hart van uwe Chriftenfchaer,
O Wondcrwerker, Zegenaer,
En Hulp van die, gewont in 't hart
Door eene Godtgewyde fmart,
U aenbidtmet een rein gemoet;
Ik valle ootmoedigh U te voet,
En fmeeke in zwakheit om uw kracht!
Och help my, die uw hulp verwacht!
Verlicht den nacht van myn verftant!
Sterk mynen wil! Verbreek den bandt
Der eigeliefde, die my plaegt!
Hoe worde ik meenigmael geknaegt
A en 't hart, wanneer myn zonde en fchult,
En uw verwaerelooft gedult
In myn gemoet naer boven welt,
En zelf rnyn eigen vonnis velt!
Och, help, en (la, op nieuws, myby!
Neem Gy geheel de heerfchappy
Van myne ziele, en �uw my voort
Langs 't hemelpadt, door d'enge poort.

ZINNEBEELDEN VAN O. VAN VEEN. n

«
L

Godt boven alles te beminnen.

A Li ftygt geen fterfelyk ge�icht
Naer 't ontoegangkbaer eeuwigh Licht,
De liefde kan dat Licht genaken,
Ja zelfs in deze vlammen blaken,

En ongezengt beftaen.
Geene ooren dronken ooit den galm
Des derden hemels, dat gepfalm
Kan Godtgewydde liefde hooren:
Zy mengt haer ftem met d'englekoren

Ver boven zon en maen.
Wie voelt geen vuur in zyn gemoet,
�m Godt, het allerhoogfte Goet
Alleen zyn liefde toe te dragen;
Alleen zyn luft en welbehagen

Te itellen in 't genot
Van Hem, wiens min alleen vernoeg^
Van Hem, die 't al ten befte voegt ?
Fontein des lichts, doordring myn zinnen
Om niets, dan U alleen, te minnen
In allen ftaet en lot!

58 ZINNEBEELD*»

-Men moet beginnen.

W At baet verlangen, dralen, dreigen,
Men moet zyn hart en zinnen neigen,
Ja overgeven, en met kracht
( Uit enkle liefde toegebracht)
Beginnen; fchoon men leggV, van allen
Verlaten, op den gront gevallen.
Godts Liefde zelf biedt hare hant
En wyfl naer hooger vaderlant.
Daer is, oiiffchien, een ftorm te wachten;
Want wint en wolk dreigt droeve nachten.
Nochtans, een ziel, die 't hoogde goet
Heeft in't gezicht, voelt haer gemoet
Ontbranden door een vuur van binnen,
Dat allen tegenftant verwinnen
En haer gelukkigh maken zal.
Zoo zal de Schepper van 't heel-al,
De Vader der bennhartigheden,
Van zynen rechterftoel getreden,
Hacr blyde ontfangen, en voortaen
Als zynewelverkoreneaen-
En opgevat, tot hulp ver�rekken,
En hare laffe geeften wekken.

Y A N O* V A N V E E,,N. $5

T I L

D*Aennemlwg tot kinders is uit Liefde.

HOe zie ik, door 't geloof, de Bron en Ader
Der Liefde, den ontferremenden Vader,
Verzoent door 't bloet van zyn' geliefden Zoon,
Nu afgetre�n van zynen Rechters-troon,
De boetling, die de Heilant Hem komt bieden,
Om zyn�nt wil aennernen? Kan 't gefchieden
Dat Godt den doot des zondaers niet begeert?
Och, ja, myn ziel! De Godtheit zwoer en zweert
Die waerheit. Schep dan moedt; en, neergebogen
Met heel uw hart, als me£ uw knien en oogen,
En handen, die gy wringt van diep berou,
Geef u aen Godt, Godt zelf biedt u zyn trou;
Godts Zoon zelf biedt u aen. Geene offeranden
Mishagen Godt, gewydt door 's Heilants handen.
Gy zyt Hem lief, om dat gy JEZUS uiint,
En wordt om hem en door hem 's Hoogften kint.
Dit is een gunft, die Hoogde Goetheit waerdigh.
Wat toeft gy nogh? gy ziet Godts hant wilvaerdigh.
Wat toeft gy nogh? vrymoedighuwen tret.
Uw heil wordt nu, eerlang, in top gezet.
't Is groots van een verworpene, uitverkoren, ^AEn van ilavin te worden vrygeboren.
Blyf maer getrou, op dat zyn fnacht u flerk'.
De boete in 't hart eifcht liefde en liefdewerk.

6o ZINNEBEELD* H

I V.

De Liefde Is Recht.

DE ZIEL TOT JEZUS.

HOe 7,al ik U myn l�efdevlam,
Die oorfprong uit uw liefde nam,
En door uw liefde wordt gevoedt,
Beft oftren met een rein gemoet?

JEZUS TOT DE ZIELE.

De liefde, die ik eifche, is Recht,
i Gelyk een koord aen 't loot gehecht.
Zy leert het middelpunt, de ftreek
En toppunt,daer, wat ooit van week,
Verkeert en krom geoordeelt wert.
Recht dan naer de^e maet uw hart.
DE ZIEL TOT JEZUS.
Myn Liaffte, dat dees fchildery
My onderwyze! ei, leer Gy my
Afrien van allen krommen wegh,
En mommery, en overleg
Der hufchelaren ! ftuur nu voort,
Myn min naer die geftrekte koord!

JEZUS TOT DE ZIELE.

Ik minne oprechtheit in den gront,
En_? liefde en trou in daet en mont;
Maer haet den rok der Faraeuwen
't Ontaerdebloet van Godts Hebreuwen,

V A N O. V A N V E E N. 01

V.
D f Liefde is

E En rondt heeft einde nogh begin.
Zoo is de Goddelyke min

Volmaekten eeuwigh. Rechte handen,

Verknocht door zuivre liefde-banden,
Door banden die geen tyt nogh ftrydt
Nogh voor-nogh tegenfpoet verflyt,

Gy beelt myn ziel hoe ongefchonden

Zy met haer' Bruigom blyf verbonden.
O hooge, o heerelyke ftant!
Zoo reikt myn J E z u s my 7yn hant,

En ik de myne aen dien Voimaekten.

Wat harten , die ooit liefde fmaekten,
Zyn niet getroffen, op 't gezicht
Van myn geluk? wie kan't gewicht

Van myne zalighdt uitfpreken?

Myn Liefde laet dees trou nooit breken!
Deze on wae r deerbare ecHte min
Neme eeuwigh ai myn krachten in!

6i ZINNEBEELDEN

V I.

God f s Liefde is V Licht des l/erftant$.

OGoddelyke Liefde,o Zon van mynverfhnr,
Hoe flraeltgeiu myngemoeteen zuivren Hcf-

debrant

Die alle oimiiverheit ontdekken en verteren
En my kan reinigen, om U den Heer der heeren
My xelf te wyen, als een ofterand , door 't vuur
Van uwe min geheel geloutert. Blyder uur
Ontmoette ik nooit, dan nu, nu Gy my zelf komt

trekken,

En door uw Liefdevuur't vuur van myn liefde wek-
ken.

Ik �ie nu klaerer dan voorheen uit myn gedicht.
Het oogh van myn verftant wordt door uw God-

'lyk Licht

Geheldert,en befchout,aen d'eene 2y,myn vlekken,
Aen d'andre, uw goetheit, die myn fmetten wil be-
dekken ;

Indien ik my door U geheel verwinnen laet,
En enkel ftryde oni te verliepen eenen flaet,
Die my aen't 7j'chtbaer hielt cekluillert en gebonden,
Op dat ik nooit U zagh. O Godt, ik voel de wonden
Van uwe Liefde. Ei, maek myn harten ziel be-

quaem,

. Om u te minnen, en de glori van uw' naem
Met myn verftant en wille en werken te verbreiden;
Op dat ik nooit van U, nogh Gy van my moogt
fcherden.

VAN O. VAN V E E K. 63

VU.

Het Loon der Liefde is heerlyk*

HOe heerlyk is het Liefdcloon!
Terwyl Godts welgeliefde Zoon
My trooft, en byftaet in 't gcbedt,

En op my let

Als op �yn dierverkore Brult
Waervoor Hy al zyn fchat ontflu�t,
Daelt van het hooge hemeldak

Een pallemtak

Gedragen door de rechte hant
Van Godts bodinne. O myn verftant,
Myn oogh, myn hart, wat heil ontmoet

My met die groet!
Ik voel myn banden als geflaekt.
Myn vrede wordt met Godt gemaekt.
O heil! o my ge'zaligt menfch !

't Gaet naer myn' wenfch
Q J E 2 u s ita my by, beftier al myne gangen,
En boet eerft hier, en dan hierna, myn teer ver-
langen.

64 ZINNEBEELDEN

V I I L

De 'Liefde onder wyft.

ONZE HEER.

H Et uiterfte eind zy 't eerfte in uw verflant
Myn waerde Bruit. Ik wyze u met de hant
Den fmallen wegh door d'enge poort.
Daer is geen andre. 't Heiligh woort
Dat mynen wil en uwen plicht bevat
Toone u de (Ireek langs dat volzalig padt;
Volzaligh, maer vol ongemak
Doch myne hulp verlicht uw pak.

DE ZIEL.

Ik hoore en ichryve uw dierbrc lefTen aen,
Myn Bruidegom; Ei, leer my die verftaen
En geef my kracht om langs dat fpoor
(Gy gingt my zelf zoo ruftigh voor)
Te wandelen. Dan zal my nooit de luft
Begeven, tot gy zelf myn pynen f�ft.

'k Raek door die deur; 't koft' wat het koft,
Al verwde vleefch en bloet den poft.

ONZE HEER.

Legh allen laft , en zelfs u zelf maer af,
En neem alleen myn Liefde tot een' ftaf.
De poort is eng, maer wyt genoegh
Voor die geen' laft draegt die hena droegh.

V A N O. V A N V E E N* �f

IX.

De Lief del s de Diertaerfle Schaf.

DAer is geen rykdom, geen gewirt,
Geen fchat fcoo groot ais uwe min
De volheit aller zaligheden

Van geenen weereltling gevat.

Hoe is myn hart hier by myn fchat!
Nu kan ik 't al met voeten treden.

Geen welluft haelt by dit genot

Der zuivre trou van u, myn Godt.
Geen diamanten, geenjuweelen

Vcrfieren hooft of hals ofhant,

Gelyk dat overdierbaer pant
Uw min myn ziel in al haer deelen.

Een aerdfche ichat ruft in de kift,

Of wordt te reukeloos verquift;
Gy deelt uw liefde miidlyk mede.

Och, leer my 't recht gebruik verftaen!

Maek my, fchoon alles mocht vergaen_tMet u, myn Godt, alleen te vrede!

Gy xyt myn Bruigom en myn Heer.

Gy zyt alleen, dien ik begeer.
Gy kunt alleen myne armoe fchragen.

Uw Liefde alleen is myn gemoet

Een welbron van den overvloet,
Waer buiten niets my kan behagen.

ZINNEBEELDEN
X.

D c Ltiefde is

E En heldre dagh pronkt met de v,onne(lralen;
Maer d'avont ryft wanneer de dagh gaet dalen.

De Spiegelglans , bcfchaduwt vanden nacht,
Gaet fchuil ; maer 't licht wraekt d'allerkkenfte

fmetten.
Indien Gy in uw licht myn hart fcoud metten,

O God, van wien alleen ik heil verwacht >
Gy vondt het nagh vol van onreinigheden.
Ik minne U in 't verllant, ma^r myne ?.eden

Be^oedlen 't hart. De wortel fchynt hier goct,
De (tam befmet, de vruchten wrange druiven.
Gelyk het kaf moet voor den wint verftuiven,

Zoo ik voor U. Ik heb den overvloet
Van uwe gunft verwaerlooft en ontheiligt;
Maer keer tot U, en wenfch door U geveiligt,

Geloutert en gexuivert van myn fm�t,
In remheit des gemoets U te beminnen,
En met verftant, en hart, en fciele, en xinnen

Te leven naer het voorfchrift van uw wet.
Dat Spiegelglas , daer d'ongefchape dralen
In fchynen, toont den wegh om niet te dwalen.

Ontdekt Gy dan myn feilen door uw Licht ,
Verteerde ook door den gloet der fcuivre vonken
Van uwe min , 7,00 mildt aen my gefchonke-n,

Dan blyft uw wet myn luft g�lyk myn plicht,

VAN O- VAN V E E H. $7

XI.

\ T Olmaektheit is 'er in getallen:
V Men twyfel niet. maer geen van allen,'
Ja, alle by elkaer geraekt,
Zyn xe op geen duixent 200 volmaekt
Als 't enkel EEN, dat geen veranderen
(Men deelt, men meerdert met eikanderen $
Of met fcich lelfs , alleandren) kent.
't Blyft Een op allen boegh gewendt;
En, 't geen ons billyk niet verwondert,
Eens Een blyft Een en uitge�ondert.
Het blyft, door alle werking heen,
In Wortel, Vierkant, Teerling, Een,
Gelyk een Rondt , dat ongefchondeu
Blyft aen �ichzelven vaft gebonden.

Hoe leert my dit, o Eeuwig EEN,
Uwe Alvolmaektheit, die alleen
Weet van veranderen nogh lyden.
Wy menfchen wislen ftact en tyden;
Gy blyft ciefcelve: en xoo, o Heer,
't Geloof in U. Een Hoop, een Leer,
Een Doop, een Heilant, een Genade,
Een Geeft, die ons behoedt voor 't quade.
Och , maek myn ziel eens wel te vreen ,
Als hruit met U haer' Bruigom een,

68 ZINNEBEELDEN

XII.

Godtgewydde Liefdeworftelin?,

ZANG.
\ QGhynt vreemt, dat twee, door eene zelve drift

O Gedreven, aen eikanderen een gift
Benyden , die elk zelf maer wenfcht t'ontfangen,
Of geven, om het vuur ige verlangen
Te boeten, 't geen het hart van yder (looft _?Daer yder zich 't genieten van belooft;
Dat yder wil verliezen, om te winnen,
O wonderwerk! dit is een zeltzaem minnen.

