De kaart van Suriname is op iets grotere schaal, 1:3 miljoen in plaats van 1:3,7 miljoen getekend, dus weer vergelijkbaar gemaakt met die van de deelkaarten van Europa. ‘Aan het getal bladen werd verder toegevoegd een geheel nieuw blad voor Suriname, de Guyana’s, Middel-Amerika en West-Indië, waardoor ik heb getracht een verzuim tegenover onze kolonie Suriname en hare omgeving eenigermate te herstellen,’zegt Bos in het voorwoord. Alleen is er bar weinig informatie over Suriname om op te nemen: de kaart wordt bijna voor de helft gevuld met de namen van de bewoners (bosnegers, indianen) en de beschrijvingen van de vegetatie. Het hele land is nu weergegeven, tot aan de waterscheiding met de Amazone, die de grens met Brazilië vormt. Voor het eerst worden we ook gewaar dat er betwiste gebieden zijn, met Brits en Frans Guyana, vanwege onzekerheid welke van de bronrivieren van Corantijn respectievelijk Marowijne nu de grootste is en dus als grens aangemerkt moet worden. Langs de kust worden de reguliere scheepvaartroutes aangegeven van de Franse Mail, Koninklijke West-Indische Mail, de Royal Mail en van gouvernementsvaartuigen.
Met de kaart van Midden-Amerika en West-Indië wordt een traditie hervat; zo’n kaart stond tot en met de zevende editie ook in deze atlas. Er blijken nu vier transcontinentale spoorlijnen in Midden-Amerika te zijn: bij de Istmus van Tehuantepec in Mexico, in Guatemala tussen Puerto Barrios en San José, in Costa Rica tussen Puerto Limón en Punta Arenas en in Panama tussen Colon en Panama. In Colombia en Venezuela zijn de namen van de provincies vet aangegeven. Cuba is nu onafhankelijk, Puerto Rico is een territorium van de Verenigde Staten geworden. Op Cuba is al een wijdvertakt spoorwegnetwerk tussen Pinar del Rio en Santa Clara gebouwd. De zeestraten, die Trinidad van het vasteland van Zuid-Amerika scheiden, leiden tot nu toe een avontuurlijk bestaan: ze beginnen als ‘Boca del Drago’ en ‘Boca del Serpente’, later ‘Can. D. Serpente’; in de elfde editie worden ze vertaald in ‘Draken Str.’ en ‘Slangen Kan.’, in de veertiende druk weer vertaald in het Engels: ‘Dragons mouths’ en ‘Serpents mouths’ (de eind-‘s’ is overbodig); later zullen ze weer terugkeren naar een Spaanse versie. Sedert de zevende editie van 1885 die de Aves eilanden bij Curaçao nog als Nederlands aangaf zijn ze van nationaliteit gewisseld: op deze kaart zijn ze als Venezolaans aangegeven. In 1895 werd het formeel door Venezuela in bezit genomen, nadat het in 1865 al aan Venezuela was toegewezen door de Spaanse koningin die om arbitrage was gevraagd.
De kaart van de Guyana’s laat zien dat niet alleen Nederland gebieden claimde: Frankrijk claimde delen van Brazilië – zowel Frankrijk als Nederland hadden vroeger bezittingen of forten bij de Amazonemonding – en Venezuela claimt een deel van Brits Guyana. Ook Brazilië claimt een (iets kleiner) deel van Brits Guyana. Het fenomeen van bifurcatie, waarbij een rivier zich splitst in twee verschillende richtingen uitgaande stromen, komt op deze kaart tweemaal voor: eenmaal bij het reeds eerder gemelde Casiquiare en eenmaal bij de Baria/Cauabury. Het door die zich vertakkende rivieren omstroomde eiland is door de Brazilianen naar hun keizer, Pedro II genoemd. Het gebergte waarin de Orinoco ontspringt is de Sierra Parima; de top die het dichtste bij de Orinoco-bron lag, is indertijd naar de initiator van het Suezkanaal, Ferdinand de Lesseps, genoemd.
132 of 138
