'
Editie: 1893, pagina 126
Op het nieuwe blad Thematische kaarten van Zuid-Amerika staat eerst een kaartje van de Cassiquiare, het eigenaardige door Von Humboldt beschreven fenomeen van een rivier, de Orinoco, die zich ten westen van Esmeralda splitst en twee kanten op stroomt: naar de Orinoco en naar de in de Amazone uitstromende Rio Negro, en dus een verbinding vormt tussen deze twee riviersystemen. De schaal is 1:5 miljoen. De Pongo de Manseriche is de kloof waardoor de bovenloop van de Amazone, de Marañon, zich worstelt voordat hij in het Amazonebekken uitstroomt. De schaal ervan is 1:6,2 miljoen. Blijkbaar had de rivier stroomafwaarts van de kloof in rustiger water een boel goud afgezet.

De twee regen- en plantengroeikaarten van Zuid-Amerika tonen aan hoe droog het grootste deel van Chili en Argentinië is. De baai van Rio de Janeiro past in de serie kaarten van kustvormen; eigenlijk had het suikerbrood (Pao de Azucar) hier moeten worden vermeld. De stad heeft zich nog niet uitgestrekt tot de beroemde stranden zoals Copacabana. Aan de overkant van de baai beginnen de spoorwegen naar Petropolis (vanaf N.S. de Guia) en Campos (vanuit Niteroi). De regenkaart van Australië laat zien hoe droog dat continent in vergelijking met Zuid-Amerika is.

Aan dit blad zijn een viertal voorbeeldkaartjes van typen riffen toegevoegd, alle op de schaal 1:300.000: Totoya, Taiara (Taiaro), het fout gespelde ‘Noekoetefau’ (Nukufetau) en Honolulu. Pearl Harbor, de latere Amerikaanse vlootbasis, ligt ten westen van Kariki (Kalihi). Sandwich Eilanden is de oude Europese naam voor de Hawaii eilanden.