TEGENZANG.

Verkeert begrip. Dit is een worfteling
Uit Liefde, als eens Godts Engel onderging
Met Jakob, d'eer van alle worltelaren.
Godts kracht �n hem kon d'andere evenaren,
Waer door hy zelfs den naem van Izrel won.
Gelukkigh, die met Jakob wel begon,
Wel worftelt, en gezegent wordt in 't leftc!
O morgeftont, van allen d'allerbefte!

SLOTZANG.

Trek Chri�eziel: gy krygt uw oogemerk,
Verwinning of Verlies, hier 't zelve werk.
Vermoogt gy Hem, dan kan geen ramp u krenken,
Vermagh Hy u, Hy zal zichzelf u fchenken.

VAN O. V A N V E E N. 69

XIII. _w

De Liefde moet van wederzyde komen,

Wie heeft het laetft verloren,
Gy, ziel, of uw verkoren?
Hoe 't zy: nu fchiet gy , eeril gewont
Door zyne fchicht, Hem in deii gront
Van 't medelydendt hart,
En voelt eenzelve fmart.
't Gaet wel. Maer, wilt gy 't winner)
Verfchiec alle uwe zinnen:
En met die alle fchiet gy mis,
Zoo 't zuiver hart de pyl niet is;
En dat by (tuk noghdeel,
Maer enkel en geheel.
Houd deze pyl fchootvaerdigh;
Dat is uw wonde waerdigh.
Oprechte min gaet heen en weer,
En neemt van waer zy quam haer keer.
Uw Bruigom blyft getrou
En wenfcht u tot zyn vrou.

XIV.
Deucht het Kenteeken der Liefde.

Wie door Godts Geeft uit hemelfch zaet geboren
Godts liefdegloet

In 't harte voedt

Weet dat dit vuur zich niet in 't hart laet ftnoren.
Het fpreidc alom zyn licht, en warmte, en vonken

Van zuivre deucht,

Met er n ft en vreucht.

Oprechte min moet met dit teeken pronken.
Godts Liefde toont dit duidlyk uit haer wetten.

Rechtvaerdighek

Geeft dit betcheit,

Wat aerdfcheit zich hier tegen magh verzetten*
Geen boom, hoe ryk van lap, verdient geprezen_?

Dan om zyn vrucht.

Ons licht geen lucht

Voor dat de zon ter kimme is uitgereden,
't Hart zy een vat vol wierooks, door de ftralen

Der Liefde in brant.

Onze off�rand

Zy deucht, die van Godts eer hacr' lof magh haleti.
Zoo bouwen wy Godts huis op geene zanden;

Maer op een rots,

Den wint ten trots,
Dat eeuwigh pronk' met vaftbeftorve wanden.

VAN O. V A N V E E k. J$

XV.

�enflcmmtgheit van wil.

� Elyk verfchil de harten deelt,
l Zoo mengt en ftreelt
Eenftemmigheit door eendracht twee gemoedcn,
Die zy volop kan voeden
Met kracht, die 't zwaerfte licht,

Door wil en plicht;
En 't ga hier zoo het ga, de rampen kan vergoeden.

Gewenfchte ziel, die zulk een lot

Uit gunft van Godt

Gebenren magh, dat gy met u w'Beminden,
Gelyic twee eensgezinden,
Eenzelven wagen trekt.

tiy ftuurt en wekt
U op. Gy zult het loon van uwen arbeit vinden.

Zelfs geeft, in 't zwymen van uw kracht,

Deze eendracht macht,
En fterkt u m het hopen op 't gelooven.
Niets moet uw' yver dooven.
Onfeilbaerheit g^eft raet,

Terwylde daet,

Door wys beknt, uw' geeft voorthelpt met hulp
Van boven.

jz ZINNEBEELDEN

XVI.

De Liefde zjet hemelwaert.

HOe magh, hoe kan 't ook anders wezen ?
Want$ wie de weerelt heeft voor dezen
Gefleurt,
Betreurt,

Maer nu verlaet, en Godt om Godt wil midnen,
Vliegt hemelwaert met hart en al de 'zinnen.
Men rekt den nek dus van beneden,
En recht met uitgerekte leden
Het oogh
Om hoogh,

Op dat van daer de koefterende ftralen
Van 't Alziende Ooge ons in den boezem dalen.
Beneden in den gront des harten,
Doorwont van liefde en liefdefmarten,
Is Godt
Ons lot.

Zyn Liefde zelf ontfangt ons in hare armen;
Daer wil zy oris in koeftren en befchermen.
Myn ziel, zie altyt naer den Hemel,
Verachtende al het aerdfch gewcmel.
Is d'aerd
U waerd!

Geenfins. Wel aen (wat andren mogen zwoegen)
Geene aerdfcheit kan een' hemelgeeft vernoegen.

V A N O. V A N V E E N. 73

X VII.

Zy groeit tot t n het Oneindige,

Liefde gloeit van alle vuuren

Het fterkite, en ftookt het ingewant

In eenen onuitblufchbren brant.
Haer brantftof kan de vlam verduuren:

Voor al, wanneer 7y van om hoogh ,
Gelyk een fpiegel daer de ftralen
Der zonne in 't punt zich famen halen,

Haer gloet ontleent van 't eeuwigh �ogh
Dat haer geduurigh toe blyft lonken»

Zy groeit tot in 't oneindigh voort

Door geene nevelen geftoort
En blyft met vollen luiiier pronken.

Gelyk 't met Mozes braembofch was ₇Weet zy zoo weinigh van verteren,
Offchoon de hitte blyf verme�rerj,

Als eengeflepen fpiegelglas.
Gelukkigh, die uit rein verlangen

En eenen Godgewyden aert,

Hun hartefpiegels Hemelwaert
Gewendt, een (�rael van 't Licht ontfangen

Der ongefchape Heerlykheit.
Zy blyven eeuwige offeranden
Als alle weereiden verbranden

En 't licht zelfs van de zonne fcheidt.

74 ZINNEBEELDEN

XVIII.

Zy is fterker dan der kinderen Liefde jegens
hunne ouders.

DE ZiEt.

ZOo is 't, myn Lief. uw vinger toont my aen
De pynen die gy leedt, en d'enge baen,
Waer langs u, orn de voorgeftelde weelde,
Geen fmert,hqe groot, verhinderde, of verveelde;
Op dat gy dus van 's Vaders IVJbjeiteit
Bekleedt mocht zyft met eere en heerlykheit,
En met Godts troon h^t ryksgebiedt aenvaerde
Van Helle en Doot, van Hemel en van Aerde.

ONZE HEER.

Dat was wel zoo; maer 't was het niet alleen,
Ja 't minft, myn Lief: 'k wasvoor alle eeuwen

heen,

In heerlykheit en eer by Godt myn' Vader.
Myn zuivre min tot u trof my veel nader:
Waerom ik zelfs myn Heerlykheit betoog
Met 's lichaems wolke en maegdebortten zoog.
Myn liefde ftreeft de liefde van alle ouderen
(Hoe zwaer een laft zy torfen ctp, hun fchouderen)
Zoo ver voorby, als, wfc uit liefde ikrft^.
Hem, die om prys zyne eige glori erft.

DE ZIEL.

Myn Bruigom, ik begryp, door u^e Ljefcte,
De punt van 't ^wae.r* dat uwe zisl doorgriefde.
Geene eigebaet, bezwalkt door valfch gezicht,
Noch Wedermin, die kinderlyken plicht
Tot dankbacrheit aen oudren magh betamen,
Zal, zoo gy helpt, myn min tot u beichamen.

XIX.

V A N O. VAtf V E E K. 75-

X I X.

Liefde t s de bant der volmaektheh.

M En fpreek'hier alle tael van metifche-en En-
gletongen

Men leere, of fpelle a� htt toekomende, en, ge-
drongen

Door alle kennis, wete al wat verborgen is:
't Geloof verzette een' berg; geve al tot lafenis
Der armoede, of het lyf ten vuure en doe ons hopen:
't Is nutloos, 7.00 de Liefde alleen al deze knoopen
Niet fluit. De Liefde, als Godt, lankmoedigh,goe-
der tier,

Is niet afgunftigh, wordt door aerdsgezinden zwier
Nooit opgeblazen,nogh bemint verkeerden wandel.
Zy zoekt zichzelve niet. zy wordt ddor n�o�nants

handel

Verbittert; denkt geen quaet, voor 't Werkt en wee-
dom wekt-

Geen onrecht (treek haer, maer de waerli�it. zy bedekt,
Gelooft, en hoopt, en draegt wat voor^all', naet

Godts Wetten.

Zy is onfterfelyk Geloof en Hoop verzetten
Den aert, zoo dra Godts dagh de zon van licht befooft;
Maer zy uitGodlykzaet geteelt,fteekt dan het hooft
Verheerlykt op, en pronkt met nieuftetffchape� luifter
Gelyk een Koningin ontkluiftert uit haer k luifter ^
En om het hooft gehult iliet eeuwigftralend lieht.
Was zy beneden van vollmaekthe�t eii van plitrht
De rechte band, veel meer zal zein'tonfterflyk leven
Van haer volmaektheit en haer' plicht de blyken geven.
Strik, myneziel, ftrik vaft met JEZUS dezen knoop.
De Liefde alleen braveert verftant,geloof, en Hoop.

K i XX, Zy

76 ZINNEBEELDEN

i
X X.

Zy overwiwt de Natuur.

k _A Al u verachten en ontl oppen ,
Natuur, Gewoonte, of wat gy heet.
Gy gaeft me een averechtfche beet

In 't harte en knoopte my aen knoopen ,
Die, eene ry van jaren lang,
My lyf en leven maekten bang.

Ik heb geworftelt en geftreden

Maer fchoot te kort : gy hielt my vaft
En dikwyls myne kracht vermaft.

Wat hebbe ik niet van u geleden?
Nu loope ik uit my zelve en vlucht
Met d'overwinning, vry van tucht.

Houd gy, myn Lieffte, houd haer tegen
Met d'eene, en ftuw met d'andre hant
My voort naer mynen vryen ftant

Van heerlykheit langs uwe wegen ;
Zoo zal my al 't gevaer ontftaen.
My nadert reede eene effe baen ;

Daer zal die looze my niet volgen ,
Of, ichuilende onder 't zelve dak
Ooit rooven mynen pallemtak.

Die vlucht maekt haer geheel verbolgen,
Maer , blyf my by , en weer haer af,
Zoo vluchte ik voort tot aen het graf.

VAK O. VA N V E E N»

XXL

Zy behoedt ons van V quade.

W At ben ik veiligh in uw hant
Myn Bruidegom, myn onderpant?
Hoe danke ik u voor die genade!

De blikfems (ifTen door de lucht.

Dees valt, die neemt uit vrees de vlucht,
Maer uwe hulp komt my te ftade,

En redt me uit dezen zwaren noodt.

Uw Liefde is fterker dan de doot.

Uw Liefde weert het grootfte quaet.

Uw liefde, alleen myn toeverlaet,
Alleen de voedfter van myn leven,

Befchynt, en dekt my met haer fchilt.

Zy wordt te vruchteloos gefpilt
Aen die weerhoorigh tegenftreven*

Ik volg de leiding van uw hant

Door dit, naer beter vaderland

Ik volge u die my hebt gezocht

En met uw hartebloet gekocht,
Een' prys van onwaerdeerbre waerde,

Waer aen geen fchat-, hoe groot, hoe ryk,

Hoe heerelyk, ooit was gelyfc
In 't Hof des hemels nochte op aerde.

Maek my, tot glori van uw Naem,

Nogh verder in uw' dienft bequaem.

f8 2T i H N E fc fc E t D E N

3t X I L

\ Oo fcae�t de Liefde onfterflyk wet.
Want, of het fchyne in 't lam te iterveti,
Het 2,al geen' oogft van vruchten derven;

De Zoon des Opperlantmans gaet
Haer na, befproeiende al de voren

Met levend water uit de bron

Des heils, en koeftert met de zon
Van xyne gunft die vruchtbre fp�ren.

Zy ^aeit hier in een* ftillen geefl,
Niet in de vleefchelyke luften,
Die 't lant omwroeten en ontruften.

Zy xaeit een vrucht voor 't hemelfch feeft.
Zy laeit geen zaet op harde fteenen,

Nogh langs den wegh, daer 't pluimvee pikt _s

Of in den doren, die 't verftikt;
Maer in een' gront, die zieh Het fpeenen.

Zaei voort, mynvJel, Godts Englefchaer
Wacht naer den wafchdom, om de vruchten,
Niet voor de^e aerde in veltgehuchten,

Maer in Godts fchuur, voor Godts altaer
Te zamelen tot offeranden.

Zoo ftaen 2y eens in volle vlam

Terwyl het Opperoff�rlam
P'Aertspriefter is ₄ die 't vuur doet branden.

VAN O. VAN V n E u

X X I I L

Zy heeft eenen tegenzin i» bezwaertheit*

H Et logge lichaem �akt naer d'aerde,
Die 't, als een vruchtbre moeder haerde,

En haren zuigling houdt in weerde.
Maer Liefde, van den Hej^elgeeft
Gedreven, fchoeit op hooger leeft,
En aeft op beter bruiloftsfeeft.

Zy wyit het vrye hart naer boven,

Daer 't eeuwigfchynend hof der hoven

Weergalmt van Englen die Godt loven.
Zwaermoedigheit, een vyandin
Van haer geluk, nogh aerdfcbe min,
Sluipt ooit ten haren boezem in.

Zy zoekt geen ballaft te vergaren

Die zy met onruii moed bewaren,

En dan met fmarten laten varen.
Zy ademt, als een zw�nevlnchr,
Al kleeftze om iaeg, een hooger lucht,
Voor geene rampen meer beducht.

Zy wil, wat anderen magh baten,

Het gek en goet, en weereltftaterv»

Om haren �ruidegom verlaten.
Die armoe geeft haer oyervloe,t_tK n, in den vvellolt van 't gemoef
Alleen, het allerhoogfte goet.

