| Commentaar | Het beleg van Kassel in 1762 vond plaats tijdens de zogeheten Zevenjarige Oorlog, ook wel de Derde Silezische Oorlog genoemd. Deze oorlog begon in 1756 en eindigde in 1763 met de Vrede van Parijs. De strijd was te beschouwen als een vervolg op de Oostenrijkse Successieoorlog. Tegenover de ‘geallieerden’ – Pruisen, Groot-Brittannië en Hannover – stonden het Russische Rijk, Oostenrijk, Zweden, Saksen en Frankrijk. Niet eerder was op Europees grondgebied op zo’n grote schaal een oorlog uitgevochten.
De strijd rondom Kassel, dat in 1762 in Franse handen was, betrof het sluitstuk in de Zevenjarige Oorlog. Onder commando van hertog Friedrich August von Braunschweig-Wolfenbüttel (1740-1805) gingen troepen van Hannover, Hessen en Groot-Brittannië in augustus 1762 van start met de voorbereidingen voor de belegering van de stad. Twee maanden later waren de stellingen gereed en was het beleg een feit. In november viel Kassel in handen van de geaillieerden.
Het nieuws van de val van Kassel bereikte pas de machthebbers, nádat de concept-voorwaarden voor het vredesverdrag van Parijs al waren vastgelegd. Van de inname van de stad ging dan ook minder invloed uit, dan waar de hertog van Braunschweig op gehoopt had.
De militaire ingenieur Johann Heinrich Daniel Gerlach (1735-1798), in dienst van Braunschweig, is verantwoordelijk geweest voor de inhoud van het kaartbeeld. Hij vervaardigde de manuscriptkaart, die ten grondslag heeft gelegen aan deze gedrukte versie. De kaart is kundig gegraveerd door Jacobus van der Schley (1715-1779) en in 1763 in Den Haag uitgegeven door Pierre Gosse jr. en Daniel Pinet.
De kaart toont de omsingeling van Kassel door de geallieerde troepen. Rechtsboven wordt in een cartouche verklaard welke troepen het betrof en wat hun omvang was. Aangegeven zijn de posities van de legereenheden tijdens de voorbereidingen op het beleg tussen 18 augustus en 13 oktober 1762. | Vertaal
|
