Deze kaart valt op door het uitgebreide gebied dat de kaart beslaat, exemplarisch voor de wijdverspreide geografische distributie van zendingsorganisaties over de wereld. Het eerste dat opvalt aan deze zendingskaart, is de manier waarop Australië en de omliggende eilandengroepen op het overzichtsgedeelte van de kaart is gepositioneerd en afgesneden.
In plaats van het meer centraal stellen van Australië en de andere eilandengroepen in de Stille Oceaan, zoals de titel suggereert, is bij deze kaart gekozen voor het afbeelden van Azië en Noord Amerika als referentiekader voor de lezer. Omdat de gebieden van Japan, Azië, Alaska en Noord Amerika niet noodzakelijk zijn voor het afbeelden van de zendingsgebieden, is dit waarschijnlijk gedaan om de lezer een beter begrip te geven van de geografische context van de eilandengroepen. Als gevolg wordt het continent van Australië deels buiten de omlijning van de kaart geplaatst en zelfs afgesneden. Ook de inzetkaarten moeten door de gekozen positionering buiten de lijnen van de kaart treden om volledig afgebeeld te kunnen worden. Een ander opvallend aspect van deze kaart, is dat deze niet alleen een internationale lijst van zendingsorganisaties bevat, maar ook katholieke missieposten op de kaart aanduidt. De overvloed aan missie- en zendingsposten verspreid over de gehele Stille Oceaan wekt bij de lezer de indruk van de mondiale verspreiding van het christendom als een succesverhaal. Verder laat deze kaart subtiel een aantal landschapskenmerken zien, zoals de aanwezigheid van vulkanen op sommige eilanden (in het geval van de Mauna Loa op Hawaii zelfs inclusief hoogtemeters) of de ligging van riffen rondom eilanden.
De kaart komt uit de Kleiner Missions-Atlas zur Darstellung des evangelischen Missionswerkes uit 1905 (voor het eerst verschenen in 1886), een korte versie van de Allgemeiner Missions-Atlas van Reinhold Grundemann (1836-1924). Hij was een zeer productieve theoloog die heeft gezorgd voor de professionalisering van zendingscartografie. Hij produceerde een aantal zendingsatlassen van zeer hoge kwaliteit, zeker in vergelijking met de eerdere soms eenvoudige kaarten. Grundemann had theologie gestudeerd in Tübingen, Halle en Berlijn, en werd predikant in 1861. Zijn interesse in zending en in cartografie leidde hem ertoe om zendingsreizen en studiereizen te ondernemen, waar hij het materiaal verzamelde voor de Allgemeiner Missions-Atlas, die tussen 1867 en 1871 verscheen in vier delen (over Afrika 20 kaarten, Azië 29 kaarten, Polynesië 12 kaarten en Amerika 11 kaarten). Een kleinere versie, de Kleiner Missions-Atlas zur Darstellung des evangelischen Missionswerkes verscheen in 1886, en een vernieuwde atlas, de Neuer Missions-Atlas, in 1896. Typerend voor Grundemann was de meer wetenschappelijke benadering en precisie van zijn kaarten. Waar eerdere kaarten bijvoorbeeld slechts ‘heidens’ gebied markeerde, maakte Grundemann in een uitzonderlijk fraaie zendingswereldkaart een onderscheid in acht varianten van natuurgodsdiensten.
1 of 2