'. ZINNEBEELDEN �'

XXIV.

Zv g*^eft nelmoe f en.

GOdts Liefde ftort een' overvloei
Van tydlyk goet
"Uit haren in den korf en hant
Van haer beminde, die dit pant

Niet lang bewaert,

Nogh deJft in d'aerd'
Maer 't mild aen d'armoede overdoet.
De fchaemle elende bidt een ftuk

En toont haer kruk.
Helaes, 7y kan niet liaen nogh gaen,
Maer legt om nootdruft langs de baen :

De kindernoot

Ziet om naer broot
Enklaegt, al fchreiende, al xyn druk.
De Naefteliefde ontfluit haer hant,

Geeft onderftant

Aen Godts verwant,

Haer maegfchap, pm wiens leet xy treurt.
Een tweede bidt en wacht zyn beurt.

Geen armoe groeit

Waer Liefde bloeit
Met vrucht voor 't eeuwigh vaderlant,

VAN O. VAN VEEN.
X XV.

Nydt is de fchaduw der Liefde.

JL S Eer met recht de fchaduw van de Deucht;
Ten onrecht Nydt van d'Eer, en van de ftralen

Van uwe min, daer 't hart lich in verheught:
Geen glori kan by uwe Liefde halen,

Myn Bruidegom, al myn vermaek en luft.
Wat bitfe Nydt hier tegen aen rnagh woeden,

Ik ben en blyve in uwen arm geruft,
Die £al my voor alle ongeval behoeden.

Want uwe min, uw min alleen, verteert
Dat fnoodt gedrocht, ftaegh loerende op de beften.

Zyn luft vergaet als niemant zich verweert;
Hy knaegt fcich�elf, of borft aen fpyt ten leften.

Die weerloosheit ontpunt xyn fcherpft geweer,
Hy mift zyn wit, de boogh verlaet de handen;

Het vuur het oogh; de^cn arm de ftale fpeer;
't Vergif de tong, de fcherpte 2yne tanden.

Uw Liefde maekt alleen hem machteloos
Op my. hy xal, hy kan my nooit onteeren

(Staet Gy my by) al waer' hy dubbel boos.
Qeen fchaduw kan haer eigen Jichaem deren.

8$. ZlNNNEBEEI/DEN

XXVL

Liefde kent ge enen arbett.

H Et delven en het ploegen om de vrucht
Is laftigh werk, daer d'arbeit onder zucht:
Nochtans de fchup nogh d'aerde heeft gevoel;
Zy blyven op het zweet des lantmans koel.
Maer, is het hart zelf d'akker, dien men bouwt,
Of liever, is 't een wildernis, een wout,
Daer wel luit aen den eik van hoogmoet groeit,
En 't wilt gediert van alle driften loeit;
Dan voelt de gront zelf fmert, en dubbel zwaer
Is arbeit, die de ziel houdt in gevaer.
Doch, als Godts min met hare rechte hant
De fpade (tiert en dryft den ploeg door 't lant,
Hoe zacht ontglydt den arbeit dan zyn wicht,
Gelenigt door haer daeu en zonnelicht?
Dan teelt die Zon een ryken overvloet
Van vruchten uit een weldoorwerkt gemoet,
Tot glori van den Leenheer van 't heelal.
Wat zalige, wat milde hemelval,
Die arbeit kroont, doch nu geen arbeit meer,
Maer welluft in den dienft van zulk een' Heer!

V A N O. V A N V E E N.

XXVIL

De Liefde alleen geeft Dele goederen.

G Een kruis, geenlyden,
Geenfmart, geen ftryden,
Geen laft, geen hoop op 't ongezien,
Of Liefde draegt ze als Jezus hulp komt bi�n.
Al wat deze aerde
Houdt hoogh in waerde
Iswelluft, eer, verftant of goet;
Maer elk van die is ballaft voor 't gemoet.
Welluftisbeeftigh,
Alle eer, hoe geeftigh,
Eene enkle herfTenfchildery,
In andrer macht, of lafte Slaverny.
Verftant is edel,
Het fiert den fchedel,
Maer is het niet gevaerlyk wys,
En ftrykt veel al flechts een' gepuntten prys?
Alle aerdfche fchatten
By een te vatten,

Al kon het zyn, voldeed nogh niet,
De gierigheit zocht meer tot meer verdriet.
Al 't heil der weerelt,
Hoe fchoon bepeerelt,
Haelt niets by d'enkle min
Der ziel, beluft op eeuwigh heilgewin.

f ZINNEBEELDEN

XXVIII.

Geejflelivg uit Liefde is aengenacm.

Wie recht bemint fpaert geene roe.
Kaftyding komt den kindren toe
Al voelt de Liefde, bang te moe,

De felle wederfmart

Der flagen in haer hart.
Zoo gaet het tuflchen U en my,
Myn Bruidegom door wien ik ly,
Uw liefdegeeffel maekt my vry,

Plukt onkruids wortel uit

En fiert me als uwe Bruit.
Want uwe Goetheit en Beleit
Kaftyden niet uit toornigheit,
Nogh ftrarTen zonder onder fcheit,

En nimmermeer te vroegh.

'k Was niet volmaekt g�noegh.
Kaftyding werkt door 't vleefch in 't hart;
Die werking baert een liefde-fmart,
Die alle weereltliefde tart.

Och, help me, al valt het bang!

Och, help me, al duurt het lang!
Och, he^p me, al duurt het lang, dat ik
In dev.e fmarten niet verftikk'.
Of morre, of zelfs een oogenblik

Van uwe 7yde kee*,

IL n heel myn ftriemen weer!

VAN O. VAN V E S? N. $J

X X I X.

Liefde en Vree de zyn gezellinnen.

DE Liefde en Vree vereenen hant aen hant:
D'olyf groeit waer d� palmboom wordt ge-
plant;

De ruit befchaduwt beide,

Op dat de twift verfcheide.
De min teelt vree, de vree volmaekt de min.
Twee harten fuem gehecht door eenen lin

Den godtsdiend toegehe�ligt,

Zyn door Godt xelf geveiligt.
Want die volmaekte en onuitputbre Bron
Der Liefde laeft haer beide: eenzelve Zon

Doorkoeftert d'eene als <f ander;

Zy fmelten in ^elkander.

Geen fchyn ieucht kleedt haer xeden met vernis
Vari heilieheitj de gangen gaen gewis.

't Is alles openhartigh.

Geen tcgenfpoet valt fmartigh-
Dit vriendlyk paer, door 's Hoogften hant getrout/
Krygt van Godts Geeft ?,yn daeglykfch onderhoudt*

't Geen 't hier niet kan genaken

Zal d'eeuwighcit volmaken.

$£ ZINNEBEELDEN

XXX.

Hoop de befte Voedfter der Ziele.

DE Ziel zocht overal haer voeder,
Gelyk een balling zonder hoeder:

Geene aerdfcheit laeft haer heeten dorft;

Des valtze aemechtigh aen de borft
Der Hope op Godt, en zuigt zich dronken,
Terwyi de liefelyke lonken

Der zoogfter haer in 't harte gaen ,

Wiens hemelmelk haer kan verzaen.
Wat fmaekt zy hier al lekkernyen!
Wat fterkt die melk haer in het ft r yen!

Hoe zal zy nu met verfchen moedt

Staroogen op het eeuwigh goet?
Hoe trekt zy nu al haer gedachten
Van 't geen zy billyk moet verachten ?

Hoe veftigt zy ze op 't eeuwigh heil?

Hoe zal zy eindlyk boven 't peil
Van al 't gedachte heen gedreven
Haer eige voedfter overleven?

VAN O. VAN VEE Sr.
XXXI.

Liefde haet traegheit*

"Elyk een edel hart de laegheit

Der Schiltpadde en haer' loomen tredt,
Zoo haet Godts zuivre min de traegheit

Van 't vleefch in 't fpoor van Chri/tus wet.
Een heiligh vuur fpeelt door hare aders:

Zy zweept den al te loggen quant,
't Is, weetze, een ftreek des aertsverraders,

De ziel in eenen lagen ftant
Te houden, en door duizent liften,

Zoo dikwyls ai te laet ver (Ia�n,
Den dierbren tyt te doen verquiften ;

Want (�ilftaen is te rugge gaen.
Neen, neen; zy houdt van geene flaeuheit,

Gedachtigh aen haer Liefi�ens woort
En oordeel over zulk een laeuheit.

Hy helpt wel op den kruiswcgh voort;
Hy �uit de deur van zyn genade

Niet haeftelyk en onverwacht:
Maer traegheit komt veel licht te fpade

En in den al te laten nacht.
Godts Hofpoort blyft niet eeuwigh open:
Wie binnen wil moet yvrigh ioopen.

I K N E B E E L D E N

XX X I I,

Lufdc maekt alles r cc tot»

't oneven glad te fchaven

Jn den wille en in 't verftant
Eifcht eene onvermoeide hant,

Eifcht veel arrebeit en flaven ;
Maer oprechte Liefde ontziet
Delen z waren arbeit niet.

Zy, beluft op nooit te dwalen,
Schaeft zich eene regelmaet,
Om in alkrhanden tiaet

Doen en laten te bepalen.
Nu befchoutze of deze lyn
's Hccren wil gelyk zal zyn.

Ja; gy hebt het wel verkoren:
Maer, zoo Jezus van om hoogh
Zelfs de lyn niet (tiert langs 't oogh

Uwer riele, is 't al verloren,
En gy hebt uw' arrebeit
Al te vruchtloos toebereit.

Neen; zyn hant komt haer regeren �
En beftiert door 't oogh uw hart,
Dat nu al 't oneven tart.

Nooit zult gy zyn hulp ontberen.
D'ongelykheit wordt geflecht
Door de Liefde, en 't kromme recht.

VAN O. VAN VEEN.
XXXIII.

Liefde baent den wegh to�Godt.

W Egh aerdfche min, wegh aerdfch gewemel^
Godts Liefde baent het fpoor ten hemel,
Ja zelfs tot Godt,
En 't heilgenot

Van een vereening, door geen hart
Gekent, dan 'c geen de liefde-fmart
Bemint van 't zalig lyden,
En voor Godts eer te llryden.

Al legt het renperk dicht met doren
En kruis bezait langs al de iporen, -
De Liefde ontziet
Die i por en niet.

D'olyven groeien aen het kruis.
En fchynt zy nogh zoo ver van huis,
Haer Heer zal zich ontfermen,
Hy wacht met opene armen.

Dit geeft haer nieuwen moedt in 't loopei�.
Dit doet haer met vertrouwen hopen.
Hoe ftaroogt zy
Geruft en bly?

Zy heeft nu langer geen gevoel
Van d'aerde en al het aerdfch gewoel*
Hoe nader aen Godts leven,
Hoe minder tegenitreven.

ZINNEBEELDEN

XXXIV.

'Alles keert tot zynen oorfpro&g.

.Eert alles tot den oorfprong van zyn wezen.

De waeffem, uit het water opgehaelt,
Wordt waterdamp, en water als voor dezen.

De levenslucht, nu in dan uitgehaelt,
Behoudt en flyt de levenskracht, zelfs d'aerde

Verandert in een menfch, die weer verrot,
En omkeert in de moeder die hem baerde.

Godt geeft de ziel, de ziel gaet weer tot Godt.
Zou ik, myn Lief, zou ik niet wederkeeren

Tot U , de bron waeruit ik oorfprong nam?
Zou ik U met uwe eige vrucht niet eeren,

Gelyk een tak den zegenr)ken iiam?
O Zon van myn geluk, zou ik uw ftralen

Niet wederom afkaetfen als een Maen?
Zon ik uw min met wecrmin niet betalen,

Of toeven daer gy zelf my voor wilt gaen?
Neen, neen. Myn licht, van u ontleent, zal blinken.

De vrucht, die gy zelf plantte, is uwe vrucht.
Al wat ik wenfche is in u wegh te zinken,

Vergeten van myz,elve. O Heer, ik zucht,
Och, helpmy-uit myzelve! och, mocht ik kiezen,

(Maer Gy weet bed wat tot myn welftant dien')
Nu wilde ik my geheel in u verliezen,

En onver wy 11 van hier ten hemel vl�en.

VAN O. VAN VEE N.
XXXV.

De Li f f de is ftantvaftigh.

G Een huis ftaet vafter op een rots,
.Het water en den wint ten trots;
Geen pael in 's aertryks hart geflagen
Kan zoo veel wedcrftants verdragen,
Als ik in 't midden van den gloet
Der v lamme, uit wreetheit aengeboet.
Ja, roer vry met uw vork de kolen,
En wek den brant uit duizent holen
Die 't bramhout in zyn buizen floot,
Gy ftookt myn liefde nimmer doot.
Haer vlam blyft uwe vlammen tarten,
Maekt Salamanders van de harten
En houdtze wakker op de been.
Een Godtheit onderfchraegt myn leen.
Of meent gy met uw mes de banden
Te fcheiden, die de rechte handen
Vereenen van myn Lief en my;
Gy dwaelt. Geen helfche roof-harpy,
Geen kruis, geen lyden, geen gevaren,
Geen vuur, geene opgezwolle baren
Bewegen myn ftantvaftigheit.
Al wierd het lyf in d'afch geleit
('t Geen myn Beminde zal verhoeden,
Of duizentvoudt hier na vergoeden )
Ik wift, door zynen onderftant,
Van geen bezwyken in den brant.

92 ZINNEBEELDEN

XXXVI.

De Liefde bouwt.

TErwyl ik ben gezint myn Lief een huis te bouwen,
Ontziet hy zelf zich niet de fleenen uit te houwen,
En brengtze moedigh op zyn fchouders by rnyii

werk;

Dit roert myn handen en geeft fterkte aen myne leden;
Hy treedt met wakkre fchreden,

Zyn min kent maet nogh perk.
^?k Zal in 't voltooide huis een' hoogen altaer (lichten,
En offeranden doen, die 't heele huis verlichten,
Terwyl een w�erookwolk, verluchtigt door dien

glans,

De lucht inademe en bewierook' met haer geuren.
Uit bruine en vale kleuren,

Tot in den hoogden trans.

En, dat geen dootfchevaek myne oogel�en bekru�pe,
Nogh zorgeloosheit my ten boezem binne fluipe,
Zal 't waekiaem hart, een klok, my wekken tot

myn plicht,
Dan zal ik, vroegh te werk, met bandenen met

voeten,

Myn levenszon begroeten,
My fpieglen in haer licht.

Die yver zal myn Lief behagen en bekoren.
Hy zal myn beden met goetgunftige ooren hooren.
Hy zal my byzyn; waer ik zitte, of �a, of ga,
raetsman wezen, die myn zyde nooit ontwyken,
Nogh my zal doen bezwyken.
Dies fta ik en volda.

XXXVII. Zy'

v A N O. v A N VEEN.
X XXVII.

Zy uerfpreidt een aengenamen geur*

MYn Liefheeft voor ons beide
Den wierook , dien ik iprc�dde,

Verzamelt in ecu vat.
O aengename geuren!
Wat hart kan langer treuren?

O onwaerdeerbre fchat!
Die geur Itreelt onder 't minnen,
Die geur iet myne zinnen

En geeiten wakker aen.
Zy fpreidt zich door myn leden
Met duizendt vriendlykheden.

De Geelt moet boven Itaen.
Geelt moet de Ziel verquikken.
O Zalige oogeblikken!

O vriendlyk heilgenot!
Neen, wil dit vat niet fluiten,
Nogh dezen wacffem (tuiten,

Myn Lief, myn Heer, myn Godt!
Ik zal hem w£er verfpreiden,
En zielen tot u leiden.

't Is niet voor my alleen.
Gy deelt alom uw geuren
Om harten op te beuren

Door ongeveinlt geween.
Verzamel zoo de zielen
Die nedrigh voor u knielen! ; ?

M 3 XXXVIII. Godts

XXXVIII.

Godts Liefde geeft de ware �veilighelt.

ZOo ve�ligh in myn Liefftens armen
Wete ik' van rampen nogh van kermen.

My kan geen vleiery,
Gewelt, nogh doot, nogh wat het zy,
Door d'ooren
Bekoren,

Geen zwaert rukt me uit zyn hant,
Hy blyft myn onderpant.
Laet weereltlingen woelen, flaven,
En ooi een ydlen naem van Braven

Geen hachelyken kans
Ontzien , of om den flikkerglans
Van kroonen
En troonen,
Zich wagen in den ftrydt
� Uit heeriucht of uit nydt;
De doot ftaet klaer met haren xeifl�n
En komt de ziel ontydigh eifchen.

Maer ik, in Jezus fchoot
Ter .goeder uure uit allen noodt
Geveiligt,
Geheiligt,

Beluiller ilil en (lom
Myn trouwen Bruidegom.

C. J 11 i-/n esc 11 /1

VAN O, V AH V E E N.

XXX IX.

Zylefcht den dorft.

Aer dwaelt gy heen langs dorre paden

Daer waterval nogh waterbron

Uw' dorft met water lelFchen kon.
Komt hier beladen en beladen:

Hier welt een fpringbron voor 't gemoet;
Hier fpringt een eeuwigweilendt water;
Godts Liefde wacht, Godts Liefde ftaet 'er

En fchept het my in overvloet.
Wie dorft koom' herwaert aengetreden

En drink' met een verliefden mont

Het afgeilaefde hart gezont.
Dit water fterkt de flacuwfte leden.

Dit levendt water, door 't beleit
Der Wysheit van den wyften Rader,
Laeft uit eene opgerwollene ader

Den dorflt tot in alle eeuwigheit.
Dit water ftilt de ziele-fmarten.

Dit water wordt een waterbron,

Daer Jakobs niet by halen kon.
Dit water heelt gewonde harten.

Dit water wordt een wel in 't lyf
En fpringt tot in het eeuwigh leven.
Myn Lief zal my dit water geven
Zoo lang hy 2<elf dit water blyf.

Z I N N E B E E L D E K

X L.

l�^rte bemint kan* niet vry zyn»

S Liefde flaverny ?
Gewis: maer houdt ons vry
Van dwang. Wie kan beminnen
Die niet met hart en zinnen

't Geliefde dient en eert,

Terwyl het ons beheert?
Men geeft zich ganfchlyk over;
Ontziet nogh kruit nogh loover

In haren dienft; alleen

Uit minzucht die de leen ,
Verfterkt. Niets kan haer weren ^
Niets fmarten, niets haer deren.

Zy blyft onwrikbaer vafL

Haer laft wordt lichte laih
Haer juk wordt zacht en draeglyk,
En meer en meer behaeglyk.

Als liefde kuft en ftreelt

Geen arbeit ons verveelt.
Wat ons w�erfta doorftreeft men ;
Want, waer men lief t daer leeft men i

Veel meer dan, waer men leeft

Door Hem die aemtocht geeft-
Dit juk van myri Beminden
Is laft die luft leert vinden.

VAN O. v A N VEEN. 97

X L I.

De Liefde blinkt onder alle deugden wit.

: Elyk voor 't licht der 2011 moet zwichten,

Wat, rollende om zyne afTen heen

En om de zon, zyn licht te leen
Ontfangt uit deze bron der lichten :

Zo zwicht voor Liefde en haren glans
De glans der deugden , die haer ftralen
Uit deze zon der deugden halen,

En pronken met geleenden krans.
Wat baet Gelooven, Lyden, Hopen,

Gelaten en (tantvaftigh zyn

In ziel-elende en lichaems pyn;
Wat, al het zwoegen, zweeten, looperf j

Nu lufteloos, dan onvermoeit;
Nu langs gemakkelyke wegen,
Dan ademechtigh en verlegen

Langs paden daer de doren groeit ?
Niets baet het, zoo myn Heilants Liefde^

Van 's Hoogden rechte hant gekroont,

My niet geheel en al bewoont.
Zyn min, die my het hart doorgriefde

Volmaekt alleen alle andre deucht.
Hoe luft het my myn Lief t'aenfchouwen ?
Verdwynt het Hopen en Vertrouwen,

Zyn Liefde alleen blyft al myn vreucht.

X L I I.

Liefde verwint alles ₉

.Et ftcrk Geloof magh wecrelden verwinnen,

De Liefde neemt den hoogen hemel in;
Haer pyl doorwont een nedrigh hart van binnen.

Niets wederftaet de krachten van de min.
Godts Liefde wyft het doelwit aen haer oogc:

Zy mikt en treft dat doelwit met den fchicht.
Geen wonder, want zy fchiet met zynen boge;

Hy leent de pyl, en fielt het wit in 't licht,
Geen fchilt , geen zwaert, geen kracht van hooge
muuren,

Geen angit hoe bang, geen lyfsgevaer hoe groot.
Kan haer gewelt ontworftlcn nogh verduurcn:

Z'ontwapent zelfs den onverwinbren doot.
Een Ziel, door haer gewondt, weet van geen wyken

Nogh wankele^ want Jezus fterkt en hoedt,
Zyn lieve bruit. zy Xal den eerprys ftryken,,

't Genadeloori van 't onverzet gemoet.
Gelukkigh, wie met Jezus trekt te velde

Den Leitsman ter volmaekte zaligheit,
Die zich alleen in d'ope breffe ftelde,

En heelde Godts gequet�e Majefteit.
Sta vaft, myn ziel, gy zult uw wit niet miflen,
Die wonde ontdekt u Godts geheimeniffen,:

Y A N O. VAN VEEN. 99

XLIII.

Zy krygt kracht door beproeving*

AL komt een onweer uit den weden
Aenbulderen^ en ilaet ten lellen

My op den gront en dreigt den doot,

Nogh vreeze ik voor gewelt nogh noodt.
Myn Bruigom blyft zich myns ontrermen
Zyn trouwe handt zal my befchermen.

Wy houden ons aen dezen boom,

Den boom des levens, \ry van (chroom*
Geen proef maekt my dien (lam afhandigh:
Ik blyve in allen noodr voKlandigh.

Eer flerve ik weg h eer ik het geef.

De groene lauwer krake en beef
Voor 't vuur, ik weet van geen bezwyken/
Van omzien, waggelen, nogh wyken.

Geen val, door fchielyk overval,

Bederft in eens het een en al«
. Wie �aet zie toe, want niemant ftaet 'er,
Of eb en vloet, waer Godt is, gaet 'er.

De proef verfterkt, de voorfpoet zwakt.¹

Een ongefteunde vruchtboom zakt
Met vrucht en bladen op den akker,
Maer Gy, myn Jezus, helpt my wakker.

Dees druk verquikt, dees laegte hoogt.

Wie hoopt niet, daer Gy 't al vermoogt?

ico ZINNEBEELDEN

X L I V.

Oprechte Liefde kent ge ene waet.

OPrechte min, waer by geen deucht kan halen
Groeit dagelykfch , en kent in 't eindt geen palen,
Myn Bruidegom, de luft van myn gemoet,
Myn Bruidegom, wiens oogh my kon verrukken,
Breekt zelfde maet aen (tukken,
Ik trap ze met den voet.

Wat maetftok kan het matelooze meten?
Waer 't meetbaer is verlaten en vergeten

Behoeft men maet voor hartstocht nogh verftant:
Men fpiegelt zich in Godts oneindigh wezen,
Men mint niet als voor dezen,
Maer met onlefchbren brant.
Geen weerelt kan Godts Eruit Godts handt ontroven J
Geen water 't vuur van hare liefde dooven;

Geen lult haer hart ontfteken, dan de vlam,
Die, van Godt z�lf gefticht, oneindigh blake_fEn haer een offer make
Voor 't eeuw�gh Ofterlam.

VAN O* V A N V E E N. �QI

X L V.

Zy wakkert op dvor hemel-wlnt.

G Odts Geeft, een wint van Godt gedreven,
Zal kracht aen myne liefde geven.

Al blies de wint van tegenfpoec,
De vlam mocht ftoppelen verteren
Van ydelheit, maer kon niet deren

Het gout van 't Godgewydt gemoet*
Dat kan de vlam zoo wel verdragen
Als d'allerfelfte hamerflagen:

Zelfs wordt het door het vuur geproeft;
Het blinkt veel fchooner dan te voren
En wordt van Jezus uitgekoren

Als 't geene zuivring meer behoeft.
Die zuivring moet my 't vuur verwerven,
Dat onder d'aifche zou verderven

En laten my cTonzuiverheit,
Blies Godt geen winden uit den hoogen
En ftichtte door zyn Alvermogen

Een vlam die 't al in kolen leit.
Gewenfchte winden blyft maer waeien ;
Gy zult den Hoogden wierook zwaeieu

Wiens geur zyn vriendlyk hart verquikk',
II zal my by de kolen warmen
Eu Hy zich over my erbarmen.

O welgezaligt oogenblik!

N 3 XLVJ. Zy

ZlNNEBEEtDEH

X L V I.

Zy veracht al het 'ivecreJtfcJj.

HOe wykc ik beft van 't aerdfch gewemel?
Koom, Jezus, leid my by de handt

Naer 't eeuwigdnurendt Vaderlandt,
Ik hnet de weerelt om den hemel!

Wcgh ftaetzucht, welluft ₇ overdaet,
W-gh wapenfchilden, fepters, kroonen,
Eerampten, huizen, hoven ^ troonen;

Godts vSion is myn toeverlaet.
Godts Sion Itraelt in bei myne oogen:

Dat is de burgh, wiens burgerrecht

My op Godts woort is toegezegt;
En 't kan zyne Almacht aen vermogen,

Zyn Waerheit ae« onfchendbre trouw,
Zyn Liefde nooit aen wil ontbreken,
Dat ik, de weerelt dus ontweken,

Myn vaderlant niet vinden zou*
Gewis, de handt die my wil leiden,

De ftrael van 't aldooritralendt Oogh,

Helpt, en beftraelt my van orn hoogh-
Nooit zal myn Jezus van my fcheiden,

Als ik niet omzie, maer recht aen
Den wegh van zyne lievelingen,
Den wegh dien alle vromen gingen,

Den rechten hemeiwcg blyf gaen.

VAN O. VAN VEEN. 193
X L V 11.

V Gezicht a�een is niet genoegz>aem,

N Een v.eket^l» oogh voldoet alleen
Den welluft niet van zuivre lielde.

Ik fleet myn dagen in geween
Terwyl de fmart my 't hart doorgriefde,

Zoo Gy, myn Bruigom, met uw hant,
Of liever, niet met beide uw handen

Den onverbreekbrcn echtebant,
Toeftrikte, en ik myne offeranden

U heiligde op den reukaltaer,
pien Gy zelf in myn hart quaeint /lichten.

Wat is uw liefde wonderbaer!
Hoe kan zy myncn geeft verlichten!

Ik voel de werking van uw min
poor alle myn genegenheden.

Ik voel hoe zy my overwinn'.
Ik voel door alle myne leden

De (ioving van uw liefde-v uur.
Eenzelve Geelt bezielt ons beiden.

Och dat dit eeuwigh zy van duur;
2oo gullen nooi^ di<? handen ichtidc-n.

104 ZINNEBEELDEN

X L V I I I.

Geen ivcgh is ongebaent voor de Liefde*

S Preekt van ongebaende wegen,
Weereltlingen, fteedts verlegen

Wat gy laten zult or doen,

Of om fchade te voorheen,
Of om winden na te jagen,
En uzelfs met duizent plagen,

In het lichaem en gemoet,

Op de hoop van vluchtigh goet,
Af te mennen onder 't loopen ;
Godt is voor geen gout te koopen.

Ik van andren Geeft bezielt.

Geeft, die mynen geeft vernielt
En my alles door helpt ftreven
Om een zielvernoegendt leven,

Vinde in eencn oceaen

Geene wegen zonder baen.
't Hart is 't roer. De liefdewinden
Van myn' Jezus, myn'Beminden

Mogen alle ftonnen op.

'k Hael geen zeilen in den top;
'k Roeie alleen met zynen boge
Daer ik alles mee vermoge

Op den ongebaenden plas.

Zyne Liefde is myn kompas.

VAN O. VAN VEEN.

X L I X.

Liefde is het z,out der Ziele �

H Et befte /omvat, dat het zout
Des levens onbederflyk houdt,
Is min tot Godt en zyn beminden.

Wien dit niet fmaek t is fmakeloos;

Wie dit niet kielt is bot of boos;
Wie dit niet vindt weet niets te vinden.

Godts waerheit hangt 'er 't zegel aen.

Myn Lief, hoe zou myn hart beftaen,
Zoo Gy 't niet zoutte? Zilte tranen

Hebt gy uw gunften toegezcit,

Zy zouten de godvruchtigheit
Van die zich van de weerei t fpanen.

Uw Liefde is 't zout van ons gemoet.

Uw Liefde is 't zout dat ons behoedt,
Bewaert, en luit en kracht blyft geven.

Die kracht geeft fmaek aen al ons werk.

Ons werk behaegt U om dat merk.
Uw Liefde is zont voor 't ecuVvigh leven.

Dit onbederfelyke zout,

Meer waerdigh dan al 't aerdfche gout.
Zout woorden, werken en gedachten.

Het zout de zie;; het zout den geeft;

Het is het zo it voor 't hemel fch feeih
Onzaligh, die dit zout verachten!

io6 ZINNEBEELDEN

Zy haet de Vrees.

Liefde \veet van hopen, niet van vreezen,

Zy zit geruft en ftil

In haer Bemindens wil :
Of, 200 zy werkt, 't is om bereidt te wezen

Op 't Euangeli-padt;

Zoo wordt zy moe nogh mat.
Haer Bruigom dryft, geweldigh in het jagen,

De vrees ten deuren uit,

Die Hy met handen fluit.
Geen vreezigh hart kan Jezus ooit behagen.

Wie y vrigh mint , wie hoopt ;

Maer laffe vrees verkoopt
Den Godtsdienit aen de wanhoop voor de fmarten

Van droevigh naberou

Om een gelchonde trou.
De Liefde fterkt de Godgewydde harten.

De veege vrees verlieil ,
De valte Liefde kieft
En houdt het licht der zuivre hemelftralen :

Die lamp wordt nooit gedooft

In 't hart dat hoopt, gelooft,

En mint ; op dat de ziel niet af �ou dwalen,

LI. Lief-

L£L^..J;...*l... .....,_.:.,.:. ... . . �- .

V A N O. V A N V E e N. JQ}

L I.

Liefde is de gelukzaligheid der Ziele.
DE ZIEL.

en heil zoo groot als uwe min,

Myn Bruidegom, myn uitverkoren,
Hoe liefllyk is het U te hooren,
Hoe liefjyk, hart en ziel en zin
Geruit in uwe hant te geven!
Gy zyt de kracht van 't geeitlyk leven.

ONZE HEER.

Ik houde de rechtmatigheit,
En, zoekende geen eigen voordeel,
Volg deze fchael; die weegt myn oordeeL

Ik heb myn liefde toegezeit
Aen wie my mint, en blyf rechtvaerdigh.

Gy maekte door uw wedermin

Myn Liefde alleen al uw gewin,
En dus u myne gunden waerdigh.
DE ZIEL.

On waerdigh was ik, waert gy niet
Zoo overvloedigh in genade,
£)ie myne liefde komt te ftade,

Dat Gy myn fmetten overziet.
Uw Liefde geeft myn liefde krachten,
Gy 2Jt de luit van myn gedachten.

io8 ZINNEBEELDEN
L I I.

V Gewtffe geeft Haer getuigenis.

G Odts Geeft getuigt met mynen geeft de waerheit.
Geen zonncglans haelt by de heldre klaerhe�c
Van myn gewiile in deze zekerheit,
Dat al myn fchat by Godt is weggeleit.
Om dat ik Hem beminne en 't eeuwigh leven
Heeft Hy my zelf die zekerheit gegeven.
't Is enkele genade, en niets van'my,
O neen, myn Lief₇ want Gy, alleenlyk Gy,
Hebt my den wegh der Waerheit aengewezen ^
Door Liefde te bewandlen zonder vreezen.
Uw Liefde heeft myn wedermin gefterkt
En in 't gemoet gevoelbaerlyk gewerkt,
Op dat het zich naer uwen wil moght buigen;
Nu ftrekt het my voor duizenden getuigen.
Gy hebt my eerft gewont met liefde-fmart;
Ik oifere U op 't outer van myn hart
Dedankbaerheit, en wyk geen hemellingen.
De Liefde kan door alle darren dringen.

VAN O. VAN VEE N.

L III.

Zy hact den Hoogmoedt.

om aen, inyn Lief, met alle kracht,

Zoo veel de krachten kunnen dragen,
Dit trotfche dier met gecfFelilagen

Gezweept en onder dwang gebracht.
Geen arbeit moet ons hier vervelen_>

Myneuitverkorene, myn Bru't;

Men trapp' dien flaert zyne oogen uit,
Dan zullen w^ry de wieken deelea

En plukken dien verheven kam.
Ik haet dat ondicr, op 't herdenken
Hoe 't eens de zaligheit kon krenken

Van Englen, daer 't zyn ooriprong nam.
Het werdt ten afgront neergeftootcn;

Nu zweeft het over 't aerdryk heen,

En fchendt my zelf in myne leen.
Koom helpmy, helpmy, onverdroten.

Ik (ta U met myn hnlpe by:
'k Beloof't U, 'k zal U nooit verlaten;
Blyft Gy dit ongedierte haten,

Ik wyke nooit van uwe zy.
't Gaet wel. Wy zullen 't overwinnen.
De Hoogmoedt is 't vergif der zinnen.

'|IO ZINNEBEELDEN

L I V.

Zy is bekommert,

L Eer my uw wetten wel verftaen ;
Leer my de befte wegen gaen.
Want, fchoon geen wanhoop my beknelt,
Of zelfs geen angd inyn zinnen quelt,
Als waer' myn hart niet recht voor U ;
Nogh vinde ik dat myn liefde, fchuw
Van overyling, zich mistrout:
Zy vreeit wel niet, maer wil niet ftout
Te werk gacn ponder uwen raet,
Myn Lier, myn hulp, myn toeverlaet»
Gy opende de levens baen
In deze goddelyke blaen.
Hier zie i Je wat my nog h ontbreekt.
Hier luider ik wanneer Gy fpreekt.
Hier antwoort Gy waaneer ik vraeg,
Hier troolt Gy my wanneer ik klaeg
Van onvolmaduheit, of van fchult,
Van zwakheit of van ongedult.
Dit woort is 't oogh van myn verftant,
De wcgh naer 't eeuwigh vaderlant.
W:« heeft dit woort door zyne kracht
Al zielen tot het heil gebracht
Waer.naer ik (Ireve! ei help my ftreven;
Dit woort is geelt en kracht en leven,

VAN O. VAK V E E S.

L V.

Zonder leefde is de Ziel doet.

ZY �aept van krachten nis berooft,
En nam een kuffen onder 't hooft
Van geeil en ziel eu brein berooft.
'k Zie ge,n beweging in haer vier-en.
Zy ruit iio^h niet van hare werken,
⁴ Die anders arrebeit beperken.

Zoo gaet het als de Liefde ruft:
Het levensvuur fchynt uitgeblufcht,
De- ziel in ilaep te zyn gefull.
Ik laet fomtyts myn lieven flapen,
Gelyk een herder zyne fchapen,
Op dat zy nieuwe krachten rapen.
Nu maek ik mynen boog gercedt,
Eer zy my flapende vergeet,
En langer van zichzelf niet weet.
'Zy zelf zal mynen pyl bedanken.
Die wonde wekt en heelt de kranken,
Gelyk het mes de wyngaert-ranken.
Als Liefde fluimert "is ze in noodt;.
Maer, als zy llaept, wel hallef ciojf,
Ik wekke haer met eenen fchooc,

f ta Zl N X E B E E L D E N

L V I.

Zy ucrgeh gelyk 'met gcJyk,

MAgh ik U, Jezus, myn Beminden,
Myn Bruigom, magh ik U weer vindeu?

Hebt Gy my uit den flaep gewekt?

Hielt Gy uwe armen uitgellrekt,
En drukt Gy met diezelleve armen
My aen uw borft om my te warmen,

Die kilkout in een iluimering,

Die al t'ontydigh my beving,
U, mynen Liefften had vergeten?
Hoe zal ik uwe Liefde meten ?

Gy waekte toen ik onbedacht

My zelf had in gevaer gebracht.
Gy wekte my niet zonder fmarten ;
Uw �ael doorwondt de ftale harten;

Die wonde heelt de ziele won d.

Ik danke U uit myns harten gront,
En bidde om ilapeloozer leven,
Zoo zal ik nooit U weer begeven. '*

Hebbe ik U ooit ontrou geweeft,

Vernieu myn krachten door uw' Geeft.
Geef vaften vrede, ik zal myn dagen
Niet wyken van uw welbehagen.

VAN O. VAK VEEN. 113

L V I I.

Liefde is de bron en ader van alle Deugden.

V Liet nu mildlyk liefdeftroomen
Uit het Paradys gekomen,

Daer de boom des Levens bloeit,

'k Zal my zelve lang vermoeit
Aen uw water dronken drinken,
Of veel eer daer in verzinken.

Magh my dit gebeuren, Heer

U wen naem tot eeuwige eer ?
'k Heb my zelf aen U gegeven:
'k Wil my zelve niet meer leven.

Dit 's de bron van alle goet!

Och, wat fmaekt haer water zoet!
Deze zuivre waterplaffen
Zullen uwe Lieffte waffchen

En verfterken in de deucht.

Hoop, Geloof, Vertrouwen, Vreucht,
Vrientfchap, Waerheit, Rechten Vrede,
't Komt hier alles, koom Gy mede.

Gy alleen zyt heel de bron,

Gy alleen de levenszon
Die den wafchdom kan verleenen.
Laet ons eens voor al vereenen!

ZINNEBEELDEN

L V I I L

Zy keft tot tn bet oneind' ge.

Eloof heeft uit wanneer wy derven;
De Hoop heeft uit wanneer wy erven;

De Liefde blyft,
Zy is de ^ufter van Godts Zone; \
Zy pronkt met onverwelkbre kroone,

Wiens glans beklyft.
Zy trouwt de befte rechte handen ;
Zy biedt den Hoogden offeranden

Hier en hier na.

Geen doot kan haer het leven rooven ;
Zy iweve om laegh , *zy leeft hier boven ,

Door Godts gena�.
O onverbreekbaer waerheits �egel ,
Lang waert gy de volmaekte regel

Van mynen gang.

'k Voorde 'het einde van myn Haven,
Van al myn luchten en myn klagen,

Hoe lang of bang.

Myn Bruigom heeft xich wel verfcholen;
Maer dwaelde ik ooit in duiftre holen ,

Hy hielt my vaft.

Nu zal Hy nooit weer van my fcheiden.
Nu zal Hy eeuwigh my geleiden.

Wegh, aerdfche laft.

VAN O. v A M V E E H� ; rijf

-£T -*

L IX.

'Het oogmerk der Liefde is dat twee Een wordt».

D Oor (tillen ftrooni en door gevaren,
Gelyk een zeefchip door de baren,

Geraekt men eindelyk aen lant.
Door hulp en tucht, door hoop en fchromen^
Door luft en laft, tot Godt gekomen,

Blyft Jezus Liefde een vafte bant.
De ziel, vereent met haer' Beminden _tCon in het einde een rultplaets vinden.

Dat was het oogmerk van haer min.
^aer Heilant liet haer niet verlegen;
^y vloerde doorgaens hare wegen.

Nu kroont het einde het begin,
jewenfchte trou! wie zoo kan paren
^erdriete geen gevolgh vanjaren

Daer Godt zyn kinderen beproeft.
Dees trou ka�ialle zuur verzoeten.
Dees trou kan alle fchade boeten.

Hy wenfch niet wie niet meer behoeft.
Dit is de volheit aller vreugde
Die ooit een zuivre ziel verheugde.

Dit is de voorfmaek van 't genot
Der bruiloft, daer de Hemellingen,
-Iet Lam ter eere, onfterflyk zingen.

Dit is het trouverbont met Godt.

�I� ZlNNEBEELDEM VAN O. VAN VEEN.

L X.

Liefde is de -vervulling vatt de Wet.

U s is de heele wet volbracht,

'Want Liefde is 't Eindt van Godrs geboden.
De Rede en Godtsdienft beide nooden

Ons dien wcgh op met alle kracht.
Ruft, ziel, na alle uw liefdewerken;

Godts Liefde ruft aen uwe zy',

Waer m�� gy welgenoegt en b!y
Beiloot uw loopbaen te beperken.

Dank uwen Bruigom, die zoo trou
Als gunftigh door 2,00 veel gevaren
U wilde helpen en bewaren,

En eindlyk nemen tot zyn vrou.
Niets deed gy door uwe eige krachten;

Gy had het alles van zyn hant.

Hy was uw trooft en onderftant.
Hy ftuurde uw wegen en gedachten.

Uw Liefde heeft de Wet vervult
Door zyne oneindige Genade.
Hy floegh alle uwe wegen gade.

Zyn �achte* Geeft gaf u 't gedult;
Zyn Waerheit veltigde uwe ichreden;

Zyn Woort was" 't licht voor uwen voet�

Zyn Licht het licht van uw gemoet,
Zyn Kracht de 7,'el van uwe zeden.

Onfterfiyke Eer en Majefteit

Zy Gode en't Lam in eeuwigheit.

BLADTWYZER

ZINNEBEELDEN

VAN

H. H U G O.

OP D R A G H T Heer voor u is Alle myne begeerte : en
myn zuchten is voor u niet verborgen. P(. XXX VIl[.
J o. Pag. i

� Met myne ziele hebbe ik H begeert in den nacht. Eza�.
XXV!. 9. 2,

2 O Godt, Gy weet van myne dwdesheit, en mynefchulden
zyn voor u niet verborgen. P f. LXIX. 6. 3

3 Zyt my genad gb , Heer, want ik ben verzwakt: genees my₉Heer _t want myne beenderen zyn verfchr�kt! Pi". V 1.3 4

4 Aenzie myne etende en myne moeite, en neem alle myne
zonden wegh. Pi". XXV. 18. j

5 Gedenk toch dat gy my ah leem berelt hebt, en my tot
flof zult doen wedetkeeren. Job. X. 9. 6

6 Hebbe tk gezondigt, w at zal ik doen ? O menfchenhoeder ₉�vacrom hebt Gy my H tot een tegenlsop geftdt. Job. VII.
zo. 7

7 Waerorn verbergt Gy uw Aengezicht, en houdt my voor
uwen vyant? Job. XIIf. 2.;. 8

8 Och, dat myn hooft water ware , en myn oogh een ff ring-
ader van tranen! Jerem. IX. i. 9

9 Banden der helle omringden my_} flrikken des doots beiegen-
den my. P?; XVIII. 6. 10

I o Ga niet in V genekte met uwen knecht; want niemant,

de leeft, zal voor uw Aengezicht rechtvaerdigh zyn. Pf.

CXLI�. z. ir

I1 Last my de watervloet niet overftroomen , en- laet de
diepte my niet verflindea. Pf. LXlX. l�. � n

11 Och, of Gy my in 't graf verflaekt, my verbergde, tot
� dat uw toorn zich afkeerde, Job. XIV. 33. 13

Q 13 Zyn

BLADTWYSER.

13 Zyn myne dagen niet weinigh ? Houd op. zet van my af,
op dat tk wy een weinig verquikke. Job. X. zo. 14

14 O, dat zy wys waren f zy zouden dit vernemen, zy zou-
den ep hun einde merken. Deur. XXX�. 19 15

15 Myn leven is verteert van droef helt, en myne jaren van
zm.hten. Pf. XXXI. u. 16

16 Myn ziel is verbroken van wegen het verlangen nacr uwe
oordelen Pf. CXIX. 10. i?

17 O h, dat myne wegen gericht wierden, om uwe inzet-
tijgen te bewaren? PI'. CXIX. 5. 18

18 Houdende myne gangen in uwe {foren , op dat myne voet-
ftafpen niet zouden wankelen. Pi. XVIi. 5. K}

19 (Het halr) myns vleefchs is ie hrge gerezen van ver-
Jchnkkinge voor «, en ik htbbe gevreefl voor uwe oordelen.
Pf. CXIX. 110. 10

i o Wend myn oogen af, dat zy geen ydelheitzien Pf. CXIX.

37- at

21 Laet myn hart oprecht zyn tot uwe inzettingen, op dat

ik niet befchaamt worde. P f. CXIX, 80. 12,

21 Koom, myn Lieffte, laet ons nu u�tgaen in 't velt, laet

ons vernachten in de dorpen. Hoogl. VII ir. 13

23 Trek my, wy zullen u naloopen. Hoogl. �. 4. i 4

24 Och, dat gy my als een broeder waert, zuigende de borflen
myner moeder ! dat ik u op de ftraetvonde ,ikzoude u kup
fen^ook zouden zy my niet verachten. Hoog! VIII. 1.15

25 Ik zocht des nachts op myn leger hem, dien myne ziel
liefheeft, ik zocht hem; maer ik vondthem niet. Hoogl.
III. i. 26

3L� Ik zal nu opftaen, e n in de fladt omgaen , in de wyken en In
de ftraten; 'k zal hem zoeken, dien myne ziel lief heeft: ik
zocht hem, maer ik vond-t hem niet. Hoogl. III. i. 2?

27 Hek t gy dien gez:en , dien myne ziel lief heeft ? Toen ik
een we'wigh van hun weggegaen was, wnd ik hem , dien
myne ziel liefheeft: ik hielt Hem v aft, en liet Hem niet
gaen. Hoogl. III. 3. 4. 28

28 Maer, my aengaende , het is my goet na by Godt te
zyn: ik ftel Ie my n vertrouwen op den Heer, HEER Pf.
LXXI1I. 28. 29

19 Ikhebbtyroottn litft 'm zyne fchaduwen, en zitte daer

onder

BLADTWYSER.

onder. Hoogl H. l. 30

30 Hoe zouden wy een liedt des Heeren zingen in een vreemt
l*nt. Pf, CXXXVII. 4. 3 r

31 Ik bezwere u,gy dochters van Jeruzalem,indien gy my-
nen Liefften vindt. wat zult gy hem aenzeggcn? dat ik
krank ben -van lief de» Hoo»l V. 8. 31

31 Onder fteunt gy lieden my met de flefchen, ver ft er kt my met

de appelen; want ik ben krank van liefde, Hoogl. II. ^. 33
33 Myn Lieffte is myn en ik ben zyne, die weidt onder de

leli�n , tot dat de dagh aenkomt en de jchaditvjen vlieden.

Hoogl. II. irt. 17. 34

3 4 Ik ben myns Lief flens: en zyne genegenheit is tot my.

Hoogl. VII. ro. 3?

3 £ Myne ziel ging uit van wegen zyn fpreksn. Hoogl. V. 6. 3 >5
36 Wien hebbe ik nevens U in den hemel? nevens U luft my

ook niets op aerde. Ff. LXXIII. M. 37

370 wee my, dat ik een vreemdeling ben in Mezech: dat

ik in Kedars tente wone: myne ziel heeft lang gewoont by

die den vrele haten. Ff. CXX. 5, 6. 38

38 Ik elendig menfch! wie zal my verloflen uit het lichaam*
dezes doots. Rom. VII. 24. 39

39 Wam ik worde van deze twee gedrongen, hebbende be-
geerte om ontbonden te worden en met Chriftus te zyn.
Filip. f. 24. 40

40 Voer myne ziel uit de gevangkenif�e om uwen naem te lo-
ven. Pf. CXLII. 8, ' 41

41 Gelyk een hart fchreeuwt naer de waterflroomen, alzoo
fchresuwt myne z'iel tot U, o Godt. Pf. XLlI. 2. 41,

42. Wanneer zal ik ingaan en voor Godts Aengezicht verfchy-
nen? Pf. XL IL 3. - 43

43 Och, dat my iemandt vleugels, als eener duive, gave f
ik zonde henen vliegen, waer ik blyven mochte L V. 7. 44

44 Hoe liefelyk zyn uwe woningen, o Heer der heirfcharen f
myn ziet is bevengh , en bezwykt van verlangen naer
de voorhoven des Heeren. Pf. LXXX1V. 2, 3. 45

45 Koom haeftelyk, myn Lieffte, en iveeft Gy gdyk een. Rhee _fofgelykeen iv�lp der hanen op de bergen der fpeceryen.
Hoogl. VUL 14. 46

B ES L U I T. 47

Qz BLADT-

BLADTWYZER

ZINNEBEELDEN

VAN

O. VAN VEEN.

DE Liefde doordringt en onderhoudt het heel-al. Pag. 5 3

Gebedt 54

Gebed t 5 $

'Gebedt 56

1 Godt boven alles te beminnen. 57

2 Men moet beginnen. 58

3 D'Aenneming tot hinder s is uit Liefde. 59

4 De Liefdv is Recht. ,- ^o

5 De L/C/& /$ Eeuwlgh. 6 £

6 G�^ Iiefde is 't Licht des Verftants. 6i

7 H^ it?er/f der Liefde is heerlyk. 63

8 De Liefde onderwyft. 64

9 De Z,ie?/We /* ^/e Dierlaerfle Schat. 65

I o De L/'e/He is zuiver. 66

II Een heit, Volmaektheit. 67
IZ Godtgewydde Liefdevoor ft eling. 68

^v 13 I7e £/e/^e w�er i;4» ivederzyde kornen* 69

14 Deucht het Kenteeken der Liefde. 70

19 Eenftemmigheit van vuil. 71

16 De L/e/^e £/ef hemelwaert. 71

17 Zy ^r<?e/f ?o^ /*» /?ef Oneindige. 7 3

18 2y isfterker dan der kinderen Liefde jegens hunne ouders.

19 Liefden de bant der volmaektheit, 75

20 2;y overwint de Natuur* 76

21 Zy behoedt ons voor 't quade» 77
21 Zy £0e/f i» ^e?2 G^f/2* 78
23 Zy heeft eenen tegenzin in bezivaerthrit* 79-
14 2y £#�* aelmcejcv. 80-

B L A D T W Y S E R.

15 Nydt is de fch a duw der Liefde.

2,6 Liefdt kent geenen arbeit.

17 De Liefde alleen geef t vele goederen.

2,8 Geefleling uit Liefde is aengenaem.

29 Liefde en Vrede zyn gezellinnen.

30 Hoop de befte Voedfter der Ziele,
3 r Liefde kaet traegheit.

31 Liejde inaekt alles recht.

33 Liefde baent den wegh tot Godt.

34 Alles keert tot z,ynen oorjprong.
3 5 De Liefde is ftantvajlig.

36 De Lief de bouwt.

37 Zy verfpreidt een aengenamen geur.

38 Godt s Lief de geeft de ware veiligheit.

39 Zy lefcht den dor ft.

40 Wie bemint kan niet vry zyn.

41 De Liefde blinkt onder alle deugden uit.
42, Liefde verwint alles.

43 Zy kryvt kracht door befrrotvtng.

44 Oprechte_t Liefde kent geene tnaet.

45 Zy wakkert op door hemelw�nt.

46 Zy veracht al het Weereltfch.

47 '/ Gezicht alleen is niet genoegfaem.

48 Geen wegh is ongebaent voor de Liefde.

49 Liefde is het z,out der Ziele.

50 Zy haet de Vrees.

51 Liefde is de gelukzaligheit der Ziele.
51 V Gewijje geeft Baer getuigenis.

5 3 Zy haet den Boogmoedt.

54 Zy is bekommert.

5 $ Zonder Liefde is de Ziel doof.

56 Zy vergelt gelyk met gelyk.

57 Liefde is de bron en ader van alle Deugden.

58 Zy leeft tot in het oneindige.

59 Het oogmerk der Liefde is dat twee Een wordtn.
(JQ Liefde is de vervulling van de Wet.


	Pag. regel, ftaat	lees
	14 5 afgemetene	a^fgemeten
	30 16 bioeien.	bloeien ,
	34 10 beladen	beladen.
	36 laetfte g«.korht	gekocht.
	44 4 mocbte. LV.	mcchte. Pf. LV
	45 *6 Hoogftcns	Hoogden
	83 14 lafrc	laffe
	99 u afhandig	n f handig
	�oo *6 ontroven	ontrooven.
	in 6 vier en	vlerken.

T>t tyffen daar * fy ftaat, #?<?<>�<?» de regels van
onderen op getelt worden.



				. 71.
		XV.		. 71.
		XV.



DE a m GODLIEVENDE^/ ^x Z I E L VERTOONT IN ZINNEBEELDEN b o o & H ERM A N H UGO EN O' T T O VAN V EEN .MET DICHTKUNSTIGE /ERKLARINlGEN y A�ST JAN SUDERMAN.

		T' A-MSTEfeD AM. HENRIK WETSTEIN. En zys te bekomen* By MART E N SCHAGEN, Of den Nieuwendyki of den koek wn Je Mandcmtkcr

	artalisdom UTRECHT



			DEN GODLIEVENDEN LEZER Genade en vrede van Gode den Vader, den Zone en den Hei- ligen Geeft. Amen. Elyk de menfch uit ziel en Lichaem beftaet, zoo eifcht elk dezer twee dee- len een voedfel dat met deszelven aert over een kome. Het lichaem > als uit de aerde herkom- ftigh, wordt door aerdfche, gelyk de ziel. uit hemelfchen zade gebo- ren, door hemelfche fpys onderhou- den. Ik fpreke hier niet van de oeffe- ningen en wetenfchappen die op ha- re wyze met recht den naem dragen van een voedfel der ziele, maer ik fpreke hier alleenlykvande inwen- dige voeding der ziele door Godts l ^evendigmakenden Geeft, die haer \ verquikt, verflerkt, onderhoudt, * AL � 3 in



		den den Lezer. in wederwaerdigheden trooft, en haer den kerker des Lichaems ge- maklyker maekt.Want wie, die zich wel bedenkt ₃ zucht niet in dezen aerdfchen tabernakel en verlangt om met de woonftede uit den he- rnel overkleedt eft niet naekt ge- vonden te worden ? 't Is eene alwyze befchikking der pppedte Voorzienigheit dat wy uit twee zoo ftrydige deelen beftaen. Scheelde het minder, wy zouden noghal meer naer de aerde hellen; �naer nu dit verfchil zoo groot is , wordt het lichtelyk gemerkt, en de ziel wil naer boven terwyl het lichaem de aerde zoekt. Om haer te helpen dient Godt Zich van zyn H. Woort en den in- vloet der iterkte vanden H. Geeft der genade en vertrooftinge. Mee- nigmael valt zy, meenigmael itaet zy weder op, en beweent haren val voor de voeten van-haren ge- kruiften Heilant. Nu fchynt zy yan hem. verlate^dan valt hy haer, eni



		Aen den Lezer. en zy hem., met den kus der lief- de in de armen. Dikwyls is zy met Koning David in een dal der fchaduwen van den doot; dikwyls met hem in de voorhoven des he- mels. Dus fukkelt zy, verlangende met Godt haren Vader, met Je- zus haren Bruidegom, met den H. Geeft haren Troofter vereenigt te zyn: want ( om Vondels woorden in zynen Jefta te gebruiken) Geene aerdfcheit kan den rykflen menfch meerge- ven j Dan aerdfchgenot, een kort, onzeker leven ITol zwarighe�n. Men f lukt geen roos of voelt Den doren, die de bant quetfl. Hoe men woelt Om rykdom; hoe men zweet �m eer en flaten ; t Genoegen vlucht, al lagen al de ft r at en Met kroonegout en fepteren bezaeit, En diamant, enpaerlen : fchyngoet paeit Geengierigaert; geen welluft -wulpfche zinnen.* InGode is V al, daer buiten, niets te winnen. � Men kan niet ontkennen dat de geeftelyke Zinnebeelden en Dicht- �kunft (twee gezufters die eikanderen de hant bieden, dewyl, zoo er- * 4

				j



		J�en den Lezer. gens , hier de Schildery eene ilomme po�zy, en de po�zy eene fprekende Schildery is) krachtigh kunnen dienen om het gemoet te onderlteunen en tot Godt te hel- pen geleiden; en nooit worden zy beter befteedt dan wanneer zy daertoe aengelegt worden. J k hebbe gepoogt deze geeftely- ke Zinnebeelden van Herman Hu- go, en Otto van Veen, gelyk als de fpraek te geven, en, hoewel ik myner xwakheit bewuft, 7eer wel wete dat eene befchaefder pen dit veel beter xoude hebben gedaen, zoo hebbe ik echter getracht ee- nen (teen aen te brengen tot den opbouw van Chriftus kerke opaer- de, die hy zelf hier, en hier na de geheel geeftelyke in den zaligen hemel voltooie. De Latynfche vaerzen van H. Hugo op zyne Zinnebeelden, als mede de Nederduitfche, en einde.- lyk de Franfche zoo wel daerop als op die van Otto van Veen g$- maekt



		Aen den Lezer. maekt, hebbe ik gemydt te lezen om de vryheit van myne eigene gedachten niet te belemmeren, nochte te pronken met vederen die de myne niet waren; hoewel wy altyt wel het een of het ander van de Aelouden ontleenen. Ik voere hierdoorgaens niet zoo 2,eer eenen Kruishelt als wel eene Kruisheldin in , waarom zy dik- wyls als zoodanigh fpreekt. Dit dacht my in deze iloffe naturely- ker te wezen. Voorts. Alhoewel in het Eerde Zinnebeeldt van O. van Veen de Goddelyke Liefde eigentlyk fchynt te beduiden Godts. Liefde tot de ziel, zoo gaet dat daer vervolgens niet allezins door; om welke reden ik ook gemeent heb- be de vryheit te mogen gebruiken van door de Goddelyke Liefde dikwyls de Liefde der ziele tot Godt te verttaen. En waerlyk de geeftelyke vereeniging van Godt met de ziele , en der ziele met Gode is zoo allerinwendigft, dat * f de



		Aen den Lezer. de H. Schrift daer van ge�ne naeu- keuriger befchryving weet te ma- ken (op dat ik het zoo uitdrukke) dan met ons te zeggen dat zy een zyn. De H. Paulus, om ons de vereeniging van Chriftus met de ware Geloovigen te beduiden, zegt dat Hy het Hooft en zy de leden van eenzelve lichaem zyn; en on- ze Heer zelf laet zich meenige ma- len op dien zin hooren. Hier van komen dan billyk de fpreekwyzen van zich te verliezen in Godt, wegh te zinken in Godt., een en vereent te zyn met Godt. Want * wat men ook tegen deze wyze van fpreken inbrenge j en zelfs daer mede fpotte, ik zie niet dat zy, geeflelyker wyze verftaen worden- de , gelyk zy moet, harder is, dan het zeggen van onzen Heere Jezus Chriftus zelven dat wy zyn vleefcb eten^ zyn bloet drinken moeten om deel aen Hem te hebben. Hy zegt dat zyn vleefch waerlykfpys en zyn kloet waertyk drank is. Wie ver- flaet



		Aen den Lezer. ftaet ditnaer den letter? Men han- dele dan niet flraffer met defpreek- manieren der genen, die, als had- den zy geene lichamen ^ enkel en alleen met Gode in den Geelt zoe- ken te verkeeren, dan men han- delt met de tale der H. Schrift zel- ve , en met die van fommige, zelfs Proteftantfche Godtgeleerden, wier uitdrukkingen men ontrent het H. Avontmael louter geeftelyk moet opvatten, zullen zy geene botte ongerymtheden influiten* Ik zeg- ge niet dat 'er geene dweeperyen loopen onder fommigen die zich den naem van Myft�ken geven, maer ik zegge dat menonderlcheit moet maken tuflchen Myft�ken die met goede redeneringen de vereeniging der ziele met Godt uitdrukken j ai zyn de woorden by wylen wat in- gewikkelt, en anderen, die door zwakheit van verftant het rechte fpoor de�nwendigen Godtsdienlts niet wel ^bewandelen. Wie zou, billykerwyze vele Oudvaders en ver-



		D E ZINNEBEELDEN DER GOD GE WYD E Z�ELZUCHTEN VAN HERMAN HIT'G� METDIGOTKUNSTIGE VERKLARINGEN VAN J. SUDERMAN.



	INLEIDING.

E Erft wordt de ziel van Godt geraekt: Zy voelt, en zoo veel mooglyk, flaekt De banden die de weerelt breidde En haer ten afgront mee geleidde» Hier worftelt zy veel worfteling Eer zy zichzelve heel bedwing'. Zy poogt zich wakker te verkloeken _iEn vordert meer en meer in 't zoeken, Tot dat zy, na veel fmerten, vindt Hem dien zy teederlyk bemint. Maer op dien trooft volgt weer verlaten* Zy blyft getrouw, niets kan haer baten Nogh fchaden, 't geen haer Lief niet is* Daer ryft uit deze duifternis Ten lefte een Licht, dat zyne ftralen Met Goddelyken glans doet pralen En ongefchapen luifter fpreit Van Godts onzichtbre Majefteit* Nu fmelt zy wegh, als heel gelenigt En met haer' Bruidegom vereenigt, Dien zy, zelfs in verlating, mint* O Liefde die het al verwint!

		AEN-



			IV.

		el



		etn^us yw�ttf,'



		AENMOEDIGINC,


	W		El aen die op Godts foiin beluft Graegh d'aerdfche luften had gebi�fcht t

't Hart moet gefpeent, Daer moet geweent, Daer moet veel fmert en pyn Geleden zyn Eer gy met Godt vereent. Maer zyt niet moedloos; blyft niet flaen. Godt zelf biedt hulp op deze baen. Die tranen gaf Droogt tranen af. Gaet maf r (tantvaftigh voort: Hy gafzyn woort, En helpt u tot aen 't graf.

				O



		OPD RAGHT AE N JEZUS DEN -v ' BEM I N D E N. .Heet, vor u Is,alle myne begeerte : en myn zuchten i$ voor n niet* verborgen. Pf. XXXVIII. 10. O J E z tr s, zie myn' boezem voor u open. O Alziende Oogh, zie door de wolken heen Myn fmerten , hoor myn klagten en gebe�n _fZoo mag ik eens op my nverlofling hopen! Ik zoeke een' ftaet, dien d'aertsheit niet erkent. Maer, ach / hoe rake ik los van deze banden ? MynHeilant, breekxe, ei, breekze met uw handen _f En help myn ^iel gelukkigh aen het ent! Ikoffe^cu, myn,L�ef, al myn gedachten, Mynwoorc, en werk, enoogh,enhart,enmont, En tong, en tael(Gy hebt myn ziel gewon t) Ik hou nogh luft, nogh fmaek , nogh wil, nogh krachten. 't Zy alles't uwe. Alleen �\|etmy uw min; Myn Bruidegom, 'k zal alles voor u.lyden: Geen ftry t zoo zwaer, dien ik niet door zal flryden. Dus trede ik nu, volmoets, tenftrytperkein: Laet maer u w kracht niet van mynzyde wyken, Dan zal ik ingeene eeuwigheit ber^vyken. O JEZUS, neem, opdatzynietvergaen, Dees vruchten, die Gy zelf geplant hebt, aen. A I. M�t



		ZINNEBEELDEN

	L Met myv�-.ziclt hebbe ik u begeert \n dsn Macht. Eza�. XXVI. 9.

iel zoekt haren Heer by nacht. Want , nu ik 't licht , hetftallieht van de weerelt Verlate , en zie hoe zy , te valfch bepeerelt , My n dierbre ziel ten afgront bracht, Vinde ik my zelve in nare d�ifternifl�n. Hoe zal ik hier het rechte voetfpoor gif�en ? Hysop, o Zon van myn geluk! Ik zoeke uw licht enzuivremorgeftralen. Recht mynen gang , zoo zal ik niet verdwalen ! Och , help me uit dezen droeven druk ! ; Ik walg van d'aerde en alle fchepfelliefde. 't Wa s u we min die my het hart doorgriefde. O JEZUS, JEZUS, lieemmyaen! Sterk myn geloof , ei, flerk myn zwak betrouwen, En laet my nooit dees wifl�ling berouwen ! Och , leer my uit my zelve gaen ! Doorfchyn myn ziel met uwe heldre klaerheit : Ik �o�ke alken het licht van uwe waerheit.

			H. O



	V A N H. H XJ G O. 3

I L O Godt, Gy weet van my0.000000e+000 dwacskeh ^ en myfihul- den zyn voor u niet verborgen. Pf. LXIX. 6. DAer ik u voor myn deel hebbe mtgekoren, Verbergt Gy my uw Aangezicht-, En ga ik dus in eeuwigheit verloren ? / Beiiraelme, 6 Aibeftralend Licht/! 't�s waer, Gy kent myne onbedachte gangen. Myn fchulden legge ik blank en bloot; 'k Ontveinzen niets. Ei, boet dan myn verlangen, En help me uit dezen naren noodt! Ikwaeide, 6 Heer, met allerhande winden. 'k Bere�dt een al te dwazen dier. Ik had veritaaek in ydelheit te vinden : Nu brant in my een ander v ier, 't Geen Gy, mynGodt, wouwt door uw' Geeft ont- fteken _f En aengeftookt hebt door uw kracht; EnzytGynu, zoo onverwacht, geweken? Bedekt Gy zelfs uw Aenfchyn met den nacht ? O JE^US, neemdiehantweervanuweoogen! Weeft met tnyn ziel in hare fmart bewogen!

		A a III. Zyt



	Z I N N E B E E L DEN

I IL Zyt my genadigh , *Heer* , want ik len verzwakt : genees my Heer , want myne beenderen verfchrikt! Pf. VI. 3. MYn Godt , die goet zyt en weldadigh , Myn JEZUS, zytmynzielgenadigh; Ik ben , zelfs tot de doot toe , zwak Door al my n fmert en ongemak! Och, laet my op u w handen lenen , Want aimyningewantenbeenen 2yn, d�orb�naeutheit, heel verfchrikt. Och, helpmyveermy'thartverftikt» Of zwymtvanflaeute. o Heer der heer en, Gy kunt alleen den weedom keeren. Ontferm , ontferm u over my ! Genees my door uweartfeny ! Zoo zal ik , met vernieude krachten , U dienen , en uw hulp verwachten. Zoo zal geen lyden , ramp noch leet , Geen fmert te fmertlyk zyn of wreet. ^f k Zal alles met u oyerkornen , Nu Gy myn ziel hebt ingenomen,

		IV.



	VAN H. H tr G o.

I V. ' �� ie myne elende en myne moeite, en neem alle myve ponden wegh. Pf. XXV. 18. Zie myne boete en arbeit aen, En leer my dooruwflagen, In dezen zwaren molen gaen, Ik zoeke u te behagen. Vergeef my, JEZUS, mynefchult; Ik zal niet gaen, maerloopen. Wacht myn bekeering met gedul t, Wan t ik bly ve op u hopen. Ik heb met meerder ongemak De weerelt en myn zinnen Voorheen gedien t. Nuhateik^tpak Dat ik plachte beminnen. Ik loop met luft in dit gareel, Gebreit van liefdekoorden _tEn kies den arbeit voor myn deel. Zet my maer aen met woorden Ofgeeffelzwepen, naar uw'wil; Maer hoed my voor bezwyken; Dan werke ik voorts geruft en ftii En zonder omtekyken.

		A 3 V. Gt-



	ZINNEBEELDEN

V. Gedenk toch dat gy vny als kern lereit helt, tn my tot ft of zult doen wederkeer en. Job. X. 9; GOdt wildemy uit leem bootfereii^ ^Iy zal my w��r tot (lof doen keef en. ' 'Jf Onuichtbre Majefteit, Leer my myn' oorfprong wel erkennen, Leer rhyne �iel zich te gewenneu Aen;wareNedrigheit! Nooit kon ik de�e deucht beieff�n. ; 'k Zocht my door grootsheit te verheffen: Maer, nuGymybezoekt, Endoor geloof zoo wel als reden Doet 2ien de weereltfcheydelheden, Voelt tich rnyn hart verkloekt. O J E z u s, vorm myn hart en Binnen, Want, Heer, heteuveUitdaerbinnen. Och, kneed myn ziel als leem. Op dat ik, alseennfeugeboren^ Aen u alleen magh toebehooren, En naer uw we2,en xweem'! Indien ik fkuikele, omynwaerde, Gedenk dan dat ik, ftof en aerde ₄' U flechts in 7,wakheit min. Laet myne poging niet verlegen» 'k Wil my verliezen op uw wegen. Verlies is hier gewin.

		VI. Heb-



		v A N H. H v C o. 7 . V L ffef�e ik ge0ndtgt, wat zal ik doen ? O menfcheriboe* der, vjaerotn htbt Gy my u tot een Pegenloop* geflelt. Job. VIL 20. GEnie! genae! och, treed n iet m't gericht Met myne fciel J fcy beeft voor uw gezicht, Zy f�ddert voor dien uitgetrokken degen, En 'tfchittrendt ^waert.Och, och, wie kan hier tegen? Gena�! nogheens, mynHeilant, och, Gena�! Op dat ik niet in dit gevaer verga. Ik zondigde. O Behouder 7an de rnenfchen, Watkanikdoen? jaxelfs^ watkanikwenfchen, In dezen ftaet dus tegen u geftelt ? Gy hebt my door uw wapens neergevelt, En my geheel ontwapent. Myn verlangen Is nualleen, dat ik uw krygsgevangen Lyfefgen u mag dienen ganfch en al. Ik geef my fcelve u over, en. ik xal, Alseenflavin, jaminftederflavinnen, Door trouwen dienft vergeving fc�en te winnen. Nooit^al ik weer myn winnaer tegenf�aen.. Nooit ^3\ ik weer Verkeerde gangen gaen. Nooit �al ik weer uw heete gramfchap wekken. Zoo xal uw macht my zelfs tot trooft verftrekken.

			VII.



		ZINNEBEELDEN

V I L *ff�terom* verbergt Gy uw Aenge&cht) en houdt voor uwen vyant� Job. XIII. 24.

	Eeuwigftralendt zonnelicht, Waerom bedektgeuw Aengezicht ? Wat wil dit zy n? Ik ben niet meer uw vyandin. Uw liefde ftraelt myn boezem in. Geen grooter pyn Kent myne ziel, dan deze fmart ? Dat Gy u afkeert van myn hart. 'k Verbeeldde my Van ver te zien den dageraet Van mynen meer verlichtten ftaet, Tpenwasikbly. Maer zoo Gy wykt, en laet me alleen, Wat houde ik anders, dan geween En droefenis? Of magh ik nogh uw licht niet zien, �n onbelet u hulde bi�n ? Indien dit is, Houd my dan in't verborgen vaft (Een ganft die op myn z wakheit paft) Verlact my niet. Dan ga ik voort van kracht tot kracht, En rake eens uit myn eige macht, Vry van verdriet.

			VIII. Och,



		Y A H H. H U G O. 9 V I I L Och, dat myn hooft water ware, en my» oogh een fyringader van tranen l Jerem. IX. i. Wie (lort dees regen uit den hoogen, Wie geeft my water voor my ne oogen, * En heele ftroomen voor myn hooft _>Om dagh en nacht my 5n te waflchen ? Myn fmarteifcht onuitputbreplaffen. Ik ben van allen trooit berooft! Waer is mynblyfchap heen geweken ? In welke al t'onbekende ftreken Onthoudt zich myn beminde Vrint ? Stroomt, firoom t van tranen, bei myn wangen. I£e droef heit heeft my 't hart bevangen ^� Als van een jong verlaten kint. Maer zacht, dit �yn de liefde-merken Van rtiynen J E z u s in zyn werken. Hy zelf Hort deze ftroomcn neer, Ea leert my myne elend befchreien» Hy wil door tranen my geleien Inzynegunft, zyn'naemtoteer. Dees tranen worden levendt water, Dat. vlietende niet zach t gefchater, Myn ziel van fmetten zuivren zal. Zoo wordt zyeindlyk eens geveiligt. Zoo blyft zy door en door geheiligt Van dezen milden hemel val.

			B IX. Ban-



^~ ao ZINNEBEELDEN

	I X. ₍ "Banden der helle omringden my, ftrikken des doot s bejegenden my. Pf. XVIII. �. DE ftrikken van de helle en van de doot, Hen yf�elyk gefpook, benaeude noodt En hartewee, en zielverlegenheit, Zyn als een net my over 't hooft gefpreit. Waer kan ik heen ? of is hier dan geen vlucht ? En hel pen nu geen tranen, geen gezucht ? Waer is myn hulp ? wie redt me r o wee! o wee! Scheurt niemant dit moortdadigh net in twee ? Kan't u van't harte, o JEZUS, dit te zien, EnkomtGy mygeen'tropft noghbyftantbi�n ? Verlaet Gy my in dezen wreeden angft ? En heeft nu hel en doot aen my een vangft Die ik alleen aen u had toegewyt ? MynHeilantkoom, koornhaeftigh, enbenyt De hel dien benit: och, red my uit den fchoot En armen van deze onverzoenbre doot. Hel p me ui t my zelve, opdat ik, vryenvrank, U ee�wigh diene en uwe liefde dank'.

		X«



		VAN H. H U G O. tl

	X. Ga niet in V gerichte wet uwen knecht; <wavt nte- mant, die leeft, zal voor ztw Aengezu vaerdigh z>yn. Pf. CXLIIL z.

> L worde ik, Heer, vanuwgerechtigheit, Rechtvaerdigh aengeklaegt, al s die uw wetten Vertreden hebbe, o Godt, begin geen pleit, Met myne ziel! zy kan zich niet vermten. Och, teeken toch myn fchult niet verder aen! Gykcnt, enikerkenze. Ei, werp de veder, (Want niemant kan voor uw gerecht beftaen) Uit uwehant, en voor uw' rechtbank neder! Och, och, bexiemynongeveinftberou! Ik beef van vreeze; ik (idder voor uwroede. Ik zwere u hier eene onverbreekbre trou. Hoe flaet my 't hart! wat ben ik bang te moede! Gena�, myn Godt, myn Rechter, ei, gena�! Of hebtGyzelfnietvoormynfchultge�eden? Uw doot koom my in dit gevaer te ua�! Denk aen den ftryt, dien Gy hebt doorgeftreden; Niet voor uzelf, wantGy waer t zonder frnet_>Maer voor den menfch, voor my, die hier boet vaerd�gh Geen vonnis naer dq ftrengheit van uw wet, Maer gunft verwachte uw dierbre kruisdoot waerdigh.

			B a IX. Laet



12. ZINNEBEELDEN

	X I. Laetmyde watervloef met vverftroomen, enlaet de diepte my niet verflinden* P£ LXIX. 16. Ch, helpme! och, helpme uit deze zee, U i t dez e woefte water-ftroomen, En brengme aen een gewenfchte ree! Benaemheit heeft my ingenomen. De donder klatert rny in 't oor. De blixern luikt myne oogenleden. De winden fnorrendoor 't gehoor, En ftrooien door de lucht myn beden. Ik ben een fpeeltuigh van 't gevaer, Gekaetft, gefoltert van de golven. Ik worde, och, och, myselfte�waer, Indexen waterkolk gedolven. Daerkomtmyn Lieffte, en reikt �ynhant. Da�r fcie, daer 7,ie ik myn' Beminden! Myn'hartevrient! och, helpme aen flrant ₁En (til de ftorremende winden. 'tGaetwel. zoo. beur my op. *tgaetweL 'kHebfchipbreuk vanmy zelf geleden^ Ik ben geredt uit deze hel,

		Endanke uwgoedertierenheden.


			l

				XII.



		V A M H. H � G O. 13 x�i. ofGy my in ⁹1 gr af ver/lach ₉ my verbergde, tof dat uw toorn z>ch afkeerde. Job. XIV. 13. DE ZIEL. \\f* Aerblyveik? wie verbergt me in't graf, Of andere onder aer d fche holen ? Och, bleef ik eeuwen lang verfcholen Voor fculk een vreefelyke draf! k Zie niet dan vuur en weerlicht met myn oogh, Godts Engel fchiet Godts blixems van om hoogh. ONZE HEER. Ja, blixemszyn't, en ftrafop ftraf. Zoo loutere ik myne uitverkoren Door vuur en vlam. iklaetnietaf, Voor gy u �elve hebt verloren. Zoo fterft het graen in omgefpitten gront _tEer 't vruchten draegt^ Dees xiekte maekt gezont. DE ZIEL.* 't Valt hardt uw gramfchap aen te zien, Van wien alleen myn heil moet komen. Of moet ik iidderen en fchromen Eer Gymy uwe hulp wilt bi�n? Wel aen dan. (la. deesblixem louter my, En maek my eensganfch van my zelve vry. O N 2 E H E E R. Gy wordt my lief. ik proeve u doorelende, Tot ge u tot my, en ik myn gramfchap wende. . 4 B 3 XIII. Zy* �



	V A N H. H U G O.

X I V. Q , dat zy wys waren! zy zouden *dit vernemen zy zouden op hun einde merken. Deut. XXXII. 29.** Wie is 'er wys en tiet op d'uiterfte enden, Daer alles zich ten leften heen zal wenden, Ja fpoeit met haeft ? Ik zieden doot, dehel, den hemel. Weg, weg, metalhetaerdfchgewemel. Ikwasverdwaeft. Ik w as van 't fpoor, en tradt verkeerde gangen. Nu wil ik aen myn' JEZUS bly ven hangen Met al myn kracht. Al was 'er hier dan geen belooning; Al was hier na geen heil noch krooning, Die fmert verzacht; Ik diende Hem, almoeftik, zonder hopen, Aemechtig in dees ruwe renbaen loopen, Ten einde toe. 't Zy my genoeg hem te behagen, Gevry t van morren en van klagen, En nimmer moe.

		XV. Myn



	16 ZlNNEBEELDE N

X V. Myn leven is verteert van droefhiit, en myne jaren van zuchten. Pf. XXXI. u. MYn leven is vergaen in nare droefenis, En alle rnyne jaren Infmerten heen gevaren. *t 1$ my genoeg nu Hy alleen myn leven is; Hy die door Zyne liefde Myn harde hart doorkliefde. Myn Bruigom, welk een zachte en trooftelyke ruft, Geniet ik nu van binnen! Is dit de vrucht van't minnen? Wordt dus myn iiefdevlam zelfs door uw vuur ge- biufcbt? Koom fpoedigh aengevlogen, ODoot, en luik myne oogen: Danzal ik niet,, gelyk voorheen, by't manelicht, Schierin hetduifter dwalen; Maer d'ongefchape ftralen Zienfchittten uit den glans van't Eeuwig Aengezicht. Want uit de doot is 't leven, Daer ik naer toe ga (heven. Niets kan my langer nu behagen, dan alleen Myn Lieffte, die my n wjonden Gemaekt heeften verbonden, Enmy, my zelve ontrukt, zich heiligt door geween.

		XV L Myn



	V A N H. H U G O. 17

XVI. Myn ziel t$ verbroken van wegen het verlangen naer uwe oordeelen Pf. CXIX. 2,0. T JLK houde me aen de wet Met een verbroken harte Verlangende en vol fmarte. Wie hindert mynen tredt? Weg valfche liefde, al zyt gy fnel gevleugelt, Niets hebt ge aen my, die lang u heb beteugelt, En bande uit myn gemoet. Ik kenne uw loo^e ftreken, O broeineft der gebreken, Ik kenne uw bitter fcoet. Ik zwere u af. 'k zal nooit u weer beminnen. Gy dient het vlecfch, de weerelt, en de minnen. Laet af, verdwaelde gaft, Uw boog xal niy niet fchaden. Uw ftreelen is verraden, ^ Uw luft maer enkle laft: i Een hooger luft heeft lang myn hart be7eten, Ik fpfegele in Godts wetten myn geweten. Ik fpiegele in het licht Der onbefmette ftralen, Die in myn Bruigom pralen, Myn teer verlieft gedicht. O J E z u s, red myn fciel uit de^e handen! Zoo worde ik eens ontflagen van mya banden.

		XVII. Och,



		l8 ZlKNEBEtLDEM , XVII. k Och j dut myne wegen gericht wierden, o»* ariw? ^vinzettingen te bewaren l Pf. GXIX. �. H Eer, nu is alleen't ver langen Van myn ziel, dat Gy haer gangen Stieren wilt langs deze baen. Leimy door geen warrel paden, Dat geen doornen my befchaden; 'k W� l naer u recht toe, recht aen. 'k Zie van ver de reukeloozen ('t Zy ze dwazen zyn of boozen) Tuimlen van de hoogten af. Andren fchynen neer te zinken En in't water te verdrinken: Maer ik le�ne of> mwen ftaf. 'k Laet niet los van uwe banden, Want Gy leidt aen beide uwhanden, * Met voorzieaigheitmy voort. I i Deze blinde, die daer wandelt, Dunktmy dat voorzichtig handelt, Zonder zien; hy volgt de koor t, Diedeawegwyft. Blinde gangen, Als Gy ftiert, zyn myn verlangen. Nooit kan ik onveiliggaen, Als Gy, JEZUS, .zelf my leiden En nooit van myn hant wilt fcheidcn, Totaen 't einde van de baen.

			XVIII. ��«*.



	V A N H» H V <? O.

		X V I I L

Houdende myne* gangen in &we f�oren* » op dat myne voetftappe# niet zouden wankelen. Pf. XVII. �. OCh , leer my gaen ! Het is op dexe wielen Voor my te gladt» Myn luft was voor uw voeten ne�j: t� kriielen Op 't glibbrigh padt. Gy wenkt my wel : maer , reik my uwe ham, Op dat ik leun' Ei, ftrek my in dees k�nderlyken ftant Tot eenen fteun ! Myn JEZUS, geef toch kracht aen myne beenen- Ik ben te iwak. Sterk myne heup, 2,0 ga ik ve�igh hejnetj. (Jun my gemak. 'k Ontflip my xelf , fcoo ras ik voet verlet. Hoe kanikftaen? En , geeft Gy my g[een ftyftein mynen trede, Hoe kan ik gaen? Van u alleen, myn kracht, blyve ik de krachten^ Voor ziele en lyf, en vaftea gang verwachten-

			G, XIX. (Het



ao ZINNEBEELDEN

	XIX. {Het hair] myns vleefchs is te berge gereden van ver- Jchrikkinge voor u, en ik hebhegevreeft voor uwe oordeelen. Pf. CXIX. 120. HOe vreeflyk,, o myn Godt, zyn uwe Hagen! Wie kan in zulk een oordeel ftaen ? Afgryflyk zyn uw felle blixemplagen! Waer berge ik me om den flagh 't ontgaen, Den blixernflagh, den flagh van uwe roede ? Myn hairen ftaen te berge, ik wyk. Ik val daer heen, van fchrik beangft en moede. Helaes! ik ben maer ftof en flyk! Die ftaert-ftar fpelt my meerder ongelukken. Och, och, waer wil dit e�ndlyk heen? Ik wil, jnyn Godt, voor uwe oordeelen bukken. Hoe wordt myn ziel geprangt van ween! Houd op! houd op! ik kan 't niet langer velen. Of, reinigt Gy my dus door vuur, Zoo gy macr helpt, dan kan 't myniet verfch�len* Verleen my krachten op den duur. Beur my maer op, geen onweer zal my deren, 'k Zal u, zelfs in de felfte fmarten, eeren.

		XX. WtnJL